PDD [Autisme, Asperger, PDD-NOS] deel 36 : Diploma's

quote:

Op zaterdag 13 februari 2010 13:02 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Je kan goed rekenen

Met behulp van een rekenmachine wel ja

quote:

[..]

Erg vervelend, en ja dat bemoeilijk het contact. Zeker las je zelf een lastig syndroom hebt.... Ik hoop dat je daar binnen de mogelijkheden toch ene beetje contact kan hebben. hoe moelijk dat soms ook is....

Nu is het contact goed. Gewoon af en toe op bezoek gaan bij mijn ouders.
Het probleem vroeger was vaak dat onze manier van communiceren nogal botste met elkaar en daar kwam dan weer ruzie van.
Gelukkig gebeurd dat nu vrijwel nooit meer. Mede door dat ik ze niet meer zo vaak zie. En ik ben ook ouder en (eigen)wijzer geworden. Zij ook natuurlijk.

quote:

[..]

Dat wist ik niet......ik hoop dat dit voor je moeder dit ook zo is.....Zal wel rond de vijftig zijn, denk ik....

Mijn moeder wordt dit jaar 53.
Of dit echt waar is weet ik ook eigenlijk niet. Ik dacht het een keer gehoord te hebben ergens.

quote:

Op zaterdag 13 februari 2010 13:04 schreef francis998 het volgende:

[..]

Oei...tijn dat is niet echt prettig...moet ook zwaar voor je zijn geweest.
En hetgene wat je zei dat borderliners leuke en aardige mensen zijn zolang het maar over hun gaat, ben ik het niet helemaal mee eens.
Ik heb zelf een neef die dus borderline heeft(hij is rond 32) en heeft net zijn studie afgerond...en het is waar er zit heel veel ikke..ikke..ikke tussen..maar het hangt waarschijnlijk ook van de persoon af deels, want mijn neef was dan weer super behulpzaam, als ik ergens mee zat ..zij het persoonlijk of kwa studie..dan deed hij altijd wat hij kon om te helpen, ook al had het niks met hem te maken.
Maar als ze omlaag vallen om het ff zo te zeggen..dan kunnen ze gigantisch arrogant, anti-sociaal, egoistisch zijn..maar dat heeft dan weer te merken met dat stofje in de hersenenen..maar gelukkig valt het met medicatie redelijk te beheersen.

Het was ook een beetje sarcastisch bedoeld.

Het was inderdaad zwaar. De mensen die je als kind blindings zou moeten kunnen vertrouwen kan je niet vertrouwen.

Mijn moeder vindt het heel fijn om over haar leven te praten. Daar kan ze uren over praten Ook dingen die liever niet wilt weten. Darmproblemen
Die lieve en behulpzamen kant heeft mijn moeder ook. Het is niet zo dat ik zonder aandacht en liefde ben opgegroeid. Gelukkig niet.

Zo ff bijlezen net de gordijnenman uitgelaten.
Internetcontact: Ik heb mijn via internet leren kennen. We zijn nog een leuk 'love at first sight-verhaal' aan t bedenken maar de waarheid was dat we zo'n 5 uur achter elkaar hadden gechat, dag erna naar de film zijn geweest, ik een beetje afgeknapt, na lang aarzelen en een paar chatsessies tussendoor ben ik nog een keer langs geweest en toen was ik verkocht.
Nadeel is wel dat ik nog snel naar pen en papier grijp (of mail, as u wish) om mijn diepste gevoelens Dus dingen die mij dwars zitten, te uiten. Ik begin dit steeds beter rechtstreeks te kunnen hoor maar het is nog een overblijfsel van 22 jaar slechte communicatie.

quote:

Op zaterdag 13 februari 2010 13:34 schreef Cassandra87 het volgende:
Zo ff bijlezen net de gordijnenman uitgelaten.
Internetcontact: Ik heb mijn via internet leren kennen. We zijn nog een leuk 'love at first sight-verhaal' aan t bedenken maar de waarheid was dat we zo'n 5 uur achter elkaar hadden gechat, dag erna naar de film zijn geweest, ik een beetje afgeknapt, na lang aarzelen en een paar chatsessies tussendoor ben ik nog een keer langs geweest en toen was ik verkocht.
Nadeel is wel dat ik nog snel naar pen en papier grijp (of mail, as u wish) om mijn diepste gevoelens Dus dingen die mij dwars zitten, te uiten. Ik begin dit steeds beter rechtstreeks te kunnen hoor maar het is nog een overblijfsel van 22 jaar slechte communicatie.

contact via pen &papier, mail etc. is gewoon makkelijker, omdat als je rechtstreeks dingne bespreekt komen veel emoties naar buiten en via pen&papier heb je eerst de tijd om over dingen te denken..en ze daarna te bespreken.
En dat heb ik zelf gemerkt toen ik in het buitenland was..met mijn moeder kon ik gewoon veel beter toen..nu juist niet. Nu probeer ik die soort gesprekken eigenlijk zo veel mogelijk uit de weg te gaan

Neuj dat nog niet eens, heb geleerd mijn emoties onder controle te houden. Heb nooit geleerd om te communiceren.
Zelfs 'ruzies' gaan heel rustig, weet niet waar dat aan ligt. Eigenlijk hebben we nooit discussies we kibbelen wel wat maar dit hele concept van communicatie is gigantisch nieuw voor me

En ook met anderen, heb blijkbaar rust gevonden. Kan nu aangeven waar de pijnlijke plek zit en randvoorwaarden scheppen. Deed ik voorheen niet maar mijn vriend probeert dat bij te brengen. Nu moet hij er alleen zelf nog af en toe naar luisteren

quote:

Op zaterdag 13 februari 2010 11:50 schreef EchtGaaf het volgende:
@ Maeghan: ik ben aan het nadenken over een reactie voor je. Het is niet simpel, en je verdient een goede reactie.

Ik kom er zo snel mogelijk op terug.

Dat geldt ook voor mij.

quote:

Op zaterdag 13 februari 2010 14:34 schreef Cassandra87 het volgende:
Neuj dat nog niet eens, heb geleerd mijn emoties onder controle te houden. Heb nooit geleerd om te communiceren.
Zelfs 'ruzies' gaan heel rustig, weet niet waar dat aan ligt. Eigenlijk hebben we nooit discussies we kibbelen wel wat maar dit hele concept van communicatie is gigantisch nieuw voor me

En ook met anderen, heb blijkbaar rust gevonden. Kan nu aangeven waar de pijnlijke plek zit en randvoorwaarden scheppen. Deed ik voorheen niet maar mijn vriend probeert dat bij te brengen. Nu moet hij er alleen zelf nog af en toe naar luisteren

Communiceren moet ik ook nog leren. Of althans op een andere en betere manier dan ik nu doe.

Het is nog veel erger: alle autisten moeten communiceren nog leren. Moeite met communiceren is een basiskenmerk van autisme. Maar liever autisme dan twee benen missen: in dat laatste geval kun je je heel moeilijk verplaatsen, wel zo lastig als Nederland voorgoed verandert in de West-Siberische laagvlakte.

quote:

Op zaterdag 13 februari 2010 15:05 schreef sempron2400 het volgende:
Het is nog veel erger: alle autisten moeten communiceren nog leren. Moeite met communiceren is een basiskenmerk van autisme. Maar liever autisme dan twee benen missen: in dat laatste geval kun je je heel moeilijk verplaatsen, wel zo lastig als Nederland voorgoed verandert in de West-Siberische laagvlakte.

tja..communiceren kan je aanleren, en lopen ook..alleen als je 2 benen mist niet.
Dus tja..dan is het wel te snappen dat je liever autisme hebt.
en siberische laagvlakte..praat me er niet over..ik ben deze winter nou zo zat..wil snel zomer/lente..vooral gezien het feit dat ik steeds vaker denk om in Juli te vertrekken..(alleen durf het nog niet echt met mijnma te bespreken)en da kom ik weer in een winter terecht..nou dan ik heb 2 winters achterelkaar zowat..dus hopelijk ...snel lente.

Wat is eigenlijk jullie status/standpunt op het gebied van wonen cq begeleid wonen?

Status: woon nog thuis en zoekende naar een andere baan.
Het liefst woon ik gewoon op mezelf in een klein appartementje, ik sta al 3 jaar ingeschreven bij een woningbouwvereniging. Begeleid wonen? Waarvoor heb je begeleiding nodig dan

quote:

Op zaterdag 13 februari 2010 17:13 schreef ScarFace- het volgende:
Wat is eigenlijk jullie status/standpunt op het gebied van wonen cq begeleid wonen?

mag ik hier als niet autist ook op reageren?
Ik wil uiteindelijk op mezelf wonen alleen zie ik dat de komende 3 jaar niet gebeuren.

maar kijkende vanuit mijn ogen over autisme, is begeleid wonen een goede zaak..althans voor degenen die het alleen miss niet reden. Want het geeft ze de vrijheid die ieder mens nodig heeft/wilt op den duur...maar toch krijgen ze de hulp die ze nodig hebben.
Maar als je het als persoon aankan..is dat beter dan begeleid wonen..maar tja..echt veel kan ik niet zeggen..ik ben met 23 nog een thuiswoner..en zoals 't gaat blijf ik nog ff thuis(bij ma of familie) tot minimaal 26/27

Enne...op jezelf wonen op kamers..lijkt me echt 3x niks..dat is mijn voornaamste reden om nog lekker bij mama te wonen...

communicatie is poep.

ik bedoel, ik noem maar wat, als je bijvoorbeeld een leuk gesprek heb met een meid (het mythische versieren) dan komt er vroeg of laat een moment dat je je moet verontschuldigen omdat je iets niet aardigs heb gezegd, maar bij god niet weet wat

en dat voelt raar, waarom moet ik me verontschuldigen voor wat ik denk (en uitspreek dus) want het klinkt voor mij logisch... hm

kwa wonen, ik wil niet echt begeleid wonen, dat zo'n figuur je 24 uur per dag op de vingers kijkt, lijkt me niks.
daarentegen, als iemand bv 2x per week langskomt om te checken of ik wel hygiënisch bezig ben, de boodschappen gedaan heb en een beetje leuk (lees: gezond) kookt , dan vind ik dat wel tof nu alleen nog een onderkomen zien te regelen, want dat wil niet echt bij studentenwoningweb.
ben je potdikkie de eerste die reageert, wordt je niet eens uitgenodigd om te kijken, laat staan een meeltje! vaag.

quote:

Op zaterdag 13 februari 2010 17:13 schreef ScarFace- het volgende:
Wat is eigenlijk jullie status/standpunt op het gebied van wonen cq begeleid wonen?

Ik woon momenteel onder 24-uurs begeleiding. Opzich is het wel fijn al heb ik persoonlijk weiniig begeleiding nodig. Aan de andere kant is het in het pand te druk voor me. Er wonen 21 andere mensen en daar ondervind ik veel hinder van. Dus is men nu opzoek naar een andere zelfstandige woonruimte.

En om eerlijk te zijn heb ik er voor mijn gevoel niet veel aan gehad op het gebied van vaardigheden dan. Ik kon al poetsen/koken/financien regelen. Maar het is wel een goede opstap geweest naar zelfstandig wonen. Ik denk dat ik als ik de stap in 1 keer had gezet (van thuis naar zelfstandig wonen) ik het zeer moeilijk zou hebben gehad en het niet aan had gekund.

quote:

Op zaterdag 13 februari 2010 17:13 schreef ScarFace- het volgende:
Wat is eigenlijk jullie status/standpunt op het gebied van wonen cq begeleid wonen?

Voor een zekere groep auti’s is het lood om oud ijzer: zelfstandig wonen is te hoog gegrepen en begeleid wonen mislukt vanwege het groepsaspect (te veel prikkeltjes). Wat dat betreft zijn mensen met bijvoorbeeld schizofrenie of het syndroom van Down beter af.

Ik woon nu ruim twee jaar zelfstandig en dat heeft zo zijn voordelen. Als ik al op mijn 24ste een baan had gehad, had ik al veel langer zelfstandig kunnen wonen. Maar goed, die jaren zijn dus verloren.

Mijn standpunt: begeleid wonen met dagbesteding, ergens heeft het wel wat vind ik. Geen stress, geen keuzes hoeven te maken, weinig verplichtingen.

quote:

Op zaterdag 13 februari 2010 18:48 schreef sempron2400 het volgende:

[..]

Voor een zekere groep auti’s is het lood om oud ijzer: zelfstandig wonen is te hoog gegrepen en begeleid wonen mislukt vanwege het groepsaspect (te veel prikkeltjes). Wat dat betreft zijn mensen met bijvoorbeeld schizofrenie of het syndroom van Down beter af.

Ik woon nu ruim twee jaar zelfstandig en dat heeft zo zijn voordelen. Als ik al op mijn 24ste een baan had gehad, had ik al veel langer zelfstandig kunnen wonen. Maar goed, die jaren zijn dus verloren.

Mijn standpunt: begeleid wonen met dagbesteding, ergens heeft het wel wat vind ik. Geen stress, geen keuzes hoeven te maken, weinig verplichtingen.

Het hangt gewoon heel veel van de capaciteiten van iemand af...en natuurlijk deels net als thuiswonen..weinig verplichtingen, geen tot weinig keuzes en geen stress.

Maar ja..ik zou dan liever zoiets hebben van deeltijd ondersteuning..dus 2 a 3x per week iemand die je ff steund ofzo.
Maar ik denk dat ik het zelf niet nodig zou hebben..hoewel ik een hoop mag leren..waaronder koken,wasmachine gebruiken..enz.

quote:

Op zaterdag 13 februari 2010 17:13 schreef ScarFace- het volgende:
Wat is eigenlijk jullie status/standpunt op het gebied van wonen cq begeleid wonen?

Ik woon al ruim 2,5 jaar zelfstandig zonder enige begeleiding daarbij. Ik zou ook geen begeleiding willen. En dat heb ik ook niet nodig. Ik kan goed voor mijzelf zorgen.

Gelukkig is die mogelijkheid er om begeleid te wonen. Begeleiding kan ook bestaan uit een x aantal uur per week terwijl je wel zelfstandig woont. Die begeleiding bestaat bijvoorbeeld uit hulp met de financiën, boodschappen, schoonmaken, etc.
Waarschijnlijk heeft mijn broertje die begeleiding nodig als hij zelfstandig gaat wonen. Maar dit kan natuurlijk ook door familie worden gedaan als het alleen financiën gaat bijvoorbeeld.
Dus familie kan hier ook een rol in spelen.(alleen als dat mogelijk is natuurlijk)

Ik ben 18 jaar en thuis ben ik het helemaal zat.
Ik kan wel op mezelf wonen dit word ook bevestigd maar daar heb ik het geld nog niet voor, begeleid wonen kost nu eenmaal minder, en je hebt ook wat sociale contacten mensen die hetzelfde hebben zulke dingen.
Dat is wel even wat anders dan thuis al X jaar hetzelfde.
Dus ik denk dat ik binnenkort maar eens ergens ga kijken

quote:

Op zaterdag 13 februari 2010 20:21 schreef ScarFace- het volgende:
Ik ben 18 jaar en thuis ben ik het helemaal zat.
Ik kan wel op mezelf wonen dit word ook bevestigd maar daar heb ik het geld nog niet voor, begeleid wonen kost nu eenmaal minder, en je hebt ook wat sociale contacten mensen die hetzelfde hebben zulke dingen.
Dat is wel even wat anders dan thuis al X jaar hetzelfde.
Dus ik denk dat ik binnenkort maar eens ergens ga kijken

Succes. Een eigen plekje is erg fijn

quote:

Op zaterdag 13 februari 2010 20:36 schreef ikke043 het volgende:
Ik ben 19, maar ga niet op mezelf wonen i.v.m. de kosten. Ik wil wel, maar had laatst berekend dat studeren en op kamers me eenflinke studieschuld gaat kosten

Daarom studeer je ook om die studie schuld te kunnen afbetalen later

quote:

Op zaterdag 13 februari 2010 21:28 schreef ikke043 het volgende:

[..]

Ik was van plan om een studie te volgen voor m'n hobbie. Een baan wil ik ergens anders zoeken. Klinkt nogal bizar maar ik ben niet iemand die graag studeert, maar wel graag hard werkt. Dus volg ik een studie om later als constructeur/tekenaar voor mezelf aan het werk kan gaan. Ik verbouw namelijk graag en als ik dat kan dan bespaar ik een hoop kosten bij m'n hobbie.

Als baan wil ik nog altijd soldaar worden

Op zo'n fiets. Leuk en handig. Als ik ooit eens ga verbouwen weet ik wie ik moet bellen

Grappige instelling, ikke, hoor je niet veel. T leger, brrr niets voor mij

Ik woon officieel weer thuis. heb 2 jaar samengewoond, ben terug gegaan naar mijn ouders, maar was maar voor korte duur, laatste 2 maanden ben ik 3 nachten thuis geweest en meer bij mijn vriend. Alleen ivm reiskosten die ik niet vergoed krijg (tenzij ik me inschrijf) hebben we afgesproken dat ik door de weeks weer thuis zal zijn helaas. Maar rond augustus is mijn eigen woning klaar als t goed is.

Vind t trouwens wel irritant, mijn ouders weten dingen altijd zo te draaien dat ze hun zin krijgen, nu ook. Ik zei dat ik zondag vermoedelijk in a'dam bleef omdat ik wel veel hechtte aan mijn eenzame weekend, had er echt zin in. Als ik tóch bij mijn ouders zou eten zou ik bellen. Belt mijn moeder, of ik nog kwam dus ik zeg nee maandag pas. Oooh maar je had t beloofd!
Nou nee dat had ik dus niet.. Maar ik ben een beetje bang dat mijn ouders dan zeggen, weet je wat, blijf maar definitief bij je vriend hier ben je niet welkom. En hoewel ik daar toch al praktisch altijd ben is dat op vrijwillige basis, t feit dat ik niet wil opdringen of opgedrongen wil worden aan mijn vriend zorgt voor sub-assertiviteit tegenover mijn ouders. Maar het is wel verrekte irritant.