@Keshet:
Zoals anderen hier al gemeld hebben, ben ik afgelopen vrijdag na 40+6 bevallen van een meisje met een groeiachterstand. Als je mijn postgeschiedenis leest, komt je wel aardig wat te weten, denk ik. Maar ik zal toch nog even een korte samenvatting geven, want als je je zo voelt als ik me voelde toen ik het net wist, kun je alle steun gebruiken die er is.
Ik hoorde van de groeiachterstand tijdens een routinecontrole bij de vk na 34 weken. Ik had al wel altijd een kleine buik (voor het oog dan, want de metingen waren goed). Mijn vk doet standaard een groeiecho rond de 35 weken, dus zo ook bij mij. Ik verwachtte geen bijzonderheden, want ik voelde me geweldig. Ik werkte nog en wilde dit blijven doen tot 36 weken. Op de 20 wekenecho lag ons meisje al een week achter met de groei, maar dat is normaal. De groeiachterstand die de vk nu constateerde, was opgelopen tot 5,5 week, dat is onder de P5 lijn. Ik werd doorverwezen naar de gyn. Deze concludeerde dat de meting van de vk correct was en verwees me door naar het Academisch Ziekenhuis Maastricht. In de tussentijd moest ik platte rust houden. Ze wilden me eigenlijk opnemen, maar daar zag ik zelf erg tegenop en in overleg hebben we toen besloten tot absolute rust thuis en iedere dag naar het zh komen voor ctg.
Na een week kon ik daar terecht en daar hebben ze een uitgebreide echo gedaan, waarin ze de groei hebben gemeten (kwam toen overeen met de p2.3 lijn, dus nog erger) en hebben gekeken of mijn placent en/of de inwendige organen van de baby (hart, longen, hersenen en ingewanden) afwijkingen vertoonden. Dit bleek niet het geval. De arts daar adviseerde daarom rustig aan te blijven doen. Er was geen reden om aan te nemen dat ons kindje genetische afwijkingen had, dus een vruchtwaterpunctie werd niet geadviseerd (is niet zonder risico namelijk). Dit hebben we dus ook niet gedaan.
Daarna moest ik nog om de dag naar het ziekenhuis voor ctg. Zolang de baby geen tekenen gaf dat ze het niet goed meer had in mijn buik, zou de bevalling niet worden ingeleid. Bij de volgende controle bleek mijn bloeddruk echter vrij fors gestegen (op zich niet torenhoog, maar ik kwam van een lage bloeddruk), dus moest ik opeens ook om de dag bloed en urine laten onderzoeken. Die waarden waren steeds op het randje, dus wel eiwit in mijn urine, maar net niet te veel en ook lage bloedwaarden, maar net niet te laag. Ik moest dus rust blijven houden en op controle blijven komen.
Bij 38+6 hebben ze (op kerstavond) weer een groeiecho gemaakt en toen bleek ons meisje al een stuk ingelopen te hebben, ze zat inmiddels weer op de p5 lijn. Mijn controles werden teruggebracht naar 2x per week en ook de absolute rust werd omgezet naar erg rustig aan doen. Zo heb ik de zwangerschap dus uitgezeten tot 40+5, de dag waarop de bevalling begon. Overigens was dit voor mij erg lang, aangezien men tot 2x toe heeft overwogen de bevalling in te leiden. Bovendien verveelde ik me dood na al die weken verplicht rust nemen. Maar met die rust is ons meisje wel geboren met 2700 gram en ongeveer 46 cm, dat is zelfs iets boven de p5 lijn!
Het verhaal dat je eerder in dit topic van me kunt lezen, heeft niets te maken met de groeiachterstand. Dat is gewoon dikke pech geweest. Ons meisje is nu gewoon een heel mooi, fijn gebouwd kindje. Niet extreem klein (op de couveuse afdeling leek ze zelfs groot bij al die premature kindjes), maar net een levende babypop. En, zoals de arts in Maastricht het treffend verwoordde, ook kleine kindjes worden groot als ze geboren zijn. Meestal in het begin zelfs nog iets sneller dan niet dysmature kindjes.
Ik zal zo in het kinderfototopic nog even 2 fotootjes spammen. Niet alleen om jou gerust te stellen, maar vooral ook omdat ik graag met ons kaboutertje pronk.