PDD [Autisme, Asperger, PDD-NOS] Deel 31 - Vakantieplannen?

oke, het is niet echt erg, maar kan wel irritant zijn. Maar aan de andere kant beter nu,dan dat je daardoor constant met die persoon in je hoofd gaat zitten.

quote:

Op zaterdag 23 januari 2010 17:50 schreef francis998 het volgende:
oke, het is niet echt erg, maar kan wel irritant zijn. Maar aan de andere kant beter nu,dan dat je daardoor constant met die persoon in je hoofd gaat zitten.

Zo'n groot hoofd heb ik nu ook weer niet dat zij daar in past Haha grapje.
Ach ik weet dat het beter is dat ik geen contact meer het haar heb. Maar helaas gaan de gevoelens die ik nog heb voor haar niet zo maar weg.

Ik kan ook niet over bepaalde dingen praten met mijn ouders. Gelukkig gaat het wel beter dan een tijdje geleden. Maar toch het blijft lastig als je niet alles met je ouders kan/wil bespreken.

hmmm...jajaja..grappig grapje

Tja..ik weet dat ik alles zou kunnen bespreken met mijn ma. Maar zij is nogal emotioneel..en niet rationeel en dat kan ik niet gebruiken bij deze beslissing...want haar gevoelens/emoties zijn juist weer heel belangerijk voor mij.
En als zij zegt dat zij zich klote zou voelen doordat ik wegga..dan zou ik serieus wat meer denken aan blijven

Maar..ach ik kan er nog met de psych over praten..en dan kijken of ik ergens in februari/maart de moed op kan brengen. Maar meestal vertel ik de dingen pas tijdens een ruzie welke dan minder serieus word genomen.

quote:

Op zaterdag 23 januari 2010 15:52 schreef Autidude het volgende:

[..]

Nee, die kennen mij heel erg goed en weten ook precies hoe onvoorstelbaar veel pech ik heb en rare dingen meemaak.. dus het is een hele goede vorm van begrip en het voelt ook als een warme deken, dus het is NIET negatief. Want ik ga ervan uit dat je je post een beetje negatief bedoelde?
Het is een soort van begrip dat ze uiten dat ze begrijpen wat ik voel maar ook een soort van gedeeld gevoel voor de realtiteit en mijn eigen visie daarop.

Mja snap 't wel maar ik vind het een beetje klinken als "jij doet ook niks goed, niet eens zelfmoord plegen, zelfs dat kun je niet" en dat lijkt me nou niet zo verstandig om dat te zeggen tegen iemand die het niet ziet zitten.

quote:

Op zaterdag 23 januari 2010 18:31 schreef francis998 het volgende:
hmmm...jajaja..grappig grapje

Tja..ik weet dat ik alles zou kunnen bespreken met mijn ma. Maar zij is nogal emotioneel..en niet rationeel en dat kan ik niet gebruiken bij deze beslissing...want haar gevoelens/emoties zijn juist weer heel belangerijk voor mij.
En als zij zegt dat zij zich klote zou voelen doordat ik wegga..dan zou ik serieus wat meer denken aan blijven

Maar..ach ik kan er nog met de psych over praten..en dan kijken of ik ergens in februari/maart de moed op kan brengen. Maar meestal vertel ik de dingen pas tijdens een ruzie welke dan minder serieus word genomen.

Sorry ik kan er niets aan doen. Dat geen humor heb En sommige dingen letterlijk neem.

Succes met het maken van die beslissing

quote:

Op zaterdag 23 januari 2010 18:47 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Sorry ik kan er niets aan doen. Dat geen humor heb En sommige dingen letterlijk neem.

Succes met het maken van die beslissing

je hoeft geen excuses te maken..ik snap je grapje wel..en als ik iets minder serieus was..zou ik hem zelf leuk hebben gevonden..alleen nu een beetje flauwig..jaja.

(Volgens mij is het meer dan duidelijk dat ik me nu een soort van verveel.. )

quote:

Op zaterdag 23 januari 2010 19:02 schreef francis998 het volgende:

[..]

je hoeft geen excuses te maken..ik snap je grapje wel..en als ik iets minder serieus was..zou ik hem zelf leuk hebben gevonden..alleen nu een beetje flauwig..jaja.

(Volgens mij is het meer dan duidelijk dat ik me nu een soort van verveel.. )

Oke

quote:

Op zaterdag 23 januari 2010 11:57 schreef ikke043 het volgende:

[..]

Jah, ik ken het. Ik wol na mijn havo naar het korps mariniers, maar haalde het geneeskundug niet. Dus nu ga ik een stapje hoger terwijl ik mijn zwakheden probeer te verbergen

Veel succes (alleen lijkt het mij niet handig je zwakheden te verbergen als je ze misschien keihard gaat tegenkomen in je opleiding)

Ga ik ook, maar dat is voor latere zorg.

Het is niet onmogelijk om als gecamoufleerde ( ) autist bij Defensie terecht te komen..
Maar als je een diagnose hebt dan gaat het niet lukken.

quote:

Op zaterdag 23 januari 2010 21:56 schreef Autidude het volgende:
Het is niet onmogelijk om als gecamoufleerde ( ) autist bij Defensie terecht te komen..
Maar als je een diagnose hebt dan gaat het niet lukken.

Waarschijnlijk val je door de mand bij de psychologisch testen.

Niet perse.. zeker niet als je een goede 'acteur' bent, ingelezen bent in 'psychologie', kwestie van weten hoe ze testen en wat ze willen zien en horen.

edit; daarna is het gewoon een kwestie van meezuipen Nee, maar serieus, als het leger enzo als autist zijnde een passie is dan kan je het er nog wel eens goed van afbrengen..

quote:

Op zaterdag 23 januari 2010 22:02 schreef Autidude het volgende:
Niet perse.. zeker niet als je een goede 'acteur' bent, ingelezen bent in 'psychologie', kwestie van weten hoe ze testen en wat ze willen zien en horen.

edit; daarna is het gewoon een kwestie van meezuipen Nee, maar serieus, als het leger enzo als autist zijnde een passie is dan kan je het er nog wel eens goed van afbrengen..

Jawel als jij die test probeert te maken zoals het meest wenselijk val je door de mand. Diegene die de test afneemt is ook niet achterlijk.
Misschien kom je door de keuring heen vroeg of laat komt men er achter.

Het gaat ook niet om het autisme, dat staat op verzoek niet op papier(wel als ik erom vraag). Maar het gaat om zwakke knieen en enkels. Ik train de pezen daarom heen zodat het bij de keuring lijkt alsof ze niet "overflexibel" zijn.

Bovendien boeit Asperger ze niet echt. Ik kom nog aan dr bak als officier.

quote:

Op zaterdag 23 januari 2010 22:09 schreef ikke043 het volgende:
Het gaat ook niet om het autisme, dat staat op verzoek niet op papier(wel als ik erom vraag). Maar het gaat om zwakke knieen en enkels. Ik train de pezen daarom heen zodat het bij de keuring lijkt alsof ze niet "overflexibel" zijn.

Bovendien boeit Asperger ze niet echt. Ik kom nog aan dr bak als officier.

Nee dan speelt dat natuurlijk totaal geen rol

quote:

Op zaterdag 23 januari 2010 22:09 schreef ikke043 het volgende:
Het gaat ook niet om het autisme, dat staat op verzoek niet op papier(wel als ik erom vraag). Maar het gaat om zwakke knieen en enkels. Ik train de pezen daarom heen zodat het bij de keuring lijkt alsof ze niet "overflexibel" zijn.

Aha, dan ligt het iets anders ja

quote:

Bovendien boeit Asperger ze niet echt. Ik kom nog aan dr bak als officier.

Ik heb heel lang bij het leger gewild, maar opeens, toen het kon, was het over. Achteraf gezien heel verstandig, maar ik heb het idee dat ze een briljant strateeg zijn misgelopen.

quote:

Op zaterdag 23 januari 2010 22:06 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Jawel als jij die test probeert te maken zoals het meest wenselijk val je door de mand. Diegene die de test afneemt is ook niet achterlijk.
Misschien kom je door de keuring heen vroeg of laat komt men er achter.

Ook dáár kan je dus rekening mee houden Als je dan ook nog veel verhalen kent van mensen die zijn afgekeurd of er juist doorheen zijn gekomen en je dus aardig bekend bent met het wereldje, dan kan je door die keuring komen hoor.

Als je geen problemen hebt met gedrilled worden, maar er juist ook een beetje op kicked.. dan is het dus ideaal en kom je prima mee. Het is ook ideaal omdat alles super super duidelijk en georganiseerd is. Superstrak, je weet altijd wat je moet doen en wat er van je verwacht wordt. Alles is super duidelijk en super strak. En als het een passie is, dan ligt bijna alles wat je doet in lijn. Mooier kan het haast niet.
Later wordt het een stuk lastiger, want het is toch best erg zwaar en er komt een punt dat er meer komt kijken.. zoals het combineren met het burgerbestaan of het leven na het leger. En PTSS.. <- dat is het allergrootste probleem.

quote:

Op zaterdag 23 januari 2010 22:20 schreef Autidude het volgende:

[..]

Ook dáár kan je dus rekening mee houden Als je dan ook nog veel verhalen kent van mensen die zijn afgekeurd of er juist doorheen zijn gekomen en je dus aardig bekend bent met het wereldje, dan kan je door die keuring komen hoor.

Als je geen problemen hebt met gedrilled worden, maar er juist ook een beetje op kicked.. dan is het dus ideaal en kom je prima mee. Het is ook ideaal omdat alles super super duidelijk en georganiseerd is. Superstrak, je weet altijd wat je moet doen en wat er van je verwacht wordt. Alles is super duidelijk en super strak. En als het een passie is, dan ligt bijna alles wat je doet in lijn. Mooier kan het haast niet.
Later wordt het een stuk lastiger, want het is toch best erg zwaar en er komt een punt dat er meer komt kijken.. zoals het combineren met het burgerbestaan of het leven na het leger. En PTSS.. <- dat is het allergrootste probleem.

Overprikkeling lijkt mij ook een groot risico

quote:

Op zaterdag 23 januari 2010 22:12 schreef Stupendous76 het volgende:
Ik heb heel lang bij het leger gewild, maar opeens, toen het kon, was het over. Achteraf gezien heel verstandig, maar ik heb het idee dat ze een briljant strateeg zijn misgelopen.

Potje risk?

quote:

Op zaterdag 23 januari 2010 22:23 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Overprikkeling lijkt mij ook een groot risico

Jah grappig, maar de laatste keer dat ik daar last van had - op de manier waarop ik volgens de psycholoog ervaar -was op de basisschool.

quote:

Op zaterdag 23 januari 2010 22:26 schreef ikke043 het volgende:

[..]

Jah grappig, maar de laatste keer dat ik daar last van had - op de manier waarop ik volgens de psycholoog ervaar -was op de basisschool.

Toch is het een risico waarmee je rekening moet houden.

quote:

Op zaterdag 23 januari 2010 22:27 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Toch is het een risico waarmee je rekening moet houden.

Ja klopt, maar ik neem het niet serieuzer als dat ik aangereden kan worden. Ik heb er nou eenmaal vage herinneringen aan, en kan het dus ook niet op waarde inschatten.
En ik kan het natuurlijk wel heel serieus gaan nemen, maar dan moet ik ook maar gaan verwachten dat ik elk moment een hartaanval kan krijgen. En ja dat vind ik nou eenmaal geen groot genoeg risico.

quote:

Op zaterdag 23 januari 2010 22:30 schreef ikke043 het volgende:

[..]

Ja klopt, maar ik neem het niet serieuzer als dat ik aangereden kan worden. Ik heb er nou eenmaal vage herinneringen aan, en kan het dus ook niet op waarde inschatten.
En ik kan het natuurlijk wel heel serieus gaan nemen, maar dan moet ik ook maar gaan verwachten dat ik elk moment een hartaanval kan krijgen. En ja dat vind ik nou eenmaal geen groot genoeg risico.

Miscommunicatie

quote:

Op zaterdag 23 januari 2010 22:33 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Miscommunicatie

Ik zie bet niet dus wil je het ff uitleggen

heb net alle posts ff bijgelezen.
En ik moet zeggen dat overprikkeling idd een risico is, maar als je het krijgt terwijl je jou "passie" uitvoert, is de kans op negatieve effecten denk ik iets minder groot..dan bij totaal ongewenste overprikkeling.

verder weet ik het zelf ook niet helemaal, mijn leven lijkt samen te gaan met onderprikkeling/verveling, en anderzijds weer overprikkeling en weer dagen waarin ik een "adhd'er" ben.
Maar ja..daarom ga ik ook naar de psych..mede om de afgelopen 2 depressies te verklaren..maar er komt niet veel van terecht. tot nu toe.

quote:

Op zaterdag 23 januari 2010 22:36 schreef ikke043 het volgende:

[..]

Ik zie bet niet dus wil je het ff uitleggen

Oh sorry. Ik bedoelde eigenlijk dat miscommunicatie ook een risico is. Inbetrekking tot dingen te letterlijk nemen bijvoorbeeld.

quote:

Op zaterdag 23 januari 2010 22:38 schreef francis998 het volgende:verder weet ik het zelf ook niet helemaal, mijn leven lijkt samen te gaan met onderprikkeling/verveling, en anderzijds weer overprikkeling en weer dagen waarin ik een "adhd'er" ben.
Maar ja..daarom ga ik ook naar de psych..mede om de afgelopen 2 depressies te verklaren..maar er komt niet veel van terecht. tot nu toe.

Dat is jammer om te horen. Maar is er dan absoluut niets dat je zelf al kunt doen tegen de verveling?
Ik ben bijna geneigd te zeggen lees een boek :p al is dat natuurlijk een last measeure

quote:

Op zaterdag 23 januari 2010 22:38 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Oh sorry. Ik bedoelde eigenlijk dat miscommunicatie ook een risico is. Inbetrekking tot dingen te letterlijk nemen bijvoorbeeld.

quote:

Op zaterdag 23 januari 2010 22:42 schreef ikke043 het volgende:

[..]

Dat is jammer om te horen. Maar is er dan absoluut niets dat je zelf al kunt doen tegen de verveling?
Ik ben bijna geneigd te zeggen lees een boek :p al is dat natuurlijk een last measeure

Ja..maar het is niet zo'n verveling...het is meer het missen van "mijn roeping", ik hoop dat het te snappen is.
En tja..ik zit thuis met een uitkering, met een lastige keuze die eigenlijk al is genomen maar ik niet durf te nemen.
En je kan mij als een oppervlakkig iemand zien of wat dan ook. Maar ik al jaren geen boek meer gelezen, en de laatste waren verplicht voor de boekverslagen, ow...wacht.nee harry potter. Daarvan heb ik ze allemaal gelezen. Maar ik lees eigenlijk bijna niks behalve tv-gids. Ik kijk amper tv, op zaterdag 1 detective serie. En verder is het bijna pure pc en dingen doen...en soms op regenachtige dagen wat films huren.

En die verveling komt wss door onderprikkeling ofzo, want ik voel amper prikkeling. En daardoor eindig ik weer talloze nutteloze aankopen(kleding enzo),nu begin ik iets te ver te gaan...dit heeft niks met autisme te maken..eigenlijk.


Kleine sammenvatting voor allen onder ons..ik probeer een redelijk leeg leventje op te vullen. Ik ken een opvulling die ik geweldig vind. Dus ik weet welke invulling ik wil geven, maar het niet durf..en daardoor weer meer redenen komen waardoor ik het niet kan.
Gevolg, thuis zitten met bijstand, verveling en super lange dagen
Maar jullie helpen ze weer op te vullen voor jullie allemaal

hmmm...komt het woord miscommunicatie naar voren, en er ontstaat ook miscommunicatie

Maar als je zooooooooo graag wilt gaan, hoe kan het dat je dan nog hier bent
Is het nou echt de menIng van je moeder, of weet je het nog niet echt?
Noem me een simpel ziel, maar als ik er nu geen zin meer in heb en in een depressie lijk te raken, vertrek ik/verander ik.

quote:

Op zaterdag 23 januari 2010 22:59 schreef ikke043 het volgende:
Maar als je zooooooooo graag wilt gaan, hoe kan het dat je dan nog hier bent
Is het nou echt de menIng van je moeder, of weet je het nog niet echt?
Noem me een simpel ziel, maar als ik er nu geen zin meer in heb en in een depressie lijk te raken, vertrek ik/verander ik.

ach.......om maar weer een gigantisch lang verhaal kort te houden, ik kan zowieso met studie daar niet beginnen tot augustus(2e semester).
En het is niet echt de mening van mijn moeder, maar meer de feiten. Ik ben daar zo'n 8 maanden geweest(echt leven,studie). Had het goed naar mijn zin, maar was heel erg alleen...ik moest altijd alles alleen doen, terwijl ik hier mijn moeder nog heb..waarmee ik heel veel doe. En anders snel op mijn fietsje 10 min. en terug.
En ik had daar echt bijna geen steun...ook niet op emotioneel vlak, voelde mij soms nogal doorzichtig(in de zin dat ze me niet zijn) en niemand betrok me echt bij de dingen..dus tja..ik woonde bij oma/tante maar eigenlijk alleen.

En op bepaald moment depressie, begon zelf te dromen/fantaseren dat mijn tante mij vertelde dat mijn ma dood was of in 't ziekenhuis lag en ik flipte dan, ma merkte dit alles, vloog over. Ik moest kiezen..wist niet wat te kiezen, had al een ticket voor terug(retour gekocht) , dus ben maar teruggekeerd. Ben helemaal in elkaar gezakt, en als de eigenwijze persoon die ik ben, als mijn moeder zei om me te kalmeren. En ik schreeuwde maar nee..nee...nee.

En zei, ik wil niet dat ik wil, dat ik wegga(wat een zin)

Kortom weer een heel verhaal...en mijn ma is er heilig van overtuigd dat ik blijf..wat ik dus merk. Dat zorgt ervoor dat ik weer niet durf te vertellen, dat ik miss weg wil/ga. En als ik er niet over kan praten weet ik dat het ook nooit ga doen.

en toevallig heb ik een keer mijn moeder mail gehackt(toen zij al terug was en ik nog moest komen)om te kijken of ze mn mailtje had ontvangen/gelezen. En toen stuitte ik weer op het mailtje naar een kennis dat ze dolblij was dat ik terugkeerde.

Verder lastige situatie, alleen met mijn ma in NL, ma heeft eigenlijk niemand anders. En ik ben weer bang, dat er wat gebeurd, en dat ze hulp nodig heeft..en ik niet kan helpen..etc..etc.
Jeetje..ik word gek van mezelf..en die lappen tekst..pfffffffffffffff

Iig, voorgaande ervaring met vertrekken, lijdt er toe dat ik nu niet durf..omdat ik bang ben dat weer hetzelfde gebeurd, en heb eigenlijk niet een plek waar ik terechtkan(zie kamer) omdat nu mijn oom ingetrokken is bij mijn oma/tante.
Kortom een ingewikkelde situatie..zelf voor mijn eigen hersens..op papier..makkelijk, irl wat lastiger en minder overzichtelijk.

Aah oke. Maar waarom wil je nu dan weer terug, nadat je zo een slechte ervaring hebt gehad?

En ja, als je echt wilt gaan. Dan zul je je toch over je angst heen moeten zetten, en de confrontatie met je moeder moeten aangaan. En dat het emotioneel zal worden, moet je maar voor lief nemen.

quote:

Op zaterdag 23 januari 2010 23:20 schreef francis998 het volgende:

[..]

en toevallig heb ik een keer mijn moeder mail gehackt(toen zij al terug was en ik nog moest komen)om te kijken of ze mn mailtje had ontvangen/gelezen. En toen stuitte ik weer op het mailtje naar een kennis dat ze dolblij was dat ik terugkeerde.

Verder lastige situatie, alleen met mijn ma in NL, ma heeft eigenlijk niemand anders. En ik ben weer bang, dat er wat gebeurd, en dat ze hulp nodig heeft..en ik niet kan helpen..etc..etc.
Jeetje..ik word gek van mezelf..en die lappen tekst..pfffffffffffffff

Iig, voorgaande ervaring met vertrekken, lijdt er toe dat ik nu niet durf..omdat ik bang ben dat weer hetzelfde gebeurd, en heb eigenlijk niet een plek waar ik terechtkan(zie kamer) omdat nu mijn oom ingetrokken is bij mijn oma/tante.
Kortom een ingewikkelde situatie..zelf voor mijn eigen hersens..op papier..makkelijk, irl wat lastiger en minder overzichtelijk.

ik herken het wel, je bent bang dat als jij weg gaat dat het ook mis met je moeder zal gaan, maar de situatie waar je nu in zit ook niet acceptabel is,
als ik ergens mee zit of last van heb en ik zeg het niet (doe ik zelf nooit) dan op het hoogte punt dan stort ik in, en ga de slechtste dingen denken, oplossing! alles wat je dwars zit schrijf je op want sommige begrijpen het niet en dat brengt weer schaamte mee, dus schrijf het op! dan heb je het wel verteld en wordt je in je hoofd ook weer rustiger en kan je ook weer over andere dingen denken maar je gebruikt fok dat scheelt al veel maar ook over diepere onderwerpen moet je gewoon ergens kwijt kunnen

quote:

Op zaterdag 23 januari 2010 23:53 schreef revolutionarymen het volgende:

Ik vroeg me al af wanneer ik je hier zou treffen.

En over dat zorgen voor anderen. Drijf het niet te ver door, iemand is best in staat alleen te overleven. Ze zullen het niet prettig vinden, maar ze zullennhet waarschijnlijk nog erger vinden als je ergens blijf waar je ongelukkig zult zijn.

quote:

Op zaterdag 23 januari 2010 23:43 schreef ikke043 het volgende:
Aah oke. Maar waarom wil je nu dan weer terug, nadat je zo een slechte ervaring hebt gehad?

En ja, als je echt wilt gaan. Dan zul je je toch over je angst heen moeten zetten, en de confrontatie met je moeder moeten aangaan. En dat het emotioneel zal worden, moet je maar voor lief nemen.

Precies
maar ter duidelijkheid, zo'n slechte ervaring was het niet..want ik deed dingen die ik hier nooit voor elkaar heb gekregen of ik om vele redenen niet kon/wilde/durfde te doen.
En kwa studie voelde ik me wat beter, het was namelijk minder competentiegericht..en dat vind ik o, zo klote.
Maar het gaat eigenlijk om hoe ik me voelde..en ik voelde me goed..tot ik in een depressie kwam, en dat kwam eigenlijk deels doordat er steeds meer sociale isolatie ontstond.
Ik had steeds meer moeite met contact houden/leggen met klasgenoten(welke vrienden waren geworden). En ik gooide dat altijd op het feit dat ik als enige vrouw in een "macho" ongeving leef sinds mijn 18e(mbo), maar eigenlijk had ik daarvoor zowat 0 contact met klasgenoten, en dat zorgt bij mij voor depressies.
En vandaar dat de HA asperger begon te vermoedden, en o.a. daarvoor ga ik naar de psych.
En ik gebruik o.a. omdat er eigenlijk andere redenen zijn die mijn ma ziet..die ik niet zie.

ik zie, ik zie wat jij niet ziet

PS, ik kan het allemaal niet helemaal meer bijhouden...de reacties gingen sneller dan ik kan typen en lezen ik moet sneller leren typen/lezen

quote:

Op zaterdag 23 januari 2010 23:53 schreef revolutionarymen het volgende:

[..]

ik herken het wel, je bent bang dat als jij weg gaat dat het ook mis met je moeder zal gaan, maar de situatie waar je nu in zit ook niet acceptabel is,
als ik ergens mee zit of last van heb en ik zeg het niet (doe ik zelf nooit) dan op het hoogte punt dan stort ik in, en ga de slechtste dingen denken, oplossing! alles wat je dwars zit schrijf je op want sommige begrijpen het niet en dat brengt weer schaamte mee, dus schrijf het op! dan heb je het wel verteld en wordt je in je hoofd ook weer rustiger en kan je ook weer over andere dingen denken maar je gebruikt fok dat scheelt al veel maar ook over diepere onderwerpen moet je gewoon ergens kwijt kunnen

Ik heb in de afgelopen 6 maanden al meer dan 50 kantjes bij elkaar zien te weten te typen/schrijven, en de afgelopen tijd wat meer via contact met mijn tante/fok.
En nu de psych..en miss daarna mijn ma.
Mijn ma kan perfect op haar eigen benen staan, deed ze al voordat ik op deze aarde kwam ,helemaal alleen hier in NL. Met een aantal bekenden waar toen wel veel/veel/veel meer contact was.
maar mijn ma is eigenlijk ook een beetje een kluizenaar.

quote:

Op zaterdag 23 januari 2010 23:58 schreef ikke043 het volgende:

[..]

Ik vroeg me al af wanneer ik je hier zou treffen.

En over dat zorgen voor anderen. Drijf het niet te ver door, iemand is best in staat alleen te overleven. Ze zullen het niet prettig vinden, maar ze zullennhet waarschijnlijk nog erger vinden als je ergens blijf waar je ongelukkig zult zijn.

Hier ben ik het mee eens, maar zie daar ook tegelijk het dillema. In mijn hoofd en logica weet ik wat te doen, maar mijn emotie is het er niet mee eens.
En ziedaar mijn dillema..
Maar ach, ik schiet toch niks op met nu vertrekken..behalve dan dat ik in het warme zonnetje kom te liggen. Ik heb daar dan ook niks te doen om dagen te vullen, en nog minder opvulling is mogelijk zonder een rooie cent. En hier heb ik op zijn minst, iets, om bepaalde verplichtingen te betalen.
En ondertussen afwachten en kijken wat ik doe en wat er gebeurd.

quote:

Op zaterdag 23 januari 2010 23:58 schreef ikke043 het volgende:

[..]

Ik vroeg me al af wanneer ik je hier zou treffen.

En over dat zorgen voor anderen. Drijf het niet te ver door, iemand is best in staat alleen te overleven. Ze zullen het niet prettig vinden, maar ze zullennhet waarschijnlijk nog erger vinden als je ergens blijf waar je ongelukkig zult zijn

haha ja xD, ik kom hier nooit maar best interessant, maar met dat alleen overleven klopt ook wel, maar ik zelf in mijn geval kan ik dat niet inzien

revolutionarmymen, ben jij hier als autist of niet-autist? Ik heb jou eigenlijk nooit zien voorbijkomen..geloof ik

Ik vond het reuze gezellig vanavond maar ik ga nu maar eens slapen. Tot morgen!

quote:

Op zondag 24 januari 2010 00:25 schreef francis998 het volgende:
revolutionarmymen, ben jij hier als autist of niet-autist? Ik heb jou eigenlijk nooit zien voorbijkomen..geloof ik

weet ik nog niet, tot nu toe heb ik ADHD en ADD gecombineerd maar ze zoeken het nog steeds uit, want ik kan moeilijk contact maken met mensen en wordt gek in ruimtes met veel mensen en veel geluid, maar luister wel weer kei hardt klassiek muziek en zo best raar, in ieder geval hoop ik dat het bij adhd blijft. no offense tegen wel autisten of in die richten juist diep respect.

quote:

Op zondag 24 januari 2010 00:25 schreef francis998 het volgende:
revolutionarmymen,

maar heb je al een plan?
volgens mij heb ik goeie ideeën langs zien gaan

quote:

Op zondag 24 januari 2010 00:38 schreef revolutionarymen het volgende:

[..]

weet ik nog niet, tot nu toe heb ik ADHD en ADD gecombineerd maar ze zoeken het nog steeds uit, want ik kan moeilijk contact maken met mensen en wordt gek in ruimtes met veel mensen en veel geluid, maar luister wel weer kei hardt klassiek muziek en zo best raar, in ieder geval hoop ik dat het bij adhd blijft. no offense tegen wel autisten of in die richten juist diep respect.

Is dat vreemd dan, dat je niet tegen veel geluid en veel mensen kan maar wel vet hard muziek op kan hebben?

Ik zelf heb ook zo iets. Trance of andere lekkere dance muziek kan ik echt vet hard aanhoren, de speakers pompen het geluid de hele dag door het huis heen (vrijstaand huisje dus de buren hebben er geen last van ) de muziek staat eigenlijk alleen uit wanneer ik er niet ben, een film zit te kijken of wanneer ik slaap. Maar ik gebruik zelfs winamp als wekker waardoor ik 's ochtends alsnog mijn bed uit wordt geblazen door knallende beats Ook kan ik net zo makkelijk in slaap vallen met muziek op hoor, geen problemen mee als het maar stil is wanneer ik in mijn remslaap zit. Maar stel dat ik ff bij een ander ben en die zet met de speakers op vrij luid pokkeherrie op zoals top 40 meuk of ander ongetalenteerde bagger dan trek ik het echt niet meer en wordt ik echt gek in mijn hoofd.

Zijn er meer mensen die al geruime tijd werkloos thuiszitten? En zo ja, wat is de reden precies daarvan? Ikzelf zit al een tijdje thuis en heb moeite om me er toe te zetten om werk te zoeken, alsof iets me tegen houdt ofzo, maar weet niet of dit specifiek op asperger betrekking heeft.. Hebben meer mensen hier last van?

[ Bericht 10% gewijzigd door Repulsor op 24-01-2010 09:00:00 ]

quote:

Op zondag 24 januari 2010 00:56 schreef revolutionarymen het volgende:

[..]

maar heb je al een plan?
volgens mij heb ik goeie ideeën langs zien gaan

hoe bedoel je een plan?

En verder dat je niet tegen harde geluiden kan is niks ernstigs opzich, het kan onderdeel zijn van een vorm van autisme, net als niet.
en tja ik kan ook niet echt het beste tegen harde geluiden, maar als ik in bijv. een disco ben valt het weer wat mee. Maar ja..het is een van de vele dingen waar je als autist last van KAN hebben.

quote:

Op zondag 24 januari 2010 08:43 schreef Repulsor het volgende:
Zijn er meer mensen die al geruime tijd werkloos thuiszitten? En zo ja, wat is de reden precies daarvan? Ikzelf zit al een tijdje thuis en heb moeite om me er toe te zetten om werk te zoeken, alsof iets me tegen houdt ofzo, maar weet niet of dit specifiek op asperger betrekking heeft.. Hebben meer mensen hier last van?

Ik zit dus al geruime tijd thuis, sinds september. Ik kon toen niet gaan werken omdat ik in een zware depressie zat..en tot ongeveer october ging het echt helemaal mis..ik kon amper de deur uit zonder problemen.
Nu gelukkig minder, maar werken zit er op het moment niet in, zowieso zal een baan vinden voor 5 maanden niet echt vlot gaan denk ik.

quote:

Op zondag 24 januari 2010 08:43 schreef Repulsor het volgende:
Zijn er meer mensen die al geruime tijd werkloos thuiszitten? En zo ja, wat is de reden precies daarvan? Ikzelf zit al een tijdje thuis en heb moeite om me er toe te zetten om werk te zoeken, alsof iets me tegen houdt ofzo, maar weet niet of dit specifiek op asperger betrekking heeft.. Hebben meer mensen hier last van?

1. Er is momenteel geen werk.
2. Mensen met Asperger hebben vaak minder zelfvertrouwen. Het gevoel dat je anders bent, maar niet begrijpen waarom. Terwijl iedereen om je heen de ene na de andere promotie maakt.

Ik ben bijna vijf jaar lang officieus werkloos geweest, en zal altijd blijven onderschrijven dat Asperger vaak een moeilijke weg is, waarbij verwachtingen steeds moeten worden bijgesteld.

[ Bericht 11% gewijzigd door sempron2400 op 24-01-2010 12:38:11 ]

quote:

Op zaterdag 23 januari 2010 22:56 schreef francis998 het volgende:
hmmm...komt het woord miscommunicatie naar voren, en er ontstaat ook miscommunicatie

Haha
Zoiets bedoel ik dus.

quote:

Op zondag 24 januari 2010 08:43 schreef Repulsor het volgende:
Zijn er meer mensen die al geruime tijd werkloos thuiszitten? En zo ja, wat is de reden precies daarvan? Ikzelf zit al een tijdje thuis en heb moeite om me er toe te zetten om werk te zoeken, alsof iets me tegen houdt ofzo, maar weet niet of dit specifiek op asperger betrekking heeft.. Hebben meer mensen hier last van?

Ik heb nog werk voor ongeveer 2 maanden. Daarna geen idee. Ik ben wel opzoek maar het lukt niet erg.

quote:

Op vrijdag 22 januari 2010 08:05 schreef Cassandra87 het volgende:
Welkom Krambo, ooit eens?

Ik zal dan misschien een typische NT-opmerking plaatsen. Schoolmoorden of welke moorden dan ook zal ik NOOIT kunnen begrijpen. Toegegeven, heel lang geleden, ik denk dat ik 14 of 15 zal zijn geweest, heb ik ooit een keer zo'n hekel aan iemand gehad dat ik zei dat ik diegene voor zijn kop zou knallen. Toen mij later werd gevraagd waarom ik dat zei wist ik dat niet eens. Flapte het eruit zonder dat ik wist wát ik eruit flapte. En ik ben geen haatdragend persoon, laat staan dat ik aggressie heb.
Maar goed, ik zou nooit om wat voor reden dan ook iemand anders kunnen mee nemen in mijn downfall. Ligt in mijn karakter, ik kan gewoon geen mensen kwetsen. Mocht t moment ooit zo ver komen dat ik volledig in het nauw word gedreven zal ik eerder de hand aan mijzelf nemen dan t leven van een ander nemen. Ik kan me niet voorstellen ooit in díe situatie te komen maar ik kan mij al helemaal niet voorstellen dat ik een ander iets zou aandoen

Misschien ook een verschil tussen mannen en vrouwen: mannen richten hun woede op anderen, vrouwen op zichzelf. Persoonlijk kan ik agressie wel begrijpen. Persoonlijk leef ik altijd op het randje van 'goed leven' (niemand kwetsen, zorgen dat iedereen een normaal leven kan leiden wanneer het gaat om politieke/maatschappelijke keuzes) en aan de andere kant heb ik soms sterk het gevoel dat mensen zo verschrikkelijk zijn dat ik eigenlijk niet begrijp waarom ik m'n best doe om zo goed te leven. Soms denk ik, het zou gewoon beter zijn als iedereen dood ging en de aarde zonder mensen opnieuw kon beginnen. Ik denk dat die mensen die moorden op school bijvoorbeeld gewoon hun vertrouwen in de mens kwijt zijn. En als jouw beeld van een bepaalde groep mensen of van een individu is, dat die persoon slecht is en niets in positieve zin toevoegt aan de wereld, dan kan ik me ook voorstellen dat je niet meer inziet waarom die persoonlijk eigenlijk zou moeten leven. Hoewel ik weet dat het zo niet werkt, begrijp ik ook ergens niet waarom we mensen die zich constant misdragen niet gewoon verwijderen (doden of op een onbewoond eiland neerflikkeren). Want wat voegen die mensen toe? Waarom accepteren we eigenlijk dat bepaalde mensen de boel constant verzieken? Waarom moeten normale mensen lijden onder mensen die zich niet wensen te gedragen?

quote:

Op vrijdag 22 januari 2010 11:51 schreef Babbelvis het volgende:
Wat ik misschien wel voor kan stellen is dat als je niet met je zelf door 1 deur kan om dat je zoals mij vroeger nog niet wist dat je asperger had en dus wel wist dat je een soort van andere gedachtegang had dan de doorsnee persoon maar dat je door anderen gewoon als een vreemd kind werd weggezet. Wat ik dan kan begrijpen is dat je een haat kan dragen tegen mensen, maar ja... als je er heel eerlijk over nadenkt. Is het de ander zijn fout dat ze jou niet kunnen begrijpen?

Nee. Maar het is wel je fout als je iemand pest, bewust kwetst of buitensluit omdat je hem/haar niet begrijpt.

quote:

Op vrijdag 22 januari 2010 12:30 schreef Autidude het volgende:
Daarbij ben ik ook nog eens redelijk gevoelloos voor zaken als dood en rampen enzo, ik kan soms heel erg verdrietig zijn en je moet ook absoluut niet aan dieren komen enzo of zwakke mensen. Dan heb ik heel erg veel liefdevolle emoties naar het slachtoffer zeg maar, alleen dan ben ik dus tegelijkertijd wel zo koud en kill om de meest vreselijke dingen te doen met de dader.. zonder enige wroeging.

Dit herken ik hoor. Bij een aardbeving denk ik eerder 'jammer, moet je maar niet op een breuklijn gaan wonen' dan dat ik geld over zal maken. Ik geef ook aan geen enkel goed doel voor mensen - die verzieken de boel zelf en gaan dan zitten janken dat iets kapot is, of dat ze ziek worden of wat dan ook. Daar heb ik geen medelijden mee. Maar ik geef wel aan goede doelen voor dieren, die kunnen er tenslotte niets aan doen dat hun wereld verziekt wordt door mensen. Verder ben ik naar mensen niet agressief - ik vind ze vaak de moeite niet om agressief te worden. Op m'n werk bijvoorbeeld word ik best wel uitgescholden of bedreigd. Het enige wat ik dan denk is 'triest', ik ga m'n lucht er niet eens aan verspillen om wat terug te zeggen. Maar als bijvoorbeeld iemand een dier iets zou aandoen, dan denk ik toch dat diegene er heel erg slecht vanaf zal komen. Verder kan ik ook echt met droge ogen kijken naar de verschrikkelijkste dingen, maar van een zielig kijkend puppy in een wervingsspotje voor blindegeleidehonden ga ik al bijna huilen

Verder begrijp ik ook wat je bedoelt met een hekel hebben aan mensen, behalve dan die paar uitzonderingen, en toch ook weer het opkomen voor zwakkeren. Eerlijkgezegd ben ik blij dat er nog iemand is die er zo over denkt, tot nu toe heb ik nog nooit iemand 'gesproken' die er hetzelfde over dacht. Ik vind het best wel lastig soms om zo'n soort dubbelrol te spelen. Want als je dit zegt tegen 'gewone' mensen, vinden ze je acuut raar en eng, dus je kan er nooit over praten.

[ Bericht 19% gewijzigd door Maeghan op 24-01-2010 13:40:58 ]

quote:

Op vrijdag 22 januari 2010 11:47 schreef Autidude het volgende:
AARRRGGHH!!! Ik doe zó goed mijn best heh, en ik moet alles alleen doen en elke keer gaat het fout.
Ze krijgen me echt helemaal knettergek. Dit zijn breekpunten, en ik snap er zelf helemaal niets meer van.
Ik ben helemaal verdwaald, ik weet wel de weg maar ik moet nog wachten op MEE.. ik heb over 9 dgn weer een afspraak.

Mijn probleem met de belastingdienst heh, voor wie het volgt... Ik heb dus vorige week woensdag maar aangegeven dat ik mijn zorgtoeslag wil stopzetten. Om een nieuwe aan te vragen, want het lijkt erop dat dat nog de enige manier is dat het bij mij terecht komt.
Krijg ik vandaag post; zijn het 2 wijzigingsformulieren voor huurtoeslag!!
NIET GOED!! NIET GOED!!

En ik heb een aanmaning gehad van 24 euro nog openstaande motorrijtuigenbelasting, maar ik krijg nog 116 euro van hun!
En maandag zou ik naar de psych gaan maar die heeft afgebeld en nu weet ik niet wanneer ik wel kan.
En ik slaap de laatste tijd heel slecht en ik eet ook slecht en ik wordt er allemaal kompleet murw/numb van.

Ik hoop dat ik zo'n curator iets kan krijgen, de vrouw van MEE zei dat ik dan handelsonbekwaam moet zijn en dat ben ik denk ik wel.. Of eigenlijk denk ik zelf dat het eerder andersom is maar ik begrijp wel meer dingen niet en leef eigenlijk ook in een omgekeerde wereld, dus het zal wel zo zijn. Ik weet alleen dat het beter is voor mij, want dit kan ik echt niet.

Ik wil ook een klacht gaan indienen, maar dat worden bij mij al gauw scheldkannonade's en dreigementen Dus ik weet helemaal niet wat ik moet doen en dat ik niets kan doen kan ik ook niet tegen. En ik snap ook niet waarom het aan mij zou moeten liggen, want ik doe helemaal niets verkeerd

Waarom word je zo boos op de mensen die je spreekt? Ik begrijp je frustratie, maar realiseer je je niet dat de mensen aan de telefoon niet persoonlijk verantwoordelijk zijn voor de bende? En realiseer je je niet dat je meer gedaan krijgt van mensen als je rustig blijft?

Als je gewoon belt naar de belastingdienst om te zeggen dat het misgaat met je zorgtoeslag en dat je wilt weten waarom, zoeken ze dat dan niet uit? En als je bang bent dat je je controle verliest, kun je dan niet iemand anders voor je laten bellen?

En anders zou ik zeggen, zolang het om kleine bedragen gaat zoals met die motorrijtuigenbelasting, zou ik misschien kiezen voor de korste weg: gewoon betalen. Vervelend ja, maar in ieder geval ben je er dan vanaf en valt de last van je schouders van het weer dingen moeten uitzoeken en regelen. Ik ga soms ook niet achter dingen aan, soms is het het niet waard.

Kortom: Autisme is vervelend, als je niet de lichtste vorm hebt, komt je gewoon overal problemen tegen.

Ik denk dat ik binnenkort lid ga worden van de personeelsvereniging voor mensen onder de 40. Het schijnt een leuke groep te zijn, waarvan ik ook al een aantal mensen ken. En niet indereen is er extravert.

Misschien nog wel beter dan bij de kerkgemeente, waar "iedereen" tijdens het koffiedrinken het liefst zoveel mogelijk mensen wil aanspreken. Ik heb er weleens het idee dat mijn interesses niet interessant genoeg zijn (zit eigenlijk wel wat in) en dat je met een sociaal beroep beter in het gesprek ligt. Meestal worden mijn gesprekken afgekapt. Kudt Asperger