Zwangerschap en geboorte deel 615

Als ik een jaar jonger was geweest dan had ik nog even een half jaartje gewacht en dan ervoor gegaan, maar ja dat is niet zo. Als we nog willen, zou dat "moeten" binnen nu en een jaar. Daarna hoeft het echt niet meer wat mij betreft. Nu zijn gevoel en verstand vooral met elkaar in de clinch... en Peaceman twijfelt ook nog, dus dat zet ook geen zoden aan de dijk.

Ticootje, hoe reageerden ze? Zullen wel - net als jullie en wij - superverrast zijn.

Hier is de vroedvrouw net weer weg.
Ik had haar toch even gebeld omdat ik wat verschijnselen leek te hebben van zwangerschapsvergiftiging. Maar waarschijnlijk gewoon te druk geweest afgelopen dagen, in combinatie met wat harde buiken en een hele drukke baby.
Mijn bloeddruk was perfect en er zaten geen eiwitten in de urine.
Kortom: niks aan het handje...
_{heb erg getwijfeld óf bellen wel nodig was en nu voel ik me een beetje een ei dat ik gebeld heb}

Asyniur, je bent beslist geen ei. Je was een ei als je niet had gebeld en je nu zorgen had gemaakt of erger, je wél zwangerschapsvergiftiging had gehad. En nu ben je gerust dus was het echt echt echt niet voor niets.
De volgende keer gewoon weer bellen dus!

Mijn ouders reageerde echt heel leuk, mijn schoonouders, tja anders. Ze vinden het wel leuk, maar veel terughoudender. Maar dat is ook de relatie denk ik. We hebben geen onenigheid, maar het is gewoon anders dan we hebben mijn ouders.
We hadden een plantje gekocht en daarin een zwangerschapstest gestopt. Mijn mam gilde meteen : ben je in verwachting JA!!!!!!!????
Mijn schoonouders: wat is dat? Oh dat is hoeveel water je plantje nodig heeft. Schoonpa: nee joh, das een zwangerschapstest. Mijn man: ja ma je wordt weer oma. Schoonma: nou denk het niet! Priscil: nou ik denk het wel! Schoonma: van wie dan. Ik: nou van mij, niet van cil. Schoonma: oh das leuk!!!

quote:

Op zaterdag 16 januari 2010 20:35 schreef Ticootje het volgende:
Mijn ouders reageerde echt heel leuk, mijn schoonouders, tja anders. Ze vinden het wel leuk, maar veel terughoudender. Maar dat is ook de relatie denk ik. We hebben geen onenigheid, maar het is gewoon anders dan we hebben mijn ouders.
We hadden een plantje gekocht en daarin een zwangerschapstest gestopt. Mijn mam gilde meteen : ben je in verwachting JA!!!!!!!????
Mijn schoonouders: wat is dat? Oh dat is hoeveel water je plantje nodig heeft. Schoonpa: nee joh, das een zwangerschapstest. Mijn man: ja ma je wordt weer oma. Schoonma: nou denk het niet! Priscil: nou ik denk het wel! Schoonma: van wie dan. Ik: nou van mij, niet van cil. Schoonma: oh das leuk!!!

Die reactie van je schoonmoeder....

Mijn moeder zou zich denk ik rotschrikken in eerste instantie, maar later wel blij zijn. Zij vindt eigenlijk 2 kinderen wel genoeg.

quote:

Op vrijdag 15 januari 2010 22:54 schreef Orea het volgende:
Guess, dat lijkt me ook wel lastig! Voel je de kleine al regelmatig? Willen jullie ook weten wat het is?

Ik voel nog niks bijzonders,of heb het iig niet in de gaten.Ik dacht vorige week s'nachts wat te voelen maar dat is niet meer terug gekomen.Hopelijk komt het snel.

quote:

Op vrijdag 15 januari 2010 22:28 schreef Guess. het volgende:
Heb dinsdag 20 wkn echo,ow kan niet wachten M'n buik begint me nu toch ineens te groeien,moet er erg aan wennen,ben een dikkertje van mezelf en probeer m'n buik zoveel mogelijk te verbergen,dat ie er nu wel mag zijn vind ik erg raar voelen.

Dat had ik ook
En mensen konden maar niet begrijpen dat ik niet trots was op mijn buik. Mijn god, ik probeer die al jaren te verbergen, waarom zou ik er nu mee te koop lopen?
Nu gaat dat wel beter, hoor Ik kan hem dan ook niet meer verbergen, dat scheelt wel

Asy het is juist goed dat je gebeld hebt. Als je je ergens zorgen over maakt moet je dat direct bespreken met je vlos. En kennelijk vind ze het niet erg, ze is naar je toegekomen. En dat alles goed is, is alleen maar fijn! Volgende keer bij zorgen dus gewoon weer bellen!

Diaan, wat maakt een half jaar precies uit? Of is dat onhandig omdat 9 maanden na over een half jaar de hele familie jarig is?

Ik heb zelf niet zoveel met het ideaal 2 kids een meisje en een jongen. Ik denk dat mensen de kinderen mogen krijgen die aan ze toevertrouwd zijn. En of dat er nou 1 is of 10, dat maakt me niet zoveel uit. Mn schoonzus heeft nu 4 kids en wil drastische maatregelen nemen. Ik vind dat prima, moet ze helemaal zelf weten, maar vind haar nog wel jong daarvoor (32). Maar als je zo zeker weet dat je gezin compleet is... Tsja... Ik weet zelf ook niet hoe ik zal zijn als ik 32 ben. En of ik 1 zwangerschap+bevalling+ de opvoeding van een kind al goed vind, of dat ik na nummer 3 roep, zou nog wel 1 willen. Mn man is duidelijk, meer dan 3 kids kost teveel (Moet je grote auto, heb je hoge wegenbelasting. En volgens mij is dat de enige reden ). Maar ik denk dat ieder kind een aanvulling is op je gezin. Of dat nou betekend dat niet ieder kind zn eigen kamer heeft, zou niet moeten uitmaken.

quote:

Op zaterdag 16 januari 2010 20:35 schreef Ticootje het volgende:
Mijn ouders reageerde echt heel leuk, mijn schoonouders, tja anders. Ze vinden het wel leuk, maar veel terughoudender. Maar dat is ook de relatie denk ik. We hebben geen onenigheid, maar het is gewoon anders dan we hebben mijn ouders.
We hadden een plantje gekocht en daarin een zwangerschapstest gestopt. Mijn mam gilde meteen : ben je in verwachting JA!!!!!!!????
Mijn schoonouders: wat is dat? Oh dat is hoeveel water je plantje nodig heeft. Schoonpa: nee joh, das een zwangerschapstest. Mijn man: ja ma je wordt weer oma. Schoonma: nou denk het niet! Priscil: nou ik denk het wel! Schoonma: van wie dan. Ik: nou van mij, niet van cil. Schoonma: oh das leuk!!!

Hoe oud is je schoonmoeder? 80?

Bwa, ik denk toch sowieso ook aan de financiële gevolgen. Ik wil mijn kind(eren... volgens mijn man komen er geen twee ) zoveel mogelijk bieden (en nee dat gaat niet om een eigen kamer, maar om de mogelijkheid om verder te studeren, als alles meezit, ze iets kunnen meegeven als ze alleen gaan wonen of trouwen, ...) terwijl ik ook nog wil kunnen leven (en niet elke cent moet omkeren). Op zo'n moment ga je toch ook nadenken over het aantal kinderen, lijkt me.

Asy, ik geef je ook groot gelijk, hoor dat je gebeld hebt

Ben ik niet helemaal met je eens hoor Pessie, wat een mens voor zijn eigen kind wil ligt wrsch voor iedereen anders. Voor de een is het prima als kamers gedeeld worden, een ander vindt het juist belangrijk dat ze allemaal hun eigen plekje hebben en ik kan me ook heel goed voorstellen dat bijvoorbeeld het 'studeren later als ze het willen' ook nog mee kan spelen. En voor de een is het voldoende om te denken 'daar heb je stufi voor', een ander wil zijn kind in alle kosten sponsoren en zal dan mss geen geld hebben voor meer dan 2.
Lijkt mij prima valide redenen hoor.

Ik heb het al helemaal uitgedacht in mijn hoofd, Sasha en Oscar passen prima samen op Sasha's kamer, die is echt groot en dan kan er nog een babietje op Oscar's kamer, maar F. ziet dat bijv dus niet echt zitten...

Ow, moest het trouwens zonder MMM kunnen, komt er voor mijn man ook nog eentje bij, hoor Alleen ziet hij heel het gedoe niet zitten met een kind (constant naar het ziekenhuis, geen controle over je agenda omdat het ziekenhuis beslist wanneer je er moet staan, de gevolgen op mentaal vlak, ...)

Jen slaapt nog altijd bij ons. De nieuwe baby zal ook minimaal 2 jaar bij ons blijven. Daarna moeten we kijken. Of verhuizen of de jongsten delen een kamer.

quote:

Op zaterdag 16 januari 2010 20:53 schreef Brighteyes het volgende:
Ben ik niet helemaal met je eens hoor Pessie, wat een mens voor zijn eigen kind wil ligt wrsch voor iedereen anders. Voor de een is het prima als kamers gedeeld worden, een ander vindt het juist belangrijk dat ze allemaal hun eigen plekje hebben en ik kan me ook heel goed voorstellen dat bijvoorbeeld het 'studeren later als ze het willen' ook nog mee kan spelen. En voor de een is het voldoende om te denken 'daar heb je stufi voor', een ander wil zijn kind in alle kosten sponsoren en zal dan mss geen geld hebben voor meer dan 2.
Lijkt mij prima valide redenen hoor.

Ik heb het al helemaal uitgedacht in mijn hoofd, Sasha en Oscar passen prima samen op Sasha's kamer, die is echt groot en dan kan er nog een babietje op Oscar's kamer, maar F. ziet dat bijv dus niet echt zitten...

Maar voor F. zal het waarschijnlijk ook niet liggen aan het feit dat Sasha en Oscar samen zouden moeten slapen?
Ik kan me trouwens perfect voorstellen dat iemand drie kinderen te veel vindt. Eerlijk gezegd zou het voor mij waarschijnlijk ook te zwaar zijn om 3 kinderen te hebben (niet dat ik uit ervaring spreek hé, het lijkt gewoon niet dat 2 + 1 = 3 in dit geval)

Goed dat je gebeld hebt Asy, liever een keer teveel bellen dan een keer te weinig. En je bent nu wel helemaal gerustgesteld en dat is nog veel belangrijker, die stress is ook niet goed...

Voor wat betreft het aantal kinderen dat je wilt is het ieder voor zich denk ik. Ik zei altijd dat ik er heel graag drie zou willen, maar we moeten eerst maar eens zien dat het allemaal gaat lukken met degene die nu in m'n buik zit. Misschien wil ik hierna wel helemaal niet meer. Misschien wil ik er ineens wel 6... Al is dat laatste niet haalbaar, zowel financieel als qua ruimte... Ik snap Leonieke wel, ik wil m'n kind(eren) ook wel wat mee kunnen geven en zelf ook nog leuk kunnen leven. Ergo, we nemen het zoals het komt en beslissen gaandeweg wel welke kant dat we opgaan

Ik ben al blij dat iemand het begrijpt. Vond het van mezelf eigenlijk redelijk egoïstisch klinken (het feit dat ik ook nog wil kunnen leven) dat ik daarom het aantal kinderen zou beperken Ik kan me namelijk even goed voorstellen dat er mensen zijn die zichzelf echt op een veel latere plek zouden zetten om nog een kind bij te hebben.

Ik heb altijd gezegd dat ik twee kinderen wil. Ik kan me ook niet voorstellen dat we na deze stoppen. Voor mij vind ik 1 kind gewoon te weinig (nja ervanuitgaande dat het zwanger worden net zo makkelijk gaat als bij deze)
Misschien na 2 kinderen dat het toch gaat kriebelen. Hoe we het dan doen kwa kamers zien we dan wel. Hebben de ruimte op zich wel in dit huis, maar moeten dan wat gaan schuiven, want ik wil wel graag dat mijn kinderen een eigen kamer hebben Plus dat dat ook alleen gaat als het financieel zo blijft gaan als nu.
Ach eerst deze maar gezond op de wereld zetten en overleven.

quote:

Op zaterdag 16 januari 2010 20:48 schreef pessie het volgende:
Diaan, wat maakt een half jaar precies uit? Of is dat onhandig omdat 9 maanden na over een half jaar de hele familie jarig is?

Nee, want je kunt toch niet plannen dat je zwanger wordt en al helemaal niet wanneer. Lennon, mijn jongste, wordt a.s. zaterdag 1 jaar... 2 zo kort op elkaar lijkt me best zwaar, mocht ik uberhaupt zwanger worden. Met beide kinderen is zwanger worden niet zo gemakkelijk gegaan, de jongste is daarvoor zelfs IUI voor toegepast. We hebben al wel bedacht dat we dat in ieder geval niet meer willen, als er eentje bijkomt, dan zal dat op de natuurlijke manier zijn. Bij mij speelt ook nog wel een beetje mee dat ik moeilijk zwanger wordt maar ook dat beide bevallingen niet zonder moeite zijn begonnen, ben bij beide kinderen ingeleid zo'n 14 dagen na uitgerekende datum.

Leonieke, ook dat is bij ons een punt hoor. Wij vinden het leuk om naar concerten, festivals enz. te gaan en willen dat ook wel graag blijven doen. Met 3 kinderen wordt het toch ook wat lastiger oppas te vinden. 2 kinderen is nog wel goed onder te brengen, maar 3 is toch een ander verhaal denk ik.
Ook merk ik dat het voor mn moeder best zwaar is om op te passen. Maar om nou 2 kinderen wel naar mn ouders te brengen en het 3e volledig naar kdv vind ik ook geen optie. Dus ook dat is wel iets om rekening mee te houden.

quote:

Op zaterdag 16 januari 2010 20:58 schreef leonieke het volgende:

[..]

Maar voor F. zal het waarschijnlijk ook niet liggen aan het feit dat Sasha en Oscar samen zouden moeten slapen?
Ik kan me trouwens perfect voorstellen dat iemand drie kinderen te veel vindt. Eerlijk gezegd zou het voor mij waarschijnlijk ook te zwaar zijn om 3 kinderen te hebben (niet dat ik uit ervaring spreek hé, het lijkt gewoon niet dat 2 + 1 = 3 in dit geval)

Wrsch is het voor hem sowieso nu ook wel klaar, maar hij ziet iig vooral ook praktische bezwaren, zoals de auto etc. etc.

quote:

Op zaterdag 16 januari 2010 21:04 schreef leonieke het volgende:
Ik ben al blij dat iemand het begrijpt. Vond het van mezelf eigenlijk redelijk egoïstisch klinken (het feit dat ik ook nog wil kunnen leven) dat ik daarom het aantal kinderen zou beperken Ik kan me namelijk even goed voorstellen dat er mensen zijn die zichzelf echt op een veel latere plek zouden zetten om nog een kind bij te hebben.

Ik heb 4 eigen broers en een pleegbroer, allemaal ouder. M'n vader werkte dus iets van 80 uur per week, m'n moeder had 's avonds schoonmaakwerk en nog moest elk dubbeltje omgedraaid worden.... Ik ben er niet slechter van geworden, heb een leuke jeugd gehad. Heb (als nakomertje) ook gezien dat m'n ouders het wat ruimer kregen en dus ook meer konden gaan genieten van het leven. Ik wil zelf graag al m'n kinderen dezelfde mogelijkheden bieden en ik heb qua studie en dergelijke wel degelijk meer kansen gekregen dan m'n broers..

Als het door omstandigheden zo uitkomt zul je wel ieder dubbeltje om moeten draaien, maar als ik het kan voorkomen doe ik dat ook graag...

Wij zijn deze zomer met 3 kinderen in onze auto naar Frankrijk gereden. Dus dat gaat wel passen.
Bovendien wilt priscil vaker niet meer mee ergens heen.

Floriaaaa, wat doe je?? Er komt geen datumtweeling meer hoor vanuit hier _{Maar argh mn eierstokken}
Gefeliciteerd!

floria, van harte gefelciiteerd!

quote:

Op zaterdag 16 januari 2010 21:09 schreef Diaan73 het volgende:

[..]

Nee, want je kunt toch niet plannen dat je zwanger wordt en al helemaal niet wanneer. Lennon, mijn jongste, wordt a.s. zaterdag 1 jaar... 2 zo kort op elkaar lijkt me best zwaar, mocht ik uberhaupt zwanger worden. Met beide kinderen is zwanger worden niet zo gemakkelijk gegaan, de jongste is daarvoor zelfs IUI voor toegepast. We hebben al wel bedacht dat we dat in ieder geval niet meer willen, als er eentje bijkomt, dan zal dat op de natuurlijke manier zijn. Bij mij speelt ook nog wel een beetje mee dat ik moeilijk zwanger wordt maar ook dat beide bevallingen niet zonder moeite zijn begonnen, ben bij beide kinderen ingeleid zo'n 14 dagen na uitgerekende datum.

Leonieke, ook dat is bij ons een punt hoor. Wij vinden het leuk om naar concerten, festivals enz. te gaan en willen dat ook wel graag blijven doen. Met 3 kinderen wordt het toch ook wat lastiger oppas te vinden. 2 kinderen is nog wel goed onder te brengen, maar 3 is toch een ander verhaal denk ik.
Ook merk ik dat het voor mn moeder best zwaar is om op te passen. Maar om nou 2 kinderen wel naar mn ouders te brengen en het 3e volledig naar kdv vind ik ook geen optie. Dus ook dat is wel iets om rekening mee te houden.

Dat klinkt inderdaad niet zo fijn nee. Dan kan ik me ook wel voorstellen dat je het ook wel goed vind ondanks het rammelen. Ik zei alleen dat het voor iedereen anders was.

Maar wat betreft oppassen. Daar hebben wij sowieso niemand voor (schoonouders willen/kunnen niet en ouders wonen 850 km ver weg). Ik zal sowieso het eerste half jaar thuis zijn bij de baby (we zijn dus een eenverdienersgezin, datgene waar de regering een einde aan wil maken), en daarna weet ik het nog niet. Mijn man wil ons kindje nu nog niet inschrijven bij een KDV omdat hij het onzin vind de wachtlijsten langer te maken dan ze al zijn, en verder is er gewoon niemand. Kortom, ik vermoed dat ik een aantal jaren fulltime voor ons kind ga zorgen, en me daarna ga richten op het vinden van werk. Wat betreft de financiele gevolgen. Daar kan ik me eigenlijk helemaal niet zo druk om maken. Als we iets nodig hebben is het nu zo dat mn man wel weer een promotie krijgt. En aangezien hij in een sector zit waarbij inkomens heel hard stijgen kan ik me daar gewoon niet druk om maken. En anders moet ik me misschien een paar maanden over mn allergie voor de aldi heen zetten, daar kom ik ook wel weer overheen.

Wat ook wel lastig is als je kind op een KDV zit is dat die niet mag als die ziek is. Maar hoe moet dat dan als je werkt? Krijg je daarvoor vrij van je baas? Ik werd laatst een keer gebeld door kennissen van mn zus of ik daar kon oppassen omdat hun kind ziek was en ze beiden naar hun werk moesten.. Ik kende ze niet...

Ik neem dan gewoon vrij of werk thuis. Kind ziek betekend gewoon dat ik thuis ben, ookal kan dat niet. Pech dan, jen is belangrijker dan m'n baas.