Omgaan met het overlijden van een dierbare #2

quote:

Op vrijdag 8 januari 2010 18:28 schreef formerjellybean het volgende:
Het is deze week een maand terug dat Leon zelfmoord heeft gepleegd. Zijn huis word leeggeruimd.
Op zich ga ik er goed mee om geen nachtmerries en erge huilbuien meer. Het gevoel van gemis is nu meer geworden van ik ben blij dat ik hem gekend heb en hij een vriend van me was omdat het een goede lieve vriend was.
Ik wil zelf ook meer stilstaan bij hoe hij was als persoon dan hoe die aan zijn eind is gekomen. Het gevaar met zelfmoord is dat iemand die overlijd daaraan vaak degene word van degene die zelfmoord heeft gepleegd .
Terwijl hij meer dan dat was voor mij en voor de omgeving.

Mensen krijgen toch al gauw een stempel. Ik begrijp wel wat je bedoelt.
Ook de nabestaanden krijgen die stempel. Mijn moeder werd op een verjaardag van haar zus voorgesteld als volgt: "dit is mijn zus, die is pas haar man verloren". Stempel 'Weduwe / die vrouw die pas haar man is verloren'. Terwijl het voldoende is om te zeggen "dit is mijn zus".
Zo heb je dat ook inderdaad met iemand die zelfmoord heeft gepleegd. Dan ben je opeens niet meer een vriend van Leon, maar een vriend van die jongen die zelfmoord heeft gepleegd.
Tja, zo schijnt het inderdaad te werken.

Ik merk zelf dat ik er nu mee kan leven dat ik weinig verdriet heb. Ik zat er juist erg mee dat ik niet verdrietig was. Ik dacht dat ik gehinderd werd door vanalles. Maar ik denk nu dat ik door het leven al wat gehard ben en dit inmiddels zie als iets waar ik ook wel overheen kom. Ik kan verder zonder pap.
En het geeft ook kansen. Pap was wel iemand die overal zijn mening over doordrukte en zorgde dat je het zo deed als hij het wilde. Waarschijnlijk heeft hij dat zelf niet eens zo door gehad. Maar wij leren nu zelf keuzes maken. Dus ik durf nu niet verdrietig te zijn, en hier tevreden mee te zijn.
Dat lucht wel op moet ik zeggen.
Maar juist dit weekend was erg verdrietig. Ik ben zaterdagmorgen naar een begrafenismis geweest van de zoon van een collega. 18 jaar geworden, non-hodgekin. Als ik dan hoorde wat hij tot het laatst toe voor levensenergie heeft gehad! Bewonderenswaardig! De mis was ook wel confronterend, wilde graag naar de plek waar we pap hadden uitgestrooid. Maar door het slechte weer niet haalbaar, dus ga misschien volgend weekend.
Wordt dinsdag 24.... ben benieuwd wat voor dag dat het wordt.

xx MIss Vanilla

Hey Vanilla,

Het is niet verkeerd om weinig verdriet te hebbn. Het is geen verplichting om dan sloten tranen te huilen ofzo.
Het verdriet verschilt ook per persoon en van overlijden tot overlijden.
Ik denk dat ik ongeveer hetzelfde gevoel had als jij toen mijn pa overleed. Ik heb altijd gedacht dat de klap nog wel zou volgen, maar inmiddels zijn we 5 jaar verder en denk ik niet dat er nog wat zit aan te komen daarvan.
Dat was bij m'n buurman wel even anders, dat was alsof de grond onder m'n voeten verdween van de ene op de andere dag en heb ik tot nu nog last van (wel minder dan in het begin).
Zo zie je maar dat het verlies van iemand die door familieband erg dicht bij je staat minder moeilijk kan zijn dan iemand die eigenlijk veel verder afstaat, maar waar je gewoon een veel diepere band mee hebt/had.

Ik denk zelfs dat het een goede zaak kan zijn als je het grote verdriet kan vermijden. Het is alsof je een fase overslaat en gelijk naar de fase van "er vrede mee nemen" springt. Ik heb er althans weinig nadelen aan ondervonden dat ik geen hoopje ellende was na het overlijden van m'n pa, terwijl ik nu wel merk dat ik op heel veel vlakken "geblokkeerd" zit omdat ik het nog altijd erg moeilijk heb met het overlijden van m'n buurman.

Sterkte alvast dinsdag!

Vanilla, misschien heb ik het al eens verteld, maar Ik had ook relatief weinig verdriet toen mijn oma overleed. Ik denk dat ik dat verdriet al heb gehad toen ze ziek was.
Sterkte dinsdag!

Dat zou best kunnen, dat je in de laatste weken/dagen voor jezelf al je verdriet verwerkt maar dat zich dat op een andere manier uit. Mijn vader heeft ruim een maand in het ziekenhuis gelegen, maar vanaf dag 1 had ik het gevoel dat het afgelopen was, ook al werd dat door niemand gezegd. Het blijft dan nog altijd een schok eens het zover is, maar ik denk dat ik me er onbewust al op voorbereid had waardoor het minder hard aankwam dan wanneer het uit het niets zou gebeurd zijn.


Ik heb trouwens vandaag weer een sneeuwman gemaakt op het kerkhof

quote:

Op maandag 11 januari 2010 18:39 schreef Jack. het volgende:


Ik heb trouwens vandaag weer een sneeuwman gemaakt op het kerkhof

Wat nou ? Dat is toch hardstikke mooi man!
Er is toch niks mooiers dan op je eigen manier aan iemand denken?

Dat is waar, maar het moet toch wel een raar beeld zijn zo'n volwassen kerel die op een kerkhof een sneeuwman staat te rollen...

Overigens was vandaag een kutdag.

quote:

Op dinsdag 12 januari 2010 18:44 schreef Jack. het volgende:
Dat is waar, maar het moet toch wel een raar beeld zijn zo'n volwassen kerel die op een kerkhof een sneeuwman staat te rollen...

Overigens was vandaag een kutdag.

Och broer van vriend heeft een fles champagne opengetrokken (1 januari net na middernacht, dag dat het een jaar geleden was) en de kurk landde ergens waar we hem niet meer konden vinden.. De ikea bekers en de fles hebben we op het graf laten staan. Ik kijk nergens meer van op

Sterkte verder..

quote:

Op maandag 11 januari 2010 18:39 schreef Jack. het volgende:
Dat zou best kunnen, dat je in de laatste weken/dagen voor jezelf al je verdriet verwerkt maar dat zich dat op een andere manier uit. Mijn vader heeft ruim een maand in het ziekenhuis gelegen, maar vanaf dag 1 had ik het gevoel dat het afgelopen was, ook al werd dat door niemand gezegd. Het blijft dan nog altijd een schok eens het zover is, maar ik denk dat ik me er onbewust al op voorbereid had waardoor het minder hard aankwam dan wanneer het uit het niets zou gebeurd zijn.


Ik heb trouwens vandaag weer een sneeuwman gemaakt op het kerkhof

Voor iedere persoon is het verwerkingsproces anders en je kan geen tijd plakken op het hele verwerkingsproces.
Ik denk dat je het verlies na een hele tijd een plaats geeft waardoor het verdriet minder intens is, minder overheerst. Maar verdriet slijt niet en je zal altijd momenten/dagen hebben dat het verdriet overheerst zoals feestdagen, verjaardagen, maar ook gewone willekeurige dagen.
Maar hoe je het ook draagt of keert, iets in jou is gebroken en het wordt nooit meer zoals vroeger. De leegte die de dierbare achterlaat probeer je op te vullen met de goede herinneringen, maar het is niet zoals het zou moeten zijn...

Ik heb eigenlijk nog een vraag aan alle anderen hier: in de eerste maanden na de dood van mijn vader (vooral na de begrafenis want dan val je in een 'zwart gat') stond ik vaak op met een ontzettend rot gevoel. Ik wou het liefst van al in bed blijven liggen, niets doen, niets zeggen, niemand zien, dat de dag gewoon snel voorbij zou zijn.

Nu bijna 2 jaar verder heb ik dat niet meer, dus ik denk dat ik in dat opzicht het al een beetje heb verwerkt, maar zijn er eigenlijk nog mensen die dit gevoel hebben of hebben gehad?

Ik zou hier graag mee willen lezen

quote:

Op woensdag 13 januari 2010 11:04 schreef Muck het volgende:
Ik zou hier graag mee willen lezen

dat mag jij niet

quote:

Op dinsdag 12 januari 2010 19:43 schreef StephenP het volgende:

[..]


Ik heb eigenlijk nog een vraag aan alle anderen hier: in de eerste maanden na de dood van mijn vader (vooral na de begrafenis want dan val je in een 'zwart gat') stond ik vaak op met een ontzettend rot gevoel. Ik wou het liefst van al in bed blijven liggen, niets doen, niets zeggen, niemand zien, dat de dag gewoon snel voorbij zou zijn.

Nu bijna 2 jaar verder heb ik dat niet meer, dus ik denk dat ik in dat opzicht het al een beetje heb verwerkt, maar zijn er eigenlijk nog mensen die dit gevoel hebben of hebben gehad?

Ja. soms heb ik dat gevoel nog steeds
In het begin heb ik er zelfs medicijnen voor moeten slikken omdat ik dus echt in bed bleef liggen.

quote:

Op dinsdag 12 januari 2010 19:40 schreef Miracle_Drug het volgende:

[..]

Och broer van vriend heeft een fles champagne opengetrokken (1 januari net na middernacht, dag dat het een jaar geleden was) en de kurk landde ergens waar we hem niet meer konden vinden.. De ikea bekers en de fles hebben we op het graf laten staan. Ik kijk nergens meer van op

Sterkte verder..

Ach zo hebben wij de dag voor de crematie, nog gezellig gegourmet met zen allen Inc mama, al lag die er maar stilletjes bij Was eigenlijk een heel geslaagde avond. Zal vast heel raar klinken, maar wij zagen gourmetten als iets leuks, hebben dat nog 1 x met mama gedaan toen ze amper een hapje door haar keel kreeg. En dat we het dus die avond ook deden was een soort afsluiter, alles was geregeld, we waren er klaar voor.

Ik heb gisteren te horen gekregen dat ik na mijn moeder in 2002 in 2010, misschien begin 2011 ook mijn vader kwijt ga raken

quote:

Op woensdag 13 januari 2010 11:20 schreef Cocktailprikker het volgende:

[..]

Ach zo hebben wij de dag voor de crematie, nog gezellig gegourmet met zen allen Inc mama, al lag die er maar stilletjes bij Was eigenlijk een heel geslaagde avond. Zal vast heel raar klinken, maar wij zagen gourmetten als iets leuks, hebben dat nog 1 x met mama gedaan toen ze amper een hapje door haar keel kreeg. En dat we het dus die avond ook deden was een soort afsluiter, alles was geregeld, we waren er klaar voor.

Ik vind het wel mooi eigenlijk.

quote:

Op woensdag 13 januari 2010 11:29 schreef TJDoornbos het volgende:
Ik heb gisteren te horen gekregen dat ik na mijn moeder in 2002 in 2010, misschien begin 2011 ook mijn vader kwijt ga raken

quote:

Op woensdag 13 januari 2010 11:29 schreef TJDoornbos het volgende:
Ik heb gisteren te horen gekregen dat ik na mijn moeder in 2002 in 2010, misschien begin 2011 ook mijn vader kwijt ga raken

kut zeg.

mijn vader is overleden in 1993 , mijn lieve stiefvader in 1996 en mijn moeder in 2000.
vader aan hartaanval,stiefvader voor de trein gesprongen , moeder doodsoorzaam onbekend (waarschijnlijk hersenbloeding en toen van de trapgevallen.
Ben net 29, kortom veel te jong.
Je komt er nooit overheen , elke dag is een hel.

Sterkte voor iedereen die een dierbare is kwijtgeraakt

quote:

Op woensdag 13 januari 2010 11:29 schreef TJDoornbos het volgende:
Ik heb gisteren te horen gekregen dat ik na mijn moeder in 2002 in 2010, misschien begin 2011 ook mijn vader kwijt ga raken

heel veel sterkte

quote:

Op woensdag 13 januari 2010 11:29 schreef TJDoornbos het volgende:
Ik heb gisteren te horen gekregen dat ik na mijn moeder in 2002 in 2010, misschien begin 2011 ook mijn vader kwijt ga raken

sterkte voor de komende tijd gewenst

quote:

Op woensdag 13 januari 2010 11:49 schreef Seven. het volgende:

[..]

kut zeg.

jups maar weet je, vreesde er al voor dus klap komt niet keihard aan

quote:

Op woensdag 13 januari 2010 12:07 schreef TJDoornbos het volgende:

[..]

jups maar weet je, vreesde er al voor dus klap komt niet keihard aan

Dat maakt het misschien nu iets makkelijker, ja. Maak er voor zover mogelijk nog een leuke tijd van.

Ik had dit topic niet moeten lezen nu. Gelukkig zit ik momenteel even alleen hier. Ik herken zo veel, en m'n vader is nog niet dood, maar het staat wel te gebeuren. Het doet veel pijn, en ik lees hier posts die een brok in mn keel veroorzaken omdat het zo overeenkomt met wat ik voel.

quote:

Op woensdag 13 januari 2010 12:26 schreef CoolGuy het volgende:
Ik had dit topic niet moeten lezen nu. Gelukkig zit ik momenteel even alleen hier. Ik herken zo veel, en m'n vader is nog niet dood, maar het staat wel te gebeuren. Het doet veel pijn, en ik lees hier posts die een brok in mn keel veroorzaken omdat het zo overeenkomt met wat ik voel.

dikke knuffel
Mijn PM box staat altijd open, mocht je erover willen praten

quote:

Op woensdag 13 januari 2010 11:20 schreef Cocktailprikker het volgende:

[..]

Ach zo hebben wij de dag voor de crematie, nog gezellig gegourmet met zen allen Inc mama, al lag die er maar stilletjes bij Was eigenlijk een heel geslaagde avond. Zal vast heel raar klinken, maar wij zagen gourmetten als iets leuks, hebben dat nog 1 x met mama gedaan toen ze amper een hapje door haar keel kreeg. En dat we het dus die avond ook deden was een soort afsluiter, alles was geregeld, we waren er klaar voor.

! Dat is de reden waarom we champagne dronken. Vriend en ik hadden de afspraak om in 2060 samen te sterven na een potje seks in een bubbelbad onder het genot van champagne en aardbeien.. Aardbeien waren nergens te vinden op oudjaarsdag maar champagne wel.. Ik vind dat juist mooie dingen om te doen. Gewoon omdat het helpt te verwerken.

Ik lees weer veel ellende hier, sterkte iedereen

Ook van mij sterkte TJDoornbos, larzzzman, CoolGuy (en de anderen ook uiteraard )

TJDoornbos:
Zorg er wel voor dat je er nu niet te licht overheen gaat omdat je er ergens al rekening mee hield. Het is niet slecht dat je het nu goed opneemt, maar nu is hij er nu nog altijd. Misschien als straks het moment er eenmaal is dat de klap alsnog wel komt. Probeer er een leuke tijd om nooit meer te vergeten van te maken zodat je daar de nodige kracht en steun kan uithalen nadien

Coolguy:
Laat het verdriet niet overheersen (of doe iig een poging daartoe), daarvoor heb je nog ruim de tijd nadien. Probeer te focussen op de tijd die er nog is en dingen te doen/zeggen nu het nog kan. Wellicht dat je er nadien dan ook makkelijker doorheen komt.
Dit topic lezen hoeft niet slecht te zijn. Zo zie je alvast hoe anderen ermee omgaan en kan je al wat tips en ervaringen e.d. meekrijgen voor wanneer je er behoefte aan hebt.

Ik heb gisteravond een goed gesprek gehad, waardoor het weer beter gaat nu. Soms heb ik wat aanmoediging en bevestiging nodig om over een dipje heen te komen

quote:

Op woensdag 13 januari 2010 12:35 schreef Ladylike het volgende:

[..]

dikke knuffel
Mijn PM box staat altijd open, mocht je erover willen praten

Dank je. Maar ik ben niet zo euh..ja..open, naar mensen die niet dicht bij me staan. Het kost me al wat moeite om over mijn gevoelens te praten naar mijn vriendin toe al gaat dat wel steeds beter. Ik doe dat wel, maar ik vind dat wel heel lastig, laat staan naar iemand die ik niet zo goed ken

quote:

Op woensdag 13 januari 2010 14:09 schreef Jack. het volgende:

Coolguy:
Laat het verdriet niet overheersen (of doe iig een poging daartoe), daarvoor heb je nog ruim de tijd nadien. Probeer te focussen op de tijd die er nog is en dingen te doen/zeggen nu het nog kan. Wellicht dat je er nadien dan ook makkelijker doorheen komt.
Dit topic lezen hoeft niet slecht te zijn. Zo zie je alvast hoe anderen ermee omgaan en kan je al wat tips en ervaringen e.d. meekrijgen voor wanneer je er behoefte aan hebt.

Ik begrijp wat je zegt. Ik ben me daar ook van bewust. Echter, het is wel zo dat wij al in 2005 hebben gehoord dat hij ziek is, en niet meer zou genezen. Ik draag het dus al lange tijd met me mee. Ik heb fases waarin ik het heel zwaar heb. Niet omdat ik dat wil, maar omdat het gewoon veel meer aanwezig is dan op andere momenten.

Dit topic lezen is ook niet slecht, maar soms dan grijpt iets me aan. Het zou zomaar kunnen zijn dat wanneer ik dit topic morgenvroeg had gelezen, ik daar geen last van zou hebben gehad. Je kunt van tevoren toch niet voorspellen welke reacties/emoties een bepaald iets oproept, en al helemaal niet of die reactie morgen, of zelfs over een uur hetzelfde zou zijn geweest.

Een van mijn beste vrienden heeft zijn moeder in 2004 verloren aan kanker. Dat heb ik van heel dichtbij mee gemaakt dus ik heb al enige ervaring hiermee. Echter, als het jezelf betreft is dat toch heel anders dan dat het iemand anders betreft.

Soms heb ik behoefte om er over te praten, en als ik 't er niet met mijn vriendin over heb, dan met hem. Soms belt ie me ook wel eens op en dan informeert hij gewoon hoe het is. Ik heb dan meestal wel hele open eerlijke diepe gesprekken. Maar soms heb ik daar ook geen zin in, en dan ga ik meestal naar een andere vriend van me.

Die heeft 2 hondjes en ik ben gek op honden, dus dan speel ik even met ze, dan ben ik al in een andere bui. En het is letterlijk zo dat ik 9 van de 10 keer dat ik daar naar binnen loop binnen de 15 min blauw zie van het lachen vanwege zijn opmerkingen en manier van reageren. Het is maar net waar ik zin in heb

Goed dat je die afwisseling hebt

Sterkte iedereen!

En CoolGuy, als er niemand thuis is, kan je altijd hier praten als je wilt.

quote:

Op vrijdag 8 januari 2010 18:28 schreef formerjellybean het volgende:
Het is deze week een maand terug dat Leon zelfmoord heeft gepleegd. Zijn huis word leeggeruimd.
Op zich ga ik er goed mee om geen nachtmerries en erge huilbuien meer. Het gevoel van gemis is nu meer geworden van ik ben blij dat ik hem gekend heb en hij een vriend van me was omdat het een goede lieve vriend was.
Ik wil zelf ook meer stilstaan bij hoe hij was als persoon dan hoe die aan zijn eind is gekomen. Het gevaar met zelfmoord is dat iemand die overlijd daaraan vaak degene word van degene die zelfmoord heeft gepleegd .
Terwijl hij meer dan dat was voor mij en voor de omgeving.

Ik leef met je mee.

Ik heb in mijn leven twee zelfmoorden moeten verwerken. Eén daarvan was me neef die dichtbij mij stond. We zagen elkaar elke week, vaste prik. Heb het helemaal verwerkt, maar blijf er dikwijls aan denken als ik in bepaalde situaties kom die op m'n pad komen.

Welkom Leatherneck!

Sterkte Bill!
Wellicht besef je nu hoe snel de tijd gaat? Het lijkt alsof hij gisteren er nog was, maar het is alweer zo lang geleden? Misschien dat je onbewust het idee had dat er een dag komt dat hij er weer bij is, en dat je nu ziet dat die dag er nooit zal komen?
Die momenten heb ik zelf ook gehad, en ze komen nog wel geregeld langs maar heel langzaam vermindert de frequentie ervan wel (of je kan het beter plaatsen op zulke momenten, dat kan ook).

Bij mij is het volgende week donderdag al een jaar geleden

tvp

quote:

Op zaterdag 16 januari 2010 01:42 schreef Bill_E het volgende:
Vandaag ben ik er echt kapot van.. Alles herinnerend me aan me pa.
Zit al meer als een uur te janken als een klein kind.. Sinds zijn crematie heb ik dit niet meer gehad.. Lijkt erop dat de klap gaat komen nu ofzo.. Ik begin hem nu ook echt te missen.. ( al weer ruim 3 maanden en 2 weken dood nu.. het lijkt als gisteren, maar ook als heel lang geleden.. ) Ook kan ik me pa nog steeds niet in gedachte voor me zien.. kortom klote dag..

Ik vind het echt erg voor je..ik wens je heel veel sterkte.