Schrijven gaat me wel goed af, en het helpt ook wel een beetje. Maar ik vind het maar tijdelijk. Je bent het kwijt en dat lucht even op maar wat later krijg ik weer dat beklemmend gevoel.
Wat je zegt over langer geleefd zonder hem dan met hem, heb ik nog niet bij stilgestaan. Nu duurt dat ook nog wel even bij mij (moet al rond de 50 zijn om dat moment mee te maken). Ik denk dat het gevoel ongeveer hetzelfde is als beseffen dat je even oud of ouder bent geworden dan hem.
Aan je laatste zin te zien ben je er zo te zien wel in geslaagd om het een plaats te geven na al die jaren. Zulk verlies verwerken als je 15 bent lijkt me helemaal niet eenvoudig (ik was zelf 22 toen ik m'n vader verloor, 26 toen ik m'n buurman verloor). Volgens mij is dat wel erg fijn, er bij stil kunnen staan zonder dat het dramatisch wordt en dan weer doorgaan.
Veel plezier/sterkte alvast morgen
Nu ik het contact met de buren naast mij weer aangehaald heb, gaat het me eigenlijk een stuk beter af. Ik heb afgelopen weekend alles eruit gegooid waar ik mee zat en ze hebben de hele tijd geluisterd en hun visie op de dingen gegeven, en soms zaten ze gewoon met open mond te kijken bij bepaalde dingen die ik zei van wat ik afgelopen jaar heb meegemaakt/gehoord.
Het mooiste vond ik dat m'n buurman op een gegeven moment zei dat ik bij hen altijd welkom was voor een babbel en dat ik aan hem een "nieuwe" buurman had, om het verlies van m'n overleden buurman op te vangen.
Voor het eerst sinds lange tijd heb ik opnieuw een soort gevoel van thuiskomen en rust, wat ik bij m'n andere buurman ook altijd had, en daar ben ik zo ontzettend blij mee. Ook het gevoel dat ik er eindelijk in zal slagen om het allemaal een plaats te geven en weer verder te gaan. Ben alleen bang dat ik m'n focus te hard daarop ga leggen (wat op dit moment zeker niet slecht is) en later ook daar weer een opdoffer van jewelste ga te verduren krijgen (ze zijn tenslotte ook niet meer de jongste). Maar daar wil ik nu niet te veel bij stilstaan.
Morgen is het een jaar geleden dat hij overleden is, en vanavond een jaar geleden dat ik hem voor het laatst gezien heb (en een zwaar maar mooi afscheid heb moeten nemen op ic)....
Ik heb afgelopen zondag alle planten op het kerkhof weggegooid (zag er erg triest uit, maar dat is een ander verhaal) en alles opgekuist en voorzien van nieuwe plantjes en bloemen. Ziet er weer erg netjes uit nu.
Vanavond heb ik opnieuw dansles, dus ik hoop dat ik daarmee voldoende afleiding heb om er niet te veel bij stil te staan. En voor morgen heb ik alvast een bezoek aan de stamkroeg geboekt met een van m'n beste maten om de avond door te komen.