R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik wilde hier eigenlijk een topic over maken omdat ik op 5 december een vriend verloren heb aan zelfmoord.
Hij heeft zich opgehangen , en zijn moeder vond hem.
Ik vind het heel moeilijk. Aan een kant wist ik het, had er tijdens uitgaan waar ik hem van kende wel eens gesprekken over die je afdoet als dronkemanspraat .
Het rare was dat het voor mijn gevoel wat beter met hem ging , maar ik denk dat dat komt omdat hij zijn besluit al had gemaakt en uit dingen die hij zei achteraf kan zien als afscheid nemen.
In zijn rouwadvertentie stond ook, als het leven zo'n strijd voor je is dan is de dood een bevrijding en ik denk dat het voor hem zo was.
Bij mij is een wirrewar van gevoelens, ik hoop dat die de rust gevonden heeft die hij zo zocht en wilde.
Aan de andere kant had hulp gezocht (zou geregeld worden door werk, zou intake krijgen maar daar was die trots voor en schaamde zich om professionele hulp te zoeken) of blijven proberen want dingen kunnen veranderen en soms kom je juist sterker uit situaties.
Ik had hem nog zo graag bij me willen hebben en gewoon met hem in de kroeg gezeten en gepraat.
29 is te jong en helemaal wanneer het anders kan.
Vanavond ben ik in de kroeg waar hij altijd was met de vrienden die hem kennen , we kenden hem van de kroeg dus en dat sterkt aan een kant ook wel.
Als ik daar in janken uitbarst vanwege hem, weet ik dat niemand raar opkijkt omdat andere waarschijnlijk met precies hetzelfde gevoel zitten.
Nu is mijn vraag zijn er hier meerdere die iemand verloren hebben aan zelfmoord en hoe gingen jullie er mee om ??
Hij heeft zich opgehangen , en zijn moeder vond hem.
Ik vind het heel moeilijk. Aan een kant wist ik het, had er tijdens uitgaan waar ik hem van kende wel eens gesprekken over die je afdoet als dronkemanspraat .
Het rare was dat het voor mijn gevoel wat beter met hem ging , maar ik denk dat dat komt omdat hij zijn besluit al had gemaakt en uit dingen die hij zei achteraf kan zien als afscheid nemen.
In zijn rouwadvertentie stond ook, als het leven zo'n strijd voor je is dan is de dood een bevrijding en ik denk dat het voor hem zo was.
Bij mij is een wirrewar van gevoelens, ik hoop dat die de rust gevonden heeft die hij zo zocht en wilde.
Aan de andere kant had hulp gezocht (zou geregeld worden door werk, zou intake krijgen maar daar was die trots voor en schaamde zich om professionele hulp te zoeken) of blijven proberen want dingen kunnen veranderen en soms kom je juist sterker uit situaties.
Ik had hem nog zo graag bij me willen hebben en gewoon met hem in de kroeg gezeten en gepraat.
29 is te jong en helemaal wanneer het anders kan.
Vanavond ben ik in de kroeg waar hij altijd was met de vrienden die hem kennen , we kenden hem van de kroeg dus en dat sterkt aan een kant ook wel.
Als ik daar in janken uitbarst vanwege hem, weet ik dat niemand raar opkijkt omdat andere waarschijnlijk met precies hetzelfde gevoel zitten.
Nu is mijn vraag zijn er hier meerdere die iemand verloren hebben aan zelfmoord en hoe gingen jullie er mee om ??
Bedankt. Dit is toch heel anders dan het verwerken van een gewone dood merk ik want het is zo oneerlijk.
Het had niet gehoeven.
Het rare is ik zou met hem naar 2012 gaan en 2 weken terug zaten na het stappen in de shoarmatent een broodje doner te eten en dan ineens dit .
Het is zo plots en ok hij sprak erover maar dan nog is het toch onverwachts.
Je hebt geen afscheid kunnen nemen en ik weet gewoon dat ik hem onwijs ga missen.
Het had niet gehoeven.
Het rare is ik zou met hem naar 2012 gaan en 2 weken terug zaten na het stappen in de shoarmatent een broodje doner te eten en dan ineens dit .
Het is zo plots en ok hij sprak erover maar dan nog is het toch onverwachts.
Je hebt geen afscheid kunnen nemen en ik weet gewoon dat ik hem onwijs ga missen.
Sterkte.
Blijf erover praten en blijf hem herinneren.
De mooie tijd die je met hem gehad hebt is ook wat waard.
Blijf erover praten en blijf hem herinneren.
De mooie tijd die je met hem gehad hebt is ook wat waard.
Ik blijf het laf vinden om zelfmoord te plegen en ik heb geen greintje respect voor mensen die het doen, maar soit, sterkte ermee vanavond 
De oude oude layout was veel beter!!
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
Dat vind ik eigenlijk niet , het is een hele moedige beslissing om juist besluiten om een eind aan je leven te maken en echt met de dood in de ogen te staan.
Ik keur het niet goed omdat ik het graag anders gewild had, maar zoals ik hem kende , hij was op en kon niet meer en voor hem was de dood een verlossing.
Het trieste is dat een hoop mensen hem zullen missen en hij toch niet zo onmisbaar was als hij dacht .
Ik keur het niet goed omdat ik het graag anders gewild had, maar zoals ik hem kende , hij was op en kon niet meer en voor hem was de dood een verlossing.
Het trieste is dat een hoop mensen hem zullen missen en hij toch niet zo onmisbaar was als hij dacht .
Ja, want mensen moeten maar vooral verplicht ongelukkig oud worden?quote:Op vrijdag 11 december 2009 16:15 schreef vosss het volgende:
Ik blijf het laf vinden om zelfmoord te plegen en ik heb geen greintje respect voor mensen die het doen, maar soit, sterkte ermee vanavond
quote:Op vrijdag 11 december 2009 16:19 schreef formerjellybean het volgende:
Dat vind ik eigenlijk niet , het is een hele moedige beslissing om juist besluiten om een eind aan je leven te maken en echt met de dood in de ogen te staan.
Ik keur het niet goed omdat ik het graag anders gewild had, maar zoals ik hem kende , hij was op en kon niet meer en voor hem was de dood een verlossing.
Het trieste is dat een hoop mensen hem zullen missen en hij toch niet zo onmisbaar was als hij dacht .
Fuckin' hell...sterkte meid. Geen idee hoe ik eronder zou zijn verder...
Aut viam inveniam, aut faciam
There he goes. One of God's own prototypes. A high-powered mutant of some kind never even considered for mass production. Too weird to live, and too rare to die.
There he goes. One of God's own prototypes. A high-powered mutant of some kind never even considered for mass production. Too weird to live, and too rare to die.
Gisteren ook juist een hyves ter nagedachtenis aan hem opgezet, waar vrienden van hem en familieleden zodat die toch herinnerd word.
Ik heb net wat foto's van hem via anderen ook en moet ook zeggen dat dat ook helpt want het helpt je hem toch te herinneren en wat die voor anderen betekend heeft.
Ik heb net wat foto's van hem via anderen ook en moet ook zeggen dat dat ook helpt want het helpt je hem toch te herinneren en wat die voor anderen betekend heeft.
Pardon? Dus iedereen moet dan maar zelfmoord plegen?quote:Op vrijdag 11 december 2009 16:21 schreef Boerentrut het volgende:
[..]
Ja, want mensen moeten maar vooral verplicht ongelukkig oud worden?
Ik heb geen school noch een baan, mijn opa is stervende en het is uit met me dame. Mensen hebben met mijn project auto gerotzooid en tegen de 2000 euro aan spullen gestolen en/of vernield.
Ik heb schulden van pak em beet 4000euro hier en daar?
Moet ik me nu ook ophangen? Of voor de trein gooien? Nee.
Je moet overal schijt aan hebben, alles komt goed vroeg of laat ooit. Dat is mijn Motto
Quote van Tjabbo:
Vaste pta mensen hebben olie in hun aderen, geen bloed.
We drinken benzine, ons hart heeft 4 kleppen per cilinder in plaats van hartkamer
en als we een scheet laten zeggen we dat de wastegate open staat.
Vaste pta mensen hebben olie in hun aderen, geen bloed.
We drinken benzine, ons hart heeft 4 kleppen per cilinder in plaats van hartkamer
en als we een scheet laten zeggen we dat de wastegate open staat.
laten we het geen discussie maken over voor of tegen zelfmoord, maar gewoon over de impact daarvan en hoe zoiets te verwerken..
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Dat is heel mooi voor je dat jij er zo over denkt maar niet iedereen denkt daarover zo.
Het is niet niets dat iemand zelfmoord pleegt .
Wees blij dat jij positief erover denkt maar sommige denken daar anders over.
Iemand is er niet minder om dat die zelfmoord pleegt.
Ik wil eigenlijk deze discussie niet hebben in dit topic.
Als je gaat neuzelen over of het laf is of niet en daar een discussie over wil hebben maak daar een topic over ofzo maar niet hier.
Hier gaat het om iemand die ik kende die zelfmoord pleegde, en die was alles behalve laf. Ook al is zijn einde minder en is het niet een weg die andere zouden kiezen , het maakt hem er niet minder om.
Het is en blijft een verlies.
Het is niet niets dat iemand zelfmoord pleegt .
Wees blij dat jij positief erover denkt maar sommige denken daar anders over.
Iemand is er niet minder om dat die zelfmoord pleegt.
Ik wil eigenlijk deze discussie niet hebben in dit topic.
Als je gaat neuzelen over of het laf is of niet en daar een discussie over wil hebben maak daar een topic over ofzo maar niet hier.
Hier gaat het om iemand die ik kende die zelfmoord pleegde, en die was alles behalve laf. Ook al is zijn einde minder en is het niet een weg die andere zouden kiezen , het maakt hem er niet minder om.
Het is en blijft een verlies.
Nou ja, uiteindelijk heb je gelijk en zou ik het zelfde hebben gedaan als het mijn goede maat zou zijn geweest..quote:
Dat is heel mooi voor je dat jij er zo over denkt maar niet iedereen denkt daarover zo.
Het is niet niets dat iemand zelfmoord pleegt .
Wees blij dat jij positief erover denkt maar sommige denken daar anders over.
Iemand is er niet minder om dat die zelfmoord pleegt.
Ik wil eigenlijk deze discussie niet hebben in dit topic.
Als je gaat neuzelen over of het laf is of niet en daar een discussie over wil hebben maak daar een topic over ofzo maar niet hier.
Hier gaat het om iemand die ik kende die zelfmoord pleegde, en die was alles behalve laf. Ook al is zijn einde minder en is het niet een weg die andere zouden kiezen , het maakt hem er niet minder om.
Het is en blijft een verlies.
Mijn eventuele excuses, en Sterkte aan de nabestaanden..
Wat was eigelijk de reden van deze actie..?
Quote van Tjabbo:
Vaste pta mensen hebben olie in hun aderen, geen bloed.
We drinken benzine, ons hart heeft 4 kleppen per cilinder in plaats van hartkamer
en als we een scheet laten zeggen we dat de wastegate open staat.
Vaste pta mensen hebben olie in hun aderen, geen bloed.
We drinken benzine, ons hart heeft 4 kleppen per cilinder in plaats van hartkamer
en als we een scheet laten zeggen we dat de wastegate open staat.
De reden van zijn zelfmoord was het niet kunnen verwerken van vriendschappen die over waren (van 10 jaar terug) het uitgaan met zijn vriendin, dat zijn vriendin hem negeerde en deed alsof die niet bestond.
Misschien wel meer waar ik niet van weet.
Ik weet wel dat die goed met zichzelf in de knoop zat en dingen gewoon niet kon accepteren. Hij voelde zich ongewenst en ongewaardeerd terwijl hij dat eigenlijk niet was.
Hij was niet makkelijk in de omgang en ik kon soms hele discussies met hem hebben en kon mensen echt het bloed onder de nagels vandaan halen , maar je wist ook hij bedoelde het goed.
Hij bleef veel langer met dingen zitten dan nodig was en juist ook achteraf was die uit de gesprekken die ik herinner met mij al afscheid aan het nemen en dat heeft die bij meerdere gedaan.
Vanochtend sprak ik met iemand die hem die laatste nacht heeft gezien en die vertelde dat de nacht dat het gebeurde juist heel vrolijk was en dat maakt het best raar.
Misschien wel meer waar ik niet van weet.
Ik weet wel dat die goed met zichzelf in de knoop zat en dingen gewoon niet kon accepteren. Hij voelde zich ongewenst en ongewaardeerd terwijl hij dat eigenlijk niet was.
Hij was niet makkelijk in de omgang en ik kon soms hele discussies met hem hebben en kon mensen echt het bloed onder de nagels vandaan halen , maar je wist ook hij bedoelde het goed.
Hij bleef veel langer met dingen zitten dan nodig was en juist ook achteraf was die uit de gesprekken die ik herinner met mij al afscheid aan het nemen en dat heeft die bij meerdere gedaan.
Vanochtend sprak ik met iemand die hem die laatste nacht heeft gezien en die vertelde dat de nacht dat het gebeurde juist heel vrolijk was en dat maakt het best raar.
Net via hyves ook gesprek met een andere vriendin van hem die hem ook de laatste avond heeft gezien. En dus ook al vertelde dat die heel vrolijk was juist in die nacht heb die het gedaan.
Hun hadden ook achteraf het gevoel dat die eigenlijk toch al afscheid aan het nemen was.
Het is wel fijn met mensen te praten die hem kenden en ook juist missen. Het geeft toch rust en je weet dat je niet de enige bent, die met die gevoelens zit.
Het is wel wrang achteraf blijkt dat die juist meer vrienden had dan die dacht.
Hun hadden ook achteraf het gevoel dat die eigenlijk toch al afscheid aan het nemen was.
Het is wel fijn met mensen te praten die hem kenden en ook juist missen. Het geeft toch rust en je weet dat je niet de enige bent, die met die gevoelens zit.
Het is wel wrang achteraf blijkt dat die juist meer vrienden had dan die dacht.
Ben een tijdje beste vrienden geweest met een meisje dat op haar 16e haar beste vriend aan zelfmoord is kwijtgeraakt. Hij was onder de trein gesprongen en ze moesten hem in stukjes in de kist leggen. Ze is daar toen een jaar ongeveer depressief over geweest; toen ik haar leerde kennen ging het iets beter met haar maar daarna kreeg ze een psychose, misschien ook wel mede door wat er toen gebeurd is.
m.a.w. het is iets wat een grote impact op je en waarvoor je wellicht lange tijd nodig hebt om te verwerken
m.a.w. het is iets wat een grote impact op je en waarvoor je wellicht lange tijd nodig hebt om te verwerken
Gaat voor de BHFH-award 2005!
Humanitas est in bestias bonitas.
I am the hole I can't get out of.
Humanitas est in bestias bonitas.
I am the hole I can't get out of.
Zelf ook mee gemaakt, 17 jaar.. gaat je niet in de kouwe kleren zitten. Vader en z'n broertje spreek ik nog regel matig beetje mee gamen enzo...
veel sterkte iig!
veel sterkte iig!
I'm not the man you think I am!
Mag ik vragen wat nou jouw grootste probleem is nu TS?
Zijn dood en dat je hem mist?
Voel je je schuldig?
Iets anders?
En hoe close was je met hem?
Zijn dood en dat je hem mist?
Voel je je schuldig?
Iets anders?
En hoe close was je met hem?
Ik vind het ergst dat ik hem niet meer zie en dat het zo abrupt geeindigd is zonder afscheid.
Ik zag hem elke week tijdens het uitgaan en als we uit waren geweest ondernamen we nog weleens wat, we gingen ergens wat eten, of hij kwam bij mij of ik bij hem.
Hem heb ik ook leren kennen in een dorpskroeg.
We konden goed overweg met elkaar maar ook soms niet. Hij schijnt ook een poosje verliefd op mij geweest te zijn wat niet wederzijds was.
We konden ook heftige discussies hebben waarbij we elkaar het bloed onder de nagels vandaan konden halen maar ook juist toch weten dat we met elkaar het beste voor hadden.
We hebben er ook over gesproken voor hij stierf , en uit die gesprekken achteraf denk ik dat hij al afscheid aan het nemen was door juist te zeggen dat hij het beste voor me wilde en ook te zeggen dat hij van mij ook wist dat als er iets zou gebeuren met hem dat ik het erg zou vinden, maar dat zou hij ook met mij hebben.
Schuldig voelen doe ik niet echt , juist omdat ik voor mezelf ook weet dat iemand die echt niet meer wilt je die ook niet tegen kan houden.
Ik heb zelf een poos met zelfmoord gedachtes jaren terug rond gelopen en ben er voor in behandeling geweest en dat heeft geholpen.
Wat ik mij juist herinner uit die tijd is dat ik voor mezelf de dood als rust zag en ook bevrijding en ik weet juist doordat ik die gedachtes heb gehad dat ik me ook makkelijker kan begrijpen hoe hij zich gevoeld moet hebben.
Het ergste vind ik eigenlijk dat ik hem niet meer zie en dat ik hem juist nog gelukkig had willen zien en willen praten . Het had fijn geweest dat die de rust in zijn leven had gevonden in plaats van in zijn dood.
Ik had hem een leuke vriendin gegund , eventueel dat die ging settelen en kinderen gewoon omdat ik dat graag voor hem wou.
Ik zag hem elke week tijdens het uitgaan en als we uit waren geweest ondernamen we nog weleens wat, we gingen ergens wat eten, of hij kwam bij mij of ik bij hem.
Hem heb ik ook leren kennen in een dorpskroeg.
We konden goed overweg met elkaar maar ook soms niet. Hij schijnt ook een poosje verliefd op mij geweest te zijn wat niet wederzijds was.
We konden ook heftige discussies hebben waarbij we elkaar het bloed onder de nagels vandaan konden halen maar ook juist toch weten dat we met elkaar het beste voor hadden.
We hebben er ook over gesproken voor hij stierf , en uit die gesprekken achteraf denk ik dat hij al afscheid aan het nemen was door juist te zeggen dat hij het beste voor me wilde en ook te zeggen dat hij van mij ook wist dat als er iets zou gebeuren met hem dat ik het erg zou vinden, maar dat zou hij ook met mij hebben.
Schuldig voelen doe ik niet echt , juist omdat ik voor mezelf ook weet dat iemand die echt niet meer wilt je die ook niet tegen kan houden.
Ik heb zelf een poos met zelfmoord gedachtes jaren terug rond gelopen en ben er voor in behandeling geweest en dat heeft geholpen.
Wat ik mij juist herinner uit die tijd is dat ik voor mezelf de dood als rust zag en ook bevrijding en ik weet juist doordat ik die gedachtes heb gehad dat ik me ook makkelijker kan begrijpen hoe hij zich gevoeld moet hebben.
Het ergste vind ik eigenlijk dat ik hem niet meer zie en dat ik hem juist nog gelukkig had willen zien en willen praten . Het had fijn geweest dat die de rust in zijn leven had gevonden in plaats van in zijn dood.
Ik had hem een leuke vriendin gegund , eventueel dat die ging settelen en kinderen gewoon omdat ik dat graag voor hem wou.
Wat vreselijk. Ik denk dat hoe jij en je vrienden er nu mee omgaan een goede manier is (voor zover er goede of foute manieren zijn). Erover praten met elkaar, huilen en herinneren. Fijn dat jullie elkaar opzoeken.
Sterkte!
Sterkte!
Mooie "ik gooi de knuppel in het hoenderhok"-post. Ik stel voor dat mensen die dit soort discussies willen voeren ergens anders heen gaan want ze zullen het toch niet snappen.quote:Op vrijdag 11 december 2009 16:15 schreef vosss het volgende:
Ik blijf het laf vinden om zelfmoord te plegen en ik heb geen greintje respect voor mensen die het doen, maar soit, sterkte ermee vanavond
Ik snap nooit zo goed waarom mensen deze mening zo graag op tafel willen hebben. Lekker boeien wat jij ervan vindt
- "Autisten met elkaar in contact brengen is net zoals delen door 0"
Gisteravond dus geweest.
Ik ben doordat anderen mijn telefoonnummer niet hadden juist later achtergekomen en op de dag dus dat de wake was en de volgende dag de begrafenis.
Toen ik het hoorde ben ik naar de kroeg gegaan waar hij kwam en de eigenaar vertelde me wat er gebeurd was en vertelde dat met een groep naar de wake gingen en hij probeerde of me te overtuigen om ook te gaan , maar op dat moment was ik te geschrokken en wilde ik naar andere die hem ook kenden.
Na de wake zijn een boel terug gegaan naar zijn stamkroeg en hoorde dus van mij.
Zijn beste vriend zat ook al aan mij te denken maar wist niet hoe die me moest bereiken.
De vriendengroep die echt met hem omgingen wat eigenlijk zo'n beetje vijf mensen waren waaronder ik waren er allemaal gisteren en waren bezorgd om mij.
Juist omdat ik niet naar de wake ben geweest en volgens hun geen afscheid heb kunnen nemen.
Ik heb gehoord hoe de wake was Ramses Shaffy Laat me werd gedraaid en was ook typerend voor hem en op het laatst Linkin Park the End wat ook eigenlijk precies hem was .
Er was een open kist en zo kon je dus afscheid nemen, maar daardoor denk ik eigenlijk voor mij dat het goed is dat ik niet gegaan ben.
Ik wil Leon herinneren hoe die was levend en mijn afscheid voor mijn gevoel was 2 weken terug toen we met zijn allen gezellig bij mama"s (shoarmatent) zaten te eten en hij voor mijn gevoel ook fijn vond en dat is de herinnering die ik aan hem wil houden.
We hebben met zijn allen over Leon gepraat en herinneringen opgehaald en zijn beste vriend zei ook al kom alsjeblieft langs als je met mij over hem wil praten.
Ik moest ook eigenlijk als eerste aan hem denken toen ik het hoorde ook en wilde ook bij hem langs gaan maar het was donker in zijn huis.
Juist doordat dit gebeurd is denk ik dat ik hem vaker zal opzoeken en andere vrienden van mij ook omdat we toch allemaal dezelfde persoon missen en nog met zoveel vragen zitten.
Ik ga zelf wel later naar het graf om daar een bloemetje leggen en heb dat ook gevraagd om dat met die vriendengroep te doen omdat wij allen het meest met hem omgingen.
Ook gevraagd voor foto's (ik had er maar een) maar de vriendengroep hebben er meer omdat ik toch iets tastbaars van hem wil hebben en dus een daar voor mezelf een soort fotoboek van hem maak en bij de hema kan je collage met foto's maken en ik wil die dus ook laten maken om in huis te hangen ter nagedachtenis aan hem .
Ik denk dat dit toch een poos gaat duren om te verwerken en ik zal hem zo missen.
Het contact met mij en hem was ook soort knipperlicht vriendschap, we konden het bloed onder elkaar nagels vandaan halen en discussies maar zochten elkaar toch steeds weer op.
Ergens zal ik onze discussies nog het meeste missen.
Ik ben doordat anderen mijn telefoonnummer niet hadden juist later achtergekomen en op de dag dus dat de wake was en de volgende dag de begrafenis.
Toen ik het hoorde ben ik naar de kroeg gegaan waar hij kwam en de eigenaar vertelde me wat er gebeurd was en vertelde dat met een groep naar de wake gingen en hij probeerde of me te overtuigen om ook te gaan , maar op dat moment was ik te geschrokken en wilde ik naar andere die hem ook kenden.
Na de wake zijn een boel terug gegaan naar zijn stamkroeg en hoorde dus van mij.
Zijn beste vriend zat ook al aan mij te denken maar wist niet hoe die me moest bereiken.
De vriendengroep die echt met hem omgingen wat eigenlijk zo'n beetje vijf mensen waren waaronder ik waren er allemaal gisteren en waren bezorgd om mij.
Juist omdat ik niet naar de wake ben geweest en volgens hun geen afscheid heb kunnen nemen.
Ik heb gehoord hoe de wake was Ramses Shaffy Laat me werd gedraaid en was ook typerend voor hem en op het laatst Linkin Park the End wat ook eigenlijk precies hem was .
Er was een open kist en zo kon je dus afscheid nemen, maar daardoor denk ik eigenlijk voor mij dat het goed is dat ik niet gegaan ben.
Ik wil Leon herinneren hoe die was levend en mijn afscheid voor mijn gevoel was 2 weken terug toen we met zijn allen gezellig bij mama"s (shoarmatent) zaten te eten en hij voor mijn gevoel ook fijn vond en dat is de herinnering die ik aan hem wil houden.
We hebben met zijn allen over Leon gepraat en herinneringen opgehaald en zijn beste vriend zei ook al kom alsjeblieft langs als je met mij over hem wil praten.
Ik moest ook eigenlijk als eerste aan hem denken toen ik het hoorde ook en wilde ook bij hem langs gaan maar het was donker in zijn huis.
Juist doordat dit gebeurd is denk ik dat ik hem vaker zal opzoeken en andere vrienden van mij ook omdat we toch allemaal dezelfde persoon missen en nog met zoveel vragen zitten.
Ik ga zelf wel later naar het graf om daar een bloemetje leggen en heb dat ook gevraagd om dat met die vriendengroep te doen omdat wij allen het meest met hem omgingen.
Ook gevraagd voor foto's (ik had er maar een) maar de vriendengroep hebben er meer omdat ik toch iets tastbaars van hem wil hebben en dus een daar voor mezelf een soort fotoboek van hem maak en bij de hema kan je collage met foto's maken en ik wil die dus ook laten maken om in huis te hangen ter nagedachtenis aan hem .
Ik denk dat dit toch een poos gaat duren om te verwerken en ik zal hem zo missen.
Het contact met mij en hem was ook soort knipperlicht vriendschap, we konden het bloed onder elkaar nagels vandaan halen en discussies maar zochten elkaar toch steeds weer op.
Ergens zal ik onze discussies nog het meeste missen.
Dat is onwetend. Ik kan wel gaan uitleggen waarom maar daar ben je overduidelijk te koppig voor. En sowieso, waarom zou iemand het ook maar enigszins interesseren wat jij ervan denkt, je mening werd nou niet echt gevraagd.quote:Op vrijdag 11 december 2009 16:15 schreef vosss het volgende:
Ik blijf het laf vinden om zelfmoord te plegen en ik heb geen greintje respect voor mensen die het doen, maar soit, sterkte ermee vanavond
"Een acteur is iemand die glazig voor zich uit kijkt wanneer het gesprek niet meer over hem gaat."
sorry hoor maar wil jullie juist niet over die uitspraak door blijven gaan ??
Ga die discussie ergens anders doen maar niet hier , dit is meer aangemaakt om juist om te gaan met het verlies van een vriend die zelfmoord heeft gepleegd.
De discussie of het het laf is of niet doet er niet toe en als andere degene daar de ander op aan te spreken doe dat via pm of anders maar dit is er niet de plek voor .
Ga die discussie ergens anders doen maar niet hier , dit is meer aangemaakt om juist om te gaan met het verlies van een vriend die zelfmoord heeft gepleegd.
De discussie of het het laf is of niet doet er niet toe en als andere degene daar de ander op aan te spreken doe dat via pm of anders maar dit is er niet de plek voor .
Sterkte.. 
Ik denk dat buitenstaanders absoluut het recht niet hebben om zelfmoord een laffe actie te vinden.
Je komt alleen ter wereld, je rot er ook alleen weer af.
Het is kut voor de mensen die je achterlaat ja, maar nog jaren rond blijven zeulen met een persoon die niet meer wil, pijn heeft, niet geholpen wil worden etc is ook niets..
Sommige mensen die bijvoorbeeld niet voor euthanasie in aanmerking komen plegen ook zelfmoord, is dit dan laf?
Nee. Mensen die zelfmoord plegen zijn niet laf, ze willen gewoon niet meer. Dat is nog altijd hun keus en niet de keus van iemand anders.
In dit geval is het heel sneu wat er is gebeurd en ja 29 is te jong.. maar deze persoon had voor zichzelf een goede reden om er mee te stoppen, heel kut, heel vervelend, maar het is ZIJN keus.
Waar ie nu ook mag zijn, hij zal het allicht beter hebben dan hier, waar de mensen bevooroordeeld zijn op de acties van een ander.
Ik denk dat buitenstaanders absoluut het recht niet hebben om zelfmoord een laffe actie te vinden.
Je komt alleen ter wereld, je rot er ook alleen weer af.
Het is kut voor de mensen die je achterlaat ja, maar nog jaren rond blijven zeulen met een persoon die niet meer wil, pijn heeft, niet geholpen wil worden etc is ook niets..
Sommige mensen die bijvoorbeeld niet voor euthanasie in aanmerking komen plegen ook zelfmoord, is dit dan laf?
Nee. Mensen die zelfmoord plegen zijn niet laf, ze willen gewoon niet meer. Dat is nog altijd hun keus en niet de keus van iemand anders.
In dit geval is het heel sneu wat er is gebeurd en ja 29 is te jong.. maar deze persoon had voor zichzelf een goede reden om er mee te stoppen, heel kut, heel vervelend, maar het is ZIJN keus.
Waar ie nu ook mag zijn, hij zal het allicht beter hebben dan hier, waar de mensen bevooroordeeld zijn op de acties van een ander
.
Het helpt nu juist om te praten met mensen die hem kenden en missen.
Ik ga ook zeker bij zijn beste vriend langs want die vroeg het ook aan mij dat als ik met hem over Leon wou hebben dat ik dat ook zeker moest doen.
De hyves die ik opgezet heb ternagedachtenis van hem daar komen ook mensen die hem kennen en zoals op de wake hoorde ik dat In the End gedraaid werd op het laatst en dat was hoe hij was, die heb ik nu ook als clip-gadget bij gezet op de site ternagedachtenis aan hem.
Juist door er op die manier mee bezig te zijn dat helpt mij ook enorm.
Ik ga ook zeker bij zijn beste vriend langs want die vroeg het ook aan mij dat als ik met hem over Leon wou hebben dat ik dat ook zeker moest doen.
De hyves die ik opgezet heb ternagedachtenis van hem daar komen ook mensen die hem kennen en zoals op de wake hoorde ik dat In the End gedraaid werd op het laatst en dat was hoe hij was, die heb ik nu ook als clip-gadget bij gezet op de site ternagedachtenis aan hem.
Juist door er op die manier mee bezig te zijn dat helpt mij ook enorm.
Een aantal jaren terug heeft mijn beste vriendin zelfmoord gepleegd. Heb het alleen moeten verwerken omdat mijn ouders haar niet kenden en ik wilde ook niet dat ze dat deden, ze weten het nu nog niet.
Zelfs na een aantal jaar is het nog steeds moeilijk, vooral omdat het hun eigen keuze was. Ken meer mensen die overleden zijn, maar weinig door zelfmoord, dat is een heel ander rouwproces.
Het is inderdaad goed om met de mensen die diegene kenden te gaan zitten en praten. Met elkaar verwerk je het het beste.
Sterkte. Zulke dingen zijn erg.
Zelfs na een aantal jaar is het nog steeds moeilijk, vooral omdat het hun eigen keuze was. Ken meer mensen die overleden zijn, maar weinig door zelfmoord, dat is een heel ander rouwproces.
Het is inderdaad goed om met de mensen die diegene kenden te gaan zitten en praten. Met elkaar verwerk je het het beste.
Sterkte. Zulke dingen zijn erg.
or maybe i'm just another megalomaniac.
Het klopt dat het rouwproces heel anders is want dat merk ik nu ook al.
Schuldig voelen doe ik niet, want ik wist dat die vastbesloten was en niet meer wou.
Wel op de nacht van 4a5 december ben ik niet uitgeweest en achteraf had ik eigenlijk gewild dat ik dat toch gedaan had omdat ik hem dan nog had gezien.
Vrienden en ik hadden het er ook al over hoe zou het geweest zijn als die over een jaar nog geleefd had omdat het toch een vraag is die in je hoofd zit.
Het lijkt me heel moeilijk als je het juist verwerkt zonder dat iemand het weet want het zijn juist de momenten dat diegene nog leefde er nog toe doen en je daar juist samen over kan praten.
Schuldig voelen doe ik niet, want ik wist dat die vastbesloten was en niet meer wou.
Wel op de nacht van 4a5 december ben ik niet uitgeweest en achteraf had ik eigenlijk gewild dat ik dat toch gedaan had omdat ik hem dan nog had gezien.
Vrienden en ik hadden het er ook al over hoe zou het geweest zijn als die over een jaar nog geleefd had omdat het toch een vraag is die in je hoofd zit.
Het lijkt me heel moeilijk als je het juist verwerkt zonder dat iemand het weet want het zijn juist de momenten dat diegene nog leefde er nog toe doen en je daar juist samen over kan praten.
Naar mijn ervaring is het dat ook. Het is nu echt best lang geleden en ik heb het nog niet verwerkt. Je hebt niet iemand om op terug te vallen. Niet momenten van "hey, weet je nog dat hij/zij dit/dat deed/zei?".
Maar als ik dan kijk naar vrienden die hun vriend hebben verloren nadat hij zich had opgehangen, zie ik wel dat het uiteindelijk niet uit maakt of je het alleen doet of niet, je hebt er evenveel verdriet over.
Maar als ik dan kijk naar vrienden die hun vriend hebben verloren nadat hij zich had opgehangen, zie ik wel dat het uiteindelijk niet uit maakt of je het alleen doet of niet, je hebt er evenveel verdriet over.
or maybe i'm just another megalomaniac.
Eerlijk gezegd merk ik dat rouwverwerking van een vriend heel anders is dan gewone rouw.
Je komt juist hele rare reacties uit omgeving tegen omdat zelfmoord ook een soort taboe en angstig iets is.
Gisteren zei iemand oh je moet er niet te lang bij stil staan terwijl ik zoiets heb van het is heel vers en hij is er net niet meer en dan ook de anderen die juist zeggen misschien als ik met hem gepraat heb had het heel anders gegaan terwijl het echte vriendengroepje wat hem vast kende ,en wisten waar hij mee zat al wisten dat had niets uitgemaakt .
Zijn beslissing stond al vast, je kon hem niet op andere gedachten brengen.
Dan heb je net zo als hier maar dan ook de mensen die in het echt zeggen hij was een lul en laf want zelfmoord is egoistisch.
Terwijl ik zoiets van mezelf heb dat is totaal niet zo Leon was niet egoistisch en was niet laf , het is juist dapper om zoiets te doen ook had ik voor een andere manier gekozen.
Uiteindelijk maakt het niet uit of iemand aan zelfmoord of ziekte ,ongeluk om het leven komt. Het blijft een gemis. Een persoon is er niet minder om juist omdat die voor zelfmoord heeft gekozen.
Je komt juist hele rare reacties uit omgeving tegen omdat zelfmoord ook een soort taboe en angstig iets is.
Gisteren zei iemand oh je moet er niet te lang bij stil staan terwijl ik zoiets heb van het is heel vers en hij is er net niet meer en dan ook de anderen die juist zeggen misschien als ik met hem gepraat heb had het heel anders gegaan terwijl het echte vriendengroepje wat hem vast kende ,en wisten waar hij mee zat al wisten dat had niets uitgemaakt .
Zijn beslissing stond al vast, je kon hem niet op andere gedachten brengen.
Dan heb je net zo als hier maar dan ook de mensen die in het echt zeggen hij was een lul en laf want zelfmoord is egoistisch.
Terwijl ik zoiets van mezelf heb dat is totaal niet zo Leon was niet egoistisch en was niet laf , het is juist dapper om zoiets te doen ook had ik voor een andere manier gekozen.
Uiteindelijk maakt het niet uit of iemand aan zelfmoord of ziekte ,ongeluk om het leven komt. Het blijft een gemis. Een persoon is er niet minder om juist omdat die voor zelfmoord heeft gekozen.
ben je een man?
spreek dan af met een goede vriendin/beste vriendin
maak er een avondje van (best ergens privé)
neem er een wijntje bij, en gooi het er allemaal uit, laat de traantjes maar gaan
dat lucht op
heb zelf even serieus in de put gezeten door een situatie (geen overledene)
en toen heb ik mijn hart uitgestort bij (toen) een vriendin
die heeft me zoveel geholpen, gewoon de juiste woorden gezegd, dat mijn respect voor die vriendin gigantisch is (dit terzijde)
het luchtte echt op, een last viel van mijn schouders. de pijn was er nog, maar anders..
veel sterkte
spreek dan af met een goede vriendin/beste vriendin
maak er een avondje van (best ergens privé)
neem er een wijntje bij, en gooi het er allemaal uit, laat de traantjes maar gaan
dat lucht op
heb zelf even serieus in de put gezeten door een situatie (geen overledene)
en toen heb ik mijn hart uitgestort bij (toen) een vriendin
die heeft me zoveel geholpen, gewoon de juiste woorden gezegd, dat mijn respect voor die vriendin gigantisch is (dit terzijde)
het luchtte echt op, een last viel van mijn schouders. de pijn was er nog, maar anders..
veel sterkte
When the Boogeyman goes to sleep every night, he checks his closet for Chuck Norris
Ik ben het met je eens.quote:Op zondag 13 december 2009 17:26 schreef formerjellybean het volgende:
Eerlijk gezegd merk ik dat rouwverwerking van een vriend heel anders is dan gewone rouw.
Je komt juist hele rare reacties uit omgeving tegen omdat zelfmoord ook een soort taboe en angstig iets is.
Gisteren zei iemand oh je moet er niet te lang bij stil staan terwijl ik zoiets heb van het is heel vers en hij is er net niet meer en dan ook de anderen die juist zeggen misschien als ik met hem gepraat heb had het heel anders gegaan terwijl het echte vriendengroepje wat hem vast kende ,en wisten waar hij mee zat al wisten dat had niets uitgemaakt .
Zijn beslissing stond al vast, je kon hem niet op andere gedachten brengen.
Dan heb je net zo als hier maar dan ook de mensen die in het echt zeggen hij was een lul en laf want zelfmoord is egoistisch.
Terwijl ik zoiets van mezelf heb dat is totaal niet zo Leon was niet egoistisch en was niet laf , het is juist dapper om zoiets te doen ook had ik voor een andere manier gekozen.
Uiteindelijk maakt het niet uit of iemand aan zelfmoord of ziekte ,ongeluk om het leven komt. Het blijft een gemis. Een persoon is er niet minder om juist omdat die voor zelfmoord heeft gekozen.
Ik vind eigenlijk dat het best van moed toont om tegen je eigen overlevingsinstinct in te gaan.
or maybe i'm just another megalomaniac.
zn punt is dat mensen niet helder denken, en dat ze zelfmoord als uitweg kiezen.quote:
[..]
Ja, want mensen moeten maar vooral verplicht ongelukkig oud worden?
Maar niet alles hebben geprobeerd om hun leven te beteren. Gewoon zielig in een hoekje kniezen, en dan jezelf afmaken. Dit hoeft niet bij iedereen zo te zijn he.
Maar evengoed, Sterkte TS!
[quote][img=12,12]http://i.fokzine.net/templates/new/i/p/1.gif[/img] Op dinsdag 2 juni 2009 02:28 schreef 8D het volgende:
Netzoals die mensen die nog aan het posten zijn rond deze tijd op Fok! Kansloos gewoon :') !
[/quote]
Netzoals die mensen die nog aan het posten zijn rond deze tijd op Fok! Kansloos gewoon :') !
[/quote]
Ik blijf dit een moeilijk onderwerp vinden.
Wat gaat er in een mens om ,zich van het leven te beroven.
Ik heb het ervaren met mijn moeder dat ik 14 jaar was,ik vond haar met doorgesneden polsen.
Alles in het werk gesteld,om haar te redden.
Mijn moeder kwam bij in het ziekenhuis,waar zij niet echt blij mee was.
Maar TS probeer het een plek te vinden,hoe moeilijk dit ook is.
Het is zijn keuze.
Heel veel sterkte
Wat gaat er in een mens om ,zich van het leven te beroven.
Ik heb het ervaren met mijn moeder dat ik 14 jaar was,ik vond haar met doorgesneden polsen.
Alles in het werk gesteld,om haar te redden.
Mijn moeder kwam bij in het ziekenhuis,waar zij niet echt blij mee was.
Maar TS probeer het een plek te vinden,hoe moeilijk dit ook is.
Het is zijn keuze.
Heel veel sterkte
Heel erg herkenbaar wat je schrijft.quote:Op vrijdag 11 december 2009 19:20 schreef formerjellybean het volgende:
Ik vind het ergst dat ik hem niet meer zie en dat het zo abrupt geeindigd is zonder afscheid.
Dit voelt voor mij precies hetzelfde. Ben zelf ook veel dierbaren verloren en toen pas gaan realiseren hoe veel waarde er aan een afscheid zit.
Allemaal erg tragisch wat je schrijft, ik wens je heel veel sterkte in deze situatie!
Chasing dreams just became a standard.
Sterkte met dit verlies TS
Ik ben door dit verlies een echte binnenvetter geworden. ik hou er niet van mijn verdriet te tonen omdat ik alles liever Blij (positief) bekijk, als ik er over begin of iets noem over mijn broer heb ik soms wel het gevoel dat ik de sfeer naar beneden haal omdat mensen niet goed weten hoe te reageren.
nu 7 jaar later heb ik het nog altijd moeilijk eigenlijk denk ik iedere dag nog aan me broer. ik kan nu alleen de vraag Waarom? beter begrijpen. wel merk ik dat herinneringen aan mijn broer steeds minder worden, maarja je moet zelf toch ook verder met leven.
ik zou TS een tip willen geven om mooie herinneringen op te schrijven en eventueel een boek met mooie herinneringen te delen met vrienden. als ik nu nog weer is een mooi verhaal over me broer krijg te horen van me vader dan kan ik daar van zo genieten. die verhalen laten me dan weer eventjes dichter bij me broer zijn.
Ik ben zelf 18 jaar en heb 7 jaar geleden mijn broer verloren aan zelfmoord. ik was toen 11 en in het begin was alles bijna niet te geloven. het leek wel alsof ik een nachtmerrie had, mijn broer en tevens beste vriend voor het leven was er niet meer.quote:Nu is mijn vraag zijn er hier meerdere die iemand verloren hebben aan zelfmoord en hoe gingen jullie er mee om ??
Ik ben door dit verlies een echte binnenvetter geworden. ik hou er niet van mijn verdriet te tonen omdat ik alles liever Blij (positief) bekijk, als ik er over begin of iets noem over mijn broer heb ik soms wel het gevoel dat ik de sfeer naar beneden haal omdat mensen niet goed weten hoe te reageren.
nu 7 jaar later heb ik het nog altijd moeilijk eigenlijk denk ik iedere dag nog aan me broer. ik kan nu alleen de vraag Waarom? beter begrijpen. wel merk ik dat herinneringen aan mijn broer steeds minder worden, maarja je moet zelf toch ook verder met leven.
ik zou TS een tip willen geven om mooie herinneringen op te schrijven en eventueel een boek met mooie herinneringen te delen met vrienden. als ik nu nog weer is een mooi verhaal over me broer krijg te horen van me vader dan kan ik daar van zo genieten. die verhalen laten me dan weer eventjes dichter bij me broer zijn.
Het is nu 2 weken verder en ben maandag naar graf geweest wat geholpen heeft en begin ook meer bij de leuke dingen aan Leon te denken niet echt meer de zware laatste periode.
Voor mezelf wil ik namelijk hem als persoon herinneren en niet de manier waarop die eindigde. Ja ik weet dat die zo geeindigd is maar juist door de nadruk voor mezelf er op te blijven leggen en meer op zijn einde te focussen maak je zelf ook allleen maar in de put.
Ik weet voor mezelf dat ik er toch wel op momenten mijn moeite mee zal hebben en accepteer dat ook.
Zijn keuze heb ik allang gerespecteerd omdat ik ook juist zag hoe hij op het laatst was en juist omdat ik het zelf in verleden voor in therapie ben geweest (Borderline) weet ik al een beetje hoe hij dacht enzo.
Mezelf ook juist geconfronteerd door gewoon te blijven gaan naar de kroeg waar ik hem leerde kennen, want ik wil ook niet dat het een soort uitwijkplaats word vanwege mijn herinneringen aan hem.
Op zich ook goed want er zijn vrienden van hem die hem ook kende en ik leer ook weer nieuwe mensen kennen.
Voor mij gaat het leven ook verder.
En ik denk ook niet dat hij gewild zou hebben dat ik mijn leven op een halt zet voor hem.
Ik merk wel juist door dit ook dat ik ook meer stil sta wat ik wil en ook juist belangrijk vind om juist te doen wat ik omdat het toch confronterend is met het leven.
Als ik ga ga ik liever in de wetenschap dat ik gedaan heb wat ik wil en waar ik me prettig bij voel , dan om er een lange lijdensweg van te maken waar je alleen maar ontevreden bent over je eigen leven.
Er zijn ook andere dingen gebeurd die totaal tegengesteld zijn aan het het verdriet over dit verlies en dat helpt me ook weer verder.
Voor mezelf wil ik namelijk hem als persoon herinneren en niet de manier waarop die eindigde. Ja ik weet dat die zo geeindigd is maar juist door de nadruk voor mezelf er op te blijven leggen en meer op zijn einde te focussen maak je zelf ook allleen maar in de put.
Ik weet voor mezelf dat ik er toch wel op momenten mijn moeite mee zal hebben en accepteer dat ook.
Zijn keuze heb ik allang gerespecteerd omdat ik ook juist zag hoe hij op het laatst was en juist omdat ik het zelf in verleden voor in therapie ben geweest (Borderline) weet ik al een beetje hoe hij dacht enzo.
Mezelf ook juist geconfronteerd door gewoon te blijven gaan naar de kroeg waar ik hem leerde kennen, want ik wil ook niet dat het een soort uitwijkplaats word vanwege mijn herinneringen aan hem.
Op zich ook goed want er zijn vrienden van hem die hem ook kende en ik leer ook weer nieuwe mensen kennen.
Voor mij gaat het leven ook verder.
En ik denk ook niet dat hij gewild zou hebben dat ik mijn leven op een halt zet voor hem.
Ik merk wel juist door dit ook dat ik ook meer stil sta wat ik wil en ook juist belangrijk vind om juist te doen wat ik omdat het toch confronterend is met het leven.
Als ik ga ga ik liever in de wetenschap dat ik gedaan heb wat ik wil en waar ik me prettig bij voel , dan om er een lange lijdensweg van te maken waar je alleen maar ontevreden bent over je eigen leven.
Er zijn ook andere dingen gebeurd die totaal tegengesteld zijn aan het het verdriet over dit verlies en dat helpt me ook weer verder.
Het is nu kerst geweest en ik ben ook dagelijks leven wat meer op te pakken. Naar zijn graf gaan heeft geholpen maar ook spreken met vrienden van hem en van mij.
Ook ben ik er achter dat je in dit soort tijden juist je echte vrienden leert kennen en even een paar zijn afgehaakt omdat die hem een poos niet gezien hebben en juist nodig vonden mij lastig te vallen met hun problemen ook over zijn dood en niet eens vroegen hoe het met mij was.
En je merkt ook rare reacties van mensen die eerst niets met hem te maken hadden juist heel erg gaan doen alsof het hun beste vriend was . Wat het ook dubbel maakt.
Ik wil er best voor mensen zijn maar het moet niet om hun draaien.
Voor mezelf heb ik gewoon ruimte nodig om het te verwerken, wat redelijk gaat en ben ook met dagelijkse dingen. Ik wil ook gewoon niet te veel mee bezig zijn want leven gaat verder en ik denk ook niet dat hij gewild had dat ons leven over is omdat hij er niet meer is.
Persoonlijk vind ik het ook moeilijker voor de familie omdat daar toch anders voor is.
Ik heb alleen nog dat ik raar slaap maar daar zal ook tijd voor nodig zijn.
Wat ik wel een moeilijk idee vind is dat straks zijn huis leeg is, want ook al ben ik er na niet langsgeweest dan is er echt niets meer van hem.
Oud en nieuw doe ik ook rustig aan , omdat ik nu gewoon even de rust nodig heb en het nog te vers is.
Het lijkt me nog iets te dubbel om iedereen te gaan omhelzen en gelukkig nieuwjaar te wensen nu hij er nog maar sinds 5 december niet meer is.
Ook ben ik er achter dat je in dit soort tijden juist je echte vrienden leert kennen en even een paar zijn afgehaakt omdat die hem een poos niet gezien hebben en juist nodig vonden mij lastig te vallen met hun problemen ook over zijn dood en niet eens vroegen hoe het met mij was.
En je merkt ook rare reacties van mensen die eerst niets met hem te maken hadden juist heel erg gaan doen alsof het hun beste vriend was . Wat het ook dubbel maakt.
Ik wil er best voor mensen zijn maar het moet niet om hun draaien.
Voor mezelf heb ik gewoon ruimte nodig om het te verwerken, wat redelijk gaat en ben ook met dagelijkse dingen. Ik wil ook gewoon niet te veel mee bezig zijn want leven gaat verder en ik denk ook niet dat hij gewild had dat ons leven over is omdat hij er niet meer is.
Persoonlijk vind ik het ook moeilijker voor de familie omdat daar toch anders voor is.
Ik heb alleen nog dat ik raar slaap maar daar zal ook tijd voor nodig zijn.
Wat ik wel een moeilijk idee vind is dat straks zijn huis leeg is, want ook al ben ik er na niet langsgeweest dan is er echt niets meer van hem.
Oud en nieuw doe ik ook rustig aan , omdat ik nu gewoon even de rust nodig heb en het nog te vers is.
Het lijkt me nog iets te dubbel om iedereen te gaan omhelzen en gelukkig nieuwjaar te wensen nu hij er nog maar sinds 5 december niet meer is.
Update:
Het begint stabieler te worden. Ik slaap wat beter want door dit sliep ik heel slecht en eindelijk ben ik wat meer op tijd wakker en zonder nachtmerries.
Ik had niet gedacht dat dit verwerken zo heftig kon zijn.
Zijn huis word deze maand leeggehaald en dat vind ik wel moeilijk omdat het dan echt is en dan is er ie echt niet meer.
Oud en nieuw rustig bij familie gevierd omdat het voor mij even te dubbel zou voelen. De avond ervoor had ik het moeilijk en op de avond zelf is op zich goed gegaan.
In deze situatie ben ik ook goed achtergekomen wie het wel goed met me voorheeft en wie niet.
Een aantal vrienden van hem waar ik mee omging , heeft het juist laten merken dat het mensen zijn die het goeed met me voor hebben want het was toch zoiets van hoe is het nu met jou en bij hun hetzelfde en kan ik ook op goede manier met hun over Leon praten en niet alleen zijn dood maar ook juist zijn leven.
Mijn ex hoorde het en schrok en wilde mij juist zien en heeft ons juist weer dichterbijgebracht ook al kende hij die jongen niet. Hij wilde er gewoon voor me zijn en dat waardeer ik juist.
Andere vrienden waar ik ook mee omging die hem kenden en maanden ook niet gezien hadden gingen er heel egocentrisch mee om, van in ene keer doen alsof het hun beste vriend was etc. mij ook constant over hem praten en dan meer steeds over de zelfmoord minder over hem als persoon. En hoe moeilijk zij het er wel niet mee had en dan ook uberhaupt niet eens aan mij vragen hoe het met mij was terwijjl ik hem recentelijk nog had gezien.
Uiteindelijk ook daar de stekker uitgetrokken en voor mezelf gekozen.
Het begint stabieler te worden. Ik slaap wat beter want door dit sliep ik heel slecht en eindelijk ben ik wat meer op tijd wakker en zonder nachtmerries.
Ik had niet gedacht dat dit verwerken zo heftig kon zijn.
Zijn huis word deze maand leeggehaald en dat vind ik wel moeilijk omdat het dan echt is en dan is er ie echt niet meer.
Oud en nieuw rustig bij familie gevierd omdat het voor mij even te dubbel zou voelen. De avond ervoor had ik het moeilijk en op de avond zelf is op zich goed gegaan.
In deze situatie ben ik ook goed achtergekomen wie het wel goed met me voorheeft en wie niet.
Een aantal vrienden van hem waar ik mee omging , heeft het juist laten merken dat het mensen zijn die het goeed met me voor hebben want het was toch zoiets van hoe is het nu met jou en bij hun hetzelfde en kan ik ook op goede manier met hun over Leon praten en niet alleen zijn dood maar ook juist zijn leven.
Mijn ex hoorde het en schrok en wilde mij juist zien en heeft ons juist weer dichterbijgebracht ook al kende hij die jongen niet. Hij wilde er gewoon voor me zijn en dat waardeer ik juist.
Andere vrienden waar ik ook mee omging die hem kenden en maanden ook niet gezien hadden gingen er heel egocentrisch mee om, van in ene keer doen alsof het hun beste vriend was etc. mij ook constant over hem praten en dan meer steeds over de zelfmoord minder over hem als persoon. En hoe moeilijk zij het er wel niet mee had en dan ook uberhaupt niet eens aan mij vragen hoe het met mij was terwijjl ik hem recentelijk nog had gezien.
Uiteindelijk ook daar de stekker uitgetrokken en voor mezelf gekozen.
Hier even een update. Gelukkig weer aan het werk gegaan en merk dat de dagelijkse dingen helpen.
Ik denk dat ik juist doordat ik zelf in therapie voor Borderline heb gezeten en dus weet hoe suicidale gedachtes kunnen zijn, helpt bij mij in de verwerking omdat ik ook weet dat het niet persoonlijk was , maar dat die niet meer kon.
Andere vrienden die ik ken hebben het er moeilijker mee en kunnen zijn keuze niet accepteren. We zagen elkaar vrijdag ( nog steeds elke week in de kroeg waar die was wat het dubbel maakt) en die vroegen of ik het al verwerkt had , voor mij is het een gedeelte maar je moet toch een plekje geven dat die er niet meer is en ook mis ik hem , want merk gewoon met een boel dingen dat je dat toch had willen vertellen of zoals een ander heeft nu vriendin gekregen en dan vind ik het toch jammer dat die er niet bij is.
Ik had erover om toch weer op juist de momenten dat ik er echt behoefte aan had hem even te zien naar zijn begraafplaats te gaan omdat ik dan juist kan doen wat ik wilde en bloemetje leggen en even tegen hem praten (ja ik ben zo iemand die tegen stenen praat).
Hun wilde dat absoluut niet omdat ze vonden dat zijn keuze egoistisch was en juist daardoor ook niet naar het graf willen.
Terwijl ik zelf zoiets had hij had een interne strijd waar niemand wat aan kon doen , en ook al waren we vrienden , juist dat kan soms niet genoeg zijn, en het zegt niets over de vriendschap die we hadden.
Wat wel raar is , hij had ervoor ook wel eens in gesprekken over dat als die er niet zou zijn hij van mij zou weten dat ik wel naar zijn graf zou gaan. En daar heb die wel gelijk in gekregen.
Ik merk wel dat het een dood met vragen blijft want je blijft je toch steeds afvragen hoe zijn toekomst had geweest als die het niet gedaan had.
Ik denk dat ik juist doordat ik zelf in therapie voor Borderline heb gezeten en dus weet hoe suicidale gedachtes kunnen zijn, helpt bij mij in de verwerking omdat ik ook weet dat het niet persoonlijk was , maar dat die niet meer kon.
Andere vrienden die ik ken hebben het er moeilijker mee en kunnen zijn keuze niet accepteren. We zagen elkaar vrijdag ( nog steeds elke week in de kroeg waar die was wat het dubbel maakt) en die vroegen of ik het al verwerkt had , voor mij is het een gedeelte maar je moet toch een plekje geven dat die er niet meer is en ook mis ik hem , want merk gewoon met een boel dingen dat je dat toch had willen vertellen of zoals een ander heeft nu vriendin gekregen en dan vind ik het toch jammer dat die er niet bij is.
Ik had erover om toch weer op juist de momenten dat ik er echt behoefte aan had hem even te zien naar zijn begraafplaats te gaan omdat ik dan juist kan doen wat ik wilde en bloemetje leggen en even tegen hem praten (ja ik ben zo iemand die tegen stenen praat).
Hun wilde dat absoluut niet omdat ze vonden dat zijn keuze egoistisch was en juist daardoor ook niet naar het graf willen.
Terwijl ik zelf zoiets had hij had een interne strijd waar niemand wat aan kon doen , en ook al waren we vrienden , juist dat kan soms niet genoeg zijn, en het zegt niets over de vriendschap die we hadden.
Wat wel raar is , hij had ervoor ook wel eens in gesprekken over dat als die er niet zou zijn hij van mij zou weten dat ik wel naar zijn graf zou gaan. En daar heb die wel gelijk in gekregen.
Ik merk wel dat het een dood met vragen blijft want je blijft je toch steeds afvragen hoe zijn toekomst had geweest als die het niet gedaan had.
Willen die gasten echt niet naar zijn graf uit woede? Wat een sukkeltjes, zou voor mij de reden zijn de vriendschap te termineren. Ontopic: zelf 2 maanden terug ook zoiets meegemakt, en juist het feit dat het zijn eigen, weloverwogen besluit was hielp mij wel. Hij was schizofreen en had er tabak van. Goed over nagedacht, kamer netjes opgeruimd, briefje erbij, moet je gewoon respecteren dan, hoe morbide het ook is. Em ook hoe moeilijk.quote:Op zondag 24 januari 2010 17:47 schreef formerjellybean het volgende:
Hier even een update. Gelukkig weer aan het werk gegaan en merk dat de dagelijkse dingen helpen.
Ik denk dat ik juist doordat ik zelf in therapie voor Borderline heb gezeten en dus weet hoe suicidale gedachtes kunnen zijn, helpt bij mij in de verwerking omdat ik ook weet dat het niet persoonlijk was , maar dat die niet meer kon.
Andere vrienden die ik ken hebben het er moeilijker mee en kunnen zijn keuze niet accepteren. We zagen elkaar vrijdag ( nog steeds elke week in de kroeg waar die was wat het dubbel maakt) en die vroegen of ik het al verwerkt had , voor mij is het een gedeelte maar je moet toch een plekje geven dat die er niet meer is en ook mis ik hem , want merk gewoon met een boel dingen dat je dat toch had willen vertellen of zoals een ander heeft nu vriendin gekregen en dan vind ik het toch jammer dat die er niet bij is.
Ik had erover om toch weer op juist de momenten dat ik er echt behoefte aan had hem even te zien naar zijn begraafplaats te gaan omdat ik dan juist kan doen wat ik wilde en bloemetje leggen en even tegen hem praten (ja ik ben zo iemand die tegen stenen praat).
Hun wilde dat absoluut niet omdat ze vonden dat zijn keuze egoistisch was en juist daardoor ook niet naar het graf willen.
Terwijl ik zelf zoiets had hij had een interne strijd waar niemand wat aan kon doen , en ook al waren we vrienden , juist dat kan soms niet genoeg zijn, en het zegt niets over de vriendschap die we hadden.
Wat wel raar is , hij had ervoor ook wel eens in gesprekken over dat als die er niet zou zijn hij van mij zou weten dat ik wel naar zijn graf zou gaan. En daar heb die wel gelijk in gekregen.
Ik merk wel dat het een dood met vragen blijft want je blijft je toch steeds afvragen hoe zijn toekomst had geweest als die het niet gedaan had.
Een enkeling kon het niet respecteren, ik vraag me dan af: neem/nam je hem eigenlijk wel serieus? Zag je hem wel voor vol aan?
Anyway: mijn advies is dus: respecteer zijn keuze, uit respect voor hem. Maar zo te lezen lukt je dat al prima
Ik heb besloten om voor mezelf binnenkort weer een keer naar zijn graf te gaan en bloemetje te leggen. Dat helpt bij mij met de verwerking.
Ik heb het met die vrienden ook al over gehad, het punt is dat ze het niet kunnen snappen en daarom er ook moeite mee hebben. Ze willen het begrijpen maar zolang je jezelf niet de gedachtes hebt gehad dan is het ook te ongrijpbaar.
Raar dat op onbewuste manier mijn vroegere ervaringen en therapie voor Borderline nu juist wel zo maken dat ik het wel snap en ook wel vrede met zijn keuze heb.
Wel heb ik vorige week ineens een flits gehad van hoe zou zijn laatste week geweest zijn , maar dat zijn toch vragen waar je geen antwoord op krijgt en als je het wel krijgt dan is het nog zoiets van wil ik het wel weten.
Ook besloten om een bedel van thomas sabo met engelvleugels te kopen ter nagedachtenis aan hem.
Ik deed dat ook na overlijden tante en van opa kregen we van mijn vader een pandora armband en nu wil ik dus ook iets bij me hebben wat me af en toe aan hem laat denken.
Het is binnenkort weer 2 maanden en toch blijft het soms even onwerkelijk omdat je toch momentopnames hebt dat je hem mist .
Je hebt wel dat je nieuwe mensen ontmoet en mee praat maar dat maakt het voor mij soms even dubbel en ik heb mezelf zaterdag toen ik tijdens het uitgaan gezellig had mezelf wel betrapt op een moment van was hij er maar bij want hij had het ook naar zijn zin gehad.
Ik denk wel dat die momenten er bij horen en je merkt achteraf pas nu hij er niet meer is wat een deel die van je leven heeft gehad.
Ik heb het met die vrienden ook al over gehad, het punt is dat ze het niet kunnen snappen en daarom er ook moeite mee hebben. Ze willen het begrijpen maar zolang je jezelf niet de gedachtes hebt gehad dan is het ook te ongrijpbaar.
Raar dat op onbewuste manier mijn vroegere ervaringen en therapie voor Borderline nu juist wel zo maken dat ik het wel snap en ook wel vrede met zijn keuze heb.
Wel heb ik vorige week ineens een flits gehad van hoe zou zijn laatste week geweest zijn , maar dat zijn toch vragen waar je geen antwoord op krijgt en als je het wel krijgt dan is het nog zoiets van wil ik het wel weten.
Ook besloten om een bedel van thomas sabo met engelvleugels te kopen ter nagedachtenis aan hem.
Ik deed dat ook na overlijden tante en van opa kregen we van mijn vader een pandora armband en nu wil ik dus ook iets bij me hebben wat me af en toe aan hem laat denken.
Het is binnenkort weer 2 maanden en toch blijft het soms even onwerkelijk omdat je toch momentopnames hebt dat je hem mist .
Je hebt wel dat je nieuwe mensen ontmoet en mee praat maar dat maakt het voor mij soms even dubbel en ik heb mezelf zaterdag toen ik tijdens het uitgaan gezellig had mezelf wel betrapt op een moment van was hij er maar bij want hij had het ook naar zijn zin gehad.
Ik denk wel dat die momenten er bij horen en je merkt achteraf pas nu hij er niet meer is wat een deel die van je leven heeft gehad.
Weer even een update .
Ben van de week voor de 2 e keer naar zijn graf geweest om daar een even een bakje met leuke bloembolletjes neer te zetten.
Een paar weken daarvoor zijn nummer verwijderd uit telefoon omdat voor mij het besef was hij is er niet meer en hij komt ook niet meer terug.
Nu merk ik ook dat naar zijn graf gaan toch echt wel iets is wat hoort bij de rouwverwerking want het drukt wel de feiten op je neus dat hij er niet meer is.
De steen was nog niet klaar en er waren niet zoveel bloemen als bij het begin en het was gewoon een plek met een boel zand waar naambordje bij stond en dan komt toch wel het besef van oh hij ligt daaronder.
Het is toch een beetje een tweestrijd tussen verstand en gevoel . Verstandelijk weet je wel wat er gebeurd is , maar gewoon ook het idee dat iemand op een dag wakker werd , uitging en zich vervolgens op te hangen is iets waar je met je gevoel niet echt bij kan en dat het dan zo is dat het juist een vriend van je is die dit deed maakt het heel onwerkelijk.
Ik heb wel vrede met wat die gedaan heeft , maar het voelt onwerkelijk aan.
Wel heb ik besloten om eens in de zoveel tijd langs te gaan en juist even een plantje of iets anders neer te zetten zodat hij een mooi rustplaatsje heeft. Het helpt bij de verwerking en ook zoiets hoe vaak hij niet voor me klaarstond als er iets was dan is het minste wat ik kan doen is even langsgaan en zorgen dat die toch een fijn rustplaatsje heeft.
Ben van de week voor de 2 e keer naar zijn graf geweest om daar een even een bakje met leuke bloembolletjes neer te zetten.
Een paar weken daarvoor zijn nummer verwijderd uit telefoon omdat voor mij het besef was hij is er niet meer en hij komt ook niet meer terug.
Nu merk ik ook dat naar zijn graf gaan toch echt wel iets is wat hoort bij de rouwverwerking want het drukt wel de feiten op je neus dat hij er niet meer is.
De steen was nog niet klaar en er waren niet zoveel bloemen als bij het begin en het was gewoon een plek met een boel zand waar naambordje bij stond en dan komt toch wel het besef van oh hij ligt daaronder.
Het is toch een beetje een tweestrijd tussen verstand en gevoel . Verstandelijk weet je wel wat er gebeurd is , maar gewoon ook het idee dat iemand op een dag wakker werd , uitging en zich vervolgens op te hangen is iets waar je met je gevoel niet echt bij kan en dat het dan zo is dat het juist een vriend van je is die dit deed maakt het heel onwerkelijk.
Ik heb wel vrede met wat die gedaan heeft , maar het voelt onwerkelijk aan.
Wel heb ik besloten om eens in de zoveel tijd langs te gaan en juist even een plantje of iets anders neer te zetten zodat hij een mooi rustplaatsje heeft. Het helpt bij de verwerking en ook zoiets hoe vaak hij niet voor me klaarstond als er iets was dan is het minste wat ik kan doen is even langsgaan en zorgen dat die toch een fijn rustplaatsje heeft.
Zo broertje? Sentimenteel man! Wat ben je nog laat op...quote:Op maandag 1 maart 2010 00:07 schreef Pas259 het volgende:
Ik heb zelf niet zoiets meegemaakt maar ik vindt het goed van je wat je allemaal doet.
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 01-03-2010 00:15:49 ]
Thanx , gelukkig maar. Het is roeien met de riemen die je hebt want rouwverwerking is al persoonlijk maar het is toch anders als het om een zelfmoord gaat.quote:Op maandag 1 maart 2010 00:07 schreef Pas259 het volgende:
Ik heb zelf niet zoiets meegemaakt maar ik vindt het goed van je wat je allemaal doet.
Ik hoorde van iemand die haar vrienden waren bij hem op de laatste avond en hebben allemaal even bij mama's (shoarmatent) gezeten de laatste avond en dat lijkt me juist helemaal raar en onwerkelijk gelukkig is dat me bespaard gebleven.
Ergens kan ik me best voorstellen dat als je het niet goed verwerkt zoiets best een traumatische ervaring kan zijn en ergens ben ik ook blij dat ik mezelf de tijd gun om het te verwerken op een goede manier.
Ik wil eigenlijk Leon ook het meest herinneren als de persoon die die was en voor mij doet de manier hoe die op zijn einde kwam er niet echt toe.
Daarmee bedoel ik eigenlijk dat ik niet kwaad op hem ben voor de keuze, ik vind het wel jammer want eigenlijk had ik hem graag langer gekend want het was toch een bijzonder persoon die voor mensen klaar stond (eigenschap die je niet vaak ziet), maar ik heb er vrede mee dat het niet zo is en kan zijn keuze begrijpen en ik denk dat dat het belangrijkste is in het verwerken.
Deze week de bedel van Thomas Sabo met engelvleugels binnen gekregen en hangt nu aan mijn armband. Het is voor mij een prettig idee want als ik er naar kijk denk ik aan hem en hoe hij was.
Het is ook raar want nu hoor je ook dingen van anderen over zijn laatste avond waar ik niet bij ben geweest. Hij schijnt naar mama's shoarmatent gegaan te zijn met andere en is weggeglipt zonder iets te zeggen.
Eerlijk gezegd ben ik blij dat de laatste avond me bespaard is gebleven want dan heb je juist denk ik ook een hele rare blik op wat er gebeurd is.
Voor mezelf merk ik wel dat of je nou wil of niet toch wel met vragen zit onbewust. Gewoon omdat het aan een kant snap je het en de andere kant is het toch raar.
Hij gaat uit met bedoeling van dit is het afscheid en vervolgens komt die thuis bij en gaat naar de zolder en gaat op een trapje staan wat die zelf getimmerd heeft en besluit zichzelf op te hangen.
Het idee is juist erg omdat het onwerkelijk is. Aan een kant kan je het voorstellen maar aan de andere kant juist niet dat maakt het zo raar.
Op zich is zelfmoord al een raar en heftig idee maar dan ineens is het iemand die je gewoon kent en maakt het juist ongrijpbaar omdat het iemand is die je kent.
Er is toch een soort gevoel van is dit echt en tegelijk weet je ook dat je toe moet geven dat het echt is en dat iemand juist betrof die een vriend voor je was.
Ik heb er wel vrede mee , maar tegelijkertijd blijft het voor mijn gevoel gewoon bizar .
Het is ook raar want nu hoor je ook dingen van anderen over zijn laatste avond waar ik niet bij ben geweest. Hij schijnt naar mama's shoarmatent gegaan te zijn met andere en is weggeglipt zonder iets te zeggen.
Eerlijk gezegd ben ik blij dat de laatste avond me bespaard is gebleven want dan heb je juist denk ik ook een hele rare blik op wat er gebeurd is.
Voor mezelf merk ik wel dat of je nou wil of niet toch wel met vragen zit onbewust. Gewoon omdat het aan een kant snap je het en de andere kant is het toch raar.
Hij gaat uit met bedoeling van dit is het afscheid en vervolgens komt die thuis bij en gaat naar de zolder en gaat op een trapje staan wat die zelf getimmerd heeft en besluit zichzelf op te hangen.
Het idee is juist erg omdat het onwerkelijk is. Aan een kant kan je het voorstellen maar aan de andere kant juist niet dat maakt het zo raar.
Op zich is zelfmoord al een raar en heftig idee maar dan ineens is het iemand die je gewoon kent en maakt het juist ongrijpbaar omdat het iemand is die je kent.
Er is toch een soort gevoel van is dit echt en tegelijk weet je ook dat je toe moet geven dat het echt is en dat iemand juist betrof die een vriend voor je was.
Ik heb er wel vrede mee , maar tegelijkertijd blijft het voor mijn gevoel gewoon bizar .
Hoe slim je ook bent... Vergeet het gewoon dat iemand in staat is een ander 100% te begrijpen... Geloof simpelweg dat de ander zijn beweging logisch heeft bedacht en vooral dat daarmee vrede is bereikt! RIP!!!!!!!!!!!....!quote:Op woensdag 17 maart 2010 21:09 schreef formerjellybean het volgende:
Deze week de bedel van Thomas Sabo met engelvleugels binnen gekregen en hangt nu aan mijn armband. Het is voor mij een prettig idee want als ik er naar kijk denk ik aan hem en hoe hij was.
Het is ook raar want nu hoor je ook dingen van anderen over zijn laatste avond waar ik niet bij ben geweest. Hij schijnt naar mama's shoarmatent gegaan te zijn met andere en is weggeglipt zonder iets te zeggen.
Eerlijk gezegd ben ik blij dat de laatste avond me bespaard is gebleven want dan heb je juist denk ik ook een hele rare blik op wat er gebeurd is.
Voor mezelf merk ik wel dat of je nou wil of niet toch wel met vragen zit onbewust. Gewoon omdat het aan een kant snap je het en de andere kant is het toch raar.
Hij gaat uit met bedoeling van dit is het afscheid en vervolgens komt die thuis bij en gaat naar de zolder en gaat op een trapje staan wat die zelf getimmerd heeft en besluit zichzelf op te hangen.
Het idee is juist erg omdat het onwerkelijk is. Aan een kant kan je het voorstellen maar aan de andere kant juist niet dat maakt het zo raar.
Op zich is zelfmoord al een raar en heftig idee maar dan ineens is het iemand die je gewoon kent en maakt het juist ongrijpbaar omdat het iemand is die je kent.
Er is toch een soort gevoel van is dit echt en tegelijk weet je ook dat je toe moet geven dat het echt is en dat iemand juist betrof die een vriend voor je was.
Ik heb er wel vrede mee , maar tegelijkertijd blijft het voor mijn gevoel gewoon bizar .
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 18-03-2010 02:18:26 ]
Vrijdag kwam Leon zijn beste vriend naar me met de vraag of als hij en wat anderen vrienden naar zijn ouders gaan of ik mee wilde en heb ja gezegd.
Ik ken ze totaal niet maar ik denk toch wel veel aan ze vooral de moeder omdat die hem ook opgehangen gevonden heeft.
Merk toch dat ondanks dat ik doorga het verdriet er nog is en het ook niet te bevatten is.
Zag vorige week ook bij wereld draait door een gesprek met een meisje waarvan een vriend van haar ook zelfmoord had gepleegd en dat maakt het dan heel dicht bij omdat wat eerst de ver van mijn bed show , nu ook bij mij zo is ik weet nu toch wat het met je doet als je het meemaakt in je omgeving.
Het is eigenlijk het laatste waar je aan wil denken dat iemand die je kent gewoon zelfmoord pleegt.
Wilde ook eerst naar Remember me maar toen ik er ook achterkwam dat het ook juist over ging over een jongen die moeite heeft met de zelfmoord van zijn broer, wacht ik wel even tot die op dvd uit is omdat het nu toch te vers is.
Gisteren ook een late film zitten kijken over binge drinking en dat meisje verloor haar vriendin daaraan, en ze zei op het laatst het is zo raar, van het leven gaat door maar je blijft toch steeds dat gevoel hebben van dat je iemand mist en dat het af en toe voelt alsof je aan een zijlijn staat en nu moet ik ook zeggen dat het echt voor mij zo ook voelt.
Je gaat verder en ontmoet nieuwe mensen , maar toch als je leuke dingen meemaakt (want dat doe je gelukkig ook) heb je toch zoiets van ik wens dat hij erbij was of dat je het aan hem kon vertellen.
Het is toch een intensief het verwerken van het overlijden van een vriend.
Ik ken ze totaal niet maar ik denk toch wel veel aan ze vooral de moeder omdat die hem ook opgehangen gevonden heeft.
Merk toch dat ondanks dat ik doorga het verdriet er nog is en het ook niet te bevatten is.
Zag vorige week ook bij wereld draait door een gesprek met een meisje waarvan een vriend van haar ook zelfmoord had gepleegd en dat maakt het dan heel dicht bij omdat wat eerst de ver van mijn bed show , nu ook bij mij zo is ik weet nu toch wat het met je doet als je het meemaakt in je omgeving.
Het is eigenlijk het laatste waar je aan wil denken dat iemand die je kent gewoon zelfmoord pleegt.
Wilde ook eerst naar Remember me maar toen ik er ook achterkwam dat het ook juist over ging over een jongen die moeite heeft met de zelfmoord van zijn broer, wacht ik wel even tot die op dvd uit is omdat het nu toch te vers is.
Gisteren ook een late film zitten kijken over binge drinking en dat meisje verloor haar vriendin daaraan, en ze zei op het laatst het is zo raar, van het leven gaat door maar je blijft toch steeds dat gevoel hebben van dat je iemand mist en dat het af en toe voelt alsof je aan een zijlijn staat en nu moet ik ook zeggen dat het echt voor mij zo ook voelt.
Je gaat verder en ontmoet nieuwe mensen , maar toch als je leuke dingen meemaakt (want dat doe je gelukkig ook) heb je toch zoiets van ik wens dat hij erbij was of dat je het aan hem kon vertellen.
Het is toch een intensief het verwerken van het overlijden van een vriend.
Sterkte ermee meid, goed om te zien dat je hem steeds beter een plaatsje in je hart kan geven!quote:Op zondag 28 maart 2010 21:41 schreef formerjellybean het volgende:
Vrijdag kwam Leon zijn beste vriend naar me met de vraag of als hij en wat anderen vrienden naar zijn ouders gaan of ik mee wilde en heb ja gezegd.
Ik ken ze totaal niet maar ik denk toch wel veel aan ze vooral de moeder omdat die hem ook opgehangen gevonden heeft.
Merk toch dat ondanks dat ik doorga het verdriet er nog is en het ook niet te bevatten is.
Zag vorige week ook bij wereld draait door een gesprek met een meisje waarvan een vriend van haar ook zelfmoord had gepleegd en dat maakt het dan heel dicht bij omdat wat eerst de ver van mijn bed show , nu ook bij mij zo is ik weet nu toch wat het met je doet als je het meemaakt in je omgeving.
Het is eigenlijk het laatste waar je aan wil denken dat iemand die je kent gewoon zelfmoord pleegt.
Wilde ook eerst naar Remember me maar toen ik er ook achterkwam dat het ook juist over ging over een jongen die moeite heeft met de zelfmoord van zijn broer, wacht ik wel even tot die op dvd uit is omdat het nu toch te vers is.
Gisteren ook een late film zitten kijken over binge drinking en dat meisje verloor haar vriendin daaraan, en ze zei op het laatst het is zo raar, van het leven gaat door maar je blijft toch steeds dat gevoel hebben van dat je iemand mist en dat het af en toe voelt alsof je aan een zijlijn staat en nu moet ik ook zeggen dat het echt voor mij zo ook voelt.
Je gaat verder en ontmoet nieuwe mensen , maar toch als je leuke dingen meemaakt (want dat doe je gelukkig ook) heb je toch zoiets van ik wens dat hij erbij was of dat je het aan hem kon vertellen.
Het is toch een intensief het verwerken van het overlijden van een vriend.
In life, it's not who you know that's important, it's how your wife found out.
Silence is golden, ducktape is silver.
Silence is golden, ducktape is silver.
Het is nu op 5 mei half jaar .
Om eerlijk te zijn begin ik nu te merken wat een impact het op je maakt, je bent er veel mee bezig om te verwerken en ook hoe dingen toch nu ook zijn veranderd.
Het is gezellig met de vrienden maar voor je gevoel blijf je toch iemand missen.
Ik heb nu ook eindelijk een leuke foto van hem in huis staan en dan is het toch soms raar als je er naar kijkt omdat het gewoon ook al weet je verstandelijk wel dat die er niet meer is maar gevoelsmatig is alles wat er gebeurd is zo onwerkelijk.
Straks ook Rondje Wormerveer en dat is een kroegentocht in Wormerveer.
Het is het eerste keer dat die er niet meer is , het jaar ervoor werd ik nog door hem aan zijn broer vluchtelings voorgesteld.
Het is ook heel dubbel het is al een half jaar en aan de andere kant is het nog maar een half jaar.
Ik blijf het toch een heel proces vinden het verwerken van een zelfmoord van een vriend.
Om eerlijk te zijn begin ik nu te merken wat een impact het op je maakt, je bent er veel mee bezig om te verwerken en ook hoe dingen toch nu ook zijn veranderd.
Het is gezellig met de vrienden maar voor je gevoel blijf je toch iemand missen.
Ik heb nu ook eindelijk een leuke foto van hem in huis staan en dan is het toch soms raar als je er naar kijkt omdat het gewoon ook al weet je verstandelijk wel dat die er niet meer is maar gevoelsmatig is alles wat er gebeurd is zo onwerkelijk.
Straks ook Rondje Wormerveer en dat is een kroegentocht in Wormerveer.
Het is het eerste keer dat die er niet meer is , het jaar ervoor werd ik nog door hem aan zijn broer vluchtelings voorgesteld.
Het is ook heel dubbel het is al een half jaar en aan de andere kant is het nog maar een half jaar.
Ik blijf het toch een heel proces vinden het verwerken van een zelfmoord van een vriend.
Weer even een update.
Was laatst even naar graf geweest en bloemen gelegd en toen kwam een vrouwtje erbij staan, die zijn moeder kende , wat blijkt buiten ik en die moeder komt er niemand.
Zijn moeder denkt dat iedereen hem vergeten is en dat vond ik eigenlijk heel erg.
De vrienden die hem kennen even aangesproken en beste vriend was van plan kaartje te sturen en daarna af te spreken bij hun rond zijn verjaardag .
Ik hoop dat het niet alleen bij mooie woorden blijft en het ook werkelijk doen, want ik vind het eerlijk gezegd best triest. Een beetje meeleven met de ouders van een vriend kan geen kwaad.
In augustus zou die 30 geworden zijn. Het gaat hier toch wel beter je bent er nu wel aan gewend dat die er niet meer is, wel heb ik op momenten zoals nu met Wk waar hij gek op was , toch wel momenten denk van goh dit mist die nu, en hier had die graag bij geweest , maar ik denk ook wel dat dat blijft.
Dat vind ik het rare aan een overlijden en zeker bij iemand op jonge leeftijd, van je gaat verder maar je blijft er toch wel aan denken van je mist iemands aanwezigheid toch. Niet alleen de mindere dingen maar ook de leuke dingen, soms zou je nog even willen dat die er was en dat je gewoon even kon vertellen hoe het nu is met je
Was laatst even naar graf geweest en bloemen gelegd en toen kwam een vrouwtje erbij staan, die zijn moeder kende , wat blijkt buiten ik en die moeder komt er niemand.
Zijn moeder denkt dat iedereen hem vergeten is en dat vond ik eigenlijk heel erg.
De vrienden die hem kennen even aangesproken en beste vriend was van plan kaartje te sturen en daarna af te spreken bij hun rond zijn verjaardag .
Ik hoop dat het niet alleen bij mooie woorden blijft en het ook werkelijk doen, want ik vind het eerlijk gezegd best triest. Een beetje meeleven met de ouders van een vriend kan geen kwaad.
In augustus zou die 30 geworden zijn. Het gaat hier toch wel beter je bent er nu wel aan gewend dat die er niet meer is, wel heb ik op momenten zoals nu met Wk waar hij gek op was , toch wel momenten denk van goh dit mist die nu, en hier had die graag bij geweest , maar ik denk ook wel dat dat blijft.
Dat vind ik het rare aan een overlijden en zeker bij iemand op jonge leeftijd, van je gaat verder maar je blijft er toch wel aan denken van je mist iemands aanwezigheid toch. Niet alleen de mindere dingen maar ook de leuke dingen, soms zou je nog even willen dat die er was en dat je gewoon even kon vertellen hoe het nu is met je
Hey FJ,
Ik heb zelf ook zoiets meegemaakt, en weet je, ik ben nu na 9 jaar nog steeds niet naar het graf geweest. Eerst omdat ik het niet kon, de confrontatie was te groot. Maar later omdat ik besefte dat haar graf voor mij niets betekende. Ik heb herinneringen aan haar en foto's en lange tijd heb ik regelmatig een kaarsje gebrand als ik daar behoefte aan had en dat was voor mij genoeg. Ik kan me voorstellen dat er meer mensen zijn die dit zo oppakken. Een vriend vergeet je niet zomaar, maar ik denk dat iedereen daar op zijn manier mee omgaat.
Ik ben blij te lezen dat het nu wat beter gaat. Dat gemis zal wel blijven denk ik, tenminste, ik heb het nu ook soms nog. Maar het wordt minder en minder en ik heb het zelf inmiddels een plek gegeven. Veel sterkte ermee!
Ik heb zelf ook zoiets meegemaakt, en weet je, ik ben nu na 9 jaar nog steeds niet naar het graf geweest. Eerst omdat ik het niet kon, de confrontatie was te groot. Maar later omdat ik besefte dat haar graf voor mij niets betekende. Ik heb herinneringen aan haar en foto's en lange tijd heb ik regelmatig een kaarsje gebrand als ik daar behoefte aan had en dat was voor mij genoeg. Ik kan me voorstellen dat er meer mensen zijn die dit zo oppakken. Een vriend vergeet je niet zomaar, maar ik denk dat iedereen daar op zijn manier mee omgaat.
Ik ben blij te lezen dat het nu wat beter gaat. Dat gemis zal wel blijven denk ik, tenminste, ik heb het nu ook soms nog. Maar het wordt minder en minder en ik heb het zelf inmiddels een plek gegeven. Veel sterkte ermee!
Dat kan ik me ook wel voorstellen. Voor mij ging het meer erom dat de vrienden niets meer aan z'n ouders of familie hebben laten horen en die vrouw gewoon rondliep dat iedereen hem vergeten was , een klein teken van leven aan haar had wel een beetje gepast geweest.quote:Op zondag 4 juli 2010 22:12 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Hey FJ,
Ik heb zelf ook zoiets meegemaakt, en weet je, ik ben nu na 9 jaar nog steeds niet naar het graf geweest. Eerst omdat ik het niet kon, de confrontatie was te groot. Maar later omdat ik besefte dat haar graf voor mij niets betekende. Ik heb herinneringen aan haar en foto's en lange tijd heb ik regelmatig een kaarsje gebrand als ik daar behoefte aan had en dat was voor mij genoeg. Ik kan me voorstellen dat er meer mensen zijn die dit zo oppakken. Een vriend vergeet je niet zomaar, maar ik denk dat iedereen daar op zijn manier mee omgaat.
Ik ben blij te lezen dat het nu wat beter gaat. Dat gemis zal wel blijven denk ik, tenminste, ik heb het nu ook soms nog. Maar het wordt minder en minder en ik heb het zelf inmiddels een plek gegeven. Veel sterkte ermee!
Vond het gewoon heel hard voor een moeder om rond te lopen met het idee dat niemand om hem gaf en gewoon vergeten was.
Nu heb ik de vrienden gewaarschuwd en hoop dat ze er iets mee doen, hoeft niet specifiek graf te zijn maar juist als respect voor je vriend even juist klein iets laten horen.
Er word steeds over gepraat en niets mee gedaan , dat vind ik jammer.
Achteraf lijkt het net alsof de vrienden het meer bij woorden laten en geen actie ondernemen, en eigenlijk vind ik dat Leon beter verdiende.
Ik heb wel mijn best gedaan en die vrouw weet ook dat ik even geweest ben en is doorgegeven dat die niet vergeten is , meer kan ik niet doen
Je hebt gelijk dat het verwerken voor iedereen anders is, voor mij is het juist als ik heel even bij het graf ben en bloemetje gelegd heb , dat ik even bij hem ben en even bijpraat.
Kan me ook wel voorstellen dat het voor mensen heel confronterend is , want het is toch iemand die je kende die onder de grond ligt.
Het gemis is er nog wel maar ook toch anders dan eerst nu weet ik voor mezelf dat het zo is, en heb er meer vrede mee in het begin was het zo onwerkelijk en was het net alsof die nog elk moment de kroeg in kon lopen
Dat vind ik nou zo kortzichtig he. Je leeft toch voor jezelf, of niet soms? Ik leef iig echt niet voor anderen hoor, kan ik je nu wel zeggen. Ik vind de redenering zelfmoord = laf omdat je er mensen mee kwetst dan ook belachelijk.quote:Op vrijdag 11 december 2009 16:15 schreef vosss het volgende:
Ik blijf het laf vinden om zelfmoord te plegen en ik heb geen greintje respect voor mensen die het doen, maar soit, sterkte ermee vanavond
Als mensen in je nabije omgeving zelfmoord plegen, heeft dat niks met lafheid van hun kant te maken, mijns inziens. Ik wil ook weer niet zeggen dat het dan eerder jouw schuld is, aangezien je ze dus schijnbaar niet echt gelukkig maakte of steunde, zo ver wil ik niet gaan.. maar als ik moet kiezen tussen de 2 dan toch eerder het laatste
OT: Sterkte, TS. Hoop dat je het snel een plekje kan geven.
Eerlijkheid volgt hier:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ik neem het mijn moeder nu na de altijd jaren wel ,kwalijkquote:Op maandag 14 december 2009 02:46 schreef vronie het volgende:
Ik blijf dit een moeilijk onderwerp vinden.
Wat gaat er in een mens om ,zich van het leven te beroven.
Ik heb het ervaren met mijn moeder dat ik 14 jaar was,ik vond haar met doorgesneden polsen.
Alles in het werk gesteld,om haar te redden.
Mijn moeder kwam bij in het ziekenhuis,waar zij niet echt blij mee was.
Maar TS probeer het een plek te vinden,hoe moeilijk dit ook is.
Het is zijn keuze.
Heel veel sterkte
Zij heefd een stempel op mij leven gedrukt
[ Bericht 0% gewijzigd door vronie op 16-07-2010 02:02:07 ]
quote:Op maandag 5 juli 2010 02:09 schreef gnilrednoz het volgende:
Eerlijkheid volgt hier:Ben jij erbij geweest toen dat gezegd werd?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt."An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Dat Leon toen het ook heeft gezegd toen was die ook heel erg dronken, en ik neem mensen met een behoorlijke slok op ook soms wat minder serieus, omdat er dan soms dingen uitgeflapt worden die niet gemeend zijn.
Hoe vaak zegt iemand in dronkenschap weleens iets waarvan die achteraf denkt stom. Helaas meende die dat wel.
Vronie het lijkt me helemaal moeilijk als het om een ouder gaat , want vaak is het toch zo van een ouder hoort voor je te zorgen en als een ouder zoiets doet lijkt het me alsof je heel erg in de steek gelaten voelt.
Hoe vaak zegt iemand in dronkenschap weleens iets waarvan die achteraf denkt stom. Helaas meende die dat wel.
Vronie het lijkt me helemaal moeilijk als het om een ouder gaat , want vaak is het toch zo van een ouder hoort voor je te zorgen en als een ouder zoiets doet lijkt het me alsof je heel erg in de steek gelaten voelt.
Even een update:
Heel raar de laatste tijd is het juist alsof er meer mensen zijn die over Leon gaan praten of contact zoeken met andere die hem kenden.
Ik had na zijn dood een memoriam site opgezet ter nagedachtenis en het rare is dat er nu pas mensen zijn die gaan reageren.
Zijn nichtje bedankte mij voor het opzetten van die hyve, maar voor mij was dat toen die net al overleed iets wat ik moest doen, gewoon al omdat hij het heel vaak erover had dat die bang was dat mensen hem zouden vergeten.
Ondertussen wat vrienden uit de tijd weer contact mee en ook erover gehad. Een vriendin vond het moeilijk om naar die kroeg te gaan waar die altijd kwam en daarom zag ik haar daar ook niet , achteraf ben ik blij dat ik na zijn dood dat juist ben op blijven pakken want zo heb ik juist kunnen leren dat het leven ook doorgaat en ben ik ook aan het idee ondertussen gewend dat die er niet meer is.
Ik heb ook wel eens dromen van hem maar geen lelijke dromen , maar meer zoals het was en voelt als bijpraten.
Toen die nog leefde reden we vaak vanuit de kroeg samen naar huis en in die dromen doet die dat eens in de zoveel tijd en dan praten we bij. Het klinkt heel stom maar voelt aan als soort bezoekjes eigenlijk.
Ergens is het best mooi ook.
Blijf het wel een heel raar proces vinden , voor mijn gevoel ook al is die er niet meer , is die toch een vriend van me en dat blijft die eigenlijk ook, hoe raar dat ook mag klinken.
Heel raar de laatste tijd is het juist alsof er meer mensen zijn die over Leon gaan praten of contact zoeken met andere die hem kenden.
Ik had na zijn dood een memoriam site opgezet ter nagedachtenis en het rare is dat er nu pas mensen zijn die gaan reageren.
Zijn nichtje bedankte mij voor het opzetten van die hyve, maar voor mij was dat toen die net al overleed iets wat ik moest doen, gewoon al omdat hij het heel vaak erover had dat die bang was dat mensen hem zouden vergeten.
Ondertussen wat vrienden uit de tijd weer contact mee en ook erover gehad. Een vriendin vond het moeilijk om naar die kroeg te gaan waar die altijd kwam en daarom zag ik haar daar ook niet , achteraf ben ik blij dat ik na zijn dood dat juist ben op blijven pakken want zo heb ik juist kunnen leren dat het leven ook doorgaat en ben ik ook aan het idee ondertussen gewend dat die er niet meer is.
Ik heb ook wel eens dromen van hem maar geen lelijke dromen , maar meer zoals het was en voelt als bijpraten.
Toen die nog leefde reden we vaak vanuit de kroeg samen naar huis en in die dromen doet die dat eens in de zoveel tijd en dan praten we bij. Het klinkt heel stom maar voelt aan als soort bezoekjes eigenlijk.
Ergens is het best mooi ook.
Blijf het wel een heel raar proces vinden , voor mijn gevoel ook al is die er niet meer , is die toch een vriend van me en dat blijft die eigenlijk ook, hoe raar dat ook mag klinken.
Ik zou het even niet meer weten als een vriend van me er niet meer is al helemaal als de oorzaak zelfmoord is 
Sterkte ermee!
Sterkte ermee!
Elke minuut dat je je druk maakt om je verleden, gaat af van je toekomst.
Het belangrijkste is vooral dat je jezelf er niet de schuld van geeft, het is en blijft zijn keuze geweest.
Iets wat heel weinig mensen beseffen, is dat de stap naar zelfmoord geen laffe uitvlucht is. Het is een grote, zware en bijna altijd weloverwogen stap, waar een lang (weliswaar distorted) denkproces aan vooruit gegaan is. Koester die goede gedachten die je aan hem hebt, en bedenk daarbij vooral dat hij, nadat hij zijn keuze gemaakt had, zoals je in de OP aangaf, hij geprobeerd heeft te genieten van zijn laatste dagen, ook met jou. Daarom leek het alsof het beter ging.
En ik ben een ervaringsdeskundige vanuit de andere kant (mislukte zelfmoordpoging, gered door mijn vrienden die toevallig in de buurt waren).
Iets wat heel weinig mensen beseffen, is dat de stap naar zelfmoord geen laffe uitvlucht is. Het is een grote, zware en bijna altijd weloverwogen stap, waar een lang (weliswaar distorted) denkproces aan vooruit gegaan is. Koester die goede gedachten die je aan hem hebt, en bedenk daarbij vooral dat hij, nadat hij zijn keuze gemaakt had, zoals je in de OP aangaf, hij geprobeerd heeft te genieten van zijn laatste dagen, ook met jou. Daarom leek het alsof het beter ging.
En ik ben een ervaringsdeskundige vanuit de andere kant (mislukte zelfmoordpoging, gered door mijn vrienden die toevallig in de buurt waren).
Als stemmen zin had, was het al lang verboden.
Geloof niets, denk zelf.
Geloof niets, denk zelf.
We hadden het gisteren over hem , de laatste weken heeft die een onenigheden met mensen uitgepraat , en achteraf denk ik dat die het allang van plan was , alleen de vraag was wanneer.quote:Op zaterdag 7 augustus 2010 16:43 schreef defamai het volgende:
Het belangrijkste is vooral dat je jezelf er niet de schuld van geeft, het is en blijft zijn keuze geweest.
Iets wat heel weinig mensen beseffen, is dat de stap naar zelfmoord geen laffe uitvlucht is. Het is een grote, zware en bijna altijd weloverwogen stap, waar een lang (weliswaar distorted) denkproces aan vooruit gegaan is. Koester die goede gedachten die je aan hem hebt, en bedenk daarbij vooral dat hij, nadat hij zijn keuze gemaakt had, zoals je in de OP aangaf, hij geprobeerd heeft te genieten van zijn laatste dagen, ook met jou. Daarom leek het alsof het beter ging.
En ik ben een ervaringsdeskundige vanuit de andere kant (mislukte zelfmoordpoging, gered door mijn vrienden die toevallig in de buurt waren).
Wat al eerder schreef denk ik nog steeds het ging op het laatst goed met hem omdat die eigenlijk al wist dat ging sterven en voor hem de dood als een bevrijding was .
Juist ook door de laatste weken met hem ,hij was langzamerhand afscheid van iedereen aan het nemen , en juist aan het afronden zodat hij in rust kon sterven.
Hoe je het ook wendt of keert het blijft toch wel iets wat toch ook belangrijk en bepalend is geweest , niet gewoon negatief maar ook positief op een rare manier ben anders naar het leven gaan kijken en wil er meer uithalen.
Hij blijft bij mij een plekje in mijn hart houden , en zelfs al is die er niet meer voor mijn gevoel blijft die nog steeds een vriend die toch nog steeds mis
Je hoeft niet te kijken . Als ik hier nou behoefte aan heb , iedereen verwerkt dingen op zijn eigen manier en ik vind het fijn om dit van me af te typen, wie ben jij om daar een oordeel over te vellen.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 21:35 schreef Omnifacer het volgende:
Ik vind dit topic een beetje irritant worden. Ga lekker een dagboek bijhouden, ofzo.
Ik ben Omni, aangenaam. Je post hier alleen updates. Daarvoor reageerde je ook al nauwelijks op postst van anderen waarin suggesties werden gedaan. Fijn dat jij er behoefte aan hebt, maar dit heeft gewoon geen enkele zin.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 21:43 schreef formerjellybean het volgende:
[..]
Je hoeft niet te kijken . Als ik hier nou behoefte aan heb , iedereen verwerkt dingen op zijn eigen manier en ik vind het fijn om dit van me af te typen, wie ben jij om daar een oordeel over te vellen.
Ik heb wel degelijk gereageerd , en als je eraan irriteert lees je het toch gewoon niet.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 21:47 schreef Omnifacer het volgende:
[..]
Ik ben Omni, aangenaam. Je post hier alleen updates. Daarvoor reageerde je ook al nauwelijks op postst van anderen waarin suggesties werden gedaan. Fijn dat jij er behoefte aan hebt, maar dit heeft gewoon geen enkele zin.
Simpel.Dag veel plezier verder. Zolang Re er niets over zegt dat ik het moet sluiten ofzo post ik gewoon wanneer daar behoefte aan heb.
Heb jij er problemen mee jammer voor jou , kijk dan gewoon naar andere topics in plaats van deze.
Kijk, dit bedoel ik precies. Je redeneert hier alleen maar vanuit jezelf. Ik begrijp dat je lotgenoten hebt opgezocht, maar ik neem aan dat dat met het doel was ervaringen uit te wisselen en niet om een raar soort monoloog te houden. Je kunt net zo goed kladblok openen en daar je posts droppen in plaats van hier. Het enige wat je doet is dingen hier neerplempen zonder acht te slaan op anderen.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 21:50 schreef formerjellybean het volgende:
[..]
Ik heb wel degelijk gereageerd , en als je eraan irriteert lees je het toch gewoon niet.
Simpel.Dag veel plezier verder. Zolang Re er niets over zegt dat ik het moet sluiten ofzo post ik gewoon wanneer daar behoefte aan heb.
Heb jij er problemen mee jammer voor jou , kijk dan gewoon naar andere topics in plaats van deze.
In mijn ervaring weet ik dat omgaan met zelfmoord van iemand die je kent , daar iedereen op een eigen manier mee omgaat, daar zijn geen tips voor
De een verwerkt het sneller dan de ander de ander praat er veel over de ander minder.
Wie ben ik om te zeggen hoe iemand ermee moet omgaan.
Dit topic heb ik geplaatst omdat ik dus dat in mijn omgeving tegen kwam en juist omdat er een taboe over is moeilijker met andere over kan praten en dan als ik even mijn momenten heb post ik hier.
Er is geen vast handboek voor hoe je er mee om moet gaan en iedereen ervaart het anders.
Als je had gedacht dat het specifiek voor lotgenoten contact is dat is het niet precies en zoals ik al eerder zei je hoeft niet te reageren .
De een verwerkt het sneller dan de ander de ander praat er veel over de ander minder.
Wie ben ik om te zeggen hoe iemand ermee moet omgaan.
Dit topic heb ik geplaatst omdat ik dus dat in mijn omgeving tegen kwam en juist omdat er een taboe over is moeilijker met andere over kan praten en dan als ik even mijn momenten heb post ik hier.
Er is geen vast handboek voor hoe je er mee om moet gaan en iedereen ervaart het anders.
Als je had gedacht dat het specifiek voor lotgenoten contact is dat is het niet precies en zoals ik al eerder zei je hoeft niet te reageren .
Bespaar me nou je cliche's. Ik snap zelf ook wel dat iedereen er op een andere manier mee omgaat. Ik vind alleen dat als je zoals jij alleen maar wel meedelen wat de stand van zaken is, je dat lekker voor jezelf moet houden. Het begint namelijk potsierlijk te worden.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 22:00 schreef formerjellybean het volgende:
In mijn ervaring weet ik dat omgaan met zelfmoord van iemand die je kent , daar iedereen op een eigen manier mee omgaat, daar zijn geen tips voor
De een verwerkt het sneller dan de ander de ander praat er veel over de ander minder.
Wie ben ik om te zeggen hoe iemand ermee moet omgaan.
Dit topic heb ik geplaatst omdat ik dus dat in mijn omgeving tegen kwam en juist omdat er een taboe over is moeilijker met andere over kan praten en dan als ik even mijn momenten heb post ik hier.
Er is geen vast handboek voor hoe je er mee om moet gaan en iedereen ervaart het anders.
Als je had gedacht dat het specifiek voor lotgenoten contact is dat is het niet precies en zoals ik al eerder zei je hoeft niet te reageren .
Sterkte, TS.
Ik hoop dat hij zijn rust heeft gevonden. Ik begrijp het wel, helaas. Als je continu moet leven met het gevoel dat het leven een gevecht is wat je niet kunt winnen.
Nou ja, het is gewoon klote, zowel voor hem als de nabestaanden.
Ik hoop dat hij zijn rust heeft gevonden. Ik begrijp het wel, helaas. Als je continu moet leven met het gevoel dat het leven een gevecht is wat je niet kunt winnen.
Nou ja, het is gewoon klote, zowel voor hem als de nabestaanden.
My friends just came back from a planet where the dominant lifeform had no bilateral symmetry, and all I got was this stupid F-Shirt.
Waarom vandaag doen als je het morgen ook kan uitstellen?
Waarom vandaag doen als je het morgen ook kan uitstellen?
Dan kijk je toch gewoon niet ..................quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 22:06 schreef Omnifacer het volgende:
[..]
Bespaar me nou je cliche's. Ik snap zelf ook wel dat iedereen er op een andere manier mee omgaat. Ik vind alleen dat als je zoals jij alleen maar wel meedelen wat de stand van zaken is, je dat lekker voor jezelf moet houden. Het begint namelijk potsierlijk te worden.
Zolang de mod er niet over klaagt , heb jij hier niets over te zeggen.
En verder reageer ik gewoon niet meer op je doeii
Veel plezier met lezen van andere topics .........
Ga jij dan maar lekker zwelgen in zelfmedelijden, kansloze gehaktbal.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 22:09 schreef formerjellybean het volgende:
[..]
Dan kijk je toch gewoon niet ..................
Zolang de mod er niet over klaagt , heb jij hier niets over te zeggen.
En verder reageer ik gewoon niet meer op je doeii
Veel plezier met lezen van andere topics .........
ik hoop dat je doorhebt dat deze reactie meer over jou zegt dan over mijquote:Op dinsdag 17 augustus 2010 22:11 schreef Omnifacer het volgende:
[..]
Ga jij dan maar lekker zwelgen in zelfmedelijden, kansloze gehaktbal.
Net zei je dat je niet meer zou reageren, ben je daar nu al van afgestapt?quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 22:12 schreef formerjellybean het volgende:
[..]
ik hoop dat je doorhebt dat deze reactie meer over jou zegt dan over mij
Maar prima joh, ik trek me terug uit jouw persoonlijke janktopic, want ik wil je feestje niet bederven. Mocht je nog eens een slecht moment hebben kun je altijd mijn post van een paar maanden terug nog eens nalezen.
Vaarwel
Jellybean misschien is het inderdaad wel beter dat je gaat communiceren..
Vind je zelf niet?
Vind je zelf niet?
Op zaterdag 10 juli 2010 13:47 schreef Guus_Geluk:
"Eindhoven, dat is de voetbalhoofdstad van Nederland"
Op woensdag 28 juli 2010 20:06 schreef heywoodu:
"En anders zal ik die Guus eens even vingeren, van achteren, met een stoelpoot.."
"Eindhoven, dat is de voetbalhoofdstad van Nederland"
Op woensdag 28 juli 2010 20:06 schreef heywoodu:
"En anders zal ik die Guus eens even vingeren, van achteren, met een stoelpoot.."
Niet rellen hier jongens !
We could build a rocket, fly to the moon
Leave Tuesday morning, and be back for noon
There wasn't nothing, nothing that we couldn't do
Once, when I was little
Leave Tuesday morning, and be back for noon
There wasn't nothing, nothing that we couldn't do
Once, when I was little
Ik communiceer genoeg hoor, ik onderneem genoeg dingen , dat neemt niet weg dat verwerken van een zelfmoord moeilijk is.
Juist omdat ik nog steeds in onze kroeg kom ( waar hij wekelijks was en hij vaak meereed en die momenten blijven je wel bij) en ook vrienden zie die met hem ook omgingen.
Begrijp me niet verkeerd het leven gaat gewoon verder maar dat neemt niet weg , dat ik niet aan hem denk omdat het niet niets is om een vriend aan zelfmoord te verliezen.
Er zijn momenten dat het goed gaat maar er zijn ook zat momenten dat ik hem mis en dat ik graag gewild had dat die er bij was.
Daarbij komt ook dat het over 3 dagen , zijn verjaardag zou zijn geweest , dan zou die 30 zijn geworden.
Dit is ook natuurlijk het eerste jaar en dan is het nog even moeilijk omdat er juist ook veel leuke dingen zijn die je met elkaar meemaakt waarvan je toch zoiets had van dit had die leuk gevonden.
Het ene moment gaat beter en het andere moment minder.
Juist omdat ik nog steeds in onze kroeg kom ( waar hij wekelijks was en hij vaak meereed en die momenten blijven je wel bij) en ook vrienden zie die met hem ook omgingen.
Begrijp me niet verkeerd het leven gaat gewoon verder maar dat neemt niet weg , dat ik niet aan hem denk omdat het niet niets is om een vriend aan zelfmoord te verliezen.
Er zijn momenten dat het goed gaat maar er zijn ook zat momenten dat ik hem mis en dat ik graag gewild had dat die er bij was.
Daarbij komt ook dat het over 3 dagen , zijn verjaardag zou zijn geweest , dan zou die 30 zijn geworden.
Dit is ook natuurlijk het eerste jaar en dan is het nog even moeilijk omdat er juist ook veel leuke dingen zijn die je met elkaar meemaakt waarvan je toch zoiets had van dit had die leuk gevonden.
Het ene moment gaat beter en het andere moment minder.
Nou ik begrijp je wel hoor, daar ligt het niet aan
maargoed je maakt een topic aan om je gevoelens te delen en van gedachten te wisselen neem ik aan?
Of zie ik het verkeerd..
maargoed je maakt een topic aan om je gevoelens te delen en van gedachten te wisselen neem ik aan?
Of zie ik het verkeerd..
Op zaterdag 10 juli 2010 13:47 schreef Guus_Geluk:
"Eindhoven, dat is de voetbalhoofdstad van Nederland"
Op woensdag 28 juli 2010 20:06 schreef heywoodu:
"En anders zal ik die Guus eens even vingeren, van achteren, met een stoelpoot.."
"Eindhoven, dat is de voetbalhoofdstad van Nederland"
Op woensdag 28 juli 2010 20:06 schreef heywoodu:
"En anders zal ik die Guus eens even vingeren, van achteren, met een stoelpoot.."
Hier een link voor je waar je misschien iets aan hebt.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 22:50 schreef formerjellybean het volgende:
Ik communiceer genoeg hoor, ik onderneem genoeg dingen , dat neemt niet weg dat verwerken van een zelfmoord moeilijk is.
Juist omdat ik nog steeds in onze kroeg kom ( waar hij wekelijks was en hij vaak meereed en die momenten blijven je wel bij) en ook vrienden zie die met hem ook omgingen.
Begrijp me niet verkeerd het leven gaat gewoon verder maar dat neemt niet weg , dat ik niet aan hem denk omdat het niet niets is om een vriend aan zelfmoord te verliezen.
Er zijn momenten dat het goed gaat maar er zijn ook zat momenten dat ik hem mis en dat ik graag gewild had dat die er bij was.
Daarbij komt ook dat het over 3 dagen , zijn verjaardag zou zijn geweest , dan zou die 30 zijn geworden.
Dit is ook natuurlijk het eerste jaar en dan is het nog even moeilijk omdat er juist ook veel leuke dingen zijn die je met elkaar meemaakt waarvan je toch zoiets had van dit had die leuk gevonden.
Het ene moment gaat beter en het andere moment minder.
Je zou toch niet meer posten hier? Flikker dan ook op.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 22:52 schreef Omnifacer het volgende:
Hier een link voor je waar je misschien iets aan hebt.
My friends just came back from a planet where the dominant lifeform had no bilateral symmetry, and all I got was this stupid F-Shirt.
Waarom vandaag doen als je het morgen ook kan uitstellen?
Waarom vandaag doen als je het morgen ook kan uitstellen?
jmac wat heb je daar nou aan..quote:
Op zaterdag 10 juli 2010 13:47 schreef Guus_Geluk:
"Eindhoven, dat is de voetbalhoofdstad van Nederland"
Op woensdag 28 juli 2010 20:06 schreef heywoodu:
"En anders zal ik die Guus eens even vingeren, van achteren, met een stoelpoot.."
"Eindhoven, dat is de voetbalhoofdstad van Nederland"
Op woensdag 28 juli 2010 20:06 schreef heywoodu:
"En anders zal ik die Guus eens even vingeren, van achteren, met een stoelpoot.."
Ik probeer gewoon mijn punt te maken. Kennelijk gaat dit volledig aan jou voorbij. TS met haar 'updates' smult van alle "ah gossie wat zielig"-reacties, terwijl zinnige en inhouderlijk sterke reacties opzichtig genegeerd worden. Dan kan ik maar 1 conclusie trekken: TS komt hier alleen om te janken en is totaal niet geinteresseerd in de input van anderen. Hence mijn advies een dagboek te kopen.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 22:55 schreef Jolly_Reaper het volgende:
[..]
Je zou toch niet meer posten hier? Flikker dan ook op.
Oh en voorts ben ik gewoon mijn woord te breken als de situatie daarom vraagt. Adaptatie.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 22:55 schreef Jolly_Reaper het volgende:
[..]
Je zou toch niet meer posten hier? Flikker dan ook op.
Het ligt eraan, bepaalde reacties kan ik wat mee bepaalde reacties kan ik niets mee.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 22:52 schreef StrikerZeljko het volgende:
Nou ik begrijp je wel hoor, daar ligt het niet aan
maargoed je maakt een topic aan om je gevoelens te delen en van gedachten te wisselen neem ik aan?
Of zie ik het verkeerd..
En als je het topic goed door heb gelezen , heb ik wel degelijk op bepaalde dingen gereageerd.
Ik denk ook dat zelfmoord ook een nogal moeilijk onderwerp is , waar iedereen een bepaalde mening over heeft .
De een praat er makkelijk over, de ander vermijd het onderwerp en andere mensen vinden dat je er over een bepaald moment overheen moet zijn, maar het is toch een levensveranderende situatie geweest, negatief , maar ook positief en dat is iets wat niet veel mensen snappen,
En op wie doel je hier?quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 23:02 schreef formerjellybean het volgende:
[..]
Het ligt eraan, bepaalde reacties kan ik wat mee bepaalde reacties kan ik niets mee.
En als je het topic goed door heb gelezen , heb ik wel degelijk op bepaalde dingen gereageerd.
Ik denk ook dat zelfmoord ook een nogal moeilijk onderwerp is , waar iedereen een bepaalde mening over heeft .
De een praat er makkelijk over, de ander vermijd het onderwerp en andere mensen vinden dat je er over een bepaald moment overheen moet zijn, maar het is toch een levensveranderende situatie geweest, negatief , maar ook positief en dat is iets wat niet veel mensen snappen,
Niemand specifiek , maar het is gewoon iets wat me opvalt .quote:
Een zelfmoord is eng en nogal confronterend en daar kan niet iedereen mee omgaan en is een boel onbegrip over.
Trouwens die reacties zijn ook vaak van de mensen die Leon niet kenden en gelukkig zelf ook geen zelfmoord in omgeving meegemaakt hebben en dus niet snappen hoe ingrijpend dat kan zijn.
Als je alles even aan de kant zet is Omni wel een goeie peer hoor Jellybean.. ik denk dat je best nuttig kan discussieren met hem
Ook al lijkt het misschien niet zo hij is wel heel oprecht en behulpzaam
Ook al lijkt het misschien niet zo hij is wel heel oprecht en behulpzaam
Op zaterdag 10 juli 2010 13:47 schreef Guus_Geluk:
"Eindhoven, dat is de voetbalhoofdstad van Nederland"
Op woensdag 28 juli 2010 20:06 schreef heywoodu:
"En anders zal ik die Guus eens even vingeren, van achteren, met een stoelpoot.."
"Eindhoven, dat is de voetbalhoofdstad van Nederland"
Op woensdag 28 juli 2010 20:06 schreef heywoodu:
"En anders zal ik die Guus eens even vingeren, van achteren, met een stoelpoot.."
Ik heb nota bene gepost dat ik hetzelfde mee had gemaakt een paar weken eerder, en gaf jou op basis daarvan advies. Je bent namelijk echt niet de enige hoor, die wel eens iemand verloren heeft aan een zelfmoord. Jij vond het kennelijk niet interessant genoeg, anders had je wel gereageerd.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 23:06 schreef formerjellybean het volgende:
[..]
Niemand specifiek , maar het is gewoon iets wat me opvalt .
Een zelfmoord is eng en nogal confronterend en daar kan niet iedereen mee omgaan en is een boel onbegrip over.
Trouwens die reacties zijn ook vaak van de mensen die Leon niet kenden en gelukkig zelf ook geen zelfmoord in omgeving meegemaakt hebben en dus niet snappen hoe ingrijpend dat kan zijn.
Edit: Striker
Ik heb het wel gelezen , maar vind dat gewoon heel moeilijk om op te reageren, juist omdat elke situatie met zelfmoord heel anders is en het ook niet met elkaar kan vergelijken.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 23:09 schreef Omnifacer het volgende:
[..]
Ik heb nota bene gepost dat ik hetzelfde mee had gemaakt een paar weken eerder, en gaf jou op basis daarvan advies. Je bent namelijk echt niet de enige hoor, die wel eens iemand verloren heeft aan een zelfmoord. Jij vond het kennelijk niet interessant genoeg, anders had je wel gereageerd.
Edit: Striker
Mijn reactie die ik hierboven gaf ging meer over vrienden die ik ken buiten internet en die Leon niet gekend hebben en die niet te maken hebben gehad met zelfmoord.
Als je hierdoor aangesproken voelt dat was niet mijn bedoeling. Dit is gewoon mijn ervaring hoe ik dingen in het dagelijkse leven meer tegenkom.
Dit is dus precies mijn punt. Een topic als dit heeft zo geen enkele zin.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 23:15 schreef formerjellybean het volgende:
[..]
Ik heb het wel gelezen , maar vind dat gewoon heel moeilijk om op te reageren, juist omdat elke situatie met zelfmoord heel anders is en het ook niet met elkaar kan vergelijken.
Voor mij heeft het wel zin, en er zijn anderen die het ook zo zien . Ik vind trouwens niet dat jij kan en mag bepalen of een ander nou een topic heeft of er in reageert.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 23:16 schreef Omnifacer het volgende:
[..]
Dit is dus precies mijn punt. Een topic als dit heeft zo geen enkele zin.
En nou hou ik op met deze discussie , want ik denk meer dat je gelijk wilt halen , dan dat je mij ook daadwerkelijk advies geeft .
En verder mijn advies aan jou is , als het jou zo stoort dat topic er is reageer dan niet.
Je vergeet voor het gemak maar even dat ik je al advies heb gegeven?quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 23:21 schreef formerjellybean het volgende:
[..]
Voor mij heeft het wel zin, en er zijn anderen die het ook zo zien . Ik vind trouwens niet dat jij kan en mag bepalen of een ander nou een topic heeft of er in reageert.
En nou hou ik op met deze discussie , want ik denk meer dat je gelijk wilt halen , dan dat je mij ook daadwerkelijk advies geeft .
Ik hoef mijn gelijk helemaal niet te hebben van jou, jij kunt er alleen niet tegen als iemand niet meejankt met de wolven in het bos en daarom kom je met dat soort 'argumenten'.
Ik ken het.
Mijn beste vriendin heeft 17 december 2009 ook een einde aan haar leven gemaakt, vandaag toevallig 8 maanden geleden alweer.. Ga er verder niet over in details treden, maar het was flink kut allemaal in ieder geval. 3 Weken geleden zou ze 18 geworden zijn, 5 dagen na mijn verjaardag.
Anyway, nu 8 maanden verder merk ik dat ik er toch wel redelijk goed mee om kan gaan.
De eerste weken heb ik echt niks anders gedaan dan gehuild, en me afgevraagd "wat als?".
Daarna heb ik heel veel geschreven, in een soort van dagboek. Gewoon alles van me afgeschreven, in de vorm van een brief die aan haar geadresseerd was.
Verder heb ik er veel over gepraat met een goede vriend van me, alleen maar praten, praten, huilen en weer praten.
Op een gegeven moment was ik voor mezelf klaar met al dat gehuil, ik werd er doodziek van.
Heb toen een knop omgedraaid en ben weer wat meer leuke dingen gaan doen met andere mensen en dergelijke. En hoe cliché het ook mag zijn; afleiding helpt echt.
Ik merk aan mezelf dat ik het nu wel een plekje gegeven heb. Natuurlijk denk ik nog veel aan haar en aan wat er allemaal gebeurd is, maar ik kan tegenwoordig met een glimlach aan onze jaren terugdenken in plaats van met een traan.
Ik hoop voor jou dat jij het binnenkort ook een plekje zal kunnen geven en mocht je nog vragen hebben of gewoon wat kwijt willen over dit onderwerp, kun je me altijd een PM sturen.
Sterkte.
Mijn beste vriendin heeft 17 december 2009 ook een einde aan haar leven gemaakt, vandaag toevallig 8 maanden geleden alweer.. Ga er verder niet over in details treden, maar het was flink kut allemaal in ieder geval. 3 Weken geleden zou ze 18 geworden zijn, 5 dagen na mijn verjaardag.
Anyway, nu 8 maanden verder merk ik dat ik er toch wel redelijk goed mee om kan gaan.
De eerste weken heb ik echt niks anders gedaan dan gehuild, en me afgevraagd "wat als?".
Daarna heb ik heel veel geschreven, in een soort van dagboek. Gewoon alles van me afgeschreven, in de vorm van een brief die aan haar geadresseerd was.
Verder heb ik er veel over gepraat met een goede vriend van me, alleen maar praten, praten, huilen en weer praten.
Op een gegeven moment was ik voor mezelf klaar met al dat gehuil, ik werd er doodziek van.
Heb toen een knop omgedraaid en ben weer wat meer leuke dingen gaan doen met andere mensen en dergelijke. En hoe cliché het ook mag zijn; afleiding helpt echt.
Ik merk aan mezelf dat ik het nu wel een plekje gegeven heb. Natuurlijk denk ik nog veel aan haar en aan wat er allemaal gebeurd is, maar ik kan tegenwoordig met een glimlach aan onze jaren terugdenken in plaats van met een traan.
Ik hoop voor jou dat jij het binnenkort ook een plekje zal kunnen geven en mocht je nog vragen hebben of gewoon wat kwijt willen over dit onderwerp, kun je me altijd een PM sturen.
Sterkte.
Out of sentimental gain I wanted you to feel my pain, but it came back in return to sender.
nee , ik vind dat ik het recht heb op een topic waar ik kan vertellen hoe ik omga met de dood van een vriend.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 23:22 schreef Omnifacer het volgende:
[..]
Je vergeet voor het gemak maar even dat ik je al advies heb gegeven?
Ik hoef mijn gelijk helemaal niet te hebben van jou, jij kunt er alleen niet tegen als iemand niet meejankt met de wolven in het bos en daarom kom je met dat soort 'argumenten'.
Als je ook beter gekeken had , heb je ook vaak zat gezien dat ik reageer op anderen en ook de adviezen van anderen.
Jij blijft constant doorgaan op hoe dit nu geen bestaanrecht zou hebben omdat het niet op jouw manier is.
Ik heb zat antwoord gegeven doe ik nu ook op jou , maar dat jij moeite met dit topic hebt hoeft nog niet te betekenen dat ik het moet sluiten.
Dat bepaal jij namelijk niet.
Goede postquote:Op dinsdag 17 augustus 2010 23:25 schreef fairytalessuck het volgende:
Ik ken het.
Mijn beste vriendin heeft 17 december 2009 ook een einde aan haar leven gemaakt, vandaag toevallig 8 maanden geleden alweer.. Ga er verder niet over in details treden, maar het was flink kut allemaal in ieder geval. 3 Weken geleden zou ze 18 geworden zijn, 5 dagen na mijn verjaardag.
Anyway, nu 8 maanden verder merk ik dat ik er toch wel redelijk goed mee om kan gaan.
De eerste weken heb ik echt niks anders gedaan dan gehuild, en me afgevraagd "wat als?".
Daarna heb ik heel veel geschreven, in een soort van dagboek. Gewoon alles van me afgeschreven, in de vorm van een brief die aan haar geadresseerd was.
Verder heb ik er veel over gepraat met een goede vriend van me, alleen maar praten, praten, huilen en weer praten.
Op een gegeven moment was ik voor mezelf klaar met al dat gehuil, ik werd er doodziek van.
Heb toen een knop omgedraaid en ben weer wat meer leuke dingen gaan doen met andere mensen en dergelijke. En hoe cliché het ook mag zijn; afleiding helpt echt.
Ik merk aan mezelf dat ik het nu wel een plekje gegeven heb. Natuurlijk denk ik nog veel aan haar en aan wat er allemaal gebeurd is, maar ik kan tegenwoordig met een glimlach aan onze jaren terugdenken in plaats van met een traan.
Ik hoop voor jou dat jij het binnenkort ook een plekje zal kunnen geven en mocht je nog vragen hebben of gewoon wat kwijt willen over dit onderwerp, kun je me altijd een PM sturen.
Sterkte.
Op zaterdag 10 juli 2010 13:47 schreef Guus_Geluk:
"Eindhoven, dat is de voetbalhoofdstad van Nederland"
Op woensdag 28 juli 2010 20:06 schreef heywoodu:
"En anders zal ik die Guus eens even vingeren, van achteren, met een stoelpoot.."
"Eindhoven, dat is de voetbalhoofdstad van Nederland"
Op woensdag 28 juli 2010 20:06 schreef heywoodu:
"En anders zal ik die Guus eens even vingeren, van achteren, met een stoelpoot.."
Nee dat bepaal ik idd niet. Ik bepaal alleen wel dat ik vind dat je hier alleen post om medelijden op te wekken en te janken en niet om verder te komen dmv de adviezen van anderen. En dan kan het wel zo zijn dat anderen 'Leon' niet kennen, dat interesseert me geen zier. Je bent vol van jezelf en komt hier alleen maar om jezelf zielig te vinden.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 23:30 schreef formerjellybean het volgende:
[..]
nee , ik vind dat ik het recht heb op een topic waar ik kan vertellen hoe ik omga met de dood van een vriend.
Als je ook beter gekeken had , heb je ook vaak zat gezien dat ik reageer op anderen en ook de adviezen van anderen.
Jij blijft constant doorgaan op hoe dit nu geen bestaanrecht zou hebben omdat het niet op jouw manier is.
Ik heb zat antwoord gegeven doe ik nu ook op jou , maar dat jij moeite met dit topic hebt hoeft nog niet te betekenen dat ik het moet sluiten.
Dat bepaal jij namelijk niet.
5 jaar geleden vouwde een vriend zich om een boom. Op slag dood. Ik had hem aan de telefoon toen het gebeurde.
Eerste dagen wel eens een traan gelaten. Mooie begrafenis. Nog 1 keer naar het graf geweest, maar verder niet. Het bezoeken van een graf gaf me een gevoel van zelfbevrediging. Het zoeken naar bevestiging van mijn leed en dat vond ik zo ongepast dat ik ermee opgehouden ben.
Dood is dood. In mijn herinnering leeft hij en daarvoor hoef ik niet hele rituelen uit te voeren of mezelf er maandelijks aan te herinneren.
Soms schiet hij door mijn gedachten en daar blijft het bij.
Ik vind inderdaad dat je een beetje zwelgt, dus ik begrijp Omni wel. Of het een constructieve manier van verwerken is weet ik niet. Ik denk dat je moet waken dat je de boel niet overdramatiseert. Je kent hem van uitgaan, je hebt niet zijn kinderen gebaard ofzo.
Klinkt wellicht hard, maar ik denk dat je ook een beetje in de realiteit moet willen blijven.
De doden zijn dood. De levenden leven. Leef dan ook en blijf niet zo hangen.
Eerste dagen wel eens een traan gelaten. Mooie begrafenis. Nog 1 keer naar het graf geweest, maar verder niet. Het bezoeken van een graf gaf me een gevoel van zelfbevrediging. Het zoeken naar bevestiging van mijn leed en dat vond ik zo ongepast dat ik ermee opgehouden ben.
Dood is dood. In mijn herinnering leeft hij en daarvoor hoef ik niet hele rituelen uit te voeren of mezelf er maandelijks aan te herinneren.
Soms schiet hij door mijn gedachten en daar blijft het bij.
Ik vind inderdaad dat je een beetje zwelgt, dus ik begrijp Omni wel. Of het een constructieve manier van verwerken is weet ik niet. Ik denk dat je moet waken dat je de boel niet overdramatiseert. Je kent hem van uitgaan, je hebt niet zijn kinderen gebaard ofzo.
Klinkt wellicht hard, maar ik denk dat je ook een beetje in de realiteit moet willen blijven.
De doden zijn dood. De levenden leven. Leef dan ook en blijf niet zo hangen.
Goeie post dalaiblama, en dan kom ik weer op mijn allereerste post: respecteer die persoon zijn keuze, en wees blij dat je hem nog een tijd hebt mee kunnen maken. Lastig, true, maar ook de enige manier.
Bizar dat is namelijk 12 dagen na Leon.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 23:25 schreef fairytalessuck het volgende:
Ik ken het.
Mijn beste vriendin heeft 17 december 2009 ook een einde aan haar leven gemaakt, vandaag toevallig 8 maanden geleden alweer.. Ga er verder niet over in details treden, maar het was flink kut allemaal in ieder geval. 3 Weken geleden zou ze 18 geworden zijn, 5 dagen na mijn verjaardag.
Anyway, nu 8 maanden verder merk ik dat ik er toch wel redelijk goed mee om kan gaan.
De eerste weken heb ik echt niks anders gedaan dan gehuild, en me afgevraagd "wat als?".
Daarna heb ik heel veel geschreven, in een soort van dagboek. Gewoon alles van me afgeschreven, in de vorm van een brief die aan haar geadresseerd was.
Verder heb ik er veel over gepraat met een goede vriend van me, alleen maar praten, praten, huilen en weer praten.
Op een gegeven moment was ik voor mezelf klaar met al dat gehuil, ik werd er doodziek van.
Heb toen een knop omgedraaid en ben weer wat meer leuke dingen gaan doen met andere mensen en dergelijke. En hoe cliché het ook mag zijn; afleiding helpt echt.
Ik merk aan mezelf dat ik het nu wel een plekje gegeven heb. Natuurlijk denk ik nog veel aan haar en aan wat er allemaal gebeurd is, maar ik kan tegenwoordig met een glimlach aan onze jaren terugdenken in plaats van met een traan.
Ik hoop voor jou dat jij het binnenkort ook een plekje zal kunnen geven en mocht je nog vragen hebben of gewoon wat kwijt willen over dit onderwerp, kun je me altijd een PM sturen.
Sterkte.
Ik herken het huilen dat had ik namelijk ook en door praten ook wel.
Het plekje geven is iets wat nog even duurt denk ik omdat ik juist door een boel dingen in het dagelijks leven er nog veel aan herinnerd word.
Ik hoop dat het als het een jaar afgelopen is minder is.
Ik word ook iedere dag nog aan haar herinnerd.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 23:38 schreef formerjellybean het volgende:
[..]
Bizar dat is namelijk 12 dagen na Leon.
Ik herken het huilen dat had ik namelijk ook en door praten ook wel.
Het plekje geven is iets wat nog even duurt denk ik omdat ik juist door een boel dingen in het dagelijks leven er nog veel aan herinnerd word.
Ik hoop dat het als het een jaar afgelopen is minder is.
Ze woonde tegenover me.
Elke keer als ik de deur uitloop, zie ik haar huis.
Elke keer als ik naar buiten kijk, zie ik haar huis.
Het is alleen net hoe ver je alles wilt laten komen.
Ik was op een gegeven moment gewoon klaar met dat constante gejank en constant hetzelfde verhaal vertellen, dat ik gewoon een knop voor mezelf heb omgedraaid.
Echt zo van; nu ben ik er klaar mee.
En dat heeft geholpen, echt.
Ik weet alleen ook, dat niet iedereen dit zomaar kan.
Out of sentimental gain I wanted you to feel my pain, but it came back in return to sender.
ook een goede postquote:Op dinsdag 17 augustus 2010 23:33 schreef dalaiblama het volgende:
5 jaar geleden vouwde een vriend zich om een boom. Op slag dood. Ik had hem aan de telefoon toen het gebeurde.
Eerste dagen wel eens een traan gelaten. Mooie begrafenis. Nog 1 keer naar het graf geweest, maar verder niet. Het bezoeken van een graf gaf me een gevoel van zelfbevrediging. Het zoeken naar bevestiging van mijn leed en dat vond ik zo ongepast dat ik ermee opgehouden ben.
Dood is dood. In mijn herinnering leeft hij en daarvoor hoef ik niet hele rituelen uit te voeren of mezelf er maandelijks aan te herinneren.
Soms schiet hij door mijn gedachten en daar blijft het bij.
Ik vind inderdaad dat je een beetje zwelgt, dus ik begrijp Omni wel. Of het een constructieve manier van verwerken is weet ik niet. Ik denk dat je moet waken dat je de boel niet overdramatiseert. Je kent hem van uitgaan, je hebt niet zijn kinderen gebaard ofzo.
Klinkt wellicht hard, maar ik denk dat je ook een beetje in de realiteit moet willen blijven.
De doden zijn dood. De levenden leven. Leef dan ook en blijf niet zo hangen.
Op zaterdag 10 juli 2010 13:47 schreef Guus_Geluk:
"Eindhoven, dat is de voetbalhoofdstad van Nederland"
Op woensdag 28 juli 2010 20:06 schreef heywoodu:
"En anders zal ik die Guus eens even vingeren, van achteren, met een stoelpoot.."
"Eindhoven, dat is de voetbalhoofdstad van Nederland"
Op woensdag 28 juli 2010 20:06 schreef heywoodu:
"En anders zal ik die Guus eens even vingeren, van achteren, met een stoelpoot.."
Ik moest lachen.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 23:44 schreef zeebeschuit het volgende:
[..]
Fijn zo'n recensent in ons midden.
Out of sentimental gain I wanted you to feel my pain, but it came back in return to sender.
Wel weer opvallend dat de kwaliteitspost met klein punt van kritiek van dalaiblama genegeerd wordt en de post vol cliche's van fairytalessuck wel antwoord krijgt.
Weet niet of je dat als kritiek op mijn post bedoelt, maar hoe cliché het ook mag zijn, het heeft mij wél geholpen.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 23:45 schreef Omnifacer het volgende:
Wel weer opvallend dat de kwaliteitspost met klein punt van kritiek van dalaiblama genegeerd wordt en de post vol cliche's van fairytalessuck wel antwoord krijgt.
Out of sentimental gain I wanted you to feel my pain, but it came back in return to sender.
ach de een praat in plaatjes de andere deelt waardering aan de hand van woordenquote:Op dinsdag 17 augustus 2010 23:44 schreef zeebeschuit het volgende:
[..]
Fijn zo'n recensent in ons midden.
Op zaterdag 10 juli 2010 13:47 schreef Guus_Geluk:
"Eindhoven, dat is de voetbalhoofdstad van Nederland"
Op woensdag 28 juli 2010 20:06 schreef heywoodu:
"En anders zal ik die Guus eens even vingeren, van achteren, met een stoelpoot.."
"Eindhoven, dat is de voetbalhoofdstad van Nederland"
Op woensdag 28 juli 2010 20:06 schreef heywoodu:
"En anders zal ik die Guus eens even vingeren, van achteren, met een stoelpoot.."
Nee absoluut niet als kritiek bedoeld, helemaal niet! Het zijn de gebruikelijke dingen die je post, maar als het jou heeft geholpen dan is dat -->quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 23:46 schreef fairytalessuck het volgende:
[..]
Weet niet of je dat als kritiek op mijn post bedoelt, maar hoe cliché het ook mag zijn, het heeft mij wél geholpen.
Bij mij is het over het algemeen dat verwerken wat langer duurt, het plekje is er nog niet echt.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 23:41 schreef fairytalessuck het volgende:
[..]
Ik word ook iedere dag nog aan haar herinnerd.
Ze woonde tegenover me.
Elke keer als ik de deur uitloop, zie ik haar huis.
Elke keer als ik naar buiten kijk, zie ik haar huis.
Het is alleen net hoe ver je alles wilt laten komen.
Ik was op een gegeven moment gewoon klaar met dat constante gejank en constant hetzelfde verhaal vertellen, dat ik gewoon een knop voor mezelf heb omgedraaid.
Echt zo van; nu ben ik er klaar mee.
En dat heeft geholpen, echt.
Ik weet alleen ook, dat niet iedereen dit zomaar kan.
Ik weet dat het wel komt maar gewoon met bepaalde dingen ben ik wat trager en anderen zien dat als zwelgen, maar voor mij weet ik dat dat niet zo is.
Ik heb niet het idee dat ik namelijk mijn leven stopzet, ik doe ernaast zat.
Het is juist het plekje zien te vinden
Er zit soms gewoon over bepaalde dingen in zijn leven waar ik soms gewoon nog best kwaad ben
en dat zit soms ook best het verwerken tegen.
daar heeft hij het niet over, ik ken hem een beetje, het gaat meer over het feit dat TS zich ook bereid zou kunnen tonen het eens van een andere kant te bekijken..quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 23:46 schreef fairytalessuck het volgende:
[..]
Weet niet of je dat als kritiek op mijn post bedoelt, maar hoe cliché het ook mag zijn, het heeft mij wél geholpen.
Op zaterdag 10 juli 2010 13:47 schreef Guus_Geluk:
"Eindhoven, dat is de voetbalhoofdstad van Nederland"
Op woensdag 28 juli 2010 20:06 schreef heywoodu:
"En anders zal ik die Guus eens even vingeren, van achteren, met een stoelpoot.."
"Eindhoven, dat is de voetbalhoofdstad van Nederland"
Op woensdag 28 juli 2010 20:06 schreef heywoodu:
"En anders zal ik die Guus eens even vingeren, van achteren, met een stoelpoot.."
Hehe, okee.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 23:48 schreef Omnifacer het volgende:
[..]
Nee absoluut niet als kritiek bedoeld, helemaal niet! Het zijn de gebruikelijke dingen die je post, maar als het jou heeft geholpen dan is dat -->
Nee weet je wat het voornamelijk is.
Ik ben heel hard voor mezelf. Als ik verdriet heb, geef ik mezelf een bepaalde periode (niet van tevoren vastgesteld natuurlijk) waarin ik mag huilen en verdrietig mag zijn. Maar als ik er zelf genoeg van heb, draai ik die knop om en dan huil ik niet meer en dan weiger ik om er iedere dag mee bezig te zijn.
Out of sentimental gain I wanted you to feel my pain, but it came back in return to sender.
Maar er zijn niet meer opties, denk ik. Je zult wel moeten.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 23:49 schreef fairytalessuck het volgende:
[..]
Hehe, okee.
Nee weet je wat het voornamelijk is.
Ik ben heel hard voor mezelf. Als ik verdriet heb, geef ik mezelf een bepaalde periode (niet van tevoren vastgesteld natuurlijk) waarin ik mag huilen en verdrietig mag zijn. Maar als ik er zelf genoeg van heb, draai ik die knop om en dan huil ik niet meer.
Ik bedoelde het ook niet aanvallend en zoiets dacht ik al.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 23:48 schreef StrikerZeljko het volgende:
[..]
daar heeft hij het niet over, ik ken hem een beetje, het gaat meer over het feit dat TS zich ook bereid zou kunnen tonen het eens van een andere kant te bekijken..
Maar wilde het toch even weten.
Out of sentimental gain I wanted you to feel my pain, but it came back in return to sender.
Klopt. Ik heb vroeger veel meegemaakt en toen deed ik dat niet. Daar heb ik mezelf jaren kapot mee gemaakt en sinds een paar jaar doe ik dat niet meer.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 23:50 schreef Omnifacer het volgende:
[..]
Maar er zijn niet meer opties, denk ik. Je zult wel moeten.
Je hebt wat dit betreft inderdaad 2 keuzes.
Of tijden blijven treuren om iets wat je toch niet veranderen kan en het jezelf ontzettend moeilijk maken.
Of een knop omdraaien en verdergaan met je leven. Wat niet wil zeggen dat je het vergeten bent natuurlijk, maar dat je accepteert dat het niet anders is.
Out of sentimental gain I wanted you to feel my pain, but it came back in return to sender.
Ja, en je accepteert ook dat het de wil van de overledene is. Wie ben ik om de doodswens van mijn overleden makker niet te respecteren?
Tja, ieder verwerkt dit soort dingen op zijn eigen manier. Er is ook niet één beste manier om dit te doen, maar het een is natuurlijk wel beter dan het andere.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 23:48 schreef formerjellybean het volgende:
[..]
Bij mij is het over het algemeen dat verwerken wat langer duurt, het plekje is er nog niet echt.
Ik weet dat het wel komt maar gewoon met bepaalde dingen ben ik wat trager en anderen zien dat als zwelgen, maar voor mij weet ik dat dat niet zo is.
Ik heb niet het idee dat ik namelijk mijn leven stopzet, ik doe ernaast zat.
Het is juist het plekje zien te vinden
Er zit soms gewoon over bepaalde dingen in zijn leven waar ik soms gewoon nog best kwaad ben
en dat zit soms ook best het verwerken tegen.
Ik kan je hier verder ook niet mee helpen, aangezien ik niet weet wat voor persoon je bent en hoe je in elkaar zit.
Misschien dat in mijn verhaal nog een paar bruikbare dingen voor je zaten, ik hoop het.
Ik wist bij mijn vriendin ook dat het er aan zat te komen. En ik heb altijd tegen haar gezegd: Ik zal je beslissing accepteren, respecteren, maar ik zal er nooit achter staan.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 23:53 schreef Omnifacer het volgende:
Ja, en je accepteert ook dat het de wil van de overledene is. Wie ben ik om de doodswens van mijn overleden makker niet te respecteren?
Feit is alleen dat dat verschillende dingen zijn. Natuurlijk sta je er niet achter als iemand zoiets doet, maar je zult het wel moeten accepteren.
En dat zie ik bij jou ook, dat jij er ook zo tegenover staat. Als de persoon die het gedaan heeft zo gelukkiger is, dan ben ik blij voor diegene. (beetje foute woordkeuze, blij, maar weet niet hoe ik het anders zeggen moet)
Out of sentimental gain I wanted you to feel my pain, but it came back in return to sender.
Sterkte TS ,
Dit soort verhalen grijpen me best wel aan en ik hoop dat in mijn directe kennisen kring dit niet gaat gebeuren en voor anderen ook niet.
,Dit soort verhalen grijpen me best wel aan en ik hoop dat in mijn directe kennisen kring dit niet gaat gebeuren en voor anderen ook niet.
You have to make the right choice. As long as you don't choose, everything remains possible.
Met een andere gebeurtenis in mijn leven , heb ik dat ook gedaan en het weggestopt en dat is heeft voor mij niet goed uitgepakt , dus nu neem ik gewoon de tijd om de dingen op mijn manier en mijn tempo te verwerken.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 23:49 schreef fairytalessuck het volgende:
[..]
Hehe, okee.
Nee weet je wat het voornamelijk is.
Ik ben heel hard voor mezelf. Als ik verdriet heb, geef ik mezelf een bepaalde periode (niet van tevoren vastgesteld natuurlijk) waarin ik mag huilen en verdrietig mag zijn. Maar als ik er zelf genoeg van heb, draai ik die knop om en dan huil ik niet meer en dan weiger ik om er iedere dag mee bezig te zijn.
En al en al vind ik dat ik het redelijk doe, juist omdat ik ook de dagelijkse dingen doe , het huilen is voor mij veel minder geworden , maar het is gewoon iets wat tijd nodig heeft en ik mezelf ook de ruimte voor geef.
Daar ben ik het volledig mee eens, en da's ook 1 van de redenen dat ik me erger aan TS.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 23:53 schreef fairytalessuck het volgende:
En dat zie ik bij jou ook, dat jij er ook zo tegenover staat. Als de persoon die het gedaan heeft zo gelukkiger is, dan ben ik blij voor diegene. (beetje foute woordkeuze, blij, maar weet niet hoe ik het anders zeggen moet)
Wie zegt dat ik dat niet doe ??? Het is meer de reactie van anderen in zijn omgeving waar ik moeite mee heb.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 23:53 schreef Omnifacer het volgende:
Ja, en je accepteert ook dat het de wil van de overledene is. Wie ben ik om de doodswens van mijn overleden makker niet te respecteren?
Ik heb er namelijk gewoon moeite mee , dat vrienden van hem niet zulke goede vrienden van hem waren en zoals ik hem kende vond ik dat hij beter verdiende.
Hij zou bij wijze van spreken zijn leven voor hen hebben gegeven, en hij is toch wel een beetje misbruikt door die vrienden , juist omdat die zo goed was van karakter.
Het is iets wat ik tragisch blijf vinden.
En waar baseer jij op dat jij een betere vriend van hem was dan die anderen? Hou je toch met jezelf bezig zeg, in plaats van uit naam van een dode te spreken en zelfs vriendschappen te betwisten.quote:Op woensdag 18 augustus 2010 00:01 schreef formerjellybean het volgende:
[..]
Wie zegt dat ik dat niet doe ??? Het is meer de reactie van anderen in zijn omgeving waar ik moeite mee heb.
Ik heb er namelijk gewoon moeite mee , dat vrienden van hem niet zulke goede vrienden van hem waren en zoals ik hem kende vond ik dat hij beter verdiende.
Hij zou bij wijze van spreken zijn leven voor hen hebben gegeven, en hij is toch wel een beetje misbruikt door die vrienden , juist omdat die zo goed was van karakter.
Het is iets wat ik tragisch blijf vinden.
Vind je ook dat je meer recht hebt op verdriet dan die zgn. nepvrienden?
Het is voor ons niet helemaal te volgen hoe hij van kroegvriend naar boezemvriend gaat in 1 topic. Hij komt steeds dichterbij zeg maar, want nu zijn ook zijn vrienden zogenaamd geen echte vrienden meer.quote:Op woensdag 18 augustus 2010 00:01 schreef formerjellybean het volgende:
[..]
Wie zegt dat ik dat niet doe ??? Het is meer de reactie van anderen in zijn omgeving waar ik moeite mee heb.
Ik heb er namelijk gewoon moeite mee , dat vrienden van hem niet zulke goede vrienden van hem waren en zoals ik hem kende vond ik dat hij beter verdiende.
Hij zou bij wijze van spreken zijn leven voor hen hebben gegeven, en hij is toch wel een beetje misbruikt door die vrienden , juist omdat die zo goed was van karakter.
Het is iets wat ik tragisch blijf vinden.
Het is lastig voor te stellen dat je zo diep gaat in je verdriet als het iemand is die je kent uit de kroeg. Als je nou had gezegd dat jullie onafscheidelijk waren, ok.
Sla je niet een beetje door nu?
Ik zag de TT en heb vrijwel niets gelezen, maar ik voel me geroepen te reageren.
Mijn maatje heeft zelfmoord gepleegd.. 3 maanden voordat ik dacht dat wij samen ons vwo-diploma zouden halen en 'relax' zouden gaan studeren etc. Weliswaar bleef ik in 'onze' stad Utrecht en hij had het erover om naar A'dam te gaan, maar dat het een mooie tijd zou worden, stond wel vast. Althans, dat dacht ik.
Hij heeft geen makkelijke jeugd gehad, maar had ook veel mee.. Toch "begrijp" ik zijn keuze wel. Als hij het goed vond, dan is het ook goed - dat vertrouw ik hem toe.
Ik kan er nu - 5 jaar na dato - aardig mee omgaan en mis hem natuurlijk, maar leef ook door. Ik kan niet ontkennen dat het mijn leven heeft veranderd, maar er zijn genoeg zaken om naar toe / voor te leven. Respect.
Mijn maatje heeft zelfmoord gepleegd.. 3 maanden voordat ik dacht dat wij samen ons vwo-diploma zouden halen en 'relax' zouden gaan studeren etc. Weliswaar bleef ik in 'onze' stad Utrecht en hij had het erover om naar A'dam te gaan, maar dat het een mooie tijd zou worden, stond wel vast. Althans, dat dacht ik.
Hij heeft geen makkelijke jeugd gehad, maar had ook veel mee.. Toch "begrijp" ik zijn keuze wel. Als hij het goed vond, dan is het ook goed - dat vertrouw ik hem toe.
Ik kan er nu - 5 jaar na dato - aardig mee omgaan en mis hem natuurlijk, maar leef ook door. Ik kan niet ontkennen dat het mijn leven heeft veranderd, maar er zijn genoeg zaken om naar toe / voor te leven. Respect.
helemaal mee eens en Omni:quote:
[..]
Het is voor ons niet helemaal te volgen hoe hij van kroegvriend naar boezemvriend gaat in 1 topic. Hij komt steeds dichterbij zeg maar, want nu zijn ook zijn vrienden zogenaamd geen echte vrienden meer.
Het is lastig voor te stellen dat je zo diep gaat in je verdriet als het iemand is die je kent uit de kroeg. Als je nou had gezegd dat jullie onafscheidelijk waren, ok.
Sla je niet een beetje door nu?
*I'm not perfect but parts of me are incredible*
guess that's what happens when a tornado meets a vulcano
guess that's what happens when a tornado meets a vulcano
Hier is het met mijn voetbaltrainer gebeurd. Dat is ook nogal kut ja. Zijn tweelingbroer was leider. Als je dan scoort en toch weer dat lachje ziet van je leider gaat er ook wel iets "moois" door je heen 
Mijn piek is kwijt
Ik weet niet of het nog zinvol is om dit hier te posten... Maar ik weet niet waar anders.
25juni pleegde mijn oma zelfmoord... Ophanging en ... Ik kan er niet mee omgaan. Het was totaal onverwachts en het doet zoveel pijn. Ik lijk de enige te zijn die er geen begrip voor heeft. Iedereen komt af met "het was haar keuze" of "ze is gelukkig nu" ... En dat troost mij niet. Ik ween alledagen en geen klein beetje. Ik voel me fysiek slecht. Het voelt alsof iemand me in de maag geklopt heeft en de lucht uit mijn longen gezogen heeft. Ik heb ook geen fut, heb nergens zin in. Ik wil niet praten met een psycholoog. Deels omdat die mij toch geen antwoorden kunnen bezorgen en deels omdat ik dan begin aan het aanvaardingsproces en dat kan ik niet. Wil ik niet. Ik wil nog niet aanvaarden dat ze voor altijd weg is. Het is zo oneerlijk!!! Ze had dat niet mogen doen.
25juni pleegde mijn oma zelfmoord... Ophanging en ... Ik kan er niet mee omgaan. Het was totaal onverwachts en het doet zoveel pijn. Ik lijk de enige te zijn die er geen begrip voor heeft. Iedereen komt af met "het was haar keuze" of "ze is gelukkig nu" ... En dat troost mij niet. Ik ween alledagen en geen klein beetje. Ik voel me fysiek slecht. Het voelt alsof iemand me in de maag geklopt heeft en de lucht uit mijn longen gezogen heeft. Ik heb ook geen fut, heb nergens zin in. Ik wil niet praten met een psycholoog. Deels omdat die mij toch geen antwoorden kunnen bezorgen en deels omdat ik dan begin aan het aanvaardingsproces en dat kan ik niet. Wil ik niet. Ik wil nog niet aanvaarden dat ze voor altijd weg is. Het is zo oneerlijk!!! Ze had dat niet mogen doen.
Hoe goed was de band met je oma, als ik vragen mag?quote:Op dinsdag 10 juli 2012 11:47 schreef Kalu het volgende:
Ik weet niet of het nog zinvol is om dit hier te posten... Maar ik weet niet waar anders.
25juni pleegde mijn oma zelfmoord... Ophanging en ... Ik kan er niet mee omgaan. Het was totaal onverwachts en het doet zoveel pijn. Ik lijk de enige te zijn die er geen begrip voor heeft. Iedereen komt af met "het was haar keuze" of "ze is gelukkig nu" ... En dat troost mij niet. Ik ween alledagen en geen klein beetje. Ik voel me fysiek slecht. Het voelt alsof iemand me in de maag geklopt heeft en de lucht uit mijn longen gezogen heeft. Ik heb ook geen fut, heb nergens zin in. Ik wil niet praten met een psycholoog. Deels omdat die mij toch geen antwoorden kunnen bezorgen en deels omdat ik dan begin aan het aanvaardingsproces en dat kan ik niet. Wil ik niet. Ik wil nog niet aanvaarden dat ze voor altijd weg is. Het is zo oneerlijk!!! Ze had dat niet mogen doen.
Ik kan me niet eens voorstellen hoe vreselijk zoiets moet zijn. Ik geef zielsveel om mijn oma en de gedachte alleen al maakt me een beetje misselijk ...
In eerste instantie had ik een andere reactie getypt, maar ik zie net dat het pas twee weken geleden is. Geef het wat tijd, je kunt nog niet van jezelf verwachten dat alles nu weer koek en ei is. De één verwerkt het sneller dan de ander, maar dwing je zelf nog niet om je erover heen te zetten. Wel raad ik je aan om met iemand te praten, je ouders, vrienden of een ander familielid. Je zit nu volgens mij nog in de ontkenningsfase (heel normaal hoor) en het aanvaarden van een sterfgeval gaat in stappen.
Mocht je na lange tijd er nog steeds fysiek last van hebben, zoals je hier beschrijft, kan ik je wel aanraden om hulp te zoeken. Maar het is nu nog erg vroeg in het rouwproces, je hebt namelijk alle recht om te voelen wat je voelt. Of het nu woede, verdriet of iets anders is.
Heel veel sterkte ermee!
A man once asked me if it hurt my head when I broke through the earth's crust on my ascension from Hell.
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |