Jaarlijstjes 2009!

Mijn top-60:



1. Peter Adams - I Woke With Planets In My Face
_{Er is hier en daar wat discussie of het album uit 2009 is. Het geval is dat Peter zelf aangeeft dat de initiele release overhaast was en nog ‘tweaks’ heeft aangebracht in diverse nummers, zodat het definitieve album uit januari 2009 stamt.}

Nu over de artiest en zijn album. Peter is een moderne troubadour uit Cincinnati, Ohio. Zijn muziekstijl kun je vergelijken met o.a. Sufjan Stevens en Neutral Milk Hotel. Hij weet als geen ander een mix van te smeden van klassieke en moderne instrumentatie. Het knappe is dat hij alle instrumenten (en dat zijn er nogal wat!) zelf bespeeld en zijn albums zelf mixt en produceert. We hebben hier dus te maken met een raszuivere indie-artiest. Eentje waarbij je persoonlijk cd's kan bestellen en je vriendelijk terug mailt om je te bedanken. Peter is zo gewoon gebleven

Zijn debuutalbum stamt uit 2005 en is uitmuntend te noemen. Zijn nieuwe album is getiteld "I Woke With Planets In My Face" (lijkt me overigens vrij pijnlijk?!). Dit album is echt een juweeltje en wordt op diverse verstopte indie blogs ontvangen als een waar meesterwerkje. Ik moet zeggen dat ik het hier volledig mee eens ben! Het is een prachtig sfeervol geheel met melodieuze en originele nummers. Na een paar luisterbeurten viel het kwartje voor mij behoorlijk hard. Op gebied van melodielijnen, instrumentgebruik, tekst en sfeer is dit werkelijk een unieke plaat die je eens in de zoveel jaar tegenkomt. Perfectionisme bestaat niet in de (muziek)kunst, maar dit album schuurt er erg dicht tegenaan.
Beste nummer: Antarctica

Zijn complete album is hier te beluisteren: http://peteradamsmusic.com/ (rechts)





2. Elbow - The Seldom Seen Kid Live at Abbey Road
Het studioalbum had de nummer 1 positie al veroverd in mijn jaarlijst van 2008 en ook dit jaar gaat hetzelfde album weer hoog eindigen. De minimale tekortkomingen van het studioalbum strijkt (leuke woordspeling toch?) het live album glad. Het resultaat is een bijna perfecte uitvoering van een van de beste albums van de jaren ’00.
Beste nummer: One Day Like This





3. Dan Mangan - Nice, Nice, Very Nice
Ik ken dit album nog niet zo lang, maar was wel vanaf de eerste rinkelende belletjes onder de indruk van de melodieën en melancholie waar The Shins nog jaloers op kunnen zijn. De stijl ligt ergens in het midden tussen Paolo Nutini en Damien Rice. De nummers zijn relaxt, intelligent en hebben veelal een prachtige opbouw. Blazers en viool zijn veelvuldig te horen. Kippevel gegarandeerd. Basket is voor mij het beste nummer van 2009.
Beste nummer: Basket







4. Andrew Bird - Nobel Beast
Ik ben al jaren fan van deze rasartiest en elke concert van hem is weer raak. Hij weet je elke keer weer te betoveren met zijn viool, tuitende lippen en creativiteit. Al vinden sommige mensen dat hij hetzelfde “trucje” steeds maar weer uitvoert. Misschien doet hij gewoon wat hij leuk vindt en waar hij in excelleert. Laat hem dat nog maar een flink aantal albums doen.
Beste nummer: Masterswarm







5. Bell X1 - Blue Lights on the Runway
Helaas wordt dit ex-bandje van Damien Rice door 95% van de mensen gezien als het bandje dat Talking Heads imiteert (The Great Deflector). Volledig onterecht waneer je naar de vorige 3 steengoede albums luistert. Ook dit album is weer een flink staaltje aanstekelijke Ierse pop/rock. Ze flikken het weer; opnieuw maken ze een zeer goed album vol nummers die de aandacht vasthouden. De stem van Paul Noonan is geweldig, misschien wel beter dan die van ex-bandlid Damien Rice. Hetgeen waar ze in uitblinken zijn de midtempo ballads. “Eve the Apple of my Eye” is een van de onbekendste, maar mooiste ballads van de jaren ’00. Ook dit album heeft met “How Your Heart Is Wired” een absolute parel.
Beste nummer: How Your Heart Is Wired





6. Soulsavers - Broken
Dat de stem van Mark Lanegan door merg en been gaat is niet onbekend, maar als hij ook nog eens ijzersterke nummers zingt is het geheel bijna onwerkelijk. Dit album staat bol van de tegenstellingen. Ruig en zacht, mannelijk en vrouwelijk, groots en intiem. Een album dat je eerst moet doordringen om je daarna bij je strot te grijpen. Ik heb het niet zo op covers, maar Some Misunderstandig is een schoolvoorbeeld van hoe het wel moet.
Beste nummer: Unbalanced Pieces





7. Fanfarlo - Reservoir
Dit album is echt voor mij gemaakt. Folk, maar niet te dramatisch. Apart, maar binnen de grenzen. Melodieus, maar niet te zoet. Vergelijkbaar met Beirut, maar dan met minder emotie en meer inhoud. Het album is een rit door een sprookjeswereld vol herkenning. Een sprookje dat goed moet eindigen, want nergens worden we bang gemaakt. Een vreemde uitschieter is nergens te bekennen, wellicht had dat de emotie wat beter zichtbaar kunnen maken op dit album. Voor de rest: top!
Beste nummer: The Walls Are Coming Down







8. Sivert Hoyem - Moon Landing
De leadman van Madrugada timmert de laatste jaren ook solo aan aardig aan de weg. Gegeven is dat hij zijn stem behoorlijk meeheeft en het eigenlijk niet uitmaakt waarover hij zingt. Exiles was een geweldig goed album en ook zijn nieuwe album zit maar iets onder de Magdrugada-maatstaaf. Beldorado had het mogen doen zonder de minutenlange intro, zodat het album wat traag op gang komt. Daarna is het enkel genieten voor liefhebbers van pop/rock met een donker randje. Al moet gezegd worden dat Sivert steeds meer naar de popkant neigt in zijn solowerk. Iets dat hij mijns inziens niet moet doen, maar ik kan geen woord Noors, dus ik kan het hem niet vertellen.
Beste nummer: Empty House





9. Imaad Wasif - The Voidist
Op het nippertje verscheen dit album aan de horizon. Tot voor kort kende ik de beste niet, maar de kennismaking is wel een erg prettige. Dit album bestrijkt het hele spectrum van folk tot vrije harde rock. Ballads en pop. Hij gaat blijkbaar niets uit de weg. De clip van opener Redeemed slaat kant noch wal, naakte flowerpower meisjes huppelen op de ruige rockklanken van meneer Wasif. Hij zal het wel grappig bedoeld hebben, maar dit nummer verdient veel meer. Een heerlijk album dat enigszins vergelijkbaar is met dat van Soulsavers qua stijlwisselingen en sfeer.
Beste nummer: Redeemer







10. Asaf Avidan & The Mojos - Poor Boy / Lucky Man
Asaf Avidan is een Israëlische artiest die zijn aandacht vanaf het begin op Europa heeft gericht. Zijn nieuwe album staat bol van de kwaliteit. Zijn hoge schelle stem beviel mij meteen, maar kan voor andere mensen reden zijn om af te haken. Zijn nummers hebben soul en emotie. Het middenstuk van het album is rock-georiënteerd en dwaalt daarmee wat af van de intieme sfeer die hij in de eerste nummers creëerde. Daarna komt hij al snel weer terug op aarde en dimmen de gitaren, zodat dit album een einde krijgt wat het verdient. Goede ontdekking, heerlijk album dat je niet snel zal vergeten!
Beste nummer: Poor Boy/Lucky Man







11. Loney Dear - Dear John
Mijn lijst wordt ook weer bijgewoond door een Zweeds bandje dat ik sinds hun debuutalbum een warm hart hebt toegedragen. Heerlijke aparte stem, dromerige arrangementen en een geweldige live-performance maken dit gewoon een hartstikke leuk bandje. Dear John is - in de lijn van hun vorige albums - weer een sterk album zonder slechte nummers. Het basissprincipe is niet veranderd, wel is de toon wat electronischer en ligt (vooral het begin) wat eenvoudiger in het gehoor. Gewoon een degelijk album van een leuke band.
Beste nummer: Distant Lights





12. Kartasan - Another Profile
Frank Sinatra meets Andrew Bird. Heerlijke “antieke” melodieën verpakt in een modern jasje. Zeer goed album van deze Vlaamse singer/songwriter. Lekker jazzy en vol gevoel, onverwachte wendingen, goede teksten. Gewoon luisteren en je bent (net als ik) verkocht.
Beste nummer: Hey, Hey





13. The Young Republic - Balletesque
Ik heb het debuutalbum “12 Tales From Winter City” uit 2008 hoog in mijn eindlijst staan van dat jaar. Het was een lekker vlot album met een echte “indie” geur. Folk/pop met een eigen identiteit. Veel klassiek instrumentgebruik, zoals viool en cello. De zanghang in stemmen doet wat denken aan Belle & Sebastian. Ook het laatste album met de prachtige naam “Balletesque” is weer een pareltje. Wat rauwer dan het debuut. Soms iets moeilijker te doorgronden, maar wanneer eenmaal gedaan, prima te versmaden.
Beste nummer: Tough Year (Hard Waltz)





14. The Modern Electric - The Modern Electric
Ik ben normaal niet zo van de radiogevoelige popmuziek. Vorig jaar had ik een korte tijd sympathie voor Scouting for Girl, maar dat album ging me al vrij snel vervelen. Dit jaar een album van een jonge fanatieke bank dat duidelijk beïnvloed is door Bowie’s jonge jaren (en niet alleen door het nummer met zijn naam). Het album is erg consistent en kakt nergens in. Leuk is dat ze ook geen geheim maken van waar ze de inspiratie vandaan halen, gezien het nummer “Ghosts” dat wel erg lijkt op “Beast” van Nina Kinert. Normaal gesproken zou ik dit soort albums inhoudsloos en kort houdbaar vinden, maar dit album heeft “iets” wat het onderscheid van de menigte. Ik kan er mijn vinger niet op leggen, maar de 11e plek van het album geeft wel aan dat het me aanspreekt. “David Bowie” is een heerlijk popnummer.
Beste nummer: As Sharp As Knives







15. Broken Records - Until The Earth Begins To Part
Een verdienstelijk debuut van deze Schotse band. Donkere melancholische midtempo rock van een soort die zich onderscheid van veel van dit soort bandjes. Dit is mede door gebruik van cello, viool en andere klassieke instrumenten. Stem van de leadzanger is ook best plezierig. Zie het als een popvariant op Arcade Fire. Aanrader!
Beste nummer: Nearly Home





16. Charlie Winston - Hobo
Lekkere energieke en positieve plaat van deze Engelsman. De plaat is erg populair in Frankrijk. Zie hem als een Patrick Watson in een pop-jasje. Aparte samenstelling van instrumenten en geluid (beeboppen i.c.m. gitaar en piano, dat soort ongein ). Hobo is een popnummer met een twist dat best in de hitlijsten had gemogen, hetzelfde met Tongue Tied. Beide zijn zeer aanstekelijke nummers. Ook de pianoballads staan vol van hitpotentie, maar blijkbaar niet voldoende om daadwerkelijk door te breken. Maakt mij niet uit overigens.... Het slotnummer had eerdergenoemde Patrick Watson ook kunnen zingen, heerlijk nummer.
Beste nummer: My Name








17. Piers Faccini - Two Grains of Sand
Eigenlijk mijn eerste pure folk album in mijn lijst, maar niet de minste. Weinig mensen zullen deze man kennen en hoe onterecht is dat! Heerlijke eenvoudige bluesy muziek waar het gaat om de stem en zijn verhaal. Af en toe laat Faccini zijn wildere kant ook zien, maar weet dat weer af te bouwen totdat niemand er van schrikt. “To See Is To Believe” is een van de mooiere nummers van dit jaar. Zo eenvoudig kan muziek zijn.
Beste nummer: To See Is To Believe





18. Mumford & Sons - Sign No More
De hype van het jaar, de Fleet Foxes van 2009. Waar ik in het begin ook erg enthousiast was over dit album, heb ik mijn mening na vele luisterbeurten ietwat bijgesteld. De muziek is prima, soms wat reperterend, maar bovengemiddeld goed. De stem past er prima bij. Het probleem ligt bij de teksten, die wel erg vaak over zijn “heart” gaan. Ik probeer mij er niet aan te irriteren, maar het gebeurt toch. Jammer, want voor de rest is dit een kwalitatief prima album van een band die hun beste album nog moeten maken.
Beste nummer: Dust Bowl Dance






19. Animal Kingdom - Signs and Wonders
Een band die me erg doet denken aan Thirteen Senses, een goede band die 2 prima albums heeft gemaakt. De stijl kun je ook vergelijken met het Coldplay van nu, alleen met de inhoud van het Coldplay van “vroeger”. Ze schuwen andere stijlen ook niet. “Mephistopheles” had ook van Asaf Avidan kunnen zijn. Van begin tot eind is dit een lekker catchy album zonder ergens cheesy of vervelend te worden. Gewoon een goed album dat wat meer aandacht verdient.
Beste nummer: Mephistopheles








20. Chris Garneau - El Radio
Het laatste album van Chris Garneau mag best bestempeld worden als “freak folk”. Door gebruik van een ongebruikelijke combinatie van instrumenten, melodieën en riedeltjes is dit toch wel een erg fris album. Zijn falsetto stemgeluid doet het prima in intieme pianoballads, zoals “Hands on the Radio”. Wanneer dit album in de tweede helft wat meer pit zou hebben gehad, zou dit album met gemak in mijn top-10 kunnen staan.
Beste nummer: Hands on the Radio






21. The Sunset Rubdown - Dragonslayer

Dat deze band kan uitblinken in theatrale rock bewijzen ze met dit album opnieuw. Krug’s stemgeluid is alleen al een zekerheidje voor een overvloed aan dramatiek in de muziek. Je moet wel in de stemming zijn voor deze muziek en je aandacht er goed bijhouden, anders kan het snel irriteren. Heb je je aandacht erbij, dan ontvouwen zich mooie verhalen, met name de afsluiter.
Beste nummer: Dragon's Lair






22. Ruarri Joseph - Both Sides of the Coin

Zijn eigen woorden zeggen voldoende: “It sounds old in style but modern in substance.” Dit album is relaxt en inhoudelijk sterk door de goede songwriting van Joseph. Een album waar je weinig meer over kan zeggen, maar gewoon moet luisteren.
Beste nummer: One For The Aether







23. Joel Plaskett - Three

Kan een album met 27 nummers (verdeeld in chapters van 3x9) blijven boeien gedurende de speelduur? In het geval van Joel Plaskett is dit geen probleem. Zijn gevatte teksten, lekkere roots/folk afgewisseld met catchy nummers zorgen ervoor dat je dit album gewoon prima kan uitzitten. Leuk detail is dat vele nummers bestaat uit 3 maal hetzelfde woord. Het doet soms sterk denken aan Sufjan Stevens.

Beste nummer: Gone, Gone, Gone






24. Sea Wolf - White Water White Bloom
Op het openingsnummer na (Arcade Fire-o-like) heeft dit album een eigen identiteit. Namate het album vordert worden de nummers beter. Geen topalbum, wel een album dat ik geregeld heb gedraaid omdat het gewoon goed klinkt.
Beste nummer: White water, white bloom








25. The Love X Nowhere - High Score Blackout

The Love X Nowhere wordt door de band zelf graag TLXN genoemd. Hiermee geeft de band zelf al aan dat ze het wel zien zitten om bekender te worden. Dit zou overigens zomaar kunnen, High Score Blackout is een plaat die zich sterk onderscheid van andere platen in dit genre dit jaar. De stijl strekt zich uit van pop tot (post-)rock. Ik hoor invloeden van Pink Floyd en Dire Straits, maar ook die van de Amerikaanse rock van de jaren '90.

Beste nummer: Din





26. Yodelice - Tree of Life
Een album dat te vergelijken is met dat van Ruarri Joseph, alleen iets meer gericht op blues. Lekker laidback, goede stem, nummers met kop en staart, niets mis mee. Dit album ligt vanaf draaibeurt 1 al goed in het gehoor, iets dat soms slecht kan uitpakken, maar in dit geval voor mij in ieder geval niet.
Beste nummer: The Other Side







27. Moneybrother - Real Control

Ik heb dit jaar veel minder Scandinavische bands in mijn lijst dan vorig jaar. Het zal wel een minder jaar zijn voor de Zweden en Noren die ik altijd goed in de gaten houd. Deze Zweedse band heeft wel een prima album afgeleverd. Iets minder dan het topalbum “Blood Panic”, maar nog steeds goed genoeg voor mijn top-30. Gewoon goede rock/pop met een eigenwijze twist.

Beste nummer: 6AM






28. Barzin - Notes to an Absent Lover

Barzin is een Canadese singer/songwriter met een stem die alleen al voldoende is om dit album een kans te geven. De muziek die hij maakt is rustgevend en melancholiek. Mooie zondagochtendmuziek.
Beste nummer: Stayed Too Long in This Place






29. The Bony King of Nowhere - Alas My Love

Het tweede Belgische album in mijn top-30 en daarmee zijn de Belgen een stuk beter vertegenwoordigd dan de Nederlanders. Weer een rustig album, een Radiohead zonder electronica. Ik heb dit album al sinds februari niet meer geluisterd, maar na enkele luisterbeurten deze week moest deze gewoon in mijn toplijst.

Beste nummer: Maria






30. Doves - Kingdom of Rust

Een album dat geleidelijk is gezakt naar een plek in de top10 naar deze 30e plaats. Een goed album (hun beste tot nu toe) met enkele zeer goede nummers, maar als geheel niet uitnodigend om vaak te draaien. Blijft toch overeind door o.a Kingdom of Rust.
Beste nummer: Kingdom of Rust




31. Ramona Falls - Intuit
32. The Leisure Society - The Sleeper
33. Patrick Wolf - The Bachelor
34. Anthony Da Costa - Not Afraid Of Nothing
35. Kevin Devine - Brother's Blood
36. Joe Bonamassa - The Ballad of John Henry
37. The Nits - Strawberry Woods
38. The Mountain Goats & John Vanderslice - Moon Colony Bloodbath EP
39. Scott Matthew - There Is An Ocean That Divides
40. Grant Campbell - Expecting Great Things












41. Dave Matthews Band - Big Whiskey & The GrooGrux King
42. Bruce Springsteen - Working on a Dream
43. The Alexandria Quartet - The Alexandria Quartet
44. Paolo Nutini - Sunny Side Up
45. The Phantom Band - Checkmate Savage
46. Alberta Cross - Broken Side Of Time
47. Brendan Benson - My Old, Familiar Friend
48. Patrick Watson - Wooden Arms
49. Generationals - Con Law
50. The Zolas - Tic Toc Tic












51. fun. - Aim and Ignite
52. Rome - Flowers from Exile
53. Ian Hunter - Man Overboard
54. The Cave Singers - Welcome Joy
55. Phideaux - Number 7
56. The Veils - Sun Gangs
57. Super Furry Animals - Dark Days/Light Years
58. Morrissey - Years of Refusal
59. The Maccabees - Wall of Arms
60. Scott Orr - Ghost Party











[ Bericht 0% gewijzigd door Moody op 17-12-2009 11:42:51 ]

da's iets van 1000 euro aan cd's

Wie zegt dat ze allemaal gekocht zijn

wel interessant, zal zeker eens een aantal van de aangeraden nummers beluisteren

quote:

Op woensdag 16 december 2009 15:31 schreef -Dries- het volgende:
Wie zegt dat ze allemaal gekocht zijn

De eerste 32 zijn gekocht, van nummer 33 t/m 60 heb ik er 9 gekocht.

quote:

Op woensdag 16 december 2009 15:33 schreef Moody het volgende:

[..]

De eerste 32 zijn gekocht, van nummer 33 t/m 60 heb ik er 9 gekocht.

Nog steeds veel.

Ik kom er net achter (door het lezen van het NME eindlijstje) dat de plaat van Empire of the Sun in 2009 is uitgekomen.. Ik zou toch echt zweren dat die in 2008 was gereleased. Die krijgt nog wel een plekje in m'n eindlijst.
En mooie lijstjes zijn er gepost, tof om te bekijken en lezen

quote:

Op woensdag 16 december 2009 17:26 schreef kciR het volgende:
Ik kom er net achter (door het lezen van het NME eindlijstje) dat de plaat van Empire of the Sun in 2009 is uitgekomen.. Ik zou toch echt zweren dat die in 2008 was gereleased. Die krijgt nog wel een plekje in m'n eindlijst.
En mooie lijstjes zijn er gepost, tof om te bekijken en lezen

In Australië was hij volgens mij al eerder gereleased, de Europese release was begin dit jaar. Daar ligt het denk ik aan.

Tvp!

Oké, een snelle top tien dan maar:
1. Muse - Resistance
2. The Whitest Boy Alive - Rules
3. Arctic Monkeys - Humbug
4. The xx - xx
5. Broken Records - Weet niet meer hoe het album heet, maar het klinkt fijn
6. The Temper Trap - Conditions
7. Eels - Hombre Lobo
8. The Maccabees - Wall of Arms
9. Pearl Jam - Back Spacer
10. Florence and the Machine - Lungs

Geen onaardig jaar, maar ik verwacht van 2010 meer. Radiohead, Portishead, The National, Grinderman...

Dankzij het lijstje van On ben ik best wel fan van Amesoeurs en dat nieuwe plaatje van The Horrors.

Even een tvp. Zal begin januari m'n uiteindelijke top 40 posten. 30 december komt de laatste EP uit die nog best een kans kan maken. En wie weet wat er tegen die tijd nog meer uit 2009 opduikt.

Muse is er in ieder geval uitgekickt.

Moody, lekker veel werk van gemaakt, leuk om te zien en te lezen!

Maar, Mumford & Sons dé hype van 2009? Die "eer" lijkt me eerder weggelegd voor Animal Collective en Grizzly Bear.

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 16:09 schreef methodmich het volgende:
Moody, lekker veel werk van gemaakt, leuk om te zien en te lezen!

Maar, Mumford & Sons dé hype van 2009? Die "eer" lijkt me eerder weggelegd voor Animal Collective en Grizzly Bear.

Je hebt wel gelijk, er had moeten staan "een van de hypes van dit jaar"
Zowel Animal Collective als Grizzly Bear hebben aardige albums gemaakt, maar niet aardig genoeg om zelfs maar in mijn top60 voor te komen blijkbaar

Ben benieuwd of mensen nog zijn getriggerd door mijn lijstje, dat hoor ik uiteraard graag

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 16:09 schreef methodmich het volgende:
Moody, lekker veel werk van gemaakt, leuk om te zien en te lezen!

Maar, Mumford & Sons dé hype van 2009? Die "eer" lijkt me eerder weggelegd voor Animal Collective en Grizzly Bear.

Hmm, kan je wel begrijpen dat het geen hype is, want ik heb er echt werkelijk nooit van gehoord :/ Kennelijk even uitchecken dus

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 16:09 schreef methodmich het volgende:
Moody, lekker veel werk van gemaakt, leuk om te zien en te lezen!

Maar, Mumford & Sons dé hype van 2009? Die "eer" lijkt me eerder weggelegd voor Animal Collective en Grizzly Bear.

Animal Collective en Grizzly Bear draaien natuurlijk al wel heel wat jaartjes langer mee, ook met platen die toentertijd ook al flink waren gehypt. Mumford & Sons is gewoon één van de nieuwe gezichten aan het front waar een flnke buzz over is ontstaan.

Op die manier wel, maar die twee andere platen waren toch wel de hyper de hype hoera platen van dit jaar wat mij betreft. Ook gezien de hoge posities die ze overal innemen!

De enigste echtste grootste hype van 2009 was natuurlijk Them Crooked Vultures.

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 18:05 schreef ranja het volgende:
De enigste echtste grootste hype van 2009 was natuurlijk Them Crooked Vultures.

Wel meteen eentje in de 'veel geschreeuw, weinig wol' categorie... Was niet echt heel bijzonder.

Ik vond die van Them Crooked niet zo heel slecht maar als je de pretenties zo hoog legt dan kan je alleen maar teleur stellen.

Nou ja, Animal Collective enzo is aan mij voorbij gegaan. TCV bepaald niet. Ook niet letterlijk, bij Lowlands was het waanzinnig om mee te maken hoeveel mensen maar bléven komen naar de Grolsch tent voor het begon.

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 18:26 schreef On het volgende:
Ik vond die van Them Crooked niet zo heel slecht maar als je de pretenties zo hoog legt dan kan je alleen maar teleur stellen.

Een typische driesterrenplaat uiteindelijk.

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 17:37 schreef methodmich het volgende:
Op die manier wel, maar die twee andere platen waren toch wel de hyper de hype hoera platen van dit jaar wat mij betreft. Ook gezien de hoge posities die ze overal innemen!

Volkomen terecht. Dus geen hype.

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 18:47 schreef DO2 het volgende:

[..]

Volkomen terecht. Dus geen hype.

Ik wou zeggen: 'Een hype is toch niet per definitie slecht?', maar Van Dale zegt:

quote:

hype [hajp] de; m -s iets nieuws dat tijdelijk sterk de aandacht trekt, maar weinig voorstelt

Wist ik niet . De grootste hype van 2009 is m.i. Animal Collective.

Hm, vreemde definitie. In dat geval trek ik mijn nominatie van TCV weer terug

Ik ken die definitie ook niet. Een hype betekent gewoon ontzettend veel aandacht voor iets, ongeacht of het goed of slecht is of een van beide blijkt te zijn. In mijn woordenboek.

Them Crooked Vultures staat bij mij bij de grootste teleurstelling van 2009 in ieder geval. En al zou ik de hoge verwachtingen die ik had proberen weg te denken, dan blijft het een slecht album.

Nee, daar ben ik het niet mee eens. Ik vind het het beste album dat Homme heeft uitgebracht sinds in elk geval Rated R. En misschien wel sinds Kyuss.

En precies daarom vind ik het slecht. Homme hoor je het meest terug. Niet alleen in de zang (doh..) maar ook in de composities. En ik vind hem de minste van alle leden. Er komt soms wel een goed nummer uit maar het meeste vind ik ronduit slecht en hier dus weer.

Het is alsof hij de andere leden bij elkaar heeft geraapt en de leiding heeft genomen.

Dat denk ik ook. Homme en Grohl hebben al eerder samen gewerkt op een Qotsa album Nu hebben ze alleen Jones als bassist in plaats van Nick Olivieri.
Dat pakt voor mij dus goed uit.

Maar eigenlijk snap ik niet dat iemand die niet van Homme houdt, Kyuss of Qotsa, bij dit album hoge verwachtingen kan hebben.

Het kan zijn dat je nieuw project veel beter vindt dan het vorige. En ik had er gewoon meer van verwacht ook omdat John Paul Jones van Led Zeppelin ( ) erin zit. En die andere gozer van Foo Fighters en Nirvana die wat in zou kunnen brengen. Had gehoopt dat het een goede richting op zou gaan (in mijn ogen) maar dat is helemaal verkeerd uitgevallen.

1. Mumford & Sons - Sigh No More
Beste nummer: The Cave
2. Decemberists - The Hazards of Love
Beste nummer: The Wanting Comes in Waves
3. Langhorne Slim - Be Set Free
Beste nummer: Say Yes
4. The Pains of Being Pure at Heart - The Pains of Being Pure at Heart
Beste nummer: The Tenure Itch
5. Bon Iver - Bloodbank EP
Beste nummer: Bloodbank
6. Andrew Bird - Noble Beast
Beste nummer: Masterswarm
7. Rodrigo y Gabriela - 11:11
Beste nummer: Hanuman
8. De Staat - Wait for Evolution
Beste nummer: The Fantastic Journey of the Underground Man
9. Robert Francis - Before the Nightfall
Beste nummer: Playground
10. VV Brown - Travelling Like the Light
Beste nummer: Leave!

11. The Black Crowes - Before the Frost...Until the Freeze
Beste nummer: I Ain't Hiding
12. M. Ward - Hold Time
Beste nummer: Rave On
13. Sister Hazel - Release
Beste nummer: Take a Bow
14. Florence + The Machine - Lungs
Beste nummer: Hurricane Drunk
15. The Avett Brothers - I and Love and You
Beste nummer: The Perfect Space
16. Franz Ferdinand - Tonight Franz Ferdinand
Beste nummer: No You Girls
17. C-Mon & Kypski - We Are Square
Beste nummer: Travelling Birds
18. Wild Light - Adult Nights
Beste nummer: California on My Mind
19. Joshua James - Build Me This
Beste nummer: Magazine
20. Green Day - 21st Century Breakdown
Beste nummer: 21 guns

21. Various Artists - Dark Was the Night
22. Monsters of Folk - Monsters of Folk
23. Kings of Convenience - Declaration of Dependence
24. El Pino and the Volunteers - The Long-Lost Art of Becoming Invisible
25. Jon Allen - Dead Man's Suit
26. Maxïmo Park - Quicken the Heart
27. Bell X1 - Blue Lights on the Runway
28. Brooke Waggoner - Go Easy Little Doves
29. Moke - The Long and Dangerous Sea
30. Acda en De Munnik - Jouw leven lang bij mij

31. Ghinzu - Mirror Mirror
32. Claudia Koreck - Barfuaß um die Welt
33. The Low Anthem - Oh My God, Charlie Darwin
34. The Felice Brothers - Yonder Is the Clock
35. Ponoka - Built to fly
36. Dawn Landes - Sweetheart Rodeo
37. Ryan Bingham - Roadhouse Sun
38. The Maldives - Listen to the Thunder
39. Dave Matthews Band - Big Whiskey and the GrooGrux King
40. Robbie Williams - Reality Killed the Video Star

41. Them Crooked Vultures - Them Crooked Vultures
42. Ben's Brother - Battling Giants
43. The Swell Season - Strict Joy
44. The Mountain Goats - The Life of the World to Come
45. Bruce Springsteen - Working on a Dream
46. Wolfmother - Cosmic Egg
47. Conor Oberst and the Mystic Valley Band - Outer South
48. Animal Collective - Merriweather Post Pavilion
49. Paolo Nutini - Sunny Side Up
50. Ben Harper & Relentless 7 - White Lies for Dark Times

Dat Mumford & Sons is best aardig inderdaad, maar is het nou echt zo gehyped? Heb er echt werkelijk niks van gehoord

quote:

Op zaterdag 19 december 2009 14:37 schreef Norrage het volgende:
Dat Mumford & Sons is best aardig inderdaad, maar is het nou echt zo gehyped? Heb er echt werkelijk niks van gehoord

Kreeg wel veel goede recensies. Op musicmeter is hij misschien wel wat gehyped. Ik heb hem nu ook in mijn top drie staan (al twijfel ik nog of hij niet wat lager moet), maar ik vond hem eigenlijk al goed voordat de hype echt begon, zover je al van een hype kan spreken.

Pff, toch wel weer veel leuks gemaakt dit jaar. En as usual weer moeilijk om een lijst samen te stellen waarbij je echt een juiste volgorde kunt maken. Dus vanaf de top 10 kun je eigenlijk wel veel voor elkaar inwisselen. Maar hier issie dus:

1. Calvin Harris - Not Alone



Dit is mijn onbetwiste nummer 1. Het jaar van Calvin Harris. Leverde een geniaal album af met voor mij als hoogtepunt die nummer. Dit jaar misschien 300 keer geluisterd ofzo en elke keer heb ik weer zin om te gaan springen en word ik er vrolijk van.

2. Doves – Kingdom of Rust



Prachtige plaat van het gelijknamige album. Doves zijn een van mn favoriete bands, maar dit nummer is gewoon zo goed. Heerlijke sfeer en mooie lyrics.

3. White Lies – Farewell to the Fairground



White Lies brachten eind 2008 hun eerste officiële album uit. En scoorden hitjes met Death en Price of Love. Maar voor mij is dit het topnummer van hun album. Prachtige clip ook trouwens.

4. Wilco – One Wing



Jaa, Wilco met een nieuw album. One Wing vind ik het beste nummer van de cd en heeft tevens ook persoonlijke raakvlakken en dat maakt nummers altijd mooi. Maar voor de doorsnee muziekluisteraar zal Wilco misschien niet heel lekker wegluisteren.

5. Jon Allen – Dead Mans Suit



Jon Allen. Het nieuwst singer/songwriter talent uit de UK. Met een stemgeluid dat hangt tussen Bob Dylan en nummers met een Paul McCartney-achtige sound moet dat wel een grote artiest worden. Heerlijk album en Dead Man's Suit is voor mij een heerlijk nummer.

6. Gossip – Heavy Cross



Je hoeft maar twee dingen te doen bij dit nummer. Volumeknop op Max. en luisteren.

7. Dave Matthews Band – Funny the Way it is



Tja, luister eens heel goed naar die lyrics. Raar maar waar zegt men weleens. Verder is het hele album de moeite van het luisteren waard.

8. The Airborne Toxic Event – Somewhere Around Midnight



Beetje een kwijlerig nummer. Maar met de heerlijke muziek zorgt het er toch voor dat ik het een prachtig nummer vind.

9. Matisyahu – I Will be Light



De Joods-Orthodoxe rapper Matisyahu is er dan eindelijk met de opvolger van Live @ Stubbs. De plaat kon eigenlijk niet tegen de verwachting op. Maar had zeker weer goede nummers met voor mij deze als topper.

10. Lee Fields - Ladies



Zondagmiddag, regen, kou. Luisteren.

11. The Killers – Spaceman
12. Asteroids Galaxy Tour – Around the Bend
13. Mondo Diao – Dance With Somebody
14. Fleet Foxes – Mykonos
15. Bell X1 – Great Defector
16. Editors - Papillon (Tiësto Remix)
17. Florence and the Machine – You’ve got the Love
18. Jay Z & Alicia Keys – Empire State of Mind
19. Flinke Namen – Wolken
20. La Roux – Bulletproof
21. Kyteman – Sorry (Live @ Lowlands)
22. Raphael Saadiq – Love That Girl
23. Kevin Rudolph & Lil’ Wayne – Let It Rock
24. Daniel Merroweather ft. Wale – Change
25. Paul & Fritz Kalkbrenner – Sky and Sand
26. Deadmea5 and Kaskade – I Remember
27. Fleet Foxes – Your Protector
28. Kanye West – Heartless
29. Valerius – She Doesn’t know
30. Jesse Dee – Allright
31. White Lies – Price of Love
32. Peter Fox – Haus am See
33. Temper Trap – Sweet Diposition
34. Coldplay – Lost!
35. Dio ft Sef – Aye
36. Gossip – Love Long Distance
37. Johan - In The Park
38. Carolina Liar – Show me what I’m looking for
39. Mondo Diao – Gloria
40. Noisettes – Don’t upset the Rhythm
41. De Staat – Fantastic World Of The Underground Man
42. Stereophonic – Innocent
43. Oasis – I’m Outta Time
44. Grizzly Bear – Two Weeks
45. Pet Shop Boys – Love etc.
46. Santogold – Aha
47. Lily Allen – Not Fair
48. Carolina Liar – Show Me What I’m Looking For
49. Tommy Sparks – She’s got me dancin’
50. MSTRKRFT – Heartbraker (Laidback Luke Remix)

Je hebt een singlelijstje gemaakt dus Breach? Geen albumlijst voor jou dit jaar?

Hij was lastig, maar hier mijn lijstje, bij nr. 10 werd ik een beetje moe van de banners, dus die heb ik daarna maar weggelaten.

<sub>Alberta Cross – Broken Side of Time

Overtuiging, bezieling zijn de keywords bij deze band. Ze mixen folkrock met invloeden uit gospel, blues en country en dat met de snijdende stem met een lichte timbre van frontman Petter Errikson Stakee, maakt het tot één van mijn favoriete albums van dit jaar. Live is het haast nog overtuigender, zeker in een klein zaaltje als Doornroosje waar ik ze zag.

Beste Track: Song 3 Blues


Joe Bonamassa – The Ballad of John Henry

Joe Bonamassa is naar mijn bescheiden mening één van beste blues(rock) artiesten van deze tijd. Met The Ballad of John Henry heeft hij weer een uitstekend album afgeleverd. Vooral de covers “Funkier then a Mosquito’s Tweeter,( origineel van Nina Simone) en “Jockey full of Bourbon” (origineel van Tom Waits) en het titelnummer zijn noemenswaardig.

Beste Track: Jockey Full of Bourbon


Mumford and Sons – Sigh No More

Hou je van banjo dan houd je van Mumford en zijn zonen. Ik heb er ook een zwak voor, zeker als het zo oprecht gespeeld wordt. Jammer genoeg heb ik hun optredens in Nederland gemist, wat ik er van gehoord heb waren ze geweldig. Na een tijdje worden de teksten misschien iets te simpel, Mumford lijkt veel liefdesproblemen te kennen, maar dat is het enige kleine minpuntje dat ik kan verzinnen.

Beste Track: Dustbowl Dance


Andrew Bird – Noble Beast

Andrew Bird is een singer-songwriter met een unieke stijl, met zijn vioolspel, zijn bijna literarie woordgebruik en vooral zijn kenmerkende gefluit . Dit album was mijn eerste kennismaking met de heer Bird, dit album verschilt niet veel van eerdere werken als Armchair Apocrypha en Mysterious production of Eggs, maar dat maakt niets uit als je zo’n goede kwaliteitsmuziek aflevert. Krijgt misschien niet de aandacht die het verdiend, de laatste twee albums waren toch vrij toegankelijk.

Beste Track: Anonanimal


Florence+ The Machine – Lungs

Ik heb dit album heel lang links laten liggen, het enige dat ik ervan kende is “You’ve got the Love”, wat ik net wat te oppervlakkig vond om er meer naar te luisteren. Na al de goede verhalen het album toch maar geheel beluisterd, heb er nog geen minuut spijt van. De rest van het album vind ik van een hoger niveau, met scherpe teksten en het stemgeluid van Florence dat daar uitstekend bij past.

Beste Track: Dog Days Are Over


Joe Gideon and the Shark – Harum Scarum

Niet heel veel gedraaid dit jaar, maar toch een heel erg goed album. Er hang een grauwe sfeer over het album, de muziek wordt een beetje vergeleken met die van Nick Cave (& The Bad Seeds), al vind ik die vergelijking niet helemaal terecht. De zanger vertelt soms meer dan dat hij echt zingt, het best komt dit tot zijn recht bij het nummer Kathy Ray. Hierin wordt het verhaal van Kathy Ray, een aan lager wal geraakte achtergrondzangeres.

Beste Track: Kathy Ray


Monsters of Folk – Monsters of Folk

Het koste mij een paar luisterbeurten om dit te waarderen, maar het wordt bij iedere keer luisteren beter. Het is een combinatie van het goede van de individuele artiesten, zonder dat één van de artiesten te duidelijk aanwezig is. Op dit punt vind ik hem dan ook beter dan de andere supergroep.

Beste Track: Man Named Truth


DeWolff – Strange Fruits and Undiscovered Plants

Vrij veel geode Nederlandse releases dit jaar wat mij betreft, met dit als mijn persoonlijke hoogtepunt. Ik hou van de Hammond orgel en ook van psychedellische muziek, dit is een combinatie van beide. Ondanks dat ze nog erg jong zijn, blijven ze geloofwaardig.

Beste Track: Birth of the Ninth Sun

Annimal Collective – Merriweather Post Avillion

Believe the Hype, of niet. Ik ben het hele jaar al in tweestrijd met dit album, aan de ene kant is het een heel aanstekelijk album, met mooie complexe ritmes, maar aan de andere kant doet het me niet heel veel, ik voel niks bij het album. Uiteindelijk heeft het eerste de doorslag gegeven.

Beste Track: Brother Sport


Franz Ferdinand – Tonight

Meest geluisterde album van het jaar. In het begin van het jaar misschien een beetje overdraaid. Toch maar in de top 10, want nummers als Twilight Omens, Bite Hard en het nummer met techno-invloeden Lucid Dreams, blijven heel erg goed.

Beste Track: Twilight Omens</sub>

11. Grammatics – Grammatics

<sub>De muziek van Grammatics is lastig te beschrijven. Van Wikipedia:
The Grammatics are a British alternative rock band from Leeds, England, predominantly influenced by British bands of the 1990s such as Blur, Pulp, and Suede.The band also quotes the following musical influences: Cursive,My Bloody Valentine,Nirvana, Radiohead, Elliot Smith, Queens Of The Stone Age, David Bowie, Arcade Fire, Idlewild, Bjork, Kate Bush.

Ze mixen dus veel verschillende stijlen, een contrast is bijvoorbeeld de zeer duidelijke aanwezigheid van de celliste(die ook deels het zingen op haar neemt), maar daarnaast zijn er ook stevige gitaren aanwezig.
Beste Track: Relentless Fours</sub>

12. The Boxer Rebellion – Union

<sub>Eerst (vanaf januari) was dit album alleen als download beschikbaar, pas in september is het in de winkels uitgebracht.

Beste Track: The Gospel of Goro Adachi</sub>


13. Them Crooked Vultures – Them Crooked Vultures

<sub>Ik trap er weer in, in de supergroepen. Misschien wel het meest geanticipeerde en gehypte band van 2009, maar de muziek is steengoed en draait het tenslotte om. De invloeden van Josh Homme zijn overduidelijk, de muziek lijkt veel op die van QOTSA. Toch is het wat mij betreft nog net wat gevarieerder.

Beste Track: Bandoliers</sub>

14. De Staat – Wait for Evolution

<sub>Een bandje uit mijn eigen Nijmegen. Ook dit album heb ik in het begin een beetje overdraaid, de oeh’s en ah’s begonnen na een tijdje me te irriteren, maar nu kan ik er weer heel goed naar luisteren.

Beste Track: The Fantastic Journey of the Undergrund man</sub>

15. The Arctic Monkeys – Humbug

<sub>De Arctic Monkeys laten op dit album meer volwassen sound horen dan op eerdere albums. Wat mij betreft zijn ze goed in geslaagd. De muziek is wat meer gelaagd en de songs wat minder puntig dan bij de vorige albums Er zijn wat mij betreft meer invloeden van “The Last Shadow puppets” te horen dan van Josh Homme, die het album geproduceerd heeft.

Beste Track: Crying Lightning</sub>

16. Metric – Fantasies

_{Beste Track: Gimme Sympathie}

17. Eels – Hombro Lobo

_{Beste Track: My Timing is off}

18. Sivert Høyem – Moon Landing

_{Beste Track: Shadows High Meseta}

19. John Frusciante – Empyrean

<sub>Opent heel mooi met een 9 minuten lange experimentele gitaarsolo. De rest had wat mij betreft net wat gevarieerder gemogen, maar al met al een hele dikke voldoende, mede door de wat bombastische gitaatsolo op het eind van Unreachable.

Beste Track: Unreachable</sub>

20. The Heavy – the House That Dirt Built

<sub>Leuk album, combinatie van Soul/Rock waarbij veel gebruik wordt gemaakt van samples, bijv. in de albumopener die rechtstreeks uit een jaren 50 horrorfilm lijkt te komen. Vooral de eerste 7 nummers zijn goed, daarna wordt het naar mijn mening wat minder. Het Raggae nummer is niet echt mijn ding, dit hadden ze wat mij betreft beter als een b-nummer van een single kunnen doen.

Beste Track: How You Like me Now</sub>

21. The Felice Brothers – Yonder is the Clock

<sub>De stem van de zanger van Felice Brother lijkt sprekend op die van Bob Dylan. In de muziek zelf zijn de Dylan invloeden ook duidelijk te horen, vooral in het prachtige Cooperstown. Een duidelijk v erschil is er wel te horen in de vrolijkere nummers van het album, als Chicken Wire en Run Chicken Run.

Beste Track: Cooperstown</sub>

22. Anne Soldaat – In Another Life

Beste Track: Born to Peform[/sub]

23. Fanfarlo – Reservoir

<sub>Vond in het begin het een heel leuk album, nu steeds minder omdat het voor mij teveel lijkt op een combinatie tussen Arcade Fire en Beirut. Wel leuk, maar ik mis een beetje een eigen geluid. Het is wel goed, maar ik heb steeds het gevoel dat ik dit eerder heb gehoord wanneer ik het album luister.

Beste Track: The Walls are coming down</sub>

24. The Maccabees – Wall of Arms

_{Beste Track: Young Lions}

25. M. Ward – Hold Time

_{Beste Track: Young Lions}

26. Roosbeef – Ze willen je hond wel aaien maar niet met je praten

_{Beste Track: Buitenboord}

27. Bruce Springsteen – Working on a Dream

<sub>Bruce Springsteen is één van mijn favorieten, maar vind dit album een beetje wisselvallig. Er staan een paar hele goede nummers op, als opener Outlaw Pete en The Wrestler, maar ook een paar naar mijn mening te cliché (vooral qua tekst) nummers.

Beste Track: Outlaw Pete</sub>

28. Editors – In this Light and on This Evening

Editors zijn met dit album een nieuwe weg ingeslagen, maar dit album sluit minder aan bij mijn smaak. Het is ook minder een eenheid dan de vorige albums. Het titelnummer is wel heel fijn, de invloed van Joy Division is hierbij duidelijk merkbaar. Wat ik jammer vind is dat op de de cuttings cd (met tracks die het album niet hebben gehaald) er betere nummers staan dan enkele nummers die wel op het album staan. Zoals ‘A life as a Ghost’ en ‘Human’.

Beste Track: A life as a Ghost

Editors - Cuttings II - 03 A Life As A Ghost

29. Wilco – Wilco

30. Pearl Jam – Backspacer

31. Wolfmother – Cosmic Egg

32. Joe Henry – Blood from Stars

_{Beste Track: Channel}

33. Johan – 4

_{Beste Track: In the Park}

34. Kasabian – West Rider Pauper Lunatic Asylum

_{Beste Track: Fast Fuse}

35. Rodrigo Y Gabriela – 11:11

_{Beste Track: Savitri}

36. Porcupine Tree – The incident

_{Beste Track: Time Flies}

37. The Maldives – Listen To the Thunder

_{Beste Track: Cold November}

38. Empire of the Sun – Walking on a Dream

_{Beste Track: We are the People}

39. Coparck – A Dog and pony Show

40. White Rabbits – It’s Frightening

_{Beste Track: Percussion Gun}

41. Katzenjammer – Le Pop

Beste Track: A bar in Amsterdam

KATZENJAMMER - A BAR IN AMSTERDAM

42. Noah and the Whale – The first Days of Spring

43. La Troba Kong Fu – Rumbia at Ernesto

44. Kyteman – The Hermit Sessions

_{Beste Track: Sorry}

45. Yo La Tengo – Popular Songs

46. Mando Diao – Give me Fire

Beste Track: Gloria

47. Bob Dylan – Together Trough Life

48. Yeah Yeah Yeah's – It's Blitz

49. Doves – Kingdom of Rust

50. The XX – XX


[ Bericht 0% gewijzigd door Felagund op 20-12-2009 22:50:56 ]

Leuke lijst Felagund. We gaan er zo ongeveer 13 dubbelen, zag ik in de gauwigheid.

Deze week nog wat platen halen en dan kan ik voor de kerst mijn lijst af hebben.

Noble Beast is toch van 2008? Anders had ik hem ook wel in mijn top gezet Maar leuk lijstje! Grappig dat ondanks dat we op last.fm nogal compatible zijn en 'dezelfde' top 100 albums hadden en zo, onze jaarlijstjes best wel verschillen

quote:

Op zondag 20 december 2009 16:25 schreef Norrage het volgende:
Noble Beast is toch van 2008? Anders had ik hem ook wel in mijn top gezet Maar leuk lijstje! Grappig dat ondanks dat we op last.fm nogal compatible zijn en 'dezelfde' top 100 albums hadden en zo, onze jaarlijstjes best wel verschillen

Noble Beast is van begin dit jaar. (20 Januari)

Ja, al heb ik de albums die jij me had aangeraden, Wilco en Yo La Tengo nog niet heel vaak geluisterd, dus misschien dat ik die nog beter ga vinden.

Hmm...Ik had Noble Beast volgens mij vorig jaar al in mijn lijstje staan. Dan is ie heel vroeg gelekt

Denk dat je trouwens de Built To Spill (alhoewel het best een wisselvallig album is maar met paar geweldige nummers) en de Golden Silvers uit mijn lijst ook wel kan waarderen (en de rest natuurlijk )

Ik raak een beetje ontmoedigd door de enorme lijsten hier, volgens mij heb ik niet eens 50 nieuwe platen gekocht dit jaar.

Maar voor wat het waard is:

1) Revolting Cocks - Sex-O Olympic-O
"I am not gay", "Cousins", "Touchscreen": lekker, lekker!


2) Devin Townsend Project - Addicted
Met een hoofdrol voor "onze" Anneke van G. :

al is de "Making of" nog leuker:

3) Mastodon - Crack the Skye
Beste metalplaat van 2009

Bij deze dan ook mijn lijstje. Zonder uitleg helaas. Mijn eindlijstjestijd zit in het samenvoegen van alle lijstjes op dit moment (De lijst gaat er wel iets anders uitzien dan de lijstjes van andere site's kan ik alvast vertellen! Zoals het er nu uit uitziet)

1 The XX - XX


2 V.A. - Dark Was The Night


3 Fuck Buttons - Tarot Sport


4 Mono - Hymn To The Immortal Wind


5 Arctic Monkeys - Humbug


6 Patrick Watson - Wooden Arms


7 The Whitest Boy Alive - Rules


8 De Staat - Wait For Evolution


9 Magnolia Electric Co. - Josephine


10 The Antlers - Hospice


11 Kyteman - The Hermit Sessions
12 Jeniferever - Spring Tides
13 Metric - Fantasies
14 Yeah Yeah Yeahs - It’s Blitz
15 Health - Get Color
16 Doves - Kingdom of Rust
17 Dez Mona - Hilfe Kommt
18 Alberta Cross - Broken Side of Time
19 The Prodigy - Invaders Must Die
20 Jon Hopkins - Insides

21 Rammstein - Liebe Ist Für Alle Da
22 Passion Pit - Manners
23 Telefon Tel Aviv - Immolate Yourself
24 Karen O & The Kids - Where The Wild Things Are
25 Empire of the Sun - Walking On A Dream
26 Kings of Convenience - Declaration of Dependence
27 Julian Plenti - Julian Plenti Is … Skyscraper
28 The Decemberists - The Hazards of Love
29 Sonic Youth - The Eternal
30 Engineers - Three Fact Fader

31 Julian Casablancas - Prazes For The Young
32 Fever Ray - Fever Ray
33 The Gasoline Brothers - Tsk!
34 Phoenix - Wolfgang Amadeus Phoenix
35 Múm - Sing Along To Songs You Don’t Know
36 The Twilight Sad - Forget The Night Ahead
37 Franz Ferdinand - Tonight: Franz Ferdinand
38 Placebo - Battle For The Sun
39 Regina Spektor - Far

40 Saxon Shore - It Doesn’t Matter
41 Eels - Hombre Lobo
42 The Pains Of Being Pure At Heart - S/T
43 The Dead Weather - Horehound
44 Dark Night Of The Soul - Dark Night Of The Soul
45 De Anale Fase - Uittocht
46 White Lies - To Lose My Life
47 Official Secrets Act - Understanding Electricity
48 Florence + The Machine - Lungs
49 The Kilimanjaro Darkjazz Ensmeble - Here Be Dragons
50 We vs. Death - A Black House, A Coloured Home

[ Bericht 5% gewijzigd door kciR op 22-12-2009 12:53:18 ]

Nou, ben rond qua aanschaf. De komende dagen maar eens over buigen. Het gaat een top 65 worden, toch weer een mooi aantal aangeschafte 2009 cd's. Minder dan vorig jaar, dus toch crisis.

1 Fever Ray - Fever Ray
2 The Dead Weather - Horehound
3 Yeah Yeah Yeah's - Its Blitz
4 Florence and the Machine - Lungs
5 Kasabian - West Ryder Pauper Lunatic Asylum
6 White Lies - To Lose Myslef
7 Athlete - Black Swan
8 Placebo - Battle fot the Sun
9 Phoenix - Wolfgang Amadeus Phoenix
10 Spinnerette - Spinnerette

Weet niet of ik nog een lijst ga maken. Te weinig gekocht (maar ja, dat vind ik elk jaar ).
Wel wil ik Benjamin Winter noemen, The Wind blows way up high.
Weet niet of het mijn nummer 1 geworden was, maar wel zeker een top 10 notering. Prachtplaat!

quote:

Op maandag 21 december 2009 19:58 schreef gerartje het volgende:
1 Fever Ray - Fever Ray

ja

1. The Maccabees - Wall Of Arms
Wat een geluid! Stuk voor stuk per nummer horen dat ze vooruit zijn gegaan na het eerste album.

2. The View - Which Bitch?
Beetje ondergewaardeerd overal.. Schotse band laat wat mij betreft zien dat ze zich net als The Maccabees kunnen verbeteren ten opzichte van het eerste album; "The title refers to girlfriends... which bitch am I singing about in this song?"

3. Kasabian - West Ryder Pauper Lunatic Asylum
"GET LOOSE GET LOOSE". Beste album van deze band tot nu toe imho. Kunnen met deze muziek eigenlijk wel de stap van Paradiso naar iets als HMH zetten.. in Engeland lukt dat ook wel.

4. Arctic Monkeys - Humbug
Moderner en volwassener geluid.. elk nummer van Turner (welke band ook) is een genot om te horen; maar toch minder grijsgedraaid in vergelijking met de eerste twee albums. Live gezien; behoorlijk goed maar jammer ze tegenwoordig enkel in 2000+ hallen komen.

5. The Rifles - Great Escape
Ook ondergewaardeerd. Powersongs.. vooral de eerste drie nummers + "The General". Hard in de koptelefoon.

Runner-up: Malcolm Middleton - Waxing Gibbous ; niet meer zo depressief lijkt het; ondanks nummers als "Ballad of Fuck All". En net als #2 weer het Schotse accent!

quote:

Op maandag 21 december 2009 23:25 schreef El_jefe07 het volgende:2. The View - Which Bitch?
Beetje ondergewaardeerd overal.. Schotse band laat wat mij betreft zien dat ze zich net als The Maccabees kunnen verbeteren ten opzichte van het eerste album; "The title refers to girlfriends... which bitch am I singing about in this song?"

Ik heb er een paar keer naar geluisterd, maar ik vind het geen goede plaat. Op het eerste album staan wat mij betreft veel meer nummers die blijven hangen en dat heb ik bij deze plaat totaal niet.

* 2562 - Unbalance


* Moderat - Moderat


* Demdike Stare - Symbiosis


* Bibio - Ambivalence Avenue


* Jacek Sienkiewicz - Modern Dance


* Actress - Hazyville


* Black To Comm - Alphabet 1968


* Shackleton - Three Eps


* Redshape - The Dance Paradox


* Intrusion - The Seduction of Silence


* Fennesz + Sparklehorse - In the Fishtank


* Black Meteoric Star - Black Meteoric Star

Ooeh een techno-lijstje?

Mooi lijstje Teknomist, we sharen er vier waaronder Intrusion alleen die Bibio vind ik wat saai.

quote:

Op dinsdag 22 december 2009 17:06 schreef trebremmit het volgende:
Mooi lijstje Teknomist, we sharen er vier waaronder Intrusion alleen die Bibio vind ik wat saai.

Die Bibio is inderdaad niet heel spannend, maar hij draaide heerlijk weg tijdens herfstweer bij het rijden.

Sleepy Town Manufacture & Unit 21 – No Traces
Yagya – Rigning
Shackleton – Three EP’s
Peter Broderick & Machinefabriek – Blank Grey Canvas Sky
Infinite Scale – Ad Infinitum
Grizzly Bear - Veckatimest
Mocky – Saskamodie
Patrick Watson – Wooden Arms
Junior Boys – Begone Dull Care
Alva Noto – Xerrox Vol. 2
Hildur Gudnadottir – Without Sinking
Bibio – Ambivalence Avenue
Atlas Sound – Logos
Seasons - Undone
Health – Get Color
Tara Jane O”Neill – A Ways Away
The XX – XX
Talbot + Deru – Genus
Air – Love 2
The Whitest Boy Alive - Rules
Harmonic 313 – When Machines Exceed Human Intelligence
St. Vincent – Actor
Ben Frost – By The Throat
Mountains – Choral
The Gentleman Losers – Dustland
Porn Sword Tobacco – Everything Is Music To The Ear
Lukid – Foma
Lee Fields & The Expressions – My World
Thomasz Bednarczyk – Let’s Make Better Mistakes Tomorrow

quote:

Op dinsdag 22 december 2009 23:06 schreef zodiakk het volgende:
Sleepy Town Manufacture & Unit 21 – No Traces
Yagya – Rigning
Shackleton – Three EP’s
Peter Broderick & Machinefabriek – Blank Grey Canvas Sky
Infinite Scale – Ad Infinitum
Grizzly Bear - Veckatimest
Mocky – Saskamodie
Patrick Watson – Wooden Arms
Junior Boys – Begone Dull Care
Alva Noto – Xerrox Vol. 2
Hildur Gudnadottir – Without Sinking
Bibio – Ambivalence Avenue
Atlas Sound – Logos
Seasons - Undone
Health – Get Color
Tara Jane O”Neill – A Ways Away
The XX – XX
Talbot + Deru – Genus
Air – Love 2
The Whitest Boy Alive - Rules
Harmonic 313 – When Machines Exceed Human Intelligence
St. Vincent – Actor
Ben Frost – By The Throat
Mountains – Choral
The Gentleman Losers – Dustland
Porn Sword Tobacco – Everything Is Music To The Ear
Lukid – Foma
Lee Fields & The Expressions – My World
Thomasz Bednarczyk – Let’s Make Better Mistakes Tomorrow

Choral (Mountains) is heel lekker ja. Het had niet veel gescheeld of deze stond ook in mijn lijstje.
Foma (Lukid) is 1 van mijn favoriete platen van de afgelopen 5 jaar; hij komt alleen uit 2008 dacht ik.

Zo, al mijn aangeschafte platen uit 2009 volgens traditie weer in volgorde gezet en dat levert dit jaar deze lijst op:

65. MITSOOBISHY JACSON – The Confusion Of A.C. Schicksal 1927-1973
Een tegenvaller, helaas. Waar deze superband, bestaande uit Mauro Pawlowski, Pascal Deweze en Peter Houben, voorheen geweldige liedjesalbums maakte, daar is dit een meer instrumentale plaat. Daardoor is het ook meer een verzameling miniatuurtjes en half uitgewerkte ideeën. Zonde, maar kan niet tippen aan hun werk van enkele jaren terug!

64. CREATURE WITH THE ATOM BRAIN – Transylvania
De band rond Aldo Struyf komt hier met een verzameling interessante rocksongs, met muzikale bijdragen van vrienden als Mark Lanegan, Chris Goss en Pascal Deweze. Toch is het vooral een stemmingsplaat, die je niet al te vaak voor de lol opzet. Moeilijk album, dat dus vooral op de donkere sfeer steunt.

63. MEGAPUSS – Surfing
Tja, wat moet je hier nu weer mee? Devendra Banhart en Gregory Rogove vormen samen dit duo en dit lijkt vooral een hobbyproject. Zo moet je het ook zien. Bepaald aardige folksongs of jaren zestig rock worden afgewisseld met flauwe onderbroekenlol, zoals in het nummer A Gun On His Hip And A Rose On His Chest, waarin een hele lijst mensen en dingen genoemd worden die in hun achterste genomen moeten worden. De leuke momenten koesteren dus, het is immers een hobbyproject.

62. HJALTALÍN – Sleepdrunk Seasons
In eigen land al bekend, maar dit jaar door Excelsior ook in Nederland uitgebrachte plaat van een IJslandse band, die een soort sprookjesmuziek maken zoals je dat van pakweg Sigur Rós gewend bent. Maar dan ook met vrouwelijke vocalen. Een dromerige plaat, die echter te weinig wakker schudt.

61. M. WARD – Hold Time
Mooie plaat van de Amerikaanse singer / songwriter, die ambachtelijke songs kan schrijven. Daarbij ontbreekt het soms aan nummers die je echt de oren doen spitsen, al is het allemaal vakwerk wat hij hier aflevert. Inclusief fraai duet met Lucinda Williams.

60. THE LEMONHEADS – Varshons
Een coverplaat. De gitaarpophelden die in de jaren negentig enkele monumentale songs afleverden, doen hier nummers van anderen. Dat levert aardige momenten op, bijvoorbeeld als Leonard Cohen, Gram Parsons en Christina Aguilera een vertolking krijgen door Dando en de zijnen. Die zelfs verrassen met een nummer van Arling & Cameron, waarbij Kate Moss zelfs mag mee zingen. Een coverplaat zoals je die kunt verwachten, dus met sterke en zwakke momenten.

59. LIGHTS – Rites
Merkwaardig album. De dames en heer spelen een aantal interessante songs, waarin altijd wel iets onverwachts gebeurt of kan gebeuren. Te vaak lijken ze zelf echter ook het idee te missen welke kant men op wil, al valt er genoeg te genieten. Toch is het tekenend dat een Fleetwood Mac-cover de beste indruk maakt, al is het over de hele linie een leuk plaatje te noemen.

58. ANA EGGE – Road To My Love
Wat is een muziekjaar zonder een fijne alt. countryplaat van vrouwelijke makelij? Ana Egge tekent er dit jaar voor. Fijne songs, die wat aan Lucinda Williams doen denken. Uiteraard is Egge nog niet zover als die zangeres, maar ze weet op dit album zeker te bekoren.

57. CLUB DIANA – Brand
Dit album werd, onbedoeld, het laatste album van Club Diana zoals men begon. Zanger Marcel Brand beroofde zich kort voor de release van de plaat van het leven. Wat achterblijft is wederom een proeve van bekwaamheid in de vorm van dertien gitaarpopliedjes op een niveau waar Nederland trots op mag zijn. Nummers die, in de wetenschap van het drama rond Brand, ook voor een brok in de keel kunnen zorgen.

56. CHARLOTTE HATHERLEY – New Worlds
De gitariste van Ash timmert solo behoorlijk aan de weg. Ze brengt hier een collectie interessante songs, waarop de geest van David Bowie en Blondie rondwaart. De ene keer doeltreffend en poppy, de andere keer vol spanningsopbouw. Interessant plaatje!

55. MEINDERT TALMA – Tamango
Meindert Talma in het Engels! Niet dat de boomlange droogkomiek zelf nummers zingt, want dat laat hij succesvol over Jurgen Veenstra en Klaske Oenema, wiens stemmen prachtig bij elkaar kleuren. Talma verzorgt de muziek en af en toe wat achtergrondzang op deze soundtrack bij een film over een reiziger vol herinneringen aan zijn geliefde.

54. ANIMAL COLLECTIVE – Merriweather Post Pavillion
Plaat die overal hoge ogen gooit. De band zou steeds meer opschuiven richting liedjes, maar die zitten wat mij betreft nog te vaak verscholen achter de experimenten. Enkele prima songs vallen op, maar die grote plaat hoor ik er persoonlijk niet in.

53. RICKY KOOLE – Harmonium Live
De actrice en vriendin van de tot popprofessor uitgeroepen Leo Blokhuis blijkt prima te kunnen zingen. Samen met haar Leo zocht zij een aantal songs uit die wat hen betreft meer aandacht verdienden en daarmee trokken ze langs de theaters. Dit album is er de weergave van. Koole en Blokhuis hebben smaak en tekenen dus voor een verrassend leuke plaat!

52. MATTHEW SWEET AND SUSANNA HOFFS – Under The Covers vol. 2
Coverplaat. Dan weet je dus dat er enkele goede vertolkingen op zullen staan en een paar mindere, die weinig toevoegen aan het origineel. In vergelijking tot de eerste plaat van dit duo, waarop de jaren zestig centraal stonden, is dat laatste op deze plaat meer aan de orde. Af en toe weten Sid & Susie, zoals ze zich noemen, wel te prikkelen bij hun ode aan de jaren zeventig. Op naar deel drie!

51. KAREN O & THE KIDS – Where The Wild Things Are
De zangeres van Yeah Yeah Yeahs verzorgt de soundtrack bij de tekenfilm en doet dat op bepaalde momenten zeer sterk. Er staat een aantal zeer pakkende en prima songs op deze plaat, maar er zijn ook enkele overbodige experimenten en tussendoortjes.

50. FOREIGN BORN – Person To Person
Leuke gitaarpopplaat van een Amerikaanse band rond de zanger met de vreemde naam Matt W. Popieluch. Zomerse, catchy nummers met ruimte voor opzwepende ritmes. De heren sluiten moeiteloos aan bij de populaire bands die een dergelijk geluid omarmd hebben.

49. ANNI ROSSI – Rockwell
Met wat fantasie zou je Anni Rossi kunnen vergelijken met Joanna Newsom. Ze heeft ook een hoge zangstem, die zowel mensen kan irriteren als aanspreken. Waar Newsom de harp pakt als onderscheidend instrument, daar bespeelt Rossi de viool. Het levert een leuk plaatje op, inclusief cover van Ace of Base, wie kent ze nog? Zo goed als Newsom is Rossi echter (nog) niet.

48. ANDRÉ MANUEL & DE KETTERSE FANFARE – Tjuup
Nadat Manuel met zijn nieuwe band al een sterke plaat afleverde, waarop zijn eigen oudere werk een wat stevigere achtergrond kreeg, was het nu tijd voor een volledig nieuw album. De kracht van Manuel zit nog altijd in zijn verrassende teksten en zijn voordracht. Het maakt van Tjuup weer een interessante plaat.

47. RAY DAVIES – The Kinks Choral Collection
Een simpel idee: Davies zingt nummers van zijn band The Kinks en doet dat met behulp van een koor. Dit levert interessante vertolkingen op van zijn legendarische nummers, al blijft de vraag staan wat het nu eigenlijk toevoegt aan de fantastische originelen. De kwaliteit van Waterloo Sunset of Celluloid Heroes rechtvaardigt een hogere klassering, maar nieuw is het allemaal niet. Wel leuk, maar dat telt niet altijd in jaarlijsten.

46. MARIA TAYLOR – Lady Luck
Maria Taylor maakte al twee albums met fijne luisterpop, waarop haar fraaie stem goed tot zijn recht komt. Daarop stond dan eigenlijk ook steevast één uitschieter, die de rest van de plaat deed verbleken. Ook nu werkt de voormalig zangeres van Azure Ray al dan niet bewust volgens dat recept. Luister over jaren nog naar 100,00 Times en regelmatig naar de rest!

45. REGINA SPEKTOR – Far
Regina Spektor kruipt op dit album nog wat meer richting de radio en verder weg van haar indrukwekkende oudere werk. Dat levert een album op met de nodige pianosongs, waarop haar fraaie zang alle ruimte krijgt. Ze verdient zo ongeveer wel een radiohitje, ondanks dat ik liever haar oudere, wat minder gepolijste werk hoor.

44. A.C. NEWMAN – Get Guilty
De songsmid van The New Pornographers deed het dit jaar weer eens zonder zijn vaste band. Heel veel verschil maakt dit niet voor het geluid van de songs, want Newman weet als geen ander hoe je pakkende popsongs moet schrijven. Hooguit mis je Neko Case en Dan Bejar, maar ook zonder hen is dit weer een leuke plaat geworden.

43. ANNE SOLDAAT – In Another Life
Na het stoppen van Daryll-Ann zijn de belangrijkste leden van die band, Jelle Paulusma en Anne Soldaat, bepaald niet in een gat gevallen. Paulusma bracht al twee interessante platen uit, Soldaat volgde dit jaar met zijn tweede. Opereerde hij eerst nog onder de noemer Do-The-Undo, nu koos hij voor zijn eigen naam. Samen met de Amerikaan Jason Falkner maakte hij een mooie plaat vol fraaie luisterliedjes en af en toe nog een wat springerige bijdrage. Er is leven na Daryll-Ann!

42. THE BLACK HEART PROCESSION – Six
Vrolijke lui zijn het niet, die mannen van The Black Heart Procession. Ook op hun, hoe kan het ook anders, zesde plaat is het weer één en al ellende. De songs schrijden voort en hebben een inktzwarte sfeer. Denk aan Low, maar dan nog veel mistroostiger. Of aan een treurwilgenversie van The Bad Seeds. Mooi is het wel!

41. THE MADD – Are Pretty Quick!
The Madd verraste met Ongeneeslijk Beat, een heerlijk plaatje vol sixtiesmuziek. De opvolger is een mengeling van dit soort onbevangen werkstukjes en een wat meer richting een groter publiek mikkend geluid. The Madd staat duidelijk op een kruispunt en moet nog een geschikte richting kiezen. Aanstelijke songs blijven ze echter wel schrijven!

40. THE MOUNTAIN GOATS – The Life Of The World To Come
Een nieuw hoofdstuk uit het rijke oeuvre van John Darnielle. Op deze plaat zijn de bijtende gitaarsongs vol relatie- en levensleed minder talrijk aanwezig, omdat er meer ruimte is voor de piano. Dit is een goede keuze, omdat nu blijkt dat Darnielle in staat is ontroerende songs te schrijven. Hij benadert hier bij vlagen zijn beste platen. Overigens heeft hij alle songs vernoemd naar bijbelverzen.

39. DAYNA KURTZ – American Standard
De Amerikaanse met de indrukwekkende stem is terug met een album waarop ze nieuw, eigen werk combineert met covers. Of dat allemaal standaardsongs uit de Amerikaanse popgeschiedenis zijn valt te betwijfelen, Nummers van Paul Westerberg en Elliott Smith zijn echter wel prima gekozen. Kurtz blijft een eigenzinnige artieste van hoog niveau.

38. DEVENDRA BANHART – What Will We Be
De soloplaten van Banhart hebben eigenlijk altijd hetzelfde probleem. Ze zijn of te lang, omdat de creatieve zanger met baard al zijn ideeën erin wil proppen, of ze zijn te wisselvallig. Dat laatste steekt ook hier weer de kop op, want Banhart wisselt sterke nummers over zijn oude liefde of juist zijn nieuwe vlam af met minder beklijvende niemendalletjes.

37. SWAN LAKE – Enemy Mine
Het supertrio Dan Bejar, Spencer Krug en Carey Mercer is terug om de krachten te bundelen. Dit levert weer de nodige spannende songs op, waarin altijd wat gebeurt en waarin de heren het beste in elkaar naar boven halen. Niet altijd even makkelijk luisterbaar, maar wel altijd interessant.

36. JOHAN – 4

De vierde van Johan, waarop Jacco de Greeuw zijn bandleden ook ruimte gaf om inbreng te hebben in het geheel, bleek achteraf de laatste. Dan neemt de band afscheid op hoog niveau, want ook op 4 staan weer sterke, melodieuze gitaarsongs. Niet zo briljant als destijds op Pergola, maar dat hoeft ook niet.

35. ST. VINCENT – Actor
Annie Clark brengt opnieuw een collectie fijne songs, die op het randje van folk en rock balanceren. Waarbij ook ruimte is voor enkele dansbare elementen. Sterke songs als Actor Out Of Work en Save Me From What I Want laten horen dat ze nog altijd een begenadigd componiste is, die nergens uit de bocht vliegt.

34. HOPE SANDOVAL & THE WARM INVENTIONS – Through The Devil Softly
Het duurde even voor de gewezen zangeres van Mazzy Star weer met nieuw werk op de proppen kwam. Liefst acht jaar zit er tussen haar vorige plaat met The Warm Inventions en deze. De formule is in al die jaren niet gewijzigd. Sandoval zingt nog altijd dromerige popsongs met haar zwoele stem en doet dat beurtelings akoestisch en versterkt. Fijne luistertrip!

33. MONSTERS OF FOLK – Self Titled
Een supergroep, zo wordt Monsters Of Folk genoemd. Niet gek, gezien de aanwezigheid van M. Ward, Conor Oberst van Bright Eyes, Mike Mogis en Yim Yames, die zich bij My Morning Jacket nog gewoon Jim James noemde. Met name Oberst blijkt geïnspireerd door de samenwerking, gezien zijn bijdragen aan dit album. Niet alle nummers zijn even sterk, maar een geslaagde samenwerking is het zeker.

32. THE GASOLINE BROTHERS – Tsk!
Daar zijn de Utrechtse broertjes weer. Debuut Hm! was al erg leuk en deze plaat borduurt voort op dat geluid. Nog steeds zijn bands als Pavement en Guided By Voices belangrijke invloeden, net als de jaren zestig. Die renners in de Tour de France hadden mindere bands kunnen kiezen om te omarmen afgelopen zomer!

31. NEKO CASE – Middle Cyclone
De zangeres met de orkaanstem raast weer voorbij. Waar ze in New Pornographers moeiteloos over de gitaarmuren van de band klimt, daar is ze solo vaak wat ingetogener en meer op country gericht. Op dit album blaast ze echter ook af en toe flink door de luidsprekers heen. Luisteren naar Neko Case is vooral genieten van haar Stem en dat kan ook nu weer zonder problemen, al was haar vorige plaat beter.

30. ANDREW BIRD – Noble Beast
Een interessante vogel, deze Andrew. Hij schrijft fraaie liedjes en kan schitterend fluiten. Dat levert ook op Noble Beast weer fraaie momenten op, zoals opener Oh No. Bird weet hoe je een nummer moet schrijven en zingt als altijd goed, terwijl ook de teksten weer interessant zijn. Mooie muziek!

29. TOM PINTENS – Winter Maakt Ons Vrolijk
De tweede Nederlandstalige plaat van voormalig Zita Swoon-bandlid Pintens mag er weer wezen. Fijne luisterliedjes, met goede teksten van vriendin Ellen Schoenaerts. De Vlaamse tongval van Pintens geeft het geheel iets vriendelijks mee. Waarbij hij in één van de nummers het sombere meisje Loesje wijst op de fraaie dingen in haar omgeving, zoals de muziek van Ramses Shaffy.

28. AIDAN MOFFAT & THE BEST-OFS – How To Get To Heaven From Scotland
De brombeer van Arab Strap is weer terug en deze keer met een liedjesplaat. Moffat is heerlijk zichzelf, als hij murmelt over mislukte liefdesavonturen en drank. Zijn verhalen over het Schotse nachtleven blijven boeien, zeker als zijn band er een prima muzikale omlijsting bij verzorgt. Bovendien lijkt hij ergens oprecht verliefd en wie had dat ooit durven denken?

27. JESSICA LEA MAYFIELD – With Blasphemy So Heartfelt
Talentvolle zangeres, die werd ontdekt door Dan Auerbach van The Black Keys. Hij hielp haar bij het verwezenlijken van haar eerste plaat, waarop ze haar emotioneel klinkende folk en countrysongs mag laten horen. Haar soms verveeld klinkende zang is een sterke troef van een goed debuut.

26. ANTONY & THE JOHNSONS – The Crying Light
Gezien alle hoge verwachtingen kon deze nieuwe van Antony eigenlijk alleen tegenvallen. Dat doet hij toch niet, want ook hier brengt de zanger met de fantastische stem weer een aantal prachtsongs ten gehore. Toch is het materiaal over de hele linie genomen net wat minder sterk dan op de twee voorgangers, die niet minder dan geniaal waren. Het is nu dus gewoon een prima plaat, in plaats van een meesterwerk.

25. ALELA DIANE – To Be Still
Alela Diane verraste enkele jaren geleden met The Pirate’s Gospel en dus waren de verwachtingen rond deze plaat hoog. Die maakt ze waar, want opnieuw is hier een collectieve fijne folksongs, gebracht met haar heldere stemgeluid. De opzwepende ritmes van de voorganger zijn verdwenen, maar Diane laat horen een blijvertje te zijn.

24. THE BONY KING OF NOWHERE – Alas My Love
Achter dit merkwaardige alias gaat de Belg Bram Vanparys schuil. Hij brengt een prima album vol mooie gitaarsongs, waarin de geest van “de oude” Radiohead af en toe rondwaart. Breekbare songs over de strijd van Vanparys tegen zijn angsten en frustraties. Schitterend debuut!

23. GRIZZLY BEAR – Veckatimest
De sterke troef van deze band zit hem in de hemelse samenzang. Dit levert een aantal werkelijk schitterende songs op, zoals While You Wait For The Others. Daarop laat Grizzly Bear horen waarom werkelijk iedereen de band dit jaar leek te omarmen. Niet alle nummers zijn van dat niveau, maar dit is zeker een fijne plaat.

22. SOAP & SKIN – Lovetune For Vacuum
Het Oostenrijkse meisje Anja Plaschg, pas negentien jaar oud, debuteert ijzersterk met een melancholisch, beklemmend en soms bijna deprimerend album. Door haar zang zou je kunnen denken aan een CocoRosie met tienerproblemen en de rol van de piano is ook opmerkelijk.

21. THE FIERY FURNACES – I’m Going Away
Het volgende deel in de serie albums van Matt & Eleanor Friedberger. Opnieuw zijn alle kenmerkende aspecten aanwezig. De aparte teksten, de fraaie zang van Eleanor, de bruuske wendingen, de plotse verrassingen. Toch neigt deze plaat meer naar “gewone” liedjes dan de vorige en dat is soms ook wel eens leuk.

20. WILCO – Wilco (The Album)
Wilco brengt op deze plaat een staalkaart van alles wat men de afgelopen jaren heeft geprobeerd, zou je kunnen zeggen. Er zijn eenvoudigere liedjes met een countrytintje, er zijn rockers en er zijn nummers die wat ingewikkelder in elkaar zitten. Dit is een mooie revanche na het zwakkere Sky Blue Sky!

19. ROOSBEEF – Ze Willen Wel Je Hond Aaien Maar Niet Met Je Praten
Roos Rebergen brengt een collectie aparte Nederlandstalige songs. Haar teksten zijn bijzonder, omdat ze eigenlijk doeltreffend en simpel zijn, maar daardoor juist af en toe een bijzondere lading mee krijgen. Haar stem is er één uit de categorie haten of liefhebben, hetgeen haar muziek nog een extra tintje meegeeft. Opmerkelijk werkstuk van eigen bodem!

18. KATZENJAMMER – Le Pop
Deze Noorse dames knallen op dit album alle kanten uit. Folk, een beetje rock, pop, soms bijna chanson en af en toe een soort van zeemanskoortjes. Het klinkt allemaal prima en zorgt voor een plaat waar je met een glimlach naar kunt luisteren.

17. MARTHA WAINWRIGHT – Sans Fusils, Ni Souliers, À Paris
Waar broer Rufus al eens een album met nummers van Judy Garland deed, daar komt Martha Wainwright nu met een vijftiental vertolkingen van Edith Piaf. Door haar intense voordracht en sterke inlevingsvermogen tilt ze deze songs naar grote hoogte. Schitterend geslaagd project!

16. MOSS – Never Be Scared / Don’t Be A Hero
Moss is terug na het sterke debuut The Long Way Back en heeft zich sindsdien behoorlijk ontwikkeld. Destijds grossierde Mariën Dorleijn in fraaie gitaarpop, precies in de lijn van de Excelsior-artiesten. Het goede van toen is behouden en daar is een vleugje dansbaarheid aan toegevoegd. Dit levert een bijzonder sterke plaat op!

15. THE LOW ANTHEM – Oh My God, Charlie Darwin
Rammelfolk, ruimte voor country, een stukje blues, een knipoog naar Tom Waits. Het komt allemaal voorbij op dit album van The Low Anthem, dat daardoor een interessant en gevarieerd werkje is geworden. Songs als To Ohio en Charlie Darwin laten hun klasse horen.

14. LIGHTNING DUST – Infinite Light
Amber Webber en Josh Wells van Black Mountain komen met een prachtige plaat vol folkmuziek met piano- en vioolbegeleiding. De sterk melodieuze songs worden door de trillende stem van Webber naar grote hoogte gebracht. Een verrassend sterk album van, niet verrassend, het Jagjaguwar-label.

13. ISBELLS – Self Titled
De Belg Gaëtan Vandewoude komt hier met negen songs in iets meer dan een half uur. Een half uur waarin zijn verstilde, schitterende nummers om aandacht schreeuwen. Denk Elliott Smith, Nick Drake en Bon Iver. Melancholieke folk die voor kippenvel zorgt.

12. GOD HELP THE GIRL – Self Titled
Stuart Murdoch maakte een soundtrack voor een film die nog moet komen. Daarbij liet hij diverse zangeressen, van wie Catherine Ireton een heuse ontdekking genoemd mag worden, zijn songs zingen. Die doen denken aan Belle & Sebastian, maar dan met vrouwelijke zang en een enorm orkest erbij. Zeer geslaagd, want de songs nestelen zich snel in je hoofd en zitten goed in elkaar!

11. MUMFORD & SONS – Sigh No More
De rasperige stem van Marcus Mumford, de folksongs die doen denken aan The Pogues, de fraaie samenzang in diverse stukken… Mumford & Sons heeft genoeg troeven om te boeien op dit Sigh No More en levert een knappe plaat af, die zowel kan ontroeren als enthousiast kan laten meedeinen en zingen.

10. COPARCK – A Dog And Pony Show
De band rond Odilo Girod is weer terug met een sterk album. Girod heeft zijn nummers meer opgebouwd volgens het model van de enige bescheiden radiohit The World Of Tomorrow, zodat ze sneller beklijven. Toch zijn het nog altijd de warme, melodieuze stukken en de getergde zang van Girod die van Coparck de meest Vlaamse band van Nederland maken en tegelijkertijd een band waar we erg trots op mogen zijn!

9. MAGNOLIA ELECTRIC CO. – Josephine
Jason Molina is weer terug met een plaat vol beklemmende, desolate liedjes. Vanaf opener O! Grace word je meegenomen langs een verzameling fraaie treurnummers, die nog het meest op Americana lijken. Recht uit het hart, recht naar het hart!

8. DEZ MONA – Hilfe Kommt
Hoe moet je een geweldige voorganger als Moments Of Dejection Or Despondency evenaren? Wel, de band rond de geweldige zanger Gregory Frateur weet het. Dez Mona keert terug naar waar het ooit begon. De bassist Nicolas Rombouts begeleidt Frateur, wiens warme soulvolle huilstem deze keer minder vaak mensen de gordijnen zal injagen, en pas daarna wordt gekeken welke instrumenten er nog meer worden ingezet. Een keuze die prima uitpakt, want dit is weer een prachtalbum!

7. SUNSET RUBDOWN – Dragonslayer
Spencer Krug is in topvorm op dit album. Zijn intense zang laat de nummers zorgt voor rillingen op de rug en zijn band laat de muziek lekker zwieren. Het maakt van nummers als Silver Moons en Nightingale / December Song eigenlijk niets minder dan klassiekers. Een titel waar dit album ook best aanspraak op mag maken.

6. PJ HARVEY & JOHN PARISH – A Woman A Man Walked By
Parish & Harvey zijn niet van plan om het de luisteraar heel makkelijk te maken op hun tweede samenwerkingsverband. Parish zorgt voor de spannende muzikale omlijsting, waarin Polly moeiteloos haar ei kwijt kan. Gewoon mooi zingend, blaffend als een hond, krijsend als een oude heks of lieflijk kwelend als een klein meisje, het komt allemaal langs en het blijft boeien!

5. TEGAN AND SARA – Sainthood
De tweeling besloot om niet voort te borduren op het wat ingetogenere werk van The Con, maar weer meer richting powerpop te gaan en daarbij ook de dansvloer niet te schuwen. Het levert een plaat op die even moet groeien, maar daarna weer even pakkend is als altijd. De samenzang van de dames is nog altijd een sterke troef, terwijl ook de individuele aanpak goed naar voren komt.

4. CHRIS CHAMELEON – Kyk Hoe Lyk Ons Nou
Na het fraaie Ek Vir Jou is de Zuid-Afrikaanse stemkunstenaar weer terug met een prima album. Chameleon zorgt voor springerige nummers (Apie), voor een fraai duet met Lianie May (Grootste Geskenk(/i]) en de bekende sterke popsongs als [i]Lucille en Ek Kan Nie Wag Nie. Dit alles weer met zijn bijzondere stem en dus zorgt hij opnieuw voor een fraaie plaat.

3. FRANZ NICOLAY – Major General
New Yorker Franz Nicolay wil naast zijn werk in de band The Hold Steady ook zelf aan de weg timmeren. Dat lukt hem prima met dit eclectische werkstuk, waarin hij elke stijl probeert die hem op dat moment aanspreekt. Van punk tot rock tot zwaar aangezet drama in de lijn van Dresden Dolls. Nicolay overtuigt eigenlijk bij elke poging en dat maakt dit Major General tot één van de leukste platen van 2009!

2. FLORENCE + THE MACHINE – Lungs
Florence Welch heeft een geweldige stem. Dat laat ze op dit debuut dan ook horen. Haar muziek heeft iets dromerigs, als ware Florence een dochter van Kate Bush, maar kent ook het nodige drama. Florence schrikt ook niet terug voor een portie bombast, simpelweg omdat ze met haar stem alles aankan. Ze zwiert over haar nummers en komt altijd weer veilig op de grond. Moordgriet!

1. JOE GIDEON & THE SHARK – Harum Scarum
Gideon Joe Seifert besloot om samen met zijn zus Viva een plaat te maken. Hij zingt, speelt gitaar en bas en zij drumt en bespeelt de toetsen. Ook zorgt ze voor de tweede stem op een plaat die klinkt als een kruising tussen Nick Cave, The Kills en The Velvet Underground of meer specifiek de praatzang van Lou Reed. Het geheel kan betiteld worden als rauwe bluesrock, waarin vooraf nooit in te schatten is welke weg men in gaat slaan. Boeiend van begin tot eind!

oooeh mooi lijstje, en leuke omschrijvingen! Vele albums die ik niet kende die ik meteen uit ga proberen!

Ik denk dat ik mijn lijst vanavond ook wel klaar heb.

Paar opvallend hoog en laag methodmich We gaan wel een aantal dubbelen.

quote:

Op woensdag 23 december 2009 11:11 schreef teknomist het volgende:

[..]

Choral (Mountains) is heel lekker ja. Het had niet veel gescheeld of deze stond ook in mijn lijstje.

Dan is Alva Noto die ook in zijn llijstje staat zeker een aanrader als je die al niet kende.

quote:

Op woensdag 23 december 2009 16:59 schreef trebremmit het volgende:

[..]

Dan is Alva Noto die ook in zijn llijstje staat zeker een aanrader als je die al niet kende.

Die ken ik al, ben een groot Raster-Noton liefhebber. Liedgut van Atom^TM was ook een sterke plaat dit jaar.