Jaarlijstjes 2009!

Ik raak een beetje ontmoedigd door de enorme lijsten hier, volgens mij heb ik niet eens 50 nieuwe platen gekocht dit jaar.

Maar voor wat het waard is:

1) Revolting Cocks - Sex-O Olympic-O
"I am not gay", "Cousins", "Touchscreen": lekker, lekker!


2) Devin Townsend Project - Addicted
Met een hoofdrol voor "onze" Anneke van G. :

al is de "Making of" nog leuker:

3) Mastodon - Crack the Skye
Beste metalplaat van 2009

Bij deze dan ook mijn lijstje. Zonder uitleg helaas. Mijn eindlijstjestijd zit in het samenvoegen van alle lijstjes op dit moment (De lijst gaat er wel iets anders uitzien dan de lijstjes van andere site's kan ik alvast vertellen! Zoals het er nu uit uitziet)

1 The XX - XX


2 V.A. - Dark Was The Night


3 Fuck Buttons - Tarot Sport


4 Mono - Hymn To The Immortal Wind


5 Arctic Monkeys - Humbug


6 Patrick Watson - Wooden Arms


7 The Whitest Boy Alive - Rules


8 De Staat - Wait For Evolution


9 Magnolia Electric Co. - Josephine


10 The Antlers - Hospice


11 Kyteman - The Hermit Sessions
12 Jeniferever - Spring Tides
13 Metric - Fantasies
14 Yeah Yeah Yeahs - It’s Blitz
15 Health - Get Color
16 Doves - Kingdom of Rust
17 Dez Mona - Hilfe Kommt
18 Alberta Cross - Broken Side of Time
19 The Prodigy - Invaders Must Die
20 Jon Hopkins - Insides

21 Rammstein - Liebe Ist Für Alle Da
22 Passion Pit - Manners
23 Telefon Tel Aviv - Immolate Yourself
24 Karen O & The Kids - Where The Wild Things Are
25 Empire of the Sun - Walking On A Dream
26 Kings of Convenience - Declaration of Dependence
27 Julian Plenti - Julian Plenti Is … Skyscraper
28 The Decemberists - The Hazards of Love
29 Sonic Youth - The Eternal
30 Engineers - Three Fact Fader

31 Julian Casablancas - Prazes For The Young
32 Fever Ray - Fever Ray
33 The Gasoline Brothers - Tsk!
34 Phoenix - Wolfgang Amadeus Phoenix
35 Múm - Sing Along To Songs You Don’t Know
36 The Twilight Sad - Forget The Night Ahead
37 Franz Ferdinand - Tonight: Franz Ferdinand
38 Placebo - Battle For The Sun
39 Regina Spektor - Far

40 Saxon Shore - It Doesn’t Matter
41 Eels - Hombre Lobo
42 The Pains Of Being Pure At Heart - S/T
43 The Dead Weather - Horehound
44 Dark Night Of The Soul - Dark Night Of The Soul
45 De Anale Fase - Uittocht
46 White Lies - To Lose My Life
47 Official Secrets Act - Understanding Electricity
48 Florence + The Machine - Lungs
49 The Kilimanjaro Darkjazz Ensmeble - Here Be Dragons
50 We vs. Death - A Black House, A Coloured Home

[ Bericht 5% gewijzigd door kciR op 22-12-2009 12:53:18 ]

Nou, ben rond qua aanschaf. De komende dagen maar eens over buigen. Het gaat een top 65 worden, toch weer een mooi aantal aangeschafte 2009 cd's. Minder dan vorig jaar, dus toch crisis.

1 Fever Ray - Fever Ray
2 The Dead Weather - Horehound
3 Yeah Yeah Yeah's - Its Blitz
4 Florence and the Machine - Lungs
5 Kasabian - West Ryder Pauper Lunatic Asylum
6 White Lies - To Lose Myslef
7 Athlete - Black Swan
8 Placebo - Battle fot the Sun
9 Phoenix - Wolfgang Amadeus Phoenix
10 Spinnerette - Spinnerette

Weet niet of ik nog een lijst ga maken. Te weinig gekocht (maar ja, dat vind ik elk jaar ).
Wel wil ik Benjamin Winter noemen, The Wind blows way up high.
Weet niet of het mijn nummer 1 geworden was, maar wel zeker een top 10 notering. Prachtplaat!

quote:

Op maandag 21 december 2009 19:58 schreef gerartje het volgende:
1 Fever Ray - Fever Ray

ja

1. The Maccabees - Wall Of Arms
Wat een geluid! Stuk voor stuk per nummer horen dat ze vooruit zijn gegaan na het eerste album.

2. The View - Which Bitch?
Beetje ondergewaardeerd overal.. Schotse band laat wat mij betreft zien dat ze zich net als The Maccabees kunnen verbeteren ten opzichte van het eerste album; "The title refers to girlfriends... which bitch am I singing about in this song?"

3. Kasabian - West Ryder Pauper Lunatic Asylum
"GET LOOSE GET LOOSE". Beste album van deze band tot nu toe imho. Kunnen met deze muziek eigenlijk wel de stap van Paradiso naar iets als HMH zetten.. in Engeland lukt dat ook wel.

4. Arctic Monkeys - Humbug
Moderner en volwassener geluid.. elk nummer van Turner (welke band ook) is een genot om te horen; maar toch minder grijsgedraaid in vergelijking met de eerste twee albums. Live gezien; behoorlijk goed maar jammer ze tegenwoordig enkel in 2000+ hallen komen.

5. The Rifles - Great Escape
Ook ondergewaardeerd. Powersongs.. vooral de eerste drie nummers + "The General". Hard in de koptelefoon.

Runner-up: Malcolm Middleton - Waxing Gibbous ; niet meer zo depressief lijkt het; ondanks nummers als "Ballad of Fuck All". En net als #2 weer het Schotse accent!

quote:

Op maandag 21 december 2009 23:25 schreef El_jefe07 het volgende:2. The View - Which Bitch?
Beetje ondergewaardeerd overal.. Schotse band laat wat mij betreft zien dat ze zich net als The Maccabees kunnen verbeteren ten opzichte van het eerste album; "The title refers to girlfriends... which bitch am I singing about in this song?"

Ik heb er een paar keer naar geluisterd, maar ik vind het geen goede plaat. Op het eerste album staan wat mij betreft veel meer nummers die blijven hangen en dat heb ik bij deze plaat totaal niet.

* 2562 - Unbalance


* Moderat - Moderat


* Demdike Stare - Symbiosis


* Bibio - Ambivalence Avenue


* Jacek Sienkiewicz - Modern Dance


* Actress - Hazyville


* Black To Comm - Alphabet 1968


* Shackleton - Three Eps


* Redshape - The Dance Paradox


* Intrusion - The Seduction of Silence


* Fennesz + Sparklehorse - In the Fishtank


* Black Meteoric Star - Black Meteoric Star

Ooeh een techno-lijstje?

Mooi lijstje Teknomist, we sharen er vier waaronder Intrusion alleen die Bibio vind ik wat saai.

quote:

Op dinsdag 22 december 2009 17:06 schreef trebremmit het volgende:
Mooi lijstje Teknomist, we sharen er vier waaronder Intrusion alleen die Bibio vind ik wat saai.

Die Bibio is inderdaad niet heel spannend, maar hij draaide heerlijk weg tijdens herfstweer bij het rijden.

Sleepy Town Manufacture & Unit 21 – No Traces
Yagya – Rigning
Shackleton – Three EP’s
Peter Broderick & Machinefabriek – Blank Grey Canvas Sky
Infinite Scale – Ad Infinitum
Grizzly Bear - Veckatimest
Mocky – Saskamodie
Patrick Watson – Wooden Arms
Junior Boys – Begone Dull Care
Alva Noto – Xerrox Vol. 2
Hildur Gudnadottir – Without Sinking
Bibio – Ambivalence Avenue
Atlas Sound – Logos
Seasons - Undone
Health – Get Color
Tara Jane O”Neill – A Ways Away
The XX – XX
Talbot + Deru – Genus
Air – Love 2
The Whitest Boy Alive - Rules
Harmonic 313 – When Machines Exceed Human Intelligence
St. Vincent – Actor
Ben Frost – By The Throat
Mountains – Choral
The Gentleman Losers – Dustland
Porn Sword Tobacco – Everything Is Music To The Ear
Lukid – Foma
Lee Fields & The Expressions – My World
Thomasz Bednarczyk – Let’s Make Better Mistakes Tomorrow

quote:

Op dinsdag 22 december 2009 23:06 schreef zodiakk het volgende:
Sleepy Town Manufacture & Unit 21 – No Traces
Yagya – Rigning
Shackleton – Three EP’s
Peter Broderick & Machinefabriek – Blank Grey Canvas Sky
Infinite Scale – Ad Infinitum
Grizzly Bear - Veckatimest
Mocky – Saskamodie
Patrick Watson – Wooden Arms
Junior Boys – Begone Dull Care
Alva Noto – Xerrox Vol. 2
Hildur Gudnadottir – Without Sinking
Bibio – Ambivalence Avenue
Atlas Sound – Logos
Seasons - Undone
Health – Get Color
Tara Jane O”Neill – A Ways Away
The XX – XX
Talbot + Deru – Genus
Air – Love 2
The Whitest Boy Alive - Rules
Harmonic 313 – When Machines Exceed Human Intelligence
St. Vincent – Actor
Ben Frost – By The Throat
Mountains – Choral
The Gentleman Losers – Dustland
Porn Sword Tobacco – Everything Is Music To The Ear
Lukid – Foma
Lee Fields & The Expressions – My World
Thomasz Bednarczyk – Let’s Make Better Mistakes Tomorrow

Choral (Mountains) is heel lekker ja. Het had niet veel gescheeld of deze stond ook in mijn lijstje.
Foma (Lukid) is 1 van mijn favoriete platen van de afgelopen 5 jaar; hij komt alleen uit 2008 dacht ik.

Zo, al mijn aangeschafte platen uit 2009 volgens traditie weer in volgorde gezet en dat levert dit jaar deze lijst op:

65. MITSOOBISHY JACSON – The Confusion Of A.C. Schicksal 1927-1973
Een tegenvaller, helaas. Waar deze superband, bestaande uit Mauro Pawlowski, Pascal Deweze en Peter Houben, voorheen geweldige liedjesalbums maakte, daar is dit een meer instrumentale plaat. Daardoor is het ook meer een verzameling miniatuurtjes en half uitgewerkte ideeën. Zonde, maar kan niet tippen aan hun werk van enkele jaren terug!

64. CREATURE WITH THE ATOM BRAIN – Transylvania
De band rond Aldo Struyf komt hier met een verzameling interessante rocksongs, met muzikale bijdragen van vrienden als Mark Lanegan, Chris Goss en Pascal Deweze. Toch is het vooral een stemmingsplaat, die je niet al te vaak voor de lol opzet. Moeilijk album, dat dus vooral op de donkere sfeer steunt.

63. MEGAPUSS – Surfing
Tja, wat moet je hier nu weer mee? Devendra Banhart en Gregory Rogove vormen samen dit duo en dit lijkt vooral een hobbyproject. Zo moet je het ook zien. Bepaald aardige folksongs of jaren zestig rock worden afgewisseld met flauwe onderbroekenlol, zoals in het nummer A Gun On His Hip And A Rose On His Chest, waarin een hele lijst mensen en dingen genoemd worden die in hun achterste genomen moeten worden. De leuke momenten koesteren dus, het is immers een hobbyproject.

62. HJALTALÍN – Sleepdrunk Seasons
In eigen land al bekend, maar dit jaar door Excelsior ook in Nederland uitgebrachte plaat van een IJslandse band, die een soort sprookjesmuziek maken zoals je dat van pakweg Sigur Rós gewend bent. Maar dan ook met vrouwelijke vocalen. Een dromerige plaat, die echter te weinig wakker schudt.

61. M. WARD – Hold Time
Mooie plaat van de Amerikaanse singer / songwriter, die ambachtelijke songs kan schrijven. Daarbij ontbreekt het soms aan nummers die je echt de oren doen spitsen, al is het allemaal vakwerk wat hij hier aflevert. Inclusief fraai duet met Lucinda Williams.

60. THE LEMONHEADS – Varshons
Een coverplaat. De gitaarpophelden die in de jaren negentig enkele monumentale songs afleverden, doen hier nummers van anderen. Dat levert aardige momenten op, bijvoorbeeld als Leonard Cohen, Gram Parsons en Christina Aguilera een vertolking krijgen door Dando en de zijnen. Die zelfs verrassen met een nummer van Arling & Cameron, waarbij Kate Moss zelfs mag mee zingen. Een coverplaat zoals je die kunt verwachten, dus met sterke en zwakke momenten.

59. LIGHTS – Rites
Merkwaardig album. De dames en heer spelen een aantal interessante songs, waarin altijd wel iets onverwachts gebeurt of kan gebeuren. Te vaak lijken ze zelf echter ook het idee te missen welke kant men op wil, al valt er genoeg te genieten. Toch is het tekenend dat een Fleetwood Mac-cover de beste indruk maakt, al is het over de hele linie een leuk plaatje te noemen.

58. ANA EGGE – Road To My Love
Wat is een muziekjaar zonder een fijne alt. countryplaat van vrouwelijke makelij? Ana Egge tekent er dit jaar voor. Fijne songs, die wat aan Lucinda Williams doen denken. Uiteraard is Egge nog niet zover als die zangeres, maar ze weet op dit album zeker te bekoren.

57. CLUB DIANA – Brand
Dit album werd, onbedoeld, het laatste album van Club Diana zoals men begon. Zanger Marcel Brand beroofde zich kort voor de release van de plaat van het leven. Wat achterblijft is wederom een proeve van bekwaamheid in de vorm van dertien gitaarpopliedjes op een niveau waar Nederland trots op mag zijn. Nummers die, in de wetenschap van het drama rond Brand, ook voor een brok in de keel kunnen zorgen.

56. CHARLOTTE HATHERLEY – New Worlds
De gitariste van Ash timmert solo behoorlijk aan de weg. Ze brengt hier een collectie interessante songs, waarop de geest van David Bowie en Blondie rondwaart. De ene keer doeltreffend en poppy, de andere keer vol spanningsopbouw. Interessant plaatje!

55. MEINDERT TALMA – Tamango
Meindert Talma in het Engels! Niet dat de boomlange droogkomiek zelf nummers zingt, want dat laat hij succesvol over Jurgen Veenstra en Klaske Oenema, wiens stemmen prachtig bij elkaar kleuren. Talma verzorgt de muziek en af en toe wat achtergrondzang op deze soundtrack bij een film over een reiziger vol herinneringen aan zijn geliefde.

54. ANIMAL COLLECTIVE – Merriweather Post Pavillion
Plaat die overal hoge ogen gooit. De band zou steeds meer opschuiven richting liedjes, maar die zitten wat mij betreft nog te vaak verscholen achter de experimenten. Enkele prima songs vallen op, maar die grote plaat hoor ik er persoonlijk niet in.

53. RICKY KOOLE – Harmonium Live
De actrice en vriendin van de tot popprofessor uitgeroepen Leo Blokhuis blijkt prima te kunnen zingen. Samen met haar Leo zocht zij een aantal songs uit die wat hen betreft meer aandacht verdienden en daarmee trokken ze langs de theaters. Dit album is er de weergave van. Koole en Blokhuis hebben smaak en tekenen dus voor een verrassend leuke plaat!

52. MATTHEW SWEET AND SUSANNA HOFFS – Under The Covers vol. 2
Coverplaat. Dan weet je dus dat er enkele goede vertolkingen op zullen staan en een paar mindere, die weinig toevoegen aan het origineel. In vergelijking tot de eerste plaat van dit duo, waarop de jaren zestig centraal stonden, is dat laatste op deze plaat meer aan de orde. Af en toe weten Sid & Susie, zoals ze zich noemen, wel te prikkelen bij hun ode aan de jaren zeventig. Op naar deel drie!

51. KAREN O & THE KIDS – Where The Wild Things Are
De zangeres van Yeah Yeah Yeahs verzorgt de soundtrack bij de tekenfilm en doet dat op bepaalde momenten zeer sterk. Er staat een aantal zeer pakkende en prima songs op deze plaat, maar er zijn ook enkele overbodige experimenten en tussendoortjes.

50. FOREIGN BORN – Person To Person
Leuke gitaarpopplaat van een Amerikaanse band rond de zanger met de vreemde naam Matt W. Popieluch. Zomerse, catchy nummers met ruimte voor opzwepende ritmes. De heren sluiten moeiteloos aan bij de populaire bands die een dergelijk geluid omarmd hebben.

49. ANNI ROSSI – Rockwell
Met wat fantasie zou je Anni Rossi kunnen vergelijken met Joanna Newsom. Ze heeft ook een hoge zangstem, die zowel mensen kan irriteren als aanspreken. Waar Newsom de harp pakt als onderscheidend instrument, daar bespeelt Rossi de viool. Het levert een leuk plaatje op, inclusief cover van Ace of Base, wie kent ze nog? Zo goed als Newsom is Rossi echter (nog) niet.

48. ANDRÉ MANUEL & DE KETTERSE FANFARE – Tjuup
Nadat Manuel met zijn nieuwe band al een sterke plaat afleverde, waarop zijn eigen oudere werk een wat stevigere achtergrond kreeg, was het nu tijd voor een volledig nieuw album. De kracht van Manuel zit nog altijd in zijn verrassende teksten en zijn voordracht. Het maakt van Tjuup weer een interessante plaat.

47. RAY DAVIES – The Kinks Choral Collection
Een simpel idee: Davies zingt nummers van zijn band The Kinks en doet dat met behulp van een koor. Dit levert interessante vertolkingen op van zijn legendarische nummers, al blijft de vraag staan wat het nu eigenlijk toevoegt aan de fantastische originelen. De kwaliteit van Waterloo Sunset of Celluloid Heroes rechtvaardigt een hogere klassering, maar nieuw is het allemaal niet. Wel leuk, maar dat telt niet altijd in jaarlijsten.

46. MARIA TAYLOR – Lady Luck
Maria Taylor maakte al twee albums met fijne luisterpop, waarop haar fraaie stem goed tot zijn recht komt. Daarop stond dan eigenlijk ook steevast één uitschieter, die de rest van de plaat deed verbleken. Ook nu werkt de voormalig zangeres van Azure Ray al dan niet bewust volgens dat recept. Luister over jaren nog naar 100,00 Times en regelmatig naar de rest!

45. REGINA SPEKTOR – Far
Regina Spektor kruipt op dit album nog wat meer richting de radio en verder weg van haar indrukwekkende oudere werk. Dat levert een album op met de nodige pianosongs, waarop haar fraaie zang alle ruimte krijgt. Ze verdient zo ongeveer wel een radiohitje, ondanks dat ik liever haar oudere, wat minder gepolijste werk hoor.

44. A.C. NEWMAN – Get Guilty
De songsmid van The New Pornographers deed het dit jaar weer eens zonder zijn vaste band. Heel veel verschil maakt dit niet voor het geluid van de songs, want Newman weet als geen ander hoe je pakkende popsongs moet schrijven. Hooguit mis je Neko Case en Dan Bejar, maar ook zonder hen is dit weer een leuke plaat geworden.

43. ANNE SOLDAAT – In Another Life
Na het stoppen van Daryll-Ann zijn de belangrijkste leden van die band, Jelle Paulusma en Anne Soldaat, bepaald niet in een gat gevallen. Paulusma bracht al twee interessante platen uit, Soldaat volgde dit jaar met zijn tweede. Opereerde hij eerst nog onder de noemer Do-The-Undo, nu koos hij voor zijn eigen naam. Samen met de Amerikaan Jason Falkner maakte hij een mooie plaat vol fraaie luisterliedjes en af en toe nog een wat springerige bijdrage. Er is leven na Daryll-Ann!

42. THE BLACK HEART PROCESSION – Six
Vrolijke lui zijn het niet, die mannen van The Black Heart Procession. Ook op hun, hoe kan het ook anders, zesde plaat is het weer één en al ellende. De songs schrijden voort en hebben een inktzwarte sfeer. Denk aan Low, maar dan nog veel mistroostiger. Of aan een treurwilgenversie van The Bad Seeds. Mooi is het wel!

41. THE MADD – Are Pretty Quick!
The Madd verraste met Ongeneeslijk Beat, een heerlijk plaatje vol sixtiesmuziek. De opvolger is een mengeling van dit soort onbevangen werkstukjes en een wat meer richting een groter publiek mikkend geluid. The Madd staat duidelijk op een kruispunt en moet nog een geschikte richting kiezen. Aanstelijke songs blijven ze echter wel schrijven!

40. THE MOUNTAIN GOATS – The Life Of The World To Come
Een nieuw hoofdstuk uit het rijke oeuvre van John Darnielle. Op deze plaat zijn de bijtende gitaarsongs vol relatie- en levensleed minder talrijk aanwezig, omdat er meer ruimte is voor de piano. Dit is een goede keuze, omdat nu blijkt dat Darnielle in staat is ontroerende songs te schrijven. Hij benadert hier bij vlagen zijn beste platen. Overigens heeft hij alle songs vernoemd naar bijbelverzen.

39. DAYNA KURTZ – American Standard
De Amerikaanse met de indrukwekkende stem is terug met een album waarop ze nieuw, eigen werk combineert met covers. Of dat allemaal standaardsongs uit de Amerikaanse popgeschiedenis zijn valt te betwijfelen, Nummers van Paul Westerberg en Elliott Smith zijn echter wel prima gekozen. Kurtz blijft een eigenzinnige artieste van hoog niveau.

38. DEVENDRA BANHART – What Will We Be
De soloplaten van Banhart hebben eigenlijk altijd hetzelfde probleem. Ze zijn of te lang, omdat de creatieve zanger met baard al zijn ideeën erin wil proppen, of ze zijn te wisselvallig. Dat laatste steekt ook hier weer de kop op, want Banhart wisselt sterke nummers over zijn oude liefde of juist zijn nieuwe vlam af met minder beklijvende niemendalletjes.

37. SWAN LAKE – Enemy Mine
Het supertrio Dan Bejar, Spencer Krug en Carey Mercer is terug om de krachten te bundelen. Dit levert weer de nodige spannende songs op, waarin altijd wat gebeurt en waarin de heren het beste in elkaar naar boven halen. Niet altijd even makkelijk luisterbaar, maar wel altijd interessant.

36. JOHAN – 4

De vierde van Johan, waarop Jacco de Greeuw zijn bandleden ook ruimte gaf om inbreng te hebben in het geheel, bleek achteraf de laatste. Dan neemt de band afscheid op hoog niveau, want ook op 4 staan weer sterke, melodieuze gitaarsongs. Niet zo briljant als destijds op Pergola, maar dat hoeft ook niet.

35. ST. VINCENT – Actor
Annie Clark brengt opnieuw een collectie fijne songs, die op het randje van folk en rock balanceren. Waarbij ook ruimte is voor enkele dansbare elementen. Sterke songs als Actor Out Of Work en Save Me From What I Want laten horen dat ze nog altijd een begenadigd componiste is, die nergens uit de bocht vliegt.

34. HOPE SANDOVAL & THE WARM INVENTIONS – Through The Devil Softly
Het duurde even voor de gewezen zangeres van Mazzy Star weer met nieuw werk op de proppen kwam. Liefst acht jaar zit er tussen haar vorige plaat met The Warm Inventions en deze. De formule is in al die jaren niet gewijzigd. Sandoval zingt nog altijd dromerige popsongs met haar zwoele stem en doet dat beurtelings akoestisch en versterkt. Fijne luistertrip!

33. MONSTERS OF FOLK – Self Titled
Een supergroep, zo wordt Monsters Of Folk genoemd. Niet gek, gezien de aanwezigheid van M. Ward, Conor Oberst van Bright Eyes, Mike Mogis en Yim Yames, die zich bij My Morning Jacket nog gewoon Jim James noemde. Met name Oberst blijkt geïnspireerd door de samenwerking, gezien zijn bijdragen aan dit album. Niet alle nummers zijn even sterk, maar een geslaagde samenwerking is het zeker.

32. THE GASOLINE BROTHERS – Tsk!
Daar zijn de Utrechtse broertjes weer. Debuut Hm! was al erg leuk en deze plaat borduurt voort op dat geluid. Nog steeds zijn bands als Pavement en Guided By Voices belangrijke invloeden, net als de jaren zestig. Die renners in de Tour de France hadden mindere bands kunnen kiezen om te omarmen afgelopen zomer!

31. NEKO CASE – Middle Cyclone
De zangeres met de orkaanstem raast weer voorbij. Waar ze in New Pornographers moeiteloos over de gitaarmuren van de band klimt, daar is ze solo vaak wat ingetogener en meer op country gericht. Op dit album blaast ze echter ook af en toe flink door de luidsprekers heen. Luisteren naar Neko Case is vooral genieten van haar Stem en dat kan ook nu weer zonder problemen, al was haar vorige plaat beter.

30. ANDREW BIRD – Noble Beast
Een interessante vogel, deze Andrew. Hij schrijft fraaie liedjes en kan schitterend fluiten. Dat levert ook op Noble Beast weer fraaie momenten op, zoals opener Oh No. Bird weet hoe je een nummer moet schrijven en zingt als altijd goed, terwijl ook de teksten weer interessant zijn. Mooie muziek!

29. TOM PINTENS – Winter Maakt Ons Vrolijk
De tweede Nederlandstalige plaat van voormalig Zita Swoon-bandlid Pintens mag er weer wezen. Fijne luisterliedjes, met goede teksten van vriendin Ellen Schoenaerts. De Vlaamse tongval van Pintens geeft het geheel iets vriendelijks mee. Waarbij hij in één van de nummers het sombere meisje Loesje wijst op de fraaie dingen in haar omgeving, zoals de muziek van Ramses Shaffy.

28. AIDAN MOFFAT & THE BEST-OFS – How To Get To Heaven From Scotland
De brombeer van Arab Strap is weer terug en deze keer met een liedjesplaat. Moffat is heerlijk zichzelf, als hij murmelt over mislukte liefdesavonturen en drank. Zijn verhalen over het Schotse nachtleven blijven boeien, zeker als zijn band er een prima muzikale omlijsting bij verzorgt. Bovendien lijkt hij ergens oprecht verliefd en wie had dat ooit durven denken?

27. JESSICA LEA MAYFIELD – With Blasphemy So Heartfelt
Talentvolle zangeres, die werd ontdekt door Dan Auerbach van The Black Keys. Hij hielp haar bij het verwezenlijken van haar eerste plaat, waarop ze haar emotioneel klinkende folk en countrysongs mag laten horen. Haar soms verveeld klinkende zang is een sterke troef van een goed debuut.

26. ANTONY & THE JOHNSONS – The Crying Light
Gezien alle hoge verwachtingen kon deze nieuwe van Antony eigenlijk alleen tegenvallen. Dat doet hij toch niet, want ook hier brengt de zanger met de fantastische stem weer een aantal prachtsongs ten gehore. Toch is het materiaal over de hele linie genomen net wat minder sterk dan op de twee voorgangers, die niet minder dan geniaal waren. Het is nu dus gewoon een prima plaat, in plaats van een meesterwerk.

25. ALELA DIANE – To Be Still
Alela Diane verraste enkele jaren geleden met The Pirate’s Gospel en dus waren de verwachtingen rond deze plaat hoog. Die maakt ze waar, want opnieuw is hier een collectieve fijne folksongs, gebracht met haar heldere stemgeluid. De opzwepende ritmes van de voorganger zijn verdwenen, maar Diane laat horen een blijvertje te zijn.

24. THE BONY KING OF NOWHERE – Alas My Love
Achter dit merkwaardige alias gaat de Belg Bram Vanparys schuil. Hij brengt een prima album vol mooie gitaarsongs, waarin de geest van “de oude” Radiohead af en toe rondwaart. Breekbare songs over de strijd van Vanparys tegen zijn angsten en frustraties. Schitterend debuut!

23. GRIZZLY BEAR – Veckatimest
De sterke troef van deze band zit hem in de hemelse samenzang. Dit levert een aantal werkelijk schitterende songs op, zoals While You Wait For The Others. Daarop laat Grizzly Bear horen waarom werkelijk iedereen de band dit jaar leek te omarmen. Niet alle nummers zijn van dat niveau, maar dit is zeker een fijne plaat.

22. SOAP & SKIN – Lovetune For Vacuum
Het Oostenrijkse meisje Anja Plaschg, pas negentien jaar oud, debuteert ijzersterk met een melancholisch, beklemmend en soms bijna deprimerend album. Door haar zang zou je kunnen denken aan een CocoRosie met tienerproblemen en de rol van de piano is ook opmerkelijk.

21. THE FIERY FURNACES – I’m Going Away
Het volgende deel in de serie albums van Matt & Eleanor Friedberger. Opnieuw zijn alle kenmerkende aspecten aanwezig. De aparte teksten, de fraaie zang van Eleanor, de bruuske wendingen, de plotse verrassingen. Toch neigt deze plaat meer naar “gewone” liedjes dan de vorige en dat is soms ook wel eens leuk.

20. WILCO – Wilco (The Album)
Wilco brengt op deze plaat een staalkaart van alles wat men de afgelopen jaren heeft geprobeerd, zou je kunnen zeggen. Er zijn eenvoudigere liedjes met een countrytintje, er zijn rockers en er zijn nummers die wat ingewikkelder in elkaar zitten. Dit is een mooie revanche na het zwakkere Sky Blue Sky!

19. ROOSBEEF – Ze Willen Wel Je Hond Aaien Maar Niet Met Je Praten
Roos Rebergen brengt een collectie aparte Nederlandstalige songs. Haar teksten zijn bijzonder, omdat ze eigenlijk doeltreffend en simpel zijn, maar daardoor juist af en toe een bijzondere lading mee krijgen. Haar stem is er één uit de categorie haten of liefhebben, hetgeen haar muziek nog een extra tintje meegeeft. Opmerkelijk werkstuk van eigen bodem!

18. KATZENJAMMER – Le Pop
Deze Noorse dames knallen op dit album alle kanten uit. Folk, een beetje rock, pop, soms bijna chanson en af en toe een soort van zeemanskoortjes. Het klinkt allemaal prima en zorgt voor een plaat waar je met een glimlach naar kunt luisteren.

17. MARTHA WAINWRIGHT – Sans Fusils, Ni Souliers, À Paris
Waar broer Rufus al eens een album met nummers van Judy Garland deed, daar komt Martha Wainwright nu met een vijftiental vertolkingen van Edith Piaf. Door haar intense voordracht en sterke inlevingsvermogen tilt ze deze songs naar grote hoogte. Schitterend geslaagd project!

16. MOSS – Never Be Scared / Don’t Be A Hero
Moss is terug na het sterke debuut The Long Way Back en heeft zich sindsdien behoorlijk ontwikkeld. Destijds grossierde Mariën Dorleijn in fraaie gitaarpop, precies in de lijn van de Excelsior-artiesten. Het goede van toen is behouden en daar is een vleugje dansbaarheid aan toegevoegd. Dit levert een bijzonder sterke plaat op!

15. THE LOW ANTHEM – Oh My God, Charlie Darwin
Rammelfolk, ruimte voor country, een stukje blues, een knipoog naar Tom Waits. Het komt allemaal voorbij op dit album van The Low Anthem, dat daardoor een interessant en gevarieerd werkje is geworden. Songs als To Ohio en Charlie Darwin laten hun klasse horen.

14. LIGHTNING DUST – Infinite Light
Amber Webber en Josh Wells van Black Mountain komen met een prachtige plaat vol folkmuziek met piano- en vioolbegeleiding. De sterk melodieuze songs worden door de trillende stem van Webber naar grote hoogte gebracht. Een verrassend sterk album van, niet verrassend, het Jagjaguwar-label.

13. ISBELLS – Self Titled
De Belg Gaëtan Vandewoude komt hier met negen songs in iets meer dan een half uur. Een half uur waarin zijn verstilde, schitterende nummers om aandacht schreeuwen. Denk Elliott Smith, Nick Drake en Bon Iver. Melancholieke folk die voor kippenvel zorgt.

12. GOD HELP THE GIRL – Self Titled
Stuart Murdoch maakte een soundtrack voor een film die nog moet komen. Daarbij liet hij diverse zangeressen, van wie Catherine Ireton een heuse ontdekking genoemd mag worden, zijn songs zingen. Die doen denken aan Belle & Sebastian, maar dan met vrouwelijke zang en een enorm orkest erbij. Zeer geslaagd, want de songs nestelen zich snel in je hoofd en zitten goed in elkaar!

11. MUMFORD & SONS – Sigh No More
De rasperige stem van Marcus Mumford, de folksongs die doen denken aan The Pogues, de fraaie samenzang in diverse stukken… Mumford & Sons heeft genoeg troeven om te boeien op dit Sigh No More en levert een knappe plaat af, die zowel kan ontroeren als enthousiast kan laten meedeinen en zingen.

10. COPARCK – A Dog And Pony Show
De band rond Odilo Girod is weer terug met een sterk album. Girod heeft zijn nummers meer opgebouwd volgens het model van de enige bescheiden radiohit The World Of Tomorrow, zodat ze sneller beklijven. Toch zijn het nog altijd de warme, melodieuze stukken en de getergde zang van Girod die van Coparck de meest Vlaamse band van Nederland maken en tegelijkertijd een band waar we erg trots op mogen zijn!

9. MAGNOLIA ELECTRIC CO. – Josephine
Jason Molina is weer terug met een plaat vol beklemmende, desolate liedjes. Vanaf opener O! Grace word je meegenomen langs een verzameling fraaie treurnummers, die nog het meest op Americana lijken. Recht uit het hart, recht naar het hart!

8. DEZ MONA – Hilfe Kommt
Hoe moet je een geweldige voorganger als Moments Of Dejection Or Despondency evenaren? Wel, de band rond de geweldige zanger Gregory Frateur weet het. Dez Mona keert terug naar waar het ooit begon. De bassist Nicolas Rombouts begeleidt Frateur, wiens warme soulvolle huilstem deze keer minder vaak mensen de gordijnen zal injagen, en pas daarna wordt gekeken welke instrumenten er nog meer worden ingezet. Een keuze die prima uitpakt, want dit is weer een prachtalbum!

7. SUNSET RUBDOWN – Dragonslayer
Spencer Krug is in topvorm op dit album. Zijn intense zang laat de nummers zorgt voor rillingen op de rug en zijn band laat de muziek lekker zwieren. Het maakt van nummers als Silver Moons en Nightingale / December Song eigenlijk niets minder dan klassiekers. Een titel waar dit album ook best aanspraak op mag maken.

6. PJ HARVEY & JOHN PARISH – A Woman A Man Walked By
Parish & Harvey zijn niet van plan om het de luisteraar heel makkelijk te maken op hun tweede samenwerkingsverband. Parish zorgt voor de spannende muzikale omlijsting, waarin Polly moeiteloos haar ei kwijt kan. Gewoon mooi zingend, blaffend als een hond, krijsend als een oude heks of lieflijk kwelend als een klein meisje, het komt allemaal langs en het blijft boeien!

5. TEGAN AND SARA – Sainthood
De tweeling besloot om niet voort te borduren op het wat ingetogenere werk van The Con, maar weer meer richting powerpop te gaan en daarbij ook de dansvloer niet te schuwen. Het levert een plaat op die even moet groeien, maar daarna weer even pakkend is als altijd. De samenzang van de dames is nog altijd een sterke troef, terwijl ook de individuele aanpak goed naar voren komt.

4. CHRIS CHAMELEON – Kyk Hoe Lyk Ons Nou
Na het fraaie Ek Vir Jou is de Zuid-Afrikaanse stemkunstenaar weer terug met een prima album. Chameleon zorgt voor springerige nummers (Apie), voor een fraai duet met Lianie May (Grootste Geskenk(/i]) en de bekende sterke popsongs als [i]Lucille en Ek Kan Nie Wag Nie. Dit alles weer met zijn bijzondere stem en dus zorgt hij opnieuw voor een fraaie plaat.

3. FRANZ NICOLAY – Major General
New Yorker Franz Nicolay wil naast zijn werk in de band The Hold Steady ook zelf aan de weg timmeren. Dat lukt hem prima met dit eclectische werkstuk, waarin hij elke stijl probeert die hem op dat moment aanspreekt. Van punk tot rock tot zwaar aangezet drama in de lijn van Dresden Dolls. Nicolay overtuigt eigenlijk bij elke poging en dat maakt dit Major General tot één van de leukste platen van 2009!

2. FLORENCE + THE MACHINE – Lungs
Florence Welch heeft een geweldige stem. Dat laat ze op dit debuut dan ook horen. Haar muziek heeft iets dromerigs, als ware Florence een dochter van Kate Bush, maar kent ook het nodige drama. Florence schrikt ook niet terug voor een portie bombast, simpelweg omdat ze met haar stem alles aankan. Ze zwiert over haar nummers en komt altijd weer veilig op de grond. Moordgriet!

1. JOE GIDEON & THE SHARK – Harum Scarum
Gideon Joe Seifert besloot om samen met zijn zus Viva een plaat te maken. Hij zingt, speelt gitaar en bas en zij drumt en bespeelt de toetsen. Ook zorgt ze voor de tweede stem op een plaat die klinkt als een kruising tussen Nick Cave, The Kills en The Velvet Underground of meer specifiek de praatzang van Lou Reed. Het geheel kan betiteld worden als rauwe bluesrock, waarin vooraf nooit in te schatten is welke weg men in gaat slaan. Boeiend van begin tot eind!

oooeh mooi lijstje, en leuke omschrijvingen! Vele albums die ik niet kende die ik meteen uit ga proberen!

Ik denk dat ik mijn lijst vanavond ook wel klaar heb.

Paar opvallend hoog en laag methodmich We gaan wel een aantal dubbelen.

quote:

Op woensdag 23 december 2009 11:11 schreef teknomist het volgende:

[..]

Choral (Mountains) is heel lekker ja. Het had niet veel gescheeld of deze stond ook in mijn lijstje.

Dan is Alva Noto die ook in zijn llijstje staat zeker een aanrader als je die al niet kende.

quote:

Op woensdag 23 december 2009 16:59 schreef trebremmit het volgende:

[..]

Dan is Alva Noto die ook in zijn llijstje staat zeker een aanrader als je die al niet kende.

Die ken ik al, ben een groot Raster-Noton liefhebber. Liedgut van Atom^TM was ook een sterke plaat dit jaar.

Mooie lijst, Methodmich. Al begrijp ik toch niet wat iedereen met Mumford and Sons heeft...

quote:

Op woensdag 23 december 2009 16:55 schreef ranja het volgende:
Ik denk dat ik mijn lijst vanavond ook wel klaar heb.

Paar opvallend hoog en laag methodmich We gaan wel een aantal dubbelen.

Welke vond je de opvallendste(n)?

Roosbeef, Sid & Susie staan laag. The Madd hoger dan ik op basis van je 'de eerste was beter' had verwacht.

Nou ja, de eerste was bij mijn toen nummer tien in de lijst over dat jaar, dus er zit wel een verschil in.

Roos toch keurig top 20. Had haar begin van het jaar wel wat hoger staan, maar er zijn nog wat platen gekomen die ik toch net beter vond. Al vond ik het best lastig dit jaar, want bij 11-20 staan ook zat platen die ik eventueel in de top tien had gewild.

Daar heb ik ook last van Vooral ook albums waar een paar geweldige nummers op staan en die je wel hoog wil zetten maar als je het hele album beschouwt horen ze toch lager.