R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Op mijn werk zeg ik zeg altijd "morgen" op de meest kort mogelijke manier. Dan hoef ik het woord "goed" niet uit mijn mond te gooien en voldoe je toch nog een beetje aan bepaalde sociale wenselijkheid. Maar vind het eigenlijk raar om continu mensen te groeien die je toch regelmatig ziet.
Ik wilde net wat over sociale wenselijkheid of liever gezegd verwachtingen zetten maar dat laat ik maar achterwege. Ehm.. Hoe zit dat met begroeten met 3 zoenen trouwens.. Vind ik ook zoiets raars. Maar bij sommige mensen is dat gewoonte. Of 3 zoenen of een knuffel bij afscheid? Soms is t gewoonte, soms is t erg fijn 
maar soms ook gewoon ongemakkelijk. Zo zat ik laatst bij iemand in de auto die dan ook een knuffel of 3 zoenen verwacht ter afsluiting. Heb helemaal niets met die gozer juist omdat dat andersom wel zo is. Maar dan denk ik ook, tsja.. Knap lullig als ik uitstap zonder een wijze van afscheidsgroet.. Dus dan wordt t een verplichting.
Ingewikkeld hoor
maar soms ook gewoon ongemakkelijk. Zo zat ik laatst bij iemand in de auto die dan ook een knuffel of 3 zoenen verwacht ter afsluiting. Heb helemaal niets met die gozer juist omdat dat andersom wel zo is. Maar dan denk ik ook, tsja.. Knap lullig als ik uitstap zonder een wijze van afscheidsgroet.. Dus dan wordt t een verplichting.Ingewikkeld hoor
Even iets heel anders, hoe assertief zijn jullie over t algemeen?
Ik heb zoooon zin om eens flink tegen wat schenen te schoppen! Mijn leiding loopt over mij heen, mijn ex loopt te zieken, waardoor ik als ik niet op pas flink in de problemen kom.. Maar ik laat t ook allemaal gebeuren. Ik ben veels te lief. Een voorbeeldje, ruzie met mijn ouders omdat ik nooit rond kwam in t verleden. Echt flínke ruzie! En in plaats van dat ik opbiecht dat mijn ex verslaafd was/is, slik ik dat in en neem hem in bescherming. En wat krijg ik terug van hem, een grote bek en een zoek t maar uit.
Ik voelde me vandaag al de hele dag zwaar klote, en t wordt alleen maar erger de laatste tijd. Ik dacht dat t kwam omdat ik teveel negatieve prikkels opving, maar in wezen heb ik gewoon oorlog met twee interne persoontjes: Het lieve meisje dat t iedereen naar zn zin wil maken en met iedereen wil mee denken, en de assertieve bitchy kant in mij die niet overzich heen laat lopen. T lieve meisje overheerst nu nog maar de tweede kant borrelt steeds een beetje meer op en staat op knappen..
Nog ff en er gaan koppen rollen..
Puntje van aandacht is dat ik één keer in mijn leven aan mijzelf dacht, aan mijn eigen geluk, en daarbij ook direct mijn ex' zn hart had gebroken. Dat heeft mij ook erg veel pijn gedaan. Kwartje wil nog niet vallen dat hij verder is gegaan en ik beter ervan ben geworden dat ik dus bést wel vaker voor mezelf mag kiezen.
Ik heb zoooon zin om eens flink tegen wat schenen te schoppen! Mijn leiding loopt over mij heen, mijn ex loopt te zieken, waardoor ik als ik niet op pas flink in de problemen kom.. Maar ik laat t ook allemaal gebeuren. Ik ben veels te lief. Een voorbeeldje, ruzie met mijn ouders omdat ik nooit rond kwam in t verleden. Echt flínke ruzie! En in plaats van dat ik opbiecht dat mijn ex verslaafd was/is, slik ik dat in en neem hem in bescherming. En wat krijg ik terug van hem, een grote bek en een zoek t maar uit.
Ik voelde me vandaag al de hele dag zwaar klote, en t wordt alleen maar erger de laatste tijd. Ik dacht dat t kwam omdat ik teveel negatieve prikkels opving, maar in wezen heb ik gewoon oorlog met twee interne persoontjes: Het lieve meisje dat t iedereen naar zn zin wil maken en met iedereen wil mee denken, en de assertieve bitchy kant in mij die niet overzich heen laat lopen. T lieve meisje overheerst nu nog maar de tweede kant borrelt steeds een beetje meer op en staat op knappen..
Nog ff en er gaan koppen rollen..
Puntje van aandacht is dat ik één keer in mijn leven aan mijzelf dacht, aan mijn eigen geluk, en daarbij ook direct mijn ex' zn hart had gebroken. Dat heeft mij ook erg veel pijn gedaan. Kwartje wil nog niet vallen dat hij verder is gegaan en ik beter ervan ben geworden dat ik dus bést wel vaker voor mezelf mag kiezen.
Hmm..dat met die 3 zoenen vind ik soms niks..soms geef ik er liever maar 1 of geen..hangt van de persoon af. En zowieso ben ik eerlijk ik heb niet echt veel met knuffels behalve echt mijn familie(waar ik een sterke band mee heb) maar ook niet echt veel..meestal gewoon die standaard zoenen.quote:Op maandag 30 november 2009 23:16 schreef Cassandra87 het volgende:
Ik wilde net wat over sociale wenselijkheid of liever gezegd verwachtingen zetten maar dat laat ik maar achterwege. Ehm.. Hoe zit dat met begroeten met 3 zoenen trouwens.. Vind ik ook zoiets raars. Maar bij sommige mensen is dat gewoonte. Of 3 zoenen of een knuffel bij afscheid? Soms is t gewoonte, soms is t erg fijn
Ingewikkeld hoor
Maar verder heb ik er ook niet echt veel mee...soms sta ik op en vergeet ik de zoentjes te geven aan mn ma..en die vind dat niet leuk en kan zo over ouwehoeren(om ff bot te zijn). Dus meestal toch maar verplicht die zoentjes.
Dit weet ik niet..ik geloof dat ooit bij een uitzendbureau een assertiviteitstest heb moeten doen..om een baan in de IT kant te zoeken...en ze vonden dat dat nog wat beter kon.quote:Op maandag 30 november 2009 23:29 schreef Cassandra87 het volgende:
Even iets heel anders, hoe assertief zijn jullie over t algemeen?
Ik heb zoooon zin om eens flink tegen wat schenen te schoppen! Mijn leiding loopt over mij heen, mijn ex loopt te zieken, waardoor ik als ik niet op pas flink in de problemen kom.. Maar ik laat t ook allemaal gebeuren. Ik ben veels te lief. Een voorbeeldje, ruzie met mijn ouders omdat ik nooit rond kwam in t verleden. Echt flínke ruzie! En in plaats van dat ik opbiecht dat mijn ex verslaafd was/is, slik ik dat in en neem hem in bescherming. En wat krijg ik terug van hem, een grote bek en een zoek t maar uit.
Ik voelde me vandaag al de hele dag zwaar klote, en t wordt alleen maar erger de laatste tijd. Ik dacht dat t kwam omdat ik teveel negatieve prikkels opving, maar in wezen heb ik gewoon oorlog met twee interne persoontjes: Het lieve meisje dat t iedereen naar zn zin wil maken en met iedereen wil mee denken, en de assertieve bitchy kant in mij die niet overzich heen laat lopen. T lieve meisje overheerst nu nog maar de tweede kant borrelt steeds een beetje meer op en staat op knappen..
Nog ff en er gaan koppen rollen..
Puntje van aandacht is dat ik één keer in mijn leven aan mijzelf dacht, aan mijn eigen geluk, en daarbij ook direct mijn ex' zn hart had gebroken. Dat heeft mij ook erg veel pijn gedaan. Kwartje wil nog niet vallen dat hij verder is gegaan en ik beter ervan ben geworden dat ik dus bést wel vaker voor mezelf mag kiezen.
Verder worden bij die testen die ik nu aan 't doen ben bij de psych geloof 'k assertiviteit gemeten.
Toen ik werkte zei ik meestal wel goedemorgen of goedendag..maar soms ook niet..;t hangt ervanaf hoe druk de ander het heeft..en mijn bui.quote:Op maandag 30 november 2009 23:11 schreef DeepChord het volgende:
Op mijn werk zeg ik zeg altijd "morgen" op de meest kort mogelijke manier. Dan hoef ik het woord "goed" niet uit mijn mond te gooien en voldoe je toch nog een beetje aan bepaalde sociale wenselijkheid. Maar vind het eigenlijk raar om continu mensen te groeien die je toch regelmatig ziet.
Ik heb soms anti-sociale dagen
Ik werk al jarenlang bij t zelfde bedrijf. En 'vroeger' had ik nooit zin in sociale interactie. Niet dat ik een slecht humeur had, maar ik voelde gewoon niet de behoeft elke keer weer gedag te zeggen. Dan had ik mijn koptelefoon op, keek naar de grond en liep door.
De vader van mijn ex is een hoge pief daar, dus via hem leerde ik veel mensen kennen. Nu is dr een geweest die naar me toe kwam en heeft gezegd, wat grappig, jij bent eigenlijk heel aardig! dus ik was enigszins verbaasd, maar dat kwam dus voort uit t feit dat ze dacht dat ik asociaal was omdat ik nooit wat zei sochtends.
En dan is er nog een beveiliger, die keihard door t hele gebouw goeiemorgen schreeuwt, maar dan ook echt héél hard. Daa kun je dan niet omheen
Ik zeg nu trouwens zelden goeiemorgen, maar meer omdat ik zo onwijs kippig ben en geen mensen gedag wil zeggen die ik niet (her)ken, de mensen die ik wel herken zijn de mensen die ik graag mag, die herken ik aan hun loopje of uitstraling.
Verder vind ik knuffelen iets intiems en iets uit t verleden heeft er voor gezorgd dat ik niet graag knuffel of mensen zoen. T is gewoonte zoals bij verjaardagen of als je mensen groet, maar niet van harte. Met knuffelen heb ik ook totaal niets, als iemand verdrietig is ofzo, ik herken wel wat er wordt gezegd dat t zo gemaakt overkomt. Ik weet wat ik moet doen, ik voel er alleen niets bij.
En zoals altijd bij mij staat dit op een punt sterk in contrast.. Zo weet ik precies wat ik moet doen of moet zeggen als iemand me aan t hart gaat, en kan ik geen genoeg van knuffels of kusjes krijgen omdat t dan wél heerlijk knus is en geen verplichting.
Maar dat is bij mij dus geen familie. Eigen schuld dikke bult
De vader van mijn ex is een hoge pief daar, dus via hem leerde ik veel mensen kennen. Nu is dr een geweest die naar me toe kwam en heeft gezegd, wat grappig, jij bent eigenlijk heel aardig! dus ik was enigszins verbaasd, maar dat kwam dus voort uit t feit dat ze dacht dat ik asociaal was omdat ik nooit wat zei sochtends.
En dan is er nog een beveiliger, die keihard door t hele gebouw goeiemorgen schreeuwt, maar dan ook echt héél hard. Daa kun je dan niet omheen
Ik zeg nu trouwens zelden goeiemorgen, maar meer omdat ik zo onwijs kippig ben en geen mensen gedag wil zeggen die ik niet (her)ken, de mensen die ik wel herken zijn de mensen die ik graag mag, die herken ik aan hun loopje of uitstraling.
Verder vind ik knuffelen iets intiems en iets uit t verleden heeft er voor gezorgd dat ik niet graag knuffel of mensen zoen. T is gewoonte zoals bij verjaardagen of als je mensen groet, maar niet van harte. Met knuffelen heb ik ook totaal niets, als iemand verdrietig is ofzo, ik herken wel wat er wordt gezegd dat t zo gemaakt overkomt. Ik weet wat ik moet doen, ik voel er alleen niets bij.
En zoals altijd bij mij
staat dit op een punt sterk in contrast.. Zo weet ik precies wat ik moet doen of moet zeggen als iemand me aan t hart gaat, en kan ik geen genoeg van knuffels of kusjes krijgen omdat t dan wél heerlijk knus is en geen verplichting.Maar dat is bij mij dus geen familie. Eigen schuld dikke bult
Nog gefeliciteerd tijnbrein, je ben ook op dezelfde dag jarig als mijn broertje
Children of the night. What music they make.
Toch nog een beetje over sociale verwachtingen.. Ik ben een vat vol tegenstrijdigheden.
Ik kan niet tegen verwachtingen. Dat er verwacht wordt dat je een mailtje (terug)stuurt, dat er verwacht wordt dat je eens in de zoveel tijd aandacht aan iemand besteedt. Of zoals nu, ik heb met een collega een interessante discussie per mail, die collega heb ik door omstandigheden gemeden. Dus ik stuur een mailtje, trouwens hoe is t met... en ik krijg er 3 mailtjes achteraan alsof alles koek en ei is. Dan kan ik lekker opstandig zijn en expres niet reageren.
Maar tegelijkertijd, als ík initiatief toon, en geen reactie krijg, kan ik daar minder goed mee omgaan. Niet dat ik een mailtje terug verwacht, maar meer dat ik ga twijfelen of ik iets verkeerds heb gedaan of gezegd.
Terwijl of de ander bezig is, t druk heeft, of ook denkt van toedeledoki, ik heb geen zin in jou, je wacht maar lekker. Of ik heb ook iets verkeerds gezegd
Ik ben een beetje gefrustreerd vandaag Mijn excuses, en slaap lekker allen want ik stop er maar mee denk ik
Ik kan niet tegen verwachtingen. Dat er verwacht wordt dat je een mailtje (terug)stuurt, dat er verwacht wordt dat je eens in de zoveel tijd aandacht aan iemand besteedt. Of zoals nu, ik heb met een collega een interessante discussie per mail, die collega heb ik door omstandigheden gemeden. Dus ik stuur een mailtje, trouwens hoe is t met... en ik krijg er 3 mailtjes achteraan alsof alles koek en ei is. Dan kan ik lekker opstandig zijn en expres niet reageren.
Maar tegelijkertijd, als ík initiatief toon, en geen reactie krijg, kan ik daar minder goed mee omgaan. Niet dat ik een mailtje terug verwacht, maar meer dat ik ga twijfelen of ik iets verkeerds heb gedaan of gezegd.
Terwijl of de ander bezig is, t druk heeft, of ook denkt van toedeledoki, ik heb geen zin in jou, je wacht maar lekker. Of ik heb ook iets verkeerds gezegd
Ik ben een beetje gefrustreerd vandaag
Mijn excuses, en slaap lekker allen want ik stop er maar mee denk ik
Nog gefeliciteerd met je broertje dan maar!quote:Op maandag 30 november 2009 23:54 schreef DeHovenier het volgende:
Nog gefeliciteerd tijnbrein, je ben ook op dezelfde dag jarig als mijn broertje
Dankjewel namens mijn broertjequote:Op maandag 30 november 2009 23:59 schreef Cassandra87 het volgende:
[..]
Nog gefeliciteerd met je broertje dan maar!
Children of the night. What music they make.
In bovenstaand stuk herken ik me zowat totaal...tja als ik een mailtje ontvang...geef ik bijna altijd antwoord.quote:Op maandag 30 november 2009 23:58 schreef Cassandra87 het volgende:
[...]
Maar tegelijkertijd, als ík initiatief toon, en geen reactie krijg, kan ik daar minder goed mee omgaan. Niet dat ik een mailtje terug verwacht, maar meer dat ik ga twijfelen of ik iets verkeerds heb gedaan of gezegd.
Terwijl of de ander bezig is, t druk heeft, of ook denkt van toedeledoki, ik heb geen zin in jou, je wacht maar lekker. Of ik heb ook iets verkeerds gezegd
Maar als ik een mailtje stuur of bericht via facebook of wat dan ook..en ik geen reactie terug krijg..dan kan ik echt iets teveel aan mezelf twijfelen.
Zo ging het laatst met mn nicht..(RL contact is niet mogelijk...woont in een ander continent)ik was pas terug na mijn zogenaamde migratie, en ik kreeg een week later een mailtje van mijn nicht..van hoe is het? en we missen je hier...bla..bla...kortom ik geef antwoord en zeg naja het gaat wel...niet echt helemaal top..etc..etc.
Krijg ik een paar dagen later een mailtje terug..waarin ze o.a. zegt: niet verdwijnen hé?
Ik weer antwoorden..en nooit meer een reactie terug gekregen..liet een berichtje achter op der facebook, van ...ben je verdwenen ofzo? ook geen enkele vorm van reactie.
En daar kan ik dan gigantisch om balen...zowieso is het ook zowat de enige persoon waarmee ik nog contact had...doordat de rest digibeten zijn...of niet houden van schrijven..en bellen..pffffff veel te duur...dus dan baal ik eigenlijk dubbel.
En ik ben ook redelijk snel gefrustreerd ofzo en teleurgesteld ben ik ook snel..of ik heb onbewust te hoge verwachtingen
Maar ja..ik ga nu ff huishoudelijke taken doen('k mag bedden opmaken/stofzuigen(2 verdiepingen))
:(:(
Owjaa, de diagnose (op 31 jarige leeftijd) heeft alles duidelijk gemaakt, alle puzzelstukjes vielen in mekaar. Ik ben er nog steeds blij mee, ook al ben ik helemaal niets opgeschoten voor het overige. Maar nu weet ik tenminste waarom ik zo deed en doe zoals ik doe, en werd de aard van vele problemen kristalhelder.quote:Op maandag 30 november 2009 16:05 schreef GimmeGore het volgende:
hechten jullie waarde aan de diagnose/hebben jullie het idee dat je wat bent opgeschoten met de diagnose?
Plus, het was de sleutel om uit de vruchteloze arbeidsmolen te geraken, richting WAJONG (gemoedsrust). Werken aan mezelf en gewoon overleven kost nog steeds behoorlijk wat energie.
Interessant! Veel, veel mensen zijn je voorgegaan. Lange, lange tijd dacht je misschien: waarom lukt het niet goed. Of dacht je: zou iedereen hier last van hebben? En dan ineens heb je een alles omvattende verklaring: ‘Ik ben autistisch.’ Misschien valt er een last van je af. Kun je eindelijk echt jezelf zijn, jezelf accepteren zoals je bent. Een lage diagnose kan ook betekenen dat je je heel veel gaat verdiepen in autisme en/of met lotgenoten omgaat.quote:Op dinsdag 1 december 2009 15:07 schreef Perico het volgende:
[..]
Owjaa, de diagnose (op 31 jarige leeftijd) heeft alles duidelijk gemaakt, alle puzzelstukjes vielen in mekaar. Ik ben er nog steeds blij mee, ook al ben ik helemaal niets opgeschoten voor het overige. Maar nu weet ik tenminste waarom ik zo deed en doe zoals ik doe, en werd de aard van vele problemen kristalhelder.
Plus, het was de sleutel om uit de vruchteloze arbeidsmolen te geraken, richting WAJONG (gemoedsrust). Werken aan mezelf en gewoon overleven kost nog steeds behoorlijk wat energie.
Ik denk dat het met iedere psychische diagnose zo is dat het puzzelstukjes in elkaar doet vallen. Alleen zal dat duidelijker zijn bij mensen die al lange tijd ergens mee zitten.
Dit zeg ik vooral omdat ik hier al in twee topics (ADD/ADHD en dit topic) verhalen heb gelezen over onderzoek, diagnose en gevolgen daarvan die me enorm aanspreken, en waar ik ook parallellen mee heb qua feeling. En dat terwijl mijn diagnose geen van beiden was, maar een persoonlijkheidsprobleem.
Als je in een onderzoeks/diagnosetraject komt omdat iemand ánders (leraar, ouders, werkgevers, partner) niet met jou kan omgaan kan dat natuurlijk een compleet ander verhaal zijn. Dan heb je misschien niet eens het idee dat er met jóu iets "mis" is.
Wat mij betreft liet mijn diagnose ook niet veel te raden over. Sterker nog, het wees terug op een punt in mijn verleden waarvan het achteraf zo enorm duidelijk was dat daar een probleem lag, dat ik er niet omheen kon.
Waar ik het meest benieuwd naar ben is hoe de behandeling van mijn probleem gaat worden. Gelukkig krijg ik daar volgende week dinsdag al een gesprek over.
Dit zeg ik vooral omdat ik hier al in twee topics (ADD/ADHD en dit topic) verhalen heb gelezen over onderzoek, diagnose en gevolgen daarvan die me enorm aanspreken, en waar ik ook parallellen mee heb qua feeling. En dat terwijl mijn diagnose geen van beiden was, maar een persoonlijkheidsprobleem.
Als je in een onderzoeks/diagnosetraject komt omdat iemand ánders (leraar, ouders, werkgevers, partner) niet met jou kan omgaan kan dat natuurlijk een compleet ander verhaal zijn. Dan heb je misschien niet eens het idee dat er met jóu iets "mis" is.
Wat mij betreft liet mijn diagnose ook niet veel te raden over. Sterker nog, het wees terug op een punt in mijn verleden waarvan het achteraf zo enorm duidelijk was dat daar een probleem lag, dat ik er niet omheen kon.
Waar ik het meest benieuwd naar ben is hoe de behandeling van mijn probleem gaat worden. Gelukkig krijg ik daar volgende week dinsdag al een gesprek over.
Don't flatter yourself, let someone else do it for you.
Inderdaad dat snap ik ook niet.quote:Op maandag 30 november 2009 22:51 schreef Cassandra87 het volgende:
Waarom zou je in een relatie zwijgen over autisme?? Snapikniet
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Oh die verplichten zoenen van familieledenquote:Op maandag 30 november 2009 23:16 schreef Cassandra87 het volgende:
Ik wilde net wat over sociale wenselijkheid of liever gezegd verwachtingen zetten maar dat laat ik maar achterwege. Ehm.. Hoe zit dat met begroeten met 3 zoenen trouwens.. Vind ik ook zoiets raars. Maar bij sommige mensen is dat gewoonte. Of 3 zoenen of een knuffel bij afscheid? Soms is t gewoonte, soms is t erg fijn
Ingewikkeld hoor
Gelukkig weten ze dat ik er niet van gediend ben 
dus doen ze het niet meer. Verder zoen ik 3 keer bij sommige mensen als ik afscheid neem. (alleen vrouwen) En feliciteren.
Ik ben niet zo assertief helaasquote:
Even iets heel anders, hoe assertief zijn jullie over t algemeen?
Ik heb zoooon zin om eens flink tegen wat schenen te schoppen! Mijn leiding loopt over mij heen, mijn ex loopt te zieken, waardoor ik als ik niet op pas flink in de problemen kom.. Maar ik laat t ook allemaal gebeuren. Ik ben veels te lief. Een voorbeeldje, ruzie met mijn ouders omdat ik nooit rond kwam in t verleden. Echt flínke ruzie! En in plaats van dat ik opbiecht dat mijn ex verslaafd was/is, slik ik dat in en neem hem in bescherming. En wat krijg ik terug van hem, een grote bek en een zoek t maar uit.
Ik voelde me vandaag al de hele dag zwaar klote, en t wordt alleen maar erger de laatste tijd. Ik dacht dat t kwam omdat ik teveel negatieve prikkels opving, maar in wezen heb ik gewoon oorlog met twee interne persoontjes: Het lieve meisje dat t iedereen naar zn zin wil maken en met iedereen wil mee denken, en de assertieve bitchy kant in mij die niet overzich heen laat lopen. T lieve meisje overheerst nu nog maar de tweede kant borrelt steeds een beetje meer op en staat op knappen..
Nog ff en er gaan koppen rollen..
Puntje van aandacht is dat ik één keer in mijn leven aan mijzelf dacht, aan mijn eigen geluk, en daarbij ook direct mijn ex' zn hart had gebroken. Dat heeft mij ook erg veel pijn gedaan. Kwartje wil nog niet vallen dat hij verder is gegaan en ik beter ervan ben geworden dat ik dus bést wel vaker voor mezelf mag kiezen.
Gelukkig word ik steeds zelfverzekerder en dus ook assertiefer Het is moeilijk om voor jezelf om te komen als je iedereen tevreden wil stellen. Doorzetten en niet meer over je heen laten lopen.
Dankjequote:
Nog gefeliciteerd tijnbrein, je ben ook op dezelfde dag jarig als mijn broertje
nog gefeliciteerd met je broertje dan
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Heb ff een accountje aangemaakt op dat autsider forum, benieuwd wat daar te vinden is.
En een kusje voor Cassandra 
En een kusje voor Cassandra
Children of the night. What music they make.
Ik heb ook een account op autsider een paar keer rondgekeken maar het beviel mij daar niet. Dus ga ik daar ook niet meer naartoe.quote:Op dinsdag 1 december 2009 19:22 schreef DeHovenier het volgende:
Heb ff een accountje aangemaakt op dat autsider forum, benieuwd wat daar te vinden is.
En een kusje voor Cassandra
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Ik zit hier te lezen ik heb pdd-nos maar ik herken me echt niet in deze mensen volgens mij mankeer ik dan weinig tot niks 
Tussen autisten voel ik mij niet thuis te weinig herkennings punten. Hier op Fok! en dit topic herken ik veel meer.quote:
Dat is toch juist mooiquote:
Ik zit hier te lezen ik heb pdd-nos maar ik herken me echt niet in deze mensen volgens mij mankeer ik dan weinig tot niks
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Ja want ik zie echt helemaal niks tussen mij en autistenquote:Op dinsdag 1 december 2009 19:42 schreef DeHovenier het volgende:
Je denkt dat je fout ben gediagnosticeerd
Als ik hoor ook al die verhalen lees
