De Onrendendabelen #2

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 23:14 schreef DS4 het volgende:

[..]

Ik ben van nature ook introvert, maar door mijzelf te trainen heb ik daar geen last meer van. En dat is nu net waar het om draait. Iedereen heeft zwakke punten. Maar die kun je ook trainen. En dan wordt je er geen uitblinker in (hoewel ik tegenwoordig zonder probleem grotere groepen toe spreek of met mijn snuffert voor de camera verschijn), maar je kan het wel "goed genoeg" doen.

Het is soms ook het spelen van een rol.

Exact, en zonder al te veel een managementgoeroe te imiteren zou ik zelfs durven zeggen dat een dergelijke zwakke kant een sterke kant kan worden, omdat je je bewust bent van je beperkingen maar tegelijkertijd binnen die grenzen juist naar het maximale kunt streven.

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 23:14 schreef DS4 het volgende:

[..]

Ik ben van nature ook introvert, maar door mijzelf te trainen heb ik daar geen last meer van. En dat is nu net waar het om draait. Iedereen heeft zwakke punten. Maar die kun je ook trainen. En dan wordt je er geen uitblinker in (hoewel ik tegenwoordig zonder probleem grotere groepen toe spreek of met mijn snuffert voor de camera verschijn), maar je kan het wel "goed genoeg" doen.

Het is soms ook het spelen van een rol.

Eens. Ik ben zelf soms een kat-uit-de-boom-kijker, maar zodra de kat geklommen is brand ik los. Een mengeling van mijn ouders . Mijn vader is een lieverd, maar erg warrig en introvert, mijn moeder heel extravert doch onhandelbaar, maar wel vol strijdlust. Ik hang ertussen, al naar gelang de situatie.
Ik hield op school vroeger spreekbeurten van tenminste een uur. Het is vooral het op gang komen dat soms even wat moeite vergt. Mijn vriendin is een introverter type en bovendien erg gedisciplineerd (itt mij). Maar zij heeft daar idd goed aan kunnen werken hetgeen haar enorm tot voordeel strekt in haar werksituatie.

Terugkomend: Ik ben dus voor zoveel mogelijk eigen verantwoordelijkheid. We zijn het -in het licht van de leidraad van dit topic- denk ik eens dat er wel een morele/economische ondergrens is aan alles. Dus ook de losers hebben een recht op een minimum bestaan. De rest moet je zelf doen, omdat een systeem dat teveel verantwoordelijkheid uit handen neemt, bijzonder schadelijk is voor het moreel.

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 23:18 schreef Reya het volgende:

[..]

Exact, en zonder al te veel een managementgoeroe te imiteren zou ik zelfs durven zeggen dat een dergelijke zwakke kant een sterke kant kan worden, omdat je je bewust bent van je beperkingen maar tegelijkertijd binnen die grenzen juist naar het maximale kunt streven.

Sociaal en psychologisch: Mensen varen hun eigen koers (om in jouw woorden te blijven). Als iemand ervoor kiest om zich terughoudend op te stellen, is dat meestal helemaal niet zo onverstandig als het soms lijkt. Er blijkt daarachter bijv. iemand te zitten die heeft geleerd dat dat nodig is omdat hij/zij anders zichzelf al snel diskwalificeert. Zelf ben ik in elk geval van mening dat mensen weldegelijk een strategie uitstippelen, welke door de omgeving weer wordt teruggekoppeld wat tot leren (verandering) leidt.

Wat ik o.a. bedoel: Wacht maar tot je de onzekere opeens zeker ziet worden! Hoe lelijk kan dat zijn, en hoe erg kan dat wel niet leiden tot het bewijs dat zijn onzekerheid een deugd was!

Eigenlijk is het ook wel grappig. Eg klaagt altijd over geen kans krijgen, tegenslag etc. Zonder hier nu over mijn verleden te willen zeiken kan ik oprecht zeggen dat ik het ook niet altijd makkelijk heb gehad, integendeel. Ik ben zonder meer gezegend met een aantal talenten (die zijn dus komen aanwaaien), maar het idee dat ik het allemaal makkelijk heb gehad en dat ik makkelijk praten heb is onzin.

Het verschil is echter dat ik altijd koos om er voor te gaan. Rise to the occasion. Kan je iets niet, dan werk je er maar aan. Ik had vroeger voor beta vakken altijd enorm hoge cijfers en taalkunde was altijd drama. Bleek ook uit mijn IQ test. Scoorde een hoog gemiddelde, maar het bestond uit extremen, waarbij de beta kant enorm hoog en tegen het zwakzinnige aan op taalgebied.

Mijn studiekeuze maakte dat ik daar dus enorm aan moest werken. Kun je je voorstellen... ik kon toen ik begon absoluut niet foutloos schrijven. Vervoegingen fout, spelling fout, enz. enz. Ik moet brieven altijd twee keer nalopen voor ze uit gaan, maar het gaat nu gewoon goed genoeg. Haal nu bij anderen de fouten eruit. Dat kwam dus niet aanwaaien, ik accepteerde het van mijzelf niet meer.

Ook met voetballen: ik schoot zoveel mogelijk met links, want dat was mijn zwakke been.

Uiteindelijk is de sleutel voor succes werken aan jezelf. Niemand is perfect. Iedereen heeft zwakke punten. En als je daar aan werkt, je schouders eronder zet dan krijg je weldegelijk die kansen die EG claimt nooit te krijgen. En dat zijn dan kansen om enkele treden hoger te komen, dus je gaat nooit van 0 naar 100, maar je hoeft niet aan de top te staan om succesvol te zijn.

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 23:30 schreef DS4 het volgende:
Eigenlijk is het ook wel grappig. Eg klaagt altijd over geen kans krijgen, tegenslag etc. Zonder hier nu over mijn verleden te willen zeiken kan ik oprecht zeggen dat ik het ook niet altijd makkelijk heb gehad, integendeel. Ik ben zonder meer gezegend met een aantal talenten (die zijn dus komen aanwaaien), maar het idee dat ik het allemaal makkelijk heb gehad en dat ik makkelijk praten heb is onzin.

Het verschil is echter dat ik altijd koos om er voor te gaan. Rise to the occasion. Kan je iets niet, dan werk je er maar aan. Ik had vroeger voor beta vakken altijd enorm hoge cijfers en taalkunde was altijd drama. Bleek ook uit mijn IQ test. Scoorde een hoog gemiddelde, maar het bestond uit extremen, waarbij de beta kant enorm hoog en tegen het zwakzinnige aan op taalgebied.

Mijn studiekeuze maakte dat ik daar dus enorm aan moest werken. Kun je je voorstellen... ik kon toen ik begon absoluut niet foutloos schrijven. Vervoegingen fout, spelling fout, enz. enz. Ik moet brieven altijd twee keer nalopen voor ze uit gaan, maar het gaat nu gewoon goed genoeg. Haal nu bij anderen de fouten eruit. Dat kwam dus niet aanwaaien, ik accepteerde het van mijzelf niet meer.

Ook met voetballen: ik schoot zoveel mogelijk met links, want dat was mijn zwakke been.

We kunnen hoe dan ook aannemen dat de mentaliteit telt. Je verhaal klopt dus, omdat het aannemen van de houding die jij jezelf eigen hebt gemaakt, werkt in de praktijk. Zo'n houding wint van anderen.
Ik was overigens een gamma. Geschiedenis en economie gingen erin, Beta-vakken totaal niet (ik vond er ook niks aan), talen alleen zodra ik zin had (helaas, dat gebeurde zelden).

quote:

Uiteindelijk is de sleutel voor succes werken aan jezelf. Niemand is perfect. Iedereen heeft zwakke punten. En als je daar aan werkt, je schouders eronder zet dan krijg je weldegelijk die kansen die EG claimt nooit te krijgen. En dat zijn dan kansen om enkele treden hoger te komen, dus je gaat nooit van 0 naar 100, maar je hoeft niet aan de top te staan om succesvol te zijn.

Klopt. Je haalt je eigen succes zelf. Denk klein ipv groot. Je hoeft geen rijkaard te worden. Win je eigen strijd. Zorg dat je die ene baan behouden kunt, dat je je partner goed behandelt en misschien ooit wat kinderen op weg helpt voor zover je kunt. Meer hoeft eigenlijk niet. We zijn niet allemaal moeder Theresa of Rockefeller. Het is juist de strijd van de gewone mens die mij beroeren kan.

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 23:30 schreef DS4 het volgende:
Eigenlijk is het ook wel grappig. Eg klaagt altijd over geen kans krijgen, tegenslag etc. Zonder hier nu over mijn verleden te willen zeiken kan ik oprecht zeggen dat ik het ook niet altijd makkelijk heb gehad, integendeel. Ik ben zonder meer gezegend met een aantal talenten (die zijn dus komen aanwaaien), maar het idee dat ik het allemaal makkelijk heb gehad en dat ik makkelijk praten heb is onzin.

Het verschil is echter dat ik altijd koos om er voor te gaan. Rise to the occasion. Kan je iets niet, dan werk je er maar aan. Ik had vroeger voor beta vakken altijd enorm hoge cijfers en taalkunde was altijd drama. Bleek ook uit mijn IQ test. Scoorde een hoog gemiddelde, maar het bestond uit extremen, waarbij de beta kant enorm hoog en tegen het zwakzinnige aan op taalgebied.

Mijn studiekeuze maakte dat ik daar dus enorm aan moest werken. Kun je je voorstellen... ik kon toen ik begon absoluut niet foutloos schrijven. Vervoegingen fout, spelling fout, enz. enz. Ik moet brieven altijd twee keer nalopen voor ze uit gaan, maar het gaat nu gewoon goed genoeg. Haal nu bij anderen de fouten eruit. Dat kwam dus niet aanwaaien, ik accepteerde het van mijzelf niet meer.

Ook met voetballen: ik schoot zoveel mogelijk met links, want dat was mijn zwakke been.

Uiteindelijk is de sleutel voor succes werken aan jezelf. Niemand is perfect. Iedereen heeft zwakke punten. En als je daar aan werkt, je schouders eronder zet dan krijg je weldegelijk die kansen die EG claimt nooit te krijgen. En dat zijn dan kansen om enkele treden hoger te komen, dus je gaat nooit van 0 naar 100, maar je hoeft niet aan de top te staan om succesvol te zijn.

Respect!
Dat had ik al, maar dit is een aanvulling uitbreiding.
Maar: ook doorzettingsvermogen is een talent. Niet iedereen is gezegend met de wil/daadkracht of het vermogen/inzicht om aan zijn of haar gebreken te werken.
Dus EchtGaaf heeft wel degelijk een punt: de echt zwakken in onze samenleving kunnen ook hun kansen krijgen door hen te behandelen zoals ze behandeld moeten worden: als zwakken. Door hen de ruimte geven zichzelf te zijn.
Als beheerder van een buurtcentrum kijk ik toe op de wekelijkse soosavond van de imbecielen/debielen. En ik zie hoe zij, door geaccepteerd te worden in hun gebrek aan intelligentie, tot bloei komen en gelukkig zijn.
Pappen en nathouden is niet goed, maar opjagen en overvragen ook niet.

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 23:50 schreef Kees22 het volgende:

Dus EchtGaaf heeft wel degelijk een punt: de echt zwakken in onze samenleving kunnen ook hun kansen krijgen door hen te behandelen zoals ze behandeld moeten worden: als zwakken. Door hen de ruimte geven zichzelf te zijn.
Als beheerder van een buurtcentrum kijk ik toe op de wekelijkse soosavond van de imbecielen/debielen. En ik zie hoe zij, door geaccepteerd te worden in hun gebrek aan intelligentie, tot bloei komen en gelukkig zijn.
Pappen en nathouden is niet goed, maar opjagen en overvragen ook niet.

Daar ben ik het mee eens hoor. Ik vind ook niet dat je zwakkeren moet overvragen. Maar je moet zwakkeren niet benaderen als "zielig". En die fout maakt EG. Hij kiest de slachtofferrol voor eenieder. En dat werkt verlammend.

Het gaat zogezegd om de balans.

quote:

Op zaterdag 5 december 2009 00:45 schreef EchtGaaf het volgende:

Heel simpel, de vaardigheden die jij alsnog hebt opgedaan, door deze leren, kan alleen bij de gratie van aanwezigheid van tenminste latent talent.

Ik vrees dat jij toch heel slecht leest. Ik scoorde op bijna zwakzinnig niveau... Dan heb je geen latent talent meer.

quote:

Heb je dat niet, dat kan je werken tot je een ons weegt, maar het zal je dan nooit lukken.

Onzin. Oefening baart kunst. Je kan jezelf altijd verbeteren.

quote:

Vergeet niet dat werk vandaag de dag topsport is. Iets wat je primair in de aanleg ontbreekt kan je imo nooit compenseren tot op het niveau van mensen die wel primair gelukkig zijn met gezegend talent dat ze bovendien weten uit te buiten. Het is dus en en...

Bovenstaande wordt versterkt dat werkgevers het schaap met 5 poten altijd wel vinden. Het sterft van de talent.

Een beetje goed in iets zijn iets dus nooit genoeg. Er zijn altijd kandidaten die beter zijn dan jij.....

Handicap? Baan? Forget it in dit door en door verzadigde bestel.

Je kiest weer de variant: "probeer maar niet, want het lukt toch niet". Een self-fulfilling prophecy.

quote:

Op zaterdag 5 december 2009 01:03 schreef EchtGaaf het volgende:

Het is onzinnig om iemand met 1 been de marathon in een wereldrecordtempo van tweebenigen te laten lopen...

Nee, maar hij kan wel proberen om het wereldrecord voor eenbenigen te veroveren. Denk niet in onmogelijkheden, maar in mogelijkheden.

quote:

Op zaterdag 5 december 2009 11:47 schreef DS4 het volgende:

[..]

Nee, maar hij kan wel proberen om het wereldrecord voor eenbenigen te veroveren. Denk niet in onmogelijkheden, maar in mogelijkheden.

Precies! 2-deling in de maatschappij! Je kan altijd nog de beste Untermensch worden.

quote:

Op zaterdag 5 december 2009 11:54 schreef Papierversnipperaar het volgende:

Precies! 2-deling in de maatschappij! Je kan altijd nog de beste Untermensch worden.

Goed, iedereen dezelfde kansen. Er is vast wel iemand zonder benen en armen, dus iedereen even benen en armen amputeren.

quote:

Op zaterdag 5 december 2009 11:57 schreef EchtGaaf het volgende:

En dat is nou precies het probleem: er is GEEN bedrijfsleven voor "eenbenigen" Want nogmaals, het bedrijfsleven wil geen "strompelende mensen". Die vliegen gewoon de laan uit of komen niet aan de bak. Want winstmaximalisatie. Het feit dat het bedrijfsleven sowieso geen "jostibandachtige" associaties wilt. (want stel je voor dat je klanten het zien).

Kijk, nou zijn we er.

Nee, jij verzint weer smoesjes. Altijd de slachtofferrol. "Ik hoef mijn best niet te doen, want het lukt toch niet".

quote:

Op zaterdag 5 december 2009 11:59 schreef EchtGaaf het volgende:

Ik zeg alleen dat het huidige bestel daar amper of liever gezegd geen kansen voor hen biedt.

Ja, jij wil dat werkgevers hun banen gaan aanpassen op wat iemand kan en wel leuk vind. Dat is precies wat ik zeg dus...

quote:

Op zaterdag 5 december 2009 12:04 schreef EchtGaaf het volgende:

Test zegt weinig tot niets. Geloof mij DS4, zonder (minimaal) talent kan je vaardigheden never nooit ontwikkelen. Onmogelijk.

Je gaat nu toch niet doen alsof je een heel speciaal talent nodig hebt om Nederlands als moederstaal te leren?

quote:

Oefening baart tot zekere hoogte kunst. Het hangt voor helft af van het talent wat je wel of niet bezit.

Je kan jezelf gewoon altijd verbeteren.

quote:

In het bedrijfsleven kan je alleen een baan krijgen waarvoor je talent heeft. Dan moet je zeker geen beperkingen hebben. Dat talent moet trouwens vreselijk worden uitgebuit in enorme vaardigheden. Je moet echt ergens bovenuitspringen, want anders wordt je direct gepasseerd door anderen die het weer beter kunnen. ....

Het is onzin en het herhalen van deze onzin maakt het niet waar.