De Onrendendabelen #2

quote:

Op donderdag 3 december 2009 21:34 schreef sneakypete het volgende:

[..]

Wil je dat ook als je in een verzorgingstehuis ligt? Het ontgaat je nogal dat de zorg ook een sociale functie heeft. Natuurlijk is technologie nuttig, zie eerdere post van mij. Maar het is onzin om te stellen dat mensenwerk volledig te vervangen is. Neemt overigens ook niet weg dat de huidige verzorgingsstaat te groot is en dat we terug moeten naar meer eigen verantwoordelijkheid. Da's allemaal prima. Maar: dat neemt dus niet weg dat zorg geen werk is voor robots. Dat je eens in de zoveel tijd kun schijten op een mechanisch georganiseerd toilet bewijst niks.

Op het moment dat een verzorger je billen wast, heeft die weinig tijd voor een praatje (de sociale functie), omdat de verzorger bezig is om je billen te wassen. Laat een robot de billen wassen (en wellicht andere simpele taken overnemen) en de verzorger heeft wel tijd voor een praatje. Of iig tijd om de basic menselijke functies te kunnen regelen, want dat gebeurt niet altijd in verzorgingstehuizen.

quote:

Op donderdag 3 december 2009 23:38 schreef justanick het volgende:

[..]

Op het moment dat een verzorger je billen wast, heeft die weinig tijd voor een praatje (de sociale functie), omdat de verzorger bezig is om je billen te wassen. Laat een robot de billen wassen (en wellicht andere simpele taken overnemen) en de verzorger heeft wel tijd voor een praatje. Of iig tijd om de basic menselijke functies te kunnen regelen, want dat gebeurt niet altijd in verzorgingstehuizen.

Onzin, je kunt intussen een praatje maken. Bovendien is het wassen zelf dus een zeer kortdurige bezigheid. Dus het beter, indien je dan toch erkent dat het nuttig is dat de verzorger in kwestie een sociale functie heeft, gewoon een mens in te zetten. Technologie is geen subsituut, maar een hulpmiddel.

quote:

Op donderdag 3 december 2009 17:34 schreef DS4 het volgende:

[..]

Dan is dat toch vreemd. Ik kan met mijn rug inmiddels ook niet meer de hele dag zitten. Wat ik op los door geregeld tussen de bedrijven door even te lopen. En bij een sollicitatie kan men het niet zien aan je, toch?

Dus wat houdt jou dan tegen naar jouw mening?

Dat bedrijven mensen geen kans willen geven te bewijzen wat ze kunnen of ze de gelegenheid willen bieden iets te leren. Ze geloven bij wijze van spreken nog niet dat je je veters kunt strikken als je geen veterstrikdiploma kunt overleggen. En je moet vooral kunnen laten zien dat je 'sociaal' bent, wat zoveel wil zeggen als dat je een uur moet kunnen lullen over niks, en hoe je werkt is minder belangrijk. Ik ben zelf nogal no-nonsense, een harde werker met een goed stel hersens en ik leer heel snel, maar dat wordt nogal ondergewaardeerd als je het mij vraagt. Voor sommige functies werd ik afgewezen met als reden dat ze bang waren dat ik me te snel zou gaan vervelen, bij een andere omdat ik te zacht praatte, bij een ander 'omdat ik niet in het team paste' en vaak omdat ik vakspecifieke kennis mis die ik in weken tot hooguit een paar maanden zou kunnen opdoen - als ik niet zeker weet dat ik iets kan of snel kan leren, dan solliciteer ik er niet op. Daarnaast had ik soms ook gewoon pech dat er zo idioot veel kandidaten waren dat het bedrijf zelf al zei dat ze op rare dingen moesten gaan selecteren...

Als ik zo eens kijk naar mensen in mijn bedrijf die hoge functies vervullen, dan gaat het toch vooral om een bepaalde houding en niet om wat je presteert en ik zie dat eigenlijk wel vaker (of hoor het van vrienden). Zolang je maar alle borrels afgaat en vriendelijk lacht naar iedereen, maakt het niet uit hoe je over ze praat als ze er niet bij zijn of hoeveel fouten je maakt in je werk, lijkt het wel. Ach, eigenlijk is het tekenend voor de hele maatschappij - iedereen kijkt alleen maar naar uiterlijk, merknamen en andere dingen die er eigenlijk niet zo erg toe doen. Het is misschien ook niet meer dan normaal dat bedrijven erin meegaan, alleen wel erg jammer natuurlijk.

quote:

Op donderdag 3 december 2009 23:43 schreef sneakypete het volgende:

[..]

Onzin, je kunt intussen een praatje maken. Bovendien is het wassen zelf dus een zeer kortdurige bezigheid. Dus het beter, indien je dan toch erkent dat het nuttig is dat de verzorger in kwestie een sociale functie heeft, gewoon een mens in te zetten. Technologie is geen subsituut, maar een hulpmiddel.

Misschien moet je het eens niet alleen op het voorbeeld betrekken, maar bekijken in het algemeen. Als machines bepaalde taken kunnen overnemen, zorgt dat wel voor minder druk op het personeel. En niet alles hoeft ten koste te gaan van contact met de patient. Ten eerste zorgt die verminderde druk voor meer tijd voor een praatje, ten tweede zijn er genoeg taken waarbij de patient toch al geen contact heeft met het personeel. Schoonmaakwerk, administratie, voedselbereiding, dat kan natuurlijk makkelijk (deels) door een machine zonder dat een patient daar last van heeft.

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 01:40 schreef Maeghan het volgende:

Dat bedrijven mensen geen kans willen geven te bewijzen wat ze kunnen of ze de gelegenheid willen bieden iets te leren.

Je lijkt EG nu wel... Mijn beeld is 180 gr. anders. Bedrijven moeten ook wel, want in NL is een gebrek aan goed personeel.

quote:

En je moet vooral kunnen laten zien dat je 'sociaal' bent, wat zoveel wil zeggen als dat je een uur moet kunnen lullen over niks, en hoe je werkt is minder belangrijk. Ik ben zelf nogal no-nonsense, een harde werker met een goed stel hersens en ik leer heel snel, maar dat wordt nogal ondergewaardeerd als je het mij vraagt. Voor sommige functies werd ik afgewezen met als reden dat ze bang waren dat ik me te snel zou gaan vervelen, bij een andere omdat ik te zacht praatte, bij een ander 'omdat ik niet in het team paste' en vaak omdat ik vakspecifieke kennis mis die ik in weken tot hooguit een paar maanden zou kunnen opdoen - als ik niet zeker weet dat ik iets kan of snel kan leren, dan solliciteer ik er niet op. Daarnaast had ik soms ook gewoon pech dat er zo idioot veel kandidaten waren dat het bedrijf zelf al zei dat ze op rare dingen moesten gaan selecteren...

Als ik zo eens kijk naar mensen in mijn bedrijf die hoge functies vervullen, dan gaat het toch vooral om een bepaalde houding en niet om wat je presteert en ik zie dat eigenlijk wel vaker (of hoor het van vrienden). Zolang je maar alle borrels afgaat en vriendelijk lacht naar iedereen, maakt het niet uit hoe je over ze praat als ze er niet bij zijn of hoeveel fouten je maakt in je werk, lijkt het wel. Ach, eigenlijk is het tekenend voor de hele maatschappij - iedereen kijkt alleen maar naar uiterlijk, merknamen en andere dingen die er eigenlijk niet zo erg toe doen. Het is misschien ook niet meer dan normaal dat bedrijven erin meegaan, alleen wel erg jammer natuurlijk.

Het komt op mij over alsof jij sociaal niet erg sterk bent. Nou mag jij wel denken dat dat niet van belang is, maar dat is weldegelijk van belang. Een bedrijf is een groep mensen die samen een prestatie neer moeten zetten. En om iets samen te doen is het heel belangrijk dat je samen kan werken. En dat vereist die sociale vaardigheden.

Het is zeg maar het verschil tussen Real Madrid en FC Barcelona. Madrid heeft de beste voetballers, maar het zijn 11 voetballers die als los zand aan elkaar hangen en die weinig met elkaar hebben. FC Barcelona bestaat uit een groep die met elkaar werkt. En daarom is Barca veel succesvoller.

En voor de goede orde: als je sociaal wel heel vaardig bent moet je nog steeds presteren. Ja, je hebt iets meer speelruimte als je goed ligt in de groep, maar uiteindelijk breekt falen iedereen op.

Kortom: jouw klacht is onterecht en tussen de regels door lees ik dat je dat zelf ook wel weet. Voor jou is er echter hoop: sociale vaardigheden kun je leren.

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 09:31 schreef DS4 het volgende:

[..]

Je lijkt EG nu wel... Mijn beeld is 180 gr. anders. Bedrijven moeten ook wel, want in NL is een gebrek aan goed personeel.
[..]

Het komt op mij over alsof jij sociaal niet erg sterk bent. Nou mag jij wel denken dat dat niet van belang is, maar dat is weldegelijk van belang. Een bedrijf is een groep mensen die samen een prestatie neer moeten zetten. En om iets samen te doen is het heel belangrijk dat je samen kan werken. En dat vereist die sociale vaardigheden.

Het is zeg maar het verschil tussen Real Madrid en FC Barcelona. Madrid heeft de beste voetballers, maar het zijn 11 voetballers die als los zand aan elkaar hangen en die weinig met elkaar hebben. FC Barcelona bestaat uit een groep die met elkaar werkt. En daarom is Barca veel succesvoller.

En voor de goede orde: als je sociaal wel heel vaardig bent moet je nog steeds presteren. Ja, je hebt iets meer speelruimte als je goed ligt in de groep, maar uiteindelijk breekt falen iedereen op.

Kortom: jouw klacht is onterecht en tussen de regels door lees ik dat je dat zelf ook wel weet. Voor jou is er echter hoop: sociale vaardigheden kun je leren.

Ik ben het absoluut niet met je eens. Men verwacht tegenwoordig van iedereen de sociale vaardigheden die passen bij een extrovert iemand met nogal commerciele kanten. Ik ben introvert, ben iemand die gewoon even de kat uit de boom kijkt, maar na een tijdje is dat over (en dan hebben we het niet over jaren hoor, gewoon even wennen). Dat wou ik nou echt niet sociaal gehandicapt noemen. Introvert zijn is heel normaal, er zijn nog heel veel mensen die dat zijn. Als ik nou zou solliciteren op hele commerciele buitendienstfuncties, dan zou ik bedrijven groot gelijk geven als ze mij afwezen. Maar als ik solliciteer op een zelfstandige functie waar ik voornamelijk werk met papier en computers en contact met klanten inhoudelijk is en geen verkooppraatje, dan vind ik het belachelijk. Verder hoef je natuurlijk geen gladde prater te zijn om collegiaal te zijn. Daarnaast werk ik al inmiddels 10 jaar in een winkel en dat doe ik naar volle tevredenheid van werkgever en daarnaast ook tot die van veel klanten die dat duidelijk zeggen, die aangeven dat ik ze veel meer service bied dan ze gewend zijn in een winkel. Dus zo slecht doe ik het communicatief blijkbaar niet. Het is natuurlijk moeilijk van jezelf in te schatten, maar mensen komen echt niet snel speciaal terug naar een winkel om personeel te bedanken volgens mij. Ik denk dat ik dat toch op mag vatten als dat ik mensen vriendelijk help. Dus dat ik sociaal incapabel ben, nee, absoluut niet. Volgens mij ben ik gewoon heel gemiddeld qua vaardigheden en bovengemiddeld qua moeite die ik doe om m'n werk goed te doen en m'n vaardigheden te verbeteren.

Om een voorbeeld te noemen van wat ik bedoel, was bijvoorbeeld mijn vriend die een stageplaats gevonden had na een 'sollicitatiegesprek' wat amper ging over werk of studie, maar waar ze gewoon een uur in de ruimte hadden zitten lullen. Voor een commerciele functie? Nee, werken met databases. Daar moet je echt heel communicatief vaardig voor zijn, als je in je eentje werkt aan een programmaatje voor communicatie tussen databases.

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 19:53 schreef Maeghan het volgende:

Ik ben het absoluut niet met je eens.

Dat had ik ook niet verwacht.

quote:

Men verwacht tegenwoordig van iedereen de sociale vaardigheden die passen bij een extrovert iemand met nogal commerciele kanten.

Ik merk daar weinig van eerlijk gezegd.

quote:

Volgens mij ben ik gewoon heel gemiddeld qua vaardigheden en bovengemiddeld qua moeite die ik doe om m'n werk goed te doen en m'n vaardigheden te verbeteren.

Ik ken jou niet dus het is lastig om er iets van te zeggen. Maar van de andere kant: als jij er op wordt afgewezen (wat jij zelf stelt) dan kom je kennelijk op dat vlak over als "slecht". Ik kan niet anders zeggen. Ik ken genoeg halve autisten die gewoon een baan hebben gekregen op WO niveau en echt niet alleen in de IT (waar die lat wel lager moet liggen).

quote:

Om een voorbeeld te noemen van wat ik bedoel, was bijvoorbeeld mijn vriend die een stageplaats gevonden had na een 'sollicitatiegesprek' wat amper ging over werk of studie, maar waar ze gewoon een uur in de ruimte hadden zitten lullen. Voor een commerciele functie? Nee, werken met databases. Daar moet je echt heel communicatief vaardig voor zijn, als je in je eentje werkt aan een programmaatje voor communicatie tussen databases.

Wat jij kennelijk niet snapt is dat dat gesprek niet ging om zijn kwalificaties (daar zijn diploma's voor), maar om zijn persoonlijkheid. De vraag die werd beantwoord was "past hij in het team".

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 20:58 schreef DS4 het volgende:

Wat jij kennelijk niet snapt is dat dat gesprek niet ging om zijn kwalificaties (daar zijn diploma's voor), maar om zijn persoonlijkheid. De vraag die werd beantwoord was "past hij in het team".

En dat bedoel ik dus, het gaat er meer om of je leuk over je hobby's (of die van de baas kunt kletsen) dan of je je werk goed kunt doen. Verder is past iemand in het team een onzinvraag wanneer diegene vrijwel volledig zelfstandig werkt. Als je goed personeel wilt, kun je m.i. toch echt beter kijken naar wat iemand kan dan naar of ie toevallig ook van kantklossen en fierljeppen houdt.

Het zou m.i. zo moeten zijn: als je een goede werknemer zoekt, zoek je iemand die een taak goed kan uitvoeren en selecteer je op diploma's, vaardigheden etc. Als je een vriend zoekt om mee naar het café te gaan zoek je iemand die je persoonlijk mag en waar je het goed mee kan vinden en selecteer je op of iemand leuk met jou kan praten. Werkgevers selecteren op wat ze leuk vinden en gaan vervolgens zitten huilen dat ze 'niemand kunnen vinden' en dat er 'geen geschikt personeel is', om bij de volgende sollicitatieronde nog steeds op rare dingen te gaan zitten selecteren. Ze leren er gewoon niks van.

Uit onderzoek van intermediair bleek dat intelligentie de beste voorspeller was voor hoe iemand z'n werk doet - niet sociale vaardigheden, hoe goed iemand kan klaverjassen, hoe mooi z'n stropdas zit geknoopt, of ie grijze haren heeft of wat dan ook. Nee, capaciteiten voorspellen wat iemand kan. Dat daar onderzoek naar gedaan moest worden, was natuurlijk al te triest voor woorden. Het is net zoiets als concluderen dat mooie mensen meer kans maken op het winnen van een missverkiezing.

Praktijkvoorbeeldje: er komt iemand in dienst die jarenlang ergens anders heeft gewerkt. Hij wordt op een afdeling geplaatst in een hectische periode waar geen tijd is om hem in te werken. Na drie maanden wordt hij naar een andere afdeling geplaatst. Hij is aangenomen vanwege onder andere zijn rustige karakter, omdat het bedrijf slechte ervaringen heeft met mensen die al te assertief zijn (wat ook te maken heeft met het soort functie, dus tot zo ver, logisch). Vervolgens wordt er geklaagd dat hij niet voldoende initiatief neemt en niet assertief is, terwijl hij in nog geen half jaar tijd twee keer een nieuwe werkomgeving krijgt in een hectische situatie met gebrekkige begeleiding. Te zot voor woorden. En zo wordt iemand die intelligent is, vriendelijk, rustig, betrouwbaar, hard werkt, snel leert en gemotiveerd is om verder te groeien in het bedrijf in een paar maanden tijd weggezet als 'initiatiefloos' en al bijna afgeschreven voor een bepaalde hogere functie, omdat men iemand de kans nog niet geeft om even te wennen aan het bedrijf en de gang van zaken of bereid is er een klein beetje tijd in te steken.

[ Bericht 8% gewijzigd door Maeghan op 04-12-2009 21:42:36 ]

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 21:35 schreef Maeghan het volgende:
Het zou m.i. zo moeten zijn: als je een goede werknemer zoekt, zoek je iemand die een taak goed kan uitvoeren en selecteer je op diploma's, vaardigheden etc. Als je een vriend zoekt om mee naar het café te gaan zoek je iemand die je persoonlijk mag en waar je het goed mee kan vinden en selecteer je op of iemand leuk met jou kan praten.

Dat is wel heel zwart/wit. Natuurlijk zijn de juiste kwalificaties en vaardigheden belangrijk, maar zoals DS4 al terecht opmerkte, betekent werken voor een bedrijf doorgaans werken in een team en hoe je je in dat team past is net zo goed van invloed op je werkprestaties.

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 21:42 schreef Argento het volgende:

[..]

Dat is wel heel zwart/wit. Natuurlijk zijn de juiste kwalificaties en vaardigheden belangrijk, maar zoals DS4 al terecht opmerkte, betekent werken voor een bedrijf doorgaans werken in een team en hoe je je in dat team past is net zo goed van invloed op je werkprestaties.

Natuurlijk heeft het invloed, maar het ligt heel erg aan het soort werk natuurlijk. Daarnaast maak je mij niet wijs dat de gemiddelde leidinggevende die even in een half uurtje een sollicitatiegesprek voert in dat half uur iemand zo grondig kan analyseren dat ie alle wisselwerkingen tussen die persoon, die hij op dat moment spreekt in een onnatuurlijke vaak gespannen situatie, en zijn andere personeelsleden kan voorspellen. Vroeger werd daar ook veel minder naar gekeken - je koos geen baan of bedrijf, je ging vaak werken waar je vader ook werkte. En dan paste men zich aan jou aan en jij aan de rest en dat werkte dan ook. Ook is mijn persoonlijke ervaring dat mensen redelijk vaak een heel ander oordeel over iemand vellen als ze diegene net kennen, dan wanneer ze er al langer mee werken. Dat ze iemand in eerste instantie onaardig vinden en later na werktijd met iemand naar de kroeg gaan, of juist precies andersom. Mensen moeten gewoon niet zo over elkaar zeiken en gewoon doen waar ze voor naar hun werk komen, namelijk werken.

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 21:35 schreef Maeghan het volgende:
En dat bedoel ik dus, het gaat er meer om of je leuk over je hobby's (of die van de baas kunt kletsen) dan of je je werk goed kunt doen.

Ja, je begrijpt het kennelijk niet en dat doet mij toch vermoeden dat jij sociaal minder dan gemiddeld functioneert.

Nogmaals: daar kun je wat aan doen.

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 21:46 schreef Maeghan het volgende:

Daarnaast maak je mij niet wijs dat de gemiddelde leidinggevende die even in een half uurtje een sollicitatiegesprek voert in dat half uur iemand zo grondig kan analyseren dat ie alle wisselwerkingen tussen die persoon, die hij op dat moment spreekt in een onnatuurlijke vaak gespannen situatie, en zijn andere personeelsleden kan voorspellen.

Nee, maar zo kun je ook niet beoordelen of iemand zijn werk goed gaat uitvoeren. Het is altijd een gok.

quote:

Mensen moeten gewoon niet zo over elkaar zeiken en gewoon doen waar ze voor naar hun werk komen, namelijk werken.

Ik heb bij twee kantoren in loondienst gewerkt. Bij het eerste kantoor was er een hele goede sfeer onderling en altijd lol. Resultaat: je kreeg veel gedaan. Bij het tweede kantoor was die klik er onderling niet. Resultaat: veel verloop en na verloop van tijd ging het steeds stroperiger (en dat gold dus voor alle medewerkers).

Ook al was het werk zeer zelfstandig, de output werd enorm beďnvloed door de verhoudingen in het bedrijf.

Ik ben het met DS4 eens; bedrijven hebben vaak meerwaarde als ze meer zijn dan een groep professionals die hun ding doen. Juist het zo verguisde sociale aspect maakt het verschil tussen een - op zijn best - degelijk bedrijf en een uitmuntend bedrijf.

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 22:03 schreef Reya het volgende:
Ik ben het met DS4 eens; bedrijven hebben vaak meerwaarde als ze meer zijn dan een groep professionals die hun ding doen. Juist het zo verguisde sociale aspect maakt het verschil tussen een - op zijn best - degelijk bedrijf en een uitmuntend bedrijf.

Is inderdaad zo. In feite is het de rationele verklaring voor het fenomeen 'vriendjespolitiek'. Iedereen doet dat. Ook ik behandel elke collega anders. Vrijwel altijd met respect, maar toch wel afstandelijker danwel informeler. Maar we moeten ook niet vergeten dat hierdoor (in de ogen van anderen) verlegen, lelijke, buitenstaande mensen de boot missen ondanks dat ze niet ongetalenteerd hoeven te zijn. En dat heeft weer een wisselwerking op hun houding die daardoor verslechterd.
Da's geen pleidooi voor om het even welke maatregel, enkel een constatering.
Ik bedoel: zijn het de eikels die getreiterd of buitengesloten worden? Veel vaker de mensen die door louter toeval niet aansluiten. Mensen met een ander accent, mensen met andere kleren enz. Natuurlijk blijft de verantwoordelijkheid bij jezelf liggen. Ik wijs dus enkel op het feit dat je het bedrijfsleven niet als een objectief geheel van nut moet zien, tenzij je dus het emotiecomponent meecalculeert.


Ik ben -en dat is qua financiën nadelig- ook geen type dat tussen de witte boorden past. Dat vat het misschien wel samen.

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 23:08 schreef sneakypete het volgende:

Ik ben -en dat is qua financiën nadelig- ook geen type dat tussen de witte boorden past.

Ik ben van nature ook introvert, maar door mijzelf te trainen heb ik daar geen last meer van. En dat is nu net waar het om draait. Iedereen heeft zwakke punten. Maar die kun je ook trainen. En dan wordt je er geen uitblinker in (hoewel ik tegenwoordig zonder probleem grotere groepen toe spreek of met mijn snuffert voor de camera verschijn), maar je kan het wel "goed genoeg" doen.

Het is soms ook het spelen van een rol.

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 23:14 schreef DS4 het volgende:

[..]

Ik ben van nature ook introvert, maar door mijzelf te trainen heb ik daar geen last meer van. En dat is nu net waar het om draait. Iedereen heeft zwakke punten. Maar die kun je ook trainen. En dan wordt je er geen uitblinker in (hoewel ik tegenwoordig zonder probleem grotere groepen toe spreek of met mijn snuffert voor de camera verschijn), maar je kan het wel "goed genoeg" doen.

Het is soms ook het spelen van een rol.

Exact, en zonder al te veel een managementgoeroe te imiteren zou ik zelfs durven zeggen dat een dergelijke zwakke kant een sterke kant kan worden, omdat je je bewust bent van je beperkingen maar tegelijkertijd binnen die grenzen juist naar het maximale kunt streven.

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 23:14 schreef DS4 het volgende:

[..]

Ik ben van nature ook introvert, maar door mijzelf te trainen heb ik daar geen last meer van. En dat is nu net waar het om draait. Iedereen heeft zwakke punten. Maar die kun je ook trainen. En dan wordt je er geen uitblinker in (hoewel ik tegenwoordig zonder probleem grotere groepen toe spreek of met mijn snuffert voor de camera verschijn), maar je kan het wel "goed genoeg" doen.

Het is soms ook het spelen van een rol.

Eens. Ik ben zelf soms een kat-uit-de-boom-kijker, maar zodra de kat geklommen is brand ik los. Een mengeling van mijn ouders . Mijn vader is een lieverd, maar erg warrig en introvert, mijn moeder heel extravert doch onhandelbaar, maar wel vol strijdlust. Ik hang ertussen, al naar gelang de situatie.
Ik hield op school vroeger spreekbeurten van tenminste een uur. Het is vooral het op gang komen dat soms even wat moeite vergt. Mijn vriendin is een introverter type en bovendien erg gedisciplineerd (itt mij). Maar zij heeft daar idd goed aan kunnen werken hetgeen haar enorm tot voordeel strekt in haar werksituatie.

Terugkomend: Ik ben dus voor zoveel mogelijk eigen verantwoordelijkheid. We zijn het -in het licht van de leidraad van dit topic- denk ik eens dat er wel een morele/economische ondergrens is aan alles. Dus ook de losers hebben een recht op een minimum bestaan. De rest moet je zelf doen, omdat een systeem dat teveel verantwoordelijkheid uit handen neemt, bijzonder schadelijk is voor het moreel.

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 23:18 schreef Reya het volgende:

[..]

Exact, en zonder al te veel een managementgoeroe te imiteren zou ik zelfs durven zeggen dat een dergelijke zwakke kant een sterke kant kan worden, omdat je je bewust bent van je beperkingen maar tegelijkertijd binnen die grenzen juist naar het maximale kunt streven.

Sociaal en psychologisch: Mensen varen hun eigen koers (om in jouw woorden te blijven). Als iemand ervoor kiest om zich terughoudend op te stellen, is dat meestal helemaal niet zo onverstandig als het soms lijkt. Er blijkt daarachter bijv. iemand te zitten die heeft geleerd dat dat nodig is omdat hij/zij anders zichzelf al snel diskwalificeert. Zelf ben ik in elk geval van mening dat mensen weldegelijk een strategie uitstippelen, welke door de omgeving weer wordt teruggekoppeld wat tot leren (verandering) leidt.

Wat ik o.a. bedoel: Wacht maar tot je de onzekere opeens zeker ziet worden! Hoe lelijk kan dat zijn, en hoe erg kan dat wel niet leiden tot het bewijs dat zijn onzekerheid een deugd was!

Eigenlijk is het ook wel grappig. Eg klaagt altijd over geen kans krijgen, tegenslag etc. Zonder hier nu over mijn verleden te willen zeiken kan ik oprecht zeggen dat ik het ook niet altijd makkelijk heb gehad, integendeel. Ik ben zonder meer gezegend met een aantal talenten (die zijn dus komen aanwaaien), maar het idee dat ik het allemaal makkelijk heb gehad en dat ik makkelijk praten heb is onzin.

Het verschil is echter dat ik altijd koos om er voor te gaan. Rise to the occasion. Kan je iets niet, dan werk je er maar aan. Ik had vroeger voor beta vakken altijd enorm hoge cijfers en taalkunde was altijd drama. Bleek ook uit mijn IQ test. Scoorde een hoog gemiddelde, maar het bestond uit extremen, waarbij de beta kant enorm hoog en tegen het zwakzinnige aan op taalgebied.

Mijn studiekeuze maakte dat ik daar dus enorm aan moest werken. Kun je je voorstellen... ik kon toen ik begon absoluut niet foutloos schrijven. Vervoegingen fout, spelling fout, enz. enz. Ik moet brieven altijd twee keer nalopen voor ze uit gaan, maar het gaat nu gewoon goed genoeg. Haal nu bij anderen de fouten eruit. Dat kwam dus niet aanwaaien, ik accepteerde het van mijzelf niet meer.

Ook met voetballen: ik schoot zoveel mogelijk met links, want dat was mijn zwakke been.

Uiteindelijk is de sleutel voor succes werken aan jezelf. Niemand is perfect. Iedereen heeft zwakke punten. En als je daar aan werkt, je schouders eronder zet dan krijg je weldegelijk die kansen die EG claimt nooit te krijgen. En dat zijn dan kansen om enkele treden hoger te komen, dus je gaat nooit van 0 naar 100, maar je hoeft niet aan de top te staan om succesvol te zijn.

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 23:30 schreef DS4 het volgende:
Eigenlijk is het ook wel grappig. Eg klaagt altijd over geen kans krijgen, tegenslag etc. Zonder hier nu over mijn verleden te willen zeiken kan ik oprecht zeggen dat ik het ook niet altijd makkelijk heb gehad, integendeel. Ik ben zonder meer gezegend met een aantal talenten (die zijn dus komen aanwaaien), maar het idee dat ik het allemaal makkelijk heb gehad en dat ik makkelijk praten heb is onzin.

Het verschil is echter dat ik altijd koos om er voor te gaan. Rise to the occasion. Kan je iets niet, dan werk je er maar aan. Ik had vroeger voor beta vakken altijd enorm hoge cijfers en taalkunde was altijd drama. Bleek ook uit mijn IQ test. Scoorde een hoog gemiddelde, maar het bestond uit extremen, waarbij de beta kant enorm hoog en tegen het zwakzinnige aan op taalgebied.

Mijn studiekeuze maakte dat ik daar dus enorm aan moest werken. Kun je je voorstellen... ik kon toen ik begon absoluut niet foutloos schrijven. Vervoegingen fout, spelling fout, enz. enz. Ik moet brieven altijd twee keer nalopen voor ze uit gaan, maar het gaat nu gewoon goed genoeg. Haal nu bij anderen de fouten eruit. Dat kwam dus niet aanwaaien, ik accepteerde het van mijzelf niet meer.

Ook met voetballen: ik schoot zoveel mogelijk met links, want dat was mijn zwakke been.

We kunnen hoe dan ook aannemen dat de mentaliteit telt. Je verhaal klopt dus, omdat het aannemen van de houding die jij jezelf eigen hebt gemaakt, werkt in de praktijk. Zo'n houding wint van anderen.
Ik was overigens een gamma. Geschiedenis en economie gingen erin, Beta-vakken totaal niet (ik vond er ook niks aan), talen alleen zodra ik zin had (helaas, dat gebeurde zelden).

quote:

Uiteindelijk is de sleutel voor succes werken aan jezelf. Niemand is perfect. Iedereen heeft zwakke punten. En als je daar aan werkt, je schouders eronder zet dan krijg je weldegelijk die kansen die EG claimt nooit te krijgen. En dat zijn dan kansen om enkele treden hoger te komen, dus je gaat nooit van 0 naar 100, maar je hoeft niet aan de top te staan om succesvol te zijn.

Klopt. Je haalt je eigen succes zelf. Denk klein ipv groot. Je hoeft geen rijkaard te worden. Win je eigen strijd. Zorg dat je die ene baan behouden kunt, dat je je partner goed behandelt en misschien ooit wat kinderen op weg helpt voor zover je kunt. Meer hoeft eigenlijk niet. We zijn niet allemaal moeder Theresa of Rockefeller. Het is juist de strijd van de gewone mens die mij beroeren kan.

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 23:30 schreef DS4 het volgende:
Eigenlijk is het ook wel grappig. Eg klaagt altijd over geen kans krijgen, tegenslag etc. Zonder hier nu over mijn verleden te willen zeiken kan ik oprecht zeggen dat ik het ook niet altijd makkelijk heb gehad, integendeel. Ik ben zonder meer gezegend met een aantal talenten (die zijn dus komen aanwaaien), maar het idee dat ik het allemaal makkelijk heb gehad en dat ik makkelijk praten heb is onzin.

Het verschil is echter dat ik altijd koos om er voor te gaan. Rise to the occasion. Kan je iets niet, dan werk je er maar aan. Ik had vroeger voor beta vakken altijd enorm hoge cijfers en taalkunde was altijd drama. Bleek ook uit mijn IQ test. Scoorde een hoog gemiddelde, maar het bestond uit extremen, waarbij de beta kant enorm hoog en tegen het zwakzinnige aan op taalgebied.

Mijn studiekeuze maakte dat ik daar dus enorm aan moest werken. Kun je je voorstellen... ik kon toen ik begon absoluut niet foutloos schrijven. Vervoegingen fout, spelling fout, enz. enz. Ik moet brieven altijd twee keer nalopen voor ze uit gaan, maar het gaat nu gewoon goed genoeg. Haal nu bij anderen de fouten eruit. Dat kwam dus niet aanwaaien, ik accepteerde het van mijzelf niet meer.

Ook met voetballen: ik schoot zoveel mogelijk met links, want dat was mijn zwakke been.

Uiteindelijk is de sleutel voor succes werken aan jezelf. Niemand is perfect. Iedereen heeft zwakke punten. En als je daar aan werkt, je schouders eronder zet dan krijg je weldegelijk die kansen die EG claimt nooit te krijgen. En dat zijn dan kansen om enkele treden hoger te komen, dus je gaat nooit van 0 naar 100, maar je hoeft niet aan de top te staan om succesvol te zijn.

Respect!
Dat had ik al, maar dit is een aanvulling uitbreiding.
Maar: ook doorzettingsvermogen is een talent. Niet iedereen is gezegend met de wil/daadkracht of het vermogen/inzicht om aan zijn of haar gebreken te werken.
Dus EchtGaaf heeft wel degelijk een punt: de echt zwakken in onze samenleving kunnen ook hun kansen krijgen door hen te behandelen zoals ze behandeld moeten worden: als zwakken. Door hen de ruimte geven zichzelf te zijn.
Als beheerder van een buurtcentrum kijk ik toe op de wekelijkse soosavond van de imbecielen/debielen. En ik zie hoe zij, door geaccepteerd te worden in hun gebrek aan intelligentie, tot bloei komen en gelukkig zijn.
Pappen en nathouden is niet goed, maar opjagen en overvragen ook niet.

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 23:50 schreef Kees22 het volgende:

Dus EchtGaaf heeft wel degelijk een punt: de echt zwakken in onze samenleving kunnen ook hun kansen krijgen door hen te behandelen zoals ze behandeld moeten worden: als zwakken. Door hen de ruimte geven zichzelf te zijn.
Als beheerder van een buurtcentrum kijk ik toe op de wekelijkse soosavond van de imbecielen/debielen. En ik zie hoe zij, door geaccepteerd te worden in hun gebrek aan intelligentie, tot bloei komen en gelukkig zijn.
Pappen en nathouden is niet goed, maar opjagen en overvragen ook niet.

Daar ben ik het mee eens hoor. Ik vind ook niet dat je zwakkeren moet overvragen. Maar je moet zwakkeren niet benaderen als "zielig". En die fout maakt EG. Hij kiest de slachtofferrol voor eenieder. En dat werkt verlammend.

Het gaat zogezegd om de balans.

quote:

Op zaterdag 5 december 2009 00:45 schreef EchtGaaf het volgende:

Heel simpel, de vaardigheden die jij alsnog hebt opgedaan, door deze leren, kan alleen bij de gratie van aanwezigheid van tenminste latent talent.

Ik vrees dat jij toch heel slecht leest. Ik scoorde op bijna zwakzinnig niveau... Dan heb je geen latent talent meer.

quote:

Heb je dat niet, dat kan je werken tot je een ons weegt, maar het zal je dan nooit lukken.

Onzin. Oefening baart kunst. Je kan jezelf altijd verbeteren.

quote:

Vergeet niet dat werk vandaag de dag topsport is. Iets wat je primair in de aanleg ontbreekt kan je imo nooit compenseren tot op het niveau van mensen die wel primair gelukkig zijn met gezegend talent dat ze bovendien weten uit te buiten. Het is dus en en...

Bovenstaande wordt versterkt dat werkgevers het schaap met 5 poten altijd wel vinden. Het sterft van de talent.

Een beetje goed in iets zijn iets dus nooit genoeg. Er zijn altijd kandidaten die beter zijn dan jij.....

Handicap? Baan? Forget it in dit door en door verzadigde bestel.

Je kiest weer de variant: "probeer maar niet, want het lukt toch niet". Een self-fulfilling prophecy.