OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Mag ik die 'er het beste van maken' nog even uitleggen? Of althans... het wordt totaal verkeerd geinterpreteerd.
Wat ik probeerde te zeggen is dat die mensen in zo'n geval echt wel hun uiterste best zouden doen om dat kindje en hun leven op die manier (dus met een gehandicapt kind) te leven en dat ze daar ook echt wel heel blij en gelukkig mee zouden zijn. Ik bedoelde het zeker niet op de 'nou vooruit, het moet dan maar, met hangen en wurgend, zuchtend en steunend' manier.
Wat ik probeerde te zeggen is dat die mensen in zo'n geval echt wel hun uiterste best zouden doen om dat kindje en hun leven op die manier (dus met een gehandicapt kind) te leven en dat ze daar ook echt wel heel blij en gelukkig mee zouden zijn. Ik bedoelde het zeker niet op de 'nou vooruit, het moet dan maar, met hangen en wurgend, zuchtend en steunend' manier.
***
Het is hoe dan ook nooit makkelijk, ook niet voor degenen die besluiten de zwangerschap nav een vwp af te laten breken.
Ik heb ook respect voor mensen die de keuze maken het niet af te laten breken, er is immers in sommige gevallen nogal niet wat mis, en het kindje is niet altijd levensvatbaar, maar ik heb wel het gevoel dat mensen die een andere keuze maken niet altijd hoeven te rekenen op de steun van degenen die niet zouden afbreken.
Het is ook voor degenen die kiezen voor een voortijdse beeïndiging van de zwangerschap nogal een pittige ingreep, die je niemand toewenst, en zeker niet iets wat je "zomaar even" doet.
Ik heb ook respect voor mensen die de keuze maken het niet af te laten breken, er is immers in sommige gevallen nogal niet wat mis, en het kindje is niet altijd levensvatbaar, maar ik heb wel het gevoel dat mensen die een andere keuze maken niet altijd hoeven te rekenen op de steun van degenen die niet zouden afbreken.
Het is ook voor degenen die kiezen voor een voortijdse beeïndiging van de zwangerschap nogal een pittige ingreep, die je niemand toewenst, en zeker niet iets wat je "zomaar even" doet.
Ik zal het er misschien niet mee eens zijn, en als iemand in mijn naaste omgeving om mijn visie zou vragen, dan zou ik die ook 100% eerlijk geven, maar steun zou diegene sowieso krijgen, of ik het nou eens ben of niet.quote:Op donderdag 19 november 2009 13:55 schreef Leandra het volgende:
Ik heb ook respect voor mensen die de keuze maken het niet af te laten breken, er is immers in sommige gevallen nogal niet wat mis, en het kindje is niet altijd levensvatbaar, maar ik heb wel het gevoel dat mensen die een andere keuze maken niet altijd hoeven te rekenen op de steun van degenen die niet zouden afbreken.
Jammer dat dit kennelijk moet, BE.quote:Op donderdag 19 november 2009 13:46 schreef Brighteyes het volgende:
Mag ik die 'er het beste van maken' nog even uitleggen? Of althans... het wordt totaal verkeerd geinterpreteerd.
Wat ik probeerde te zeggen is dat die mensen in zo'n geval echt wel hun uiterste best zouden doen om dat kindje en hun leven op die manier (dus met een gehandicapt kind) te leven en dat ze daar ook echt wel heel blij en gelukkig mee zouden zijn. Ik bedoelde het zeker niet op de 'nou vooruit, het moet dan maar, met hangen en wurgend, zuchtend en steunend' manier.
en dat is wat ik dus bedoelde met de laatste alinea uit mijn post over dat veroordelen. Natuurlijk kun je best begrijpen dat jij het zo bedoeld hebt, als je dat wil. Maar die wens is er niet, omdat men de beslissing niet wil begrijpen.
Als ik zeg dat een ongeboren vrucht geen recht heeft op leven, dan bedoel ik dat heel feitelijk. Dat bestaat namelijk niet.
Waarmee ik dus helemaal niet wil zeggen dat een dergelijke keus, beslissing, gemakkelijk en rationeel te maken is; integendeel! Maar het is wel zo dat de mogelijkheid bestaat die keus te maken, en dat, hoe moeilijk ook, mensen kunnen beslissen de zwangerschap af te breken. En natuurlijk hebben ze daarvoor de juiste, feitelijk informatie nodig om tot een juiste beslissing te komen, maar andermans emotionele en ethische bezwaren lijken me gewoon niet aan de orde. Dit is zoiets persoonlijks.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Als iemand niet om je visie en alleen maar om je steun vraagt, komt die steun dan ook zonder de visie?quote:Op donderdag 19 november 2009 13:58 schreef Pyttpytt het volgende:
[..]
Ik zal het er misschien niet mee eens zijn, en als iemand in mijn naaste omgeving om mijn visie zou vragen, dan zou ik die ook 100% eerlijk geven, maar steun zou diegene sowieso krijgen, of ik het nou eens ben of niet.
Nou doe jij precies hetzelfde als mensen die een down-kindje hebben gekregen en steeds te horen krijgen: 'In jouw geval had ik dat niet gedaan, enz enz'quote:Op donderdag 19 november 2009 13:58 schreef Pyttpytt het volgende:
[..]
Ik zal het er misschien niet mee eens zijn, en als iemand in mijn naaste omgeving om mijn visie zou vragen, dan zou ik die ook 100% eerlijk geven, maar steun zou diegene sowieso krijgen, of ik het nou eens ben of niet.
Succes met het nemen van je beslissing Miss_vraagteken!
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Maar andermans morele, emotionele en ethische visies te lezen kan je enorm helpen je eigen visie recht (voor zover dat kan) op papier te krijgen. Het is niet direct aan de orde nee, maar het kan TS wellicht helpen om te kijekn wat de pro's en cons zijn, voor zover ze die niet zelf al op een rijtje had. En allemaal roepen 'goh, moeilijke keus, sterkte' helpt TS natuurlijk al helemaal niet.
En er het beste van maken kun je inderdaad uitleggen zoals BE dat net deed, maar (helaas) zijn er ook gevallen van de tweede variant, het 'nou vooruit, we kunnen niet anders'. Die bestaan ook. Laatst nog ergens gehoord: "ja het was te laat voor abortus. Ja dan hou ik het maar, weinig keus he." Dus helaas, niet iedereen maakt er écht het beste van, in de goede zin van het woord.
En er het beste van maken kun je inderdaad uitleggen zoals BE dat net deed, maar (helaas) zijn er ook gevallen van de tweede variant, het 'nou vooruit, we kunnen niet anders'. Die bestaan ook. Laatst nog ergens gehoord: "ja het was te laat voor abortus. Ja dan hou ik het maar, weinig keus he." Dus helaas, niet iedereen maakt er écht het beste van, in de goede zin van het woord.
Nee hoor, want als iemand tegen mij zegt: ik ga morgen mijn zwangerschap afbreken vanwege een down kindje, dan zou ik haar (hen) steunen door ze bij te staan en ze te helpen waar nodig. Als zij de beslissing al hebben genomen, ga ik natuurlijk niet pleiten voor behoud van het kind. Willen ze mijn visie omdat ze er zelf niet uiitkomen, dan zal ik zeggen wat ik vind. Daar vragen de dan immers ook om.quote:Op donderdag 19 november 2009 14:09 schreef nummer_zoveel het volgende:
[..]
Nou doe jij precies hetzelfde als mensen die een down-kindje hebben gekregen en steeds te horen krijgen: 'In jouw geval had ik dat niet gedaan, enz enz'
Ik zieniet hoe ik hiermee iemand een steek onder water geef....?
Je visie geven kun je natuurlijk ook zo objectief mogelijk. Dat wil zeggen dat je wel kunt zeggen hoe je erover denkt, maar dat je wel kunt proberen om zoveel mogelijk neutrale bewoording ervoor te zoeken, waar niet meteen een oordeel over een andere mening mee wordt uitgedragen. En dat mis ik vaak heel erg bij mensen die tegen zijn.quote:
Maar andermans morele, emotionele en ethische visies te lezen kan je enorm helpen je eigen visie recht (voor zover dat kan) op papier te krijgen. Het is niet direct aan de orde nee, maar het kan TS wellicht helpen om te kijekn wat de pro's en cons zijn, voor zover ze die niet zelf al op een rijtje had. En allemaal roepen 'goh, moeilijke keus, sterkte' helpt TS natuurlijk al helemaal niet.
Ja, die mensen zijn er. En als mensen nou al van zichzelf weten dat ze er zo tegenover zouden staan als hun kindje syndroom van Down zou hebben, is het dan zowel voor ouders als voor het nog niet geboren kind niet veel beter om te zorgen dat ze dat kindje niet krijgen?quote:En er het beste van maken kun je inderdaad uitleggen zoals BE dat net deed, maar (helaas) zijn er ook gevallen van de tweede variant, het 'nou vooruit, we kunnen niet anders'. Die bestaan ook. Laatst nog ergens gehoord: "ja het was te laat voor abortus. Ja dan hou ik het maar, weinig keus he." Dus helaas, niet iedereen maakt er écht het beste van, in de goede zin van het woord.
Dat zegt toch vervolgens helemaal niets over andere kinderen of keuzes van andere mensen? Dat jij dat dan weer zover doortrekt, dat zegt toch meer over jou dan over de beslissing van een ander? En dat bedoel ik met onnodige veroordelende en emotionele opmerkingen. Ik zou dan de zwangerschap niet mogen afbreken, omdat iemand anders dat ook niet gedaan heeft en gekwetst zou worden omdat ik daar wel voor kies?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik vind de discussie hier anders nog behoorlijk neutraal hoor. Er zijn 50-50 mensen voor als tegen, en er loopt niemand te zaniken over abortus is moord, of weet ik het wat. En volgens mij is hier niemand die zegt dat een ander iets moet doen of laten (behalve heel goed nadenken en evt hulp zoeken), maar wat hij of zij zelf zou doen in deze situatie. Niets om je beledigd over te voelen dus, alleen iets waar je je wel of niet bij kunt aansluiten als je zelf in deze situatie zit. Daarmee trek ik niets te ver door, dat doe je zelf in je laatste zin, en door deze discussie kennelijk erg op jouw situatie te betrekken.
Intussen ben ik erg benieuwd hoe het met TS is. Dringt de situatie al een beetje tot je door?
Intussen ben ik erg benieuwd hoe het met TS is. Dringt de situatie al een beetje tot je door?
ik trek niets op mijn situatie, want die is er nietquote:
Ik vind de discussie hier anders nog behoorlijk neutraal hoor. Er zijn 50-50 mensen voor als tegen, en er loopt niemand te zaniken over abortus is moord, of weet ik het wat. En volgens mij is hier niemand die zegt dat een ander iets moet doen of laten (behalve heel goed nadenken en evt hulp zoeken), maar wat hij of zij zelf zou doen in deze situatie. Niets om je beledigd over te voelen dus, alleen iets waar je je wel of niet bij kunt aansluiten als je zelf in deze situatie zit. Daarmee trek ik niets te ver door, dat doe je zelf in je laatste zin, en door deze discussie kennelijk erg op jouw situatie te betrekken.
Intussen ben ik erg benieuwd hoe het met TS is. Dringt de situatie al een beetje tot je door?
ik zou je eigen posts nog maar eens nalezen en kijken of je er echt het oordeel niet in kunt vinden.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik ben het met Leandra eens, ze vraagt naar de vruchtwaterpunctie, en niet naar de eventuele verdere stap van een abortus.quote:Op donderdag 19 november 2009 14:16 schreef Leandra het volgende:
TS moet de keuze maken of ze die vruchwaterpunctie wil of niet, ze vraagt nergens of ze het vervolgens moet laten afbreken of moet houden.
Ik doe vlokken en vruchtwateronderzoeken voor mijn werk, en niet iedereen breekt af naar aanleiding van een slechte uitkomst. Soms gaat het er ook om welk soort behandeling er nodig is na de gebooorte van het kind. Hoe hard het ook klinkt, een kindje met een trisomie 13 of 18 behandelen heeft vaak geen zin.
De verdikte nekplooi en de eerste trimesterscreening zeggen iets over de kans op een chromosoomafwijking bij het kind, dat kunnen naast de trisomie 13, 18 en 21 ook ongebalanceerde translocaties, deleties en duplicaties zijn.
Bij een ETS van 1 op 34 is er een kans van 3% dat er iets aan de hand is met het kindje, de kans dat er iets misgaat naar aanleiding van de punctie is iets van 0,5%.
Volgens mij heeft miss-vraagteken wel recht op een snelle detectietest. Hiebij kijken ze naar de chromosomen 13, 18 en 21, en deze duurt op zijn hoogst een week. Dit is wel een onvolledige uitslag, de hele vruchtwatertest duurt ongeveer 3 weken.
Een kindje met het syndroom van Down kan redelijk normaal zijn, maar ook sterk gehandicapt.
Ik zou miss-vraagteken willen aanraden om een verwijzing te vragen naar een klinisch genetisch centrum, daar kunnen ze je verder voorlichten.
Kan je wat duidelijk uitleggen waar ik precies oordeel, over wie? Ik leg in mijn beleving namelijk alleen uit waarom ík bepaalde keuzes maak. Dat je dat als een oordeel opvat en zo van mijn negatieve bedoelingen uitgaat vind ik erg jammer. Misschien ligt het aan het feit dat ik een mening heb die niet samengaat met een aantal andere meningen, waaronder de jouwe. Maar mijn mening nuanceren doe ik in dit geval niet: ik worstel op deze manier met deze (voor mij pijnlijke) kwestie. Ik heb net zoveel recht dat op deze manier kenbaar te maken als een ander het recht heeft uit te leggen waarom hij of zij wel voor abortus zou kiezen als een kind, bijvoorbeeld, Down heeft.quote:Op donderdag 19 november 2009 12:50 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Kijk naar het oordeel in je eigen post erboven.
No offence, maar als je zo tegen abortus bent (ongeacht de reden die iemand voor abortus zou kunnen hebben) dan zou je dus nooit zelf een abortus ondergaan, waarom zou andermans keuze voor abortus voor jou dan een pijnlijke kwestie zou moeten zijn?
En dit is geen afzeikpost, ik ben werkelijk benieuwd naar het waarom.
En dit is geen afzeikpost, ik ben werkelijk benieuwd naar het waarom.
Dat valt voor mij echt onder: als je zelf tegen doodslag bent en je zou nooit iemand vermoorden, waarom is een moord op een ander dan een pijnlijke kwestie voor jou.quote:
No offence, maar als je zo tegen abortus bent (ongeacht de reden die iemand voor abortus zou kunnen hebben) dan zou je dus nooit zelf een abortus ondergaan, waarom zou andermans keuze voor abortus voor jou dan een pijnlijke kwestie zou moeten zijn?
En dit is geen afzeikpost, ik ben werkelijk benieuwd naar het waarom.
Ik vind het gewoon verdrietig om wat had kunnen zijn. Net zo verdrietig als een heel gewenst kindje wat dood geboren wordt.
Tegen doodslag zijn is al een lastige.... dat kan iedereen overkomen.quote:Op donderdag 19 november 2009 22:21 schreef freecell het volgende:
[..]
Dat valt voor mij echt onder: als je zelf tegen doodslag bent en je zou nooit iemand vermoorden, waarom is een moord op een ander dan een pijnlijke kwestie voor jou.
Ik vind het gewoon verdrietig om wat had kunnen zijn. Net zo verdrietig als een heel gewenst kindje wat dood geboren wordt.
Dat is immers het kenmerk van doodslag, dat je het niet in de planning had.
Het vervelende aan iets als abortus is dat vrijwel niemand het onverschillig of "zomaar even" doet, zeker niet als het gaat om een abortus na een vruchtwaterpunctie. Ik vind het prima dat iemand zelf die keuze niet zou maken, maar ik vind het wel ver gaan om het als "worstelen met een pijnlijke kwestie" te bestempelen dat anderen die keuze wel maken.... die anderen maken die keuze ook niet licht, en worstelen waarschijnlijk met nog veel meer.
Nou ja, dat dus (op de post van Freecell), hoewel ik erg voorzichtig zou willen zijn met het woord "moord" in deze discussie. En verder: dat het ook sowieso pijnlijk is voor de vader en moeder die een beslissing moeten nemen. Je gunt iemand een onbezorgde zwangerschap en een gezond kindje, en voor het kindje zelf wil je natuurlijk ook het beste. Wie wil nu in zo'n situatie zitten? Noem me een softie, maar dat gaat me wel aan 't hart.
Zijn er hier eigenlijk mensen die zo'n ernstig gehandicapt kind hebben?
Als het pannen van daken waait
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
ik zocht ook eigenlijk een ander voorbeeld, maar het lukte even niet zo goedquote:
Nou ja, dat dus (op de post van Freecell), hoewel ik erg voorzichtig zou willen zijn met het woord "moord" in deze discussie. En verder: dat het ook sowieso pijnlijk is voor de vader en moeder die een beslissing moeten nemen. Je gunt iemand een onbezorgde zwangerschap en een gezond kindje, en voor het kindje zelf wil je natuurlijk ook het beste. Wie wil nu in zo'n situatie zitten? Noem me een softie, maar dat gaat me wel aan 't hart.
ow en verder eensch
Sorry, maarquote:Op donderdag 19 november 2009 22:27 schreef Leandra het volgende:
Ik vind het prima dat iemand zelf die keuze niet zou maken, maar ik vind het wel ver gaan om het als "worstelen met een pijnlijke kwestie" te bestempelen dat anderen die keuze wel maken.... die anderen maken die keuze ook niet licht, en worstelen waarschijnlijk met nog veel meer.
Nogmaals: dat "worstelen" zeg ik over mijn manier van denken over dit soort kwesties (ook als je principiële argumenten hebt is het geen makkelijk onderwerp!), en niet over de manier waarop een ander beslissingen neemt. Wat is het toch dat nu al meerdere mensen denken dat ik iets over een ánder zeg terwijl ik expliciet erbij zeg dat het míjn overwegingen zijn n.a.v. dit topic?
nee daar zou ik niet bewust voor willen kiezen. Daarom wilde ik ook geen tests bij mijn zwangerschap, dan zou ik alleen maar een vervelende zwangerschap hebben, door alle zorgen. Ik wil niet voor zo'n keuze komen te staan.quote:Op donderdag 19 november 2009 22:31 schreef shmoopy het volgende:
Zijn er hier eigenlijk mensen die zo'n ernstig gehandicapt kind hebben?
Mocht er dan een gehandicapt kindje komen dan zie ik dat dan wel.
Daar gaan we weer
En wat als het om bijvoorbeeld trisomie 13 of 18 gaat??quote:
Nou ja, dat dus (op de post van Freecell), hoewel ik erg voorzichtig zou willen zijn met het woord "moord" in deze discussie. En verder: dat het ook sowieso pijnlijk is voor de vader en moeder die een beslissing moeten nemen. Je gunt iemand een onbezorgde zwangerschap en een gezond kindje, en voor het kindje zelf wil je natuurlijk ook het beste. Wie wil nu in zo'n situatie zitten? Noem me een softie, maar dat gaat me wel aan 't hart.
Of een andere zeer ernstige afwijking?
Hoe bedoel je? Of ik het dan niet pijnlijk zou vinden?quote:Op donderdag 19 november 2009 22:37 schreef Leandra het volgende:
[..]
En wat als het om bijvoorbeeld trisomie 13 of 18 gaat??
Of een andere zeer ernstige afwijking?
Als ik het goed begrijp hebben die kinderen normaal geen levensverwachting?quote:
[..]
En wat als het om bijvoorbeeld trisomie 13 of 18 gaat??
Of een andere zeer ernstige afwijking?
Dan ligt het wel anders lijkt me.
Maar dit zijn voor mij dus wel redenen om inderdaad geen test te doen....
Ik denk dat het komt omdat je zegt dat je het etisch niet klein kunt krijgen.quote:
[..]
Sorry, maar
Ik kan me voorstellen dat mensen die een andere keuze maken dan jij dat zien als veroordeeld worden wegens onetisch handelen.
Waarom is het zo dat ik wel respect kan hebben voor mensen die die keuze nooit zullen maken (ongeacht de principes die daaraan ten grondslag liggen) maar dat respect omgekeerd niet lijkt te bestaan.
En ik hoop werkelijk die keuze nooit te hoeven maken, dat lijkt me de moeilijkste beslissing van m'n leven, maar ik vind het enorm kortzichtig als ik dan moet lezen dat het onetisch zou zijn als ik die keuze wel zou maken, vooral als degene die het onetisch noemt niet weet wat de redenen zijn.
Nee, ik bedoel of een vroegtijdige beeïndiging van de zwangerschap dan wel "goedgekeurd" is?quote:
[..]
Hoe bedoel je? Of ik het dan niet pijnlijk zou vinden?
Ik heb nog NIEMAND hier zien roepen dat het onethisch zou zijn als een ánder die beslissing zou maken 
Je eigen redenen iets wel of niet te doen doorspekken met kreten over ethiek mag dan wel niet letterlijk hetzelfde zijn als het onethisch noemen als een ander het wel doet, maar ik kan me voorstellen dat een ander het wel zo opvat.quote:
Ik heb nog NIEMAND hier zien roepen dat het onethisch zou zijn als een ánder die beslissing zou maken
En dat is wat ik zei... dat het daar waarschijnlijk door komt dat mensen het zo zien, niet dat ze het letterlijk gezegd heeft.
Leandra, ik zeg niet dat de beslissing onethisch is, alleen dat ik het hele fenomeen abortus een moeilijke ethische kwestie vind, waar ik niet uit kom, behalve dat voor mij overeind blijft staan: ik vind dat ik niet het recht heb een leven actief te beëindigen en daarom is het voor mij geen optie abortus te laten plegen. Dat betekent niet dat ik me niet kan voorstellen dat het voor een ander, die daar anders over denkt dan ik, het wél een optie is. Ik begrijp ook dat daarin het lijden van het kind in kwestie de aanwezigheid van andere kinderen en rol speelt. Want hoe ethisch is het bijvoorbeeld om een kindje te laten lijden terwijl je weet dat het binnen korte tijd zal overlijden? Die argumenten gaan weer tegen mijn niet-actief-beëindigen in. Dat maakt het voor mij een kwestie die ik niet klein krijg (als in: makkelijk vind), want verschillende ethische argumenten gaan tegen elkaar in.
Volgens wie? Ik zou er niet voor kiezen, maar of het volgens een ander "goedgekeurd" wordt, dat weet ik niet.quote:Op donderdag 19 november 2009 22:44 schreef Leandra het volgende:
[..]
Nee, ik bedoel of een vroegtijdige beeïndiging van de zwangerschap dan wel "goedgekeurd" is?
Sterker nog, we hebben volgens mij helemaal niks gezegd ten nadele van de mensen die zo'n beslissing wel nemen.
Er word ons hier wel redelijk veel in de mond gelegd vind ik.
Het is niet alsof we met spandoeken 'abortus is moord' rondlopen in dit topic. Hooguit met spandoeken 'dit zou mijn beslissing zijn'
Er word ons hier wel redelijk veel in de mond gelegd vind ik.
Het is niet alsof we met spandoeken 'abortus is moord' rondlopen in dit topic. Hooguit met spandoeken 'dit zou mijn beslissing zijn'
Ik heb het gevoel dat dat komt doordat het een niet zo tolerante mening is: als je tegen abortus bent dan kun je niet tegelijk een (beetje) voor abortus (in sommige situaties) zijn. Het is makkelijker om een heel genuanceerde mening vol mitsen en maren te presenteren, dan stoot je ook niemand voor het hoofd. Maar ik kan dat niet op dit gebied, mijn overtuiging over míjn moraal is best stellig. Ik heb het gevoel dat dat ergernis oproept.
Dat zou het heel goed kunnen zijn inderdaadquote:
Ik heb het gevoel dat dat komt doordat het een niet zo tolerante mening is: als je tegen abortus bent dan kun je niet tegelijk een (beetje) voor abortus (in sommige situaties) zijn. Het is makkelijker om een heel genuanceerde mening vol mitsen en maren te presenteren, dan stoot je ook niemand voor het hoofd. Maar ik kan dat niet op dit gebied, mijn overtuiging over míjn moraal is best stellig. Ik heb het gevoel dat dat ergernis oproept.
En mensen die voor abortus zijn gaan natuurlijk nooit roepen dat abortus áltijd en bij iedereen moet worden uitgevoerd (is niet zo goed voor de vergrijzing
) dus andersom wekt het minder ergernis. En het nadeel is dat er bij een stellige mening áltijd uitzonderingen bijgehaald worden...
'jamaar wat nu als het kindje geen hoofd heeft' oid.
Dat is te respecteren natuurlijk.quote:Op donderdag 19 november 2009 22:37 schreef bikinistringding het volgende:
[..]
nee daar zou ik niet bewust voor willen kiezen. Daarom wilde ik ook geen tests bij mijn zwangerschap, dan zou ik alleen maar een vervelende zwangerschap hebben, door alle zorgen. Ik wil niet voor zo'n keuze komen te staan.
Mocht er dan een gehandicapt kindje komen dan zie ik dat dan wel.
Het valt mij alleen zo op dat veel mensen hier wel voor zo'n kindje zouden kiezen, zonder volgens mij te beseffen, écht te beseffen wat dat inhoudt.
Zo stellig impliceren dat elk leven geleefd moet worden (want geen abortus), dat heeft iets erg naiefs, imo.
Als het pannen van daken waait
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Natuurlijk besef ik dat niet, net zo min als ieder ander die het niet heeft meegemaakt. '
Maar dat "laten leven" heeft er voor mij wel mee te maken dat een kind van 15 weken al net zo echt is, leeft, als een kind dat al geboren is. Als je kind later gehandicapt raakt dan zeg je toch ook niet "dit is zo erg, laten we dit leven actief beëindigen"? Een ander vindt misschien dat hij of zij die keuze nog heeft als 't kind nog niet geboren is, maar voor mij is er in dat opzicht geen wezenlijk verschil tussen een ongeboren en een geboren kind.
Maar dat "laten leven" heeft er voor mij wel mee te maken dat een kind van 15 weken al net zo echt is, leeft, als een kind dat al geboren is. Als je kind later gehandicapt raakt dan zeg je toch ook niet "dit is zo erg, laten we dit leven actief beëindigen"? Een ander vindt misschien dat hij of zij die keuze nog heeft als 't kind nog niet geboren is, maar voor mij is er in dat opzicht geen wezenlijk verschil tussen een ongeboren en een geboren kind.
Het leven biedt geen garanties, maar wat je van te voren weet heeft daar niets mee te maken.
Ja, je kind kan gezond ter wereld komen en op z'n 4-e gehandicapt raken, dús zou je bewust een gehandicapt kind ter wereld laten komen?
Want een kind dat kwijlend, incontinent, spastisch, epileptisch is, niet kan praten, lopen of zelf eten, kortom meervoudig gehandicapt is, dat kind moet er komen, want als je een gezond kind hebt weet je het immers ook maar nooit voor de toekomst?
Ondanks alle pijn, dagelijks, omdat je voortdurend geconfronteerd wordt met de worsteling die het leven voor dat kindje is, nog even helemaal afgezien van de impact die het op jezelf en het hele gezin heeft?
Voor mij is dat echt niet te vergelijken met het afbreken van een dergelijke zwangerschap, al is het met 15 weken.
Ja, dan is er leven, dan is het best al een kindje, daar ben ik het helemaal mee eens, dat zal nooit een makkelijke keuze kunnen zijn imo, maar staat dat korte lijden in verhouding tot een leven lang lijden?
Hiermee wil ik niet zeggen dat alle kinderen met Downsyndroom of welke chromosoomafwijking ook, maar meteen geaborteerd moeten worden. Er zijn enorme niveauverschillen en daar moet zeker niet lichtzinnig mee omgesprongen worden.
Maar ik wil er wel voor waarschuwen dat je daar andersom ook voor moet waken.
Dat men niet moet onderschatten wat dat voor impact op je leven heeft.
Ja, je kind kan gezond ter wereld komen en op z'n 4-e gehandicapt raken, dús zou je bewust een gehandicapt kind ter wereld laten komen?
Want een kind dat kwijlend, incontinent, spastisch, epileptisch is, niet kan praten, lopen of zelf eten, kortom meervoudig gehandicapt is, dat kind moet er komen, want als je een gezond kind hebt weet je het immers ook maar nooit voor de toekomst?
Ondanks alle pijn, dagelijks, omdat je voortdurend geconfronteerd wordt met de worsteling die het leven voor dat kindje is, nog even helemaal afgezien van de impact die het op jezelf en het hele gezin heeft?
Voor mij is dat echt niet te vergelijken met het afbreken van een dergelijke zwangerschap, al is het met 15 weken.
Ja, dan is er leven, dan is het best al een kindje, daar ben ik het helemaal mee eens, dat zal nooit een makkelijke keuze kunnen zijn imo, maar staat dat korte lijden in verhouding tot een leven lang lijden?
Hiermee wil ik niet zeggen dat alle kinderen met Downsyndroom of welke chromosoomafwijking ook, maar meteen geaborteerd moeten worden. Er zijn enorme niveauverschillen en daar moet zeker niet lichtzinnig mee omgesprongen worden.
Maar ik wil er wel voor waarschuwen dat je daar andersom ook voor moet waken.
Dat men niet moet onderschatten wat dat voor impact op je leven heeft.
Als het pannen van daken waait
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Maar daar zit 't hem dus in: in mijn ogen breng ik dat kind niet pas ter wereld als het geboren wordt, het is er al (op de wereld) op het moment dat het nog in mijn buik zou zitten.quote:Op donderdag 19 november 2009 23:36 schreef shmoopy het volgende:
Het leven biedt geen garanties, maar wat je van te voren weet heeft daar niets mee te maken.
Ja, je kind kan gezond ter wereld komen en op z'n 4-e gehandicapt raken, dús zou je bewust een gehandicapt kind ter wereld laten komen?
Voor de rest ben ik 't helemaal met je eens over dat er ook bij een "anti-abortus-standpunt" een gevaar voor lichtzinnigheid ligt. En daar probeer ik zo goed als het kan voor te waken.
Sorry, ik ben er mede schuldig aan dat het topic niet meer zo erg over je vraag over een punctie gaat.quote:Op woensdag 18 november 2009 13:01 schreef Miss_vraagteken het volgende:
Wie kan mij helpen???
Ik ben zwanger nu in totaal 14 weken bijna 15 ik heb al 2 echo's gehad en bij die laatste was het niet goed het heeft een verdrikte nekplooi ik ben door gestuurd naar het ziekenhuis voor een bloed onderzoek nu heb ik uitslag gehad want de nekplooi meting was 4,8 mm en met me bloed uitslag was het ook niet goed ik ben 1 op de 23 vrouwen die kans maakt op een downsyndroom kindje ze hebben een echo bij ons gedaan en kwamen ze uit op een nekplooi meting van 3,7 normaal mag het zijn 3,5mm ze konden aan het kindje zelf helemaal niks zien de botten bloed hartje nieren darmen ect alles wat je aan je lichaam heb en in je lichaam alles was goed en gezond maar door me bloed uitslag hebben ze liever dat we een vruchwaterpunctie doen.
Ik ben heel erg bang daarvor vanwege de risico die eraan vast zit maar aan de andere kant wil ik wel zekerheid hebben of het kindje gezond is jah of nee ik weet echt niet meer wat ik moet doen.
Wie kan mij helpen?
Hoe is het nu? Heb je er (met je partner) al wat verder over na kunnen denken?
Daar wou ik mijn nog even bij aansluiten, even als bij Freecell een paar posts eerder. Het wordt erg vermoeiend om in elke post een mits en een maar en voor een disclaimer te vermelden dat het om JOUW mening gaat, en dat je niet over een ander praat, en al helemaal niet veroordeelt. Ik heb ik vrijwel elke post gezegd dat het míjn mening is, dat ík het moeilijk vind en dat ík mij afvraag hoe mensen zaken naar zichzelf kunnen verantwoorden, omdat ík dat niet zou kunnen. En verdomd, men voelt zich nog beledigd! Wat kan je anders in een topic als dit, dan jouw eigen mening/visie geven? TS verwacht echt niet dat wij haar even vertellen wat te doen (hoop ik althans).quote:Op donderdag 19 november 2009 22:57 schreef AncientSound het volgende:
Ik heb het gevoel dat dat komt doordat het een niet zo tolerante mening is: als je tegen abortus bent dan kun je niet tegelijk een (beetje) voor abortus (in sommige situaties) zijn. Het is makkelijker om een heel genuanceerde mening vol mitsen en maren te presenteren, dan stoot je ook niemand voor het hoofd. Maar ik kan dat niet op dit gebied, mijn overtuiging over míjn moraal is best stellig. Ik heb het gevoel dat dat ergernis oproept.
Overigens ben ik helemaal niet stellig tegen abortus, er zijn best redenen te bedenken waarbij ik voor abortus ben. Maar de vraag die TS stelt is of zij wel of niet een puntie zal gaan doen. En in een van mijn eerste posts schreef ik ook dat die vraag alleen van belang is als je iets met het antwoord wil doen. En daar komt toch al snel de hele abortuskwestie om de hoek.
Maargoed, ik hoop dat mevrouw-vraagteken inmiddels een mevrouw-punt is geworden, en een beslissing heeft kunnen nemen. En ja, al zou ik er anders over denken, die beslissing respecteer ik echt wel. Nogmaals sterkte ermee in elk geval!
Weet je, ik heb er geen enkele moeite mee dat iemand een andere mening heeft, dat is ieders volste recht, maar juist iedere keer die toevoeging "dat je het je afvraagt hoe andere mensen het naar zichzelf kunnen verantwoorden" is wat die irritatie opwekt.
Ik heb respect voor het feit dat een ander die keuze nooit zou maken, en hoef daar geen opmerking over "het naar zichzelf kunnen verantwoorden" aan toe te voegen.
Als anderen daar ook eens mee zouden ophouden, dan zou het een stuk minder problemen opleveren.
Ik zou de keuze overigens ook niet kunnen maken als het om een gezond kind zou gaan (en ik heb al eens voor die keuze gestaan, dus ik weet waar ik het over heb) maar ik kan me wel voorstellen dat er situaties zijn waaronder ik de keuze voor abortus wel zou maken.
Maar ook als het gaat om abortus van een gezond kind zou gaan, zou ik er nooit een "dat een ander het voor zichzelf kan verantwoorden" aan toevoegen, ongeacht wat ik van abortus in zo'n situatie vind.
Ik heb respect voor het feit dat een ander die keuze nooit zou maken, en hoef daar geen opmerking over "het naar zichzelf kunnen verantwoorden" aan toe te voegen.
Als anderen daar ook eens mee zouden ophouden, dan zou het een stuk minder problemen opleveren.
Ik zou de keuze overigens ook niet kunnen maken als het om een gezond kind zou gaan (en ik heb al eens voor die keuze gestaan, dus ik weet waar ik het over heb) maar ik kan me wel voorstellen dat er situaties zijn waaronder ik de keuze voor abortus wel zou maken.
Maar ook als het gaat om abortus van een gezond kind zou gaan, zou ik er nooit een "dat een ander het voor zichzelf kan verantwoorden" aan toevoegen, ongeacht wat ik van abortus in zo'n situatie vind.
Ik zei dat ík het niet zou kunnen verantwoorden naar mezelf, en ik vraag me oprecht af hoe anderen dat wel kunnen, omdat ik het niet begrijp (wat weer wat anders is dan iets niet respecteren). En misschien vinden sommigen het niet eens nodig om zich te verantwoorden, ook prima. Ik zei toch niet dat men zich móet kunnen verantwoorden tegenover zichzelf? Het was puur iets waar ik moeite mee zou hebben. Door dit te zeggen wilde ik ook zeggen dat het hele gedoe behoorlijk dubbelzinnig is.quote:Op vrijdag 20 november 2009 10:37 schreef Leandra het volgende:
Weet je, ik heb er geen enkele moeite mee dat iemand een andere mening heeft, dat is ieders volste recht, maar juist iedere keer die toevoeging "dat je het je afvraagt hoe andere mensen het naar zichzelf kunnen verantwoorden" is wat die irritatie opwekt.
Ik heb respect voor het feit dat een ander die keuze nooit zou maken, en hoef daar geen opmerking over "het naar zichzelf kunnen verantwoorden" aan toe te voegen.
Als anderen daar ook eens mee zouden ophouden, dan zou het een stuk minder problemen opleveren.
Ik zou de keuze overigens ook niet kunnen maken als het om een gezond kind zou gaan (en ik heb al eens voor die keuze gestaan, dus ik weet waar ik het over heb) maar ik kan me wel voorstellen dat er situaties zijn waaronder ik de keuze voor abortus wel zou maken.
Maar ook als het gaat om abortus van een gezond kind zou gaan, zou ik er nooit een "dat een ander het voor zichzelf kan verantwoorden" aan toevoegen, ongeacht wat ik van abortus in zo'n situatie vind.
Overigens had ik het niet over het verantwoorden van abortus an sich, maar over de inconsequentie in de situatie die ik in die post schetste. Ik zou mezelf dan niet in de spiegel aan kunnen kijken, maar anderen zullen dat wel kunnen. Voor beide wat te zeggen, en beiden (!) mogen het ook hardop zeggen. Het is ook een deel van volwassen zijn om tegen mensen met een andere visie, of mensen die het zelf anders hadden gedaan, bestand te zijn.
|
|
