PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 25

quote:

Op donderdag 19 november 2009 11:47 schreef sempron2400 het volgende:

[..]

Het meest autistisch lijkt me om naar de leiding te gaan, uit angst om gekwetst te worden voor die collega.
En dan op een harde, directe manier te vertellen wat er loos is.

De normale manier is om het eerst proberen met de collega te praten, en als het structureel niet lukt, voorzichtig een balletje op te gooien bij de leiding.

er is nog hoop voor me.

ha, probleem!
(pas op, een niet vrolijke tekst op dit vrolijke topic! )

Situatieschets: ik zit achter me pc, sinds tijden weer eens te gamen, vraagt me moeder zo: heb je nog iets te doen voor voor school? Ik zeg, nee (want het blok is net begonnen, dus heb je weinig tot niks aan huiswerk. Natuurlijk kan ik wat doen, in de vorm van programmeren om te oefenen (ik doe Technische informatica, HBO) maar dat hoeft ook niet altijd)
Efin, ze zegt oke, ik blij en ik speel verder.
Komt ze een half uur later weer, pissig, dat het onmogelijk is dat ik niks te doen heb, omdat ik nog vakken van het vorige jaar moet inhalen (heb maar 30 studiepunten gehaald van de 60, is niet veel
Dan wordt er gevraagd naar mijn tentamens, en laat ik die nou niet zo goed gemaakt hebben, dus poep aan de knikker

ik krijg een reprimande tijdens het eten, tot zover logisch.

Grap is, als iemand boos op me wordt (vooral me ouders) dan klap ik gewoon dicht, dan zeg ik niks, wat ze dus nog kwader maakt, omdat ze denken dat ik het niet begrijp.
Deze keer waren ze wat milder, en een uitgebreid verhaal over dat je wat moet presteren in het leven, anders wordt het niks met je.
Ik hoor het verhaal aan, en ik zeg dat ik moeite heb met dingen, omdat ik een beetje autisme heb

Woei, het hek is van de dam

Ik citeer "je stelt je enorm aan" en nog meer dingen waarmee ze willen zeggen dat autisme bullshit is Elk argument dat ik geef wordt van tafel geveegd, ik zeg dat ik moeite heb met concentratie, zeggen hun, "wat een onzin, met dat stomme spelletje van je kan je wel uren achter elkaar spelen, en op school niet? ja hoor!" (parafraseren)
Ook zeggen ze zoiets van, "je MOET je school afmaken, met goede resultaten, want je bent eraan begonnen ook! punt"
Hun zeggen dat ik erbij MOET horen, ik moet een baan, ook al is dat het laatste wat je doet.
theorieën die ze hebben:
Je bent lui
Het is te makkelijk
Je kan het niet
Je weet niet wat je moet doen

Mijn visie? ik WIL een baan! graag zelfs! Ik wil iets bijdragen aan de wereld, en dat is beter als je dat als wetenschapper doet dan als putjesschepper, zo ver ben ik dan nog wel Ik ervaar nu dat zij mij lui vinden, een niksnut.
Ik denk dat een deel van het probleem ligt aan het feit dat ze a) geen reet snappen van wat ik doe op school (de rest van het gezin zit in de metaal, werktuigbouwkunde als achtergrond) en b) het is volwassenenonderwijs, dus communicatie gaat via mij, en niet via hun, dus ze hebben er geen grip op, denk ik.

(moeilijk te formuleren, dit stukje )Wat ik wil, is dat mijn ouders me begrijpen. ze blijven doorhameren op het probleem, maar ze staan niet open voor hoe ik deze situatie kan verbeteren. Alsof ze niet willen accepteren dat ik "anders" ben. Begrijp me niet verkeerd, ik ben 9 van de 10 keer heel blij met mezelf, kan sociaal goed meekomen, niemand merkt wat, kortom, ik ben normaal Ik pik heleboel dingen op, zogenaamde survival skills en ben positief ingesteld. Ik kom er wel! maar zo is dat dus niet zo makkelijk

Hoe kan ik mijn ouders me beter laten begrijpen? klinkt lekker wollig zo, maar ik denk dat dat het aardig samenvat

Jij denkt nu "protip! wat als je nou iets aan je school ging doen? "
welja, goeie! treffend autisme ding: niet weten wat je nou precies moet doen. Kijk ik weet wel wat ik globaal moet doen heur, maar op deze school voelt het soms een beetje dat je zonder zwembandjes in het diepe gegooid wordt. ik ben hoogbegaafd, denk ik, dunno of dat invloed heeft.

vraag 2: vind je je opleiding leuk?
ja.
er ontbreekt structuur, dat is volgens mij het hele eieren eten.

magoed, danku voor het lezen

Hey robuust
Herkenbaar, dat allereerst. Met name dat, anders wordt t niks met je Hoe vaak ik die niet heb gehoord.
Laten we wel stellen, ik heb geen diploma maar wel een goede baan en potentie. Moet je mijn ouders nou trots horen pochen, die wisten altijd al dat ik goed zou terecht komen. Over de giga deuk in mijn zelfvertrouwen tijdens mijn schoolperiode zwijgen we gemakshalve maar even

Misschien ben ik verbitterd, maar als je ouders je niet begrijpen, so be it. Ik heb de hoop op acceptatie al jong opgegeven en ben voor mijzelf gaan knokken.
Wat ik heb ervaren is dat mijn ouders nooit de moeite namen om te luisteren,. het ging het ene oor in het andere oor uit. Is het niet een idee om je gedachten op te schrijven en te laten lezen, wellicht is dit wat meer begrijpbaar (lees: kunnen je ouders er in alle rust over nadenken)

Wat ik je sowieso als tip wil meegeven, praat met je school, leg uit waar je moeilijkheden liggen en vraag om hulp hierin. Niet omdat je zielig wilt doen of je aanstelt, maar omdat je accepteerd dat je hier moeite mee hebt, en toe kunt geven dat je er écht wat mee wilt doen!

quote:

Op donderdag 19 november 2009 13:58 schreef robuust89 het volgende:
ha, probleem!
(pas op, een niet vrolijke tekst op dit vrolijke topic! )

Situatieschets: ik zit achter me pc, sinds tijden weer eens te gamen, vraagt me moeder zo: heb je nog iets te doen voor voor school? Ik zeg, nee (want het blok is net begonnen, dus heb je weinig tot niks aan huiswerk. Natuurlijk kan ik wat doen, in de vorm van programmeren om te oefenen (ik doe Technische informatica, HBO) maar dat hoeft ook niet altijd)
Efin, ze zegt oke, ik blij en ik speel verder.
Komt ze een half uur later weer, pissig, dat het onmogelijk is dat ik niks te doen heb, omdat ik nog vakken van het vorige jaar moet inhalen (heb maar 30 studiepunten gehaald van de 60, is niet veel
Dan wordt er gevraagd naar mijn tentamens, en laat ik die nou niet zo goed gemaakt hebben, dus poep aan de knikker

ik krijg een reprimande tijdens het eten, tot zover logisch.

Grap is, als iemand boos op me wordt (vooral me ouders) dan klap ik gewoon dicht, dan zeg ik niks, wat ze dus nog kwader maakt, omdat ze denken dat ik het niet begrijp.
Deze keer waren ze wat milder, en een uitgebreid verhaal over dat je wat moet presteren in het leven, anders wordt het niks met je.
Ik hoor het verhaal aan, en ik zeg dat ik moeite heb met dingen, omdat ik een beetje autisme heb

Woei, het hek is van de dam

Ik citeer "je stelt je enorm aan" en nog meer dingen waarmee ze willen zeggen dat autisme bullshit is Elk argument dat ik geef wordt van tafel geveegd, ik zeg dat ik moeite heb met concentratie, zeggen hun, "wat een onzin, met dat stomme spelletje van je kan je wel uren achter elkaar spelen, en op school niet? ja hoor!" (parafraseren)
Ook zeggen ze zoiets van, "je MOET je school afmaken, met goede resultaten, want je bent eraan begonnen ook! punt"
Hun zeggen dat ik erbij MOET horen, ik moet een baan, ook al is dat het laatste wat je doet.
theorieën die ze hebben:
Je bent lui
Het is te makkelijk
Je kan het niet
Je weet niet wat je moet doen

Mijn visie? ik WIL een baan! graag zelfs! Ik wil iets bijdragen aan de wereld, en dat is beter als je dat als wetenschapper doet dan als putjesschepper, zo ver ben ik dan nog wel Ik ervaar nu dat zij mij lui vinden, een niksnut.
Ik denk dat een deel van het probleem ligt aan het feit dat ze a) geen reet snappen van wat ik doe op school (de rest van het gezin zit in de metaal, werktuigbouwkunde als achtergrond) en b) het is volwassenenonderwijs, dus communicatie gaat via mij, en niet via hun, dus ze hebben er geen grip op, denk ik.

(moeilijk te formuleren, dit stukje )Wat ik wil, is dat mijn ouders me begrijpen. ze blijven doorhameren op het probleem, maar ze staan niet open voor hoe ik deze situatie kan verbeteren. Alsof ze niet willen accepteren dat ik "anders" ben. Begrijp me niet verkeerd, ik ben 9 van de 10 keer heel blij met mezelf, kan sociaal goed meekomen, niemand merkt wat, kortom, ik ben normaal Ik pik heleboel dingen op, zogenaamde survival skills en ben positief ingesteld. Ik kom er wel! maar zo is dat dus niet zo makkelijk

Hoe kan ik mijn ouders me beter laten begrijpen? klinkt lekker wollig zo, maar ik denk dat dat het aardig samenvat

Jij denkt nu "protip! wat als je nou iets aan je school ging doen? "
welja, goeie! treffend autisme ding: niet weten wat je nou precies moet doen. Kijk ik weet wel wat ik globaal moet doen heur, maar op deze school voelt het soms een beetje dat je zonder zwembandjes in het diepe gegooid wordt. ik ben hoogbegaafd, denk ik, dunno of dat invloed heeft.

vraag 2: vind je je opleiding leuk?
ja.
er ontbreekt structuur, dat is volgens mij het hele eieren eten.

magoed, danku voor het lezen

Klinkt bekend. Heb je van al die dingen die je moet doen (huiswerk, inhaalvakken etc.) een overzicht?
De manier om hier bewust mee om te kunnen gaan lijkt me om dit eerst in kaart te brengen, en vervolgens elke dag op een vaste tijd hier even aandacht aan te besteden.

Voorbeeld:
Van vorig jaar moet je nog een stuk wiskunde, een stuk NL en een stuk scheikunde inhalen.
Zet op een rijtje, vak voor vak, wat je daarvoor moet doen.
Houd dit schema ergens waar je het snel kan vinden.
Plan elke dag, of een paar dagen per week, vaste tijden in dat je hier aandacht aan gaat besteden.
Maak aan het eind van de week je nieuwe planning. Plan dit ook in!

Schrijf in deze planning ook daadwerkelijk op wát je gaat doen! "Hoofdstuk 3, paragraaf 1 t/m 5, sommen maken" bijvoorbeeld. Hoe concreter, hoe makkelijker het is om het uit te voeren.

quote:

Op donderdag 19 november 2009 14:30 schreef Thrackan het volgende:
Klinkt bekend. Heb je van al die dingen die je moet doen (huiswerk, inhaalvakken etc.) een overzicht?
De manier om hier bewust mee om te kunnen gaan lijkt me om dit eerst in kaart te brengen, en vervolgens elke dag op een vaste tijd hier even aandacht aan te besteden.

Voorbeeld:
Van vorig jaar moet je nog een stuk wiskunde, een stuk NL en een stuk scheikunde inhalen.
Zet op een rijtje, vak voor vak, wat je daarvoor moet doen.
Houd dit schema ergens waar je het snel kan vinden.
Plan elke dag, of een paar dagen per week, vaste tijden in dat je hier aandacht aan gaat besteden.
Maak aan het eind van de week je nieuwe planning. Plan dit ook in!

Schrijf in deze planning ook daadwerkelijk op wát je gaat doen! "Hoofdstuk 3, paragraaf 1 t/m 5, sommen maken" bijvoorbeeld. Hoe concreter, hoe makkelijker het is om het uit te voeren.

Even een toevoeging: plan tijd in om het geleerde te herhalen. In een actieve bui ben ik ook een keer via een planning gaan werken. Toen kwam de tentamenperiode eraan. Ik snapte niets van alles dat ik braaf volgens mijn planning had doorgenomen. Vergeten tijd in te ruimen voor herhaling.

super, wat fijn, begrip!

ik zat vanmiddag nog te twijfelen toen ik het postte, omdat ik even dacht dat ik me aanstelde ofzo

@cassandra

je eerste alinea is TE herkenbaar, ik denk wel eens na over hoe het in de toekomst is, dat ik goed bezig ben, en dan heb je opeens je ouders weer. tis goed met ze

@tijn

ik heb een heuse diagnose, ben daar ook mee naar school geweest, en hiervoor hebben ze mij een externe begeleider gegeven. deze snapt ook weinig van mijn studie, maar met deze persoon bespreek ik wat ik afgelopen week heb gedaan, wat ik gehaald heb, en wat ik nog moet doen.

dat helpt dus ook niet super, hmmm

ik heb ook pas geleden gevraagd of ze niet meer konden doen, en het antwoord was nee. ja, ik kan een 4e jaars omkopen me laten helpen met het programmeren bijvoorbeeld, dunno

zoals thrackan zei, ik ruim een stuk muur in, print me schema uit en hang m op:) should work!

excuses, robuust is even weg, hij is aan het schematiseren

[ Bericht 10% gewijzigd door robuust89 op 19-11-2009 17:18:54 (het is thrackan, geen trackan :')) ]

net ff gewoon de "stukken" van anderen doorgelezen ik moet zeggen dat ik me er wel in herken, vooral kwa studie en in het diepe gegooid te worden.
En tja..dat van volgens een schema werken vind ik stom..ik heb een "hekel" aan routine, en volgens een schema werken, ach op mn mbo heb ik dat gehad.."planmatig werken" maar ik moet zeggen dat ik me nooit aan mn schema hield..ook niet tijdens de proefwerkweken op de HAVO, mijn ma moest echter achter "mn kont" aanlopen zodat ik me er een beetje aan hield.
Maar ik weet niet wat ik heb..dus kan ik er niks over zeggen.

Verder klopt het wat ze zeggen dat asperger/autisten etc(asutistspectrum personen) goed zijn in wiskunde??Want meestal neigen ze dat te zeggen..maar mij lijkt dat me meer over 1 kam scheren??

quote:

Op donderdag 19 november 2009 17:33 schreef francis998 het volgende:
net ff gewoon de "stukken" van anderen doorgelezen ik moet zeggen dat ik me er wel in herken, vooral kwa studie en in het diepe gegooid te worden.
En tja..dat van volgens een schema werken vind ik stom..ik heb een "hekel" aan routine, en volgens een schema werken, ach op mn mbo heb ik dat gehad.."planmatig werken" maar ik moet zeggen dat ik me nooit aan mn schema hield..ook niet tijdens de proefwerkweken op de HAVO, mijn ma moest echter achter "mn kont" aanlopen zodat ik me er een beetje aan hield.
Maar ik weet niet wat ik heb..dus kan ik er niks over zeggen.

Verder klopt het wat ze zeggen dat asperger/autisten etc(asutistspectrum personen) goed zijn in wiskunde??Want meestal neigen ze dat te zeggen..maar mij lijkt dat me meer over 1 kam scheren??

Ja, dat is waar, mensen met autisme zijn vaak sterk in wiskunde. Dit bevindt zich op het snijvlak met analyse. Overlevingsdrang, denk ik ook: allerlei situaties analyseren, daarop inspelen.

Sommige tistjes weten ze ook precies welke stappen ze moeten ondernemen om hun zin door te drukken, en ik ken er bij die er behoorlijk slinkse methoden op nalaten. Maar ik denk dat dit uitzonderingen zijn.

Mijn broer, een NT-er, is een wiskundig genie, expert op gebied van speltheorie.
Ik daarentegen ben het absolute uiterste, had op 4 VWO een 3 voor wiskunde en werd erom beschimpt. Niemand snapte er wat van, familie incluis (was blij dat ik het mocht laten vallen, wat niemand deed)..

Fameuze blinde vlek voor een autist. Met wiskunde is het zo: als eenmaal je iets boven de pet gaat, haal je het niet meer in, omdat alles steeds op elkaar voortbouwt. Het was best traumatisch allemaal, door het contrast met mijn wiskundige broer. Dan voel je je echt een faalhaas.

Nu breekt mijn klomp! Ik less dat het Godsbeeld van autisten minder positief is. Ik zou echt van die diagnose af willen. Zelfs op dit soort terreinen weten mensen met autisme anders te zijn dan de NT’er. Ik geloof en heb helemaal geen minder positief godsbeeld; kerkmensen zien mij juist als heel enthousiast.

tja dt van 't godsbeeld zou ik totaal niet verwachten..
en dat van de wiskunde..is dus eigenlijk willekeurig...iig ik ben een 0 in wiskunde(met examens en toetsen) heb ik de tijd die ik wil..krijg ik 't altijd voor elkaar

Robuust, als je maar vertrouwen in je zelf hebt en in jezelf gelooft komt t goed. Ik heb écht een hele periode gehad dat ik ging leven naar de opmerkingen van mijn ouders. Pas later besloot ik tegengas te geven en laten zien dat ze het bij het verkeerde eind hadden. En ach laat ze nu maar opscheppen over hoe trots ze zijn.. Beter late valse erkenning dan helemaal geen.
Heb je nog broers en/of zussen? Wat ik heb gemerkt is dat ze bij mij een enorme 'slagingsdrang' hadden en toen ik vmbo ging doen, het gevoel hadden te falen. Mijn zusje mocht moeiteloos vmbo doen terwijl zij een evengoed stel hersens heeft. Maar 2e kind is altijd soepeler denk ik.
Heb je later nog met je ouders gesproken?

Wiskunde Moet wel eerlijk zeggen dat ik in de 3e geen interesse had en gemiddeld een 3 stond. Wilde toch over, ben er echt voor gaan zitten, en door de inzet ging t me vrij makkelijk af. Gemiddeld 8 voor toetsen en uiteindelijk geslaagd met een 7-.
Dus ik denk dat ik in wezen redelijk slim ben Maar gewoon lui.

Over godsbeeld, ik ben niet gelovig, maar volgens mij is dat stukje complete onzin. Alhoewel t wel een stukje frustratie kan zijn.

Over frustratie, ik heb echt oorlog met onze kersverse teamleidster die zich erg bedreigd voelt Krijg een boze mail dat ik in mijn agenda moet zetten dat ik een middag vrij ben volgende week. Ok..
Alleen de toon staat me niet aan Heb verdorie zelfs mijn vakanties ingeleverd én mijn vrije dagen om te werken.
Dus een beetje respect kan ook wel..
Blij dat ik vanavond eindelijk weer een fotoshoot heb, en nog beter: met muziek die me aanspreekt! En aangenaam gezelschap!

Nondeju, wat gaat deze thread weer ineens snel. Amper tijd om inhoudelijk te kunnen reageren.
Dat, plus ik ben net terug thuis van het ophalen van mijn bril.

Dadelijk nog mijn papierwerk afronden. Deadline is 17.00, oei.

quote:

Op woensdag 18 november 2009 21:58 schreef Wii-Style het volgende:

[..]

Omdat ogen niet veel zeggen & omdat het raar voelt.

Ik ben juist van mening dat je aan het gelaat, en ook ogen, juist heel veel kunt aflezen.

quote:

Op donderdag 19 november 2009 06:09 schreef Perico het volgende:
Ik vind oogcontact erg intiem, maar deins er niet voor terug. Ik moet er wel erg bij nadenken dat ik het doe, vermijd het doorgaans.

Zelfde als dat ik het niet kan verdragen als familieleden me willen omhelzen of zoenen, dat komt te dichtbij. Daarentegen had ik er met vriendinnen geen moeite mee.

Herkenbaar. Maar ik kan mijn familie niet verdragen omdat ik het gewoon boerenpummels vind.
Vooral mijn nichtjes zijn een stel domme mutsen bij elkaar gebreid.

Intiem oogcontact. Héér-lijk. Ik ben vooral dol op bruine kijkers.

quote:

Op donderdag 19 november 2009 13:58 schreef robuust89 het volgende:
Ik citeer "je stelt je enorm aan" en nog meer dingen waarmee ze willen zeggen dat autisme bullshit is

Met deze notie ben ik door mijn moeder dus mee dood gegooid vroeger. 'Doe maar normaal, dan ben je al gek genoeg'. En 'niet luisteren naar dat, het is onzin die je tegen houd'.

Hoewel ik dit heel erg frustrerend vond als een kind, ben ik het nu wel enorm met haar eens, sterker nog, ik ben haar dankbaar dat ze me niet heeft laten blijven hangen in het zijn van een autist. Geeft me toch een gevoel dat ik beter mee heb kunnen doen met de maatschappij dan mijn jongere neef en veel oudere nicht die ook autisme hebben en die wél zijn blijven hangen daarin.

Het spijt me als dit erg hard klinkt voor sommigen, maar ik deel de opvatting nu eenmaal dat ik het 'blijven hangen' in autisme als 'bullshit' ervaar. En deze opvatting bij me is sterk.

Ik wil niet blijven hangen, ik wil juist vooruit. En doordat ik hierin 'hard' ben gemaakt door mijn opvoeding heb ik juist het gevoel dat ik ook de eigenschappen heb om dit te kunnen doen. Me niet in een syndroom laten lullen.

Dat het niet makkelijk is, zal ik zeker niet ontkennen.

quote:

Op donderdag 19 november 2009 13:58 schreef robuust89 het volgende:
Hoe kan ik mijn ouders me beter laten begrijpen? klinkt lekker wollig zo, maar ik denk dat dat het aardig samenvat

Jij en je ouders hebben overduidelijk een groot meningsverschil, en daar moet gewoon over gepraat worden. Simpel als dat.

Vraag waarom ze zo blijven hameren. Als ze stellen 'omdat we het beste met je voor hebben' (of dingen in die trant) dan zet ze schaakmat door te zeggen dat ze je niet laten voelen als geaccepteerd. En ga daar vervolgens verder over praten.

Het ligt er helemaal aan wat je er zelf mee doet. Jij bent degene die de dingen kan breken of maken.

quote:

Op donderdag 19 november 2009 13:58 schreef robuust89 het volgende:
Ook zeggen ze zoiets van, "je MOET je school afmaken, met goede resultaten, want je bent eraan begonnen ook! punt"
Hun zeggen dat ik erbij MOET horen, ik moet een baan, ook al is dat het laatste wat je doet.

En laat je dat dus vooral niet aanlullen. Denk maar in: Bill Gates heeft nooit z'n school afgemaakt, en kijk wat hij bereikt heeft.

Hier hebben we een hele mooie term voor: Auto Didact.

quote:

Op donderdag 19 november 2009 17:33 schreef francis998 het volgende:
net ff gewoon de "stukken" van anderen doorgelezen ik moet zeggen dat ik me er wel in herken, vooral kwa studie en in het diepe gegooid te worden.
En tja..dat van volgens een schema werken vind ik stom..ik heb een "hekel" aan routine, en volgens een schema werken, ach op mn mbo heb ik dat gehad.."planmatig werken" maar ik moet zeggen dat ik me nooit aan mn schema hield..ook niet tijdens de proefwerkweken op de HAVO, mijn ma moest echter achter "mn kont" aanlopen zodat ik me er een beetje aan hield.
Maar ik weet niet wat ik heb..dus kan ik er niks over zeggen.

Verder klopt het wat ze zeggen dat asperger/autisten etc(asutistspectrum personen) goed zijn in wiskunde??Want meestal neigen ze dat te zeggen..maar mij lijkt dat me meer over 1 kam scheren??

Ik deel dit met je. Ik heb ook een hekel aan planmatig werken. Ook zo lekker tegendraads met het beeld dat geschetst wordt over autisten, niet waar?

En als we het daar toch over hebben.. deze autist heeft juist geen wiskundeknobbel maar een talenknobbel.

Wiskunde. Bah.

*Autodidact meldt zich

En betreffende die meeting: schrijf me maar verlopig neer - al is een weekend wel vervelend voor me.

quote:

Op vrijdag 20 november 2009 10:58 schreef Cassandra87 het volgende:
Robuust, als je maar vertrouwen in je zelf hebt en in jezelf gelooft komt t goed. Ik heb écht een hele periode gehad dat ik ging leven naar de opmerkingen van mijn ouders. Pas later besloot ik tegengas te geven en laten zien dat ze het bij het verkeerde eind hadden. En ach laat ze nu maar opscheppen over hoe trots ze zijn.. Beter late valse erkenning dan helemaal geen.
Heb je nog broers en/of zussen? Wat ik heb gemerkt is dat ze bij mij een enorme 'slagingsdrang' hadden en toen ik vmbo ging doen, het gevoel hadden te falen. Mijn zusje mocht moeiteloos vmbo doen terwijl zij een evengoed stel hersens heeft. Maar 2e kind is altijd soepeler denk ik.
Heb je later nog met je ouders gesproken?

dank.
hm, ik heb een oudere broer, die deed MBO, maar die is reuze handig met de handjes. heeft nu een baan enzo. jaa, hem kan je rekenen tot de ideale broer
nee, dat niet echt, heb wel pas een boekje gekocht, Coping: A Survival Guide for People with Asperger Syndrome' by Marc Segar. is het een idee als ik dat "toevallig" laat slingeren in de woonkamer?

quote:

Wiskunde Moet wel eerlijk zeggen dat ik in de 3e geen interesse had en gemiddeld een 3 stond. Wilde toch over, ben er echt voor gaan zitten, en door de inzet ging t me vrij makkelijk af. Gemiddeld 8 voor toetsen en uiteindelijk geslaagd met een 7-.
Dus ik denk dat ik in wezen redelijk slim ben Maar gewoon lui.

haha omg, same here. ik had voor me eindexamen zelfs een 8 gehaald erg is dat
volgens mij ben ik hoogbegaafd ofzo (nee serieus, die BNN IQ test van tv, daar scoorde ik 130 ) t schijnt dat luiheid op een of andere manier gekoppeld is daaraan...

edit: NJN's bijdrage:

quote:

Op donderdag 19 november 2009 13:58 schreef robuust89 het volgende:
Ik citeer "je stelt je enorm aan" en nog meer dingen waarmee ze willen zeggen dat autisme bullshit is

Met deze notie ben ik door mijn moeder dus mee dood gegooid vroeger. 'Doe maar normaal, dan ben je al gek genoeg'. En 'niet luisteren naar dat, het is onzin die je tegen houd'.

Hoewel ik dit heel erg frustrerend vond als een kind, ben ik het nu wel enorm met haar eens, sterker nog, ik ben haar dankbaar dat ze me niet heeft laten blijven hangen in het zijn van een autist. Geeft me toch een gevoel dat ik beter mee heb kunnen doen met de maatschappij dan mijn jongere neef en veel oudere nicht die ook autisme hebben en die wél zijn blijven hangen daarin.

Het spijt me als dit erg hard klinkt voor sommigen, maar ik deel de opvatting nu eenmaal dat ik het 'blijven hangen' in autisme als 'bullshit' ervaar. En deze opvatting bij me is sterk.

Ik wil niet blijven hangen, ik wil juist vooruit. En doordat ik hierin 'hard' ben gemaakt door mijn opvoeding heb ik juist het gevoel dat ik ook de eigenschappen heb om dit te kunnen doen. Me niet in een syndroom laten lullen.

Dat het niet makkelijk is, zal ik zeker niet ontkennen.

ik moet inderdaad zeggen, ik ben er trots op wat ik nu al allemaal bereikt heb, op sociale vlakken vooral. het is inderdaad niet makkelijk, je hebt veel kans dat je in een negatieve spiraal blijft hangen, omdat "je het toch niet lukt "
ik wil vooruit!
hoe zal ik t zeggen, er zijn van die onzichtbare muren, en ik heb de meeste al gesloopt nu de rest nog!

quote:

quote:
Op donderdag 19 november 2009 13:58 schreef robuust89 het volgende:
Hoe kan ik mijn ouders me beter laten begrijpen? klinkt lekker wollig zo, maar ik denk dat dat het aardig samenvat

Jij en je ouders hebben overduidelijk een groot meningsverschil, en daar moet gewoon over gepraat worden. Simpel als dat.

Vraag waarom ze zo blijven hameren. Als ze stellen 'omdat we het beste met je voor hebben' (of dingen in die trant) dan zet ze schaakmat door te zeggen dat ze je niet laten voelen als geaccepteerd. En ga daar vervolgens verder over praten.

Het ligt er helemaal aan wat je er zelf mee doet. Jij bent degene die de dingen kan breken of maken.

quote:
Op donderdag 19 november 2009 13:58 schreef robuust89 het volgende:
Ook zeggen ze zoiets van, "je MOET je school afmaken, met goede resultaten, want je bent eraan begonnen ook! punt"
Hun zeggen dat ik erbij MOET horen, ik moet een baan, ook al is dat het laatste wat je doet.

En laat je dat dus vooral niet aanlullen. Denk maar in: Bill Gates heeft nooit z'n school afgemaakt, en kijk wat hij bereikt heeft.

Hier hebben we een hele mooie term voor: Auto Didact.

dank voor het advies. Yes we can!

[ Bericht 36% gewijzigd door robuust89 op 20-11-2009 14:08:31 ]

Boekje laten slingeren.. Als je echt begrip verwacht Toch denk ik dat t handiger is om je eigen gevoelens te delen door middel van een brief schrijven oid dan de theorieen van een ander mee te delen. Maakt t meestal ook een stuk begrijpelijker, en beter plaatsbaar. Denk ik.

Ik denk dat je daar een punt hebt. Als je hoogbegaafd bent wil je geprikkeld worden. En dan is simpele stof gewoonweg niet interessant genoeg. Geldt overigens niet alleen bij hoogbegaafden hoor, ik ben niet de allerslimste maar heb een goed stel hersens. Een grote talenknobbel, en gevoel voor taal. Zo kan ik aan de uitspraak horen of er wordt gesproken over rouw of rauw en moeilijke woorden uit de context halen waardoor ik ze toch nog begrijp en ik heb niet eens hard hoeven leren voor mijn examens, áls ik maar leerde (in plaats van spijbelen )
Maar mijn interesse ligt gewoonweg niet bij economie of aardrijkskunde. Ik werk in de dienstverlening, kan mij t schelen dat de aarde rond is en dat er een plaatsje amerika in limburg ligt
Ik leer écht uit de praktijk, maar ook daar moet ik continu geprikkeld worden. Werken onder druk/stress, dingen blijven leren.
Ik ken t proves en de wet uit mijn hoofd maar kreeg een nieuwe functie in de vorm van coordinator. Uitdaging
Nu bots ik een beetje en zit ik tussen 2 leidingen in, komt gelijk niets meer uit mijn handen. Echt opvallend.. Ga zo ook maar weer naar huis denk ik.

Ik ben toch stiekem wel trots op mezelf de laatste tijd Van alles geregeld, mensen gebeld, mensen gesproken, dingen gevraagd en zo, allemaal dingen waar ik best wel moeilijk over kan doen, of het gewoon niet doe.

quote:

Op vrijdag 20 november 2009 14:55 schreef Thrackan het volgende:
Ik ben toch stiekem wel trots op mezelf de laatste tijd Van alles geregeld, mensen gebeld, mensen gesproken, dingen gevraagd en zo, allemaal dingen waar ik best wel moeilijk over kan doen, of het gewoon niet doe.

goed van je zeg.

En een ding..hetgene wat ik leuk vind is moeilijk wiskunde..en de talen die ik saai vind gaan vanzelf

En een talenknobbel heb ik eigenlijk wel, net als mijn moeder, meer dan wiskundeknobbel...ik weet me altijd op het nippertje te redden met wiskunde(soms ook door valsspelen )
Maar de talen..deed ik nooit moeite voor...ik deed zowat nooit het huiswerk..en nederlands en letterkunde...oeps...die gingen helemaal mis..maar vond het ook stomme vakken..omdat je alleen de gramatica leert.
En grammatica vind ik het stomste..jiji.
En Frans heb ik bijvoorbeeld op de HAVO met een 7 of 8 afgesloten zonder enige moeite..zelf voor de eindexamens..en engels vond ik wat lastiger maar ik vond de lessen ook niet echt boeiend...maar duits 1 ook met een 7 afgerond zonder echt veel moeite(wel met die voornaamwoorden).

En wiskunde..tja ik heb daar nooit de basis van gepakt..omdat in de brugklas geen ene moer heb uitgevoerd..was in verzet tegen de Klote school waar ik zat...in een klas vol met van die "kleine crimineeltjes" zoals ik ze noem. EN had het niet naar mn zin..en in de 2e wel wat opgepakt...maar ik snapte bijna niks van niks.
En zo'n 8 maanden geleden in het buitenland een studie begonnen met veel wiskunde..en jeetje ik heb me te pletter gewerkt..maar heb wiskunde toen met een 5.6 afgerond terwijl het maximun een 7 is..maar zat soms van 6 's avonds tot 3 uur 's nachts te klooien met de wiskunde..en kreeg extra punten als je de opdrachten op bepaalde datum afhad en kon laten zien..en die punten werden bij je toetsen opgeteld..zo is 1x een 2 naar een 5 opgehaald(een 4 is al voldoende daar)

Dus resultaten hebben wel degelijk te maken met inzet, en met de uitdaging...als er een uitdaging inzit gaat het makkelijker

(PS dit kan geschreven zijn door een mede autist als niet autistisch iemad)..heb nog geen diagnose van mijn problematiek..en verwacht die in Januari ergens pas..aangezien ik nog 2x naar de leuke testjes mag

dit zijn algemene dingen. En diagnose autist of niet autist zegt me niet zoveel..
Elke nieuweling denkt geloof ik sowieso dat ik autisme heb of t komt omdat ik in dit topic plaats
Verder overlapt heel veel sociaal (wenselijk) en normen en waarden en globale dingen als een talenknobbel elkaar. Zouden we dan toch allemaal menselijk zijn?

I'm off, avondje is weer lekker vol. Fijne avond allemaal!

Ik denk overigens dat dat stukje over dat godsbeeld WEL klopt, in het algemeen bezien... het ging specifiek over (streng) protestanten. Waar de mensen (nu generaliseer ik) niet waardig zijn god onder ogen te komen en hem moeten vrezen en alleen door hard werken zonder plezier op de goede weg zijn.

Denk dat dat erg intimiderend is voor de protestantse autist, die gevoelig is voor autoriteit, en volgens de regels dingen doen. Denk dat de katholieke autist al wat positiever in zijn godsbeeldzal zijn, omdat de zonde daar niet centraal staat. Ben overigens zelf van huis uit katholiek (zoals iedereen in het zuiden), maar al heel lang atheist.

quote:

Op vrijdag 20 november 2009 18:44 schreef Perico het volgende:
Ik denk overigens dat dat stukje over dat godsbeeld WEL klopt, in het algemeen bezien... het ging specifiek over (streng) protestanten. Waar de mensen (nu generaliseer ik) niet waardig zijn god onder ogen te komen en hem moeten vrezen en alleen door hard werken zonder plezier op de goede weg zijn.

Denk dat dat erg intimiderend is voor de protestantse autist, die gevoelig is voor autoriteit, en volgens de regels dingen doen. Denk dat de katholieke autist al wat positiever in zijn godsbeeldzal zijn, omdat de zonde daar niet centraal staat. Ben overigens zelf van huis uit katholiek (zoals iedereen in het zuiden), maar al heel lang atheist.

Klopt denk ik helemaal: als ze dit onderzoek ook onder protestanten 'in het algemeen' zouden houden krijgen ze waarschijnlijk ook de uitkomst dat er flink wat gelovigen zijn die bang zijn voor hun god, in tegenstelling tot bijvoorbeeld inderdaad Rooms-Katholieken met hun god.
Overigens hebben ze het allebei over dezelfde god...

quote:

Op vrijdag 20 november 2009 20:47 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Sowieso mensen die in angst zijn voor een god hebben het verkeerde geloof ongeacht welk geloof ze aanhangen.

hier ben ik het wel mee eens..alhoewel het geeft wel heel veel houvast.
En verder moet ik zeggen dat een enquete of onderzoek onder 70 personen is niet echt representatief, maar geeft wel een beeld..realistischer dan een mening.
Dus ik denk dat ik het deels maar gewoon geloof..alhoewel ik het toch niet helemaal representatief vind.

quote:

Op zondag 22 november 2009 17:36 schreef tijnbrein het volgende:
[ afbeelding ]

Een leuk plaatje voor in de OP

voor zover ik weet klopt it helemaal...

quote:

Op zondag 22 november 2009 17:36 schreef tijnbrein het volgende:
[ afbeelding ]

Een leuk plaatje voor in de OP

Heb je die ook in een grotere versie?

quote:

Op zondag 22 november 2009 20:17 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Nee helaas, ik heb gevonden op autisme.pdd-nos.startpagina. Geen idee waar het orgineel vandaan komt.

Even gegoogled en kwam deze tegen:



Deze vind ik ook wel aardig:


Even slikken:

quote:

Op zondag 22 november 2009 21:12 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Cool

Het schijnt dat in de VS kort geleden(?) een jaar van het autisme is geweest. Meestal komen dit soort plaatjes er dan, net als in Nederland, gewoon bij.
Maar die laatste doet me toch wel iets, het plaatje verwoordt goed hoe ik de wereld ervaar.

quote:

Op zondag 22 november 2009 21:49 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Dat plaatje doet mij vrij weinig eigenlijk.

De tekst.

ik moet zeggen mooie plaatjes en ook heel toepasselijk

hoi

Ik heb (zeer) recentelijk de diagnose PDD-NOS gekregen.. daarvoor was ik al jaren lang in therapie, maar voor sociale fobie / OPS. De angst verdween geleidelijk, maar ik bleef alles in m'n uppie doen.
Toen heb ik opnieuw een diagnostisch onderzoek gekregen van een meer gespecialiseerd iemand, et voila, hier ben ik dan

Nu is het de bedoeling dat ik informatie vergaar over zaken, personen of instellingen, die mij kunnen helpen. Het werd mij aangeraden lid te worden van PAS, dus ben ik op zoek naar mensen die hier enige ervaring mee hebben. Ik heb op de homepage even gekeken wat het zo'n beetje inhield, maar ik twijfel nog of ik er enige baat bij heb..
Ik heb namelijk niet zo'n behoefte aan contact, zij het met 'normale' mensen danwel met autisten. Misschien dat dat nog wel eens gaat komen, maar zoals gezegd.. er is geen evidente behoefte en na enkele goede pogingen (en minder goede resultaten) hoeft het van mij niet meer zo.
Wellicht dat jullie me kunnen overtuigen?

Ik maak me verder ook een beetje ongerust over het hele proces dat ik nu ga doorlopen. Ik heb er zelf mee ingestemd in de hoop betere begeleiding te krijgen (met wat dan ook), maar het voelt nu toch wel als een sprong in het diepe.
Ik hoop dat jullie me dan ook een beetje kunnen helpen.. ik wil graag weten wat het inhoudt de diagnose PDD-NOS te hebben. Welke hulp krijg je / kun je krijgen en op welke gebieden? Ben ook benieuwd wat voor therapie (if any) jullie krijgen, wat je moet doen en waar enzo..

---------

En dan nog even over G.o.d.:
De voornaamste reden die ik kan bedenken is het onvermogen van mensen met autisme om hun eigen leven vorm te geven.
Ik reageer nogal passief op situaties, laat alles over me heen komen zonder dat ik het gevoel heb een actieve rol te kunnen spelen in de dingen die mij overkomen. Wanneer me dan weer iets negatiefs overkomt kan ik het enkel ondergaan. Dan heb ik sterk de neiging om de schuld te geven aan het lot (verkeerde plek, verkeerde tijd) of op God te schuiven.. dat Hij er blijkbaar plezier in heeft mijn leven tot een hel te maken

Cognitieve therapie heeft daar wel aan geholpen overigens.. ik zie nu (beter) in dat het erom gaat hoe je met een situatie omgaat.. dat situaties in feite neutraal zijn en dat enkel in je (innerlijke) reactie daarop zo'n gebeurtenis uitgroeit tot een tragedie danwel een overwinning. Met God of het lot heeft het niet zoveel van doen..
Maar goed, af en toe heb ik nog steeds zin Hem een gigantische schop voor Z'n kont te geven als iets me weer tegenzit.

quote:

Op maandag 23 november 2009 03:02 schreef bjarki het volgende:
hoi

Ik heb (zeer) recentelijk de diagnose PDD-NOS gekregen.. daarvoor was ik al jaren lang in therapie, maar voor sociale fobie / OPS. De angst verdween geleidelijk, maar ik bleef alles in m'n uppie doen.
Toen heb ik opnieuw een diagnostisch onderzoek gekregen van een meer gespecialiseerd iemand, et voila, hier ben ik dan

Nu is het de bedoeling dat ik informatie vergaar over zaken, personen of instellingen, die mij kunnen helpen. Het werd mij aangeraden lid te worden van PAS, dus ben ik op zoek naar mensen die hier enige ervaring mee hebben. Ik heb op de homepage even gekeken wat het zo'n beetje inhield, maar ik twijfel nog of ik er enige baat bij heb..
Ik heb namelijk niet zo'n behoefte aan contact, zij het met 'normale' mensen danwel met autisten. Misschien dat dat nog wel eens gaat komen, maar zoals gezegd.. er is geen evidente behoefte en na enkele goede pogingen (en minder goede resultaten) hoeft het van mij niet meer zo.
Wellicht dat jullie me kunnen overtuigen?

Ik maak me verder ook een beetje ongerust over het hele proces dat ik nu ga doorlopen. Ik heb er zelf mee ingestemd in de hoop betere begeleiding te krijgen (met wat dan ook), maar het voelt nu toch wel als een sprong in het diepe.
Ik hoop dat jullie me dan ook een beetje kunnen helpen.. ik wil graag weten wat het inhoudt de diagnose PDD-NOS te hebben. Welke hulp krijg je / kun je krijgen en op welke gebieden? Ben ook benieuwd wat voor therapie (if any) jullie krijgen, wat je moet doen en waar enzo..

---------

En dan nog even over G.o.d.:
De voornaamste reden die ik kan bedenken is het onvermogen van mensen met autisme om hun eigen leven vorm te geven.
Ik reageer nogal passief op situaties, laat alles over me heen komen zonder dat ik het gevoel heb een actieve rol te kunnen spelen in de dingen die mij overkomen. Wanneer me dan weer iets negatiefs overkomt kan ik het enkel ondergaan. Dan heb ik sterk de neiging om de schuld te geven aan het lot (verkeerde plek, verkeerde tijd) of op God te schuiven.. dat Hij er blijkbaar plezier in heeft mijn leven tot een hel te maken

Cognitieve therapie heeft daar wel aan geholpen overigens.. ik zie nu (beter) in dat het erom gaat hoe je met een situatie omgaat.. dat situaties in feite neutraal zijn en dat enkel in je (innerlijke) reactie daarop zo'n gebeurtenis uitgroeit tot een tragedie danwel een overwinning. Met God of het lot heeft het niet zoveel van doen..
Maar goed, af en toe heb ik nog steeds zin Hem een gigantische schop voor Z'n kont te geven als iets me weer tegenzit.

hoi..ik ben nog in onderzoek..waarvoor weet ik neit precies maar ik heb 't vermoeden om asperger/autisme in of uit te sluiten, en of andere stoornissen.
En over dat stukje over god ben ik het redelijk eens...ik heb ook de neiging om de schuld aan de plek/moment en of mezelf te geven(namelijk in de zin van waarom moet ik precies dit doen op dit moment). oké mijn sociaal aspect is een paar maanden geleden redelijk vooruit gegaan..dus het ligt vooral aan jezelf..maar dat sociale aspect was in een ander land..waarvan ik dacht dat dat mijn nieuwe "thuis" zou worden...en ben nu weer terug in Nederland af bij 0.
Maar goed het sociale is iets wat je zelf moet doen..en als je er geen behoefte aan hebt..en het wel prima vind zo..tja..dan zou ik zeggen "hou het zo"..maar let wel op dat je toch wat contact met mensen nodig hebt.

En zin om HEM een schop onder zn kont te geven heeft iedereen wel..

En...joepieeeeeeeee ik mag morgen weer testjes/vragenlijstjes gaan invullen..en miss weer met blokjes spelen..jajaja.
Ik begin het zo onderhand wel zat te worden..ga alweer naar mijn 6e bijeenkomst ofzo

hm..vraagje net naar aanleiding van een gesprek met een bekende, hoe kijken jullie als autisten tegen seksualiteit en seks aan?

Voor mij is het iig alsof het niet bestaat, ik sta er bijna nooit bij stil(behalve vlak voor mijn maandelijkse periode). Maar verder sta ik er niet echt bij stil, en soms krijg ik het idee dat dat niet normaal is..
Dus uit nieuwsgierigheid hoe kijken jullie daar tegen aan, mede ook doordat relaties enzo al vrij lastig kunnen zijn!

Hey hallo!

Even een grote warrige update;

Ik zat er bijna doorheen, echt het grootste dieptepunt ooit in mijn leven. The end of time.
Maar heel miraceleus, zoals altijd , is het op het allerlaatste moment nog helemaal goed gekomen.
Zo raar, en zo fucking lastig.. het is al een wervelstorm, en keer op keer valt je bek open van verbazing of wat dan ook. Blijkbaar heb ik duidelijk een reden om te bestaan ofzo.

Ik heb dus nogal wat achterstanden in betalingen en schulden e.d. En dat is dit jaar flink opgelopen omdat het voor de zoveelste (tig) keer fout is gegaan en ik zonder inkomsten zit etc etc. Eerder dit jaar heb ik ook voor de zoveelste keer hulp gezocht maar dit keer echt doorgezet en toen is "alles" eindellijk echt naar boven gekomen en heb ik een diagnose etc.

Om een lang verhaal kort te maken, na al het gedoe en geklooi en frustraties is het nu eindelijk rond en heb ik een WA-Jong uitkering, en ik krijg hem met terugwerkende kracht. Voldoende om in 1 keer van mijn problematische schulden/achterstanden af te komen en helemaal met een frisse schone lei te beginnen met de garantie dat ik altijd een, welliswaar minimaal, inkomen zal hebben om huisvesting en eten van te kunnen betalen.

3 weken geleden heb ik nog een ZM poging gedaan door een overdosis... en nu is alles weer helemaal anders, super positief.. naar het schijnt. Het is zo vreemd allemaal. Ik zit nu middenin de afwikkeilng, maar strakjes is alles geregeld en dan heb ik veel meer rust.
Ik ga ook dmv een urgentie verklaring via het GGZ op mezelf wonen, dat duurt nog heel even maar dat is de volgende stap.. dat ik strakjes een eigen huisje heb.

quote:

Op maandag 23 november 2009 15:56 schreef francis998 het volgende:
hm..vraagje net naar aanleiding van een gesprek met een bekende, hoe kijken jullie als autisten tegen seksualiteit en seks aan?

Voor mij is het iig alsof het niet bestaat, ik sta er bijna nooit bij stil(behalve vlak voor mijn maandelijkse periode). Maar verder sta ik er niet echt bij stil, en soms krijg ik het idee dat dat niet normaal is..
Dus uit nieuwsgierigheid hoe kijken jullie daar tegen aan, mede ook doordat relaties enzo al vrij lastig kunnen zijn!

Nou, het is wel een gevoelig onderwerp.. want ik doe er dus niet aan. Wel aan zelfhulp enzo, maar niet aan sex... ik wil wel, maar het komt er niet van/ lukt niet/ gaat niet/ [x]ongeschikt/ etc.
Maar ik hou er wel heel erg van! En dat uit zich weer in teveel geld uitgeven aan webcamsex bijv.
Ik heb wel de fantasie om eens een keer naar een prostituee te gaan, maar ik ben bang dat dat heel erg raar zal lopen of niet zal werken.

jee autidude blij om te horen dat t goed/beter met je gaat, was al een beetje ongerust.

Over seks.. Kan een seksloze relatie?
Wat maakt een relatie een relatie? Ik vind t wel een mooi puntje van discussie.
Jezelf (mentaal) volledig geven, aan een persoon, en niet de wens of behoefte hebben om gedachtes of tijd of aandacht met een ander nog te delen, is dat genoeg exclusiviteit om tóch van een relatie te spreken, of is dat zo'n maatschappelijk beeld dat seks daar bij hoort?
Ik ben er nog steeds niet over uit..

Ik denk dat dat sowieso een heikel punt is want ik zie het vaak (bij sommige) terugkomen, niet alleen in dit topic mnaar in de maatschappij dat geluk gelijk staat aan een partner en een goed seksleven. Dat intimiteit gelijk staat aan sex. Terwijl je ook intimiteit en intensiteit kunt delen zonder sex. Bijvoorbeeld..
Misschien ben ik naief hoor, kan ook

Ik denk dat ik maar eens naar huis ga, iedereen is al weg, leiding incluis

Ik heb mijn collega's getrakteerd op koekjes omdat we ons allen uit de naad werken.

Wat typeert cassandra87? Zij voelt zich K*t, denkt dat anderen er ook wel even doorheen zitten en deelt dit maar even werd gelukkig wel gewaardeerd..

Morgen vrij