PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 25

Ik denk overigens dat dat stukje over dat godsbeeld WEL klopt, in het algemeen bezien... het ging specifiek over (streng) protestanten. Waar de mensen (nu generaliseer ik) niet waardig zijn god onder ogen te komen en hem moeten vrezen en alleen door hard werken zonder plezier op de goede weg zijn.

Denk dat dat erg intimiderend is voor de protestantse autist, die gevoelig is voor autoriteit, en volgens de regels dingen doen. Denk dat de katholieke autist al wat positiever in zijn godsbeeldzal zijn, omdat de zonde daar niet centraal staat. Ben overigens zelf van huis uit katholiek (zoals iedereen in het zuiden), maar al heel lang atheist.

quote:

Op vrijdag 20 november 2009 18:44 schreef Perico het volgende:
Ik denk overigens dat dat stukje over dat godsbeeld WEL klopt, in het algemeen bezien... het ging specifiek over (streng) protestanten. Waar de mensen (nu generaliseer ik) niet waardig zijn god onder ogen te komen en hem moeten vrezen en alleen door hard werken zonder plezier op de goede weg zijn.

Denk dat dat erg intimiderend is voor de protestantse autist, die gevoelig is voor autoriteit, en volgens de regels dingen doen. Denk dat de katholieke autist al wat positiever in zijn godsbeeldzal zijn, omdat de zonde daar niet centraal staat. Ben overigens zelf van huis uit katholiek (zoals iedereen in het zuiden), maar al heel lang atheist.

Klopt denk ik helemaal: als ze dit onderzoek ook onder protestanten 'in het algemeen' zouden houden krijgen ze waarschijnlijk ook de uitkomst dat er flink wat gelovigen zijn die bang zijn voor hun god, in tegenstelling tot bijvoorbeeld inderdaad Rooms-Katholieken met hun god.
Overigens hebben ze het allebei over dezelfde god...

quote:

Op vrijdag 20 november 2009 20:47 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Sowieso mensen die in angst zijn voor een god hebben het verkeerde geloof ongeacht welk geloof ze aanhangen.

hier ben ik het wel mee eens..alhoewel het geeft wel heel veel houvast.
En verder moet ik zeggen dat een enquete of onderzoek onder 70 personen is niet echt representatief, maar geeft wel een beeld..realistischer dan een mening.
Dus ik denk dat ik het deels maar gewoon geloof..alhoewel ik het toch niet helemaal representatief vind.

quote:

Op zondag 22 november 2009 17:36 schreef tijnbrein het volgende:
[ afbeelding ]

Een leuk plaatje voor in de OP

voor zover ik weet klopt it helemaal...

quote:

Op zondag 22 november 2009 17:36 schreef tijnbrein het volgende:
[ afbeelding ]

Een leuk plaatje voor in de OP

Heb je die ook in een grotere versie?

quote:

Op zondag 22 november 2009 20:17 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Nee helaas, ik heb gevonden op autisme.pdd-nos.startpagina. Geen idee waar het orgineel vandaan komt.

Even gegoogled en kwam deze tegen:



Deze vind ik ook wel aardig:


Even slikken:

quote:

Op zondag 22 november 2009 21:12 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Cool

Het schijnt dat in de VS kort geleden(?) een jaar van het autisme is geweest. Meestal komen dit soort plaatjes er dan, net als in Nederland, gewoon bij.
Maar die laatste doet me toch wel iets, het plaatje verwoordt goed hoe ik de wereld ervaar.

quote:

Op zondag 22 november 2009 21:49 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Dat plaatje doet mij vrij weinig eigenlijk.

De tekst.

ik moet zeggen mooie plaatjes en ook heel toepasselijk

hoi

Ik heb (zeer) recentelijk de diagnose PDD-NOS gekregen.. daarvoor was ik al jaren lang in therapie, maar voor sociale fobie / OPS. De angst verdween geleidelijk, maar ik bleef alles in m'n uppie doen.
Toen heb ik opnieuw een diagnostisch onderzoek gekregen van een meer gespecialiseerd iemand, et voila, hier ben ik dan

Nu is het de bedoeling dat ik informatie vergaar over zaken, personen of instellingen, die mij kunnen helpen. Het werd mij aangeraden lid te worden van PAS, dus ben ik op zoek naar mensen die hier enige ervaring mee hebben. Ik heb op de homepage even gekeken wat het zo'n beetje inhield, maar ik twijfel nog of ik er enige baat bij heb..
Ik heb namelijk niet zo'n behoefte aan contact, zij het met 'normale' mensen danwel met autisten. Misschien dat dat nog wel eens gaat komen, maar zoals gezegd.. er is geen evidente behoefte en na enkele goede pogingen (en minder goede resultaten) hoeft het van mij niet meer zo.
Wellicht dat jullie me kunnen overtuigen?

Ik maak me verder ook een beetje ongerust over het hele proces dat ik nu ga doorlopen. Ik heb er zelf mee ingestemd in de hoop betere begeleiding te krijgen (met wat dan ook), maar het voelt nu toch wel als een sprong in het diepe.
Ik hoop dat jullie me dan ook een beetje kunnen helpen.. ik wil graag weten wat het inhoudt de diagnose PDD-NOS te hebben. Welke hulp krijg je / kun je krijgen en op welke gebieden? Ben ook benieuwd wat voor therapie (if any) jullie krijgen, wat je moet doen en waar enzo..

---------

En dan nog even over G.o.d.:
De voornaamste reden die ik kan bedenken is het onvermogen van mensen met autisme om hun eigen leven vorm te geven.
Ik reageer nogal passief op situaties, laat alles over me heen komen zonder dat ik het gevoel heb een actieve rol te kunnen spelen in de dingen die mij overkomen. Wanneer me dan weer iets negatiefs overkomt kan ik het enkel ondergaan. Dan heb ik sterk de neiging om de schuld te geven aan het lot (verkeerde plek, verkeerde tijd) of op God te schuiven.. dat Hij er blijkbaar plezier in heeft mijn leven tot een hel te maken

Cognitieve therapie heeft daar wel aan geholpen overigens.. ik zie nu (beter) in dat het erom gaat hoe je met een situatie omgaat.. dat situaties in feite neutraal zijn en dat enkel in je (innerlijke) reactie daarop zo'n gebeurtenis uitgroeit tot een tragedie danwel een overwinning. Met God of het lot heeft het niet zoveel van doen..
Maar goed, af en toe heb ik nog steeds zin Hem een gigantische schop voor Z'n kont te geven als iets me weer tegenzit.

quote:

Op maandag 23 november 2009 03:02 schreef bjarki het volgende:
hoi

Ik heb (zeer) recentelijk de diagnose PDD-NOS gekregen.. daarvoor was ik al jaren lang in therapie, maar voor sociale fobie / OPS. De angst verdween geleidelijk, maar ik bleef alles in m'n uppie doen.
Toen heb ik opnieuw een diagnostisch onderzoek gekregen van een meer gespecialiseerd iemand, et voila, hier ben ik dan

Nu is het de bedoeling dat ik informatie vergaar over zaken, personen of instellingen, die mij kunnen helpen. Het werd mij aangeraden lid te worden van PAS, dus ben ik op zoek naar mensen die hier enige ervaring mee hebben. Ik heb op de homepage even gekeken wat het zo'n beetje inhield, maar ik twijfel nog of ik er enige baat bij heb..
Ik heb namelijk niet zo'n behoefte aan contact, zij het met 'normale' mensen danwel met autisten. Misschien dat dat nog wel eens gaat komen, maar zoals gezegd.. er is geen evidente behoefte en na enkele goede pogingen (en minder goede resultaten) hoeft het van mij niet meer zo.
Wellicht dat jullie me kunnen overtuigen?

Ik maak me verder ook een beetje ongerust over het hele proces dat ik nu ga doorlopen. Ik heb er zelf mee ingestemd in de hoop betere begeleiding te krijgen (met wat dan ook), maar het voelt nu toch wel als een sprong in het diepe.
Ik hoop dat jullie me dan ook een beetje kunnen helpen.. ik wil graag weten wat het inhoudt de diagnose PDD-NOS te hebben. Welke hulp krijg je / kun je krijgen en op welke gebieden? Ben ook benieuwd wat voor therapie (if any) jullie krijgen, wat je moet doen en waar enzo..

---------

En dan nog even over G.o.d.:
De voornaamste reden die ik kan bedenken is het onvermogen van mensen met autisme om hun eigen leven vorm te geven.
Ik reageer nogal passief op situaties, laat alles over me heen komen zonder dat ik het gevoel heb een actieve rol te kunnen spelen in de dingen die mij overkomen. Wanneer me dan weer iets negatiefs overkomt kan ik het enkel ondergaan. Dan heb ik sterk de neiging om de schuld te geven aan het lot (verkeerde plek, verkeerde tijd) of op God te schuiven.. dat Hij er blijkbaar plezier in heeft mijn leven tot een hel te maken

Cognitieve therapie heeft daar wel aan geholpen overigens.. ik zie nu (beter) in dat het erom gaat hoe je met een situatie omgaat.. dat situaties in feite neutraal zijn en dat enkel in je (innerlijke) reactie daarop zo'n gebeurtenis uitgroeit tot een tragedie danwel een overwinning. Met God of het lot heeft het niet zoveel van doen..
Maar goed, af en toe heb ik nog steeds zin Hem een gigantische schop voor Z'n kont te geven als iets me weer tegenzit.

hoi..ik ben nog in onderzoek..waarvoor weet ik neit precies maar ik heb 't vermoeden om asperger/autisme in of uit te sluiten, en of andere stoornissen.
En over dat stukje over god ben ik het redelijk eens...ik heb ook de neiging om de schuld aan de plek/moment en of mezelf te geven(namelijk in de zin van waarom moet ik precies dit doen op dit moment). oké mijn sociaal aspect is een paar maanden geleden redelijk vooruit gegaan..dus het ligt vooral aan jezelf..maar dat sociale aspect was in een ander land..waarvan ik dacht dat dat mijn nieuwe "thuis" zou worden...en ben nu weer terug in Nederland af bij 0.
Maar goed het sociale is iets wat je zelf moet doen..en als je er geen behoefte aan hebt..en het wel prima vind zo..tja..dan zou ik zeggen "hou het zo"..maar let wel op dat je toch wat contact met mensen nodig hebt.

En zin om HEM een schop onder zn kont te geven heeft iedereen wel..

En...joepieeeeeeeee ik mag morgen weer testjes/vragenlijstjes gaan invullen..en miss weer met blokjes spelen..jajaja.
Ik begin het zo onderhand wel zat te worden..ga alweer naar mijn 6e bijeenkomst ofzo

hm..vraagje net naar aanleiding van een gesprek met een bekende, hoe kijken jullie als autisten tegen seksualiteit en seks aan?

Voor mij is het iig alsof het niet bestaat, ik sta er bijna nooit bij stil(behalve vlak voor mijn maandelijkse periode). Maar verder sta ik er niet echt bij stil, en soms krijg ik het idee dat dat niet normaal is..
Dus uit nieuwsgierigheid hoe kijken jullie daar tegen aan, mede ook doordat relaties enzo al vrij lastig kunnen zijn!

Hey hallo!

Even een grote warrige update;

Ik zat er bijna doorheen, echt het grootste dieptepunt ooit in mijn leven. The end of time.
Maar heel miraceleus, zoals altijd , is het op het allerlaatste moment nog helemaal goed gekomen.
Zo raar, en zo fucking lastig.. het is al een wervelstorm, en keer op keer valt je bek open van verbazing of wat dan ook. Blijkbaar heb ik duidelijk een reden om te bestaan ofzo.

Ik heb dus nogal wat achterstanden in betalingen en schulden e.d. En dat is dit jaar flink opgelopen omdat het voor de zoveelste (tig) keer fout is gegaan en ik zonder inkomsten zit etc etc. Eerder dit jaar heb ik ook voor de zoveelste keer hulp gezocht maar dit keer echt doorgezet en toen is "alles" eindellijk echt naar boven gekomen en heb ik een diagnose etc.

Om een lang verhaal kort te maken, na al het gedoe en geklooi en frustraties is het nu eindelijk rond en heb ik een WA-Jong uitkering, en ik krijg hem met terugwerkende kracht. Voldoende om in 1 keer van mijn problematische schulden/achterstanden af te komen en helemaal met een frisse schone lei te beginnen met de garantie dat ik altijd een, welliswaar minimaal, inkomen zal hebben om huisvesting en eten van te kunnen betalen.

3 weken geleden heb ik nog een ZM poging gedaan door een overdosis... en nu is alles weer helemaal anders, super positief.. naar het schijnt. Het is zo vreemd allemaal. Ik zit nu middenin de afwikkeilng, maar strakjes is alles geregeld en dan heb ik veel meer rust.
Ik ga ook dmv een urgentie verklaring via het GGZ op mezelf wonen, dat duurt nog heel even maar dat is de volgende stap.. dat ik strakjes een eigen huisje heb.

quote:

Op maandag 23 november 2009 15:56 schreef francis998 het volgende:
hm..vraagje net naar aanleiding van een gesprek met een bekende, hoe kijken jullie als autisten tegen seksualiteit en seks aan?

Voor mij is het iig alsof het niet bestaat, ik sta er bijna nooit bij stil(behalve vlak voor mijn maandelijkse periode). Maar verder sta ik er niet echt bij stil, en soms krijg ik het idee dat dat niet normaal is..
Dus uit nieuwsgierigheid hoe kijken jullie daar tegen aan, mede ook doordat relaties enzo al vrij lastig kunnen zijn!

Nou, het is wel een gevoelig onderwerp.. want ik doe er dus niet aan. Wel aan zelfhulp enzo, maar niet aan sex... ik wil wel, maar het komt er niet van/ lukt niet/ gaat niet/ [x]ongeschikt/ etc.
Maar ik hou er wel heel erg van! En dat uit zich weer in teveel geld uitgeven aan webcamsex bijv.
Ik heb wel de fantasie om eens een keer naar een prostituee te gaan, maar ik ben bang dat dat heel erg raar zal lopen of niet zal werken.

jee autidude blij om te horen dat t goed/beter met je gaat, was al een beetje ongerust.

Over seks.. Kan een seksloze relatie?
Wat maakt een relatie een relatie? Ik vind t wel een mooi puntje van discussie.
Jezelf (mentaal) volledig geven, aan een persoon, en niet de wens of behoefte hebben om gedachtes of tijd of aandacht met een ander nog te delen, is dat genoeg exclusiviteit om tóch van een relatie te spreken, of is dat zo'n maatschappelijk beeld dat seks daar bij hoort?
Ik ben er nog steeds niet over uit..

Ik denk dat dat sowieso een heikel punt is want ik zie het vaak (bij sommige) terugkomen, niet alleen in dit topic mnaar in de maatschappij dat geluk gelijk staat aan een partner en een goed seksleven. Dat intimiteit gelijk staat aan sex. Terwijl je ook intimiteit en intensiteit kunt delen zonder sex. Bijvoorbeeld..
Misschien ben ik naief hoor, kan ook

Ik denk dat ik maar eens naar huis ga, iedereen is al weg, leiding incluis

Ik heb mijn collega's getrakteerd op koekjes omdat we ons allen uit de naad werken.

Wat typeert cassandra87? Zij voelt zich K*t, denkt dat anderen er ook wel even doorheen zitten en deelt dit maar even werd gelukkig wel gewaardeerd..

Morgen vrij