quote:
Op woensdag 11 november 2009 12:00 schreef Netsplitter het volgende:[..]
Dat heb ik dus ook.
Ergens vind ik 'm een verschrikkelijke egoist die alleen aan zichzelf dacht en niet aan z'n vriendin die net zo goed haar dochtertje verloren is.
Hij heeft wel eens in een interview aangegegeven dat hij juist zeer bewust ervan was dat zn vrouw een veel moeilijkere positie had, hij had het voetbal als 'afleiding', terwijl zn vrouw verder niets had als rouwverwerking.
Wat dat betreft vind ik hem juist de laatste persoon die overkwam alsof hij zo 'egoistisch' was (zelfs waar bv een sterke arrogantie, het 'loner' zijn en eigenzinnigheid binnen een voetbalteam een typisch eigenschap is van veel doelmannen, had Enke dat vele malen minder dan bv iemand als Oliver Kahn, Jens Lehmann of Tim Wiese, die meer controverse rondom hun persoon hadden/hebben)
verder moet je niet vergeten dat Enke schijnbaar al langer in psychologische behandeling was en schijnbaar een zeer zware aandoening leek te hebben...
ik vermoed dat de verklaring 'bacteriologische infectie' voor zn ontbreken op het voetbalveld in het duitse elftal vorige maand ook domweg daardoor kwam, maar men dat toendertijd niet openlijk en publiekelijk wilde toegeven (het was wel duidelijk dat er iets 'mysterieus' aan was, lang ontbrak iedere uitleg van zn ontbreken bij de club, in een zeer belangrijke fase, alswel bij het duitse elftal toen hij zich juist kon bewijzen in de belangrijkste match, tegen de russen; die hij eigenlijk zou spelen als eerste doelman)
het duitse elftal heeft enkele jaren terug natuurlijk al een international gehad die na psychologische problemen en opname in een psychiatrische kliniek ook nooit meer terug kwam op zn oude niveau:
Sebastian Deisler was een absoluut top-talent, misschien getalenteerder dan Ballack, die echter in november 2003 in een zware depressie terecht kwam en daarna nooit zn oude niveau haalde (al leek hij in de aanloop naar het WK van 2006 enige tijd kans te hebben terug te keren in het Nationale Team, maar op het beslissende moment kreeg hij kort voor het WK een knieblessure).
wat betreft Enke heb ik ergens het idee dat juist doordat hij zich in de rouw-periode zozeer geconcentreerd had op voetballen als 'uitweg' om zn rouw te vergeten, hij daardoor ook hierin kwetsbaar was...
Juist toen het geluk begon te keren, hij een duidelijke kans had de vaste Doelman van het Nationale Team te worden, kon hij die druk niet verder meer aan, misschien juist omdat dat succes hem ook confronteerde met de rouw die hij lang ontkent had; het conflict tussen de vreugde van successen te hebben met voetbal, maar eigenlijk vooral in het voetbal en middel zocht zn rouw te vergeten, kan tot een uitbasrting leiden.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25