Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk gaat #66

quote:

Op donderdag 15 oktober 2009 14:44 schreef Asyniur het volgende:

[..]

Lieve flugel, hoe moeilijk ook: ik zou testen en bij een positieve test meteen gyn bellen...
Misschien kunnen ze toch medicatie voorschrijven? (vaginale progesterontabletten ofzo?)
Die laatste hebben bij een vriendin van mij ook toen de doorslag gegeven _{die heeft toen ook 3 miskramen gehad en bij de 4e zwangerschap die tabletten en toen was daar een meisje...}

Heel veel succes in elk geval voor jou. Ik duim voor je...

Ik ga morgenochtend testen. Bij positief ga ik maandag meteen bellen, bij negatief is het wachten op de menstruatie en daarna in ieder geval zeker weten dat m'n lichaam me voor de gek gehouden heeft. Ik weet niet wat ik er van moet denken, we zien wel....

quote:

Op donderdag 15 oktober 2009 16:10 schreef flugeltje het volgende:

[..]

Ik ga morgenochtend testen. Bij positief ga ik maandag meteen bellen, bij negatief is het wachten op de menstruatie en daarna in ieder geval zeker weten dat m'n lichaam me voor de gek gehouden heeft. Ik weet niet wat ik er van moet denken, we zien wel....

Flugeltje, ik weet niet zo goed voor welk resultaat ik nu moet duimen..

Succes morgen.

quote:

Op donderdag 15 oktober 2009 16:13 schreef Ticootje het volgende:

[..]

Flugeltje, ik weet niet zo goed voor welk resultaat ik nu moet duimen..

Succes morgen.

Ik weet het zelf eigenlijk ook niet zo goed

We zouden het even rustig doen zodat ik weer wat steviger in m'n schoenen zou komen, maar het verlangen naar een kind is daarmee natuurlijk niet weg.... Eerst maar eens wat meer zekerheid, daarna verder kijken.

Flugeltje... wat een spanning zeg... ik kan me voorstellen dat het moeilijk voor je is om te testen. Ik zou er net zo over denken. Heel veel succes/sterkte met afwachten en met het testen morgen. Wat de uitslag ook zal zijn, ik hoop voor je dat je er doorheen gaat slaan...

Flugeltje!

Flugeltje

quote:

Op donderdag 15 oktober 2009 10:35 schreef flugeltje het volgende:
Ik doelde meer op het 'gewoon effe' ticootje, ik durf gewoon (nog) niet te te testen Beetje wat Leonieke destijds had, wij hadden allemaal al 376 keer over een test gepiest als we in haar schoenen stonden, maar Leonieke bleef maar uitstellen...

Ik weet echt niet waarover je het hebt
Nee, ik geef het toe, ik durfde toen echt niet testen. Zelfs eigenlijk nog niet op de dag dat ik getest heb, moet ik bekennen.

Ik heb ondertussen gelezen dat je morgen zou testen. Veel succes, flugeltje
Ik wou dat ik je van hieruit een knuffel kon geven.

Vanonder blad’ren, mos en aard
Plopt plots een roze sliertjesbal
En floep, ineens daar nog zo één
Wat is er dan-‘t geval?

Er klonk heel zachtjes hoop, zo klein
Dus kruipt vlug uit haar holletje
Een meisje nog besmeurd met zand
Twee staartjes op haar bolletje.

Het is het Jompelmeisje, heus!
Ze komt voor jou speciaal
Want jompel-hoop verdien je nu
Doe mee dus, allemaal!


Lief flugeltje, ik jompel voor je…

Flugel, ik duim voor je voor een goede afloop, of het nou is omdat het positief is, of omdat het negatief blijkt te zijn...

Fluugs, ik hoop het zo...

Orea, ik gebruikte idd ook ovutesten met de clomid. Ben ook reuze benieuwd! Vandaag wederom een streepje, maar niet donker genoeg nog.

quote:

Op donderdag 15 oktober 2009 20:32 schreef prinseszondererwt het volgende:
Fluugs, ik hoop het zo...

Orea, ik gebruikte idd ook ovutesten met de clomid. Ben ook reuze benieuwd! Vandaag wederom een streepje, maar niet donker genoeg nog.

Serieus? Mijn gynaecologe zei ooit dat het weinig zin had om zo'n testen te gebruiken als je extra hormonen neemt (maar dat is ook de gyn waar ik nu niet meer bij wil )

PZE maar voordat je clomid gebruikte, heb je ze toen ook gebruikt? En had je dan ook verkleuring??

Flugel, succes meis!

Ik begin een beetje de bibbers te krijgen, de tranen zaten me vandaag echt even hoog heb wel zin in de komende poging (hoe raar dat ook klinkt, maar eindelijk weer een serieuze poging...!) maar het besef dat dit poging 3 is, en dat als die niet lukt we echt een beetje richting einde gaan valt me zwaar...

dat is ook zwaar Orea... heel moeilijk... soms moet je dan ook gewoon even huilen...

punt is dat het huilen (nog) niet gelukt is beetje druk met van alles en nog wat, maar denk dat dat van het weekend wel gaat komen.....

Orea, logisch dat de bibbers nu weer komen. Even huilen kan heel lekker zijn.

Leo, ik heb daar nog nooit van gehoord. De testen klopten ook met clomid altijd precies met het tempen en moment van ongesteld worden. Ik geloof dus dat ze het wel degelijk goed hadden hoor. Orea, ik gebruikte ze niet voor de clomid. Ze worden nu iig donkerder dus ik heb nog hoop.

Jullie zijn lief Ben ook weer lekker in mijn schulp aan het kruipen (vind het moeilijk me irl op dit punt kwetsbaar op te stellen...) en dat herkende ik, dus vanmiddag maar even bij een vriend en de man aangekaart en die waren heel lief

PZE, vroeg me namelijk af of je dan ook verkleuring had, of dat dan minimaal bleef... Maar dat kun je dus niet vergelijken.. Maar donkerder is goed ik hoop het zo!!

Nou, ik durf er niets van te zeggen... Geen overtuigend positief resultaat in ieder geval. Ik meen een vage schaduw te zien, maar dan moet ik mezelf echt concentreren. Even afwachten nog maar of de duivels arriveren of anders maandag nog maar eens een test.

O en jompelmeisje zomaar voor mij

verder iedereen heel erg bedankt voor het meeleven

quote:

Op vrijdag 16 oktober 2009 09:09 schreef flugeltje het volgende:
Nou, ik durf er niets van te zeggen... Geen overtuigend positief resultaat in ieder geval. Ik meen een vage schaduw te zien, maar dan moet ik mezelf echt concentreren. Even afwachten nog maar of de duivels arriveren of anders maandag nog maar eens een test.

O en jompelmeisje zomaar voor mij

verder iedereen heel erg bedankt voor het meeleven

Och meissie toch....

Flugeltje wat frustrerend!

Orea... het is ook zwaar, al kan ik het me alleen maar voorstellen. Logisch dat je de bibbers krijgt. voor je gevoel zal het nu helemáál erop of eronder zijn. Ik ga in ieder geval heel hard voor je hopen en duimen op een goede afloop!

Flugeltje, wat balen dat je nu nog niks weet. Even afwachten dus nog maar... _{en nu ga ik weer snel aan het ramen-beplakken... ik moest gewoon even weten hoe hoe met je af was gelopen vandaag, dus hup... even die laptop aan...}

Flugeltje wat lijkt me dat verschrikkelijk frustrerend.. bah

Dank je wel allemaal

Net nog even gekeken en nu de boel ingedroogd is was er al iets beter een lijntje zichtbaar. Het is alleen zo licht dat het echt nog alle kanten uit kan. We zullen wel zien...

Jeetje fluugs... Ik weet niet zo goed wat te zeggen. Lijkt me heel onzeker zo, hopelijk is het lijntje volgende keer donkerder.

quote:

Op zondag 11 oktober 2009 17:24 schreef mijsje het volgende:
Mindsick, dat is zeker klote, dat je zelf de keuze niet kan maken... Waar ligt het aan? (als ik de hele persoonlijke vraag mag stellen... als het niet mag, hoef je niet te antwoorden hoor...) Sterkte, want zo te horen heb je er wel moeite mee dat je de keuze zelf niet hebt...

nog een paar dagen, dan kan ik de gyn bellen. als ik ongesteld ben, gaat het IUI traject in...

Sorry dat ik een beetje laat reageer, ben niet veel op de pc laatste tijd.
Enfin, ik heb geen baarmoeder en ook geen eierstokken.
Bedankt! Ja, heb het er wel moeilijk mee. Weet het nu zo'n 3 jaar ( vanaf m'n 15de dus ) maar ik draag het elke dag mee, word altijd geconfronteerd. Loop stage op een kinderdagverblijf, dusja, die confrontatie is dus niet zo heel gek.

Flugel... Wat een spannende tijd weer... en dat terwijl je er niet echt om gevraagd hebt... maar toch, als die lijn duidelijker wordt, dan hoop ik dat je schoonvader bij je blijft en je helpt!

Mindsick, dat lijkt me inderdaad erg confronterend. Ik snap dat je het er moeilijk mee hebt. je bent nog jong, maar je hebt inderdaad geen keuze... (daar heeft dat jong zijn niks mee te maken...) Sterkte in ieder geval...
Ben je van plan wel te gaan werken met kinderen als je klaar bent met school?
Ik werk als leerkracht op een basisschool, maar als ik kinderloos blijf, wil ik denk ik wel wat anders gaan doen. ik word ook veel geconfronteerd met jonge kinderen en zwangere moeders. Fijn voor hun, maar niet voor mij om steeds te zien... Ik kan me dus wel iets voorstellen van wat je zegt, met als grote verschil dat er voor mij nog wel mogelijkheden zijn...

Mijsje:
Ja, ik doe nu spw en wil later ook als leidster werken op een kdv. Ik vind het aan de ene kant heel lastig, wat je al zegt over kids en zwangere vrouwen, maar aan de andere kant heb ik op deze manier wel kinderen in mn leven. Misschien dat ik het op een gegeven moment niet meer trek, dat is ook de reden dat ik na deze studie ook totaal iets anders wil studeren.

Jij ook sterkte!!

dank je.
(ik kan me wel vinden in wat je vertelt...)

Deze kleuterjuf snapt het ook heel goed meiden.

ik weet het PZE...

Flugeltje; wat ontzettend vervelend die onzekerheid en wat zijn jullie vruchtbaar met z'n tweetjes Ik hoop echt dat het nu blijft plakken als je zwanger bent of dat de gyn iets voor je kan doen. En anders hoop ik dat je snel ongesteld wordt! Veel sterkte

Orea; voor jou ook een dikke knuffel, spannende tijd die komen gaat! En een potje huilen lucht vaak op!

Wij hebben ondertussen de echo bij mijn gehad. Wat een nare radioloog, echt heel onpersoonlijk en vooral mijn voelde zich een nummertje. Ik heb er wat minder moeite mee, als ze ons op deze manier aan een kindje kunnen helpen vind ik het best, de emotionele steun krijg ik toch van mijn en vrienden.
Ik weet niet in hoeverre de radioloog het vertelt wanneer er iets niet goed is, maar hij zei in ieder geval wel dat de ene kant er goed uit zag. De andere kant is niet goed ingedaald, dat wisten we, maar dat kan toch niet dé oorzaak zijn van geen zaadcellen. Ik ben in ieder geval heel opgelucht dat het er anatomisch allemaal goed uit ziet aan één kant. De kans en ons vermoeden dat het dus om een obstructief iets gaat komt wel steeds dichterbij en voor mij is dat de beste uitslag. Ondanks dat we dan nog niet vanzelf een kindje kunnen krijgen.
Ik ben er op dit moment heel nuchter onder, na twee dagen veel verdriet is dat nu ook weg en kan ik er eigenlijk met iedereen goed over praten. Ik zie wel waar we eindigen, is dat binnenkort bij de uroloog die zegt dat onze kinderwens niet uit zal komen of zegt hij dat er óf nog meer onderzoek nodig is of een icsi traject, ik ga er in ieder geval voor. Ik heb echter ook een plan b in mijn hoofd voor als er geen kinderen komen en ook met plan b kan ik heel goed leven.
Mijn was in het begin heel nuchter en rationeel en die heeft het nu moeilijk. Hij voelt zich enerzijds schuldig omdat hij mij niet een kindje kan geven. Anderzijds is hij ook heel bang voor wat er komen gaat. Wij gaan er vanuit dat we alleen met icsi een kindje zullen krijgen (als er wel zaadcellen in de bijbal zijn). En mijn ziet heel erg op tegen dat traject, de hormonen die ik zal krijgen, de spanning steeds of een eitje zich innestelt. En de vraag hoe lang ga je door, wanneer is het moment dat je zegt nu stop ik er mee en wat als de een eerder wil stoppen als de ander. Hij is wel bang wat dat met onze relatie doet.
Misschien denk ik er te makkelijk over, maar ik zie die beren nog niet op de weg. ik wil zowieso de uitslag af wachten en dan zien we wel verder.
Maar ik moet zeggen dat het wel erg veel met ons doet deze uitslag...

Poezebeest wat een verhaal... Ik vind het knap dat je zo nuchter bent, maar vergeet niet af en toe ook je emoties te laten gaan. Het is nou eenmaal klote als
het niet (meteen) lukt. Wanneer komt de uitslag?

Poezebeest, het is ook heftig allemaal. Sterkte... en goed dat je de beren op de weg nog niet ziet. Er is veel mogelijk tegenwoordig (gelukkig).

Poezebeest

Wat een emotionele achtbaan is het toch waar je in terecht gekomen bent. Neem de goede raad hier ter harte en accepteer ook van jezelf dat dit gewoon heel erg verdrietig is. Laat jezelf maar een keer gaan als het klote gaat. Verder wat CP zegt, stapje voor stapje voorwaarts. Sterkte meis!

PZE; ik heb heb me ook al een paar keer afgevraagd waarom ik zo nuchter ben en of ik niet wat meer emoties moet hebben, maar ik heb ze op dit moment niet. Ik ervaar ergens enorm veel rust, niet meer de spanning voor de menstruatie of het misschien raak is, de frustratie dat anderen wel zwanger worden en ik niet. Ik kan er zelf niks aan veranderen, het zij zo. Sommige mensen willen heel graag een bepaalde auto, dat kan ook niet altijd, wij willen graag een kindje en het is nog maar de vraag of dat kan. Kan het niet is het erg jammer, maar helaas. Ik denk ook dat ons leventje minder zal veranderen wanneer er geen kinderen komen dan wanneer er wel een kindje komt. En hoe welkom een kindje ook is, ik ben heel blij met mijn leventje nu.

We krijgen maandag over een week de uitslag. Dat vind ik wel heel spannend

CP; De radioloog kan idd niet zien of er zaad zit, maar wel of het er anatomisch goed uit ziet, geen spatader of ontsteking of andere dingen die je met een echo kunt zien. Maar in principe weten we nog niks en is het afwachten... Ik zet echter nog steeds mijn geld in op een obstructie van de zaadleider. Hoewel ik natuurlijk wel rekening houd met een aanmaakprobleem.

Op zich wel fijn dat je niet het gevoel hebt dat je leven instort als het onverhoopt toch niet lukt. Ik heb met die gedachte veel meer moeite...

PZE; ik kan me ook heel erg goed voorstellen dat je wereld instort wanneer het niet gaat lukken. Het is toch een toekomstbeeld die je hebt en als dat niet kan is dat heel erg k*t. Je moet je toekomstdroom bij gaan stellen en dat is niet altijd even makkelijk. Het lijkt zo normaal om kinderen te krijgen en een gezin te stichten dat dat ook wel van de omgeving wordt verwacht. Zolang we nog niet horen dat het onmogelijk is blijft de hoop dat het gaat lukken. Ook ik heb die hoop dat het zal lukken, al zal dat niet zonder slag of stoot gaan. Maar ik houd er ook rekening mee dat het niet zal lukken, geen zaad is geen zaad en zonder word ik niet zwanger. Misschien houd ik me nu groot en komt de klap nog wel, ik weet het niet. De tijd zal het leren. Geef jij in ieder geval de moed niet op! Een mini-pzetje zal zich vast snel melden

@ poezebeest:
Sterkte! Ben benieuwd naar de uitslag.

Meiden

flugel, hier word hoe dan ook voor jullie geduimd

ook van mij even een voor Poezebeest, Flugel en PZE... ik weet even niet wat te zeggen... het is zo heftig dat ik een beetje dichtklap... ik denk veel aan jullie...

Lief mijsje, het is voor jou net zo heftig hoor. Iedereen die op de een of andere manier minder makkelijk zwanger wordt moet er doorheen. In meer of mindere mate, maar het blijft een heftig iets.

dat is zeker zo... maar als ik zie hoe een ander nog meer worstelt dan ik... aan de medicijnen is of dat het keer op keer misgaat... dat heb ik allemaal niet... bij mij lukt het "gewoon" niet... en dan denk ik wel eens bij mezelf: wat zeur je nou? dat is het gevoel dat er bij mij op de achtergrond knaagt...

Mijsje; misschien is het nog wel moeilijker als het 'gewoon' niet lukt. De doktoren kunnen niets vinden en je wordt steeds weggestuurd omdat er niets mis is en het 'gewoon' zou moeten lukken. Je blijft iedere maand de hoop hebben dat het lukt en iedere maand is er weer die teleurstelling. Je vraagt je af waarom het niet lukt en wat je fout doet of dat een 'hogere macht' het je niet gunt. Ik denk dat je jouw eigen situatie niet moet onderschatten. Hoe lang zijn jullie niet al bezig, de onzekerheid die jullie hebben. Gelukkig krijgen jullie een handje hulp van de artsen, maar gemakkelijk is het allemaal niet.

Onze situatie is heel klote, maar als de uroloog volgende week zegt meneer en mevrouw, een kindje van jullie zelf gaat niet lukken is het over en uit. Dan kunnen wij op onze kop gaan staan maar het is gewoon niet mogelijk, maar wél met een medische reden. En daardoor is het voor mij makkelijker om er mee om te gaan. En daarnaast zijn wij pas sinds maart er mee bezig en ben ik zo blij dat wij nu al weten wat er scheelt en er niet volgend jaar pas achter komen. Het is niet leuk maar we weten wel waar we aan toe zijn.

Voor jou dus ook een dikke knuffel...

poezebeest, het is ook heel moeilijk om om te gaan met de teleurstellingen steeds... dat is zeker waar... ik ben ook zo verward over m'n eigen lijf... het moet kunnen, waarom kan het dan niet? ik voel me falen qua vrouw zijn, al weet ik dat dat onzin is, ik ben niet de enige die dit meemaakt.
Ik vind het heel lief dat je dit tegen me zegt, het is wel een beetje een schop onder m'n kont van: wakker worden, ik mag ook verdrietig zijn om wat ik meemaak... ondanks dat ik het niet begrijp van m'n lijf. en die schop, die had ik gewoon even nodig... dus ook een dikke knuffel terug!

Och meissies, ik kan jullie wel zwanger kíjken...

Thnx Asyniur, dat is lief...

voor Asy!

_{ja, maar het helpt niks...}