Omgaan met het overlijden van een dierbare #1

Vanilla: Bij mij is het zo dat het plezier en het lachen om herinneringen aan de ene kant en het verdriet aan de andere kant, twee dingen zijn. Het een betekent niet dat het andere er niet is. Het is er allebei, naast elkaar. En het mag allebei.

Dat verlies aan concentratie en dat geheugenverlies ken ik ook.
Het lijkt me vrij normaal: een groot gedeelte van je hersenen is effe met wat anders bezig. Dat vreet (hersen)energie.

Vandaag te horen gekregen dat een vriend van me zelfmoord heeft gepleegd . Het is bizar en raar .
Laatste gesprek ging het weer beter maar misschien berustte die in zijn eigen lot en was die gewoon aan het afscheid nemen.
Ik zou met hem nog naar 2012 gaan maar dat gebeurde niet en waarschijnlijk ga ik er zelf in mijn eentje heen ternagedachtenis aan hem.

Nog maar 27 jaar . Ik zal hem zo missen.

Dat lijkt me enorm moeilijk Formerjellybean!
Sterkte!

sterkte formerjellybean!!

Ik denk inderdaad ook dat eenmaal je het besluit genomen hebt om eruit te stappen, dat het een rustgevend gevoel geeft en er al een hele last van je schouders valt waardoor je optimistischer in het leven staat en je omgeving denkt dat het beter gaat (maar dus op het verkeerde been gezet wordt).

Ook van mij veel sterkte, Formerjellybean!

Ik heb het er erg moeilijk mee. Het gevoel dat ik gisteren had toen ik las was dat ik zoiets had van het is een bizarre grap en zat te wachten tot iemand zou opstaan en zeggen grapje .
Maar aan de andere kant weet je ook dat het waar is maar voelt zo onwerkelijk.
Zijn nummer laat in mijn mobiel zitten ter nagedachtenis aan hem. Ik zou met hem naar 2012 gaan maar zit er aan te denken in eentje te gaan ter nagedachtenis aan hem.
Hij blijkt zich op te hebben gehangen.

Het wrange is dat je geen afscheid hebt genomen, hij nam wel afscheid want dat denk ik achteraf door allerlei uitspraken.
Hij zou hulp krijgen , had een intake maar dat wou die niet want hij schaamde zich ervoor.

Aan een kant is het verdriet aan de andere kant hoop je dat hij de rust heeft gevonden die hij in zijn leven niet had, en dan is er ook ergens van de kwaadheid van hoe kun je nou zo je leven beeindigen.
Het is zo dubbel. Morgen ga ik naar de kroeg waar ik hem van kende en ik weet dat meerendeel met dezelfde gevoelens rondlopen. Het zal zo bizar zijn , hij was daar vaste klant , gewoon het idee dat je hem nooit meer ziet.

Nu mag ik hier officieel posten ... Mama heeft vannacht om kwart over 1 haar laatste adem uitgeblazen.

Gecondoleerd formerjellybean en cocktailprikker

Vandaag is de verjaardag van mijn vader, hij is 30 sept overleden. Vanavond komt er toch visite en vandaag overdag ga ik gewoon wat keuvelen met m'n moeder.. Rare dag zo

quote:

Op vrijdag 11 december 2009 12:04 schreef Cocktailprikker het volgende:
Nu mag ik hier officieel posten ... Mama heeft vannacht om kwart over 1 haar laatste adem uitgeblazen.

gecondoleerd ik weet even niet meer te zeggen dan dat......

Voor mij is het nu de 2e keer dat ik de feestdagen in ga als wees en ik dacht altijd dat de verhalen van "na de eerste keer wordt alles makkelijker" onzin waren en tuurlijk blijft het moeilijk en ik zeg ook niet dat het nou perse makkelijker is maar wel ANDERS.....vorig jaar zat ik me nog echt af te vragen hoe het zou voelen, eerste keer kerst zonder ouders, eerste keer oud en nieuw.....nu weet ik dat een beetje, vorig jaar zag ik enorm op tegen de kerst en oud en nieuw en nu kan ik zeggen dat ik er zelfs wel zin in heb....bij de foto van pap en mam branden 2 kaarsjes zodra de lampjes van de boom ook aan gaan, voor mijn gevoel zijn ze nog steeds bij mij alleen zie ik ze niet meer.

Ik besef heel goed dat niet voor iedereen die iemand heeft verloren deze tijd makkelijk is daarom wil ik iedereen die het nodig heeft ook heel veel sterkte wensen!

Ik ben nu ruim 5 jaar geleden mijn vader verloren (was toen 23), maar het vreet eigenlijk nog elke dag.
Vooral het feit dat hij plots weggerukt werd (hartinfarct) is moeilijk om mee om te gaan.

Daarbij komt dat ik net sinds september weer vrijgezel ben na een relatie van 6 jr.
Haar moeder is terminaal ziek.
Daar hang ik nu ook half bij, maar toch ook weer niet.
Een hele vreemde situatie waar ik eigenlijk ook niet goed raad mee weet.
*zucht*

quote:

Op vrijdag 11 december 2009 12:04 schreef Cocktailprikker het volgende:
Nu mag ik hier officieel posten ... Mama heeft vannacht om kwart over 1 haar laatste adem uitgeblazen.

en ook

quote:

Op vrijdag 11 december 2009 12:26 schreef MissBliss het volgende:
Gecondoleerd formerjellybean en cocktailprikker

Vandaag is de verjaardag van mijn vader, hij is 30 sept overleden. Vanavond komt er toch visite en vandaag overdag ga ik gewoon wat keuvelen met m'n moeder.. Rare dag zo

formerjellybean en cocktailprikker; beide gecondoleerd

iedereen gecondoleerd....

ik heb zelf een half jaar geleden mijn moeder kwijt geraakt (ik heb geen vader) nu de eerste keer kerst is idd geen pretje. wienig zin in! al hoe wel ik er het wel beste van wil maken natuurlijk.
lichtjes branden doe ik ook veel bij de foto van mijn moeder, ze staat ook langs de kerstboom:D
iedereen in ieder geval heel veel sterkte met de feestdagen. maak er toch iets leuks van!

Formerjellybean en Cocktailprikker gecondoleerd .
Veel sterkte nu en in de komende periode.
Moet een rare tijd worden, vooral met de kerst en oud en nieuw voor de deur.

quote:

Op vrijdag 11 december 2009 12:04 schreef Cocktailprikker het volgende:
Nu mag ik hier officieel posten ... Mama heeft vannacht om kwart over 1 haar laatste adem uitgeblazen.

Sterkte cocktailprikker!! Hoe gaat het nu met je? Klote, snap ik ook wel. Maar ik kan me voorstellen als je weet dat het toch moet komen, dat er ook een soort "rust?" kan zijn....... Evengoed mis je iemand voor het leven....

Ik ben gister bij de psych geweest. Ik ga cognitieve therapie krijgen. Het idee is het volgende:
Er is een gebeurtenis --> daarbij krijg je een gevoel --> daarbij krijg je gedachten --> daarna ga je iets doen (gedrag) --> wat gevolgen heeft.
Aan de gebeurtenis kunnen we niks veranderen, mijn gedrag is ok, de gevolgen daarvan zijn ook niet te veranderen. Dus bij mij moet er gewerkt worden aan de gevoelens en gedachten die ik door gebeurtenissen krijg. Doordat ik zie dat mam en mn broers op de rand balanceren van "het gaat redelijk" of "ik stort in", ga ik zorgen. Dat gaat onbewust. Ik vind de rest onbewust belangrijker dan mezelf. Maar ik weet dat dat niet klopt, maar ik kan er nu nog niks aan doen. Door dit alles is er voor mij geen ruimte om te rouwen. Dus daar ga ik aan werken.
Misschien sowieso interessant om te lezen over cognitieve gedragstherapie als je in de knoop zit. Veel psychologen gebruiken deze therapie om je er bovenop te helpen. Als je twijfelt of je wilt gaan, weet je tenniste wat je kunt verwachten.

xx Miss Vanilla

quote:

Op woensdag 9 december 2009 18:44 schreef formerjellybean het volgende:
Vandaag te horen gekregen dat een vriend van me zelfmoord heeft gepleegd . Het is bizar en raar .
Laatste gesprek ging het weer beter maar misschien berustte die in zijn eigen lot en was die gewoon aan het afscheid nemen.
Ik zou met hem nog naar 2012 gaan maar dat gebeurde niet en waarschijnlijk ga ik er zelf in mijn eentje heen ternagedachtenis aan hem.

Nog maar 27 jaar . Ik zal hem zo missen.

sterkte!

Bedankt allen Gevoel wat nu vooral overheerst is rust, daarna natuurlijk verdriet. En genoeg andere zorgen voor wat er verder komt kijken...

als je binnenkort een (rustig ) ritje wilt maken ofzo, hoef je denk ik maar een kik te geven op MF in het GLD topic en we staan omgekleed klaar

wanneer is de uitvaart?

@ Sjechov, sterkte!
Maar ik vroeg me iets af. Ik kan me indenken dat het een moeilijke situatie is, maar heeft het er misschien ook mee te maken dat er bij jou herinneringen terugkomen?

quote:

Op zaterdag 12 december 2009 15:36 schreef motorbloempje het volgende:
als je binnenkort een (rustig ) ritje wilt maken ofzo, hoef je denk ik maar een kik te geven op MF in het GLD topic en we staan omgekleed klaar

wanneer is de uitvaart?

Woensdag om 11:00 is de dienst in de Groenestraatkerk, gevolgd door een crematiedienst in Jonkerbos... Ik heb de motor maar even achter gezet, die zal er komende week weinig uit gaan

Dit zijn heftige dagen, zo'n eerste week. Maar als je in deze week goed afscheid kunt nemen en "waardige" diensten hebt, helpt dat wel in de toekomst vind ik.

We hebben de eerste verjaardag van ons gezin na paps overlijden erop zitten. Ik heb het hangertje met de as om gehad tijdens het "feestje". Ik heb ook met mam de kerstboom opgezet. Normaal het ritueel dat pap de lampjes doet en mam en ik de rest van de versieringen doen. Nu hebben wij alles gedaan. Die dingen moeten wel doorgaan, anders wordt het alleen maar moeilijker.

xx Miss Vanilla

ps. Ik post nu onder de naam van mn vriend, maar ga een eigen gebruikersnaam aanmaken, dus post straks onder een andere naam, maar ben dezelfde ;-).

Wat zijn de nachten toch kort voor de lange dagen die je maakt Overdag komt er veel visite, mensen die nog afscheid willen nemen. Overdag neem ik voor mijn gevoel ook veel meer afstand pas als iedereen weg is en ik alleen met mijn tantes zit komt alles weer dichtbij. Ik heb in de afgelopen dagen wel gerealiseerd dat mama, niet alleen mama was maar zoveel meer. Daar sta je in eerst instantie niet bij stil, als kind, dat komt pas als je ziet hoe erg het overlijden andere mensen ook raakt.

Vandaag is weer een drukke dag, straks gaan we de urn halen, er komt weer visite, ik moet zelf nog wat financien regelen. Morgenavond houden we iig vrij zodat wij onze laatste avond met mam, ook echt van ons houden.

Blijft heel raar... Ze is er nu nog, thans haar lichaam. En dan is het toch nog niet helemaal voorbij. Zo snel als je het lijden wilde zien eindigen, zo kan het nu niet lang genoeg duren. En dan hebben we al bijna 5 dagen, maar die zijn zo snel voorbij

Ik begin me steeds meer te realiseren dat mama niet meer terug komt, de kleine dingen die nooit meer besproken zullen worden, geen gesprekjes om niks, geen lachen om de pijn. Helemaal niks, alleen stilte. En dan donderdag is alles voorbij, is ze echt weg, voor altijd

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

We hebben volgens mij een prachtig afscheid voor mama klaar staan, eerst een dienst in haar geliefde kerk, een dienst die zij zelf samen heeft kunnen stellen met ons. Daarna rijden we via haar ouderlijk huis naar het crematorium. We hebben 40 min inc in/uitloop en wat gaan we daar goed gebruik van maken Een aantal mooie nummers worden afgespeeld, afgewisseld met mooie teksten door wat familieleden.

En dan, laten we mama achter Genodigden gaan met ons mee naar de koffietafel, waar we hopelijk nog vele mooie verhalen zullen horen, zodat er buiten verdriet, nog steeds gelachen kan worden en er genoten wordt, van hoe mama was...

Donderdag zal leeg zijn

Alvast heel veel sterkte toegewenst de komende dagen en vooral donderdag.

Het is inderdaad pas op het moment dat iemand effectief weg is dat je beseft wat je kwijt bent, niet alleen voor jezelf maar ook voor anderen. Voordien kan je daar wel min of meer een beeld van proberen vormen, maar eens het zover is merk je dat dat beeld vaak niet eens in de buurt komt van wat je verwacht had. Zo was het bij mij iig.
Ook goed dat je het ook een beetje in perspectief kan zetten, en nog ruimte laat om te lachen naast al het verdriet.

Ik denk dat je er veel aan zal hebben dat de dienst die je gaat houden iets is waar ze zelf nog aan heeft kunnen meewerken (moet volgens mij niet eenvoudig zijn geweest!). Op die manier is ze zelf ook veel meer aanwezig dan bij andere diensten denk ik.

Hou alleen in het achterhoofd dat donderdag een slopende dag zal zijn, en dat je van de dag zelf waarschijnlijk niet veel zal meekrijgen omdat je dan echt geleefd wordt. Als je nadien wil weten hoe de bloemen erbij liggen in de kerk of hoe de urne opgesteld stond, is het misschien wel verstandig om aan iemand anders te vragen of hij (discreet) wat foto's van die zaken kan maken zodat je het achteraf als de rust weer teruggekeerd is, deze kan bekijken.

Iig sterkte, en hou ons op de hoogte hoe het gaat/gegaan is

Sterkte Cocktailprikker!
Ik probeerde erg om alles te onthouden wat er allemaal gebeurde, maar vergat het allemaal te beleven. Gelukkig hebben we alles opgenomen (audio), dus kunnen we het nog naluisteren.
Fijn idee dat je moeder nog heeft meegeholpen met de diensten.

xx Miss Vanilla

Pfoe.. Morgen de laatste dag met mama Raar.... Raar raar raar. Gelukkig is er iemand geregeld die woensdag foto's kan nemen En daar ben ik heel erg blij mee

Morgen gaan we gourmetten, iets wat we met mama altijd graag deden.

Sterkte Cocktail.
Voor iedereen die er wat aan kan hebben, volgens mij kan je altijd een audio-opname van de dienst bestellen bij het crematorium. Dan hoef je dat zelf niet te regelen.......

Hebben wij idd ook voor gekozen Geen dvd-opname, die is te statisch als hij alleen maar op de kist en spreekstoel is gericht. Wij blijven overigens tot het einde, de oven. Wil het helemaal afsluiten, en haar niet achterlaten...

Heel veel sterkte morgen Cocktailprikker ...

Hier is het alweer bijna 5 jaar geleden dat mijn vader is overleden (18 december). En dan is het overlijden van mijn moeder alweer 5,5 jaar geleden. En het valt me nog steeds vies tegen, zo af en toe. Met vlagen heb ik het toch nog steeds moeilijk met het gemis Vooral zo met die feestdagen in het vooruitzicht

En ik ben vast niet de enige, dus ik wil iedereen even een hart onder riem steken die het even moeilijk heeft

CP sterkte morgen!

Sterkte morgen cocktailprikker Bij mij ging de dag in een roes voorbij.

Ook van mij even heel veel sterkte Cocktailprikker. De crematie van mijn moeder heb ik maar half meegekregen maar de dingen die ik WEL meegekregen heb waren gewoon van een afscheid wat goed was. Wij zijn er ook tot het laatste bij gebleven, net zoals we bij mijn vader ook gedaan hebben en dan had je tenminste niet het gevoel dat je er zomaar bij weg liep. Ook heb ik samen met mn familie de schroeven van de kistdeksel dicht gemaakt, allemaal hele kleine dingen die heel belangrijk kunnen worden als je terug denkt

Wij hebben zojuist een heerlijke gourmetsessie gehad Zonder verdriet, alleen genieten, zoals mama het wilde. Lekker gegeten en gedronken, met mama

Bloemen hebben we vandaag ook geregeld, en een mooie bak voor de bloemen gestoffeerd met donkerpaars.

Goed eten is ook belangrijk, als ik even een praktisch puntje mag aanvoeren. Ik had toen totaal geen eetlust, ik was ik in die week kilo's vermagerd. Toen heb ik vlak voor de begrafenis nog bekers suiker met karnemelk naar binnen gewerkt omdat ik zo gammel was.

Ik ga morgen toch in een blazer... kreeg em van een vriend te leen, staat stiekem toch wel goed En wat toevallig, ik kwam een boekje van mama tegen. Met 4daagseliedjes, door mama opgeschreven. Ik sloeg het boekje open en de eerste tekst die ik las:

quote:

Op dinsdag 15 december 2009 21:28 schreef Cocktailprikker het volgende:
Ik ga morgen toch in een blazer... kreeg em van een vriend te leen, staat stiekem toch wel goed En wat toevallig, ik kwam een boekje van mama tegen. Met 4daagseliedjes, door mama opgeschreven. Ik sloeg het boekje open en de eerste tekst die ik las:

[ afbeelding ]

lief om zoiets ineens te vinden

Sterkte vandaag Cocktailprikker.

Sterte Cocktailprikker

Ik heb eigenlijk weinig woorden om vandaag te omschrijven... Maar wat was het mooi, en pijnlijk, en goed. En vooral erg mooi...

quote:

Op woensdag 16 december 2009 19:00 schreef Cocktailprikker het volgende:
Ik heb eigenlijk weinig woorden om vandaag te omschrijven... Maar wat was het mooi, en pijnlijk, en goed. En vooral erg mooi...

neem een biertje van me

quote:

Op woensdag 16 december 2009 19:00 schreef Cocktailprikker het volgende:
Ik heb eigenlijk weinig woorden om vandaag te omschrijven... Maar wat was het mooi, en pijnlijk, en goed. En vooral erg mooi...

het was zeker mooi...

ik vind je enorm dapper en sterk en ik heb, zelfs als buitenstaander, regelmatig met tranen in mijn ogen gestaan omdat het zo goed en mooi geregeld was Ik hoop dat ik volgende week de tijd heb om wat foto's uit te gaan zoeken en te bewerken.. misschien dat ik de foto's die geen bewerking nodig hebben (iig niet om te laten zien) al voor het weekend even naar je toe kan sturen

het was mooi en ik denk dat je moeder zit te blakeren van trots als er inderdaad een hiernamaals is

Heel belangrijk dat het goed en mooi was!

Al die sneeuw maakt het weer wat moeilijker. Daar kon hij zo van genieten, hij ging ook elk jaar naar Oostenrijk, zowel zomer als winter.
Ik heb gisteren 3u moeten rijden om van m'n werk thuis te geraken, dus genoeg tijd om in een nostalgische bui te verzeilen. Ben dan voor ik thuis aankwam even langs het kerkhof gereden, dat kon de zaak ook niet meer maken na 3u rijden... Er lag een dik tapijt sneeuw, op zich had het wel iets aparts. Heb dan gelijk een mini sneeuwmannetje (met armpjes!) gemaakt voor z'n steen. Vroeger in de tuin kon hij z'n tijd nemen om buxus struiken in allerlei vormen te snoeien (dieren en abstracte vormen), en dit in combinatie met het genot van zoveel sneeuw vond ik het wel een leuk idee om dan een mini sneeuwmannetje te boetseren voor z'n graf. Op die manier heeft hij ook wat aan de sneeuw, en het is eens wat anders dan bloemen die nu toch bevriezen

iedereen die iemand is verloren veel sterkte komende dagen! !

Helaas is mijn moeder dit jaar plotseling op 52 jarige leeftijd overleden..

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 12:00 schreef Olle. het volgende:
iedereen die iemand is verloren veel sterkte komende dagen! !

Helaas is mijn moeder dit jaar plotseling op 52 jarige leeftijd overleden..

Nog sterkte Olle

& gelijk ook iedereen die een dierbare verloren heeft.

Sterkte Olle!

Jack: Mooi dat je zoiets kon doen met de sneeuw!

Jack, dat is mooi

Mijn moeder is nu 4 jaar dood, maar heb het er nog vaak moeilijk mee.
Ze is 2 weken voordat ik beviel gestorven, dus ik hoef mn kindje maar aan te kijken en denk aan haar..
Ook woon ik in haar huis en daardoor is ze ook meer aanwezig
Niet erg hoor, zolang ik er niet depressief van word, wil ik best even iedere dag aan haar denken, ook al doet het soms pijn.

Mja nu met die feestdagen.. het is en blijft moeilijk.
Iedereen die in de zelfde situatie zit wil ik van hieruit even een dikke knuffel geven

Mooi gebaar Jack!
Op oudjaarsdag had ik altijd een ritueel met pap. een week ervoor gingen we naar de vuurwerkwinkel en haalden we rotjes, wondertollen etc. en 's morgens op oudjaarsdag gingen we vanaf 10.00 uur vuurwerk afsteken. Binnen 3 uur hadden we dan 400 rotjes er doorheen ;-). Dat vond ik echt iets van ons. Daarna oliebollen eten onder het genot van de geur van vuurwerk! Heerlijk!!
Dit jaar ga ik hetzelfde doen. En mooie vuurpijlen halen die hij van boven kan zien (of waar hij ook is). Ik zie er zo tegenop. Nog meer als tegen kerst....
Soms moet je even een soort eerbetoon doen. Leuk dat jij dat met de sneeuw kan Jack! Ik ga dat straks met vuurwerk doen ;-). En oliebollen .

xx Miss Vanilla

Hoe heeft geloof bij jullie een rol gespeeld, als daar sprake van was?

Vandaag met mam gebeld. Ze zei dat een nicht van pap een brief had geschreven. Ze was naar een spirituele avond gegaan. Daar was pap geweest. Hij had gezegd dat het goed met hem ging, dat hij over was gegaan naar het licht, dat hij van ons houdt en dat hij bij ons is. Daarnaast had hij bevestigd dat de vlinder die tijdens de avondwake in de kerk was, dat hij dat was.
Mooi he!!! Pap moest helemaal niks van die spirituele dingen hebben. Char en dergelijke moest hij echt niks van hebben. Nu komt hij gewoon even bij zijn nicht vertellen dat het goed met hem gaat. Daar maakte ik me zo'n zorgen om. Dus super goed nieuws om te horen. Wordt er helemaal week van :-).
Ik geloof hierin!

xx Miss Vanilla

Ik heb van de week mensen gecondoleerd met het verlies van hun vrouw/dochter/zusje. En daarna gefeliciteerd met de geboorte van hun dochter/kleinkind/nichtje.

Ik ben niet snel onder de indruk van zoiets maar dit heeft echt indruk achtergelaten

quote:

Op dinsdag 22 december 2009 18:16 schreef vipergts het volgende:
Ik heb van de week mensen gecondoleerd met het verlies van hun vrouw/dochter/zusje. En daarna gefeliciteerd met de geboorte van hun dochter/kleinkind/nichtje.

Ik ben niet snel onder de indruk van zoiets maar dit heeft echt indruk achtergelaten

Dat is ook indrukwekkend, omdat het zo dubbel is.

quote:

Op dinsdag 22 december 2009 17:14 schreef JohnLocke het volgende:
Hoe heeft geloof bij jullie een rol gespeeld, als daar sprake van was?

Ik geloof dat mijn zus en vader in de hemel zijn.
Ik ben geen echte christen. Maar ik geloof dat iedereen naar de hemel gaat en daar leert wat hij verkeerd heeft gedaan. En dat je dan voelt hoeveel pijn je mensen gedaan hebt. Dat lijkt me wel erg genoeg.

Ik weet niet goed wat je je verder afvraagt over het geloof JohnLocke, vraag gerust verder als je wilt.....

quote:

Op dinsdag 22 december 2009 18:16 schreef vipergts het volgende:
Ik heb van de week mensen gecondoleerd met het verlies van hun vrouw/dochter/zusje. En daarna gefeliciteerd met de geboorte van hun dochter/kleinkind/nichtje.

Ik ben niet snel onder de indruk van zoiets maar dit heeft echt indruk achtergelaten

Kun je nagaan hoe het is als je zelf eerst hoogzwanger je moeder begraaft en iedereen je condoleert, om daarna een gezond kereltje ter wereld te brengen en iedereen je feliciteert...

quote:

Op dinsdag 22 december 2009 17:14 schreef JohnLocke het volgende:
Hoe heeft geloof bij jullie een rol gespeeld, als daar sprake van was?

Mijn moeder was zwaar gelovig en heeft de laatste jaren (stuk of 10, is gestorven toen ze 54 was) van haar leven gewijd aan god. Met als resultaat dat toen ze kanker kreeg, voor gek versleten werd door zelfs de kerk (omdat ze de hosti op de traditionele manier, op de knieen, wilde ontvangen) en eenzaam (nja niet alleen maar de kerk en haar volgelingen waren nergens te bekennen) is gestorven.

Wel denk ik dat er na de dood iets is, maar dat is een totaal ander verhaal...

[ Bericht 0% gewijzigd door Ladylike op 23-12-2009 16:28:47 ]

' met als resultaat dat ze kanker kreeg ' klinkt wat raar sinds wanneer krijg je van geloven kanker?

quote:

Op woensdag 23 december 2009 16:04 schreef motorbloempje het volgende:
' met als resultaat dat ze kanker kreeg ' klinkt wat raar sinds wanneer krijg je van geloven kanker?

* TJDoornbos is met de dag blijer dat die niet gelooft

quote:

Op dinsdag 22 december 2009 21:51 schreef krakkemieke het volgende:

[..]

Ik geloof dat mijn zus en vader in de hemel zijn.
Ik ben geen echte christen. Maar ik geloof dat iedereen naar de hemel gaat en daar leert wat hij verkeerd heeft gedaan. En dat je dan voelt hoeveel pijn je mensen gedaan hebt. Dat lijkt me wel erg genoeg.

Ik weet niet goed wat je je verder afvraagt over het geloof JohnLocke, vraag gerust verder als je wilt.....

Voor veel mensen is het een steun, maar ikzelf werd als puber juist erg boos om religie toen ik een dierbare verloor, en ik zette me er dan ook zeer tegen af. Ik kon er niet bij hoe mensen in god konden geloven, omdat die goede god van hen dan dus ook verantwoordelijk zou zijn voor de ellende die ik en mijn familie doormaakte, en wie wil dat nu aanbidden? Nu kijk ik er anders tegenaan, maar dat heeft heel lang geduurd.

Ik ben dus benieuwd naar welke rol een eventueel geloof bij anderen heeft gespeeld bij het verwerken van een verlies, of misschien ook bij het voorbereiden erop. Zowel positief als negatief dus.

quote:

Op woensdag 23 december 2009 16:04 schreef motorbloempje het volgende:
' met als resultaat dat ze kanker kreeg ' klinkt wat raar sinds wanneer krijg je van geloven kanker?

het woordje toen vergeten verandert de hele opzet van die zin.. lees hem nu nog maar eens

dat staat idd wat logischer

quote:

Op woensdag 23 december 2009 16:27 schreef JohnLocke het volgende:

[..]

Voor veel mensen is het een steun, maar ikzelf werd als puber juist erg boos om religie toen ik een dierbare verloor, en ik zette me er dan ook zeer tegen af. Ik kon er niet bij hoe mensen in god konden geloven, omdat die goede god van hen dan dus ook verantwoordelijk zou zijn voor de ellende die ik en mijn familie doormaakte, en wie wil dat nu aanbidden? Nu kijk ik er anders tegenaan, maar dat heeft heel lang geduurd.

Ik ben dus benieuwd naar welke rol een eventueel geloof bij anderen heeft gespeeld bij het verwerken van een verlies, of misschien ook bij het voorbereiden erop. Zowel positief als negatief dus.

Ik geloof dat die ellende nou eenmaal gewoon gebeurt. Niemand is er verantwoordelijk voor.
Ik geloof dat je sommige vragen niet moet stellen als er geen antwoord is.
Zoals: waarom gebeurt dit? Waarom mijn zus? Waarom laat God dit gebeuren?

Ik heb andere vragen gesteld. Waarom kon mijn zus geen donor zijn?
Dat kon niet omdat ze meteen overleden was. Maar ik wist dat het belangrijk voor haar was.
Ik kan me ook indenken dat mensen een andere vraag stellen en actie ondernemen om hun overledenen te gedenken.

quote:

Op woensdag 23 december 2009 18:40 schreef krakkemieke het volgende:

[..]

Ik geloof dat die ellende nou eenmaal gewoon gebeurt. Niemand is er verantwoordelijk voor.
Ik geloof dat je sommige vragen niet moet stellen als er geen antwoord is.
Zoals: waarom gebeurt dit? Waarom mijn zus? Waarom laat God dit gebeuren?

Toevoeging: Is er iets als een God, een "hoger" wezen, en wat is nou zijn. Leven en dood. Vragen waarop geen antwoord is omdat we het zelf niet kunnen beseffen denk ik.

Daarom geloof ik ook niet. Ik kijk wel hoe het leven op me af komt, en als het over is, dan zie ik wel.

Voor mijn moeder was geloof een belangrijk steunpunt. Echter voor mij niet. Ik ga niet verder in op de vraag van het bestaan, want dan dwalen we voor je het weet af uit dit topic

quote:

Op woensdag 23 december 2009 19:07 schreef Cocktailprikker het volgende:

[..]

Toevoeging: Is er iets als een God, een "hoger" wezen, en wat is nou zijn. Leven en dood. Vragen waarop geen antwoord is omdat we het zelf niet kunnen beseffen denk ik.

Daarom geloof ik ook niet. Ik kijk wel hoe het leven op me af komt, en als het over is, dan zie ik wel.

Voor mijn moeder was geloof een belangrijk steunpunt. Echter voor mij niet. Ik ga niet verder in op de vraag van het bestaan, want dan dwalen we voor je het weet af uit dit topic

Ik stel wel vragen bij sommige dingen, zoals wat is nou echt leven. Dat je echt leeft, zeg maar.
Want juist omdat mijn zus jong is overleden, wil ik het beste maken van het leven.

Ik ga deels mee in wat Bill_E hierboven zegt.
Voor mij hoeven al die "opgelegde" ceremonies ook niet.

De dienst bij ons hebben we we helemaal zelf kunnen invullen, eigen muziek, eigen teksten etc.
Maar ik heb geen jaarlijkse herdenkingsmis nodig om aan iemand te denken, ik denk er sowieso al elke dag aan...
En mensen die zo'n jaarlijkse reminder nodig hebben, hoeven van mij de moeite ook niet te doen. Je mist iemand oprecht of je mist ze niet. Sowieso is zo'n herdenkingsmis gewoon geld betalen om iemand z'n naam in een willekeurige mis te vermelden, de mis zelf is op geen enkele manier persoonlijk. Weggegooid geld vind ik dat, koop dan gewoon wat (meer) leuke bloemen voor op het graf.

Verder heb ik geen concrete vorm van geloof ofzo. Officieel hoor ik in het vakje "katholiek", want communie etc gedaan, maar ik hecht er totaal geen belang aan en volg de gewoontes ook niet (ga bv geen hostie halen in een mis enz). Een hemel, reïncarnatie en zo klinkt leuk, maar ik geloof er weinig in.
Soms denk ik wel eens van wat als er nu op het moment dat hij overleed ergens anders een baby ofzo geboren werd waarin hij helemaal opnieuw begint, maar dan wordt het iets te tastbaar en zou ik er een missie van maken om dat te gaan uitzoeken en zo om hem weer bij mij te hebben, dus laat ik die gedachte liever los.

Ik geloof liever dat hij onbewust altijd in de buurt is om te kijken of alles goed gaat, en op moeilijke momenten subtiele herinneringen boven te laten komen zodat je weer de moed vindt om jezelf er weer door te slaan.

Ik ken iemand die hele nachten over hem droomt, alle dingen die hij zo graag deed of nog wilde doen etc. Ik zou echt waar geld geven om dat ook elke nacht te mogen dromen. Het zou het verwerken volgens mij een pak makkelijker maken, maar ik word wakker en heel mijn nacht is een groot zwart gat.

Overigens aan iedereen hier vanavond en morgen extra veel sterkte gewenst.

Ik heb vanavond helemaal niks gepland qua feestelijkheden, ook helemaal geen zin in. Moet morgen al gaan eten en dat vind ik meer dan genoeg. Liefst van al zou ik gewoon willen gaan slapen en pas over 2 weken wakker worden. Blijf ook tot de 31ste werken, geen zin om thuis op de muren te zitten staren, ook al heb ik nog 16 dagen vakantie staan, laat ze liever uitbetalen nu.
Ik rij vanavond langs het kerkhof, en daarna duik ik de kroeg in.

quote:

Op donderdag 24 december 2009 10:01 schreef Jack. het volgende:
Overigens aan iedereen hier vanavond en morgen extra veel sterkte gewenst.

Ik heb vanavond helemaal niks gepland qua feestelijkheden, ook helemaal geen zin in. Moet morgen al gaan eten en dat vind ik meer dan genoeg. Liefst van al zou ik gewoon willen gaan slapen en pas over 2 weken wakker worden. Blijf ook tot de 31ste werken, geen zin om thuis op de muren te zitten staren, ook al heb ik nog 16 dagen vakantie staan, laat ze liever uitbetalen nu.
Ik rij vanavond langs het kerkhof, en daarna duik ik de kroeg in.

Hey Jack,
jij ook sterkte!
Ik ben nu ook aan het werk en ga volgende week ook gewoon werken dus snap je probleem helemaal!
Laat het maar gewoon weer in januari zijn ofzo als iedereen weer normaal doet...
succes deze dagen
Ennuuuh niet al teveel slapen he

Het mooie van ons als mens is dat het slijt. Hoeveel pijn het ook doet, tijd laat het slijten. Om deze tijd, 29 jaar geleden was ik alleen als 17 jarige met mijn vader. De rest van de familie was op wintersport. Ik was ziek en kon niet mee. We hebben de Kerst en Oud&Nieuw van ons leven gehad, mijn vader en ik. Niemand wist toen nog dat hij er het jaar daarop niet meer zou zijn. De gedachten aan hem en die tijd samen koester ik

6 Jaar geleden stond ik een week voor Kerst mijn zwager te begraven en dacht dat ik nooit meer Kerst zou vieren....... En nu komt er langzaamaan weer een boom in huis en kan ik toch weer genieten van de lichtjes..... Alle mensen die een dierbare hebben verloren en missen rond deze tijd Een hele warme knuffel.

Ik wil iedereen hier veel sterkte wensen met deze moeilijke tijden zonder jullie dierbaren.

Ook ik wens iedereen hier sterkte tijdens de 'feestdagen'.
Dezer dagen doen bij mij ook veel pijn, en het moeilijkste moet nog komen: oudjaar omdat dat papa's verjaardag was.
Bijna 2 jaar geleden is mijn papa gestorven toen ik 18 was. Aangereden door een vrachtwagen en dan heeft hij nog een maand in een diepe coma gelegen... Ik heb hem iedere dag verder zien aftakelen, van een beer van een vent naar een soort anorexiapatiëntje, zijn zware hoofdverwondingen moeten aanzien. Innerlijk was hij nog wel mijn papa, maar qua uiterlijk helemaal niet meer.

Het moeilijkste vind ik dat ik geen afscheid heb kunnen nemen. Hij was in 1 flits weg. In het ziekenhuis heb ik nog een heleboel tegen hem gezegd, maar zou hij dat hebben gehoord? En hoe kun je afscheid nemen van iemand die niets terugzegt?

Om dat een beetje goed te maken, hebben we met zen allen voor een mooie afscheidsviering gezorgd en dat beschouw ik een beetje als mijn afscheid met papa...

Als ik nu terug kijk naar het hele rouwproces, dan denk ik dat ik het misschien verkeerd heb aangepakt... Ik heb het verdriet opgekropt, weg gelachen,...
Ik heb erna ook nog enkele zware klappen moeten verwerken wat het er niet beter op maakte. Begin november zat ik zo diep dat ik dacht dat er geen uitweg meer was, dat ik het niet meer alleen kon. Met al mijn moed heb ik toen mijn moeder verteld hoe ik me voelde en dat ik hulp nodig heb...
Sindsdien ga ik naar een psycholoog (medicatie weiger ik te slikken) die me helpt bij mijn rouwproces, bij alles eigenlijk en het gaat nu gelukkig al veel beter .
De weg is nog lang, het verdriet zal nooit verdwijnen, maar ooit zal er een dag komen dat ik tegen mezelf kan zeggen dat ik het een plaats heb gegeven en dat ik ondanks alle miserie toch gelukkig ben.

Door naar de psycholoog te gaan voel ik nu een bepaalde rust in mijn lichaam, mijn geest nodig heeft. Ik hoop alleen dat die rust niet snel verstoord zal worden want het zou kunnen dat mijn moeder voor de 2de keer kanker heeft

Net zoals iedereen hier waarschijnlijk heeft de dood van een ouder/kind/andere persoon die je graag zag, mij verandert. Ik kan me ergeren aan de onvolwassenheid van mijn leeftijdsgenoten, draag een verantwoordelijkheid die andere jongeren nog niet hebben, maar ik heb vooral veel levens- en zelfkennis gekregen. Mijn familie en vrienden komen nu op de eerste plaats, ik doe alleen nog maar de dingen die ik graag doe, ik stel niets meer uit, als iets of iemand me niet aanstaat durf ik dat ook eerlijk te zeggen en ik trek me ook niets meer aan van anderen.

Zo, dit moest er even uit