Omgaan met het overlijden van een dierbare #1

quote:

Op woensdag 16 december 2009 19:00 schreef Cocktailprikker het volgende:
Ik heb eigenlijk weinig woorden om vandaag te omschrijven... Maar wat was het mooi, en pijnlijk, en goed. En vooral erg mooi...

neem een biertje van me

quote:

Op woensdag 16 december 2009 19:00 schreef Cocktailprikker het volgende:
Ik heb eigenlijk weinig woorden om vandaag te omschrijven... Maar wat was het mooi, en pijnlijk, en goed. En vooral erg mooi...

het was zeker mooi...

ik vind je enorm dapper en sterk en ik heb, zelfs als buitenstaander, regelmatig met tranen in mijn ogen gestaan omdat het zo goed en mooi geregeld was Ik hoop dat ik volgende week de tijd heb om wat foto's uit te gaan zoeken en te bewerken.. misschien dat ik de foto's die geen bewerking nodig hebben (iig niet om te laten zien) al voor het weekend even naar je toe kan sturen

het was mooi en ik denk dat je moeder zit te blakeren van trots als er inderdaad een hiernamaals is

Heel belangrijk dat het goed en mooi was!

Al die sneeuw maakt het weer wat moeilijker. Daar kon hij zo van genieten, hij ging ook elk jaar naar Oostenrijk, zowel zomer als winter.
Ik heb gisteren 3u moeten rijden om van m'n werk thuis te geraken, dus genoeg tijd om in een nostalgische bui te verzeilen. Ben dan voor ik thuis aankwam even langs het kerkhof gereden, dat kon de zaak ook niet meer maken na 3u rijden... Er lag een dik tapijt sneeuw, op zich had het wel iets aparts. Heb dan gelijk een mini sneeuwmannetje (met armpjes!) gemaakt voor z'n steen. Vroeger in de tuin kon hij z'n tijd nemen om buxus struiken in allerlei vormen te snoeien (dieren en abstracte vormen), en dit in combinatie met het genot van zoveel sneeuw vond ik het wel een leuk idee om dan een mini sneeuwmannetje te boetseren voor z'n graf. Op die manier heeft hij ook wat aan de sneeuw, en het is eens wat anders dan bloemen die nu toch bevriezen

iedereen die iemand is verloren veel sterkte komende dagen! !

Helaas is mijn moeder dit jaar plotseling op 52 jarige leeftijd overleden..

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 12:00 schreef Olle. het volgende:
iedereen die iemand is verloren veel sterkte komende dagen! !

Helaas is mijn moeder dit jaar plotseling op 52 jarige leeftijd overleden..

Nog sterkte Olle

& gelijk ook iedereen die een dierbare verloren heeft.

Sterkte Olle!

Jack: Mooi dat je zoiets kon doen met de sneeuw!

Jack, dat is mooi

Mijn moeder is nu 4 jaar dood, maar heb het er nog vaak moeilijk mee.
Ze is 2 weken voordat ik beviel gestorven, dus ik hoef mn kindje maar aan te kijken en denk aan haar..
Ook woon ik in haar huis en daardoor is ze ook meer aanwezig
Niet erg hoor, zolang ik er niet depressief van word, wil ik best even iedere dag aan haar denken, ook al doet het soms pijn.

Mja nu met die feestdagen.. het is en blijft moeilijk.
Iedereen die in de zelfde situatie zit wil ik van hieruit even een dikke knuffel geven

Mooi gebaar Jack!
Op oudjaarsdag had ik altijd een ritueel met pap. een week ervoor gingen we naar de vuurwerkwinkel en haalden we rotjes, wondertollen etc. en 's morgens op oudjaarsdag gingen we vanaf 10.00 uur vuurwerk afsteken. Binnen 3 uur hadden we dan 400 rotjes er doorheen ;-). Dat vond ik echt iets van ons. Daarna oliebollen eten onder het genot van de geur van vuurwerk! Heerlijk!!
Dit jaar ga ik hetzelfde doen. En mooie vuurpijlen halen die hij van boven kan zien (of waar hij ook is). Ik zie er zo tegenop. Nog meer als tegen kerst....
Soms moet je even een soort eerbetoon doen. Leuk dat jij dat met de sneeuw kan Jack! Ik ga dat straks met vuurwerk doen ;-). En oliebollen .

xx Miss Vanilla

Hoe heeft geloof bij jullie een rol gespeeld, als daar sprake van was?

Vandaag met mam gebeld. Ze zei dat een nicht van pap een brief had geschreven. Ze was naar een spirituele avond gegaan. Daar was pap geweest. Hij had gezegd dat het goed met hem ging, dat hij over was gegaan naar het licht, dat hij van ons houdt en dat hij bij ons is. Daarnaast had hij bevestigd dat de vlinder die tijdens de avondwake in de kerk was, dat hij dat was.
Mooi he!!! Pap moest helemaal niks van die spirituele dingen hebben. Char en dergelijke moest hij echt niks van hebben. Nu komt hij gewoon even bij zijn nicht vertellen dat het goed met hem gaat. Daar maakte ik me zo'n zorgen om. Dus super goed nieuws om te horen. Wordt er helemaal week van :-).
Ik geloof hierin!

xx Miss Vanilla

Ik heb van de week mensen gecondoleerd met het verlies van hun vrouw/dochter/zusje. En daarna gefeliciteerd met de geboorte van hun dochter/kleinkind/nichtje.

Ik ben niet snel onder de indruk van zoiets maar dit heeft echt indruk achtergelaten

quote:

Op dinsdag 22 december 2009 18:16 schreef vipergts het volgende:
Ik heb van de week mensen gecondoleerd met het verlies van hun vrouw/dochter/zusje. En daarna gefeliciteerd met de geboorte van hun dochter/kleinkind/nichtje.

Ik ben niet snel onder de indruk van zoiets maar dit heeft echt indruk achtergelaten

Dat is ook indrukwekkend, omdat het zo dubbel is.

quote:

Op dinsdag 22 december 2009 17:14 schreef JohnLocke het volgende:
Hoe heeft geloof bij jullie een rol gespeeld, als daar sprake van was?

Ik geloof dat mijn zus en vader in de hemel zijn.
Ik ben geen echte christen. Maar ik geloof dat iedereen naar de hemel gaat en daar leert wat hij verkeerd heeft gedaan. En dat je dan voelt hoeveel pijn je mensen gedaan hebt. Dat lijkt me wel erg genoeg.

Ik weet niet goed wat je je verder afvraagt over het geloof JohnLocke, vraag gerust verder als je wilt.....

quote:

Op dinsdag 22 december 2009 18:16 schreef vipergts het volgende:
Ik heb van de week mensen gecondoleerd met het verlies van hun vrouw/dochter/zusje. En daarna gefeliciteerd met de geboorte van hun dochter/kleinkind/nichtje.

Ik ben niet snel onder de indruk van zoiets maar dit heeft echt indruk achtergelaten

Kun je nagaan hoe het is als je zelf eerst hoogzwanger je moeder begraaft en iedereen je condoleert, om daarna een gezond kereltje ter wereld te brengen en iedereen je feliciteert...

quote:

Op dinsdag 22 december 2009 17:14 schreef JohnLocke het volgende:
Hoe heeft geloof bij jullie een rol gespeeld, als daar sprake van was?

Mijn moeder was zwaar gelovig en heeft de laatste jaren (stuk of 10, is gestorven toen ze 54 was) van haar leven gewijd aan god. Met als resultaat dat toen ze kanker kreeg, voor gek versleten werd door zelfs de kerk (omdat ze de hosti op de traditionele manier, op de knieen, wilde ontvangen) en eenzaam (nja niet alleen maar de kerk en haar volgelingen waren nergens te bekennen) is gestorven.

Wel denk ik dat er na de dood iets is, maar dat is een totaal ander verhaal...

[ Bericht 0% gewijzigd door Ladylike op 23-12-2009 16:28:47 ]

' met als resultaat dat ze kanker kreeg ' klinkt wat raar sinds wanneer krijg je van geloven kanker?

quote:

Op woensdag 23 december 2009 16:04 schreef motorbloempje het volgende:
' met als resultaat dat ze kanker kreeg ' klinkt wat raar sinds wanneer krijg je van geloven kanker?

* TJDoornbos is met de dag blijer dat die niet gelooft

quote:

Op dinsdag 22 december 2009 21:51 schreef krakkemieke het volgende:

[..]

Ik geloof dat mijn zus en vader in de hemel zijn.
Ik ben geen echte christen. Maar ik geloof dat iedereen naar de hemel gaat en daar leert wat hij verkeerd heeft gedaan. En dat je dan voelt hoeveel pijn je mensen gedaan hebt. Dat lijkt me wel erg genoeg.

Ik weet niet goed wat je je verder afvraagt over het geloof JohnLocke, vraag gerust verder als je wilt.....

Voor veel mensen is het een steun, maar ikzelf werd als puber juist erg boos om religie toen ik een dierbare verloor, en ik zette me er dan ook zeer tegen af. Ik kon er niet bij hoe mensen in god konden geloven, omdat die goede god van hen dan dus ook verantwoordelijk zou zijn voor de ellende die ik en mijn familie doormaakte, en wie wil dat nu aanbidden? Nu kijk ik er anders tegenaan, maar dat heeft heel lang geduurd.

Ik ben dus benieuwd naar welke rol een eventueel geloof bij anderen heeft gespeeld bij het verwerken van een verlies, of misschien ook bij het voorbereiden erop. Zowel positief als negatief dus.

quote:

Op woensdag 23 december 2009 16:04 schreef motorbloempje het volgende:
' met als resultaat dat ze kanker kreeg ' klinkt wat raar sinds wanneer krijg je van geloven kanker?

het woordje toen vergeten verandert de hele opzet van die zin.. lees hem nu nog maar eens

dat staat idd wat logischer

quote:

Op woensdag 23 december 2009 16:27 schreef JohnLocke het volgende:

[..]

Voor veel mensen is het een steun, maar ikzelf werd als puber juist erg boos om religie toen ik een dierbare verloor, en ik zette me er dan ook zeer tegen af. Ik kon er niet bij hoe mensen in god konden geloven, omdat die goede god van hen dan dus ook verantwoordelijk zou zijn voor de ellende die ik en mijn familie doormaakte, en wie wil dat nu aanbidden? Nu kijk ik er anders tegenaan, maar dat heeft heel lang geduurd.

Ik ben dus benieuwd naar welke rol een eventueel geloof bij anderen heeft gespeeld bij het verwerken van een verlies, of misschien ook bij het voorbereiden erop. Zowel positief als negatief dus.

Ik geloof dat die ellende nou eenmaal gewoon gebeurt. Niemand is er verantwoordelijk voor.
Ik geloof dat je sommige vragen niet moet stellen als er geen antwoord is.
Zoals: waarom gebeurt dit? Waarom mijn zus? Waarom laat God dit gebeuren?

Ik heb andere vragen gesteld. Waarom kon mijn zus geen donor zijn?
Dat kon niet omdat ze meteen overleden was. Maar ik wist dat het belangrijk voor haar was.
Ik kan me ook indenken dat mensen een andere vraag stellen en actie ondernemen om hun overledenen te gedenken.

quote:

Op woensdag 23 december 2009 18:40 schreef krakkemieke het volgende:

[..]

Ik geloof dat die ellende nou eenmaal gewoon gebeurt. Niemand is er verantwoordelijk voor.
Ik geloof dat je sommige vragen niet moet stellen als er geen antwoord is.
Zoals: waarom gebeurt dit? Waarom mijn zus? Waarom laat God dit gebeuren?

Toevoeging: Is er iets als een God, een "hoger" wezen, en wat is nou zijn. Leven en dood. Vragen waarop geen antwoord is omdat we het zelf niet kunnen beseffen denk ik.

Daarom geloof ik ook niet. Ik kijk wel hoe het leven op me af komt, en als het over is, dan zie ik wel.

Voor mijn moeder was geloof een belangrijk steunpunt. Echter voor mij niet. Ik ga niet verder in op de vraag van het bestaan, want dan dwalen we voor je het weet af uit dit topic

quote:

Op woensdag 23 december 2009 19:07 schreef Cocktailprikker het volgende:

[..]

Toevoeging: Is er iets als een God, een "hoger" wezen, en wat is nou zijn. Leven en dood. Vragen waarop geen antwoord is omdat we het zelf niet kunnen beseffen denk ik.

Daarom geloof ik ook niet. Ik kijk wel hoe het leven op me af komt, en als het over is, dan zie ik wel.

Voor mijn moeder was geloof een belangrijk steunpunt. Echter voor mij niet. Ik ga niet verder in op de vraag van het bestaan, want dan dwalen we voor je het weet af uit dit topic

Ik stel wel vragen bij sommige dingen, zoals wat is nou echt leven. Dat je echt leeft, zeg maar.
Want juist omdat mijn zus jong is overleden, wil ik het beste maken van het leven.

Ik ga deels mee in wat Bill_E hierboven zegt.
Voor mij hoeven al die "opgelegde" ceremonies ook niet.

De dienst bij ons hebben we we helemaal zelf kunnen invullen, eigen muziek, eigen teksten etc.
Maar ik heb geen jaarlijkse herdenkingsmis nodig om aan iemand te denken, ik denk er sowieso al elke dag aan...
En mensen die zo'n jaarlijkse reminder nodig hebben, hoeven van mij de moeite ook niet te doen. Je mist iemand oprecht of je mist ze niet. Sowieso is zo'n herdenkingsmis gewoon geld betalen om iemand z'n naam in een willekeurige mis te vermelden, de mis zelf is op geen enkele manier persoonlijk. Weggegooid geld vind ik dat, koop dan gewoon wat (meer) leuke bloemen voor op het graf.

Verder heb ik geen concrete vorm van geloof ofzo. Officieel hoor ik in het vakje "katholiek", want communie etc gedaan, maar ik hecht er totaal geen belang aan en volg de gewoontes ook niet (ga bv geen hostie halen in een mis enz). Een hemel, reïncarnatie en zo klinkt leuk, maar ik geloof er weinig in.
Soms denk ik wel eens van wat als er nu op het moment dat hij overleed ergens anders een baby ofzo geboren werd waarin hij helemaal opnieuw begint, maar dan wordt het iets te tastbaar en zou ik er een missie van maken om dat te gaan uitzoeken en zo om hem weer bij mij te hebben, dus laat ik die gedachte liever los.

Ik geloof liever dat hij onbewust altijd in de buurt is om te kijken of alles goed gaat, en op moeilijke momenten subtiele herinneringen boven te laten komen zodat je weer de moed vindt om jezelf er weer door te slaan.

Ik ken iemand die hele nachten over hem droomt, alle dingen die hij zo graag deed of nog wilde doen etc. Ik zou echt waar geld geven om dat ook elke nacht te mogen dromen. Het zou het verwerken volgens mij een pak makkelijker maken, maar ik word wakker en heel mijn nacht is een groot zwart gat.