Omgaan met het overlijden van een dierbare #1

Vandaag met mam gebeld. Ze zei dat een nicht van pap een brief had geschreven. Ze was naar een spirituele avond gegaan. Daar was pap geweest. Hij had gezegd dat het goed met hem ging, dat hij over was gegaan naar het licht, dat hij van ons houdt en dat hij bij ons is. Daarnaast had hij bevestigd dat de vlinder die tijdens de avondwake in de kerk was, dat hij dat was.
Mooi he!!! Pap moest helemaal niks van die spirituele dingen hebben. Char en dergelijke moest hij echt niks van hebben. Nu komt hij gewoon even bij zijn nicht vertellen dat het goed met hem gaat. Daar maakte ik me zo'n zorgen om. Dus super goed nieuws om te horen. Wordt er helemaal week van :-).
Ik geloof hierin!

xx Miss Vanilla

Ik heb van de week mensen gecondoleerd met het verlies van hun vrouw/dochter/zusje. En daarna gefeliciteerd met de geboorte van hun dochter/kleinkind/nichtje.

Ik ben niet snel onder de indruk van zoiets maar dit heeft echt indruk achtergelaten

quote:

Op dinsdag 22 december 2009 18:16 schreef vipergts het volgende:
Ik heb van de week mensen gecondoleerd met het verlies van hun vrouw/dochter/zusje. En daarna gefeliciteerd met de geboorte van hun dochter/kleinkind/nichtje.

Ik ben niet snel onder de indruk van zoiets maar dit heeft echt indruk achtergelaten

Dat is ook indrukwekkend, omdat het zo dubbel is.

quote:

Op dinsdag 22 december 2009 17:14 schreef JohnLocke het volgende:
Hoe heeft geloof bij jullie een rol gespeeld, als daar sprake van was?

Ik geloof dat mijn zus en vader in de hemel zijn.
Ik ben geen echte christen. Maar ik geloof dat iedereen naar de hemel gaat en daar leert wat hij verkeerd heeft gedaan. En dat je dan voelt hoeveel pijn je mensen gedaan hebt. Dat lijkt me wel erg genoeg.

Ik weet niet goed wat je je verder afvraagt over het geloof JohnLocke, vraag gerust verder als je wilt.....

quote:

Op dinsdag 22 december 2009 18:16 schreef vipergts het volgende:
Ik heb van de week mensen gecondoleerd met het verlies van hun vrouw/dochter/zusje. En daarna gefeliciteerd met de geboorte van hun dochter/kleinkind/nichtje.

Ik ben niet snel onder de indruk van zoiets maar dit heeft echt indruk achtergelaten

Kun je nagaan hoe het is als je zelf eerst hoogzwanger je moeder begraaft en iedereen je condoleert, om daarna een gezond kereltje ter wereld te brengen en iedereen je feliciteert...

quote:

Op dinsdag 22 december 2009 17:14 schreef JohnLocke het volgende:
Hoe heeft geloof bij jullie een rol gespeeld, als daar sprake van was?

Mijn moeder was zwaar gelovig en heeft de laatste jaren (stuk of 10, is gestorven toen ze 54 was) van haar leven gewijd aan god. Met als resultaat dat toen ze kanker kreeg, voor gek versleten werd door zelfs de kerk (omdat ze de hosti op de traditionele manier, op de knieen, wilde ontvangen) en eenzaam (nja niet alleen maar de kerk en haar volgelingen waren nergens te bekennen) is gestorven.

Wel denk ik dat er na de dood iets is, maar dat is een totaal ander verhaal...

[ Bericht 0% gewijzigd door Ladylike op 23-12-2009 16:28:47 ]

' met als resultaat dat ze kanker kreeg ' klinkt wat raar sinds wanneer krijg je van geloven kanker?

quote:

Op woensdag 23 december 2009 16:04 schreef motorbloempje het volgende:
' met als resultaat dat ze kanker kreeg ' klinkt wat raar sinds wanneer krijg je van geloven kanker?

* TJDoornbos is met de dag blijer dat die niet gelooft

quote:

Op dinsdag 22 december 2009 21:51 schreef krakkemieke het volgende:

[..]

Ik geloof dat mijn zus en vader in de hemel zijn.
Ik ben geen echte christen. Maar ik geloof dat iedereen naar de hemel gaat en daar leert wat hij verkeerd heeft gedaan. En dat je dan voelt hoeveel pijn je mensen gedaan hebt. Dat lijkt me wel erg genoeg.

Ik weet niet goed wat je je verder afvraagt over het geloof JohnLocke, vraag gerust verder als je wilt.....

Voor veel mensen is het een steun, maar ikzelf werd als puber juist erg boos om religie toen ik een dierbare verloor, en ik zette me er dan ook zeer tegen af. Ik kon er niet bij hoe mensen in god konden geloven, omdat die goede god van hen dan dus ook verantwoordelijk zou zijn voor de ellende die ik en mijn familie doormaakte, en wie wil dat nu aanbidden? Nu kijk ik er anders tegenaan, maar dat heeft heel lang geduurd.

Ik ben dus benieuwd naar welke rol een eventueel geloof bij anderen heeft gespeeld bij het verwerken van een verlies, of misschien ook bij het voorbereiden erop. Zowel positief als negatief dus.

quote:

Op woensdag 23 december 2009 16:04 schreef motorbloempje het volgende:
' met als resultaat dat ze kanker kreeg ' klinkt wat raar sinds wanneer krijg je van geloven kanker?

het woordje toen vergeten verandert de hele opzet van die zin.. lees hem nu nog maar eens

dat staat idd wat logischer