Vind het allebei best, maar daar zit ik ten minste tussen de mensen.
Leuk stukje uit het boek van Pieter Wierenga, regressietherapeut:
Duivelse verhalen
Een duivel (en zijn tegenpool een engel net zo goed) is een wat speciaal verhaal. Ik heb er dan ook een apart boek over geschreven en zal een paar stukjes daaruit in dit boek citeren. Duivels zijn de vertegenwoordigers van het kwaad, maar wel in een zuivere vorm. Het is onthutsend helder, simpel en duidelijk en daardoor eigenlijk saai, maar het stroomt goed en ze zijn door hun echtheid niet 'bescheiden'. Hun taak bij ons bestaat uit het helder maken ons niet heldere 'kwaad'. De onhelderheid en verzuring die wij erin gestopt hebben en die zij eruit halen, is voor hen voedsel. Ze zijn in zoverre obsessief dat ze ruimte innemen als ze naar binnen gaan, wat lang niet altijd het geval is. Iets van henzelf inbrengen doen ze niet, maar ze versterken datgene dat er van de gastheer al aanwezig is. Ze doen dat op een manier die wij ervaren als escaleren van narigheid. Om bij een mens binnen te kunnen komen of via een lijntje van buiten af vat op hem te kunnen hebben, is er ook hier een opening en een aanhechtingspunt nodig. Dit gebeurt voornamelijk bij angst voor angst. Zolang angst een vriendje van ons is - die aan het handje meegaat en ons daarbij heel alert maakt - is er niets aan de hand. Het wordt een ander verhaal zodra we ons door onze angst laten meesleuren; dat slaat gaten. Dit meesleuren ontstaat als we angst als ongewenst wegdrukken, het er niet mag zijn. Het wordt opgeslagen, er komt steeds meer druk op door opvolgende onderdrukking en op een gegeven moment ontsnapt deze ingeperkte angst en gaat met ons aan de haal.
Ik laat nu een duivel van de zesde klasse (van zeven) aan het woord. Ik raakte met hem/het/haar aan de praat op het moment dat ik zijn gastvrouw begeleide bij het hem overbodig maken. Het viel me op dat het èn heel zwart was èn heel helder aanvoelde. Normaal laat ik na het loslatingproces zoiets meteen gaan, maar dit keer was mijn nieuwsgierigheid door de schijnbare tegenstrijdigheid geprikkeld en ging ik een gesprek aan.
Duivel zes:
Er valt voor ons bij haar nog genoeg te halen. Wij kunnen echter niets forceren. Misschien kan ik er nog iets uithalen waardoor ze me wel houden wil. Gewoon haar wat (voor ons dus in wezen on)aantrekkelijke plaatjes voorzetten, daar reageert ze nog wel op. Jij leent je daar trouwens heel goed voor. Dat opruimen van jou bij haar, geeft mij extra energie. Er komt daardoor meer ruimte en als er dan wat gebeurt (emotionele uitbarsting) is het voor mij, dan hoef ik het niet meer met zo velen te delen. Er zit nog een 'drie' bij mij. Delen doen we enkel uit noodzaak. Aan vechten heb je weinig, dan zijn er alleen maar verliezers. Verhalen over ons komen voort uit bangheid van mensen, doordat ze geen kwaad durven te etaleren of accepteren. Ze willen alleen maar goed zijn, dus maken ze allerlei sprookjes omdat ze dat niet kunnen. Net zo goed dat engelen altijd helpen. Dat doen engelen beslist niet, die weten wel beter. Communicatie met een engel past niet bij ons. Die zitten aan de andere kant. In onszelf omdraaien lukt moeilijk omdat we gevangen zitten in één kant. Jullie hebben daar keuze in door de polariteit waar jullie mee te maken hebben. Daardoor kunnen jullie in principe met beide kanten praten. Omdat de echtheid, die daarvoor nodig is bij jullie meestal ontbreekt, gebeurt dat nog hoogst zelden.
Als mensen daar toestemming voor geven kunnen we een heleboel doen. Alles wat we doen is altijd uit puur eigenbelang; dat geldt trouwens voor iedereen en alles, die in het universum wat doen. De universele waarheid is, dat je eerst goed voor jezelf moet zorgen en pas daarna kun je wat voor het geheel en dus voor anderen betekenen. Maar de meeste betrokkenen durven dat niet zo te zeggen. Alleen daardoor kunnen jullie de polariteit als ontwikkelingsgang beleven. Dat kunnen wij niet, wij zijn polair. Jullie zijn bipolair. En dat is jullie manier van leren. (P.: Dus als we geen moeite met de dualiteit zouden hebben, zou het voor ons niet werken als leerstof?) De manier waarop wij leren is voor jullie niet uit te drukken. Het resultaat daarvan houdt een beetje in wat jij ziet als een duivel met rangorde, zoals één van drie of één van zes tot maximaal zeven. Je wordt zuiverder en ook groter naarmate je verder komt. Wat ik daar leuk aan vindt? (met mij praten) Het is eigenlijk meer geïnteresseerdheid dan leuk, ik ben geen elfje. Dingen als leuk, verbazing, nieuwsgierigheid of ondeugendheid, kennen wij niet in de mate waarin jij dat ervaart. Ik denk dat als er meer mensen komen die zo denken als jij, dat voor iedereen een hele stap verder zal zijn. Er zijn er momenteel nog maar heel weinig. Ongeveer een op een miljoen. Er zijn een aantal mensen die zich er heel druk over zullen maken als je dit publiceert. Maar dat is voor ons wel lekker, geeft ons voer, verkettering en zo. Het is een volgend stapje in een geheel. Uiteindelijk zal alles elkaar opheffen. Op den duur gaan ook wij op in een groter geheel. Er zijn momenteel verschillende mogelijkheden. Er zijn er bij, die gaan door naar een hoger niveau van kwaad en er zijn, die gaan naar de andere kant als engel; als je dat tenminste nog niet bent geweest. Ben je dat al geweest dan kun je terug naar onze afkomst. Zoals die zes waar jij mee bezig bent, die terug wil naar het engel zijn. Ik ben nooit engel geweest maar meer opgekomen uit een geheel, ik heb daar vage herinneringen aan, maar dat kan ik niet onder woorden brengen.
Ik vind het wel mooi op aarde. Er is hier genoeg te doen. - Ik zie daar een mooi gezicht in de wolken met die doodskop. Mooi of lelijk is heel betrekkelijk. - Er zijn altijd genoeg mensen waar we wat bij kunnen halen. Soms hoef je voor die menselijke energieën niet naar binnen. We halen het verzuurde kwaad uit mensen naar voren, zodat dat getransformeerd wordt tot zuiver kwaad. Net zoals de engelen het echt wel aanwezige verloederde goede halen om te transformeren tot zuiver goed. Van verzuurde emoties tot zuivere emoties. Mensen maken stadia daarin mee. Als er erg veel controle voor zit, kunnen we onze maaltijd uit de omgeving (aura) van zo iemand halen. Uiteindelijk zuivert dat de zaak net zo goed.
Over engelen mag je van de mensen niets zeggen, daar moet je van afblijven. Die staan boven alles verheven, zijn perfect. Engelen hebben geen puistjes of jeuk! Voor een engel valt men op de knieën en bij een duivel gaat men er boven op staan. Dat is de onmenselijke boosdoener; alleen maar slecht. Het is geen van beide juist. Ik denk dat het dit is, dat mij het meeste bij en in jou fascineert. Jij blijft, in beide gevallen, rechtop op je eigen voeten staan. Als een mens een vrij zuivere vorm aanneemt dan blijft hij overeind staan, zowel bij de een als bij de ander. Hij laat ze beide in hun waarde en blijft zelf recht overeind staan.
Wij kennen geen blij gevoel op jullie manier. Ik vind het jammer om hier weg te gaan, het was wat jullie luilekkerland noemen. Wij bedenken vanuit onszelf nooit iets voor een mens, we jutten ze alleen maar op. Maar bij deze vrouw hebben we waardering voor de persoon. Dat is lang niet altijd het geval. Die waardering is afhankelijk van, of het wederzijds bestaansrecht heeft. Hier ontstaat hetzelfde soort besef van goed en kwaad als wat jij hebt - mede door dit proces - en in zoverre is er alleen maar waardering. De meeste mensen zijn alleen maar blij als we weggaan en gaan - zonder dat ze iets geleerd hebben - daarna met de voeten bovenop ons staan. Waarom zouden wij daar waardering voor moeten hebben?
Ik vind trouwens dat er veel te veel onzin vertelt wordt op televisie. Daar worden mensen als willoze slachtoffers afgeschilderd en dat bestaat niet, ze zijn medeverantwoordelijk. Spijkers in de voetstappen van duivels slaan helpt al helemaal niet. Dus als je dat soort onzin op televisie laat zien, dan zetten mensen zichzelf daarmee met hun onvermogen te kijk. De manieren waarop mensen allerlei dingen in zichzelf vanuit hun onvermogen tevoorschijn halen, geeft ons heel veel kansen. Hoe meer mensen leren op televisie griezels te bekijken des te meer schrikbeelden hebben wij om op binnen te komen en leven in te blazen. Sensatie is prima voer voor ons. Het ophitsen van elkaar werkt voor ons. De kerk maakt het ons ook makkelijk. Ze denken dat ze het ons moeilijk maken, maar daar vergissen ze zich in. Ze maken het ons, speciaal door de angst die ze de mensen bijbrengen, juist supergemakkelijk. God kijkt door de muur en dergelijk fraais. Nou, die doet het niet, maar wij wel. Het ga je goed... Tot slechter tijden.
Nog een voor mij 'verhelderend' gesprek met een duivel van de vijfde rang:
Laatst stond er één in de krant die er een heleboel doodschoot (Frankrijk, elf doden). Dat was heel lekker. En met hen die er omheen staan, gaat het voor ons ook heel goed. Een junk, die langzaam uitmiezert, daar hebben we niets aan. En bovendien vindt iedereen dat wel best, dus vanuit de omgeving krijg je ook niks; daar hebben we niets aan. De mensen eromheen moeten het erg vinden, dan heb je iets waar we wat meer aan hebben. Die mensen worden vaak kwaad en zo, begrijp je. Die uitstraling is ook lekker. We houden wel eens iemand tegen van zelfmoord, als hij verder nog een hoop oplevert. Het lekkerst is kwaadheid en soms wanhoop of machteloosheid. Als er dan van die aardige mensen op tijd bij komen om te helpen, is het smullen. Stelletje sukkels. Maar voor ons komen ze op tijd. Als zoiets voorhanden is, dan moet je dat maar even aanpakken. Als het zo uitkomt werken we overal mee samen. Ik wil meewerken uit zelfbehoud en om geen enkele andere reden. Wij zeggen het, maar mensen niet. Want daar geld precies hetzelfde voor, maar mensen doen het stiekem. Alles wat ze doen is eigenbelang, ongeacht hoe ze het noemen. Als die mensen tegen andere mensen zeggen dat ze het voor hun naaste doen, dan komen er allerlei emoties los; smullen voor ons. En als mensen voor hun eigenbelang werken en daar ook echt in gaan zitten, dan valt er voor ons weinig te halen. Dus mensen, die al die mooie plaatjes erop plakken, komen ons wel te pas. Als je het zo bekijkt leven wij eigenlijk van plaatjes die de mensen ons zelf aanreiken en die we alleen maar hoeven uitvergroten. We hebben een uiterst rijk gedekte tafel.
Wij vertrouwen elkaar totaal niet, waarom zou je dat doen? - Dat is wel lekker hierbinnen, die probeert het wel, maar het is best wel leuk dat ze het niet echt kan.- Samenwerken gaat normaal gesproken helemaal niet. Als er heel veel te halen valt, willen we wel eens even de handjes in elkaar slaan, maar nooit voor lang.
Mensen zijn stumpers, die zich door van alles en nog wat laten gebruiken. Als ze zouden weten, dat de meeste in zekere zin door de duivel bezeten zijn, zouden ze zich doodschrikken. Maar weet je - jij werkt met energieën en zo - dat we mensen alleen maar te pakken kunnen krijgen op het moment dat er werkelijk energie ingestopt wordt en niet achteraf. We kunnen pas echt wat doen met jaloers en dergelijke, op het moment dat het helemaal aanwezig is. Het is nagemaakt of nagespeeld zoals jij het doet, nooit zo sterk als op het moment zelf. Ik moet toegeven het lukt jou ondanks dat toch aardig om ermee te werken. Ik moet ook toegeven, dat jij in onze ogen niet zo'n stumpert bent als de meeste mensen, maar als we je dwars kunnen zitten, doen we dat wel.
Duiveluitdrijvers zijn leuk, dan kun je lachen. Ik mocht erbij zitten en vond het heel grappig. In naam van Jezus (die lacht zich denk ik ook kapot). Mensen denken dat duivels bang zijn voor kruisen en zo. Soms spelen we het spelletje een beetje mee, vinden we het toch grappig...
Ik stap maar op, ik vond het wel leuk met je te praten. Zullen we maar zeggen tot slechtere tijden dan.