OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Chell, wat gaaf voor je!
Doe voorzichtig, maar geniet ervan!
Doe voorzichtig, maar geniet ervan!
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Oh nee ik bedoeldequote:Op vrijdag 14 augustus 2009 12:27 schreef Chell het volgende:
Tis heel heftig allemaal wel. Ik heb dit nog nooit zo gevoeld voor iemand. Maar tis zo fijn, mogen dromen! Fantaseren over een Zwitsalkindje in een grote handdoek. En er dan niet achteraan hoeven te denken "maar hij wil absoluut niet, dus laat ik er niks over zeggen", maar het gewoon uitspreken en dan een stralende man zien.
Woei!
En Rocka, ja tis inderdaad wel érg
Snel ook vooral allemaal!
Maar ik denk dat het gewoon zo moest zijn ofzo. Er is me een hoop duidelijk geworden de afgelopen twee jaar
helemaal niet negatief! Ik ben gewoon erg blij en onder de indruk van dat je hebt doorgepakt en voor je eigen geluk koos!
I'm so glamourous I piss glitter!
nou dat dus! Ik zei het gisteren al tegen BE, als je het nou toch iemand gunt dan ben jij het welquote:Op vrijdag 14 augustus 2009 15:36 schreef Brighteyes het volgende:
Chelleke, het is je zo ongelofelijk gegund!
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Sorry dames, even een egopost... Verhaaltje wat ik schreef vandaag.
Quiz
Jaaaa dames en heren, hier zijn we dan, terug voor de spannende finale van ons spel "De keuzes van het leven"
We hebben weer een ontzettend fijne kandidate voor ons staan, en ze noemt zich Pandora.
Nou, ik ben benieuwd wat die voor verrassingen in haar doos heeft, hahahahaha...
(presentator knipoogt iets te nadrukkelijk naar de camera, publiek lacht "spontaan" mee, kandidate zweet peentjes.)
U kent het spel inmiddels dames en heren, we hebben hier een tweetal deuren staan.
En onze kandidate zal een van deze deuren moeten kiezen.
Maar wat bevindt zich vandaag achter deze deuren? Dat zal ik u vertellen.
(spannende muziek zwelt aan, presentator zet dramatische stem op)
Achter deur nummer 1 bevindt zich... iets wat prachtig kan uitvallen, maar ook zwaar zal zijn.
Geluk en pijn zullen elkaar afwisselen.
En hoe de balans precies gaat uitvallen, kan niemand zeggen.
Maar, er zal dus wel zeker af en toe, misschien wel regelmatig, heel misschien zelfs wel heel veel, geluk bij zijn.
Maar, dames en heren, áls het mis gaat...
(stem van presentator neemt onheilspellende toon aan, publiek ooeeeht en aaahhht)
...dan gaat het ook góéd mis. En het ergste is... dan is niet alleen deze leuke kandidate...
(camera zoomt op kandidate, die zich zichtbaar steeds ongemakkelijker begint te voelen)
...het slachtoffer, maar ook een onschuldig wezen dat er ook niet voor gekozen heeft.
En ik kan u vertellen, dat als er ook maar íets is waar deze kandidate enorme moeite mee heeft, dan is het wel het kwetsen of benadelen van anderen.
Dus oei oei oei, hoewel de kans klein is, is het risico enorm...
Kortom: deze keuze zal ervoor zorgen dat Pandora haar leven totaal moet veranderen, en in haar eentje een enorme, letterlijk levensgrote klus moet gaan klaren.
Kan ze deze keuze aan?
Heeft zij niet alleen de wilskracht, maar ook de energie en de rust om deze keuze te kunnen doorstaan?
(dramatisch muziekje, enkele seconden, camera richt zich op kandidate die overduidelijk daar niet wil zijn.)
(presentator lacht, en wendt zich weer in iets luchtiger toon tot de camera.)
En achter deur nummer twee bevindt een leven... met een gat.
(publiek joelt "verschrikt" )
Deze keuze houdt in dat onze lieftallige kandidate...
(camera richt zich wederom op kandidate, die nu haar uiterste best doet om zich onzichtbaar te denken)
... zich de rest van haar leven zal afvragen wat ze gemist heeft.
Ze zal weten dat ze die kans op geluk heeft laten lopen.
Ze zal zich iedere keer als ze een kindje ziet, moeten verbijten.
Ze zal weliswaar ook de enorme zorgen niet hebben, maar ook niet de prachtige mooie momenten.
Ze zal nooit weten of ze echt zo sterk was als ze de afgelopen maanden gedacht heeft.
Tegelijk zal ze in ieder geval wel de rust hebben dat ze weet dat ze geen onschuldig leven verpest heeft.
Maar toch zal ze zich schuldig blijven voelen, en zichzelf vervloeken, omdat ze zich heeft laten overtuigen door de doemdenkers.
(presentator kijkt recht de camera in en zet dringende stem op)
Zal ze met deze keuze kunnen leven?
(presentator draait zich tijdens de volgende zinnen routineus perfect getimed naar kandidate)
Het woord is nu aan Pandora.
Pandora, welke deur ga jij nemen? Jij zal NU moeten kiezen!
Euh... Pandora, waar ben je? Kom nou terug... Pandora...?
Ehm, dames en heren... Heeft iemand onze kandidate gezien?
(verbijsterde blik van de presentator, chaos in de studio. Na enkele seconden springt het beeld op "Een ogenblik geduld a.u.b." )
Quiz
Jaaaa dames en heren, hier zijn we dan, terug voor de spannende finale van ons spel "De keuzes van het leven"
We hebben weer een ontzettend fijne kandidate voor ons staan, en ze noemt zich Pandora.
Nou, ik ben benieuwd wat die voor verrassingen in haar doos heeft, hahahahaha...
(presentator knipoogt iets te nadrukkelijk naar de camera, publiek lacht "spontaan" mee, kandidate zweet peentjes.)
U kent het spel inmiddels dames en heren, we hebben hier een tweetal deuren staan.
En onze kandidate zal een van deze deuren moeten kiezen.
Maar wat bevindt zich vandaag achter deze deuren? Dat zal ik u vertellen.
(spannende muziek zwelt aan, presentator zet dramatische stem op)
Achter deur nummer 1 bevindt zich... iets wat prachtig kan uitvallen, maar ook zwaar zal zijn.
Geluk en pijn zullen elkaar afwisselen.
En hoe de balans precies gaat uitvallen, kan niemand zeggen.
Maar, er zal dus wel zeker af en toe, misschien wel regelmatig, heel misschien zelfs wel heel veel, geluk bij zijn.
Maar, dames en heren, áls het mis gaat...
(stem van presentator neemt onheilspellende toon aan, publiek ooeeeht en aaahhht)
...dan gaat het ook góéd mis. En het ergste is... dan is niet alleen deze leuke kandidate...
(camera zoomt op kandidate, die zich zichtbaar steeds ongemakkelijker begint te voelen)
...het slachtoffer, maar ook een onschuldig wezen dat er ook niet voor gekozen heeft.
En ik kan u vertellen, dat als er ook maar íets is waar deze kandidate enorme moeite mee heeft, dan is het wel het kwetsen of benadelen van anderen.
Dus oei oei oei, hoewel de kans klein is, is het risico enorm...
Kortom: deze keuze zal ervoor zorgen dat Pandora haar leven totaal moet veranderen, en in haar eentje een enorme, letterlijk levensgrote klus moet gaan klaren.
Kan ze deze keuze aan?
Heeft zij niet alleen de wilskracht, maar ook de energie en de rust om deze keuze te kunnen doorstaan?
(dramatisch muziekje, enkele seconden, camera richt zich op kandidate die overduidelijk daar niet wil zijn.)
(presentator lacht, en wendt zich weer in iets luchtiger toon tot de camera.)
En achter deur nummer twee bevindt een leven... met een gat.
(publiek joelt "verschrikt" )
Deze keuze houdt in dat onze lieftallige kandidate...
(camera richt zich wederom op kandidate, die nu haar uiterste best doet om zich onzichtbaar te denken)
... zich de rest van haar leven zal afvragen wat ze gemist heeft.
Ze zal weten dat ze die kans op geluk heeft laten lopen.
Ze zal zich iedere keer als ze een kindje ziet, moeten verbijten.
Ze zal weliswaar ook de enorme zorgen niet hebben, maar ook niet de prachtige mooie momenten.
Ze zal nooit weten of ze echt zo sterk was als ze de afgelopen maanden gedacht heeft.
Tegelijk zal ze in ieder geval wel de rust hebben dat ze weet dat ze geen onschuldig leven verpest heeft.
Maar toch zal ze zich schuldig blijven voelen, en zichzelf vervloeken, omdat ze zich heeft laten overtuigen door de doemdenkers.
(presentator kijkt recht de camera in en zet dringende stem op)
Zal ze met deze keuze kunnen leven?
(presentator draait zich tijdens de volgende zinnen routineus perfect getimed naar kandidate)
Het woord is nu aan Pandora.
Pandora, welke deur ga jij nemen? Jij zal NU moeten kiezen!
Euh... Pandora, waar ben je? Kom nou terug... Pandora...?
Ehm, dames en heren... Heeft iemand onze kandidate gezien?
(verbijsterde blik van de presentator, chaos in de studio. Na enkele seconden springt het beeld op "Een ogenblik geduld a.u.b." )
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Ik moest lachen Pandor, al is het niet om te lachen.
Niemand kan voor jou beslissen wat te doen, een kwestie van je hart volgen met een flinke dosis verstand daarbij.
Probeer die weegschaal te balanceren.
Ik probeer alleenstaandouderschap niet te verheerlijken, ik zou het heel fijn en bijzonder vinden om het met iemand die net zoveel liefde heeft voor het kind, net zoveel zorgdraagt etc. te delen.
Arwen is 3.5 jaar, en ondanks dat er twee jaar een papa bij was, voedde ik het kind alleen op.
Een kindje wat echt geen makkelijke baby was gezien alle allergie-en heftige reflux, voedselweigering etc. ( 66 ritjes zkh ) waar de papa 2 keer meegeweest is. alle andere keren lag hij te slapen
2 maandjes na arwens 2e verjaardag ben ik weg gegaan, dochter gng elk weekend, ondanks alles was hij haar vader, dat het feitelijk meer logeerpartijtjes bij opa en of oma waren doet er neit toe. ik heb me aan de regels gehouden.
Nu is haar papa er niet meer, bijna een jaar terug overleden.
Maar voor mij is er geen verschil wellicht zelfs dat het wat makkelijker voor me is? Ja er zijn dingen waar niet elke ouder mee te maken krijgt zoals het vedriet om haar papa. Dat is logisch, maar ook zij weet niet beter als dat het mama was die haar opvoed.
En ze is een gelukkige slimme bijna kleuter, die net zoals een kindje met wel twee ouders speelt, vriendjes maakt, eet slaapt lacht huilt, kuren heeft etc. En net zo bijzonder is als alle andere kindjes. natuurlijk voor mij altijd veel specialer, maar jah ik ben bevooroordeeld
Zelfs een koppel wat samen zwanger probeert te worden of al zwanger is hebben ook wel eens die twijfel, kan ik het allemaal wel. ben ik wel stek genoeg..
Toen ik zwanger raakte was ik labiel, naief, impulsief en alles nog meer, in mijn geval heeft Arwen mijn leven verrijkt, me sterker gemaakt.
nu wil ik wel even duidelijk benadrukken het is geen lichte keuze, een kindje is niet iets wta ej weg doet als je het toch niet leuk vind, maar dat weet jezelf ook wel, maar soms moet je een keuze maken ondanks een twijfel, en welke kant die keus opgaat is alleen door jou te maken
misschien heb je er wat aan
Niemand kan voor jou beslissen wat te doen, een kwestie van je hart volgen met een flinke dosis verstand daarbij.
Probeer die weegschaal te balanceren.
Ik probeer alleenstaandouderschap niet te verheerlijken, ik zou het heel fijn en bijzonder vinden om het met iemand die net zoveel liefde heeft voor het kind, net zoveel zorgdraagt etc. te delen.
Arwen is 3.5 jaar, en ondanks dat er twee jaar een papa bij was, voedde ik het kind alleen op.
Een kindje wat echt geen makkelijke baby was gezien alle allergie-en heftige reflux, voedselweigering etc. ( 66 ritjes zkh ) waar de papa 2 keer meegeweest is. alle andere keren lag hij te slapen
2 maandjes na arwens 2e verjaardag ben ik weg gegaan, dochter gng elk weekend, ondanks alles was hij haar vader, dat het feitelijk meer logeerpartijtjes bij opa en of oma waren doet er neit toe. ik heb me aan de regels gehouden. Nu is haar papa er niet meer, bijna een jaar terug overleden.
Maar voor mij is er geen verschil wellicht zelfs dat het wat makkelijker voor me is? Ja er zijn dingen waar niet elke ouder mee te maken krijgt zoals het vedriet om haar papa. Dat is logisch, maar ook zij weet niet beter als dat het mama was die haar opvoed.
En ze is een gelukkige slimme bijna kleuter, die net zoals een kindje met wel twee ouders speelt, vriendjes maakt, eet slaapt lacht huilt, kuren heeft etc. En net zo bijzonder is als alle andere kindjes. natuurlijk voor mij altijd veel specialer, maar jah ik ben bevooroordeeld
Zelfs een koppel wat samen zwanger probeert te worden of al zwanger is hebben ook wel eens die twijfel, kan ik het allemaal wel. ben ik wel stek genoeg..
Toen ik zwanger raakte was ik labiel, naief, impulsief en alles nog meer, in mijn geval heeft Arwen mijn leven verrijkt, me sterker gemaakt.
nu wil ik wel even duidelijk benadrukken het is geen lichte keuze, een kindje is niet iets wta ej weg doet als je het toch niet leuk vind, maar dat weet jezelf ook wel, maar soms moet je een keuze maken ondanks een twijfel, en welke kant die keus opgaat is alleen door jou te maken
misschien heb je er wat aan
Engaging Infinite Improbability Drive..
@Pandora: leuk geschreven. Maar uit je verhaal maak ik op dat je het gevoel hebt dat het now or never is, dat je zo snel mogelijk moet belissen. Dat lijkt me niet fijn. Dus ik vroeg me af: heeft het werkelijk zoveel haast?
Ik rammeldebammel snoeihard.
Het gaat goed met mij en ons, het zóu kunnen en dat is nu juist het ergste! Ik "moet" namelijk nog 1 jaar studeren en daarna stage lopen en ik slik helaas nog medicijnen. Nou ja, ik wíl ook niet per sé nu een kind, rationeel gezien, maar mijn lijf schreeuwt erom
Ik rammeldebammel snoeihard.
Het gaat goed met mij en ons, het zóu kunnen en dat is nu juist het ergste! Ik "moet" namelijk nog 1 jaar studeren en daarna stage lopen en ik slik helaas nog medicijnen. Nou ja, ik wíl ook niet per sé nu een kind, rationeel gezien, maar mijn lijf schreeuwt erom
@AncientSound: ik ben over twee maanden 36... Veel tijd heb ik dus niet meer, er vanuit gaande dat het ook niet bij de eerste de beste inseminatie-poging raak zal zijn.
Sowieso heb ik nog even bedenktijd, want ik ben nog aan het "afkicken" van de medicijnen. Maar dan nog moet er veel geregeld worden wat ook niet allemaal binnen een weekje geregeld kan zijn (waarvan het gedeelte "donor vinden" toch ook niet echt verwaarloosbaar is)
@ _evenstar_: ja ik probeer het maar een beetje positief te blijven zien. Fijn dat je erom kon lachen, dat was de bedoeling. Wel fijn om te horen dat jij toen je zwanger was naar eigen zeggen labiel, naïef, impulsief enzovoorts was, maar dat het dus wel allemaal is goedgekomen. Er is dus nog hoop voor me
Maar in ieder geval, ik zou het ook wel fijn vinden om het met iemand samen te kunnen doen. Alleen heb ik niet de luxe van veel tijd om daar op te kunnen wachten. En nou weet ik ook wel dat het soms ineens heel snel kan gaan (kijk naar Chell) maar toch... Ik heb nog niet echt tijdnood, maar begin wel voorzichtig een beetje haast te krijgen...
Mijn grootste twijfel zit in het volgende:
Als het een lief leuk spontaan gezond kindje is, weet ik echt zeker dat ik het aankan. (Natuurlijk zijn er altijd moeilijke tijden, ieder kind heeft zijn problemen, en het is heus niet altijd roze wolk enzo. Dat weet ik heus wel, maar even in het algemeen gesteld.)
Maar als ik een "moeilijk" kindje krijg, of dat nou qua karakter is, of omdat er medisch iets langdurig niet helemaal in orde is - en dat kan allergieën zijn of in het extreemste geval gezien mijn leeftijd al Down - dán ben ik heel bang dat ik het niet red in mijn eentje. En dán heb ik dus pas echt een probleem... Net wat _evenstar_ zegt... Je kunt het niet uitproberen en terugbrengen als het niet bevalt.
Maar tegelijk weet ik ook wel dat die kans op een "probleemkindje" op zich klein is.
Moet ik door die kleine kans dat het "verkeerd" uitpakt, dit verlangen aan de kant schuiven?
Dat is het punt waar ik nu op hang.
En ja, dat zal ik helemaal zelf moeten beslissen...
Sowieso heb ik nog even bedenktijd, want ik ben nog aan het "afkicken" van de medicijnen. Maar dan nog moet er veel geregeld worden wat ook niet allemaal binnen een weekje geregeld kan zijn (waarvan het gedeelte "donor vinden" toch ook niet echt verwaarloosbaar is)
@ _evenstar_: ja ik probeer het maar een beetje positief te blijven zien. Fijn dat je erom kon lachen, dat was de bedoeling. Wel fijn om te horen dat jij toen je zwanger was naar eigen zeggen labiel, naïef, impulsief enzovoorts was, maar dat het dus wel allemaal is goedgekomen. Er is dus nog hoop voor me
Maar in ieder geval, ik zou het ook wel fijn vinden om het met iemand samen te kunnen doen. Alleen heb ik niet de luxe van veel tijd om daar op te kunnen wachten. En nou weet ik ook wel dat het soms ineens heel snel kan gaan (kijk naar Chell) maar toch... Ik heb nog niet echt tijdnood, maar begin wel voorzichtig een beetje haast te krijgen...
Mijn grootste twijfel zit in het volgende:
Als het een lief leuk spontaan gezond kindje is, weet ik echt zeker dat ik het aankan. (Natuurlijk zijn er altijd moeilijke tijden, ieder kind heeft zijn problemen, en het is heus niet altijd roze wolk enzo. Dat weet ik heus wel, maar even in het algemeen gesteld.)
Maar als ik een "moeilijk" kindje krijg, of dat nou qua karakter is, of omdat er medisch iets langdurig niet helemaal in orde is - en dat kan allergieën zijn of in het extreemste geval gezien mijn leeftijd al Down - dán ben ik heel bang dat ik het niet red in mijn eentje. En dán heb ik dus pas echt een probleem... Net wat _evenstar_ zegt... Je kunt het niet uitproberen en terugbrengen als het niet bevalt.
Maar tegelijk weet ik ook wel dat die kans op een "probleemkindje" op zich klein is.
Moet ik door die kleine kans dat het "verkeerd" uitpakt, dit verlangen aan de kant schuiven?
Dat is het punt waar ik nu op hang.
En ja, dat zal ik helemaal zelf moeten beslissen...
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Lastig he Pandora...
Ik vind het ook nog steeds lastig allemaal hoor! Gevoelsmatig wil ik zó graag, maar rationeel bekeken zijn er nog steeds best twijfels.
Ik heb ook een hele tijd gedacht: ik doe het wel alleen. Ben zelf begonnen met een adoptieprocedure. Daar ben ik om andere redenen mee gestopt, maar ik heb ook wel eens nagedacht over een donor. Ondanks dat het me eigenlijk onverstandig lijkt om in mijn eentje aan een kindje te beginnen... rationeel bekeken dus.
Het lijkt er voor mij inmiddels dus op dat ik die keuze voor wel/niet alleen doen niet meer hoef te maken, maar ik blijf het ingewikkelde vraagstukken vinden. Het voelt allemaal soms zó egoïstisch!
Ik vind het ook nog steeds lastig allemaal hoor! Gevoelsmatig wil ik zó graag, maar rationeel bekeken zijn er nog steeds best twijfels.
Ik heb ook een hele tijd gedacht: ik doe het wel alleen. Ben zelf begonnen met een adoptieprocedure. Daar ben ik om andere redenen mee gestopt, maar ik heb ook wel eens nagedacht over een donor. Ondanks dat het me eigenlijk onverstandig lijkt om in mijn eentje aan een kindje te beginnen... rationeel bekeken dus.
Het lijkt er voor mij inmiddels dus op dat ik die keuze voor wel/niet alleen doen niet meer hoef te maken, maar ik blijf het ingewikkelde vraagstukken vinden. Het voelt allemaal soms zó egoïstisch!
Pandora, misschien handig om toch even zaken op een rij te zetten en te relativeren?
Zo wordt het wel een heel drama terwijl er nog helemaal niks is. Je doet net of je leven al half voorbij is en je focust je enorm op je leeftijd en wat er allemaal mis kan gaan. Er zijn nog veel oudere moeders!
Daarnaast heb je nooit zekerheid. Met niks niet. Je kunt een gezond kind krijgen dat later toch opeens ziek wordt, zichzelf dingen aan doet of een ongeluk krijgt. Het is zo onvoorspelbaar en 1 grote gok.
Zo wordt het wel een heel drama terwijl er nog helemaal niks is. Je doet net of je leven al half voorbij is en je focust je enorm op je leeftijd en wat er allemaal mis kan gaan. Er zijn nog veel oudere moeders!
Daarnaast heb je nooit zekerheid. Met niks niet. Je kunt een gezond kind krijgen dat later toch opeens ziek wordt, zichzelf dingen aan doet of een ongeluk krijgt. Het is zo onvoorspelbaar en 1 grote gok.
I'm so glamourous I piss glitter!
Ik ben altijd al een risico-mijder geweest... Ik ga ook inderdaad altijd uit van worst-case-scenario's enzo.
Juist ook omdat je nooit zekerheid hebt, ben ik altijd geneigd om de dingen waar ik wél invloed op kan uitoefenen, en de risico's die ik dus kan voorkomen, zoveel mogelijk inderdaad proberen te voorkomen.
Ik denk ook inderdaad wel dat ik het te negatief inzie, maar ik zou het gewoon zo vreselijk erg vinden als er iets naars gebeurt waar het kind ongelukkig van wordt, wat ik op een of andere manier had kunnen voorkomen...
Nou weet ik wel dat je zo veel dingen niet kan voorkomen (was het ook niet zo dat ieder kind wel een keer van een commode, tafel of stoel valt?) maar wát ik kan voorkomen zou ik dan dus graag willen voorkomen.
Maar tegelijk weet ik ook ergens wel dat dat niet realistisch is, want zelfs als het al zou kunnen, dan zou ik als ik het wel zou doen, juist weer een extreem overbeschermende moeder worden waar het kind weer niks mag. En dat is dus ook weer schadelijk... Vicieuze cirkel, here I come!
Juist ook omdat je nooit zekerheid hebt, ben ik altijd geneigd om de dingen waar ik wél invloed op kan uitoefenen, en de risico's die ik dus kan voorkomen, zoveel mogelijk inderdaad proberen te voorkomen.
Ik denk ook inderdaad wel dat ik het te negatief inzie, maar ik zou het gewoon zo vreselijk erg vinden als er iets naars gebeurt waar het kind ongelukkig van wordt, wat ik op een of andere manier had kunnen voorkomen...
Nou weet ik wel dat je zo veel dingen niet kan voorkomen (was het ook niet zo dat ieder kind wel een keer van een commode, tafel of stoel valt?) maar wát ik kan voorkomen zou ik dan dus graag willen voorkomen.
Maar tegelijk weet ik ook ergens wel dat dat niet realistisch is, want zelfs als het al zou kunnen, dan zou ik als ik het wel zou doen, juist weer een extreem overbeschermende moeder worden waar het kind weer niks mag. En dat is dus ook weer schadelijk... Vicieuze cirkel, here I come!
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Laat maar ik kom niet uit mijn woorden
No one can make you feel inferior without your consent - Eleanor Roosevelt
aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaargh 
*eierstokken vasttapet*
Manlief gister: we kunnen de natuur op zich vanaf nu ook op z'n beloop laten...
We waren het erover eens dat dát wat te snel was, maar nu hebben we min of meer besloten er over een half jaartje voor te gaan, als alles goed gaat
*eierstokken vasttapet*Manlief gister: we kunnen de natuur op zich vanaf nu ook op z'n beloop laten...
We waren het erover eens dat dát wat te snel was, maar nu hebben we min of meer besloten er over een half jaartje voor te gaan, als alles goed gaat
Spannend AncientSound, wat Wordt het echt dan zo he, als je het er zo met zijn tween over hebt...
Het shirtje is binnen, samen met een muziek knuffel en een andere knuffel. Denk dat ik ze maar in de doos op de kast zet. Maar het is lief!quote:Op donderdag 13 augustus 2009 20:26 schreef kaatjejannie het volgende:
Ik kreeg vanmorgen een mailtje over een sale van Lief!, heb voor mijn neefje een shirtje gekocht, en stiekem ook iets voor onszelf, die mag dus de kast in en hopelijk is er ooit een baby, het liefst een van ons, die het aan gaat krijgen.
*poef* nu is het weg
firmintjeEn
AS, spannend als het zo echt wordt. Nog even en je mag doorstromen naar het volgende topic!@ Pandora even een
moeilijk beslissingen die je gaat nemen.@Kaatjejanne. Hopelijk mag je het snel weer van de kast af gaan pakken.
Ik hoop het! Alhoewel, mijzelf kennende zal ik het "Wachten op het 2e streepje"-topic niet volspammen. Ik ben niet zo van de bloed-, slijm- en kluspraatjes.quote:Op dinsdag 25 augustus 2009 14:01 schreef chacama het volgende:
En
Wow! Zo'n beetje anderhalf jaar geleden heb ik ook een paar keertjes in dit topic gepost...
En nu toch maar weer eens mijn kloon uit het stof getrokken
Anderhalf jaar geleden:
Sinds een klein jaartje opeens gaan rammelen (nadat ik altijd dacht geen kindjes te willen). Ik hield het even niet meer uit en kwam mijn heil zoeken in dit topic
Nu:
Rammelen is gestaag verder gegaan en gegroeid. Sinds juli is een vriendin van mij zwanger en echt ik dacht dat ik uit elkaar zou klappen! Het lijkt allemaal wel erger dan ooit! Stiekem wil ik ook heeeeeel erg graag!
In de tussentijd al een aantal keer voorzichtig met vriendje over gesproken en hem een beetje voorbereid op wat er allemaal gaande is in mijn lichaam. En nadat we hoorde van de zwangerschap van goede vrienden (eerste stel binnen onze vriendenkring dat er nu aan begint) hebben we het er nog veel uitgebreider over gehad. Ik merkte dat het voor hem nog erg anders voelt dan voor mij. Ook hij wil graag een kindje, maar hij ziet het meer als iets over een jaar of 2, 3. Terwijl het voor mij in de tussentijd dusdanig hoog is opgelopen dat ik alleen maar kan denken 'nu, nu, nu'
Mezelf dus toch maar weer vermand, maar ook besloten om hier toch weer eens wat van me af te schrijven!
Oja, ik ben ook de hele tijd in mijn hoofd bezig met 'Als ik nu zwanger wordt, dan wordt het rond die tijd geboren, dat komt mooi uit met vakantie/ studie' etc etc. Alvast een soort van aan het 'uitrekenen' wat een mooie tijd zou kunnen zijn
Vriendje en ik studeren allebei nog, wel mn bachelor nu zo'n beetje aan het afsluiten met scriptie, maar wel plannen voor master erachteraan. En hoe meer ik erover nadenk, hoe idealer het me lijkt om toch tijdens mijn studie al te beginnen. Lekker veel 'vrije tijd' omdat we allebei niet werken bijvoorbeeld.
Aan de andere kant, zwanger zijn en vooral bevallen.... Dat blijft nog wel afschrikken!
En nu toch maar weer eens mijn kloon uit het stof getrokken
Anderhalf jaar geleden:
Sinds een klein jaartje opeens gaan rammelen (nadat ik altijd dacht geen kindjes te willen). Ik hield het even niet meer uit en kwam mijn heil zoeken in dit topic
Nu:
Rammelen is gestaag verder gegaan en gegroeid. Sinds juli is een vriendin van mij zwanger en echt ik dacht dat ik uit elkaar zou klappen! Het lijkt allemaal wel erger dan ooit! Stiekem wil ik ook heeeeeel erg graag!
In de tussentijd al een aantal keer voorzichtig met vriendje over gesproken en hem een beetje voorbereid op wat er allemaal gaande is in mijn lichaam. En nadat we hoorde van de zwangerschap van goede vrienden (eerste stel binnen onze vriendenkring dat er nu aan begint) hebben we het er nog veel uitgebreider over gehad. Ik merkte dat het voor hem nog erg anders voelt dan voor mij. Ook hij wil graag een kindje, maar hij ziet het meer als iets over een jaar of 2, 3. Terwijl het voor mij in de tussentijd dusdanig hoog is opgelopen dat ik alleen maar kan denken 'nu, nu, nu'
Mezelf dus toch maar weer vermand, maar ook besloten om hier toch weer eens wat van me af te schrijven!
Oja, ik ben ook de hele tijd in mijn hoofd bezig met 'Als ik nu zwanger wordt, dan wordt het rond die tijd geboren, dat komt mooi uit met vakantie/ studie' etc etc. Alvast een soort van aan het 'uitrekenen' wat een mooie tijd zou kunnen zijn
Vriendje en ik studeren allebei nog, wel mn bachelor nu zo'n beetje aan het afsluiten met scriptie, maar wel plannen voor master erachteraan. En hoe meer ik erover nadenk, hoe idealer het me lijkt om toch tijdens mijn studie al te beginnen. Lekker veel 'vrije tijd' omdat we allebei niet werken bijvoorbeeld.
Aan de andere kant, zwanger zijn en vooral bevallen.... Dat blijft nog wel afschrikken!
Jouw 'verhaal' klinkt me erg bekend! Hier dus ook nog aan het studeren, en 'rationeel' gezien afentoe ook nog wel wat twijfels hier en daar. (Ik ben op zich geen rationeel persoon maar gevoelsmens) En in mijn buik klappert het maar raakquote:Op dinsdag 25 augustus 2009 12:53 schreef AncientSound het volgende:
aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaargh
Manlief gister: we kunnen de natuur op zich vanaf nu ook op z'n beloop laten...
We waren het erover eens dat dát wat te snel was, maar nu hebben we min of meer besloten er over een half jaartje voor te gaan, als alles goed gaat
En het is voor mij nu een soort van hoopvol om jullie besluit hier te lezen!
Net alsof het voor mij ook een beetje zo is
Binnenkort gaan vriendje en ik ook vast wel weer op bezoek bij goede vrienden die dus zwanger zijn, mooi moment om het er dan weer eens met hem over te hebben!
Ik voel me een soort van lullig om hem er nu elke keer mee lastig te vallen, ook al vindt hij dat ws niet erg. Omdat hij toen aan gaf dat het voor hem nog echt toekomst beeld is en dat ie er nog niet echt op voorbereid is om nu al de stap te nemen. Wil hem dus ook niet elke week aan zn mouw trekken van 'Hoe staat het er nu voor? Ben je er al een beetje klaar voor?'..
Zo wacht ik de momenten toch nog maar een beetje af.
Omdat diegene ( wat mijn opvangnet zal zijn) het al weten nu, mag ik vind ik ook wel openbaar rammelen.
Na heel lang denken, en dan ook echt niet een blauwe maandag is het voor mij wel heel duidelijk dat ik echt nog heel graag nog een keer mama willen worden.
Nog een keer zwanger mogen zijn, nog een keer dat getrappel in de buik, nog een keer alles mogen ervaren
Ik geniet met volle teugen van mijn mooie grote meid.
Maar ook de wens om het allemaal nog eens te doen, een broetje of zusje voor Arwen.
Ook al zal er wel wat leeftijdsverschil zijn, ik hoop ( al weet jej het natuurlijk nooit) dat ze die speciale band mee mag maken.
Nu zijn daar meestal twee voor nodig maar na het gebeuren met DM, en daarna gewoon een relatie die niet werkte, wil ik gewoon alleen zijn even, en misschien loopt het allemaal wel anders, en loop ik morgen Mr. right tegen het lijf.
Maar aangezien ik tegenwoordig meer van het vooruitdenken ben als destijds enzo heb ik de knoop doorgehakt, man of niet, maar het proberen gaat gebeuren.
En dus ben ik mij langzaam aan beetje bij beetje aan het orienteren hoe het in zijn werk gaat met het bewust alleenstaande moederschap.
En dan er vanuit gaande dat alles goed gaat en lukt het via die manier te doen.
Ik denk dat veel mensen wel hun twijfel;s zullen hebben over het feit dat een mannelijke persoon er moet zijn/ etc. ik ken de nadelen allemaal.
Echter bij Arwen heb ik het ook alleen gedaan ook toen er nog een papa was. En nu is heel verdrietig voor Arwen haar papa er niet meer, maar mijzelf als moeder ( op haar verdriet na) is er niets verandert.
Diegene die mij door en door kennen ook oprecht het volste vertrouwen in mij hebben en mij ook wel de persoon er voor vinden. En ook weten dat ik het aan kan.
En voor mij is het nu gewoon fijn dat ik er langzaam mee bezig kan gaan, mijn wens kan/durf uit te spreken.
Het is niet meer een zwaar gemis, maar mijn wens, die stapje voor stapje hopenlijk in vevulling gaat.
En mocht ik toch de Mr. right tegen komen zien we dan wel
Na heel lang denken, en dan ook echt niet een blauwe maandag is het voor mij wel heel duidelijk dat ik echt nog heel graag nog een keer mama willen worden.
Nog een keer zwanger mogen zijn, nog een keer dat getrappel in de buik, nog een keer alles mogen ervaren
Ik geniet met volle teugen van mijn mooie grote meid.
Maar ook de wens om het allemaal nog eens te doen, een broetje of zusje voor Arwen.
Ook al zal er wel wat leeftijdsverschil zijn, ik hoop ( al weet jej het natuurlijk nooit) dat ze die speciale band mee mag maken.
Nu zijn daar meestal twee voor nodig
maar na het gebeuren met DM, en daarna gewoon een relatie die niet werkte, wil ik gewoon alleen zijn even, en misschien loopt het allemaal wel anders, en loop ik morgen Mr. right tegen het lijf. Maar aangezien ik tegenwoordig meer van het vooruitdenken ben als destijds enzo
heb ik de knoop doorgehakt, man of niet, maar het proberen gaat gebeuren.En dus ben ik mij langzaam aan beetje bij beetje aan het orienteren hoe het in zijn werk gaat met het bewust alleenstaande moederschap.
En dan er vanuit gaande dat alles goed gaat en lukt het via die manier te doen.
Ik denk dat veel mensen wel hun twijfel;s zullen hebben over het feit dat een mannelijke persoon er moet zijn/ etc. ik ken de nadelen allemaal.
Echter bij Arwen heb ik het ook alleen gedaan ook toen er nog een papa was. En nu is heel verdrietig voor Arwen haar papa er niet meer, maar mijzelf als moeder ( op haar verdriet na) is er niets verandert.
Diegene die mij door en door kennen ook oprecht het volste vertrouwen in mij hebben en mij ook wel de persoon er voor vinden. En ook weten dat ik het aan kan.
En voor mij is het nu gewoon fijn dat ik er langzaam mee bezig kan gaan, mijn wens kan/durf uit te spreken.
Het is niet meer een zwaar gemis, maar mijn wens, die stapje voor stapje hopenlijk in vevulling gaat.
En mocht ik toch de Mr. right tegen komen zien we dan wel
Engaging Infinite Improbability Drive..
_evenstar_, dappere meid!
Als er iemand bewezen heeft dat ze het wel alleen kan, no matter what, ben jij het wel.
Ik ben heel benieuwd hoe het gaat lopen voor je!
Als er iemand bewezen heeft dat ze het wel alleen kan, no matter what, ben jij het wel.
Ik ben heel benieuwd hoe het gaat lopen voor je!
***
Leuk Evenstar en spannend ook . Ben je al ver in de oriëntatiefase (zo noem ik het dan maar even)?
Kunnen we misschien een eigen topic openen, voor (bewust) alleenstaande ouders .
. Ben je al ver in de oriëntatiefase (zo noem ik het dan maar even)?Kunnen we misschien een eigen topic openen, voor (bewust) alleenstaande ouders
.
Oeh Evenstar, wat leuk en spannend!!
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Ik hoop voor je dat je zwangerschap (ja, want het gaat je ongetwijfeld lukken!) beter zal verlopen dan die van Arwen, want dat ziekenhuis was meer niets.quote:Op dinsdag 1 september 2009 22:16 schreef _evenstar_ het volgende:
Omdat diegene ( wat mijn opvangnet zal zijn) het al weten nu, mag ik vind ik ook wel openbaar rammelen.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
quote:Op woensdag 2 september 2009 11:18 schreef Troel het volgende:
[..]
Ik hoop voor je dat je zwangerschap (ja, want het gaat je ongetwijfeld lukken!) beter zal verlopen dan die van Arwen, want dat ziekenhuis was meer niets.
Idd, maar ook dat overleven we wel
en gewoon van te voren aangeven dat ik een muts wil die WEL kan prikken ipv me hele handen/armen bont en blauw misgeprikt
Engaging Infinite Improbability Drive..
't was wel behoorlijk artistiek gedaanquote:Op woensdag 2 september 2009 11:37 schreef _evenstar_ het volgende:
[..]
Idd, maar ook dat overleven we wel
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Evenstar 
jij kunt dat zeker weten prima aan. Succes met alle stappen die je nu gaat krijgen.
jij kunt dat zeker weten prima aan. Succes met alle stappen die je nu gaat krijgen.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Er is al wel een topic over: Bewust alleenstaand ouderschapquote:Op woensdag 2 september 2009 09:17 schreef Guuzewuus het volgende:
Leuk Evenstar en spannend ook
Kunnen we misschien een eigen topic openen, voor (bewust) alleenstaande ouders
***
Zo, mijn laatste pilstrip gaat op deze maand. Ik heb er zo'n heerlijk en fijn gevoel over
Eindelijk 'echt' doen en onze plannen gaan uitwerken.
Eindelijk 'echt' doen en onze plannen gaan uitwerken.
Da's een heel fijn gevoelquote:Op maandag 7 september 2009 11:59 schreef ChilllayD het volgende:
Zo, mijn laatste pilstrip gaat op deze maand. Ik heb er zo'n heerlijk en fijn gevoel over
Eindelijk 'echt' doen en onze plannen gaan uitwerken.
I know!
I'm so glamourous I piss glitter!
Hey, dit zie ik nu pas. Terwijl ik in het betreffende topic de afgelopen week al wel wat meegelezen hebquote:Op woensdag 2 september 2009 12:30 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Er is al wel een topic over: Bewust alleenstaand ouderschap
. Ik vind dat echter een topic waar het gaat over het wel of niet kiezen voor of goed zijn van alleenstaand ouderschap. Dat is helemaal niet waar ik op doelde. Voor mij is het allang overduidelijk een wel en zou ik het bijvoorbeeld leuker vinden om ergens je ei kwijt te kunnen met en over dingen die specifiek zijn voor het alleenstaand ouderschap, zonder dat het dan een discussiepunt is verder, zeg maar.Maar misschien hoort dat meer thuis in het 'hoe gaat het met de moeders' topic, waar ik ook prima kan kletsen
.Sterker nog, ik denk dat ik niet eens zo'n behoefte heb aan zo'n topic
, ik bedoelde het eigenlijk gewoon meer als een leuke en welkome reactie naar Evenstar .
Ik denk dat dat BAO-topic ook wel bedoeld was als meer dan alleen maar de discussie over of alleenstaand ouderschap "verboden zou moeten worden" , alleen spitst dat topic zich daar steeds weer op toe omdat er vaak weer mensen langskomen die een mening hebben, of die zelf nog twijfelen (zoals ik)
Maar ik snap wel wat je bedoelt hoor, gewoon een topic voor "single mama's" is misschien ook leuk.
En natuurlijk ook van mij: _evenstar_ : welkom! (niet dat ik nou zoveel recht van spreken heb, maar het is goed bedoeld
)
, alleen spitst dat topic zich daar steeds weer op toe omdat er vaak weer mensen langskomen die een mening hebben, of die zelf nog twijfelen (zoals ik)Maar ik snap wel wat je bedoelt hoor, gewoon een topic voor "single mama's" is misschien ook leuk.
En natuurlijk ook van mij: _evenstar_ : welkom! (niet dat ik nou zoveel recht van spreken heb, maar het is goed bedoeld
)
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Ik denk dat je met juist een apart topic je juist een bepaalt stigma aan allenstaand ouderschap geeft ( al dan niet bewust/onbewust.
Alleenstaande moeders hebben dezelfde problemen denk ik, misschien practischere zaken dat het wat anders liggen zal, maar nee alleenstaand/gehuwd of samenwonend we zijn allemaal moeders die allemaal hetzelfde doel voor ogen hebben, het kindje een zo goed mogelijke veilige en geborgen opvoeding te geven, dezelfde hoop hebben etc.
En guuzewuus dank je en ik weet dat als ik eventueel vragen heb etc. je pmbox wel te vinden
Alleenstaande moeders hebben dezelfde problemen denk ik, misschien practischere zaken dat het wat anders liggen zal, maar nee alleenstaand/gehuwd of samenwonend we zijn allemaal moeders die allemaal hetzelfde doel voor ogen hebben, het kindje een zo goed mogelijke veilige en geborgen opvoeding te geven, dezelfde hoop hebben etc.
En guuzewuus dank je
en ik weet dat als ik eventueel vragen heb etc. je pmbox wel te vinden
Engaging Infinite Improbability Drive..
Het voelt echt zo heerlijk onbeschrijfbaar
a) het feit om geen pil meer te nemen haha, ben dat ding zo zat!!!
b) mijn vaak terugkerende hoofdpijn is dan wellicht veeeel minder
c) we gaan ervoor
a) het feit om geen pil meer te nemen haha, ben dat ding zo zat!!!
b) mijn vaak terugkerende hoofdpijn is dan wellicht veeeel minder
c) we gaan ervoor
Daar ben ik iig wel een beetje blij om, omdat ik ten eerste denk dat de spoeling wat dun is om zo'n topic te kunnen vullen en daarnaast krijg je dan nog veel meer versnippering wat ik persoonlijk echt zonde zou vinden. Men weet elkaar toch wel te vinden hier volgens mij. Een tijdje terug werd er ook iets geopperd over een speciaal tweelingen-topic en dat hoefde voor mij ook niet echt, om dezelfde redenen. En dat is er 'gelukkig'quote:
Sterker nog, ik denk dat ik niet eens zo'n behoefte heb aan zo'n topic
tot nu toe ook niet gekomen. Ik vind het juist zo leuk van FOK dat alles door elkaar staat.
***
En dan moet ik eigenlijk (vind ik zelf) zeker de eerste maand braaf afwachten wat mijn cyclus gaat doen. 
Evenstar goed hoor! Leuk een brusje voor Arwen.
CD, gewoon lekker klussen en hoe die cyclus eruit ziet, merk je dan vanzelf wel..... of niet
Hier wordt het gerammel gelukkig minder. Heb ook besloten om alle spullen te verkopen. Dus wieg, ledikant, kinderwagen, box, maxicosi ect. staan straks te koop. Aan de ene kant vind ik het jammer, aan de andere kant helpt het me ook om het hoofdstuk zwanger en nog een kindje erbij af te kunnen sluiten.
CD, gewoon lekker klussen en hoe die cyclus eruit ziet, merk je dan vanzelf wel..... of niet
Hier wordt het gerammel gelukkig minder. Heb ook besloten om alle spullen te verkopen. Dus wieg, ledikant, kinderwagen, box, maxicosi ect. staan straks te koop. Aan de ene kant vind ik het jammer, aan de andere kant helpt het me ook om het hoofdstuk zwanger en nog een kindje erbij af te kunnen sluiten.
Evenstar, wat een leuk en ook spannend besluit! Veel succes! 
ChillayD: heerlijk he? Geniet ervan, het is zo'n speciale tijd.
Chacama: lastig besluit lijkt me, maar je gevoel volgen is meestal goed. Als dat gevoel zegt: spullen verkopen, dan zal dat het juiste besluit zijn denk ik.
ChillayD: heerlijk he? Geniet ervan, het is zo'n speciale tijd.
Chacama: lastig besluit lijkt me, maar je gevoel volgen is meestal goed. Als dat gevoel zegt: spullen verkopen, dan zal dat het juiste besluit zijn denk ik.
Kan ik me helemaal in vindenquote:Op maandag 7 september 2009 12:41 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Daar ben ik iig wel een beetje blij om, omdat ik ten eerste denk dat de spoeling wat dun is om zo'n topic te kunnen vullen en daarnaast krijg je dan nog veel meer versnippering wat ik persoonlijk echt zonde zou vinden. Men weet elkaar toch wel te vinden hier volgens mij. Een tijdje terug werd er ook iets geopperd over een speciaal tweelingen-topic en dat hoefde voor mij ook niet echt, om dezelfde redenen. En dat is er 'gelukkig'
. Ik heb zelf ook alleen maar partnerstellen met kinderen in mijn vriendenkring, getrouwd, niet getrouwd, jong, oud, alles door elkaar en voel me daar ook gewoon het meest prettig bij. Volgens mij ken ik niet één alleenstaande moeder, laat staan een bewust alleenstaande moeder .
Op de 1 of andere manier wil ik de eerste maand afwachten, kijken wanneer de ongi komt. Of zal de pil (bijna 10 jaar geslikt) invloed hebben op de eerste keer ongi, dat die redelijk optijd komt? Een soort 'nawerking'. Nou, ach, volgens mij is daar geen touw aan vast te knopen. Ik zie wel wat we doen hahaha
Bij mij duurde het (na tien jaar pil) drie maanden voor alles weer op gang was. Nu heb ik een regelmatige cyclus. Ben nu 10 maanden gestopt met de pil, niet zozeer voor een zwangerschap, maar omdat ik mezelf echt niet leuk vond met pil. Denk dat we eind december starten met proberen zwanger te worden...quote:Op dinsdag 8 september 2009 12:45 schreef ChilllayD het volgende:
Op de 1 of andere manier wil ik de eerste maand afwachten, kijken wanneer de ongi komt. Of zal de pil (bijna 10 jaar geslikt) invloed hebben op de eerste keer ongi, dat die redelijk optijd komt? Een soort 'nawerking'. Nou, ach, volgens mij is daar geen touw aan vast te knopen. Ik zie wel wat we doen hahaha
*poef* nu is het weg
Spannend
Ja soms hoor je dat ze de 1e maand al zwanger worden en gewoon 'aan de slag gaan' zonder naar de cyclus te kijken etc.
Of de 1e 2 maanden na pilgebruik een prima cyclus en daarna de boel ingestort.
Dat de pil na die eerste maanden pas uitgewert is en je lichaam het zelf gaat proberen te regelen.
Zoveel geduld heb ik niet dus ik ga gewoon lekker bezig Heb al zo lang 'moeten' wachten!!
Ja soms hoor je dat ze de 1e maand al zwanger worden en gewoon 'aan de slag gaan' zonder naar de cyclus te kijken etc.
Of de 1e 2 maanden na pilgebruik een prima cyclus en daarna de boel ingestort.
Dat de pil na die eerste maanden pas uitgewert is en je lichaam het zelf gaat proberen te regelen.
Zoveel geduld heb ik niet dus ik ga gewoon lekker bezig
Heb al zo lang 'moeten' wachten!!
Ik ben inmiddels nu een jaar of 2 a 3 gestopt met de pil, ik heb hem een jaar of 8 gebruikt. Bij mij duurde het een jaar voordat mijn cyclus helemaal regelmatig was. Ik werd wel al meteen gewoon ongesteld en dacht eerst ook dat het vrij snel op orde was gekomen, maar na een paar maanden ging het erg onregelmatig. Het duurde dan weer 6 weken, dan weer 4 weken etc etc. Na een jaar was het echt helemaal gewoon weer netjes regelmatig. Wel eigenlijk na een maand al dat mijn eisprong er wel was, alleen dus toen iets onregelmatiger. Ik voelde het dus ook wel als ik mn eisprong had, maar die kwam dan afentoe gewoon pas na 4 weken ipv 2.
Hier rammel ik nog steeds hard door...
Vorig weekend hadden we een feestje en een vriend van ons vertelde dat zijn vriendin zwanger is. Het gesprek kwam erop of wij dan niet al stiekem een beetje kindjes willen en mn vriendje vertelde toen dat hij er nog niet helemaal bewust voor durft te gaan, maar dat als we nu een ongelukje zouden hebben dat hij het dan helelemaal niet erg zou vinden!!! Stond ik daar met mijn mond vol tanden!! Ik had echt in mn hoofd dat het nog wel 3 jaar kon duren voordat hij er een beetje aan toe zou zijn, maar dan vertelt ie opeens dit gewoon aan een willekeurig iemand!
En ondertussen denk ik: ohh over zoveel dagen ben ik vruchtbaar, wat zou het toch leuk zijn als... en als het dan lukt, wanneer zou ik dan uitgerekend zijn? hahaha, echt erg!
Aan de andere kant: Stel je voor dat er een levend wezen in je groeit en dat beweegt enzo, dat lijkt me best eng! En nog erger: als het erin zit, dan moet het er ook uit!! En dat gaat toch nooooooit passen! Dat lijkt me ook echt wel erg eng, een bevalling....
Hier rammel ik nog steeds hard door...
Vorig weekend hadden we een feestje en een vriend van ons vertelde dat zijn vriendin zwanger is. Het gesprek kwam erop of wij dan niet al stiekem een beetje kindjes willen en mn vriendje vertelde toen dat hij er nog niet helemaal bewust voor durft te gaan, maar dat als we nu een ongelukje zouden hebben dat hij het dan helelemaal niet erg zou vinden!!! Stond ik daar met mijn mond vol tanden!! Ik had echt in mn hoofd dat het nog wel 3 jaar kon duren voordat hij er een beetje aan toe zou zijn, maar dan vertelt ie opeens dit gewoon aan een willekeurig iemand!
En ondertussen denk ik: ohh over zoveel dagen ben ik vruchtbaar, wat zou het toch leuk zijn als... en als het dan lukt, wanneer zou ik dan uitgerekend zijn? hahaha, echt erg!
Aan de andere kant: Stel je voor dat er een levend wezen in je groeit en dat beweegt enzo, dat lijkt me best eng! En nog erger: als het erin zit, dan moet het er ook uit!! En dat gaat toch nooooooit passen! Dat lijkt me ook echt wel erg eng, een bevalling....
Haha leuk toch, kun je eens een dieper gesprekje met je partner voeren daarover
Mij lijkt het persoonlijk heerlijk om zwanger te zijn, zelfs nare periodes en klachten.
Nouja lekker, het kan erbij horen en is een hele ervaring opzich natuurlijk.
Tot nu toe zou ik me daarop kunnen verheugen, alleen maar!
Maar aan het einde van een zwangerschap zou ik het misschien wel zwaar krijgen en denken, kom eruit
Zo, nog 19 pillen te slikken voor mij
dan eindelijk weg. Pffff ik zou haast de pil NU weg willen gooien.
Alleen dan stop ik midden in een pilstrip, ben net ongi geweest. Geen zin in
Geduld geduld geduld, tralalalala.
Mij lijkt het persoonlijk heerlijk om zwanger te zijn, zelfs nare periodes en klachten.
Nouja lekker, het kan erbij horen en is een hele ervaring opzich natuurlijk.
Tot nu toe zou ik me daarop kunnen verheugen, alleen maar!
Maar aan het einde van een zwangerschap zou ik het misschien wel zwaar krijgen en denken, kom eruit
Zo, nog 19 pillen te slikken voor mij
dan eindelijk weg. Pffff ik zou haast de pil NU weg willen gooien.
Alleen dan stop ik midden in een pilstrip, ben net ongi geweest. Geen zin in
Geduld geduld geduld, tralalalala.
lol. ik hanteer mijn achtbaanmethode: verstand op 0. instappen en blijven zitten tot je er niet meer uit kunt.quote:Op woensdag 9 september 2009 18:53 schreef bellelena het volgende:
Aan de andere kant: Stel je voor dat er een levend wezen in je groeit en dat beweegt enzo, dat lijkt me best eng! En nog erger: als het erin zit, dan moet het er ook uit!! En dat gaat toch nooooooit passen! Dat lijkt me ook echt wel erg eng, een bevalling....
Haha, dat is wel een goeie, behalve dat ik de laatste keer huilend uit een achtbaan stapte omdat ik het eigenlijk veeel te eng vond hahaquote:Op zaterdag 12 september 2009 14:08 schreef AncientSound het volgende:
[..]
lol. ik hanteer mijn achtbaanmethode: verstand op 0. instappen en blijven zitten tot je er niet meer uit kunt.
Onderwijl wordt het me allemaal bijna teveel..
De laatste paar weken sta ik echt op knappen. Ik wil het liefst tegen m'n vriendje zeggen: ik wil nu een baby met je maken! Maar ik durf het niet uit te spreken. Ik denk dat hij nog wil wachten, maar alles in mij roept om een klein babietje van mezelf. Het is zelfs zo erg dat ik stiekem hoop dat het condoom scheurt!
Ik weet echt even niet meer wat ik met mezelf aan moet! Ik denk niet dat ik nog maanden langer kan wachten, ik word er gewoon wanhopig van!
Zat er al aan te denken om het misschien in een briefje aan hem te schrijven, dat deed ik vroeger met m'n moeder altijd als ik iets wilde vertellen maar het 'lukte' niet. Dan schreef ik het aan haar en schreef zij terug. Dan is het wat makkelijker om je gevoelens onder woorden te brengen.
Hoe hebben anderen hier dat aangepakt?
Was het gewoon een makkelijk onderwerp om over te spreken of hebben jullie er soms ook om heen gedraaid? Ben bang dat ik een dezer dagen toch echt het hoge woord eruit moet gaan gooien, want nu word ik er alleen maar verdrietig van. Als ik het hem vertel, dan kunnen we er in ieder geval over praten. Alleen misschien vindt hij het wel helemaal niet leuk om het erover te hebben? Wil hij nog jaren wachten, is hij er helemaal niet aan toe en zo.. Mja, dan moet ik het hem toch vertellen, anders weet ik ook niet precies hoe hij erover denkt natuurlijk. Poeh. Bleh. Rottig hoor, van die rammelende eierstokken!
Hier net zoiets, maar ik zeg altijd alles wat ik denk. Ik dacht altijd, dat vind hij vast niets.
Ik begon er al serieus over mijn 20e, dat ik graag jong kinderen zou willen. 'Ja, over een paar jaartjes ik ook wel'. Klaboemskie was dat bestwel, al was ik zelf nog erg jong.
Toch heb ik het er denk ik maandelijks over gehad, en de wens bleef. Ik wou het echt !!
Van mij had de pil 3 jaar geleden de deur al uitgemogen, maar toch niet serieus gedaan..... weet niet waarom.
tot 2 maanden geleden het gesprek weer serieus begon te worden en het besluit er kwam (nou niet hoppa, 1,2,3 hopsakee, maar even in het kort) over 2 maanden doen we hem weg! Willen het nu beiden heel erg graag, hij ook en dat doet me echt heel erg goed!
Nog 13 pillen en de strip is leeg, we zijn die dag exact 7 jaar samen.
Dus het was een leuke keuze, hahahaha. Het staat hier nu een beetje 'als een simpele keuze'. Dat was het niet maar kan dat niet zo goed beschrijven......
Ik begon er al serieus over mijn 20e, dat ik graag jong kinderen zou willen. 'Ja, over een paar jaartjes ik ook wel'. Klaboemskie was dat bestwel, al was ik zelf nog erg jong.
Toch heb ik het er denk ik maandelijks over gehad, en de wens bleef. Ik wou het echt !!
Van mij had de pil 3 jaar geleden de deur al uitgemogen, maar toch niet serieus gedaan..... weet niet waarom.
tot 2 maanden geleden het gesprek weer serieus begon te worden en het besluit er kwam (nou niet hoppa, 1,2,3 hopsakee, maar even in het kort)
over 2 maanden doen we hem weg! Willen het nu beiden heel erg graag, hij ook en dat doet me echt heel erg goed!Nog 13 pillen en de strip is leeg, we zijn die dag exact 7 jaar samen.
Dus het was een leuke keuze, hahahaha. Het staat hier nu een beetje 'als een simpele keuze'. Dat was het niet maar kan dat niet zo goed beschrijven......
bellelena, je hebt nou juist zo'n mooie opening nav die opmerking tegen die vriend, doen joh!
Desnoods begin je je gesprek ermee dat je snapt dat hij echt niet meteen 'ja da's goed' zal zeggen, maar dat jij er wel over wil praten omdat het steeds erger wordt.
Dan geef je hem iig nog wat ruimte zonder dat jouw verlangen bij hem gelijk enorme druk neer legt
En wie weet wat er uit komt...
Jullie houden van elkaar, dan moet je toch ook gewoon over dit soort dingen kunnen praten.
Desnoods begin je je gesprek ermee dat je snapt dat hij echt niet meteen 'ja da's goed' zal zeggen, maar dat jij er wel over wil praten omdat het steeds erger wordt.
Dan geef je hem iig nog wat ruimte zonder dat jouw verlangen bij hem gelijk enorme druk neer legt
En wie weet wat er uit komt...
Jullie houden van elkaar, dan moet je toch ook gewoon over dit soort dingen kunnen praten.
***
ChilllayD: Dat is wel mooi, dat jullie de dag dat je stopt met de pil precies 7 jaar samen zijn!
Ik ben er ongeveer een jaar geleden voor het eerst serieus over begonnen, maar dat was toen een eenmalig gesprekje. Toen we hoorden dat vrienden van ons zwanger waren, toen hebben we het er pas weer en ook veel uitgebreider over gehad. En dan tot laatst dus die opmerking
Wel echt super spannend dat jullie er nu allebei klaar voor zijn en de stap gaan nemen!! Ik hoop dat het allemaal van een leie dakje zal gaan!
Brighteyes: Dat klinkt inderdaad wel als een goed idee, ik denk dat het al een hoop zal schelen als ik hem in ieder geval kan vertellen dat het zo sterk is bij mij. Dan is toch de druk misschien wat van de ketel, en dan kan hij er voor zichzelf misschien ook een beetje over nadenken, wat hij erover voelt en dat soort dingen.
Je hebt ook gelijk dat we van elkaar houden en er zeker over moeten kunnen praten! Eigenlijk praten we ook altijd wel over alles, dus ik maak me vast ook maar druk om niks Hij zal inderdaad echt niet meteen gillend wegrennen, en ik ben natuurlijk ook net zo goed bereid om te wachten tot hij er helemaal klaar voor is
Nu nog een mooi moment zoeken om erover te beginnen..
Hij zit nu te gamen samen met die vriend die dus binnenkort papa wordt! Misschien als ze straks uitgegamed zijn, dat ik dan wel eens een mooi bruggetje kan maken
Ik ben er ongeveer een jaar geleden voor het eerst serieus over begonnen, maar dat was toen een eenmalig gesprekje. Toen we hoorden dat vrienden van ons zwanger waren, toen hebben we het er pas weer en ook veel uitgebreider over gehad. En dan tot laatst dus die opmerking
Wel echt super spannend dat jullie er nu allebei klaar voor zijn en de stap gaan nemen!! Ik hoop dat het allemaal van een leie dakje zal gaan!
Brighteyes: Dat klinkt inderdaad wel als een goed idee, ik denk dat het al een hoop zal schelen als ik hem in ieder geval kan vertellen dat het zo sterk is bij mij. Dan is toch de druk misschien wat van de ketel, en dan kan hij er voor zichzelf misschien ook een beetje over nadenken, wat hij erover voelt en dat soort dingen.
Je hebt ook gelijk dat we van elkaar houden en er zeker over moeten kunnen praten! Eigenlijk praten we ook altijd wel over alles, dus ik maak me vast ook maar druk om niks
Hij zal inderdaad echt niet meteen gillend wegrennen, en ik ben natuurlijk ook net zo goed bereid om te wachten tot hij er helemaal klaar voor is Nu nog een mooi moment zoeken om erover te beginnen..
Hij zit nu te gamen samen met die vriend die dus binnenkort papa wordt! Misschien als ze straks uitgegamed zijn, dat ik dan wel eens een mooi bruggetje kan maken
omg de vriendin van een vriend is (onverwachts) zwanger en ik zit helemaal te stuiteren. omdat het zo verrassend en leuk is maar ook OMDAT IK ZO OORVERDOVEND HARD RAMMEL 
Hihi wat gaaf, weten die vriend en vriendin ook dat je zo hard rammelt??quote:Op donderdag 17 september 2009 21:44 schreef AncientSound het volgende:
omg de vriendin van een vriend is (onverwachts) zwanger en ik zit helemaal te stuiteren. omdat het zo verrassend en leuk is maar ook OMDAT IK ZO OORVERDOVEND HARD RAMMEL
Hier nog steeds niks gekomen van 'het gesprek' om vriendje verder op de hoogte te stellen van het niveau van rammelen van mijn kant.. Donderdagavond, vrijdagavond, zaterdagavond waren er telkens vrienden over de vloer. En gisteren een klein dipje waardoor ik geen zin had in welk gesprek dan ook
Ach ja, ooit komt het hoge woord er vast wel uit!
Het lijkt trouwens wel of ik telkens in de eerste helft van mn cyclus (dus tussen ongesteldheid en eisprong) harder rammel dan na de eisprong, dan voel ik mezelf toch iets rustiger op een of andere manier. Maar niet dat het dan weg is ofzo, alleen, ja, dat ik me echt 'rustiger' voel. De eerste helft voel ik me veel onrustiger en meer het idee dat ik echt ala minute een kindje wil gaan maken. Tweede helft dan kan ik het weer iets rationeler bekijken en bedenken dat een half jaar ook al snel opschiet. Dat idee dus. Maar nog steeds wel een enorme drang naar een baby voor en van mezelf. Meer mensen die dat herkennen?
Ik rammel eigenlijk constant al heel lang.....
Lurk ook al een hele tijd mee in dit forum, maar kom nu toch maar eens gezellig babbelen over rammelen
Ik heb nu 4 jaar een Mirenaspiraal, dus die wordt uiterlijk over een jaar verwijderd. Een tijdje terug heb ik aan mijn vriend gevraagd hoe hij het voor zich zag, of hij zichzelf al als vader zag enzo... en hij zag dat opzich allemaal wel zitten, alleen zijn we eigenlijk allebei van mening dat een relatie van 2 jaar nog niet helemaal de basis is voor een kindje krijgen. Dus we wachten nog even netjes af tot mijn spiraaltje eruit gaat, en dan............ mag ik eindelijk gaan proberen een kindje te krijgen!
En nu ga ik oppassen op het 9 maanden oude zoontje van vrienden
al heel lang.....Lurk ook al een hele tijd mee in dit forum, maar kom nu toch maar eens gezellig babbelen over rammelen
Ik heb nu 4 jaar een Mirenaspiraal, dus die wordt uiterlijk over een jaar verwijderd. Een tijdje terug heb ik aan mijn vriend gevraagd hoe hij het voor zich zag, of hij zichzelf al als vader zag enzo... en hij zag dat opzich allemaal wel zitten, alleen zijn we eigenlijk allebei van mening dat een relatie van 2 jaar nog niet helemaal de basis is voor een kindje krijgen. Dus we wachten nog even netjes af tot mijn spiraaltje eruit gaat, en dan............ mag ik eindelijk gaan proberen een kindje te krijgen!
En nu ga ik oppassen op het 9 maanden oude zoontje van vrienden
Hallo allemaal.. Ik ben droomvrouwtje en ben 25 jaar en ik ''rammel'' samen met mijn lieve verloofde..
Ik was vandaag met mijn allerbeste vriendin mee naar de vlos en hoorde het hartje en toen dacht ik: ik wil ook.. dat wil ik eigelijk al langer en daarom gebruiken wij geen anticonpectie meer.. maar elke keer als ik babietjes zie of de dan rammelt het aan alle kanten.. zodra ik babies zie smelt ik gewoon.. zelfs als ze ouder zijn.. mijn vriendin heeft al een zoontje van 1 en als ik naar hem kijk dan smelt ik ook.. vooral die gekke bekken.. *zucht* mijn tijd zal vast wel komen en verlopig rammel ik lekker door tot dat het bij ons ook een keer raak is (wat volgens mij echt moet gaan gebeuren want er heerst hier een waar virus, 2 vriendinnen zwanger waarvan de broer van 1 van hun ook een kindje krijgt, 2 collegatjes, een paar oude klasgenoten zijn pas bevallen. Dus ik ga vast dat virus ook krijgen, heb al gevraagt wat zei eten en drinken misschien dat het daar aan ligt )
Ik was vandaag met mijn allerbeste vriendin mee naar de vlos en hoorde het hartje en toen dacht ik: ik wil ook.. dat wil ik eigelijk al langer en daarom gebruiken wij geen anticonpectie meer.. maar elke keer als ik babietjes zie of de dan rammelt het aan alle kanten.. zodra ik babies zie smelt ik gewoon.. zelfs als ze ouder zijn.. mijn vriendin heeft al een zoontje van 1 en als ik naar hem kijk dan smelt ik ook.. vooral die gekke bekken.. *zucht* mijn tijd zal vast wel komen en verlopig rammel ik lekker door tot dat het bij ons ook een keer raak is (wat volgens mij echt moet gaan gebeuren want er heerst hier een waar virus, 2 vriendinnen zwanger waarvan de broer van 1 van hun ook een kindje krijgt, 2 collegatjes, een paar oude klasgenoten zijn pas bevallen. Dus ik ga vast dat virus ook krijgen, heb al gevraagt wat zei eten en drinken misschien dat het daar aan ligt
)
Be happy with the little things in life
ik rammel ook even mee en hoop!
vanaf mijn eerste menstruatie ooit ging het al anders dan anders en 15 jaar geleden is bij mij wat nu pcos genaamd is geconstateerd.
ook heb ik een eileider minder door een cyste.
vorig jaar heb ik een miskraam gekregen na onverwachts zwanger te zijn geworden.(spiraal was verbogen)
en nu.................................................
ik rammel als nooit tevoren.
maybe gaan we ervoor maybe niet.
eerst maar eens uitgebreid bekijken of het lichamelijk groen licht word.
vanaf mijn eerste menstruatie ooit ging het al anders dan anders en 15 jaar geleden is bij mij wat nu pcos genaamd is geconstateerd.
ook heb ik een eileider minder door een cyste.
vorig jaar heb ik een miskraam gekregen na onverwachts zwanger te zijn geworden.(spiraal was verbogen)
en nu.................................................
ik rammel als nooit tevoren.
maybe gaan we ervoor maybe niet.
eerst maar eens uitgebreid bekijken of het lichamelijk groen licht word.
home is where doghair sticks to anything but the dog!
Wat spannend allemaal! Ik hoop echt dat jullie je gauw verplaatsen naar het 2e streepjestopic of zelfs naar z&g!
I'm so glamourous I piss glitter!
Post ook meteen even in het tweede streepjestopic wat dat dieet is dan, ik denk dat het gretig aftrekt vind!
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Moedig me nou niet aanquote:
Wat spannend allemaal! Ik hoop echt dat jullie je gauw verplaatsen naar het 2e streepjestopic of zelfs naar z&g!
it takes two you know en ik vind het al heel wat dat ik zonder tegenstribbelen heb bereikt dat we er alsnog vrij snel aan willen beginnen Hoe oud zijn de overige rammelaarsters eigenlijk?
ik ben 26 en vriend is 30, ben benieuwd wanneer andere mensen er 'klaar' voor zijn
Wauw, eigenlijk moet jij dus al naar het tweede streepjes topicquote:
Hallo allemaal.. Ik ben droomvrouwtje en ben 25 jaar en ik ''rammel'' samen met mijn lieve verloofde..
Ik was vandaag met mijn allerbeste vriendin mee naar de vlos en hoorde het hartje en toen dacht ik: ik wil ook.. dat wil ik eigelijk al langer en daarom gebruiken wij geen anticonpectie meer.. maar elke keer als ik babietjes zie of de dan rammelt het aan alle kanten.. zodra ik babies zie smelt ik gewoon.. zelfs als ze ouder zijn.. mijn vriendin heeft al een zoontje van 1 en als ik naar hem kijk dan smelt ik ook.. vooral die gekke bekken.. *zucht* mijn tijd zal vast wel komen en verlopig rammel ik lekker door tot dat het bij ons ook een keer raak is (wat volgens mij echt moet gaan gebeuren want er heerst hier een waar virus, 2 vriendinnen zwanger waarvan de broer van 1 van hun ook een kindje krijgt, 2 collegatjes, een paar oude klasgenoten zijn pas bevallen. Dus ik ga vast dat virus ook krijgen, heb al gevraagt wat zei eten en drinken misschien dat het daar aan ligt
Ja eigelijk wel ja,maar.....quote:Op woensdag 23 september 2009 12:41 schreef LadyBlack het volgende:
[..]
Wauw, eigenlijk moet jij dus al naar het tweede streepjes topic
daar heb ik al een tijdje gepost en op dit moment lurk ik daar alleen nog mee.. we hadden besloten het wat voorzichtiger aan te doen aangezien we in mei gaan trouwen en ik niet het risico wou lopen om dan uitgerekend te zijn.. en ik was heel gestresst was er ontzettend veel mee bezig wat elke maand een enorme teleurstelling te weeg bracht, waardoor ik echt een paar dagen van slag was.. dus heb ik een beetje afstand genomen.. en gelukkig sta ik er nu ook wat relaxter in.. en merk ik vanzelf wel als het raak is en rammelen we er samen op los....
Be happy with the little things in life
Ik ben 25 en m'n vriendje is 26quote:Op woensdag 23 september 2009 12:40 schreef LadyBlack het volgende:
[..]
Moedig me nou niet aan
Hoe oud zijn de overige rammelaarsters eigenlijk?
Gisteren liep er een groepje kleuters voorbij en zei m'n vriendje "Aw, wat lief al die kleine kindjes". Zomaar uit het niets! Maar ik had niet genoeg ballen om er veel verder op door te gaan
Kon ook niet helemaal goed inschatten of het een soort van hint van zijn kant was.
Ik heb trouwens ook nog wel moment dat ik opeens weer twijfel, ben ik er wel echt klaar voor of echt helemaal aan toe. Hoe zal het dan gaan met feestjes of uitgaan af en toe? Kan ik al die verantwoordelijkheid wel aan? Blijf ik wel mezelf? Moet ik niet gewoon nog een jaar/paar jaar wachten, ben immers nog jong genoeg?
Maar ja, m'n lichaam wil heel graag en m'n gevoel ook. Op welk moment besluit je dan zoiets dat je er echt helemaal klaar voor bent? En is er wel zo'n moment, is er niet altijd iets te twijfelen?
Hoe je sociale leven er straks uitziet heeft denk ik deels te maken met wat voor kindje je krijgt, en hoe je er zelf mee omgaat. Mijn vrienden-met-kindje zijn erg relaxt en ik pas dan ook regelmatig op, als zij een avondje naar de film willen of uit eten met bezoek oid.
En inderdaad, ik zit ook wel eens te denken: jeetje, ik wil ook graag elk jaar een festival bezoeken, hoe moet dat dan....? En word ik dan niet suf, en kan ik niet beter wachten tot meer mensen die fase bereiken...? Maar uiteindelijk wil ik toch héél erg graag een zwangerschap meemaken en een kindje krijgen! En ik ga er helemaal vanuit dat het zo ontzettend leuk is dat je alle andere dingen er makkelijk voor aan de kant zet, en dat die dingen een paar jaar later misschien nog wel leuker zijn met zn drietjes!
En inderdaad, ik zit ook wel eens te denken: jeetje, ik wil ook graag elk jaar een festival bezoeken, hoe moet dat dan....? En word ik dan niet suf, en kan ik niet beter wachten tot meer mensen die fase bereiken...? Maar uiteindelijk wil ik toch héél erg graag een zwangerschap meemaken en een kindje krijgen! En ik ga er helemaal vanuit dat het zo ontzettend leuk is dat je alle andere dingen er makkelijk voor aan de kant zet, en dat die dingen een paar jaar later misschien nog wel leuker zijn met zn drietjes!
quote:
[..]
Ja eigelijk wel ja,maar.....
daar heb ik al een tijdje gepost en op dit moment lurk ik daar alleen nog mee.. we hadden besloten het wat voorzichtiger aan te doen aangezien we in mei gaan trouwen en ik niet het risico wou lopen om dan uitgerekend te zijn.. en ik was heel gestresst was er ontzettend veel mee bezig wat elke maand een enorme teleurstelling te weeg bracht, waardoor ik echt een paar dagen van slag was.. dus heb ik een beetje afstand genomen.. en gelukkig sta ik er nu ook wat relaxter in.. en merk ik vanzelf wel als het raak is en rammelen we er samen op los....
Oh, dat is wel even een ander verhaal ja.Gelukkig ben je ook nog jong
En de instelling 'we zien wel wanneer het raak is', is dan heel prima lijkt me En je krijgt natuurlijk een bruidsnacht, wat is er nou mooier......
Ja daar heb je helemaal gelijk in, je blijft toch wel de persoon die je zelf bent.quote:Op woensdag 23 september 2009 17:00 schreef LadyBlack het volgende:
Hoe je sociale leven er straks uitziet heeft denk ik deels te maken met wat voor kindje je krijgt, en hoe je er zelf mee omgaat. Mijn vrienden-met-kindje zijn erg relaxt en ik pas dan ook regelmatig op, als zij een avondje naar de film willen of uit eten met bezoek oid.
En inderdaad, ik zit ook wel eens te denken: jeetje, ik wil ook graag elk jaar een festival bezoeken, hoe moet dat dan....? En word ik dan niet suf, en kan ik niet beter wachten tot meer mensen die fase bereiken...? Maar uiteindelijk wil ik toch héél erg graag een zwangerschap meemaken en een kindje krijgen! En ik ga er helemaal vanuit dat het zo ontzettend leuk is dat je alle andere dingen er makkelijk voor aan de kant zet, en dat die dingen een paar jaar later misschien nog wel leuker zijn met zn drietjes!
En ik heb altijd nog ouders, broertjes, zusje, vrienden, schoonouders die vast wel eens op willen passen!
Of ik kan een kindje meenemen natuurlijk!
Bij deze alvast een hele mooie bruiloft gewenst volgend jaar! En dat er maar zomaar een wondertje mag gebeuren, in de tussentijd of erna!quote:Op woensdag 23 september 2009 13:00 schreef droomvrouwtje het volgende:
[..]
Ja eigelijk wel ja,maar.....
daar heb ik al een tijdje gepost en op dit moment lurk ik daar alleen nog mee.. we hadden besloten het wat voorzichtiger aan te doen aangezien we in mei gaan trouwen en ik niet het risico wou lopen om dan uitgerekend te zijn.. en ik was heel gestresst was er ontzettend veel mee bezig wat elke maand een enorme teleurstelling te weeg bracht, waardoor ik echt een paar dagen van slag was.. dus heb ik een beetje afstand genomen.. en gelukkig sta ik er nu ook wat relaxter in.. en merk ik vanzelf wel als het raak is en rammelen we er samen op los....
Euh, nee.quote:Op woensdag 23 september 2009 17:49 schreef bellelena het volgende:
[..]
Ja daar heb je helemaal gelijk in, je blijft toch wel de persoon die je zelf bent.
Althans, ik dacht altijd dat een kind een aanvulling zou worden en geen invulling of totale ommeslag, maar zo werkte het dus even niet
. Niet dat het erg is hoor (althans, ik vind van niet) maar je hebt er vantevoren geen benul van hoe erg je leven veranderd.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
dankjewel...quote:Op woensdag 23 september 2009 17:50 schreef bellelena het volgende:
[..]
Bij deze alvast een hele mooie bruiloft gewenst volgend jaar! En dat er maar zomaar een wondertje mag gebeuren, in de tussentijd of erna!
O en ik liep daar ook wel mee hoor.. ga ik dan veranderen als ik eenmaal een kind krijg en hoe gaat mijn sociaal leven er dan uit zien.. Nu doen we vooral waar we zin in hebben gaat dat dan ook.. Nu heb ik 2 vriendinnen die allebei al een kindje hebben en nu zwanger zijn van de 2e.. heb het ze een keer gevraagd. En tuurlijk er veranderd veel en je moet als je weg wilt vooruit plannen.. Maar ook dan kan je stappen, een dagje weg zonder kinderen.. (moet je wel oppas hebben maar dat is goed te regelen hier gelukkig)
Ik ben vooral bang dat ik dan '' ik doe niks aan mijn uiterlijk want ik heb man en kind" moeder wordt.. En dat wil ik niet.. maar ja daar ben ik natuurlijk zelf bij
Be happy with the little things in life
Je leven verandert, je blik naar de wereld verandert, maar toch blijf je toch wel 'jezelf' (je eigen identiteit en karakter en persoonlijkheid) toch?quote:Op woensdag 23 september 2009 19:37 schreef Vivi het volgende:
[..]
Euh, nee.
Althans, ik dacht altijd dat een kind een aanvulling zou worden en geen invulling of totale ommeslag, maar zo werkte het dus even niet
Of verandert dat ook helemaal?
Dat klinkt voor mij ook wel als een geruststelling.quote:Op woensdag 23 september 2009 19:55 schreef droomvrouwtje het volgende:
[..]
dankjewel...
O en ik liep daar ook wel mee hoor.. ga ik dan veranderen als ik eenmaal een kind krijg en hoe gaat mijn sociaal leven er dan uit zien.. Nu doen we vooral waar we zin in hebben gaat dat dan ook.. Nu heb ik 2 vriendinnen die allebei al een kindje hebben en nu zwanger zijn van de 2e.. heb het ze een keer gevraagd. En tuurlijk er veranderd veel en je moet als je weg wilt vooruit plannen.. Maar ook dan kan je stappen, een dagje weg zonder kinderen.. (moet je wel oppas hebben maar dat is goed te regelen hier gelukkig)
Ik ben vooral bang dat ik dan '' ik doe niks aan mijn uiterlijk want ik heb man en kind" moeder wordt.. En dat wil ik niet.. maar ja daar ben ik natuurlijk zelf bij
Nu heb ik ook wel eens om me heen gekeken en ook gezien dat er mensen met kinderen zijn die gewoon hun dromen nog volgen! En toen ook bedacht dat je, ook met kindje, je eigen dromen kunt blijven hebben en zelfs waarmaken! Op het jeugdjournaal bijvoorbeeld zag ik eens 2 jongetjes (van 10 en 12 oid) die gingen een jaar met hun ouders op wereldreis. Ze kregen gewoon hun schoolwerk mee! Toen dacht ik van: dus je kunt ook met kind nog wensen verwezenlijken! Het is vast meer regelwerk, maar niet onmogelijk! En dat probeer ik ook wel vast te houden. Want dat is dus waar ik me dan het meest zorgen over maak af en toe. Van: Ik wil nog ooit dit een keer doen, of dat. Straks heb ik een kindje, kan dat dan nog wel? Maar in principe is dat ook weer zoiets van: Je bent er zelf bij.
Ja klopt.. het is idd allemaal wat moeilijker maar als je het graag wilt kun je, jezelf blijven, je dromen navolgen, leuke dingen blijven doen.. het is idd dat je meer moet plannen.. Dat lijkt me wel moeilijk hoor... Maar ik denk ook dat het aan het kind ligt.. Mijn ene vriendin die moet vaak alles plannen, spontaan een dagje weg gaat nog wel.. Maar eens denken ik ga vanavond op visite en neem het campingbedje mee en hij slaapt daar dan wel in, is echt een uitdaging en loopt niet echt van het leie dakje.. Mijn andere vriendin heeft een kleintje in de zelfde leeftijd (is 6 weken jonger) en dat kind kun je echt overal mee naar toenemen en slaapt ook overal.. Zelfs het oppakken en daarna weer thuis in bed krijgen loopt gesmeerd.. dus daar moet je denk ik dan wel rekening mee houden.. Mijn moeder zei laatst het ligt ook aan jezelf hoe makkelijk je kind is.. niet helemaal natuurlijk maar ze zei je kunt je kind er wel aan laten wennen.. Daar was ik dan ook wel weer blij om dat ze dat zei..
Ik heb wel zoiets zolang wij met z'n 2tjes zijn wil ik wel zoveel mogelijk proberen leuke dingen te doen.. Doe ik vast dan ook wel.. maar nu kan het nog lekker spontaan.. Zo zijn wij dus 2 weken geleden lekker een dagje naar Parijs geweest...
Ik heb wel zoiets zolang wij met z'n 2tjes zijn wil ik wel zoveel mogelijk proberen leuke dingen te doen.. Doe ik vast dan ook wel.. maar nu kan het nog lekker spontaan.. Zo zijn wij dus 2 weken geleden lekker een dagje naar Parijs geweest...
Be happy with the little things in life
Mag ik hier ook even komen rammelen ?
Ik had het nooit gedacht, maar als ik die foto's zie van die hele kleintjes en dan bedenk dat ik dat neit meer mee ga maken, omdat mijn meisje gewoon door blijft groeien
Onze argumenten zijn helemaal goed, daar sta ik ook helemaal achter, maar ow, ik zou er zelfs nog een zwangerschap voor over hebben. Waarom ben ik toch niet 10 jaar jonger?
?Ik had het nooit gedacht, maar als ik die foto's zie van die hele kleintjes en dan bedenk dat ik dat neit meer mee ga maken, omdat mijn meisje gewoon door blijft groeien
Onze argumenten zijn helemaal goed, daar sta ik ook helemaal achter, maar ow, ik zou er zelfs nog een zwangerschap voor over hebben. Waarom ben ik toch niet 10 jaar jonger?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Nog 2 pillen opeten, het schiet nu echt op
Ik ben overigens 24... vriendje 27.
Ik heb ook wel van die twijfels hoor, is dit wel echt wat ik wil en aan de andere kant totaal niet kunnen wachten!!
Ik denk dat heel veel vrouwen dat hebben, of hebben gehad. Zelfs nog als je er achter komt dat je zwanger bent. Dan is het echt zover en kun je niet meer terug. Althans, ik lees dat wel eens vaker voorbij komen. Gezonde spanning toch?
Ik ben overigens 24... vriendje 27.
Ik heb ook wel van die twijfels hoor, is dit wel echt wat ik wil en aan de andere kant totaal niet kunnen wachten!!
Ik denk dat heel veel vrouwen dat hebben, of hebben gehad. Zelfs nog als je er achter komt dat je zwanger bent. Dan is het echt zover en kun je niet meer terug. Althans, ik lees dat wel eens vaker voorbij komen. Gezonde spanning toch?
Rammelen mag altijd toch?quote:
Mag ik hier ook even komen rammelen
Ik had het nooit gedacht, maar als ik die foto's zie van die hele kleintjes en dan bedenk dat ik dat neit meer mee ga maken, omdat mijn meisje gewoon door blijft groeien
Onze argumenten zijn helemaal goed, daar sta ik ook helemaal achter, maar ow, ik zou er zelfs nog een zwangerschap voor over hebben. Waarom ben ik toch niet 10 jaar jonger?
Maar is het echt te laat voor een tweede? Of zou je daar eerst nog een tijdje mee willen wachten ivm leeftijdsverschil met je dochtertje?
2 pillen nog maar! Wauw.....quote:
Nog 2 pillen opeten, het schiet nu echt op
Ik ben overigens 24... vriendje 27.
Ik heb ook wel van die twijfels hoor, is dit wel echt wat ik wil en aan de andere kant totaal niet kunnen wachten!!
Ik denk dat heel veel vrouwen dat hebben, of hebben gehad. Zelfs nog als je er achter komt dat je zwanger bent. Dan is het echt zover en kun je niet meer terug. Althans, ik lees dat wel eens vaker voorbij komen. Gezonde spanning toch?
Ik rammel af en toe zo hard dat ik de dokter meteen op wil bellen om het spiraaltje te verwijderen, en dan ineens schrik ik van mezelf, zovan
"Jeetje, doe even rustig, denk even na... waar begin je aan??"
"een baby'tje, van mezelf.......
" "NEE! even wachten nog......
"
ik rammel af en toe ook weer...
en nu is een vriendinnetje zwanger van de 3e, heeft 2 meiden en krijgt nu een knul en ik ben stiekum toch wel jaloers...
en nu is een vriendinnetje zwanger van de 3e, heeft 2 meiden en krijgt nu een knul en ik ben stiekum toch wel jaloers...
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Nou, als het goed is komt er niets van, zeker niet wat schaap betreft.
Wat mij betreft: als ik de garantie zou hebben dat het kindje, ondanks mijn leeftijd, helemaal gezond zou zijn bij de geboorte, zou ik er best nog een keer voor willen gaan. Die zwangerschap kom ik wel door, dat is me nu ook gelukt en bevallen, ach...is te doen. Maar de onzekerheid mbt mijn leeftijd en de risico's die dan toch wel groot worden, zijn voor mij de reden dat het bij rammelen zal moeten blijven.
Wat mij betreft: als ik de garantie zou hebben dat het kindje, ondanks mijn leeftijd, helemaal gezond zou zijn bij de geboorte, zou ik er best nog een keer voor willen gaan. Die zwangerschap kom ik wel door, dat is me nu ook gelukt en bevallen, ach...is te doen. Maar de onzekerheid mbt mijn leeftijd en de risico's die dan toch wel groot worden, zijn voor mij de reden dat het bij rammelen zal moeten blijven.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Snap ik Miss... ik zou de gok denk ik ook niet durven nemen hoor. Senna is natuurlijk ook al jullie eigenste wondertje.
Precies, ons eigenste wondertje, en ook nog eens gewoon helemaal gezond! Hoeveel meer hadden we ons kunnen wensen ?
Soms moet je gewoon maar heel erg gelukkig zijn met wat je wel hebt en niet nog meer willen, denk ik
?Soms moet je gewoon maar heel erg gelukkig zijn met wat je wel hebt en niet nog meer willen, denk ik
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
ik ben vooral bang dat mijn lijf het laat afweten....
aan mijn buik is vroeger zoveel gesleuteld.
dokters die zich vertwijfeld over het hoofd krabbelde en opmerkte.
`tsja dat heb ik nog nooit gezien`
en bedankt he!
en het argument van mijn ouders aan mij...
het was donker en geen gebruiksaanwijzing erbij toen je gemaakt werd........
een paar jaar geleden hoefde ik ook echt niet aan kinderen te denken,
leuk die twee neefjes van mij maar niks voor mij.
maar nu wil ik ze wel opvreten zo rammel ik en zeker na vorig jaar nadat ik 8 weken zwanger bleek is dat gevoel alleen maar sterker geworden.
maar na die miskraam de angst ook.........
aan mijn buik is vroeger zoveel gesleuteld.
dokters die zich vertwijfeld over het hoofd krabbelde en opmerkte.
`tsja dat heb ik nog nooit gezien`
en bedankt he!
en het argument van mijn ouders aan mij...
het was donker en geen gebruiksaanwijzing erbij toen je gemaakt werd........
een paar jaar geleden hoefde ik ook echt niet aan kinderen te denken,
leuk die twee neefjes van mij maar niks voor mij.
maar nu wil ik ze wel opvreten zo rammel ik en zeker na vorig jaar nadat ik 8 weken zwanger bleek is dat gevoel alleen maar sterker geworden.
maar na die miskraam de angst ook.........
home is where doghair sticks to anything but the dog!
Ik vind het erg lastig om te begrijpen waarom mensen die veel moeite hebben moeten doen voor een kindje vaak nog wanhopiger lijken als ze een tweede willen. Toch zie je dat regelmatig. Klaarblijkelijk bestaat er niet zoiets als 'je bent nu al moeder en dat moet genoeg zijn'. Het verlangen naar een tweede kan héél groot zijn.quote:Op maandag 28 september 2009 20:37 schreef miss_sly het volgende:
Precies, ons eigenste wondertje, en ook nog eens gewoon helemaal gezond! Hoeveel meer hadden we ons kunnen wensen
Soms moet je gewoon maar heel erg gelukkig zijn met wat je wel hebt en niet nog meer willen, denk ik
Waarom zou je je gevoel nu al weg rationaliseren? Je hebt het risico één keer de moeite waard gevonden en daar is je prachtige dochter uit voortgekomen. Nu je weet hoe fantastisch dat is lijkt het me niet zo gek dat je bereid bent het allemaal nog een keer te doen. Je weet immers wat je mist als je het niet doet.
Je lief begrijpt ook heus wel dat je wat dit soort zaken betreft niet 'contractueel' gebonden bent aan een beslissing die je in het verleden hebt genomen. Als dat zo zou zijn zouden er veel minder kinderen worden geboren; hoeveel mensen schreeuwen immers niet van de daken dat ze geen kinderen willen maar komen daar later op terug? Levens veranderen en gevoelens en inzichten veranderen mee.
Geef je gevoelens de ruimte, praat er met elkaar over en sta open voor een beslissing beide kanten uit, zou ik zeggen. Misschien besluit je alsnog dat je het risico te groot vindt, maar misschien wordt je verlangen naar die tweede zo groot dat je het risico voor lief neemt. Samen komen jullie er wel uit.
[ Bericht 0% gewijzigd door Claudia_x op 29-09-2009 07:03:47 ]
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Nou, ik lijk en ben niet wanhopiger, hoor. Ten eerste was ik al jaren niet meer wanhopig en ten tweede is de wens voor een tweede bij mij (iig op dit moment) nog niet een beetje te vergeliijken met de wens voor uberhaupt een kind.
Wel vind ik het vreemd dat als het kennelijk moeizaam is gegaan, je maar tevreden moet zijn dat je er een hebt gehad, dus dat je verder niets te wensen zou kunnen hebben.
Over de praktische zaken: we hebben het risico idd genomen voor een eerste, maar toen ik zwanger werd, was ik 'pas' 39. Als ik voor een tweede zou gaan, moet Senna sowieso eerst wat ouder zijn. Dat wil zeggen dat ik bijna 42 zou zijn als we voor een tweede zouden gaan. En de risico's worden gewoon op deze leeftijd echt wel snel heel erg groot. Mocht schaap toch al van gedachten veranderen en wel voor een tweede willen gaan, dan nog weet ik absoluut zeker dat hij geen kindje met Down zou willen. En ik, zeker nu we al een kind hebben en haar er dus ook mee opzadelen, ook niet. Dus mocht dat dan het geval zijn, dan zou de zwangerschap afgebroken moeten worden, en ik weet niet of ik dat op kan brengen.
Dus al met al staan onze rationele argumenten nog steeds als een huis, en daar wil ik zelf ook wel aan vasthouden. Maar dat neemt niet weg dat ik rammel en dat een tweede zwangerschap (misschien wel veel fijner en relaxter dan de eerste), een tweede bevalling (weten wat er komen gaat, bewuster meemaken) en een tweede klein frummeltje (waarmee je ook veel beter weet hoe en wat omdat je het allemaal al meegemaakt hebt) me geweldig lijken.
Wel vind ik het vreemd dat als het kennelijk moeizaam is gegaan, je maar tevreden moet zijn dat je er een hebt gehad, dus dat je verder niets te wensen zou kunnen hebben.
Over de praktische zaken: we hebben het risico idd genomen voor een eerste, maar toen ik zwanger werd, was ik 'pas' 39. Als ik voor een tweede zou gaan, moet Senna sowieso eerst wat ouder zijn. Dat wil zeggen dat ik bijna 42 zou zijn als we voor een tweede zouden gaan. En de risico's worden gewoon op deze leeftijd echt wel snel heel erg groot. Mocht schaap toch al van gedachten veranderen en wel voor een tweede willen gaan, dan nog weet ik absoluut zeker dat hij geen kindje met Down zou willen. En ik, zeker nu we al een kind hebben en haar er dus ook mee opzadelen, ook niet. Dus mocht dat dan het geval zijn, dan zou de zwangerschap afgebroken moeten worden, en ik weet niet of ik dat op kan brengen.
Dus al met al staan onze rationele argumenten nog steeds als een huis, en daar wil ik zelf ook wel aan vasthouden. Maar dat neemt niet weg dat ik rammel en dat een tweede zwangerschap (misschien wel veel fijner en relaxter dan de eerste), een tweede bevalling (weten wat er komen gaat, bewuster meemaken) en een tweede klein frummeltje (waarmee je ook veel beter weet hoe en wat omdat je het allemaal al meegemaakt hebt) me geweldig lijken.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Miss, je kan het zo goed benoemen allemaal. En logisch dat je doorrammelt met zo'n beauty. Blijft frustrerend dat omstandigheden het wensen van nog een kindje tegenhouden.
Ennehm, ik rammel met je mee. Meeen, soms voel ik het gewoon, als buikpijn. En dan som ik mn rijtje voors en tegens maar weer op ( waarbij de tegens zwaarder wegen). Nouja, ik leg me er maar bij neer voor nu en hoop dat mijn zus een keer zwanger raakt. Als ik zoveel voel voor haar kinderen als zij voor de mijne stilt dat het gerammel vast tijdelijk! <3
Ennehm, ik rammel met je mee. Meeen, soms voel ik het gewoon, als buikpijn. En dan som ik mn rijtje voors en tegens maar weer op ( waarbij de tegens zwaarder wegen). Nouja, ik leg me er maar bij neer voor nu en hoop dat mijn zus een keer zwanger raakt. Als ik zoveel voel voor haar kinderen als zij voor de mijne stilt dat het gerammel vast tijdelijk! <3
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Mooi gezegdquote:
Precies, ons eigenste wondertje, en ook nog eens gewoon helemaal gezond! Hoeveel meer hadden we ons kunnen wensen
Soms moet je gewoon maar heel erg gelukkig zijn met wat je wel hebt en niet nog meer willen, denk ik
Wat verwoord je het weer goed, miss_sly. Ik zat me om eerlijk te zijn, een beetje op te winden over stukje van Claudia en wilde al reageren maar kon niet goed onder woorden brengen wat ik wilde zeggen. Het is jou wel gelukt.
O, en ik verlang trouwens niet naar een kind, maar naar kinderen. Natuurlijk ben ik blij als ik 1 kind krijg, eindelijk. Dat neemt echter niet weg dat ik graag meer dan 1 kind wil. De kans is dus groot dat we nog een ronde IVF's doen als het ooit lukt om een eerste te krijgen (met een slag om de arm omdat ik nu natuurlijk niet met zekerheid kan zeggen hoe we er dan tegenover staan).
O, en ik verlang trouwens niet naar een kind, maar naar kinderen. Natuurlijk ben ik blij als ik 1 kind krijg, eindelijk. Dat neemt echter niet weg dat ik graag meer dan 1 kind wil. De kans is dus groot dat we nog een ronde IVF's doen als het ooit lukt om een eerste te krijgen (met een slag om de arm omdat ik nu natuurlijk niet met zekerheid kan zeggen hoe we er dan tegenover staan).
quote:Op dinsdag 29 september 2009 13:00 schreef ChilllayD het volgende:
Ik rammel niet meer, de pil is op.We gaan ervoor!
Ik ga nu naar het 2e streepjes topic!
Veel plezier daar.. hopelijk ben je dr ook snel weer weg
(en dan in de zin van dat je dan een topic verder mag!)
*poef* nu is het weg
