R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik heb even getwijfeld of dit topic hier moest of in SES, maar het lijkt me hier meer gepast.
Mijn diagnose is nog niet officieel, maar ik heb het grootste deel van het onderzoek wel al achter de rug. Mijn onderzoekster hintte ook al dat zij neigde naar ADD, wat ook mijn vermoeden was.
Nou zou dat voor mij een hoop verklaren. Ik heb altijd al problemen gehad op school, waarvan ik weet dat ze niet aan mijn intelligentie hebben gelegen. Ik was laks, ongemotiveerd, altijd te laat met het inleveren van dingen, ik onderschatte vanalles en kon me erg slecht concentreren op de stof die ik moest kennen. Ik was in het begin erg gemotiveerd, maar uiteindelijk snel uitgekeken op een studie. Gelukkig gaat dat sinds ik op het HBO zit een stuk beter. In eerste instantie dacht ik dat dit te maken had met het niveau. Ik werd nu waarschijnlijk meer geprikkeld waardoor ik ook beter mijn best deed.
Ik krijg nu echter langzaam het idee dat ik geluk heb met het soort studie.
Ik doe Software Engineering. Waar ik vroeger op het MBO bij de slechtste in mijn klas zat, zit ik nu bij de beste. Ik denk dat dat komt doordat mijn vorige studies echt veel stof in je kop knallen waren, en dat deze studie software engineering ook veel aan komt op 'oefenen, oefenen, oefenen'. Het programmeerwerk is vooral veel gepuzzel, en dat bevalt me wel.
Ik wil echter (ik ga niet uitwijden over het 'waarom', dan gaan we teveel afwijken van het onderwerp) na mijn propedeuse naar de universiteit om psychologie te studeren. Een compleet andere richting dus, en waarschijnlijk weer veel / vooral stof in je kop stampen.
Nou ben ik op zich nu ook al vaker bezig met psychologie, neurologie en alle onderwerpen die enigszins met de hersenen te maken hebben. Ik merk dat ik goed naar videos op Youtube kan kijken, zelfs als die een uur duren (mits die persoon een beetje boeiend kan vertellen natuurlijk). Dat kan ik prima volgen. Wanneer ik echter een boek ga lezen ben ik na luttele minuten al afgeleid. Ik ga altijd over vanalles nadenken tijdens het lezen, in plaats van me echt te focussen op het boek. En dat is dus ook precies waar ik me zorgen om maak.
In hoeverre kan medicatie hierin een uitkomst bieden? Wat zijn de ervaringen van andere studenten met een 'afwijking' als deze?
Mijn diagnose is nog niet officieel, maar ik heb het grootste deel van het onderzoek wel al achter de rug. Mijn onderzoekster hintte ook al dat zij neigde naar ADD, wat ook mijn vermoeden was.
Nou zou dat voor mij een hoop verklaren. Ik heb altijd al problemen gehad op school, waarvan ik weet dat ze niet aan mijn intelligentie hebben gelegen. Ik was laks, ongemotiveerd, altijd te laat met het inleveren van dingen, ik onderschatte vanalles en kon me erg slecht concentreren op de stof die ik moest kennen. Ik was in het begin erg gemotiveerd, maar uiteindelijk snel uitgekeken op een studie. Gelukkig gaat dat sinds ik op het HBO zit een stuk beter. In eerste instantie dacht ik dat dit te maken had met het niveau. Ik werd nu waarschijnlijk meer geprikkeld waardoor ik ook beter mijn best deed.
Ik krijg nu echter langzaam het idee dat ik geluk heb met het soort studie.
Ik doe Software Engineering. Waar ik vroeger op het MBO bij de slechtste in mijn klas zat, zit ik nu bij de beste. Ik denk dat dat komt doordat mijn vorige studies echt veel stof in je kop knallen waren, en dat deze studie software engineering ook veel aan komt op 'oefenen, oefenen, oefenen'. Het programmeerwerk is vooral veel gepuzzel, en dat bevalt me wel.
Ik wil echter (ik ga niet uitwijden over het 'waarom', dan gaan we teveel afwijken van het onderwerp) na mijn propedeuse naar de universiteit om psychologie te studeren. Een compleet andere richting dus, en waarschijnlijk weer veel / vooral stof in je kop stampen.
Nou ben ik op zich nu ook al vaker bezig met psychologie, neurologie en alle onderwerpen die enigszins met de hersenen te maken hebben. Ik merk dat ik goed naar videos op Youtube kan kijken, zelfs als die een uur duren (mits die persoon een beetje boeiend kan vertellen natuurlijk). Dat kan ik prima volgen. Wanneer ik echter een boek ga lezen ben ik na luttele minuten al afgeleid. Ik ga altijd over vanalles nadenken tijdens het lezen, in plaats van me echt te focussen op het boek. En dat is dus ook precies waar ik me zorgen om maak.
In hoeverre kan medicatie hierin een uitkomst bieden? Wat zijn de ervaringen van andere studenten met een 'afwijking' als deze?
Psychologie is zeer theoretisch, er word heel veel verwacht qua discipline en zelfstudie. Bovendien is het oersaai. Blijkbaar leer jij het beste in de praktijk, afgezien of je dan ADD hebt, is het sowieso een kutopleiding. Het gat tussen HBO en universiteit is ook erg groot, dat is voor mensen zonder concentratieproblemen al amper te doen.
Wat verwacht je van de opleiding?
Wat verwacht je van de opleiding?
Resistance is futile
Zoals ik al zei is het simpelweg een grote interesse van mequote:Op maandag 13 juli 2009 13:21 schreef Seven.of.Nine het volgende:
Psychologie is zeer theoretisch, er word heel veel verwacht qua discipline en zelfstudie. Bovendien is het oersaai. Blijkbaar leer jij het beste in de praktijk, afgezien of je dan ADD hebt, is het sowieso een kutopleiding. Het gat tussen HBO en universiteit is ook erg groot, dat is voor mensen zonder concentratieproblemen al amper te doen.
Wat verwacht je van de opleiding?
Ik ben me er volledig bewust van dat het veel theorie is en dat er veel discipline van je verwacht wordt.
Tja, en of je het een kutopleiding vindt / het een kutopleiding is, is natuurlijk iets heel persoonlijks
Ik wil vooralsnog de biologische kant op, richting het onderzoek. Maar les geven zie ik zeker ook wel zitten. Ik hou wat dat betreft nog wat deuren open, aangezien je nooit weet hoe het loopt / hoe het bevalt tijdens de studie zelf.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 13-07-2009 13:28:26 ]
Ik heb de attentiespanne van een klein knaagdier, wat tegenwoordig ongetwijfeld onder het kopje ADD (of zelfs ADHD) zou vallen. Toch heb ik gewoon universitaire studies afgerond. Schema's opstellen voor jezelf, zelfdiscipline kweken. Dan is het gewoon mogelijk, ook zonder medicijnen.quote:Op maandag 13 juli 2009 13:10 schreef RRGJL het volgende:
Ik heb even getwijfeld of dit topic hier moest of in SES, maar het lijkt me hier meer gepast.
Mijn diagnose is nog niet officieel, maar ik heb het grootste deel van het onderzoek wel al achter de rug. Mijn onderzoekster hintte ook al dat zij neigde naar ADD, wat ook mijn vermoeden was.
Nou zou dat voor mij een hoop verklaren. Ik heb altijd al problemen gehad op school, waarvan ik weet dat ze niet aan mijn intelligentie hebben gelegen. Ik was laks, ongemotiveerd, altijd te laat met het inleveren van dingen, ik onderschatte vanalles en kon me erg slecht concentreren op de stof die ik moest kennen. Ik was in het begin erg gemotiveerd, maar uiteindelijk snel uitgekeken op een studie. Gelukkig gaat dat sinds ik op het HBO zit een stuk beter. In eerste instantie dacht ik dat dit te maken had met het niveau. Ik werd nu waarschijnlijk meer geprikkeld waardoor ik ook beter mijn best deed.
Ik krijg nu echter langzaam het idee dat ik geluk heb met het soort studie.
Ik doe Software Engineering. Waar ik vroeger op het MBO bij de slechtste in mijn klas zat, zit ik nu bij de beste. Ik denk dat dat komt doordat mijn vorige studies echt veel stof in je kop knallen waren, en dat deze studie software engineering ook veel aan komt op 'oefenen, oefenen, oefenen'. Het programmeerwerk is vooral veel gepuzzel, en dat bevalt me wel.
Ik wil echter (ik ga niet uitwijden over het 'waarom', dan gaan we teveel afwijken van het onderwerp) na mijn propedeuse naar de universiteit om psychologie te studeren. Een compleet andere richting dus, en waarschijnlijk weer veel / vooral stof in je kop stampen.
Nou ben ik op zich nu ook al vaker bezig met psychologie, neurologie en alle onderwerpen die enigszins met de hersenen te maken hebben. Ik merk dat ik goed naar videos op Youtube kan kijken, zelfs als die een uur duren (mits die persoon een beetje boeiend kan vertellen natuurlijk). Dat kan ik prima volgen. Wanneer ik echter een boek ga lezen ben ik na luttele minuten al afgeleid. Ik ga altijd over vanalles nadenken tijdens het lezen, in plaats van me echt te focussen op het boek. En dat is dus ook precies waar ik me zorgen om maak.
In hoeverre kan medicatie hierin een uitkomst bieden? Wat zijn de ervaringen van andere studenten met een 'afwijking' als deze?
He's the kind of a guy who lights up a room just by flicking a switch
Ja oke, dat is heel leuk, maar als ik me niet kan concentreren tijdens het lezen van een boek gaat een schema me daar niet bij helpenquote:
[..]
Ik heb de attentiespanne van een klein knaagdier, wat tegenwoordig ongetwijfeld onder het kopje ADD (of zelfs ADHD) zou vallen. Toch heb ik gewoon universitaire studies afgerond. Schema's opstellen voor jezelf, zelfdiscipline kweken. Dan is het gewoon mogelijk, ook zonder medicijnen.
Daarom heb ik dus medicatie vrij zeker wel nodig.
Overigens is ADD wel wat meer dan gebrek aan aandacht. Plannen en gemotiveerd blijven voor iets voor een langere tijd zijn nog wat problemen, en zo nog wel wat meer.
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 13-07-2009 13:31:04 ]
Geen idee of je ritaline zo maar gaat krijgen onder het mom van "ik heb het nodig voor te studeren"quote:Op maandag 13 juli 2009 13:30 schreef RRGJL het volgende:
[..]
Ja oke, dat is heel leuk, maar als ik me niet kan concentreren tijdens het lezen van een boek gaat een schema me daar niet bij helpen
Daarom heb ik dus medicatie vrij zeker wel nodig.
Overigens is ADD wel wat meer dan gebrek aan aandacht. Plannen en gemotiveerd blijven voor iets voor een langere tijd zijn nog wat problemen, en zo nog wel wat meer.
Science flies you to the moon. Religion flies you into buildings.
Dit is onzin trouwens.quote:Op maandag 13 juli 2009 13:21 schreef Seven.of.Nine het volgende:
Het gat tussen HBO en universiteit is ook erg groot, dat is voor mensen zonder concentratieproblemen al amper te doen.
Science flies you to the moon. Religion flies you into buildings.
Nee hoor, dat ga ik krijgen omdat ik de diagnose ADD krijg en ik op meer vlakken last er van heb dan alleen bij mijn studie.quote:
[..]
Geen idee of je ritaline zo maar gaat krijgen onder het mom van "ik heb het nodig voor te studeren"
Daar gaat het verder ook niet over, dus blijf aub ontopic. Ik heb tot nu toe alleen maar antwoorden gekregen die scepsis uiten naar het ADD verhaal of die de studie psychologie afkraken. Daar vraag ik toch niet om?
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 13-07-2009 13:36:53 ]
Tvp.
Bij mij zijn twee universitaire studies 'stukgelopen' op mijn ADD..
Nouja, 't is lastig vast te stellen welk deel door die 'handicap' komt, en wat gewoon mijn eigen schuld is, maar ik werd enorm onrustig van het stilzitten en luisteren in de collegezaal, had door die verveling heel veel tijd om na te denken, sloeg aan het twijfelen of ik dit wel wilde, werd nog onrustiger, etc, etc..
Op de middelbare school had ik dat probleem in zekere zin ook wel, zat ik in de les ook continu te tekenen/schrijven/kletsen om de tijd enigszins door te komen, maar daar had ik niet het idee dat er andere opties waren, 'ik moest wel'.
Naast onrust en motivatie-issues was de vrijheid van de universiteit ws wat me nog het meest de das omdeed, als ik geen motivatie/rust had om naar een college te gaan was er niemand die er iets van zei als ik wegbleef. Andere studenten gingen ook lang niet naar alle colleges (dat hoeft ook niet persé) maar ik kon de balans niet goed vinden. "Als het toch niet uitmaakt of ik er wel of niet zit, waarom zou ik dan nog gaan?"
Stom genoeg haalde ik nog wel prima cijfers toen ik nog amper naar colleges ging of een boek opensloeg, maar het 'bezig zijn met iets wat me totaal niet kan boeien/motiveren' zorgde voor zo'n onrust dat ik toch afhaakte. Vervolgens ging ik werken (dat leverde tenminste nog geld op), had dat na een jaar ook wel weer gezien, probeerde weer een studie, en het was wederom precies hetzelfde verhaal.
Sindsdien (inmiddels alsweer 8 jaar geleden) heb ik me voorgenomen alleen nog aan een studie te beginnen als ik er echt zeker van ben dat ik er voor wil gaan.. het resultaat is alleen dat ik nu nog steeds met een VWO-denkniveau ongeschoold werk moet doen, wat me ook totaal niet motiveert of uitdaagt..
Wat kan ik jou aanraden?
Ik hoop dat medicatie al wat verschil zal brengen, vooral qua rust in je hoofd (ook voor mezelf, ik heb momenteel nog geen behandeling/medicatie).. Daarnaast is het belangrijkste dat je gemotiveerd bent.. als je het echt wilt, en goed onthoud waarom je het wilt, sleep je jezelf er wel doorheen. Qua structuur, discipline van buitenaf, en wat meer interactiviteit in de lessen (ipv steeds uren zitten luisteren) denk ik dat HBO voor een ADD-er over het algemeen makkelijker/prettiger gaat. De grote mate aan vrijheid van een universiteit lijkt verleidelijk (we zijn nou niet echt gek op opgelegde structuur) maar ondertussen ook een behoorlijke valkuil omdat het wel echt op jou aankomt..
Bij mij zijn twee universitaire studies 'stukgelopen' op mijn ADD..
Nouja, 't is lastig vast te stellen welk deel door die 'handicap' komt, en wat gewoon mijn eigen schuld is, maar ik werd enorm onrustig van het stilzitten en luisteren in de collegezaal, had door die verveling heel veel tijd om na te denken, sloeg aan het twijfelen of ik dit wel wilde, werd nog onrustiger, etc, etc..
Op de middelbare school had ik dat probleem in zekere zin ook wel, zat ik in de les ook continu te tekenen/schrijven/kletsen om de tijd enigszins door te komen, maar daar had ik niet het idee dat er andere opties waren, 'ik moest wel'.
Naast onrust en motivatie-issues was de vrijheid van de universiteit ws wat me nog het meest de das omdeed, als ik geen motivatie/rust had om naar een college te gaan was er niemand die er iets van zei als ik wegbleef. Andere studenten gingen ook lang niet naar alle colleges (dat hoeft ook niet persé) maar ik kon de balans niet goed vinden. "Als het toch niet uitmaakt of ik er wel of niet zit, waarom zou ik dan nog gaan?"
Stom genoeg haalde ik nog wel prima cijfers toen ik nog amper naar colleges ging of een boek opensloeg, maar het 'bezig zijn met iets wat me totaal niet kan boeien/motiveren' zorgde voor zo'n onrust dat ik toch afhaakte. Vervolgens ging ik werken (dat leverde tenminste nog geld op), had dat na een jaar ook wel weer gezien, probeerde weer een studie, en het was wederom precies hetzelfde verhaal.
Sindsdien (inmiddels alsweer 8 jaar geleden) heb ik me voorgenomen alleen nog aan een studie te beginnen als ik er echt zeker van ben dat ik er voor wil gaan.. het resultaat is alleen dat ik nu nog steeds met een VWO-denkniveau ongeschoold werk moet doen, wat me ook totaal niet motiveert of uitdaagt..
Wat kan ik jou aanraden?
Ik hoop dat medicatie al wat verschil zal brengen, vooral qua rust in je hoofd (ook voor mezelf, ik heb momenteel nog geen behandeling/medicatie).. Daarnaast is het belangrijkste dat je gemotiveerd bent.. als je het echt wilt, en goed onthoud waarom je het wilt, sleep je jezelf er wel doorheen. Qua structuur, discipline van buitenaf, en wat meer interactiviteit in de lessen (ipv steeds uren zitten luisteren) denk ik dat HBO voor een ADD-er over het algemeen makkelijker/prettiger gaat. De grote mate aan vrijheid van een universiteit lijkt verleidelijk (we zijn nou niet echt gek op opgelegde structuur) maar ondertussen ook een behoorlijke valkuil omdat het wel echt op jou aankomt..
Nee, daar ben je je niet volledig van bewust. Studenten zonder ADD redden dit al zelden. Geloof me nou maar, ik heb ooit ook zoiets uitgehaald. Ik dacht ook met mijn P psychologie te studeren. Ik kan prima leren, het lag niet eens aan de moeilijkheidsgraad maar gewoon aan de discipline en de hoeveelheid. Je onderschat het volledig. Als deze opleiding werkt omdat je veel in de praktijk brengt, dan moet je niet de illusie hebben dat je met ADD wel een psychologie-opleiding kunt doen.quote:
[..]
Zoals ik al zei is het simpelweg een grote interesse van me
Ik ben me er volledig bewust van dat het veel theorie is en dat er veel discipline van je verwacht wordt.
Tja, en of je het een kutopleiding vindt / het een kutopleiding is, is natuurlijk iets heel persoonlijks
Ik wil vooralsnog de biologische kant op, richting het onderzoek. Maar les geven zie ik zeker ook wel zitten. Ik hou wat dat betreft nog wat deuren open, aangezien je nooit weet hoe het loopt / hoe het bevalt tijdens de studie zelf.
Resistance is futile
Heb jij het gedaan? TS geeft toch aan dat hij nu veel in de praktijk leert? Dan ben je gewoon geen universiteitsstudent. Niks mis mee natuurlijk. En als hij het doorzet, dan hoop ik dat hij het haalt. Maar mijn ervaring is dat iemand die makkelijk leert in de praktijk, op de universiteit niet ver komt.quote:
Resistance is futile
Dan moet je geen topic openen.quote:
[..]
Daar gaat het verder ook niet over, dus blijf aub ontopic. Ik heb tot nu toe alleen maar antwoorden gekregen die scepsis uiten naar het ADD verhaal of die de studie psychologie afkraken. Daar vraag ik toch niet om?
Resistance is futile
Volgens mij geef ik in de OP prima aan welke kant ik op wil. Het is nog altijd aan de TS om te bepalen welke richting een topic op gaat. Maar als je dat liever ziet kan ik ook wel gewoon niet meer op offtopic reacties reageren hoor dan is het ook opgelost.quote:
Ik ben nergens offtopic gegaan, je wil alleen maar horen dat het wel kan. Je vraagt je waarschijnlijk niet eens af waarom het een kutopleiding is. Je vindt psychologie interessant maar de stof die je aangeboden krijgt is echt niet wat jij op youtube leuk vindt om te kijken hoor.quote:
[..]
Volgens mij geef ik in de OP prima aan welke kant ik op wil. Het is nog altijd aan de TS om te bepalen welke richting een topic op gaat. Maar als je dat liever ziet kan ik ook wel gewoon niet meer op offtopic reacties reageren hoor dan is het ook opgelost.
Resistance is futile
Ze redden het inderdaad zelden. Ik denk echter, en dat is niet arrogant bedoeld, dat dat gewoon te maken heeft met een te hoog niveau voor de gemiddelde HBO'er. Ik weet van mezelf dat dat geen probleem zal zijn. De discipline misschien wel, maar daar komen we alleen achter door het te proberen. Ik zal mezelf waarschijnlijk mijn leven lang blijven straffen dat ik het risico nu niet neem. Als ik het gewoon niet probeer. Mocht het mislukken dan ga ik wel weer terug naar mijn HBO-studie... (ik heb dan toch mijn P en kan dus verder in het tweede jaar waar ik gebleven was). Ik wil het gewoon geprobeerd hebben.quote:
[..]
Nee, daar ben je je niet volledig van bewust. Studenten zonder ADD redden dit al zelden.
We zullen zienquote:Geloof me nou maar, ik heb ooit ook zoiets uitgehaald. Ik dacht ook met mijn P psychologie te studeren. Ik kan prima leren, het lag niet eens aan de moeilijkheidsgraad maar gewoon aan de discipline en de hoeveelheid. Je onderschat het volledig. Als deze opleiding werkt omdat je veel in de praktijk brengt, dan moet je niet de illusie hebben dat je met ADD wel een psychologie-opleiding kunt doen.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 13-07-2009 14:15:50 ]
Je ging wel offtopic want ik vroeg welke ervaringen er zijn met het studeren met ADD, en in hoeverre medicatie een uitkomst kan bieden.quote:
[..]
Ik ben nergens offtopic gegaan, je wil alleen maar horen dat het wel kan.
Vervolgens ga jij mij vertellen dat de studie die ik weloverwogen kies saai is, en vraagt me wat ik er van verwacht.
*zucht*. Het is jammer dat ik je nu geen titels kan geven want ik heb de boeken niet bij de hand (liggen allemaal in mijn studentenkamer). Een van de boeken is iig: Jeff Hawkins - On Intelligence.quote:Je vraagt je waarschijnlijk niet eens af waarom het een kutopleiding is. Je vindt psychologie interessant maar de stof die je aangeboden krijgt is echt niet wat jij op youtube leuk vindt om te kijken hoor.
Voor sommigen vrij droge en saaie stof. Ik vind het interessant.
Je trekt nogal veel ongefundeerde conclusies en komt op mij gefrustreerd over omdat iemand iets wil dat jij niet kon.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 13-07-2009 14:16:57 ]
Ik herhaal het nog eens: het niveau is voor de meeste mensen het probleem niet. Zo moeilijk is universiteit ook weer niet. Maar wel dodelijk saai, dodelijk theoretisch en dodelijk veel voor de meeste mensen.quote:
[..]
Ze redden het inderdaad zelden. Ik denk echter, en dat is niet arrogant bedoeld, dat dat gewoon te maken heeft met een te hoog niveau voor de gemiddelde HBO'er. Ik weet van mezelf dat dat geen probleem zal zijn.
Snap ik. Had ik ook. Maar achteraf ga je je best kut voelen want veel mensen keken in mijn geval toch zo van 'nou nou, universiteit, knap hoor!'. Het is ronduit kut om te falen, vond ik. Ik zei dan ook altijd maar dat het echt niet mijn richting was. Ja, de studie was niet mijn ding maar het werk zelf waarschijnlijk wel. Ik zal het nooit weten.quote:De discipline misschien wel, maar daar komen we alleen achter door het te proberen. Ik zal mezelf waarschijnlijk mijn leven lang blijven straffen dat ik het risico niet heb genomen, als ik het niet gewoon probeer. Mocht het mislukken dan ga ik wel weer terug naar mijn HBO-studie... Ik wil het gewoon geprobeerd hebben.
[..]
Ik hoop dat je het redt en als dat zo is: dikke respect.quote:We zullen zien
Resistance is futile
Ik weet ook van mezelf dat ik me altijd zal moeten zetten tot het volgen van alle collegesquote:
Tvp.
Bij mij zijn twee universitaire studies 'stukgelopen' op mijn ADD..
Nouja, 't is lastig vast te stellen welk deel door die 'handicap' komt, en wat gewoon mijn eigen schuld is, maar ik werd enorm onrustig van het stilzitten en luisteren in de collegezaal, had door die verveling heel veel tijd om na te denken, sloeg aan het twijfelen of ik dit wel wilde, werd nog onrustiger, etc, etc..
Op de middelbare school had ik dat probleem in zekere zin ook wel, zat ik in de les ook continu te tekenen/schrijven/kletsen om de tijd enigszins door te komen, maar daar had ik niet het idee dat er andere opties waren, 'ik moest wel'.
Naast onrust en motivatie-issues was de vrijheid van de universiteit ws wat me nog het meest de das omdeed, als ik geen motivatie/rust had om naar een college te gaan was er niemand die er iets van zei als ik wegbleef. Andere studenten gingen ook lang niet naar alle colleges (dat hoeft ook niet persé) maar ik kon de balans niet goed vinden. "Als het toch niet uitmaakt of ik er wel of niet zit, waarom zou ik dan nog gaan?"
Stom genoeg haalde ik nog wel prima cijfers toen ik nog amper naar colleges ging of een boek opensloeg, maar het 'bezig zijn met iets wat me totaal niet kan boeien/motiveren' zorgde voor zo'n onrust dat ik toch afhaakte. Vervolgens ging ik werken (dat leverde tenminste nog geld op), had dat na een jaar ook wel weer gezien, probeerde weer een studie, en het was wederom precies hetzelfde verhaal.
Sindsdien (inmiddels alsweer 8 jaar geleden) heb ik me voorgenomen alleen nog aan een studie te beginnen als ik er echt zeker van ben dat ik er voor wil gaan.. het resultaat is alleen dat ik nu nog steeds met een VWO-denkniveau ongeschoold werk moet doen, wat me ook totaal niet motiveert of uitdaagt..
Wat kan ik jou aanraden?
Ik hoop dat medicatie al wat verschil zal brengen, vooral qua rust in je hoofd (ook voor mezelf, ik heb momenteel nog geen behandeling/medicatie).. Daarnaast is het belangrijkste dat je gemotiveerd bent.. als je het echt wilt, en goed onthoud waarom je het wilt, sleep je jezelf er wel doorheen. Qua structuur, discipline van buitenaf, en wat meer interactiviteit in de lessen (ipv steeds uren zitten luisteren) denk ik dat HBO voor een ADD-er over het algemeen makkelijker/prettiger gaat. De grote mate aan vrijheid van een universiteit lijkt verleidelijk (we zijn nou niet echt gek op opgelegde structuur) maar ondertussen ook een behoorlijke valkuil omdat het wel echt op jou aankomt..
Als ik een of twee keer niet ga, word ik langzaam gedemotiveerd en kap ik er helemaal mee.
Ook zijn de mensen waar ik mee omga belangrijk. Hoe gedrevener die zijn, hoe gedrevener ik ben. Want ik wil wel bijblijven.
Verder dacht ik erover om de colleges op te nemen met een audiorecorder zodat ik die thuis altijd nog kon beluisteren. Ik weet niet in hoeverre dat echt handig is, dat moet ik natuurlijk nog zien allemaal. Maar misschien dat dat beter werkt dan enkel werken van uit het boek...
Dan is een universitaire opleiding niets voor jou. Tenzij je medicatie je opeens een beest in concentreren maakt. En omdat je misschien al weer afgeleid bent even opnieuw: de uni is véél lezen.quote:Wanneer ik echter een boek ga lezen ben ik na luttele minuten al afgeleid.
Klinkt toch best lastig zo die laatste zinquote:Op maandag 13 juli 2009 14:15 schreef Seven.of.Nine het volgende:
Ik herhaal het nog eens: het niveau is voor de meeste mensen het probleem niet. Zo moeilijk is universiteit ook weer niet. Maar wel dodelijk saai, dodelijk theoretisch en dodelijk veel voor de meeste mensen.
Hmm, Nutella.
Men zei mij ook dat HBO veel te moeilijk voor mij was, aangezien ik niet goed presteerde op het MBO.quote:
[..]
Dan is een universitaire opleiding niets voor jou. Tenzij je medicatie je opeens een beest in concentreren maakt. En omdat je misschien al weer afgeleid bent even opnieuw: de uni is véél lezen.
[..]
Klinkt toch best lastig zo die laatste zin
Nu haal ik daar met minder moeite betere punten
Ben benieuwd wel benieuwd naar nog wat ervaringen van ADD'ers eigenlijk
Ik heb ADD, enorm hard ook. Maar ik zit bij de beste van psychologie, heb m'n P in 1 jaar gehaald en zelden iets moeten herkansen. Komt omdat ik psychologie echt ontzettend interessant vind, het was m'n passie al vanaf m'n 12e ofzo. Ik lees nog steeds voor de lol de studieboeken, ga nog steeds voor de lol op zoek naar psychische scripties, praat nog steeds voor de lol met afgestudeerde psychologen die in mijn vriendenkring zitten. Het is qua studie mijn alles, vooral pathologie, en daarom is de studie voor mij gewoon leuk. Behalve dataverwerking 
"Een acteur is iemand die glazig voor zich uit kijkt wanneer het gesprek niet meer over hem gaat."
Kijkquote:
Ik heb ADD, enorm hard ook. Maar ik zit bij de beste van psychologie, heb m'n P in 1 jaar gehaald en zelden iets moeten herkansen. Komt omdat ik psychologie echt ontzettend interessant vind, het was m'n passie al vanaf m'n 12e ofzo. Ik lees nog steeds voor de lol de studieboeken, ga nog steeds voor de lol op zoek naar psychische scripties, praat nog steeds voor de lol met afgestudeerde psychologen die in mijn vriendenkring zitten. Het is qua studie mijn alles, vooral pathologie, en daarom is de studie voor mij gewoon leuk. Behalve dataverwerking
En hoe ervaar jij het studeren? Je kunt je wel concentreren op de stof? Je ondervindt geen problemen bij het lezen van langere stukken, juist omdat het je interesseert? (en dataverwerking, is wat ook wel bekend staat als 'statistiek' ?)
Edit: gebruik jij overigens medicatie?
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 13-07-2009 16:21:07 ]
Ja.
Ik heb op een blauwe maandag op de universiteit gezeten.
Het is makkelijk uit te houden zolang je in practica rondhangt. Het is zelfs heerlijk om op zo'n hoog niveau en tempo gedwongen te worden niet af te dwalen met je gedachten. Ik heb in een half jaar universiteit meer geleerd dan in 4 jaar HBO.
Colleges en praktica gingen me daarom ook vrij goed af. Ik nam alles goed op als ik het direct opschreef (dat is een goede tip!) en de oefeningen waren ook niet lastig te noemen. Alleen leren en vooral het plannen hiervan was een groot disaster. Ik heb me een paar dagen gedwongen. Op een gegeven moment stortte ik totaal in omdat ik mezelf tot op het bot dwong om te concentreren op de stof. Hier haakte ik af: ik had gewoon totaal het vermogen niet om goed te plannen. dat wil zeggen: ik plande wel, maar na 2 pagina's leren was ik alweer in 35 zijtakken aan het denken, waardoor mn schema's niet uitkwamen. Ik achtte mezelf niet geschikt voor de universiteit vanwege mn inzet en heb mn conclusies getrokken
Nu is bij jou het geval anders... ik deed Artificial Intelligence (interessante studie!), dat is toch meer abstract denken en af en toe psychologiedingen die niet extreem diepgaand zijn. Ook wel veel stampen, maar niet extreem veel stampen.
Dus, wat mij betreft.. geen ervaring met medicatie, maar zeker doen als je de potentie hebt. I.t.t. wat Seven.of.Nine hier zegt valt het met het gat best wel mee als je een beetje instelling hebt. In mijn jaar zaten allemaal mensen die met een MBO-opleiding en propedeuse HBO makkelijk meedraaiden. En dan is AI nog bijna de zwaarste opleiding van UvA ook.
Je zult je er alleen bewust van moeten zijn dat je er meer aan moet doen dan anderen, desnoods met een jaar of twee jaar extra en heel veel discipline.
Ik heb op een blauwe maandag op de universiteit gezeten.
Het is makkelijk uit te houden zolang je in practica rondhangt. Het is zelfs heerlijk om op zo'n hoog niveau en tempo gedwongen te worden niet af te dwalen met je gedachten. Ik heb in een half jaar universiteit meer geleerd dan in 4 jaar HBO.
Colleges en praktica gingen me daarom ook vrij goed af. Ik nam alles goed op als ik het direct opschreef (dat is een goede tip!) en de oefeningen waren ook niet lastig te noemen. Alleen leren en vooral het plannen hiervan was een groot disaster. Ik heb me een paar dagen gedwongen. Op een gegeven moment stortte ik totaal in omdat ik mezelf tot op het bot dwong om te concentreren op de stof. Hier haakte ik af: ik had gewoon totaal het vermogen niet om goed te plannen. dat wil zeggen: ik plande wel, maar na 2 pagina's leren was ik alweer in 35 zijtakken aan het denken, waardoor mn schema's niet uitkwamen. Ik achtte mezelf niet geschikt voor de universiteit vanwege mn inzet en heb mn conclusies getrokken
Nu is bij jou het geval anders... ik deed Artificial Intelligence (interessante studie!), dat is toch meer abstract denken en af en toe psychologiedingen die niet extreem diepgaand zijn. Ook wel veel stampen, maar niet extreem veel stampen.
Dus, wat mij betreft.. geen ervaring met medicatie, maar zeker doen als je de potentie hebt. I.t.t. wat Seven.of.Nine hier zegt valt het met het gat best wel mee als je een beetje instelling hebt. In mijn jaar zaten allemaal mensen die met een MBO-opleiding en propedeuse HBO makkelijk meedraaiden. En dan is AI nog bijna de zwaarste opleiding van UvA ook.
Je zult je er alleen bewust van moeten zijn dat je er meer aan moet doen dan anderen, desnoods met een jaar of twee jaar extra en heel veel discipline.
|
|
