Jouw eerste ervaring als kind zijnde

quote:

Op woensdag 8 juli 2009 23:33 schreef Dartanion het volgende:

[..]

Er zou een tijdelijk 'schild' omheen zitten zodat ik een onbezorgde jeugd zou hebben. Maar met de tijd zou het weg moeten gaan. Ik zou ook niet meer weten hoe ik met die vrouw in aanmerking moet komen.

zoiets had ik ook , toen was het 5 lange jaren weg en ervaarde niks , nada , noppes .
kwam vanzelf wel weer terug .

quote:

Op woensdag 8 juli 2009 20:30 schreef LaFemmeFatale het volgende:
- Ik had dan terwijl ik daar naar keek altijd het gevoel dat ik heel zachtjes heen en weer gewiegd werd, en dat er een soort van golf door mijn lichaam heen ging wat heel erg fijn aanvoelde, hierdoor viel ik dan in slaap.

Dat is je bloedsomloop, daar heb ik als kind ook veelvuldig gebruik van gemaakt

Als ik jullie vertel wat ik allemaal heb gezien verklaren jullie me voor gek.
Ik zit niet voor niets tijden aan de antipsychotica, maar ik ben er nu weer mee gekapt.
Dus ik zal binnenkort wel weer wat ervaringen opdoen

quote:

Op donderdag 9 juli 2009 11:17 schreef Summers het volgende:

[..]

dat leer je wel te scheiden als je groter bent wat fantasie is en wat niet

-weg troll-

[ Bericht 11% gewijzigd door Bastard op 15-01-2010 15:06:19 ]

Nog meer eerste ervaringen ?

quote:

Op donderdag 14 januari 2010 21:53 schreef LaFemmeFatale het volgende:

[..]

Late reactie maarja.. Omdat je dus dingen zag/ziet ben je aan de antipsychotica gegaan? En werkte dat? In mijn ervaring hebben dat soort medicijnen (nja dat soort, ik slikte veel ritalin en concerta enzo) mij alleen maar nog opener gemaakt en niet echt op de goede manier. Op een of andere manier opent die shit de poort van de 'drak side' nog meer bij mij, ben er ook mee gestopt en wat een opluchting.

Nou de aanleiding voor medicijngebruik was toch wel wat heftiger
alleereerst hebben ze me slaappillen en kalmeringspillen gegeven om te kijken of de "wanen"
dan zouden verdwijnen, maar zo makkelijk ging dat niet
Op gegeven moment werd het juist erger ja, ik hoorde heel soms iemand,
ik zag mensen in mn slaapkamer, in de badkamer, als ik 's avonds de hond uitliet en op
gegeven moment bijna overal.
Toen begon het verbanden te ontdekken tussen mijn waarnemingen en bijv. knipperende lichten
en voetstappen op zolder.
Ik had ook een soort bal in mn kamer, naast mn hoofdeinde, maar ik kon dat ding alleen maar zien via de spiegel.

Op gegeven moment begon ik die "geesten" van elkaar te onderscheiden,
er was een meisje dat alleen via reflecties te zien was (niet ikzelf )
Op de badkamer zag ik vaak een vrouw met heel veel bloed om dr heen,
en in de hoek van de kamer stond ook "iets", een man naar mijn vermoeden.

Toen ik op gegeven moment zelfs aanrakingen voelde (handen om mn pols enzo),
ben ik toch maar aan de antipsychotica begonnen, en toen hield het op.
Ik weet niet of dit is omdat de medicijnen werkten of omdat ik er gewoon he-le-maal klaar mee was

bah

Mijn eerste herinnering is dat ik misprijzend werd aangekeken door een hond. Een spaniel, om precies te zijn.

quote:

Op donderdag 9 juli 2009 11:17 schreef Summers het volgende:
dat leer je wel te scheiden als je groter bent wat fantasie is en wat niet , het ene valt weg als je groter bent en het andere niet .

Nou, dat denk ik niet... Ik was nogal een ziek en zwak kindje en ik had heel vaak (meerdere keren per jaar) erg hoge koorts en daardoor ook ontzettend veel en urenlange hallucinaties. Ik heb de gekste en engste dingen gezien. Gelukkig legden mijn ouders mij goed uit dat het allemaal niet echt was, maar dat het hallucinaties waren, anders zou ik doodsbang geweest zijn .

Hadden ze mij verteld dat het geesten zijn, dan zou ik dat geloofd hebben en dan zou ik heel bang geworden zijn, wat de hallucinaties versterkt zou hebben en dan zou ik waarschijnlijk ook buiten de koorts om enge dingen 'gezien' hebben. Bovendien zou ik daar dan als volwassene waarschijnlijk nog steeds niet los van zijn.

quote:

Op zaterdag 16 januari 2010 14:38 schreef JoepiePoepie het volgende:

[..]

Nou, dat denk ik niet... Ik was nogal een ziek en zwak kindje

je bent offtopic

[ Bericht 24% gewijzigd door Summers op 17-01-2010 22:12:48 ]

quote:

Op woensdag 8 juli 2009 20:51 schreef TheoddDutchGuy het volgende:
Ik weet alleen nog hoe er lampen naar mn kop werden gesmeten en ik veel lichamelijk pijn had dat werd veroorzaakt door de grote boze geest genaamd mijn vader.

nooit leuk als kind en ik neem aan dat je intussen al wraak hebt genomen of laten nemen voor al dat leed?

Ik heb niet echt specifiek vage dingen mee gemaakt in m'n jeugd, maar ik heb wel sterk de invloed ervaart van rationalisatie naarmate ik ouder werd. Als kind zijnde stond ik veel bewuster in het leven en had ik grote bewondering voor de natuur en de sterren, mede omdat ik nog zo onwetend was kwam alles veel intenser en mysterieuzer over.

Als je volwassen bent is eigenlijk niks meer speciaal of bijzonder, omdat alles meteen geanalyseerd wordt en je daardoor (denk ik) de schoonheid mist van bepaalde dingen.

quote:

Op zaterdag 16 januari 2010 16:46 schreef Summers het volgende:
je bent offtopic

Nee hoor, jij bent nu offtopic (en ik nu dus ook ).

-nee-

[ Bericht 36% gewijzigd door jogy op 17-01-2010 22:07:49 ]

aan alle mensen die niet serieus kunnen/willen zijn: ga gewoon je hele leven werken tot je 70e en daarna concluderen: wat heb ik met mn leven gedaan??

probeer eens verder te kijken dan je TV ( tv onderdrukt je gedachten juist )

Als kind heb ik heel vaak entiteiten gezien. Deze herinner ik mij tot de dag van vandaag qua kleuren en vorm.
Gelukkig kon mijn vader er door heen kon helpen en uiteindelijk op latere leeftijd is het eindelijk opgehouden.
Vroeger was ik overgevoelig en schijn ik nog wel meer dingen te hebben gezien en waar genomen (om ze vervolgens te tekenen) waarvan ik het niet eens meer weet. Soms komt mijn moeder nog eens met wat verhalen en sta ik weer met verbazing te luisteren.
Vandaag de dag heb ik gelukkig veel meer grip op mijn gevoeligheid en heb ook nooit meer dingen (ongewenst) gezien ever since.

Als kind wist ik dingen van mensen en dieren, was vooral goed in de vinger op een emotionele pijnplek te leggen, iets wat nog wel hier en daar wat verwondering opriep tot kleuterschool leeftijd, maar daarna al snel niet zo best meer werd opgepakt door mensen.
Ik heb het toen afgeleerd er wat van te zeggen en met dat verwaterde de presiesie ook.

Een gave, ik denk van niet, heb het ook nooit zo gezien, ik hoorde niets dat er niet was, ik zag niets dat er niet was, ik wist die dingen gewoon door naar iemand te kijken, te observeren.
Ik vermoed dat het in lichaamstaal zat, daar haal je meer uit dan je denkt als je (onbewust) weet hoe je dat moet bekijken.
Merk namelijk dat nu ik weer heel bewust bezig ben met lichaamstaal het ook bij mensen weer een beetje nuttiger word(dus behalve alleen weten dat iemand zich naar voelt ook wat meer de context kunnen raden).

quote:

Op zaterdag 16 januari 2010 16:46 schreef Summers het volgende:
je bent offtopic

Nee hoor, maar waarom quote je eerst mijn hele bericht en heb je het uren later gewijzigd in alleen dat beginstukje

Maar goed, omdat jij het blijkbaar weer eens niet begrijpt, zal ik het toelichten:

Toen jij een kindje was en je 'zag' dingen, hebben jouw ouders je waarschijnlijk wijsgemaakt dat je een gave hebt en daarom denk jij nu nog steeds dat die dingen die je 'zag' echt waren (en waarschijnlijk ga jij je eigen kinderen ook zo opvoeden).

Ik was alleen maar een ziek en zwak kindje, zonder gave .

Mijn eerste ervaring was toen ik een jaartje of 11 was en bij mijn opa ging logeren.
Ik sliep in de kamer waar normaal mijn oma sliep ( die waren net gescheiden ).

Ik werd wakker uurtje of 3 's nachts en wou naar de wc. Ik keek naar de uiteinde van de bed en zag daar als eerst een schim staan. Nadat ik over mijn ogen had gewreven zag ik een jongen staan van een jaartje of 11/12. Gekleed in ( adel / rijke familie ) middeleeuwse kleding. Na 2-3 seconde besefte ik wat er voor me stond en ben ik onder de dekens gekropen en heb me 4-5 uur niet bewogen. Heb dit pas recentelijk ( 1 jaar terug of zo ben 21 onderhand ) verteld aan familie etc. mede doordat de afgelopen jaar weer dingen meemaak zoals o.a zodra ik ergens in een kamer kom en de lichten aan doe het begint te knipperen of 's avonds als ik slaap, dingen hoor/ bekeken voel.

Heb aan familie leden gevraagd hoe of wat. Blijkt dat mijn familie erg spiritueel is en dat al die dingen die mij zijn overkomen niet slecht bedoeld zijn en waarschijnlijk iets/iemand is die over me waakt.

Mja ik weet zelf niet wat ik er van moet denken. Want sinds mijn eerste gebeurtenis heb ik nooit meer iets gezien van een entiteit oid.

quote:

Op maandag 18 januari 2010 12:05 schreef JoepiePoepie het volgende:

[..]

Nee hoor, maar waarom quote je eerst mijn hele bericht en heb je het uren later gewijzigd in alleen dat beginstukje

Maar goed, omdat jij het blijkbaar weer eens niet begrijpt, zal ik het toelichten:

Toen jij een kindje was en je 'zag' dingen, hebben jouw ouders je waarschijnlijk wijsgemaakt dat je een gave hebt en daarom denk jij nu nog steeds dat die dingen die je 'zag' echt waren (en waarschijnlijk ga jij je eigen kinderen ook zo opvoeden).

Ik was alleen maar een ziek en zwak kindje, zonder gave .

Meestal gebeurd het andersom, dat er gezegd wordt dat je een rijke fantasie hebt, heb je dan geluk dan lachen je ouders er wat om en laten ze je als ukkepuk zijnde, heb je pech dan krijg je er gezeur mee omdat je in je kinderwereldje rondhangt.

De enkeling die ik ken met een gave heeft dat niet als zo heel positief ervaren als kind zijnde en is er niet in ondersteunt.
Ik vind het zelf als ouder ook moeilijk, hele kleintjes merken echt dingen op die anders zijn als wat ik opmerk, meestal houdt dat vanzelf op, maar hoe ga je ermee om als het gebeurt?
Zeg je dat het een enge droom was, ook al is het kind wakker, dat het fantasie is, of zeg je je hebt een gave en stimuleerd het ipv het af te remmen?

Ik kan me nog herrineren dat die van mij een peutertje was en regelmatig wat zag, wolkenmensen noemde hij het en het kon iets zijn wat hij wel grappig vond, maar ook iets heel engs.
Dan sta je daar in een slaapkamertje bij een kind die tegen de muur op wil klimmen om ergens bij weg te komen en een kat die met je mee naar binnen is geschoten en tussen kind en "iets" gaat staan blazen naar dat "iets", met dikke staart en grote ogen.
Dan krab je jezelf wel even op het achterhoofd als ouder zijnde en het enige wat hielp was het zuiveren van zijn kamer op dat moment.

Levendige fantasie, zeer enge dagdroom, waar zelfs de kat op reageerde(door het overstuur zijn en de focus van het kind) of wat meer, ik laat het in het midden, ik weet het echt niet.
Ik weet dat dagdromen zeer levendig kunnen zijn, ben een echt droomhoofd en heb de nodige dagdromen al wel meegemaakt, ik weet dat dieren heftig kunnen reageren op emotie's, dat zeker katten heel raar kunnen reageren op emotie, geluiden en alles, dat hun ogen een richting op zien gaan weinig zegt omdat ze vaak luisteren ipv kijken.
Dat het zuiveren werkte kan ik ook niet zien als bewijs dat het wat anders was, tot op de dag van vandaag gebruik ik weleens een versje voor het slapen gaan die perfect werkt om de gemoederen te bedaren als er een keer een nachtmerrie ofzo is geweest, die kent geen andere kracht dan liefdevolle aandacht en een hulp om tot rust te komen, gewoon even goed te ademen en de realiteit weer de tijd te geven om terug te keren.
Het kan goed zijn dat het zuiveren hetzelfde inhield in deze, een bewuste liefdevolle aandacht die vooral tijd en ruimte schiep om weer tot rust te komen en de laatste spinnewebben weg te vegen in de geest.

Ik heb hem laatst nog een keer gevraagd of hij nog weleens wolkenmensen zag, maar het antwoord was nee, al heel lang niet meer, niet meer sinds hij van slaapkamer is verhuist.

quote:

Op woensdag 8 juli 2009 20:30 schreef LaFemmeFatale het volgende:
Heey heey mensjes, nou vertelde net aan iemand mijn eigen eerste 'paranormale' ervaringen als kind zijnde en toen begon ik me ook wel af te vragen over die van anderen..

Zal mijne vertellen.


- Het eerste was dus dat ik het altijd voelde als er iets bij mij in de kamer was terwijl ik alleen was, dat gevoel dat je heel erg bekeken word en ik wist dan ook precies waar die/datgene stond, hing of vloog.

- Als mijn ouders ruzie hadden (en dat gebeurde zeer regelmatig) dan kwam het wel eens voor dat ik in de hoeken van het plafond gezichten zag, het leken net kwade poppengezichten van die waiiang poppen of hoe die dingen ook heten met donkergroene en donker rode kleuren en die keken me dan heel erg evil lachend aan. Meestal lag ik dan in bed en als ik in bed lag dan verstijfde ik, als ik niet in bed lag dan ging ik snel de kamer uit.

Dat zijn 2 hele normale dingen voor kinderen. Heeft niets met paranormaliteit te maken.

quote:

Op maandag 18 januari 2010 13:10 schreef erodome het volgende:
Meestal gebeurd het andersom, dat er gezegd wordt dat je een rijke fantasie hebt, heb je dan geluk dan lachen je ouders er wat om en laten ze je als ukkepuk zijnde

Nou, ik ben juist blij dat mijn ouders mij goed hebben uitgelegd dat die hallucinaties slechts hallucinaties zijn, want er zaten echt enge dingen tussen die urenlang duurden. Ik had het niet tof gevonden als ze er een beetje om gelachen hadden .

quote:

Op maandag 18 januari 2010 13:10 schreef erodome het volgende:

[..]

Meestal gebeurd het andersom, dat er gezegd wordt dat je een rijke fantasie hebt, heb je dan geluk dan lachen je ouders er wat om en laten ze je als ukkepuk zijnde, heb je pech dan krijg je er gezeur mee omdat je in je kinderwereldje rondhangt.

en kinderen vertellen ook niet alles , ik heb mijn eerste ervaring pas verteld toen ik volwassen was .

quote:

Op maandag 18 januari 2010 13:39 schreef JoepiePoepie het volgende:
Nou, ik ben juist blij dat mijn ouders mij goed hebben uitgelegd dat die hallucinaties slechts hallucinaties zijn, want er zaten echt enge dingen tussen die urenlang duurden. Ik had het niet tof gevonden als ze er een beetje om gelachen hadden .

Als ik jouw verhaal niet verkeerd onthouden heb had jij het toch over flinke koorts?
Daar zit denk ik het verschil in.
Mijn ouders hadden het dan ook niet onder "gaven" of "paranormaal" afgedaan.

quote:

Op maandag 18 januari 2010 14:53 schreef Darkwolf het volgende:
Als ik jouw verhaal niet verkeerd onthouden heb had jij het toch over flinke koorts?
Daar zit denk ik het verschil in.
Mijn ouders hadden het dan ook niet onder "gaven" of "paranormaal" afgedaan.

Dat hoef je niet te onthouden hoor, dat kun je gewoon hier teruglezen .

Hallucinaties zijn niet onlosmakelijk verbonden aan koorts, je kunt natuurlijk ook hallucinaties hebben zonder koorts.

Hallucinaties
Hallucinaties deel 2 (met de bandstemmen van _Led_)

quote:

Op maandag 18 januari 2010 13:12 schreef Nembrionic het volgende:

[..]

Dat zijn 2 hele normale dingen voor kinderen. Heeft niets met paranormaliteit te maken.

inderdaad, ik denk dat bijna ieder kind weleens zoiets heeft gehad

quote:

Op maandag 18 januari 2010 15:17 schreef JoepiePoepie het volgende:
Hallucinaties zijn niet onlosmakelijk verbonden aan koorts, je kunt natuurlijk ook hallucinaties hebben zonder koorts.

Dat snap ik.
Mijn punt was meer dat het waarschijnlijker is dat het hallucinaties zijn als het koorts gebonden is of anderzijds.