Zwaar gesprek gehad met vriendin

quote:

Op zondag 5 juli 2009 23:06 schreef Leonidas82 het volgende:

Mijn vriendin wil dus iig dat ik al rond mijn 28e ga trouwen, kids en huisje, boompje, beestjeleven ga leiden. TS is daar dus nog niet aan toe. Eerst het ene dan de andere verandering. Niet alle grote veranderingen binnen zo'n korte periode en met deze druk. Mijn familie doet vrolijk mee door op verjaardagfeestjes haar aan te moedigen zo van ' aah hij trouwt wel hoor of van 'nou wanneer gaan jullie nu aan kinderen beginnen? ' Dit in combinatie met die Quaterlife crisis geeft de relatie wat spanningen en laat mij super kut voelen.

Hoe zouden jullie hiermee omgaan/heeft iemand een soortgelijke ervaring? Advies!

Daar zou ik héél slecht tegenkunnen

quote:

Op zondag 5 juli 2009 23:12 schreef Thomass het volgende:

[..]

Daar zou ik héél slecht tegenkunnen

idd

quote:

Op zondag 5 juli 2009 23:12 schreef Thomass het volgende:

[..]

Daar zou ik héél slecht tegenkunnen

Inderdaad.

Sowieso vraag ik me af wat voor tokkie je bent als je dat soort dingen zegt, maar al helemaal tegen mensen van 25 en 26.

De huwelijksredenen van je vriendin zijn allemaal drogredenen....

Maar probeer dat een vrouw maar eens duidelijk te maken

Je hebt het niet voor het zeggen. Of je wilt of niet trouwen zal je.

Trouwen OK, mits je er ook voor jezelf achter staat (dat je het bij de overheid registreerd: prima, maar het is iets tussen jou en partner), maar kies er wel voor om in VREDESNAAM gewoon op huwelijkse voorwaarden te trouwen, dat scheelt een hoop shit aan het end.

Persoonlijk zou ik nog minstens 5 jaar wachten, dat overleven die eierstokken van je vriendin ook nog wel.

quote:

Op zondag 5 juli 2009 23:16 schreef TeenWolf het volgende:

[..]

idd

Je sig! !

Wel snel aan kinderen beginnen aub zodat minister Rouvoet trots op je kan zijn. Kan je ook zo'n kekke zwangerschapscd van hem krijgen.

quarterlife crises

Ik voel met je mee TS.

Hoe oud denk je te worden als je nu aan je kwart-levenscrisis zit?

Ik wilde je eigenlijk aanraden dit topic (waarom vinden vrouwen dat trouwen zo belangrijk?) te lezen, maar toen zag ik dat je dat zelf geopend had

Maar goed, eigenlijk ben je gewoon sacherijnig omdat je na 25 jaar parasiteren nu zelf een bijdrage moet gaan leveren aan de maatschappij?

Hoe moeilijk kan je het jezelf maken, zeg gewoon NEE.

quote:

Op zondag 5 juli 2009 23:20 schreef Swetsenegger het volgende:
Maar goed, eigenlijk ben je gewoon sacherijnig omdat je na 25 jaar parasiteren nu zelf een bijdrage moet gaan leveren aan de maatschappij?

Kinderen en trouwen een bijdrage aan de maatschappij?

quote:

Op zondag 5 juli 2009 23:22 schreef cesareborgia het volgende:
Hoe moeilijk kan je het jezelf maken, zeg gewoon NEE.

En maak het zelfs nog duidelijker dat je voor de komende tien jaar niet perse zoiets als trouwen in je leven ziet. Zo kan je later altijd toch nog iets eerder trouwen mocht je het zelf ook welletjes vinden.

quote:

Op zondag 5 juli 2009 23:22 schreef cesareborgia het volgende:

[..]

Kinderen en trouwen een bijdrage aan de maatschappij?

Sowieso is werken een bijdrage aan de maatschappij, en kinderen zijn redelijk belangrijk. Mits jullie het niet erg vinden als je tot je 90ste moet werken natuurlijk.

quote:

Op zondag 5 juli 2009 23:12 schreef Thomass het volgende:

[..]

Daar zou ik héél slecht tegenkunnen

QFT!

Kan je niet een keer tegen die mensen zeggen dat het niet aan hun is om te bepalen wat of hoe je het doet?

Ik wil zelf later ook trouwen, zéker voordat er kinderen komen (als alles goed verloopt uiteraard). Al zijn de redenen een beetje "simpel". Van beide kanten eigenlijk.

Kan je met je vriendin bespreken over hoe je je voelt of kan ze het niet begrijpen..? Gunt ze je niet de tijd om te wennen aan de veranderingen..?

Dude 26 is nog zo jong! laat je er niet onder krijgen, die gevoelens zijn a 'completely, normal thing'

quote:

Op zondag 5 juli 2009 23:18 schreef Swetsenegger het volgende:
quarterlife crises

die ja ...

what the fuck, verberg je maar achter zoiets, je bent 26 man wat loop je te zeiken op het leven.

maak het uit met je vriendin en neuk nog een jaar of 5 in de rondte en kom er dan achter hoe goed het eigenlijk allemaal wel niet was

succes, vele zijn je voorgegaan met hun quarterlife crisis...

Als jij er nog niet aan toe bent dan moet zij dat accepteren . Als je eenmaal kinderen hebt dan kun je dag zeggen tegen je vrijheid. En vanaf dat moment ben jijzelf niet meer de belangrijkste persoon in je leven, maar is iemand anders dat.

Ik weet niet hoe zij denkt over kinderen. Maar die kinderen zijn er ook om 3 uur 's nachts. En 4 uur en 5 uur en 6 uur . Hebben jullie het daar al over gehad? Denkt zij dat ze over 2 jaar jullie kinderen al alles kan geven wat ze zou willen? Of moeten ze naar de creche, bso en nso ivm een tekort aan geld?

Doe eerst gewoon even van het leven genieten joh

Jongen, ik ben net door een soortgelijke fase heen, dus kan me enigzins er iets bij voorstellen.
Ik denk dat jij best kinderen wilt, en dat jouw vriendin ook best de ware is voor jou.
Trouwen, dat moeten jullie lekker zelf uitmaken.
Maarrrrr kinderen nemen is geen geintje, daar moet je helemaal achterstaan, je kan het niet terugdraaien en zal je altijd 100% moeten inzetten als voorbeeldige ouder.
Maar jullie zijn nog iets jonger dan ik ben. Ik ben 30 nu, en mijn ex is 29. Ben sinds 3 weken vrijgezel na 6 jaar samengewoond te hebben met haar.
Zij wilt erg graag kinderen, en ik niet, trouwen waren we het beiden over eens, dat is ouderwets en nergens voor nodig, daar wij geen religie aanhangen. (Want anders móet je trouwen huh)
Anyways, om even terug te komen op jouw probleem, jouw vriendin is al klaar met studie en werkt, jij moet nog even. Is het niet verstandig om gewoon even een paar jaar extra te wachten? Als jouw vriendin echt met jou kinderen wilt dan kan ze toch ook wel een jaar of 2 extra wachten? Dat trouwen zou ik me niet te druk om maken. kan altijd ongedaan gemaakt worden. Kinderen niet.
Misschien moeten jullie allebei een beetje meegeven.
Is het geen optie om te zeggen tegen je vriendin van ja! ik wíl met je trouwen, maar kinderen wil ik pas over 4 jaar.(da's al iets later dan 2 jaar, en kan je het huwelijk even uitproberen.)
Als zij echt van je houdt kan ze toch wel even wachten?
Ze is pas 25 man..... hoger opgeleidden nemen over het algemeen pas kinderen rond hun 30e, dus over 4 jaar is ze er echt nog niet laat bij.
sterkte man, dit is erg lastig, hier is het fout gegaan, of juist goed, maar wij hebben bepaalde keuzes moeten maken om allebei gelukkig te worden, en dat houdt in een toekomst zonder elkaar.
denk met je hart, maar vergeet niet met je hoofd te denken.
Greetz

Of je gaat trouwen moet je niet uitvechten met argumenten voor en tegen. Dat moet je alleen doen als je het alletwee graag wil.

Wat jij je moet afvragen is of je...

Optie 1: nu nog een paar jaar vrij wil zijn (misschien al wel samenwonen, maar nog wel vrijheid van gaan en staan waar je wil, reizen, van baan veranderen, verhuizen, etc.) en daarna echt wel wil trouwen en kinderen krijgen, dus eigenlijk dat je vriendin dr 'wilde periode' wat sneller is afgelopen dan de jouwe maar jullie in grote lijnen het zelfde willen

Optie 2: het nu zeker niet wil de komende jaren, maar ook helemaal niet zeker bent of je het de komende 10 jaar wel gaat willen

In het eerste geval vind ik dat het redelijk is van je vriendin te vragen nog een paar jaar geduld te hebben met haar eierstokken. Maar als het om optie 2 gaat vind ik dat je eerlijk moet zijn tegen haar en moet zeggen dat je niet weet of het ooit gaat gebeuren. Dan kan zij haar eigen afweging maken of ze bij je wil blijven met de kans dat je geen kinderen zult willen, of dat ze weggaat en iemand zoekt die dat wel wil. Anders laat je namelijk haar kans om kinderen te krijgen volledig van jou afhangen en dat maakt je relatie niet gezelliger. Dan blijft ze er iedere 3 maanden over beginnen en ruzie maken enzovoort, omdat jij altijd blijft zeggen 'jawel, maar niet nu' en dat is niet eerlijk voor haar.

Ik hoorde eens een kerel van 25 met 2 kinderen. Je schrikt natuurlijk ff want je denkt 'gast, wat doe je. Je leven is over'.

Maar hij zei: Als je weet dat je ooit kinderen wilt, kun je het net zo goed, of eerlijk gezegd beter direct doen. Feit is dat die kinderen je leven totaal op hun kop zetten. In feite begin je een nieuw leven. Zijn stelling was dus: Als je zeker weet dat je voor dat nieuwe leven gaat, moet je dan nog heel veel tijd en energie steken in je huidige leven?

Alle verhalen van 'ik wil nog eerst dit en dat doen en beleven en meemaken . . . '. Prima, als je geen kinderen wilt.

Aan de andere kant is druk geen goede basis voor een relatie. Zéker niet met kinderen.

En aan weer een andere kant: Als de natuur moest wachten totdat mannen er 'klaar' voor waren, zat Eva nu anno 2009 nóg met een chagerijnig gezicht onder een boom terwijl Adam met zijn vrienden naar het voetbal is.
Als je één of ander idee hebt van 'ik wil éérst met een rugzak door Zuid Amerika'; koop dan die rugzak en dat ticket en doe het dan. Wees eerlijk over de redenen om het uit te stellen.

Wat ik wil zeggen is: Laat je niet pushen tot ingrijpende dingen (trouwen en kinderen) waar je niet volledig achterstaat.
En neem bij jezelf de tijd om te onderzoeken of je wel echt staat achter de redenen om het (nog) niet te doen.

quote:

Op zondag 5 juli 2009 23:47 schreef mgerben het volgende:
Ik hoorde eens een kerel van 25 met 2 kinderen. Je schrikt natuurlijk ff want je denkt 'gast, wat doe je. Je leven is over'.

Maar hij zei: Als je weet dat je ooit kinderen wilt, kun je het net zo goed, of eerlijk gezegd beter direct doen. Feit is dat die kinderen je leven totaal op hun kop zetten. In feite begin je een nieuw leven. Zijn stelling was dus: Als je zeker weet dat je voor dat nieuwe leven gaat, moet je dan nog heel veel tijd en energie steken in je huidige leven?

Ik ben 20 en weet zeker dat ik kinderen wil. Betekent dat dat ik ze maar beter nu meteen kan nemen? Niet eerst een studie afmaken, geld sparen, huis kopen en genieten van de vrijheid die ik nu nog heb?

Beetje raar argument hoor. Je leeft toch nu en niet in de toekomst.

Waar conservatief en berekenend denken de ruimdenkende liberaal ontmoet.

Serieus jullie denken zo verschillend , waar is de match?
Gokje: Slaapkamer en niet verder? Eerlijk?

Snap het ergens ook weer niet dat "tegenvechten van de maatschappelijke standaard".
Als jij niet eraan toe bent, blijkens het hele stuk wat je hier neerzet. Dan toch even niet? Wacht je nog een tijdje, je merkt vanzelf wel of het wel gaat komen of niet. Waarom iets doen tegen je zin in? Omdat je omgeving en vriendin dat van je verwachten? Zijn dat redenen die goed genoeg zijn om te doen waar je blijkbaar zelf geen zin in hebt?
Of is dat "ik-wil-geen-huisje-boompje-beestje" een soort van laatste waar je je onafhankelijkheid mee wilt uitdrukken? Alvorens je het keurslijf ingaat. (Dit laatste is een typische "mannending" volgens mij, daar hebben vele van jou soortgenoten mee te kampen, maar uiteindelijk gaan ze toch echt wel ook fijn saampjes settelen, waarvan ze akte geven ten overstaan van de hele gemeenschap).

quote:

Op zondag 5 juli 2009 23:58 schreef Min-e het volgende:
Snap het ergens ook weer niet dat "tegenvechten van de maatschappelijke standaard".
Als jij niet eraan toe bent, blijkens het hele stuk wat je hier neerzet. Dan toch even niet? Wacht je nog een tijdje, je merkt vanzelf wel of het wel gaat komen of niet. Waarom iets doen tegen je zin in? Omdat je omgeving en vriendin dat van je verwachten? Zijn dat redenen die goed genoeg zijn om te doen waar je blijkbaar zelf geen zin in hebt?
Of is dat "ik-wil-geen-huisje-boompje-beestje" een soort van laatste waar je je onafhankelijkheid mee wilt uitdrukken? Alvorens je het keurslijf ingaat. (Dit laatste is een typische "mannending" volgens mij, daar hebben vele van jou soortgenoten mee te kampen, maar uiteindelijk gaan ze toch echt wel ook fijn saampjes settelen, waarvan ze akte geven ten overstaan van de hele gemeenschap).

EEN woord: Bindingsangst

Er zijn zat vrouwen die dat ook hebben.

quote:

Op maandag 6 juli 2009 00:01 schreef Pacmaniac het volgende:

[..]

EEN woord: Bindingsangst

Precies! Wilde dat woord vermijden, want ik kan me daar eigenlijk iets te goed in inleven als vrouw zijnde.

Als je er niet aan toe bent, niet doen.

En als je vriendin probeert druk uit te oefenen of evt te chanteren weet je nog beter waarom ook alweer niet....
Vooral met kinderen moet je er zelf helemaal achter staan imo, en je niet 'over laten halen'.

ik heb absoluut geen ervaring hier mee.
maar dat maakt ook niet uit.

je gevoel zegt dat je het niet moet doen.
dan moet je geen lijst opsommen met voordelen/nadelen van een huwelijk (of wat er ook precies stond)
je moet op je gevoel afgaan. En als je gevoel zegt dat je er totaal nog niet aan toe bent, moet je het gewoon niet doen.
Niemand waaraan jij verantwoordling schuldig bent.

quote:

Op maandag 6 juli 2009 00:07 schreef Min-e het volgende:

[..]

Precies! Wilde dat woord vermijden, want ik kan me daar eigenlijk iets te goed in inleven als vrouw zijnde.

Ach is wel herkenbaar . Van onze vriendengroep is inmiddels ook de overgrote meerderheid hooked. Genoeg gefeest , gedronken , gereisd , gelachen en weet je? Dat doen we nog steeds gewoon

quote:

Op maandag 6 juli 2009 00:24 schreef DumDaDum het volgende:
Als je er niet aan toe bent, niet doen.

En als je vriendin probeert druk uit te oefenen of evt te chanteren weet je nog beter waarom ook alweer niet....
Vooral met kinderen moet je er zelf helemaal achter staan imo, en je niet 'over laten halen'.

En ook hier kan ik me in vinden. Als jij vindt dat je (nog) geen kinderen wil of überhaupt niet wil trouwen vanwege je eigen principes dan moet je hier 100 % achter blijven staan en je niet laten meesleuren naar een situatie waar je doodongelukkig van wordt .
Wel rechtlijnig denken dan, dus niet morgen zeggen tegen je vriendin "ach wie weet later...." en zo valse hoop creëren maar gewoon duidelijk aangeven hoe standpunten aangaande bepaalde zaken zijn en dat je dit meent.

quote:

Op maandag 6 juli 2009 00:28 schreef molleymijsje het volgende:
ik heb absoluut geen ervaring hier mee.
maar dat maakt ook niet uit.

je gevoel zegt dat je het niet moet doen.
dan moet je geen lijst opsommen met voordelen/nadelen van een huwelijk (of wat er ook precies stond)
je moet op je gevoel afgaan. En als je gevoel zegt dat je er totaal nog niet aan toe bent, moet je het gewoon niet doen.
Niemand waaraan jij verantwoordling schuldig bent.

Ja, maar hoe goed kan je je gevoel vertrouwen?

Ten eerste zijn die bezwaren over vrijheid niet allemaal even geldig. Het wordt aanpassen maar het is niet gezegd dat je daar ongelukkig van wordt.

Ten tweede kan je wel toegeven aan je gevoel en nog even studentikoos willen leven maar de kans bestaat dat mevrouw de vriendin zegt "tabee". Als je er dan over een jaar achter komt dat je er helemaal voor gaat is het te laat.

Dus dat is best lastig.

En een compromis, wel trouwen en kindertjes een poos later?

quote:

Op maandag 6 juli 2009 00:41 schreef eleusis het volgende:

[..]

Ja, maar hoe goed kan je je gevoel vertrouwen?

Ten eerste zijn die bezwaren over vrijheid niet allemaal even geldig. Het wordt aanpassen maar het is niet gezegd dat je daar ongelukkig van wordt.

Ten tweede kan je wel toegeven aan je gevoel en nog even studentikoos willen leven maar de kans bestaat dat mevrouw de vriendin zegt "tabee". Als je er dan over een jaar achter komt dat je er helemaal voor gaat is het te laat.

Dus dat is best lastig.

ik denk eerder dat je je gevoel kan vertrouwen dan je verstand.
je kan bijvoorbeeld wel denken ' ik heb er zin in ' en jezelf helemaal overtuigen dat je er zin in hebt.
maar als er ergens in je hoofd/lichaam een gevoel zit dat je er totaal geen zin in hebt, loopt het toch mis.

Andersom als je ergens hartstikke zin in hebt (gevoel) is dat veel sterker dan je verstand....

Je wilt daar toch niet in t gemeentehuis staan met eigenlijk in je achterhoofd dat je het niet wilt.
Als je trouwt moet je er volledig voor gaan, anders slaat het toch nergens op.

Zeg eens tegen je vriendin wat jij wel wilt, dus nog geen samenwonen/trouwen/kinderen. als zij het allemaal gepland heeft, dat is best, maar jij hoeft daar geen onderdeel van te worden. btw kinderen kosten tot hun 18de 100.000 euro, dus ik hoop dat je vriendin flink heeft gespaard

quote:

Op maandag 6 juli 2009 05:15 schreef THEFXR het volgende:
Zeg eens tegen je vriendin wat jij wel wilt, dus nog geen samenwonen/trouwen/kinderen. als zij het allemaal gepland heeft, dat is best, maar jij hoeft daar geen onderdeel van te worden. btw kinderen kosten tot hun 18de 100.000 euro, dus ik hoop dat je vriendin flink heeft gespaard

Ja of 5500 (kinderbijslag niet meegerekend) euro per jaar........ is maar net hoe je het bekijkt dus.....

Jullie wonen nog niet eens samen? Ga dat eerst eens doen, daarna kun je rustig over de rest nadenken.
Je studeert af, neem aan dat je eerst een tijd wil gaan werken en je draai wilt proberen te vinden. Meteen al trouwen en kinderen is een stap verder. Lijkt me verstandiger daar aan te beginnen als je ook echt een vaste baan hebt.
Gewoon rustig aan, je bent pas 26. Dat moet je vriendin toch wel begrijpen?

En je hoeft echt niet met elkaar getrouwd te zijn als je aan kinderen begint. Als je maar het een en ander vast laat leggen, is wel zo verstandig.

Wat verandert trouwen aan je relatie? Je hebt een leuke dag, en verder is er weinig anders, behalve dat er op papier dingen makkelijker zijn geregeld als je een huis wilt kopen en aan kinderen wilt beginnen. Ik vind het juist een flutargument van jou om de hele overheid en maatschappij erbij te betrekken, trouwen doe je voor jezelf: het is meer een smoesje omdat je ernog niet aan toe bent of omdat je bang bent dat na een huwelijk álles ineens verandert (wat écht niet het geval is).

Als je er niet achter staat, zowel het trouwen als het proberen om kinderen te krijgen, moet je het natuurlijk niet doen. Beiden zijn dingen die je enkel doet als het goed voelt voor beide partijen (en ik hoop dat je vriendin dat ook kan respecteren). Tuurlijk is het slim om voor je dertigste kinderen te krijgen (als vrouw zijnde), in die vaderrol groei je gedurende negen maanden echt wel, mar ik kan me wel voorstellen dat het slim is nog een jaartje te wachten tot je een leuke baan hebt gevonden. Dat kan er nog wel bij...

Neem gewoon je tijd om dingen uit te vinden, als jij over ene jaar helemaal je plek hebt gevonden bij een leuk bedrijf met uitzicht op een mooi contract verandert er misschien bij jou ook wel wat. Zorg dat je die tijd krijgt van je vriendin.....

Ach laat het maar gewoon over je heen komen man. Als je er teveel over na gaat denken is het allemaal knap somber. Je wordt ouder, get over it.

Zelf ga ik 7 augustus trouwens en in januari krijgen we ons 2e kindje. Alleen maar reden voor feestjes
Verder verandert er helemaal niets.

Ik vind je wel een beetje een dramaqueen met je quarterlife crisis
Feit is dat je bijna afgestudeerd bent, en nu dus sowieso een stukje burgerlijkheid aan moet gaan: werken, geld verdienen, in een stukje keurslijf moet. En als student heb je daar al jaren op afgegeven en gedacht dat het voor jou allemaal anders zou zijn, want jij bent geen burgerlijk mannetje.

Dat is natuurlijk al een grote verandering. Daarnaast wil je vriendin ineens ook allerlei dingen van je, die nog erger naar die burgerlijkheid rieken dan het werken. En ze wil het nog op korte termijn ook

Ik vind jullie beider argumenten voor en tegen trouwen eigenlijk onzinnig (maar that's me). Als je aan kinderen begint, is het wel handig eea vast te leggen en de gemakkelijkste en goedkoopste manier om dat te doen is te trouwen of te registreren.

Overigens hoeven kinderen en/of trouwen helemaal niet te betekenen dat je ultiem burgerlijk wordt. Dat ligt helemaal aan jezelf en hoe je je leven inricht. Daar ben je dus zelf bij. Dat je beide op dit moment nog niet wil, vind ik helemaal niet gek of onverstandig, maar je zult wel nu duidelijk een eerlijk moeten zijn naar je vriendin toe; ooit of nooit. Als het nooit is, is het eerlijker om er een putn achter te zetten, zodat je vriendin ook verder kan. Als het ooit is, kun je het er samen over hebben wanneer dat ooit dan is. Zij kan je natuurlijk geen termijn opleggen, het moment bepalen jullie samen.

quote:

Op maandag 6 juli 2009 09:35 schreef miss_sly het volgende:
Ik vind je wel een beetje een dramaqueen met je quarterlife crisis

Zo.

quote:

Op maandag 6 juli 2009 10:04 schreef Copycat het volgende:

[..]

Zo.

Ik probeerde vriendelijk te blijven

Maar wat vindt je vriendin ervan als je zegt dat over twee jaar aan de kinderen te snel is? Heb je dan ruzie ofzo? Want dan lijkt het erop dat zij vooral haar zin doordrijft.

quote:

Op zondag 5 juli 2009 23:56 schreef La_Vita het volgende:

[..]

Ik ben 20 en weet zeker dat ik kinderen wil. Betekent dat dat ik ze maar beter nu meteen kan nemen? Niet eerst een studie afmaken, geld sparen, huis kopen en genieten van de vrijheid die ik nu nog heb?

Beetje raar argument hoor. Je leeft toch nu en niet in de toekomst.

Wat denk je zelf?
Ik schreef toch: Als er nog iets in de weg staat, doe dat dan. Dus maak die studie af en koop dat huis.
Maar het is een goede lakmoesproef voor jezelf. Als je iets aandraagt dat volgens jou in de weg staat voor kinderen, maar je stelt dat juist telkens uit, dan zou dat je iets moeten zeggen.
Ook als je iets met een open einde noemt alszijnde 'dat moet ik eerst nog doen' is dat iets waar je over na moet denken.
Bijvoorbeeld 'genieten van de vrijheid'. Hoe stel je je dat voor? Ga je daar dan ook voor? Of ga je toch ook werken, en komt dat 'genieten van de vrijheid' na het werken?
Een concreet plan kun je uitvoeren: Zuid Amerika met een rugzak. Hulpproject in Afrika.
'Genieten van de vrijheid' kun je niet uitvoeren.

quote:

Op maandag 6 juli 2009 10:34 schreef mgerben het volgende:

[..]

Wat denk je zelf?
Ik schreef toch: Als er nog iets in de weg staat, doe dat dan. Dus maak die studie af en koop dat huis.
Maar het is een goede lakmoesproef voor jezelf. Als je iets aandraagt dat volgens jou in de weg staat voor kinderen, maar je stelt dat juist telkens uit, dan zou dat je iets moeten zeggen.
Ook als je iets met een open einde noemt alszijnde 'dat moet ik eerst nog doen' is dat iets waar je over na moet denken.
Bijvoorbeeld 'genieten van de vrijheid'. Hoe stel je je dat voor? Ga je daar dan ook voor? Of ga je toch ook werken, en komt dat 'genieten van de vrijheid' na het werken?
Een concreet plan kun je uitvoeren: Zuid Amerika met een rugzak. Hulpproject in Afrika.
'Genieten van de vrijheid' kun je niet uitvoeren.

Genieten van je vrijheid kun je zeker wel uitvoeren. Genieten van de nachten dat je kunt door/uitslapen zonder jankende koters. Genieten van weinig verantwoordelijkheid, geen gigantische hypotheek die elke maand betaald dient te worden. Genieten van niet veel te hoeven werken om de kinderen maar kunnen te bekostigen. En vooral ook genieten van de sleur die er nog niet is.

Als je dat niet inziet ben je imo een pannenkoek.

quote:

Op zondag 5 juli 2009 23:06 schreef Leonidas82 het volgende:
ik ervaar al een tijdje een opkomende Quaterlife crisis.

Nigga' what?!

quote:

Ik ervaar namelijk echt dat zowel mijn eigen leven als mijn relatie in een sluimerende impasse verkeert en voel me daar echt KUT onder.

Dump de schat, en zoek een jongere scharrel. Dat is wat mensen doen als ze hun relatie kut vinden.
Ben je ook gelijk van al dat andere gezeik af en kun je je er over een paar jaar weer druk om gaan maken, maar dan zijn jouw ballen inmiddels ook ingedaald.

Ik vind het een beetje zonde ze is nog zo jong. Ik ben straks 30 als ik in het huwelijkbootje stap en hij is dan 38. Ik vind het wel goed zo. Kinderen beginnen we niet aan dat is al besproken.

Het is een grote stap die je neemt. Je trouwt niet om dan weer te scheiden en kinderen kun je niet even "uit" zetten.

Ik zou er met haar goed over praten en vertellen dat je er (nog) niet aan toe bent. Als ze van je je houdt dan begrijpt ze je wel en wacht ze.

Ehm. Ben ik de enige die vind dat kinderen een grotere stap tot 'aan elkaar vastzitten' is dan trouwen? Trouwen kun je ongedaan maken. Het is pijnlijk ja, maar als je wilt hoef je elkaar nooit meer te zien. Kinderen kun je NIET ongedaan maken -als ze er eenmaal zijn- en zit je in de meeste gevallen je hele leven aan vast, samen met degene met wie je ze gemaakt hebt.

quarter life crisis daar gestopt met lezen.

Zeg gewoon tegen je vriendin dat je voor je 30ste zeker nog geen kinderen wil, klaar.

Je studeert nog en nu al een quarterlife crisis. jij gaat het zwaar krijgen

Weet je vriendin dit allemaal van jou? en dan bedoel ik niet dat je dit hele topic gelijk onder haar neus moet leggen maar als ik dit zo lees en bedenk dat jullie bv over 2 jaar gaat trouwen, dan denk ik echt dat dat geheid mis gaat. Ik herken mezelf heel erg in jou verhaal, sta ook totaal niet achter het sluiten van een huwelijk terwijl mensen om me heen dit wel allemaal al gepland hebben. Ik heb echter het geluk dat mijn partner dit idee met mij deelt en ik ben dan ook van mening dat als je op dit soort punten van mening verschilt (kinderen, trouwen, etc) het op den duur stuk gaat lopen op dit soort dingen...

Ik snap dat gezeur over de "quarterlife-crisis" niet. Die angst onder studenten voor het burgerlijk bestaan snap ik ook niet. Er leeft onder mensen als de TS dat mensen die werken allemaal een grauw en routinematig bestaan hebben. Over het algemeen ben je daar helemaal zelf bij. Ik ben intussen alweer 3 jaar afgestudeerd en kan niet zeggen dat mijn leven voorbij is. Ik durf zelfs te beweren dat ik nu een toffer leven heb dan als student. Ik hoef niet meer ieder dubbeltje om te draaien en ook de last van het halen van een diploma. Verder is mijn vrije tijd ook echt vrije tijd geworden zonder dat de schaduw van aankomende tentamens en projecten over me heen hangt.

Natuurlijk veranderen er dingen. Maar dat heb je bij iedere fase-overgang. Of had jij ook een crisis toen je naar de middelbare school ging en geen tikkertje meer kon spelen? Het werkende bestaan bied weer nieuwe mogelijkheden om een interessant leven te hebben. Als je geen saai leven wilt moet je kansen grijpen op dat te voorkomen.

En als er kindertjes komen wordt je bewegingsvrijheid uiteraard een stuk kleiner. Maar ook dat bied weer nieuwe mogelijkheden om meer kleur te geven aan je leven. Je moet in zo'n geval niet willen blijven hangen in vroegere tijden en uitgaan van wat er allemaal wel kan.

Maar als je vooralsnog geen kinderen wilt kan ik dat goed begrijpen. Al moet je dan wel duidelijk zijn wanneer je dat wel zou willen.

Groot gelijk, haar wens is niet opeisbaar.

Ik zou niet zo maar trouwen, alleen om op die leeftijd al zo gaan beginnen.

Iedereen heeft weleens momenten dat ie denkt "Waarheen? Waarvoor?Waar pas ik in het kosmische plaatje?Welke grote bijdrage heb ik geleverd/zal ik leveren?" Je zogenaamde quarterlife-crisis.

Zwaar gesprek? Ze heeft het over waar ze heen wil met haar leven, haar toekomstvisie.
Heb jij er wel 1? Of ben je alleen maar bang om "oud" te worden. Wat zijn jou plannen en ambities?

Wil je op termijn trouwen en kinderen, dan kan je altijd vragen of ze water bij de wijn wil doen en nog een vijftal jaar wil wachten. Wil je echter een leven met weinig verantwoordelijkheden en lekker genieten, dan raad ik je aan deze vrouw nu los te laten, zodat jullie allebei kunnen gaan doen wat jullie het liefst willen, maar dan met iemand anders.

Je leven bestaat nu eenmaal uit verschillende fasen. Hoe die fasen eruit zien verschilt per persoon. Maar jij gaat er nu 1 afsluiten. Een mooi moment om je te beraden over hoe jij wil dat je volgende fase eruit ziet en met wie je die wil/kan delen.

quote:

Op maandag 6 juli 2009 16:30 schreef Aardwetenschapper het volgende:
Iedereen heeft weleens momenten dat ie denkt "Waarheen? Waarvoor?Waar pas ik in het kosmische plaatje?Welke grote bijdrage heb ik geleverd/zal ik leveren?"

Echt niet. Interesseert me geen bal wat mijn kosmische bijdrage is, zolang ik tevreden / gelukkig ben en anderen geen kwaad doe vind ik het helemaal prima

Deze ervaring heb ik niet, maar ik zou adviseren 't gewoon ff op de lange baan te schuiven, en tegen je vriendin te zeggen dat pushen zinloos is => enige wat ze daarmee bereikt (gesteld dat jij je zou laten omlullen) is dat er kinderen komen, daarna wrsch een toename van je huidige problemen plus een scheiding, en tel uit je winst

Lijkt me dat je vriendin 't ook liever in 1 keer goed doet, ipv eerst eens op haar muil te gaan met een mislukt huwelijk

Daarbij lijkt ze me te jong om nu al zo serieus aan trouwen/kinderen te beginnen, meestal doen mensen (na hun studie, eerste baan etc) dat rond hun dertigste en misschien denk je er tegen die tijd anders over. Kan wel zijn dat je vriendin haast heeft, maar dan heeft ze dus ff de pech dat ze de verkeerde vriend heeft gekozen. Ook aan jullie omgeving moet je ff 1 keer duidelijk uitleggen dat 1) er geen huwelijk komt binnen nu en 5 jaar, 2) die kinderen er pas komen als jij er ook klaar voor bent, maw niet nu en ook niet volgend jaar, en 3) dat ze zich lekker met hun eigen zaken bemoeien. 't Klinkt alsof je in de verkeerde omgeving verzeild bent geraakt, mensen met dit soort denkbeelden zullen altijd proberen hun kinderloze/ongetrouwde vrienden in te wrijven dat 'zij straks ook aan de beurt zijn', en dan met zo'n vette -smile erbij, alsof ze nu al hopen dat jij 't net zo zwaar/kut krijgt als zij.

Don't buy it, ze roepen 't niet voor niks

En leg dat ook ff aan je vriendin uit. Vrouwen onderling zitten elkaar ook op te naaien over dit soort dingen, ze willen 'erbij horen', niet afwijken van de norm, dus dat hele verhaal van die rammelende eierstokken zou zomaar een aangepraat/psychosomatisch symptoom kunnen zijn.

Sterkte

slecht nieuws, het is eigenlijk een midlife crisis.

quote:

Op maandag 6 juli 2009 08:55 schreef Scorpie het volgende:
maar vroeger of later moet je toch accepteren dat het maatschappelijk 'ingeburgerd' is het zo te doen, dus ik denk dat het eerder een uitstel van executie zal zijn.

Nee hoor, je kan ook trouwen en niet kinderen krijgen of niet trouwen en kinderen krijgen. Of niet kinderen krijgen en niet trouwen. Hij heeft keuze zat en uitstel van executie is gewoon lulkoek.

Bedenk jezelf eerst eens wat je wel gaat doen de komende 5 jaar als je niet richting trouwen en kinderen gaat. Ik proef meer een aversie tegen het burgerlijke dan een besef van hoe de komende 5 jaar na het afstuderen gaan worden/doen.

Kun je niet met je vriendin bespreken om het er gewoon totaal niet over te hebben de komende 2 jaar of totdat je die baan hebt? Daarna is je crisis hopelijk over en heb je meer overzicht wat betreft je echt wilt. Misschien heb je dan niet continu het idee dat je leven al vast zit in dit stramien en je dit of dat allemaal moet na zus of zo. Maak duidelijk dat ook jij beslist en dat het ook nee kan worden, of later. Gewoon omdat jij dat vindt Je doet het toch met zijn tweeën?

Wees daarnaast eerlijk dat je trouwen niks vindt. Ik zie er zelf ook geen meerwaarde in, leef al 13 jaar in zonde, waarvan 8 met kinderen. Wat mij betreft staan die twee dingen los van elkaar. Dus dat argument dat je vriendin eerst wil trouwen en dan pas kinderen omdat dat zo hoort vind ik niet geldig.

quote:

Op maandag 6 juli 2009 09:35 schreef miss_sly het volgende:
Ik vind je wel een beetje een dramaqueen met je quarterlife crisis
Feit is dat je bijna afgestudeerd bent, en nu dus sowieso een stukje burgerlijkheid aan moet gaan: werken, geld verdienen, in een stukje keurslijf moet. En als student heb je daar al jaren op afgegeven en gedacht dat het voor jou allemaal anders zou zijn, want jij bent geen burgerlijk mannetje.

Vooral dat, dus
Ik weet hoe je je voelt, zelf was ik "vroeger" precies zo. Feesten, lol hebben en wat er later komt zien we dan wel. Nog zoveel plannen...

Ik ben net door dit hele traject hen. Laat ik het eens voor je van de andere kant belichten:

Mijn huwelijk is er voornamelijk (want trouwen op zich vond en vind ik zelf ook bullshit, het voegt niks toe aan je relatie of aan je gevoel voor elkaar) omdat mijn vriendin veel sneller zwanger werd dan we verwachtten. En aangezien je als ongeregistreerde partner geen FUCK over je kind te vertellen hebt - en trouwplannen toch al ergens vaag in de toekomst hingen - hebben wij besloten dat dan maar flink te versnellen.

Onze trouwdag was met vrienden en familie in casual kleding in een gehuurde ruimte met eten en drinken en gehuurde spellen (boogschieten, reuzenbibberspiraal etc) en supergezellig. En betaalbaar!

Omdat wij in een - laat ik het eens netjes zeggen - achterbuurt woonden (goedkoop en dichtbij stad en snelweg!) en ik geen kind wilde opvoeden in een straat waar de dealers onder mijn balkon stonden vrij snel een huis gekocht in een heerlijk rustige, kinderrijke wijk.

Natuurlijk moet je veel dingen laten wanneer je dit soort verplichtingen aangaat; niet meer zomaar op vrijdagmiddag besluiten dat je het weekeind naar parijs vliegt, niet meer 12 uur op een dancefeest staan, niet meer zuipen tot je amper kunt kruipen (en dan de hele zondag in je nest liggen te meuren), niet meer spontaan bij vrienden langs gaan en de hele avond blijven hangen..

máár (en pak maar even een braakzakje):

Hoe walgelijk ook en hoe vaak ik vroeger ook heb gedacht "yeah right dat zou ik ook zeggen als ik geen leven meer had"... Je krijgt er zóveel voor terug

Niemand kan je vantevoren vertellen hoe het voelt om je eigen kind voor het eerst te zien; hoe het voelt als ze voor het eerst naar je lacht, als ze haar handjes naar je uitsteekt als ze gevallen is, als ze midden in de nacht ziek is en alleen kalmeert bij jou op de arm; als ze bij jou op schoot in slaap valt met een glimlach op haar mond.

De eerste keer dat ze apetrots met mama naar de slaapkamer komt op vaderdag met een zelfgemaakte tekening en een croissantje. Alle dingen die ze gaat leren; lopen, praten, fietsen.. Als ze iets "eng" vindt en jou aan de hand meeneemt om het te gaan bekijken (want bij papa ben ik veilig!)..

Met andere woorden, vader (lees: burgerlijk) word je niet van de ene dag op de andere. Daar groei je naartoe en je zult merken dat de dingen die je vroeger deed best nog - soms met enige restricties - mogelijk zijn maar dat je daar lang niet zo vaak meer behoefte aan hebt. Soms is het ook heerlijk om, als je kind slaapt, samen op de bank te zitten met een glas goede wijn voor een goed gesprek. Of gewoon om dom SBS6 te kijken

Punt hier is dus, voor je gevoel kun je er absoluut nog niet aan toe zijn (want je wil je "vrijheid" niet kwijt of voelt je opgejaagd) maar als je eenmaal deze richting in bent geslagen is de kans erg groot dat je merkt dat het allemaal vanzelf gaat en dat het eigenlijk lang niet zo erg is als je denkt (ok eerlijk is eerlijk, de eerste drie maanden vijf keer per nacht eruit voor voeding is SLOPEND, niet alleen voor je partner maar ook voor jou, en er zijn echt wel momenten dat je graag een stuk los behang zou hebben om ze achter te plakken. Maar wat op een bepaald moment erg lijkt (als ze een net gegeven voeding eruit gooit om half drie 's nachts en zowel zij, mama, haar vloerbedekking als het bedje er helemaal onder zitten, ze het uitgilt van de buikpijn, je vrouw zit te huilen omdat ze het even niet meer trekt en je de volgende morgen om acht uur een belangrijke bespreking hebt) ben je een week later alweer vergeten en ben je alleen nog maar blij dat haar buikpijn zo snel weer over was (en dat ze heerlijk met haar gezicht in je nek ging liggen slapen)

Tien jaar geleden was ik min of meer een feestbeest - zuipen, stappen, alles neuken wat los en vast zit, snowboarden, surfen bij 8Bft op groot water, streetraces, blowen.. Op een gegeven moment hoeft dat allemaal niet meer zo. Maar toch draai ik nog wel eens een joint (heb altijd hasj en wiet op voorraad zij het dan goed buiten bereik van mijn dochter), drink ik nog wel eens teveel, ga ik nog wel eens naar een feest..

Geloof me, je leven is NIET over als je besluit om net zo "burgerlijk" te worden als sommige van je vrienden. Ook jij past je uiteindelijk aan net als de meeste mensen. Als je dat niet kon was je niet al jaren samen met je vriendin; ook dat is een vorm van gebonden zijn.. Zie het maar als een vorm van geborgenheid

Succes in ieder geval, mijn vrouw heeft me zes jaar aan de kop gezeurd en gewacht omdat ze wist dat ik uiteindelijk zou toegeven. Weet jij zeker dat je géén kinderen wil en je nog niet wil settelen wees daarover dan eerlijk tegenover haar. Hoewel ik vrouwen veracht die een relatie verbreken omdat de man (nog) geen kinderen wil is dat natuurlijk háár keuze

Maar grote kans is dat je als je kinderen neemt je zal verdrinken in schuld dan het voorbeeld van bovenste poster die toevallig er achter kwam dat hij altijd al een burgertrut was.

Trouwen... Klinkt zo vast...
Waarom begin je niet met iets lichters?
Geregistreerd partnersschap ofzo. Dat klinkt ook niet meteen zo dramatisch. En leg je gewoon alles vast op voorwaarden...

quote:

Op maandag 6 juli 2009 21:53 schreef DartZ het volgende:
Trouwen... Klinkt zo vast...
Waarom begin je niet met iets lichters?
Geregistreerd partnersschap ofzo. Dat klinkt ook niet meteen zo dramatisch. En leg je gewoon alles vast op voorwaarden...

Geregistreerd partnerschap staat voor de wet vrijwel gelijk aan trouwen. Je bedoelt waarschijnlijk een samenlevingscontract.

TS, ga na je studie eerst eens leven, dus werken en feesten,reizen, hobby's en dan eens kijken wat je nog wilt met je vriendin samen en ja, er bestaan meer vrouwen dan alleen jouw vriendin.

Je schrijft over "mijn vorige topics", dus ik dacht laat ik eens kijken. Vervolgens kom ik niet alleen een heel aantal topics tegen waarin je aangeeft niet al te blij te zijn met bepaalde dingen in je relatie, maar ook een topic waarin je vraagt hoe het zit met kinderalimentatie bij een scheiding.

Dat laatste lijkt mij al een goeie reden om nog even geen overhaaste dingen te doen. Maar los daarvan vraag ik me sowieso af: zit het probleem wel in jou? Heb jij wel een "quarterlife crisis"? Ben jij werkelijk nog niet toe aan een meer volwassen leven? Of ben je er gewoon niet aan toe met deze specifieke vrouw en zit het probleem dus niet gewoon in de relatie?

ik heb toch zo het idee als je vriendin je probeert te dwingen tot iets en jij het daar niet mee eens bent dat de relatie niet helemaal goed is, en het is ook niet het minste geringste wat ze van je wilt....

quote:

Op zondag 5 juli 2009 23:12 schreef Thomass het volgende:

[..]

Daar zou ik héél slecht tegenkunnen

Alleen om die reden zou ik al heel graag willen zeggen: "Ik doe het niet!"

Ik ben nou 28, en ondanks dat ik m,n wilde haren nog niet helemaal kwijt ben, ben ik gelukkig met m,n vriendin, en zou ik zo met haar ,t huwelijksbootje in willen stappen en met haar willen settelen.