Dus je wil niet dat hij je bevelen uitvoert, maar dat ie wel doet wat jij beter voor hem vindt. hmm...quote:Op maandag 8 juni 2009 23:57 schreef cat2 het volgende:
ik heb de laatste jaren al zat actie ondernomen. Ik begin het nu gewoon zat te worden want ik vind dit geen normale manier van omgang. De man is midden 30!
Ik wil helemaal niet dat mijn vriend mijn bevelen uitvoert zoals iemand dat hier zei. Ik wil graag dat mijn vriend zelfrespect krijgt en inziet dat hij beter verdient. Niet voor mij, maar voor zichzelf. En waar nodig zijn moeder dus corrigeert als ze te ver gaat en hem aan het kleineren is. Dat is alles.
Laat hem een assertiviteitscursus volgen, dat helpt echt heel veel weet ik uit ervaring.quote:Op maandag 8 juni 2009 23:57 schreef cat2 het volgende:
ik heb de laatste jaren al zat actie ondernomen. Ik begin het nu gewoon zat te worden want ik vind dit geen normale manier van omgang. De man is midden 30!
Ik wil helemaal niet dat mijn vriend mijn bevelen uitvoert zoals iemand dat hier zei. Ik wil graag dat mijn vriend zelfrespect krijgt en inziet dat hij beter verdient. Niet voor mij, maar voor zichzelf. En waar nodig zijn moeder dus corrigeert als ze te ver gaat en hem aan het kleineren is. Dat is alles.
Dat is toch ook gewoon zo dat hij geen zelfrespect heeft door haar. Kom jij dan maar met opties met dingen die ik kan ondernemen slimmerik. Ik heb van jou geen opties gehoord.quote:Op dinsdag 9 juni 2009 09:58 schreef Aardwetenschapper het volgende:
[..]
Dus je wil niet dat hij je bevelen uitvoert, maar dat ie wel doet wat jij beter voor hem vindt. hmm...
Wat ik uit het voorgaande opmaak is dat je vriend het allemaal wel best vindt eigenlijk.
Je kan wel weer bij iedere reactie lopen klagen buuh buuh buuh mijn vriend heeft geen zelfrespect door zijn moeder, maar zoals ik teruglees stamt dit topic eigenlijk al uit 2008 en is er niks verandert. Misschien moet je eens wat ONDERNEMEN ipv klagen.
Dat hebben we in je vorige topic toch allang ontkracht, je hebt net zo lang doorgezeurd totdat ie zei dat ie het niet leuk vond. Zelf zit ie er niet mee, JIJ zit er mee, het is JOUW probleem niet het zijne.quote:Op dinsdag 9 juni 2009 19:37 schreef cat2 het volgende:
Wie zegt dat mijn vriend niet ook gewoon niet tegen haar in te durft te gaan en het eigenlijk helemaal niet zo best vindt?
Dat ja. Hij zal er weinig problemen mee hebben gezien het gedrag van je vriend. En jij mag dus besluiten dat ze neit meer welkom is. Toevallig ken ik zelf ook zo'n iemand, en af en toe denk je echt van "Men groei eens op!quote:Op zondag 7 juni 2009 21:29 schreef RPG het volgende:
zo moeilijk is het toch niet? moeder is dan gewoon niet meer welkom in jullie husi en jij gaat niet mee naar haar huis. Als je vriend dan slim is steunt hij je erin en anders weet je sowieso al wat je aan hem hebt en zal er sowieso nooit iets veranderen.
Ik blijf erbij dat hij alles accepteert omdat ie er niet tegenin durft te gaan, niet omdat ie het prima vindt. En wie weet dat nou beter? Wie ziet alle reactie over en weer gaan? Jij of ik?quote:Op dinsdag 9 juni 2009 19:41 schreef Maanvis het volgende:
[..]
Dat hebben we in je vorige topic toch allang ontkracht, je hebt net zo lang doorgezeurd totdat ie zei dat ie het niet leuk vond. Zelf zit ie er niet mee, JIJ zit er mee, het is JOUW probleem niet het zijne.
En in het vorig topic heb ik volgens mij al geadviseerd om te kiezen voor hem met z'n moeder of voor jezelf en dus bij hem weg te gaan. Er zijn geen andere smaken meid!!!
En er zijn ook mannen genoeg die geestelijk mishandeld worden door hun vrouw of gemanipuleerd om tegen hun moeder in opstand te komen.quote:Op dinsdag 9 juni 2009 19:37 schreef cat2 het volgende:
[..]
Dat is toch ook gewoon zo dat hij geen zelfrespect heeft door haar. Kom jij dan maar met opties met dingen die ik kan ondernemen slimmerik. Ik heb van jou geen opties gehoord.
Er zijn trouwens zat vrouwen die thuis door hun partner geslagen en mishandeld worden. Zij vinden dit ook best want zij ondernemen niets ertegen. Dat ze er niets tegen doen komt vooral omdat ze bang zijn voor hun partner en er niets tegenin durven te brengen.
Wie zegt dat mijn vriend niet ook gewoon niet tegen haar in te durft te gaan en het eigenlijk helemaal niet zo best vindt?
Niet zomaar aannemen dat iemand iets prima vindt.
In mijn reactie op bladzijde 1 heb ik je toch echt 3 opties gegeven, namelijk:quote:Op dinsdag 9 juni 2009 19:37 schreef cat2 het volgende:
[..]
Dat is toch ook gewoon zo dat hij geen zelfrespect heeft door haar. Kom jij dan maar met opties met dingen die ik kan ondernemen slimmerik. Ik heb van jou geen opties gehoord.
Er zijn trouwens zat vrouwen die thuis door hun partner geslagen en mishandeld worden. Zij vinden dit ook best want zij ondernemen niets ertegen. Dat ze er niets tegen doen komt vooral omdat ze bang zijn voor hun partner en er niets tegenin durven te brengen.
Wie zegt dat mijn vriend niet ook gewoon niet tegen haar in te durft te gaan en het eigenlijk helemaal niet zo best vindt?
Niet zomaar aannemen dat iemand iets prima vindt.
Heeft HIJ er last van in het dagelijks leven, wat doet hij voor werk, is hij daar ook iemand die maar van iedereen alles pikt en zijn mannetje niet staat. Is hij passief in bed, gaat hij wel eens met iemand in discussie over een onstreden onderwerp en delft hij dan altijd het onderspit?quote:Op woensdag 10 juni 2009 18:58 schreef cat2 het volgende:
Ik ga niet om met mensen die mij kleineren of mij niet netjes behandelen. Mensen die dit wel proberen te doen kap ik af. Ik heb er dan geen last meer van. Dus de laatste vraag hierboven is eigenlijk niet van toepassing.
Als iemand mij wel zou kleineren en iemand anders zou mij daarop wijzen dan zou ik daar zeker op letten en proberen er iets aan te doen als het idd klopt wat die persoon zegt.
Het jarenlang kleineren van iemand (kritiek op alles, vrienden belachelijk maken, bij speciale gelegenheden iemand buitensluiten, schreeuwen, afbekken, nooit positief ergens op reageren) staat voor mij gelijk aan psychische mishandeling. Daarom vind ik het slecht als ouders zich zo tegen hun kinderen gedragen want je geeft ze zo wel een boodschap mee. Het is niet voor niets dat mijn vriend niet assertief is.
Al met al dus oplossingen waar ik niets mee kan. De enige bruikbare optie die je geeft is die cursus maar dat had je op blz 1 nog niet gedaan.quote:Op woensdag 10 juni 2009 08:32 schreef Aardwetenschapper het volgende:
[..]
In mijn reactie op bladzijde 1 heb ik je toch echt 3 opties gegeven, namelijk:
1 Contact uren minimaliseren Dat is al gebeurd
2 Berusten in de situatie (accepteren) Dat gaat niet gebeuren
3 Situatie verlaten (op zoek naar een relatie waarin jij alleen het dominante vrouwtje bent) Doe je ook niet zomaar na 8 jaar
Er zijn geen wonderbaarlijke viva-oplossingen waardoor vriendlief ineens veranderd en zijn moeder op haar plaats gaat zetten. Misschien kunnen realtie-deskundigen daar meer over zeggen iets met systemen waarin je zit geloof ik.
Hoogstens kun je hem zoals reeds genoemd een assertiviteits cursus laten volgen, waardoor hij langzaam aan meer voor zichzelf opkomt.
Hij is vooral niet assertief bij zijn moeder.quote:Op woensdag 10 juni 2009 19:06 schreef Re het volgende:
[..]
Heeft HIJ er last van in het dagelijks leven, wat doet hij voor werk, is hij daar ook iemand die maar van iedereen alles pikt en zijn mannetje niet staat. Is hij passief in bed, gaat hij wel eens met iemand in discussie over een onstreden onderwerp en delft hij dan altijd het onderspit?
Of is hij alleen wat minder assertief naar zijn moeder toe?
Wat voor soort oplossing heb je zelf ingedachten??quote:Op woensdag 10 juni 2009 19:06 schreef cat2 het volgende:
[..]
Al met al dus oplossingen waar ik niets mee kan.
Dat hij niet alles over zijn kant hoeft laten gaan en best eens van zich af mag bijten.quote:Op woensdag 10 juni 2009 19:07 schreef Joe-Momma het volgende:
[..]
Wat voor soort oplossing heb je zelf ingedachten??
dus die psychische mishandeling valt eigenlijk wel mee in het dagelijks leven...quote:Op woensdag 10 juni 2009 19:07 schreef cat2 het volgende:
[..]
Hij is vooral niet assertief bij zijn moeder.
Vindt ie zelf ook dat ie dat eerste moet en dat ie dat 2e best wel eens mag?quote:Op woensdag 10 juni 2009 19:10 schreef cat2 het volgende:
[..]
Dat hij niet alles over zijn kant hoeft laten gaan en best eens van zich af mag bijten.
ik heb het hier al vaker met hem over gehad. Hij weet dat hij dat ook mag, maar hij zegt dan dat zijn moeder dan heel erg kwaad gaat worden en dat ie daar geen zin in heeft, in gezeik.quote:Op woensdag 10 juni 2009 19:12 schreef Maanvis het volgende:
[..]
Vindt ie zelf ook dat ie dat eerste moet en dat ie dat 2e best wel eens mag?
Vraag hem eens om daarover in dit topic te posten. Ben wel benieuwd naar zijn mening uit zijn mond. Als je hem hier het verhaal vanuit zijn oogpunt laat plaatsen kunnen wij hem ook beter helpen.
quote:Op woensdag 10 juni 2009 18:58 schreef cat2 het volgende:
Het jarenlang kleineren van iemand (kritiek op alles, vrienden belachelijk maken, bij speciale gelegenheden iemand buitensluiten, schreeuwen, afbekken, nooit positief ergens op reageren) staat voor mij gelijk aan psychische mishandeling.
Ik begrijp geen snars van je weet je dat?... je laat verdomd veel gedrag zien wat lijkt op dat van zijn moeder., alleen heb jij blijkbaar nog geen succes ermee, maar dat komt vanzelf wel met de jaren, of ls moeder dood gaat zal hij jou dan eindelijjk als surrogaat moeder accepteren.quote:Op woensdag 10 juni 2009 19:12 schreef cat2 het volgende:
dat zeg ik toch niet? Ik zeg dat hij vooral bij zijn moeder niet erg assertief is.Dan is het heel extreem. Ik heb niet gezegd dat ie in andere situaties wel assertief is.
Als dat de enige situatie is, wat klaag je dan. Hij heeft dus geen zin in ruzie met zijn moeder en laat haar maar zeggen wat ze wil. Het gaat waarschijnlijk het ene oor in en het andere uit. Jij dwingt hem nu om wel ruzie met zijn moeder te maken. Is dat eerlijk?quote:Op woensdag 10 juni 2009 19:12 schreef cat2 het volgende:
dat zeg ik toch niet? Ik zeg dat hij vooral bij zijn moeder niet erg assertief is.Dan is het heel extreem. Ik heb niet gezegd dat ie in andere situaties wel assertief is.
Lees deze zinnen nogmaals. Zie je dat jij de enige bent die er een probleem mee heeft?quote:Op donderdag 11 juni 2009 18:31 schreef cat2 het volgende:
Mijn vriend heeft een goed karakter en accepteert heel erg veel. Als mensen hem bv uit zouden schelden dan zou hij diezelfde mensen de volgende dag gewoon gaan helpen als dat nodig is. Ik ben daar veel harder in.
Maar hij dóet het wel telkens! Dus blijkbaar zit hij er niet zo mee.quote:Op donderdag 11 juni 2009 18:52 schreef cat2 het volgende:
Nee. Als mensen jou niet goed behandelen hoef je niet voor hen klaar te staan en je mag ze best eens op hun plaats zetten. Mensen kunnen namelijk ook te ver gaan en in sommige gevallen kan dit ten koste gaan van bv iemands zelfvertrouwen, juist omdat iemand altijd maar accepteert en het onderspit delft.
Ik denk niet dat zijn moeder de veroorzaakster is, en ik denk niet dat als zij er ineens niet meer (op die manier) zou zijn, dat die onzekerheid weg zou zijn, die onzekerheid zit in hém, is een onderdeel van hem. En jij bent op hem gevallen indertijd, zoals hij is. Het is nu aan jou om te kiezen of zijn onzekerheid een breekpunt voor jou is of niet, niet om alles uit zijn leven dat eventueel aanleiding voor onzekerheid zou kunnen zijn weg te gaan halen. Maar op dit moment stel jij je op als een tweede moeder en dat is voor jullie beiden niet gezond, jij bent hier veel te veel mee bezig, dat is niet leuk voor jou, en hij krijgt op die manier extra kritiek, en dat is niet leuk voor hem.quote:Op maandag 15 juni 2009 21:07 schreef cat2 het volgende:
as_33, wat vind je er nou van dat ik degene ben die gesprekken heeft waarbij ik mijn vriend weer kan opvangen en moed in kan praten, terwijl de veroorzaakster dit niet doet en vrolijk verder gaat met kleineren? Daar hoor ik je niet over.
Blijft een herhaling van zetten dit topic en het vorige he. Wat wil je nou nog horen?quote:Op maandag 15 juni 2009 21:05 schreef cat2 het volgende:
zo denk ik er dus ook over. Je hoeft van iemand die zo over je heen walst en die dus geen rekening met jou houdt, niet alles te accepteren. Aanpakken dus.
schijnbaar dat de dominantie van zijn moeder moet ophouden, zodat ze zelf totall control heeft.quote:Op maandag 15 juni 2009 22:14 schreef Xennia het volgende:
[..]
Blijft een herhaling van zetten dit topic en het vorige he. Wat wil je nou nog horen?
Natuurlijk is ze wel de oorzaakster. De onzekerheid zit nu idd in mijn vriend, het is nu een vast onderdeel van hem geworden. Maar dat komt omdat hij van kleins af aan al gekleineerd wordt en dus ook van kleins af aan heeft geleerd dat hij niet goed genoeg is, niets kan, dat mensen niet op hem zitten te wachten enz enz. Als je dat van kleins af aan te horen krijgt wordt het inderdaad een onderdeel van je.quote:Op maandag 15 juni 2009 21:52 schreef As_33 het volgende:
[..]
Ik denk niet dat zijn moeder de veroorzaakster is, en ik denk niet dat als zij er ineens niet meer (op die manier) zou zijn, dat die onzekerheid weg zou zijn, die onzekerheid zit in hém, is een onderdeel van hem. En jij bent op hem gevallen indertijd, zoals hij is. Het is nu aan jou om te kiezen of zijn onzekerheid een breekpunt voor jou is of niet, niet om alles uit zijn leven dat eventueel aanleiding voor onzekerheid zou kunnen zijn weg te gaan halen. Maar op dit moment stel jij je op als een tweede moeder en dat is voor jullie beiden niet gezond, jij bent hier veel te veel mee bezig, dat is niet leuk voor jou, en hij krijgt op die manier extra kritiek, en dat is niet leuk voor hem.
Klinkt als dat je zijn hulpverlener bent,maar ja, stuur hem maar naar de psycholoog of ga er samen heen en leg het maar uit, dan heb je een prof oordeel.quote:Op dinsdag 16 juni 2009 18:45 schreef cat2 het volgende:
[..]
Natuurlijk is ze wel de oorzaakster. De onzekerheid zit nu idd in mijn vriend, het is nu een vast onderdeel van hem geworden. Maar dat komt omdat hij van kleins af aan al gekleineerd wordt en dus ook van kleins af aan heeft geleerd dat hij niet goed genoeg is, niets kan, dat mensen niet op hem zitten te wachten enz enz. Als je dat van kleins af aan te horen krijgt wordt het inderdaad een onderdeel van je.
De schade die is aangebracht is al te groot. Als de moeder er ineens niet meer zou zijn, is de onzekerheid niet weg. Omdat het in de jaren een onderdeel van hem is geworden. Het is belangrijk dat hij eerst onder dat juk van kritiek en afwijzing uitkomt. Dan heeft hij even rust en ruiimte om tot zichzelf te komen. Daarna kan iemand pas zelfvertrouwen e.d. opbouwen. Dat is hoe ik erover denk en mijn doel is dus niet om mijn vriend te domineren. Juist om hem meer zelfvertrouwen te laten hebben en vrij te laten zijn. Maar eerst moet dat juk weg.
ja lollige redenatie, dat zegt mijn geregistreerd partner ook steeds over die schoonkrengen van me. goed punt, en volstrekt zinloos ook. Die moeder is dan blijkbaar zo, maar ts net zo goed.quote:Op maandag 8 juni 2009 17:20 schreef Florian_ het volgende:
Die moeder is gewoon zo. Haar gedrag kun je in ieder geval onmogelijk aanpassen, het zit in de aard van het beestje. Wat je wel kunt doen is proberen om je er niet zo aan te ergeren. Ze komt af en toe een uurtje langs en zeurt dan. Ach, als dat het is? Natuurlijk is het irritant, maar ik kan uit ervaring vertellen dat het onmogelijk is om iemand van die leeftijd nog om te vormen in iets anders.
Als z'n vader overleden is gaat dat never nooit niet gebeuren.quote:Op zondag 7 juni 2009 21:16 schreef THEFXR het volgende:
Op de leeftijd die zijn moeder heeft, gaat zij nooit meer veranderen, ik denk dat als zijn relatie hem lief is, dat hij afscheid van zijn moeder met nemen en zijn eigen leven moet gaan leiden.
je hebt nu zo veel adviezen gehad en je weet het nog niet?quote:Op dinsdag 16 juni 2009 21:39 schreef cat2 het volgende:
praktische adviezen zijn altijd welkom simmu.
Jij denkt te weten wat het beste voor hem is en dat moet dus ook gebeuren, ongeacht wat hij wil. Dat noemen we dus domineren.quote:Op dinsdag 16 juni 2009 18:45 schreef cat2 het volgende:
[..]
Natuurlijk is ze wel de oorzaakster. De onzekerheid zit nu idd in mijn vriend, het is nu een vast onderdeel van hem geworden. Maar dat komt omdat hij van kleins af aan al gekleineerd wordt en dus ook van kleins af aan heeft geleerd dat hij niet goed genoeg is, niets kan, dat mensen niet op hem zitten te wachten enz enz. Als je dat van kleins af aan te horen krijgt wordt het inderdaad een onderdeel van je.
De schade die is aangebracht is al te groot. Als de moeder er ineens niet meer zou zijn, is de onzekerheid niet weg. Omdat het in de jaren een onderdeel van hem is geworden. Het is belangrijk dat hij eerst onder dat juk van kritiek en afwijzing uitkomt. Dan heeft hij even rust en ruiimte om tot zichzelf te komen. Daarna kan iemand pas zelfvertrouwen e.d. opbouwen. Dat is hoe ik erover denk en mijn doel is dus niet om mijn vriend te domineren. Juist om hem meer zelfvertrouwen te laten hebben en vrij te laten zijn. Maar eerst moet dat juk weg.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |