Ik kom hier ook maar eens posten.
Na ruim een jaar proberen, maar constant een zeer langdurige cyclus te hebben gehad, zijn we toen verwezen naar de gyneacoloog. Die constateerde dat ik PCO-achtige klachten had, alhoewel dit nooit verder uitgebreid getest is. Wel werd duidelijk dat ik geen eisprong had, en dus kreeg ik toen medicatie om de cyclus te "herstarten" en een lage dosis clomid. Na drie maanden was het gelukkig al raak, en het resultaat heet Yade, onze 1 jarige dochter.

Nu wederom een kinderwens, al een tijd lang,. Tien maanden proberen, tien maanden lang een zeer verstoorde cyclus van 5 a 6 weken lang, op dit moment zelfs al de 6 weken gepasseerd en nog geen verdikking van het baarmoeder slijmvlies. Heel even hoopte we dat we dus op een natuurlijke manier zwanger waren, maar helaas, twee testen negatief, en net een inwendige echo die dat ook bevestigde.
Kortom, we gaan weer naar de gyneacoloog toe, 24 juni, en waarschijnlijk weer aan de clomid beginnen. Gelukkig geen moeilijke dingen met prikken en weet ik het was, maar toch. Het frustreert me dat mijn lichaam niet gewoon werkt, en medicatie nodig is om zwanger te worden. Dat steekt toch wat. Dan maar nog niet te spreken over het monster dat ik word met clomid. Van compleet hyper, tot kribbig, en een emotionele achtbaan terwijl ik normaal helemaal niet zo ben. Ik kijk daar niet zo naar uit, maar wel naar een zwangerschap.
Ik zal me eens langzaam inlezen om te zien wie wat heeft en doet, maar voor nu, veel sterkte met welk traject je ook in zit, en ik hoop voor jullie allemaal, dat je zo snel mogelijk weer weg kan uit dit topic!