Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk gaat - deel 59

Mijsje, fijn dat je je weer beter voelt... en slaap nog even goed bij tot woensdag, want op school zullen de kids ook weer veel van je energie vragen!

PZE, ik ben ook heel benieuwd wat ze zullen zeggen in het ziekenhuis! Succes in ieder geval!

Leonieke, nog even geduld... rot, he, die wachtweken... ik duim voor je, hoor!

Mja, ik voel nog altijd minder dan niets, dus we zullen maar niet te veel hopen, hé

nee, maar het is nu ook nog vroeg... probeer de moed er wel in te houden, he?

quote:

Op donderdag 11 juni 2009 14:53 schreef leonieke het volgende:
Mja, ik voel nog altijd minder dan niets, dus we zullen maar niet te veel hopen, hé

Ik voel verder ook niks (behalve dan dat ik vanaf 1 dag voor NOD misselijk was).

Moed heb ik wel nog, maar het is de ene dag makkelijker dan de andere dag om optimistisch genoeg te blijven.
En ik hoor eigenlijk helemaal niet te klagen want we zijn nog maar 17 maand bezig... als ik dit vergelijk met andere mensen die hier posten dan ben ik nog een groentje.

ik ga morgen in elk geval ook even vast MvM bellen...

* Vicky gaat weer hard duimen Leonieke!!

Leo er hoort gewoon geen tijdslimiet op

Leonieke als ik het mij goed kan herinneren was je voor die tijd al een hele tijd aan het rammelen toch? Kun je er mooi bijop tellen en dan is het nu gewoon klaar en ben jij nu aan de beurt

Duim weer mee hoor! Hoop dat jullie opschuiven.

Hier lijkt onze laatste 'eigen' kans ook op niets uit te lopen. Het is nog maar goed een week na de eisprong (vorige week dinsdag had ik een ei van 20 mm en volgens de gyn stond die op springen) en ik begin alweer te rommelen.... benieuwd wanneer het doorzet. En dan ook hier de hormonen uit de kast

Zoals beloofd aan Leonie: het voorbeeld_{wel een slechte foto}

Asyniur: hij is er _{ik was er eigenlijk al op aan het wachten}

Slaapmeisje, die jaren durf ik er echt niet bijtellen. Ik lurkte alvast in het eerste rammelaarstopic en ben er ook redelijk vlug beginnen meeposten. De wens is er dus wel al lang, maar dit waren ook maanden, jaren waar er niets kon gebeuren.
Konden ze het mij maar gewoon zeggen in welke maand ik zwanger zou zijn, dan zou het me (waarschijnlijk) allemaal minder kunnen schelen (maar dat zullen veel mensen wel willen ).

Hobbesje, kan het niet zijn dat je zwanger bent? Kan het geen innesteling zijn, zo een week na de eisprong?

Ik vind het een beetje raar om hier te posten, aangezien ik juist ongepland zwanger ben geworden (maar na de eerste schrik wel welkom). Ik was toen een week over tijd maar dacht totaal niet aan zwangerschap omdat ik wel steeds 'ongesteld-achtige' krampjes had. Ik dacht dat het ofwel niet doorzette vanwege stress op het werk, ofwel dat er wat mis was (extreem veel vleesbomen in de familie en bijbehorende klachten) maar ik heb geen moment gedacht dat ik zwanger was. Ja ook wel gespannen borsten enzo, maar dat herken ik ook wel van ongesteldheid.

Het is eigenlijk gemeen verwarrend van je lichaam dat die twee dingen soms zo op elkaar lijken he.

Ik ben hier ooit mee komen lezen omdat ik zelf altijd bang ben geweest om niet zwanger te kunnen worden door het vleesboom-gedoe. Dan voel je je gek genoeg toch een beetje schuldig als het zomaar per ongeluk wel lukt.
Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat ik zo al lurkend met jullie meeleef. Petje af voor de spanning waar je toch iedere maand weer mee zit (vooral ook de meiden in de medische molen). Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte in de stressvolle periode rond de NOD en hoop dat jullie allemaal snel door zullen stromen richting Z&G. Jullie verdienen het allemaal met stip! _{of met streep natuurlijk}

quote:

Op donderdag 11 juni 2009 18:43 schreef Asyniur het volgende:
ik ga morgen in elk geval ook even vast MvM bellen...

Heel goed!
Pff, toen ik op de echo zag dat ik 4 wekn verder was, schrok ik me wezenloos. Bij Eli heb ik me toen ook supervroeg aangemeld, en nu weer. Kan ik zomaar 4 wk minder plassen voor jullie.
Naja, niet voor jullie, want tegen de tijd dat mijn urine is verwerkt helemaal, zijn jullie allemaal zwanger, maar toch
Voel me er wel een beetje schuldig over.
Dus bij deze, sorry dat ik niet meer voo jullie kan betekenen!

Davinia, het is al geweldig dat je het doet joh. Ik vind het heel tof dat er dames zijn die met hun misselijke ochtendhoofd de moeite nemen in een stinkende fles te piesen. Dus niet schuldig voelen hoor, niet nodig!

quote:

Op vrijdag 12 juni 2009 08:23 schreef leonieke het volgende:

Hobbesje, kan het niet zijn dat je zwanger bent? Kan het geen innesteling zijn, zo een week na de eisprong?

Hoop het - maar mijn dagen na de eisprong varieren volgens m'n temperatuurcurves van het afgelopen halfjaar tussen de 8 en 12 dagen. En vaak begint het van tevoren met dit geemmer.... eerst een beetje donkerroze, dan een dagje bruinig, dagje niets en dan komt het. Dus ik reken mezelf niet (meer) rijk... Maar wie weet....

hallo dames! (en heren)

ik lees nog steeds zo af en toe mee hier, want ik ben gewoon zo nieuwsgierig hoe het jullie vergaat! (lees: wie er zwanger is)
heb het er zelf nog steeds erg moeilijk mee dat het voor ons over is wat betreft onze kinderwens... heb zelfs nog over adoptie nagedacht, maar daar staat mijn man niet achter helaas.
(ook vanwege de kosten... ik heb momenteel geen werk...)

Maar ik vind het wel confronterend wanneer ik een zwangere vrouw zie, of lieve babietjes of een kinderwagen of een film over babies...
Vond het altijd al confronterend maar nu is het extra heftig. Misschien hoort het bij het verwerkingsproces, maar het is niet makkelijk.
Af en toe huil ik, maar dat is goed, het moet eruit!
En soms haat ik mijn lichaam....
Ik kan gewoon niet accepteren dat ik nooit een kindje zal hebben... het is en blijft moeilijk... zucht..

Maar desondanks wens ik iedereen hier heel veel succes!
Ergens zit wel een kindje op een wolkje wat wacht op de passende moeder en de buik om zich in te nestelen, toch?!

liefs, Wilmadonna

quote:

Op zondag 14 juni 2009 23:08 schreef wilmadonna het volgende:
hallo dames! (en heren)

ik lees nog steeds zo af en toe mee hier, want ik ben gewoon zo nieuwsgierig hoe het jullie vergaat! (lees: wie er zwanger is)
heb het er zelf nog steeds erg moeilijk mee dat het voor ons over is wat betreft onze kinderwens... heb zelfs nog over adoptie nagedacht, maar daar staat mijn man niet achter helaas.
(ook vanwege de kosten... ik heb momenteel geen werk...)

Maar ik vind het wel confronterend wanneer ik een zwangere vrouw zie, of lieve babietjes of een kinderwagen of een film over babies...
Vond het altijd al confronterend maar nu is het extra heftig. Misschien hoort het bij het verwerkingsproces, maar het is niet makkelijk.
Af en toe huil ik, maar dat is goed, het moet eruit!
En soms haat ik mijn lichaam....
Ik kan gewoon niet accepteren dat ik nooit een kindje zal hebben... het is en blijft moeilijk... zucht..

Maar desondanks wens ik iedereen hier heel veel succes!
Ergens zit wel een kindje op een wolkje wat wacht op de passende moeder en de buik om zich in te nestelen, toch?!

liefs, Wilmadonna

Ach wilma, ik weet verder niet echt wat te zeggen... Moeilijk hoor!
Wat ik wel nog even dacht, is of pleegouderschap dan niks voor jullie is. _{dat zijn niet alleen moeilijke kinderen maar kunnen ook kinderen zijn van ouders die niet voor hun baby/kindje kunnen zorgen. Die kinderen komen dan voor hun hele leven lang bij jou in huis wonen maar zonder adoptie...}

* didydoos komt ook binnenvallen.
En net op het nippertje ook nog. Gisteravond Pregnyl gespoten en morgen ( ) ochtend de punctie voor de icsi.

Whaaahellup!

quote:

Op maandag 15 juni 2009 09:31 schreef didydoos het volgende:
* didydoos komt ook binnenvallen.
En net op het nippertje ook nog. Gisteravond Pregnyl gespoten en morgen ( ) ochtend de punctie voor de icsi.

Whaaahellup!

Spannend!!

ik ga hard duimen Didy!!

Lieve Wilmadonna, heel vaak moet ik aan je denken en gaat het door mijn hoofd hoe het zou zijn als we uitbehandeld zijn, als we weten dat er bij ons nooit een kindje zal komen. Zelfs bij het tikken van deze zin, staan de tranen al in mijn ogen. Wat moet het vreselijk moeilijk voor je zijn.

Ook wij zullen waarschijnlijk niet voor adoptie of pleegouderschap kiezen (hoewel deze keus nog niet definitief is). Maar zelfs als we dat wel zouden doen, zou er toch het verdriet zijn dat ik dan nooit mijn eigen kind zal dragen, nooit zwanger zijn, bevallen, borstvoeding geven.

Het is een rouwproces waar je doorheen moet. Heel zwaar maar wel heel goed dat je jezelf de ruimte geeft om te huilen en kwaad te zijn (maar dan niet op je lijf maar het stomme, ongelukkige toeval dat je niet zwanger raakt). Ik wens je heel veel sterkte met dit proces. Van andere ongewenst kinderlozen heb ik begrepen dat zij uiteindelijk toch een heel rijk en bevredigend leven hebben opgebouwd. Maar ja, daar heb je nu niets aan. Nu heb je eerst nog verdriet.

Nogmaals heel veel sterkte.