OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Mijn neefje en nichtje gaan/gingen 1 of 2 dagen naar de peuterspeelzaal, en oma past thuis ook nog 1 dag op. Voor de rest werkt mijn zusje 3 dagen en mijn zwager 4, maar die ene vrije dag per week moet hij "verdienen" met overwerk de rest v/d week. Je kan dus als stel wel van alles willen, maar de werkgevers moeten er ook in mee gaan. Als ik zie hoeveel geregel het is, ben ik blij dat wij geen kinderen hebben.. 
Het is toch ergens compromissen sluiten, en bij twijfel ben ik van mening dat je dan altijd moet kiezen in het voordeel van het kind, niet de carrière/2e vakantie/nieuwe auto etc.
Het is toch ergens compromissen sluiten, en bij twijfel ben ik van mening dat je dan altijd moet kiezen in het voordeel van het kind, niet de carrière/2e vakantie/nieuwe auto etc.
Op woensdag 9 juni 2010 @ 09:07 schreef lezzer: Verder legt fruityloop uitstekend uit hoe het in het echte leven gaat.
Bij ons zit het anders in elkaar helaas, er is een wachtlijst maar het wordt niet op volgorde verwerkt. Als er een ouder kindje later wordt aangemeld dan gaat die voor. Zo willen ze een achterstand (als ze naar de kleuterschool moeten) voorkomen.quote:Op dinsdag 7 april 2009 10:12 schreef Koosje het volgende:
Dit vind ik een goede zaak!
Hier mag je kind met 2 jaar en drie maanden geplaatst worden in een Peuterspeelzaal. Ze sprongen een gat in de lucht toen ik mijn zoontje aan kwam melden.. Omdat er weinig aanmeldingen kwamen mocht hij meteen na zijn tweede verjaardag al komen.
Ja, in mijn detacheringstijd heb ik een tijdje zonder project gezeten en idd, dat was geen pretje. Maar goed, dat waren (voor mij persoonlijk dan) wel heel andere tijden, met andere prioriteiten. Ik denk dat ik er nu echt geen moeite mee zou hebben, de dagen met Anna samen vliegen om en ik vermaak me prima. Ik zie niet in waarom je daar geen 'voldoening' uit zou kunnen halen eigenlijk.quote:Op dinsdag 7 april 2009 09:09 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Serieus, ben je wel eens langer dan een maand aan 1 stuk thuis geweest?
"I'm interested in anything about revolt, disorder, chaos, especially activity that appears to have no meaning.
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
Je kan er wel voldoening uithalen maar je dagen worden wel erg monochroom.quote:Op dinsdag 7 april 2009 10:43 schreef Jarno het volgende:
[..]
Ja, in mijn detacheringstijd heb ik een tijdje zonder project gezeten en idd, dat was geen pretje. Maar goed, dat waren (voor mij persoonlijk dan) wel heel andere tijden, met andere prioriteiten. Ik denk dat ik er nu echt geen moeite mee zou hebben, de dagen met Anna samen vliegen om en ik vermaak me prima. Ik zie niet in waarom je daar geen 'voldoening' uit zou kunnen halen eigenlijk.
imho hoeft dat niet per sé.quote:Op dinsdag 7 april 2009 11:00 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Je kan er wel voldoening uithalen maar je dagen worden wel erg monochroom.
Toen ik alleen was met de oudste (vanaf haar derde maand) kwam ik gewoon overal samen met haar, kleintjes zijn tamelijk goed vervoerbaar in kinderwagens enzo
Natuurlijk pas je de dingen die je doet aan, de kroeg in met je koter gaat niet om maar eens een dom voorbeeld te geven, maar het is echt niet zo dat je niets anders meer kan dan de hele dag thuiszitten met je kind.
Ik doe best zinvol werk, vind ik zelf en ik heb ook leuk werk en soms ontwikkel ik me ook dmv cursussen en trainingen. Maar ik heb niet het gevoel dat ik me doordat ik werk meer ontwikkel als wanneer ik niet zou werken.
Ik heb natuurlijk ook verlof gehad en snap niet dat mensen het zo geestdodend vinden om voor hun kind te zorgen. Je kind ontwikkeld zich toch ook? (zelfs in vrij rap tempo)
Ik kan toch wel de hele dag met hem bezig zijn hoor en dan niet alleen met poepluiers maar ook met wandelen, spelen zijn ontwikeling stimuleren. Straks krijgen we nog zindelijkheidstraining etc.
Voor mijn gevoel kun je een klein kind niet optimaal stimuleren als er zoveel bij elkaar zijn.
Ontwikkelen kan ik thuis ook door boeken te lezen, bepaalde tv programma's te kijken. Contact met andere mensen kan ik opzoeken en ik heb ook nog een man met wie ik op volwassen niveau kan praten.
En misschien mogen er niet zoveel kinderen op een groep zijn, ik mag officieel ook niet in mijn eentje op 8 bewoners staan en toch gebeurd het als er zieken zijn en er geen inval is.
Met mazzel wordt er dan een uitzendkracht opgeroepen waarvan niemand de achtergrond weet, daar wordt je ook niet vrolijk van.
Nogmaals ik heb leuk werk maar als ik morgen de lotto win, zeg ik morgen mijn baan nog op om de hele dag met mijn kind door te kunnen brengen.
Ik heb natuurlijk ook verlof gehad en snap niet dat mensen het zo geestdodend vinden om voor hun kind te zorgen. Je kind ontwikkeld zich toch ook? (zelfs in vrij rap tempo)
Ik kan toch wel de hele dag met hem bezig zijn hoor en dan niet alleen met poepluiers maar ook met wandelen, spelen zijn ontwikeling stimuleren. Straks krijgen we nog zindelijkheidstraining etc.
Voor mijn gevoel kun je een klein kind niet optimaal stimuleren als er zoveel bij elkaar zijn.
Ontwikkelen kan ik thuis ook door boeken te lezen, bepaalde tv programma's te kijken. Contact met andere mensen kan ik opzoeken en ik heb ook nog een man met wie ik op volwassen niveau kan praten.
En misschien mogen er niet zoveel kinderen op een groep zijn, ik mag officieel ook niet in mijn eentje op 8 bewoners staan en toch gebeurd het als er zieken zijn en er geen inval is.
Met mazzel wordt er dan een uitzendkracht opgeroepen waarvan niemand de achtergrond weet, daar wordt je ook niet vrolijk van.
Nogmaals ik heb leuk werk maar als ik morgen de lotto win, zeg ik morgen mijn baan nog op om de hele dag met mijn kind door te kunnen brengen.
Ik werk aan de universiteit als onderzoeksassistent en op de redactie van een wetenschappelijk tijdschrift. Ik heb wel degelijk het gevoel dat ik me in mijn werk enorm ontwikkel en ik haal er ook ontzettend veel voldoening uit. Ik zou het voor geen goud willen missen. Overigens heb ik zes jaar gestudeerd en zou ik het wel erg zonde van de tijd en moeite vinden om nu fulltime thuis te gaan zitten en daarna een minimale baan in deeltijd te nemen.
Ik denk dat er redelijk onderschat wordt dat het (met name) voor vrouwen niet altijd meevalt om na een X aantal jaar thuiszitten weer in te stromen op hetzelfde niveau. De sector is verandert, je kennis is niet meegegroeid met de tijd en je moet eigenlijk weer opnieuw beginnen.
Verder is het bij ons thuis, starters op de arbeidsmarkt, ook niet mogelijk om van 1 fulltime salaris te leven. En dan wonen we echt niet in een duur koophuis in een hippe plaats en we hebben geen tweede auto, onze kinderwagen kostte 75 euro en naar de rest van de spullen zijn we echt op jacht gegaan om het zo goedkoop mogelijk te houden. Wellicht dat het kan als werkelijk ieder dubbeltje omgedraaid wordt maar wij willen wel graag dat onze dochter straks op een sport kan, dat ze later kan studeren (waarvoor we nu al extra geld opzij leggen!) om maar een paar dingen te noemen. En dus kiezen wij er liever voor om beide te werken, mijn lief waarschijnlijk fulltime, omdat de werkgevers voor startende mannen nou eenmaal terughoudender zijn met parttime banen uitdelen en ik 4 dagen waarbij ik de stinkende mazzel heb dat ik 3 dagen vanuit huis kan werken.
Er is ook een leven nadat je kind 3 of 4 is geweest en ik zie het niet zitten om dan alsnog met een flinke achterstand te moeten starten op een krappe arbeidsmarkt waarbij ik waarschijnlijk in een baan zou eindigen die mij geen voldoening geeft maar waarvan we het geld dan wel nodig hebben.
Ofzoiets. Warrig verhaal waarschijnlijk maar goed. My 2 cts.
Ik denk dat er redelijk onderschat wordt dat het (met name) voor vrouwen niet altijd meevalt om na een X aantal jaar thuiszitten weer in te stromen op hetzelfde niveau. De sector is verandert, je kennis is niet meegegroeid met de tijd en je moet eigenlijk weer opnieuw beginnen.
Verder is het bij ons thuis, starters op de arbeidsmarkt, ook niet mogelijk om van 1 fulltime salaris te leven. En dan wonen we echt niet in een duur koophuis in een hippe plaats en we hebben geen tweede auto, onze kinderwagen kostte 75 euro en naar de rest van de spullen zijn we echt op jacht gegaan om het zo goedkoop mogelijk te houden. Wellicht dat het kan als werkelijk ieder dubbeltje omgedraaid wordt maar wij willen wel graag dat onze dochter straks op een sport kan, dat ze later kan studeren (waarvoor we nu al extra geld opzij leggen!) om maar een paar dingen te noemen. En dus kiezen wij er liever voor om beide te werken, mijn lief waarschijnlijk fulltime, omdat de werkgevers voor startende mannen nou eenmaal terughoudender zijn met parttime banen uitdelen en ik 4 dagen waarbij ik de stinkende mazzel heb dat ik 3 dagen vanuit huis kan werken.
Er is ook een leven nadat je kind 3 of 4 is geweest en ik zie het niet zitten om dan alsnog met een flinke achterstand te moeten starten op een krappe arbeidsmarkt waarbij ik waarschijnlijk in een baan zou eindigen die mij geen voldoening geeft maar waarvan we het geld dan wel nodig hebben.
Ofzoiets. Warrig verhaal waarschijnlijk maar goed. My 2 cts.
Nee.quote:Op dinsdag 7 april 2009 09:04 schreef Swetsenegger het volgende:
Je hebt niet zoiets dat je je een tikkie meer moeder voelt wanneer je de vieze luier verschoont of een levendige discussie over Bumba houdt dan wanneer je bezig bent met het inboeken van diverse crossposten ?
Wat ik allemaal ben is voor mij geen state of mind. Als ik alleen met mijn man een dag of twee op stap ben, voel ik me ook niet méér echtgenote dan wanneer ik met de kinderen thuis ben of op mijn werk zit.
Verder sluit ik me geheel bij Sunprincess aan, precies hoe ik eea zie
Een beetje vreemd, maar wel lekker
Geloof ik niets van. Als je luiers staat te verschonen voel je je op dat exacte moment geen Captain Of Industry om maar eens te chargeren.quote:
[..]
Nee.
Wat ik allemaal ben is voor mij geen state of mind. Als ik alleen met mijn man een dag of twee op stap ben, voel ik me ook niet méér echtgenote dan wanneer ik met de kinderen thuis ben of op mijn werk zit.
Verder sluit ik me geheel bij Sunprincess aan, precies hoe ik eea zie
Het staat je vrij om dat niet geloven, ik weet ook niet hoe ik het anders of beter uit kan leggen. Maar dit is hoe ik het ervaar. Misschien zit ik raar in elkaar, kan ook zijnquote:
[..]
Geloof ik niets van. Als je luiers staat te verschonen voel je je op dat exacte moment geen Captain Of Industry om maar eens te chargeren.
Een beetje vreemd, maar wel lekker
Ik heb hier een collega op de afdeling die haar kinderen altijd gebruikt om vrij te krijgen. Nu mag je natuurlijk vrij wanneer je dat wilt en het werk het toestaat, je hoeft het alleen te vragen. Nu kwam ze weer met de smoes over kinderen en vrij zijn, toevallig woon ik tegenover een lagere school en wist dus dat dat niet opging waarop ze ineens moest stotteren,....waarom liegt men hierover? Of is dit te offtopic?
Nou, ik voel me wel meer partner van als we romantisch met zijn tweeen uit eten gaan, bijvoorbeeld. Zo voel ik me ook meer vriendin van als ik samen met mijn vriendinnetje iets leuks onderneem, en als ik met mijn mams en paps babykleertjes kan kijken, voel ik me toch weer echt even iets meer dochter van.quote:
[..]
Nee.
Wat ik allemaal ben is voor mij geen state of mind. Als ik alleen met mijn man een dag of twee op stap ben, voel ik me ook niet méér echtgenote dan wanneer ik met de kinderen thuis ben of op mijn werk zit.
Verder sluit ik me geheel bij Sunprincess aan, precies hoe ik eea zie
Zo kan ik me dus ook voorstellen dat ik me meer mama zal voelen als ik thuis ben met dochterlief en even wat afstand daarvan kan nemen en weer wat meer collega van ben als ik een dag ga werken.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Het is niet eens een heel klein beetje ontopic.quote:
Ik heb hier een collega op de afdeling die haar kinderen altijd gebruikt om vrij te krijgen. Nu mag je natuurlijk vrij wanneer je dat wilt en het werk het toestaat, je hoeft het alleen te vragen. Nu kwam ze weer met de smoes over kinderen en vrij zijn, toevallig woon ik tegenover een lagere school en wist dus dat dat niet opging waarop ze ineens moest stotteren,....waarom liegt men hierover? Of is dit te offtopic?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik werk drie dagen in de week en die drie dagen gaat Seb naar het kinderdagverblijf. Financieel gezien zouden we het met 1 salaris ook redden. Maar ik wil graag werken want ik vond verlof wel leuk maar op een gegeven moment werd ik er wel een beetje simpel van. Nou komt dat volgens mij ook omdat je weet dat je weer gaat werken binnen niet afzienbare tijd dus daarom zoek je niet naar andere bezigheden. Wanneer ik altjid thuis zou zijn dan zou ik wel iets van een hobby zoeken.
Ik ben nu net terug van verlof, het wennen aan weer werken valt me tegen, echt vreselijk tegen. Nou is mijn werkgever ook niet het meest inspirerende bedrijf om voor te werken, misschien dat dat ook een beetje tegen me werkt.
Ik ben nu net terug van verlof, het wennen aan weer werken valt me tegen, echt vreselijk tegen. Nou is mijn werkgever ook niet het meest inspirerende bedrijf om voor te werken, misschien dat dat ook een beetje tegen me werkt.
ti amo più di ieri ma meno di domani
Mijn god zeg, wat een hoop gegeneraliseer, ouderwets gedoe en heilige boontjes in deze discussie.
Ik schrik er echt van dat deze discussie uberhaupt nog gevoerd moet worden.
En dan het geniale inzicht van iemand die zegt " ik vind eigenlijk dat moeders mogen werken, niet moeten.." Applaus hoor. Ik vind dat iedereen het even lekker zelf mag weten, en dat de rol van de vaders hier verschrikkelijk wordt vergeten.
Zo lust ik er dan ook nog wel een paar..
Ten eerste zijn de kinderen die fulltime naar een kdv gebracht worden volgens mij een enorme uitzondering, ik ken er tenminste geen een.
Ten tweede moet iedereen dat lekker voor zichzelf weten. Volgens mij is het vaak zo: gelukkige ouders, gelukkige kindertjes...
Ten derde moet ik er niet aan denken om fulltime thuis te zijn, (maar ik heb een leuke baan en een gezonde zoon die het prima vindt het op kdv (9 maanden, 2 dagen per week naar het kdv))
Ten vierde ken ik ook geen vrouwen die fulltime thuis zouden willen zijn, misschien verkeer ik in andere kringen dan diegene hier die beweerde dat 80% van de vrouwen thuis zouden willen zijn.
Ten vijfde word ik misselijk van het woord " baantje" in combinatie met werkende moeders, alsof vrouwen alleen maar " baantjes" hebben. Kom op zeg, zo wordt het dus nooit wat het het doorbreken van het glazen plafond. Ik heb een verantwoordelijk baan waarin ik serieus wordt genomen en mezelf nog elke dag ontwikkel.
En ten zesde zit ik me hier zo over op te winden dat ik maar even ophou
Ik schrik er echt van dat deze discussie uberhaupt nog gevoerd moet worden.
En dan het geniale inzicht van iemand die zegt " ik vind eigenlijk dat moeders mogen werken, niet moeten.." Applaus hoor. Ik vind dat iedereen het even lekker zelf mag weten, en dat de rol van de vaders hier verschrikkelijk wordt vergeten.
Zo lust ik er dan ook nog wel een paar..
Ten eerste zijn de kinderen die fulltime naar een kdv gebracht worden volgens mij een enorme uitzondering, ik ken er tenminste geen een.
Ten tweede moet iedereen dat lekker voor zichzelf weten. Volgens mij is het vaak zo: gelukkige ouders, gelukkige kindertjes...
Ten derde moet ik er niet aan denken om fulltime thuis te zijn, (maar ik heb een leuke baan en een gezonde zoon die het prima vindt het op kdv (9 maanden, 2 dagen per week naar het kdv))
Ten vierde ken ik ook geen vrouwen die fulltime thuis zouden willen zijn, misschien verkeer ik in andere kringen dan diegene hier die beweerde dat 80% van de vrouwen thuis zouden willen zijn.
Ten vijfde word ik misselijk van het woord " baantje" in combinatie met werkende moeders, alsof vrouwen alleen maar " baantjes" hebben. Kom op zeg, zo wordt het dus nooit wat het het doorbreken van het glazen plafond. Ik heb een verantwoordelijk baan waarin ik serieus wordt genomen en mezelf nog elke dag ontwikkel.
En ten zesde zit ik me hier zo over op te winden dat ik maar even ophou
Maar wat is nou het verschil in dit verhaal tussen de papa en de mama? Ik heb nog nooit een vader gezien die zich moest verdedigen als die blijft werken, en hoe komt het dan toch dat vrouwen altijd een reden moeten geven waarom ze graag aan het arbeidsproces blijven deelnemen?
En kinderen zijn inderdaad niet geestdodend te noemen maar is het nou echt zo vreemd dat ik als vrouw meer uit het leven wil halen als kinderen en man verzorgen? Mag ik niet af en toe ook eens iets voor mijzelf doen?
En hobby's uitoefenen buiten de deur tijdens werktijden? is er dan geen opvang voor de koter nodig? Ik krijg namelijk vrij weinig voor mezelf gedaan met een uk van 1,5 jaar om me heen of heb ik dan de verkeerde hobby? en dan is Isa toch echt een super handig kind dat goed zelfstandig kan spelen.
en nu ga ik van dat schandalige kinderbijslag bedrag van ja zeker wel 194 hele euro's in het kwartaal kleren kopen voor onze meid.
En kinderen zijn inderdaad niet geestdodend te noemen maar is het nou echt zo vreemd dat ik als vrouw meer uit het leven wil halen als kinderen en man verzorgen? Mag ik niet af en toe ook eens iets voor mijzelf doen?
En hobby's uitoefenen buiten de deur tijdens werktijden? is er dan geen opvang voor de koter nodig? Ik krijg namelijk vrij weinig voor mezelf gedaan met een uk van 1,5 jaar om me heen of heb ik dan de verkeerde hobby? en dan is Isa toch echt een super handig kind dat goed zelfstandig kan spelen.
en nu ga ik van dat schandalige kinderbijslag bedrag van ja zeker wel 194 hele euro's in het kwartaal kleren kopen voor onze meid.
Naja, het is wel gelieerd aan het vraagstuk ..quote:Op dinsdag 7 april 2009 11:37 schreef Ronnie_bravo het volgende:
Ik heb hier een collega op de afdeling die haar kinderen altijd gebruikt om vrij te krijgen. Nu mag je natuurlijk vrij wanneer je dat wilt en het werk het toestaat, je hoeft het alleen te vragen. Nu kwam ze weer met de smoes over kinderen en vrij zijn, toevallig woon ik tegenover een lagere school en wist dus dat dat niet opging waarop ze ineens moest stotteren,....waarom liegt men hierover? Of is dit te offtopic?
En sommige ouders menen zich veel op hun werk te kunnen permitteren omdat een kind ziek is etc. Heb het wel eens meegemaakt dat een leidinggevende zei "jij hebt een kind, wij als bedrijf niet" toen er voor de zoveelste keer anderen moesten overwerken omdat een collega iets met haar kind had. Het moet niet zo zijn dat men niet krijgt waar men recht op heeft qua ouderschapsverlof etc, maar sommige mensen maken er ook misbruik van jammer genoeg..
Op woensdag 9 juni 2010 @ 09:07 schreef lezzer: Verder legt fruityloop uitstekend uit hoe het in het echte leven gaat.
Precies Marlieske, het gaat altijd alleen om de moeder. Vaders hebben nooit een "baantje" of " moeten zo nodig carriere maken" ...
En ik ben stapelgek op mijn zoon, maar vind het ook heerlijk om dagen even niet alleen maar thuis te zijn en met hem te spelen. Want sorry hoor, zo boeiend zijn de dagen met een jochie van 9 maanden niet: eten, drinken, poepen, wandelen, slapen. Dat is het zo'n beetje. Of doe ik het dan gewoon verkeerd?
En ik ben stapelgek op mijn zoon, maar vind het ook heerlijk om dagen even niet alleen maar thuis te zijn en met hem te spelen. Want sorry hoor, zo boeiend zijn de dagen met een jochie van 9 maanden niet: eten, drinken, poepen, wandelen, slapen. Dat is het zo'n beetje. Of doe ik het dan gewoon verkeerd?
Misschien ben ik dan toch een heel klein beetje ouderwets en ja, natuurlijk is een papa net zo goed een ouder als een moeder.
Maar een papa is nog geen mama.
Sorry als ik hiermee iemand voor de kop stoot, dat zal ongetwijfeld, maar ik denk toch dat als moeder je kind gedragen te hebben en te hebben gevoed met je eigen lijf een andere band met je kindjes creëert dan je als vader kan hebben, zeker die eerste maanden.
Maar een papa is nog geen mama.
Sorry als ik hiermee iemand voor de kop stoot, dat zal ongetwijfeld, maar ik denk toch dat als moeder je kind gedragen te hebben en te hebben gevoed met je eigen lijf een andere band met je kindjes creëert dan je als vader kan hebben, zeker die eerste maanden.
En wat dan met de adoptieouders? Die kunnen nooit zo goed voor hun kind zorgen omdat geen één van de twee het kind heeft gedragen?quote:
Misschien ben ik dan toch een heel klein beetje ouderwets en ja, natuurlijk is een papa net zo goed een ouder als een moeder.
Maar een papa is nog geen mama.
Sorry als ik hiermee iemand voor de kop stoot, dat zal ongetwijfeld, maar ik denk toch dat als moeder je kind gedragen te hebben en te hebben gevoed met je eigen lijf een andere band met je kindjes creëert dan je als vader kan hebben, zeker die eerste maanden.
En een mama is lekker geen papa.quote:
.
"I'm interested in anything about revolt, disorder, chaos, especially activity that appears to have no meaning.
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
Het is the next best thing als je het mij vraagt; adoptie is noodzaak, niet het beste wat je kan overkomen als kind.quote:Op dinsdag 7 april 2009 13:09 schreef leonieke het volgende:
[..]
En wat dan met de adoptieouders? Die kunnen nooit zo goed voor hun kind zorgen omdat geen één van de twee het kind heeft gedragen?
Dus inderdaad, adoptieouders kunnen wel goed voor hun kind zorgen, maar de lijfelijke band die een kind met een moeder heeft is er niet.
Dat wil niet zeggen dat het met dat kind niet goedkomt, maar het is wel degelijk een verschil en dat zie je zelf ook wel neem ik aan.
Ik denk ook dat dat een andere band is.quote:Op dinsdag 7 april 2009 13:05 schreef MarMar het volgende:
Misschien ben ik dan toch een heel klein beetje ouderwets en ja, natuurlijk is een papa net zo goed een ouder als een moeder.
Maar een papa is nog geen mama.
Sorry als ik hiermee iemand voor de kop stoot, dat zal ongetwijfeld, maar ik denk toch dat als moeder je kind gedragen te hebben en te hebben gevoed met je eigen lijf een andere band met je kindjes creëert dan je als vader kan hebben, zeker die eerste maanden.
kopt als een busquote:
Papa is hier het klimrek, de ravotter, degene die ze leert fietsen en stoeien en mama knuffelt als het klimmen en het ravotten en het fietsen en het stoeien een keer mis gaat
Even lekker zwart wit gesteld, maar je snapt me vast wel
Er is imho gewoon echt een wezenlijk verschil tussen een mama en een papa.
En voor een ieder die beweert van niet: als mannen en vrouwen in jullie ogen zo hetzelfde zijn, waarom zijn jullie dan niet allemaal bi?
Is dit jouw inzending voor meest kromme vergelijking 2009?quote:Op dinsdag 7 april 2009 13:16 schreef MarMar het volgende:
Er is imho gewoon echt een wezenlijk verschil tussen een mama en een papa.
En voor een ieder die beweert van niet: als mannen en vrouwen in jullie ogen zo hetzelfde zijn, waarom zijn jullie dan niet allemaal bi?
"I'm interested in anything about revolt, disorder, chaos, especially activity that appears to have no meaning.
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
Een verschil wel jaquote:
[..]
Het is the next best thing als je het mij vraagt; adoptie is noodzaak, niet het beste wat je kan overkomen als kind.
Dus inderdaad, adoptieouders kunnen wel goed voor hun kind zorgen, maar de lijfelijke band die een kind met een moeder heeft is er niet.
Dat wil niet zeggen dat het met dat kind niet goedkomt, maar het is wel degelijk een verschil en dat zie je zelf ook wel neem ik aan.
maar ik vind het nogal bizar dat je hier zomaar schrijft "dat het niet betekent dat het niet zou goed komen met het kind". Ik ben niet geadopteerd, mijn ma heeft de eerste jaren van mijn leven grotendeels gemist door ziekte (in het ziekenhuis dus) maar ik ben blij om te zeggen dat het wel goedgekomen is met mij
Een ideale situatie is het niet, maar ik krijg hier nogal fel de indruk dat als een kind z'n moeder niet bij zich heeft het bijna gedoemd is om te mislukken in het leven.
Des te meer reden om de vader net zoveel ruimte en rechten te geven als de moeder, hem juist wel alleen te laten met het kind en net zo een band te creeeren.1quote:
Misschien ben ik dan toch een heel klein beetje ouderwets en ja, natuurlijk is een papa net zo goed een ouder als een moeder.
Maar een papa is nog geen mama.
Sorry als ik hiermee iemand voor de kop stoot, dat zal ongetwijfeld, maar ik denk toch dat als moeder je kind gedragen te hebben en te hebben gevoed met je eigen lijf een andere band met je kindjes creëert dan je als vader kan hebben, zeker die eerste maanden.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Een goede band maak je nog altijd zelf met een kind. Of hij/zij nou wel of niet uit haar flamoes komt.
Jah ik vind het heel speciaal dat Maarten uit mijn buik komt maar als ik er geen gevoel bij heb dan zal de band er ook niet zijn met hem.
Zolang een kind zich welkom zal voelen en geliefd dan maakt het geen reet uit of je nou mama, papa of whatever bent.
Mijn mening dus.
Jah ik vind het heel speciaal dat Maarten uit mijn buik komt maar als ik er geen gevoel bij heb dan zal de band er ook niet zijn met hem.
Zolang een kind zich welkom zal voelen en geliefd dan maakt het geen reet uit of je nou mama, papa of whatever bent.
Mijn mening dus.
Of is het eerder de schrik dat als je als moeder het kind niet 24/7 bij je hebt het misschien een betere band zal ontwikkelen met de papa?quote:
[..]
Ik denk ook dat dat een andere band is.
Ik vind het zo jammer te zien dat de (veel?) werkende moeders (voor een baas, ja!) menen zo in de verdediging te moeten schieten. Stá gewoon voor wat je doet!
Sterker nog, ik durf nog wel verder te gaan en te beweren dat een kind geen flauw benul heeft of -ie nou uit de buik van papa of mama of de buurvrouw komt. En dat 't hem/haar ook bijzonder weinig boeit.quote:Op dinsdag 7 april 2009 13:19 schreef Ardenlyn het volgende:
Een goede band maak je nog altijd zelf met een kind. Of hij/zij nou wel of niet uit haar flamoes komt.
Jah ik vind het heel speciaal dat Maarten uit mijn buik komt maar als ik er geen gevoel bij heb dan zal de band er ook niet zijn met hem.
"I'm interested in anything about revolt, disorder, chaos, especially activity that appears to have no meaning.
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
Twee ontkenningen in 1 zin is moeilijk?quote:Op dinsdag 7 april 2009 13:18 schreef leonieke het volgende:
[..]
Een verschil wel ja
Ik ben niet geadopteerd, mijn ma heeft de eerste jaren van mijn leven grotendeels gemist door ziekte (in het ziekenhuis dus) maar ik ben blij om te zeggen dat het wel goedgekomen is met mij
Dat het niet betekent dat het niet goed zou komen, betekent dus wel dat het wel goed zou komen
Alleen is het natuurlijk beter en mooier en fijner als het kind zijn eigen moeder heeft die dan ook in staat is om moeder te zijn.
Nee. We hebben hier die situatie gehad (mijn man was thuis het eerste jaar van mijn oudste zoon en ik aan het werk) en ik ben alleen maar heel erg blij dat zij zo'n sterke band hebben gekregen. Of het een beter band is dan met mij zou ik niet willen zeggen, anders, dat wel.quote:Op dinsdag 7 april 2009 13:20 schreef leonieke het volgende:
[..]
Of is het eerder de schrik dat als je als moeder het kind niet 24/7 bij je hebt het misschien een betere band zal ontwikkelen met de papa?
Nog nooit gemerkt/gelezen/gezien hoe een pasgeborene direct reageert op de geur van mama?quote:Op dinsdag 7 april 2009 13:21 schreef Jarno het volgende:
[..]
Sterker nog, ik durf nog wel verder te gaan en te beweren dat een kind geen flauw benul heeft of -ie nou uit de buik van papa of mama of de buurvrouw komt. En dat 't hem/haar ook bijzonder weinig boeit.
En in geval van borstvoeding maakt mama of buurvrouw of papa ook geen verschil?
Kom op zeg, natuurlijk is er verschil, zeker als je borstvoeding geeft en zeker in die eerste maanden.
Ik doe dat stukje maar even vetgedrukt, want daar schijnt nogal over heen gelezen te zijn.
Is het zo eng om toe te geven dat er gewoon verschillen zijn tussen mama's en papa's en tussen mannen en vrouwen en dat een deel van die verschillen gewoon simpelweg biologisch bepaald zijn omdat mensen ook maar gewoon zoogdieren zijn?
Er komt een leeftijd dat het wel gaat boeien, er gaan niet voor niets zoveel adoptiekinderen op zoek naar hun biologische ouders. Maar goed, dit is een behoorlijke zijtak van de discussie.quote:Op dinsdag 7 april 2009 13:21 schreef Jarno het volgende:
[..]
Sterker nog, ik durf nog wel verder te gaan en te beweren dat een kind geen flauw benul heeft of -ie nou uit de buik van papa of mama of de buurvrouw komt. En dat 't hem/haar ook bijzonder weinig boeit.
Nou, het ligt nogal gevoeligquote:Op dinsdag 7 april 2009 13:26 schreef MarMar het volgende:
[..]
Nog nooit gemerkt/gelezen/gezien hoe een pasgeborene direct reageert op de geur van mama?
En in geval van borstvoeding maakt mama of buurvrouw of papa ook geen verschil?
Kom op zeg, natuurlijk is er verschil, zeker als je borstvoeding geeft en zeker in die eerste maanden.
Ik doe dat stukje maar even vetgedrukt, want daar schijnt nogal over heen gelezen te zijn.
Is het zo eng om toe te geven dat er gewoon verschillen zijn tussen mama's en papa's en tussen mannen en vrouwen en dat een deel van die verschillen gewoon simpelweg biologisch bepaald zijn omdat mensen ook maar gewoon zoogdieren zijn?
Tuurlijk maakt het wel verschil en zéker bij hele jonge kinderen. Baby's leren in de buik al de stem van de moeder (en vader) herkennen en voelt zich daar dus ook na de geboorte vertrouwd mee.
Dat is wat anders dan wat je net zei.quote:Op dinsdag 7 april 2009 13:26 schreef MarMar het volgende:
[..]
Nog nooit gemerkt/gelezen/gezien hoe een pasgeborene direct reageert op de geur van mama?
En in geval van borstvoeding maakt mama of buurvrouw of papa ook geen verschil?
"I'm interested in anything about revolt, disorder, chaos, especially activity that appears to have no meaning.
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
Ik denk dat je adoptieouders en geadopteerde kinderen nu schromelijk tekor doet.quote:
[..]
Het is the next best thing als je het mij vraagt; adoptie is noodzaak, niet het beste wat je kan overkomen als kind.
Dus inderdaad, adoptieouders kunnen wel goed voor hun kind zorgen, maar de lijfelijke band die een kind met een moeder heeft is er niet.
Dat wil niet zeggen dat het met dat kind niet goedkomt, maar het is wel degelijk een verschil en dat zie je zelf ook wel neem ik aan.
Ik denk zeker wel dat vrouwen tijdens de zwangerschap al beginnen met een band opbouwe met hun kind, en dat de vaders daar een tijdelijke achterstand hebben. Logisch en niets aan te doen.
Daarna is imo de band veel meer dan alleen in wiens buik je gezeten hebt. Het is degene die je verzort, eten geeft, troost, vertroetelt, komt als je huilt, bij je is als je ziek bent.
En al die dingen kan een vader net zo goed, als hij dat wil en de kans voor krijgt!
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
lol ik begrijp best de twee ontkenning in 1 zin. Wat ik niet begreep is dat die gedachten nog maar in je op komen als in... het zou misschien wel eens niet kunnen goed komen.quote:
[..]
Twee ontkenningen in 1 zin is moeilijk?
Dat het niet betekent dat het niet goed zou komen, betekent dus wel dat het wel goed zou komen
Alleen is het natuurlijk beter en mooier en fijner als het kind zijn eigen moeder heeft die dan ook in staat is om moeder te zijn.
Ikzelf zou er nooit aan denken dat het anders zou aflopen met het kind als het niet door de moeder opgevoed wordt. Jij hebt het over "dat het wel zal goed komen".
Hetgeen ik bedoel komt er niet echt goed uit, maar als je tussen de regels door leest, begrijp je het vast wel
Mja, maar vaak zie je ook dat men de emo-kaart trekt (lees met een trillende onderlip en een o zo schattige foto van de kleine in de hand bijna staan te smeken in het kantoor van de chef) om dezelfde dag nog verlof te kunnen krijgen om dat er weet ik veel wat met één van de kids is, dat is soms wat lastig rijmen met het hele voor je rechten op komen verhaal in mijn beleving, daar zitten ook verplichtingen aan richting je werkgever, en in mijn ogen ook morele verplichtingen aan je collega's als die bij moeten springen om een ad-hoc verlof mogelijk te maken. Dit heb ik trouwens meegemaakt met zowel papa's als mama's, maar als vrouw zit je natuurlijk ook nog met instincten/hormonen, daar gaan sommige feministen nog wel eens erg gemakkelijk aan voorbij...quote:Op dinsdag 7 april 2009 13:21 schreef Koosje het volgende:
Ik vind het zo jammer te zien dat de (veel?) werkende moeders (voor een baas, ja!) menen zo in de verdediging te moeten schieten. Stá gewoon voor wat je doet!
Op woensdag 9 juni 2010 @ 09:07 schreef lezzer: Verder legt fruityloop uitstekend uit hoe het in het echte leven gaat.
Toch komt dit mij allemaal erg onbekend over. Ik werk 20 jaar en ik heb bij heel veel verschillende bedrijven gewerkt, en dit scenario en zoals hierboven iemand het had over liegen enzo, ik heb het echt nog nooit meegemaakt.quote:
[..]
Mja, maar vaak zie je ook dat men de emo-kaart trekt (lees met een trillende onderlip en een o zo schattige foto van de kleine in de hand bijna staan te smeken in het kantoor van de chef) om dezelfde dag nog verlof te kunnen krijgen om dat er weet ik veel wat met één van de kids is, dat is soms wat lastig rijmen met het hele voor je rechten op komen verhaal in mijn beleving, daar zitten ook verplichtingen aan richting je werkgever, en in mijn ogen ook morele verplichtingen aan je collega's als die bij moeten springen om een ad-hoc verlof mogelijk te maken. Dit heb ik trouwens meegemaakt met zowel papa's als mama's, maar als vrouw zit je natuurlijk ook nog met instincten/hormonen, daar gaan sommige feministen nog wel eens erg gemakkelijk aan voorbij...
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Oh maar dat doe ik hoorquote:
Ik vind het zo jammer te zien dat de (veel?) werkende moeders (voor een baas, ja!) menen zo in de verdediging te moeten schieten. Stá gewoon voor wat je doet!
Er zijn hier nog geen kinderen en we hebben al gepraat over hoe het zou gaan als er hier wel een kind zou zijn en dan zouden we allebei fulltime blijven werken.
Ik vind het gewoon jammer dat er hier de indruk wordt gewekt dat je geen goede moeder of vader bent als je niet zou thuisblijven voor je kind.
Hier is het ook gewoon zo dat mensen met kinderen een makkelijker "excuus" hebben dat mensen zonder. Als je zegt dat je thuis bent omdat je grut ziek is, accepteert men dat, als je zegt dat je thuis bent omdat je cavia ongesteld is, is dat opeens raar.
"I'm interested in anything about revolt, disorder, chaos, especially activity that appears to have no meaning.
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
Ik denk dat het anders op je over komt dan ik het bedoel door jouw achtergrond?quote:Op dinsdag 7 april 2009 13:36 schreef leonieke het volgende:
[..]
lol ik begrijp best de twee ontkenning in 1 zin. Wat ik niet begreep is dat die gedachten nog maar in je op komen als in... het zou misschien wel eens niet kunnen goed komen.
Ikzelf zou er nooit aan denken dat het anders zou aflopen met het kind als het niet door de moeder opgevoed wordt. Jij hebt het over "dat het wel zal goed komen".
Hetgeen ik bedoel komt er niet echt goed uit, maar als je tussen de regels door leest, begrijp je het vast wel
Dat het wel goed zal komen bedoel ik precies zoals ik het zeg, dus ik bedoel niet dat het misschien niet goed zal komen.
Dat het een verschil is, dat het misschien harder werken en minder ideaal is dan door je eigen moeder te kunnen worden opgevoed, dat bedoel ik wel en dat geef je zelf ook al aan, je had het zelf ook liefst anders gezien toch? Niet alleen jij trouwens, voor je moeder moet het ook verdomd moeilijk zijn geweest om de zorg uit onmacht aan een ander over te laten.
Let wel, ik probeer hier helemaal geen waardeoordeel te geven of vingertjes te wijzen of een oordeel te geven over goed en fout, ik wil alleen maar aangeven dat er verschillen zijn.
Nou, ik herken er wel eea in. Mijn leidinggevende heeft ook weleens tegen een collega gezegd, die voor de zoveelste keer niet kon komen / vrij moest hebben ivm een ziek kindje thuis: 'je hebt toch ook een man'. Dat liegen heb ik ook weleens meegemaakt, weleens, dat was geen lopende band werk. Lang niet iedereen is zo.quote:Op dinsdag 7 april 2009 13:40 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Toch komt dit mij allemaal erg onbekend over. Ik werk 20 jaar en ik heb bij heel veel verschillende bedrijven gewerkt, en dit scenario en zoals hierboven iemand het had over liegen enzo, ik heb het echt nog nooit meegemaakt.
Ik heb het ook niet over beter en slechter, ik heb het over anders!quote:Op dinsdag 7 april 2009 13:30 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Ik denk dat je adoptieouders en geadopteerde kinderen nu schromelijk tekor doet.
Ik denk zeker wel dat vrouwen tijdens de zwangerschap al beginnen met een band opbouwe met hun kind, en dat de vaders daar een tijdelijke achterstand hebben. Logisch en niets aan te doen.
Daarna is imo de band veel meer dan alleen in wiens buik je gezeten hebt. Het is degene die je verzort, eten geeft, troost, vertroetelt, komt als je huilt, bij je is als je ziek bent.
En al die dingen kan een vader net zo goed, als hij dat wil en de kans voor krijgt!
En hoezo doe ik ze tekort?
Ik vind dat beweren dat een adoptie-ouder precies hetzelfde is als een natuurlijke ouder eerder een tekort doen..
Natuurlijk zullen adoptie ouders zielsveel van hun kind houden en vice versa, natuurlijk kunnen ze prima voor een kind zorgen en zullen ze er alles aan doen en natuurlijk zal dat kind er een heel fijn leven kunnen hebben, daar hoor je me niet over.
MAAR het is gewoon nooit leuk om je eigen moeder/ouders niet te kunnen hebben, om watvoor reden dan ook lijkt mij...
Zelf ben ik gestopt met werken omdat het met mijn kind niet goed ging bij de oppas en er in onze omgeving geen andere opvang was. Ik ben blij dat het kón. Dat wij, weliswaar met concessies, dit voor ons kind konden doen.
Toch denk ik dat er niemand is die moedwillig zijn kind tekort doet . Iedereen doet wat voor zijn of haar leven het beste is. Sommigen willen al die merkkleren, de 4 vakanties en wat daarbij hoort. Zéker voor hun kind en dus werken ze 5 dagen die zien daar blijkbaar ook geen nadelige effecten van. Mijn keuze is het niet, maar wie ben ik om daar over te oordelen. Mijn keuzes zijn die weer van een hele hoop anderen niet.
En voor veel mensen is het natuurlijk geen keuze meer. Die moeten wel beide werken. Gewoon om huis en eten mogelijk te maken. En weer anderen voelen zich er beter bij om te werken. Ik snap het volkomen.
Voor mijzelf ben ik blij dat ik thuis was bij mijn jongens tot de jongste naar school ging. Dat voelde goed. En nu ga ik ook met net zoveel plezier weer aan het werk.
Daar zou alleen wat moeten veranderen. Als je weer terug wilt op je oude niveau is dat bijna onmogelijk. Je wordt door de werkgevers eigenlijk gewoon gedwongen om aan het werk te blijven. Terwijl ik denk dat ik nu een veel relaxtere werknemer ben. Kinderen zijn minder vaak ziek want de weerstand is redelijk opgebouwd inmiddels, ben niet meer broeds, hoef er 's nachts niet meer zo vaak) uit, ben hormonaal stabiel kinderen redden zichzelf ook al aardig. Dat was toen ze net geboren waren allemaal niet hoor. (voor mijzelf sprekend dit hè)
Toch denk ik dat er niemand is die moedwillig zijn kind tekort doet . Iedereen doet wat voor zijn of haar leven het beste is. Sommigen willen al die merkkleren, de 4 vakanties en wat daarbij hoort. Zéker voor hun kind en dus werken ze 5 dagen die zien daar blijkbaar ook geen nadelige effecten van. Mijn keuze is het niet, maar wie ben ik om daar over te oordelen. Mijn keuzes zijn die weer van een hele hoop anderen niet.
En voor veel mensen is het natuurlijk geen keuze meer. Die moeten wel beide werken. Gewoon om huis en eten mogelijk te maken. En weer anderen voelen zich er beter bij om te werken. Ik snap het volkomen.
Voor mijzelf ben ik blij dat ik thuis was bij mijn jongens tot de jongste naar school ging. Dat voelde goed. En nu ga ik ook met net zoveel plezier weer aan het werk.
Daar zou alleen wat moeten veranderen. Als je weer terug wilt op je oude niveau is dat bijna onmogelijk. Je wordt door de werkgevers eigenlijk gewoon gedwongen om aan het werk te blijven. Terwijl ik denk dat ik nu een veel relaxtere werknemer ben. Kinderen zijn minder vaak ziek want de weerstand is redelijk opgebouwd inmiddels, ben niet meer broeds, hoef er 's nachts niet meer zo vaak) uit, ben hormonaal stabiel kinderen redden zichzelf ook al aardig. Dat was toen ze net geboren waren allemaal niet hoor. (voor mijzelf sprekend dit hè)
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Ik vind het zo jammer dat de niet buitenshuis werkende moeders al dan niet subtiel menen te moeten opmerken dat moeders thuis bij de kinderen horen.quote:
Ik vind het zo jammer te zien dat de (veel?) werkende moeders (voor een baas, ja!) menen zo in de verdediging te moeten schieten. Stá gewoon voor wat je doet!
Ik sta achter onze keuzes en dat is ook niet wat ik denk te moeten verdedigen. Het boeit me weinig wat anderen vinden over mij. Ik vind het alleen zo jammer dat er in het algemeen nog steeds zo gedacht wordt. Het geeft zowel vaders als moeders minder kansen op allerlei gebied, en ik had toch echt gedacht (naief misschien) dat dat tegenwoordig beter ging allemaal.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Het waren gelukkig excessen, maar moeders/ouders zullen natuurlijk net iets anders tegen zulke dingen aankijken, voor hun zullen zulke dingen meer vanzelfsprekend zijn dan voor niet-ouders/vrijgezellen etc..quote:Op dinsdag 7 april 2009 13:40 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Toch komt dit mij allemaal erg onbekend over. Ik werk 20 jaar en ik heb bij heel veel verschillende bedrijven gewerkt, en dit scenario en zoals hierboven iemand het had over liegen enzo, ik heb het echt nog nooit meegemaakt.
Op woensdag 9 juni 2010 @ 09:07 schreef lezzer: Verder legt fruityloop uitstekend uit hoe het in het echte leven gaat.
Die kans is reëel iddquote:
[..]
Ik denk dat het anders op je over komt dan ik het bedoel door jouw achtergrond?
Het zal zeker moeilijk geweest zijn voor haarquote:Dat het wel goed zal komen bedoel ik precies zoals ik het zeg, dus ik bedoel niet dat het misschien niet goed zal komen.
Dat het een verschil is, dat het misschien harder werken en minder ideaal is dan door je eigen moeder te kunnen worden opgevoed, dat bedoel ik wel en dat geef je zelf ook al aan, je had het zelf ook liefst anders gezien toch? Niet alleen jij trouwens, voor je moeder moet het ook verdomd moeilijk zijn geweest om de zorg uit onmacht aan een ander over te laten.
Het moment dat ik haar niet herkende en naar mijn onthaalmoeder ging om getroost te worden, moet vreselijk geweest zijn voor haar. (Maar dit is natuurlijk een ander uiterste.) Ik weet niet of ik het zelf liever anders had gezien. De zaken die ik ervan weet, zijn dingen die me verteld werden. Ik herinner me bv niet dat ik mijn moeder niet meer herkende. En dat is natuurlijk goed. Maar geeft ook aan wat voor invloed het 'maar' heeft op een kind.
De band met mijn pa is altijd 'beter' geweest omdat ik hem veel meer zag, maar ik denk wel dat dit voornamelijk erg was voor mijn ma en minder voor mij. (met die beter bedoel ik eigenlijk gewoon dat ik meer dingen met mijn pa deed, ook later: tv kijken, naar voetbal gaan kijken, mijn rapport ophalen, ...)
quote:Let wel, ik probeer hier helemaal geen waardeoordeel te geven of vingertjes te wijzen of een oordeel te geven over goed en fout, ik wil alleen maar aangeven dat er verschillen zijn.
Ik ga nu pas moeder worden, dus ik heb al die 20 jaar van de kant van niet-ouder bekeken.quote:
[..]
Het waren gelukkig excessen, maar moeders/ouders zullen natuurlijk net iets anders tegen zulke dingen aankijken, voor hun zullen zulke dingen meer vanzelfsprekend zijn dan voor niet-ouders/vrijgezellen etc..
Maar als het dan toch excessen waren, waarom moet dit dan geponeerd worden als iets dat je heel vaak bij bijna alle moeders ziet?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Miss_Sly, je haalt me de woorden uit de mond! Laat ouders hun eigen keuzes maken, praat moeders geen schuldgevoel aan en geef vaders de kans om net zo'n band met hun kind te krijgen/hebben als moeders!quote:Op dinsdag 7 april 2009 13:50 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Ik vind het zo jammer dat de niet buitenshuis werkende moeders al dan niet subtiel menen te moeten opmerken dat moeders thuis bij de kinderen horen.
Ik sta achter onze keuzes en dat is ook niet wat ik denk te moeten verdedigen. Het boeit me weinig wat anderen vinden over mij. Ik vind het alleen zo jammer dat er in het algemeen nog steeds zo gedacht wordt. Het geeft zowel vaders als moeders minder kansen op allerlei gebied, en ik had toch echt gedacht (naief misschien) dat dat tegenwoordig beter ging allemaal.
Het interesseert me verder echt niet wat anderen over mijn keuzes vinden, maar ik moet toegeven dat ik wel ben gaan nadenken over die "natuurlijke band" en die behoefte van moeders om bij hun kind te zijn etc. etc. Ik moet toegeven dat ik dat helemaal niet zo voel. Mijn man en ik doen het echt samen. Hij is een ook een dag thuis en daarnaast verdelen we ook het huishouden eerlijk. En ik heb net zo'n behoefte als hij om er af en toe uit te zijn, om te werken maar ook om dingen met vrienden te doen. Ik heb het gevoel dat wij een evensterke band met ons kind hebben, ondanks dat hij in mijn buik heeft gezeten. En nog belangrijker, volgens mij is dat ook andersom: ons zoontje heeft met ons beiden een even sterke band. Maar misschien ben ik dus inderdaad wel echt een slechte moeder...
Mijn laatste werkgever heeft 2 jaar achter elkaar rekening gehouden met de vakantieplanning met ouders met kinderen. Na die 2 jaar was het de beurt aan de mensen zonder kinderen om als eerste aan te geven wanneer ze op vakantie wilden. Dat idee is eigenlijk door iedereen goed ontvangen.quote:Op dinsdag 7 april 2009 13:51 schreef fruityloop het volgende:
[..]
Het waren gelukkig excessen, maar moeders/ouders zullen natuurlijk net iets anders tegen zulke dingen aankijken, voor hun zullen zulke dingen meer vanzelfsprekend zijn dan voor niet-ouders/vrijgezellen etc..
Ik heb toch al een aantal keren gezien dat men zoiets gebruikte als subtiel pressiemiddel, maar het hangt ook af van het type bedrijf. Van 1 vrouwelijke collega weet ik dat ze er ook echt op aangesproken is.. Die presteerde het om "thuis te gaan werken" omdat de oppas niet op kwam dagen, en de volgende dag had ze hele verhalen over hoe leuk het was in de speeltuin etc. Die had dus ook duidelijk echt geen klap gedaan thuis.quote:Op dinsdag 7 april 2009 13:53 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Ik ga nu pas moeder worden, dus ik heb al die 20 jaar van de kant van niet-ouder bekeken.
Maar als het dan toch excessen waren, waarom moet dit dan geponeerd worden als iets dat je heel vaak bij bijna alle moeders ziet?
Net zoals er mensen zijn die zich bij elke scheet die ze dwars zit ziek melden, zijn er ook ouders die in hun kleine een kant en klaar excuus zien..
Op woensdag 9 juni 2010 @ 09:07 schreef lezzer: Verder legt fruityloop uitstekend uit hoe het in het echte leven gaat.
Als je achter je beslissingen staat dan laat je je dat toch ook niet aanpraten lijkt me.quote:Op dinsdag 7 april 2009 13:57 schreef peterfan het volgende:
[..]
Miss_Sly, je haalt me de woorden uit de mond! Laat ouders hun eigen keuzes maken, praat moeders geen schuldgevoel aan en geef vaders de kans om net zo'n band met hun kind te krijgen/hebben als moeders!
Overigens met dat thuisblijven als je kindje ziek is ding.. dat is niet overal even makkelijk!
Er werd hier iets geopperd over dat je als je werkt en kinderen hebt ook een verantwoordelijkheid hebt tegenover je werkgever en oké, daar heb je een punt, MAAR dan..
Niet iedereen heeft de vrije keus en zolang het soms gewoon noodzaak is om beide te werken vind ik dat daar ook aan tegemoet gekomen moet worden.
Daarbij zijn er qua opvang ook gewoon regels en nemen ze bij ziekte de kinderen gewoon niet in de opvang vanaf een bepaald punt (bijvoorbeeld zoveel graden koorts oid) en het lijkt me niet meer dan normaal dat je er dan ook als ouder kan zijn voor je kind.
Dat dan de papa ook net zo goed eens een dag vrij kan nemen ipv alleen de mama ben ik het wel mee eens hoor Wij hielden zelfs een beetje bij wie er thuisbleef zodat dat netjes om en om ging en dan heb je het over misschien 3 dagen per jaar dat het echt nodig was.
Overigens is dat bij de ene baan ook moeilijker dan bij de andere. Als je bureauwerk doet, kan je dat makkelijker laten liggen om snel naar je kind te racen dan als je als woonbegeleider alleen op een woongroep staat bijvoorbeeld.
EN NEE hiermee wil ik bureauwerk niet als minderwaardig beoordelen, voordat iemand weer een oordeel plakt aan mijn woorden
Er werd hier iets geopperd over dat je als je werkt en kinderen hebt ook een verantwoordelijkheid hebt tegenover je werkgever en oké, daar heb je een punt, MAAR dan..
Niet iedereen heeft de vrije keus en zolang het soms gewoon noodzaak is om beide te werken vind ik dat daar ook aan tegemoet gekomen moet worden.
Daarbij zijn er qua opvang ook gewoon regels en nemen ze bij ziekte de kinderen gewoon niet in de opvang vanaf een bepaald punt (bijvoorbeeld zoveel graden koorts oid) en het lijkt me niet meer dan normaal dat je er dan ook als ouder kan zijn voor je kind.
Dat dan de papa ook net zo goed eens een dag vrij kan nemen ipv alleen de mama ben ik het wel mee eens hoor
Wij hielden zelfs een beetje bij wie er thuisbleef zodat dat netjes om en om ging en dan heb je het over misschien 3 dagen per jaar dat het echt nodig was.Overigens is dat bij de ene baan ook moeilijker dan bij de andere. Als je bureauwerk doet, kan je dat makkelijker laten liggen om snel naar je kind te racen dan als je als woonbegeleider alleen op een woongroep staat bijvoorbeeld.
EN NEE hiermee wil ik bureauwerk niet als minderwaardig beoordelen, voordat iemand weer een oordeel plakt aan mijn woorden
Los van wat sterker of minder sterk is, is het bij jullie precies hetzelfde dan?quote:Op dinsdag 7 april 2009 13:57 schreef peterfan het volgende:
[..]
Miss_Sly, je haalt me de woorden uit de mond! Laat ouders hun eigen keuzes maken, praat moeders geen schuldgevoel aan en geef vaders de kans om net zo'n band met hun kind te krijgen/hebben als moeders!
Het interesseert me verder echt niet wat anderen over mijn keuzes vinden, maar ik moet toegeven dat ik wel ben gaan nadenken over die "natuurlijke band" en die behoefte van moeders om bij hun kind te zijn etc. etc. Ik moet toegeven dat ik dat helemaal niet zo voel. Mijn man en ik doen het echt samen. Hij is een ook een dag thuis en daarnaast verdelen we ook het huishouden eerlijk. En ik heb net zo'n behoefte als hij om er af en toe uit te zijn, om te werken maar ook om dingen met vrienden te doen. Ik heb het gevoel dat wij een evensterke band met ons kind hebben, ondanks dat hij in mijn buik heeft gezeten. En nog belangrijker, volgens mij is dat ook andersom: ons zoontje heeft met ons beiden een even sterke band. Maar misschien ben ik dus inderdaad wel echt een slechte moeder...
Doe je precies zo tegen je zoontje als je man, of hebben jullie als papa en mama beide ook een deeltje wat je "eigen" dingetje is en wat net die verschilletjes tussen papa en mama aangeeft?
Just curious.
Overigens: anders is niet sterker of minder sterk, is niet beter of slechter, anders is anders!
Maar thuisblijven is toch niet voor de goede band? Tenminste, hier niet. En mijn jongens hebben ook een goede band met hun vader. Alleen was het puur praktisch makkelijker om mijn baan op te zeggen dan die van mijn man. Al moet ik zeggen dat ik wel meer dan mijn man de behoefte voelde om dicht bij ze te zijn. Maar dat zegt toch niets over goed moederschap? Dat is blijkbaar net zo verschillend als muzieksmaak.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Bedoel je mij hiermee?quote:Op dinsdag 7 april 2009 13:50 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Ik vind het zo jammer dat de niet buitenshuis werkende moeders al dan niet subtiel menen te moeten opmerken dat moeders thuis bij de kinderen horen.
Er zit in mijn ogen en verschil tussen je kind 3 dagen naar een opvang brengen uit (welke) noodzaak (dan ook), of je kind maar 2 dagen in de week de volledige zorg te geven. Voor mij was het belangrijk een keuze in het leven te maken. Ik heb voor mijn kinderen gekozen, niet voor de carrière die ik had voordat ik kinderen kreeg. Ik wilde Moeder worden en dat kon ik voor mijn gevoel niet zijn wanneer ik 5 dagen was blijven werken voor een baas. Ik voel een grote verantwoordelijkheid voor mijn kinderen, die ik maar heel moeilijk los kan laten.quote:Op dinsdag 7 april 2009 13:40 schreef leonieke het volgende:
[..]
Ik vind het gewoon jammer dat er hier de indruk wordt gewekt dat je geen goede moeder of vader bent als je niet zou thuisblijven voor je kind.
Inmiddels ben ik eigen baas en combineer ik de opvoeding met mijn werk. Ik zou meer succes kunnen hebben wanneer ze naar de opvang gingen, maar nee.. Hoezeer ik ook van mijn werk geniet, van mijn kinderen geniet ik méér.
Kijk maar wie zich aangesproken voelt.
En ingaan op wat er verder staat is wellicht te veel gevraagd? Koosje vroeg zich af waarom werkende meoders zich denken te moeten verdedigen en daar gaf ik antwoord op.
En ingaan op wat er verder staat is wellicht te veel gevraagd? Koosje vroeg zich af waarom werkende meoders zich denken te moeten verdedigen en daar gaf ik antwoord op.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Maar waarom is jouw keuze beter dan die van een ander? JIJ wilde Moeder (met hoofdletter) worden en alles opgeven om thuis te zitten. Veel vrouwen willen dat niet. Kan dat niet gewoon geaccepteerd worden, maar moet daar dan een waardeoordeel over worden uitgesproken?quote:
[..]
Er zit in mijn ogen en verschil tussen je kind 3 dagen naar een opvang brengen uit (welke) noodzaak (dan ook), of je kind maar 2 dagen in de week de volledige zorg te geven. Voor mij was het belangrijk een keuze in het leven te maken. Ik heb voor mijn kinderen gekozen, niet voor de carrière die ik had voordat ik kinderen kreeg. Ik wilde Moeder worden en dat kon ik voor mijn gevoel niet zijn wanneer ik 5 dagen was blijven werken voor een baas. Ik voel een grote verantwoordelijkheid voor mijn kinderen, die ik maar heel moeilijk los kan laten.
Inmiddels ben ik eigen baas en combineer ik de opvoeding met mijn werk. Ik zou meer succes kunnen hebben wanneer ze naar de opvang gingen, maar nee.. Hoezeer ik ook van mijn werk geniet, van mijn kinderen geniet ik méér.
bovendien denk ik, net zoals al vaker is aangegeven in dit topic, dat er maar weinig ouders zijn die hun kinderen fulltime naar het kdv doen. Ze zullen er zeker zijn, en mijn keuze zou het ook niet zijn, maar daarmee houdt het toch op? Weet jij zo zeker dat deze kinderen van alles tekort komen, ongelukkig zijn en slecht terecht zullen komen?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik dénk dat je mij nu aanspreekt en van alles vraagt, gezien je mijn stukje quote. Maar ik begrijp niet zo goed waarom. Geef dan gewoon duidelijk antwoord op mijn net zo'n duidelijke vraag, dan kan ik er ook makkelijker op reageren.
Moet er een speciale reden zijn om iemand aan te spreken behalve dan dat je wil reageren op wat desbetreffend persoon zegtquote:
Ik dénk dat je mij nu aanspreekt en van alles vraagt, gezien je mijn stukje quote. Maar ik begrijp niet zo goed waarom. Geef dan gewoon duidelijk antwoord op mijn net zo'n duidelijke vraag, dan kan ik er ook makkelijker op reageren.
Miss_Sly reageert op hetgeen ánderen zeggen, maar quote mij. Dus vraag ik netjes of ze mij ook bedoelt. Anders begrijp ik het niet.
Want
- Ik praat alleen over mijn eigen gevoel en zeg niets over wat al dan niet beter is voor een ander.
- Ik zeg niet dat kinderen die naar een kinderdagverblijf gaan iets tekort komen. (In mijn eerste post staat zelfs dat het voor de kinderen waarschijnlijk niets uitmaakt.)
Want
- Ik praat alleen over mijn eigen gevoel en zeg niets over wat al dan niet beter is voor een ander.
- Ik zeg niet dat kinderen die naar een kinderdagverblijf gaan iets tekort komen. (In mijn eerste post staat zelfs dat het voor de kinderen waarschijnlijk niets uitmaakt.)
Als ikz eg dat mijn reply voor jou bedoeld was en je vraag te antwoorden, maak ik het dan weer een beetje gemakkelijker en duidelijker voor je?quote:
Ik dénk dat je mij nu aanspreekt en van alles vraagt, gezien je mijn stukje quote. Maar ik begrijp niet zo goed waarom. Geef dan gewoon duidelijk antwoord op mijn net zo'n duidelijke vraag, dan kan ik er ook makkelijker op reageren.
Nou, bij deze dan, maar als iemand anders wil reageren, feel free!
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Hmm, wat is noodzaak om te werken? Die lening voor een designer tuin/plasma-tv/dikke stationwagen voor 1 kinderzitje? En wonen is dan wel een basisbehoefte, dat betekend niet dat het dan ook meteen vrijstaand in een vinexwijk moet zijn..quote:Op dinsdag 7 april 2009 14:00 schreef MarMar het volgende:
Overigens met dat thuisblijven als je kindje ziek is ding.. dat is niet overal even makkelijk!
Er werd hier iets geopperd over dat je als je werkt en kinderen hebt ook een verantwoordelijkheid hebt tegenover je werkgever en oké, daar heb je een punt, MAAR dan..
Niet iedereen heeft de vrije keus en zolang het soms gewoon noodzaak is om beide te werken vind ik dat daar ook aan tegemoet gekomen moet worden.
Daarbij zijn er qua opvang ook gewoon regels en nemen ze bij ziekte de kinderen gewoon niet in de opvang vanaf een bepaald punt (bijvoorbeeld zoveel graden koorts oid) en het lijkt me niet meer dan normaal dat je er dan ook als ouder kan zijn voor je kind.
Dat dan de papa ook net zo goed eens een dag vrij kan nemen ipv alleen de mama ben ik het wel mee eens hoor
Overigens is dat bij de ene baan ook moeilijker dan bij de andere. Als je bureauwerk doet, kan je dat makkelijker laten liggen om snel naar je kind te racen dan als je als woonbegeleider alleen op een woongroep staat bijvoorbeeld.
EN NEE hiermee wil ik bureauwerk niet als minderwaardig beoordelen, voordat iemand weer een oordeel plakt aan mijn woorden
Ik snap wel wat je bedoelt hoor, maar er zit een heel groot grijs gebied om dit hele verhaal heen, en soms komt die kreet wel erg gemakkelijk op tafel naar mijn idee. Er zit ook een deel eigen keuze in, voor het krijgen van kinderen (dat doe je met de huidige anti-conceptie methoden eigenlijk wel) en dan dus ook voor het zorgen van de kinderen, en de bijhorende aanpassingen.Ik ben het wel met je eens hoor, en zo'n kind maar alleen thuis laten kan natuurlijk niet, alleen ik bedoel maar te zeggen, wat voor ouders vanzelfsprekend is, is dat niet altijd voor mensen zonder kinderen..
Maar ter illustratie, het is hier voorgekomen dat ik met de kerst moest werken, omdat de ex-vrouw van een collega geen vrij kon krijgen, mijn collega dus de kids had de kerstvakantie, en daardoor dus verlof moést hebben. 3x raden wie zich aan moest passen, juistem de vrijgezelle collega. Daar hoor je de ouders dan niet over, want o gut die arme kids toch.. Wij zijn er prima uit gekomen, maar toen is er door een afdelingshoofd wel hardop gezegd dat iedereen evenveel recht heeft op verlof, toen zag je toch wat mensen met kinderen wat moeilijk kijken ineens.
Op woensdag 9 juni 2010 @ 09:07 schreef lezzer: Verder legt fruityloop uitstekend uit hoe het in het echte leven gaat.
Waarom moet trouwens het niet gaan werken voor een baas, denigrerend 'thuis zitten' genoemd worden? Alsof er in die situatie tijd is om maar op je kont te blijven hangen op de bank!
sowieso wordt de toon een beetje grimmiger, beetje jammerquote:Op dinsdag 7 april 2009 15:23 schreef Koosje het volgende:
Waarom moet trouwens het niet gaan werken voor een baas, denigrerend 'thuis zitten' genoemd worden? Alsof er in die situatie tijd is om maar op je kont te blijven hangen op de bank!
Geef nou gewoon antwoord ipv kinderachtig gaan zitten zoeken naar dingen om beledigd over te zijn.quote:
Waarom moet trouwens het niet gaan werken voor een baas, denigrerend 'thuis zitten' genoemd worden? Alsof er in die situatie tijd is om maar op je kont te blijven hangen op de bank!
De een zit thuis, de ander op kantoor, jeetje, je kunt maar ergens over vallen...
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Naja, de ene vorm van arbeid word betaald met geld, de andere met liefde & genegenheid.quote:Op dinsdag 7 april 2009 15:23 schreef Koosje het volgende:
Waarom moet trouwens het niet gaan werken voor een baas, denigrerend 'thuis zitten' genoemd worden? Alsof er in die situatie tijd is om maar op je kont te blijven hangen op de bank!
Beide onmisbaar in het leven, toch? Maar met kinderen ben je wel op de plek waaraan veel mensen refereren als thuis, en daar zit men ook nog wel eens, dus het is meer de intonatie lijkt me?
Op woensdag 9 juni 2010 @ 09:07 schreef lezzer: Verder legt fruityloop uitstekend uit hoe het in het echte leven gaat.
Ik heb het antwoord op je vraag al gegeven, voordat je 'm stelde. Anders lees hetgeen ik schrijf nog eens rustig door, alvorens er een (waarde)oordeel over te vellen.
De meningen in dit topic zijn niet zo zwart wit als je nu doet voorkomen. Mijn mening is namelijk nogal grijs. Kinderopvang prima, maar geen 5 dagen per week.
De meningen in dit topic zijn niet zo zwart wit als je nu doet voorkomen. Mijn mening is namelijk nogal grijs. Kinderopvang prima, maar geen 5 dagen per week.
Inderdaad, die bevalt me niet zoquote:Op dinsdag 7 april 2009 15:34 schreef fruityloop het volgende:
[..]
Naja, de ene vorm van arbeid word betaald met geld, de andere met liefde & genegenheid.
Ik probeer hier met respect voor ieders mening ook míjn persoonlijke mening en gevoel te geven. Ik oordeel niet, in tegenstelling tot wat Miss_Sly hierboven laat overkomen.
Feestdagen als kerst en pasen snap ik dat je die graag vrij hebt, ook als je geen kinderen hebt. Over de zomervakantie kan ik me soms verbazen. Waarom zou je met alle geweld in het dure hoogseizoen op vakantie willen als je ook alle vrijheid hebt om in het goedkope naseizoen te gaan? En dit is een serieuze vraag hoor.
Want die verhoudingen verharden een beetje merk ik. Dat de solidariteit wat afneemt. En dat is toch jammer. Ik snap heus dat een ander niet wil inleveren voor mijn keuzes, maar elkaar een beetje helpen moet toch kunnen?
Volgens mij zouden flexibele uren hierin een uitkomst zijn.
Want die verhoudingen verharden een beetje merk ik. Dat de solidariteit wat afneemt. En dat is toch jammer. Ik snap heus dat een ander niet wil inleveren voor mijn keuzes, maar elkaar een beetje helpen moet toch kunnen?
Volgens mij zouden flexibele uren hierin een uitkomst zijn.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
quote:Op dinsdag 7 april 2009 16:26 schreef debuurvrouw het volgende:
Want die verhoudingen verharden een beetje merk ik. Dat de solidariteit wat afneemt. En dat is toch jammer. Ik snap heus dat een ander niet wil inleveren voor mijn keuzes, maar elkaar een beetje helpen moet toch kunnen?
Volgens mij zouden flexibele uren hierin een uitkomst zijn.
ti amo più di ieri ma meno di domani
Ik kan me best voorstellen dat sommige mensen er geen problemen zouden mee hebben om hun vakantie op te nemen buiten de zomervakantie als ze geen kinderen hebben.quote:
Feestdagen als kerst en pasen snap ik dat je die graag vrij hebt, ook als je geen kinderen hebt. Over de zomervakantie kan ik me soms verbazen. Waarom zou je met alle geweld in het dure hoogseizoen op vakantie willen als je ook alle vrijheid hebt om in het goedkope naseizoen te gaan? En dit is een serieuze vraag hoor.
Want die verhoudingen verharden een beetje merk ik. Dat de solidariteit wat afneemt. En dat is toch jammer. Ik snap heus dat een ander niet wil inleveren voor mijn keuzes, maar elkaar een beetje helpen moet toch kunnen?
Volgens mij zouden flexibele uren hierin een uitkomst zijn.
Maar ik snap niet dat je als ouder verbaasd kunt reageren en spreken over een gebrek aan solidariteit als mensen zonder kinderen dat niet willen doen. Misschien kan de partner enkel verlof nemen tijdens de zomervakantie. Dan is het toch normaal dat je ook dan thuis wilt zijn, kinderen of geen kinderen. Of misschien willen die mensen gewoon thuis zijn als de meeste mensen verlof hebben, tijdens het dure hoogseizoen. Wie ben ik om daarover te oordelen?
Op den duur moet je met alles beginnen rekening te houden omdat iemand anders kinderen heeft. Want sommigen moeten al overwerken omdat het kind van de collega ziek is, anderen zouden hun vakantieperiodes anders moeten inplannen omdat er collega's met kinderen zijn, ... Zoals een baas van iemand hier zei: "jij hebt kinderen, het bedrijf niet"
Dus: ouders gaan niet op vakantie en er moet een creche komen voor zieke kinderen. Dán is iedereen tevreden.
mensen zonder kinderen maken ook keuzes die invloed hebben op mijn leven en daar heb ik ook rekening mee te houden. Alleen valt dat niet zo op. Of dat is blijkbaar heel normaal want dat komt niet door kinderen.
[ Bericht 59% gewijzigd door debuurvrouw op 07-04-2009 16:50:30 ]
mensen zonder kinderen maken ook keuzes die invloed hebben op mijn leven en daar heb ik ook rekening mee te houden. Alleen valt dat niet zo op. Of dat is blijkbaar heel normaal want dat komt niet door kinderen.
[ Bericht 59% gewijzigd door debuurvrouw op 07-04-2009 16:50:30 ]
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Ik heb echt nog nooit meegemaakt op mijn werk dat mensen met kinderen eerst mochten kiezen. De mensen die hun vakantie het eerst geregeld hadden kwamen gewoon het eerst in de agenda. De mensen die hier laat mee waren hadden dus minder te kiezen.
In my life
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Nou los ik dat probleem meteen ff op (voor ons dan ) wij gaan vrijwel nooit op vakantie, mijn man heeft altijd vrij tijdens de (dure) bouwvakperiode tja dat heb je als hoofd uitvoerder op de bouw nou eenmaal en dat is jammer maar niet zo'n probleem hoor.
Ik kijk altijd een beetje wat collega's doen en schipper daar een beetje mee Isa gaat nog niet naar school dus ik pas me nu zoveel mogelijk aan de ouders met schoolgaande kinderen aan, dat doe ik al zolang als ik werk, 14 jaar dus. Dit is het eerste jaar dat ik alle weken samen met manlief vrij ga zijn omdat ik 2 weken aan mijn zw.verlof hebt geplakt, collega's moeten zich dit jaar aan mijn vakantie aanpassen en zo gaat dat bij ons in het bedrijf om en om. Het ene jaar krijgt die als eerste de kans om dagen in te dienen het jaar erop is het andersom, tja sommigen kijken dan het ene jaar blijer als het andere maar iedereen zit met hetzelfde probleem.
Verdedigen daar doe ik niet aan mee, wat een ander fout vind aan onze keuzes dat zal me werkelijk waar worst wezen, wij doen wat ons goed uitkomt en de rest daar bemoei ik me niet mee dat zou namelijk een dagtaak zijn en ik kies er echt voor maar 2 dagen te werken
Wat ik wel jammer vind is dat mensen altijd denken dat je alleen gaat werken voor de luxe zaken zoals vakantie, dure woning enz en niet omdat je dat gewoon wilt als vrouw.
Dus ik stel mijn vraag gewoon nog een keertje, waarom is het voor een man de normaalste zaak om te blijven werken na de komst van de eerste koter en zou een vrouw haar betaalde baan (wat voor baan is niet belangrijk in mijn ogen, de een haalt namelijk voldoening in het vullen van vakken de ander uit zorgen voor bejaarden) op moeten zeggen om bij de kinderen te blijven.
(we praten nu even over full time thuis zijn)
) wij gaan vrijwel nooit op vakantie, mijn man heeft altijd vrij tijdens de (dure) bouwvakperiode tja dat heb je als hoofd uitvoerder op de bouw nou eenmaal en dat is jammer maar niet zo'n probleem hoor. Ik kijk altijd een beetje wat collega's doen en schipper daar een beetje mee Isa gaat nog niet naar school dus ik pas me nu zoveel mogelijk aan de ouders met schoolgaande kinderen aan, dat doe ik al zolang als ik werk, 14 jaar dus. Dit is het eerste jaar dat ik alle weken samen met manlief vrij ga zijn omdat ik 2 weken aan mijn zw.verlof hebt geplakt, collega's moeten zich dit jaar aan mijn vakantie aanpassen en zo gaat dat bij ons in het bedrijf om en om. Het ene jaar krijgt die als eerste de kans om dagen in te dienen het jaar erop is het andersom, tja sommigen kijken dan het ene jaar blijer als het andere maar iedereen zit met hetzelfde probleem.
Verdedigen daar doe ik niet aan mee, wat een ander fout vind aan onze keuzes dat zal me werkelijk waar worst wezen, wij doen wat ons goed uitkomt en de rest daar bemoei ik me niet mee dat zou namelijk een dagtaak zijn en ik kies er echt voor maar 2 dagen te werken
Wat ik wel jammer vind is dat mensen altijd denken dat je alleen gaat werken voor de luxe zaken zoals vakantie, dure woning enz en niet omdat je dat gewoon wilt als vrouw.
Dus ik stel mijn vraag gewoon nog een keertje, waarom is het voor een man de normaalste zaak om te blijven werken na de komst van de eerste koter en zou een vrouw haar betaalde baan (wat voor baan is niet belangrijk in mijn ogen, de een haalt namelijk voldoening in het vullen van vakken de ander uit zorgen voor bejaarden) op moeten zeggen om bij de kinderen te blijven.
(we praten nu even over full time thuis zijn)
Nou dat is ook weer wat gechargeerd, wat ik probeer duidelijk te maken is dat sommige ouders, enkel omdat het om kinderen gaat, verwachten dat alles en iedereen hun daar in tegemoet komt. Maar er is een groot grijs gebied waar veel mogelijk in is..quote:Op dinsdag 7 april 2009 16:43 schreef debuurvrouw het volgende:
Dus: ouders gaan niet op vakantie en er moet een creche komen voor zieke kinderen. Dán is iedereen tevreden.
mensen zonder kinderen maken ook keuzes die invloed hebben op mijn leven en daar heb ik ook rekening mee te houden. Alleen valt dat niet zo op. Of dat is blijkbaar heel normaal want dat komt niet door kinderen.
Op woensdag 9 juni 2010 @ 09:07 schreef lezzer: Verder legt fruityloop uitstekend uit hoe het in het echte leven gaat.
Dat moet je aan Balkenende vragenquote:Op dinsdag 7 april 2009 17:04 schreef marlieske het volgende:
Dus ik stel mijn vraag gewoon nog een keertje, waarom is het voor een man de normaalste zaak om te blijven werken na de komst van de eerste koter en zou een vrouw haar betaalde baan (wat voor baan is niet belangrijk in mijn ogen, de een haalt namelijk voldoening in het vullen van vakken de ander uit zorgen voor bejaarden) op moeten zeggen om bij de kinderen te blijven.
(we praten nu even over full time thuis zijn)
.Tegenvraag; waarom wakkert het aan de andere kant dan ook weer "gevoelens" aan als er vrouwen zijn die wel graag thuis blijven omdat ze (bijv, net zoals ik niet zo goed zijn in werk en huishouden samen) dat zelf willen? Dikke lul toch? Als jij wil werken ga je toch lekker werken?
In my life
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Maar welke keuzes maken ze dan die jouw leven zo beïnvloeden? Eerlijk, ik heb eventjes nagedacht over de zaken die ik doe en ik vraag me echt af hoe ik mensen met kinderen beïnvloed.quote:
Dus: ouders gaan niet op vakantie en er moet een creche komen voor zieke kinderen. Dán is iedereen tevreden.
mensen zonder kinderen maken ook keuzes die invloed hebben op mijn leven en daar heb ik ook rekening mee te houden. Alleen valt dat niet zo op. Of dat is blijkbaar heel normaal want dat komt niet door kinderen.
Maar begrijp me niet verkeerd, ik hou rekening met mijn collega's die kinderen hebben. Ik vind gewoon niet dat die 'solidariteit' altijd van de kant van de mensen zonder kinderen moet komen.
Om een voorbeeld te geven: wij werken 4,5 dagen per week. Collega's met kinderen nemen op woensdagnamiddag vrij (vind ik normaal). Wat ik niet meer normaal vind is dat mensen met kinderen er zomaar van uit gaan dat collega's zonder kinderen geen belang hechten aan een vrije halve dag. Want als er vergaderingen moeten gepland worden, wordt er altijd rekening gehouden met de mensen met kinderen, maar moet de rest zich maar aanpassen.
Zo is het al meermaals gebeurd dat ik geen vrije halve dag kan nemen omdat het enige moment waarop de vergadering kan plaatsvinden net de namiddag is die ik vrij wou hebben. Maar toegegeven, mijn vrije halve dag zou ik invullen met boodschappen doen of kuisen (zaken die ook ik liever niet op zaterdag doe). Ouders moeten hun vrije woensdagnamiddag nooit opgeven voor een vergadering want zij hebben kinderen... alsof mijn plannen minder belangrijk zijn. in jullie ogen waarschijnlijk wel want ik zou een vrije halve dag ook durven invullen met voor de tv hangen
Snap je de frustratie? En misschien ligt het wel aan mij omdat ik te makkelijk toegeef en mijn collega's niet in de problemen wil brengen, maar soms vind ik toch dat de solidariteit ook van de andere kant mag komen.
ooh maar ik begrijp best dat er dames zijn (of mannen) die graag full time bij de kinderen willen blijven, ik dacht heel lang namelijk dat ik ook zo in elkaar zat alleen toen het puntje bij het paaltje kwam bleek dat voor mij als persoon niet te werken, maar mij hoor je dan ook niet oordelen over vrouwen/mannen die full time thuis blijven en daar bewust voor kiezen, ik zeg niet dat dat slechter is voor de ontwikkeling of dat je daarmee jezelf of vooral je kinderen mee tekort doet.
Nee, dat klopt. Ik ook niet, overigens. Maar de sfeer in dit topic is een beetje de ene partij tegen de andere geworden, dus er moet toch iets zijn wat bepaalde gevoelens oproept en ik was nieuwsgierig waarom.quote:Op dinsdag 7 april 2009 17:12 schreef marlieske het volgende:
ooh maar ik begrijp best dat er dames zijn (of mannen) die graag full time bij de kinderen willen blijven, ik dacht heel lang namelijk dat ik ook zo in elkaar zat alleen toen het puntje bij het paaltje kwam bleek dat voor mij als persoon niet te werken, maar mij hoor je dan ook niet oordelen over vrouwen/mannen die full time thuis blijven en daar bewust voor kiezen, ik zeg niet dat dat slechter is voor de ontwikkeling of dat je daarmee jezelf of vooral je kinderen mee tekort doet.
In my life
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
quote:Op dinsdag 7 april 2009 17:16 schreef k_i_m het volgende:
[..]
Nee, dat klopt. Ik ook niet, overigens. Maar de sfeer in dit topic is een beetje de ene partij tegen de andere geworden, dus er moet toch iets zijn wat bepaalde gevoelens oproept en ik was nieuwsgierig waarom.
Misschien omdat er (wellicht door beide partijen) woorden gebruikt worden als "slechter" en "beter" en "tekort doen" etc. Ik denk dat vrijwel alle ouders, op een enkele uitzondering na, in hun beslissing om al dan niet te werken, fulltime danwel partime, en daarbij een beroep doen op een kdv of oppasmoeder of oma of wat dan ook het welzijn van hun hele gezin inclusief kind voorop heeft staan. Dat mensen een andere invulling aan 'welzijn' geven, lijkt niet erg te begrijpen voor veel mensen die een andere keus maken.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Bij mij is het meer de nieuwsgierigheid waarom mensen zich geroepen voelen (zeker in dit soort discussies waarvan borstvoeding versus flesvoeding er net zo een is overigens, dat is ook een gebed zonder end) hun waardeoordeel te moeten geven aan andere moeders. En waarom is het ene per definitie beter als het andere.
Iedereen is uniek, en de een word gillend gek van 7 dagen per week full time thuis zijn en werkt daarom nog steeds, de ander werd gillend gek van al dat georganiseer allemaal om de werkdagen heen, of koos er gewoon van te voren al bewust voor om thuis bij de kinderen te blijven en vind daar alle voldoening uit die ze nodig hebben om gelukkig te zijn. Prima toch, naja vind ik dan hoor.
Wie ben jij dan (algemeen niemand in het bijzonder overigens) om daar een waarde oordeel over te vellen?
wat jou gelukkiger maakt hoeft toch niet per definitie voor de overige vrouwen/mannen op de aardkloot te gelden?
En waarom gaat de discussie over wel/niet werken altijd over vrouwen en doen de mannen hierin niet ter zake, wie de luier verschoont is niet van belang, wie de fles geeft idem, als het met liefde en aandacht gebeurt dat is imo veel belangrijker.
Ik weet namelijk zeker dat mijn man net zo goed (misschien zelfs wel beter ook) voor Isa kan zorgen als ik, anders was ik ook nooit met hem aan kinderen begonnen en wie er thuis is is in ons geval dus ook geen punt als Isa troost nodig heeft krijgt ze die net zo goed en net zo liefdevol van mijn man als van mij.
Ik heb er ook bewust voor gewaakt dat ik geen moederkloek zou worden en heb mijn man zeker die eerste maanden van Isa's leventje zoveel mogelijk en zo vaak mogelijk bij alles betrokken, van flesjes geven tot het in bad gaan, en samen er 's nachts uit als ze huilde.
We zijn samen aan kinderen begonnen en ook de verantwoordelijkheid delen we, het moet niet altijd van een kant afkomen ik denk dat dat wel een voorbeeld is dat ik mijn kinderen graag mee geef.
Iedereen is uniek, en de een word gillend gek van 7 dagen per week full time thuis zijn en werkt daarom nog steeds, de ander werd gillend gek van al dat georganiseer allemaal om de werkdagen heen, of koos er gewoon van te voren al bewust voor om thuis bij de kinderen te blijven en vind daar alle voldoening uit die ze nodig hebben om gelukkig te zijn. Prima toch, naja vind ik dan hoor.
Wie ben jij dan (algemeen niemand in het bijzonder overigens) om daar een waarde oordeel over te vellen?
wat jou gelukkiger maakt hoeft toch niet per definitie voor de overige vrouwen/mannen op de aardkloot te gelden?
En waarom gaat de discussie over wel/niet werken altijd over vrouwen en doen de mannen hierin niet ter zake, wie de luier verschoont is niet van belang, wie de fles geeft idem, als het met liefde en aandacht gebeurt dat is imo veel belangrijker.
Ik weet namelijk zeker dat mijn man net zo goed (misschien zelfs wel beter ook) voor Isa kan zorgen als ik, anders was ik ook nooit met hem aan kinderen begonnen en wie er thuis is is in ons geval dus ook geen punt als Isa troost nodig heeft krijgt ze die net zo goed en net zo liefdevol van mijn man als van mij.
Ik heb er ook bewust voor gewaakt dat ik geen moederkloek zou worden en heb mijn man zeker die eerste maanden van Isa's leventje zoveel mogelijk en zo vaak mogelijk bij alles betrokken, van flesjes geven tot het in bad gaan, en samen er 's nachts uit als ze huilde.
We zijn samen aan kinderen begonnen en ook de verantwoordelijkheid delen we, het moet niet altijd van een kant afkomen ik denk dat dat wel een voorbeeld is dat ik mijn kinderen graag mee geef.
Misschien is het ook zo dat de vrouwen die wel werken en waarvan het kind naar het kdv gaat, ondanks dat ze volledig achter hun keuze staan (genoodzaakt of uit vrije wil, dat doet er niet toe) zich toch aangetast voelen in hun zo kostbare en grote gevoelens voor hun kind als er gezegd wordt dat een kind nu eenmaal thuishoort bij de moeder en dat niemand zo goed voor een kind kan zorgen als de moeder.
Het is toch een emotionele steek onder water, zelfs als het niet als zodanig bedoeld is, kan ik me wel voorstellen dat het zo over kan komen.
Het is toch een emotionele steek onder water, zelfs als het niet als zodanig bedoeld is, kan ik me wel voorstellen dat het zo over kan komen.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Hier is dat denk ik vooral te verklaren doordat er meer vrouwen dan mannen posten en die vrouwen hun eigen visie geven. Ik geef hier ook mijn mening en niet die van mijn wederhelft en zal hem dus minder in mijn posts betrekken. Maar dat ik het er niet over heb maakt hem niet volstrekt onbelangrijk in deze.quote:Op dinsdag 7 april 2009 17:32 schreef marlieske het volgende:
En waarom gaat de discussie over wel/niet werken altijd over vrouwen en doen de mannen hierin niet ter zake,
die borstvoedingsdiscussie snap ik ook tot de dag van vandaag nog steeds niet trouwens
.
In my life
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Het verschil tussen mensen zonder kinderen en mensen met kinderen is vaak dat de mensen mét kinderen verplichtingen buitenshuis hebben waar ze niet onderuit kunnen. Ik heb bijvoorbeeld ook de woensdagmiddag vrij en ik kan op die dag gewoon echt nooit werken. Daar ben ik ook altijd helder in, bij aanvang van een baan is dat het eerste wat ik aangeef. Flexibiliteit prima, maar op woensdagmiddag kan ik niet. Nooit.quote:Op dinsdag 7 april 2009 17:10 schreef leonieke het volgende:
[..]
Maar welke keuzes maken ze dan die jouw leven zo beïnvloeden? Eerlijk, ik heb eventjes nagedacht over de zaken die ik doe en ik vraag me echt af hoe ik mensen met kinderen beïnvloed.
Maar begrijp me niet verkeerd, ik hou rekening met mijn collega's die kinderen hebben. Ik vind gewoon niet dat die 'solidariteit' altijd van de kant van de mensen zonder kinderen moet komen.
Om een voorbeeld te geven: wij werken 4,5 dagen per week. Collega's met kinderen nemen op woensdagnamiddag vrij (vind ik normaal). Wat ik niet meer normaal vind is dat mensen met kinderen er zomaar van uit gaan dat collega's zonder kinderen geen belang hechten aan een vrije halve dag. Want als er vergaderingen moeten gepland worden, wordt er altijd rekening gehouden met de mensen met kinderen, maar moet de rest zich maar aanpassen.
Zo is het al meermaals gebeurd dat ik geen vrije halve dag kan nemen omdat het enige moment waarop de vergadering kan plaatsvinden net de namiddag is die ik vrij wou hebben. Maar toegegeven, mijn vrije halve dag zou ik invullen met boodschappen doen of kuisen (zaken die ook ik liever niet op zaterdag doe). Ouders moeten hun vrije woensdagnamiddag nooit opgeven voor een vergadering want zij hebben kinderen... alsof mijn plannen minder belangrijk zijn. in jullie ogen waarschijnlijk wel want ik zou een vrije halve dag ook durven invullen met voor de tv hangen
Snap je de frustratie? En misschien ligt het wel aan mij omdat ik te makkelijk toegeef en mijn collega's niet in de problemen wil brengen, maar soms vind ik toch dat de solidariteit ook van de andere kant mag komen.
Ondanks dat ik - Slechte Moeder Bij Uitstek - al mijn kinderens hele leven meer dan 3 dagen werk, staan mijn kinderen namelijk op mijn prioriteitenlijst bovenaan. Hun leventje hoeft niet te lijden onder mijn werk. Ik doe het dus niet om mijn collega's te pesten, maar omdat ik op woensdagmiddag gewoon verplichtingen als taxichauffeur van mijn kinderen heb.
Als jij op je vrije middag ook een verplichting aan iemand anders had, zou de situatie al weer anders zijn, dan zou je ten eerste veel minder makkelijk akkoord gaan met vergaderen op je vrije dag (want je ouwe omaatje die jij naar haar bridgeclub moet brengen laat je niet zitten, terwijl je de ramen lappen wel een weekje kan overslaan) en ten tweede zouden je collegas het waarschijnlijk minder makkelijk vragen. Mijn collegas vragen het me niet eens, omdat ze toch wel weten dat ik echt niet 4 agenda's 9en dan tel ik de agenda's van teamgenootjes niet eens mee) ga omgooien om hen op mijn vrije dag tegemoet te komen.
And when you think of trust
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Dat begrijp ik maar al te goedquote:
(ik zou er anders ook de moeite niet voor doen) maar het is gewoon jammer dat er nooit iets anders kan geregeld worden. Een vergadering na de uren kan bv ook niet want dan moeten de kinderen dit of dat... Allemaal fijn, maar voor mensen zonder kinderen zijn andere dingen ook belangrijk en je kan niet altijd verwachten dat het de mensen zonder kids zijn die zich moeten aanpassen.Maar dit is natuurlijk een persoonlijke frustratie die er kwam door die solidariteits-post. En dit begint wat offtopic te gaan want ik zou het moeten toejuichen dat die mensen wel nog werken
En ik denk dat je hiermee de spijker op zn kop slaatquote:Op dinsdag 7 april 2009 17:40 schreef miss_sly het volgende:
Misschien is het ook zo dat de vrouwen die wel werken en waarvan het kind naar het kdv gaat, ondanks dat ze volledig achter hun keuze staan (genoodzaakt of uit vrije wil, dat doet er niet toe) zich toch aangetast voelen in hun zo kostbare en grote gevoelens voor hun kind als er gezegd wordt dat een kind nu eenmaal thuishoort bij de moeder en dat niemand zo goed voor een kind kan zorgen als de moeder.
Het is toch een emotionele steek onder water, zelfs als het niet als zodanig bedoeld is, kan ik me wel voorstellen dat het zo over kan komen.
Ik denk dat het ook met het aantal te maken heeft? Als er 5 moeders zijn die op woensdagmiddag vrij hebben en 1 heeft op donderdagmiddag vrij, 1 op vrijdagmiddag en bijvoorbeeld 1 op dinsdag de hele dag en een ander maandagochtend, dan wordt het dus niet op woensdagmiddag gepland omdat er dan meteen 5 afwezig zouden zijn en de andere dagen maar 1. Of 2.quote:Op dinsdag 7 april 2009 17:53 schreef leonieke het volgende:
[..]
Dat begrijp ik maar al te goed
Maar dit is natuurlijk een persoonlijke frustratie die er kwam door die solidariteits-post. En dit begint wat offtopic te gaan want ik zou het moeten toejuichen dat die mensen wel nog werken
Kijk, en daar gaat de vergelijk wat scheef in mijn optiek, in principe heeft elke medewerker toch evenveel recht op verlof? Je kan veel in overleg oplossen, maar het is toch wat kort door de bocht om te zeggen dat kinderen=verplichting=alle collega's passen zich maar aan..quote:Op dinsdag 7 april 2009 17:46 schreef Shitney het volgende:
[..]
Het verschil tussen mensen zonder kinderen en mensen met kinderen is vaak dat de mensen mét kinderen verplichtingen buitenshuis hebben waar ze niet onderuit kunnen.
Dat je het hebt aangegeven bij het aanvaarden van deze functie is mooi natuurlijk, maar wat als een vrouw een kind krijgt terwijl ze al een X aantal jaar voor een bedrijf werkt? Moet dan ook alles maar om haar heen aangepast worden?
Op woensdag 9 juni 2010 @ 09:07 schreef lezzer: Verder legt fruityloop uitstekend uit hoe het in het echte leven gaat.
Nee eigenlijk niet want bij ons hoort iedereen aanwezig te zijn op de vergaderingen.quote:
[..]
Ik denk dat het ook met het aantal te maken heeft? Als er 5 moeders zijn die op woensdagmiddag vrij hebben en 1 heeft op donderdagmiddag vrij, 1 op vrijdagmiddag en bijvoorbeeld 1 op dinsdag de hele dag en een ander maandagochtend, dan wordt het dus niet op woensdagmiddag gepland omdat er dan meteen 5 afwezig zouden zijn en de andere dagen maar 1. Of 2.
Het is zoals fruityloop zegt, ik vind persoonlijk niet dat het altijd dezelfde moeten zijn die zich aanpassen. Soms zou ik graag op donderdagavond om 16.40u vergaderen zodat ik toch op vrijdagnamiddag kan thuisblijven, maar dan gaat het weer niet omdat een kind moet opgehaald worden en dan moet de vergadering toch de volgende dag doorgaan.
En eerlijk? Ik hoop echt dat als we later een kind hebben ik niet zo zal worden want soms... soms erger ik me mateloos aan die manier van denken.
Over al die ouders die naar huis moeten omdat de kinderopvang geen zieke kinderen aanneemt. Wat moeten ze dan? Kinderen meenemen? Stiekem toch dumpen? Drogeren en achter de bank leggen?
Ik heb 3 mogelijke achtervangen als mijn vriend door zijn rug gaat of de rochelhoest heeft maar daarna houdt het op en zal ik toch iets moeten. En aan de andere kant doe ik ook niet kinderachtig als mijn directe collega's ff eerder weg willen, moeten of gewoon gaan.
Je hebt natuurlijk zeikerds die om het minste of geringste een excuus maken van hun kind, maar daar heb ik het hier niet over. Diezelfde mensen zeken over iets anders toen ze nog kinderloos waren.
Ik heb 3 mogelijke achtervangen als mijn vriend door zijn rug gaat of de rochelhoest heeft maar daarna houdt het op en zal ik toch iets moeten. En aan de andere kant doe ik ook niet kinderachtig als mijn directe collega's ff eerder weg willen, moeten of gewoon gaan.
Je hebt natuurlijk zeikerds die om het minste of geringste een excuus maken van hun kind, maar daar heb ik het hier niet over. Diezelfde mensen zeken over iets anders toen ze nog kinderloos waren.
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Dat is wat ik in mijn eerste reactie probeerde te zeggen.quote:
[..]
Misschien omdat er (wellicht door beide partijen) woorden gebruikt worden als "slechter" en "beter" en "tekort doen" etc. Ik denk dat vrijwel alle ouders, op een enkele uitzondering na, in hun beslissing om al dan niet te werken, fulltime danwel partime, en daarbij een beroep doen op een kdv of oppasmoeder of oma of wat dan ook het welzijn van hun hele gezin inclusief kind voorop heeft staan. Dat mensen een andere invulling aan 'welzijn' geven, lijkt niet erg te begrijpen voor veel mensen die een andere keus maken.
Ondertussen de vloer even gedweild
Toen ik nog werkte waren zaterdagen en avonden ook verplicht. Nou pakte ik een boel van die diensten, omdat mijn man er dan wel was. Zo loste je samen de dingen op. En bij mijn weten gaat het ook nog steeds gewoon zo.
Mijn man is ook gebonden aan de bouwvak, dus ja, mijn vakantie ook in die periode plannen is sowieso handig. Dat staat dus los van kinderen. (en ik zou heel graag willen dat het anders was
)Qua flexibiliteit kan ik me niet voorstellen dat je je zo gaat opstellen als in bovenstaande voorbeelden
Wel kan ik me de frustratie helder voor de geest halen dat je een ziek kind hebt, werkende ouders een man met een vergadering en dat je dus zelf je werk moet afbellen. En als ze net naar de creche/peuterspeelzaal/BSO/ School gaan pikken ze ook nog elk griepje mee. 
Flexibele werktijden zou het echt helemaal zijn wmb. En flexibeler regels tav schoolvakanties, studiedagen van het personeel (echt hè, gekmakend zijn die
) en creche-uren zou een groot deel van de frustratie al wegnemen.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Natuurlijk heeft iedereen evenveel recht op verlof. Je zal mij dan ook nooit horen klagen over anderen die vrij nemen. Al neem je vrij om uit je neus te gaan eten of om de hele dag in je nest te liggen, dan zeg ik: geniet evan en veel plezier.quote:Op dinsdag 7 april 2009 18:00 schreef fruityloop het volgende:
[..]
Kijk, en daar gaat de vergelijk wat scheef in mijn optiek, in principe heeft elke medewerker toch evenveel recht op verlof? Je kan veel in overleg oplossen, maar het is toch wat kort door de bocht om te zeggen dat kinderen=verplichting=alle collega's passen zich maar aan..
Dat je het hebt aangegeven bij het aanvaarden van deze functie is mooi natuurlijk, maar wat als een vrouw een kind krijgt terwijl ze al een X aantal jaar voor een bedrijf werkt? Moet dan ook alles maar om haar heen aangepast worden?
Ik geef alleen aan dat ik verplichtingen heb en dat ik voor die verplichtingen ook een kortere werkweek ben aangegaan, en hoe het bedrijf dat verder oplost is hun probleem wat mij betreft. Dan regelt men maar een vergadering in de ochtend als iedereen er wel is.
Ik vind namelijk ook dat dit soort dingen veel te vaak op het bordje van werknemers worden geschoven, waardoor collega's onderling scheve gezichten krijgen, terwijl het gewoon een structureel probleem van de baas is, als vergaderingen altijd in mensen hun vrije tijd gepland moeten worden. En dat leg ik dus gewoon weer terug bij de baas. Zouden kinderlozen ook eens wat vaker moeten doen en dan ben ik de eerste die ze daarin steunt.
And when you think of trust
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
Does it lead you home?
To a place that you only dream of
When you're all alone
