Werken en kinderen

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 13:40 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Toch komt dit mij allemaal erg onbekend over. Ik werk 20 jaar en ik heb bij heel veel verschillende bedrijven gewerkt, en dit scenario en zoals hierboven iemand het had over liegen enzo, ik heb het echt nog nooit meegemaakt.

Het waren gelukkig excessen, maar moeders/ouders zullen natuurlijk net iets anders tegen zulke dingen aankijken, voor hun zullen zulke dingen meer vanzelfsprekend zijn dan voor niet-ouders/vrijgezellen etc..

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 13:42 schreef MarMar het volgende:

[..]

Ik denk dat het anders op je over komt dan ik het bedoel door jouw achtergrond?

Die kans is reëel idd

quote:

Dat het wel goed zal komen bedoel ik precies zoals ik het zeg, dus ik bedoel niet dat het misschien niet goed zal komen.
Dat het een verschil is, dat het misschien harder werken en minder ideaal is dan door je eigen moeder te kunnen worden opgevoed, dat bedoel ik wel en dat geef je zelf ook al aan, je had het zelf ook liefst anders gezien toch? Niet alleen jij trouwens, voor je moeder moet het ook verdomd moeilijk zijn geweest om de zorg uit onmacht aan een ander over te laten.

Het zal zeker moeilijk geweest zijn voor haar Het moment dat ik haar niet herkende en naar mijn onthaalmoeder ging om getroost te worden, moet vreselijk geweest zijn voor haar. (Maar dit is natuurlijk een ander uiterste.)
Ik weet niet of ik het zelf liever anders had gezien. De zaken die ik ervan weet, zijn dingen die me verteld werden. Ik herinner me bv niet dat ik mijn moeder niet meer herkende. En dat is natuurlijk goed. Maar geeft ook aan wat voor invloed het 'maar' heeft op een kind.
De band met mijn pa is altijd 'beter' geweest omdat ik hem veel meer zag, maar ik denk wel dat dit voornamelijk erg was voor mijn ma en minder voor mij. (met die beter bedoel ik eigenlijk gewoon dat ik meer dingen met mijn pa deed, ook later: tv kijken, naar voetbal gaan kijken, mijn rapport ophalen, ...)

quote:

Let wel, ik probeer hier helemaal geen waardeoordeel te geven of vingertjes te wijzen of een oordeel te geven over goed en fout, ik wil alleen maar aangeven dat er verschillen zijn.

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 13:51 schreef fruityloop het volgende:

[..]

Het waren gelukkig excessen, maar moeders/ouders zullen natuurlijk net iets anders tegen zulke dingen aankijken, voor hun zullen zulke dingen meer vanzelfsprekend zijn dan voor niet-ouders/vrijgezellen etc..

Ik ga nu pas moeder worden, dus ik heb al die 20 jaar van de kant van niet-ouder bekeken.

Maar als het dan toch excessen waren, waarom moet dit dan geponeerd worden als iets dat je heel vaak bij bijna alle moeders ziet?

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 13:50 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Ik vind het zo jammer dat de niet buitenshuis werkende moeders al dan niet subtiel menen te moeten opmerken dat moeders thuis bij de kinderen horen.

Ik sta achter onze keuzes en dat is ook niet wat ik denk te moeten verdedigen. Het boeit me weinig wat anderen vinden over mij. Ik vind het alleen zo jammer dat er in het algemeen nog steeds zo gedacht wordt. Het geeft zowel vaders als moeders minder kansen op allerlei gebied, en ik had toch echt gedacht (naief misschien) dat dat tegenwoordig beter ging allemaal.

Miss_Sly, je haalt me de woorden uit de mond! Laat ouders hun eigen keuzes maken, praat moeders geen schuldgevoel aan en geef vaders de kans om net zo'n band met hun kind te krijgen/hebben als moeders!

Het interesseert me verder echt niet wat anderen over mijn keuzes vinden, maar ik moet toegeven dat ik wel ben gaan nadenken over die "natuurlijke band" en die behoefte van moeders om bij hun kind te zijn etc. etc. Ik moet toegeven dat ik dat helemaal niet zo voel. Mijn man en ik doen het echt samen. Hij is een ook een dag thuis en daarnaast verdelen we ook het huishouden eerlijk. En ik heb net zo'n behoefte als hij om er af en toe uit te zijn, om te werken maar ook om dingen met vrienden te doen. Ik heb het gevoel dat wij een evensterke band met ons kind hebben, ondanks dat hij in mijn buik heeft gezeten. En nog belangrijker, volgens mij is dat ook andersom: ons zoontje heeft met ons beiden een even sterke band. Maar misschien ben ik dus inderdaad wel echt een slechte moeder...

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 13:51 schreef fruityloop het volgende:

[..]

Het waren gelukkig excessen, maar moeders/ouders zullen natuurlijk net iets anders tegen zulke dingen aankijken, voor hun zullen zulke dingen meer vanzelfsprekend zijn dan voor niet-ouders/vrijgezellen etc..

Mijn laatste werkgever heeft 2 jaar achter elkaar rekening gehouden met de vakantieplanning met ouders met kinderen. Na die 2 jaar was het de beurt aan de mensen zonder kinderen om als eerste aan te geven wanneer ze op vakantie wilden. Dat idee is eigenlijk door iedereen goed ontvangen.

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 13:53 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Ik ga nu pas moeder worden, dus ik heb al die 20 jaar van de kant van niet-ouder bekeken.

Maar als het dan toch excessen waren, waarom moet dit dan geponeerd worden als iets dat je heel vaak bij bijna alle moeders ziet?

Ik heb toch al een aantal keren gezien dat men zoiets gebruikte als subtiel pressiemiddel, maar het hangt ook af van het type bedrijf. Van 1 vrouwelijke collega weet ik dat ze er ook echt op aangesproken is.. Die presteerde het om "thuis te gaan werken" omdat de oppas niet op kwam dagen, en de volgende dag had ze hele verhalen over hoe leuk het was in de speeltuin etc. Die had dus ook duidelijk echt geen klap gedaan thuis.

Net zoals er mensen zijn die zich bij elke scheet die ze dwars zit ziek melden, zijn er ook ouders die in hun kleine een kant en klaar excuus zien..

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 13:57 schreef peterfan het volgende:

[..]

Miss_Sly, je haalt me de woorden uit de mond! Laat ouders hun eigen keuzes maken, praat moeders geen schuldgevoel aan en geef vaders de kans om net zo'n band met hun kind te krijgen/hebben als moeders!

Als je achter je beslissingen staat dan laat je je dat toch ook niet aanpraten lijkt me.

Overigens met dat thuisblijven als je kindje ziek is ding.. dat is niet overal even makkelijk!

Er werd hier iets geopperd over dat je als je werkt en kinderen hebt ook een verantwoordelijkheid hebt tegenover je werkgever en oké, daar heb je een punt, MAAR dan..

Niet iedereen heeft de vrije keus en zolang het soms gewoon noodzaak is om beide te werken vind ik dat daar ook aan tegemoet gekomen moet worden.
Daarbij zijn er qua opvang ook gewoon regels en nemen ze bij ziekte de kinderen gewoon niet in de opvang vanaf een bepaald punt (bijvoorbeeld zoveel graden koorts oid) en het lijkt me niet meer dan normaal dat je er dan ook als ouder kan zijn voor je kind.
Dat dan de papa ook net zo goed eens een dag vrij kan nemen ipv alleen de mama ben ik het wel mee eens hoor Wij hielden zelfs een beetje bij wie er thuisbleef zodat dat netjes om en om ging en dan heb je het over misschien 3 dagen per jaar dat het echt nodig was.

Overigens is dat bij de ene baan ook moeilijker dan bij de andere. Als je bureauwerk doet, kan je dat makkelijker laten liggen om snel naar je kind te racen dan als je als woonbegeleider alleen op een woongroep staat bijvoorbeeld.

EN NEE hiermee wil ik bureauwerk niet als minderwaardig beoordelen, voordat iemand weer een oordeel plakt aan mijn woorden

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 13:57 schreef peterfan het volgende:

[..]

Miss_Sly, je haalt me de woorden uit de mond! Laat ouders hun eigen keuzes maken, praat moeders geen schuldgevoel aan en geef vaders de kans om net zo'n band met hun kind te krijgen/hebben als moeders!

Het interesseert me verder echt niet wat anderen over mijn keuzes vinden, maar ik moet toegeven dat ik wel ben gaan nadenken over die "natuurlijke band" en die behoefte van moeders om bij hun kind te zijn etc. etc. Ik moet toegeven dat ik dat helemaal niet zo voel. Mijn man en ik doen het echt samen. Hij is een ook een dag thuis en daarnaast verdelen we ook het huishouden eerlijk. En ik heb net zo'n behoefte als hij om er af en toe uit te zijn, om te werken maar ook om dingen met vrienden te doen. Ik heb het gevoel dat wij een evensterke band met ons kind hebben, ondanks dat hij in mijn buik heeft gezeten. En nog belangrijker, volgens mij is dat ook andersom: ons zoontje heeft met ons beiden een even sterke band. Maar misschien ben ik dus inderdaad wel echt een slechte moeder...

Los van wat sterker of minder sterk is, is het bij jullie precies hetzelfde dan?
Doe je precies zo tegen je zoontje als je man, of hebben jullie als papa en mama beide ook een deeltje wat je "eigen" dingetje is en wat net die verschilletjes tussen papa en mama aangeeft?

Just curious.

Overigens: anders is niet sterker of minder sterk, is niet beter of slechter, anders is anders!

Maar thuisblijven is toch niet voor de goede band? Tenminste, hier niet. En mijn jongens hebben ook een goede band met hun vader. Alleen was het puur praktisch makkelijker om mijn baan op te zeggen dan die van mijn man. Al moet ik zeggen dat ik wel meer dan mijn man de behoefte voelde om dicht bij ze te zijn. Maar dat zegt toch niets over goed moederschap? Dat is blijkbaar net zo verschillend als muzieksmaak.

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 13:50 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Ik vind het zo jammer dat de niet buitenshuis werkende moeders al dan niet subtiel menen te moeten opmerken dat moeders thuis bij de kinderen horen.

Bedoel je mij hiermee?

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 14:09 schreef Koosje het volgende:

[..]

Bedoel je mij hiermee?

Nee mij

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 13:40 schreef leonieke het volgende:

[..]
Ik vind het gewoon jammer dat er hier de indruk wordt gewekt dat je geen goede moeder of vader bent als je niet zou thuisblijven voor je kind.

Er zit in mijn ogen en verschil tussen je kind 3 dagen naar een opvang brengen uit (welke) noodzaak (dan ook), of je kind maar 2 dagen in de week de volledige zorg te geven. Voor mij was het belangrijk een keuze in het leven te maken. Ik heb voor mijn kinderen gekozen, niet voor de carrière die ik had voordat ik kinderen kreeg. Ik wilde Moeder worden en dat kon ik voor mijn gevoel niet zijn wanneer ik 5 dagen was blijven werken voor een baas. Ik voel een grote verantwoordelijkheid voor mijn kinderen, die ik maar heel moeilijk los kan laten.

Inmiddels ben ik eigen baas en combineer ik de opvoeding met mijn werk. Ik zou meer succes kunnen hebben wanneer ze naar de opvang gingen, maar nee.. Hoezeer ik ook van mijn werk geniet, van mijn kinderen geniet ik méér.

Kijk maar wie zich aangesproken voelt.

En ingaan op wat er verder staat is wellicht te veel gevraagd? Koosje vroeg zich af waarom werkende meoders zich denken te moeten verdedigen en daar gaf ik antwoord op.

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 14:40 schreef Koosje het volgende:

[..]

Er zit in mijn ogen en verschil tussen je kind 3 dagen naar een opvang brengen uit (welke) noodzaak (dan ook), of je kind maar 2 dagen in de week de volledige zorg te geven. Voor mij was het belangrijk een keuze in het leven te maken. Ik heb voor mijn kinderen gekozen, niet voor de carrière die ik had voordat ik kinderen kreeg. Ik wilde Moeder worden en dat kon ik voor mijn gevoel niet zijn wanneer ik 5 dagen was blijven werken voor een baas. Ik voel een grote verantwoordelijkheid voor mijn kinderen, die ik maar heel moeilijk los kan laten.

Inmiddels ben ik eigen baas en combineer ik de opvoeding met mijn werk. Ik zou meer succes kunnen hebben wanneer ze naar de opvang gingen, maar nee.. Hoezeer ik ook van mijn werk geniet, van mijn kinderen geniet ik méér.

Maar waarom is jouw keuze beter dan die van een ander? JIJ wilde Moeder (met hoofdletter) worden en alles opgeven om thuis te zitten. Veel vrouwen willen dat niet. Kan dat niet gewoon geaccepteerd worden, maar moet daar dan een waardeoordeel over worden uitgesproken?

bovendien denk ik, net zoals al vaker is aangegeven in dit topic, dat er maar weinig ouders zijn die hun kinderen fulltime naar het kdv doen. Ze zullen er zeker zijn, en mijn keuze zou het ook niet zijn, maar daarmee houdt het toch op? Weet jij zo zeker dat deze kinderen van alles tekort komen, ongelukkig zijn en slecht terecht zullen komen?

Ik dénk dat je mij nu aanspreekt en van alles vraagt, gezien je mijn stukje quote. Maar ik begrijp niet zo goed waarom. Geef dan gewoon duidelijk antwoord op mijn net zo'n duidelijke vraag, dan kan ik er ook makkelijker op reageren.

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 14:51 schreef Koosje het volgende:
Ik dénk dat je mij nu aanspreekt en van alles vraagt, gezien je mijn stukje quote. Maar ik begrijp niet zo goed waarom. Geef dan gewoon duidelijk antwoord op mijn net zo'n duidelijke vraag, dan kan ik er ook makkelijker op reageren.

Moet er een speciale reden zijn om iemand aan te spreken behalve dan dat je wil reageren op wat desbetreffend persoon zegt

Miss_Sly reageert op hetgeen ánderen zeggen, maar quote mij. Dus vraag ik netjes of ze mij ook bedoelt. Anders begrijp ik het niet.

Want
- Ik praat alleen over mijn eigen gevoel en zeg niets over wat al dan niet beter is voor een ander.
- Ik zeg niet dat kinderen die naar een kinderdagverblijf gaan iets tekort komen. (In mijn eerste post staat zelfs dat het voor de kinderen waarschijnlijk niets uitmaakt.)

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 14:51 schreef Koosje het volgende:
Ik dénk dat je mij nu aanspreekt en van alles vraagt, gezien je mijn stukje quote. Maar ik begrijp niet zo goed waarom. Geef dan gewoon duidelijk antwoord op mijn net zo'n duidelijke vraag, dan kan ik er ook makkelijker op reageren.

Als ikz eg dat mijn reply voor jou bedoeld was en je vraag te antwoorden, maak ik het dan weer een beetje gemakkelijker en duidelijker voor je?

Nou, bij deze dan, maar als iemand anders wil reageren, feel free!

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 14:00 schreef MarMar het volgende:
Overigens met dat thuisblijven als je kindje ziek is ding.. dat is niet overal even makkelijk!

Er werd hier iets geopperd over dat je als je werkt en kinderen hebt ook een verantwoordelijkheid hebt tegenover je werkgever en oké, daar heb je een punt, MAAR dan..

Niet iedereen heeft de vrije keus en zolang het soms gewoon noodzaak is om beide te werken vind ik dat daar ook aan tegemoet gekomen moet worden.
Daarbij zijn er qua opvang ook gewoon regels en nemen ze bij ziekte de kinderen gewoon niet in de opvang vanaf een bepaald punt (bijvoorbeeld zoveel graden koorts oid) en het lijkt me niet meer dan normaal dat je er dan ook als ouder kan zijn voor je kind.
Dat dan de papa ook net zo goed eens een dag vrij kan nemen ipv alleen de mama ben ik het wel mee eens hoor Wij hielden zelfs een beetje bij wie er thuisbleef zodat dat netjes om en om ging en dan heb je het over misschien 3 dagen per jaar dat het echt nodig was.

Overigens is dat bij de ene baan ook moeilijker dan bij de andere. Als je bureauwerk doet, kan je dat makkelijker laten liggen om snel naar je kind te racen dan als je als woonbegeleider alleen op een woongroep staat bijvoorbeeld.

EN NEE hiermee wil ik bureauwerk niet als minderwaardig beoordelen, voordat iemand weer een oordeel plakt aan mijn woorden

Hmm, wat is noodzaak om te werken? Die lening voor een designer tuin/plasma-tv/dikke stationwagen voor 1 kinderzitje? En wonen is dan wel een basisbehoefte, dat betekend niet dat het dan ook meteen vrijstaand in een vinexwijk moet zijn.. Ik snap wel wat je bedoelt hoor, maar er zit een heel groot grijs gebied om dit hele verhaal heen, en soms komt die kreet wel erg gemakkelijk op tafel naar mijn idee. Er zit ook een deel eigen keuze in, voor het krijgen van kinderen (dat doe je met de huidige anti-conceptie methoden eigenlijk wel) en dan dus ook voor het zorgen van de kinderen, en de bijhorende aanpassingen.

Ik ben het wel met je eens hoor, en zo'n kind maar alleen thuis laten kan natuurlijk niet, alleen ik bedoel maar te zeggen, wat voor ouders vanzelfsprekend is, is dat niet altijd voor mensen zonder kinderen..

Maar ter illustratie, het is hier voorgekomen dat ik met de kerst moest werken, omdat de ex-vrouw van een collega geen vrij kon krijgen, mijn collega dus de kids had de kerstvakantie, en daardoor dus verlof moést hebben. 3x raden wie zich aan moest passen, juistem de vrijgezelle collega. Daar hoor je de ouders dan niet over, want o gut die arme kids toch.. Wij zijn er prima uit gekomen, maar toen is er door een afdelingshoofd wel hardop gezegd dat iedereen evenveel recht heeft op verlof, toen zag je toch wat mensen met kinderen wat moeilijk kijken ineens.

Waarom moet trouwens het niet gaan werken voor een baas, denigrerend 'thuis zitten' genoemd worden? Alsof er in die situatie tijd is om maar op je kont te blijven hangen op de bank!

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 15:23 schreef Koosje het volgende:
Waarom moet trouwens het niet gaan werken voor een baas, denigrerend 'thuis zitten' genoemd worden? Alsof er in die situatie tijd is om maar op je kont te blijven hangen op de bank!

sowieso wordt de toon een beetje grimmiger, beetje jammer

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 15:23 schreef Koosje het volgende:
Waarom moet trouwens het niet gaan werken voor een baas, denigrerend 'thuis zitten' genoemd worden? Alsof er in die situatie tijd is om maar op je kont te blijven hangen op de bank!

Geef nou gewoon antwoord ipv kinderachtig gaan zitten zoeken naar dingen om beledigd over te zijn.

De een zit thuis, de ander op kantoor, jeetje, je kunt maar ergens over vallen...

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 15:23 schreef Koosje het volgende:
Waarom moet trouwens het niet gaan werken voor een baas, denigrerend 'thuis zitten' genoemd worden? Alsof er in die situatie tijd is om maar op je kont te blijven hangen op de bank!

Naja, de ene vorm van arbeid word betaald met geld, de andere met liefde & genegenheid. Beide onmisbaar in het leven, toch? Maar met kinderen ben je wel op de plek waaraan veel mensen refereren als thuis, en daar zit men ook nog wel eens, dus het is meer de intonatie lijkt me?

Ik heb het antwoord op je vraag al gegeven, voordat je 'm stelde. Anders lees hetgeen ik schrijf nog eens rustig door, alvorens er een (waarde)oordeel over te vellen.

De meningen in dit topic zijn niet zo zwart wit als je nu doet voorkomen. Mijn mening is namelijk nogal grijs. Kinderopvang prima, maar geen 5 dagen per week.

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 15:34 schreef fruityloop het volgende:

[..]

Naja, de ene vorm van arbeid word betaald met geld, de andere met liefde & genegenheid. Beide onmisbaar in het leven, toch? Maar met kinderen ben je wel op de plek waaraan veel mensen refereren als thuis, en daar zit men ook nog wel eens, dus het is meer de intonatie lijkt me?

Inderdaad, die bevalt me niet zo Ik probeer hier met respect voor ieders mening ook míjn persoonlijke mening en gevoel te geven. Ik oordeel niet, in tegenstelling tot wat Miss_Sly hierboven laat overkomen.

Feestdagen als kerst en pasen snap ik dat je die graag vrij hebt, ook als je geen kinderen hebt. Over de zomervakantie kan ik me soms verbazen. Waarom zou je met alle geweld in het dure hoogseizoen op vakantie willen als je ook alle vrijheid hebt om in het goedkope naseizoen te gaan? En dit is een serieuze vraag hoor.

Want die verhoudingen verharden een beetje merk ik. Dat de solidariteit wat afneemt. En dat is toch jammer. Ik snap heus dat een ander niet wil inleveren voor mijn keuzes, maar elkaar een beetje helpen moet toch kunnen?
Volgens mij zouden flexibele uren hierin een uitkomst zijn.

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 16:26 schreef debuurvrouw het volgende:

Want die verhoudingen verharden een beetje merk ik. Dat de solidariteit wat afneemt. En dat is toch jammer. Ik snap heus dat een ander niet wil inleveren voor mijn keuzes, maar elkaar een beetje helpen moet toch kunnen?
Volgens mij zouden flexibele uren hierin een uitkomst zijn.

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 16:26 schreef debuurvrouw het volgende:
Feestdagen als kerst en pasen snap ik dat je die graag vrij hebt, ook als je geen kinderen hebt. Over de zomervakantie kan ik me soms verbazen. Waarom zou je met alle geweld in het dure hoogseizoen op vakantie willen als je ook alle vrijheid hebt om in het goedkope naseizoen te gaan? En dit is een serieuze vraag hoor.

Want die verhoudingen verharden een beetje merk ik. Dat de solidariteit wat afneemt. En dat is toch jammer. Ik snap heus dat een ander niet wil inleveren voor mijn keuzes, maar elkaar een beetje helpen moet toch kunnen?
Volgens mij zouden flexibele uren hierin een uitkomst zijn.

Ik kan me best voorstellen dat sommige mensen er geen problemen zouden mee hebben om hun vakantie op te nemen buiten de zomervakantie als ze geen kinderen hebben.
Maar ik snap niet dat je als ouder verbaasd kunt reageren en spreken over een gebrek aan solidariteit als mensen zonder kinderen dat niet willen doen. Misschien kan de partner enkel verlof nemen tijdens de zomervakantie. Dan is het toch normaal dat je ook dan thuis wilt zijn, kinderen of geen kinderen. Of misschien willen die mensen gewoon thuis zijn als de meeste mensen verlof hebben, tijdens het dure hoogseizoen. Wie ben ik om daarover te oordelen?

Op den duur moet je met alles beginnen rekening te houden omdat iemand anders kinderen heeft. Want sommigen moeten al overwerken omdat het kind van de collega ziek is, anderen zouden hun vakantieperiodes anders moeten inplannen omdat er collega's met kinderen zijn, ... Zoals een baas van iemand hier zei: "jij hebt kinderen, het bedrijf niet"

Dus: ouders gaan niet op vakantie en er moet een creche komen voor zieke kinderen. Dán is iedereen tevreden.
mensen zonder kinderen maken ook keuzes die invloed hebben op mijn leven en daar heb ik ook rekening mee te houden. Alleen valt dat niet zo op. Of dat is blijkbaar heel normaal want dat komt niet door kinderen.

[ Bericht 59% gewijzigd door debuurvrouw op 07-04-2009 16:50:30 ]

Ik heb echt nog nooit meegemaakt op mijn werk dat mensen met kinderen eerst mochten kiezen. De mensen die hun vakantie het eerst geregeld hadden kwamen gewoon het eerst in de agenda. De mensen die hier laat mee waren hadden dus minder te kiezen.

Nou los ik dat probleem meteen ff op (voor ons dan ) wij gaan vrijwel nooit op vakantie, mijn man heeft altijd vrij tijdens de (dure) bouwvakperiode tja dat heb je als hoofd uitvoerder op de bouw nou eenmaal en dat is jammer maar niet zo'n probleem hoor.
Ik kijk altijd een beetje wat collega's doen en schipper daar een beetje mee Isa gaat nog niet naar school dus ik pas me nu zoveel mogelijk aan de ouders met schoolgaande kinderen aan, dat doe ik al zolang als ik werk, 14 jaar dus. Dit is het eerste jaar dat ik alle weken samen met manlief vrij ga zijn omdat ik 2 weken aan mijn zw.verlof hebt geplakt, collega's moeten zich dit jaar aan mijn vakantie aanpassen en zo gaat dat bij ons in het bedrijf om en om. Het ene jaar krijgt die als eerste de kans om dagen in te dienen het jaar erop is het andersom, tja sommigen kijken dan het ene jaar blijer als het andere maar iedereen zit met hetzelfde probleem.

Verdedigen daar doe ik niet aan mee, wat een ander fout vind aan onze keuzes dat zal me werkelijk waar worst wezen, wij doen wat ons goed uitkomt en de rest daar bemoei ik me niet mee dat zou namelijk een dagtaak zijn en ik kies er echt voor maar 2 dagen te werken
Wat ik wel jammer vind is dat mensen altijd denken dat je alleen gaat werken voor de luxe zaken zoals vakantie, dure woning enz en niet omdat je dat gewoon wilt als vrouw.

Dus ik stel mijn vraag gewoon nog een keertje, waarom is het voor een man de normaalste zaak om te blijven werken na de komst van de eerste koter en zou een vrouw haar betaalde baan _{(wat voor baan is niet belangrijk in mijn ogen, de een haalt namelijk voldoening in het vullen van vakken de ander uit zorgen voor bejaarden)} op moeten zeggen om bij de kinderen te blijven.
(we praten nu even over full time thuis zijn)

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 16:43 schreef debuurvrouw het volgende:
Dus: ouders gaan niet op vakantie en er moet een creche komen voor zieke kinderen. Dán is iedereen tevreden.
mensen zonder kinderen maken ook keuzes die invloed hebben op mijn leven en daar heb ik ook rekening mee te houden. Alleen valt dat niet zo op. Of dat is blijkbaar heel normaal want dat komt niet door kinderen.

Nou dat is ook weer wat gechargeerd, wat ik probeer duidelijk te maken is dat sommige ouders, enkel omdat het om kinderen gaat, verwachten dat alles en iedereen hun daar in tegemoet komt. Maar er is een groot grijs gebied waar veel mogelijk in is..

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 17:04 schreef marlieske het volgende:


Dus ik stel mijn vraag gewoon nog een keertje, waarom is het voor een man de normaalste zaak om te blijven werken na de komst van de eerste koter en zou een vrouw haar betaalde baan _{(wat voor baan is niet belangrijk in mijn ogen, de een haalt namelijk voldoening in het vullen van vakken de ander uit zorgen voor bejaarden)} op moeten zeggen om bij de kinderen te blijven.
(we praten nu even over full time thuis zijn)

Dat moet je aan Balkenende vragen .

Tegenvraag; waarom wakkert het aan de andere kant dan ook weer "gevoelens" aan als er vrouwen zijn die wel graag thuis blijven omdat ze (bijv, net zoals ik niet zo goed zijn in werk en huishouden samen) dat zelf willen? Dikke lul toch? Als jij wil werken ga je toch lekker werken?

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 16:43 schreef debuurvrouw het volgende:
Dus: ouders gaan niet op vakantie en er moet een creche komen voor zieke kinderen. Dán is iedereen tevreden.
mensen zonder kinderen maken ook keuzes die invloed hebben op mijn leven en daar heb ik ook rekening mee te houden. Alleen valt dat niet zo op. Of dat is blijkbaar heel normaal want dat komt niet door kinderen.

Maar welke keuzes maken ze dan die jouw leven zo beïnvloeden? Eerlijk, ik heb eventjes nagedacht over de zaken die ik doe en ik vraag me echt af hoe ik mensen met kinderen beïnvloed.

Maar begrijp me niet verkeerd, ik hou rekening met mijn collega's die kinderen hebben. Ik vind gewoon niet dat die 'solidariteit' altijd van de kant van de mensen zonder kinderen moet komen.

Om een voorbeeld te geven: wij werken 4,5 dagen per week. Collega's met kinderen nemen op woensdagnamiddag vrij (vind ik normaal). Wat ik niet meer normaal vind is dat mensen met kinderen er zomaar van uit gaan dat collega's zonder kinderen geen belang hechten aan een vrije halve dag. Want als er vergaderingen moeten gepland worden, wordt er altijd rekening gehouden met de mensen met kinderen, maar moet de rest zich maar aanpassen.
Zo is het al meermaals gebeurd dat ik geen vrije halve dag kan nemen omdat het enige moment waarop de vergadering kan plaatsvinden net de namiddag is die ik vrij wou hebben. Maar toegegeven, mijn vrije halve dag zou ik invullen met boodschappen doen of kuisen (zaken die ook ik liever niet op zaterdag doe). Ouders moeten hun vrije woensdagnamiddag nooit opgeven voor een vergadering want zij hebben kinderen... alsof mijn plannen minder belangrijk zijn. _{in jullie ogen waarschijnlijk wel want ik zou een vrije halve dag ook durven invullen met voor de tv hangen}

Snap je de frustratie? En misschien ligt het wel aan mij omdat ik te makkelijk toegeef en mijn collega's niet in de problemen wil brengen, maar soms vind ik toch dat de solidariteit ook van de andere kant mag komen.

ooh maar ik begrijp best dat er dames zijn (of mannen) die graag full time bij de kinderen willen blijven, ik dacht heel lang namelijk dat ik ook zo in elkaar zat alleen toen het puntje bij het paaltje kwam bleek dat voor mij als persoon niet te werken, maar mij hoor je dan ook niet oordelen over vrouwen/mannen die full time thuis blijven en daar bewust voor kiezen, ik zeg niet dat dat slechter is voor de ontwikkeling of dat je daarmee jezelf of vooral je kinderen mee tekort doet.

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 17:12 schreef marlieske het volgende:
ooh maar ik begrijp best dat er dames zijn (of mannen) die graag full time bij de kinderen willen blijven, ik dacht heel lang namelijk dat ik ook zo in elkaar zat alleen toen het puntje bij het paaltje kwam bleek dat voor mij als persoon niet te werken, maar mij hoor je dan ook niet oordelen over vrouwen/mannen die full time thuis blijven en daar bewust voor kiezen, ik zeg niet dat dat slechter is voor de ontwikkeling of dat je daarmee jezelf of vooral je kinderen mee tekort doet.

Nee, dat klopt. Ik ook niet, overigens. Maar de sfeer in dit topic is een beetje de ene partij tegen de andere geworden, dus er moet toch iets zijn wat bepaalde gevoelens oproept en ik was nieuwsgierig waarom.

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 17:16 schreef k_i_m het volgende:

[..]

Nee, dat klopt. Ik ook niet, overigens. Maar de sfeer in dit topic is een beetje de ene partij tegen de andere geworden, dus er moet toch iets zijn wat bepaalde gevoelens oproept en ik was nieuwsgierig waarom.

Misschien omdat er (wellicht door beide partijen) woorden gebruikt worden als "slechter" en "beter" en "tekort doen" etc. Ik denk dat vrijwel alle ouders, op een enkele uitzondering na, in hun beslissing om al dan niet te werken, fulltime danwel partime, en daarbij een beroep doen op een kdv of oppasmoeder of oma of wat dan ook het welzijn van hun hele gezin inclusief kind voorop heeft staan. Dat mensen een andere invulling aan 'welzijn' geven, lijkt niet erg te begrijpen voor veel mensen die een andere keus maken.

Bij mij is het meer de nieuwsgierigheid waarom mensen zich geroepen voelen (zeker in dit soort discussies waarvan borstvoeding versus flesvoeding er net zo een is overigens, dat is ook een gebed zonder end) hun waardeoordeel te moeten geven aan andere moeders. En waarom is het ene per definitie beter als het andere.

Iedereen is uniek, en de een word gillend gek van 7 dagen per week full time thuis zijn en werkt daarom nog steeds, de ander werd gillend gek van al dat georganiseer allemaal om de werkdagen heen, of koos er gewoon van te voren al bewust voor om thuis bij de kinderen te blijven en vind daar alle voldoening uit die ze nodig hebben om gelukkig te zijn. Prima toch, naja vind ik dan hoor.

Wie ben jij dan (algemeen niemand in het bijzonder overigens) om daar een waarde oordeel over te vellen?
wat jou gelukkiger maakt hoeft toch niet per definitie voor de overige vrouwen/mannen op de aardkloot te gelden?

En waarom gaat de discussie over wel/niet werken altijd over vrouwen en doen de mannen hierin niet ter zake, wie de luier verschoont is niet van belang, wie de fles geeft idem, als het met liefde en aandacht gebeurt dat is imo veel belangrijker.

Ik weet namelijk zeker dat mijn man net zo goed (misschien zelfs wel beter ook) voor Isa kan zorgen als ik, anders was ik ook nooit met hem aan kinderen begonnen en wie er thuis is is in ons geval dus ook geen punt als Isa troost nodig heeft krijgt ze die net zo goed en net zo liefdevol van mijn man als van mij.
Ik heb er ook bewust voor gewaakt dat ik geen moederkloek zou worden en heb mijn man zeker die eerste maanden van Isa's leventje zoveel mogelijk en zo vaak mogelijk bij alles betrokken, van flesjes geven tot het in bad gaan, en samen er 's nachts uit als ze huilde.
We zijn samen aan kinderen begonnen en ook de verantwoordelijkheid delen we, het moet niet altijd van een kant afkomen ik denk dat dat wel een voorbeeld is dat ik mijn kinderen graag mee geef.

Misschien is het ook zo dat de vrouwen die wel werken en waarvan het kind naar het kdv gaat, ondanks dat ze volledig achter hun keuze staan (genoodzaakt of uit vrije wil, dat doet er niet toe) zich toch aangetast voelen in hun zo kostbare en grote gevoelens voor hun kind als er gezegd wordt dat een kind nu eenmaal thuishoort bij de moeder en dat niemand zo goed voor een kind kan zorgen als de moeder.

Het is toch een emotionele steek onder water, zelfs als het niet als zodanig bedoeld is, kan ik me wel voorstellen dat het zo over kan komen.

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 17:32 schreef marlieske het volgende:


En waarom gaat de discussie over wel/niet werken altijd over vrouwen en doen de mannen hierin niet ter zake,

Hier is dat denk ik vooral te verklaren doordat er meer vrouwen dan mannen posten en die vrouwen hun eigen visie geven. Ik geef hier ook mijn mening en niet die van mijn wederhelft en zal hem dus minder in mijn posts betrekken. Maar dat ik het er niet over heb maakt hem niet volstrekt onbelangrijk in deze.

_{die borstvoedingsdiscussie snap ik ook tot de dag van vandaag nog steeds niet trouwens .}

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 17:10 schreef leonieke het volgende:

[..]

Maar welke keuzes maken ze dan die jouw leven zo beïnvloeden? Eerlijk, ik heb eventjes nagedacht over de zaken die ik doe en ik vraag me echt af hoe ik mensen met kinderen beïnvloed.

Maar begrijp me niet verkeerd, ik hou rekening met mijn collega's die kinderen hebben. Ik vind gewoon niet dat die 'solidariteit' altijd van de kant van de mensen zonder kinderen moet komen.

Om een voorbeeld te geven: wij werken 4,5 dagen per week. Collega's met kinderen nemen op woensdagnamiddag vrij (vind ik normaal). Wat ik niet meer normaal vind is dat mensen met kinderen er zomaar van uit gaan dat collega's zonder kinderen geen belang hechten aan een vrije halve dag. Want als er vergaderingen moeten gepland worden, wordt er altijd rekening gehouden met de mensen met kinderen, maar moet de rest zich maar aanpassen.
Zo is het al meermaals gebeurd dat ik geen vrije halve dag kan nemen omdat het enige moment waarop de vergadering kan plaatsvinden net de namiddag is die ik vrij wou hebben. Maar toegegeven, mijn vrije halve dag zou ik invullen met boodschappen doen of kuisen (zaken die ook ik liever niet op zaterdag doe). Ouders moeten hun vrije woensdagnamiddag nooit opgeven voor een vergadering want zij hebben kinderen... alsof mijn plannen minder belangrijk zijn. _{in jullie ogen waarschijnlijk wel want ik zou een vrije halve dag ook durven invullen met voor de tv hangen}

Snap je de frustratie? En misschien ligt het wel aan mij omdat ik te makkelijk toegeef en mijn collega's niet in de problemen wil brengen, maar soms vind ik toch dat de solidariteit ook van de andere kant mag komen.

Het verschil tussen mensen zonder kinderen en mensen met kinderen is vaak dat de mensen mét kinderen verplichtingen buitenshuis hebben waar ze niet onderuit kunnen. Ik heb bijvoorbeeld ook de woensdagmiddag vrij en ik kan op die dag gewoon echt nooit werken. Daar ben ik ook altijd helder in, bij aanvang van een baan is dat het eerste wat ik aangeef. Flexibiliteit prima, maar op woensdagmiddag kan ik niet. Nooit.


Ondanks dat ik - Slechte Moeder Bij Uitstek - al mijn kinderens hele leven meer dan 3 dagen werk, staan mijn kinderen namelijk op mijn prioriteitenlijst bovenaan. Hun leventje hoeft niet te lijden onder mijn werk. Ik doe het dus niet om mijn collega's te pesten, maar omdat ik op woensdagmiddag gewoon verplichtingen als taxichauffeur van mijn kinderen heb.


Als jij op je vrije middag ook een verplichting aan iemand anders had, zou de situatie al weer anders zijn, dan zou je ten eerste veel minder makkelijk akkoord gaan met vergaderen op je vrije dag (want je ouwe omaatje die jij naar haar bridgeclub moet brengen laat je niet zitten, terwijl je de ramen lappen wel een weekje kan overslaan) en ten tweede zouden je collegas het waarschijnlijk minder makkelijk vragen. Mijn collegas vragen het me niet eens, omdat ze toch wel weten dat ik echt niet 4 agenda's 9en dan tel ik de agenda's van teamgenootjes niet eens mee) ga omgooien om hen op mijn vrije dag tegemoet te komen.

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 17:46 schreef Shitney het volgende:

[..]

Dat begrijp ik maar al te goed (ik zou er anders ook de moeite niet voor doen) maar het is gewoon jammer dat er nooit iets anders kan geregeld worden. Een vergadering na de uren kan bv ook niet want dan moeten de kinderen dit of dat... Allemaal fijn, maar voor mensen zonder kinderen zijn andere dingen ook belangrijk en je kan niet altijd verwachten dat het de mensen zonder kids zijn die zich moeten aanpassen.

Maar dit is natuurlijk een persoonlijke frustratie die er kwam door die solidariteits-post. En dit begint wat offtopic te gaan want ik zou het moeten toejuichen dat die mensen wel nog werken

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 17:40 schreef miss_sly het volgende:
Misschien is het ook zo dat de vrouwen die wel werken en waarvan het kind naar het kdv gaat, ondanks dat ze volledig achter hun keuze staan (genoodzaakt of uit vrije wil, dat doet er niet toe) zich toch aangetast voelen in hun zo kostbare en grote gevoelens voor hun kind als er gezegd wordt dat een kind nu eenmaal thuishoort bij de moeder en dat niemand zo goed voor een kind kan zorgen als de moeder.

Het is toch een emotionele steek onder water, zelfs als het niet als zodanig bedoeld is, kan ik me wel voorstellen dat het zo over kan komen.

En ik denk dat je hiermee de spijker op zn kop slaat

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 17:53 schreef leonieke het volgende:

[..]

Dat begrijp ik maar al te goed (ik zou er anders ook de moeite niet voor doen) maar het is gewoon jammer dat er nooit iets anders kan geregeld worden. Een vergadering na de uren kan bv ook niet want dan moeten de kinderen dit of dat... Allemaal fijn, maar voor mensen zonder kinderen zijn andere dingen ook belangrijk en je kan niet altijd verwachten dat het de mensen zonder kids zijn die zich moeten aanpassen.

Maar dit is natuurlijk een persoonlijke frustratie die er kwam door die solidariteits-post. En dit begint wat offtopic te gaan want ik zou het moeten toejuichen dat die mensen wel nog werken

Ik denk dat het ook met het aantal te maken heeft? Als er 5 moeders zijn die op woensdagmiddag vrij hebben en 1 heeft op donderdagmiddag vrij, 1 op vrijdagmiddag en bijvoorbeeld 1 op dinsdag de hele dag en een ander maandagochtend, dan wordt het dus niet op woensdagmiddag gepland omdat er dan meteen 5 afwezig zouden zijn en de andere dagen maar 1. Of 2.

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 17:46 schreef Shitney het volgende:

[..]

Het verschil tussen mensen zonder kinderen en mensen met kinderen is vaak dat de mensen mét kinderen verplichtingen buitenshuis hebben waar ze niet onderuit kunnen.

Kijk, en daar gaat de vergelijk wat scheef in mijn optiek, in principe heeft elke medewerker toch evenveel recht op verlof? Je kan veel in overleg oplossen, maar het is toch wat kort door de bocht om te zeggen dat kinderen=verplichting=alle collega's passen zich maar aan..

Dat je het hebt aangegeven bij het aanvaarden van deze functie is mooi natuurlijk, maar wat als een vrouw een kind krijgt terwijl ze al een X aantal jaar voor een bedrijf werkt? Moet dan ook alles maar om haar heen aangepast worden?

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 17:56 schreef Marrije het volgende:

[..]

Ik denk dat het ook met het aantal te maken heeft? Als er 5 moeders zijn die op woensdagmiddag vrij hebben en 1 heeft op donderdagmiddag vrij, 1 op vrijdagmiddag en bijvoorbeeld 1 op dinsdag de hele dag en een ander maandagochtend, dan wordt het dus niet op woensdagmiddag gepland omdat er dan meteen 5 afwezig zouden zijn en de andere dagen maar 1. Of 2.

Nee eigenlijk niet want bij ons hoort iedereen aanwezig te zijn op de vergaderingen.

Het is zoals fruityloop zegt, ik vind persoonlijk niet dat het altijd dezelfde moeten zijn die zich aanpassen. Soms zou ik graag op donderdagavond om 16.40u vergaderen zodat ik toch op vrijdagnamiddag kan thuisblijven, maar dan gaat het weer niet omdat een kind moet opgehaald worden en dan moet de vergadering toch de volgende dag doorgaan.

En eerlijk? Ik hoop echt dat als we later een kind hebben ik niet zo zal worden want soms... soms erger ik me mateloos aan die manier van denken.

Over al die ouders die naar huis moeten omdat de kinderopvang geen zieke kinderen aanneemt. Wat moeten ze dan? Kinderen meenemen? Stiekem toch dumpen? Drogeren en achter de bank leggen?

Ik heb 3 mogelijke achtervangen als mijn vriend door zijn rug gaat of de rochelhoest heeft maar daarna houdt het op en zal ik toch iets moeten. En aan de andere kant doe ik ook niet kinderachtig als mijn directe collega's ff eerder weg willen, moeten of gewoon gaan.

Je hebt natuurlijk zeikerds die om het minste of geringste een excuus maken van hun kind, maar daar heb ik het hier niet over. Diezelfde mensen zeken over iets anders toen ze nog kinderloos waren.

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 17:26 schreef miss_sly het volgende:

[..]



Misschien omdat er (wellicht door beide partijen) woorden gebruikt worden als "slechter" en "beter" en "tekort doen" etc. Ik denk dat vrijwel alle ouders, op een enkele uitzondering na, in hun beslissing om al dan niet te werken, fulltime danwel partime, en daarbij een beroep doen op een kdv of oppasmoeder of oma of wat dan ook het welzijn van hun hele gezin inclusief kind voorop heeft staan. Dat mensen een andere invulling aan 'welzijn' geven, lijkt niet erg te begrijpen voor veel mensen die een andere keus maken.

Dat is wat ik in mijn eerste reactie probeerde te zeggen.

Ondertussen de vloer even gedweild

Toen ik nog werkte waren zaterdagen en avonden ook verplicht. Nou pakte ik een boel van die diensten, omdat mijn man er dan wel was. Zo loste je samen de dingen op. En bij mijn weten gaat het ook nog steeds gewoon zo.
Mijn man is ook gebonden aan de bouwvak, dus ja, mijn vakantie ook in die periode plannen is sowieso handig. Dat staat dus los van kinderen. (en ik zou heel graag willen dat het anders was )
Qua flexibiliteit kan ik me niet voorstellen dat je je zo gaat opstellen als in bovenstaande voorbeelden Wel kan ik me de frustratie helder voor de geest halen dat je een ziek kind hebt, werkende ouders een man met een vergadering en dat je dus zelf je werk moet afbellen. En als ze net naar de creche/peuterspeelzaal/BSO/ School gaan pikken ze ook nog elk griepje mee.

Flexibele werktijden zou het echt helemaal zijn wmb. En flexibeler regels tav schoolvakanties, studiedagen van het personeel (echt hè, gekmakend zijn die ) en creche-uren zou een groot deel van de frustratie al wegnemen.

quote:

Op dinsdag 7 april 2009 18:00 schreef fruityloop het volgende:

[..]

Kijk, en daar gaat de vergelijk wat scheef in mijn optiek, in principe heeft elke medewerker toch evenveel recht op verlof? Je kan veel in overleg oplossen, maar het is toch wat kort door de bocht om te zeggen dat kinderen=verplichting=alle collega's passen zich maar aan..

Dat je het hebt aangegeven bij het aanvaarden van deze functie is mooi natuurlijk, maar wat als een vrouw een kind krijgt terwijl ze al een X aantal jaar voor een bedrijf werkt? Moet dan ook alles maar om haar heen aangepast worden?

Natuurlijk heeft iedereen evenveel recht op verlof. Je zal mij dan ook nooit horen klagen over anderen die vrij nemen. Al neem je vrij om uit je neus te gaan eten of om de hele dag in je nest te liggen, dan zeg ik: geniet evan en veel plezier.

Ik geef alleen aan dat ik verplichtingen heb en dat ik voor die verplichtingen ook een kortere werkweek ben aangegaan, en hoe het bedrijf dat verder oplost is hun probleem wat mij betreft. Dan regelt men maar een vergadering in de ochtend als iedereen er wel is.

Ik vind namelijk ook dat dit soort dingen veel te vaak op het bordje van werknemers worden geschoven, waardoor collega's onderling scheve gezichten krijgen, terwijl het gewoon een structureel probleem van de baas is, als vergaderingen altijd in mensen hun vrije tijd gepland moeten worden. En dat leg ik dus gewoon weer terug bij de baas. Zouden kinderlozen ook eens wat vaker moeten doen en dan ben ik de eerste die ze daarin steunt.