Pas op, lange lap en zelf vertaald
Naar een Nieuwe Duurzame Economie - Robert Costanza [Universiteit van Vermont, V.S.]
De huidige financiële crisis is het resultaat van slecht gereguleerde markten die zijn gestoeld op een ideologie van vrije marktkapitalisme en onbeperkte economische groei. Het fundamentele probleem is dat de onderliggende veronderstellingen van deze ideologie niet verenigbaar zijn met wat wij nu over de echte staat van de wereld weten. De financiële wereld is in wezen een reeks tellers voor goederen, diensten, en risico's in de echte wereld. Wanneer die tellers te ver van de werkelijkheid af gaan wijken, moeten er uiteindelijk "aanpassingen" volgen die tot crisis en paniek kunnen leiden. Om dit nu en voor de toekomst op te lossen is het nodig dat wij de tellers opnieuw laten aansluiten met de werkelijkheid: wat zijn onze echte activa en hoe waardevol zijn zij? Om dit te doen is een nieuwe visie nodig op de economie en waar deze toe dient, een correcte en uitvoerige boekhouding van echte activa en nieuwe instellingen die de markt gebruiken in zijn juiste rol van bediende in plaats van meester.
De heersende visie op de economie is gebaseerd op een aantal veronderstellingen die gemaakt werden tijdens een periode waarin de wereld van mensen en hun gebouwde infrastructuur nog vrij leeg was. In deze "lege wereld"-context was het opgebouwde kapitaal de beperkende factor terwijl het natuurlijke kapitaal en sociale kapitaal overvloedig was. Het was in die context logisch om je niet ongerust te maken om milieu en sociale externe factoren aangezien deze verondersteld werden een kleine invloed te hebben en eventuele problemen klein en makkelijk oplosbaar zouden zijn. Het was toen logisch om je op de groei van de markteconomie te concentreren, zoals die door middel van het BNP als primair middel wordt gemeten, om menselijk welzijn te verbeteren. Het was toen logisch om de economie te beschouwen als slechts op de markt gebrachte goederen en diensten en als doel het verhogen van de hoeveelheid van verbruikte goederen en diensten te hebben.
Maar de wereld is dramatisch veranderd. Wij leven nu in een wereld die behoorlijk gevuld is met mensen en gebouwde infrastructuur. In deze nieuwe context moeten wij ons eerst herinneren dat het doel van de economie het duurzaam verbeteren van menselijk welzijn en levenskwaliteit is. Wij moeten ook goed onthouden dat de materiële consumptie en het BNP slechts middelen daartoe zijn en geen doelen op zich. Wij moeten erkennen, iets dat zowel oude wijsheid als nieuw psychologisch onderzoek ons vertellen, dat materiële consumptie voorbij echte behoefte het welzijn zelfs kan verminderen. Wij moeten beter begrijpen wat werkelijk tot duurzaam menselijk welzijn bijdraagt en de wezenlijke bijdragen hieraan van natuurlijk en sociaal kapitaal erkennen die nu al de beperkende factoren in vele landen zijn. Wij moeten onderscheid maken tussen echte armoede in termen van lage kwaliteit van leven en slechts het hebben van een laag monetair inkomen. Uiteindelijk moeten wij een nieuw model van de economie en haar ontwikkeling tot stand brengen die deze nieuwe en meer volledige wereldcontext en visie erkent.
Dit nieuwe model van ontwikkeling dient duidelijk op het doel van duurzaam menselijk welzijn te worden gebaseerd. Het zou de vooruitgang meten in eenheden die duidelijk dit doel erkennen. Het zou het belang van ecologische duurzaamheid, sociale billijkheid en echt economisch rendement erkennen. De ecologische duurzaamheid impliceert erkennen dat het natuurlijke en sociale kapitaal niet oneindig vervangbaar door gebouwd en menselijk kapitaal is en dat er echte biofysische grenzen aan de uitbreiding van de markteconomie bestaan. De sociale billijkheid impliceert het erkennen dat de distributie van rijkdom een belangrijke determinant van sociaal kapitaal en levenskwaliteit is.
De oplossing op lange termijn voor de financiële crisis is daarom zich voorbij het economische model van "groei tot elke prijs" te bewegen naar een economisch model dat de echte kosten en de voordelen van de groei erkent. Wij kunnen onze verslaving aan fossiele brandstoffen, overconsumptie, en het huidige economische model breken en een duurzamere en wenselijke toekomst tot stand brengen die zich op levenskwaliteit eerder dan slechts hoeveelheid consumptie concentreert. Het zal niet gemakkelijk zijn; het zal een nieuwe visie, nieuwe maatregelen en nieuwe instellingen vereisen. Het zal een herontwerp van onze volledige maatschappij vereisen. Maar het is geen offer van levenskwaliteit om deze verslaving te breken. In tegendeel zelfs, het is een offer om het niet te doen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Perrin op 25-03-2009 09:59:58 ]