Het 4de seizoen SC Cambuur-Leeuwarden zit erop.
Na een goed begin op de transfermarkt (eigenlijk had ik al in januari mijn slag geslagen met aflopende contracten) had ik vertrouwen in een succesvol jaar. Maar de voorbereiding verliep slecht, vooral defensief. In 7 wedstrijden kreeg ik 19 tegengoals en speelde ik daardoor tegen 2 amateurteams gelijk.
Ondanks dat ik hier en daar de tactiek had aangepast begon ik dramatisch aan de competitie. Na 9 nederlagen en een gelijkspel met een doelsaldo van 6 voor en 22 tegen stond ik stijf onderaan. Jack Tuyp kon niet tot scoren komen simpelweg omdat hij geen toevoer kreeg, op het middenveld werd elke keer de bal verloren.
Ondanks dat ik vanaf dat moment af en toe wat overwinningen sprokkelde, ik won van de nr 15, 16 en 17, stond ik in de winterstop nog steeds stijf onderaan. Met een keer op keer bij schoten buiten het strafschopgebied falende Jeroen Verhoeven was ik al snel op zoek gegaan naar een vervanger. Helaas was met een lege kas de enige optie die ik had gevonden Danny Wintjes. Een betere keeper dan Verhoeven alleen helaas pas beschikbaar in de winterstop. Maar met deze versterking in de ploeg dacht ik dat een laatste plaats weleens vermeden kon worden. Al snel bleek die gedachte terecht want er werd nu veel minder geïncasseerd dan eerst. Toen ik in maart ook nog eens op een transfervrije v.d. Wiel werd gewezen ging het helemaal een stuk beter.
Schijnbaar door wat meer rust achterin ging het aanvallend ook ineens lopen. Tuyp had een mooie serie met 11 goals in 10 wedstrijden wat me op een veilige 15de plaats bracht. Mijn geluk kon niet op, zou ik dan weer nacompetitie ontlopen? Het antwoord is vrij simpel, nee...
Door mijn zware programma in de laatste weken (achtereenvolgens Az, Psv, Top Oss, Groningen en Feyenoord) zakte ik nog 1 plaatsje en moest ik mijn plekkie in de Eredivisie gaan bevechten in de nacompetitie.
Ondanks dat ik dus in zwaar weer verkeerde in de competitie verliep de KNVB beker minder desastreus.
In die slechte beginperiode had ik wat geluk met de loting want Dordrecht (penalty's) en de Psv Reserves (2-0) werden verslagen. Met Wintjes vers in de selectie kreeg ik in de 4de ronde mijn aartsrivaal Heerenveen op bezoek.
Al na 8 minuten had Pranjic gescoord, maar gelukkig maakte Gerardi 8 minuten later de gelijkmaker. 10 minuten later was het bijna precies omgekeerd. Tuyp maakte 2-1 maar een minuutje later wist Lee Ho weer gelijk te maken. Deze 2-2 stand werd daarna 70 minuten lang onder druk gezet maar veranderde niet. Na een slopende partij moesten we dus gaan verlengen. De conditie van de Heerenveen spelers was verre weg de betere dus ik koos ervoor om voor de penalty's te gaan.
Na een zenuwslopende verlening van 30 minuten kreeg ik uit een zeldzame counter in de 120ste minuut nog een corner. Met bijna alle aanvallers al gewisseld zag ik het puur als tijdwinst en ik begon een penalty lijstje te verzinnen.
Maar tot mijn verbazing en mijn grote geluk wist Michael Jansen de afvallende bal van 20 meter in de kruising te volleren!! Gelijk daarna werd er afgefloten en stond ik springend en schreeuwend in mijn kamer te dansen. Dit was de spannendste wedstrijd die ik met FM09 had gespeeld en dan uitgerekend tegen mijn grote aartsvijand!
[
afbeelding ]
In de loting kreeg ik voor de kwartfinale FC Utrecht. Ondanks hun slechte positie in de competitie, 17de, was ik op mijn hoede voor de Cupfighters. Gelukkig was het nergens voor nodig en werden ze makkelijk opzij gezet.
[
afbeelding ]
De loting voor de halve finale koppelde me toen aan FC Groningen. Toen de nummer 3 in de competitie en ik had in 5 wedstrijden nog geen punt tegen ze gepakt. Toen ik na 25 minuten dan ook met 2-0 achter kwam had ik er vrede mee dat het avontuur zou eindigen in de halve finale.
Het had mijn slechte competitie wat kleur gegeven en die paar ton prijzengeld was zeer welkom. Dat in een slechte wedstrijd de revelatie van het seizoen Cascio (enige rede dat hij 2 jaar eerder gehaald was voor een paar knikkers en een spiegel was dat hij vriendjes was met de ongelukkige, op een transfer loerende Mascio) in de 37ste minuut nog de 2-1 maakte deed me niet veel. Dat Jackie Tuyp 2 minuten later de gelijkmaker binnen schoot liet me wel juichen. Met een 2-2 de rust in gaf hoop! Na weer een half uur weg gespeeld te worden stond het nog steeds 2-2 en begon ik zelfs wat balbezit te krijgen. Sterker nog, er kwamen kansen. Uit 1 van deze kansen kwam zelfs de 2-3!
Met nog 7 minuten te spelen zette ik een handbal verdediging neer en deze werd niet meer doorbroken.
De eerste bekerfinale voor Cambuur was een feit!! En dat niet alleen. Ik bedacht me dat de andere finalist vast al Europees speelde en ik dus automatisch ook in de internationale competitie mee zou doen.
[
afbeelding ]
Mijn tegenstander in de finale was ADO Den Haag en die stonden 11de in de competitie, er lagen dus kansen. Maar elk voordeel heeft een nadeel... Zei speelden niet al Europees en dus was er alleen voor de winnaar een plek weggelegd in de UEFA cup.
Tot overmaat van ramp moest ik Cascio, mijn AMR en met een gemiddelde van 7.16 mijn beste speler, en spits Gerardi missen.
Voordat ik goed en wel zat voor de wedstrijd stond ik al achter. Na 1 minuut was het nota bene Mboua die scoorde. Nadat ik hem 4 jaar eerder had verkocht had hij amper 25 wedstrijden gespeeld en niet meer gescoord en dan dit. Om het nog erger te maken maakte Caracciolo in de 6de minuut ook nog 0-2. Maar omdat ik had geleerd van het verleden wanhoopte ik dit keer niet en wachtte rustig af.
Mijn geduld werd geloond want in de 22ste minuut was het Jerry Tol, de vervanger van Cascio en 17 jarige jeugdspeler, die de aansluitingstreffer op het bord zette. Vervolgens stond ADO 20 minuten onder druk en kon Goedhart het niet meer handelen bij weer een gevaarlijk moment en hij schoot de bal dan ook hard achter zijn eigen keeper. Voor de 3de keer in de beker stond het 2-2. Dit keer haalde deze stand de rust eens niet. 3 minuten in blessure tijd scoorde de vervanger van Gerardi, Paul Hughes, na een mooie solo de 3-2. Ik stond voor in de bekerfinale!!!
Na mijn spelers in de rust te hebben opgepept ging ik in de tweede helft verder waar ik was gebleven, dominerend over het hele veld. Vol vertrouwen dat er elk moment een goal ging vallen die de wedstrijd op slot zou gooien tikte de tijd door. Maar hoe verder die tijd tikte hoe minder dominant ik speelde en hoe zenuwachtiger ik werd. Zo'n 10 minuten voor tijd wisselde ADO 2 verdedigers voor aanvallers en was ik genoodzaakt ook in te grijpen. Met weer die handbal verdediging in plaats moest ik het nog 10 minuten en een beetje volhouden. Nou speel ik altijd met highlights aan en dan kan 10 minuten voorbij vliegen. Maar als er continu schoten zijn voor de tegenstander en je op de tijd gaat zitten letten duren die 10 minuten laaang.
Maar zelfs 10 lange minuten zijn ooit afgelopen. En dat einde was heel dichtbij toen er in de 94ste minuut nog 1 keer een bal in mijn pot werd gegooid.
Als in slowmotion zag ik de bal indraaien.
Een fractie van een seconde dacht ik het aller ergste...
Maar toen maakte een poppetje met een Cambuurshirt contact met de bal om hem terug over de middenlijn te rammen.
Nog voordat de bal stuiterde vond de scheidsrechter het genoeg en floot hij af.
Voor het eerst in de historie was SC Cambuur-Leeuwarden erin geslaagd de KNVB beker te winnen!!!
[
afbeelding ]
Na alle felicitaties van het bestuur, de fans en mede-trainers in ontvangst genomen te hebben restte ons nog 1 taak... In de Eredivisie blijven. Het kan natuurlijk niet zo zijn dat een ploeg die de beker wint ook degradeert. Of beter nog, Europees spelen maar wel vanuit de eerste divisie.
Nog moe van de festiviteiten moesten we naar Emmen om daar de FC te verslaan. Na een over en weer gaande pot werd het 2-2. In de thuiswedstrijd kwamen we nooit meer in de problemen maar was de overwinning mager, 1-0.
Daarna waren onze buren aan de beurt. BV Veendam kwam vol goede moed naar het Cambuur Stadion maar werd gauw weer naar huis gestuurd met een 3-0 nederlaag. Dat de uitwedstrijd vervolgens 2-2 werd was een mooie afsluiter van een zeldzaam seizoen in Cambuur.
Ik had tijdens het seizoen gespeeld met de gedachte dat ik misschien maar eens een andere club met meer toekomst moest gaan zoeken (zonder geld kom je nergens). Maar met een Europees avontuur voor de boeg en 6 miljoen aan prijzengeld op de bank kon ik de nieuwe contractaanbieding natuurlijk niet weigeren.
Even een repost voor mensen die hem gemist hebben aan het einde van het vorige topic.