Teveel nadenken, waarom? Kracht van het NU topic #2

Krijgt een interessante wending hier

quote:

Op woensdag 11 maart 2009 00:23 schreef Probably_on_pcp het volgende:

[..]

Ben ik ook wel benieuwd naar. Kan me nl. nog vaag herinneren dat Handschoen een hele tijd geleden al eens had gereageerd in een topic over oa De Kracht vh Nu. Volgens mij had hij (of zij?) het boek een tijdje geleden al besteld. Handschoen?

Klopt, ik heb het boek een anderhalve week uit en het heeft zeker 'hemel en aarde' voor me bewogen .

Ik moet alleen nu oppassen dat ik niet overal symboliek in ga zien en alles op mezelf ga reflecteren

Wellicht hendig voor mensen die oefeningen zoeken voor deze vrij lastige staat van bewustzijn. Ik heb het zelf nog niet meegemaakt maar ik ben beniewd of het een weg is die je nodig hebt of dat "het" er ineens is, zodra je het ziet.

iig klik (PDF)

Het bewust blijven in dagelijks leven gaat bij mij steeds beter, maar ik ondersteun deze materie dan ook met dagelijkse meditatie. Ik ben het dan ook niet helemaal eens met TS waar hij meditatie symptoombestrijding noemt. Ik ben van mening dat meditatie wel zeker bij kan dragen aan een bewuster en geconcentreerder leven.

Juist door eerst de kracht van het nu te lezen en daarna een meditatie boek (mediteren voor dummies), vallen de puzzelstukjes perfect in elkaar. De kracht van het nu beschrijft zeer duidelijk op welke plaats de gedachten en emoties gezet moeten worden. Het meditatie boek gaat hier enigzins op in (raakt de snaar net niet), maar geeft juist enorm veel praktische informatie en oefeningen om dit te bereiken.

tvp

Ik wil mijn ervaringen hier ook kort delen, ik heb boek Radical Honesty gelezen. Het is een beetje het zelfde verhaal als dit allemaal, en ik moet zeggen dat het mijn leven een andere wending geeft.

Door naar jezelf te kijken wat je ECHT wilt, i.p.v. je te laten beïnvloeden door anderen voel ik me ook een stuk sterker en waardeer ik mijn leven continu. En natuurlijk leven in het NU, genieten van wat je hebt: namelijk jezelf. JIJ bent degene die kan ervaren en ervan kan genieten! Ik ben mezelf dankbaar geworden dat ik kan: kijken, horen, voelen, proeven, etc. Het geeft mij een zeer goed gevoel als ik hier even bij stilsta.

Dit idd in tegenstelling wat je denkt te willen, wat vaak door andere mensen jouw wordt opgelegd: Manager, veel geld, mooie auto, grote huis. En als je dat niet hebt, voel je je niet gelukkig? Mensen zijn te gefocused op dit soort objecten, en als ze eenmaal die Audi of die flatscreen hebben, valt het gevoel van bevrediging achteraf toch vaak tegen. Mensen vergeten weleens wat ze nu hebben, omdat dat vanzelfsprekend begint te worden, en willen vaak wat hun "ego" willen.

Al moet ik zeggen, dat de oude gedachten makkelijk terugkomen en makkelijk in oude patronen val. Hoe gaan jullie daarmee om?

Ik vind het erg interresant, maar heb ook nog wel twijfels; Je zegt dat je je als het ware "los moet koppelen" van je ego en je gedachten. Wanneer deze gedachten negatief zijn kan ik me voorstellen dat dit positief kan werken. Maar zullen positieve gedachten nog wel dezelfde waarde hebben voor je?

Een mens kan immers (tijdelijk) een erg gelukkig gevoel krijgen als je als het ware door jezelf (je ego) wordt beloond. Dat kan het verschil maken tussen tevreden en heel erg gelukkig zijn toch?
En wordt je niet een beetje "vlak" als je alleen kijkt naar het heden en niet gepusht wordt om ergens naar uit te kijken of heen te werken?

Ook vraag ik me af of het niet als een soort van vermijden van negatieve gedachten gezien kan worden. Als dat zo is, zou het dan op termijn niet constructiever zijn om juist je gedachten als wapen te gebrruiken om je ego in positieve zin te veranderen in plaats van er niet meer naar te luisteren?

quote:

Op maandag 23 maart 2009 19:21 schreef DaneV het volgende:
Ik vind het erg interresant, maar heb ook nog wel twijfels; Je zegt dat je je als het ware "los moet koppelen" van je ego en je gedachten. Wanneer deze gedachten negatief zijn kan ik me voorstellen dat dit positief kan werken. Maar zullen positieve gedachten nog wel dezelfde waarde hebben voor je?

Een mens kan immers (tijdelijk) een erg gelukkig gevoel krijgen als je als het ware door jezelf (je ego) wordt beloond. Dat kan het verschil maken tussen tevreden en heel erg gelukkig zijn toch?
En wordt je niet een beetje "vlak" als je alleen kijkt naar het heden en niet gepusht wordt om ergens naar uit te kijken of heen te werken?

Ook vraag ik me af of het niet als een soort van vermijden van negatieve gedachten gezien kan worden. Als dat zo is, zou het dan op termijn niet constructiever zijn om juist je gedachten als wapen te gebrruiken om je ego in positieve zin te veranderen in plaats van er niet meer naar te luisteren?

Dat is wat ik me ook afvraag ja. Je gedachten bepalen grotendeels je gevoel dus positieve gedachten geven een positief gevoel en vica versa. Ik vroeg me dus af of je uberhaupt wel iets "voelt" als je gedachtenloos bent. Zelf heb ik nog niet het punt van "nu" kunnen bereiken. Tijdens meditatie sessies wel maar daar duurde het zo kort omdat ik er (onbewust?) van schrok dat het lukte en gelijk kwamen m'n gedachten weer terug. Erg vervelend maar ik blijf voorlopig proberen

quote:

Op maandag 23 maart 2009 19:21 schreef DaneV het volgende:
Ik vind het erg interresant, maar heb ook nog wel twijfels; Je zegt dat je je als het ware "los moet koppelen" van je ego en je gedachten. Wanneer deze gedachten negatief zijn kan ik me voorstellen dat dit positief kan werken. Maar zullen positieve gedachten nog wel dezelfde waarde hebben voor je?

Een mens kan immers (tijdelijk) een erg gelukkig gevoel krijgen als je als het ware door jezelf (je ego) wordt beloond. Dat kan het verschil maken tussen tevreden en heel erg gelukkig zijn toch?
En wordt je niet een beetje "vlak" als je alleen kijkt naar het heden en niet gepusht wordt om ergens naar uit te kijken of heen te werken?

Ook vraag ik me af of het niet als een soort van vermijden van negatieve gedachten gezien kan worden. Als dat zo is, zou het dan op termijn niet constructiever zijn om juist je gedachten als wapen te gebrruiken om je ego in positieve zin te veranderen in plaats van er niet meer naar te luisteren?

Ja, dat ben ik met je eens! Dat ego zal er altijd zijn, of je het wilt of niet, daarom vind ik ook dat je het het beste kunt aanleren om het zinvol te gebruiken. Over dat "vlak" zijn heb ik het ook wel eens gehad. Een mens heeft doelen nodig anders dwaal je maar wat door het leven, dan kan elk moment misschien wel leuk zijn, maar ben je dan wel op weg naar geluk? En is het streven naar geluk niet ook gewoon een doel? Voor mij werkt het bijvoorbeeld veel beter als ik een duidelijk doel voor ogen heb, heb ik dat niet, dan zie ik soms ook het nut niet in van sommige dingen en waarom zou je die dan doen? Mensen die doelen nastreven zijn ook veel interessanter voor andere mensen en trekken die weer aan en aangezien mensen sociale wezens zijn, worden wij daar weer gelukkiger door. Je gedachten onder controle krijgen lijkt mij inderdaad een zinnigere techniek dan gewoon je gedachten stop te zetten. Zelfs als je je gedachten stop zet, heb ik het idee dat je nog steeds gedachten hebt, de gedachte om stop te zeggen tegen je gedachtes (ja, klinkt vaag inderdaad )

Wat ik overigens ook vrij vreemd vind is dat ik de theorie van dit soort dingen vaak heel goed uit kan leggen aan anderen, maar zelf het heel moeilijk vind om toe te passen op mezelf.

quote:

Op maandag 23 maart 2009 19:33 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Ik ben op het moment meer bezig met antidepressiva maar hou me nog regelmatig bezig met de kracht van het nu. Ik ga vanavond denk ik het boek van voor af aan beginnen, omdat de puzzel nog lang niet compleet is.

Hoe ben je zover gekomen dat je aan de antidepressiva bent geraakt, als ik vragen mag? Want in mijn ogen is dat toch echt een van de laatste redmiddelen. Ik heb het idee dat die tegenwoordig wat te snel worden voorgeschreven om symptomen te bestrijden, maar daar pak je de oorzaak van het probleem niet mee aan en de bijwerkingen zijn soms nog erger dan hetgeen je ermee wilt bestrijden. Was het echt het teveel aan nadenken, of speelde er meer?


Overigens kwam ik gisteren het volledige boek "The Power of Now" ook online tegen (Engelstalig):
http://www.scribd.com/doc(...)ower-of-Now-complete

Ik heb de kracht van het nu twee keer gelezen
Ook de kracht van het nu; in de praktijk heb ik gelezen (iets kortere en wat makkelijker te lezen versie van het boek)

Heb net weer wat bijgelezen en merk dat het bij meerdere mensen ineens inslaat? Dat ze ineens begrijpen wat Tolle er allemaal mee bedoelt? Verlichting noemt Tolle geloof ik. Hoe komt het dat het deze mensen wel lukt en mij, ben er veel mee bezig, nog steeds niet? Wat is de key die deze mensen gevonden hebben om het plotseling te snappen? Jullie klinken er in ieder geval erg positief over!

En hoe komt het dat zoveel mensen hier last van hebben?
Ligt het aan de hectische maatschappij waarin we leven?

L.

quote:

Op maandag 23 maart 2009 20:32 schreef Metalfreak het volgende:

Zelfs als je je gedachten stop zet, heb ik het idee dat je nog steeds gedachten hebt, de gedachte om stop te zeggen tegen je gedachtes (ja, klinkt vaag inderdaad )

Dat is dus de truuk van meditatie, zelfs die gedachte moet je niet meer hebben. Gewoon 1 grote zwarte leegte. En dat is moeilijk om te bereiken ja. Vooral in het begin.

quote:

Op maandag 23 maart 2009 21:31 schreef Lamba het volgende:
Ik heb de kracht van het nu twee keer gelezen
Ook de kracht van het nu; in de praktijk heb ik gelezen (iets kortere en wat makkelijker te lezen versie van het boek)

Heb net weer wat bijgelezen en merk dat het bij meerdere mensen ineens inslaat? Dat ze ineens begrijpen wat Tolle er allemaal mee bedoelt? Verlichting noemt Tolle geloof ik. Hoe komt het dat het deze mensen wel lukt en mij, ben er veel mee bezig, nog steeds niet? Wat is de key die deze mensen gevonden hebben om het plotseling te snappen? Jullie klinken er in ieder geval erg positief over!

En hoe komt het dat zoveel mensen hier last van hebben?
Ligt het aan de hectische maatschappij waarin we leven?

L.

Daar had PCP het dus ook over... Het teveel er mee bezig zijn kan frustraties opleveren dat het niet lukt en daardoor zal je het niet zien. Laat het ns rusten voor een tijd. Ik heb het idee ook dat ik het nooit zal zien, maar ik blijf ook ermee bezig

quote:

Op maandag 23 maart 2009 21:37 schreef EggsTC het volgende:
Daar had PCP het dus ook over... Het teveel er mee bezig zijn kan frustraties opleveren dat het niet lukt en daardoor zal je het niet zien. Laat het ns rusten voor een tijd. Ik heb het idee ook dat ik het nooit zal zien, maar ik blijf ook ermee bezig

Ik weet ook nogsteeds niet wat ik aan het boek heb gehad. Ik herkende er veel in, zag meer beschreven wat ik al dacht, maar heb nu wel de tijd van mijn leven, qua mezelf zijn vooral. Ik geloof absoluut niet dat het door dat boek komt, maar toevallig is het dan wel.

Verder denk ik inderdaad dat als je graag iets wil bereiken, je het ook met dit boek niet zult vinden. Het boek gaat juist over het niet moeten, maar gewoon ervaren. Kortom, misschien willen mensen wel te graag iets leren van het boek, terwijl de boodschap juist is dat je niks moet willen, of teveel moet van jezelf. Ach, misschien werkt het boek daarom ook wel alleen bij bepaalde mensen ...

quote:

Op maandag 23 maart 2009 22:31 schreef elcastel het volgende:

[..]
Verder denk ik inderdaad dat als je graag iets wil bereiken, je het ook met dit boek niet zult vinden. Het boek gaat juist over het niet moeten, maar gewoon ervaren. Kortom, misschien willen mensen wel te graag iets leren van het boek, terwijl de boodschap juist is dat je niks moet willen, of teveel moet van jezelf. Ach, misschien werkt het boek daarom ook wel alleen bij bepaalde mensen ...

Ja, daarom is het boek eigenlijk een beetje tegenstrijdig. Het geeft aan dat je geen doelen moet stellen, maar je leest het boek niet zomaar, maar eigenlijk met het doel om je beter te gaan voelen, om je gedachten onder controle te krijgen. Dat vind ik eigenlijk een bepaalde tegenstrijdigheid. Je wilt iets bereiken, maar om dat te bereiken moet je het niet meer willen.

quote:

Op maandag 23 maart 2009 22:35 schreef Metalfreak het volgende:
Je wilt iets bereiken, maar om dat te bereiken moet je het niet meer willen.

Dat is em. Tja wat zal ik zeggen, ... het leven zit vol met tegenstrijdigheden ?
.

quote:

Op maandag 23 maart 2009 19:21 schreef DaneV het volgende:
Ik vind het erg interresant, maar heb ook nog wel twijfels; Je zegt dat je je als het ware "los moet koppelen" van je ego en je gedachten. Wanneer deze gedachten negatief zijn kan ik me voorstellen dat dit positief kan werken. Maar zullen positieve gedachten nog wel dezelfde waarde hebben voor je?

Gedachten worden dan gewoon weer instrumenten waarmee je de werkelijkheid kunt bevatten. Gedachten zullen er nog steeds zijn maar je identificeert je er niet meer mee. Je ziet gewoon in dat een gedachte losstaat van wie je echt bent.

quote:

Een mens kan immers (tijdelijk) een erg gelukkig gevoel krijgen als je als het ware door jezelf (je ego) wordt beloond. Dat kan het verschil maken tussen tevreden en heel erg gelukkig zijn toch?
En wordt je niet een beetje "vlak" als je alleen kijkt naar het heden en niet gepusht wordt om ergens naar uit te kijken of heen te werken?

Door de identificatie te doorbreken kun je eigenlijk altijd gelukkig zijn zolang je in je eerste levensbehoeften kunt voorzien. Geluk is dus altijd aanwezig. Je hoeft niet meer een doel te bereiken om een gelukkig of bevredigd gevoel te hebben.


En verder is het idd een goed om te vragen wat voor leven je dan overhoudt zonder dat je jezelf doelen stelt. In mijn ervaring komt dit vanzelf. Je bent gelukkig en gaat gewoon dingen doen je leuk vindt. Daaruit vloeit vanzelf een bepaald doel voort. Het bereiken van dat doel is dan niet meer het allerbelangrijkste. De weg naar dat doel toe is minstens net zo belangrijk omdat je geniet van elke stap.

quote:

Ook vraag ik me af of het niet als een soort van vermijden van negatieve gedachten gezien kan worden. Als dat zo is, zou het dan op termijn niet constructiever zijn om juist je gedachten als wapen te gebrruiken om je ego in positieve zin te veranderen in plaats van er niet meer naar te luisteren?

Ik ben ooit begonnen met positief denken. Heb een goed boek gelezen over hoe overtuigingen je leven bepalen en welke rol positieve of negatieve gedachten spelen bij het vormen van deze overtuigingen. Door jezelf te dwingen positief te blijven denken zullen er positievere overtuigingen ontstaan.

Dit is in mijn ogen ook een goede weg om in te slaan. Ik ben hier ooit mee begonnen en het had zeker een effect alleen er is erg veel zelfdiscipline en constante oplettendheid voor nodig. Toen ik met de Kracht vh Nu in aanraking kwam en dit meteen wist toe te passen doordat ik de identificatie gelijk wist te doorbreken met mn ego, toen werd dat voor mij de oplossing.

Het verschil tussen positief denken en verlichting is denk ik dat positief denken voor iederen te begrijpen is alleen er gaat veel tijd en energie in zitten. Bij verlichting is er vaak 1 moment van inzicht nodig die in 1 klap je leven kan veranderen.

Verder weet ik nog dat de schrijver van Radical Honesty zei: Positief denken is voor negatieve mensen. Dat vond ik wel een leuke. In hoeverre dat waar is op de langere termijn weet ik niet.

quote:

Op maandag 23 maart 2009 18:02 schreef MaxKalav het volgende:
Ik wil mijn ervaringen hier ook kort delen, ik heb boek Radical Honesty gelezen. Het is een beetje het zelfde verhaal als dit allemaal, en ik moet zeggen dat het mijn leven een andere wending geeft.

Ben echt heel benieuwd wat jouw mening is over Radical Honesty

quote:

Al moet ik zeggen, dat de oude gedachten makkelijk terugkomen en makkelijk in oude patronen val. Hoe gaan jullie daarmee om?

Geduld hebben en je niet gek laten maken. Wordt niet boos op jezelf als je even weer in oude patronen vervalt. Lach erom zo gauw je het ziet. Dit zijn namelijk gewoon leermomenten. Er is tijd voor nodig om van oude gewoontes af te komen.

quote:

Op donderdag 12 maart 2009 20:15 schreef Metalfreak het volgende:

[..]

Maar ik durf te beweren dat 90% van de gelovigen dat niet snappen, die lezen de teksten allemaal veel letterlijker en streven in mijn ogen naar het verkeerde doel. Volgens mij weten vele gelovigen eigenlijk niet wat ze eigenlijk willen bereiken met hun gelovig zijn, ik vind het altijd een beetje gemakzucht, de dingen die je niet meteen kunt verklaren maar toeschrijven aan godsdienstige onzin in plaats van zelf na te denken en te onderzoeken.

Maar ik ben wel eens benieuwd dan naar jouw visie hierop.

Tja.. Eerder had ik een heel zwart-witte kijk op religie. Ik ging er vanuit iedereen die geloofde dat op dezelfde manier deed. Nu weet ik wel beter. Het is natuurlijk wel zo dat religie heel makkelijk is. Het is niet fijn om geen sluitend kader te hebben waarbinnen je leeft.

Wanneer je geen antwoord hebt op bepaalde belangrijke levensvragen zal er een leegte ontstaan en worden mensen onzeker. Ik denk dat voor veel mensen een antwoord dan belangrijker is dan geen antwoord. Is ook niet direct iets mis mee. Wanneer je een leegte voelt en het leven als nutteloos ziet en je vergooit je leven dan ben je uiteraard verkeerd bezig. Kun je misschien nog beter iemand hebben die zichzelf onbewust voor de gek houdt maar daardoor wel gelukkiger is en daardoor een positievere invloed heeft dan de mensen die hun leven kapot maken.

Mijn visie is op dit moment weer wat beter omlijnd doordat ik van de week Techocalyps heb gezien. Een hele goede documentaire over de toekomst van de mens en de technologie en onze relatie tot het heelal en de realiteit waarin we leven.

http://www.imdb.com/title/tt0899298/

quote:

Op maandag 23 maart 2009 19:25 schreef EggsTC het volgende:

[..]

Dat is wat ik me ook afvraag ja. Je gedachten bepalen grotendeels je gevoel dus positieve gedachten geven een positief gevoel en vica versa. Ik vroeg me dus af of je uberhaupt wel iets "voelt" als je gedachtenloos bent.

Ik hoorde laatst iemand zeggen: Met welk zintuig neem je je gevoelens en gedachten waar? Ik denk dus dat dit gewoon je bewustzijn is en je bewustzijn omvat je gedachten en al het andere wat er in je omgaat. Je maakt denk ik de fout gedachten gelijk te stellen met bewustzijn.

quote:

Op maandag 23 maart 2009 20:32 schreef Metalfreak het volgende:

[..]

Ja, dat ben ik met je eens! Dat ego zal er altijd zijn, of je het wilt of niet, daarom vind ik ook dat je het het beste kunt aanleren om het zinvol te gebruiken.

Zoals ik hiervoor zei: je kunt idd leren met je ego om te gaan. In mijn ervaring is dat een lange weg. Het voordeel aan verlichting is dat je met 1 enkel inzicht je leven kunt veranderen. Het nadeel is dat je dat inzicht niet zomaar kunt afdwingen.

quote:

Over dat "vlak" zijn heb ik het ook wel eens gehad. Een mens heeft doelen nodig anders dwaal je maar wat door het leven, dan kan elk moment misschien wel leuk zijn, maar ben je dan wel op weg naar geluk? En is het streven naar geluk niet ook gewoon een doel?

Die laatste is een hele goede vraag. Wat is geluk? Dat is eigenlijk de plek waar vandaan "je zoektocht" moet starten. Ga op zoek naar meerdere denkwijzen over wat geluk is en verdiep je hierin. In het westen is de heersende gedachte vaak dat je naar geluk moet streven. In het Oosten denkt men hier anders over, althans wanneer je zoekt in de oude Oosterse tradities. Daar zegt men eigenlijk: Geluk is op elk moment voor iedereen toegankelijk.

Kies die manier die jou het meeste aanstaat, maar gun het jezelf wel om hier grondig onderzoek naar te doen. Geluk is iets waar we allemaal uiteindelijk naar streven. Eigenlijk is elke beslissing in ons dagelijks leven eentje die we nemen om ons geluk te optimaliseren. Geluk is dus wat ons drijft. Maar wat is het?
Aangezien het zo belangrijk is voor ieder mens, lijjkt het me heel belangrijk om niet te snel over de vraag heen te stappen van wat is geluk? Het is eigenlijk de belangrijkste vraag die een mens zich kan stellen in zijn leven.

Om je verder nog even een zetje te geven: In de oosterse filosofie kan men hele boeken schrijven over wat geluk nou is. Hier in het westen krijgen we enk ik met moeite 1 A4tje vol met onze gedachtes over geluk. In het westen komen we vaak niet verder dan anecdotes en beschrijvingen van wat ons gelukkig maakt maar een echte grondige studie van wat geluk is, daarvoor moet je toch eerder naar de oosterse filosofie toe.

quote:

Voor mij werkt het bijvoorbeeld veel beter als ik een duidelijk doel voor ogen heb, heb ik dat niet, dan zie ik soms ook het nut niet in van sommige dingen en waarom zou je die dan doen? Mensen die doelen nastreven zijn ook veel interessanter voor andere mensen en trekken die weer aan en aangezien mensen sociale wezens zijn, worden wij daar weer gelukkiger door.

Ik streef geen echte doelen na op het moment (behalve dan dat ik contractverlenging wil straks in deze economische tijd), maar ik doe wat ik leuk vind. Ik geniet meer van het leven en ben niet gestresst. Hierdoor vinden mensen mij fijn in de omgang en heb ik veel vrienden.

Ik denk dat jij meer doelt op mensen die geen doelen durven te hebben omdat ze faalangst hebben of gewoon lui zijn. Dat is het soort mens dat je niet wil worden. Ik streef geen echte doelen meer na omdat ik een bepaald inzicht heb gehad in hoe dingen werken. Ik wil nog steeds wel dingen hoor. Ik wil graag een boek schrijven, mn huis nog mooier inrichten met zelfgemaakte meubels, leuke dingen doen met mn vriendin, ooit mn eigen huis bouwen en nog wel wat dingen. Maar ik omschrijf dit niet echt als doelen. Wat komt dat komt. Ik hoef niet ooit mn eigen huis te bouwen om gelukkig te zijn, ik hoef mn huis niet perse nog mooier in te richten, ik heb niet perse een vriendin nodig om gelukkig te zijn.

Ik ben gelukkig door dat inzicht dat ik heb gehad en dat is mijn beginpunt. Het enige wat ik van mezelf moet is dingen doen die ik leuk vind. De rest volgt vanzelf.

quote:

Je gedachten onder controle krijgen lijkt mij inderdaad een zinnigere techniek dan gewoon je gedachten stop te zetten. Zelfs als je je gedachten stop zet, heb ik het idee dat je nog steeds gedachten hebt, de gedachte om stop te zeggen tegen je gedachtes (ja, klinkt vaag inderdaad )

Het stopzetten van de gedachten is tijdelijk he? En dan op momenten dat je geen gedachten nodig hebt. Tijdens een belangrijke vergadering waarin je moet meedenken is het goed om je gedachten te gebruiken, het is in zo'n geval productief omdat het op een oplossing is gericht. Wanneer je naar huis fietst hoef je niet perse over van alles en nog wat na te denken. Je kunt ook gewoon stil zijn en genieten van alles om je heen.

Verder moet je gedachten niet verwarren met bewustzijn. Gedachten komen op in je bewustzijn, ze zijn te zien in je bewustzijn en door je bewustzijn. Zonder gedachtes kun je je nog steeds bewust zijn van dingen. Je hebt geen gedachte nodig die stop zegt tegen andere gedachtes. Dit is waar het lastig wordt, dat weet ik, maar uit eigen ervaring weet ik dat je niet je gedachten hoeft te controleren met je gedachten.

quote:

Op maandag 23 maart 2009 21:31 schreef Lamba het volgende:

Heb net weer wat bijgelezen en merk dat het bij meerdere mensen ineens inslaat? Dat ze ineens begrijpen wat Tolle er allemaal mee bedoelt? Verlichting noemt Tolle geloof ik.

Ja bij mij was dat zo. Wat in het boek wordt beschreven moet uiteindelijk leiden tot 1 enkel inzicht. Het is geen vaardigheid die je kunt leren. Er zijn wel oefeningen en technieken die je meer inzicht verschaffen in de materie, maar uiteindelijk gaat het om 1 enkel inzicht.

quote:

Hoe komt het dat het deze mensen wel lukt en mij, ben er veel mee bezig, nog steeds niet? Wat is de key die deze mensen gevonden hebben om het plotseling te snappen? Jullie klinken er in ieder geval erg positief over!

De key bij mij was dat ik eerder hele nachten lag te piekeren over een periode van zes jaar. Na heel lang nadenken en piekeren en oplossingen zoeken kwam ik vaak na zo'n lange denksessie tot een soort van conclusie: Er moet iets simpels zijn waardoor ik gewoon gelukkig kan zijn.

Ik bedenk me nu dat ik misschien tot deze conclusie kwam omdat ik werkelijk alle andere oplossingen al tienduizend keer had geanalyseerd en geprobeerd had toe te passen. Eigenlijk na al die jaren van nadenken kwam ik erachter dat ik met nadenken mijn problemen niet kon oplossen en na het afgaan van alle mogelijkheden bleef er nog maar 1 mogelijkheid over: het is iets heel simpels dat zo simpel is dat ik het over het hoofd zie. Ik zag het altijd voor me als een lichtknopje dat moest worden omgezet. Ik kreeg bij deze conclusie toch altijd een positief gevoel alsof ik iets op het spoor was. Alleen de volgende dag verklaarde ik mezelf dan weer voor gek omdat de oplossing nooit zo simpel zou kunnen zijn. Ik heb mezelf daarna ook nog jaren lang gekweld door mijn obsessieve denken.

Totdat ik de Kracht vh Nu las. Na een aantal bladzijdes had ik door dat ik die lichtknop gevonden had waarvan ik dus een aantal keer al het vermoeden had dat die er moest zijn! En toen doorzag ik het ego voor het eerst in mn leven en kreeg ik die vijf golven van overweldigend geluk door me heen zoals ik al eerder heb beschreven. Sindsdien is mn leven nooit meer hetzelfde geweest.

Tolle zegt ook in het boek dat de mensen die in hun leven het meest gekweld zijn door hun ego de meeste kans hebben op verlichting. Daar kan ik me dus wel in vinden.

quote:

En hoe komt het dat zoveel mensen hier last van hebben?
Ligt het aan de hectische maatschappij waarin we leven?

Dat komt door ons ego en ook door ons individualisme en materialisme. Deze laatste twee versterken de afgescheidenheid die het ego veroorzaakt.

quote:

Op maandag 23 maart 2009 22:31 schreef elcastel het volgende:


Verder denk ik inderdaad dat als je graag iets wil bereiken, je het ook met dit boek niet zult vinden. Het boek gaat juist over het niet moeten, maar gewoon ervaren. Kortom, misschien willen mensen wel te graag iets leren van het boek, terwijl de boodschap juist is dat je niks moet willen, of teveel moet van jezelf. Ach, misschien werkt het boek daarom ook wel alleen bij bepaalde mensen ...

Ligt eraan waarom je iets wilt bereiken. Zoek je status, macht, geluk? Wanneer je er achter komt dat je zonder het bereiken van bepaalde doelen ook gelukkig kan zijn, waarom zul je dan nog bepaalde doelen nastreven?

Verder wil ik nog wel even zeggen dat het niet zo is dat je geen echte doelen meer nastreeft. Je doelen veranderen. Ipv die carriere najagen besluit je er altijd te zijn voor je kinderen. Je kunt dan wel zeggen dat je opgeeft om een doel te verwezenlijken, maar is het zijn van een goede moeder dan ook geen doel?

En als je gelukkig wordt van rust in je leven en jezelf niet teveel hoeven pushen om doelen te bereiken, dan geef je misschien een aantal doelen op maar je bent wel gelukkiger. En gelukkig zijn is het ultieme doel van iedereen. Alle andere doelen dienen eigenlijk ook alleen maar dit doel.
Dus waarom zou je dan nog doelen nastreven op zoek naar geluk terwijl je al gelukkig bent? Laat die doelen vallen en doe wat je leuk vindt, waar je van geniet zonder dat je daarbij een doel hoeft te stellen.

Ik denk dat mensen op een veel gezondere manier net zo productief kunnen zijn als mensen die nauwgezet hun doelen najagen. Beide personen kunnen op een bepaalde bestemming aankomen, alleen de gelukkige persoon die er geen big deal van maakte komt beter uit de bus denk ik.

quote:

Op maandag 23 maart 2009 22:35 schreef Metalfreak het volgende:

[..]

Ja, daarom is het boek eigenlijk een beetje tegenstrijdig. Het geeft aan dat je geen doelen moet stellen, maar je leest het boek niet zomaar, maar eigenlijk met het doel om je beter te gaan voelen, om je gedachten onder controle te krijgen. Dat vind ik eigenlijk een bepaalde tegenstrijdigheid. Je wilt iets bereiken, maar om dat te bereiken moet je het niet meer willen.

Het ultieme doel is geluk. Alle andere doelen stel je om geluk te bereiken. Wanneer je verlicht bent zie je in dat je altijd gelukkig kunt zijn dus doelen stellen is idd niet meer nodig. Dit betekent niet dat je een stinkende werkloze parasiet wordt. Je bent gelukkig, daardoor vrolijk en positief, ziet in hoe mooi de wereld is en vanuit die plek ga je genieten van het leven. Je gaat werk doen dat je leuk vindt en waarin je jezelf kwijt kunt. Je bent gelukkig, vrolijk, energiek en daardoor automatisch ondernemend. Dat is zoals ik het ervaar.

Ik ben echt niet veranderd in een onverzorgd langharig werkschuw stuk tuig Dat zijn voornamelijk mensen die weglopen voor de maatschappij vanuit faalangst of luiheid of omdat ze het nut niet inzien van bepaalde dingen. Dat nut niet inzien kan kloppen, maar vervolgens moet wel de volgende stap worden gezet, nl. op onderzoek uitgaan wat dan WEL het nut is van het leven.

quote:

Op dinsdag 24 maart 2009 00:03 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:


Dat is wel een scherpe, ik herken me hier ook in. Ik heb snel faalangst en het gevoel 'dat het me toch niet gaat lukken'. Dus als ik een doel stel zet ik het goed neer en ga ik er echt voor.

De tegenstrijdigheid van het willen bereiken en het niet willen is erg aanwezig.

Wat is het dan dat je wilt bereiken en waarom wil je dit bereiken?

Ik wil ook nog even opmerken dat je interesses in bepaalde zaken niet verdwijnen wanneer je de identificatie met je ego doorbreekt. Ben je nu gefascineerd door de wetenschap en ben je daarom in die discipline gaan werken, dan zal dat niet veranderen.

Je houdt echt niet op te bestaan wanneer je in het nu leeft. Je bent gewoon meer dan alleen je ego.

Ook denk ik dat het stellen van doelen niet perse nodig is om succesvol te zijn. Wanneer je gelukkig bent en je interesses volgt bereik je veel meer. Einstein en andere grote wetenschappers hebben bereikt wat ze bereikt hebben omdat ze zich vol passie en overgave stortten op hun interesse, de wetenschap.

Einstein had zijn werk nooit zo goed gedaan als hij alleen op zoek was naar erkenning of status. Hij werd gedreven door iets diepers en dat is wat hem zo succesvol maakte.

Is dat een proces van het ego doorbreken en hoe weet je of je op de goede weg bent of niet? Toen jij die 5 golven had waar je het over hebt PCP, mij lijkt het dat meteen na die eerste golf van geluk, je gedachten terug komen met zoiets van "wtf is dit?!"

Bedankt voor je update weer in het topic

Ik volg het topic nog steeds met interesse.
Heb t boek uit, maar ga het nog een keer lezen totdat bij mij `t kwartje` ook valt, dus het inzicht waar PCP het over heeft..
Ik merk wel dat ik minder aan t piekeren ben en me bewust ben als mn gedachten de ´negatieve kant´ op willen gaan. Dat is alvast een begin lijkt me..
Heel erg interessant allemaal!!!

Heb vanmiddag het boek gekocht, en ga er morgen mee aan de slag. Ben benieuwd

quote:

Op donderdag 26 maart 2009 18:42 schreef NouMooiNiet het volgende:
Ik volg het topic nog steeds met interesse.
Heb t boek uit, maar ga het nog een keer lezen totdat bij mij `t kwartje` ook valt, dus het inzicht waar PCP het over heeft..
Ik merk wel dat ik minder aan t piekeren ben en me bewust ben als mn gedachten de ´negatieve kant´ op willen gaan. Dat is alvast een begin lijkt me..
Heel erg interessant allemaal!!!

Interessant is het zeker, ik weet niet of je het boek net uit hebt. maar misschien is het handig (?) als je het eerst even een maandje latrusten, dan kun je wennen aan de dingen/ideëen die je hebt gelezen. Ik heb zelf het idee dat de dingen (die ik zou kunnen betrekken op het boek, ik zie het verband nogsteeds niet helemaal) vanzelf vielen hier.

Ik wou het ook nog een keer lezen, maar heb nu helemaal die behoefte niet meer ? Ik voel me precies zoals in het boek omschreven, ben van binnen de rust zichzelve, maak puike beslissingen zonder mijn kop erover te breken en ben voor een aantal mensen heel belangrijk opeens. En ik ? Ik vind alles heel normaal.

Misschien moet je het dus eerst eens de tijd geven om te kijken of de info zijn eigen weg vindt. Zo niet, pak je het boek weer op, misschien wil je te graag en dan denk ik dat een tweede keer lezen in zo'n kort tijdsbestek niet veel nut heeft. Overigens mijn idee erover hoor, doe vooral wat je zelf het best lijkt.

Ik heb het boek inmiddels gelezen, maar ik vond het heel lastig om er door heen te komen. Ook heb ik het idee dat nog niet alles helemaal tot me is doorgedrongen... Meer mensen last van?

Hopelijk is voor het mij ooit ook mogelijk om in het 'nu' te leven i.p.v. het nu en de toekomst te willen ontvluchten.

quote:

Op vrijdag 27 maart 2009 20:53 schreef IceBeach het volgende:
Ik heb het boek inmiddels gelezen, maar ik vond het heel lastig om er door heen te komen. Ook heb ik het idee dat nog niet alles helemaal tot me is doorgedrongen... Meer mensen last van?

Hopelijk is voor het mij ooit ook mogelijk om in het 'nu' te leven i.p.v. het nu en de toekomst te willen ontvluchten.

Ik heb er ook last van ja. Ik heb "het" nog niet gezien.

Ik vraag me toch af, wat voelen diegene nou concreet die 'het' wel voelen zeg maar....?
Zijn jullie allemaal 30-ers trouwens? Gisteren zat ik toevallig ff naar zooooo 30 te kijken, een 1-malig live programma. Was wel grappig op zich.
Dertigers schijnen enorme moeilijke beslissers te zijn en dat nekt ze.

Toch zou het fijn zijn, als je als mens soms meer rust kon vinden. Ik snap mezelf bijv. ook soms niet.
Nu speelt er bij mij ook hoogbegaafdheid mee, wat soms lastig is. Maar ik heb werkelijk alles wat m'n hart begeeft, alle luxe die ik maar kan bedenken, geen geldzorgen, geen schulden, m'n hele familie is er nog, geen buren in de buurt te bekennen (want dat schijnt ook slecht voor je te zijn ), nou ja noem het maar op. Dusdanig succesvol dat het tamelijk opzienbarend is, zonder hier over op te willen scheppen.
En dan nog...ik trek me aan wat anderen van me vinden, van mijn beslissingen vinden, etc. etc. nu heb ik een vrij moeilijke vader en dat speelt ook mee.
Maar het zou heerlijk zijn, om die vrijheid te voelen, waar men het over heeft. Ik denk dat je er best wel wat dingen voor op moet offeren én het gevaar loopt dat je anderen onbedoeld tegen het hoofd stoot, omdat je je eigen leven in de hand neemt. Dat waardeert niet iedereen (lijkt me).
En daar kon je wel eens gezeik om krijgen dan. Met andere woorden, als mensen je niet snappen, dat je ze kwijt raakt.
Ik snap ook niet dat mensen elkaar zo weinig vrijheid geven soms en zoveel veroordelen. Dat kan heel benauwend zijn, voor degene die ze veroordelen. En dat vind ik persoonlijk zwaar irritant.

Maar het is soms lastig om uit te vinden waar 'je probleem' zit. Al schijn je tot in perfectie te leven, er is altijd wel iemand die wat te mekkeren heeft. Ik denk dat dat mens eigen is, maar de kunt is om je het langs je heen te laten gaan. En dat is nou juist zo moeilijk, als je waarde aan mensen hun meningen hecht (wat vaak onterecht is, maar ontstaat uit beleefheid mijn inziens).

Voor mezelf denk ik wel eens, werd ik maar eens wat makkelijker en losser. Ik heb ook personeel waar ik soms wel van denk, stelletje heikneuters, hufters. Maar dan blijf ik altijd beleefd en probeer het correct op te lossen, terwijl ik eigenlijk denk, je bent geen knip voor je neus waard.
Hoe laat je dat dan tactvol doch duidelijk merken he. Brutaal ben ik nooit, maar ik weet wel dat ik gezag uit kan stralen en kan geven, doch voor mijn gevoel dringt het vaak niet door. En dan word ik uiteindelijk boos op mezelf.

Nou, ik heb vanochtend een stuk gelezen en ik heb er echt een heel goed gevoel over!
Toen ik vanmiddag naar huis reed, leek het heel even of ik het helemaal begreep. Ik voelde me echt intens gelukkig en ik zat een gewoon hardop te lachen in mijn auto omdat ik zo van het moment genoot.

Nu voel ik me weer redelijk "normaal" en kan ik ook niet goed zo goed begrijpen waarom ik me vanmiddag nou zo voelde, maar ik hoop dat ik met wat oefening en leesmateriaal (ben nog niet halverwege) het klaar ga krijgen om dit gevoel staks "eigen" te maken.

[ Bericht 13% gewijzigd door DaneV op 27-03-2009 23:54:25 ]

quote:

Op vrijdag 27 maart 2009 22:58 schreef jollieboer1 het volgende:
Ik vraag me toch af, wat voelen diegene nou concreet die 'het' wel voelen zeg maar....?
Zijn jullie allemaal 30-ers trouwens? Gisteren zat ik toevallig ff naar zooooo 30 te kijken, een 1-malig live programma. Was wel grappig op zich.
Dertigers schijnen enorme moeilijke beslissers te zijn en dat nekt ze.

Ik ben 27. Ik ben hiermee begonnen toen ik ongeveer 22 was, misschien iets jonger.

quote:

Toch zou het fijn zijn, als je als mens soms meer rust kon vinden. Ik snap mezelf bijv. ook soms niet.
Nu speelt er bij mij ook hoogbegaafdheid mee, wat soms lastig is.

Het zou kunnen zijn dat ik hoogbegaafd ben maar godzijdank heb ik me daar allang van weten los te maken. Echt intelligente mensen zijn niet bang om fouten te maken en weten hun hoogbegaafdheid een plek te geven. Ik heb een tijd op het hiq.nl forum gezeten en daar werd ik zo moe van al die koppige mensen die zo overtuigd zijn van hun eigen gelijk

1 vd oplossingen tegen de negatieve gevolgen van hoogbegaafdheid is jezelf voor lul durven zetten en fouten durven toe te geven. Dat is in ieder geval mijn ervaring. Maar om ontopic te blijven: Veel hoogbegaafde mensen zullen heel veel aan De kracht vh nu kunnen hebben zolang te alles maar niet doorblijven denken.

quote:

Maar het zou heerlijk zijn, om die vrijheid te voelen, waar men het over heeft. Ik denk dat je er best wel wat dingen voor op moet offeren én het gevaar loopt dat je anderen onbedoeld tegen het hoofd stoot, omdat je je eigen leven in de hand neemt. Dat waardeert niet iedereen (lijkt me).
En daar kon je wel eens gezeik om krijgen dan. Met andere woorden, als mensen je niet snappen, dat je ze kwijt raakt.

Zo belangrijk is die mening van andere mensen niet hoor. Zo gauw je doorhebt dat je van jezelf gelukkig kunt zijn en dat je anderen niet nodig hebt om je geluk te vinden dan kun je al veel relaxter met mensen omgaan.

quote:

Voor mezelf denk ik wel eens, werd ik maar eens wat makkelijker en losser. Ik heb ook personeel waar ik soms wel van denk, stelletje heikneuters, hufters. Maar dan blijf ik altijd beleefd en probeer het correct op te lossen, terwijl ik eigenlijk denk, je bent geen knip voor je neus waard.
Hoe laat je dat dan tactvol doch duidelijk merken he. Brutaal ben ik nooit, maar ik weet wel dat ik gezag uit kan stralen en kan geven, doch voor mijn gevoel dringt het vaak niet door. En dan word ik uiteindelijk boos op mezelf.

Misschien moet je Radical Honesty eens lezen Zo lang je eerlijk bent in je mening en niet in je oordeel zullen mensen over het algemeen heel relaxed reageren op je eerlijkheid. Een mening heb je wanneer je weet dat het MAAR jouw mening is en dat veel waarheid subjectief is. Je mening is dan niet bedreigend. Een oordeel is wel dreigend omdat een oordeel in jouw ogen de laatste waarheid is mbt datgene wat je zegt. Een oordeel is dus wel bedreigend en geloof mij, onbewust reageren mensen heel anders op een mening en een oordeel.

quote:

Op vrijdag 27 maart 2009 23:44 schreef DaneV het volgende:
Nou, ik heb vanochtend een stuk gelezen en ik heb er echt een heel goed gevoel over!
Toen ik vanmiddag naar huis reed, leek het heel even of ik het helemaal begreep. Ik voelde me echt intens gelukkig en ik zat een gewoon hardop te lachen in mijn auto omdat ik zo van het moment genoot.

Nu voel ik me weer redelijk "normaal" en kan ik ook niet goed zo goed begrijpen waarom ik me vanmiddag nou zo voelde, maar ik hoop dat ik met wat oefening en leesmateriaal (ben nog niet halverwege) het klaar ga krijgen om dit gevoel staks "eigen" te maken.

Mooi

Ik heb t boek nu 3 of 4 weken geleden uitgelezen. Ben er nog wel dagelijks mee bezig (van de bewustwordingen) en soms ben ik ook helemaal blij met het NU. Het werkt dus wel door om het zo maar te noemen.

quote:

Op vrijdag 27 maart 2009 22:58 schreef jollieboer1 het volgende:
Ik vraag me toch af, wat voelen diegene nou concreet die 'het' wel voelen zeg maar....?
Zijn jullie allemaal 30-ers trouwens? Gisteren zat ik toevallig ff naar zooooo 30 te kijken, een 1-malig live programma. Was wel grappig op zich.
Dertigers schijnen enorme moeilijke beslissers te zijn en dat nekt ze.

Ik ben 31. Maar ben al heel lang 'zoekende', omdat ik me altijd al anders heb gevoeld dan anderen.

quote:

Maar het zou heerlijk zijn, om die vrijheid te voelen, waar men het over heeft. Ik denk dat je er best wel wat dingen voor op moet offeren én het gevaar loopt dat je anderen onbedoeld tegen het hoofd stoot, omdat je je eigen leven in de hand neemt. Dat waardeert niet iedereen (lijkt me).
En daar kon je wel eens gezeik om krijgen dan. Met andere woorden, als mensen je niet snappen, dat je ze kwijt raakt.
Ik snap ook niet dat mensen elkaar zo weinig vrijheid geven soms en zoveel veroordelen. Dat kan heel benauwend zijn, voor degene die ze veroordelen. En dat vind ik persoonlijk zwaar irritant.

Als je zelf in een veranderingsproces zit, zijn er inderdaad mensen die dat niet 'accepteren'. Deze mensen willen je in je oude patroon houden (al dan niet bewust). Ik heb veel 'vrienden' hierdoor verloren.
Soms passen deze mensen dan niet meer bij je 'nieuwe ik'. Je groeit uit elkaar.

Het is dus de kunst (voor mij nu) om dicht bij mezelf te blijven, grenzen aan te geven en te kiezen voor mezelf. Dat is heel moeilijk als je dat nooit gewend bent geweest. Het is ook erg eenzaam omdat ik nog geen mensen heb gevonden (live ) die ook in zo'n fase zitten. Aan de andere kant voelt het ook als een nieuw begin, een schone lei..

Meer dan een jaar geleden probeerde ik De Kracht Van Het Nu te lezen. Inderdaad, probeerde. Er was voor mij geen doorkomen aan, ik vond het quatsch. Een paar maanden geleden probeerde ik het weer en las het in een paar dagen uit. De inhoud fascineerde mij. Het gekke was dat ik het een jaar geleden meer nodig had maar dat ik het dus niet wilde lezen.

De eerst doorbraak was op een avond dat ik moe was en me beroerd voelde en dat ik - zoals zo vaak - mezelf kwelde en zei dat ik weg wilde naar huis toe, naar bed. Ik moest denken aan De Kracht Van Het Nu en probeerde gewoon te accepteren wat was, en het werkte! Wat ik ervoer kan het beste omschreven worden als een mentaal orgasme. Voor het eerst sinds meer dan 8 jaar voelde ik dat ik in positieve zin veranderde. Ik begon met mediteren en kon mijn gedachten stilzetten, iets wat ik nog nooit eerder had gedaan. Ik heb meerdere sessies gehad waarin het voelde alsof mijn ziel opsteeg en hij tegen het plafond bleef hangen. Heeft iemand hier een verklaring voor? Ik heb lang heel laatdunkend gedaan over spiritualiteit en esoterie maar hoezeer de kwaliteit van mij leven is verbeterd is toch wel wonderbaarlijk.

Ik vraag me af hoeveel mensen er daadwerkelijk permanent in het NU zullen gaan leven, oftewel verlicht zullen raken. Ik ben er van overtuigd dat een spirituele evolutie of revolutie het enige is dat de mens en de planeet kan behoeden van vernietiging door ons eigen toedoen.

Ow ja mediteren ! Ik heb vrijdagnacht met mijn dronken kop een boek over mediteren besteld bedenk ik me nu.

Interessante kost dit! Ik heb gelezen, maar nog lang niet alles - te druk in m'n hoofd
Een paar weken geleden werd me verteld dat ik, terwijl ik heerlijk lig te slapen, 14 x per uur bijna wakker word. Kwaaltje komt vooral voor bij mensen die erg precies zijn en/of veel piekeren, zei de neuroloog. Bingo! Hij bood een cursus aan en daar zit ik heel sterk aan te denken.
Maar als ik dit topic zo even snel scan, kan dit boek me ook een heel stuk op weg helpen.

Meer mensen met slaapproblemen die er baat bij hebben?

quote:

Op zondag 29 maart 2009 11:36 schreef anne_Chris het volgende:
Meer mensen met slaapproblemen die er baat bij hebben?

Ik denk uiteindelijk wel, maar je hebt pas rust in je kop als je alles wat erin zit hebt verwerkt. Ik zie het boek dan ook niet als leidraad om het denken te stoppen, maar meer het organiseren van je gedachten, dingen waar je over piekert 'raken' je tot een bepaald punt. Het helpt met relativeren, je wordt geen ander mens opeens.

quote:

Op zaterdag 28 maart 2009 08:21 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]

Ik ben 31. Maar ben al heel lang 'zoekende', omdat ik me altijd al anders heb gevoeld dan anderen.

Ow, dat herken ik ook wel. Ik ben overigens 26, maar ik begrijp dat probleem van die 30-ers in dat programma wel. Je moet tegenwoordig zoveel belangrijke keuzes maken in je leven en steeds blijf je je afvragen of je wel de goeie keuze hebt gemaakt. In de kracht van het nu word je eigenlijk geleerd dat welke keuze je ook maakt, dat altijd de goeie is, je weet immers niet wat er met die andere keuze zou zijn gebeurd, je maakt je daar alleen een (vaak veel te rooskleurige) voorstelling van in je gedachten. Maar ik heb inderdaad ook wel eens het idee alsof ik de enige ben in mijn omgeving die met dat soort problemen zit. (alhoewel mijn vader ook wel een beetje hetzelfde heeft, alleen heb ik het met hem nooit over zo'n dingen)

quote:

[..]

Als je zelf in een veranderingsproces zit, zijn er inderdaad mensen die dat niet 'accepteren'. Deze mensen willen je in je oude patroon houden (al dan niet bewust). Ik heb veel 'vrienden' hierdoor verloren.
Soms passen deze mensen dan niet meer bij je 'nieuwe ik'. Je groeit uit elkaar.

Het is dus de kunst (voor mij nu) om dicht bij mezelf te blijven, grenzen aan te geven en te kiezen voor mezelf. Dat is heel moeilijk als je dat nooit gewend bent geweest. Het is ook erg eenzaam omdat ik nog geen mensen heb gevonden (live ) die ook in zo'n fase zitten. Aan de andere kant voelt het ook als een nieuw begin, een schone lei..

Uiteindelijk draait ALLES wat je doet in je hele leven om jezelf. Zelfs als je iets voor anderen doet, doe je het indirect ook voor jezelf. Maar ik zou het wel heel moeilijk vinden om vrienden te moeten laten vallen, dat zou me ook denk ik wel tegenhouden om te veranderen. Eenzaamheid zit ik al helemaal niet op te wachten, alhoewel ik dat nu al wel eens ervaar. Maar bij een bepaalde vriend heb ik dat inderdaad wel heel erg dat we langzaam uit elkaar groeien, hij ontloopt nog steeds elke verantwoordelijkheid in zijn leven en volwassenheid lijkt nog ver weg te zijn voor hem. Maar toch ga ik er nog veel mee om en ik zou zo iemand ook niet zomaar kwijt willen raken.

quote:

Op zondag 29 maart 2009 11:47 schreef elcastel het volgende:

[..]

Ik denk uiteindelijk wel, maar je hebt pas rust in je kop als je alles wat erin zit hebt verwerkt. Ik zie het boek dan ook niet als leidraad om het denken te stoppen, maar meer het organiseren van je gedachten, dingen waar je over piekert 'raken' je tot een bepaald punt. Het helpt met relativeren, je wordt geen ander mens opeens.

Hmmm, maar met relativeren heb ik dus totaal geen probleem. Dat houdt me ook wel op de been en daardoor zie ik ook zeker de leuke kanten van het leven en zo Slaapproblemen heb ik overigens niet meer zoveel, dat had ik rond mijn 20e veel meer. Heb wel last van RSI, en ik heb wel eens het idee dat dat wel eens uiteindelijk van stress (en dan niet zozeer op mijn werk) afkomstig kan zijn... Oftewel door de chaos in mijn hoofd ga ik spieren onbewust aanspannen, resultaat: veel pijn. Een half jaar fysiotherapie heeft niets opgeleverd.

quote:

Op zondag 29 maart 2009 12:53 schreef Metalfreak het volgende:
Hmmm, maar met relativeren heb ik dus totaal geen probleem. Dat houdt me ook wel op de been en daardoor zie ik ook zeker de leuke kanten van het leven en zo Slaapproblemen heb ik overigens niet meer zoveel, dat had ik rond mijn 20e veel meer. Heb wel last van RSI, en ik heb wel eens het idee dat dat wel eens uiteindelijk van stress (en dan niet zozeer op mijn werk) afkomstig kan zijn... Oftewel door de chaos in mijn hoofd ga ik spieren onbewust aanspannen, resultaat: veel pijn. Een half jaar fysiotherapie heeft niets opgeleverd.

Probeer dan eens te achterhalen of je wel elk aspect overdenkt ? Laat je niet ergens wat dingen liggen omdat ze je even niet uitkomen of omdat je ze weglegt als niet relevant ?

tvp

misschien een rare vraag, maar wat betekent 'tvp'...?
en dan gelijk ook maar wtf, wat ik ook wel eens lees. (ben een beetje een forumdummy)

quote:

Op zondag 29 maart 2009 22:34 schreef jollieboer1 het volgende:
misschien een rare vraag, maar wat betekent 'tvp'...?
en dan gelijk ook maar wtf, wat ik ook wel eens lees. (ben een beetje een forumdummy)

TVP = TerugVindPost, oftewel, dan staat hij in je "My Active Topics"
WTF = What The Fuck

quote:

Op zondag 29 maart 2009 12:58 schreef elcastel het volgende:

[..]

Probeer dan eens te achterhalen of je wel elk aspect overdenkt ? Laat je niet ergens wat dingen liggen omdat ze je even niet uitkomen of omdat je ze weglegt als niet relevant ?

Ja, ik heb daar al heel vaak over nagedacht en er zijn ook wel wat dingen waar ik mee zit, maar ik weet niet echt hoe ik eraan moet beginnen om dat te verhelpen...

quote:

Op zondag 29 maart 2009 22:34 schreef jollieboer1 het volgende:
misschien een rare vraag, maar wat betekent 'tvp'...?
en dan gelijk ook maar wtf, wat ik ook wel eens lees. (ben een beetje een forumdummy)

tvp = Terug-Vind-Post
wtf = What-The-Fuck


ff OT (even On Topic )

heb dit weekend "de kracht van nu" en "de kracht van nu in de praktijk" geleend bij de bieb...
nog niet begonnen met lezen... heb de kracht van nu en de nieuwe aarde al eens eerder in huis gehad.. kwam er toen niet echt doorheen... heb even door kracht van nu gebladerd en ik denk dat ik er nu wel meer voor open sta

wat is handiger om mee te beginnen? eerst de praktijk of de theorie?

hmmz mosterd dus

Dit is volgens mij iets waar ik al heel lang naar zoek! TVP voor morgen!

quote:

Op maandag 30 maart 2009 01:05 schreef Oelaman het volgende:
Dit is volgens mij iets waar ik al heel lang naar zoek! TVP voor morgen!

Join the club

quote:

Op zondag 29 maart 2009 11:21 schreef Biekuh het volgende:
Meer dan een jaar geleden probeerde ik De Kracht Van Het Nu te lezen. Inderdaad, probeerde. Er was voor mij geen doorkomen aan, ik vond het quatsch. Een paar maanden geleden probeerde ik het weer en las het in een paar dagen uit. De inhoud fascineerde mij. Het gekke was dat ik het een jaar geleden meer nodig had maar dat ik het dus niet wilde lezen.

De eerst doorbraak was op een avond dat ik moe was en me beroerd voelde en dat ik - zoals zo vaak - mezelf kwelde en zei dat ik weg wilde naar huis toe, naar bed. Ik moest denken aan De Kracht Van Het Nu en probeerde gewoon te accepteren wat was, en het werkte! Wat ik ervoer kan het beste omschreven worden als een mentaal orgasme. Voor het eerst sinds meer dan 8 jaar voelde ik dat ik in positieve zin veranderde. Ik begon met mediteren en kon mijn gedachten stilzetten, iets wat ik nog nooit eerder had gedaan. Ik heb meerdere sessies gehad waarin het voelde alsof mijn ziel opsteeg en hij tegen het plafond bleef hangen. Heeft iemand hier een verklaring voor? Ik heb lang heel laatdunkend gedaan over spiritualiteit en esoterie maar hoezeer de kwaliteit van mij leven is verbeterd is toch wel wonderbaarlijk.

Ik vraag me af hoeveel mensen er daadwerkelijk permanent in het NU zullen gaan leven, oftewel verlicht zullen raken. Ik ben er van overtuigd dat een spirituele evolutie of revolutie het enige is dat de mens en de planeet kan behoeden van vernietiging door ons eigen toedoen.

Kijk, nog iemand met een succesverhaal

Dat van dat mentale orgasme heb ik trouwens ook gehad

Kan iemand die er succes mee heeft gehad aangeven of het een bepaalde concentratie is die je moet pakken hiervoor? Dat idee heb ik erbij en ik weet niet zeker of dat klopt zegmaar.

tvp

quote:

Op zondag 29 maart 2009 22:57 schreef droomkoningin het volgende:

[..]

tvp = Terug-Vind-Post
wtf = What-The-Fuck


ff OT (even On Topic )

heb dit weekend "de kracht van nu" en "de kracht van nu in de praktijk" geleend bij de bieb...
nog niet begonnen met lezen... heb de kracht van nu en de nieuwe aarde al eens eerder in huis gehad.. kwam er toen niet echt doorheen... heb even door kracht van nu gebladerd en ik denk dat ik er nu wel meer voor open sta

wat is handiger om mee te beginnen? eerst de praktijk of de theorie?

De praktijk is wat gemakkelijker te lezen en de theorie is wat diepzinniger, wat meer stof en wat meer uitgelegd. Ligt er dus maar net aan wat je gewend bent om te lezen, ik zou in de theorie beginnen en later in de praktijk, maar het zal niet echt veel uitmaken.

quote:

Op maandag 30 maart 2009 11:32 schreef EggsTC het volgende:
Kan iemand die er succes mee heeft gehad aangeven of het een bepaalde concentratie is die je moet pakken hiervoor? Dat idee heb ik erbij en ik weet niet zeker of dat klopt zegmaar.

Nou, wat ik merk als ik af en toe een beetje richting het Nu ga is dat het inderdaad een concentratie is. Ga je eens goed bedenken waar je NU eigenlijk mee bezig bent, niet waar je naartoe gaat, wat het doel is van wat je nu aan het doen bent, wat je nog moet gaan doen, maar echt wat je nu aan het doen bent. En denk ook dat je nu geen resultaten kunt beïnvloeden die pas in de toekomst beslist werden. Ik ben tot dat inzicht gekomen toen ik richting een glazen deur liep, ineens werd ik me bewust van het feit dat ik in gedachten die deur al door was en ik besefte me dat dat totaal nutteloos is. Je kunt niet nu iets doen achter die deur, je zult toch echt eerst die deur door moeten en wie weet blijkt het toch anders te zijn dan je in gedachten had. Ook 's morgens in de auto helpt het, het helpt om gewoon te accepteren dat je nu niet meer kunt doen dan gewoon rijden en niet continu aan het denken bent "ga ik het wel op tijd halen?", "ik ga te laat komen", "wat zal ik voor excuus opgeven dat ik te laat ben?" enz. Je kunt op dat moment niet meer doen dan gewoon blijven rijden en ook al ben je te laat, daar kun je op dat moment niets meer aan doen, dat IS gewoon zo. Ik snap wel dat hij dat bedoelt met die acceptatie van dingen. Maar inderdaad, het is moeilijk en ik moet me continu blijven zeggen dat ik me bewust moet zijn van het nu en dat lukt me nog wel redelijk als ik alleen ben, maar als ik met anderen ben lukt me dat nog niet. Als ik dat ga doen, heb ik geen aandacht meer voor die anderen omdat ik dan teveel bezig ben met mezelf zeggen dat ik in het nu moet leven. Gedachten als "ik had dat zo moeten doen" worden dan compleet overbodig omdat je beseft dat je er niets aan kunt veranderen en dus is het beste dat je kunt doen, gewoon accepteren dat iets zo is. En ja, lastig is dat soms wel, vooral omdat het vaak dingen zijn waar je mee zit waar je eigenlijk niet geheel tevreden over bent.

tvp

quote:

Op donderdag 2 april 2009 23:52 schreef Metalfreak het volgende:
En denk ook dat je nu geen resultaten kunt beïnvloeden die pas in de toekomst beslist werden.

Je kunt de toets van morgen nu al beinvloeden door te gaan studeren, of die presentatie op kantoor nu alvast te oefenen.

quote:

Ik ben tot dat inzicht gekomen toen ik richting een glazen deur liep, ineens werd ik me bewust van het feit dat ik in gedachten die deur al door was en ik besefte me dat dat totaal nutteloos is. Je kunt niet nu iets doen achter die deur, je zult toch echt eerst die deur door moeten en wie weet blijkt het toch anders te zijn dan je in gedachten had.

Dat doen zoveel mensen, het is een soort mentale voorbereiding wat het zelfvertrouwen verstevigd en leid tot meer succes dan wanneer je onvoorbereid een situatie ingaat en dan dichtklapt.

quote:

Gedachten als "ik had dat zo moeten doen" worden dan compleet overbodig omdat je beseft dat je er niets aan kunt veranderen en dus is het beste dat je kunt doen, gewoon accepteren dat iets zo is. En ja, lastig is dat soms wel, vooral omdat het vaak dingen zijn waar je mee zit waar je eigenlijk niet geheel tevreden over bent.

Er is niets mis mee met achteraf bedenken hoe een situatie ook anders had kunnen lopen. Het kan zelfs heel constructief zijn als je bedenkt dat je alvast "oefent" om het de volgende keer anders te kunnen doen.

quote:

Op maandag 30 maart 2009 11:32 schreef EggsTC het volgende:
Kan iemand die er succes mee heeft gehad aangeven of het een bepaalde concentratie is die je moet pakken hiervoor? Dat idee heb ik erbij en ik weet niet zeker of dat klopt zegmaar.

Ik heb er niks voor gedaan. geen andere gedachten, geen concentratie, ik ben er niet me bezig geweest, ik heb alleen gelezen (en herkend) wat erin stond. Pas weken erna voelde ik me zoals in het boek omschreven; maar bij mij zijn er privé heel wat dingen verschoven in diezelfde tijd. Eigenlijk heb ik gevoelsmatig zo weinig direct uit het boek, dat ik mezelf geen goeie bron vind voor je vraag, maar ik vind de synchronisatie tussen inhoud boek en mijn gemoedstoestand dan wel weer typerend.

Maar nogmaals, ik vind dat je het boek moet lezen en eventueel na een maand of twee, of gewoon wanneer je dat zelf aanvoelt nog een keer. Ik heb het overigens maar 1 keer gelezen en als ik dit gevoel ooit kwijt mocht raken, ga ik in het boek terugkijken waar de gelijkenissen nou precies zaten (al dan niet).

quote:

Op zondag 5 april 2009 14:18 schreef loop het volgende:

Je kunt de toets van morgen nu al beinvloeden door te gaan studeren, of die presentatie op kantoor nu alvast te oefenen.

Ja maar het heeft geen zin om je nu al bezig te houden met het cijfer of hoe je je morgen ten tijde van de toets voelt. Je zorgen maken schiet niet op, het enige wat je kan doen is je voorbereiden door te leren.

quote:

Dat doen zoveel mensen, het is een soort mentale voorbereiding wat het zelfvertrouwen verstevigd en leid tot meer succes dan wanneer je onvoorbereid een situatie ingaat en dan dichtklapt.

Ja want om door een deur te gaan heb je zelfvertrouwen nodig Wie dit niet mentaal oefent loopt idd het risico dicht te klappen wanneer je de deur open wil doen en dan sta je mooi voor lul omdat je niet weet hoe je door een deur heen moet

Ik weet niet in hoeverre je dit topic hebt doorgelezen, maar het gaat hier om het niet constructieve dwangmatige denken.

quote:

Er is niets mis mee met achteraf bedenken hoe een situatie ook anders had kunnen lopen. Het kan zelfs heel constructief zijn als je bedenkt dat je alvast "oefent" om het de volgende keer anders te kunnen doen.

Zolang je er constructief over nadenkt met het doel voor ogen te oefenen of een oplossing te vinden, dan is er niets mis mee. Wanneer je meerdere malen over hetzelfde nadenkt en je afvraagt of je het wel goed zult doorstaan, dat is dwangmatig en niet constructief.

[ Bericht 0% gewijzigd door Probably_on_pcp op 05-04-2009 20:04:47 ]

quote:

Op zondag 5 april 2009 14:18 schreef loop het volgende:

[..]

Je kunt de toets van morgen nu al beinvloeden door te gaan studeren, of die presentatie op kantoor nu alvast te oefenen.

En dat studeren of oefenen doe je dus NU, niet morgen of gisteren, maar nu. Daarmee verander je helemaal niets aan het feit dat die toets morgen is of dat die presentatie eraan gaat komen. Ik heb nooit gezegd dat je dat dan maar niet meer moet doen en dat is ook niet het hele idee van deze theorie. Het heeft alleen geen zin om tijdens dat leren of voorbereiden van die presentatie continu te denken hoe het morgen gaat zijn.

quote:

[..]

Dat doen zoveel mensen, het is een soort mentale voorbereiding wat het zelfvertrouwen verstevigd en leid tot meer succes dan wanneer je onvoorbereid een situatie ingaat en dan dichtklapt.

Wie heeft er gezegd dat je onvoorbereid een situatie in moet gaan? Dat heb ik nooit gezegd. Het gaat erom dat je niet van tevoren gaat nadenken over hoe het in de toekomst gaat verlopen en daardoor niet meer ziet wat je op dit moment kunt doen.

quote:

[..]

Er is niets mis mee met achteraf bedenken hoe een situatie ook anders had kunnen lopen. Het kan zelfs heel constructief zijn als je bedenkt dat je alvast "oefent" om het de volgende keer anders te kunnen doen.

Ben ik niet met je eens... Hoe weet jij dat die situate in het echt ook zo verlopen zou zijn zoals je denkt dat die verlopen zou zijn bij die andere keuze? Meestal stel je jezelf zo'n situatie iets te rooskleurig voor. Wat heeft het voor zin om continu te blijven denken dat je het beter had kunnen doen? En wie zegt dat dat ook echt beter zou zijn geweest? Zijn er dan niet andere problemen die zich voordoen? Je kunt beter accepteren dat je iets fout hebt gedaan, je kunt het nu eenmaal niet meer omkeren. En dat kan veel constructiever zijn dan maar met je gedachten in het verleden te blijven hangen...

TVP, binnenkort een beginnetje maken met het boek.

quote:

Op maandag 6 april 2009 00:06 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Ik ben dit weekend bij STRP geweest, 2 nachten techno/acid etc. Afijn, dag 1 was ik alleen met een vriend en was ik ook een gedeelte van de avond alleen, we hadden nogal wat gedronken dus verdoofd als een malle. Maar tegen een uur of 4 ging ik liggen en naar het plafond kijken en ik voelde het helemaal door mijn lichaam heen. Ik kon alleen nog maar heel langzaam bewegen en genoot van alles om me heen enz. Ik weet niet in hoeverre de drank hier meespeelde eigenlijk.

Dag 2 was al een stuk vermoeiender, ik stond vooraan bij Aphex Twin en trok het gewoon echt niet. Ik probeerde en probeerde me maar meer bewust te worden maar het werd er alleen maar erger op. Ik heb waarschijnlijk zo erg in mijn hoofd zitten hoe ik me behoor te voelen om het zo goed mogelijk te ervaren, dat het averechtse effect gebeurt. Ik heb weinig gedronken en voelde me veel delen van de nacht/ochtend echt compleet gevangen in gedachten, gedachten -> tegengedachten -> tegen-tegengedachten vooral.

Niet dat ik daardoor een verneukte avond had, maar het is toch wel heel storend en vooral onzekermakend.

Ik heb me ook gerealiseerd dat ik de laatste 2 jaar teveel drink, ik was gister bijna nuchter en toen merkte ik vooral dat mijn verstand mij enorm aan het overnemen was.

Ook ben ik de laatste jaren eigenlijk meestal aan het uitkijken naar het weekend. Om uit te gaan en mensen te zien maar vooral om lekker te zuipen, liefst 2 dagen in de week. Ik ben ook redelijk vaak dronken geweest de laatste tijd. Een enorme afleiding.

Alcohol heeft daar zeker wel mee te maken, alcohol is een sterke drugs en dat overschatten veel mensen. Veel mensen drinken om zich lekkerder te voelen en de zorgen eventjes een beetje te vergeten. Als je uitgaat en je drinkt erbij, denk je vaak nooit aan wat komen gaat of wat er gebeurd is, je leeft dan erg in het nu. Echter wel in een verdoofd nu en de kater komt later .

quote:

Op woensdag 8 april 2009 17:38 schreef frenkck het volgende:

[..]

Alcohol heeft daar zeker wel mee te maken, alcohol is een sterke drugs en dat overschatten veel mensen. Veel mensen drinken om zich lekkerder te voelen en de zorgen eventjes een beetje te vergeten. Als je uitgaat en je drinkt erbij, denk je vaak nooit aan wat komen gaat of wat er gebeurd is, je leeft dan erg in het nu. Echter wel in een verdoofd nu en de kater komt later .

Dan vraag ik me af of alcohol een positief of een negatief effect heeft op het oefenen van dit?

bij de één positief en bij de ander negatief.

quote:

Op woensdag 8 april 2009 20:03 schreef ebeaydojraes het volgende:
bij de één positief en bij de ander negatief.

Ik vind het negatief. Toen ik het boek las verwarde ik mijn stonede of aangeschoten avondjes met het loslaten; het voelt hetzelfde, maar het komt niet van binnenuit, die connectie heb je dan niet. Om het maar een beetje wazig te zeggen. Als je echt een overtuigend gevoel van binnenuit wil bereiken, zul je dit nuchter moeten kunnen bereiken in mijn ogen.

Toegegeven, drank en of drugs geven je inderdaad een soort van zelfde gevoel, alleen in mijn ogen schijn.

quote:

Op woensdag 8 april 2009 17:38 schreef frenkck het volgende:

[..]

Alcohol heeft daar zeker wel mee te maken, alcohol is een sterke drugs en dat overschatten veel mensen. Veel mensen drinken om zich lekkerder te voelen en de zorgen eventjes een beetje te vergeten. Als je uitgaat en je drinkt erbij, denk je vaak nooit aan wat komen gaat of wat er gebeurd is, je leeft dan erg in het nu. Echter wel in een verdoofd nu en de kater komt later .

Ik zat dit topic voor de grap eens door te lezen, maar wou toch hier graag op inspringen

Als ik redelijk wat gedronken heb en vrij aangeschoten ben, heb ik heel vaak van die 'bewustwordings'-momenten. Geen idee of er een woord voor is, maar zo noem ik ze maar even. Dan opeens voelt het alsof ik in één klap nuchter ben. Ik bedenk mij dan, 'Wat DOE ik hier eigenlijk?'. En dan kijk ik om mij heen en zie mensen allemaal lekker feesten en gek doen en dan denk ik vaak, wat zijn we ook een stelletje malloten. Maar dan een tien seconden later denk ik, 'Ach wat maakt het ook uit' en dan ben ik weer helemaal terug in de 'trance' van het feestvieren en de effecten van alcohol voel ik dan ook weer.

Valt dat dan ook onder de kracht van NU?

quote:

Op woensdag 8 april 2009 20:54 schreef Slickk het volgende:
Valt dat dan ook onder de kracht van NU?

Eeeh nee !

quote:

Op woensdag 8 april 2009 20:56 schreef elcastel het volgende:

[..]

Eeeh nee !

Oké, dan is dit het verkeerde topic.

Dat is de 'kracht' van alcohol

quote:

Op woensdag 8 april 2009 21:16 schreef Handschoen het volgende:
Dat is de 'kracht' van alcohol

Dat maakt niet veel uit toch? Het is gewoon het besef opeens en ik dacht dat het hier mee te maken had maar dat is dus niet zo.

quote:

Op woensdag 8 april 2009 20:52 schreef elcastel het volgende:
Ik vind het negatief. Toen ik het boek las verwarde ik mijn stonede of aangeschoten avondjes met het loslaten; het voelt hetzelfde, maar het komt niet van binnenuit, die connectie heb je dan niet. Om het maar een beetje wazig te zeggen. Als je echt een overtuigend gevoel van binnenuit wil bereiken, zul je dit nuchter moeten kunnen bereiken in mijn ogen.

Toegegeven, drank en of drugs geven je inderdaad een soort van zelfde gevoel, alleen in mijn ogen schijn.

Dat is exact verwoord hoe ik het nu ook zie. Ik dacht eerst dat het makkelijker zou worden met, maar dan 'mis' ik iets, die connectie...

quote:

Op woensdag 8 april 2009 23:18 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Ik heb de laatste 3 jaar bijna elk weekend veel gedronken of drugs gebruikt (af en toe). Daar leefde ik ook nogal naar toe, uitgaan was het hoogtepunt van de week en even lekker bijkomen. Eigenlijk hoefde ik me ook nooit zorgen te maken dat het niet gebeurde want dat gebéurde gewoon. Ik ga het eens uitgebreid met mijn psycholoog over hebben. Die doet veel met mindfullness enzo, ik ga deze week wat vragen maken van de kracht van het nu om het een en ander op een rijtje te zetten

Dat was bij mij tot 1 januari dit jaar, 10 jaar lang het geval.

Dat begrijp ik dus niet. Niet denigrerend naar jullie toe bedoeld hoor, maar als ik toch elke week alleen maar naar het weekend toe zou leven om vervolgens weer een week te beginnen waarin ik naar het weekend toe leef ... Ik zou depressief worden.

quote:

Op maandag 6 april 2009 00:06 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Ik heb me ook gerealiseerd dat ik de laatste 2 jaar teveel drink, ik was gister bijna nuchter en toen merkte ik vooral dat mijn verstand mij enorm aan het overnemen was.

Ook ben ik de laatste jaren eigenlijk meestal aan het uitkijken naar het weekend. Om uit te gaan en mensen te zien maar vooral om lekker te zuipen, liefst 2 dagen in de week. Ik ben ook redelijk vaak dronken geweest de laatste tijd. Een enorme afleiding.

Ik herken mezelf hier ook wel in. Ik kijk ook echt altijd weer uit naar het weekend, maar vaak dan is het eenmaal zover en denk ik ook wel eens "is dit alles?" Ook dat zonder alcohol vaak niet kunnen genieten van het moment herken ik, dan vind ik alles belachelijk om me heen en dan gaan m'n gedachten echt alle kanten op. Gelukkig ging het vorige week bij het concert van Metallica in Ahoy wel goed, vaak ben ik bij zoiets al aan het bedenken hoe ik weer van de parkeerplaats af kom, hoe laat ik dan thuis ga zijn enz. Doordat ik de technieken aan het toepassen was de dagen ervoor zat ik ook makkelijker in die vibe van het nu en heb ik ook echt elke seconde van het concert genoten. Als ik uitga komt het ook vrij weinig voor dat ik het rustig aan doe qua alcohol (behalve als ik de Bob ben, maar dat vermijd ik zoveel mogelijk) het gaat eigenlijk altijd door tot ik niets meer op kan (nee, dan ga ik nog lang niet kotsen, mijn lichaam waarschuwt mij op tijd dat het genoeg is geweest ) maar dat zit ook wel een beetje in onze vriendengroep... Alcohol helpt in elk geval om even (als is het maar tijdelijk) van zoveel gedachtes af te komen en dat is toch ook wel even heel lekker. Het is alleen niet zo dat ik niet meer weet wat ik doe, zover is het nog nooit gekomen. Het werkt overigens wel alleen in gezelschap lijkt het, alleen drinken vind ik niets en dan heb ik juist het idee dat het erger wordt.

quote:

Op donderdag 9 april 2009 19:43 schreef JJ.Johnson het volgende:
Dat begrijp ik dus niet. Niet denigrerend naar jullie toe bedoeld hoor, maar als ik toch elke week alleen maar naar het weekend toe zou leven om vervolgens weer een week te beginnen waarin ik naar het weekend toe leef ... Ik zou depressief worden.

Mwah, wat noem je depressief? Ik vind dat mensen zich het stempel "depressief" soms wat makkelijk op laten plakken bijvoorbeeld. En als je maar met genoeg dingen bezig bent doordeweeks heb je niet eens tijd om depressieve gevoelens te hebben. Maar iedereen heeft toch wel eens wat minder positieve gevoelens? Het ligt eraan of je ze kunt relativeren en dat kan ik vrij goed. Maar toch moet ik zeggen dat vooral de zondagen mij vaak vrij zwaar vallen, dan ben ik meestal alleen en weet ik niet echt wat ik moet gaan doen, met als resultaat veel nadenken.

quote:

Op donderdag 9 april 2009 23:24 schreef Metalfreak het volgende:

[..]

Ik herken mezelf hier ook wel in. Ik kijk ook echt altijd weer uit naar het weekend, maar vaak dan is het eenmaal zover en denk ik ook wel eens "is dit alles?" Ook dat zonder alcohol vaak niet kunnen genieten van het moment herken ik, dan vind ik alles belachelijk om me heen en dan gaan m'n gedachten echt alle kanten op. Gelukkig ging het vorige week bij het concert van Metallica in Ahoy wel goed, vaak ben ik bij zoiets al aan het bedenken hoe ik weer van de parkeerplaats af kom, hoe laat ik dan thuis ga zijn enz. Doordat ik de technieken aan het toepassen was de dagen ervoor zat ik ook makkelijker in die vibe van het nu en heb ik ook echt elke seconde van het concert genoten. Als ik uitga komt het ook vrij weinig voor dat ik het rustig aan doe qua alcohol (behalve als ik de Bob ben, maar dat vermijd ik zoveel mogelijk) het gaat eigenlijk altijd door tot ik niets meer op kan (nee, dan ga ik nog lang niet kotsen, mijn lichaam waarschuwt mij op tijd dat het genoeg is geweest ) maar dat zit ook wel een beetje in onze vriendengroep... Alcohol helpt in elk geval om even (als is het maar tijdelijk) van zoveel gedachtes af te komen en dat is toch ook wel even heel lekker. Het is alleen niet zo dat ik niet meer weet wat ik doe, zover is het nog nooit gekomen. Het werkt overigens wel alleen in gezelschap lijkt het, alleen drinken vind ik niets en dan heb ik juist het idee dat het erger wordt.

Kleng.... herkenbaar.

quote:

Op donderdag 9 april 2009 23:29 schreef Metalfreak het volgende:

[..]

Mwah, wat noem je depressief? Ik vind dat mensen zich het stempel "depressief" soms wat makkelijk op laten plakken bijvoorbeeld. En als je maar met genoeg dingen bezig bent doordeweeks heb je niet eens tijd om depressieve gevoelens te hebben. Maar iedereen heeft toch wel eens wat minder positieve gevoelens? Het ligt eraan of je ze kunt relativeren en dat kan ik vrij goed. Maar toch moet ik zeggen dat vooral de zondagen mij vaak vrij zwaar vallen, dan ben ik meestal alleen en weet ik niet echt wat ik moet gaan doen, met als resultaat veel nadenken.

Het gaat niet om het begrip depressief, het gaat erom dat ik niet eraan moet denken om op die manier te leven. Je kunt alles wel weg relativeren, maar je leven is niet erg boeiend als je alleen maar het weekend toeleeft.. Waarom niet gewoon zorgen dat je door de week ook interessante en leuke dingen te doen hebt? Zowel tijdens als na je werk? Natuurlijk is werken niet vaak echt een hobby, maar het is wel zo slim om het zo leuk mogelijk te maken. Gewoon boeiend werk.

Zo dit gaat lekker offtopic hier inmiddels zie ik.

Met alcohol is het gewoon allemaal schijn, het schakelt als ware je frontale kwabben uit:

De frontale kwabben spelen een rol bij het aansturen van willekeurige bewegingen. Ook zijn ze betrokken bij veel mentale functies, zoals impulscontrole, beoordelingsvermogen, probleemoplossing, planning, sociaal gedrag, taal (via de gebieden van Broca en Wernicke) en geheugen.

Met andere woorden, je kan minder goed oordelen, je wordt losser etc. maar dat weten jullie ook allemaal wel Ik zelf vind dat af en toe wel leuk, maar je wordt er ook behoorlijk door beperkt en de volgende dag is meestel niet heel fijn Ik had de laatste tijd een periode met veel feestjes, waar het er hard aan toe ging, nu wil ik ook weer wat rustiger aan doen, want alcohol maakt mij eigenlijk ook alleen maar meer depri..

Daarnaast denk ik trouwens ook dat we in deze maatschappij te veel op zoek zijn naar geluk. Door de zoektocht vinden we het juist niet, en wat is geluk? Je mag je toch af en toe wel kut voelen? Zolang je maar tevreden bent, tevreden zijn, daar gaat het naar mijn idee om.... Tegenwoordig zijn veel mensen, waaronder ik, eigenlijk een beetje het echte bewustzijn verloren... dat besefte ik opeens 2 jaar terug(ben nu 19), sinds dien ben ik er ook veel mee bezig, maar het werd op een gegeven moment wel vermoeidend.... als ik dan eindelijk zo'n ''gelukkige gemoedstoestand'' bereikt had, raakte ik het later ook weer snel kwijt doordat je weer afdwaalt etc. Eigenlijk moet je voor je zelf gewoon een paar krachtige triggers hebben, zoals; het leven is kort, geniet ervan, om maar wat simpels te noemen(voor mij te simpel ), die je naar een relaxte, tevreden gemoedstoestand brengen, dan wordt het een stuk makkelijker...
Ik heb zelf de boeken Je brein als medicijn en de 7 spirituele wetten van succes en ga die binnenkort maar nog even goed doorlezen.. ik weet wel dat ik ook echt minder moet gaan zoeken, en dus minder nadenken....heb ook last van een laag/negatief zelfbeeld, daar moet ik ook wat aan doen....

[ Bericht 0% gewijzigd door Stefanovich op 12-04-2009 20:28:34 ]

quote:

Op donderdag 9 april 2009 23:24 schreef Metalfreak het volgende:

[..]

Ik herken mezelf hier ook wel in. Ik kijk ook echt altijd weer uit naar het weekend, maar vaak dan is het eenmaal zover en denk ik ook wel eens "is dit alles?" Ook dat zonder alcohol vaak niet kunnen genieten van het moment herken ik, dan vind ik alles belachelijk om me heen en dan gaan m'n gedachten echt alle kanten op. Gelukkig ging het vorige week bij het concert van Metallica in Ahoy wel goed, vaak ben ik bij zoiets al aan het bedenken hoe ik weer van de parkeerplaats af kom, hoe laat ik dan thuis ga zijn enz. Doordat ik de technieken aan het toepassen was de dagen ervoor zat ik ook makkelijker in die vibe van het nu en heb ik ook echt elke seconde van het concert genoten. Als ik uitga komt het ook vrij weinig voor dat ik het rustig aan doe qua alcohol (behalve als ik de Bob ben, maar dat vermijd ik zoveel mogelijk) het gaat eigenlijk altijd door tot ik niets meer op kan (nee, dan ga ik nog lang niet kotsen, mijn lichaam waarschuwt mij op tijd dat het genoeg is geweest ) maar dat zit ook wel een beetje in onze vriendengroep... Alcohol helpt in elk geval om even (als is het maar tijdelijk) van zoveel gedachtes af te komen en dat is toch ook wel even heel lekker. Het is alleen niet zo dat ik niet meer weet wat ik doe, zover is het nog nooit gekomen. Het werkt overigens wel alleen in gezelschap lijkt het, alleen drinken vind ik niets en dan heb ik juist het idee dat het erger wordt.

Bij mij precies hetzelfde! Jammer genoeg voel ik mij de dag(en) na een flink avondje stappen meer depri....

quote:

Op zaterdag 11 april 2009 00:46 schreef Stefanovich het volgende:

[..]

Bij mij precies hetzelfde! Jammer genoeg voel ik mij de dag(en) na een flink avondje stappen meer depri....

Ja, maar ben er bij mij ook wel achter dat het een gedeelte gaat om eenzaamheid. Je bent dan na het stappen weer alleen en hebt weer tijd om teveel na te denken. Maar ik heb nu een hele leuke meid leren kennen en die beheerst de kracht van het nu echt geweldig, ben er best wel van onder de indruk eigenlijk... En dat zonder boek of niks, maar ze gebruikt de kracht van het moment echt heel goed. Merk wel dat dat "besmettelijk" is, je gaat zelf ook steeds meer zo denken.

quote:

Op zaterdag 11 april 2009 00:46 schreef Stefanovich het volgende:

[..]

Bij mij precies hetzelfde! Jammer genoeg voel ik mij de dag(en) na een flink avondje stappen meer depri....

En dat depri gevoel komt niet door alcohol of andere middelen? Ik heb altijd het gevoel dat een stevig avondje drinken juist extra bijdraagt aan negatieve gedachten de andere dag.

Ik ben er de laatste week veel mee bezig en ik merk dat ik me eigenlijk bijna de hele dag door bewust ben van mijn gedachten. Ook lukt het me regelmatig, en steeds langer, om mijn gedachten even helemaal stil te zetten.

Ik merk wel dat ik momenten heb waarbij ik graag terug zou willen gaan in mijn oude patroon. Lekker veilig in je eigen gedachtenwereldje waar ik al die jaren heb in gezeten, hoe negatief dat wereldje ook kan zijn. Ik heb het gevoel dat mijn negatieve gedachten nu meer naar het oppervlak toe komen omdat ik ze veel beter waarneem. En hoewel ik mijn best doe niet over deze gedachten te oordelen, merk ik nu hoe dwangmatig ze eigenlijk zijn en hoe graag ik hier vanaf zou willen. Maar ik weet dat als ik dat te graag wil en dat forceer, dat ik er juist niet vanaf kom.

Ik heb de laatste paar dagen ook het gevoel dat ik juist meer afgesloten ben van de wereld, omdat ik nu de hele tijd actief en bijna dwangmatig op mijn gedachten/ego aan het letten ben.

Ik vind het moeilijk om dit te formuleren, maar is er iemand die er iets in herkent?

[ Bericht 1% gewijzigd door DaneV op 18-04-2009 00:28:05 ]

Ik heb het gevonden: ik kan nu de gedachten in mijn hoofd stilzetten bij wens... Ik heb het tot op het bot geanalyseerd door mezelf af te vragen: Why, why, why... en dan heb je het opeens: je moet alles gewoon doen... met de juiste intenties, dus niet impulsief zodner er over na te denken... Waar het op neer komt, komt redelijk neer op de filosofie van de boedisten (Dat realiseerde ik me pas later toen ik daar een uitspraak over tegenkwam )

quote:

Op zondag 19 april 2009 12:54 schreef Handschoen het volgende:
Ik heb het gevonden: ik kan nu de gedachten in mijn hoofd stilzetten bij wens... Ik heb het tot op het bot geanalyseerd door mezelf af te vragen: Why, why, why... en dan heb je het opeens: je moet alles gewoon doen... met de juiste intenties, dus niet impulsief zodner er over na te denken... Waar het op neer komt, komt redelijk neer op de filosofie van de boedisten (Dat realiseerde ik me pas later toen ik daar een uitspraak over tegenkwam )

Bedoel je dan dat wat je ook doet, je er vol achter moet staan?
Ik voelde me een jaar geleden een tijdje ook ongeveer zo... kon toen heel makkelijk een soort van knop in mijn hoofd omzetten, waardoor ik mij meteen weer heel goed voelde, in welke situatie dan ook. Op een gegeven moment vervaagde dit echter weer, jammer genoeg. Je psyche zit toch verdomd lastig in elkaar he
Maar goed, van de afgelopen jaren heb ik veel geleerd en veel zelfkennis opgedaan, nu moet ik ook een keer echt wat veranderen in m'n leven.

quote:

Op dinsdag 21 april 2009 00:08 schreef Stefanovich het volgende:

[..]

Bedoel je dan dat wat je ook doet, je er vol achter moet staan?
Ik voelde me een jaar geleden een tijdje ook ongeveer zo... kon toen heel makkelijk een soort van knop in mijn hoofd omzetten, waardoor ik mij meteen weer heel goed voelde, in welke situatie dan ook. Op een gegeven moment vervaagde dit echter weer, jammer genoeg. Je psyche zit toch verdomd lastig in elkaar he
Maar goed, van de afgelopen jaren heb ik veel geleerd en veel zelfkennis opgedaan, nu moet ik ook een keer echt wat veranderen in m'n leven.

Als het je helpt. Complete impulsiviteit werkt redelijk goed, niet op internet, maar irl. Dus gewoon doen waar je zin in hebt op dat moment. Het heeft me 1 of 2 keer iets rots opgeleverd, maar het is echt beter dan alles 10 keer wegen.

Gewoon iemand bellen, die je eigenlijk niet durft te bellen als je zou nadenken, iets zeggen tegen iemand wat je nooit zou kunnen zeggen als je er bij stil zou staan. Impulsiviteit is goed.

quote:

Op dinsdag 21 april 2009 00:16 schreef Lamon het volgende:

[..]

Als het je helpt. Complete impulsiviteit werkt redelijk goed, niet op internet, maar irl. Dus gewoon doen waar je zin in hebt op dat moment. Het heeft me 1 of 2 keer iets rots opgeleverd, maar het is echt beter dan alles 10 keer wegen.

Gewoon iemand bellen, die je eigenlijk niet durft te bellen als je zou nadenken, iets zeggen tegen iemand wat je nooit zou kunnen zeggen als je er bij stil zou staan. Impulsiviteit is goed.

Ja dat vind ik ook. Alleen bij het idee al heb ik zin om iets geks te doen Het staat ook recht tegenover teveel nadenken, dus als je daar last van hebt is het zeker goed

quote:

Op dinsdag 21 april 2009 00:27 schreef Stefanovich het volgende:

[..]

Ja dat vind ik ook. Alleen bij het idee al heb ik zin om iets geks te doen Het staat ook recht tegenover teveel nadenken, dus als je daar last van hebt is het zeker goed

Klinkt een beetje puberaal, maar heb je ooit de film "Pump Up The Volume" gezien?
Die film is, hoe kinderachtig ook, mijn leidraad geworden voor wat ik wil zijn.

dubbel

Dit filmpje vond ik erg interresant en verklaart wellicht het e.e.a wetenschappelijk. Je "ego" is dus je linker hersenhelft , waar de "observeerder" de rechterhelft van je hersenen is.



[ Bericht 6% gewijzigd door DaneV op 21-04-2009 00:42:18 ]

quote:

Op dinsdag 21 april 2009 00:31 schreef Lamon het volgende:

[..]

Klinkt een beetje puberaal, maar heb je ooit de film "Pump Up The Volume" gezien?
Die film is, hoe kinderachtig ook, mijn leidraad geworden voor wat ik wil zijn.

Nee nooit gezien, miss moet ik die maar eens gaan kijken dan

quote:

Op dinsdag 21 april 2009 00:33 schreef DaneV het volgende:
Dit filmpje vond ik erg interresant en verklaart wellicht het e.e.a wetenschappelijk. Je "ego" is dus je linker hersenhelft , waar de "observeerder" de rechterhelft van je hersenen is.

How it feels to have a stroke

Hmm.. dat vind ik wel een heel interessante gedachte zeg

edit:

Heb zojuist het filmpje gezien en ik heb er eigenlijk geen woorden voor om te beschrijven hoe blij ik ben met dit filmpje

Dit filmpje geeft voor mij heel veel dingen een plek. Een aantal dingen worden zo mooi verwoord. Echt te mooi dat een neuroloog een beroerte krijgt en daar dan vervolgens zo over kan vertellen.

Dane, heel erg bedankt dat je dit hebt gepost. Bij het volgende topic moet dit filmpje echt in de OP komen

[ Bericht 26% gewijzigd door Probably_on_pcp op 21-04-2009 01:20:10 ]

quote:

Op zondag 19 april 2009 12:54 schreef Handschoen het volgende:
Ik heb het gevonden: ik kan nu de gedachten in mijn hoofd stilzetten bij wens... Ik heb het tot op het bot geanalyseerd door mezelf af te vragen: Why, why, why... en dan heb je het opeens: je moet alles gewoon doen... met de juiste intenties, dus niet impulsief zodner er over na te denken... Waar het op neer komt, komt redelijk neer op de filosofie van de boedisten (Dat realiseerde ik me pas later toen ik daar een uitspraak over tegenkwam )