Spinvis #13 Limonadeglazen Kamermuziek

Welkom in alweer het 13e Spinvistopic.



Biografie

1976-2000
Erik de Jong groeit op in een muzikale omgeving. Zijn moeder speelt hawaïgitaar en ukelele en zijn vader gitaar. Op vijftienjarige leeftijd, in 1976, wordt De Jong het jongste bandlid in de punkband van zijn broer, Blitzkrieg en later The Duds. Hij speelt ook in de Utrechtse bands Hi Jinx en Judy Nylon. Een vast instrument bespeelt De Jong niet. Als de drummer niet kan, mag hij drummen en als de bassist niet kan, mag hij bassen. Later gaat De Jong naar het conservatorium om slagwerk te studeren. Als hij tot de ontdekking komt niet echt een instrumentalist te zijn, stapt hij over op de richting arrangement en compositie. Hij raakt verslingerd aan elektronica en drumcomputers en doet opdrachten voor films en documentaires. Onder de naam J.D. Traven is hij op 4 maart 1995 op het podium van Tivoli te zien tijdens het festival Onutrechtse Toestanden.

2001
Na jaren experimenteren, opnemen, knippen en plakken op een computer in zijn woning in Nieuwegein heeft de inmiddels 41-jarige Erik de Jong eindelijk een cassette met schetsen van drie nummers die hij verstuurt naar platenmaatschappij Excelsior. Labelbaas Ferry Roseboom is direct enthousiast over de - door De Jong zelf benoemde - singer-sample-songwritermuziek en twee weken later besluit Excelsior Spinvis te tekenen.

2002
Als op 1 april het album Spinvis uitkomt, reageert de pers unaniem enthousiast. Spinvis scoort vooral erg hoog bij muziekcritici en behaalt zodoende snel de hoogste positie in Oor's Moordlijst. Spinvis maakt muziek bij een kunstwerk van Walter van Broekhuizen voor de manifestatie Over Helden, Schurken En Hadewijch. In drie nummers verwerkt hij de stem van cabaretier Abraham de Winter (1841-1920) zoals die klinkt op 78 toerenplaten uit 1901. De tracks verschijnen in de zomer op een speciale single tijdens de manifestatie Het Geheugen Van Een Stad te Breda. In eerste instantie is De Jong niet van plan zijn muziek live ten gehore te brengen, maar eind 2002 staat Spinvis dan toch op de planken tijdens het Crossing Border festival in Amsterdam. Hij heeft voor deze gelegenheid een bijzondere zevenkoppige band samengesteld, bestaande uit vaak oudere ervaren muzikanten die niet uit de popmuziek komen, zoals drummer Louis Debij (vaste muzikant bij TROS Session, Toots Thielemans, Rogier van Otterloo, de Beau Hunks en Fungus), pianist Han Reiziger (o.a. componist en begeleider van cabaretgroep Lurelei), harpiste Carla Bos (o.a. Schönberg Ensemble en Holland Symfoniaen), saz-speler Cengiz Tutar en Erik's vader, gitarist Walter de Jong. Het optreden wordt als een van de hoogtepunten van Crossing Border gezien. In december belandt het album Spinvis op de tweede plaats in de eindlijst van muziekblad Oor. Het liedje Smalfilm wordt tweede in de door VPRO-luisteraars samengestelde Song van het Jaar 2002. In beide gevallen moet Spinvis de Amerikaanse band Queens Of The Stone Age voor zich laten. Eind 2002 ontvangt De Jong een Essent Award..

2003
Spinvis speelt in januari in een eenvoudigere bezetting op Noorderslag in Groningen. In het voorjaar doet hij een korte, succesvolle tournee met muzikanten die hem ook een jaar eerder begeleidden tijdens zijn livedebuut. Voor een compilatie op de website 3voor12.nl maakt Spinvis een liedje met Bauer. Spinvis speelt in augustus zowel op het Duitse Haldern Open Air festival als op het Beglische Pukkelpop. Nieuwegein Aan Zee is zowel een cd als een dvd, De cd bevat vier liedjes die niet op het debuutalbum waaronder een versie van Astronaut gezongen door het Belgische Lais en gespeeld door het Spinvis Orkest. De dvd bevat liveregistraties en het onderdeel De Tijdmachine ofwel een overzicht van een jaar Spinvis in beeld en geluid. Op 17 december doet Spinvis met orkest, voor de gelegenheid uitgebreid met strijkers, het laatste Nederlandse optreden in Vredenburg te Utrecht.

2004
Begin januari wordt bekend gemaakt dat Spinvis een Zilveren Harp heeft gewonnen. In maart wint hij de Annie M.G. Schmidt-prijs 2003 voor het lied Voor Ik Vergeet (in de uitvoering van cabaretière Lenette van Dongen). Voor de vierde editie van het festival Cross-Linx in Enschede maakt Spinvis in opdracht een compositie die bestaat uit drie ritmische monologen van tien minuten elk, uitgevoerd door actrice Roos Ouwehand, operazangeres Lucia Meeuwsen en acteur Hans Dagelet en begeleid door het Rosa Ensemble en het Ives Ensemble, aangevuld met gitaar en gemanipuleerde geluiden van Spinvis. Spinvis componeert de titelsong van Medea, een zesdelige televisieserie van Theo van Gogh over de hedendaagse Nederlandse politiek die in de winter wordt uitgezonden. Het Hoofd Van Ferdinand Cheval is een hoorspel over een Franse postbode die rond het begin van de vorige eeuw veertig jaar lang eigenhandig een paleis bouwde. Spinvis verknipt het hoorspel in achttien stukjes van elk zo'n twee tot drie minuten lang. Hij geeft achttien verschillende filmmakers de opdracht er een filmpje bij te maken. Het resultaat verschijnt begin november op DVD bij Nijgh & Van Ditmar, inclusief zakjes met stukjes steen en bouwdoosjes om zelf een paleis te maken. Spinvis draagt voor in het nummer Nieuwbouwwijk op de cd Niet Alleen van Claudia de Breij.

2005
The Ringtone Society presenteert tijdens Noorderslag een website die is gericht op de artistieke ontwikkeling van de ringtones. Een van de deelnemende artiesten is Spinvis. De muzikant is met het nummer Idee Zeventien te horen op de compilatie The Pet Series : Volume 4. Na een try-out in Ekko te Utrecht op 25 februari gaat Spinvis in het voorjaar op tournee langs Nederlandse theaters met het programma Lotus Europa. Zijn band bestaat tijdens de tournee uit Jan van Eerd (vibrafoon), Saartje van Camp (cello), Lucas Oldeman (piano), Arjan Witte ('kosmos en echo'), Jeroen Kleijn (drums) en Cor van Ingen (basgitaar). Het duo Solo reist mee als voorprogramma. Speciaal voor de Filmmuseum Biënnale 2005 in april maakt Spinvis onder de titel De Explicateur een theatrale voorstelling met archiefmateriaal, muziek en dialogen. Hij voert de muziek zelf uit in Filmmuseum Cinerama samen met band en acteur Hans Dagelet. De Explicateur maakt ook deel uit van The Night Of The Unexpected, 8 september in Paradiso. Het optreden van Spinvis op 11 september in het Amsterdamse Concertgebouw samen met het orkest Holland Symfonia tijdens de Dutch Moroccan Music Experience gaat niet door omdat de organisatie van het festival bezwaar heeft tegen het nummer Het Mes Van God. De organisatie vindt de tekst te gevoelig omdat Spinvis daarin verwijst naar de moord door Mohammed B. op cineast Theo van Gogh op 2 november 2004. Spinvis levert een gastbijdrage op het album De Geluiden Van Weleer van at the close of every day. In november verschijnt het tweede album Dagen Van Gras, Dagen Van Stro. De eerste single van de plaat is Het Voordeel Van Video. De titel van de plaat is ontleend aan het science fictionboek Days Of Grass, Days Of Straw van R. A. Lafferty uit 1973. Volgens Spinvis is zijn tweede album veel persoonlijker dan het debuut. De release wordt gevolgd door een tournee langs de grote zalen van Nederland en België, te beginnen op 1 december in Brussel. Spinvis wordt begeleid door dezelfde muzikanten als tijdens de vorige tournee, aangevuld met Hans Dagelet (trompet) en Hans Kok (video).

2006
Spinvis maakt zelf een nieuwe mix voor de singleversie van Ik Wil Alleen Maar Zwemmen. De single bevat ook een dubversie van het nummer. Tekenaar Hanco Kolk maakt een stripversie van Voor Ik Vergeet. De strip is onderdeel van Strips In Stereo, een boek en cd met veertien stripversies van veertien Nederlandstalige liedjes. De uitgave wordt in maart in Paradiso gepresenteerd aan de vooravond van de Boekenweek 2006. Spinvis maakt onderdeel uit van de NL Impressionisten, een verzamelnaam voor zeven Nederlandstalige bands die hun eigen identiteit als uitgangspunt voor hun werk nemen. Naast Spinvis zijn ook Meindert Talma, De Kift, at the close of every day, André Manuel, Mondo Leone en D'r Sjaak bij dit project betrokken. Vanaf 18 maart spelen de NL Impressionisten in groepen van twee tot drie enkele maanden in diverse Nederlandse zalen. Op 20 maart verschijnt het album JA!, de honderdste uitgave op Excelsior en een samenwerking met Simon Vinkenoog. Het project vloeit voort uit een ontmoeting tussen de dichter en de muzikant op de Dag van de Literatuur in de Rotterdamse Doelen in 2005. Op het album staan zeven stukken, waarvan één live opgenomen in de Paradiso op 21 januari 2006. Het duo wordt terzijde gestaan door schrijver, 'Hammond- en echoman' Arjan Witte. JA! wordt ondersteund met optredens in Rotterdam, Antwerpen, Groningen en Drachten. Met het programma De Suikerklok staan het Spinvis-orkest en Simon Vinkenoog op De Parade. De Suikerklok is gebaseerd op een roman van de Portugese schrijver Michael Magio. Spinvis staat met zijn band op Lowlands, Waterpop, Dranouter en de Venlose Zomerfeesten. Het laatste optreden is op 1 september in het bostheater De Kersouwe te Heeswijk-Dinther. Voor het project De Kunst Van Het Wandelen, georganiseerd door het Centrum Beeldende Kunst Gelderland, maakt Spinvis het muziekstuk Hertenkoor (Deel 2)... Een Wandelsprookje. Wandelaars op het Zuid-Veluwse Elfbergenpad kunnen in december tijdens de tocht met koptelefoon luisteren naar een collage van heimachines, vogels, gitaarrifs en mijmeringen over het klokbekervolk. In zijn geluidscompositie verwijst Spinvis naar het wandellogboek van kunstenaar Q.S. Serafijn.


2007
Tijdens Noorderslag in Groningen krijgt Spinvis de Popprijs 2006 uitgereikt. 'Spinvis is eigenzinnig en origineel en trekt zich niets aan van de hitlijsten. Hij legt alleen verantwoording af aan zichzelf en heeft tekstdichten in de Nederlandse taal naar een nieuw plan getrokken', aldus de jury. In het voorjaar gaat Spinvis de theaters in met de voorstelling Op Een Avond In Het Heelal, begeleid door Saartje van Camp (cello), Lucas Oldeman (toetsen), Jeroen Kleijn (drums), Cor van Ingen (bas), Arjan Witte (orgel), Jan van Eerd (vibrafoon) en Hans Dagelet (trompet). Begin maart doet Spinvis ook enkele optredens in Zuid-Afrika. Spinvis staat opnieuw met band op de Parade in Den Haag, Utrecht en Amsterdam. Tijdens de voorstelling Noga heeft Simon Vinkenoog een gastrol. Noga wordt tweemaal per avond opgevoerd en alle avonden worden afgesloten met het programma Alleen Maar Liedjes. Het album Goochelaars & Geesten (augustus) bevat liedjes die Spinvis in de loop der tijd heeft gemaakt in opdracht van een psychiatrische instelling in Vlaanderen, een kinderalbum en de tv-serie Medea van Theo van Gogh aangevuld met ander niet eerder uitgebracht songmateriaal. Op de bonus-cd staat muziek die de muzikant heeft gecomponeerd voor de Belgische speelfilm Man Zkt Vrouw (internationale titel: A Perfect Match) van Miel van Hoogenbemt met een hoofdrol voor Jan Decleir. Het album komt binnen op de vierde plaats van de Mega Album Top 100. Spinvis 2002-2007 is een luxe uitgave van de drie albums voor Excelsior, uitgebracht in samenwerking met uitgeverij Rubinstein. Tijdens de concerten in december verzorgen de labelgenoten van The Madd het voorprogramma.

2008
Naar aanleiding van Simon Vinkenoogs tachtigste verjaardag op 18 juli brengt Spinvis een muzikaal eerbetoon in de vorm van Ritmebox, een boekuitgave inclusief cd in een gelimiteerde oplage van 2000 genummerde exemplaren. De cd bevat een collage van muziek en geluid, samengesteld uit vele uren archiefmateriaal van de dichter. Ritmebox komt op 14 juli uit in een hardcover boekwerk, in een gelimiteerde én genummerde oplage van 2000 exemplaren. Spinvis maakt de soundtrack voor Vox Populi, de speelfilm van Eddy Terstall die in het najaar in de bioscoop draait. Hij is een van de vijf componisten die muziek maken voor het album Freeland bij de roman Vreeland van de Utrechtse auteur en popjournalist Jerry Goossens. De nummers op de cd worden uitgevoerd door de fictieve groep The Group.

2009
Eind januari gaat Spinvis de Belgische theaters in met KamerMuziek. Vanaf maart is de solovoorstelling ook in Nederland te zien.



Bron van de biografie


Discografie


Spinvis (2002)


Nieuwegein aan Zee (2003)


Dagen van gras, dagen van stro (2005)


Goochelaars & Geesten (2007)

Met Simon Vinkenoog:
Ja (2006)
Ritmebox (2008)

Singles
Smalfilm (2002)
Voor ik vergeet (2002)
Bagagedrager (2003)
Het voordeel van video (2005)
Ik wil alleen maar zwemmen (2006)
Flamingo (2006)


Vorige topics

| 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 |

Officiële site

www.spinvis.nl

_{De OP is hier te vinden}

Eigenlijk vloekt zoiets geniaals als Spinvis met zoiets banaals als de TROS.

Maar deze mooie Limonadenglazenversie mag natuurlijk niet ontbreken in een naar dit glassoort genoemd topic.

quote:

Op zaterdag 21 februari 2009 12:51 schreef DrPwn het volgende:
het is een soort evolutie van de aloude 40nogwat cabaratier met gitaar en lollige teksten,

Ja, er zijn ook lollige teksten.
Maar ook echt hele mooie:

Aan de oevers van de tijd,
Keek ik om me heen,
Ik wachtte aan de kant,
Aan de oevers van de tijd,
En alles ging voorbij,
Verloor zijn naam,
En spoelde aan.

Raakt me zelfs dusdanig dat ik het op mijn rouwkaart wil.

Het verdwijnt ook in mijn platenkast, maar niet als mislukte poging om bij de tijd te blijven.
Maar omdat ik het oprecht mooie muziek vind.

Een bedankje van Erik op zijn site voor zomaar een fan en/ of film-muziek-liefhebber.



Wie schuil gaat achter de naam “TastefullBlood” weet ik niet, maar hij/zij heeft PUIK werk afgeleverd door bij een hele hoop stukjes muziek die ik opnam voor de film Man Zkt Vrouw hartstikke mooie video’s te maken ........ “TastefullBlood” ! dank..u is een held(in).

www.spinvis.nl

Erik is om 21.25 uur op Nederland 2 te gast in Opium, ik denk om Kamermuziek te promoten.

Die aanstellerige dwerg Roel van Velsen is ook te gast, dus dat wordt ff doorbijten.

Dinsdag 7 april, over precies 32 dagen dus.

Hier een Belgische recensie, die nog niet in de topicreeks geplaatst is.

quote:

Spinvis
Arenbergschouwburg
Antwerpen
14-02-2009

Woordenkunstenaar Erik de Jong, die op 41 jarige leeftijd debuteerde in 2002 met ‘Spinvis’: herfstige, melancholische, sfeervolle, dromerige en intieme Neder(pop)landstalige songs. Moderne kleinkunst van een spitsvondig schrijverstalent, die goochelt met klanken en met woordjes en zinnetjes in z’n teksten. Al drie cd’s heeft hij ondertussen uit, want naast ‘Spinvis’ verschenen ‘Dagen van gras en dagen van stro’ en in 2007 ‘Goochelaars en Geesten’.

De Jong wil met deze -solo-clubtournee aan z’n fans tonen hoe hij z’n songs helemaal thuis alleen in elkaar steekt, knutselt en componeert. We waren alvast onder de indruk van de man als multi-instrumentalist en samplekunstenaar. Een arsenaal aan instrumenten op het podium, alsof hij met een heuse begeleidingsband voor de dag zou komen, vooraf opgenomen lofi geluidjes en ingespeelde stukjes, en op het moment zelf laag per laag gearrangeerde sounds, liet hij door z’n laptop afspelen.
Achter hem stonden drie kleine videoschermen, waarop getekende figuren, alledaagse gebeurtenissen en de ingespeelde stukken van z’n begeleidingsband of van hemzelf te zien en te horen waren. Deze aanpak kwam ideaal tot z’n recht in de Kleine Zaal van de Arenberg. Een broeierig , intiem sfeertje waar componist, kleinkunstenaar en z’n publiek met elkaar verbonden zijn.
De in maatpak en met das geklede veertiger toonde z’n geluidskunst in telkens een set van een vijftigtal minuten. Z’n akoestisch en elektrisch gitaarspel stond voorop, maar probleemloos stapte hij over naar minimale drums, een pocket vibrafoon, toetsen en harmonica of liet die versmelten met z’n voorgeprogrammeerde sounds op PC.

Hij ontpopte zich als een gesofistikeerde Boudewijn De Groot. Het ingetogen, innemende “Kindje van God” opende, “Ik wil alleen maar zwemmen” en het nieuwe “De grote zon” waren sober, net als de bekendste single “Voor ik vergeet”, dat gedragen werd door een snaarinstrument. “Wespen op de appeltaart”, die ergens middenin de set zat, was de meeste directe popsong. “Op het voordeel van Video” toonde hij z’n eerste ware gelaat in die samplekunst, wat in het eerste deel verder aan bod kwam met de radiohitjes “Aan de oevers van de tijd” en “Bagagedrager”, die een forsere beat meekregen.
De klemtoon kwam op een beeldrijk, dromerig en filmisch sfeertje in het tweede deel, wat tevens ook donkerder, gevoeliger en persoonlijker van aard was: de fijne gitaarloop op “De ogen van de bruid”, een minimaal geluid op het eerbetoon aan een overleden vriend die zelfmoord pleegde, het poppareltje “Ronnie gaat naar huis” en tenslotte de bevreemdende muziekkunst (diverse geluidjes en soundscapes) met grote K op o.a “Kus me dan, en bijt m’n tong af”: een repeterende sound, lekker groovende, soms neurotische, knisperende elektronica en beats of een rockende Spinvis.
Hij was onder de indruk van het warme onthaal en na lang aandringen speelde hij heel intiem, sober en kwetsbaar de titelsong van z’n laatste plaat.

Spinvis solo: een heerlijk overtuigende, weemoedige trip van mans spectrum en breikunst van geluid en woord.

http://www.musiczine.net/nl/index.php?option=com_alphacontent§ion=3&cat=12852&task=view&id=3445&Itemid=37

quote:

Op woensdag 11 maart 2009 16:13 schreef conobram het volgende:
Zaandam was vet

quote:

Op de reizende zolderkamer van Spinvis is alles muziek

MUZIEK - Toen Spinvis (Erik de Jong) in 2002 debuteerde, werd in de media veelvuldig het beeld geschetst van een solitaire muzikant, fröbelend op een zolderkamer te Nieuwegein.

Dat beeld was toen al simplistisch, en is allang niet meer van toepassing, maar wie Spinvis nog altijd graag als een zolderknutselaar ziet, kan zijn hart ophalen bij KamerMuziek (‘Spinvis op z’n eentje’), het nieuwe programma waarmee hij tot eind mei langs de theaters gaat.

Zoals in het Zaantheater van Zaandam stelden we het ons destijds voor: de vloer vol instrumenten en apparatuur, met Spinvis in het midden, ter plekke nieuwe arrangementen boetserend voor zijn liedjes door live samples op te nemen. Hij verfrommelde een plastic bekertje, schudde met een pak hagelslag, liet het publiek het geluid van ‘totale paniek’ maken. Op de reizende zolderkamer was alles muziek.

De enige zichtbare hulptroepen verschenen op drie plasmaschermen: een celliste, Hans Dagelet op trompet, De Jong zelf met een trommel of klappend in zijn handen.

Even voor de pauze van het korte programma nam hij een speeldoosje en een blokfluitriedel op als repeterende geluidssamples, waarna Bagagedrager werd gezongen en gespeeld door vier Spinvissen: één van vlees en bloed, drie op de plasmaschermen.

Het effect bleek groots en stond garant voor alwéér een heel nieuwe kennismaking met ontroerende juweeltjes als Goochelaars & Geesten. In zijn knusse onnadrukkelijkheid is KamerMuziek niet alleen mooi om naar te luisteren, maar ook om naar te kijken. Joost van Aarle, de man van de techniek, leidde het allemaal razend knap in goede banen. ‘Die kan echt alles’, zei Spinvis, ‘het is niet te geloven’ – en dat was het inderdaad nauwelijks.

http://www.volkskrant.nl/(...)nvis_is_alles_muziek

quote:

Op maandag 9 maart 2009 23:34 schreef Hanneke12345 het volgende:
Vrijdag, Enschede

quote:

Spinvis brengt Grote Kerk onder muzikale narcose

_{Radiohead op z`n eentje}

Na praktisch alle zalen tijdens een uitgebreide tour in België uitverkocht te hebben, doet Spinvis de komende maanden een grootschalige theatertour door heel Nederland. Vrijdag 6 maart stond de Utrechtenaar in de Grote Kerk te Enschede waar hij wel eerst ‘vrienden moest worden met de akoestiek’.

Erik de Jong, oftewel Spinvis, heeft al in verscheidene formaties door het land getourd om zijn ‘zolderkamerpop’ op geheel eigenzinnige wijze ten gehore te brengen in poppodia, theaterzalen en festivals. Ondersteund door een zevenkoppige band of slechts begeleid door een bassist tijdens de fine fine music tour van een aantal jaren terug. Het maakt niet uit met wie Spinvis op het podium staat. De sterke songs worden doorgaans altijd, al dan niet in een compleet ander jasje, met veel overtuiging gebracht. Blazers, drumcomputer en een enorme xylofoon zijn een leuke toevoeging aan de melancholische triphop doorspekte liedjes, die echter ook alleen voorzien van gitaar en zang met beide benen op de grond blijven staan. Nu probeert Spinvis het ‘op z’n eentje’. Dat hij niet helemaal alleen op het podium stond, werd al snel duidelijk.

Het was een rommeltje in zijn kamer, “alleen de lege flessen ontbreken nog” grapt Spinvis. Drie videoramen fungeerden als decor waar ‘steeds mensen naar binnen kwamen’. De Jong is een ware geluidskunstenaar. Een arsenaal aan video- en audiosamples werden via een slim software systeem met de voet bediend (een midi-board voor de liefhebber), waardoor Spinvis ‘gastmuzikanten’ kan laten meedoen op de videoschermen. Dit was angstaanjagend goed voorbereid. Elke partij liep volledig synchroon met wat Erik live op het podium had gesampled. Zo begon een nummer als ‘Het Voordeel Van Video’ met Spinvis op percussie. Die partij werd dan geloopt, om vervolgens de gitaar erbij te pakken. Gaande het nummer kwamen er vervolgens aanvullende of ondersteunde partijen via ‘het raam naar binnen’. Je ging pardoes vergeten dat er maar één man op het podium stond. Percussie, drie verschillende gitaren, analoge synthesizer, banjo, piano en nog wat ongebruikelijke instrumenten. Niets is te veelzijdig voor Spinvis.

De meest aansprekende liedjes van zijn twee albums, 'Spinvis' (2002) en 'Dagen Van Gras, Dagen Van Stro' (2005), kwamen voorbij in een uitvoering zoals je ze niet snel zou verwachten. Recentelijk materiaal werd tevens niet geschroomd. Van de zolderkamer naar een kerk is er een aantal aspecten weggevallen en bijgekomen. Zo werden samples van de plaat moeiteloos met een consistente precisie opnieuw live ingekleurd.

“Eens kijken of we vrienden kunnen worden met de akoestiek”. De typerende galm van de indrukwekkende kerk werd eerst even afgetast, door middel van het spelen van rustige nummers van overwegend ‘Dagen Van Gras, Dagen Van Stro’. De juiste mix was snel gevonden. De bezwerende klanken brachten het publiek in een soort muzikale narcose waarin de ene droom na de andere voorbij kwam. Van dromerige liedjes naar het meeslepende en bedwelmende ‘In De Staat Van Narcose’ van het eerste self titled album, waarin de grijs behaarde man het publiek samplede om er vervolgens een orgelpartij (je bent tenslotte in een kerk) over heen te leggen. Erg indrukwekkend.

De Jong heeft het voor elkaar gekregen om als individu een Radiohead-geluid uit de speakers te krijgen. Tevens zweefden ook referenties van Bob Dylan en een snufje dromerigheid van Sigur Rós voorbij. Nonchalante poëtische teksten werden ingevuld met uit het leven gegrepen beslommeringen die Spinvis met een flinke dosis nostalgie, melancholie en ironie voorziet. Bijna over elk nummer legde Spinvis in een paar woorden uit waar het over ging. En opeens begrijp je de abstracte teksten! En wat is hij eigenlijk ‘onbedoeld’ grappig.
Is het onze eigen kruisbestuiving tussen Thom York en Bob Dylan? Nee, het is onze eigen Spinvis.

http://3voor12.vpro.nl/artikelen/artikel/41622291

Deze recensie lijkt wel geschreven door een fan.
Geinig dat hij vergeleken wordt met mijn grote muzikale helden van Radiohead.

Maar ik begin er steeds meer zin in te krijgen, en vind het ook fijn te lezen dat de voorstelling 'angstaanjagend goed is voorbereid'. Ik weet nog dat hij in het najaar van 2007 (in dat jaar dat hij zoveel optrad) een beetje slordig begon te worden.

Hier een filmpje over hoe Bagagedrager werkt, tijdens Kamermuziek.
Originaliteit, dat is een woord dat dit goed samenvat.

http://www.nuvideo.nl/muz(...)een-andere-show.html

Spinvis in Ahoy, zodat de Piratendoelgroep van Het Goede Doel kennis kan maken met echte muziek.

Vandaag in De Kleine Komedie in Amsterdam eindelijk Kamermuziek gezien, met als toegift Goochelaars en Geesten (hij noemde het zelf een conceptionele toegift).

Hoogtepunten:

Het nieuwe liedje De Grote Zon/ Reisleid, ik zat met kippenvel en tranen in mijn ogen

Bagagedrager: gave versie met 4 Erics op de schermen

Ronnie, dankzij de beelden prachtig, en een klein beetje dreigend

Voordeel van Video, zat een hele lekkere gitaarsound bij, en gevarieerd uitgevoerd

Staat van Narcose, iets te lang 2e deel, maar 1e gedeelte was erg sterk

Minpunt

Limonadeglazen deed hij zonder beelden alleen met gitaar, en dat voegde niets toe. Die nieuwe (lichtere) versie van vorig jaar (die ik ook eerder in dit topic heb gepost) vond ik verfrissend. Maar wat hij vanavond deed vond ik wat achterhaald, en niet passen in deze visueel ingestelde voorstelling

Conclusie

In het theater komt hij veel beter tot zijn recht dan in popzaaltjes

Het wordt wel echt tijd voor nieuw materiaal

Hier beelden uit Nieuwegein: 11 maart:

Spinvis , De grote zon (of 'reis lied')

Spinvis , Het Voordeel Van Video

Volgende week zaterdag ga ik nog een keer, in Amersfoort.
Vrije plaatskeuze, dus ergens vooraan.

Vandaag voor de 2e (en voor mij laatste) keer Kamermuziek gezien, in theater de Flint in Amersfoort.

Vijf minuten van tevoren voor de deur gaan staan was voldoende om een schitterende plek te bemachtigen (rij 1, op 3 meter afstand van Erik). Het meeste publiek kwam 10 minuten later bijna als zombies de zaal binnen. Alsof het ze niet interesseerde waar ze konden zitten.
En ik was de enige die begon te applaudisseren toen Erik opkwam.

Het was weer goed, viel me op dat hij (voor zijn doen) goed bij stem was.

Hoogtepunten waren ongeveer hetzelfde als vorig week: Ronnie (door de videobeelden, het contrast van de psychopatisch ogende Ronnie en dat onschuldig zingende kind), Goochelaars en Geesten (zonder beelden, mooi verlicht), Astronaut (dat keer als toegift, en de opmerking dat ze het ook hebben gespeeld toen Han Reiziger onder de grond gestopt werd, op piano, zonder beelden), Bagagedrager (mooi, met 3 Erics op 3 schermen), Narcose (hield dit keer wel mijn aandacht vast tm het einde), Loop der Dingen (met 3 Saartjes op 3 schermen).