Teveel nadenken - waarom?

quote:

Op maandag 12 januari 2009 14:47 schreef Cmonv het volgende:
Achja, beslissingen nemen.. vertel me er niets over

Probeer in te zien dat het geen belangrijke beslissing is welke TV je koopt. Of dat je uberhaubt een TV koopt. Het is niet zo dat je welzijn er vanaf hangt.

En trouwens, van de meeste beslissingen kun je toch pas achteraf weten of ze goed waren geweest. Dat kun je nog niet weten op het moment dat je ze maakt, anders zou je ze niet gemaakt hebben.

Foute beslissingen bestaan niet.

PS In een klooster is het volgens mij niet de bedoeling te ontsnappen aan het leven

Ik ben me daar ook bewust van, dat het geen 'belangrijke' beslissing is (maar wel iets belangrijker dan welk broodje ik wil eten tijdens de lunch), en waarschijnlijk zal ik best tevreden zijn met de keus die ik maak, maar goed, zoals ik al zei, ik neem teveel zaken mee in de beslissing en er zit geen/weinig haast achter, dus dan neem je sowieso al wat meer de tijd

IPV een klooster dan wellicht maar een baard laten staan en me terugtrekken in een verlaten grot

quote:

maar wel iets belangrijker dan welk broodje ik wil eten tijdens de lunch

Lijkt zo, maar is dat ook zo?

Misschien gaan we een beetje offtopic. Ga maar naar je grot jij!

Ik ben nog steeds in progress, ben op de helft van 'kracht van het nu'. Ik lees maar een paar pagina's per dag om alles langzaam in te laten werken. Ik was namelijk zo erg een denker dat ik erg vaak compleet vast in mezelf was en me regelmatig zeer passief of depressief voelde. En ik kón maar geen reden vinden.

Ik heb een zware last op mijn schouders, mij vriendin had het uitgemaakt na 1.5 jaar en ik was er zo van buiten mijn bewustzijn dat ik niks meer kon bevatten. Toen ben ik bij dit boek uitgekomen. Ik sta de laatste week best fris in het leven.

Probably_on_pcp, je hebt het regelmatig over goeie docu's die je hebt gezien die je kan associëren met dit onderwerp. Wat voor docu's zijn dat en wat maakt ze zo interessant?
Ik probeer van alles te genieten wat ik niet eens zág. Wat ik zie voelt ook anders om me heen. Maar zo voelt het de laatste weken. Ik kan het allemaal nog niet zo goed verwoorden want ik ben zoals ik zei nog in 'progress'.

* leest ook maar voelt zich nog niet anders *

Ja, ook ik denkt teveel na.
Om de kleinste dingen denk ik teveel na,
zodat die kleine dingen dan moeilijker uit te voeren zijn.
Niet alleen ik heb er last van, ook mijn naaste omgeving.

Waarom?
Geen idee.

edit: Even een tvp.

quote:

Op woensdag 28 januari 2009 19:38 schreef NouMooiNiet het volgende:
* leest ook maar voelt zich nog niet anders *

Ik ben/was ook nogal een erge denker. Een paar keer ben ik daardoor in een diep gat terecht gekomen. Zoals 2 jaar geleden op vakantie. Ik ga elk jaar naar een soort culturele camping waar ik altijd veel mensen leer kennen en wat ik ervaar als een van de leukste tijden van het jaar. Maar dat jaar was ik er zo mee bezig dat ik me extreem depressief ging voelen, ik wou het zo graag maar ik kón echt geen geluk eruit halen. Tot de punten dat ik hele nachten nauwlijks sliep en ik huilend wakker schrok nadat ik net in slaap was gekomen.

Ik ben na een week maar naar huis gegaan waar ik weer een beetje bijkwam van die ervaring. Na een half jaar heb een beetje hetzelfde gehad. In de afgelopen 3 jaar heb ik me regelmatig ook gewoon kut gevoeld, vooral als ik alleen was.

Nu ik met deze theorie bezig ben probeer ik me van veel meer dingen sowieso bewust te zijn. In een gesprek met mijn psycholoog kwam ik er zelfs achter dat ik me niet eens bewust was van mijn lichaam. Ik leefde als het ware als een geest opzoek naar iets in de toekomst om mijn behoefte te bevredigen.

Sindsdien probeer ik dingen echt te 'voelen'. Als ik fiets probeer ik de wind die me tegemoet komt te voelen, hoe ik op mijn zadel zit en hoe mijn benen de trappers ronddraaien. Ik hoop dat ik als ik dit (in combinatie met heel veel andere theorie en ongetwijfelt ook nieuwe theorie in de toekomst) genoeg toevoeg in de komende maanden een fijn resultaat te bereiken.

Ook valt me op dat veel mensen echt belachelijk veel klagen. "Godverdomme moeten we weer naar een ander lokaal", "Ik snap dit spel niet", "Godver het bier is weer 10 cent duurder". Natuurlijk hoort dit een beetje bij onze cultuur, maar het valt me toch wel op dat ik af en toe ook flink kan zeiken over dingen die er echt niet toe doen.

Ik merk trouwens dat tegenstanders/critici altijd beginnen over dat deze theorie niet aan te passen is in de praktijk. En hier twijfel ik dus ook aan. Moet je er zelf achterkomen hoe je dat moet doen? Kom je daar vanzelf achter als je er bekend mee bent? Ik snap dat je je verstand moet toepassen waarvoor het bedoelt is maar in hoeverre is dat mogelijk?

Nog iets: Ik las een artikel van een man die een paar dagen in een klooster ging wonen (wat je volgens mij sowieso kan doen). Hij beschreef dat de mensen niks anders deden dan bidden, traditionele kerkdingen een paar keer per dag. Eten ging in stilte of terwijl een iemand iets uit de bijbel voorlas. In de kamers van de monniken waren enkel een stoel, een bed en een bureau. Is het een levenswerk voor deze mensen geworden om contant in het nu te leven?

[ Bericht 6% gewijzigd door sinterklaaskapoentje op 28-01-2009 21:10:51 ]

quote:

Op woensdag 28 januari 2009 20:24 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

[quote]Ik merk trouwens dat tegenstanders/critici altijd beginnen over dat deze theorie niet aan te passen is in de praktijk. En hier twijfel ik dus ook aan. Moet je er zelf achterkomen hoe je dat moet doen? Kom je daar vanzelf achter als je er bekend mee bent? Ik snap dat je je verstand moet toepassen waarvoor het bedoelt is maar in hoeverre is dat mogelijk?

Dat vraag ik me dus ook af, je kunt wel als enige zijn die op een bepaalde manier 'leeft' (zoals in t boek) maar wat dan?? Wat heb je daaraan? Of bedoel je dat niet?

quote:

Nog iets: Ik las een artikel van een man die een paar dagen in een klooster ging wonen (wat je volgens mij sowieso kan doen). Hij beschreef dat de mensen niks anders deden dan bidden, traditionele kerkdingen een paar keer per dag. Eten ging in stilte of terwijl een iemand iets uit de bijbel voorlas. In de kamers van de monniken waren enkel een stoel, een bed en een bureau. Is het een levenswerk voor deze mensen geworden om contant in het nu te leven?

Je zou eens kunnen kijken op http://www.dutch.dhamma.org/ daar staat heel veel informatie.

quote:

Op woensdag 28 januari 2009 21:16 schreef NouMooiNiet het volgende:
Je zou eens kunnen kijken op http://www.dutch.dhamma.org/ daar staat heel veel informatie.

Dat heeft niet zoveel met bijbels en kerkdiensten te maken

Christelijke monniken leven voor/door God en bijbelstudie.

Pffff sommige dagen gaat het heel goed, andere dagen (zoals deze) is het weer mis en denk ik teveel na.
Daarbij komt dat ik ziek ben en dat mn menstruatie er weer aan zit te komen.

Ik lees nu ook 'De kracht van het nu'. Het andere boekje (De kracht van het nu in de praktijk) heb ik even laten liggen. Er wordt in het boek gesproken over het pijnlichaam en ik herken er zoveel in. Helaas herken ik ook het verzet van het verstand en van het pijnlichaam als ik me even helemaal bewust wil maken. Dat verzet is echt een kutgevoel.

Ik weet wat bij mij het pijnlichaam is. Vroeger vaak afgewezen, ouders zijn gescheiden.
Die scheiding kwam vorig jaar ineens omhoog, daarbij kwamen ook ineens allemaal kennissen met het nieuws dat ze gingen scheiden. Ineens werd mijn pijnlichaam wakker en ging ik het op mezelf betrekken. Ik heb een superlieve vriend, ik ben echt dol op hem en hij op mij, maar ik werd ineens bang dat ik hem zou verlaten.
En die angst heb ik nog steeds. In het boek worden bepaalde dingen beschreven die heel erg herkenbaar zijn.
Ik wil dan graag helemaal bewust worden maar op de een of andere manier gaat dat niet zomaar. Dat wordt ook in het boek beschreven.
Maar soms... soms wil ik gewoon hulp van iemand die het wel is gelukt. Ook al weet ik dat ik alleen alles kan veranderen.

Sorry voor dit verhaal hoor, maar ik ben even moe en word gek van mn gedachten.

Ik denk dat ik denk, denk ik.

quote:

Op woensdag 28 januari 2009 21:41 schreef Cmonv het volgende:

[..]

Dat heeft niet zoveel met bijbels en kerkdiensten te maken

Christelijke monniken leven voor/door God en bijbelstudie.

Dat klopt, ik doelde meer op de stilte en dat er dus plekken zijn om een aantal dagen dat mee te maken.. Zonder afleiding, in soberheid, en in t nu door meditatie zowat de hele dag etc etc

quote:

Op donderdag 29 januari 2009 10:42 schreef Take_A_Picture het volgende:
Pffff sommige dagen gaat het heel goed, andere dagen (zoals deze) is het weer mis en denk ik teveel na.
Daarbij komt dat ik ziek ben en dat mn menstruatie er weer aan zit te komen.

Ik lees nu ook 'De kracht van het nu'. Het andere boekje (De kracht van het nu in de praktijk) heb ik even laten liggen. Er wordt in het boek gesproken over het pijnlichaam en ik herken er zoveel in. Helaas herken ik ook het verzet van het verstand en van het pijnlichaam als ik me even helemaal bewust wil maken. Dat verzet is echt een kutgevoel.

Ik weet wat bij mij het pijnlichaam is. Vroeger vaak afgewezen, ouders zijn gescheiden.
Die scheiding kwam vorig jaar ineens omhoog, daarbij kwamen ook ineens allemaal kennissen met het nieuws dat ze gingen scheiden. Ineens werd mijn pijnlichaam wakker en ging ik het op mezelf betrekken. Ik heb een superlieve vriend, ik ben echt dol op hem en hij op mij, maar ik werd ineens bang dat ik hem zou verlaten.
En die angst heb ik nog steeds. In het boek worden bepaalde dingen beschreven die heel erg herkenbaar zijn.
Ik wil dan graag helemaal bewust worden maar op de een of andere manier gaat dat niet zomaar. Dat wordt ook in het boek beschreven.
Maar soms... soms wil ik gewoon hulp van iemand die het wel is gelukt. Ook al weet ik dat ik alleen alles kan veranderen.

Sorry voor dit verhaal hoor, maar ik ben even moe en word gek van mn gedachten.

Ik herken ook heel veel in t pijnlichaam gedeelte. Verlatingsangst, eenzaamheid, alles is mijn eigen schuld.. Wat ik me afvraag is WAAROM wil je verstand de negatieve kant in (of is dat niet belangrijk)>?

Waar is PCP als je hem nodig hebt??

*leest pag 3 van dit topic opnieuw *

quote:

Op donderdag 29 januari 2009 11:54 schreef NouMooiNiet het volgende:

[..]

Ik herken ook heel veel in t pijnlichaam gedeelte. Verlatingsangst, eenzaamheid, alles is mijn eigen schuld.. Wat ik me afvraag is WAAROM wil je verstand de negatieve kant in (of is dat niet belangrijk)>?

Waar is PCP als je hem nodig hebt??

Een menselijk verstand zal zich altijd hechten aan de dingen die je hebt. Maar hechting is gevaarlijk, want dingen veranderen immers altijd. Waarom die hechting er is, lijkt mij inderdaad niet belangrijk. Belangrijker is, dat het er inderdaad IS.

Een andere factor is dat je geest tegelijkertijd ook weer van alles wil veranderen. Meer geld, meer vrienden, meer vrije tijd, minder stress etc. Probleem is dat je deze veranderingen niet altijd kunt sturen.

Uiteindelijk komen deze mentale factoren dus voort uit verlangen. Verlangen om dingen zo te houden als ze zijn, of verlangen dingen te veranderen. En, het zit eigenlijk al in het woord omvat, verlangen is eigenlijk altijd naar de toekomst gericht. Zelfs als je verlangt iets zo te houden zoals het is, verlang je er eigenlijk naar dat het morgen nog is; in plaats van ervan te genieten wat je NU hebt.

Ik heb het boek The Power of Now niet gelezen (en ik ben PCP niet ), maar als je in het nu bent, valt deze verlangens dus allemaal van je af. Dan verlies je dus ook het verlangen vragen te beantwoorden zoals degene die je net stelde

En nee, dat lukt je niet altijd. Maar hoe meer je oefent, hoe meer het lukt. Een boek alleen lezen heb je mijns inziens ook niets aan. Je moet het in de praktijk brengen. Dan programmeer je je geest langzamerhand om bepaalde connecties niet meer te maken en rustiger te zijn.

[ Bericht 0% gewijzigd door Cmonv op 29-01-2009 13:11:38 ]

quote:

Op donderdag 1 januari 2009 14:21 schreef Probably_on_pcp het volgende:

[..]

Met zelf-controle bereik je idd heel veel en daar is ook niets mis mee. Maar je kunt die zelf dus ook "weghalen" en op die manier vol in het leven en ervaring te staan, ipv dat dat via een zelf moet lopen dat alles filtert aan de hand van een overtuigingssysteem.

Wat is dan je referentiekader bij het maken van beslissingen? De beslissing maakt opzich niets uit, alle keuzes kunnen je geluk geven maar zodra je niet blindelings je beslissing maakt - zoals een voetbalspeler in die zogenaamde "flow" zonder na te denken perfect in de kruising schiet - komt je ego weer in actie.

Als je je ego buiten wilt sluiten van je beslissingen waarom zou je dan nog nadenken over uiterlijke verzorging e.d. want daarmee schakel je je ego weer in, wat een stap achteruit zou zijn omdat je niet objectief beslissingen kunt nemen.

Hoe kun je uberhaupt 100% objectief beslissingen nemen welke de mooiste broek is, zonder dat je ego zich inschakelt? Ik vind het ego/observeerder verhaal een beetje wazig, als je er dieper over gaat nadenken klopt het gewoon niet.

Uitleg iemand?

Tvp.

Wat PCP's referentiekader is, weet ik niet. Maar hier komt de mijne.

Beslissingen moet je altijd maken. Ze horen nou eenmaal bij het leven.

Maar wat belangrijk is, is dat je zo min mogelijk beslissingen neemt die uit je ego komen en dus je ego versterken. Om jou voorbeeld te nemen:

Doe je je haar voor jezelf of voor anderen?
Koop je een mooie broek voor jezelf of iemand anders?

Als niemand je ooit zou zien, zou je je ook niet verzorgen. Als je het dus vanuit het oogpunt doet, dat je je verzorgt voor anderen, is het een goede beslissing. Als je daarentegen een broek koopt zodat anderen tegen jou "opzien", versterkt het je ego. Een Bjorn Börg (hoe schrijf je dat?) boxershort zal je mij nooit in zien lopen in ieder geval

Wat ik persoonlijk ook belangrijk vind, is inzien dat 99% van alle beslissingen niet belangrijk zijn, en de overige beslissingen zijn eenvoudig. Wat maakt het nou uit welke broek je aan hebt, welke baan je hebt, welke auto je koopt, welke route je naar school neemt? Dat is allemaal irrelevant t.o.v. je geluksstatus.

Dan kan je ook nog beslissingen nemen terwijl je niet goed geïnformeerd bent (dat je bijvoorbeeld niet weet wat geluk veroorzaakt), of uit angst. Die beslissingen moet je ook zien te voorkomen. Maar eigenlijk omvat het allemaal ongeveer hetzelfde.

quote:

Op donderdag 29 januari 2009 17:32 schreef RRGJL het volgende:
Ben ik niet met je eens.
Welke baan je hebt bepaald je geluk omdat je er veel tijd doorbrengt.
Welke auto je hebt bepaald je geluk omdat het vervelend is telkens in een rammelbak te stappen en vaak ook nog eens niet start.
Welke route je naar school neemt is belangrijk omdat de ene drukker is dan de ander, en drukte kan weer leiden tot frustratie of gevaarlijke situaties.

Dat dacht ik ook, is het mogelijk zo erg in het nu te leven dat deze aspecten niks meer uitmaken?

Het gaat trouwens al beter met me, ik ga maar verder lezen

quote:

Op donderdag 29 januari 2009 17:32 schreef RRGJL het volgende:
Ben ik niet met je eens.
Welke baan je hebt bepaald je geluk omdat je er veel tijd doorbrengt.
Welke auto je hebt bepaald je geluk omdat het vervelend is telkens in een rammelbak te stappen en vaak ook nog eens niet start.
Welke route je naar school neemt is belangrijk omdat de ene drukker is dan de ander, en drukte kan weer leiden tot frustratie of gevaarlijke situaties.

Het principe waar het om gaat is dat je gelukkig kan zijn met wat je hebt. Ik vind het nou niet echt een belangrijke beslissing of ik geld uit ga geven aan een betere auto of niet. Ik doe het of ik doe het niet, maar gelukkiger word ik niet van een andere auto. Heb vorige week de auto nog aan staan duwen Kan mij niet schelen.

Ok, met baan was ik misschien iets te voorbarig, ik kan me voorstellen dat als je echt een rotbaan hebt, je er niet gelukkig van wordt. Soldaat, deurwaarder of politicus ofzo. Maar over het algemeen gaat het erom HOE je je baan doet ipv wat je baan is. En zo geldt het voor alles, het gaat erom hoe je je eraan relateert.

quote:

Op donderdag 29 januari 2009 18:27 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Dat dacht ik ook, is het mogelijk zo erg in het nu te leven dat deze aspecten niks meer uitmaken?

Het gaat trouwens al beter met me, ik ga maar verder lezen

Ik denk niet dat je altijd in het nu kan leven. Dat doe ik nu ook niet want ik typ deze post voor jou, zodat jij 'm straks kan lezen . Ik weet niet of het in het boek staat dat dat wel kan, dat zou ik persoonlijk verwerpen.

Wat ik wel weet, is dat als je af en toe eens de tijd neemt om het verleden en de toekomst totaal te vergeten, dit kan helpen om over het algemeen gelukkiger te worden. Of in ieder geval om met sommige situaties anders om te gaan. Dan worden dingen duidelijker en de gedachtepatronen waar je vaak in blijft steken vervallen misschien. Én (waar dit topic om ging) je gaat minder nadenken over irrelevante dingen. Je hoeft dus niet altijd "nu" te leven, om er baat bij te hebben. Ik ben er zelf van overtuigd dat dat nieteens kan, daarmee verschil ik misschien van mening met PCP. Natuurlijk moet je plannen maken en af en toe terugdenken aan het verleden, zolang je je aan beide maar niet teveel vastklampt.

quote:

Op donderdag 29 januari 2009 18:31 schreef RRGJL het volgende:
Ik ga er ook eens mee verder vanavond denk ik. Heb nu een stuk of .... 25/30 bladzijden gelezen. Ben nog niet echt onder de indruk. Ik weet het allemaal wel, ik ken de theorieën, ik snap de gedachte achter het zweverige gelul ook wel (de psychologie ervan), maar het doet verder niets met mij, en ik doe er zelf ook niet veel mee.

Als het je niet trekt, is dat niet erg. Voor de ene werkt het wel voor de ander misschien niet. Het is immers een persoonlijk iets. Maar gelul is het zeker niet.

quote:

Op vrijdag 30 januari 2009 00:53 schreef Probably_on_pcp het volgende:

[..]

Ja er zit helaas een new-age tintje aan. Dat jaagt veel mensen bij voorbaar al weg. Daarom probeer ik het hier ook iets duidelijker en logischer te brengen. Nogmaals: Radical Honesty is nog steeds 1 vd beste boeken ooit omdat het De Kracht vh nu zo goed aanvult door gebruik te maken van een andere invalshoek en dat is ook een veel praktischer invalshoek.

Ik zal morgen of in het weekend even de tijd nemen om te reageren op de nieuwe reacties. Leuk dat het topic nog steeds loopt

Radical Honesty, is dat boek alleen in het engels verschenen of is er ook een Nederlandse vertaling van?

tvp, interessante gedachten gangen

Ik heb het boek gisteren binnen gekregen en ben inmiddels op de helft. Ik herken er enorm veel in, sterker nog, sommige stukken zijn zo voor de hand liggend dat het saaie stof lijkt. Ik weet nog niet of ik nou rustiger ben door het lezen van EEN boek, of dat de materie me nu al rust geeft.

Teveel prakezeren.

Het zakt een beetje in hier. Ik las vandaag dat je lichaam erg belangrijk is in deze theorie, precies iets wat aansluit op wat ik al dacht. Zoals ik eerder zei was ik mijn halve leven vervreemd van mijn lichaam en is het 'nu' vinden onmogelijk als je buiten je lichaam probeert te treden. Weer 'in' mijn lichaam treden gaat langzaam maar het lukt me. Ik probeer waar mogelijk mijn binnenste te voelen en me weer in mijn lichaam te voelen zegmaar. Iemand zelfde ervaring?

quote:

Op woensdag 4 februari 2009 12:36 schreef J0kkebr0k het volgende:
Ik ben ook maar eens begonnen in dit boek. Heb er nu een pagina'tje of 70 opzitten. Moet zeggen dat ik het allemaal wel vrij logisch vind klinken, maar om het ook in de praktijk te brengen lijkt me zeer moeilijk. Zeker omdat je je al tig jaar door je gedachten laat leiden en omdat alles wat je leest eigenlijk tegen de natuur indruist. Continu je gedachten waarnemen, je ego observeren, je emoties waarnemen.... best pittig.

Er staat ook duidelijk in het boek dat je hetwsl snel herkent, maar de momenten van observatie niet lang kunt vasthouden in het begin. Dat verbetert vanzelf, zie het maar als 'oefening baart kunst'. Althans zo heb ik het opgevat, ik heb overigens hetzelfde 'probleem'. Ik ben momenteel te ontspannen om me druk te maken, dan vind je dat 'nu' ook moeilijker omdat je er misschien al (deels) bent.

quote:

Op woensdag 4 februari 2009 13:23 schreef J0kkebr0k het volgende:
Het zal inderdaad wel even duren voor je het 'onder controle hebt'. Wat Tolle ook schrijft is dat je alles om je heen eigenlijk een wonder is en dat je dat ook zo moet proberen te interpreteren. Maar what the fuck zeg: Alles is al jaren eigenlijk zo vanzelfsprekend, dat ik me nu niet ineens kan verwonderen over alles wat er is. Het is er gewoon, in mijn optiek. Tuurlijk weet ik dat alle materie heel bijzonder is, maar om het ook zo te gaan ervaren is wat mij betreft een beetje aan de zweverige kant.

Mee eens, ik lees het dan ook puur om mijn gedachten te kunnen verzetten áls ik teveel ga nadenken, Als dat nu niet is, dan is dat in de toekomst (misschien) handig. Ik ben ook niet het type dat alles letterlijk uit het boek gaat overnemen, ik pik er wat van mee.

quote:

Op woensdag 4 februari 2009 13:36 schreef J0kkebr0k het volgende:

[..]

Ja, ik denk ook dat ik er zo mee om zal gaan. Daarnaast denk ik dat het uiteindelijk allemaal weer wegebt en ik gewoon weer in mijn dagelijkse patroon verval. Leuk zo'n boek, maar vasthouden is nog niet zo makkelijk.

Zijn er hier mensen die echt met grote regelmaat in het Nu leven en die hun oude patronen hebben doorbroken?

Dat is denk ik bij heel veel mensen het geval, ik heb dat idee nu al af en toe, dat ik een druk weekend heb en er nauwlijks aan denk.

Voor de duidelijkheid: Ik ben hier en daar erg zwart wit en kort door de bocht, maar dit is om de contrasten helder te maken.

Het verstand is vooral in de westerse cultuur op een enorm voetstuk geplaatst. Onze cultuur en manier van denken is vaak gericht op controle en efficientie. Controle en macht zijn de tegenhangers van liefde en spontaniteit. Leven is spontaan. Denk aan seks/liefde etc.. Als je verliefd wordt schiet denken tekort... Je analyseert niet een mooie vrouw om daarop het besluit te nemen verliefd op haar te worden..nee, dit gebeurt spontaan. En als iets ons het gevoel geeft te leven is het wel verliefdheid en seks(toch?). Ik persoonlijk krijg niet het gevoel dat ik leef als ik een dag efficient de belastingpapieren heb geordend.

Ik citeer de topicstarter:

'Verstand = instrument

Dit instrument is het meest machtige instrument dat de evolutie ooit heeft voortgebracht. Het stelde ons in staat om de wereld om ons heen te begrijpen en om taal te ontwikkelen waardoor wij beter konden samenwerken en (ingewikkelde) ideeen konden overdragen op de volgende generatie.

Het verstand heeft ons apen naar de maan gebracht, het verstand heeft allerlei geheimen vh universum ontrafeld (bijv. E=mc2). Het verstand neemt dus nogal een belangrijke rol in, in ons leven. Zonder het waren wij nog apen. Dit is erg belangrijk. Wij onderscheiden ons DOOR het verstand, maar wij zijn NIET ons verstand.'

Dit is zeker waar. Maar zoals de titel al zegt: verstand is een instrument en als je dit instrument als HET instrument gaat zien heb je kans je natuur te gaan ontkennen. Je bent een organisme dat kan denken maar veel meer is dan dat. De westerse psychologie wordt overheerst door intellectuelen (onderzoek, meetbaarheid, data zijn hier belangrijk). Therapievormen die meer gebaseerd zijn op voelen en intuitie (lichaamsgerichte therapieen, meditatie) zijn academisch niet interessant (wordt het langzaam wel, gelukkig)...gevoel en intuitie zijn moelijk te meten. 'Therapie' in het Oosten (niet alleen meditatie, maar ook ademtechnieken veel door yogi's in India gebruikt) slaat het denken helemaal over, maar gaat direct naar je lichaam. Angst bijvoorbeeld is niet alleen iets psychisch maar ook biologisch, angst zit vast in spieren. Urenlang lullen over angst zal je misschien leren de angst de controleren, maar je lost er de kern van het probleem nog niet mee op.

Ik heb zelf meer dan 10 jaar met mijzelf in de knoop gezeten: Altijd denken, alles kapot analyseren, depressief zijn, apathisch etc... denken werd voor mij een verslaving net als roken, porno kijken etc. en net als elke andere verslaving onderdruk je je gevoelens en intuitie. Voor mij gold: Hoe meer ik dacht hoe minder ik voelde en hoe negatiever de gedachten werden. Hoe meer ik voel, hoe meer ik mij mijzelf ben en mij voel leven. En nog belangrijker: Hoe meer ik voel hoe positiever ik ga denken. Denken en voelen sluiten elkaar niet uit maar versterken elkaar juist enorm. Creativiteit bijvoorbeeld ontspruit niet alleen aan je denken maar is vaak een product van je hele onderbewuste en je verstand die samenwerken.

Interessant therapievormen die direct naar het voelen gaan zijn gericht op het ademen (Bio-Energetica, Reichiaans lichaamswerk, etc.). Door heel diep te ademen kom je bij gevoelens die lang onderdrukt zijn en die soms pijnlijk zijn maar zelfs die pijnlijke gevoelens geven je het gevoel dat je leeft.

Om een lang en wellicht pretentieus verhaal kort te maken: Een teveel aan denken kun je proberen op te lossen door nog meer te denken of het proberen in te dammen en te beheersen met bepaalde technieken, maar dit zullen altijd lapmiddeltjes zijn.

Ik hou het eerst hierbij..ik hoop dat al dit gezwam enige toegevoegde waarde heeft.

Ik heb gelukkig niet lang in de neerwaartse spiraal van denken gezeten. Begin 2008 werd bij mij de diagnose ADD gesteld (concentratie problemen) en daar kreeg ik therapie en medicijnen voor. Toen ondervond ik dus de oplossingen van de westerse psychologie.

De medicijnen hadden zeer heftige bijeffecten (ik kan het bijna een psychose noemen) en dat vond ik het absoluut niet waard voor het effect in gedachtenonderdrukking die ze hadden.

Vervolgens ging ik op een andere manier bekijken waar het probleem vandaan kwam, ik kwam met toeval een artikel tegen waarin een groep ADHD kinderen werd behandeld dmv meditatie iedere ochtend voordat hun school begon.

De resultaten waren volgens mij dat 75% na die periode niet meer gediagnostiseerd kon worden als ADHD'er.

Vervolgens ben ik ook beginnen met meditatie en het lezen van 'de kracht van het nu'. Als conclusie hieruit heb ik getrokken dat de Westerse psychologie verschrikkelijk achtergesteld is en dat de vele labeltjes die verzonnen zijn gewoon complete bullshit zijn. Ik beschouw me nu ook niet meer als ADD'er, maar als een normaal persoon met een wat sterkere gedachtengang.

De ontwikkelingen vind ik zeer positief, ik kan zeker zeggen dat ik rustiger ben geworden in mijn doen en laten en dat ik daardoor veel meer onderneem op een dag. Het blijft gewoon zo ontzettend belangrijk om uit de slachtofferrol te stappen en het leven gewoon te gaan leven!

quote:

Op zondag 8 februari 2009 14:33 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Je moet eerst een heleboel "ontleren" voordat je je de nieuwe manier eigen kunt maken.

Mee eens en het boek onderschrijft dat ook constant volgens mij. Ik heb het net uit overigens; geen verwachtingen, wel nieuwe inzichten. Ik zie wel welke aspecten ik overneem of toepas, ik vond het heel verhelderend om te lezen i.i.g.