PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 11

Iemand waarbij autisme was vastgesteld tijdens zijn leven had zijn lichaam voor onderzoek afgestaan na zijn dood, uit een onderzoek van zijn hersenen bleek dat bij hem er sprake was van veel verbindingen tussen de linker- en de rechterhersenhelft. Dat is voor iemand op volwassen leeftijd vreemd en die persoon was volwassen toen hij stierf. Normaal gesproken sterven veel van die verbindingen af gedurende je leven. Men denkt dat dat afsterven noodzakelijk is om dingen aan te leren, zoals leren fietsen. Bij autisme is dat veel minder het geval en daarom hebben autisten moeilijkheden in het leren van nieuwe dingen, zo gaat de theorie.

Ik heb vorig jaar psycho-educatie gevolgd en dit verhaal kwam dus daar ter sprake, nu was de psychologe hierin niet gespecialiseerd, ze hoorde dit ook van een ander en ik ben dit verhaal nog niet elders tegengekomen.

[ Bericht 1% gewijzigd door zakjapannertje op 12-01-2009 23:05:24 ]

quote:

Op maandag 12 januari 2009 17:44 schreef zakjapannertje het volgende:
Iemand waarbij autisme was vastgesteld tijdens zijn leven had zijn lichaam voor onderzoek afgestaan na zijn dood, uit een onderzoek van zijn hersenen bleek dat bij hem er sprake was van veel verbindingen tussen de linker- en de rechterhersenhelft. Dat is voor iemand op volwassen leeftijd vreemd en die persoon was volwassen toen hij stierf. Normaal gesproken sterven veel van die verbindingen af gedurende je leven. Men denkt dat dat afsterven noodzakelijk is om dingen aan te leren, zoals leren fietsen. Bij autisme is dat veel minder het geval en daarom hebben autisten moeilijkheden in het leren van nieuwe dingen, zo gaat de theorie.

Ik heb vorig jaar psycho-educatie gevolgd en dit verhaal kwam dus daar ter sprake, nu was de psychologe hierin niet gespecialiseerd, ze hoorde dit ook van een ander en ik ben dit verhaal nog niet elders tegengekomen.

Maar juist door die (nieuwe?) verbindingen leer je toch dingen of onthoud je zaken?

quote:

Op maandag 12 januari 2009 23:19 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Maar juist door die (nieuwe?) verbindingen leer je toch dingen of onthoud je zaken?

Naar aanleiding van dat onderzoek is de theorie dat bij de verbindingen tussen de linker- en rechterhelft het afsterven noodzakelijk is om nieuwe dingen te kunnen leren, dat afsterven gebeurt overigens vooral in je kindertijd.

(En misschien worden die verbindingen dan vervangen door verbindingen op een andere manier, in bv. de linker- en rechterhelft v.d. hersenen, maar dat denk ik er nu dan bij.)

quote:

Op dinsdag 13 januari 2009 00:21 schreef zakjapannertje het volgende:

dat afsterven gebeurt overigens vooral in je kindertijd.

Het is inderdaad zo dat een kind dat aan veel diverse invloeden wordt blootgesteld, veel meer ontwikkeld wordt als mens dan iemand waarbij dit niet het geval is.

Verbindingen binnen je hersenen worden voortdurend gevormd overigens, en er zijn knooppunten waar veel verbindingen samenkomen. Onsuccesvolle knooppunten sterven ook weer af. Hoe meer knooppunten en verbindingen, des te sterker de ontwikkeling, en de vermogens en talenten die aangesproken kunnen worden.

Maar ook als volwassene gaat het maken van verbindingen gewoon door; alleen als kind gaat dit veel spontaner en gemakkelijker, op latere leeftijd moet je meer werken voor dingen.

quote:

Op dinsdag 13 januari 2009 00:21 schreef zakjapannertje het volgende:

[..]

Naar aanleiding van dat onderzoek is de theorie dat bij de verbindingen tussen de linker- en rechterhelft het afsterven noodzakelijk is om nieuwe dingen te kunnen leren, dat afsterven gebeurt overigens vooral in je kindertijd.

(En misschien worden die verbindingen dan vervangen door verbindingen op een andere manier, in bv. de linker- en rechterhelft v.d. hersenen, maar dat denk ik er nu dan bij.)

Oke, tussen links en rechts.

Geheugen en dingen aanleren en dergelijke gebeurt door verbindingen tussen neuronen in dezelfde hersenhelft.
Bij de meeste mensen is er maar een beperkte uitwisseling (en een beperkt aantal "bruggetjes" dus) tussen linker- en rechterhelft, maar bij autisten is dat dus meestal meer dan gemiddeld.

En met MRI's is inderdaad vaak te zien dat de hersenen van autisten bij bepaalde taken anders reageren dan die van "gewone" mensen. Ze gebruiken andere hersengebieden voor bepaalde taken, of een grotere verscheidenheid aan gebieden.

Tevens TVP ;-)

en weer eens wat anders...

quote:

Toward A Long-sought Saliva Test For Autism
ScienceDaily (Jan. 13, 2009) — Researchers in Italy are reporting discovery of abnormal proteins in the saliva of autism patients that could eventually provide a clue for the molecular basis of this severe developmental disorder and could be used as a biomarker for a subgroup of patients with autism spectrum disorders (ASD).


Autism involves social withdrawal, impaired emotional responses and communication skills, and other symptoms. With no laboratory test available, scientists are searching for biomarkers such as abnormal proteins that appear in the body fluids of individuals with autism that may provide a way to accurately diagnose autism and track its response to potential treatments.

Massimo Castagnola, Irene Messana, Maria Giulia Torrioli and Fiorella Gurrieri, compared proteins in the saliva of 27 children with ASD to those in a control group without ASD. They discovered that at least one of four proteins in 19 children in the ASD group had significantly lower levels of phosphorylation. That key body process activates proteins so that they can work normally.

The results suggest that these abnormal proteins might be the clue for anomalies in the phosphorylation of proteins involved in development of central nervous system in early infancy that are involved in ASD.

op zoek naar een biomarker

Vanavond op TV

quote:

******************************* 1/2
*******************************NED.2
*************************************

20.25-20.50 uur NETWERK
00.20-06.00 uur HERHALING

* Is er hoop voor alle ouders met een
autistisch kind? Een nieuwe methode om
autistische kinderen te behandelen is
in de VS al een groot succes en wint
ook in Nederland terrein.Netwerk
spreekt met betrokkenen.

* Volgens de Israėlische ambassadeur
Harry Knetal gebruikt Hamas onschuldige
burgers in Gaza als menselijk schild.
Reacties vanuit Gaza en van Rob de
Wijk,Midden-Oostendeskundige.

www.netwerk.tv

Bron NOS teletext

quote:

Op dinsdag 13 januari 2009 17:39 schreef EchtGaaf het volgende:
Vanavond op TV
[..]

Bron NOS teletext

quote:

Child Adolesc Psychiatr Clin N Am. 2008 Oct;17(4):821-34, ix.

Applied behavior analysis treatment of autism: the state of the art.

Foxx RM.

Psychology Program, Penn State University Harrisburg, 777 West Harrisburg Pike,
Middletown, PA 17057, USA. rmf4@psu.edu

The treatment of individuals with autism is associated with fad, controversial,
unsupported, disproven, and unvalidated treatments. Eclecticism is not the best
approach for treating and educating children and adolescents who have autism.
Applied behavior analysis (ABA) uses methods derived from scientifically
established principles of behavior and incorporates all of the factors identified
by the US National Research Council as characteristic of effective interventions
in educational and treatment programs for children who have autism. ABA is a
primary method of treating aberrant behavior in individuals who have autism. The
only interventions that have been shown to produce comprehensive, lasting results
in autism have been based on the principles of ABA.

Ik heb het hele artikel hier...

quote:

Op dinsdag 13 januari 2009 17:44 schreef Re het volgende:

[..]


[..]

Ik heb het hele artikel hier...

Thank you!

quote:

Op maandag 12 januari 2009 05:10 schreef Perico het volgende:

[..]

Zuurstofgebrek bij de geboorte kan ook een oorzaak zijn van autisme. Het is of dat, of het georven genetisch 'defect'.

Mijn moeder geeft aan dat ik bij mijn geboorte een kort zuurstoftekort had. Aan de andere kant gedraagt mijn vader zich vaak ook als een autist, dus wat nou precies de oorzaak is, is niet bekend.

quote:

Op dinsdag 13 januari 2009 17:58 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Mijn moeder geeft aan dat ik bij mijn geboorte een kort zuurstoftekort had. Aan de andere kant gedraagt mijn vader zich vaak ook als een autist, dus wat nou precies de oorzaak is, is niet bekend.

Maar alle mannen zijn toch een beetje autistisch.

Wat verbindingen in de hersenen en dingen leren betreft: een kind heeft een kleiner brein, waardoor alles sowieso veel dichter op elkaar zit, en een kind heeft veel meer verbindingen in de hersenen dan een volwassene normaal heeft. De theorie is dat voor bepaalde dingen zoals leren fietsen, maar ook een moedertaal aanleren, het vereist is dat dat gebeurt in een kinderbrein. Een volwassen brein is daar eenvoudigweg niet meer geschikt voor, omdat er niet genoeg verbindingen zijn, c.q. de juiste soort ontbreekt en niet meer aangemaakt kan worden. Veel verbindingen in je hersenen hebben is echter niet per definitie nuttig. Het betekent ook dat een brein sneller verward kan raken. Misschien is dat precies wat er bij autisme gebeurt.

Er wordt geopperd dat hetzelfde gebeurt bij dyslexie. Dyslexie heeft mogelijk een fonologische oorzaak. Fonologie heeft te maken met klankleer. Ieder mens wordt geboren met de vaardigheid alle fonemen (foneem = elke klank die in een taal een aparte klank vormt) in alle talen ter wereld te herkennen. Dat wil dus zeggen dat elke baby bijvoorbeeld de klank "th" uit het Engels verstaat als zodanig en niet als een t, d of f. (echt waar! dit blijkt uit onderzoek) Maar naarmate een baby ouder wordt en alleen aan een paar talen of slechts aan één wordt blootgesteld, sterven nutteloze verbindingen af terwijl anderen gespecialiseerder raken. Dat is niet per sé iets slechts. Als er niet genoeg verbindingen afsterven, betekent dit namelijk dat alle verbindingen minder goed kunnen worden gespecialiseerd. Bij dyslexie lijkt dit probleem aanwezig te zijn in het gedeelte van het brein dat zich richt op fonologie. Uit experimenten blijkt dat bepaalde dyslectici veel langer dan normaal in staat zijn om klanken te onderscheiden die niet in hun moedertaal voorkomen. Gemiddeld, echter, zijn ze juist slechter in het onderscheiden van klanken, waardoor leren schrijven erg moeilijk wordt. Een probleem dat zich dus uit in niet goed kunnen lezen en schrijven laat dus eigenlijk het topje van de ijsberg zien.

Ik vertel dit, omdat ik er door mijn studie taalwetenschap wat over weet. Misschien verklaart dit hoe autisme in elkaar zou kunnen zitten.

quote:

Op dinsdag 13 januari 2009 18:08 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Maar alle mannen zijn toch een beetje autistisch.

Mijn vader is erg 'autistisch'. Ik stel zo'n opmerking niet echt op prijs eigenlijk. Ik weet dat het lollig bedoeld is, maar ons gezin heeft nogal wat narigheid ervaren door het onaangepaste gedrag van mijn vader. Ik bedoel op een directe manier eigenlijk en dus niet de gevolgen van zijn gedrag tegenover andere mensen, dat viel eigenlijk wel mee. Maar een autist als vader is (zelfs als je het zelf ook hebt) zeker geen pretje.

Ja, ik heb dit topic ook weer gevonden.

Allereerst: tijnbrein, ik denk dat de reden waarom mensen in dit topic aannemen dat je autisme hebt komt doordat je aangeeft met ongeveer dezelfde problemen te zitten. Als mensen dan niet weten of er bij nadenken dat je geen prettige opvoeding hebt gehad, is het door het feit dat je hier post met dezelfde problemen voor de hand liggend dat je autisme hebt.

Verder raad ik je aan om inderdaad een second opinion aan te vragen. Probeer ook zelfvertrouwen te kweken, want dat is zo ontzettend belangrijk. Als je daar nu nog niet mee bezig bent, kan je misschien een psycholoog of psychiater vragen om je juist daarbij heel specifiek te helpen. Toen ik nog heel jong was, zat ik qua zelfvertrouwen, lef en sociale omgang ongeveer op hetzelfde niveau als jij. Ik weet hoeveel jaar het gekost heeft om te komen waar ik ben en ik kan je vertellen dat het als je het geheel op eigen kracht doet lang, maar dan ook echt HEEL lang kan duren. Psychologische hulp kan je net dat ene duwtje in de juiste richting geven. En ik geef je als algemeen advies mee om zoveel mogelijk dingen te doen waar je bang voor bent. Je zult vanzelf merken dat je het best wel kan en zo krijg je meer zelfvertrouwen.

Wat mijn leven betreft, ik heb nu nog steeds geen psychologische begeleiding en ik vind het heel stom van mezelf dat ik er zo lang over doe om alles voor de aanmelding voor het SARR in orde te krijgen en dat ik weer zo verdomd perfectionistisch ben dat ik mezelf niet toelaat een onvolledig dossier op te sturen voordat ik contact met het SARR opneem. Het is zo stom, omdat ik nu eigenlijk weer minder hulp nodig heb dan pakweg een half jaar geleden. En het afgelopen half jaar had zoveel soepeler zijn verlopen als ik hulp had gehad. Nu vrees ik dat mijn autistische gedrag schade heeft aangebracht die niet meer is te herstellen. Wat betreft het vrienden maken, gelukkig reageren mijn nieuwe vrienden nu minder alsof ze verplicht aardig tegen me moeten doen. Het begint steeds meer echte vriendschap te zijn En ik merk dat ik me doordat ik dat weet ook beter kan ontspannen wat natuurlijk ook een positief effect heeft. En toch denk ik dat als ik hulp had gehad, dat het contacten maken in veel betere banen had kunnen leiden.

En nu wat ik eigenlijk wilde posten Ik ging weer op zoek naar dit topic, omdat ik over een aantal dingen nadacht. Ten eerste dacht ik na over de 'theory of mind'. Dat is kort gezegd het algemene besef dat een ander ook een persoon is met een eigen denkwereld, kennis, vaardigheden en gebeurtenissen die je persoonlijkheid hebben gevormd. Het is niet alleen dat, maar ook de vaardigheid rekening te houden met het referentiekader van een ander. Er wordt gezegd dat autisten geen 'theory of mind' hebben. Volgens mij is dat niet waar, althans, niet noodzakelijk. Ik heb er namelijk wel een. Wat ik echter vandaag pas besefte is dat mijn 'theory of mind' soms gewoon niet of een stuk slechter functioneert dan wat normaal is en dat dit waarschijnlijk veel van de rare sociale situaties heeft veroorzaakt waar ik me nu nog erg over kan schamen als ik erover terug denk. Ik weet niet of er mensen zijn die dat herkennen, maar ik heb af en toe wat ik guilt trips noem. Daarmee wil ik zeggen dat ik door iets moet terug denken aan een of andere nare situatie waardoor iemand door mijn rare gedrag me niet begreep of uitlachte of iets dergelijks. Het zijn met recht trauma's eigenlijk: ze staan in mijn geheugen gegrift. Gelukkig neemt het aantal akkefietjes die dat soort trauma's opleveren af. Maar ik had er bijvoorbeeld nog niet zo heel lang geleden eentje waarbij ik iemand enthousiast ging vertellen over de introductieperiode van mijn studentenvereniging terwijl de luisteraar zelf ook lid is van die studentenvereniging Ik vind dat zo afschuwelijk genant. Hebben misschien meer mensen het idee dat hun 'theory of mind' niet of slechter functioneert, of ervaring met de 'guilt trips' waar ik het over heb?

Verder dacht ik na over mijn houding tegenover andere mensen, wat ik in het algemeen van anderen vind. Ik besefte dat ik meestal gewoon onverschillig ben. Ik zie andere mensen als mensen en ik laat ze in hun waarde, maar het duurt wat langer voordat ik ze zie als personen en belangstelling krijg in hun denkwereld (en als gevolg om mensen kan gaan geven). Bij sommige mensen kom ik nooit zo ver, ook al zit ik jarenlang bij ze in de klas. Ik houd niet van ze en ik heb geen hekel aan ze, hun leven boeit me gewoon geen fuck. Achteraf kan ik daar spijt van hebben. Zo las ik mijn jaarboek toen ik van de middelbare school af ging, en omdat iedereen daarin persoonlijke stukjes schrijft, kom je meer te weten over de denkwereld van iemand. Daar bleken toch behoorlijk interessante stukken in te staan. Ik vind het zo zonde dat ik niet genoeg contact heb gehad met mijn leeftijdsgenoten om daar achter te komen toen ik nog bij ze in de klas zat. Ik mag dan gepest zijn vroeger, maar het was voor een groot deel toch echt mijn eigen schuld.

quote:

Op dinsdag 13 januari 2009 18:21 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Mijn vader is erg 'autistisch'. Ik stel zo'n opmerking niet echt op prijs eigenlijk. Ik weet dat het lollig bedoeld is, maar ons gezin heeft nogal wat narigheid ervaren door het onaangepaste gedrag van mijn vader. Ik bedoel op een directe manier eigenlijk en dus niet de gevolgen van zijn gedrag tegenover andere mensen, dat viel eigenlijk wel mee. Maar een autist als vader is (zelfs als je het zelf ook hebt) zeker geen pretje.

Sorry

B_T: heel herkenbaar, zowel de guilt trips (alhoewel ik het dus niet als schuld ervaar maar als gigantische schaamte) als het niet bewust zijn van het feit dat een ander ook een persoon is.

Overigens, ik heb weleens gelezen dat Aspergers wel dat besef hebben, itt andere autisten (en dit zou dan ook meteen het verschil zijn met HFA, wat vaak moeilijk te maken is bij de diagnose).

Gigantische schaamte is ook een beter woord dan schuld inderdaad

quote:

Op dinsdag 13 januari 2009 18:21 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Mijn vader is erg 'autistisch'. Ik stel zo'n opmerking niet echt op prijs eigenlijk. Ik weet dat het lollig bedoeld is, maar ons gezin heeft nogal wat narigheid ervaren door het onaangepaste gedrag van mijn vader. Ik bedoel op een directe manier eigenlijk en dus niet de gevolgen van zijn gedrag tegenover andere mensen, dat viel eigenlijk wel mee. Maar een autist als vader is (zelfs als je het zelf ook hebt) zeker geen pretje.

Ik begrijp je, mijn ex is ook zo... (vandaar dat het mijn ex is)... En de kinderen hebben het dan ook niet van een vreemde. Verschil tussen de kinderen en hun vader is, dat de kinderen al jong een diagnose hebben gekregen en er (nog) voor open staan om ermee om te gaan, en ex absoluut niet, die ontkent alles en wil er niets van weten.

Je vader kan het niet helpen... Maar dat maakt het niet minder pijnlijk. Het heeft mij, als echtgenote, twintig jaar sociale isolatie en heel veel ruzie (nu weet ik waarom: het gezinsleven is heel zwaar voor een autist zonder diagnose) opgeleverd... Ik kan het hem niet kwalijk nemen...

quote:

Op dinsdag 13 januari 2009 18:58 schreef Black_Tulip het volgende:
Gigantische schaamte is ook een beter woord dan schuld inderdaad

Die opmerking is overigens wel een enorme eye-opener wat betreft het woord "schuldgevoel"...!

quote:

Op dinsdag 13 januari 2009 18:51 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Sorry

quote:

Op dinsdag 13 januari 2009 20:41 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Ik begrijp je, mijn ex is ook zo... (vandaar dat het mijn ex is)... En de kinderen hebben het dan ook niet van een vreemde. Verschil tussen de kinderen en hun vader is, dat de kinderen al jong een diagnose hebben gekregen en er (nog) voor open staan om ermee om te gaan, en ex absoluut niet, die ontkent alles en wil er niets van weten.

Ik heb het nooit persoonlijk met mijn vader over de mogelijkheid durven te hebben dat hij het ook heeft. Ik denk dat mijn moeder erover heeft nagedacht en heeft besloten het niet te doen. Het punt is dat mijn vader ondanks zijn eventuele autisme en zijn slechts gemiddelde of misschien lager dan gemiddelde intelligentie het toch maar mooi heeft klaargespeeld om zijn opleidingen af te maken, te trouwen, kinderen te krijgen en op te voeden, vaker wel dan niet een baan te hebben en over het algemeen een acceptabele vader te zijn. We hebben onder zijn gedrag geleden, maar hij heeft nooit naar de drank gegrepen en hij heeft mijn moeder, mijn zusje en ik nooit mishandeld of misbruikt. Wat dat betreft bof ik met mijn vader. Je stuurt iemand alleen naar de psycholoog of psychiater omdat hij zelf problemen heeft, of omdat hij met zijn gedrag problemen veroorzaakt. Het voelt niet eerlijk om hem te vragen hulp te zoeken, omdat het een beschuldigend vingertje zou zijn en omdat het mogelijk veel meer leed veroorzaakt dan dat het problemen oplost. Zo'n labeltje kan een enorme identiteitscrisis veroorzaken; ik denk vooral op latere leeftijd. Ik ben geen persoon die een ander mens leed toewenst omdat die mij leed heeft aangedaan. Verder zijn mijn zusje en ik nu al jaren het huis uit en ligt de verantwoordelijkheid om hem naar een psycholoog te sturen volledig bij mijn moeder.

quote:

Je vader kan het niet helpen... Maar dat maakt het niet minder pijnlijk. Het heeft mij, als echtgenote, twintig jaar sociale isolatie en heel veel ruzie (nu weet ik waarom: het gezinsleven is heel zwaar voor een autist zonder diagnose) opgeleverd... Ik kan het hem niet kwalijk nemen...

Mijn moeder heeft ondanks haar christelijke overtuiging in de slechtste periodes van hun huwelijk overwogen om te scheiden. Dat kwam mooit uit eigenlijk, omdat mijn vader dat ook overwoog. Het is er alleen nooit van gekomen; deels vanwege succesvolle lijmpogingen vanuit de kerk en deels omdat de band tussen hun twee veel te sterk is. Bovendien is er nu hun kinderen volwassen zijn behoorlijk wat druk van de ketel. Ik merk ook dat de onderlinge verstandhouding nu een stuk beter is dan hij vroeger was. Dat geldt overigens niet alleen voor mijn moeder en mijn vader, maar ook voor mijn eigen band met mijn vader. Het is nu makkelijker om de omslachtige en vaak vreemde manieren te waarderen waarop hij aangeeft dat hij van me houdt

quote:

Op dinsdag 13 januari 2009 20:42 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Die opmerking is overigens wel een enorme eye-opener wat betreft het woord "schuldgevoel"...!

Hoe bedoel je dat precies eigenlijk?

quote:

Op dinsdag 13 januari 2009 16:59 schreef Re het volgende:
en weer eens wat anders...
[..]

op zoek naar een biomarker

Als we dan toch nieuws dumpen :

quote:

ADHD-diagnose vaker gesteld
(Novum) - Nederlandse huisartsen stellen steeds vaker ADHD als diagnose vast bij kinderen tussen de 6 en 15 jaar. De groei van het aantal meisjes met de hyperactiviteitsstoornis nam procentueel gezien het meest toe. Dat heeft het Nivel, het Nederlands instituut voor onderzoek van de gezondheidszorg, dinsdag bekendgemaakt.

De diagnose van Attention Deficit Hyperactivity Disorder komt vaker voor bij jongens dan bij meisjes. Twintig op de duizend jongens in de leeftijd van 6 tot 15 jaar hadden in 2007 last van de stoornis, waarbij het vermogen om onbelangrijke prikkels weg te filteren is verstoord. In 2006 was dat aantal nog negentien jongens op de duizend. Bij de meisjes werd bij vijf op de duizend ADHD vastgesteld, een stijging van 25 procent. Een jaar eerder waren dat nog vier op de duizend meiden.

Uit cijfers blijkt ook dat in 2007 ruim 34 procent vaker ADHD-medicatie is voorgeschreven dan in 2006. In bijna zeven van de tien gevallen is medicatie voorgeschreven omdat ADHD is vastgesteld. Andere redenen voor het toestaan van deze medicijnen zijn onder meer 'andere zorgen om het gedrag van het kind' en concentratiestoornissen.

Voor de gegevens heeft het Nivel geput uit elektronische patiėntendossiers van de Stichting Farmaceutische Kengetallen en het Landelijk Informatie Netwerk Huisartsenzorg. Bij het netwerk zijn 89 geautomatiseerde huisartsenpraktijken aangesloten waar bijna 340 duizend patiėnten ingeschreven staan.
_{Uitgegeven op Dinsdag 13 januari 2009 om 14:16:51 , bijgewerkt om 14:27:42}

quote:

Op dinsdag 13 januari 2009 18:49 schreef Black_Tulip het volgende:
Ja, ik heb dit topic ook weer gevonden.

[knip]

Verder raad ik je aan om inderdaad een second opinion aan te vragen. Probeer ook zelfvertrouwen te kweken, want dat is zo ontzettend belangrijk. Als je daar nu nog niet mee bezig bent, kan je misschien een psycholoog of psychiater vragen om je juist daarbij heel specifiek te helpen. Toen ik nog heel jong was, zat ik qua zelfvertrouwen, lef en sociale omgang ongeveer op hetzelfde niveau als jij.

Kijk, dit vind ik dus een autistische opmerking

quote:

Ik weet hoeveel jaar het gekost heeft om te komen waar ik ben en ik kan je vertellen dat het als je het geheel op eigen kracht doet lang, maar dan ook echt HEEL lang kan duren. Psychologische hulp kan je net dat ene duwtje in de juiste richting geven. En ik geef je als algemeen advies mee om zoveel mogelijk dingen te doen waar je bang voor bent. Je zult vanzelf merken dat je het best wel kan en zo krijg je meer zelfvertrouwen.

Dit klopt o zo veel!

quote:

[knip]
En nu wat ik eigenlijk wilde posten Ik ging weer op zoek naar dit topic, omdat ik over een aantal dingen nadacht. Ten eerste dacht ik na over de 'theory of mind'. Dat is kort gezegd het algemene besef dat een ander ook een persoon is met een eigen denkwereld, kennis, vaardigheden en gebeurtenissen die je persoonlijkheid hebben gevormd. Het is niet alleen dat, maar ook de vaardigheid rekening te houden met het referentiekader van een ander. Er wordt gezegd dat autisten geen 'theory of mind' hebben. Volgens mij is dat niet waar, althans, niet noodzakelijk. Ik heb er namelijk wel een. Wat ik echter vandaag pas besefte is dat mijn 'theory of mind' soms gewoon niet of een stuk slechter functioneert dan wat normaal is en dat dit waarschijnlijk veel van de rare sociale situaties heeft veroorzaakt waar ik me nu nog erg over kan schamen als ik erover terug denk. Ik weet niet of er mensen zijn die dat herkennen, maar ik heb af en toe wat ik guilt trips noem. Daarmee wil ik zeggen dat ik door iets moet terug denken aan een of andere nare situatie waardoor iemand door mijn rare gedrag me niet begreep of uitlachte of iets dergelijks. Het zijn met recht trauma's eigenlijk: ze staan in mijn geheugen gegrift. Gelukkig neemt het aantal akkefietjes die dat soort trauma's opleveren af. Maar ik had er bijvoorbeeld nog niet zo heel lang geleden eentje waarbij ik iemand enthousiast ging vertellen over de introductieperiode van mijn studentenvereniging terwijl de luisteraar zelf ook lid is van die studentenvereniging Ik vind dat zo afschuwelijk genant. Hebben misschien meer mensen het idee dat hun 'theory of mind' niet of slechter functioneert, of ervaring met de 'guilt trips' waar ik het over heb?

Guilt trips?
Hoeveel wil je er hebben?
Mijn geheugen is vrij goed, maar dingen die pas echt blijven hangen zijn inderdaad genānte en/of pijnlijke momenten. En die komen regelmatig terug, zijn net geen pijnscheuten, maar wel dusdanig dat ik het 'voel alsof er een schicht door mij heen gaat'. Irritant is dat ze niet alleen voorkomen in situaties die zich herhalen (of zelfs maar lijken op die bewust situatie) maar ook bij situaties die zouden kunnen leiden tot...
En om het compleet te maken komt je bewustzijn + nieuw geheugen dan ook nog even langs die dat gevoel ook weer in je geheugen plaatsen --> je herinnert je dus niet alleen de pijnlijke situatie van jaren geleden, maar ook alle keren dat dat gevoel zich nadien herhaalde

Theory of mind
Het kan goed zijn dat autisten zich moeilijk(er) kunnen verplaatsen in andere personen. Ik probeer steeds meer met anderen rekening te houden en dat kost vrij veel moeite, maar het lukt wel en wordt _gelukkig steeds meer een automatisme. Daarmee valt mij wel gelijk op dat heel veel mensen zoiets absoluut niet hebben of willen. Wie is er dan autistisch?

quote:

Verder dacht ik na over mijn houding tegenover andere mensen, wat ik in het algemeen van anderen vind. Ik besefte dat ik meestal gewoon onverschillig ben. Ik zie andere mensen als mensen en ik laat ze in hun waarde, maar het duurt wat langer voordat ik ze zie als personen en belangstelling krijg in hun denkwereld (en als gevolg om mensen kan gaan geven). Bij sommige mensen kom ik nooit zo ver, ook al zit ik jarenlang bij ze in de klas. Ik houd niet van ze en ik heb geen hekel aan ze, hun leven boeit me gewoon geen fuck. Achteraf kan ik daar spijt van hebben. Zo las ik mijn jaarboek toen ik van de middelbare school af ging, en omdat iedereen daarin persoonlijke stukjes schrijft, kom je meer te weten over de denkwereld van iemand. Daar bleken toch behoorlijk interessante stukken in te staan. Ik vind het zo zonde dat ik niet genoeg contact heb gehad met mijn leeftijdsgenoten om daar achter te komen toen ik nog bij ze in de klas zat. Ik mag dan gepest zijn vroeger, maar het was voor een groot deel toch echt mijn eigen schuld.

Ja en nee. Achteraf bezien had ik veel meer vriendjes en vriendinnetjes kunnen hebben. Was het wat geworden? Waarschijnlijk alleen leuk 'for the time being', omdat ik ook zie dat er te veel verschillen zouden zijn (zeker als ik naar bepaalde periodes kijk waarin ik het zelf nogal moeilijk had, zo ongeveer mijn hele puberteit...)

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 00:30 schreef Stupendous76 het volgende:
Kijk, dit vind ik dus een autistische opmerking

Wat is er 'autistisch' aan als ik vragen mag?

quote:

Guilt trips?
Hoeveel wil je er hebben?
Mijn geheugen is vrij goed, maar dingen die pas echt blijven hangen zijn inderdaad genānte en/of pijnlijke momenten. En die komen regelmatig terug, zijn net geen pijnscheuten, maar wel dusdanig dat ik het 'voel alsof er een schicht door mij heen gaat'. Irritant is dat ze niet alleen voorkomen in situaties die zich herhalen (of zelfs maar lijken op die bewust situatie) maar ook bij situaties die zouden kunnen leiden tot...

Zo is het inderdaad... Ik kan me nog herinneren dat ik mijn moeder uitlegde dat ik hier last van had en dat ik toen wel kon janken (of ik dat echt gedaan heb, weet ik niet meer). Opvallend is dat ik toen ik op uitwisseling was in het buitenland er heel veel meer last van had van normaal. Het ging relatief ongelofelijk goed met me toen sociaal gezien (al gaat het nu dus weer nog beter qua kwaliteit van de contacten ) en toch had ik zo ontiegelijk veel meer last van guilt trips.

quote:

En om het compleet te maken komt je bewustzijn + nieuw geheugen dan ook nog even langs die dat gevoel ook weer in je geheugen plaatsen --> je herinnert je dus niet alleen de pijnlijke situatie van jaren geleden, maar ook alle keren dat dat gevoel zich nadien herhaalde

Ik herinner bij een guilt trip niet alle andere keren dat ik een guilt trip over hetzelfde onderwerp heb gehad, als je dat bedoelt. Wel was ik me er heel lang niet van bewust dat ik het deed en hoe destructief het is. Dat negatieve gevoel wordt sterker naarmate je meer van dat soort ervaringen hebt. Iets met laag zelfvertrouwen...

quote:

Theory of mind
Het kan goed zijn dat autisten zich moeilijk(er) kunnen verplaatsen in andere personen. Ik probeer steeds meer met anderen rekening te houden en dat kost vrij veel moeite, maar het lukt wel en wordt _gelukkig steeds meer een automatisme. Daarmee valt mij wel gelijk op dat heel veel mensen zoiets absoluut niet hebben of willen. Wie is er dan autistisch?

Hoe bedoel je, mensen willen het niet?

quote:

Ja en nee. Achteraf bezien had ik veel meer vriendjes en vriendinnetjes kunnen hebben. Was het wat geworden? Waarschijnlijk alleen leuk 'for the time being', omdat ik ook zie dat er te veel verschillen zouden zijn (zeker als ik naar bepaalde periodes kijk waarin ik het zelf nogal moeilijk had, zo ongeveer mijn hele puberteit...)

Ik denk dat ik er zeker wat aan zou hebben gehad als ik me wat minder onverschillig gedroeg tegenover mijn leeftijdsgenoten. Vind je het gek dat je geen vrienden maakt als je onbewust niet bereid bent iemand de kans te geven te laten zien een persoon te zijn? Misschien waren vriendschappen toen inderdaad onmogelijk of onwenselijk, maar een wat beter contact met leeftijdsgenoten zou een stuk gezonder zijn geweest..

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 00:48 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Wat is er 'autistisch' aan als ik vragen mag?

Recht voor zijn raap, eerlijk en bot (of hard)
Is niet kwaad bedoelt, beide.

quote:

[..]

Zo is het inderdaad... Ik kan me nog herinneren dat ik mijn moeder uitlegde dat ik hier last van had en dat ik toen wel kon janken (of ik dat echt gedaan heb, weet ik niet meer). Opvallend is dat ik toen ik op uitwisseling was in het buitenland er heel veel meer last van had van normaal. Het ging relatief ongelofelijk goed met me toen sociaal gezien (al gaat het nu dus weer nog beter qua kwaliteit van de contacten ) en toch had ik zo ontiegelijk veel meer last van guilt trips.
[..]

Ik herinner bij een guilt trip niet alle andere keren dat ik een guilt trip over hetzelfde onderwerp heb gehad, als je dat bedoelt. Wel was ik me er heel lang niet van bewust dat ik het deed en hoe destructief het is. Dat negatieve gevoel wordt sterker naarmate je meer van dat soort ervaringen hebt. Iets met laag zelfvertrouwen...
[..]

Hoe bedoel je, mensen willen het niet?

Het is gemakkelijk(er) om 'simpel' te denken en te doen, dus doen veel mensen 'simpel' terwijl ze eigenlijk beter zouden kunnen. Net als leerlingen die voor een 6- gaan terwijl ze makkelijk een 8 kunnen halen; mensen zijn lui en 'om goed bezig te zijn' moet je moeite doen. Je inleven in de standpunten en ideeėn van anderen is zo iets. Op kleine schaal zullen mensen graag aan anderen denken, maar op kleine schaal kost het ze vaak ook weinig moeite. Maar zodra er iets 'groters' komt of iets wat hun inziens buiten hun kleine schaal valt, dan is het direct op non-argumenten. op onderbuikgevoelens en emotie zonder ook maar iets verder te kijken.
_{Hmmm, klinkt wel erg onsamenhangend}

quote:

[..]

Ik denk dat ik er zeker wat aan zou hebben gehad als ik me wat minder onverschillig gedroeg tegenover mijn leeftijdsgenoten. Vind je het gek dat je geen vrienden maakt als je onbewust niet bereid bent iemand de kans te geven te laten zien een persoon te zijn? Misschien waren vriendschappen toen inderdaad onmogelijk of onwenselijk, maar een wat beter contact met leeftijdsgenoten zou een stuk gezonder zijn geweest..

Dat zonder meer. Ik heb niet het idee dat ik mij onverschillig gedroeg/gedraag, maar het openstellen is een goede opmerking. In hoeverre dat gebeurd is/gebeurd zou ik beter eens nagaan.

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 01:06 schreef Stupendous76 het volgende:
Recht voor zijn raap, eerlijk en bot (of hard)
Is niet kwaad bedoelt, beide.

Zo ben ik, inderdaad.. Ik kan heel erg zijn, dat weet ik... Soms merk ik het ook wel terwijl ik het zeg/typ, maar dan zou ik geen flauw idee hebben hoe ik wat ik wil zeggen over kan brengen op een manier die niet zo recht voor zijn raap is. Ik heb het vermoeden dat de openheid van autisten ook niet alleen een kwestie is van de vorm, maar ook van de inhoud. Ook qua inhoud zijn we gewoon veel en veel directer, als je begrijpt wat ik bedoel. Veel meer geneigd om het te hebben over onderwerpen waar een ander zijn mond over dicht houdt, of om dingen te rationaliseren die een ander uitsluitend emotioneel benadert.

quote:

Het is gemakkelijk(er) om 'simpel' te denken en te doen, dus doen veel mensen 'simpel' terwijl ze eigenlijk beter zouden kunnen. Net als leerlingen die voor een 6- gaan terwijl ze makkelijk een 8 kunnen halen; mensen zijn lui en 'om goed bezig te zijn' moet je moeite doen. Je inleven in de standpunten en ideeėn van anderen is zo iets. Op kleine schaal zullen mensen graag aan anderen denken, maar op kleine schaal kost het ze vaak ook weinig moeite. Maar zodra er iets 'groters' komt of iets wat hun inziens buiten hun kleine schaal valt, dan is het direct op non-argumenten. op onderbuikgevoelens en emotie zonder ook maar iets verder te kijken.
_{Hmmm, klinkt wel erg onsamenhangend}

Ik denk dat ik dit wel begrijp, maar ik had verkeerd begrepen wat je bedoelde met je eerdere post. Ik dacht dat je bedoelde dat mensen het soms helemaal niet kunnen waarderen als je je probeert in te leven in hen en dat leek me een beetje raar. Tenzij je de plank echt uitzonderlijk mis slaat (wat een autist kan overkomen uiteraard ) lijkt me dat niemand het erg vindt als iemand probeert inlevingsvermogen te tonen.

Wat betreft je inleven in grotere dingen moet ik denken aan de klachten die je vaak hoort van mensen die hele erge dingen hebben meegemaakt dat eigenlijk niemand je echt begrijpt of echt medeleven kan tonen tenzij ze het zelf ook hebben meegemaakt. Daar zit denk ik wel een kern van waarheid in.

quote:

Dat zonder meer. Ik heb niet het idee dat ik mij onverschillig gedroeg/gedraag, maar het openstellen is een goede opmerking. In hoeverre dat gebeurd is/gebeurd zou ik beter eens nagaan.

Ik had het ook niet over jou, maar over mij, maar nu ik mijn post nalees, snap ik dat je het persoonlijk kan interpreteren. Ik doelde op een 'onbepaalde' je Lastig, persoonsvormen Handiger is een taal waarbij zoiets meteen duidelijk is _{(zoals het Fins )}

Edit: Of eigenlijk gaat het hier dus niet om de persoonsvorm, maar het persoonlijk voornaamwoord. Ik moet naar bed... Sterker nog, laat ik maar meteen aankondigen dat ik dat ga doen. Stupendous76, ik vind het leuk dat je nu online bent, maar ik heb al een slaaptekort en ik moet echt naar bed nu

Wouw, wat herken ik veel in dit topic! Schrik er een beetje van...Ik blijf nog even meelezen, tvp dus!

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 00:30 schreef Stupendous76 het volgende:

Guilt trips?
Hoeveel wil je er hebben?
Mijn geheugen is vrij goed, maar dingen die pas echt blijven hangen zijn inderdaad genānte en/of pijnlijke momenten. En die komen regelmatig terug, zijn net geen pijnscheuten, maar wel dusdanig dat ik het 'voel alsof er een schicht door mij heen gaat'. Irritant is dat ze niet alleen voorkomen in situaties die zich herhalen (of zelfs maar lijken op die bewust situatie) maar ook bij situaties die zouden kunnen leiden tot...

Dit is ontzettend herkenbaar, pijnlijke of beschamende momenten die als een hakmes plots door je heen snijden. Dan krimp ik ineen, vaker praat ik dan ook even hardop in mezelf, omdat de overflow te groot is en het kortstondig teveel is om te verwerken. Dit duurt een paar seconden.

Die ''Guilt Trips'' zijn toch niet specifiek voor autisme? Of heb ik het mis?

quote:

Op maandag 12 januari 2009 02:41 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Wat jammer dat je vader zo reageerde... Lijkt wel op de vader van mijn aspergerzonen. Die vermijd het onderwerp ook uit alle macht.
Gelukkig heeft hij een vriendin die de confrontatie wél aangaat! En daar ben ik blij om!

Hoe reageert je moeder, als je vader er niet bij is? Misschien is het een idee om eens een gesprek aan te gaan met haar alleen?

Met mijn moeder zo'n gesprek aan gaan durf ik niet. Mijn moeder kan nogal bot reageren. En daarna net doen alsof er niks aan de hand is.
Ik praat liever met mij vader die reageerd over het algemeen normaal.
Volgens mij hebben mij ouders het verleden al achter zich gelaten maar ik nog niet.

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 01:41 schreef capricia het volgende:
Wouw, wat herken ik veel in dit topic! Schrik er een beetje van...Ik blijf nog even meelezen, tvp dus!

Ik dacht al wel dat je dit topic zou vinden, al had ik eigenlijk niet verwacht dat het herkenbaar zou zijn. Wat vind je herkenbaar?

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 12:23 schreef Pyjama het volgende:
Die ''Guilt Trips'' zijn toch niet specifiek voor autisme? Of heb ik het mis?

Vast niet. De oorzaak van veel van die guilt trips lijkt me echter wel specifiek voor autisme. Je 'theory of mind' als je geen autist bent hoort gewoon in orde te zijn namelijk.

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 01:16 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Ik had het ook niet over jou, maar over mij, maar nu ik mijn post nalees, snap ik dat je het persoonlijk kan interpreteren. Ik doelde op een 'onbepaalde' je Lastig, persoonsvormen Handiger is een taal waarbij zoiets meteen duidelijk is _{(zoals het Fins )}

Edit: Of eigenlijk gaat het hier dus niet om de persoonsvorm, maar het persoonlijk voornaamwoord. Ik moet naar bed... Sterker nog, laat ik maar meteen aankondigen dat ik dat ga doen. Stupendous76, ik vind het leuk dat je nu online bent, maar ik heb al een slaaptekort en ik moet echt naar bed nu

Ik had het niet persoonlijk opgevat, maar goed, als je ik teksten lees ga je ik meestal wel van je mijn eigen situatie uit (en zit je weer bij "theory of mind"... )
In ieder geval, goede morgen (of beter: goede middag p) )

Tevens een algemene vraag: zijn er meer autisten/pdd'ers met slaapproblemen?
-edit-
Ik zelf heb geen problemen met slapen of in slaap komen. Alleen omdat ik vaak nog druk met dingen bezig ben of nog iets wil doen (computer, boek, tv, enz) ik vergeet te gaan slapen of laat/later ga slapen (en dus laat wakker word)

[ Bericht 6% gewijzigd door Stupendous76 op 14-01-2009 13:56:23 ]

Ja, ik heb ook heel vaak slaapproblemen.
Vaak is dat dan moeilijk in slaap komen omdat mijn hersens niet willen stoppen met nadenken (over van alles, leuke dingen, nare dingen, brieven die ik op mijn werk nog moet schrijven, gedichten/liedteksten/verhalen die op komen borrelen, afspraken, enzovoorts enzovoorts)
Maar ook als ik wel slaap heb ik vaak het probleem dat ik zo levendig droom dat ik uitgeputter wakker word dan ik in slaap val. Mijn dromen zijn meestal nachtmerries, en ik proef/ruik/zie/hoor/voel alles zo echt dat ik 's morgens ook wel eens niet weet of ik iets nou gisteren heb meegemaakt of 's nachts heb gedroomd. Oké, als ik weer eens vermoord ben dan weet ik wel dat dat niet echt is, maar bij conflicten op het werk of mislukte gesprekken met mensen is het vaak minder makkelijk te onderscheiden of het is gebeurd of gedroomd.
Ik ben dus erg vaak moe... Heeeeel moe... Maar tegen de tijd dat ik dan naar bed zou moeten (rond een uur of 10, 11 's avonds als ik verstandig zou zijn) dan ben ik juist klaarwakker en als ik dan in bed lig komt het eerstgenoemde probleem weer opzetten... En voilį, een vicieuze cirkel waar je u tegen zegt

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 14:10 schreef Pandora73 het volgende:
Ja, ik heb ook heel vaak slaapproblemen.
Vaak is dat dan moeilijk in slaap komen omdat mijn hersens niet willen stoppen met nadenken (over van alles, leuke dingen, nare dingen, brieven die ik op mijn werk nog moet schrijven, gedichten/liedteksten/verhalen die op komen borrelen, afspraken, enzovoorts enzovoorts)
Maar ook als ik wel slaap heb ik vaak het probleem dat ik zo levendig droom dat ik uitgeputter wakker word dan ik in slaap val. Mijn dromen zijn meestal nachtmerries, en ik proef/ruik/zie/hoor/voel alles zo echt dat ik 's morgens ook wel eens niet weet of ik iets nou gisteren heb meegemaakt of 's nachts heb gedroomd. Oké, als ik weer eens vermoord ben dan weet ik wel dat dat niet echt is, maar bij conflicten op het werk of mislukte gesprekken met mensen is het vaak minder makkelijk te onderscheiden of het is gebeurd of gedroomd.
Ik ben dus erg vaak moe... Heeeeel moe... Maar tegen de tijd dat ik dan naar bed zou moeten (rond een uur of 10, 11 's avonds als ik verstandig zou zijn) dan ben ik juist klaarwakker en als ik dan in bed lig komt het eerstgenoemde probleem weer opzetten... En voilį, een vicieuze cirkel waar je u tegen zegt

Ik herken mijzelf deels in wat jij zegt. Als ik ga slapen dan gaan er ook een heleboel gedachten door mijn hoofd. Ik word er af en toe gek van.
Dat dromen heb ik dan weer niet.

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 14:10 schreef Pandora73 het volgende:
Ja, ik heb ook heel vaak slaapproblemen.
Vaak is dat dan moeilijk in slaap komen omdat mijn hersens niet willen stoppen met nadenken (over van alles, leuke dingen, nare dingen, brieven die ik op mijn werk nog moet schrijven, gedichten/liedteksten/verhalen die op komen borrelen, afspraken, enzovoorts enzovoorts)
Maar ook als ik wel slaap heb ik vaak het probleem dat ik zo levendig droom dat ik uitgeputter wakker word dan ik in slaap val. Mijn dromen zijn meestal nachtmerries, en ik proef/ruik/zie/hoor/voel alles zo echt dat ik 's morgens ook wel eens niet weet of ik iets nou gisteren heb meegemaakt of 's nachts heb gedroomd. Oké, als ik weer eens vermoord ben dan weet ik wel dat dat niet echt is, maar bij conflicten op het werk of mislukte gesprekken met mensen is het vaak minder makkelijk te onderscheiden of het is gebeurd of gedroomd.
Ik ben dus erg vaak moe... Heeeeel moe... Maar tegen de tijd dat ik dan naar bed zou moeten (rond een uur of 10, 11 's avonds als ik verstandig zou zijn) dan ben ik juist klaarwakker en als ik dan in bed lig komt het eerstgenoemde probleem weer opzetten... En voilį, een vicieuze cirkel waar je u tegen zegt

De levensechte ervaringen, dat klopt heel erg goed. Het uitgeput zijn (gelukkig) niet. Nachtmerries vind ik moeilijk om te beantwoorden, volgens mij heb ik ze niet zo heel veel meer. Wat ik wel weet is dat als ik nu nachtmerries heb vaak tijdens mijn droom besef dat ik droom. Meestal stopt de nachtmerrie dan ook. Met dat ik deze post typ, besef ik dat ik wel ergens anders last van heb: slaapparalyse. Dit zou onder narcolepsie vallen? Tegenwoordig kan ik er iets beter mee omgaan, maar het is absoluut niet leuk om mee te maken.
In die link staat ook een verwijzing naar de DSM-IV-TR-criteria, het heeft dus met psyche te maken (en dus met autisme/pdd-nos)

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 00:30 schreef Stupendous76 het volgende:


Guilt trips?
Hoeveel wil je er hebben?
Mijn geheugen is vrij goed, maar dingen die pas echt blijven hangen zijn inderdaad genānte en/of pijnlijke momenten. En die komen regelmatig terug, zijn net geen pijnscheuten, maar wel dusdanig dat ik het 'voel alsof er een schicht door mij heen gaat'. Irritant is dat ze niet alleen voorkomen in situaties die zich herhalen (of zelfs maar lijken op die bewust situatie) maar ook bij situaties die zouden kunnen leiden tot...
En om het compleet te maken komt je bewustzijn + nieuw geheugen dan ook nog even langs die dat gevoel ook weer in je geheugen plaatsen --> je herinnert je dus niet alleen de pijnlijke situatie van jaren geleden, maar ook alle keren dat dat gevoel zich nadien herhaalde

WTF? Nu vind ik dit echt eng worden vaak heb ik hier zoiets van: dat heb ik ook. Maar van deze dacht ik echt dat, dat iets was dat alleen ik had. Dat ik het juist in het autisme topic moet tegenkomen maakt dat ik weer ga twijfelen als ik het nou zou kunnen hebben of niet.

Ik was wel naar de arts gegaan om het te vragen maar zij zei dat ik te sociaal was om een autist te zijn. Maar ze had wel een afspraak met me gemaakt voor een test. de dag dat ik te test had werd ze ziek en daarna durfde ik opeens niet meer. Dat en het feit dat ik voor zo'n internet autisme test het laagst van dit topic had gescoord maakte dus dat ik dacht dat ik misschien toch een beetje hypochondrisch was. Maar alweer iets waarvan ik echt heb van wow dat heb ik ook echt raar.

EDIT: Zie je weer ook dat slaapprobleem gedoe heb ik ik blijf maar nadenken en nadenken en nadenken.

ooit is mij verteld dat ik iets had maar ik merk er nu (na een paar jaar) helemaal niks van.
Ik heb een tijd risperdal geslikt (5 jaar) en ben er nu een halfjaar mee gestopt. Ik heb me nog nooit zo goed gevoeld
Het probleem met stoppen is dat je last krijgt van slaapproblemen ( de eerste week)
Ik heb de test gedaan op http://www.psychologiemag(...)spectrum-Quotint.htm en de uitkomst is:
Score


Uw Autismespectrum Quotiėnt is 4
U heeft een lage score. U heeft vrijwel geen autistische trekjes.

Lees meer over het autistische brein in: M/V het verschil. Waarom mannen en vrouwen verschillend, denken, voelen en doen, Simon Baron-Cohen, Lifetime.


Wees u ervan bewust dat de uitslag van de test alleen niet voldoende is om tot de aanwezigheid van autisme te concluderen. De test is een nuttig instrument om de mate van autistische trekje te meten bij volwassenen met een normale intelligentie. Als u zich zorgen maakt over de uitslag, neem dan contact op met uw huisarts.

Toelichting:
0-10 is een lage score. Vrijwel geen autistische trekjes.
11-22 is een gemiddelde score. De meeste vrouwen scoren rond de 15. De meeste mannen scoren rond de 17.
23-31 is boven het gemiddelde. Mensen met autistische trekjes.
32-50 is heel hoog. De meeste mensen met het syndroom van Asperger of hoog functionerend autisme scoren rond de 35.
50 is de maximumscore

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 14:10 schreef Pandora73 het volgende:
Ja, ik heb ook heel vaak slaapproblemen.
Vaak is dat dan moeilijk in slaap komen omdat mijn hersens niet willen stoppen met nadenken (over van alles, leuke dingen, nare dingen, brieven die ik op mijn werk nog moet schrijven, gedichten/liedteksten/verhalen die op komen borrelen, afspraken, enzovoorts enzovoorts)
Maar ook als ik wel slaap heb ik vaak het probleem dat ik zo levendig droom dat ik uitgeputter wakker word dan ik in slaap val. Mijn dromen zijn meestal nachtmerries, en ik proef/ruik/zie/hoor/voel alles zo echt dat ik 's morgens ook wel eens niet weet of ik iets nou gisteren heb meegemaakt of 's nachts heb gedroomd. Oké, als ik weer eens vermoord ben dan weet ik wel dat dat niet echt is, maar bij conflicten op het werk of mislukte gesprekken met mensen is het vaak minder makkelijk te onderscheiden of het is gebeurd of gedroomd.
Ik ben dus erg vaak moe... Heeeeel moe... Maar tegen de tijd dat ik dan naar bed zou moeten (rond een uur of 10, 11 's avonds als ik verstandig zou zijn) dan ben ik juist klaarwakker en als ik dan in bed lig komt het eerstgenoemde probleem weer opzetten... En voilį, een vicieuze cirkel waar je u tegen zegt

Ik word ook altijd meer moe wakker dan dat ik erin ga.. en ik heb ook vaak dat als ik een gesprek bij een psychiater/therapie enz.. heb gehad, dat ik dan s'nachts dat gesprek en dat ik dan in die droom droom dat ik wél allemaal dingen vertel ipv alleen maar ja en nee zeg.. ook zo'n vicieuze cirkel.

[ Bericht 1% gewijzigd door sander-3 op 14-01-2009 20:43:27 ]

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 20:04 schreef aardbeien1 het volgende:
ooit is mij verteld dat ik iets had maar ik merk er nu (na een paar jaar) helemaal niks van.
Ik heb een tijd risperdal geslikt (5 jaar) en ben er nu een halfjaar mee gestopt. Ik heb me nog nooit zo goed gevoeld
Het probleem met stoppen is dat je last krijgt van slaapproblemen ( de eerste week)
Ik heb de test gedaan op http://www.psychologiemag(...)spectrum-Quotint.htm en de uitkomst is:
Score


Uw Autismespectrum Quotiėnt is 4
U heeft een lage score. U heeft vrijwel geen autistische trekjes.

Lees meer over het autistische brein in: M/V het verschil. Waarom mannen en vrouwen verschillend, denken, voelen en doen, Simon Baron-Cohen, Lifetime.


Wees u ervan bewust dat de uitslag van de test alleen niet voldoende is om tot de aanwezigheid van autisme te concluderen. De test is een nuttig instrument om de mate van autistische trekje te meten bij volwassenen met een normale intelligentie. Als u zich zorgen maakt over de uitslag, neem dan contact op met uw huisarts.

Toelichting:
0-10 is een lage score. Vrijwel geen autistische trekjes.
11-22 is een gemiddelde score. De meeste vrouwen scoren rond de 15. De meeste mannen scoren rond de 17.
23-31 is boven het gemiddelde. Mensen met autistische trekjes.
32-50 is heel hoog. De meeste mensen met het syndroom van Asperger of hoog functionerend autisme scoren rond de 35.
50 is de maximumscore

39 Hier.

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 16:42 schreef sweetlady-o het volgende:

[..]

WTF? Nu vind ik dit echt eng worden vaak heb ik hier zoiets van: dat heb ik ook. Maar van deze dacht ik echt dat, dat iets was dat alleen ik had. Dat ik het juist in het autisme topic moet tegenkomen maakt dat ik weer ga twijfelen als ik het nou zou kunnen hebben of niet.

Ik was wel naar de arts gegaan om het te vragen maar zij zei dat ik te sociaal was om een autist te zijn. Maar ze had wel een afspraak met me gemaakt voor een test. de dag dat ik te test had werd ze ziek en daarna durfde ik opeens niet meer. Dat en het feit dat ik voor zo'n internet autisme test het laagst van dit topic had gescoord maakte dus dat ik dacht dat ik misschien toch een beetje hypochondrisch was. Maar alweer iets waarvan ik echt heb van wow dat heb ik ook echt raar.

EDIT: Zie je weer ook dat slaapprobleem gedoe heb ik ik blijf maar nadenken en nadenken en nadenken.

Het zou handig zijn om te weten of niet-autisten dit ook hebben.

Je hoeft overigens geen schroom te hebben om naar zo'n test te gaan, zolang je maar zeker bent van jezelf (en er voor zorgt dat de hulpverlening niet met je aan de haal gaat; jij bent de persoon die een diagnose wil, niet zij)

Overigens: iemand kan nog zo veel kenmerken van autisme hebben en niet autistisch zijn, tegenover iemand die eigenlijk geen kenmerken van autisme heeft en het wel is. Het is wel aannemelijk dat als je veel kenmerken hebt, waarschijnlijk ook autistisch bent.

Ik begin steeds meer het vermoeden te krijgen dat veel problemen die in dit topic worden aangekaart niet per sé exclusief een kenmerk zijn van autisme. Sterker nog, misschien zijn het wel typisch autistische trekjes, maar misschien ook niet. Misschien zijn het hele menselijke problemen waar iedereen in meer of mindere mate tegenaan stoot. Het punt is alleen dat als je hoger dan gemiddeld intelligent bent en autisme hebt, al bekend bent met het idee dat jouw brein een beetje afwijkt. Het is heel natuurlijk om daar dan meer op te letten en je kent niemand zo goed als jezelf. Dus dan ben je al snel geneigd om te denken dat je last hebt van problemen die bij niet-autisten niet voorkomen. Vervolgens leest een niet-autist dat en denkt door het feit dat hij/zij minder doet aan introspectie en er daarvoor niet bij had stilgestaan " shit! dat heb ik ook! ben ik autistisch? "

Ga bijvoorbeeld maar eens op zoek naar hoeveel mensen posten dat ze obsessief bezig zijn met bepaalde lichaamsdelen kapot punniken, bijten of trekken. Dat lees je ook veel buiten dit topic.

Ik denk ook daarom dat veel 'autistische trekjes' die herkend worden geen reden moeten zijn voor iemand om te denken dat hij/zij het misschien ook heeft. Misschien is het beter om te kijken of je de volgende eigenschappen ook herkent:

1 altijd al het gevoel te hebben gehad dat je anders was, vaak gekoppeld met een pestverleden en buitengesloten worden omdat anderen het ook zo zien
2 problemen met je 'theory of mind'
3 veel moeite hebben met sociale omgang en omgangsregels of het idee te hebben dat het grotendeels is aangeleerd door imitatie en niet natuurlijk gebeurt
4 een enorme kluns zijn: slecht in sport en doktershandschrift hebben

Als je dat soort basale kenmerken bij jezelf herkent, dan wordt het tijd om een psycholoog of psychiater te bezoeken. Als dat niet zo is, maak je dan vooral geen zorgen..

Er zijn kenmerken genoeg op te voeren die andere "kwalen" overlappen.

Hoogbegaafdheid (HB) en Asperger/HFA hebben vele gezamenlijke kenmerken om maar een voorbeeld te noemen.

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 13:25 schreef Stupendous76 het volgende:
Ik had het niet persoonlijk opgevat, maar goed, als je ik teksten lees ga je ik meestal wel van je mijn eigen situatie uit (en zit je weer bij "theory of mind"... )
In ieder geval, goede morgen (of beter: goede middag p) )

Ook een goedemiddag (alleen dan een dag later )

quote:

Tevens een algemene vraag: zijn er meer autisten/pdd'ers met slaapproblemen?
-edit-
Ik zelf heb geen problemen met slapen of in slaap komen. Alleen omdat ik vaak nog druk met dingen bezig ben of nog iets wil doen (computer, boek, tv, enz) ik vergeet te gaan slapen of laat/later ga slapen (en dus laat wakker word)

Over het algemeen heb ik geen slaapproblemen. Ik kan wel behoorlijk realistisch dromen af en toe, maar daar ben ik juist blij mee omdat 's nachts blijkt dat ik goed kan fantaseren. Ik heb niet altijd hele nare dromen, maar ook vaak leuke en avontuurlijke. Daardoor zou ik soms juist wat meer willen dromen of mijn dromen nog beter kunnen herinneren omdat mijn leven vaak 's nachts veel boeiender en leuker is dan overdag... Wel dringt zodra ik wakker word (soms langzaam) het besef door dat wat ik daarnet deed niet echt was. En soms is dat echt jammer! Bijvoorbeeld als ik net een leuk gesprek heb gehad met de frontman van een van mijn favoriete bands...

Wel heb ik af en toe veel problemen met in slaap vallen omdat inderdaad gedachten maar blijven malen. Normaal kan ik om een uur of elf/twaalf met een gerust hart naar bed gaan omdat ik toch wel in slaap val. Maar het wil wel eens voorkomen dat ik urenlang wakker lig. Dat gebeurt dan weer vaak door stress of extreme vermoeidheid (terwijl je juist dan goed wil slapen ) en volgens mij is het ook gerelateerd aan de menstruatiecyclus. Vlak voordat ik ongesteld moet worden heb ik meer kans op slapeloosheid. Ik slik dan de pil, maar dat doet er verder niets aan af. Of misschien heb ik juist door de pil meer last van slapeloosheid. Maar dat kan ik me echt niet meer herinneren..

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 12:29 schreef EchtGaaf het volgende:
Er zijn kenmerken genoeg op te voeren die andere "kwalen" overlappen.

Hoogbegaafdheid (HB) en Asperger/HFA hebben vele gezamenlijke kenmerken om maar een voorbeeld te noemen.

Dat heb je ook weer natuurlijk. Maar ik heb het meer over dingen die behalve bij mensen met autisme ook bij alle andere mensen wel eens voorkomt. Dat autisten veel problemen hebben, wil niet zeggen dat het leven van een 'normaal' mens over rozen gaat..

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 12:42 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Dat heb je ook weer natuurlijk. Maar ik heb het meer over dingen die behalve bij mensen met autisme ook bij alle andere mensen wel eens voorkomt. Dat autisten veel problemen hebben, wil niet zeggen dat het leven van een 'normaal' mens over rozen gaat..

klopt.

Ieder mens heeft wel een paar "autistische " trekjes/kenmerken. Maar dat maakt ze niet "automatisch"tot autist.

Met zelftestjes online moet je ook voorzichtig zijn. Het is hooguit een indicatie, voor een echte diagnose moet je ook naar een GGZ oid.

Daarom wordt iha ook classificerende diagnostiek toegepast. Je moet nogal duidelijke kenmerken hebben om de diagnose te krijgen. Gaat vaak maanden overheen. Zorgvuldigheid kan niet groot genoeg zijn wat dat betreft.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 12:47 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

klopt.

Ieder mens heeft wel een paar "autistische " trekjes/kenmerken. Maar dat maakt ze niet "automatisch"tot autist.

Dat is deels ook mijn boodschap inderdaad. Maar ik bedoel ook dat sommige autisten in staat zijn bepaalde hele menselijke problemen op te merken waar sommige normale mensen dan juist totaal weer niet bij stilstaan, terwijl ze die wel herkennen bij zichzelf als ze erover lezen.

quote:

Met zelftestjes online moet je ook voorzichtig zijn. Het is hooguit een indicatie, voor een echte diagnose moet je ook naar een GGZ oid.

Daarom wordt iha ook classificerende diagnostiek toegepast. Je moet nogal duidelijke kenmerken hebben om de diagnose te krijgen. Gaat vaak maanden overheen. Zorgvuldigheid kan niet groot genoeg zijn wat dat betreft.

Eens.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 12:26 schreef Black_Tulip het volgende:
Ik begin steeds meer het vermoeden te krijgen dat veel problemen die in dit topic worden aangekaart niet per sé exclusief een kenmerk zijn van autisme. Sterker nog, misschien zijn het wel typisch autistische trekjes, maar misschien ook niet.

Als je lijdt aan het syndroom van Asperger, kun je wel 250 subkenmerken ofzo uitkristalliseren met voorbeelden uit de praktijk, die indiceren dat je 'anders' bent. Maar bij al die praktijkvoorbeelden zal er altijd wel een 'normaal' iemand zijn, die zegt: dat heb ik ook.

Alleen hebben zij dat maar met 10% van de dingen ofzo, en een ASS-er kan de grote bulk aanvinken (maar ook niet allemaal).

Zo doe ik zelf ook graag aan sport en vragen andere mensen mij ook voor het doen van klussen (want, handig), maar ben ik toch duidelijk een ASS-er.

Vandaag had ik weer een gesprek met mijn psycholoog. Nadat ik wat vertelt had over hoe het met mij ging en dat ik met mijn ouders had gepraat. Komt mijn psycholoog met het is misschien een goed idee dat je als nog getest wordt op autisme. Aan de ene kant ben ik blij dat er nu eindelijk geluisterd wordt en dat ik getest wordt. Aan de andere kant waarom nu pas.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 16:19 schreef tijnbrein het volgende:
Vandaag had ik weer een gesprek met mijn psycholoog. Nadat ik wat vertelt had over hoe het met mij ging en dat ik met mijn ouders had gepraat. Komt mijn psycholoog met het is misschien een goed idee dat je als nog getest wordt op autisme. Aan de ene kant ben ik blij dat er nu eindelijk geluisterd wordt en dat ik getest wordt. Aan de andere kant waarom nu pas.

Tja, waarom nu pas... Dat denk ik een kleine 200 keer per dag m.b.t. mijn oudste zoon (10 jaar moeten zeuren dat er iets met hem aan de hand was... Nu is het een puber met veel verdriet en problemen, die zo graag zijn best doet, maar helemaal kapotgepest is).
Jij bent veel langer op zoek, vermoed ik.

Waarom?

Omdat we niet serieus genomen worden. Niet als PDD-er, niet als ouder die ziet dat er iets niet goed gaat.

En omdat wij daar machteloos tegenover staan (tenzij je een grote zak geld hebt om zelf een goede psych te kunnen betalen).

Dat is het systeem. Wen er maar aan...

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 16:38 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Tja, waarom nu pas... Dat denk ik een kleine 200 keer per dag m.b.t. mijn oudste zoon (10 jaar moeten zeuren dat er iets met hem aan de hand was... Nu is het een puber met veel verdriet en problemen, die zo graag zijn best doet, maar helemaal kapotgepest is).
Jij bent veel langer op zoek, vermoed ik.

Waarom?

Omdat we niet serieus genomen worden. Niet als PDD-er, niet als ouder die ziet dat er iets niet goed gaat.

En omdat wij daar machteloos tegenover staan (tenzij je een grote zak geld hebt om zelf een goede psych te kunnen betalen).

Dat is het systeem. Wen er maar aan...

Inderdaad lees dit forum er maar op na er staan genoeg voorbeelden.
Je zou toch denken dat de hulpverleners er voor hebben geleerd het wel zouden weten en niet gelijk een conclusie zouden trekken. Misschien moeten de hulpverleners maar een verder leren kijken dan hun neus lang is. Maar dat is waarschijnlijk te veel gevraagd. Andersom moet je wel alles aannemen wat hun zeggen.

Sinds vandaag officieel PDD-Nos'er... kreeg het etiketje Asperger niet omdat ik niet formeel/pedant genoeg praatte. Maar laat ik mij dat nou net zelf hebben afgeleerd...

Ach ja, compenseren/camoufleren: daar schijn ik best goed in te zijn volgens de psychiater

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 18:02 schreef Lotusss het volgende:
Sinds vandaag officieel PDD-Nos'er... kreeg het etiketje Asperger niet omdat ik niet formeel/pedant genoeg praatte. Maar laat ik mij dat nou net zelf hebben afgeleerd...

Ach ja, compenseren/camoufleren: daar schijn ik best goed in te zijn volgens de psychiater

Compenseren/camoufleren is nu precies een eigenschap waar autisten goed in zijn.
Hoe voel jij je nu met die diagnose?

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 22:03 schreef ScarFace- het volgende:

[..]

39 Hier.

29 hier.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 18:02 schreef Lotusss het volgende:
Sinds vandaag officieel PDD-Nos'er... kreeg het etiketje Asperger niet omdat ik niet formeel/pedant genoeg praatte. Maar laat ik mij dat nou net zelf hebben afgeleerd...

Ach ja, compenseren/camoufleren: daar schijn ik best goed in te zijn volgens de psychiater

Toch een kenmerk van Asperger ;-)

Hoe voel je je nu?

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 20:11 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Compenseren/camoufleren is nu precies een eigenschap waar autisten goed in zijn.
Hoe voel jij je nu met die diagnose?

Great minds think alike... ik zie deze posting pas nį mijn vorige

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 15:30 schreef Perico het volgende:

[..]

Als je lijdt aan het syndroom van Asperger, kun je wel 250 subkenmerken ofzo uitkristalliseren met voorbeelden uit de praktijk, die indiceren dat je 'anders' bent. Maar bij al die praktijkvoorbeelden zal er altijd wel een 'normaal' iemand zijn, die zegt: dat heb ik ook.

Alleen hebben zij dat maar met 10% van de dingen ofzo, en een ASS-er kan de grote bulk aanvinken (maar ook niet allemaal).

Dat kan ook nog inderdaad: dat bepaalde eigenschappen heel normaal zijn totdat je ze allemaal tentoon spreidt.

quote:

Zo doe ik zelf ook graag aan sport en vragen andere mensen mij ook voor het doen van klussen (want, handig), maar ben ik toch duidelijk een ASS-er.

Ik had eigenlijk niet gedacht dat dat kon. Ik associeer autisme met een slechte motoriek. Maar ach, ik heb eigenlijk vrijwel geen last van sensory overload hoewel dat voor een ander juist erg typerend is. Zo zie je maar.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 20:35 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Great minds think alike... ik zie deze posting pas nį mijn vorige

Misschien wel

Vraagje, hoe gaan jullie om met het zoenen van onbekenden (je weet wel, de drie beleefdheidszoenen)? Ik moest dat dus gisteren doen en aan een kant wil ik dat niet (ECHT niet) en aan de andere kant weet ik ook wel dat het onbeschoft is om gewoon weg te lopen of om te zeggen 'nee sorry, liever niet' terwijl iedereen dat probleemloos doet. Waren mensen die ik voor het eerst had gezien en zij elkaar voor de tweede keer. Ik vond het eigenlijk bizar.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 20:40 schreef Black_Tulip het volgende:

Ik had eigenlijk niet gedacht dat dat kon. Ik associeer autisme met een slechte motoriek. Maar ach, ik heb eigenlijk vrijwel geen last van sensory overload hoewel dat voor een ander juist erg typerend is. Zo zie je maar.

Naja je hebt wel voor de helft gelijk, mijn motoriek is houterig en turnen was altijd een ramp, net zoals lenig zijn. Maar hardlopen, mountainbiken en tennissen op niveau gaat best. En sensory overload is juist 1 van mijn grootste klachten.

Zo zie je inderdaad maar..

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 21:34 schreef Maeghan het volgende:
Vraagje, hoe gaan jullie om met het zoenen van onbekenden (je weet wel, de drie beleefdheidszoenen)? Ik moest dat dus gisteren doen en aan een kant wil ik dat niet (ECHT niet) en aan de andere kant weet ik ook wel dat het onbeschoft is om gewoon weg te lopen of om te zeggen 'nee sorry, liever niet' terwijl iedereen dat probleemloos doet. Waren mensen die ik voor het eerst had gezien en zij elkaar voor de tweede keer. Ik vond het eigenlijk bizar.

Waarom is het onbeleefd om niet te zoenen? Dat snap ik dus echt niet dat mensen daar een probleem mee hebben als je niet wilt zoenen bij een begroeting. Nee is toch nee. Duidelijk toch.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 21:34 schreef Maeghan het volgende:
Vraagje, hoe gaan jullie om met het zoenen van onbekenden (je weet wel, de drie beleefdheidszoenen)?

Ik voel hier groot ongemak bij, vooral met familie. Ze geven me al jaren een hand, behalve 1 hardnekkige tante en mijn moeder wil het ook soms doen, en mijn Spaanse vader altijd.

Ik krimp dan echt ineen, dat komt dan te dichtbij denk ik. Ik doe dan ook zelf niets, ik laat het maar over me heen komen.

Als iemand het wil doen, doe ik dan wel een beetje aarzelend mee, maar dan doe ik eigenlijk maar wat en ben ik ook blij dat het erop zit. Met intimiteit met een vriendin heb ik overigens helemaal geen problemen.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 21:34 schreef Maeghan het volgende:
Vraagje, hoe gaan jullie om met het zoenen van onbekenden (je weet wel, de drie beleefdheidszoenen)? Ik moest dat dus gisteren doen en aan een kant wil ik dat niet (ECHT niet) en aan de andere kant weet ik ook wel dat het onbeschoft is om gewoon weg te lopen of om te zeggen 'nee sorry, liever niet' terwijl iedereen dat probleemloos doet. Waren mensen die ik voor het eerst had gezien en zij elkaar voor de tweede keer. Ik vond het eigenlijk bizar.

-edit-
Aangepast naar hier.

[ Bericht 13% gewijzigd door Stupendous76 op 16-01-2009 00:36:23 ]

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 21:41 schreef Perico het volgende:

[..]

Naja je hebt wel voor de helft gelijk, mijn motoriek is houterig en turnen was altijd een ramp, net zoals lenig zijn.

Ik wist het wel! En hoe is je handschrift?

quote:

Maar hardlopen, mountainbiken en tennissen op niveau gaat best.

Ik denk dat als ik tijd zou vinden in mijn al bizar drukke leventje, dat ik in staat zou moeten zijn om een bepaalde sport op niveau te kunnen. Je hebt natuurlijk ook het euvel dat je door een bepaald iets geobsedeerd kan raken waardoor je ineens veel beter wordt in die vaardigheid...

quote:

En sensory overload is juist 1 van mijn grootste klachten.

Dat kon ik nog wel herinneren van onze MSN gesprekken inderdaad

Ik denk dat mijn houding aangeeft dat ik fysieke aanraking van vreemden niet op prijs stel, omdat ik wel eens mensen heb zien terugdeinzen om net zo uitvoerig afscheid te nemen van mij als ze een paar tellen geleden van iemand anders deden. Ik heb er echter veel, veel minder problemen mee dan jullie. Nee, ik vind het niet leuk, maar het hoort erbij en ik heb er niet zoveel moeite mee dat ik me er niet overheen kan zetten.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 21:34 schreef Maeghan het volgende:
Vraagje, hoe gaan jullie om met het zoenen van onbekenden (je weet wel, de drie beleefdheidszoenen)? Ik moest dat dus gisteren doen en aan een kant wil ik dat niet (ECHT niet) en aan de andere kant weet ik ook wel dat het onbeschoft is om gewoon weg te lopen of om te zeggen 'nee sorry, liever niet' terwijl iedereen dat probleemloos doet. Waren mensen die ik voor het eerst had gezien en zij elkaar voor de tweede keer. Ik vond het eigenlijk bizar.

Hoe heb je het nu opgelost dan?

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 21:34 schreef Maeghan het volgende:
Vraagje, hoe gaan jullie om met het zoenen van onbekenden (je weet wel, de drie beleefdheidszoenen)? Ik moest dat dus gisteren doen en aan een kant wil ik dat niet (ECHT niet) en aan de andere kant weet ik ook wel dat het onbeschoft is om gewoon weg te lopen of om te zeggen 'nee sorry, liever niet' terwijl iedereen dat probleemloos doet. Waren mensen die ik voor het eerst had gezien en zij elkaar voor de tweede keer. Ik vond het eigenlijk bizar.

Ik die het alleen wanneer de andere kant het ser se wil, maar zelf het initiatief nemen zou ik niet doen.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 22:26 schreef Black_Tulip het volgende:

Ik wist het wel! En hoe is je handschrift?

Ik schrijf in principe exact zo als het was aangeleerd, volgens het voorbeeld, dezelfde stijl nog steeds

Maar ja, als ik op normaal tempo danwel snel schrijf, is het moeilijker om te ontwaren voor het ongetrainde oog... al hebben de docenten het denk ik wel redelijk kunnen lezen, toch.

Maar vooruit, doktershandschrifjte dan maar.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 23:20 schreef Perico het volgende:

[..]

Ik schrijf in principe exact zo als het was aangeleerd, volgens het voorbeeld, dezelfde stijl nog steeds

Maar ja, als ik op normaal tempo danwel snel schrijf, is het moeilijker om te ontwaren voor het ongetrainde oog... al hebben de docenten het denk ik wel redelijk kunnen lezen, toch.

Maar vooruit, doktershandschrifjte dan maar.

Mijn handschrift wordt altijd spijkerschrift genoemd.
Toch is dat soms best wel vervelend als mensen je handschrift niet kunnen lezen.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 20:34 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Toch een kenmerk van Asperger ;-)

Hoe voel je je nu?

Had 7 mnd geleden al een voorlopige diagnose, maar vandaag is de diagnose PDD-NOS dus door een "echte" psychiater gesteld.

En ik voel me dus opgelucht. Zelf was ik er al van overtuigd omdat ook alle puzzelstukjes uit het verleden ineens op hun plek vielen toen ik voor het eerst over ASS las.

Heb nu vooral last met overprikkeling ivm werken naast de studie om rekeningen te kunnen betalen, maar met een verklaring van mijn psych hoop ik binnen niet al te lange tijd Wajong aan te vragen zodat ik niet in de problemen kom met mijn studie.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 23:29 schreef Lotusss het volgende:

[..]

Had 7 mnd geleden al een voorlopige diagnose, maar vandaag is de diagnose PDD-NOS dus door een "echte" psychiater gesteld.

En ik voel me dus opgelucht. Zelf was ik er al van overtuigd omdat ook alle puzzelstukjes uit het verleden ineens op hun plek vielen toen ik voor het eerst over ASS las.

Heb nu vooral last met overprikkeling ivm werken naast de studie om rekeningen te kunnen betalen, maar met een verklaring van mijn psych hoop ik binnen niet al te lange tijd Wajong aan te vragen zodat ik niet in de problemen kom met mijn studie.

Sterkte met je studie enzo. Ik hoop voor je dat het allemaal lukt.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 23:35 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Sterkte met je studie enzo. Ik hoop voor je dat het allemaal lukt.

Thanks!

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 23:20 schreef Perico het volgende:

[..]

Ik schrijf in principe exact zo als het was aangeleerd, volgens het voorbeeld, dezelfde stijl nog steeds

Maar ja, als ik op normaal tempo danwel snel schrijf, is het moeilijker om te ontwaren voor het ongetrainde oog... al hebben de docenten het denk ik wel redelijk kunnen lezen, toch.

Maar vooruit, doktershandschrifjte dan maar.

Dat klinkt niet als een doktershandschrift hoor. Had je ook altijd tienen voor schrijven omdat je schrift exact zo was als in het schrijfboek?

Ik had zessen