Instorten maar het niet kunnen veroorloven

Heya

Ik wil hier graag even mijn verhaal kwijt en hoop enkele tips of dergelijke te kunnen krijgen.

Het zit zo.

Ik heb al jaren een geweldige relatie met mijn Noorse vriendin.
We hebben ons verloofd en ze was zwanger.
We zijn al jaren onafscheidelijk van elkaar en hadden een hele hechte intense relatie.
Na al die jaren nog steeds extreem verliefd.
Sterker nog, we zijn nog nooit langer dan 2 weken bij elkaar weg geweest sinds een paar jaar.

Een paar weken terug wou ze naar haar ouders in Noorwegen.
Spijtig genoeg kon ik niet mee dus ging ze daar heen.
Toen ze terug kwam had ze een naar hoestje en was wat misselijk.
We maakten ons daar uiteraard geen zorgen over.
Toen maakte ze mij op een nacht wakker dat ze zich echt niet goed voelde,
ik deed de lamp aan en ze was helemaal geel uitgeslagen.

Gelijk heb ik de huisarts gebeld, en daarna zijn wij gelijk naar het ziekenhuis gegaan.
Ze vermoede dat het een infectie aan haar lever was en niets ernstigs.
Eenmaal thuis weer ging het heel erg hard.
Ze werd zieker en zieker en er kwam geen einde aan.
De artsen wisten en weten nog steeds niet wat er allemaal aan de hand is.

Al die tijd heb ik mij sterk gehouden voor Mirre en haar ouders,
haar vriendinnen en vrienden en alles en iedereen om haar heen.
Ik doe wat in mijn ogen mijn plicht is,
zorgen voor mijn geliefde.

Ze werd zieker en zieker en werd opgenomen.
Vorig weekend is ons kindje overleden.
Er was niets meer aan te doen.
Maar ze werd daarna niet beter.
Ze besloten om een biopsie te doen om uit te zoeken wat het nu precies was.
Na de operatie was alles goed opzich, geen complicaties en dergelijke.

Gisteren belde het ziekenhuis mij op.
Mirre ligt in coma, er was een bloedprop ergens gaan zitten.

Ik probeer mijzelf sterk en groot te houden naar alles en iedereen.
En iedereen verwacht dat ook van mij, ook ik verwacht het.
Want ik ving iedereen al op, en nu het steeds slechter gaat doe ik dat nog steeds.

Maar,
Ik stort langzaam in.
Voel mij eenzaam en alleen.
Langzaam draai ik door en ik kan er NIETS tegen doen.
Maar ik moet sterk zijn voor Mirre !
Niet zelf instorten.

Zucht ..
Wel ik heb het nu even van mij afgeschreven
Bedankt voor het lezen.
En mijn excuses voor eventuele grammaticale fouten, ik ben ook maar een Noor.

quote:

Op vrijdag 12 december 2008 00:27 schreef swarmahoer het volgende:
ff voor de duidelijkheid, het gaat over je vriendin nu ?

en hoe zit het met jullie kind, is ze nog zwanger of...

Ja over mijn verloofde.
En nee .. zoals je kunt lezen is ons kindje overleden vorige week.

quote:

Op vrijdag 12 december 2008 00:30 schreef Paaskonijn het volgende:
Heel veel sterkte NB.

Dank je PK

quote:

Op vrijdag 12 december 2008 00:33 schreef cerror het volgende:
Waaraan is jullie kindje overleden dan?

De lever van Mirre functioneerde en functioneert amper.
De baby heeft teveel afvalstoffen binnen gekregen.
Mirre werd zwakker en zwakker en zo ook ons kindje ..
Uiteindelijk is ons kindje gewoon overleden.

quote:

Op vrijdag 12 december 2008 00:34 schreef Juup© het volgende:

[..]

Tering wat een ellende NB!!!

Heel, HEEEEEL VEEEEEL sterkte toegewenst van mij voor jullie.
Dat jij niet wil instorten snap ik, maar luister ook heel goed naar jezelf en neem rust als het kan. Als jij geheel instort kun jij jezelf en jouw vriendin niet steunen en daar kun jij jezelf nog rotter door gaan voelen.

Sterkte,

Juup©

quote:

Op vrijdag 12 december 2008 00:43 schreef DuchessX het volgende:

[..]

Mijn god wat is dit afschuwelijk! ik sluit me aan bij de woorden van Juup©...

Luister goed naar jezelf en zoek iemand die jou kan opvangen, waar je je verhaal bij kwijt kunt.

Dank jullie wel.
Ik kan het niet veroorloven.
En ik vecht er uit alle macht tegen.
Maar de ellende stapelt zich op en ik kan het niet goed kwijt.
Nergens niet.
Normaal besprak ik alles met Mirre.
Nu heb ik geen plek meer echt waar ik dat allemaal kwijt kan.
En ik voel mij zo extreem hulpeloos !
En ik ben kwaad op mijzelf dat ik instort en er niet voor haar kan zijn en voor de anderen om ons heen.

quote:

Op vrijdag 12 december 2008 00:34 schreef BigKahuna het volgende:

[..]

Het kindje was in de buik overleden voor zover ik weet.

NB kerel, alle sterkte van de wereld. Betere tijden komen vanzelf, al heb je daar nu niks aan.

Dank je BK

quote:

Op vrijdag 12 december 2008 00:34 schreef Krentenbol. het volgende:
NB
Wat zijn de vooruitzichten?

Jeg beklager for deg tap

De vooruitzichten zijn extreem naar ..
Er is geen teken dat ze bij zal komen snel..

quote:

Op vrijdag 12 december 2008 01:03 schreef Isabeau het volgende:

[..]

...maar is er dan helemaal niemand die jou op kan vangen?! Man, ze kunnen toch niet van jou verwachten dat jij iedereen maar op blijft vangen en 'sterk' blijft! Je bent je baby al kwijt, je vriendin glipt tussen je vingers door en jij zou anderen moeten steunen? Wie is er voor jou dan? Kijk om je heen en ga met mensen die van je houden praten, huilen, knuffelen. Sterk en groot houden my ass, niemand kan dat in zo'n situatie.

Heel erg veel sterkte en ik hoop dat je vriendin beter wordt Blijf hoop houden.

Nee spijtig genoeg is er voor mij nu niemand in de omgeving.
Mijn pa zit in Noorwegen en kan niet zomaar overkomen blijkbaar ..
Mijn biologische moeder heb ik al 2 jaar niet meer gezien.
En daar heb ik ook meer dan genoeg ellende mee gehad.

Mijn vrienden proberen het wel, maar elke keer als mij ervoor open stel dan gooien ze er een probleen van zichzelf tegen aan.
En normaal vind ik dat niet erg en help ik ze graag, maar daar heb ik nu de energie echt niet meer voor.
Tijd vrijaf kan ik ook niet nemen want de verzekering vergoed niet alles, dus ik moet extra gaan werken om alles te kunnen betalen verder.

quote:

Op vrijdag 12 december 2008 01:13 schreef Krentenbol. het volgende:

[..]

Je wil toch niet zeggen dat dit een Amerikaanse verzekeringskwestie wordt?

Ik heb geen flauw idee.
Kan alleen maar tot Odin roepen en vragen dat het normaal gaat.

Het punt is dat er onderzoeken zijn gedaan die schijnbaar buiten het pakket vallen.
En daar komt bij dat Mirre schijnbaar niet goed stond ingeschreven..
Ik heb de eerste rekeningen al binnen en daar word ik echt niet vrolijk van ...

quote:

Op vrijdag 12 december 2008 01:14 schreef Isabeau het volgende:

[..]

Mijn mond valt open. Echt waar! Dat kan je bijna niet menen! Ik word er gewoon stil van

Ik heb helaas geen 'oplossingen' voor je Ik zou niet graag in je schoenen staan. Hopenlijk komt het snel allemaal goed, maar de appel waar je nu doorheen moet bijten is wel heel erg zuur Nogmaals sterkte

Dank je wel
Ik doe mijn best en probeer staande te blijven ..

quote:

Op vrijdag 12 december 2008 01:46 schreef Krentenbol. het volgende:
NB ik weet niks zinnigs meer te zeggen. Ik wil je ook niet overspoelen met vragen, maar ik hoop echt dat het er naar uitziet dat het nu allemaal weer de betere kant op gaat.

Dank je wel ..
Maar als je vragen hebt,
vraag ze maar hoor,
PM desnoods ..

quote:

Op vrijdag 12 december 2008 02:00 schreef DeeCruise het volgende:
Hier wordt je toch gewoon sprakeloos van... Goddamn wat een situatie. Dude, ik wens je echt alle sterkte, en ik geloof ook wel dat je dat kunt gebruiken... Voor de rest sluit ik me aan bij Isabeau. Het is bijna onmenselijk om van iemand in een situatie als die waar jij in verkeerd te verwachten dat hij zich groot houdt, ik zou zelf al zijn ingestort denk ik eerlijk gezegd...Is er dan echt helemaal niemand waar je je verhaal/emoties bij kwijt kunt?

Dank je wel voor je woorden.
En nee, er is niemand waarbij ik echt die steuk kan zoeken.
Mijn vader maar die zit in Noorwegen en is druk met zijn nieuwe gezin

Normaal besprak ik dit soort dingen dus altijd met Mirre

quote:

Op vrijdag 12 december 2008 02:04 schreef DeeCruise het volgende:

[..]

Damn dude... Ik kan niks anders zeggen dan, wat een waardeloze familie/vrienden.. Mijn god.

Ik moet het maar doen zoals ik altijd heb gedaan.
Glimlachen en doorgaan.
Maar bedankt iedereen voor de lieve woorden.. !

quote:

Op vrijdag 12 december 2008 02:13 schreef DumDaDum het volgende:

[..]

"Glimlachen en doorgaan"; waarom eigenlijk? Hoe langer je jouw verwerking en de tijd voor jezelf uitstelt, des te moeilijker wordt de confrontatie (met jezelf). Met een groot risico op instorten idd. Het is een soort self-fullfilling-prophecy. Iedereen zal het begrijpen als je tijd voor jezelf neemt, toch?

Sterkte btw.

Waarom ?
Simpel ( in mijn ogen )

Ik heb altijd alles in mijn eentje moeten doen,
en ook gedaan.
Daarna kwam ik Mirre tegen en heb ik geleerd dingen samen op te lossen.

Ik kan nu niet stoppen en instorten.
Mirre en iedereen ziet straks dat ik het heb gered.
Dat ik alles voor Mirre doe en zal doen, haar steunen in welke situatie ook.
Als man moet jij je geliefde beschermen en ondersteunen tegen alles.

En ik ben ook van plan dat te doen.
Al heb ik het er moeilijk mee

Tevens is er mijn trots.
Opgeven nu voelt voor mij als weglopen.
En ook dat kan ik mij niet veroorloven

quote:

Op vrijdag 12 december 2008 02:24 schreef DeeCruise het volgende:

[..]

Ik begrijp je gedachtengang, maar ik denk dat je het ook anders zou kunnen zien.

Om deze even aan te halen: "Als man moet jij je geliefde beschermen en ondersteunen tegen alles." Helemaal mee eens, maar alleen ben ik van mening dat er nergens geschreven staat dat je dit per se alleen moet doen... Hulp nodig hebben om je groter doel te bereiken (in dit geval het bieden van bescherming) is absoluut geen schande. Zolang je doel maar bereikt wordt toch?

Daarbij kan er volgens mij echt geen sprake zijn van "weglopen", zoals jij het noemt. Hulp vragen bij het verwerken van je gevoelens/gedachten is verre van opgeven. Sterker nog, het maakt het mogelijk voor jou om beter/makkelijker met de situatie om te gaan, waardoor je je "functie" als beschermer/geliefde alleen maar beter kunt vervullen...

Just my 2 cents...

Ik snap je punt.
Maar ik kan het er niet mee eens zijn.

Vanaf mijn negende heb ik praktisch alles in mijn eentje moeten oplossen.
En dat heb ik ook al tijd gedaan, hoe moeilijk en hoe zwaar het ook werd en zou zijn.
Daar komt een deel van mijn trots en mijn zelfvertrouwen vandaan.

Door de jaren heen is mijn trots verwoven met mijn zelfvertrouwen, en dat staat weer met het feit dat ik alles alleen heb doorstaan.

Als ik nu opgeef, en hulp zoek of krijg of vraag ..
Dan zou dat een klap zijn voor mijn eigen zelfvertrouwen.
En dat kan ik NU echt niet gebruiken ..

Het klinkt allemaal misschien wat wazig,
En ik wil het je anders ook wel verder uitleggen

quote:

Op vrijdag 12 december 2008 02:32 schreef DeeCruise het volgende:

[..]

Nee hoor, klinkt helemaal niet wazig, sterker nog, ik begrijp het prima. Tel daarbij ook nog eens je waardeloze vriendenkring en familie bij op (sorry voor de misschien grove opmerking, maar zo zie ik t afgaande op jouw eerdere postst) en het plaatje is behoorlijk duidelijk..

Sjah, er schieten me zo ook niet 1,2,3, wat tips te binnen, behalve de vragen/opmerkingen die ik je per pm al stuurde

Het maakt niet uit,
je hebt gelijk daarin dus
En nogmaals bedankt voor het reageren.

quote:

Op vrijdag 12 december 2008 02:41 schreef Love85Angel het volgende:
Hallo NB,

wat een k*t situatie. Het is zowieso al zwaar en hard om je kindje te verliezen en dan ligt je verloofde ook nog eens in coma met voorlopig nog volledige onzekerheid.
Ik wil je bij deze heel veel sterkte wensen. En ik zal aan je denken en geregeld een kaarsje voor je opsteken.
Ik hoop dat je alsnog steun kunt vinden bij familie of vrienden, of anders hier op het topic; een aantal oren die naar je luisteren en waar je je verhaal kwijt kunt.
Heel veel succes!

Hartstikke bedankt

quote:

Op vrijdag 12 december 2008 02:51 schreef Specularium het volgende:
Noorsbloed, probeer je niet groot te houden om je beeld van sterk persoon in ere te houden.

Sterkte.

Dank je, maar ik houd mij niet sterk om een beeld van mijzelf staande en in ere te houden
Ik houd mij sterk omdat ik niets anders kan dan dat

quote:

Op vrijdag 12 december 2008 02:52 schreef Qebbel het volgende:
Jezus, wat een ontzettend naar verhaal! Wel fijn voor je dat je je even kunt uiten hier op het forum.
Ik wil je echt de allerbeste sterkte wensen en hoop heeeeel erg dat het allemaal goed komt met Mirre!
Zowel mijn oma als mijn tante hebben een kindje verloren in de laatste weken van de zwangerschap door zwangerschapsvergifitging. Zonder dat ik hier iets van meegekregen heb, weet ik dat het een enorme impact kan hebben!
Nogmaals: superveel sterkte!!! En ik wil alleen nog zeggen dat het toch soms zo bizar overkomt, wanneer er zulke vage dingen gebeuren, terwijl we inmiddels harten kunnen transplanteren en dieren kunnen klonen. Waarom dit dan??
Sterkte Noorsbloed!

Dikke knuffel!

Bedankt voor je lieve woorden !

quote:

Op vrijdag 12 december 2008 02:55 schreef Salvad0R het volgende:
Yo Sterkte .

Bedankt