Waarom kinderen # 2

Dat is waar; ik kom nog regelmatig bij mijn ouders ze helpen mij ook nog weleens uit de brand (klusjes etc.).
En mijn ouders zijn nog steeds gelukkig samen ondanks het feit dat ze vroeger weleens riepen dat het onze schuld was als ze ruzie maakten.

Ik heb dus geen enkele reden voor dit gedoemdenk, maar zie wel zat om me heen dat ouders, vooral moeders, in een zwart gat vallen zodra de kinders uitvliegen en dat ze hun leven moeilijk nog invulling kunnen geven omdat ze hun hele bestaan om de kinderen hebben heengebouwd.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 13:38 schreef motorbloempje het volgende:

[..]


Dat je hier overal 'ik vind' voor moet zeggen is echt van de zotte

Ja dat vind jij.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 13:38 schreef motorbloempje het volgende:

[..]


ok, ok, DAN VIND IK DAT JE ZE JUIST MEE ZOU EVENTHEEL MOETEN KUNNEN NEMEN

IK ZOU ZE DAN ZEKER MEENEMEN, etc.

Dat je hier overal 'ik vind' voor moet zeggen is echt van de zotte

ik bedoelde alleen bovenstaande te zeggen, dat ik dat dan juist zou doen, ok?

Wow, chill.

Ofzo.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 13:32 schreef motorbloempje het volgende:

[..]

Als de kinderen groter zijn moet je ze JUIST meenemen en niet thuis laten omdat je 'samen met je partner gezellig rustig op vakantie wilt'.

Waarom moet dat? Mag je toch zelf weten?

Ik vind het echt vreselij kansloos dat deze discussie nu verzandt in 'kun je reizen met kinderen'
Wat mij betreft een vreselijk domme, oppervlakkige reden om niet aan kinderen te beginnen. Je kinderwens twee jaar uitstellen omdat je nog wilt reizen, alla, maar kom op zeg! Zo zaligmakend is reizen echt niet

quote:

Op woensdag 12 november 2008 13:35 schreef Jarno het volgende:

[..]

Nou, mijn moeder maakt nog steeds het lekkerste prakkie en mijn pa heb ik toch echt nodig bij klussen die iets verder gaan dan een lamp indraaien. Nodig, nodig... Je wordt echt niet overbodig als ouder als ze eenmaal 18 zijn hoor.

Zoooo mee eens

quote:

Op woensdag 12 november 2008 13:39 schreef cinnamongirl het volgende:

zie wel zat om me heen dat ouders, vooral moeders, in een zwart gat vallen zodra de kinders uitvliegen en dat ze hun leven moeilijk nog invulling kunnen geven omdat ze hun hele bestaan om de kinderen hebben heengebouwd.

Ohja, maar dát wil ik best geloven. Lijkt me erg lastig idd.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 13:40 schreef ColdFeet het volgende:

[..]

Waarom moet dat? Mag je toch zelf weten?

Ik vind het echt vreselij kansloos dat deze discussie nu verzandt in 'kun je reizen met kinderen'
Wat mij betreft een vreselijk domme, oppervlakkige reden om niet aan kinderen te beginnen. Je kinderwens twee jaar uitstellen omdat je nog wilt reizen, alla, maar kom op zeg! Zo zaligmakend is reizen echt niet

Iedereen weet dat je hipheid wordt afgemeten aan het aantal stempels in je paspoort, CF.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 13:39 schreef cinnamongirl het volgende:
Dat is waar; ik kom nog regelmatig bij mijn ouders ze helpen mij ook nog weleens uit de brand (klusjes etc.).
En mijn ouders zijn nog steeds gelukkig samen ondanks het feit dat ze vroeger weleens riepen dat het onze schuld was als ze ruzie maakten.

Ik heb dus geen enkele reden voor dit gedoemdenk, maar zie wel zat om me heen dat ouders, vooral moeders, in een zwart gat vallen zodra de kinders uitvliegen en dat ze hun leven moeilijk nog invulling kunnen geven omdat ze hun hele bestaan om de kinderen hebben heengebouwd.

Ja, en anderen doen dat om hun partner/carriere/huisdier. Dat is het leven nu eenmaal, waar je hart in ligt, daar bouw je je leven omheen. Als zoiets wegvalt zal het altijd een gat achter laten. Als je een stabiel mens bent kan je daar weer andere dingen voor in de plaats laten komen.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 13:22 schreef Vivi het volgende:
of een roadtrip door de States .

Daar zijn wij al serieus voor aan het kijken, voor over een paar jaar .

ik begrijp overigens best waarom mensen kinderen willen.

Er zijn mensen die er voor in de wieg gelegd zijn om ouder te worden, zie het ook aan die mensen dat ze het leuk vinden, genieten, leuk omgaan met het kroost, etc.

Helemaal niets mis mee. Maar die mensen hoeven zich nooit te verdedigen. Want het gros van de mensen begrijpt waarom je WEL kinderen wil, en iedereen moet daar begrip voor hebben.

Wat ik, en dan steun ik MiMu maar weer even, vervelend vind, is dat het niet te begrijpen is voor mensen (met kinderen of kinderwens) dat er mensen zijn die niet die nesteldrang hebben. Die het niet zo goed doen met kinderen en die er geen zin in hebben. Die hun leven een andere invulling willen geven: want er is ook een leven zonder kinderen: of je daar nu bewust voor kiest, of dat je nu ongewenst kinderloos bent: het leven is maar net wat je er zelf van maakt, kinderen zijn niet zaligmakend voor iedereen...

en dát vind ik naar, dat mensen dat niet willen begrijpen, dat mensen met een bewuste keuze, of dat nu 'geen kinderen nemen' is of 'elk jaar in een ander land wonen' of ga zo maar door
Het is een keuze, geen must, we leven niet meer in de middeleeuwen waar je meteen werd verketterd als je kinderloos en/of onvruchtbaar was

quote:

Op woensdag 12 november 2008 13:38 schreef motorbloempje het volgende:

[..]


ok, ok, DAN VIND IK DAT JE ZE JUIST MEE ZOU EVENTHEEL MOETEN KUNNEN NEMEN

IK ZOU ZE DAN ZEKER MEENEMEN, etc.

Dat je hier overal 'ik vind' voor moet zeggen is echt van de zotte

ik bedoelde alleen bovenstaande te zeggen, dat ik dat dan juist zou doen, ok?

quote:

Op woensdag 12 november 2008 13:42 schreef Jarno het volgende:

[..]

Iedereen weet dat je hipheid wordt afgemeten aan het aantal stempels in je paspoort, CF.

Begrijp me niet verkeerd, ik hou ook wel van reizen, maar waarvoor is het nodig? De wereld zien? Jezelf ontdekken?
Heel leuk, hoor

quote:

Op woensdag 12 november 2008 13:40 schreef ColdFeet het volgende:

[..]

Waarom moet dat? Mag je toch zelf weten?

Ik vind het echt vreselij kansloos dat deze discussie nu verzandt in 'kun je reizen met kinderen'
Wat mij betreft een vreselijk domme, oppervlakkige reden om niet aan kinderen te beginnen. Je kinderwens twee jaar uitstellen omdat je nog wilt reizen, alla, maar kom op zeg! Zo zaligmakend is reizen echt niet

lezen tut, ik had 't al 'verbeterd', want ik bedoelde UITERAARD dat ik dat ZELF, PERSOONLIJK, zeker zou doen

en reizen is idd niet zaligmakend nee, niet voor iedereen (zie post hierboven), net zoals kinderen niet zaligmakend zijn

quote:

Op woensdag 12 november 2008 13:43 schreef SHE het volgende:

[..]

[ afbeelding ]

Hou je het toch maar bij katten wil je zeggen?

zie, ik heb mn post ge-edit

quote:

Op woensdag 12 november 2008 13:42 schreef Vivi het volgende:

[..]

Als zoiets wegvalt zal het altijd een gat achter laten. Als je een stabiel mens bent kan je daar weer andere dingen voor in de plaats laten komen.

Zo wil ik het voor mezelf!
Ik vind mezelf en mijn relatie het belangrijkst, en dan pas komt het kind. Ik zie het kind als een autonoom persoon die in het begin wat hulp nodig heeft. Niet als een Godswonder waar alles voor opzij/opgeofferd moet.
Ik weet het, dit is typische praat voor iemand die nog geen kinderen heeft!

quote:

Op woensdag 12 november 2008 13:44 schreef motorbloempje het volgende:
en reizen is idd niet zaligmakend nee, niet voor iedereen (zie post hierboven), net zoals kinderen niet zaligmakend zijn

True. Maar ik vind kinderen krijgen wel een wat significantere bezigheid dan reizen, persoonlijk. Al die hoogdravende lonely-planetwannabehipperds

quote:

Op woensdag 12 november 2008 13:48 schreef ColdFeet het volgende:

[..]

True. Maar ik vind kinderen krijgen wel een wat significantere bezigheid dan reizen, persoonlijk. Al die hoogdravende lonely-planetwannabehipperds

Luiers verschonen of een maand naar Japan....
Hmmmmmmmmm

quote:

Op woensdag 12 november 2008 13:39 schreef cinnamongirl het volgende:
Ik heb dus geen enkele reden voor dit gedoemdenk, maar zie wel zat om me heen dat ouders, vooral moeders, in een zwart gat vallen zodra de kinders uitvliegen en dat ze hun leven moeilijk nog invulling kunnen geven omdat ze hun hele bestaan om de kinderen hebben heengebouwd.

Ik denk dat dat dan weer juist de kunst van het loslaten is, ik zie wel hoe ik dat later ga doen

nou ja, dan vind jij mij maar een lonely-planet-wannabe-hipper (is dat een woord?) maar voor mezelf wil ik alles gezien hebben wat ik wíl zien. En dat is veel maar als de een kinderen nu leuk vindt, en de ander reizen, wat is dan 'beter' of 'significanter' aan kinderen?

Zelf vind ik kinderen in mijn leven (nu op dit moment, ik zeg nooit nooit!) veel minder belangrijk dan reizen hoor

quote:

Op woensdag 12 november 2008 13:48 schreef ColdFeet het volgende:

[..]

True. Maar ik vind kinderen krijgen wel een wat significantere bezigheid dan reizen, persoonlijk. Al die hoogdravende lonely-planetwannabehipperds

Als ik dan toch op zoek moet naar de zin van het leven doe ik dat liever mediterend in een prachtige tempel in Japan dan in de poepluier van mijn kind hoor.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 13:43 schreef motorbloempje het volgende:
of je daar nu bewust voor kiest, of dat je nu ongewenst kinderloos bent

En het grote grijze gebied daartussen.
Wat ik bedoelde te zeggen over de verzuchting van MM is dat ik hem wel begrijp, omdat je je als je er alles aan gedaan hebt om kinderen te krijgen, niet meer hoeft te verantwoorden. Het is dan een enorm verdriet, mensen stellen er vragen over, pijnlijk, maar je weet wel: "ik heb er alles aan gedaan" en dat kun je ook tegen anderen zeggen.

Terwijl als je kinderloosheid mede het gevolg is van een keuze, een heel moeilijke keuze soms, gevolg van een pijnlijk proces, omdat je misschien wel zou willen, of nog niet weet of je zou willen, maar het gewoon 'beter is van niet' (of beter lijikt van niet), om medische redenen, dingen met erfelijkheid, omstandigheden, of om welke andere reden dan ook, je nooit rust krijgt. Mensen zullen dat niet gauw begrijpen.

En ben je dan bewust kinderloos vanwege een vrolijke 'vrijheid blijheid' oid, dan zijn die vragen allemaal niet zo erg. Maar was het een mede door omstandigheden of medische historie ingegeven keuze, dan zijn die vragen pijnlijk en kunnen een hoop twijfels opnieuw doen oprakelen. In dat licht begrijp ik zo'n verzuchting als die van MM wel.

Het is niet zwart-wit. Er zit een enorm gebied tussen 'kinderen gekregen omdat ik dat zo graag wilde' en 'geen kinderen gekregen omdat ik ze totaal niet wilde' of 'geen kinderen gekregen ondanks dat ik ze wel per se wilde'. Die nuance ontbreekt in dit soort discussies nogal eens. Het gaat vaak zo recht tegen elkaar in.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 13:47 schreef cinnamongirl het volgende:

[..]

Zo wil ik het voor mezelf!
Ik vind mezelf en mijn relatie het belangrijkst, en dan pas komt het kind. Ik zie het kind als een autonoom persoon die in het begin wat hulp nodig heeft. Niet als een Godswonder waar alles voor opzij/opgeofferd moet.
Ik weet het, dit is typische praat voor iemand die nog geen kinderen heeft!

Zo praatte ik destijds (3 jaar geleden ) ook met mijn toemalige vriend (en nee, dat is niet de vader van mijn zoontje ) Onze relatie was het belangrijkst en stond voorop. Dáárna het kind. Maar zo werkt het dus echt niet. Die allesverterende liefde heb je gewoon niet voor je partner, die heb je alleen voor je kind.Ik heb toevallig laatst in een ander topic nog getracht dat gevoel te omschrijven:

quote:

Het is niet soft, het is juist zo'n beetje de meest rauwe emotie die er bestaat. Een overweldigende liefde tot op het bot die je opvreet met huid en haar, een verliefdheid die niet overgaat, een oergevoel dat er iemand bestaat voor wie je alles zou doen tot aan je leven geven, dat is niet lief. Dat is bloed en staal en tanden en klauwen. En heel veel liefde daardoorheen geweven.

Nou, dit dus. En hoe veel ik ook van een vent kan houden, zó veel is het nooit.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 13:55 schreef Vivi het volgende:

[..]

Zo praatte ik destijds (3 jaar geleden ) ook met mijn toemalige vriend (en nee, dat is niet de vader van mijn zoontje ) Onze relatie was het belangrijkst en stond voorop. Dáárna het kind. Maar zo werkt het dus echt niet. Die allesverterende liefde heb je gewoon niet voor je partner, die heb je alleen voor je kind.Ik heb toevallig laatst in een ander topic nog getracht dat gevoel te omschrijven:
[..]

Nou, dit dus. En hoe veel ik ook van een vent kan houden, zó veel is het nooit.

Lekkere insteek voor een relatie zeg.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 13:52 schreef motorbloempje het volgende:
nou ja, dan vind jij mij maar een lonely-planet-wannabe-hipper (is dat een woord?) maar voor mezelf wil ik alles gezien hebben wat ik wíl zien. En dat is veel maar als de een kinderen nu leuk vindt, en de ander reizen, wat is dan 'beter' of 'significanter' aan kinderen?

Zelf vind ik kinderen in mijn leven (nu op dit moment, ik zeg nooit nooit!) veel minder belangrijk dan reizen hoor

Een klein beetje zelf-ontplooiing tegenover een heel nieuw mens op de wereld zetten vind ik idd wel een verschil in significantie. Maar allez, je bent nu nog jong, je hebt genoeg tijd om eerst het een te doen en dan na te gaan denken over het ander.

Don't get me wrong: ik hou echt wel van reizen, en ik ga de komende jaren, al dan niet op kosten van mijn baas, de hele wereld overvliegen, maar ik zou het geen reden vinden om alsnog nadrehand niet aan kinderen te beginnen. daar heb ik andere redenen voor