TRV Travel
Alles over je favoriete vakantiebestemmingen, vakantie-ervaringen van jezelf en anderen, tips, info en meer. Van Schin op Geul tot de USA.
Samen met mijn ouders (Cor en Wies) en mijn neefje van elf jaar (Brian), ben ik voor een vakantie van tien dagen in Texas. We zijn vanmorgen vroeg uit Nederland vertrokken en met vlucht CO059 rechtstreeks naar Houston gevlogen. Aldaar hebben wij onze huurauto (een mooie Chrysler Intrepid) opgepikt en zijn we doorgereden naar Livingston, ruim een uur ten noorden van Houston (over het hoe en waarom van juist Livingston zal ik de lezers later nog inlichten).
Ik heb mijn neefje op zijn vijfde al een keer beloofd dat hij met me mee zou mogen naar de VS. Destijds vond zijn vader hem nog te jong, maar nu was het dan eindelijk zo ver dat hij mee mocht. Ik had ook mijn vader meegevraagd en mijn moeder besloot toen spontaan om ook mee te gaan.
Mijn neefje is ook de reden dat onze vakantie relatief kort is, want we zijn gebonden aan zijn herfstvakantie.
Afijn, de bedoeling is om hier een 'live' reisverslag bij te houden voor zover dat lukt qua internetverbinding.
Onze vlucht was rustig. Brian heeft zich uitstekend gedragen en hij heeft zich niet verveeld onderweg. Wat een beetje jammer was, is dat we geen vier stoelen naast elkaar konden krijgen. Wel zaten we bij elkaar in de buurt.
Onze eerste 'activiteit' hier was een bezoek aan de onvermijdelijke Wal-Mart
om wat drinken, snacks, ontbijt, wijn e.d. in te slaan. En de eerste vervreemding treedt ook meteen op: als je onder de veertig bent, moet je je ID tonen om wijn te mogen kopen. Wies is gelukkig duidelijk boven de veertig. Echter, als ik de tas van de caissière wil aanpakken, mag dat niet, omdat ik onder de veertig ben en niet mijn ID heb getoond. Ik mag de wijn niet aanraken, ook al staat mijn moeder ernaast. Typisch gevalletje 'only in America'.
Mijn moeder is trouwens nog nooit in de VS geweest, dus voor haar is alles nieuw. Ik zal ook mijn ouders en mijn neefje vragen om hun verslag hier te doen.
Wij zitten nu in het Super 8 Motel in Livingston, waar we vier dagen zullen blijven. Brian was onderweg in de auto al in een diepe slaap gevallen en was ook niet meer wakker te krijgen, dus die ligt al in bed. Ik heb zelf even lekker een douche genomen en mijn ouders zijn nog even naar de Wal-Mart (500 meter verderop) om een flessenopener (wel wijn gekocht maar geen opener) en glazen te halen.
De plannen voor de komende tien dagen zijn o.a.:
- NASA Johnson Space Center
- Texas Oil Museum
- Alabama Coushatta Indian Reservation bij Livingston
- San Antonio
- Big Bend National Park (bij de grens met Mexico)
Hopelijk dus allemaal live te volgen alhier.
[ Bericht 0% gewijzigd door Isegrim op 18-10-2008 02:10:18 ]
Ik heb mijn neefje op zijn vijfde al een keer beloofd dat hij met me mee zou mogen naar de VS. Destijds vond zijn vader hem nog te jong, maar nu was het dan eindelijk zo ver dat hij mee mocht. Ik had ook mijn vader meegevraagd en mijn moeder besloot toen spontaan om ook mee te gaan.
Mijn neefje is ook de reden dat onze vakantie relatief kort is, want we zijn gebonden aan zijn herfstvakantie.
Afijn, de bedoeling is om hier een 'live' reisverslag bij te houden voor zover dat lukt qua internetverbinding.
Onze vlucht was rustig. Brian heeft zich uitstekend gedragen en hij heeft zich niet verveeld onderweg. Wat een beetje jammer was, is dat we geen vier stoelen naast elkaar konden krijgen. Wel zaten we bij elkaar in de buurt.
Onze eerste 'activiteit' hier was een bezoek aan de onvermijdelijke Wal-Mart
om wat drinken, snacks, ontbijt, wijn e.d. in te slaan. En de eerste vervreemding treedt ook meteen op: als je onder de veertig bent, moet je je ID tonen om wijn te mogen kopen. Wies is gelukkig duidelijk boven de veertig. Echter, als ik de tas van de caissière wil aanpakken, mag dat niet, omdat ik onder de veertig ben en niet mijn ID heb getoond. Ik mag de wijn niet aanraken, ook al staat mijn moeder ernaast. Typisch gevalletje 'only in America'.Mijn moeder is trouwens nog nooit in de VS geweest, dus voor haar is alles nieuw. Ik zal ook mijn ouders en mijn neefje vragen om hun verslag hier te doen.
Wij zitten nu in het Super 8 Motel in Livingston, waar we vier dagen zullen blijven. Brian was onderweg in de auto al in een diepe slaap gevallen en was ook niet meer wakker te krijgen, dus die ligt al in bed. Ik heb zelf even lekker een douche genomen en mijn ouders zijn nog even naar de Wal-Mart (500 meter verderop) om een flessenopener (wel wijn gekocht maar geen opener) en glazen te halen.
De plannen voor de komende tien dagen zijn o.a.:
- NASA Johnson Space Center
- Texas Oil Museum
- Alabama Coushatta Indian Reservation bij Livingston
- San Antonio
- Big Bend National Park (bij de grens met Mexico)
Hopelijk dus allemaal live te volgen alhier.
[ Bericht 0% gewijzigd door Isegrim op 18-10-2008 02:10:18 ]
Zo, ff zitten klooien, maar ik ben erachter hoe ik foto's op de Eee (geleend van mijn zusje) moet zetten.
Onze hotelkamer in Livingston, met een uitgeput slapende Brian:
[ Bericht 2% gewijzigd door Isegrim op 18-10-2008 02:07:08 ]
Onze hotelkamer in Livingston, met een uitgeput slapende Brian:
[ Bericht 2% gewijzigd door Isegrim op 18-10-2008 02:07:08 ]
TVP, eerst slapen, werken, feesten, slapen, huiswerk maken, tijd zoeken, topic lezen
Zondagavond dus pas
Zondagavond dus pas
It's Time To Shine
[i]What would life be like without rhethorical questions?[/i]
[i]What would life be like without rhethorical questions?[/i]
Cool!
Ik ga het volgen!
Ik ga het volgen!
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
As the officer took her away, she recalled that she asked,
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
* leest mee 
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Leuk leuk! Even meelezen hoor.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Toch valt het in TX blijkbaar nog wel mee, want hier verkopen ze helemaal geen wijn (of andere alcoholische dranken) bij de Wal-mart. Da's ook een van de dingen waar ik maar moeilijk aan kan wennen, dat je niet gewoon een kratje bier kan halen in de supermarkt 
Ik dacht trouwens dat dit topic in FOT stond, dus je moet proberen veel fotos te plaatsen
Ik dacht trouwens dat dit topic in FOT stond, dus je moet proberen veel fotos te plaatsen
In California kun je 24/7 - letterlijk - vrijwel alle soorten drank, wijn, bier etc krijgen. Sterker nog, er zit op 5 minuten lopen een 24/7 drogisterij, die een drankafdeling heeft ter grootte van de gemiddelde supermarkt..... handig voor zatlappen dus.quote:Op zaterdag 18 oktober 2008 06:19 schreef LoggedIn het volgende:
Toch valt het in TX blijkbaar nog wel mee, want hier verkopen ze helemaal geen wijn (of andere alcoholische dranken) bij de Wal-mart. Da's ook een van de dingen waar ik maar moeilijk aan kan wennen, dat je niet gewoon een kratje bier kan halen in de supermarkt
En je kunt nooit met het smoesje "ik heb niks in huis" aankomen.
Proud to be American. Hier woon ik.
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
Hier in Canada doen ze niet zoveel 24/7, 't is meer 6am-12am. En ik heb eigenlijk geen idee tot hoe laat de liquor store open is, als ik er kom, is dat meestal 's middagsquote:Op zaterdag 18 oktober 2008 06:35 schreef maartena het volgende:
[..]
In California kun je 24/7 - letterlijk - vrijwel alle soorten drank, wijn, bier etc krijgen. Sterker nog, er zit op 5 minuten lopen een 24/7 drogisterij, die een drankafdeling heeft ter grootte van de gemiddelde supermarkt..... handig voor zatlappen dus.
En je kunt nooit met het smoesje "ik heb niks in huis" aankomen.
Jetlag. Het is hier half drie 's nachts ofzoiets en ik ben klaarwakker. Gelukkig is in Nederland iedereen al wakker en kan ik gaan fokken. 
Het is hier half drie 's nachts ofzoiets en ik ben klaarwakker. Gelukkig is in Nederland iedereen al wakker en kan ik gaan fokken.
Nou, daar hebben we dus verbazend weinig van gezien. Je ziet het wel aan de bomen langs de weg en her en der zie je een dak dat afgeblazen is of een hoop schroot, maar het valt niet echt op als je het niet weet. We zijn nog niet in Houston zelf geweest, dat komt zondag. Als ik gevolgen zie die de moeite van een foto waard zijn, dan maak ik een foto.quote:Op zaterdag 18 oktober 2008 08:19 schreef MCH het volgende:
Kun je (later) ook wat vertellen over de gevolgen van die recentelijke hurricane?
Het is ook een heel lief neefje.quote:Op zaterdag 18 oktober 2008 10:56 schreef ColdFeet het volgende:
Wat lief dat je je neefje mee op vakantie neemt
Ik weet niet of we veel in suburbia zullen komen, maar er zijn hier veel mooie buitenwijken. Er is zo ongelooflijk veel ruimte hier, en die suburbs zijn prachtig ruim opgezet, veel groen, veel mooie tuinen met zwembaden...quote:Op zaterdag 18 oktober 2008 09:53 schreef CantBuyMeLuv het volgende:
Foto's posten van je omgeving! Ik ben vooral benieuwd naar de suburbs.
Klote quote-knop naast de editknop! 
Garlic cheese! Double death to you, you lactose intolerant vamp man!
Misschien heb ik eroverheen gelezen, maar... waarom Texas?
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Foto's posten!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!quote:Op zaterdag 18 oktober 2008 12:49 schreef Isegrim het volgende:
[..]
Ik weet niet of we veel in suburbia zullen komen, maar er zijn hier veel mooie buitenwijken. Er is zo ongelooflijk veel ruimte hier, en die suburbs zijn prachtig ruim opgezet, veel groen, veel mooie tuinen met zwembaden...
tvp'tje altijd leuk, met andermans vakantie meelurken
[ Bericht 45% gewijzigd door littledrummergirl op 18-10-2008 18:09:10 ]
altijd leuk, met andermans vakantie meelurken[ Bericht 45% gewijzigd door littledrummergirl op 18-10-2008 18:09:10 ]
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
ja, hier weten ze wel wat wonen is. In plaats beetje lopen meuten over het milieu, zorgen ze ervoor dat iedereen gewoon groen dicht bij z'n huis heeftquote:Op zaterdag 18 oktober 2008 12:49 schreef Isegrim het volgende:
[..]
Ik weet niet of we veel in suburbia zullen komen, maar er zijn hier veel mooie buitenwijken. Er is zo ongelooflijk veel ruimte hier, en die suburbs zijn prachtig ruim opgezet, veel groen, veel mooie tuinen met zwembaden...
Ze zien er overal hetzelfde uitquote:Op zaterdag 18 oktober 2008 01:47 schreef Isegrim het volgende:
Zo, ff zitten klooien, maar ik ben erachter hoe ik foto's op de Eee (geleend van mijn zusje) moet zetten.
Onze hotelkamer in Livingston, met een uitgeput slapende Brian:
[ afbeelding ]
Tvp dus
Daar kom je nog wel achter.quote:Op zaterdag 18 oktober 2008 16:50 schreef wonderer het volgende:
Misschien heb ik eroverheen gelezen, maar... waarom Texas?
*cliffhanger*
De dag begon vandaag vroeg, gezien onze gezamenlijke jetlag. We zijn rond zes uur opgestaan, hebben een douche genomen en zijn toen in onze auto gestapt. Deze auto:
Uiterst comfortabel vehikel.
Het was heerlijk rustig op de weg (maar eigenlijk is het dat bijna altijd hier) en we reden de opkomende zon tegemoet. Onderweg kwamen we langs de Nacogdoches Trade Days (vlooienmarkt) en daar hebben we een rondje gelopen. Brian heeft een Texas-petje gekocht met een longhorn-logo erop.
De omgeving is schitterend. Heel veel groen, heel veel bomen en veel mooie huizen (van die typisch Texaanse houten huizen met een grote porch
). Maar ook een hoop verpaupering, veel trailer homes, totaal vervallen huizen, tuinen vol met junk... En, iets waar ik me over blijf verbazen, veel, héél veel kerken. Soms om de paar honderd meter een kerk, soms twee kerken tegenover elkaar, elk aan een kant van de weg, doorgaans van concurrerende merken christendom.
In het East Texas Oil Museum zijn mijn vader en ik vier jaar geleden al eens geweest en dat was zo leuk, dat we Brian er graag mee naartoe wilden nemen. Het museum vertelt het verhaal van boom town Kilgore, dat na de vondst van 's werelds grootste olieveld, in vierentwintig uur van 800 naar 8.000 bewoners ging. Het leukste aan het museum is dat ze een straat uit die tijd hebben nagebouwd, inclusief onder andere een totaal modderige weg en een kar getrokken door opgezette muilezels. Ook erg leuk is de zogenaamde 'elevator ride to the center of the earth'. Je stapt in een lift en twee poppen vertellen je het geologische verhaal achter de olie. De lift lijkt echt naar beneden te gaan doordat voor een raampje een wiel draait met 'gesteentelagen'. Ook schudt de lift af en toe nogal. Erg grappig gedaan. In het museum werken met name oudere vrijwilligers, die erg enthousiast zijn.
Enkele foto's genomen in het museum:
Brian in de nagebouwde boom town straat (met op de achtergrond de muilezels):
Nog een stukje van de nagebouwde straat:
En een nagebouwde kapperszaak:
Wat een beetje vaag was, was dat een stelletje maffe christenen een soort faith healing o.i.d. aan het uitvoeren waren bij het beeld van de stichter van het museum, inclusief handopleggingen en op de grond liggende mensen. Ik kreeg wat last van plaatsvervangende schaamte bij het zien van zulk debiel gedrag in een museum. Maar ja, ook dat is een gevalletje 'only in America'.
Na het museum was het tijd voor lunch. We zijn gestopt bij één van de vele eettentjes die je hier langs de weg ziet en hebben daar genoten van heerlijke taco's en enchilada's. Stukken beter dan Taco Bell of één van de andere talrijke fastfoodketens hier.
Op de terugweg hebben we een toeristische route genomen (GPS-navigatie FTW!) met veel glooiende heuvels en prachtige landelijke huizen. Je ziet hier vooral veel vleesvee, o.a. Limousin en Angus. Nog geen Texas Longhorn Cattle gespot, maar wel o.a. twee herten en aardig wat doodgereden beestjes (vooral wasberen). Bij het museum huppelde een eekhoorntje rond.
Toen we tegen de avond in Livingston aankwamen, hebben we een restaurant opgezocht. Eerst zouden we naar de 'Catfish King' gaan, maar dat bleek een enorme, ongezellige vreettent waar je bovendien moest wachten voordat je kon eten. Dus toen zijn we verder gereden naar 'Shrimp Boat Manny's', waar we catfish (barbeel), garnalen en rivierkreeftjes hebben gegeten. Helaas blijkt het hier een gewoonte te zijn om bijna alles in de frituur te mikken, maar het was desondanks wel lekker. Wel te veel, ondanks de 'kleine' porties. De bediening was wel top. Als het om klantvriendelijkheid gaat, kunnen ze in Nederland nog wel wat leren van de Amerikanen.
Wat ons verder nog opviel, was dat mensen hier verschrikkelijk slecht gekleed zijn in het algemeen. En natuurlijk dat er heel veel (hele) dikke mensen zijn. Bij Wal-Mart bieden ze een soort scootmobiel-winkelwagentjes voor gehandicapte klanten. Deze worden echter voornamelijk gebruikt door mensen die zo dik zijn dat ze nauwelijks meer normaal kunnen lopen.
We zijn nu weer in het hotel en relaxen nog eventjes voordat we lekker op tijd gaan slapen. Morgen een dagje Houston. We zijn er nog niet over uit of we naar NASA gaan. De Lonely Planet-gids is vrij negatief over het Johnson Space Center; ze vinden het veel te duur en toeristisch. Lange rijen, veel te duur eten, relatief weinig dingen die echt de moeite waard zijn. Nog maar even nadenken of we dat wel of niet willen dus.
[ Bericht 0% gewijzigd door Isegrim op 19-10-2008 12:14:27 ]
Uiterst comfortabel vehikel.
Het was heerlijk rustig op de weg (maar eigenlijk is het dat bijna altijd hier) en we reden de opkomende zon tegemoet. Onderweg kwamen we langs de Nacogdoches Trade Days (vlooienmarkt) en daar hebben we een rondje gelopen. Brian heeft een Texas-petje gekocht met een longhorn-logo erop.
De omgeving is schitterend. Heel veel groen, heel veel bomen en veel mooie huizen (van die typisch Texaanse houten huizen met een grote porch
). Maar ook een hoop verpaupering, veel trailer homes, totaal vervallen huizen, tuinen vol met junk... En, iets waar ik me over blijf verbazen, veel, héél veel kerken. Soms om de paar honderd meter een kerk, soms twee kerken tegenover elkaar, elk aan een kant van de weg, doorgaans van concurrerende merken christendom. In het East Texas Oil Museum zijn mijn vader en ik vier jaar geleden al eens geweest en dat was zo leuk, dat we Brian er graag mee naartoe wilden nemen. Het museum vertelt het verhaal van boom town Kilgore, dat na de vondst van 's werelds grootste olieveld, in vierentwintig uur van 800 naar 8.000 bewoners ging. Het leukste aan het museum is dat ze een straat uit die tijd hebben nagebouwd, inclusief onder andere een totaal modderige weg en een kar getrokken door opgezette muilezels. Ook erg leuk is de zogenaamde 'elevator ride to the center of the earth'. Je stapt in een lift en twee poppen vertellen je het geologische verhaal achter de olie. De lift lijkt echt naar beneden te gaan doordat voor een raampje een wiel draait met 'gesteentelagen'. Ook schudt de lift af en toe nogal. Erg grappig gedaan. In het museum werken met name oudere vrijwilligers, die erg enthousiast zijn.
Enkele foto's genomen in het museum:
Brian in de nagebouwde boom town straat (met op de achtergrond de muilezels):
Nog een stukje van de nagebouwde straat:
En een nagebouwde kapperszaak:
Wat een beetje vaag was, was dat een stelletje maffe christenen een soort faith healing o.i.d. aan het uitvoeren waren bij het beeld van de stichter van het museum, inclusief handopleggingen en op de grond liggende mensen.
Ik kreeg wat last van plaatsvervangende schaamte bij het zien van zulk debiel gedrag in een museum. Maar ja, ook dat is een gevalletje 'only in America'.Na het museum was het tijd voor lunch. We zijn gestopt bij één van de vele eettentjes die je hier langs de weg ziet en hebben daar genoten van heerlijke taco's en enchilada's. Stukken beter dan Taco Bell of één van de andere talrijke fastfoodketens hier.
Op de terugweg hebben we een toeristische route genomen (GPS-navigatie FTW!) met veel glooiende heuvels en prachtige landelijke huizen. Je ziet hier vooral veel vleesvee, o.a. Limousin en Angus. Nog geen Texas Longhorn Cattle gespot, maar wel o.a. twee herten en aardig wat doodgereden beestjes (vooral wasberen). Bij het museum huppelde een eekhoorntje rond.
Toen we tegen de avond in Livingston aankwamen, hebben we een restaurant opgezocht. Eerst zouden we naar de 'Catfish King' gaan, maar dat bleek een enorme, ongezellige vreettent waar je bovendien moest wachten voordat je kon eten. Dus toen zijn we verder gereden naar 'Shrimp Boat Manny's', waar we catfish (barbeel), garnalen en rivierkreeftjes hebben gegeten. Helaas blijkt het hier een gewoonte te zijn om bijna alles in de frituur te mikken, maar het was desondanks wel lekker. Wel te veel, ondanks de 'kleine' porties. De bediening was wel top. Als het om klantvriendelijkheid gaat, kunnen ze in Nederland nog wel wat leren van de Amerikanen.
Wat ons verder nog opviel, was dat mensen hier verschrikkelijk slecht gekleed zijn in het algemeen. En natuurlijk dat er heel veel (hele) dikke mensen zijn. Bij Wal-Mart bieden ze een soort scootmobiel-winkelwagentjes voor gehandicapte klanten. Deze worden echter voornamelijk gebruikt door mensen die zo dik zijn dat ze nauwelijks meer normaal kunnen lopen.
We zijn nu weer in het hotel en relaxen nog eventjes voordat we lekker op tijd gaan slapen. Morgen een dagje Houston. We zijn er nog niet over uit of we naar NASA gaan. De Lonely Planet-gids is vrij negatief over het Johnson Space Center; ze vinden het veel te duur en toeristisch. Lange rijen, veel te duur eten, relatief weinig dingen die echt de moeite waard zijn. Nog maar even nadenken of we dat wel of niet willen dus.
[ Bericht 0% gewijzigd door Isegrim op 19-10-2008 12:14:27 ]
Ik heb vandaag ook wat filmpjes gemaakt, maar die krijg ik niet geüpload, dus die houden de lezers tegoed.
Hier in Mexico D.F. 24/7 kan ik per dag alchol kopenquote:Op zaterdag 18 oktober 2008 06:40 schreef LoggedIn het volgende:
[..]
Hier in Canada doen ze niet zoveel 24/7, 't is meer 6am-12am. En ik heb eigenlijk geen idee tot hoe laat de liquor store open is, als ik er kom, is dat meestal 's middags
Ook de kleinere supermarkten zijn open 
quote:Op zondag 19 oktober 2008 04:50 schreef Knoekie het volgende:
[..]
Hier in Mexico D.F. 24/7 kan ik elke tijd van de dag alchol kopen
In het restaurant van gisteravond hadden ze trouwens ook geen alcohol. Echt bizar dat je niet even een wijntje bij het eten kunt nemen. Maar dit is een zgn. dry county. Toch had de tent waar mijn ouders de eerste avond wat hebben gegeten, wél wijn... 
bizar, ergens geen alcohol mogen kopen, en 500 m verderop weer wel.quote:Op zondag 19 oktober 2008 11:53 schreef Isegrim het volgende:
http://en.wikipedia.org/wiki/Dry_county
hypocriet landje
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
Tja, dat soort dingen zijn echt typisch Amerikaans (of eigenlijk meer typisch Bible Belt). Wij zijn meer pragmatisch: "Alcohol in delen van het land verbieden zorgt voor meer drinking & driving-ongelukken, dus afschaffen die handel". Hier echter spelen religieuze sentimenten een heel grote rol... Ik denk dat er hier maar weinig mensen zijn die kunnen denken in de trant van "Mijn principes zeggen X, maar Y is beter voor het algemeen belang en dus kies ik, tegen mijn principes in, voor Y".
[ Bericht 1% gewijzigd door Isegrim op 19-10-2008 12:41:24 ]
[ Bericht 1% gewijzigd door Isegrim op 19-10-2008 12:41:24 ]
Ik kwam er trouwens gisteren achter dat in Houston momenteel een tentoonstelling van Gunther von Hagen (Body Worlds) is. 
Ik denk dat dat 'm gaat worden vandaag. Ook willen we een bezoekje brengen aan de Galleria, een chique 'mall' met daarin o.a. een indoor ijsbaan (let wel: het is hier een groot deel van het jaar tussen de 25 en 40 graden!).
[ Bericht 0% gewijzigd door Isegrim op 19-10-2008 12:42:49 ]
Ik denk dat dat 'm gaat worden vandaag. Ook willen we een bezoekje brengen aan de Galleria, een chique 'mall' met daarin o.a. een indoor ijsbaan (let wel: het is hier een groot deel van het jaar tussen de 25 en 40 graden!).[ Bericht 0% gewijzigd door Isegrim op 19-10-2008 12:42:49 ]
We zagen gisteren in veel dorpen en stadjes borden met de tekst "Engine brakes prohibited within city limits". We vroegen ons af wat dit nou eigenlijk inhield, maar het blijkt te gaan om een lawaaiïge manier om te remmen die door grote trucks wordt gebruikt (zie http://www.straightdope.c(...)-in-some-locations). En die dingen rijden hier nogal veel rond. Aangezien grote, doorgaande wegen regelmatig midden door een stadje of dorp heen lopen, is het een begrijpelijk verbod.
[ Bericht 0% gewijzigd door Isegrim op 19-10-2008 12:51:31 ]
[ Bericht 0% gewijzigd door Isegrim op 19-10-2008 12:51:31 ]
Met een truck remmen op de motor kan inderdaad een kabaal maken. Grappig dat er een verbod voor is.quote:Op zondag 19 oktober 2008 12:24 schreef Isegrim het volgende:
We zagen gisteren in veel dorpen en stadjes borden met de tekst "Engine brakes prohibited within city limits". We vroegen ons af wat dit nou eigenlijk inhield, maar het blijkt te gaan om een lawaaiïge manier om te remmen die door grote trucks wordt gebruikt (zie http://www.straightdope.c(...)-in-some-locations). En die diingen rijden hier nogal veel rond. Aangezien grote, doorgaande wegen regelmatig midden door een stadje of dorp heen lopen, is het een begrijpelijk verbod.
Ik ben trouwens zwaar fan van de kaneelgauwgom (Dentyne) die ze hier verkopen. 
Daarvan ga ik echt tien kilo mee naar NL slepen. Van mijn vorige bezoek bracht ik Oreo's mee, toen ze die hier nog niet of nauwelijks hadden.
Daarvan ga ik echt tien kilo mee naar NL slepen. Van mijn vorige bezoek bracht ik Oreo's mee, toen ze die hier nog niet of nauwelijks hadden.
Tja Eee he... Had je maar een Acer moeten kopenquote:
Kun je nog wat foto's van al dat groen posten? Ik heb bij Texas toch altijd zo'n woestijn-idee en da's moeilijk af te leren zonder foto's
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
tvp, tof topic dit
Life is visceral, rather than intellectual. And the most visceral practitioners of life are those who characterise themselves as “intellectuals”
Ik neem aan dat je Big Red ook al geprobeerd hebt? Zo niet, doen!quote:Op zondag 19 oktober 2008 12:59 schreef Isegrim het volgende:
Ik ben trouwens zwaar fan van de kaneelgauwgom (Dentyne) die ze hier verkopen.
I'm surrounded by morons!
TRV plannen/geboekt 2024:Nederland, UK, Nederland, Denemarken, UK, Nederland, Nederland
TRV 2023: Bangkok, Los Angeles, Nederland/Belgie, Denemarken, Noord-Noorwegen, Londen, Thailand, Nederland, Gdansk, Nederland, Japan
TRV 2022: Los Angeles, New York, Nederland, Los Angeles, Nederland/Duitsland/Belgie, Noord-Noorwegen, Nederland, UK
TRV plannen/geboekt 2024:Nederland, UK, Nederland, Denemarken, UK, Nederland, Nederland
TRV 2023: Bangkok, Los Angeles, Nederland/Belgie, Denemarken, Noord-Noorwegen, Londen, Thailand, Nederland, Gdansk, Nederland, Japan
TRV 2022: Los Angeles, New York, Nederland, Los Angeles, Nederland/Duitsland/Belgie, Noord-Noorwegen, Nederland, UK
Niet te vreten die zooi.quote:Op zondag 19 oktober 2008 20:31 schreef Fogel het volgende:
[..]
Ik neem aan dat je Big Red ook al geprobeerd hebt? Zo niet, doen!
As the officer took her away, she recalled that she asked,
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
Vanmorgen vroeg vertrokken richting Houston. Het was druk op de weg.
Houston in zicht:
Ons eerste reisdoel was het Museum of Natural Science, voor een bezoek aan Body Worlds. En dat was zeker de moeite waard! Behalve de oorspronkelijke tentoonstelling, die de meeste mensen waarschijnlijk wel kennen van nieuws en/of internet, was er een 'Body Worlds 2' over het menselijk brein. Body Worlds is absoluut fascinerend, en als je ooit de kans krijgt om er naartoe te gaan, dan moet je dat zeker doen. Foto's maken was helaas niet toegestaan, maar er is op de site genoeg te zien voor de liefhebbers. Ik heb nog twee leuke souvenirs meegenomen voor heiden6, maar ik ga hier uiteraard niet verklappen wat voor souvenirs.
Behalve de Body Worlds-tentoonstelling bezochten we ook een tentoonstelling over dinosaurussen, maar die viel erg tegen, zeker gezien de $ 15.00 per persoon die we ervoor neer moesten leggen (je moest voor elke tentoonstelling apart kaartjes kopen; Body Worlds was $ 25.00).
Buiten het Museum of Natural Science stond een monument voor Sam Houston:
Toen we uitgekeken waren in het Museum of Natural Science, vertrokken we richting de Galleria, een gigantische 'mall' met werkelijk honderden winkels. Én met een ijsbaan dus:
Schaatsen bij 25-30 graden celcius.
Cor vond het wel een goed idee om naar Galveston te rijden; de plek die het tijdens Hurricane Ike het zwaarst te verduren heeft gehad. Galveston is een eiland aan de kust van de Golf van Mexico, waar je via een brug vanaf het vasteland kunt komen. Het is een heel toeristisch eiland met zon, zee en strand. Galveston ligt op ongeveer een uur ten zuiden van Houston.
Hadden we tot nog toe weinig gezien van de gevolgen van Ike; op Galveston was dat héél anders. Het is er een absolute teringbende. De mate van destructie is indrukwekkend. Een impressie:
Schroot langs de weg:
De kant van de weg was over het hele eiland één onafgebroken vuilnisbelt met schroot, huisraad, reclameborden, koelkasten...
Men was bezig om alle rotzooi naar een groot terrein vlak buiten de stad te brengen:
Het gaat nog wel een poosje duren voordat alles is opgeruimd.
We zijn naar de westpunt van het eiland gereden. Dit moet de kant zijn geweest waar Ike landde, gezien de nog veel grotere rotzooi dan op de rest van het eiland.
At the local bar:
Dit wás kortgeleden de ingang naar de Baja Beach Club:
Het interieur, met stalen palen die zijn omgebogen als was het spaghetti:
En ook voor beton draait een beetje orkaan zijn hand niet om:
Ex-huis:
Het is echt onvoorstelbaar wat zo'n orkaan aanricht. Veel mensen zijn echt álles kwijt. En het zijn de armsten die het hardst getroffen worden, want de stenen huizen kunnen er gewoon tegen. Het zijn de wat oudere, houten huizen waar soms niets van overblijft. En de verzekering (zo je die al hebt) dekt de schade vaak niet.
Op de heenweg zagen we ook veel boten op de snelweg liggen, maar het was nauwelijks mogelijk om hier foto's van te nemen omdat je niet kon stoppen en het deel van de weg waar de boten (en dan hebben we het niet over kleine roeibootjes, maar echt over pleziervaartuigen tot een meter of tien) lagen, was afgezet. Ik heb op de terugweg één boot kunnen vastleggen:
Eén boot lag dwars over de middenberm. Er hing een notice op van de county sherrif. Ik denk om aan te geven dat het ding afgevoerd en vernietigd wordt als niemand 'm claimt.
Het was niet alleen ellende op Galveston. Op de terugweg zijn we gestopt bij het strand en hebben Brian en Cor gezwommen in de Golf van Mexico. Het water was zeker twintig graden.
Toen weer terug richting Livingston. Bij Houston reden we een paar keer verkeerd. Er zijn zó ontzettend veel rijbanen (meestal zes naast elkaar) en zoveel megagrote klaverbladachtige constructies (alleen dan geen klavertjes vier maar klavertjes twintig ) en afslagen, dat de kans dat je verkeerd rijdt groot is, ondanks de GPS.
Onderweg hebben we gegeten bij 'Pueblo Viejo' ('Oude Pueblo'), een Mexicaans restaurant in Cleveland (niet de stad, maar een lokaal plaatsje met diezelfde naam). Je moet echt de tentjes op de back roads hebben wil je een beetje lekker eten. Alles wat langs de snelweg zit, hoort bij een keten (McDonald's, Whataburger, Jack in the Box, KFC, Wendy's en nog vele anderen, maar allemaal fastfoodzooi). Pueblo stelde ons niet teleur, ook al deed de inrichting denken aan een gemiddelde kantine. In Nederland vind ik het eten wat als 'Mexicaans' geldt, absoluut niet lekker, maar dit was heerlijk. De tent was ook van Mexicanen, dus ik neem aan dat dit écht Mexicaans was (en Tex-Mex natuurlijk, maar dat staat apart aangegeven).
Het was een lange dag. Ik heb het idee dat ik hier al een week ben in plaats van twee dagen...
[ Bericht 0% gewijzigd door Isegrim op 20-10-2008 13:35:57 ]
Houston in zicht:
Ons eerste reisdoel was het Museum of Natural Science, voor een bezoek aan Body Worlds. En dat was zeker de moeite waard! Behalve de oorspronkelijke tentoonstelling, die de meeste mensen waarschijnlijk wel kennen van nieuws en/of internet, was er een 'Body Worlds 2' over het menselijk brein. Body Worlds is absoluut fascinerend, en als je ooit de kans krijgt om er naartoe te gaan, dan moet je dat zeker doen. Foto's maken was helaas niet toegestaan, maar er is op de site genoeg te zien voor de liefhebbers. Ik heb nog twee leuke souvenirs meegenomen voor heiden6, maar ik ga hier uiteraard niet verklappen wat voor souvenirs.
Behalve de Body Worlds-tentoonstelling bezochten we ook een tentoonstelling over dinosaurussen, maar die viel erg tegen, zeker gezien de $ 15.00 per persoon die we ervoor neer moesten leggen (je moest voor elke tentoonstelling apart kaartjes kopen; Body Worlds was $ 25.00).
Buiten het Museum of Natural Science stond een monument voor Sam Houston:
Toen we uitgekeken waren in het Museum of Natural Science, vertrokken we richting de Galleria, een gigantische 'mall' met werkelijk honderden winkels. Én met een ijsbaan dus:
Schaatsen bij 25-30 graden celcius.
Cor vond het wel een goed idee om naar Galveston te rijden; de plek die het tijdens Hurricane Ike het zwaarst te verduren heeft gehad. Galveston is een eiland aan de kust van de Golf van Mexico, waar je via een brug vanaf het vasteland kunt komen. Het is een heel toeristisch eiland met zon, zee en strand. Galveston ligt op ongeveer een uur ten zuiden van Houston.
Hadden we tot nog toe weinig gezien van de gevolgen van Ike; op Galveston was dat héél anders. Het is er een absolute teringbende. De mate van destructie is indrukwekkend. Een impressie:
Schroot langs de weg:
De kant van de weg was over het hele eiland één onafgebroken vuilnisbelt met schroot, huisraad, reclameborden, koelkasten...
Men was bezig om alle rotzooi naar een groot terrein vlak buiten de stad te brengen:
Het gaat nog wel een poosje duren voordat alles is opgeruimd.
We zijn naar de westpunt van het eiland gereden. Dit moet de kant zijn geweest waar Ike landde, gezien de nog veel grotere rotzooi dan op de rest van het eiland.
At the local bar:
Dit wás kortgeleden de ingang naar de Baja Beach Club:
Het interieur, met stalen palen die zijn omgebogen als was het spaghetti:
En ook voor beton draait een beetje orkaan zijn hand niet om:
Ex-huis:
Het is echt onvoorstelbaar wat zo'n orkaan aanricht. Veel mensen zijn echt álles kwijt. En het zijn de armsten die het hardst getroffen worden, want de stenen huizen kunnen er gewoon tegen. Het zijn de wat oudere, houten huizen waar soms niets van overblijft. En de verzekering (zo je die al hebt) dekt de schade vaak niet.
Op de heenweg zagen we ook veel boten op de snelweg liggen, maar het was nauwelijks mogelijk om hier foto's van te nemen omdat je niet kon stoppen en het deel van de weg waar de boten (en dan hebben we het niet over kleine roeibootjes, maar echt over pleziervaartuigen tot een meter of tien) lagen, was afgezet. Ik heb op de terugweg één boot kunnen vastleggen:
Eén boot lag dwars over de middenberm. Er hing een notice op van de county sherrif. Ik denk om aan te geven dat het ding afgevoerd en vernietigd wordt als niemand 'm claimt.
Het was niet alleen ellende op Galveston. Op de terugweg zijn we gestopt bij het strand en hebben Brian en Cor gezwommen in de Golf van Mexico. Het water was zeker twintig graden.
Toen weer terug richting Livingston. Bij Houston reden we een paar keer verkeerd. Er zijn zó ontzettend veel rijbanen (meestal zes naast elkaar) en zoveel megagrote klaverbladachtige constructies (alleen dan geen klavertjes vier maar klavertjes twintig
) en afslagen, dat de kans dat je verkeerd rijdt groot is, ondanks de GPS.Onderweg hebben we gegeten bij 'Pueblo Viejo' ('Oude Pueblo'), een Mexicaans restaurant in Cleveland (niet de stad, maar een lokaal plaatsje met diezelfde naam). Je moet echt de tentjes op de back roads hebben wil je een beetje lekker eten. Alles wat langs de snelweg zit, hoort bij een keten (McDonald's, Whataburger, Jack in the Box, KFC, Wendy's en nog vele anderen, maar allemaal fastfoodzooi). Pueblo stelde ons niet teleur, ook al deed de inrichting denken aan een gemiddelde kantine. In Nederland vind ik het eten wat als 'Mexicaans' geldt, absoluut niet lekker, maar dit was heerlijk. De tent was ook van Mexicanen, dus ik neem aan dat dit écht Mexicaans was (en Tex-Mex natuurlijk, maar dat staat apart aangegeven).
Het was een lange dag. Ik heb het idee dat ik hier al een week ben in plaats van twee dagen...
[ Bericht 0% gewijzigd door Isegrim op 20-10-2008 13:35:57 ]
Deze is niet van mij. Geleend van mijn zusje. Maar Acer heeft een mini-laptop met een fullsize keyboard?quote:Op zondag 19 oktober 2008 17:48 schreef wonderer het volgende:
[..]
Tja Eee he... Had je maar een Acer moeten kopen
Niks geen woestijn! Dat dacht ik ook toen ik hier voor het eerst naartoe ging, maar in het deel waar wij nu zitten, is het óf moerasland óf green rolling hills (Texas Hill Country).quote:Kun je nog wat foto's van al dat groen posten? Ik heb bij Texas toch altijd zo'n woestijn-idee en da's moeilijk af te leren zonder foto's
Foto's zijn wat lastig omdat we meestal in de auto zitten als we al dat groen zien, maar ik zal eraan denken.
Zie je op heel veel plaatsen in the States en Canada.quote:Op zondag 19 oktober 2008 12:50 schreef Beauregard het volgende:
[..]
Met een truck remmen op de motor kan inderdaad een kabaal maken. Grappig dat er een verbod voor is.
We kwamen telkens borden tegen waarop land te koop stond met daarbij de melding 'No mud tax'. Ik had geen idee wat ik me hierbij moest voorstellen. Ik ging er vanuit dat het iets met modder te maken had. Dat blijkt niet het geval te zijn.
Dat blijkt niet het geval te zijn.
Hey Isegrim, mooie foto's!
Maareehh, ik wil ook graag foto's zien van de buitenwijken/suburbs waar je komt! Posten die!
Maareehh, ik wil ook graag foto's zien van de buitenwijken/suburbs waar je komt! Posten die!
Jemig, wat een bende daar in Galveston, zeg 
Yeah, well, you know, that's just, like, your opinion, man.
Tvp
Everything you want is on the other side of fear.
Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een grote uitdaging.
Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een grote uitdaging.
Niet full-size, maar wel beter dan de Asusquote:Op maandag 20 oktober 2008 05:28 schreef Isegrim het volgende:
[..]
Deze is niet van mij. Geleend van mijn zusje. Maar Acer heeft een mini-laptop met een fullsize keyboard?
[..]
Niks geen woestijn! Dat dacht ik ook toen ik hier voor het eerst naartoe ging, maar in het deel waar wij nu zitten, is het óf moerasland óf green rolling hills (Texas Hill Country).
Ik kan er gewoon blind op typen.Ik ben benieuwd naar "groene" foto's. Doen ze in Texas eigenlijk nog wat aan milieubeleid?
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Op een freeway niet, maar op een gewone highway zijn daar heel veel mogelijkheden voor?quote:
Of doen ze daar alleen maar freeways?
Wat een ravage daar in Galveston, echt bizar!
Ik ben erg benieuwd naar de souvenirs.
Ik ben erg benieuwd naar de souvenirs.
As the officer took her away, she recalled that she asked,
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
We rijden er doorgaans niet echt doorheen, meer erlangs. Veel gated communities en veel wijken met een soort oprijlaan met aan het begin daarvan de naam van de wijk ('Cedar Springs', 'Piney Woods' e.d.). Erg mooie huizen. Misschien dat we even een keer zo'n wijk kunnen inrijden om wat foto's te maken...quote:Op maandag 20 oktober 2008 14:11 schreef CantBuyMeLuv het volgende:
Hey Isegrim, mooie foto's!
Maareehh, ik wil ook graag foto's zien van de buitenwijken/suburbs waar je komt! Posten die!
Hier kon het echt niet omdat een deel van de weg was afgesloten, juist vanwege die boten die op de kant gesmeten waren.quote:Op maandag 20 oktober 2008 18:04 schreef LoggedIn het volgende:
[..]
Op een freeway niet, maar op een gewone highway zijn daar heel veel mogelijkheden voor?
Natuurbeheer wel in elk geval ('wildlife management'), maar het milieu is hier niet erg hip. Neem de auto's. Men rijdt hier met name in grote pick-up-trucks (Dodge, Hummer e.d.). Kleine auto's zie je gewoon echt niet, het zijn allemaal enorme bakken. Onze forse Chrysler is voor Texaanse begrippen een vrij kleine auto.quote:Op maandag 20 oktober 2008 15:51 schreef wonderer het volgende:
Ik ben benieuwd naar "groene" foto's. Doen ze in Texas eigenlijk nog wat aan milieubeleid?
[ Bericht 0% gewijzigd door Isegrim op 21-10-2008 13:39:26 ]
Onze dag begon vandaag met datgene wat eigenlijk de aanleiding is voor de reis naar Texas. We gingen op bezoek bij Jamie, een ter dood veroordeelde Texaan met wie ik al een jaar of negen een briefwisseling onderhoud. Ik heb hem al vaker bezocht; tweemaal op eigen gelegenheid en eenmaal (vier jaar geleden) samen met Cor.
Jamie bevindt zich in de zwaarbewaakte Polunksy Unit, de gevangenis waar alle mannelijke ter dood veroordeelden van Texas zich bevinden (rond de vierhonderd), evenals een groot aantal 'general population inmates'.
Jamie is 44 en zit sinds 1991 op Death Row. Hij heeft niet veel tijd meer.
Cor was de vorige keer al met mij bij Jamie op bezoek geweest. Dit keer ging mijn moeder mee, en Brian. Als je van ver komt, heb je recht op een 'special visit'; een bezoek van tweemaal vier uren op twee opeenvolgende dagen. Wies en Brian zijn vanmorgen anderhalf uur gebleven. Omdat Jamie zelden bezoek krijgt, is het voor hem erg bijzonder om nieuwe mensen te ontmoeten. Brian heeft een poosje met hem zitten praten, een spelletje tic-tac-toe met hem gespeeld en hem het hemd van lijf gevraagd over het leven op Death Row.
Mocht er interesse zijn vanuit de lezers, dan wil ik op een later moment wel wat uitgebreider vertellen hierover, maar voor nu houd ik het even hierbij. Morgen het tweede deel van de special visit en dan ga ik alleen.
Vandaag weer veel in de auto gezeten. We zijn onder andere door Sam Houston National Forest gereden. En zo groen is Texas dus:
Vele kilometers bossen, onaangeraakt door de mens. Er zijn weinig wandelpaden en het meeste is echt 'wilderness'.
Onderweg gestopt bij een hiking trail, maar dit bleek helaas afgesloten vanwege Ike:
Dus maar niet gaan hiken, maar ik zag wel mooie besjes staan:
Geen idee wat het zijn, maar ik vond de kleur erg mooi.
Verder nog een impressie van de gemiddelde stad waar je doorheen rijdt, met alle bedrijven, fasfoodtenten e.d. geconcentreerd langs de doorgaande weg:
Ik ben erg moe en laat het hier even bij. Mijn vader doet hieronder verslag van de rest van vandaag.
Jamie bevindt zich in de zwaarbewaakte Polunksy Unit, de gevangenis waar alle mannelijke ter dood veroordeelden van Texas zich bevinden (rond de vierhonderd), evenals een groot aantal 'general population inmates'.
Jamie is 44 en zit sinds 1991 op Death Row. Hij heeft niet veel tijd meer.
Cor was de vorige keer al met mij bij Jamie op bezoek geweest. Dit keer ging mijn moeder mee, en Brian. Als je van ver komt, heb je recht op een 'special visit'; een bezoek van tweemaal vier uren op twee opeenvolgende dagen. Wies en Brian zijn vanmorgen anderhalf uur gebleven. Omdat Jamie zelden bezoek krijgt, is het voor hem erg bijzonder om nieuwe mensen te ontmoeten. Brian heeft een poosje met hem zitten praten, een spelletje tic-tac-toe met hem gespeeld en hem het hemd van lijf gevraagd over het leven op Death Row.
Mocht er interesse zijn vanuit de lezers, dan wil ik op een later moment wel wat uitgebreider vertellen hierover, maar voor nu houd ik het even hierbij. Morgen het tweede deel van de special visit en dan ga ik alleen.
Vandaag weer veel in de auto gezeten. We zijn onder andere door Sam Houston National Forest gereden. En zo groen is Texas dus:
Vele kilometers bossen, onaangeraakt door de mens. Er zijn weinig wandelpaden en het meeste is echt 'wilderness'.
Onderweg gestopt bij een hiking trail, maar dit bleek helaas afgesloten vanwege Ike:
Dus maar niet gaan hiken, maar ik zag wel mooie besjes staan:
Geen idee wat het zijn, maar ik vond de kleur erg mooi.
Verder nog een impressie van de gemiddelde stad waar je doorheen rijdt, met alle bedrijven, fasfoodtenten e.d. geconcentreerd langs de doorgaande weg:
Ik ben erg moe en laat het hier even bij. Mijn vader doet hieronder verslag van de rest van vandaag.
Sta ik op om even te pissen valt mijn oog op dit topic.
Dit ga ik straks als ik echt wakker ben even goed doorlezen.
Erg boeiend
Dit ga ik straks als ik echt wakker ben even goed doorlezen.
Erg boeiend
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik had na het Googlen van Livingston al zo'n vermoedenquote:
Onze dag begon vandaag met datgene wat eigenlijk de aanleiding is voor de reis naar Texas. We gingen op bezoek bij Jamie, een ter dood veroordeelde Texaan met wie ik al een jaar of negen een briefwisseling onderhoud. Ik heb hem al vaker bezocht; tweemaal op eigen gelegenheid en eenmaal (vier jaar geleden) samen met Cor.
Bijzonder, zeg
Yeah, well, you know, that's just, like, your opinion, man.
In de States zijn overal verboden voor, don´t litter don´t spit, walk left walk right etcquote:Op zondag 19 oktober 2008 12:50 schreef Beauregard het volgende:
Met een truck remmen op de motor kan inderdaad een kabaal maken. Grappig dat er een verbod voor is.
Ongelofelijk Isegrim, wat een geweld zo´n orkaan maar wat me vooral verbaast is dat het nog dat het nog steeds zo´n teringbende is. Arme mensen, letterlijk én figuurlijk.quote:Op maandag 20 oktober 2008 05:24 schreef Isegrim het volgende:
Vanmorgen vroeg vertrokken richting Houston. Het was druk op de weg.
Schroot langs de weg:
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
De kant van de weg was over het hele eiland één onafgebroken vuilnisbelt met schroot, huisraad, reclameborden, koelkasten...
Men was bezig om alle rotzooi naar een groot terrein vlak buiten de stad te brengen:
[ afbeelding ]
Het gaat nog wel een poosje duren voordat alles is opgeruimd.
We zijn naar de westpunt van het eiland gereden. Dit moet de kant zijn geweest waar Ike landde, gezien de nog veel grotere rotzooi dan op de rest van het eiland.
[ afbeelding ]
At the local bar:
[ afbeelding ]
Dit wás kortgeleden de ingang naar de Baja Beach Club:
[ afbeelding ]
Het interieur, met stalen palen die zijn omgebogen als was het spaghetti:
[ afbeelding ]
En ook voor beton draait een beetje orkaan zijn hand niet om:
[ afbeelding ]
Ex-huis:
[ afbeelding ]
Het is echt onvoorstelbaar wat zo'n orkaan aanricht. Veel mensen zijn echt álles kwijt. En het zijn de armsten die het hardst getroffen worden, want de stenen huizen kunnen er gewoon tegen. Het zijn de wat oudere, houten huizen waar soms niets van overblijft. En de verzekering (zo je die al hebt) dekt de schade vaak niet.
En je schrijft al een jaar of 9 met Jamie, hoe kwam je daartoe? Later want jullie hebben het druk zo te zien.
Mooi verslag.
[ Bericht 0% gewijzigd door Manono op 21-10-2008 04:34:29 ]
Jusqu'ici tout va bien...
[Cor aan het woord]
Voordat ik Wies, Petra en Brian om 8.00 uur bij Polunsky Unit afleverde hadden we afgesproken dat ik mij daar om 10.00 uur weer zou melden. Immers zou het voor Brian wel eens wat te veel van het goede zou kunnen zijn om zich 4 uren lang te vermaken tijdens de ontmoeting met Jamie. Dat bleek op zich wel mee te vallen, maar toch kwamen Brian en Wies om 10.30 uur al weer buiten, om zodoende Petra in de gelegenheid te stellen in alle rust verder met Jamie te praten.
Gedurende de tijd dat Petra nog in de Polunsky Unit verbleef heeft Brian de tijd om zich op de hotelkamer uit te leven met zijn nieuwste aanwinst: een op afstand bestuurbaar helicoptertje, gisteren aangeschaft in The Galleria in Houston. Dat blijkt nog best lastig, maar uiteindelijk lukt het hem om de helicopter netjes te laten opstijgen, vliegen en landen, waarbij een boek op het bed als tijdelijke luchthaven dient.
Om 12.30 halen we Petra op, niet voordat we nog even langs de plaatselijke brandweergarage zijn gereden om Brian op de kiek te zetten naast zo'n fraaie, glimmende brandweerauto.
De reis gaat dan naar Huntsville: het Texas Prison Museum, enkele jaren geleden gevestigd in een splinternieuw gebouw aan de rand van de stad. Na een promotiefilmpje (waarin naar het schijnt met trots wordt uitgelegd dat 1 op de 20 inwoners van Texas klant is van het Texas Department of Criminal Justice, met maar liefst 100 bajessen) bekijken we de uitstalling van onder andere beroemde ontsnappingen, door inmates in het geniep in elkaar geknutselde uitbraakhulpmiddelen en beroemde gedetineerden (o.a. Crosby, van Crosby, Stills, Nash and Young). Leukste uitbraakmiddel: een van hout vervaardigde propellor van ca. 75 cm. lang, die had moeten dienen als voortstuwing op een nog te bouwen ontsnappingsvliegtuigje. Dat geloof je niet? Ga maar eens kijken daar en laat me het weten! Dat vliegtuigje is er overigens nooit gekomen en je vraagt je af wat er in het hoofd van de betreffende gedetineerde omging als hij nadacht over de plek waar hij dat vliegtuigje verborgen moest houden tot aan het grote moment van de ontsnapping. Om het nog maar niet te hebben over de vraag hoe je aan het resterende bouwmateriaal komt, aan een motor en aan een beetje fatsoenlijke baan om op te stijgen. Kortom: het artikel met de kop "Gedetineerde ontsnapt in houten vliegtuig" is nimmer verschenen. Intussen vraag je je dan wel af waarom iemand met zo'n rijke fantasie in de nor terecht is gekomen.
Na dit toch wel bijzondere bezoek rijden we door het bijzonder fraaie Sam Houston National Park richting Livingston. Een verrassing onderweg is het bezoek aan Jack's BBQ in het plaatsje Cut and Shoot (geloof je waarschijnlijk ook niet...) Een enigszins onooglijk tentje maar Jack himself legt ons uit dat we daar zijn Beef Brisket moeten nuttigen, de onovertroffen BBQ-specialiteit van Texas. Het blijkt te kloppen: draadjesvlees ongeveer zoals moeder het maakte, overgoten met een lekkere saus en omringd met coleslaw en aardappelsalade. De Pizza-hutten, Jack-in-the-boxen en Taco Bells - instanties die we overigens mijden - kunnen niet in de schaduw staan van onze Jack, die ons bij vertrek nog speciaal komt vertellen dat het een genoegen was om ons te mogen ontvangen.
Voordat ik Wies, Petra en Brian om 8.00 uur bij Polunsky Unit afleverde hadden we afgesproken dat ik mij daar om 10.00 uur weer zou melden. Immers zou het voor Brian wel eens wat te veel van het goede zou kunnen zijn om zich 4 uren lang te vermaken tijdens de ontmoeting met Jamie. Dat bleek op zich wel mee te vallen, maar toch kwamen Brian en Wies om 10.30 uur al weer buiten, om zodoende Petra in de gelegenheid te stellen in alle rust verder met Jamie te praten.
Gedurende de tijd dat Petra nog in de Polunsky Unit verbleef heeft Brian de tijd om zich op de hotelkamer uit te leven met zijn nieuwste aanwinst: een op afstand bestuurbaar helicoptertje, gisteren aangeschaft in The Galleria in Houston. Dat blijkt nog best lastig, maar uiteindelijk lukt het hem om de helicopter netjes te laten opstijgen, vliegen en landen, waarbij een boek op het bed als tijdelijke luchthaven dient.
Om 12.30 halen we Petra op, niet voordat we nog even langs de plaatselijke brandweergarage zijn gereden om Brian op de kiek te zetten naast zo'n fraaie, glimmende brandweerauto.
De reis gaat dan naar Huntsville: het Texas Prison Museum, enkele jaren geleden gevestigd in een splinternieuw gebouw aan de rand van de stad. Na een promotiefilmpje (waarin naar het schijnt met trots wordt uitgelegd dat 1 op de 20 inwoners van Texas klant is van het Texas Department of Criminal Justice, met maar liefst 100 bajessen) bekijken we de uitstalling van onder andere beroemde ontsnappingen, door inmates in het geniep in elkaar geknutselde uitbraakhulpmiddelen en beroemde gedetineerden (o.a. Crosby, van Crosby, Stills, Nash and Young). Leukste uitbraakmiddel: een van hout vervaardigde propellor van ca. 75 cm. lang, die had moeten dienen als voortstuwing op een nog te bouwen ontsnappingsvliegtuigje. Dat geloof je niet? Ga maar eens kijken daar en laat me het weten! Dat vliegtuigje is er overigens nooit gekomen en je vraagt je af wat er in het hoofd van de betreffende gedetineerde omging als hij nadacht over de plek waar hij dat vliegtuigje verborgen moest houden tot aan het grote moment van de ontsnapping. Om het nog maar niet te hebben over de vraag hoe je aan het resterende bouwmateriaal komt, aan een motor en aan een beetje fatsoenlijke baan om op te stijgen. Kortom: het artikel met de kop "Gedetineerde ontsnapt in houten vliegtuig" is nimmer verschenen. Intussen vraag je je dan wel af waarom iemand met zo'n rijke fantasie in de nor terecht is gekomen.
Na dit toch wel bijzondere bezoek rijden we door het bijzonder fraaie Sam Houston National Park richting Livingston. Een verrassing onderweg is het bezoek aan Jack's BBQ in het plaatsje Cut and Shoot (geloof je waarschijnlijk ook niet...) Een enigszins onooglijk tentje maar Jack himself legt ons uit dat we daar zijn Beef Brisket moeten nuttigen, de onovertroffen BBQ-specialiteit van Texas. Het blijkt te kloppen: draadjesvlees ongeveer zoals moeder het maakte, overgoten met een lekkere saus en omringd met coleslaw en aardappelsalade. De Pizza-hutten, Jack-in-the-boxen en Taco Bells - instanties die we overigens mijden - kunnen niet in de schaduw staan van onze Jack, die ons bij vertrek nog speciaal komt vertellen dat het een genoegen was om ons te mogen ontvangen.
Heb je hier al niet eerder eens een topic over geopend (over een van je eerdere bezoeken dus)? Kan me herinneren ooit al zoiets op Fok gelezen te hebben...
Tvp, interessant verslag.
We don't stop playing because we grow old; we grow old because we stop playing.
Check mijn band Glorybox
Check mijn band Glorybox
Heel erg interessant! Ik zou ook graag nog wat meer willen lezen over je bezoek aan Jamie. Ik heb je vorige verslag daarover ook met veel interesse gelezen .
.
* ook weer bijgelezen is
Als niets meer baat kan een worst geen kwaad.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
Dat klopt. Dat was vier jaar geleden.quote:Op dinsdag 21 oktober 2008 11:04 schreef Bananenman het volgende:
Heb je hier al niet eerder eens een topic over geopend (over een van je eerdere bezoeken dus)? Kan me herinneren ooit al zoiets op Fok gelezen te hebben...
Me tooquote:Op dinsdag 21 oktober 2008 12:04 schreef Tristessa het volgende:
Heel erg interessant! Ik zou ook graag nog wat meer willen lezen over je bezoek aan Jamie. Ik heb je vorige verslag daarover ook met veel interesse gelezen
Hey Petra! wat gaaf om je verslag te lezen
het klinkt als een erg gave en indrukwekkende reis. Geniet ervan!
het klinkt als een erg gave en indrukwekkende reis. Geniet ervan!
Verslag reis Texas en bezoek Death Rowquote:Op dinsdag 21 oktober 2008 13:35 schreef Isegrim het volgende:
[..]
Dat klopt. Dat was vier jaar geleden.
veroordeling Mccoskey
Vandaag was tot nu toe bepaald géén leuke dag...
Toen mijn vader en ik vanmorgen aankwamen bij de Polunksy Unit, mochten we er niet in. De bewaker bij de poort zei dat het was omdat er over twee dagen een executie is en raadde ons aan om de Warden's Office te bellen om te kijken of er toch een mogelijkheid was, gezien de lange afstand die wij hebben afgelegd. Toen zijn we teruggereden naar ons hotel en hebben we gebeld. We kregen te horen dat alle gevangenissen in Texas voor de rest van de week 'on lockdown' zijn. De medewerker vertelde ons niet waarom. Ik moest vrijdag nog maar eens bellen, misschien zou ik zaterdag kunnen komen. Ik was behoorlijk in paniek, want er is geen enkele manier om Jamie te laten weten waaróm ik er niet ben, en hij is sowieso altijd erg bezorgd over me. Helaas ben je volkomen machteloos en zijn de medewerkers van TDCJ niet erg geneigd tot behulpzaamheid.
We besloten dus om maar verder te gaan. Toen we stopten bij een Subway (de enige keten die wel normaal voedsel heeft), bleken we direct naast het HR-hoofdkwartier van TDCJ te staan en ik hoorde vlakbij twee medewerkers van TDCJ spreken over iets wat op Death Row had plaatsgevonden. Toen zag ik zo'n krantenautomaat van de Houston Chronicle. Dit bleek de reden van de lockdown te zijn. We kunnen het voorlopig dus wel vergeten.
Ik maak me vooral erg zorgen over Jamie. Ik weet dat hij nu volkomen over de zeik is. Hij zal wel weten wat er aan de hand is gezien de grootschaligheid, dus dan maakt hij zich tenminste niet druk dat er iets gebeurd zou kunnen zijn met mij, maar dat is een schrale troost. Ik denk dat dit onze laatste kans voor een gewoon bezoek was, want zijn beroepsmogelijkheden zijn nu echt uitgeput...
En gisteren liet Jamie mij zijn voet en knie zien, die beide enorm opgezwollen, vol met vocht en helemaal paars waren. Hij kreeg antibiotica, maar die leken niet te helpen en hij moet eigenlijk naar het ziekenhuis. Vorige week heeft hij dat geweigerd omdat hij bang was mijn bezoek te missen. Nu mist hij het deels alsnog... Ik baal zo verschrikkelijk, want gisteren hebben we alleen maar koetjes en kalfjes gepraat. Vandaag zouden we gaan bespreken wat het plan is als hij een executiedatum toegewezen krijgt...
De reden dat Jamie zich volkomen afzijdig houdt van andere gevangenen blijkt hier weer eens. Sommige gevangenen riskeren het kleine beetje 'vrijheid' dat ze hebben en als ze gepakt worden, nemen ze alle andere gevangenen mee in hun val...
Ik heb onderweg een kaartje aan Jamie gestuurd om hem te vertellen dat ik alles zal doen wat in mijn macht ligt om hem zo mogelijk deze week nog te bezoeken, maar dat hij absoluut naar het ziekenhuis moet gaan als hij die kans krijgt. De vraag is alleen óf hij die kans krijgt gezien de lockdown...
We zijn naar San Antonio gereden. We gaan nu de stad verkennen. Ik heb onderweg nog foto's genomen. Die volgen nog.
Toen mijn vader en ik vanmorgen aankwamen bij de Polunksy Unit, mochten we er niet in. De bewaker bij de poort zei dat het was omdat er over twee dagen een executie is en raadde ons aan om de Warden's Office te bellen om te kijken of er toch een mogelijkheid was, gezien de lange afstand die wij hebben afgelegd. Toen zijn we teruggereden naar ons hotel en hebben we gebeld. We kregen te horen dat alle gevangenissen in Texas voor de rest van de week 'on lockdown' zijn. De medewerker vertelde ons niet waarom. Ik moest vrijdag nog maar eens bellen, misschien zou ik zaterdag kunnen komen. Ik was behoorlijk in paniek, want er is geen enkele manier om Jamie te laten weten waaróm ik er niet ben, en hij is sowieso altijd erg bezorgd over me. Helaas ben je volkomen machteloos en zijn de medewerkers van TDCJ niet erg geneigd tot behulpzaamheid.
We besloten dus om maar verder te gaan. Toen we stopten bij een Subway (de enige keten die wel normaal voedsel heeft), bleken we direct naast het HR-hoofdkwartier van TDCJ te staan en ik hoorde vlakbij twee medewerkers van TDCJ spreken over iets wat op Death Row had plaatsgevonden. Toen zag ik zo'n krantenautomaat van de Houston Chronicle. Dit bleek de reden van de lockdown te zijn. We kunnen het voorlopig dus wel vergeten.
Ik maak me vooral erg zorgen over Jamie. Ik weet dat hij nu volkomen over de zeik is. Hij zal wel weten wat er aan de hand is gezien de grootschaligheid, dus dan maakt hij zich tenminste niet druk dat er iets gebeurd zou kunnen zijn met mij, maar dat is een schrale troost. Ik denk dat dit onze laatste kans voor een gewoon bezoek was, want zijn beroepsmogelijkheden zijn nu echt uitgeput...
En gisteren liet Jamie mij zijn voet en knie zien, die beide enorm opgezwollen, vol met vocht en helemaal paars waren. Hij kreeg antibiotica, maar die leken niet te helpen en hij moet eigenlijk naar het ziekenhuis. Vorige week heeft hij dat geweigerd omdat hij bang was mijn bezoek te missen. Nu mist hij het deels alsnog... Ik baal zo verschrikkelijk, want gisteren hebben we alleen maar koetjes en kalfjes gepraat. Vandaag zouden we gaan bespreken wat het plan is als hij een executiedatum toegewezen krijgt...
De reden dat Jamie zich volkomen afzijdig houdt van andere gevangenen blijkt hier weer eens. Sommige gevangenen riskeren het kleine beetje 'vrijheid' dat ze hebben en als ze gepakt worden, nemen ze alle andere gevangenen mee in hun val...
Ik heb onderweg een kaartje aan Jamie gestuurd om hem te vertellen dat ik alles zal doen wat in mijn macht ligt om hem zo mogelijk deze week nog te bezoeken, maar dat hij absoluut naar het ziekenhuis moet gaan als hij die kans krijgt. De vraag is alleen óf hij die kans krijgt gezien de lockdown...
We zijn naar San Antonio gereden. We gaan nu de stad verkennen. Ik heb onderweg nog foto's genomen. Die volgen nog.
Hey, alles goed in Mexico?quote:Op dinsdag 21 oktober 2008 19:43 schreef Perruche het volgende:
Hey Petra! wat gaaf om je verslag te lezen
het klinkt als een erg gave en indrukwekkende reis. Geniet ervan!
wat balen joh ga je helemaal daarvoor die kant op, kun je ineens niet meer langs gaan.. kan me goed voorstellen hoe klote je je voelt. Heb je de komende dagen nog een kans om te gaan, of is dit het zeg maar?
ga je helemaal daarvoor die kant op, kun je ineens niet meer langs gaan.. kan me goed voorstellen hoe klote je je voelt. Heb je de komende dagen nog een kans om te gaan, of is dit het zeg maar?
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
Da's klote zeg... hopelijk vinden jullie toch nog een mogelijkheid.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Zaterdag een heel klein kansje. Ticket omboeken is nog een mogelijkheid, maar met dit soort dingen weet je nooit hoe lang het duurt...
hopen dat je die kans nog krijgt.. anders voelt het ook zo... incompleet ofzo lijkt me.
maar probeer wel een beetje te genieten daar he, ook al gaan de plannen even anders
maar probeer wel een beetje te genieten daar he, ook al gaan de plannen even anders
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
|
|
