Nee heb ik niet. Mijn mening is gebaseerd op pure gut feeling.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:32 schreef Scaurus het volgende:
Dat laatste is natuurlijk het ideaal. Maar ik snap waar je heen wil: het is beter dat de ouders uit elkaar gaan dan dat ze ruziënd bij elkaar blijven. Maar is dat zo? Kan je een onderzoek geven die dat aantoont?
Maar heb je nog wel het idee dat die mensen van elkaar houden? En ondanks die ruzies toch nog blij zijn dat ze elkaar hebben?quote:Mijn ouders zijn echt niet meer verliefde pubers. Omdat mijn vader van Mars komt en mijn moeder van Venus, is er wel eens wat onenigheid of onbegrip. Mijn ouders hebben echter nooit flinke ruzies gehad. (Die zijn namelijk niet te verbergen, kinderen ruiken dat.) Ik denk dat dit voor een deel ook komt omdat ze altijd het belang van de kinderen op de eerste plaats gezet hebben en niet hun neus achterna gegaan zijn. Dat zie je tegenwoordig vaak: papa krijgt wat met dat jonge ding van het werk, het huwelijk is toch al niet zo spannend meer, papa is weg. Natuurlijk is het zo dat de meeste scheidingen veel meer schrijnende oorzaken hebben, maar toch zie je dat de drempel om te scheiden lager wordt.
mijn probleem is dat ik niet meer van hem hou. een therapeut kan daar niets aan veranderen.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:27 schreef Scaurus het volgende:
[..]
Ben je al naar een therapeut/psycholoog oid geweest? Misschien kan die bijdragen aan een oplossing voor jullie problemen.
Het is een ander soort 'houden van' dan gangbaar is. De liefde tussen ouders kan ook liggen in het gezin dat zij gesticht hebben, net zoals vroeger de liefde tussen de boer en boerin lag in de boederij die ze onderhielden. Geert Mak schrijft daar over in Hoe God verdween uit Jorwerd. Als mensen lang samen leven en iets bouwen wat puur uit henzelf voortkomt en waarin hun eigen levens nauw verweven zijn, dan vergroeien ze met elkaar. Misschien is dat geen pure liefde, maar wel een vorm van 'houden van'.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:38 schreef Garisson72 het volgende:
Maar heb je nog wel het idee dat die mensen van elkaar houden? En ondanks die ruzies toch nog blij zijn dat ze elkaar hebben?
Een beetje zoals de uithuwelijkingsconstructie in veel culturen werkt, denk ik ja. Onze hedendaagse cultuur is toch wel een heel andere, en al zeker anders dan het leven van een boer en boerin uit Jorwerd.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:43 schreef Scaurus het volgende:
Het is een ander soort 'houden van' dan gangbaar is. De liefde tussen ouders kan ook liggen in het gezin dat zij gesticht hebben, net zoals vroeger de liefde tussen de boer en boerin lag in de boederij die ze onderhielden. Geert Mak schrijft daar over in Hoe God verdween uit Jorwerd. Als mensen lang samen leven en iets bouwen wat puur uit henzelf voortkomt en waarin hun eigen levens nauw verweven zijn, dan vergroeien ze met elkaar. Misschien is dat geen pure liefde, maar wel een vorm van 'houden van'.
Ben inderdaad 31. en dat is ook iets wat mee speelt. ben nu nog jong en denk dat de ware daar ergens voor mij rondloopt, want hij is dat al lang niet meer. en denk ik nooit geweest want als hij dat wel was had ik er nooit over nagedacht om te scheiden. als ik 50+ was geweest was het mischien makkelijker om bij hem te blijven. maar moet ik mijn geluk boven die van mijn kinderen leggen? Daarom wil ik graag weten wat beter is. Ik doe alles om mijn kinderen gelukkig te maken.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:38 schreef Garisson72 het volgende:
TS is 31 als we de username mogen geloven, dat is te jong om daar genoegen mee te nemen, vind ik.
quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:36 schreef Scaurus het volgende:
[..]
Tja. Je kan kinderen van gescheiden ouders ook gaan vergelijken met kinderen die seksueel zijn misbruikt of helemaal geen ouders hebben gekend.
bron (pdf)quote:Echtscheiding of scheiding van ouders kan gezien worden als een “gebeurtenis”, op zichzelf van belang en omdat het leidt tot vele veranderingen. Scheiding kan ook gezien worden als onderdeel van een “proces” dat begint voor de scheiding en dat bekeken moet worden in die context. Er is zich een consensus aan het ontwikkelen dat al deze aspecten van belang zijn. (108) Hoe dan ook, echtscheiding en scheiding worden verschillend ervaren door volwassenen en kinderen. Wat een goede echtscheiding lijkt voor volwassenen kan heel anders voelen voor kinderen. In de afwezigheid van een hoog conflictniveau, zijn kinderen zich er vaak niet van bewust dat hun ouders moeilijkheden ervaren. Voor deze kinderen kan de echtscheiding of scheiding zelf problematisch zijn. Het kan zelfs zo zijn dat kinderen meer worden geraakt door het conflict ontstaan door de scheiding en dat nadien voortduurt, als toen hun ouders nog samen waren. (109) Er zijn twee soorten kinderen met hoge risico’s voor psychologische problemen in de toekomst: (1) degenen die opgroeien met ouders die getrouwd blijven, maar waarbij die ouders conflictueus en vijandig blijven, en (2) degenen met ouders in een huwelijk met weinig conflict, die desalniettemin gaan scheiden. (110) Meer dan de helft van de echtscheidingen betreft huwelijken met weinig conflict – wat “goed genoeg” genoemd zou kunnen worden – die een goede mogelijkheid hebben om gered te worden (in een studie rapporteerden 64 % van de paren die zeiden ongelukkig te zijn, maar die bij elkaar bleven en aan hun relatie werkten, vijf jaar later gelukkig te zijn). (111) Echtscheidingen in deze huwelijken met weinig conflict kunnen zeer schadelijk voor kinderen zijn. (112)
108 Furstenberg, F. and Kiernan, K. (2001), ‘Delayed parental divorce: How much do children benefit?’, Journal of Marriage and Family 63,
pp. 446–457.
109 Cockett and Tripp (1994), The Exeter Family Study: Family Breakdown and Its Impact on Children, pp. 55–58.
110 Booth A. and Amato P. (2001), ‘Parental predivorce relations and offspring postdivorce well-being’, Journal of Marriage and Family 63
(1), pp. 197–212.
111 Waite, L. and Gallagher, M. (2000), The Case for Marriage: Why Married People are Happier, Healthier, and Better off Financially, New
York: Doubleday.
112 Booth and Amato (2001), ‘Parental predivorce relations and offspring postdivorce well-being’, pp. 197–212.
Mijn standpunt moge inmiddels duidelijk zijn; dat vind ik inderdaad. Althans, ik kan me voorstellen dat je dat zo ziet, maar ik denk dat de káns dat je kinderen gelukkig opgroeien groter is als jullie zouden scheiden en jij lekker je eigen geluk achternajaagt, terwijl je hen opvoedt zo goed als de situatie mogelijk maakt.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:54 schreef steenbok1977 het volgende:
maar moet ik mijn geluk boven die van mijn kinderen leggen? Daarom wil ik graag weten wat beter is. Ik doe alles om mijn kinderen gelukkig te maken.
agree!quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 20:07 schreef Soempie het volgende:
En zelfs als ouders niet vijandig met elkaar omgaan, dan nog is het misschien wel schadelijk voor een kind. Je merkt vast wel dat ouders niet meer van elkaar houden, langs elkaar leven, etcetera. Ik zou m'n kinderen zo'n beeld van een relatie niet mee willen geven. Ik kan hier alleen geen onderzoek bij vinden.
quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:59 schreef Panthera1984 het volgende:
...
edit: Ik heb wel liefde gezien tussen man en vrouw, en dat zou ik zelf ook als belangrijkste mee willen geven aan een kind, verliefde blikken af en toe, een gestolen kus of omhelzing.
In dit geval, als je helemaal niet van je man houd, zou ik voor jezelf en je kind dus wél scheiden.
en (2) degenen met ouders in een huwelijk met weinig conflict, die desalniettemin gaan scheiden. (110) Meer dan de helft van de echtscheidingen betreft huwelijken met weinig conflict – wat “goed genoeg” genoemd zou kunnen worden –() Echtscheidingen in deze huwelijken met weinig conflict kunnen zeer schadelijk voor kinderen zijn. (112)quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 20:04 schreef Soempie het volgende:
Sigme, uit jouw stukje:
Er zijn twee soorten kinderen met hoge risico’s voor psychologische problemen in de toekomst: (1) degenen die opgroeien met ouders die getrouwd blijven, maar waarbij die ouders conflictueus en vijandig blijven
'goed genoeg' ja, dat is wat je moet nastreven voor je kinderen.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 20:13 schreef sigme het volgende:
[b]en (2) degenen met ouders in een huwelijk met weinig conflict, die desalniettemin gaan scheiden. (110) Meer dan de helft van de echtscheidingen betreft huwelijken met weinig conflict – wat “goed genoeg” genoemd zou kunnen worden –
Zo lees ik het niet en dat staat er ook niet.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 20:13 schreef sigme het volgende:
Een huwelijk moet echt slecht een agressief zijn wil het de kinderen schaden. "Niet meer van elkaar houden" is niet schadelijk.
Nee, het hoeft niet schadelijk te zijn. Hoe rijker en goedgemanierder (beide) ouders zijn, hoe beter georganiseerd de rest van de familie (ooms tantes & grootouders), hoe minder erg het is.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 20:17 schreef Soempie het volgende:
Ook uit het stukje van Sigme:
Echtscheidingen in deze huwelijken met weinig conflict kunnen zeer schadelijk voor kinderen zijn.
Ik denk dat daar wel kanttekeningen bij te plaatsen zijn. Ik denk dat het uitmaakt hoe de scheiding geregeld wordt en of ouders elkaar al dan niet zwartmaken na de scheiding.Er staat dan ook: 'kunnen zeer schadelijk zijn.' Het hoeft dus niet.
Ik kan me niet heugen ooit iets gelezen te hebben over nadelige gevolgen van verstandshuwelijken etcquote:Verder bedoelde ik dat ik nergens zie wat het met de relaties van de kinderen zelf doet op latere leeftijd als ze alleen maar ouders hebben gekend die geen liefde voor elkaar voelen.
dat ligt helemaal aan de situatie, de leeftijd en de tijd dat het gezin dysfunctioneel is, dat is zeker waar. Of om ff om te draaien... kinderen uit dysfunctionele gezinnen hebben de grootste kans om later in de problemen te raken.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:38 schreef Scaurus het volgende:
@Re
Ik geloof best dat de scheiding van je ouders voor jou goed is geweest, maar je moet persoonlijke ervaring niet gaan projecteren op echtscheiding als sociaal fenomeen. Dat echtscheiding in een groot deel van de gevallen negatieve gevolgen heeft die niet mis zijn, kan je niet ontkennen.
Heb je er alles aan gedaan om de relatie beter te krijgen, of gooi je zonder al teveel moeit de handdoek in de ring?quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:06 schreef steenbok1977 het volgende:
[..]
Nee dat dus niet. Ik durf niet omdat ik bang ben voor zijn reactie.
Denk wel aan scheiden, maar denk als het er op aan komt denk ik dat ik het niet durf alleen maar om zijn reactie. Dus misschien is het toch beter om bij hem te blijven. Dan hebben de kinderen in ieder geval hun vader bij hun.Misschien krijgen ze alles wel niet eens mee?
Kan gewoon vragen hoe zij zich eronder voelen hoor, of ze het niet te vervelend vinden, ze er niet teveel last van hebben en zo ja wat zij vinden dat eraan gedaan kan worden om het voor hen beter te maken.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:14 schreef mike_hunt het volgende:
[..]
Niet aan de kinderen vragen. Zij zijn 4 en 10 jaar. Je kan die druk niet bij hen neerleggen.
Kinderen via opa en oma naar elkaar brengen als het moet bv?quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:24 schreef steenbok1977 het volgende:
Ik ken hem en denk ook als ik ga scheiden van hem dat hij heel moeilijk gaat doen en dat de ruzies dan nog erger worden. Dus hoe gaat dat dan? Weet zeker dat als ik de kinderen naar hem breng of hij naar mii, dat hij ruzie gaat maken waar de kinderen bij zijn. En dat wil ik ze ook niet aan doen. Dus dan is het misschien toch beter om maar gewoon bij hem te blijven. Gewoon kijken hoe lang ik het kan rekken en misschien lukt het me wel tot de kinderen het huis uit zijn en dan gaan scheiden.
Presies. JIJ bent er ook nog. Je mag ook wel eens aan jezelf denken. Niet koste wat het kost maar aan blijven modderen, voor hoe lang? 5 jaar? 10? Ondertussen heb je voor jezelf het gevoel geen leven te hebben.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 23:47 schreef DOCG het volgende:
Wat ik wel heb geleerd is dat het oke is om gelukkig te willen zijn, dat je niet alles hoeft te accepteren, dat een relatie niet betekent spanning en ruzie.
Dat hangt helemaal van de ernst en aard van de situatie af. Als hij jou en/of de kinderen mishandelt, zou ik maken dat ik weg kom. Als jullie karakters onderling te veel botsen en/of de vonk is er niet meer, dan zou ik daar samen met hem een oplossing voor zoeken. Ik neem aan dat jullie relatie in het verleden veel beter was, anders hadden jullie toch ook geen kinderen genomen?quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 18:29 schreef steenbok1977 het volgende:
De liefde tussen ons is over. We hebben soms ruzie waar de kinderen ( 4 en 10 jaar) bij zijn.
<.......> Dus wat is beter. Bij hem blijven of scheiden?
Bang zijn voor je eigen partner, dat is niet gezond. Waarom ben je bang voor hem? Heeft hij alleen een opvliegend karakter, of dreigt hij met geweld richting jou? Het is toch wel belangrijk dat je voor jezelf durft op te komen. Het kan ook best zijn dat jullie beiden gefrustreerd zijn over zaken binnen en buiten de relatie en dat te veel op elkaar afreageren, zonder te zoeken naar oplossingen. Daarom is het belangrijk dat je ook voor jezelf opkomt, aangeeft dat het zo niet langer gaat.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 18:49 schreef steenbok1977 het volgende:
Ik ga ervan uit dat hij niets voor me voelt. waarom dan die ruzies, en dan soms ook nog waar de kinderen bij zijn.En het gaat om de stomste dingen. De ruzies maakt me niet zo veel uit maar niet waar onze kinderen bij zijn. Ben bang voor zijn reactie als ik zeg dat ik totaal niets meer voor hem voel.
Je kan ook op een rustig moment, als de kinderen er niet bij zijn, eens naar hem informeren hoe hij zich voelt in jullie relatie, hem te kennen geven dat je het niet meer trekt zoals het nu gaat, maar dat je zoekt naar een oplossing. Ik zou niet meteen met scheiden komen aanzetten, als je niet eerst de situatie goed met hem hebt doorbesproken.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:06 schreef steenbok1977 het volgende:
Nee dat dus niet. Ik durf niet omdat ik bang ben voor zijn reactie.
Denk wel aan scheiden, maar denk als het er op aan komt denk ik dat ik het niet durf alleen maar om zijn reactie.
Wat is het voor iemand dat hij zo zou doen? En was hij altijd al zo, maar was jij verblind door verliefdheid, of is hij veranderd door dingen die zijn voorgevallen in jullie levens/relatie?quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:24 schreef steenbok1977 het volgende:
Ik ken hem en denk ook als ik ga scheiden van hem dat hij heel moeilijk gaat doen en dat de ruzies dan nog erger worden.
Dat heb ik nog nergens gehoord of gelezen, klinkt me ook wel vreemd in de oren hoor. Tuurlijk zal een therapeut nagaan of jullie wel hard genoeg gewerkt hebben aan jullie relatie en of het nog zin heeft om te vechten voor je relatie, zeker als je kinderen hebt. Maar soms zal ook blijken dat het beter is uit elkaar te gaan.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:40 schreef steenbok1977 het volgende:
mijn probleem is dat ik niet meer van hem hou. een therapeut kan daar niets aan veranderen.
heb al veel op internet gelezen van therapeuten. en mijn conclusie daar is dat je voor de kinderen bij elkaar moet blijven en dat je zelf ongelukkig bent maakt niet uit.
er is inderdaad een ander in het spel, maar wilde ik niet over hebben, schaam me ervoor.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 21:18 schreef 5741 het volgende:
Is het alleen de ruzies of is er ook een ander in het spel?
quote:Op zaterdag 11 oktober 2008 11:57 schreef steenbok1977 het volgende:
[..]
er is inderdaad een ander in het spel, maar wilde ik niet over hebben, schaam me ervoor.
de ruzies waren voordat ik met een ander begon ook al.
Ik ben verliefd geworden op een vrouw. de liefde tussen ons is erg sterk en geloof dat zij de ware voor me is. het heeft een paar maand geduurd en had haar beloofd om voor haar te kiezen. maar elke keer als ik naar mijn kinderen keek kon ik het niet. zij hebben het recht om bij hun vader te zijn. op een gegeven moment heb ik haar ook gezegd dat het over was en dat ik bij hem blijf voor de bestwil van mijn kinderen.
ik heb haar daar heel veel pijn meegedaan. en mezelf ook. ik hou van haar en wil heel graag met haar door maar kan het niet voor mijn kinderen. wij geloven echt dat we bij elkaar horen en houden ondanks alles nog steeds van elkaar. ik probeer het wel maar kan haar niet uit mijn gedachten krijgen en mijn liefde voor haar wordt alleen maar sterker. maar ik kan het mijn kinderen niet aan doen. sorry dat ik dit alles niet direct heb verteld, maar schaam me ervoor. ik wil namelijk niet degene die de schuld krijgt dat het huwelijk is gestrand.
de vrouw waar ik wat mee heb gehad zegt dat het tijd word dat ik een keer voor mezelf kies en dat de keuze die ik nu heb gemaakt ook niet goed is voor de kinderen, want die voelen het echt wel aan.
ik wacht gewoon tot hij een misstap zet zodat het zijn schuld is dat het huweljik is gestrand en niet de mijne.
ik vind het wel heel erg moeiijk want ik zeg de liefde van mijn leven op voor mijn kinderen. die blijven voor mij altijd nummer 1 en hun geluk telt. en dat ik me ongelukkig voel is maar een bijzaak.
heilig boontjequote:Op zaterdag 11 oktober 2008 11:57 schreef steenbok1977 het volgende:
ik wacht gewoon tot hij een misstap zet zodat het zijn schuld is dat het huweljik is gestrand en niet de mijne.
Hij weet niets. Maar hij heeft wel in de gaten dat zij verliefd op me is en mag haar van hem ook niet meer zien. blijf ik haar wel zien dan is het over en mijn schuld dat we uit elkaar zijn gegaan. en dat wil ik ook niet.quote:Op zaterdag 11 oktober 2008 12:08 schreef mike_hunt het volgende:
Weet jouw man dat er iets aan de hand is? Of weet ie van niets?
totdat hij in de fout gaat toch?...quote:Op zaterdag 11 oktober 2008 12:35 schreef steenbok1977 het volgende:
...
maar mijn kinderen gaan voor en ik denk dat dit de beste keuze is om bij elkaar te blijven voor de kinderen.
Weet niet of ik lesbisch ben. zei zegt van wel omdat ik sex met mannen eigenlijk maar vies vind. en heb het niet voor de kik gedaan. ik hou echt heel veel van haar en mis haar onzettend. zij zegt ook dat we hier nooit aan hadden moeten beginnen, maar liefde hou je niet tegen. zij is er ook erg kapot van en vind dat ik met haar gevoelens heb gespeeld. maar dat heb ik niet. ben er zelf ook erg kapot van. ik denk echt dat zij de ware voor me is maar ik durf gewoon niet. ik denk dat het voor mijn kinderen beter is om op te groeien met hun vader en denk dat als ik ervoor uit kom dat ik mijn vader ook kwijt ben en die wil ik ook nog niet missen. zij heeft altijd gezegd mocht ik gaan scheiden dat we niet direct bij elkaar zullen komen, maar het langzaam opbouwen. net of we na de scheiding een relatie zijn begonnen, omdat zij niet diegene wil zijn die ervoor heeft gezorgd dat het huwelijk op de klippen liep. zij zegt ook dat de kinderen hun vader niet kwijt raken maar dat hij alleen maar ergens anders woont. en als mijn vader me niet accepteerd zoals ik ben dat hij nietquote:Op zaterdag 11 oktober 2008 12:46 schreef mike_hunt het volgende:
Maar wat zegt jou dat die vriendin jouw liefde is? Ben je lesbisch? Of doe je het voor de kik?
Kijk, dat er hiervan pijn komt is onvermijdbaar. Wil je het hem niet zeggen omdat ie een kort lontje heeft? En om voor de kinderen bij elkaar te blijven, doe je jezelf te kort én de kinderen.
Nu ben je nog jong, maar years down the road zal je alleen maar spijt krijgen.
Vind je dat je te vroeg bent getrouwd?
Dat je verliefd bent geworden op een ander, à la, het gaat erom wat je daarmee doet uiteindelijk: of je je eigen gezin daarmee op het spel wil zetten of toch voor je man kiest. Als je bij je gezin blijft zal je natuurlijk wel voor je man moeten kiezen. Je kinderen hebben niets aan een moeder die hun vader niets gunt.quote:Op zaterdag 11 oktober 2008 11:57 schreef steenbok1977 het volgende:
de ruzies waren voordat ik met een ander begon ook al.
Ik ben verliefd geworden op een vrouw.
ik probeer het wel maar kan haar niet uit mijn gedachten krijgen en mijn liefde voor haar wordt alleen maar sterker. maar ik kan het mijn kinderen niet aan doen.
Je bent dus eigenlijk heel hypocriet bezig en wacht alleen nog maar op een moment dat je de schuld van jouw falen op hem kan afschuiven. Je geeft duidelijk niks meer om je man, wil hem alleen nog maar kapot maken en zelf met de schone schijn ervandoor gaan.quote:Op zaterdag 11 oktober 2008 11:57 schreef steenbok1977 het volgende:
ik wil namelijk niet degene die de schuld krijgt dat het huwelijk is gestrand.
ik wacht gewoon tot hij een misstap zet zodat het zijn schuld is dat het huweljik is gestrand en niet de mijne.
Precies. Volgens mij is het enige doel van dit topic ook om de verantwoordelijkheid voor de beslissing die ze allang genomen heeft te kunnen afschuiven. "Ja, ik maakte me heel erg zorgen om wat een scheiding zou doen met de kinderen en wilde eigenlijk daarom maar bij hem blijven, maar iedereen zei dat de kinderen onder de huidige situatie nog veel meer lijden en dat ik voor mezelf moest kiezen."quote:Op zaterdag 11 oktober 2008 12:15 schreef Re het volgende:
heilig boontje
neem eens wat verantwoordelijkheid.
Vind je ook dat hij het verdient om zo behandeld te worden?quote:Op zaterdag 11 oktober 2008 13:08 schreef steenbok1977 het volgende:
[..]
is erg egoistisch van me, maar JA
Ik zal hun vader nooit slecht maken want dat hoort niet.quote:[b]Op zaterdag 11 oktober 2008 13:12 schreef Escaflowne het volgende:
Je bent dus eigenlijk heel hypocriet bezig en wacht alleen nog maar op een moment dat je de schuld van jouw falen op hem kan afschuiven. Je geeft duidelijk niks meer om je man, wil hem alleen nog maar kapot maken en zelf met de schone schijn ervandoor gaan. [ afbeelding ]
Wat denk je als de kinderen daar later achter komen, hoe zij zullen reageren? Of ga je ze hun hele leven blijven voorliegen en hun vader onnodig zwartmaken bij hun? Nou lekkere moeder ben je dan.![]()
Je kan natuurlijk ook zelf weg gaan met die liefde van je leven en de kinderen bij hem laten! Jij gelukkig, kinderen gelukkig, je man gelukkig, want die is veel beter af zonder jou, als ik het zo hoor..
Dat is vuil zeg....dat is echt heel erg vuil...wachten tot hij een stap verkeerd zet om de schuld op hem te kunnen leggen.quote:Op zaterdag 11 oktober 2008 11:57 schreef steenbok1977 het volgende:
[..]
er is inderdaad een ander in het spel, maar wilde ik niet over hebben, schaam me ervoor.
de ruzies waren voordat ik met een ander begon ook al.
Ik ben verliefd geworden op een vrouw. de liefde tussen ons is erg sterk en geloof dat zij de ware voor me is. het heeft een paar maand geduurd en had haar beloofd om voor haar te kiezen. maar elke keer als ik naar mijn kinderen keek kon ik het niet. zij hebben het recht om bij hun vader te zijn. op een gegeven moment heb ik haar ook gezegd dat het over was en dat ik bij hem blijf voor de bestwil van mijn kinderen.
ik heb haar daar heel veel pijn meegedaan. en mezelf ook. ik hou van haar en wil heel graag met haar door maar kan het niet voor mijn kinderen. wij geloven echt dat we bij elkaar horen en houden ondanks alles nog steeds van elkaar. ik probeer het wel maar kan haar niet uit mijn gedachten krijgen en mijn liefde voor haar wordt alleen maar sterker. maar ik kan het mijn kinderen niet aan doen. sorry dat ik dit alles niet direct heb verteld, maar schaam me ervoor. ik wil namelijk niet degene die de schuld krijgt dat het huwelijk is gestrand.
de vrouw waar ik wat mee heb gehad zegt dat het tijd word dat ik een keer voor mezelf kies en dat de keuze die ik nu heb gemaakt ook niet goed is voor de kinderen, want die voelen het echt wel aan.
ik wacht gewoon tot hij een misstap zet zodat het zijn schuld is dat het huweljik is gestrand en niet de mijne.
ik vind het wel heel erg moeiijk want ik zeg de liefde van mijn leven op voor mijn kinderen. die blijven voor mij altijd nummer 1 en hun geluk telt. en dat ik me ongelukkig voel is maar een bijzaak.
eigelijk niet nee. wat zij ook wel eens heeft gezegd dat dit oneerlijk is voor mijn man. ik hou niet meer van hem en zij vind dat ik wel van hem moet scheiden omdat hij ook iemand verdiend die wel van hem houdt.quote:Op zaterdag 11 oktober 2008 13:20 schreef Escaflowne het volgende:
[..]
Vind je ook dat hij het verdient om zo behandeld te worden?
En vind je dat de kinderen het verdienen om in zo'n leugen te leven?
Ben ik het mee eens.quote:Op zaterdag 11 oktober 2008 13:35 schreef steenbok1977 het volgende:
eigelijk niet nee. wat zij ook wel eens heeft gezegd dat dit oneerlijk is voor mijn man. ik hou niet meer van hem en zij vind dat ik wel van hem moet scheiden omdat hij ook iemand verdiend die wel van hem houdt.
Dan onderschat je volgens mij de zintuiglijke vermogens van kinderen. Kinderen voelen juist heel snel aan als iets niet lekker loopt, vooral als ze bij andere kinderen thuis komen, waar de ouders nog wel liefdevol met elkaar omgaan. Niets is voor kinderen belangrijker dan dat ze zien dat papa en mama van elkaar houden. Er mogen best wat probleempjes zijn, zolang ze maar zien dat hun ouders elkaar steunen en van elkaar houden is er niks aan de hand.quote:Op zaterdag 11 oktober 2008 13:35 schreef steenbok1977 het volgende:
ik denk dat ik de schijn wel hoog kan houden en dat mijn kinderen er niets van merken. want eigenlijk denk ik dat als ik ga scheiden dat mijn kinderen er last van krijgen en zeker ook op latere leeftijd. dus eigenlijk is er maar 1 oplossing. bij elkaar blijven voor de kinderen. ze zijn 4 en 10 nog jong en denk dus echt niet dat zij merken dat ik niet meer van mijn man houdt.
Laf rotwijf.quote:Op zaterdag 11 oktober 2008 13:22 schreef steenbok1977 het volgende:
[..]
Ik weet dat mijn huwelijk op den duur toch stuk loopt en daar ben wacht ik op omdat ik niet de schuld wil krijgen. en ja is misschien wel hypocriet. Ik heb er wel alles voor over, want heb een punt gezet achter de relatie met de liefde van mijn leven omdat het geluk van mijn kinderen boven die van mij staat. mijn nu ex vriendin zegt dus dat als ik toch weet dat het huwelijk ooit strand waarom dan niet gewoon scheiden en dat wij dan wel bij elkaar komen. zij vind dat ik hier verkeerd aan doe. maar ik dus niet.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |