R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
@Re
Ik geloof best dat de scheiding van je ouders voor jou goed is geweest, maar je moet persoonlijke ervaring niet gaan projecteren op echtscheiding als sociaal fenomeen. Dat echtscheiding in een groot deel van de gevallen negatieve gevolgen heeft die niet mis zijn, kan je niet ontkennen.
Ik geloof best dat de scheiding van je ouders voor jou goed is geweest, maar je moet persoonlijke ervaring niet gaan projecteren op echtscheiding als sociaal fenomeen. Dat echtscheiding in een groot deel van de gevallen negatieve gevolgen heeft die niet mis zijn, kan je niet ontkennen.
Winnaar van de POL Ton Elias Trofee - Beste nieuwkomer in '08
Atheïst - Conservatief - Republikeins - Realist. Duidelijk?
Atheïst - Conservatief - Republikeins - Realist. Duidelijk?
Nee heb ik niet. Mijn mening is gebaseerd op pure gut feeling.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:32 schreef Scaurus het volgende:
Dat laatste is natuurlijk het ideaal. Maar ik snap waar je heen wil: het is beter dat de ouders uit elkaar gaan dan dat ze ruziënd bij elkaar blijven. Maar is dat zo? Kan je een onderzoek geven die dat aantoont?
Maar heb je nog wel het idee dat die mensen van elkaar houden? En ondanks die ruzies toch nog blij zijn dat ze elkaar hebben?quote:Mijn ouders zijn echt niet meer verliefde pubers. Omdat mijn vader van Mars komt en mijn moeder van Venus, is er wel eens wat onenigheid of onbegrip. Mijn ouders hebben echter nooit flinke ruzies gehad. (Die zijn namelijk niet te verbergen, kinderen ruiken dat.) Ik denk dat dit voor een deel ook komt omdat ze altijd het belang van de kinderen op de eerste plaats gezet hebben en niet hun neus achterna gegaan zijn. Dat zie je tegenwoordig vaak: papa krijgt wat met dat jonge ding van het werk, het huwelijk is toch al niet zo spannend meer, papa is weg. Natuurlijk is het zo dat de meeste scheidingen veel meer schrijnende oorzaken hebben, maar toch zie je dat de drempel om te scheiden lager wordt.
Overigens is leeftijd misschien ook nog wel een factor; er zijn denk ik legio uitgelulde echtparen van 50+ die al láng op elkaar uitgekeken zijn, maar zich bij de situatie hebben neergelegd. Die gewenning valt niet te onderschatten na al die tijd, dus dan liggen de kaarten toch anders denk ik.
TS is 31 als we de username mogen geloven, dat is te jong om daar genoegen mee te nemen, vind ik.
Breasts! helping men to avoid eye contact since 1865.
mijn probleem is dat ik niet meer van hem hou. een therapeut kan daar niets aan veranderen.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:27 schreef Scaurus het volgende:
[..]
Ben je al naar een therapeut/psycholoog oid geweest? Misschien kan die bijdragen aan een oplossing voor jullie problemen.
heb al veel op internet gelezen van therapeuten. en mijn conclusie daar is dat je voor de kinderen bij elkaar moet blijven en dat je zelf ongelukkig bent maakt niet uit.
daarom wil ik ervaring van anderen horen en niet van een therapeut die toch zegt dat je bij elkaar moet blijven voor de kinderen. ik heb het niet zo op therapeuten, die zitten er volgens mij voor de centen en niettvoor mij. sorry als iemand op deze forum therapeut is maar zo voel ik het.
ik wil het beste voor mijn kinderen en als dat betekend dat ik bij hem moet blijven doe ik dat.
maar als ik hier ervaringen ga lezen van mensen, waar ik al een paar van heb gelezen, dat het beter is om te scheiden dan helpt mij dat. ik wil het beste voor mijn kinderen. Em daarom vraag ik jullie om levenservaringen en niet om standaard verhalen die een therapeut heeft.
Het is een ander soort 'houden van' dan gangbaar is. De liefde tussen ouders kan ook liggen in het gezin dat zij gesticht hebben, net zoals vroeger de liefde tussen de boer en boerin lag in de boederij die ze onderhielden. Geert Mak schrijft daar over in Hoe God verdween uit Jorwerd. Als mensen lang samen leven en iets bouwen wat puur uit henzelf voortkomt en waarin hun eigen levens nauw verweven zijn, dan vergroeien ze met elkaar. Misschien is dat geen pure liefde, maar wel een vorm van 'houden van'.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:38 schreef Garisson72 het volgende:
Maar heb je nog wel het idee dat die mensen van elkaar houden? En ondanks die ruzies toch nog blij zijn dat ze elkaar hebben?
Winnaar van de POL Ton Elias Trofee - Beste nieuwkomer in '08
Atheïst - Conservatief - Republikeins - Realist. Duidelijk?
Atheïst - Conservatief - Republikeins - Realist. Duidelijk?
Een beetje zoals de uithuwelijkingsconstructie in veel culturen werkt, denk ik ja. Onze hedendaagse cultuur is toch wel een heel andere, en al zeker anders dan het leven van een boer en boerin uit Jorwerd.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:43 schreef Scaurus het volgende:
Het is een ander soort 'houden van' dan gangbaar is. De liefde tussen ouders kan ook liggen in het gezin dat zij gesticht hebben, net zoals vroeger de liefde tussen de boer en boerin lag in de boederij die ze onderhielden. Geert Mak schrijft daar over in Hoe God verdween uit Jorwerd. Als mensen lang samen leven en iets bouwen wat puur uit henzelf voortkomt en waarin hun eigen levens nauw verweven zijn, dan vergroeien ze met elkaar. Misschien is dat geen pure liefde, maar wel een vorm van 'houden van'.
Ik acht in TS' geval de slagingskans daarop vééél te laag in, vooral omdat ze praat over angst voor zijn reacties.
Breasts! helping men to avoid eye contact since 1865.
Ben inderdaad 31. en dat is ook iets wat mee speelt. ben nu nog jong en denk dat de ware daar ergens voor mij rondloopt, want hij is dat al lang niet meer. en denk ik nooit geweest want als hij dat wel was had ik er nooit over nagedacht om te scheiden. als ik 50+ was geweest was het mischien makkelijker om bij hem te blijven. maar moet ik mijn geluk boven die van mijn kinderen leggen? Daarom wil ik graag weten wat beter is. Ik doe alles om mijn kinderen gelukkig te maken.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:38 schreef Garisson72 het volgende:
TS is 31 als we de username mogen geloven, dat is te jong om daar genoegen mee te nemen, vind ik.
quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:36 schreef Scaurus het volgende:
[..]
Tja. Je kan kinderen van gescheiden ouders ook gaan vergelijken met kinderen die seksueel zijn misbruikt of helemaal geen ouders hebben gekend.
!Re heeft natuurlijk een goed punt. Als je kinderen van gescheiden ouders vergelijkt met kinderen waarvan de ouders nog bij elkaar zijn, maar die totaal niet gelukkig met elkaar zijn, dan kan er wel iets heel anders uitkomen.
Naar dat onderzoek vroeg ik dan ook.
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
Echtscheiding is, statistisch gezien, erg slecht voor kinderen.
Als je het beste wil voor je kinderen blijf je bij je man en hou je op ruzie te maken, al lijden kinderen niet onder een beetje beschaafde ruzie.
Voor een beetje wetenschappelijke onder bouwing knip en plak ik wel even een alinea uit een studietje met veel voetnoten.
Overigens is men het er ook wel over eens dat als er gescheiden wordt, het voor de kinderen beduidend beter is als de ouders in enige harmonie de kinderen wel beide opvoeden (co-ouderschap etc).
Als je het beste wil voor je kinderen blijf je bij je man en hou je op ruzie te maken, al lijden kinderen niet onder een beetje beschaafde ruzie.
Voor een beetje wetenschappelijke onder bouwing knip en plak ik wel even een alinea uit een studietje met veel voetnoten.
bron (pdf)quote:Echtscheiding of scheiding van ouders kan gezien worden als een “gebeurtenis”, op zichzelf van belang en omdat het leidt tot vele veranderingen. Scheiding kan ook gezien worden als onderdeel van een “proces” dat begint voor de scheiding en dat bekeken moet worden in die context. Er is zich een consensus aan het ontwikkelen dat al deze aspecten van belang zijn. (108) Hoe dan ook, echtscheiding en scheiding worden verschillend ervaren door volwassenen en kinderen. Wat een goede echtscheiding lijkt voor volwassenen kan heel anders voelen voor kinderen. In de afwezigheid van een hoog conflictniveau, zijn kinderen zich er vaak niet van bewust dat hun ouders moeilijkheden ervaren. Voor deze kinderen kan de echtscheiding of scheiding zelf problematisch zijn. Het kan zelfs zo zijn dat kinderen meer worden geraakt door het conflict ontstaan door de scheiding en dat nadien voortduurt, als toen hun ouders nog samen waren. (109) Er zijn twee soorten kinderen met hoge risico’s voor psychologische problemen in de toekomst: (1) degenen die opgroeien met ouders die getrouwd blijven, maar waarbij die ouders conflictueus en vijandig blijven, en (2) degenen met ouders in een huwelijk met weinig conflict, die desalniettemin gaan scheiden. (110) Meer dan de helft van de echtscheidingen betreft huwelijken met weinig conflict – wat “goed genoeg” genoemd zou kunnen worden – die een goede mogelijkheid hebben om gered te worden (in een studie rapporteerden 64 % van de paren die zeiden ongelukkig te zijn, maar die bij elkaar bleven en aan hun relatie werkten, vijf jaar later gelukkig te zijn). (111) Echtscheidingen in deze huwelijken met weinig conflict kunnen zeer schadelijk voor kinderen zijn. (112)
108 Furstenberg, F. and Kiernan, K. (2001), ‘Delayed parental divorce: How much do children benefit?’, Journal of Marriage and Family 63,
pp. 446–457.
109 Cockett and Tripp (1994), The Exeter Family Study: Family Breakdown and Its Impact on Children, pp. 55–58.
110 Booth A. and Amato P. (2001), ‘Parental predivorce relations and offspring postdivorce well-being’, Journal of Marriage and Family 63
(1), pp. 197–212.
111 Waite, L. and Gallagher, M. (2000), The Case for Marriage: Why Married People are Happier, Healthier, and Better off Financially, New
York: Doubleday.
112 Booth and Amato (2001), ‘Parental predivorce relations and offspring postdivorce well-being’, pp. 197–212.
Overigens is men het er ook wel over eens dat als er gescheiden wordt, het voor de kinderen beduidend beter is als de ouders in enige harmonie de kinderen wel beide opvoeden (co-ouderschap etc).
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Ten eerste wil ik even aangeven dat ik niet uit een gescheiden, maar wel uit een één oudergezin kom.
Ten tweede wil ik graag reageren op de reacties die de TS geeft, ik lees namelijk twee keer dat ze bang is voor zijn reacties. Wanneer (ik zeg dus niet dat dit zo is) je ook bang bent voor je man zijn reacties in allerlei andere dingen -keurt hij wel goed wat voor boodschappen ik heb gedaan -vind hij niet dat ik me verslons, of maakt hij me juist uit voor slet als ik me verzorg -ik ben wat opgehouden in de stad, als ik later thuis kom, krijg ik dan een preek... zulke kleine dingen.
Dan is dat volgens mij wel heel slecht voor de kinderen, omdat ze dan meekrijgen dat het -hoort- dat iemand altijd onder stress staat. Als ze dan zelf in een slechte relatie zitten, blijven ze denk ik ook eerder, omdat het toch zo hoort.
Verder heb ik zelf niet het idee dat ik eronder geleden heb door alleen bij mijn moeder op te groeien, alhoewel een psycholoog vast wel dingen aan mij kan merken die typisch zijn voor iemand die is opgegroeid zonder vader. Één van de voordelen die ik juist merk, is dat je snel leert dat bepaalde dingen nu eenmaal moeten gebeuren, grote zelfredzaamheid.
edit: Ik heb wel liefde gezien tussen man en vrouw, en dat zou ik zelf ook als belangrijkste mee willen geven aan een kind, verliefde blikken af en toe, een gestolen kus of omhelzing.
In dit geval, als je helemaal niet van je man houd, zou ik voor jezelf en je kind dus wél scheiden.
[ Bericht 6% gewijzigd door Panthera1984 op 10-10-2008 20:06:02 ]
Ten tweede wil ik graag reageren op de reacties die de TS geeft, ik lees namelijk twee keer dat ze bang is voor zijn reacties. Wanneer (ik zeg dus niet dat dit zo is) je ook bang bent voor je man zijn reacties in allerlei andere dingen -keurt hij wel goed wat voor boodschappen ik heb gedaan -vind hij niet dat ik me verslons, of maakt hij me juist uit voor slet als ik me verzorg -ik ben wat opgehouden in de stad, als ik later thuis kom, krijg ik dan een preek... zulke kleine dingen.
Dan is dat volgens mij wel heel slecht voor de kinderen, omdat ze dan meekrijgen dat het -hoort- dat iemand altijd onder stress staat. Als ze dan zelf in een slechte relatie zitten, blijven ze denk ik ook eerder, omdat het toch zo hoort.
Verder heb ik zelf niet het idee dat ik eronder geleden heb door alleen bij mijn moeder op te groeien, alhoewel een psycholoog vast wel dingen aan mij kan merken die typisch zijn voor iemand die is opgegroeid zonder vader. Één van de voordelen die ik juist merk, is dat je snel leert dat bepaalde dingen nu eenmaal moeten gebeuren, grote zelfredzaamheid.
edit: Ik heb wel liefde gezien tussen man en vrouw, en dat zou ik zelf ook als belangrijkste mee willen geven aan een kind, verliefde blikken af en toe, een gestolen kus of omhelzing.
In dit geval, als je helemaal niet van je man houd, zou ik voor jezelf en je kind dus wél scheiden.
[ Bericht 6% gewijzigd door Panthera1984 op 10-10-2008 20:06:02 ]
And the druids turn to stone...
Mijn standpunt moge inmiddels duidelijk zijn; dat vind ik inderdaad. Althans, ik kan me voorstellen dat je dat zo ziet, maar ik denk dat de káns dat je kinderen gelukkig opgroeien groter is als jullie zouden scheiden en jij lekker je eigen geluk achternajaagt, terwijl je hen opvoedt zo goed als de situatie mogelijk maakt.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:54 schreef steenbok1977 het volgende:
maar moet ik mijn geluk boven die van mijn kinderen leggen? Daarom wil ik graag weten wat beter is. Ik doe alles om mijn kinderen gelukkig te maken.
Breasts! helping men to avoid eye contact since 1865.
Sigme, uit jouw stukje:
Er zijn twee soorten kinderen met hoge risico’s voor psychologische problemen in de toekomst: (1) degenen die opgroeien met ouders die getrouwd blijven, maar waarbij die ouders conflictueus en vijandig blijven
Er zijn twee soorten kinderen met hoge risico’s voor psychologische problemen in de toekomst: (1) degenen die opgroeien met ouders die getrouwd blijven, maar waarbij die ouders conflictueus en vijandig blijven
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
En zelfs als ouders niet vijandig met elkaar omgaan, dan nog is het misschien wel schadelijk voor een kind. Je merkt vast wel dat ouders niet meer van elkaar houden, langs elkaar leven, etcetera. Ik zou m'n kinderen zo'n beeld van een relatie niet mee willen geven. Ik kan hier alleen geen onderzoek bij vinden.
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
agree!quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 20:07 schreef Soempie het volgende:
En zelfs als ouders niet vijandig met elkaar omgaan, dan nog is het misschien wel schadelijk voor een kind. Je merkt vast wel dat ouders niet meer van elkaar houden, langs elkaar leven, etcetera. Ik zou m'n kinderen zo'n beeld van een relatie niet mee willen geven. Ik kan hier alleen geen onderzoek bij vinden.
quote:
...
edit: Ik heb wel liefde gezien tussen man en vrouw, en dat zou ik zelf ook als belangrijkste mee willen geven aan een kind, verliefde blikken af en toe, een gestolen kus of omhelzing.
In dit geval, als je helemaal niet van je man houd, zou ik voor jezelf en je kind dus wél scheiden.
And the druids turn to stone...
en (2) degenen met ouders in een huwelijk met weinig conflict, die desalniettemin gaan scheiden. (110) Meer dan de helft van de echtscheidingen betreft huwelijken met weinig conflict – wat “goed genoeg” genoemd zou kunnen worden –() Echtscheidingen in deze huwelijken met weinig conflict kunnen zeer schadelijk voor kinderen zijn. (112)quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 20:04 schreef Soempie het volgende:
Sigme, uit jouw stukje:
Er zijn twee soorten kinderen met hoge risico’s voor psychologische problemen in de toekomst: (1) degenen die opgroeien met ouders die getrouwd blijven, maar waarbij die ouders conflictueus en vijandig blijven
Ouders die denken dat hun kinderen lijden onder de sores van de ouders en dat het zij hun eigen geluk moeten najagen voor het bestwil van de kinderen.. tsja. Die redeneren naar zichzelf toe, om het even heel vriendelijk uit te drukken.
Een huwelijk moet echt slecht een agressief zijn wil het de kinderen schaden. "Niet meer van elkaar houden" is niet schadelijk.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
'goed genoeg' ja, dat is wat je moet nastreven voor je kinderen.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 20:13 schreef sigme het volgende:
[b]en (2) degenen met ouders in een huwelijk met weinig conflict, die desalniettemin gaan scheiden. (110) Meer dan de helft van de echtscheidingen betreft huwelijken met weinig conflict – wat “goed genoeg” genoemd zou kunnen worden –
Breasts! helping men to avoid eye contact since 1865.
Ook uit het stukje van Sigme:
Echtscheidingen in deze huwelijken met weinig conflict kunnen zeer schadelijk voor kinderen zijn.
Ik denk dat daar wel kanttekeningen bij te plaatsen zijn. Ik denk dat het uitmaakt hoe de scheiding geregeld wordt en of ouders elkaar al dan niet zwartmaken na de scheiding.
Er staat dan ook: 'kunnen zeer schadelijk zijn.' Het hoeft dus niet.
Verder bedoelde ik dat ik nergens zie wat het met de relaties van de kinderen zelf doet op latere leeftijd als ze alleen maar ouders hebben gekend die geen liefde voor elkaar voelen.
Echtscheidingen in deze huwelijken met weinig conflict kunnen zeer schadelijk voor kinderen zijn.
Ik denk dat daar wel kanttekeningen bij te plaatsen zijn. Ik denk dat het uitmaakt hoe de scheiding geregeld wordt en of ouders elkaar al dan niet zwartmaken na de scheiding.
Er staat dan ook: 'kunnen zeer schadelijk zijn.' Het hoeft dus niet. Verder bedoelde ik dat ik nergens zie wat het met de relaties van de kinderen zelf doet op latere leeftijd als ze alleen maar ouders hebben gekend die geen liefde voor elkaar voelen.
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
Zo lees ik het niet en dat staat er ook niet.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 20:13 schreef sigme het volgende:
Een huwelijk moet echt slecht een agressief zijn wil het de kinderen schaden. "Niet meer van elkaar houden" is niet schadelijk.
Zie mijn post hierboven.
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
Nee, het hoeft niet schadelijk te zijn. Hoe rijker en goedgemanierder (beide) ouders zijn, hoe beter georganiseerd de rest van de familie (ooms tantes & grootouders), hoe minder erg het is.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 20:17 schreef Soempie het volgende:
Ook uit het stukje van Sigme:
Echtscheidingen in deze huwelijken met weinig conflict kunnen zeer schadelijk voor kinderen zijn.
Ik denk dat daar wel kanttekeningen bij te plaatsen zijn. Ik denk dat het uitmaakt hoe de scheiding geregeld wordt en of ouders elkaar al dan niet zwartmaken na de scheiding.
Een scheiding kent verder een eigen dynamiek - meestal krijgen mensen tijdens & na de scheiding extra ruzies. Voor kinderen waarvoor de eerdere ruzies onopvallend waren, is het dat dan niet meer
.Maar als ouders er een nette breuk van kunnen maken, en daarna beide veel betrokken blijven bij de kinderen, en het financieel goed kunnen bolwerken, dan is het niet zo'n ramp.
Vandaar dat het statistisch gesproken errug slecht voor kindertjes is: de meeste ouders weten van een scheiding een hel te maken, met langdurig naijlende nadelen voor alle betrokkenen
.Ik kan me niet heugen ooit iets gelezen te hebben over nadelige gevolgen van verstandshuwelijken etcquote:Verder bedoelde ik dat ik nergens zie wat het met de relaties van de kinderen zelf doet op latere leeftijd als ze alleen maar ouders hebben gekend die geen liefde voor elkaar voelen.
.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
ik heb het zelf altijd als goed ervaren en een fijne herinnering dus ook dat mijn ouders wel genegenheid toonden naar elkaar.... kan me voorstellen dat als je dat niét ziet dat dat ook blijft hangen en je beeld van relaties en omgang met elkaar veranderd...
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
dat ligt helemaal aan de situatie, de leeftijd en de tijd dat het gezin dysfunctioneel is, dat is zeker waar. Of om ff om te draaien... kinderen uit dysfunctionele gezinnen hebben de grootste kans om later in de problemen te raken.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:38 schreef Scaurus het volgende:
@Re
Ik geloof best dat de scheiding van je ouders voor jou goed is geweest, maar je moet persoonlijke ervaring niet gaan projecteren op echtscheiding als sociaal fenomeen. Dat echtscheiding in een groot deel van de gevallen negatieve gevolgen heeft die niet mis zijn, kan je niet ontkennen.
En ik heb niet zoveel vertrouwen in een echtpaar wat al jaren ruzie heeft om de strijdbijl maar te begraven, daar is men veels te egoistisch voor.
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Aangezien je vraagt om ervaringen van kinderen met gescheiden ouders..
... De liefde tussen mijn ouders was ook voorbij, iig vanuit mijn moeder dan. Er was sowieso al veel ruzie en onenigheid maar toen zij besloot te scheiden werd het helemaal erg. Mijn ouders gaan nu (10 jaar later) nog steeds op vijandelijke voet door het leven. Ik denk ook dat mijn ouders hun kinderen te veel bij ruzies en de scheiding betrokken hebben.
Toch is het ook zo dat ik ze niet bij elkaar had willen zien blijven voor de kids. Ik zie dat ze nu beiden een leven hebben opgebouwd waar ze gelukkig mee zijn en nooit zouden hebben als ze nog bij elkaar waren. De scheiding op zich was niet makkelijk en heeft zowel op mij als broers/zussen invloed. Het heeft bij mij persoonlijk ook invloed op de manier waarop ik relaties aan ga met andere mensen. Toch vraag ik me af wat de invloed zou zijn geweest als ze niet waren gaan scheiden, in een huis leven waar je altijd op je tenen moet lopen is ook verschrikkelijk.
Ik kan je hierin niks adviseren.... alleen maar dat je je kinderen zo veel mogelijk buiten alles moet houden. Hoe jong ze ook zijn, ze krijgen alles mee. En dan heb ik het niet over ruzies maar juist over blikken die gewisseld worden. Of juist niet gewisseld worden. Kinderen merken gebrek aan genegenheid ook op, en zullen vaak relaties baseren op hetgeen ze kennen en 'normaal' vinden.
Sorry voor de lange post, dit is puur een persoonlijk verhaal en ik weet dat hier geen feiten of goed/juist keuzes zijn. Sterkte
... De liefde tussen mijn ouders was ook voorbij, iig vanuit mijn moeder dan. Er was sowieso al veel ruzie en onenigheid maar toen zij besloot te scheiden werd het helemaal erg. Mijn ouders gaan nu (10 jaar later) nog steeds op vijandelijke voet door het leven. Ik denk ook dat mijn ouders hun kinderen te veel bij ruzies en de scheiding betrokken hebben.
Toch is het ook zo dat ik ze niet bij elkaar had willen zien blijven voor de kids. Ik zie dat ze nu beiden een leven hebben opgebouwd waar ze gelukkig mee zijn en nooit zouden hebben als ze nog bij elkaar waren. De scheiding op zich was niet makkelijk en heeft zowel op mij als broers/zussen invloed. Het heeft bij mij persoonlijk ook invloed op de manier waarop ik relaties aan ga met andere mensen. Toch vraag ik me af wat de invloed zou zijn geweest als ze niet waren gaan scheiden, in een huis leven waar je altijd op je tenen moet lopen is ook verschrikkelijk.
Ik kan je hierin niks adviseren.... alleen maar dat je je kinderen zo veel mogelijk buiten alles moet houden. Hoe jong ze ook zijn, ze krijgen alles mee. En dan heb ik het niet over ruzies maar juist over blikken die gewisseld worden. Of juist niet gewisseld worden. Kinderen merken gebrek aan genegenheid ook op, en zullen vaak relaties baseren op hetgeen ze kennen en 'normaal' vinden.
Sorry voor de lange post, dit is puur een persoonlijk verhaal en ik weet dat hier geen feiten of goed/juist keuzes zijn. Sterkte
Nee, neem jezelf niet te serieus, dat doe ik ook niet....
Work like you don't need the money; dance like no one is watching; sing like no one is listening; love like you've never been hurt; fuck like you're on film
Work like you don't need the money; dance like no one is watching; sing like no one is listening; love like you've never been hurt; fuck like you're on film
Heb je er alles aan gedaan om de relatie beter te krijgen, of gooi je zonder al teveel moeit de handdoek in de ring?quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:06 schreef steenbok1977 het volgende:
[..]
Nee dat dus niet. Ik durf niet omdat ik bang ben voor zijn reactie.
Denk wel aan scheiden, maar denk als het er op aan komt denk ik dat ik het niet durf alleen maar om zijn reactie. Dus misschien is het toch beter om bij hem te blijven. Dan hebben de kinderen in ieder geval hun vader bij hun.Misschien krijgen ze alles wel niet eens mee?
Ga eens met elkaar praten, kijk eens of je die vonk niet misschien gewoon terug kan krijgen, de eventuele problemen op kan lossen, overweeg relatietherapie en dat soort dingen eens.
Scheiden kan beter zijn, dat is als het echt niet meer gaat, kan je wel nog met elkaar door 1 deur, heb je nog amper wat geprobeert en heb je de boel maar gewoon dood laten bloeden dan is scheiden in mijn ogen niet ok.
Wat wil je je kinderen leren, dat problemen er zijn om opgelost te worden(ook al betekend dat na proberen en echt je schouders eronder zetten dat scheiden het beste is), of dat je de boel gewoon de boel laat en maar wegrent?
Scheiden terwijl je kinderen hebt is een noodoplossing, niet het eerste waar je aan moet denken, dus als er alleen nog maar kommer en kwel is, problemen niet opgelost kunnen worden, nare dingen zoals mishandeling of andere zaken die echt je zelfbeeld aantasten e.d., niet omdat de vonk er even niet meer is en je er geen reet aan wil doen om samen weer op het goede pad te komen, maar goed, dat is mijn mening.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Kan gewoon vragen hoe zij zich eronder voelen hoor, of ze het niet te vervelend vinden, ze er niet teveel last van hebben en zo ja wat zij vinden dat eraan gedaan kan worden om het voor hen beter te maken.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:14 schreef mike_hunt het volgende:
[..]
Niet aan de kinderen vragen. Zij zijn 4 en 10 jaar. Je kan die druk niet bij hen neerleggen.
Niet vragen of ze vinden of paps en mams moeten scheiden, dat is te zwaar voor ze, daar krijg je toch een nee op te horen(of een ja omdat ze de ouder naar de mind willen praten).
Maar op z'n minst een keertje sorry zeggen voor het maken van ruzie in hun aanwezigheid lijkt me verstandig, kinderen kunnen dat ook waarderen.
Vragen naar hun gevoelens daarbij is ook goed, laat ze dat maar kunnen uiten als ze daar behoefte aan hebben(als ze daar geen behoefte aan hebben ook genoegen nemen met geen of een erg vaag antwoord).
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Kinderen via opa en oma naar elkaar brengen als het moet bv?quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:24 schreef steenbok1977 het volgende:
Ik ken hem en denk ook als ik ga scheiden van hem dat hij heel moeilijk gaat doen en dat de ruzies dan nog erger worden. Dus hoe gaat dat dan? Weet zeker dat als ik de kinderen naar hem breng of hij naar mii, dat hij ruzie gaat maken waar de kinderen bij zijn. En dat wil ik ze ook niet aan doen. Dus dan is het misschien toch beter om maar gewoon bij hem te blijven. Gewoon kijken hoe lang ik het kan rekken en misschien lukt het me wel tot de kinderen het huis uit zijn en dan gaan scheiden.
Tot de gemoederen bedaard zijn iig.
Maar hoe kan het dat je denkt dat hij echt niets meer om je geeft en tegelijkertijd denkt dat hij problemen zal geven als je weg gaat?
Als hij echt er neits meer om geeft dan zou dat weinig problemen op moeten leveren.
Relatietherapie, echt serieus, ook al ga je alsnog scheiden, zou helpen.
Of gewoon samen dingen uitpraten, maar dat zie ik niet snel gebeuren na jouw teksten.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
|
|
