Enkele keren in het jaar ruzie --> bij elkaar blijven voor de kinderen.quote:We hebben soms ruzie waar de kinderen ( 4 en 10 jaar) bij zijn. Voelen zij dit ik dat er niets meer is tussen ons?
Bovendien lijkt het mij heel naar om je later te beseffen dat er altijd die spanning in huis geweest is en ruzies omdat jij /jullie (het kind/de kinderen) er was (waren)quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 18:39 schreef Copycat het volgende:
Kinderen krijgen meer van onderhuidse spanningen mee dan je vermoedt.
In beide gevallen wordt (vaak) de veilige leefwereld van een kind bruut uit elkaar gescheurd.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 18:45 schreef DarkElf het volgende:
hoe kan je een overlijden nou vergelijken met scheiden?
ja tuurlijk maar dan zeggen dat het een erger is dan het anders snap ik niet.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 18:47 schreef Scaurus het volgende:
[..]
In beide gevallen wordt (vaak) de veilige leefwereld van een kind bruut uit elkaar gescheurd.
Ik dank God echt op mijn knieeen dat mijn ouders gescheiden zijn hoor... wat nou slecht voor de kinderen, er zijn meerdere studies die aantonen dat scheiding een veel mindere invloed heeft op kinderen dan altijd is gedacht. Het is zelfs zo dat kinderen die opgroeien tussen ruziende ouders er later door in de problemen komen.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 18:44 schreef Scaurus het volgende:
Iedereen schreeuwt bij elkaar blijven of (in de meeste gevallen) scheiden. Er is echter een derde weg. Dat is bij elkaar blijven zonder ruzie te maken. Er zijn genoeg (vooral oudere) stellen die geen amoureuze liefde tussen elkaar meer voelen, maar wel een verbondenheid, desnoods in de vorm van een soort broer en zus relatie.
Hoewel niet ideaal kan dit een redelijke oplossing zijn. Niet de leukste, maar wel de beste voor de kinderen. Een scheiding is namelijk het slechtste wat een kind kan overkomen, soms nog slechter dan het overlijden van een ouder. Mensen wier ouders vroeger gescheiden zijn lijden dan ook vaker aan angststoornissen en bindingsangst.
Ik ga ervan uit dat hij niets voor me voelt. waarom dan die ruzies, en dan soms ook nog waar de kinderen bij zijn.En het gaat om de stomste dingen. De ruzies maakt me niet zo veel uit maar niet waar onze kinderen bij zijn. Ben bang voor zijn reactie als ik zeg dat ik totaal niets meer voor hem voel. En denk niet dat de relatie te redden is.Het is gewoon dood gebloed. Ik voel totaal niets meer voor hem. Het is net of ik samenleef met een goede vriend.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 18:40 schreef Soempie het volgende:
Voelt hij ook niks meer voor jou? Of ga je daar maar gewoon vanuit?
Ik zou in elk geval niet bij elkaar blijven voor de kinderen. Maar mocht er nog mogelijkheid zijn om de relatie te redden, dan zou ik toch eerst dat proberen.
Als mijn ouders eerder waren gescheiden, had ik er op latere leeftijd waarschijnlijk minder 'problemen' mee gehad. En die problemen had ik niet zozeer met de scheiding an sich, maar eerder met de zich jarenlang voortslepende weg ernaartoe.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 18:41 schreef steenbok1977 het volgende:
Lees wel eens van die verhalen dat kinderen van gescheiden ouders er op latere leeftijd problemen mee krijgen. Dat wil ik ze dus niet aan doen.
Heb je een linkje naar het betreffende onderzoek?quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 18:44 schreef Scaurus het volgende:
Hoewel niet ideaal kan dit een redelijke oplossing zijn. Niet de leukste, maar wel de beste voor de kinderen.
Dat is een zeer egoïstische en onzinnige oplossing, denken dat je kinderen wel gelukkig worden als jij ook gelukkig bent. Voor kinderen is het nooit leuk dat papa en mama niet meer in hetzelfde huis wonen, dat ze dan bij papa wonen, dan bij mama.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 18:48 schreef Garisson72 het volgende:
Ik ben dus geen fan van die oplossing die Scaurus biedt. Ook al lijkt het egoistisch, het lijkt mij het beste om voor je eigen geluk te gaan; als jij gelukkig bent, en je kinderen zien dat, ook al zijn jullie gescheiden, dan is dat een stuk waardevoller dan een stel ouders waar geen echte liefde tussen te bespeuren valt.
Welk onderzoek? Ik baseer mij op ervaring (kinderen van gescheiden ouders in mijn omgeving) en oude opvoedingswijsheid.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 18:52 schreef Soempie het volgende:
Heb je een linkje naar het betreffende onderzoek?
Nee. Het besef dat de realiteit niet volledig strookt met je ideale droombeeld, is als kind nooit leuk. Dat is kut en jammer, maar wel part of life.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 18:53 schreef Scaurus het volgende:
Voor kinderen is het nooit leuk dat papa en mama niet meer in hetzelfde huis wonen, dat ze dan bij papa wonen, dan bij mama.
Dat papa zelfmoord pleegt, kan je ook aan een kind verkopen als 'kut en jammer, maar wel part of life'. Echtscheiding is geen part of life. Het is niet iets wat je overkomt, het is iets waar de ouders voor kiezen. Het is het product van de cultuur waarin wij leven. In de meeste (gezonde) samenleving heb je geen echtscheiding op massale schaal. Echtscheiding is een part of culture.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 18:58 schreef Copycat het volgende:
Nee. Het besef dat de realiteit niet volledig strookt met je ideale droombeeld, is als kind nooit leuk. Dat is kut en jammer, maar wel part of life.
Wees er maar niet zo zeker van dat hij niets mee rvoor jou voelt. In zeer veel relaties komt regelmatig ruzie voor, om de kleinste dingen. Ik zou er eerst maar eens gewoon met hem over communiceren en eens zien of jullie ergens iets kunnen terugvinden van wat jullie ooit bij elkaar bracht.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 18:49 schreef steenbok1977 het volgende:
[..]
Ik ga ervan uit dat hij niets voor me voelt. waarom dan die ruzies, en dan soms ook nog waar de kinderen bij zijn.En het gaat om de stomste dingen. De ruzies maakt me niet zo veel uit maar niet waar onze kinderen bij zijn. Ben bang voor zijn reactie als ik zeg dat ik totaal niets meer voor hem voel. En denk niet dat de relatie te redden is.Het is gewoon dood gebloed. Ik voel totaal niets meer voor hem. Het is net of ik samenleef met een goede vriend.
Nee dat dus niet. Ik durf niet omdat ik bang ben voor zijn reactie.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 18:52 schreef Copycat het volgende:
Praten jullie überhaupt wel over de staat waar jullie huwelijk zich nu in verkeerd?
Mijn overtuiging is dat iedereen op deze planeet verantwoordelijk is voor zijn eigen geluk. Ik denk dat het op de lange termijn voor die kinderen beter is als ze met één gelukkige ouder opgroeien dan met twee die niet gelukkig zijn en zelfs alleen maar vechten, want aangezien dat nu al gebeurt is die kans levensgroot.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 18:53 schreef Scaurus het volgende:
Dat is een zeer egoïstische en onzinnige oplossing, denken dat je kinderen wel gelukkig worden als jij ook gelukkig bent. Voor kinderen is het nooit leuk dat papa en mama niet meer in hetzelfde huis wonen, dat ze dan bij papa wonen, dan bij mama.
Waarom? Zowel echtscheiding als zelfmoord is iets waar je voor kiest. Het is niet iets dat je overkomt, zoals een hersentumor doet. Natuurlijk heb je niet alles in de hand (je kan bijv. depressief zijn), maar uiteindelijk is wel de mens die zelf het scheidingsformulier tekent.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:05 schreef Copycat het volgende:
Een scheiding met een pa die zelfmoord pleegt vergelijken, slaat zo als kut op dirk.
Is betekent niet ought. Dat echtscheiding realiteit en gemeengoed is, ontslaat ons niet van de verantwoordelijkheid het aantal scheidingen terug te dringen zodat kinderen in een goede omgeving kunnen opgroeien.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:05 schreef Copycat het volgende:
Part of culture en dus part of life. Kun je wel heel hard gaan gillen dat het niet zo hoort in een gezonde samenleving, maar het is wel realiteit dat scheidingen binnen onze cultuur en ons leven relatief gemeengoed zijn.
Dan moet je dat zeggen en het niet brengen als een wetenschappelijk aangetoond feit.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 18:56 schreef Scaurus het volgende:
[..]
Welk onderzoek? Ik baseer mij op ervaring (kinderen van gescheiden ouders in mijn omgeving) en oude opvoedingswijsheid.
Waarom vraag je het je kinderen niet, of ze soms merken dat papa en mama ruzie maken, en praat er met ze over, kom er achter hoe zij zich voelen.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:06 schreef steenbok1977 het volgende:
[..]
Nee dat dus niet. Ik durf niet omdat ik bang ben voor zijn reactie.
Denk wel aan scheiden, maar denk als het er op aan komt denk ik dat ik het niet durf alleen maar om zijn reactie. Dus misschien is het toch beter om bij hem te blijven. Dan hebben de kinderen in ieder geval hun vader bij hun.Misschien krijgen ze alles wel niet eens mee?
dikke onzin, vind ik. Je moet wat doen met de dingen die je je overkomen tijdens je leven, ongeacht de aanleiding van datgeen gebeurt. Dat geldt ook gewoon voor die kinderen straks, die moeten gewoon leren leven met wat ze overkomt, en dat kan prima. Er hoeft ze niets in de weg te staan om gewoon een gelukkig leven te leiden met gescheiden ouders, als die hun zo goed mogelijk proberen op te voeden.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:07 schreef Scaurus het volgende:
Waarom? Zowel echtscheiding als zelfmoord is iets waar je voor kiest. Het is niet iets dat je overkomt, zoals een hersentumor doet. Natuurlijk heb je niet alles in de hand (je kan bijv. depressief zijn), maar uiteindelijk is wel de mens die zelf het scheidingsformulier tekent.
Niet aan de kinderen vragen. Zij zijn 4 en 10 jaar. Je kan die druk niet bij hen neerleggen.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:11 schreef Yi-Long het volgende:
[..]
Waarom vraag je het je kinderen niet, of ze soms merken dat papa en mama ruzie maken, en praat er met ze over, kom er achter hoe zij zich voelen.
Teveel mensen doen alsof kinderen complete idioten zijn, terwijl je dit prima op een normale manier kunt bespreken met ze. Natuurlijkw ele en goed moment uitzoeken, dus niet tijdens SPongebob ofzo, want dan moet mama haar kop houden en drinken en chips neerzetten
Welke druk? Je legt geen enkele druk bij ze neer, wanneer je gewoon normaal vraagt of ze het vervelend vinden dat papa en mama soms ruzie hebben. Je kunt ook prima duidelijk maken dat je het zelf ook niet zo leuk vind, maar dat dat soms gebeurt bij mensen die samenleven, en dat papa en mama wel altijd van ze zullen blijven houden.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:14 schreef mike_hunt het volgende:
[..]
Niet aan de kinderen vragen. Zij zijn 4 en 10 jaar. Je kan die druk niet bij hen neerleggen.
Voor welke reactie ben je bang?quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:06 schreef steenbok1977 het volgende:
Nee dat dus niet. Ik durf niet omdat ik bang ben voor zijn reactie.
Denk wel aan scheiden, maar denk als het er op aan komt denk ik dat ik het niet durf alleen maar om zijn reactie. Dus misschien is het toch beter om bij hem te blijven. Dan hebben de kinderen in ieder geval hun vader bij hun.Misschien krijgen ze alles wel niet eens mee?
Bronquote:Onder de meeste onderzoekers bestaat overeenstemming over het feit dat kinderen na een ouderlijke scheiding een verhoogd risico hebben op het ontwikkelen van problemen vergeleken met hun leeftijdsgenoten uit intacte gezinnen. In 1991 publiceerden Amato en Keith de eerste grote meta-analyse over de gevolgen van echtscheiding voor kinderen. In 2001 herhaalde Amato deze studie voor de onderzoekingen uit de jaren negentig, over 67 gepubliceerde artikelen. Tot zijn verbazing moest hij constateren dat de gemiddelde negatieve effecten voor kinderen in de jaren negentig niet kleiner maar juist groter waren geworden. Hij had dit niet verwacht in verband met de toegenomen acceptatie van echtscheiding in de samenleving (Thornton & Young-DeMarco, 2001). Achteraf vermoedt Amato dat de slechtere resultaten voor kinderen misschien worden veroorzaakt door het feit dat nu ook de matig
slechte huwelijken vaker worden ontbonden, wat voor kinderen moeilijker te begrijpen is. Een tweede reden is – paradoxaal genoeg - wellicht de economische vooruitgang. Hiervan profiteren vooral tweeoudergezinnen en eenoudergezinnen nauwelijks of niet. Kinderen uit tweeoudergezinnen scoren daardoor hoger, maar kinderen uit eenoudergezinnen niet. Amato concludeert dat het in elk geval belangrijk blijft om aandacht te besteden aan de negatieve effecten van scheiding voor kinderen.
Welke gevolgen voor kinderen worden meestal in onderzoek gevonden? Als men het totale onderzoek overziet, dan komen de volgende aspecten van het functioneren van kinderen aan de orde.
1. Schoolprestaties: kinderen die opgroeien in een gezin na scheiding doen het gemiddeld slechter op school dan hun leeftijdsgenoten uit intacte gezinnen (Amato, 2001). Het gaat dan niet alleen om slechtere schoolprestaties, maar ook om schoolgerelateerde gedragsproblemen zoals concentratieproblemen, wangedrag op school en spijbelen (o.a. Emery, 1999; Singendonk & Meesters, 2002). Dronkers (1996) vond in zijn onderzoek dat middelbare scholieren met gescheiden ouders slechter presteren dan scholieren uit intacte gezinnen, maar niet wanneer die intacte gezinnen bestaan uit heftig ruziënde ouders. Kaye (1989) vond na vijf jaar nog steeds verschillen in schoolprestaties tussen jongeren uit gescheiden en intacte gezinnen.
2. Externaliserend gedrag inclusief riskante gewoonten: kinderen uit gescheiden gezinnen vertonen gemiddeld wat meer gedragsproblemen zoals agressief, antisociaal en delinquent gedrag dan kinderen uit intacte gezinnen (o.a. Amato, 2001; Emery, 1999; Frost & Pakiz, 1990). Ook gebruiken zij gemiddeld meer en vaker alcohol en drugs (Amato, 2001; Frost & Pakiz, 1990; Spruijt, De Goede & VanderValk, 2001).
3. Psychologisch en emotioneel welbevinden: kinderen die een ouderlijke scheiding hebben meegemaakt hebben gemiddeld een wat lager welbevinden en iets meer last van stress, depressiviteit, angst en suïcidale gedachten dan kinderen uit traditionele intacte gezinnen (Amato, 2001; VanderValk e.a., in druk). (d) Zelfbeeld: de zelfwaardering van kinderen uit gezinnen na scheiding is gemiddeld lager dan dat van hun leeftijdsgenoten uit intacte gezinnen (Amato, 2001; Amato & Keith, 1991). (e) Sociale relaties: kinderen die een scheiding hebben meegemaakt hebben gemiddeld wat meer moeite bij het aangaan en instandhouden van relaties. Ook is bekend dat zij zelf gemiddeld vaker scheiden dan jongeren die zijn opgegroeid in traditionele gezinnen (o.a. Amato, 2001; Dronkers, 1997a). Alhoewel kinderen van gescheiden ouders op al deze aspecten significant slechter scoren dan kinderen uit intacte gezinnen, zijn de effecten over het algemeen klein (Amato, 2001).
Ik denk niet dat hier gezinnen worden bedoeld met ouders die met de moed der wanhoop bij elkaar zijn gebleven. Dit zijn de gewone, normale gezinnen incluis ouders die nog van elkaar houden, gok ik.quote:Onder de meeste onderzoekers bestaat overeenstemming over het feit dat kinderen na een ouderlijke scheiding een verhoogd risico hebben op het ontwikkelen van problemen vergeleken met hun leeftijdsgenoten uit intacte gezinnen.
Ben je al naar een therapeut/psycholoog oid geweest? Misschien kan die bijdragen aan een oplossing voor jullie problemen.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:24 schreef steenbok1977 het volgende:
Ik ken hem en denk ook als ik ga scheiden van hem dat hij heel moeilijk gaat doen en dat de ruzies dan nog erger worden. Dus hoe gaat dat dan? Weet zeker dat als ik de kinderen naar hem breng of hij naar mii, dat hij ruzie gaat maken waar de kinderen bij zijn. En dat wil ik ze ook niet aan doen. Dus dan is het misschien toch beter om maar gewoon bij hem te blijven. Gewoon kijken hoe lang ik het kan rekken en misschien lukt het me wel tot de kinderen het huis uit zijn en dan gaan scheiden.
Dat laatste is natuurlijk het ideaal. Maar ik snap waar je heen wil: het is beter dat de ouders uit elkaar gaan dan dat ze ruziënd bij elkaar blijven. Maar is dat zo? Kan je een onderzoek geven die dat aantoont?quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:26 schreef Garisson72 het volgende:
Ik denk niet dat hier gezinnen worden bedoeld met ouders die met de moed der wanhoop bij elkaar zijn gebleven. Dit zijn de gewone, normale gezinnen incluis ouders die nog van elkaar houden, gok ik.
veelal bullshit onderzoek omdat de vergelijking is met "intacte" families en niet met dysfunctionele gezinnenquote:
Tja. Je kan kinderen van gescheiden ouders ook gaan vergelijken met kinderen die seksueel zijn misbruikt of helemaal geen ouders hebben gekend.quote:Op vrijdag 10 oktober 2008 19:33 schreef Re het volgende:
veelal bullshit onderzoek omdat de vergelijking is met "intacte" families en niet met dysfunctionele gezinnen
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |