quote:Dat zou wel lastig zijn, want hoe kom je daar dan vanaf?Op vrijdag 5 september 2008 09:56 schreef SpecialK het volgende:
je lijdt aan een angst voor therapeuten.
TS, als je zelf al weet dat het probleem in je hoofd zit, wat heeft de therapie dan nog voor zin eigenlijk? Misschien heb je dan meer aan een praatgroep voor mensen met soortgelijke klachten?
quote:Dat de therapeut vraagt wat de hulpvraag nou eigenlijk is, lijkt me niet eens zo gek eigenlijk (buiten beschouwing of het 'klikt' of niet). Er is blijkbaar ook gepraat over het verleden, maar het doel van de therapie lijkt mij uit de OP te zijn dat TS van de hypochondrie af moet en hoe dat aangepakt gaat worden.Op vrijdag 5 september 2008 09:58 schreef Tinkepink het volgende:
Je geeft het zelf al aan. Als het niet "klikt" en jullie elkaar niet lijken te begrijpen, zit er niets anders op dan een andere therapeut te zoeken. Helaas.
Vijf sessies zijn niet zo veel waarschijnlijk, je kan het nog even aanzien natuurlijk en de volgende sessie (waarin het bespreken van de hulpvraag aan bod komt) afwachten.
quote:ik heb het niet meteen gevraagd omdat ik -net wat veiligheidsspeldje zegt- het de volgende sessie wil afwachten, maar dat duurt nog zo lang en ondertussen ben ik onzeker geworden. Maar misschien heb je wel gelijk en zal hij vanzelf uitleggen waarom hij dat vraagt.Op vrijdag 5 september 2008 10:04 schreef Garisson72 het volgende:
waarom kom je dit hier vragen? kun je die therapeut dit niet voorleggen? ik neem toch aan dat die wel zal willen uitleggen waarom hij bepaalde dingen wil weten, en vooral dat het niet zijn bedoeling zal zijn om je onzeker te maken.
Je loopt niet voor niks bij die man. Als je het zelf kon zou je dat al gedaan hebben. Deze man weet echt wel waar hij mee bezig is hoor......
quote:Dat vraag ik me nog steeds af.Op vrijdag 5 september 2008 10:18 schreef lamaarwaaien het volgende:
Deze man weet echt wel waar hij mee bezig is hoor......
En er zijn maar twee oplossingen voor een hypochonder. Of stevige therapie... of, en dat gebeurde in mijn geval helaas is zelf goed ziek worden. (ik kreeg darmkanker)... goed te genezen, maar wel met alle rompslomp eromheen. Ik was ziek, maar ook meteen genezen van mijn hypochondrie.
Mijn vriend heeft het een klein beetje, en voornamelijk voor andere mensen (je moet niet dit en dat eten, want daar krijg je zus en zo van) en als hij begint druk ik dat ook meteen de kop in. Ik laat me daar niet meer in gaan.
En wil hij volgende keer dat probleem aan het daglicht brengen?
Vaak hebben obsessie een onbewuste oorzaak waarvan je zelf niet weet dat dat de oorzaak is..
de hulpvraag die je moet stellen, en de vraag waar je therapeut op wacht is 'waar komt mijn hypochondrie vandaan'... niet meer en niet minder. En als je die vraag kunt stellen, en dus snapt dat je angsten uit een heel andere hoek komen kan je therpaut je pas helpen.
Als je echt de man bent, probeer het dan eens over je bezwaren te hebben de volgende keer. Misschien krijg je een goede uitleg.
quote:Zo had ik het nog niet bekeken. Ik heb geen verstand van dit soort zaken, dus ik kan ook niet weten dat er een andere oorzaak ten grondslag aan ligt. Ik wil inderdaad weten hoe ik de angst ontwikkeld heb, want dan kan ik er misschien beter mee omgaan. Maar waarom zegt hij dat niet gewoon, ipv zeggen wat is je hulpvraag? Want ik had in ons eerste gesprek al verteld wat mijn klachten zijn.Op vrijdag 5 september 2008 10:27 schreef lamaarwaaien het volgende:
de hulpvraag die je moet stellen, en de vraag waar je therapeut op wacht is 'waar komt mijn hypochondrie vandaan'... niet meer en niet minder. En als je die vraag kunt stellen, en dus snapt dat je angsten uit een heel andere hoek komen kan je therpaut je pas helpen.
quote:Ik heb geen ervaring met therapieen, dus ik weet ook niet wat ik er van moet verwachten. ik hoop juist dat hij het me kan vertellen. Ik weet alleen dat ik van mijn angst af moet, en hoe ja wist ik dat maar. Het spreekuur van de huisarts heb ik al platgelopen, die heeft me doorverwezen naar hem. daarom zit ik ook bij hem.Op vrijdag 5 september 2008 10:23 schreef MLI het volgende:
TS, wat denk je nou zelf? Dat je na 5 of 6 sessies verlost zou zijn van je hypochrondrie? Je therapeut stelt je vragen waarvan je DENKT dat het niets met het probleem te maken heeft, maar ondertussen zoekt hij wel degelijk naar de oorzaak. Wat had je ervan verwacht?
Ik vind dat jouw therapeut persoonlijk (!!) erg veel sessies nodig heeft voordat ie eindelijk komt waar het om draait. Ik geef zelf kortdurende therapie en bij 5 sessies zit ik al over de helft! Natuurlijk is het goed om een goede intake te doen, zodat je geen dingen per ongeluk over het hoofd ziet, maar vijf keer vind ik ...nou ja... vreemd.
Het is zeker een heel goed idee om dit met hem te overleggen.. het is een beetje uit de tijd om als therapeut op een hoge stoel te zitten en alles geheimzinnig te laten en de client die de therapie lijdzaam ondergaat... (en zoals ik het nu lees, is de therapie nog niet eens begonnen! Er had al zoveel gedaan kunnen worden...)
Wat die man bedoelt is: we weten nu wat je problemen ongeveer zijn, wat wil je er aan doen?
De hulpvraag is: wat voor hulp vraag je van iemand. Dus bijvoorbeeld dat jullie doelen gaan stellen. Wie weet heb jij wel in gedachten dat je ontspanningsoefeningen gaat leren en heeft hij wel bedacht dat je dingen uit je jeugd moet verwerken. Er zijn vaak verschillende oplossingen voor één probleem.
quote:Dat ben ik met je eens, hij kan wel een stuk duidelijker zijn. Je bent al een keer of 5/6 geweest toch? Dit zijn dingen die je in de eerste, hooguit tweede sessie doet.Op vrijdag 5 september 2008 12:06 schreef water_lelie het volgende:
[..]
Zo had ik het nog niet bekeken. Ik heb geen verstand van dit soort zaken, dus ik kan ook niet weten dat er een andere oorzaak ten grondslag aan ligt. Ik wil inderdaad weten hoe ik de angst ontwikkeld heb, want dan kan ik er misschien beter mee omgaan. Maar waarom zegt hij dat niet gewoon, ipv zeggen wat is je hulpvraag? Want ik had in ons eerste gesprek al verteld wat mijn klachten zijn.
quote:zowel het doen van ontspanningsoefeningen als het 'verwerken van dingen uit je jeugd' zijn niet effectief gebleken voor angstklachen (wat dat eerste betreft wel op korte termijn, maar niet op lange termijn en dat tweede is wel zo achterhaald, ik geloof niet dat dit nog gebeurt in therapien..tenminste, ik hóóp van nietOp vrijdag 5 september 2008 17:25 schreef Dipkip het volgende:
. Wie weet heb jij wel in gedachten dat je ontspanningsoefeningen gaat leren en heeft hij wel bedacht dat je dingen uit je jeugd moet verwerken. Er zijn vaak verschillende oplossingen voor één probleem.
)TS, weet wel dat twijfel/ onzekerheid een begin kan zijn van een proces op zich. Een ander licht op laten schijnen dwingt je van je eigen overtuigingen af te stappen. Maar nogmaals, bespreek met hem waar jij over wankelt.
quote:Ik weet niet wat voor bron jij hanteert maar bij mijn weten klopt dat niet. Verwerken van dingen uit je jeugd gebeurd zeker nog, bijvoorbeeld als je in psycho analyse gaat (ja, dat bestaat nog steeds) en ontspanningsoefeningen zoals leren om diep adem te halen als je een paniekaanval voelt opkomen of in een situatie raakt die bij jou voor veel angst zorgt, wordt ook nog steeds gedaan bijv. in combinatie met cognitieve therapie.Op vrijdag 5 september 2008 18:05 schreef m-niki het volgende:
zowel het doen van ontspanningsoefeningen als het 'verwerken van dingen uit je jeugd' zijn niet effectief gebleken voor angstklachen (wat dat eerste betreft wel op korte termijn, maar niet op lange termijn en dat tweede is wel zo achterhaald, ik geloof niet dat dit nog gebeurt in therapien..tenminste, ik hóóp van niet
Dat 'bewezen' is dat bepaalde methoden niet effectief zijn (dwz niet effectiever dan placebotherapie) wil niet zeggen dat ze ineens verboden zijn om voor te schrijven
zat psychologen gebruiken die methoden gewoon.quote:Als je op een bepaald moment iets niet begrijpt, waarom zeg je dat dan niet gelijk tegen die man? Ik zou het ook een vage vraag vinden, maar je kan die man niet verwijten dat hij jou dingen niet uitlegt als je niet aangeeft dat het niet duidelijk is.Op vrijdag 5 september 2008 12:06 schreef water_lelie het volgende:
[..]
Zo had ik het nog niet bekeken. Ik heb geen verstand van dit soort zaken, dus ik kan ook niet weten dat er een andere oorzaak ten grondslag aan ligt. Ik wil inderdaad weten hoe ik de angst ontwikkeld heb, want dan kan ik er misschien beter mee omgaan. Maar waarom zegt hij dat niet gewoon, ipv zeggen wat is je hulpvraag? Want ik had in ons eerste gesprek al verteld wat mijn klachten zijn.
quote:zat psychologen gebruiken idd nog steeds achterhaalde methodiekenOp vrijdag 5 september 2008 20:42 schreef Dipkip het volgende:
[..]
Ik weet niet wat voor bron jij hanteert maar bij mijn weten klopt dat niet. Verwerken van dingen uit je jeugd gebeurd zeker nog, bijvoorbeeld als je in psycho analyse gaat (ja, dat bestaat nog steeds) en ontspanningsoefeningen zoals leren om diep adem te halen als je een paniekaanval voelt opkomen of in een situatie raakt die bij jou voor veel angst zorgt, wordt ook nog steeds gedaan bijv. in combinatie met cognitieve therapie.
Dat 'bewezen' is dat bepaalde methoden niet effectief zijn (dwz niet effectiever dan placebotherapie) wil niet zeggen dat ze ineens verboden zijn om voor te schrijven
Maar goed, ik ging zwaar offtopic, excuses!!
quote:ik neem aan dat je TS niet kent en de psychoterapeut evenmin?Op vrijdag 5 september 2008 17:23 schreef m-niki het volgende:
het is best een oude soort psychotherapie om erachter te komen waar een ziekte vandaan komt (dus niet meer praten over kindertijd enzo gelukkig!!), dat is helemaal niet effectief gebleken in het verleden.. wat wel zo is, is dat het handig is om te weten waar je nu écht bang voor bent (wat ALS je ziek bent, wat is daar dan zo erg aan voor jou?)
Ik vind dat jouw therapeut persoonlijk (!!) erg veel sessies nodig heeft voordat ie eindelijk komt waar het om draait. Ik geef zelf kortdurende therapie en bij 5 sessies zit ik al over de helft! Natuurlijk is het goed om een goede intake te doen, zodat je geen dingen per ongeluk over het hoofd ziet, maar vijf keer vind ik ...nou ja... vreemd.
Het is zeker een heel goed idee om dit met hem te overleggen.. het is een beetje uit de tijd om als therapeut op een hoge stoel te zitten en alles geheimzinnig te laten en de client die de therapie lijdzaam ondergaat... (en zoals ik het nu lees, is de therapie nog niet eens begonnen! Er had al zoveel gedaan kunnen worden...)
en bij mij werd dat ook gevraagd, een hele irritante vraag idd.
Maar therapeuten doen dat om verschilende redenen volgens mij:
- kijken wat je verwachtingen zijn, en zorgen dat deze realistisch zijn
- kijken waar je echt mee zit (alleen de paniekaanvallen bijv, misschien wil je het hypochondrieen stiekem niet kwijt omdat het je ergens mee helpt) en zo het probleem helderder krijgen
- zorgen dat je zelf je probleem goed en duidelijk onder ogen ziet
quote:Je hebt ergens een idee over, maar je weet niet zeker of het zo is. De enige manier om hier achter te komen, is door het hem/haar gewoon te vragen.Op vrijdag 5 september 2008 09:55 schreef water_lelie het volgende:
ik heb het gevoel dat hij me niet begrijpt of dat hij de ernst van mijn klachten niet serieus neemt door te zeggen wat is is nu eigenlijk je hulpvraag. Hierdoor krijg ik het gevoel dat ik naar een andere therapeut moet.
Als het bij jou zo vervelend loopt dat je geen vertrouwen hebt in je therapeut en zelfs het gevoel krijgt dat je naar een andere therapeut moet, heeft het geen zin. Het kan zijn dat je therapeut er niet voldoende in heeft geinvesteerd om je vertrouwen te winnen, het kan zijn dat jij hier niet voor open staat.
Hoe dan ook, als je niets gaat zeggen, wordt de irritatie alleen maar groter en aan het einde van de rit heb je niets. Iemand kan je pas echt helpen als je die ander vertrouwt.
Keep that in mind.
quote:daar heb je denk ik wel gelijk in
quote:mee eensOp vrijdag 5 september 2008 10:12 schreef Re het volgende:
je hulpvraag is toch je angst voor ziektes, en daar ga je het de volgende keer over hebben, therapuet heeft deze 5 sessies misschien nodig gehad om een goed beeld van je te vormen en vind dat je misschien klaar bent om over het echte probleem te praten...
wie stelt er nu zo'n debiele vraag, als er al een complete verwijzing van de huisarts is? :S
quote:Dat is een hele normale vraag om te stellen als behandelaar. De verwijzing van de huisarts hoeft niet overeen te komen met de hulpvraag van patient.Op vrijdag 12 september 2008 17:49 schreef Godshand het volgende:
volgens mij heeft je peut zelf hulp nodig, zeg..
wie stelt er nu zo'n debiele vraag, als er al een complete verwijzing van de huisarts is? :S
quote:Ja maar niet op zo'n debiele professionele toon die alleen voor behandelaars te begrijpen is.Op vrijdag 12 september 2008 18:29 schreef KonnieKipke het volgende:
[..]
Dat is een hele normale vraag om te stellen als behandelaar. De verwijzing van de huisarts hoeft niet overeen te komen met de hulpvraag van patient.
"De volgende keer gaan we kijken wat je hulpvraag nu eigenlijk is." Dit komt voor patiënten zeer onbegrijpelijk over. Wat TS zegt, "ik zit hier voor mn angsten".
De behandelaar bedoelt: "De volgende keer gaan we kijken of de angsten werkelijk op zich staan, of een uiting zijn van iets dat eerst aangepakt moet worden."
Dat staat beter en nog begrijpelijker ook.
quote:TS, de therapie is geen proefwerk. Enige wat je hoeft te doen is jezelf zijn en meewerken aan de therapie. Zoals je al zei, het probleem zit in je hoofd, dus de therapeut probeert het helder eruit te krijgen.Op maandag 22 september 2008 11:36 schreef water_lelie het volgende:
Ben benieuwd en ik zal mijn best doen.
Mochten er verzoeken gedaan worden waar je niet aan tegemoet kan of wil komen, kan je dit bespreken en kijken of de therapie op een andere manier verder kan gaan.
Vraag vooral veel als iets je niet duidelijk is. Misschien komen sommige vragen stompzinnig bij je over, maar dient het wel degelijk een doel.
Uiteindelijk zal de therapeut diepere oorzaken naar boven halen (diepere angsten bijvoorbeeld of nare ervaringen) en dan je helpen met die angsten te bestrijden. Uiteindelijk zal je het zelf oplossen, iets waar je dan trots op mag zijn
Succes
quote:Heb niet het idee dat de behandelaar dit bedoelt met de vraag "eens kijken wat je hulpvraag nu eigenlijk is".Op maandag 22 september 2008 16:52 schreef Godshand het volgende:
[..]
De behandelaar bedoelt: "De volgende keer gaan we kijken of de angsten werkelijk op zich staan, of een uiting zijn van iets dat eerst aangepakt moet worden."
Meer iets in de trant van "nu gaan we kijken wat je zelf denkt dat we kunnen doen aan het probleem"
Maar TS, je mag je therapeut best vragen waarom hij sommige stappen neemt of dingen zegt. Want als jijzelf in onduidelijkheid zit word je alleen maar onzekerder over je therapeut. Terwijl jij je ergens anders zorgen om moet maken. Hoe kom ik van mijn angsten af.
quote:Wat hij bedoelde is me nu wel duidelijk, dus wat Godshand zegt klopt ongeveer. De therapeut heeft gezegd we gaan samen kijken naar wat het ECHTE probleem is. De therapeut vermoedt dus dat mijn angsten niet zomaar zijn ontstaan maar dat ik onverwerkte trauma's heb (dat is waar) en die uiten zich in andere soort angsten (zoals mijn ziektevrees). Mijn hulpvraag is dus waarschijnlijk traumaverwerking in de eerste plaats.Op maandag 22 september 2008 17:44 schreef Miriampje het volgende:
Heb niet het idee dat de behandelaar dit bedoelt met de vraag "eens kijken wat je hulpvraag nu eigenlijk is".
Meer iets in de trant van "nu gaan we kijken wat je zelf denkt dat we kunnen doen aan het probleem"
Maar TS, je mag je therapeut best vragen waarom hij sommige stappen neemt of dingen zegt. Want als jijzelf in onduidelijkheid zit word je alleen maar onzekerder over je therapeut. Terwijl jij je ergens anders zorgen om moet maken. Hoe kom ik van mijn angsten af.
Je hebt gelijk dat ik door moet vragen als dingen me niet duidelijk zijn. Nu ben ik er via een omweg achter moeten komen terwijl ik het meteen had kunnen begrijpen.
quote:Dat is toch een groot verschil in vraagstelling. Op deze manier lijkt het mij heel normaal om te vragen. Jullie hebben gepraat over het verleden, om informatie te verkrijgen en nu gaan jullie kijken waar je aan wilt werken.Op maandag 22 september 2008 18:23 schreef water_lelie het volgende:
[..]
Wat hij bedoelde is me nu wel duidelijk, dus wat Godshand zegt klopt ongeveer. De therapeut heeft gezegd we gaan samen kijken naar wat het ECHTE probleem is. De therapeut vermoedt dus dat mijn angsten niet zomaar zijn ontstaan maar dat ik onverwerkte trauma's heb (dat is waar) en die uiten zich in andere soort angsten (zoals mijn ziektevrees). Mijn hulpvraag is dus waarschijnlijk traumaverwerking in de eerste plaats.
Je hebt gelijk dat ik door moet vragen als dingen me niet duidelijk zijn. Nu ben ik er via een omweg achter moeten komen terwijl ik het meteen had kunnen begrijpen.
Het is denk ik ook erg belangrijk om je gevoelens bespreekbaar te maken, en ook vooral dat je je soms niet prettig voelt, of dingen niet begrijpt die hij vraagt. Je zegt trouwens ook dat je therapeut vermoed dat je angsten zijn ontstaan door onverwerkte trauma's, en daarna zelf zegt dat dit ook waar is.
Juist op dat punt kan jij je therapeut helpen, jij weet al dat het waar is, en je therapeut vermoed het nog. Als jij weet dat daar een oorzaak zou kunnen liggen is het verstandig dat aan te geven.
quote:Wat ik bedoel met dat het waar is, is dat ik een paar onverwerkte trauma's heb, dat is waar. Maar of dat verband heeft met mijn angsten van nu dat weet ik niet. En juist dat laatste vermoedt hij. Vandaar de titel 'psych maakt me onzeker', ik dacht dat we mijn hypochondrie zouden behandelen, in plaats daarvan zei hij we gaan kijken naar wat nu je hulpvraag is (je echte probleem). Dat was zo verwarrend voor mij.Op donderdag 25 september 2008 16:17 schreef rene90 het volgende:
[..]
Je zegt trouwens ook dat je therapeut vermoed dat je angsten zijn ontstaan door onverwerkte trauma's, en daarna zelf zegt dat dit ook waar is.
Juist op dat punt kan jij je therapeut helpen, jij weet al dat het waar is, en je therapeut vermoed het nog. Als jij weet dat daar een oorzaak zou kunnen liggen is het verstandig dat aan te geven.
Ik denk trouwens nog steeds niet dat mijn angst verband heeft met die trauma's. Maarja, ik heb geen psychologie gestudeerd, dus ik weet ook niet hoe het menselijk brein werkt. Misschien is het wel waar wat hij denkt/vermoedt.
quote:Ik kan het me voorstellen dat het inderdaad verwarrend is, dat je daar komt met het idee dat je aan je angsten gaat werken, en opeens wordt er veel dieper gegraven.
[..]
Wat ik bedoel met dat het waar is, is dat ik een paar onverwerkte trauma's heb, dat is waar. Maar of dat verband heeft met mijn angsten van nu dat weet ik niet. En juist dat laatste vermoedt hij. Vandaar de titel 'psych maakt me onzeker', ik dacht dat we mijn hypochondrie zouden behandelen, in plaats daarvan zei hij we gaan kijken naar wat nu je hulpvraag is (je echte probleem). Dat was zo verwarrend voor mij.
Ik denk trouwens nog steeds niet dat mijn angst verband heeft met die trauma's. Maarja, ik heb geen psychologie gestudeerd, dus ik weet ook niet hoe het menselijk brein werkt. Misschien is het wel waar wat hij denkt/vermoedt.
Het is wel zo dat er vaak een link is tussen jeugdtrauma's en later ontwikkelde angsten, je trauma's van vroeger kunnen dus wel in verband staan met je angsten.
Veel sterkte inieder geval.
Jullie hebben wat achterliggende dingen besproken, hij/zij heeft dat nodig om een beetje uit te zoeken hoe jij bent, wat jij vind, en hoe je met situaties om gaat. Nu hij/zij dat weet kan er veel beter aan je eigenlijke probleem gewerkt worden niet bang zijn dus, de volgende keer is het pas echt tijd voor actie Hier kunnen dus meerdere doelen uit komen.
Je wilt leven zonder angsten (begrijp ik) en geen last meer hebben van je ziekte gedachten.
Toch?
Als jij zoiets aan je therapeut kan vertellen, jezelf dus duidelijk en concreet kan maken, kan hij meten hoe ver je bent.
Je komt met zoveel weerstand tegen je therapeut over...... maar je zult het echt zelf moete doen.
je moet zelf weten wat je wilt en zelf weten hoe je het wilt.
Toch?
Succes en liefs!
quote:nee, het staat helemaal los van waarvoor ik daar ben.Op woensdag 5 november 2008 04:47 schreef THEFXR het volgende:
Heb je het met hem over je rijles ervaringen gehad?
Het is wel de bedoeling dat je je therapeut zo veel mogelijk vertelt, dus bijvb ook die rijles ervaring, wat voor gevoel je daarbij kreeg,enzo.
quote:Eens. Je therapeut kan je alleen helpen als jij open durft te zijn. Anders is het verspilde moeite.
@water_lelie, als ik zo je topics/postings doorlees, liggen je negatieve sex ervaringen, als grondslag voor je huidige problemen.
Het is wel de bedoeling dat je je therapeut zo veel mogelijk vertelt, dus bijvb ook die rijles ervaring, wat voor gevoel je daarbij kreeg,enzo.
quote:Mss beetje voorbarig om dat nu al te concluderen, maar dit:Op woensdag 5 november 2008 15:55 schreef THEFXR het volgende:
@water_lelie, als ik zo je topics/postings doorlees, liggen je negatieve sex ervaringen, als grondslag voor je huidige problemen.
quote:Is natuurlijk helemaal waar.Het is wel de bedoeling dat je je therapeut zo veel mogelijk vertelt, dus bijvb ook die rijles ervaring, wat voor gevoel je daarbij kreeg,enzo.
Nu gaan jullie er alsnog hier op door.
Als jullie vinden dat ik het mijn therapeut moet vertellen, dan doe ik dat misschien wel. Weet alleen niet wat ik er mee opschiet.
quote:Baat het niet, dan schaadt het niet, zegt men wel eens...Op woensdag 5 november 2008 17:06 schreef water_lelie het volgende:
Ik hoopte juist dat ik het achter kon laten in het topic 'rij-intructeur moet formeel blijven'.
Nu gaan jullie er alsnog hier op door.
Als jullie vinden dat ik het mijn therapeut moet vertellen, dan doe ik dat misschien wel. Weet alleen niet wat ik er mee opschiet.
het hoeft geheel niets met elkaar te maken hebben alhoewel er toch een soort van onzekerheid bij je uitstraalt, soms kan wat reflectie van een psycholoog je beter doen begrijpen waarom je soms twijfelt of timide opstelt naar andere toe...
quote:Welke andere dingen? Mijn trauma's?Op woensdag 5 november 2008 17:10 schreef sungaMsunitraM het volgende:
THEFXR bedoelde niet alleen dat met die rij-instructeur maar ook die andere dingen. Heb je die wel verteld?
Lijkt me vrij relevant voor het verklaren/behandelen van angsten, paniekaanvallen etc.
quote:De zaken die je hier op Fok gepost heb. Die lijken me zeer zeker van belang voor je therapieOp woensdag 5 november 2008 17:23 schreef water_lelie het volgende:
[..]
Welke andere dingen? Mijn trauma's?
quote:praat geen poep psychodynamische therapie is even effectief als welke andere psychotherapie.Op vrijdag 5 september 2008 17:23 schreef m-niki het volgende:
het is best een oude soort psychotherapie om erachter te komen waar een ziekte vandaan komt (dus niet meer praten over kindertijd enzo gelukkig!!), dat is helemaal niet effectief gebleken in het verleden.. wat wel zo is, is dat het handig is om te weten waar je nu écht bang voor bent (wat ALS je ziek bent, wat is daar dan zo erg aan voor jou?)
Ik vind dat jouw therapeut persoonlijk (!!) erg veel sessies nodig heeft voordat ie eindelijk komt waar het om draait. Ik geef zelf kortdurende therapie en bij 5 sessies zit ik al over de helft! Natuurlijk is het goed om een goede intake te doen, zodat je geen dingen per ongeluk over het hoofd ziet, maar vijf keer vind ik ...nou ja... vreemd.
Het is zeker een heel goed idee om dit met hem te overleggen.. het is een beetje uit de tijd om als therapeut op een hoge stoel te zitten en alles geheimzinnig te laten en de client die de therapie lijdzaam ondergaat... (en zoals ik het nu lees, is de therapie nog niet eens begonnen! Er had al zoveel gedaan kunnen worden...)
quote:Door Trimbos:Op woensdag 5 november 2008 23:02 schreef KonnieKipke het volgende:
[..]
praat geen poep psychodynamische therapie is even effectief als welke andere psychotherapie.
"In de spaarzame vergelijkende studies doet de psychodynamische behandeling het net zo goed als de andere psychotherapeutische behandelingen.[105;108] Deze vergelijkingen zijn echter problematisch:
De gemiddelde duur van de onderzochte psychodynamische therapieën was anderhalf jaar terwijl de cognitieve therapieën gemiddeld slechts 3 maanden duurden. Het is niet uit te sluiten dat bij de psychodynamische therapie ook effecten werden gemeten van spontaan herstel. Ook is het mogelijk dat er sprake is van selectieve uitval, waardoor het effect van de psychodynamische behandeling wordt overschat."
maar heej, als jij veel geld wilt uit blijven geven aan iets wat - de effectiviteit even buiten beschouwing latend - ook korter en goedkoper kan.. .be my guest
@Water-Lelie:
Het klopt wat de mensen hier zeggen: je therapeut kan natuurlijk alleen maar werken met wat jij hem/haar vertelt en dat is het best zo uitgebreid mogelijk. Maar blijft wel overeind dat het heel moeilijk is om iemand te vertrouwen, dus als je het nog niet aandurft, neem dan even de tijd. Zeg bv.: er zijn nog meer dingen die misschien belangrijk zijn, maar die vind ik eng om te vertellen. Dan kan je therapeut misschien je ook meehelpen om het voor jou wat minder eng of makkelijker te maken.. .alles op jouw voorwaarden he!!
Verder, de therapie die bij ts toegepast word is uit het boekje van Carl Rogers.
Eenmaal per week een gesprek, waarin de client de ruimte word gegeven om op zijn eigen wijze zijn probleem te onderzoeken, te bewerken en op te lossen.
Voordat dit alles in werk kan worden gezet moet er sprake zijn van openheid en vertrouwen tussen TS en therapeut.....daar doe je nu eenmaal geen 2 sessies over, maar soms meer...
en 'uit het boekje' ach, dat denk ik niet... een Rogeriaanse therapeut zou nooit zeggen "we gaan kijken wat je hulpvraag is" die zou eerder helemaal niets zeggen en wachten tot jij eens gaat praten.
Ik ken overigens geen enkele collega die helemaal iets volgens één boekje doet, de meesten werken eclectisch, zodat je wat meer maatwerk kunt leveren (iedere persoon is anders, dus de aanpak en jouw houding is ook elke keer weer anders).
En TOCH heb ik het gevoel dat het niet helemaal klikt tussen TS en haar therapeut en zelf vind ik dat het allerbelangrijkste wat er is... dat die therapeut dat niet aanvoelt is óók raar vind ik. Daar hoor je m.i. op getraind te zijn, altijd rekening mee te houden en ook naar te vragen (maar misschien is dat wel gebeurd?)
pas nadat ik een positief doel had gesteld in de toekomst ipv alleen het kwijtraken van mijn negatieve gevoel, kwam er enige verbetering...
quote:Ik heb tijdens de intake een reeks vragen moeten beantwoorden en dus het een en ander verteld. Hij gaat inderdaad door op sommige thema's (waaronder trauma's) gecombineerd met bij elke sessie vragen wat me heeft bezig gehouden (elke 2 weken). Ik heb dus zelf in de hand wat ik wel en niet vertel van het heden. Maar van het verleden weet hij ongeveer wel wat er heeft afgespeeld, ook niet alles maar daar probeert hij nu inzicht in te krijgen.Op woensdag 5 november 2008 17:27 schreef sungaMsunitraM het volgende:
Die bedoel ik ja.
Lijkt me vrij relevant voor het verklaren/behandelen van angsten, paniekaanvallen etc.
Hij is voorzichtig met dingen oprakelen omdat ik nog steeds angsten en paniekaanvallen heb, dus soms vraagt hij alleen maar hoe het gaat en wat me heeft beziggehouden de afgelopen week.
quote:We zijn dus nog niet zover dat ik mijn trauma's aan het verwerken ben.Op donderdag 6 november 2008 07:42 schreef MLI het volgende:
TS, ik ben mijn mijn therapeut ongeveer net zover als jij, alleen bij mij loopt wel alles naar wens. PM me maar als je behoefte hebt om ervaringen uit te wisselen.
quote:Makkelijker gezegd dan gedaan. Ik vind praten erg moeilijk. Het is dat ik gek werd van mijn ziekteangst en op aandringen van de huisarts nu in psychotherapie zit, anders had ik het niet gedaan. En iets op een forum vertellen is nog altijd makkelijker dan persoonlijk tegen iemand. Maarja daar werk ik nu ook naartoe.Op woensdag 5 november 2008 18:20 schreef THEFXR het volgende:
[..]
De zaken die je hier op Fok gepost heb. Die lijken me zeer zeker van belang voor je therapie
ik heb zelf ook een hoop angsten, en die zijn ook totaal NIET fijn.
Maar hij probeert meer duidelijkheid te krijgen en zich er meer in te verdiepen..
Met andere woorden, hij probeert diep in jou te zoeken naar antwoorden, want misschien weet jij het zelf niet eens.
Want wat heeft jou jeudleven te maken jou angsten?
quote:Ik ook niet. Tenminste, 1 keer kunnen huilen over een gebeurtenis van 8 jaar geleden, maar dat noem ik nog geen verwerken. Maar het is me wel gelukt om weer in contact te komen met mijn gevoel.
We zijn dus nog niet zover dat ik mijn trauma's aan het verwerken ben.
[ Bericht 48% gewijzigd door Re op 06-11-2008 15:06:17 ]
Sowieso wil hij graag de hulpvraag uit jouw mond horen komen, om jou het gevoel te geven dat je op je eigen verzoek en uit eigen motivatie aan de therapie begint. En om af te stemmen, zodat jullie daar met hetzelfde doel bezig gaan.
Ik zou het dus allemaal vrij letterlijk nemen wat hij zegt en er niet te veel achter zoeken. En wat al gezegd is, je kan heel goed aan die man vragen wat hij bedoelt of waar hij naartoe wil als het onduidelijk is.
quote:Misschien kan je hem 1 dag voor je sessie de Fok links mailen, dan kan hij even inlezen en hoef je er niet zelf over te beginnen, das alweer 1 drempel minderOp donderdag 6 november 2008 13:40 schreef water_lelie het volgende:
[..]
Makkelijker gezegd dan gedaan. Ik vind praten erg moeilijk. Het is dat ik gek werd van mijn ziekteangst en op aandringen van de huisarts nu in psychotherapie zit, anders had ik het niet gedaan. En iets op een forum vertellen is nog altijd makkelijker dan persoonlijk tegen iemand. Maarja daar werk ik nu ook naartoe.
quote:Daar zijn we het inmiddels over eens. Mijn doel is van mijn angst af komen.Op donderdag 6 november 2008 15:26 schreef -marz- het volgende:
"Hoe kom ik van mijn hypochondrie af" lijkt jou het meest logisch in deze volgens mij. Maar dat weet hij niet.
quote:Dat is geen gek idee, maar de bedoeling is dat ik zoveel mogelijk zelf vertel en op mijn eigen tempo.Op donderdag 6 november 2008 15:52 schreef THEFXR het volgende:
[..]
Misschien kan je hem 1 dag voor je sessie de Fok links mailen, dan kan hij even inlezen en hoef je er niet zelf over te beginnen, das alweer 1 drempel minder
maar wordt je tempo belemmerd doordat je zenuwachtig wordt en het moeilijk vind om het te vertellen?
quote:Wat wil ik graag kwijt? De openingstopic is allang niet meer van toepassing. De hulpvraag is duidelijk, de therapie is al gestart.Op zondag 9 november 2008 11:11 schreef Angst het volgende:
maar je eigen tempo? Als je het zo graag kwijt wil dat je het op fok plaats, is je tempo niet zo snel mogelijk alles vertellen?
maar wordt je tempo belemmerd doordat je zenuwachtig wordt en het moeilijk vind om het te vertellen?
Over de tempo, ik weet niet wat mijn tempo belemmert, verlegenheid in elk geval.
Ik heb sommige dingen nooit verteld, het voelt raar om ze uit te spreken. Ik voel me veilig als ik dingen voor me hou. En als het te snel gaat kan ik het ook niet aan. Soms krijg ik meteen spijt dat ik iets verteld heb, maar dan weet ik ook dat het wel moest anders blijft het maar binnen zitten. Mijn therapeut laat het gelukkig geheel aan mij over.
quote:Het zal effectiever zijn als TS zélf haar verhaal kan doen bij de therapeut (als ze daar aan toe is en behoefte aan heeft), dan dat ze dit topic mailt. Het gaat er niet om dat de therapeut weet wat er aan de hand is, maar het gaat er om dat TS er tegen hem over praat.Op donderdag 6 november 2008 15:52 schreef THEFXR het volgende:
[..]
Misschien kan je hem 1 dag voor je sessie de Fok links mailen, dan kan hij even inlezen en hoef je er niet zelf over te beginnen, das alweer 1 drempel minder
quote:Dat kan, maar je moet ergens een grens trekken,anders is de therapeut na 20 sessies nog nergens verder gekomen. Oftewel er moet ook rendement uit de therapie komen.Op maandag 10 november 2008 08:48 schreef Walter81 het volgende:
[..]
Het zal effectiever zijn als TS zélf haar verhaal kan doen bij de therapeut (als ze daar aan toe is en behoefte aan heeft), dan dat ze dit topic mailt. Het gaat er niet om dat de therapeut weet wat er aan de hand is, maar het gaat er om dat TS er tegen hem over praat.
quote:Hij stelt af en toe wel gerichte vragen. Ik geef niet altijd antwoord. Als er een stilte valt blijft hij net zolang stil totdat er iets uit mijn mond komt. Het is soms wel eens 10 minuten stil, dat is echt irritant. Een keer had ik er geen zin in en wilde gewoon weggaan, maar besefte dat weglopen wel heel erg makkelijk is.Op dinsdag 11 november 2008 05:22 schreef THEFXR het volgende:
[..]
Dat kan, maar je moet ergens een grens trekken,anders is de therapeut na 20 sessies nog nergens verder gekomen. Oftewel er moet ook rendement uit de therapie komen.
Ik ben bang om te praten, maar ik moet praten anders gaan mijn angsten niet weg, als ik het goed begrepen heb.
quote:Ik stel het me een beetje voor als een ei waar een kuikentje in zit.Op dinsdag 11 november 2008 12:14 schreef water_lelie het volgende:
[..]
Hij stelt af en toe wel gerichte vragen. Ik geef niet altijd antwoord. Als er een stilte valt blijft hij net zolang stil totdat er iets uit mijn mond komt. Het is soms wel eens 10 minuten stil, dat is echt irritant. Een keer had ik er geen zin in en wilde gewoon weggaan, maar besefte dat weglopen wel heel erg makkelijk is.
Ik ben bang om te praten, maar ik moet praten anders gaan mijn angsten niet weg, als ik het goed begrepen heb.
Dat kuikentje staat voor 'de problemen', en jij bent het ei (niet persoonlijk opvatten
)Dat kuikentje groeit in dat ei, dus komt steeds meer onder druk te staan. Dat wordt alleen opgelost door het ei open te breken (praten).
Echter bij de een is dat ei een dun vlies, en bij de ander is het keihard. Dat krijg je niet zo 1-2-3 open. Alleen als iemand van buitenaf op dat ei gaat rammen, gaat het kuikentje dood. Het kuikentje zal uiteindelijk zélf de schaal moeten openen om op een gezonde manier op te groeien. En wanneer het de tijd nog niet is om open te breken, dan is het gewoon te vroeg. Maar vroeg of laat barst dat ei en komt het kuikentje er toch uit.
Zo is het wel érg abstract uitgebeeld maar je snapt vast wat ik bedoel.
quote:Ik snap wat je bedoelt. Je hebt bijna omschreven hoe ik me voel.Op dinsdag 11 november 2008 12:58 schreef Walter81 het volgende:
[..]
Ik stel het me een beetje voor als een ei waar een kuikentje in zit.
Dat kuikentje staat voor 'de problemen', en jij bent het ei (niet persoonlijk opvatten
Dat kuikentje groeit in dat ei, dus komt steeds meer onder druk te staan. Dat wordt alleen opgelost door het ei open te breken (praten).
Echter bij de een is dat ei een dun vlies, en bij de ander is het keihard. Dat krijg je niet zo 1-2-3 open. Alleen als iemand van buitenaf op dat ei gaat rammen, gaat het kuikentje dood. Het kuikentje zal uiteindelijk zélf de schaal moeten openen om op een gezonde manier op te groeien. En wanneer het de tijd nog niet is om open te breken, dan is het gewoon te vroeg. Maar vroeg of laat barst dat ei en komt het kuikentje er toch uit.
Zo is het wel érg abstract uitgebeeld maar je snapt vast wat ik bedoel.
Als ik moet praten over dingen waarvan ik het moeilijk vind om het er over te hebben, dan voel ik me niet veilig, ik voel dan alsof er niks meer om mij heen is, waardoor ik ga 'vallen'. Klinkt raar he, maar zo voel ik me.
Bij mijn therapeut voel ik me overigens gewoon op mijn gemak. Het komt er gewoon heel moeilijk uit allemaal, maar toch wel al wat kleine beetjes.
quote:Nee, klinkt niet raar, ik begrijp het wel denk ik. .Is een gevoel wat je niet in woorden kan uitleggen (niet op een forum, niet tegen een therapeut).Op maandag 17 november 2008 14:51 schreef water_lelie het volgende:
[..]
Ik snap wat je bedoelt. Je hebt bijna omschreven hoe ik me voel.
Als ik moet praten over dingen waarvan ik het moeilijk vind om het er over te hebben, dan voel ik me niet veilig, ik voel dan alsof er niks meer om mij heen is, waardoor ik ga 'vallen'. Klinkt raar he, maar zo voel ik me.
Bij mijn therapeut voel ik me overigens gewoon op mijn gemak. Het komt er gewoon heel moeilijk uit allemaal, maar toch wel al wat kleine beetjes.
Gelukkig voel je je op je gemak bij die therapeut. T is ook een kwestie van vertrouwen in hem hebben/opbouwen. Gelukkig heeft hij geduld, bv door net zo lang stil te blijven als jij wilt, zodat jij niet opgejaagd wordt en het gevoel krijgt dat je iets MOET vertellen van hem. Enkel wat je zelf wilt en wat je zelf graag kwijt wil.
Ik had het zelf nooit zo durven noemen -omdat ik altijd de neiging heb dingen te bagatalliseren- maar het klopt wel.
Er zijn maar een paar mensen in mijn directe omgeving die weten dat ik naar psychotherapie ga, maar die durf ik niet te vertellen dat ik ptss heb. Ze weten dat ik angsten heb (o.a. hypochondrie), en dat ik daarom in therapie zit. In het begin was dat ook het enige dat ik wist. Nu weet ik dus dat het om een ptss gaat. Ben bang dat als ik dat vertel, dat ze door gaan vragen, dus vertel ik dat maar niet.
Ik heb een beter gevoel over mijn therapie. Ik denk dat ik nu misschien wat makkelijker zal kunnen praten ipv alleen het hoognodige vertellen. Maar ik zal het zien.
quote:Misschien dat je, nu je het een naam kan geven, er iets makkelijker over kan praten met sommige mensen in je omgeving die je vertrouwt? Dat je meer begrip kan verwachten doordat je het kan benoemen?Op maandag 24 november 2008 11:10 schreef water_lelie het volgende:
Ik heb zo'n verhelderende sessie gehad. Mijn therapeut heeft alle feiten van de intake en zijn bevindingen samen met mij op papier doorgenomen. Hij spreekt over een Posttraumatische stressstoornis (PTSS).
Ik had het zelf nooit zo durven noemen -omdat ik altijd de neiging heb dingen te bagatalliseren- maar het klopt wel.
Er zijn maar een paar mensen in mijn directe omgeving die weten dat ik naar psychotherapie ga, maar die durf ik niet te vertellen dat ik ptss heb. Ze weten dat ik angsten heb (o.a. hypochondrie), en dat ik daarom in therapie zit. In het begin was dat ook het enige dat ik wist. Nu weet ik dus dat het om een ptss gaat. Ben bang dat als ik dat vertel, dat ze door gaan vragen, dus vertel ik dat maar niet.
Ik heb een beter gevoel over mijn therapie. Ik denk dat ik nu misschien wat makkelijker zal kunnen praten ipv alleen het hoognodige vertellen. Maar ik zal het zien.
quote:Dat zijn 50 stappen vooruit. Het is te moeilijk voor mij, en misschien gaat het me wel helemaal nooit lukken om er met mensen in mijn omgeving over te praten. En dat wil ik eigenlijk ook niet.Op maandag 24 november 2008 11:22 schreef Walter81 het volgende:
[..]
Misschien dat je, nu je het een naam kan geven, er iets makkelijker over kan praten met sommige mensen in je omgeving die je vertrouwt? Dat je meer begrip kan verwachten doordat je het kan benoemen?
Ik denk dat ik er meer baat bij heb als ik er in therapie over praat. Want daar is therapie toch voor, wanneer het je niet lukt met mensen te praten. Of is het de bedoeling dat ik na therapie er nog verder mee ga?
quote:50 stappen moet je sowieso niet in 1x nemen. 1 voor een, net zover als je zelf wilt.Op maandag 24 november 2008 11:49 schreef water_lelie het volgende:
[..]
Dat zijn 50 stappen vooruit. Het is te moeilijk voor mij, en misschien gaat het me wel helemaal nooit lukken om er met mensen in mijn omgeving over te praten. En dat wil ik eigenlijk ook niet.
Ik denk dat ik er meer baat bij heb als ik er in therapie over praat. Want daar is therapie toch voor, wanneer het je niet lukt met mensen te praten. Of is het de bedoeling dat ik na therapie er nog verder mee ga?
Maar of het de bedoeling is dat je er na therapie mee verder mee zou moeten gaan, dat zou ik niet weten...
quote:Lijkt mij wel. Hetgeen dat je in therapie hebt geleerd, zal je natuurlijk in je dagelijkse praktijk moeten implementeren. En dat houdt niet op als de therapie voorbij is. Maar tegen die tijd is het hopelijk al een soort tweede natuur geworden.
50 stappen moet je sowieso niet in 1x nemen. 1 voor een, net zover als je zelf wilt.
Maar of het de bedoeling is dat je er na therapie mee verder mee zou moeten gaan, dat zou ik niet weten...
quote:Dat vraag ik mij serieus van sommige specialisten af..Op vrijdag 5 september 2008 10:18 schreef lamaarwaaien het volgende:
Ik vind zijn vraag ' wat is de hulpvraag' niet zo heel gek hoor. Jij DENKT dat je simpelweg een hypochonder (angst voor ziektes) bent, maar hypochondrie komt uit een heel dieper iets van heel lang geleden. En dat moet behandeld worden. Daarna gaat je hypochondrie vanzelf weg. Hypochondrie is altijd een andere angst die geprojecteerd wordt op het al dan niet hebben voor ziektes. Elk mens is bang om ziek te worden. De een kan dat relativeren, de ander niet en laat zich meeslepen (jij). En waar komt DAT gedrag vandaan. Als je dat namelijk weet, kun je pas 'beter' worden. Vandaar dat hij ook andere vragen stelt waarvan jij denkt dat ze niet relevant zijn. Geloof me,....dat zijn ze wel.
Je loopt niet voor niks bij die man. Als je het zelf kon zou je dat al gedaan hebben. Deze man weet echt wel waar hij mee bezig is hoor......
quote:Als je zelf kortdurende therapie geeft weet je toch ook dat psychotherapie bekend staat om de ellenlange sessies en gewroet in het verleden?Op vrijdag 5 september 2008 17:23 schreef m-niki het volgende:
het is best een oude soort psychotherapie om erachter te komen waar een ziekte vandaan komt (dus niet meer praten over kindertijd enzo gelukkig!!), dat is helemaal niet effectief gebleken in het verleden.. wat wel zo is, is dat het handig is om te weten waar je nu écht bang voor bent (wat ALS je ziek bent, wat is daar dan zo erg aan voor jou?)
Ik vind dat jouw therapeut persoonlijk (!!) erg veel sessies nodig heeft voordat ie eindelijk komt waar het om draait. Ik geef zelf kortdurende therapie en bij 5 sessies zit ik al over de helft! Natuurlijk is het goed om een goede intake te doen, zodat je geen dingen per ongeluk over het hoofd ziet, maar vijf keer vind ik ...nou ja... vreemd.
quote:waarom danOp maandag 24 november 2008 12:36 schreef Heider00sje het volgende:
[..]
Dat vraag ik mij serieus van sommige specialisten af..
De wetenschappelijke naam voor jouw aandoening is térapius-fobius. Vroeger had ik daar ook last van. Had, dus... want bij mij is het verdwenen toen mijn vader mij een goede trap onder de kont verkocht.
quote:Het is niet een ding, het zijn meerdere dingen die ik niet durf uit te spreken.Op maandag 24 november 2008 11:22 schreef Walter81 het volgende:
[..]
Misschien dat je, nu je het een naam kan geven, er iets makkelijker over kan praten met sommige mensen in je omgeving die je vertrouwt? Dat je meer begrip kan verwachten doordat je het kan benoemen?
Begrip zal ik nu al helemaal niet moeten verwachten van mijn familie, omdat een van die dingen met mijn vader te maken had. Hij is eergisteren overleden. Dat maakt het nog moeilijker allemaal. Mijn hele familie is er stuk van. Ik overigens ook, heb ook veel verdriet, maar ben ook in de war,weet niet hoe ik me moet voelen. Ik hou dit aspect dan ook echt alleen bij psychotherapie.
Er zijn verder maar weinig mensen die ik echt kan vertrouwen. Ik heb wel vriendinnen, maar vind het gewoon moeilijk om over persoonlijke dingen te praten, bjivoorbeeld een verkrachting van jaren geleden en andere schokkende dingen. Gelukkig ben ik nu wat opener met mijn psychotherapeut.
[ Bericht 0% gewijzigd door water_lelie op 27-11-2008 15:27:05 ]