psychotherapeut maakt me onzeker

quote:

Op vrijdag 5 september 2008 12:06 schreef water_lelie het volgende:

[..]

Zo had ik het nog niet bekeken. Ik heb geen verstand van dit soort zaken, dus ik kan ook niet weten dat er een andere oorzaak ten grondslag aan ligt. Ik wil inderdaad weten hoe ik de angst ontwikkeld heb, want dan kan ik er misschien beter mee omgaan. Maar waarom zegt hij dat niet gewoon, ipv zeggen wat is je hulpvraag? Want ik had in ons eerste gesprek al verteld wat mijn klachten zijn.

Als je op een bepaald moment iets niet begrijpt, waarom zeg je dat dan niet gelijk tegen die man? Ik zou het ook een vage vraag vinden, maar je kan die man niet verwijten dat hij jou dingen niet uitlegt als je niet aangeeft dat het niet duidelijk is.

Je kan niet verwachten van een therapeut dat je probleem in een aantal gesprekken is verholpen. De therapeut zal vragen stellen die in jou ogen niks met het probleem te maken hebben, maar op deze manier probeert de therapeut inzicht te krijgen over je verleden en je gevoelens in die tijd. Iemand kan je misschien wel een kant en klaar antwoord geven, maar door therapie moet je zelf proberen achter het antwoord te komen, anders begrijp je het niet. Misschien moet je eens je geheugen uitspitten en herinneringen opschrijven die met deze angst te maken hebben.

quote:

Op vrijdag 5 september 2008 20:42 schreef Dipkip het volgende:

[..]

Ik weet niet wat voor bron jij hanteert maar bij mijn weten klopt dat niet. Verwerken van dingen uit je jeugd gebeurd zeker nog, bijvoorbeeld als je in psycho analyse gaat (ja, dat bestaat nog steeds) en ontspanningsoefeningen zoals leren om diep adem te halen als je een paniekaanval voelt opkomen of in een situatie raakt die bij jou voor veel angst zorgt, wordt ook nog steeds gedaan bijv. in combinatie met cognitieve therapie.

Dat 'bewezen' is dat bepaalde methoden niet effectief zijn (dwz niet effectiever dan placebotherapie) wil niet zeggen dat ze ineens verboden zijn om voor te schrijven zat psychologen gebruiken die methoden gewoon.

zat psychologen gebruiken idd nog steeds achterhaalde methodieken

Maar goed, ik ging zwaar offtopic, excuses!!

quote:

Op vrijdag 5 september 2008 17:23 schreef m-niki het volgende:
het is best een oude soort psychotherapie om erachter te komen waar een ziekte vandaan komt (dus niet meer praten over kindertijd enzo gelukkig!!), dat is helemaal niet effectief gebleken in het verleden.. wat wel zo is, is dat het handig is om te weten waar je nu écht bang voor bent (wat ALS je ziek bent, wat is daar dan zo erg aan voor jou?)

Ik vind dat jouw therapeut persoonlijk (!!) erg veel sessies nodig heeft voordat ie eindelijk komt waar het om draait. Ik geef zelf kortdurende therapie en bij 5 sessies zit ik al over de helft! Natuurlijk is het goed om een goede intake te doen, zodat je geen dingen per ongeluk over het hoofd ziet, maar vijf keer vind ik ...nou ja... vreemd.

Het is zeker een heel goed idee om dit met hem te overleggen.. het is een beetje uit de tijd om als therapeut op een hoge stoel te zitten en alles geheimzinnig te laten en de client die de therapie lijdzaam ondergaat... (en zoals ik het nu lees, is de therapie nog niet eens begonnen! Er had al zoveel gedaan kunnen worden...)

ik neem aan dat je TS niet kent en de psychoterapeut evenmin?

Een goede therapeut zorgt er naar mijn mening juist voor dat je je niet zo prettig voelt. Het is toch de bedoeling dat je beter wordt? Symptoombestrijding heeft meestal geen zin. Dus je zult vaak juist door de stront moeten kruipen om er beter uit te komen.

Eens met disorder. Zelf heb ik ook altijd meer baat bij de 'schop onder mijn reet' techniek dan met de aaiende handjes methode.....

Vaak is de vraag anders dan je denkt.

ik heb ook bij therapeuten gelopen vanwege paniekaanvallen.
en bij mij werd dat ook gevraagd, een hele irritante vraag idd.
Maar therapeuten doen dat om verschilende redenen volgens mij:
- kijken wat je verwachtingen zijn, en zorgen dat deze realistisch zijn
- kijken waar je echt mee zit (alleen de paniekaanvallen bijv, misschien wil je het hypochondrieen stiekem niet kwijt omdat het je ergens mee helpt) en zo het probleem helderder krijgen
- zorgen dat je zelf je probleem goed en duidelijk onder ogen ziet

quote:

Op vrijdag 5 september 2008 09:55 schreef water_lelie het volgende:
ik heb het gevoel dat hij me niet begrijpt of dat hij de ernst van mijn klachten niet serieus neemt door te zeggen wat is is nu eigenlijk je hulpvraag. Hierdoor krijg ik het gevoel dat ik naar een andere therapeut moet.

Je hebt ergens een idee over, maar je weet niet zeker of het zo is. De enige manier om hier achter te komen, is door het hem/haar gewoon te vragen.

Als het bij jou zo vervelend loopt dat je geen vertrouwen hebt in je therapeut en zelfs het gevoel krijgt dat je naar een andere therapeut moet, heeft het geen zin. Het kan zijn dat je therapeut er niet voldoende in heeft geinvesteerd om je vertrouwen te winnen, het kan zijn dat jij hier niet voor open staat.

Hoe dan ook, als je niets gaat zeggen, wordt de irritatie alleen maar groter en aan het einde van de rit heb je niets. Iemand kan je pas echt helpen als je die ander vertrouwt.

Je therapeut is er niet om je dood te knuffelen en alleen maar met je mee te praten over hoe moeilijk je het hebt, maar om je verder te helpen.
Keep that in mind.

quote:

Op vrijdag 5 september 2008 10:12 schreef Re het volgende:
je hulpvraag is toch je angst voor ziektes, en daar ga je het de volgende keer over hebben, therapuet heeft deze 5 sessies misschien nodig gehad om een goed beeld van je te vormen en vind dat je misschien klaar bent om over het echte probleem te praten...

mee eens

volgens mij heeft je peut zelf hulp nodig, zeg..

wie stelt er nu zo'n debiele vraag, als er al een complete verwijzing van de huisarts is? :S

quote:

Op vrijdag 12 september 2008 17:49 schreef Godshand het volgende:
volgens mij heeft je peut zelf hulp nodig, zeg..

wie stelt er nu zo'n debiele vraag, als er al een complete verwijzing van de huisarts is? :S

Dat is een hele normale vraag om te stellen als behandelaar. De verwijzing van de huisarts hoeft niet overeen te komen met de hulpvraag van patient.

quote:

Op vrijdag 12 september 2008 18:29 schreef KonnieKipke het volgende:

[..]

Dat is een hele normale vraag om te stellen als behandelaar. De verwijzing van de huisarts hoeft niet overeen te komen met de hulpvraag van patient.

Ja maar niet op zo'n debiele professionele toon die alleen voor behandelaars te begrijpen is.

"De volgende keer gaan we kijken wat je hulpvraag nu eigenlijk is." Dit komt voor patiënten zeer onbegrijpelijk over. Wat TS zegt, "ik zit hier voor mn angsten".

De behandelaar bedoelt: "De volgende keer gaan we kijken of de angsten werkelijk op zich staan, of een uiting zijn van iets dat eerst aangepakt moet worden."

Dat staat beter en nog begrijpelijker ook.

quote:

Op maandag 22 september 2008 11:36 schreef water_lelie het volgende:
Ben benieuwd en ik zal mijn best doen.

TS, de therapie is geen proefwerk. Enige wat je hoeft te doen is jezelf zijn en meewerken aan de therapie. Zoals je al zei, het probleem zit in je hoofd, dus de therapeut probeert het helder eruit te krijgen.

Mochten er verzoeken gedaan worden waar je niet aan tegemoet kan of wil komen, kan je dit bespreken en kijken of de therapie op een andere manier verder kan gaan.

Vraag vooral veel als iets je niet duidelijk is. Misschien komen sommige vragen stompzinnig bij je over, maar dient het wel degelijk een doel.

Uiteindelijk zal de therapeut diepere oorzaken naar boven halen (diepere angsten bijvoorbeeld of nare ervaringen) en dan je helpen met die angsten te bestrijden. Uiteindelijk zal je het zelf oplossen, iets waar je dan trots op mag zijn

Succes

quote:

Op maandag 22 september 2008 16:52 schreef Godshand het volgende:

[..]

De behandelaar bedoelt: "De volgende keer gaan we kijken of de angsten werkelijk op zich staan, of een uiting zijn van iets dat eerst aangepakt moet worden."

Heb niet het idee dat de behandelaar dit bedoelt met de vraag "eens kijken wat je hulpvraag nu eigenlijk is".
Meer iets in de trant van "nu gaan we kijken wat je zelf denkt dat we kunnen doen aan het probleem"

Maar TS, je mag je therapeut best vragen waarom hij sommige stappen neemt of dingen zegt. Want als jijzelf in onduidelijkheid zit word je alleen maar onzekerder over je therapeut. Terwijl jij je ergens anders zorgen om moet maken. Hoe kom ik van mijn angsten af.

quote:

Op maandag 22 september 2008 18:23 schreef water_lelie het volgende:

[..]

Wat hij bedoelde is me nu wel duidelijk, dus wat Godshand zegt klopt ongeveer. De therapeut heeft gezegd we gaan samen kijken naar wat het ECHTE probleem is. De therapeut vermoedt dus dat mijn angsten niet zomaar zijn ontstaan maar dat ik onverwerkte trauma's heb (dat is waar) en die uiten zich in andere soort angsten (zoals mijn ziektevrees). Mijn hulpvraag is dus waarschijnlijk traumaverwerking in de eerste plaats.

Je hebt gelijk dat ik door moet vragen als dingen me niet duidelijk zijn. Nu ben ik er via een omweg achter moeten komen terwijl ik het meteen had kunnen begrijpen.

Dat is toch een groot verschil in vraagstelling. Op deze manier lijkt het mij heel normaal om te vragen. Jullie hebben gepraat over het verleden, om informatie te verkrijgen en nu gaan jullie kijken waar je aan wilt werken.

Het is denk ik ook erg belangrijk om je gevoelens bespreekbaar te maken, en ook vooral dat je je soms niet prettig voelt, of dingen niet begrijpt die hij vraagt. Je zegt trouwens ook dat je therapeut vermoed dat je angsten zijn ontstaan door onverwerkte trauma's, en daarna zelf zegt dat dit ook waar is.
Juist op dat punt kan jij je therapeut helpen, jij weet al dat het waar is, en je therapeut vermoed het nog. Als jij weet dat daar een oorzaak zou kunnen liggen is het verstandig dat aan te geven.

quote:

Op zaterdag 27 september 2008 09:41 schreef water_lelie het volgende:

[..]

Wat ik bedoel met dat het waar is, is dat ik een paar onverwerkte trauma's heb, dat is waar. Maar of dat verband heeft met mijn angsten van nu dat weet ik niet. En juist dat laatste vermoedt hij. Vandaar de titel 'psych maakt me onzeker', ik dacht dat we mijn hypochondrie zouden behandelen, in plaats daarvan zei hij we gaan kijken naar wat nu je hulpvraag is (je echte probleem). Dat was zo verwarrend voor mij.
Ik denk trouwens nog steeds niet dat mijn angst verband heeft met die trauma's. Maarja, ik heb geen psychologie gestudeerd, dus ik weet ook niet hoe het menselijk brein werkt. Misschien is het wel waar wat hij denkt/vermoedt.

Ik kan het me voorstellen dat het inderdaad verwarrend is, dat je daar komt met het idee dat je aan je angsten gaat werken, en opeens wordt er veel dieper gegraven.
Het is wel zo dat er vaak een link is tussen jeugdtrauma's en later ontwikkelde angsten, je trauma's van vroeger kunnen dus wel in verband staan met je angsten.
Veel sterkte inieder geval.

ik denk dat hij/zij gewoon bedoeld dat jullie de volgende sessie gaan werken aan waarvoor je eigenlijk gekomen bent Jullie hebben wat achterliggende dingen besproken, hij/zij heeft dat nodig om een beetje uit te zoeken hoe jij bent, wat jij vind, en hoe je met situaties om gaat. Nu hij/zij dat weet kan er veel beter aan je eigenlijke probleem gewerkt worden niet bang zijn dus, de volgende keer is het pas echt tijd voor actie

Hij vraagt naar je hulpvraag zodat je zelf verantwoordelijk word waar aan je wilt werken.
Hier kunnen dus meerdere doelen uit komen.
Je wilt leven zonder angsten (begrijp ik) en geen last meer hebben van je ziekte gedachten.
Toch?
Als jij zoiets aan je therapeut kan vertellen, jezelf dus duidelijk en concreet kan maken, kan hij meten hoe ver je bent.
Je komt met zoveel weerstand tegen je therapeut over...... maar je zult het echt zelf moete doen.
je moet zelf weten wat je wilt en zelf weten hoe je het wilt.
Toch?
Succes en liefs!

Heb je het met hem over je rijles ervaringen gehad?