Waarom ik de Islam heb verlaten

Het klinkt absurd, maar moslims denken dat het onmogelijk is dat je als moslim je geloof verlaat. Mensen die uit de kast komen worden dan ook gezien als Joodse huurlingen die onrust willen zaaien onder de moslims.

Tot een aantal jaren geleden dacht ik altijd dat mijn geloof in de Islam niet was gebaseerd op het blind volgen, maar het gevolg was van jaren onderzoeken en navragen. Het feit dat ik vele boeken heb gelezen geschreven door mensen wiens gedachten ik goedkeurde of dook in filosofieën waar ik me bij comfortabel voelde benadrukten mijn overtuiging in de waarheid die ik had gevonden in mijn geloof. Al mijn onderzoeken bevestigden mijn geloof.

Zoals vele moslims geloofde ik dat wanneer je iets wilt leren dat je perse moet terugkeren naar de bronnen hiervan. Vele mensen die dit zo lezen zullen denken dat ik het hier over de Koran en Hadith heb, dat is zo ook in theorie, maar in praktijk zijn er maar weinig mensen die deze boeken lezen om hun geloof te begrijpen.

Moslims halen hun informatie over de Islam van boeken geschreven door geleerden. Het zijn apolegetische boeken verwarrend die de islam in het beste daglicht proberen te brengen, door Mohammed als een heilige man en de Koran als een 'wetenschappelijke' boek neer te zetten. Het was precies hierdoor waar ik geen behoefte had om kennis ergens anders te zoeken, ik was al overtuigd dat ik het ultieme binnen handbereik had.

Nu pas realiseer ik me hoe fout ik zat, wat als we iets nieuws willen leren over omstandigheden en andere volkeren die veranderen? Had ik mijn mening moeten baseren op wat een boek van een zekere geleerde 1300 jaar terug zei over de Germanen? Zou het niet noodzakelijk zijn om onderzoek te verrichten en mezelf te informeren wat andere mensen over deze zaken te zeggen hebben?

Terug naar de bron terugkeren is alleen logisch in wetenschappelijke gevallen, want wetenschappers zijn geen 'gelovigen'. Ze beweren niet iets voortgekomen vanuit het blind volgen van een boek. Wetenschappers analyseren dingen kritisch. Het is heel anders dan een religieuze manier van benaderingen wat gebaseerd is op absolute geloof en overtuiging.

Ik denk dat het is begonnen met toen ik in aanraking kwam met westerse humanistische waarden die me meer gevoelig maakten voor democratie, freethinking, mensenrechten, gelijkheid. Wanneer ik dan de Koran aan het nalezen was en ik verzen tegen kwam die niet te verzoenen waren met mijn nieuw ontdekte humantische waarden raakt ik oncomfortabel.

Na vele jaren in het westen geleefd te hebben, warm ontvangen te zijn van mensen van andere gelovigen en mensen zonder een religie die van me hielden en me accepteerden als hun vriend. Kon ik niet verder gaan door hun als onrein en afgedwaald te zien.