Sjak, kan me voorstellen dat het je allemaal even teveel wordt. Goed dat je aan de bel trekt en iemand zoekt om mee te praten. Blijf ook hier lekker van je afschrijven, we leven allemaal met je mee.
quote:
Op woensdag 9 juli 2008 14:40 schreef XXXKarinXXX het volgende:Mammietje (wou je PM-en maar dat kan niet)
Ik heb ook een hysteroscopie gehad, bij mij was wel duidelijk dat het een placentarest was. Ze hebben het wel opgestuurd naar het lab, maar het schijnt dat ze dat met alles doen wat ze weghalen.
Het is anders als een curretage, het is niet zo'n "zuigertje" dat alles weghaalt, maar een ander instrument waarmee ze alleen weghalen wat er niet hoort.
Je voelt er helemaal niks van. Ik heb na die tijd ook geen pijn ervan gehad.
De ingreep duurt maar kort, 15 minuutje ofzo. Ik heb een ruggeprik gehad, ging ook heel goed, duurde alleen een tijdje voor die uitgewerkt was. Heb heel wat over de gang gelopen om maar wat gevoel te krijgen in mijn benen enz. Ik moest er sochtends op tijd zijn, en was tegen een uur of 13.00 u weer thuis.
Mijn verhaal lijkt helaas alleen op de jouwe qua tijdstip van thuiskomst!

Als ik alles van tevoren had geweten was ik toch echt wel onder narcose gegaan, jees, wat een nachtmerrie zeg!
Het ging nog wel qua zenuwen eigenlijk voor ik de OK ingeschoven werd, al was ik wel jaloers op al die mensen die half versuft naast me lagen te wachten voor ze de OK in gingen!

(Ik mocht namelijk niets rustgevends i.v.m. de bv.) Toen de ruggeprik. Daar moest ze maar liefst 5 keer voor prikken voor hij goed zat, was ook pijnlijk (vorige keer niet) en ik voelde de zenuwen van allerlei ledematen aangeprikt worden. Was zo bang dat het mis zou gaan en er iets voorgoed beschadigd zou raken.

Moest een bolle rug maken en naar mijn idee zat ik zo bol als maar kon, maar volgens haar was hij hol?!

Kon wel janken inmiddels.

Afijn, uiteindelijk zat ze goed en kon de vloeistof erin. Omdat ik aangegeven had dat het de vorige keer zover omhoog trok, had ze dit keer wat minder gegeven. Ik had zwaar mijn twijfels of het wel genoeg was, want ik bleef erg lang mijn tenen kunnen bewegen en het kwam amper tot boven mijn navel.
Na nog wat gesoebat over een echo, gingen ze dan toch aan de slag. En ik had nog meer geluk; er was een nieuweling die op me oefenen mocht!

Heb ik op zich niets tegen, maar doe dat lekker bij een patient onder narcose als het de 1e keer is!!! Het kwam ook over alsof iemand zijn buurmeisje mee had genomen om het eens uit te proberen voor een spreekbeurt ofzo...

"Nee, nee, nee, niet daar!" >>> prompt het beeld (ik kon meekijken op een tv) bloedrood

, "Nu even doorduwen, oeh, wel voorzichtig met die wand"

, "Je kan nu nog even
spelen met dit apparaat"

, dit zijn geen dingen die je horen wilt als ze met een schraper in je buik zitten.

Ze mocht ook even uitgebreid oefenen, want ik heb er maar liefst een uur gelegen!
En toen werd mijn buik warm en ging ik steeds meer voelen in en aan mijn buik.

Gemeld, jaah... dat was normaal. Tja, totdat ik meer en meer ging voelen en ik echt wat in paniek raakte.

De co-assistent van de anesthesist was plots verdwenen, riep later wel van een afstandje dat haar meerdere ingelicht was, maar kwam niet terug om mij gerust te stellen. Domme doos.

In mijn buik werd ineens als een bezetene geschraapt en daar bleef het ineens stil, er werd eindelijk eens doorgewerkt! Aan de ene kant was ik daar blij om (straks nog een ruggeprik en dan kan ze nog een uurtje oefenen!

), aan de andere kant voelde ik alles en dat was -zacht uitgedrukt- niet fijn!
Verder heb ik de ingreep zwaar onderschat, kan me niet herinneren dat ik de vorige keer zoveel buikpijn had.

Lijkt alsof ik vandaag bevallen ben, ben nu na 8 weken terug bij af. De lijst do's en vooral don'ts die ik mee heb gehad (6 weken niet zwemmen, bad, sex, fietsen, tillen, etc.) loog er ook niet om, is niet haalbaar met 2 peuters en een baby.
Ben blij dat het achter de rug (

) is, maar hoop het nooit meer mee te moeten maken. Ze wisten overigens niet te vertellen wat het was, dat hoor ik over 2 weken.
Lang verhaal, maar moest het even kwijt.