Hoe gaat het met de (nieuwe) moeders, deel 61

Hé, ik had over Sjak heengelezen.
Wat rot Sjak, dat je je zo 'niets' voelt. Hopelijk trekt dat snel bij.

quote:

Op woensdag 9 juli 2008 13:52 schreef k_i_m het volgende:

Sjak! Je bent er weer! .

Vorig topic alweer hoor
Macka, dank je, dat geeft wat moed. Ik denk er zelf over om binnenkort even het CB te bellen om aan te geven wat er allemaal gebeurt is. Misschien kan ik dan even met iemand er over praten. Het is me allemaal een beetje teveel aan het worden.
Het gaat vandaag al gelukkig iets beter ik ben wat gaan minderen met de medicijnen (dan maar wat meer jeuk) en moet van mezelf mijn bed uit. Het lijkt wat te helpen.
Nu moet ik even een kleine man troosten...

Mammietje (wou je PM-en maar dat kan niet)
Ik heb ook een hysteroscopie gehad, bij mij was wel duidelijk dat het een placentarest was. Ze hebben het wel opgestuurd naar het lab, maar het schijnt dat ze dat met alles doen wat ze weghalen.
Het is anders als een curretage, het is niet zo'n "zuigertje" dat alles weghaalt, maar een ander instrument waarmee ze alleen weghalen wat er niet hoort.
Je voelt er helemaal niks van. Ik heb na die tijd ook geen pijn ervan gehad.
De ingreep duurt maar kort, 15 minuutje ofzo. Ik heb een ruggeprik gehad, ging ook heel goed, duurde alleen een tijdje voor die uitgewerkt was. Heb heel wat over de gang gelopen om maar wat gevoel te krijgen in mijn benen enz. Ik moest er sochtends op tijd zijn, en was tegen een uur of 13.00 u weer thuis.

quote:

Op woensdag 9 juli 2008 14:07 schreef sjak het volgende:
Misschien kan ik dan even met iemand er over praten. Het is me allemaal een beetje teveel aan het worden.

Heel verstandig om met iemand te praten. Er is ook zó veel heftigs gebeurd de afgelopen tijd.

Sjak toch, dat 'niks' voelen, dat is zo niet leuk. Ik denk dat het erg slim is contact op te nemen met het CB. Dit is niet iets dat je zomaar alleen aankunt.

Sjak, ten eerste fijn dat je thuis bent!
Schroom ook niet om eens met je huisarts te praten. Hier heeft dat heel erg geholpen. Ook om leren om te gaan met de angst, ik mocht altijd direct langskomen als er iets met Lena was. Bij jou komt daar ook nog eens je eigen verhaal bij.
En ik weet niet of je een prater bent, maar val gerust iedereen lastig met je verhaal! Hoe je het ervaren hebt, je angsten... Het helpt echt bij de verwerking. Succes voor jullie alle 4.

quote:

Op woensdag 9 juli 2008 14:07 schreef sjak het volgende:

[..]

Vorig topic alweer hoor
Macka, dank je, dat geeft wat moed. Ik denk er zelf over om binnenkort even het CB te bellen om aan te geven wat er allemaal gebeurt is. Misschien kan ik dan even met iemand er over praten. Het is me allemaal een beetje teveel aan het worden.
Het gaat vandaag al gelukkig iets beter ik ben wat gaan minderen met de medicijnen (dan maar wat meer jeuk) en moet van mezelf mijn bed uit. Het lijkt wat te helpen.
Nu moet ik even een kleine man troosten...

Het is ook allemaal niet niks hoor Ik voelde me al zo niet mezelf nadat Lis in het ziekenhuis had gelegen, laat staan als je zelf ook nog zo ziek bent (geweest). Hopelijk kan je iets van hulp krijgen, hoe dan ook

Mammietje wat enorm naar allemaal toch! Ik hoop dat het allemaal maar snel achter de rug is.

Sjak, je hebt ook behoorlijk wat meegemaakt en verder wat de anderen zeggen.

Beiden veel sterkte en succes de komende tijd.

Sjak, kan me voorstellen dat het je allemaal even teveel wordt. Goed dat je aan de bel trekt en iemand zoekt om mee te praten. Blijf ook hier lekker van je afschrijven, we leven allemaal met je mee.

quote:

Op woensdag 9 juli 2008 14:40 schreef XXXKarinXXX het volgende:
Mammietje (wou je PM-en maar dat kan niet)
Ik heb ook een hysteroscopie gehad, bij mij was wel duidelijk dat het een placentarest was. Ze hebben het wel opgestuurd naar het lab, maar het schijnt dat ze dat met alles doen wat ze weghalen.
Het is anders als een curretage, het is niet zo'n "zuigertje" dat alles weghaalt, maar een ander instrument waarmee ze alleen weghalen wat er niet hoort.
Je voelt er helemaal niks van. Ik heb na die tijd ook geen pijn ervan gehad.
De ingreep duurt maar kort, 15 minuutje ofzo. Ik heb een ruggeprik gehad, ging ook heel goed, duurde alleen een tijdje voor die uitgewerkt was. Heb heel wat over de gang gelopen om maar wat gevoel te krijgen in mijn benen enz. Ik moest er sochtends op tijd zijn, en was tegen een uur of 13.00 u weer thuis.

Mijn verhaal lijkt helaas alleen op de jouwe qua tijdstip van thuiskomst! Als ik alles van tevoren had geweten was ik toch echt wel onder narcose gegaan, jees, wat een nachtmerrie zeg!
Het ging nog wel qua zenuwen eigenlijk voor ik de OK ingeschoven werd, al was ik wel jaloers op al die mensen die half versuft naast me lagen te wachten voor ze de OK in gingen! (Ik mocht namelijk niets rustgevends i.v.m. de bv.) Toen de ruggeprik. Daar moest ze maar liefst 5 keer voor prikken voor hij goed zat, was ook pijnlijk (vorige keer niet) en ik voelde de zenuwen van allerlei ledematen aangeprikt worden. Was zo bang dat het mis zou gaan en er iets voorgoed beschadigd zou raken. Moest een bolle rug maken en naar mijn idee zat ik zo bol als maar kon, maar volgens haar was hij hol?! Kon wel janken inmiddels. Afijn, uiteindelijk zat ze goed en kon de vloeistof erin. Omdat ik aangegeven had dat het de vorige keer zover omhoog trok, had ze dit keer wat minder gegeven. Ik had zwaar mijn twijfels of het wel genoeg was, want ik bleef erg lang mijn tenen kunnen bewegen en het kwam amper tot boven mijn navel.
Na nog wat gesoebat over een echo, gingen ze dan toch aan de slag. En ik had nog meer geluk; er was een nieuweling die op me oefenen mocht! Heb ik op zich niets tegen, maar doe dat lekker bij een patient onder narcose als het de 1e keer is!!! Het kwam ook over alsof iemand zijn buurmeisje mee had genomen om het eens uit te proberen voor een spreekbeurt ofzo... "Nee, nee, nee, niet daar!" >>> prompt het beeld (ik kon meekijken op een tv) bloedrood , "Nu even doorduwen, oeh, wel voorzichtig met die wand" , "Je kan nu nog even spelen met dit apparaat" , dit zijn geen dingen die je horen wilt als ze met een schraper in je buik zitten. Ze mocht ook even uitgebreid oefenen, want ik heb er maar liefst een uur gelegen!
En toen werd mijn buik warm en ging ik steeds meer voelen in en aan mijn buik. Gemeld, jaah... dat was normaal. Tja, totdat ik meer en meer ging voelen en ik echt wat in paniek raakte. De co-assistent van de anesthesist was plots verdwenen, riep later wel van een afstandje dat haar meerdere ingelicht was, maar kwam niet terug om mij gerust te stellen. Domme doos. In mijn buik werd ineens als een bezetene geschraapt en daar bleef het ineens stil, er werd eindelijk eens doorgewerkt! Aan de ene kant was ik daar blij om (straks nog een ruggeprik en dan kan ze nog een uurtje oefenen! ), aan de andere kant voelde ik alles en dat was -zacht uitgedrukt- niet fijn!
Verder heb ik de ingreep zwaar onderschat, kan me niet herinneren dat ik de vorige keer zoveel buikpijn had. Lijkt alsof ik vandaag bevallen ben, ben nu na 8 weken terug bij af. De lijst do's en vooral don'ts die ik mee heb gehad (6 weken niet zwemmen, bad, sex, fietsen, tillen, etc.) loog er ook niet om, is niet haalbaar met 2 peuters en een baby.
Ben blij dat het achter de rug ( ) is, maar hoop het nooit meer mee te moeten maken. Ze wisten overigens niet te vertellen wat het was, dat hoor ik over 2 weken.
Lang verhaal, maar moest het even kwijt.

Wat een verhaal

Poeh Mammietje ze moeten je wel hebben zeg, wat een ellende die hysterscopie ik geloof niet dat ik eerder zo'n vreselijk verhaal heb gelezen. En dat ze er dan nog een leerling op zetten .... tjee ik zou er je gyn toch nog eens over aanspreken want dit is te gek voor woorden.
Vindt het ook echt niet gek dat jij je verhaal ff kwijt moet tis ook niet niks.
Ik zou wel zo pissed-off zijn!

Dikke knuffel en kus voor jou, die heb je echt verdient wat moet jij je rot voelen.

Oef mammietje... gelukkig zit het erop, brrr

Nee, ik heb er niets van gezegd, tenminste niet van het 'oefen'verhaal. Ik was alleen maar bang en zat het beeldscherm angstvallig in de gaten te houden afgewisseld met vooral niet er naar kijken. Ik zag degene die bezig waren uiteraard niet omdat er een doek voor zat en dat praat ook wat lastig natuurlijk. Je kan geen reacties aflezen en was wat bang dat ze zich aan mijn commentaar zouden ergeren zonder dat ik het kon nuanceren. En weglopen omdat ik het gekloot zat was, was geen optie he?!
Had me wel voorgenomen om het tijdens het nagesprek aan te kaarten, maar vermoed dat ik dat gesprek heb met degene die het moest leren. Praat ook wat lastig, hoewel ik het wel aan ga kaarten dat ik sommige opmerkingen (van haar meerdere?) niet handig vond.
Het ruggeprikverhaal werd weggewimpeld en benadrukt dat het allemaal normaal was dat ik wel dingen kon 'voelen'. Die reageerde duidelijk alsof ze de claim al aan haar broek voelde hangen!

Mammietje, dit hoef je echt niet te accepteren hoor.
Zo te horen ben je behoorlijk onbeschoft behandeld. Natuurlijk moet een student eea leren. Maar er zijn grenzen... Een beetje 'spelen' tot de verdoving is uitgewerkt, dat kán toch niet.
Als ik jou was zou ik zeer zeker een gesprek met de gyn aanvragen, en geen genoegen nemen met een gesprek met de co-ass. Blijkbaar heeft ze last van beroepsdeformatie en vergeet ze dat ze in een mens aan het roeren is met dat instrument. Daar mag ze bést even op geattendeerd worden. Je staat in je volste recht hoor, als je daar je beklag over doet.
_{Ik heb ook vaak met de benen wijd gemoeten bij diverse gyns, maar zó bont (en respectloos) heb ik het nog nooit meegemaakt. Nou ja, met mijn bevalling dan...}

Het kan inderdaad anders, toen ik aan het bevallen was en ze wilden kijken hoe ver de ontsluiting was, werd er netjes gevraagd of de stagiaire wellicht ook mocht kijken, omdat het waarschijnlijk voor mij toch geen probleem zou zijn omdat ik een ruggeprik had.

En dat gaat dan om "iets kleins" als toucheren, dan zou je toch verwachten dat zeker bij zoiets (en zeker bij wat er aan het begin aangegeven is door mammietje) er toch rekening gehouden wordt met de patiente?

Ik kan me HEEEL goed voorstellen als je een klacht in zou dienen in ieder geval.

omg Mammietje.. net wat Moonah zegt; dit kan gewoon echt niet en is echt niet normaal hoor Veel sterkte met je herstel

Ik geloof dat ik er ook iets van gezegd zou hebben. Ongelofelijk. Doe dat lekker met iemand die volledig onder zeil is!

Pislink kan ik worden van dit soort verhalen. Schandalig gewoon!

Sterkte mammietje.

Mammietje, ongelooflijk... echt!

quote:

Op woensdag 9 juli 2008 22:57 schreef Mammietje het volgende:
Verder heb ik de ingreep zwaar onderschat, kan me niet herinneren dat ik de vorige keer zoveel buikpijn had.

Lijkt me samen te hangen met het feit dat ze je een uur lang als oefenspeeltje gebruikt hebben. Schandalig, ik word er koud van. Hebben ze je wel eerst de kans gegeven om ja of nee te zeggen tegen een student? Niet dat dat dit zou rechtvaardigen, maar het zou tenminste iets zijn. Ik zou er echt een dikke klacht van maken als je het op kunt brengen. Sterkte

Mammietje ik wil je heel veel sterkte wensen met je herstel en ik werd met mijn eerste bevalling ook zo gebruikt en wij hebben toen uiteindelijk wel een klacht ingediend.

Mammietje, echt ongelooflijk zeg!
Ik zou er toch nog zeker op terug komen, want dit lijkt me niet normaal.

Mammietje heel veel sterkte!:* Echt belachelijk dat dit zomaar kan.

ik ben er gewoon stil van..hoe kom je er bij om zo met een mens om te gaan?
Sterkte Mammietje