Hoe gaat het met de (nieuwe) moeders, deel 61

Dus toch Mammietje..
Misschien dat ze je een heel licht slaapje kunnen geven tijdens de curretage, zodat je er toch niets van meekrijgt. Anders een iPod op vol volume opzetten

Mammietje, wat balen zeg. Sterkte

Jeetje Mammietje, wat balen zeg.
Ik heb hetzelfde gehad, en vond het heel erg meevallen
Maar jij hebt ook al vaker met het bijltje gehakt he.....sterkte!

Gecondoleerd Kersjes

He, Mammietje, wat balen zeg!

Gecondoleerd Kersjes heel herkenbaar trouwens je gedachten over de sterfelijkheid van de mensen om je heen, daar kan ik soms ook erg verdrietig over worden.

Nare situatie Karin, veel sterkte ermee. Hopelijk kan je moeder haar verhaal toch ook bij iemand anders kwijt dan alleen bij jou

Mammietje, wat rot! een curretage is al vervelend genoeg en dan moet je het ook nog bewust meemaken sterkte!

Mammietje dus toch Veel sterkte in het ziekenhuis!

Kersjes gecondoleerd.
_{pietluttig: het is overgrootmoeder of grootoma}

Karin heel moeilijke situatie,ikzou niet weten wat ik zou doen.

mammietje sterkte morgen.

Kersjes gecondoleerd en sterkte!

Kersjes gecondoleerd.

Mammietje, dus toch weer. Wat een pech.

Sjak, ik ben zo blij je hier weer te zien. Zo'n opluchting.

Mammietje hé balen moet je nogmaals die ellende door, sterkte.

Karin laat inderdaad je moeder iemand anders zoeken voor haar verhaal, valt natuurlijk niet mee voor haar maar maak het nu duidelijk anders ben je voor eeuwig de vriendin ipv de dochter.
Maar ik weet hoe moeilijk dat is uit ervaring, heb er geregeld woorden over met mijn moeder dat ik bepaalde dingen niet hoef te weten... lijkt wel een deja vu wat ik van jou lees. dikke kus voor jou.

Kersjes, gecondoleerd met het verlies van jullie (over)grootmoeder! Sterkte!

Karin, wat een moeilijke situatie zo zeg, heb jij zelf broers of zussen waar je dit mee kunt delen?

Mammietje wat zul je balen! Alvast heel veel succes morgen in het ziekenhuis!

Kersjes, gecondoleerd!
Mammietje, wat raar, bij mij zeiden ze dat ik na de narcose gewoon BV kon geven. Ze hebben het nog speciaal nagekeken.
Karin, sterkte, wat een nare situatie om in te komen te zitten.

Met mij gaat het mwa. Ik slaap bijna de hele dag. Zit onder de uitslag en voel me erg afwezig. Ik voel me niet vedrietig of blij, ik voel me gewoon niets. En dat voelt eigenlijk best rot!

Sjak

quote:

Op dinsdag 8 juli 2008 16:45 schreef sjak het volgende:
Met mij gaat het mwa. Ik slaap bijna de hele dag. Zit onder de uitslag en voel me erg afwezig. Ik voel me niet vedrietig of blij, ik voel me gewoon niets. En dat voelt eigenlijk best rot!

Ik herken dat van m'n long- en andere ontstekingsgedoe plus heftig ijzertekort in december (tot Maja's geboorte). En het is nu misschien lastig voor te stellen, maar echt Sjak, het gaat over! Gelijdelijk aan krijg je meer kracht, meer energie, ga je flink uithuilen en daarna weer lachen. En dan kijk je over twee maanden weer heel anders tegen de wereld aan. Sterkte ermee

Kersjes.. gecondoleerd!

Karin.. sterkte met de beslissing van je moeder... moedig van je dat ze dit tegen je vader heeft vertelt..
Voor jou ook

Mammietje.. Hopelijk knap je snel op!

Sjak.. Hopelijk gaat het met jou ook snel beter.. wat moeilijk moet dit zijn!
Hopelijk kun je snel weer wat genieten van alles..

Jullie zijn lief....

ik heb nog een broertje, maar die is ook zo labiel als wat, en die weet van niks
Beter om het zo te houden ook.
Mijn vriend weet er wel van dus ik kan het er wel met hem over hebben

Sjak ook sterkte weer voor jou, lijkt me rot om me zo te voelen...zo "niets"
Knuf

Sjak, jeetje meid. Het is ook niet niets wat je meegemaakt hebt in korte tijd.
Zwanger zijn, bevallen, zelf niet fit zijn, je kindje in het ziekenhuis, zelf in het ziekenhuis!
Ik hoop dat de post van Macka je een beetje steunt, sterkte!

Ik sluit me volledig aan bij bovenstaande posts.
Klinkt mss een beetje makkelijk, maar ik leef wel mee met alle verhalen. voor julli eallemaal
Karin, Sjak, Kersjes, Mammietje

Het blijkt geen curretage te zijn maar een hysteroscopie. Weet niet precies wat het verschil is, maar begrijp dat ze niet zeker weten of het een placentarest of iets anders is. Het wordt hoe dan ook opgestuurd naar het lab om dat te onderzoeken. Wil daar maar even niet teveel over nadenken, zeker niet met mijn afwijkende leverfuncties en een bovenbuikecho die onherkenbare dingen laat zien op verschillende organen.

Het is inderdaad een troost dat Bink bij me kan zijn, Kersjes. Heb gewoon om een wieg gevraagd bij het maken van de opname-afspraak. Dan kon ik niet op de dagopname terecht werd me vermeld. "Nou, dan regelen jullie maar een plek op de kraamafdeling!" Het formulier werd voor mijn neus verscheurd en ze antwoorde wat pinnig dat ik dat dan zelf maar moest regelen met gyneacologie. Prima, ik weet dat ze bv hoog in het vaandel hebben, dus daar geregeld, geen probleem! Jaja... je wordt brutaal als je het al vaker hebt meegemaakt en weet wat er zoal kan! Die kraamafdeling is -erg genoeg- ook bijna iets als thuiskomen; behalve dat ik er na de komst van alle 3 kinderen er gelegen heb, heb ik er tijdens de zwangerschap ook aardig wat weekjes rondgebracht! Fijne afdeling, en bezoek van manlief is gehele dag toegestaan in tegenstelling tot dagopname, waar je geen bezoek mag ontvangen.

Sjak, er bestaat inderdaad een hoop onduidelijkheid over het wel of niet narcose en bv. Op borstvoedingsforum staat ook dat het gewoon kan. Maar in dit ziekenhuis geven ze iedere keer aan dat je beter af kunt kolven (sommige zeggen 12 uur, anderen 24 uur, dus ook onderlinge verschillen) en ik neem maar even het zekere voor het onzekere. Na Tinka ben ik meteen onder het mes gegaan met narcose en toen heb ik wel gewoon gegeven, omdat de zusters toen zeiden dat het onzin was en dat de bv toch nog niet echt op gang kwam de eerste 24 uur. (Tot ze 3 uur later de boel al onder de melk spuugde! )
Ben nerveus, maar heb ook (nog! ) iets gelatens over me... Kan er toch niets aan veranderen, hoe eerder ik het achter de rug heb, hoe liever.

mammietje sterkte maar dat weet je al ik heb gebeld, ben je nog wakker bel dan even!

Nah... nu doe ik dus helemaal geen oog meer dicht... Ik dreig op korte termijn tante te worden!
Welkome afleiding! Weet ik meteen waar ik tijdens de operatie aan denken ga: "Schoonzussie heeft het slechter dan ik nu"

grmbl, dat heeft ze dus gelezen.

Mammietje wat vervelend dat je nu toch moet ..beterschap!! Wel fijn dat je Bink bij je kunt houden

Hier een Mama die net de stad is ingelopen omdat ik het zat was om in zwangerschapsbroeken enzo te lopen en ik mijn oude broeken nog niet pas. Mezelf fijn getracteerd op 2 nieuwe broeken (die hopenlijk over een maand of 2 te groot zijn )en wat shirtjes

Assertieve Mammietje!
Veel sterkte hoor!

quote:

Op dinsdag 8 juli 2008 16:45 schreef sjak het volgende:
Kersjes, gecondoleerd!
Mammietje, wat raar, bij mij zeiden ze dat ik na de narcose gewoon BV kon geven. Ze hebben het nog speciaal nagekeken.
Karin, sterkte, wat een nare situatie om in te komen te zitten.

Met mij gaat het mwa. Ik slaap bijna de hele dag. Zit onder de uitslag en voel me erg afwezig. Ik voel me niet vedrietig of blij, ik voel me gewoon niets. En dat voelt eigenlijk best rot!

Sjak! Je bent er weer! .

Hé, ik had over Sjak heengelezen.
Wat rot Sjak, dat je je zo 'niets' voelt. Hopelijk trekt dat snel bij.

quote:

Op woensdag 9 juli 2008 13:52 schreef k_i_m het volgende:

Sjak! Je bent er weer! .

Vorig topic alweer hoor
Macka, dank je, dat geeft wat moed. Ik denk er zelf over om binnenkort even het CB te bellen om aan te geven wat er allemaal gebeurt is. Misschien kan ik dan even met iemand er over praten. Het is me allemaal een beetje teveel aan het worden.
Het gaat vandaag al gelukkig iets beter ik ben wat gaan minderen met de medicijnen (dan maar wat meer jeuk) en moet van mezelf mijn bed uit. Het lijkt wat te helpen.
Nu moet ik even een kleine man troosten...

Mammietje (wou je PM-en maar dat kan niet)
Ik heb ook een hysteroscopie gehad, bij mij was wel duidelijk dat het een placentarest was. Ze hebben het wel opgestuurd naar het lab, maar het schijnt dat ze dat met alles doen wat ze weghalen.
Het is anders als een curretage, het is niet zo'n "zuigertje" dat alles weghaalt, maar een ander instrument waarmee ze alleen weghalen wat er niet hoort.
Je voelt er helemaal niks van. Ik heb na die tijd ook geen pijn ervan gehad.
De ingreep duurt maar kort, 15 minuutje ofzo. Ik heb een ruggeprik gehad, ging ook heel goed, duurde alleen een tijdje voor die uitgewerkt was. Heb heel wat over de gang gelopen om maar wat gevoel te krijgen in mijn benen enz. Ik moest er sochtends op tijd zijn, en was tegen een uur of 13.00 u weer thuis.

quote:

Op woensdag 9 juli 2008 14:07 schreef sjak het volgende:
Misschien kan ik dan even met iemand er over praten. Het is me allemaal een beetje teveel aan het worden.

Heel verstandig om met iemand te praten. Er is ook zó veel heftigs gebeurd de afgelopen tijd.

Sjak toch, dat 'niks' voelen, dat is zo niet leuk. Ik denk dat het erg slim is contact op te nemen met het CB. Dit is niet iets dat je zomaar alleen aankunt.

Sjak, ten eerste fijn dat je thuis bent!
Schroom ook niet om eens met je huisarts te praten. Hier heeft dat heel erg geholpen. Ook om leren om te gaan met de angst, ik mocht altijd direct langskomen als er iets met Lena was. Bij jou komt daar ook nog eens je eigen verhaal bij.
En ik weet niet of je een prater bent, maar val gerust iedereen lastig met je verhaal! Hoe je het ervaren hebt, je angsten... Het helpt echt bij de verwerking. Succes voor jullie alle 4.

quote:

Op woensdag 9 juli 2008 14:07 schreef sjak het volgende:

[..]

Vorig topic alweer hoor
Macka, dank je, dat geeft wat moed. Ik denk er zelf over om binnenkort even het CB te bellen om aan te geven wat er allemaal gebeurt is. Misschien kan ik dan even met iemand er over praten. Het is me allemaal een beetje teveel aan het worden.
Het gaat vandaag al gelukkig iets beter ik ben wat gaan minderen met de medicijnen (dan maar wat meer jeuk) en moet van mezelf mijn bed uit. Het lijkt wat te helpen.
Nu moet ik even een kleine man troosten...

Het is ook allemaal niet niks hoor Ik voelde me al zo niet mezelf nadat Lis in het ziekenhuis had gelegen, laat staan als je zelf ook nog zo ziek bent (geweest). Hopelijk kan je iets van hulp krijgen, hoe dan ook

Mammietje wat enorm naar allemaal toch! Ik hoop dat het allemaal maar snel achter de rug is.

Sjak, je hebt ook behoorlijk wat meegemaakt en verder wat de anderen zeggen.

Beiden veel sterkte en succes de komende tijd.

Sjak, kan me voorstellen dat het je allemaal even teveel wordt. Goed dat je aan de bel trekt en iemand zoekt om mee te praten. Blijf ook hier lekker van je afschrijven, we leven allemaal met je mee.

quote:

Op woensdag 9 juli 2008 14:40 schreef XXXKarinXXX het volgende:
Mammietje (wou je PM-en maar dat kan niet)
Ik heb ook een hysteroscopie gehad, bij mij was wel duidelijk dat het een placentarest was. Ze hebben het wel opgestuurd naar het lab, maar het schijnt dat ze dat met alles doen wat ze weghalen.
Het is anders als een curretage, het is niet zo'n "zuigertje" dat alles weghaalt, maar een ander instrument waarmee ze alleen weghalen wat er niet hoort.
Je voelt er helemaal niks van. Ik heb na die tijd ook geen pijn ervan gehad.
De ingreep duurt maar kort, 15 minuutje ofzo. Ik heb een ruggeprik gehad, ging ook heel goed, duurde alleen een tijdje voor die uitgewerkt was. Heb heel wat over de gang gelopen om maar wat gevoel te krijgen in mijn benen enz. Ik moest er sochtends op tijd zijn, en was tegen een uur of 13.00 u weer thuis.

Mijn verhaal lijkt helaas alleen op de jouwe qua tijdstip van thuiskomst! Als ik alles van tevoren had geweten was ik toch echt wel onder narcose gegaan, jees, wat een nachtmerrie zeg!
Het ging nog wel qua zenuwen eigenlijk voor ik de OK ingeschoven werd, al was ik wel jaloers op al die mensen die half versuft naast me lagen te wachten voor ze de OK in gingen! (Ik mocht namelijk niets rustgevends i.v.m. de bv.) Toen de ruggeprik. Daar moest ze maar liefst 5 keer voor prikken voor hij goed zat, was ook pijnlijk (vorige keer niet) en ik voelde de zenuwen van allerlei ledematen aangeprikt worden. Was zo bang dat het mis zou gaan en er iets voorgoed beschadigd zou raken. Moest een bolle rug maken en naar mijn idee zat ik zo bol als maar kon, maar volgens haar was hij hol?! Kon wel janken inmiddels. Afijn, uiteindelijk zat ze goed en kon de vloeistof erin. Omdat ik aangegeven had dat het de vorige keer zover omhoog trok, had ze dit keer wat minder gegeven. Ik had zwaar mijn twijfels of het wel genoeg was, want ik bleef erg lang mijn tenen kunnen bewegen en het kwam amper tot boven mijn navel.
Na nog wat gesoebat over een echo, gingen ze dan toch aan de slag. En ik had nog meer geluk; er was een nieuweling die op me oefenen mocht! Heb ik op zich niets tegen, maar doe dat lekker bij een patient onder narcose als het de 1e keer is!!! Het kwam ook over alsof iemand zijn buurmeisje mee had genomen om het eens uit te proberen voor een spreekbeurt ofzo... "Nee, nee, nee, niet daar!" >>> prompt het beeld (ik kon meekijken op een tv) bloedrood , "Nu even doorduwen, oeh, wel voorzichtig met die wand" , "Je kan nu nog even spelen met dit apparaat" , dit zijn geen dingen die je horen wilt als ze met een schraper in je buik zitten. Ze mocht ook even uitgebreid oefenen, want ik heb er maar liefst een uur gelegen!
En toen werd mijn buik warm en ging ik steeds meer voelen in en aan mijn buik. Gemeld, jaah... dat was normaal. Tja, totdat ik meer en meer ging voelen en ik echt wat in paniek raakte. De co-assistent van de anesthesist was plots verdwenen, riep later wel van een afstandje dat haar meerdere ingelicht was, maar kwam niet terug om mij gerust te stellen. Domme doos. In mijn buik werd ineens als een bezetene geschraapt en daar bleef het ineens stil, er werd eindelijk eens doorgewerkt! Aan de ene kant was ik daar blij om (straks nog een ruggeprik en dan kan ze nog een uurtje oefenen! ), aan de andere kant voelde ik alles en dat was -zacht uitgedrukt- niet fijn!
Verder heb ik de ingreep zwaar onderschat, kan me niet herinneren dat ik de vorige keer zoveel buikpijn had. Lijkt alsof ik vandaag bevallen ben, ben nu na 8 weken terug bij af. De lijst do's en vooral don'ts die ik mee heb gehad (6 weken niet zwemmen, bad, sex, fietsen, tillen, etc.) loog er ook niet om, is niet haalbaar met 2 peuters en een baby.
Ben blij dat het achter de rug ( ) is, maar hoop het nooit meer mee te moeten maken. Ze wisten overigens niet te vertellen wat het was, dat hoor ik over 2 weken.
Lang verhaal, maar moest het even kwijt.

Wat een verhaal

Poeh Mammietje ze moeten je wel hebben zeg, wat een ellende die hysterscopie ik geloof niet dat ik eerder zo'n vreselijk verhaal heb gelezen. En dat ze er dan nog een leerling op zetten .... tjee ik zou er je gyn toch nog eens over aanspreken want dit is te gek voor woorden.
Vindt het ook echt niet gek dat jij je verhaal ff kwijt moet tis ook niet niks.
Ik zou wel zo pissed-off zijn!

Dikke knuffel en kus voor jou, die heb je echt verdient wat moet jij je rot voelen.

Oef mammietje... gelukkig zit het erop, brrr

Nee, ik heb er niets van gezegd, tenminste niet van het 'oefen'verhaal. Ik was alleen maar bang en zat het beeldscherm angstvallig in de gaten te houden afgewisseld met vooral niet er naar kijken. Ik zag degene die bezig waren uiteraard niet omdat er een doek voor zat en dat praat ook wat lastig natuurlijk. Je kan geen reacties aflezen en was wat bang dat ze zich aan mijn commentaar zouden ergeren zonder dat ik het kon nuanceren. En weglopen omdat ik het gekloot zat was, was geen optie he?!
Had me wel voorgenomen om het tijdens het nagesprek aan te kaarten, maar vermoed dat ik dat gesprek heb met degene die het moest leren. Praat ook wat lastig, hoewel ik het wel aan ga kaarten dat ik sommige opmerkingen (van haar meerdere?) niet handig vond.
Het ruggeprikverhaal werd weggewimpeld en benadrukt dat het allemaal normaal was dat ik wel dingen kon 'voelen'. Die reageerde duidelijk alsof ze de claim al aan haar broek voelde hangen!

Mammietje, dit hoef je echt niet te accepteren hoor.
Zo te horen ben je behoorlijk onbeschoft behandeld. Natuurlijk moet een student eea leren. Maar er zijn grenzen... Een beetje 'spelen' tot de verdoving is uitgewerkt, dat kán toch niet.
Als ik jou was zou ik zeer zeker een gesprek met de gyn aanvragen, en geen genoegen nemen met een gesprek met de co-ass. Blijkbaar heeft ze last van beroepsdeformatie en vergeet ze dat ze in een mens aan het roeren is met dat instrument. Daar mag ze bést even op geattendeerd worden. Je staat in je volste recht hoor, als je daar je beklag over doet.
_{Ik heb ook vaak met de benen wijd gemoeten bij diverse gyns, maar zó bont (en respectloos) heb ik het nog nooit meegemaakt. Nou ja, met mijn bevalling dan...}

Het kan inderdaad anders, toen ik aan het bevallen was en ze wilden kijken hoe ver de ontsluiting was, werd er netjes gevraagd of de stagiaire wellicht ook mocht kijken, omdat het waarschijnlijk voor mij toch geen probleem zou zijn omdat ik een ruggeprik had.

En dat gaat dan om "iets kleins" als toucheren, dan zou je toch verwachten dat zeker bij zoiets (en zeker bij wat er aan het begin aangegeven is door mammietje) er toch rekening gehouden wordt met de patiente?

Ik kan me HEEEL goed voorstellen als je een klacht in zou dienen in ieder geval.

omg Mammietje.. net wat Moonah zegt; dit kan gewoon echt niet en is echt niet normaal hoor Veel sterkte met je herstel

Ik geloof dat ik er ook iets van gezegd zou hebben. Ongelofelijk. Doe dat lekker met iemand die volledig onder zeil is!

Pislink kan ik worden van dit soort verhalen. Schandalig gewoon!

Sterkte mammietje.

Mammietje, ongelooflijk... echt!

quote:

Op woensdag 9 juli 2008 22:57 schreef Mammietje het volgende:
Verder heb ik de ingreep zwaar onderschat, kan me niet herinneren dat ik de vorige keer zoveel buikpijn had.

Lijkt me samen te hangen met het feit dat ze je een uur lang als oefenspeeltje gebruikt hebben. Schandalig, ik word er koud van. Hebben ze je wel eerst de kans gegeven om ja of nee te zeggen tegen een student? Niet dat dat dit zou rechtvaardigen, maar het zou tenminste iets zijn. Ik zou er echt een dikke klacht van maken als je het op kunt brengen. Sterkte

Mammietje ik wil je heel veel sterkte wensen met je herstel en ik werd met mijn eerste bevalling ook zo gebruikt en wij hebben toen uiteindelijk wel een klacht ingediend.

Mammietje, echt ongelooflijk zeg!
Ik zou er toch nog zeker op terug komen, want dit lijkt me niet normaal.

Mammietje heel veel sterkte!:* Echt belachelijk dat dit zomaar kan.

ik ben er gewoon stil van..hoe kom je er bij om zo met een mens om te gaan?
Sterkte Mammietje