[Centraal] Medicatie bij psychische klachten Deel 7

quote:

Op dinsdag 3 juni 2008 23:00 schreef Noodly het volgende:
MaJo en Astherushcomes: Ik heb een tijd geleden precies hetzelfde gehad. Oplossing voor mij: Terug aan de pillen (en nieuwe psychiater). Eigenlijk misschien helemaal niet zo'n goede oplossing maargoed.

Heel veel succes in ieder geval

Thanks

Alleen het rare bij mij is dat ik wel gewoon nog medicijnen slik. Maar misschien moet er eens naar de dosis gekeken worden. En eerst maar eens afwachten hoe het gaat bij maatschappelijk werk 9 weken wachten heeft ook niet echt geholpen

Ik heb ook nog gewoon mn portie paroxetine... 20 mg, ik heb laatst gehoord dat dit een begin dosis is, waarbij het gebruikelijk is dat dit word verhoogd. Maar er wordt me de laatste tijd wel meer verteld hoe ik het allemaal wel of niet moet doen. Ik bedoel dan mensen uit mn naaste omgeving die het beste met me voor hebben, maar niet over de proffesionele kennis beschikken. Bij de GGZ heb ik namelijk nog niemand gehoord over het verhogen van de medicatie. Ik zal er binnenkort is na vragen...

Ik ga maar weer is een poging doen tot slapen Dag en nacht ritme

voor in de op: www.meldpuntmedicijnen.nl

Iemand in het vorige topic vroeg waarvoor ik Paroxetine moet slikken. Ik ben overspannen en heb heel erg veel last van paniekaanvallen. Deze zijn zo hevig dat ze mijn gedachten zodanig beinvloeden dat ik op die momenten er geen controle meer over heb. Ik voel me dan ook echt beroerd, kan dan alleen maar huilen en ik voel me gewoon mezelf niet meer. Ben ermee naar de dokter gegaan en zij heeft me eerst oxazepam meegegeven maar dat moet je alleen slikken wanneer je de aanval al hebt. Dus je voelt je alsnog beroerd enzo. En dat wil ik gewoon niet meer.

Ik ga ook naar therapie dus ik hoop dat ik met hulp van de paroxetine, oxazepam en therapie weer beter wordt.

Ik vind het wel eng, ik ga zo mn eerste pil innemen en heb verschillende meningen over het medicijn gehoord. Ik ga er maar blank in en ik zie wel wat er gebeurt.

De paroxetine is vooral om angst tegen te gaan (zeggen ze)
10 jaar geleden was ik ook zo als jij Take a Picture, en toen ben ik ook op dezelfde manier begonnen met dezelfde medicatie.

Nu slik ik 50 mg, behoorlijk hoog, heb ik nog steeds paniekaanvallen, ook nog steeds therapie, heb ik altijd oxazepam bij me, maar heb ik inmiddels wel geleerd hoe ik met de paniek om moet gaan, en ook geaccepteerd dat paniek er bij mij altijd zal zijn.

Wel is voor mij het verschil tussen 40 en 50 mg heel erg groot, en dat is voor mij dan ook de reden dat ik vrijdag een afspraak heb met de psych van het ggz, omdat als ik 50 slik, dan heb ik geen paniek, maar voel dan ook niks verder. En met 40 voel ik meer, maar gelijk zoveel meer dat ik niks kan doen omdat al het gevoel zo overweldigend is......
Wil toch eens gaan kijken of een andere medicatie beter kan helpen......

Jeetje, 10 jaar al??? Ik wil helemaal niet zo lang aan de medicatie zitten...

Ik heb nu 20mg (en nog steeds niet ingenomen).

Ik heb nu een goede dag... en ik durf het niet in te nemen. Ik wil er geen jaren aan vast zitten

goed dat je t uitstelt tot je er echt helemaal achter staat. halverwege stoppen is nog veel slechter. Maar: bedenk dat die pillen er niet voor niks zijn. paroxetine heeft natuurlijk bijwerkingen en voor paniekstoornissen moet je het een redelijk lange termijn slikken, maar als het stabiel en beter gaat kun je altijd voorzichtig afbouwen. Waar komt je angst voor langdurig medicatie gebruiken vandaan? Voor sommigen is het idd zo dat je een onderhoudsdosering krijgt, en 50mg is vrij fors. 20mg is de startdosering, en voor veel mensen is 30 of 40 mg waar ze op uitkomen. Maar als je genoeg hebt aan 20 is dat natuurlijk fijner qua bijwerkingen zoals afvlakking, seksuele dysfuncties, buikklachten, misselijkheid etc.

Ik weet niet waar die angst vandaan komt. Het is heel stom van me maar ik ben wel gaan zoeken naar andermans ervaringen met deze medicatie en daar werd ik wel bang van. Natuurlijk weet ik ook wel dat mijn lichaam er anders op kan reageren, maar toch... Het liefste wil ik gewoon dat het een hulpmiddel is zodat ik een boel dingen kan gaan verwerken enzo en ik wil er daarna gewoon weer mee stoppen. Maar ik lees overal dat het moeilijk is om ermee te stoppen en dat vind ik eng.

Ik heb besloten dat ik het nog even afwacht. Zoals ik al zei heb ik vandaag een goede dag en hopelijk volgen er nog veel meer. Ik probeer het nog even uit te zitten op deze manier en pas als het echt niet meer kan (en zo denk je wanneer je in zo'n paniekaanval zit) ga ik ermee beginnen. Maar nu nog niet.

ok. bedenk ook dat mensen met negatieve ervaringen 10x zo geneigd zijn dit op internet te zetten he?

quote:

Op woensdag 4 juni 2008 16:55 schreef knuppelhout het volgende:
ok. bedenk ook dat mensen met negatieve ervaringen 10x zo geneigd zijn dit op internet te zetten he?

dat dus, succes verhalen zijn natuurlijk veel minder spectaculair, en men kan elkaar heel wat aanpraten, dat ook.

Ja, dat is ook wel zo. Ik ben me daar zeker wel van bewust. Maar wat ik wel heb gelezen is dat Paroxetine dus best zwaar is en dat het wel verslavend werkt. En dat er niet makkelijk vanaf te komen is. Dus ik wacht nog eventjes af Wel fijn het hier even kwijt te kunnen.

Take A Picture, mijn eerste AD was paroxetine (seroxat). De eerste paar dagen was ik er wat naar van (misselijk, bibberig), maar dat was vrij snel over. Helaas was het voor mij niet het juiste middel.
Diverse andere geprobeerd en uiteindelijk uitgekomen op prozac. Het stoppen op zich (ook al een aantal keer gedaan), is mij heel erg meegevallen. Geen ontwenningsverschijnselen.
Alleen steekt tot nu toe mn neerslachtige stemming toch na een tijdje steeds weer de kop op.
Dus voorlopig toch maar weer met.

Hoeveel bijwerkingen je hebt en hoe makkelijk of moeilijk je er weer vanaf komt verschilt zo enorm per persoon! Je weet toch niet hoe het bij jou werkt tot je het geprobeerd hebt.
Tuurlijk als het zonder medicatie kan is het helemaal mooi, maar wat ik eigenlijk wil zeggen...
dat ik me aansluit bij knuppelhout.
Sterkte!
Je zou trouwens als je tabletten paroxetine hebt ook met de helft kunnen beginnen (10 mg), zou kunnen schelen in de bijwerkingen om het langzaam op te bouwen.

Ik slik zelf nu alweer een jaartje paroxetine, ben begonnen met 10mg en later naar 20mg gegaan.
De bijwerkingen vallen bij mij wel mee, het ergste bij mij is af en toe een droge mond.
Maar goed, dat staat ook in de bijsluiter dus daar had ik al rekening mee gehouden.

quote:

Op woensdag 4 juni 2008 19:06 schreef Take_A_Picture het volgende:
Ja, dat is ook wel zo. Ik ben me daar zeker wel van bewust. Maar wat ik wel heb gelezen is dat Paroxetine dus best zwaar is en dat het wel verslavend werkt. En dat er niet makkelijk vanaf te komen is. Dus ik wacht nog eventjes af Wel fijn het hier even kwijt te kunnen.

je weet ook dat het ongeveer 6 weken duurt voordat een AD zal aanslaan (ie echt effectief is)

quote:

Op woensdag 4 juni 2008 10:05 schreef Take_A_Picture het volgende:
Iemand in het vorige topic vroeg waarvoor ik Paroxetine moet slikken. Ik ben overspannen en heb heel erg veel last van paniekaanvallen. Deze zijn zo hevig dat ze mijn gedachten zodanig beinvloeden dat ik op die momenten er geen controle meer over heb. Ik voel me dan ook echt beroerd, kan dan alleen maar huilen en ik voel me gewoon mezelf niet meer.

Ik ga ook naar therapie dus ik hoop dat ik met hulp van de paroxetine, oxazepam en therapie weer beter wordt.

Ik vind het wel eng, ik ga zo mn eerste pil innemen en heb verschillende meningen over het medicijn gehoord. Ik ga er maar blank in en ik zie wel wat er gebeurt.

Ja, dat was ik. Ik vermoede al dat het met paniekaanvallen te maken had. En aangezien ik zelf ook in dat schuitje zit, was ik wel benieuwd hoe jij de eerste weken doorkwam met medicijnen. Ik gebruik zelf niks, en ik zie toch vooruitgang al ervaar ik nog steeds een enorme blokade om dingen te ondernemen (m.a.w. de deur uitgaan). Maar het duurt allemaal wel enorm lang en ik heb dus wel overwogen om toch aan de AD te gaan om het proces wat te versnellen, daarom was ik zo benieuwd hoe jij het ervaarde.

Als je trouwens bekend met het downloaden via torrents heb ik misschien nog wel een linkje voor je met relexatieoefeningen. Ze zijn onderdeel van een bepaalde methode (linden), nou ga ik die methode niet aanraden ofzo want ik heb er geen ervaring mee maar die relexatie oefeningen kunnen geen kwaad lijkt me.

Het gaat echt niet goed met mij helaas. Vandaag weer een ontzettende downdag gehad, waarbij ik nadenk over dingen waar ik niet over wil denken Morgen maar weer eens naar de dokter, misschien moet de dosering verhoogd worden

MaJo.
Niet gelijk bij de pakken neer gaan zitten he... hoe lang gaat het nu wat minder?

quote:

Op donderdag 5 juni 2008 00:43 schreef Burdie het volgende:
MaJo.
Niet gelijk bij de pakken neer gaan zitten he... hoe lang gaat het nu wat minder?

Ik heb nu sinds maandag dat ik me erg neerslachtig en down voel. Niet zo lang dus, maar het gaat wel gelijk weer een stuk slechter. Merk dat ik weer heel negatief over mezelf denk, nergens zin in heb, telefoon uit enz. Dus misschien wel slim om weer eens richting dokter te gaan...

het kan nooit kwaad om naar de huisarts te gaan als je denkt dat het slechter met je gaat.
Is er trouwens iets gebeurd waardoor het minder goed met je gaat, sinds maandag? Je hoeft het hier niet te vertellen hoor, maar het kan wel 'handig' zijn om bij jezelf eens na te gaan of er een reden is voor deze dip. Misschien kan je daar dan wel wat aan doen? Gewoon een tip he . .

quote:

Op donderdag 5 juni 2008 01:47 schreef Burdie het volgende:
het kan nooit kwaad om naar de huisarts te gaan als je denkt dat het slechter met je gaat.
Is er trouwens iets gebeurd waardoor het minder goed met je gaat, sinds maandag? Je hoeft het hier niet te vertellen hoor, maar het kan wel 'handig' zijn om bij jezelf eens na te gaan of er een reden is voor deze dip. Misschien kan je daar dan wel wat aan doen? Gewoon een tip he . .

Maandag zat ik te studeren voor mijn tentamen de volgende dag en het lukte niet. Ik zat maar te staren naar de papieren en nam niets op. Defenities die ik uit mijn hoofd geleerd had was ik na 10 minuten weer vergeten. Ik was ook heel wazig, het gevoel dat ik niet in mijn lichaam zat maar erboven zweefde. Daarom besloten om het tentamen niet te maken (overmacht aangevraagd). Daarna ging het weer iets beter maar vandaag hoorde ik weer iets over de jongen waar ik aan/uit iets mee heb en daar werd ik ook niet blijer van Daardoor weer heel negatief over mezelf denken, en nadenken over de dood enzo Ik ben af en toe helemaal de weg kwijt

quote:

Op woensdag 4 juni 2008 19:06 schreef Take_A_Picture het volgende:
Ja, dat is ook wel zo. Ik ben me daar zeker wel van bewust. Maar wat ik wel heb gelezen is dat Paroxetine dus best zwaar is en dat het wel verslavend werkt. En dat er niet makkelijk vanaf te komen is. Dus ik wacht nog eventjes af Wel fijn het hier even kwijt te kunnen.

paroxetine is niet verslavend. Afbouwen is iets dat bij de meeste AD geleidelijk moet, maar de oorzaak voor de moeilijke afbouw is normaal gesproken dat mensen het positieve effect van AD kwijtraken, en dan een terugval hebben. Helaas kan dat ook gebeuren als je to begin with geen positieve effect bemerkte, en dan ineens stopt.
paroxetine is niet een heel zwaar middel op zich. Het fijne ervan is dat het voor zowel stemmingsstoornissen als angst- en paniekstoornissen geregistreerd is, oftewel je mag er als patient en arts vanuit gaan dat het naast de paniek ook de sombere en wanhopige stemming iets kan verminderen. Een extra steuntje in de rug zeg maar.

Paroxetine heeft mij enorm geholpen, ik slik 60mg per dag .

quote:

Op donderdag 5 juni 2008 01:53 schreef MaJo het volgende:

[..]

Maandag zat ik te studeren voor mijn tentamen de volgende dag en het lukte niet. Ik zat maar te staren naar de papieren en nam niets op. Defenities die ik uit mijn hoofd geleerd had was ik na 10 minuten weer vergeten. Ik was ook heel wazig, het gevoel dat ik niet in mijn lichaam zat maar erboven zweefde. Daarom besloten om het tentamen niet te maken (overmacht aangevraagd). Daarna ging het weer iets beter maar vandaag hoorde ik weer iets over de jongen waar ik aan/uit iets mee heb en daar werd ik ook niet blijer van Daardoor weer heel negatief over mezelf denken, en nadenken over de dood enzo Ik ben af en toe helemaal de weg kwijt

Meissie toch. Spreek je wel eens met een psycholoog? Dan moet je dit soort dingen echt vertellen hoor! Ook wanneer ze achteraf ineens een stuk minder erg lijken en je je eigenlijk alweer wat beter voelt .
Wees trouwens niet te streng voor jezelf, als een keertje iets niet lukt, jammer, dan lukt het eventjes niet. Volgende keer beter. Bedenk wel dat je ziek bent, en dat niemand van je verwacht dat je in één keer weer helemaal beter bent en 'als normaal' functioneert. Ik weet dat relativeren heeeel erg moeilijk is wanneer je je rot voelt, maar als je het blijft proberen, zal het steeds gemakkelijker gaan.

quote:

Op donderdag 5 juni 2008 08:54 schreef knuppelhout het volgende:

[..]

paroxetine is niet verslavend. Afbouwen is iets dat bij de meeste AD geleidelijk moet, maar de oorzaak voor de moeilijke afbouw is normaal gesproken dat mensen het positieve effect van AD kwijtraken, en dan een terugval hebben. Helaas kan dat ook gebeuren als je to begin with geen positieve effect bemerkte, en dan ineens stopt.
paroxetine is niet een heel zwaar middel op zich. Het fijne ervan is dat het voor zowel stemmingsstoornissen als angst- en paniekstoornissen geregistreerd is, oftewel je mag er als patient en arts vanuit gaan dat het naast de paniek ook de sombere en wanhopige stemming iets kan verminderen. Een extra steuntje in de rug zeg maar.

Dankjewel voor je berichtje (iedereen trouwens). Vandaag een wat mindere dag gehad. Mijn grootste angst is, hoe stom het ook moge klinken (en romantisch I guess?) dat mijn vriend niet de ware is voor mij. Die gedachte steekt constant op, terwijl ik toch wel weet dat het wel zo is, hij is het wel. Ervaringen uit het verleden hebben mij onzeker gemaakt en sowieos was er voor deze gedachte geen aanleiding. Mijn relatie was echt helemaal perfect, alles wat ik wilde. Er was echt niks aan de hand. Tot er een fractie van een seconde die gedachte door me heen ging. Mijn vriend is de meest dierbare die ik heb. Ik hou heel erg veel van hem. Maar die gedachte maakt me ziek. Het voelt sowieso dat als ik die angst heb dat ik het niet ben. Alsof iets me in controle houdt en ik kan het niet van me los slaan. Heel vervelend.

Maargoed, daarbij komt sowieso dat ik overspannen ben en het schijnt dat irreële gedachten dan op kunnen komen. Dus dat kan kloppen.

Vooralsnog nog geen medicatie gebruikt, hoewel het me nu wel meer gerust stelt... drempel is wat kleiner zegmaar...
TheVotary, ik ben bekend met torrents. Wat voor relax oefeningen zijn daarvan te downloaden?

quote:

Op donderdag 5 juni 2008 17:38 schreef Take_A_Picture het volgende:

[..]

TheVotary, ik ben bekend met torrents. Wat voor relax oefeningen zijn daarvan te downloaden?

Ik zal je de link zo via pm doorsturen, omdat het tegen policy is als ik het hier neerzet. Het is 1 boek+audio bestanden. En waar ik het met name over had waren 03. Visualization en 06. Beach Visualization & Introduction bestanden. Of je de rest ook binnenhaald moet je zelf weten. Maar het lijkt heel erg op de oefening die ik had meegekregen bij cognitieve gedragstherapie en ik was een beetje uitgekeken daarop vandaar dat ik wat nieuwe was gaan zoeken. Ik weet niet of dit ook voor jou opgaat, maar ik slaap al een hele poos slecht. Ik lig hele nachten wakker en val soms pas in slaap als het weer licht wordt. Vooral omdat de nacht een 'ideaal' moment is om eens alles te overdenken. En met een anxiety 'disorder' zijn dat niet echt positieve gedachten en het is een steeds herhalend patroon en je schiet er dus weinig mee op. Soms (lang niet altijd, vaker niet dan wel) helpt die relaxatieoefening me om dan toch wat te ontspannen en wat sneller de slaap te vatten. Ik gebruik ze vooral daarvoor.

heel goed. sporten helpt ook om je hoofd leeg te maken en beter te slapen. misschien hebben jullie dat zelf al wel ondervonden, maar er is iig medisch bewijs voor.

quote:

Op vrijdag 6 juni 2008 13:13 schreef knuppelhout het volgende:
heel goed. sporten helpt ook om je hoofd leeg te maken en beter te slapen. misschien hebben jullie dat zelf al wel ondervonden, maar er is iig medisch bewijs voor.

Ik ben er mee bezig. Beetje door de bossen joggen en daarnaast ben ik af en toe ook in de sportschool als ik in mijn oude woonplaats ben (dit deed ik al). Nog niet echt resultaat dat heel tastbaar is. Vandaag echt weer zo'n kutdag. Leek me wel een strak idee om na 3/4 studie jaar geen college gevolgd te hebben eens een tentamen te gaan maken dat er al veel te lang ligt (exposure de hardcore way ). De nacht niet geslapen en dan ook nog wat procedures vooraf aan het tentamen die anders waren dan ik gewend was en het was weer bingo (lees:paniek en behoorlijk ook). Op zulke dagen sta ik echt op de drempel om maar de hele studie te droppen en putjesschepper te worden ofzo, want dit te vaak per week trek ik niet.

[ Bericht 0% gewijzigd door TheVotary op 06-06-2008 13:56:09 ]

quote:

Op vrijdag 6 juni 2008 13:36 schreef TheVotary het volgende:

[..]

... Vandaag echt weer zo'n kutdag. Leek me wel een strak idee om na 3/4 studie jaar geen college gevolgd te hebben eens een tentamen te gaan maken dat er al veel te lang ligt (exposure de hardcore way ). De nacht niet geslapen en dan ook nog wat procedures vooraf aan het tentamen die anders waren dan ik gewend was en het was weer bingo (lees:paniek en behoorlijk ook).

Nu ken ik je achtergrond geschiedenis niet maar exposure is goed om van je paniekaanvallen af te komen, maar vaak lukt het niet als je het te gek maakt.
Zelf ben ik ook bezig om ervanaf te komen, vandaar dat ik even meeloer in deze topics.
Je kunt beter kleine stappen nemen, dus niet in een keer dat doen waar je vette paniek krijgt maar eerst een kleinere stap waar de paniek minder is.
Dan bouw je dat in stappen op naar die ergere situatie.

Nou, afgelopen zaterdag ben ik begonnen met de AD. Ik trok het echt niet meer. Wat een kutweekend heb ik gehad zeg. Mijn hoofd draaide op volle toeren, bah!
Ik heb de pil in de ochtend ingenomen en het ging heel de dag goed. Ik word er alleen heel slaperig van.
's avonds weer een onwijze paniekaanval gehad maar weer gerustgesteld door vrienden waar ik op dat moment was. 1 van hen raadde me een boek over NLP aan. Eerlijk waar, je leest het en je gaat je meteen beter voelen. Je moet er wel voor open staan.
maargoed, omdat de paroxetine me zo slaperig maakt heb ik besloten om het in de avond voor het slapen gaan in te nemen. Dus gisterenavond ingenomen en heb heerlijk geslapen. Werd wel 1 keer wakker en toen voelde ik me beroerd, maar ik had gisteren heel de dag amper wat gegeten. Kreeg niks door mn keel.

Mijn vriend was dit hele weekend weg met wat vrienden dus ik ging naar een vriendin toe. Maar het was echt weer heerlijk om thuis te zijn en heerlijk om weer bij mn vriend te zijn. Hij begrijpt me heel erg goed en dat is echt geweldig.

Ohja, de bijwerkingen van de pillen is dus dat ik me moe en zwaar voel, maar ook een beetje stoned ofzo.

quote:

Op maandag 9 juni 2008 12:58 schreef Take_A_Picture het volgende:


Ohja, de bijwerkingen van de pillen is dus dat ik me moe en zwaar voel, maar ook een beetje stoned ofzo.

Dit zijn wel de algemene bijwerkingen idd, dat zal als het goed is wel langzaam verminderen

succes iig

quote:

Op maandag 9 juni 2008 12:18 schreef Bloemkool het volgende:

[..]

Nu ken ik je achtergrond geschiedenis niet maar exposure is goed om van je paniekaanvallen af te komen, maar vaak lukt het niet als je het te gek maakt.
Zelf ben ik ook bezig om ervanaf te komen, vandaar dat ik even meeloer in deze topics.
Je kunt beter kleine stappen nemen, dus niet in een keer dat doen waar je vette paniek krijgt maar eerst een kleinere stap waar de paniek minder is.
Dan bouw je dat in stappen op naar die ergere situatie.

Ja, daar heb je gelijk in. Eigenlijk zit ik ook in de periode van de beginexposure. En dan moet je beginnen met de kleinere stappen. Maargoed ik ben daarvoor er ook gewoon mee bezig geweest zo ver het me lukte. Soms dan lukt een hele week haast niks en zit je het liefste alleen maar binnen. En de andere week dan spring je op de fiets om naar een huldiging te gaan met 10.000 mensen. Niet eens omdat je die voetbalclub support maar gewoon omdat je het wel als een goede uitdaging ziet (ik snap dat dit voor mensen die het niet kunnen bevatten vrij stom klinkt). Overigens ben ik dan wel kotsmisselijk en sta ik allesbehalve ontspannen op zo'n veld, maar ik heb het wel weer gedaan.

Maar ik zit eigenlijk met een probleem die in mijn ogen erg in conflict komt met de 'behandeling'. Ik loop eigenlijk al een poos met buikproblemen die ervoor zorgen dat ik eigenlijk nooit zonder buikpijn zit en misselijkheid. Ik heb daar eerst melding van gemaakt bij de huisarts rond oktober/november. De standaardprocedure is dan maagzuurremmers die je een hele poos moet gebruiken en dan moet kijken of het heeft geholpen. Dat deed het dus niet echt, behalve dan 's nachts iets minder last van maagzuur wat ik nu soms wel heb. Toen een gastroscopie waar niks uitkwam en inmiddels zit ik bij internist en heb ik er net een CT-scan opzitten (uitslag over een maand ). Zelf kan ik heel slecht tegen die onzekerheid en het zit me behoorlijk dwars. Waarschijnlijk maak ik me ook daar weer te druk om. Het is nog niet eens zozeer dat ik bang ben dat ik iets ernstigs heb (dit is geloof ik wel een symptoon van anxiety disorder), maar het is meer dat ik wil weten of die klachten nu echt daadwerkelijk een lichamelijke oorzaak hebben of dat ik het zelf veroorzaak met mijn spanningen. En dat ik er dan aan kan werken. Want die misselijkheid speelt bij mij best een grote rol in paniekaanvallen. Een slecht dag qua buikpijn en misselijkheid resulteert in veel vatbaarder zijn voor paniekaanvallen. En tijdens zo'n paniekaanval krijg ik dan echt het gevoel alsof ik teringhard moet gaan nekken--->zorgt voor paniek. Ik krijg wel te horen tijdens de therapie dat ik me erbij moet neerleggen maar dat is toch lastig. Er gaan elke keer weer weken voorbij in het medische circuit, je moet echt doodgaan als je snelle resultaten wil krijgen. Maar 1 sept. begint het nieuwe studie jaar weer en even daarvoor weer een nieuw voetbalseizoen en ik zou graag weer op de tribune willen zitten zonder dat het aanvoelt als een marteling en ik er dagen van te voren tegenop zie als een berg.

Maargoed in een reeks die hier een poosje geleden liep over paniekstoornissen zag ik dat meer mensen met die misselijk zaten en het zou dus heel goed kunnen dat het gewoon 1 van de dingen is die bij de stoornis hoort. Ik ben bereid om dat te accepteren (als er niks medisch mis kan worden aangetoond). Maar ik kijk het nog even aan en hoe de exposure periode nu gaat en ik wacht nog even de resultaten af. Maar als er voor begin augustus niet echt een positieve wending komt. Dan ga ik misschien toch die SSRI's pakken om het wat makkelijker te maken (die periode is bewust, want ik las dat het minstens 4 weken duurt voor je effect ervan hebt). Daarnaast zorgt dit alles er nou ook niet bepaald voor dat ik happy ben, dus buiten de angstreductie is het AD element ook niet verkeerd.

Had jij eigenlijk alleen last van aanvallen buiten het huis of ook echt in huis? Dat laatste lijkt me helemaal vervelend als je zelfs thuis niet meer op je gemak bent. Soms voelde ik het wel opbouwen thuis, maar dan was dat omdat ik tegen een situatie opzag wat buiten de deur was en ik daar juist heen moest.

[ Bericht 0% gewijzigd door TheVotary op 09-06-2008 15:16:30 ]

misselijkheid is geen symptoom van paniekstoornis. Wat wel kan is dat je tijdens een paniekaanval of angstige periode misselijkheid voelt, maar het is niet deel van de ziekte zeg maar. Goed dat je je laat onderzoeken, maar wees voorbereid op dat er niks gevonden wordt.

Even een update. Vandaag heeft de dokter besloten om mijn dosis citalopram te verhogen, omdat het niet zo goed gaat. Volgende week eindelijk gesprek met de maatschappelijk werker, na 10 weken gewacht te hebben Ook heb ik een gesprek met mijn studieadviseur om te kijken hoe we het verder gaan doen, omdat ik een paar tentamens gemist heb. Maar dan ook goed nieuws: het tentamen wat ik wél gemaakt heb heb ik gehaald

Het gaat goed met de paroxetine Ik slik het voor het slapen gaan en het gaat goed. De enige bijwerking die ik nu heb (klopt af) is een droge mond en de hele dag een beetje lamlendig (moe dus). Maar verder geen bijwerkingen.
So far so good en ik ben blij. Mijn hoofd is eindelijk stil! En een afgevlakt gevoel heb ik (nog) niet, dus ook dat bevalt me prima.

Dus dit is (tot zover) een match made in 'AD-heaven'!

quote:

Op donderdag 12 juni 2008 22:17 schreef Take_A_Picture het volgende:
Het gaat goed met de paroxetine Ik slik het voor het slapen gaan en het gaat goed. De enige bijwerking die ik nu heb (klopt af) is een droge mond en de hele dag een beetje lamlendig (moe dus). Maar verder geen bijwerkingen.
So far so good en ik ben blij. Mijn hoofd is eindelijk stil! En een afgevlakt gevoel heb ik (nog) niet, dus ook dat bevalt me prima.

Dus dit is (tot zover) een match made in 'AD-heaven'!

Fijn dat het zo goed gaat Wel apart dat je het al zo snel merkt, meestal duurt het een paar weken voor het echt aanslaat.

Hoe doen jullie het trouwens met alcohol? Gister best wel wat gedronken en ik merk dat het een stuk harder aanslaat sinds ik ad gebruik. Dus ik heb nu best wel een kater

quote:

Op vrijdag 13 juni 2008 10:32 schreef MaJo het volgende:

[..]

Fijn dat het zo goed gaat Wel apart dat je het al zo snel merkt, meestal duurt het een paar weken voor het echt aanslaat.

Hoe doen jullie het trouwens met alcohol? Gister best wel wat gedronken en ik merk dat het een stuk harder aanslaat sinds ik ad gebruik. Dus ik heb nu best wel een kater

Goed zo meissie, dat je er zo bovenop zit . Hoop dat je nieuwe dosis snel aanslaat en dat je snel verschil zult merken .

Sja, alcohol. Toen ik net begon met AD, dronk ik als een malle. Een aantal mensen zijn toen flink boos op me geworden (eigenlijk wel lief van ze ) en wezen mij op het feit dat de medicijnen gewoon geen zin hebben als je erbij blijft drinken. Ook hielpen mijn ervaringen onder invloed niet erg mee aan een goed genezingsproces... dus na een tijdje ben ik rigoreus gestopt met drinken. Tegenwoordig drink ik alleen bij speciale gelegenheden, tegenwoordig weer wat meer ( ), maar vrijwel nooit meer excessief. Het kan gewoon niet goed icm AD. Iets wat ik moeilijk vind te accepteren, want ik lust ze graag .

Trouwens, ik wil even iets voorleggen. Ik heb het idee dat ik misschien door de medicijnen wat minder goed auto rijd (ik vind het gewoonweg ineens heel lastig om én in de spiegels te kijken, én tegelijkertijd te sturen, of ik vergeet het gewoon). Het kan ook onzekerheid zijn, want ik heb wel 9 jaar mijn rijbewijs, maar nauwelijks rijervaring, maar het liefst zou ik daar 'uitsluitsel' over willen hebben. Is het mogelijk om een test te doen ofzo, die je rijgeschiktheid test? Of om extra lessen te nemen bij iemand die ervaring heeft met rijden 'onder invloed van' AD?

quote:

Op vrijdag 13 juni 2008 13:23 schreef Burdie het volgende:
Trouwens, ik wil even iets voorleggen. Ik heb het idee dat ik misschien door de medicijnen wat minder goed auto rijd (ik vind het gewoonweg ineens heel lastig om én in de spiegels te kijken, én tegelijkertijd te sturen, of ik vergeet het gewoon). Het kan ook onzekerheid zijn, want ik heb wel 9 jaar mijn rijbewijs, maar nauwelijks rijervaring, maar het liefst zou ik daar 'uitsluitsel' over willen hebben. Is het mogelijk om een test te doen ofzo, die je rijgeschiktheid test? Of om extra lessen te nemen bij iemand die ervaring heeft met rijden 'onder invloed van' AD?

Uhm, het kan wel van medicatie komen, veel medicatie zorgt dat je wat minder oplettend en duf bent. Vaak staat het ook in de bijsluiter, pas op met machines en kan de rijvaardigheid beinvloeden.

Dat overal tegelijk op letten moeilijk vinden ken ik van mezelf. Dat kan te maken hebben met sufheid.

Of je hier op getest kan worden weet ik niet.

Hoi allemaal.

Ik gebruik Zyprexa. Maar ik merk dat ik me steeds vaker rond een uurtje of vijf heel slecht begin te voelen. Dus neem ik mijn medicatie ook sneller. En op die manier kom ik in een negatieve spiraal terecht. Vandaag weer hetzelfde. Toen ben ik maar gaan slapen. Nu heb ik twee uurtjes geslapen en ik voel me gelijk veel beter. Ik ben klaar voor de wedstrijd vanavond! Oh en over alcohol. Begin deze week had ik om vijf uur de medicatie genomen en toen ben ik flink gaan drinken. Maar toen werd ik toch ZO ontzettend moe. Ik kon bijna niet meer op mijn benen staan en mijn ogen stonden half dicht. Sommigen zeiden dat ik eruit zag alsof ik stoned was. Toen ben ik maar naar bed gegaan en ik viel binnen een minuut in slaap. Maar daardoor had ik wel de wedstrijd Nederland - Italie gemist.

Grappig, had dit topic nog helemaal niet gezien..
Slik nu sinds een jaar citalopram vanwege een angststoornis. Begon met 20mg, maar zit nu op de 40 en dat lijkt heel goed aan te slaan. Heb weinig last van bijwerkingen, maar vandaag voor het eerst in hele lange tijd weer een opgejaagd gevoel.. Vrij appart omdat ik daar al minstens 6+ maanden geen last meer van heb gehad. maargoed, even kijken hoe dat morgen is. Verder gelukkig nergens last van, kan prima een biertje blijven drinken (of wat meer ) zonder er loom van te worden... Craag me wel iets af, heb hier nog oxazepam liggen in geval van een angstaanval oid. Maar hoe is dat nou? werkt dat een beetje, heb het nog niet gebruikt en staat me ook een beetje tegen omdat het me toch een vrij heftig medicijn lijkt..

Hier gaat het inmiddels weer een stuk beter De hogere dosis slaat aan

Morgen mijn eerste gesprek met de maatschappelijk werkster, vind ik wel spannend

Goed om te horen MaJo! Hoe was het gesprek bij het mw vandaag?

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 23:54 schreef Burdie het volgende:
Goed om te horen MaJo! Hoe was het gesprek bij het mw vandaag?

Ja heel goed Ze heeft me wel weer nieuwe inzichten gegeven dus dat is altijd goed Ik moet de komende tijd mijn negatieve gedachten opschrijven. Zij zegt dat als er een vervelende situatie is dat je dan van alles in je hoofd haalt en je daardoor down voelt. Ze wil nu goed naar boven krijgen wat ik dan allemaal denk dus dat ga ik maar eens bijhouden. Zal wel moeilijk worden

* DeepChord doet een schopje en vraagt zich af of het met iedereen gaat. .

Ik ben aan het minderen met Paroxetine (nog maar een halve per 4 dagen) en ik heb toch wel een beetje last van afkickverschijnselen. .
Maar ik gebruik al sinds 2000 ofzo, en het afbouwen gaat dit keer verbazingwekkend goed in vergelijking met de vorige 3 keren toen het totaal mislukte. Geen last van huilbuien op de meest onverwachte momenten en ook geen paniek. .

Hoi DC . Bedankt voor je schopje, ik vind het altijd leuk om bij te lezen hoe het met de medicijnverslaafden onder ons gaat .
Knap dat je aan het stoppen bent met paroxetine, maar een dosis van een halve per 4 dagen lijkt me erg vreemd ? Heeft je psychiater dit zo aangeraden? Ik mag pas eind dit jaar voor het eerst een stoppoging wagen, maar heb toch een heel ander afbouwadvies gekregen van mijn shrink.
Even algemeen: zijn er ergens afbouwschema's op internet te vinden?

Uit bovenstaande kan je wellicht al opmaken dat het met mij prima gaat tegenwoordig . Ik ben pas verhuisd en geniet enorm van mijn mooie, nieuwe huisje, het samenwonen, de nieuwe meubels, het klussen... en van mijn nieuwe dorpje ! Ben van de stad naar een dorp verhuisd en voel me hier echt veel meer in m'n element . Ik moet wel m'n draai nog vinden, en heb soms echt eventjes flinke dips, maar die duren vaak niet langer dan een paar uur.
Ik loop zo met alles rond de verhuizing wel telkens weer keihard tegen mijn eigen grenzen aan, en dat vind ik af en toe wel heel lastig en confronterend, maar over het algemeen gezien heb ik de laatste tijd wat meer energie, wat meer fut, wat meer zin om dingen te ondernemen, wat meer sociale vaardigheden... zit gewoon een stuk lekkerder in m'n vel .

Zo, nu de andere updates .

Volgens mij krijg ik een fout medicijn in geval van erge onrustige gedachtes die de hele dag kunnen verstoren. Er zijn 2 soorten onrust in mijn leven. De ene onrust heeft te maken wanneer ik me druk maak over van alles en nog wat, onrust in stress-situaties waarbij onrust soms hoge vormen kon en kan aannemen.

De andere onrust is de onrust als ik te snel ga met alles, dan ren ik mezelf voorbij en weet ik niet goed te stoppen, ook niet in het denken. De drang om dan van alles te doen is aanwezig en drang tot veel plannen maken tegelijk, alsof alles in 1 keer moet gebeuren en als ik dan ga ik buiten zitten en dan blijven de gedachtes maar doorgaan zonder dat het negatieve gedachtes zijn zoals sombere gedachtes Dan is het verwerken van impulsen in de omgeving en wereld ook iets dat maar blijft toestromen en dan gaat de centrifuge aan hier. Meestal gebeurt dat wanneer ik vanuit depressie richting beter humeur ga, het verschil tussen passief aanwezig zijn geestelijk en lichamelijk ,en actiever worden maakt het zo dat het allemaal sneller gaat volgens mij, het is dan niet meteen een hyper manie want dat gaat een stap verder, het is meer in leven zijn binnen redelijke perken, maar dan nog steeds last ervan. Kan ook aan de zomer liggen dat het drukker wordt, meer zonlicht en langer daglicht maar ook daar wen je aan gedurende de jaren. Maar goed, het gaat om rivotril in geval van hyper activiteit. Tis geen adhd maar wat anders.

Die onrust bij het overtoeren draaien van de hersens door hyper-activiteit daar heb ik rivotril voor gekregen en dat middel helpt goed, na inname ben ik binnen 30 minuten zo rustig als maar zijn kan, een wereld van verschil en dan vanzelf de ervaring dat het middel geschikt is. Gisteren dus ging ik weer zo snel als maar zijn kan, even rivotril en ineens lijkt de rem er compleet op zonder verdoofd gevoel te ervaren. Alsof ik even een pit-stop maak en weer een moment kan inlassen waarbij ik me op 1 ding kan concentreren.

In het andere geval bij onrust bij stress schrijven ze me ook rivotril voor, dan neem ik het in als ik onrustig ben op die manier maar dan helpt het niet. Het gevoel trekt niet weg.

Dus dan ga ik eens overleggen met de arts. Vaker gebeurt dat de arts luistert en zegt dat ze vaak leren van hun clienten. Soms ook het idee dat ze soms te snel werken daar maar goed, ze hebben soms weinig tijd lijkt het wel. Wat wil je ook met al die "gekken" in deze wereld.

Laatste tijd overigens niet meer zo vaak dat drukke overactieve, de onrust in stress is ook minder maar wel nog aanwezig af en toe. Onrust in stress probeer ik liever eerst op een andere manier te lijf te gaan, via natuurlijke middelen zoals magnesium of wat anders, en wie weet nog meer bewegen, conditioneel nog meer orde op zaken stellen en zodoende stressbestendiger worden. Liever niet meteen naar een arts gaan.

[ Bericht 5% gewijzigd door Topspin op 30-06-2008 10:13:51 ]

Even nog een toevoeging over dat overactieve. Sommigen zouden kunnen denken dat je het zelf onder controle zou kunnen houden maar die energie lijkt van nature aanwezig te zijn. Ineens lijkt energie toe te nemen en is wakker worden uit de slaap meteen wakker zijn. Later moe worden en eerder wakker worden en dan meteen fit wakker worden. Eerst 12 uur slaap nodig en nog moe, vervolgens 6 uur slaap en dan nog de neiging om nog minder te slapen.

Biologische factoren en chemische factoren zoals ze het vaak zeggen. Tevens zonlicht maar nog meer elementen die het bepalen. En dan zeker het ritme waar je in belandt op een gegeven moment. Eenmaal meer met de stroming mee en je komt vanzelf in een bepaald vaarwater terecht.

Twijfel dan vaak of ik het niet zelf onder controle kan houden en heb dat vaker geprobeerd maar dan gaat het dag in dag uit op hoog tempo. Gedachtes met een bepaalde energie dus ook. Hopelijk niet al te wazig dit.

Depakine krijg ik dan nog om de stemming te stabiliseren zodat het niet richting depressief of manie gaat. Maar die depakine lijkt niet helemaal te werken want zelfs met een depakine spiegel van 80 in mijn bloed neig ik naar manie. Neig ik naar manie, heb nog altijd de teugels vast door ervaring van afgelopen jaren.

Dan kun je lithium aankaarten maar dat middel is voor mij taboe.

Al bij al gaat het nog redelijk goed wegens controle door in de gaten te houden door mezelf Dat drukkere is soms zelfs aangenaam vergeleken met totale lusteloosheid dus het heeft een voordeel, Johan Kruyf heeft wederom gelijk

je verhaal leest als een maniform beeld. waarom is lithium onbespreekbaar? slechte ervaringen mee? slechte nieren? depakine is idd ook een stemmingsstabilisator, maar lithium werkt vaak beter. Al eens quetiapine gebruikt?
Interessant verhaal iig, maar kun je zeggen wat je vraagstelling aan de mensen op fok nou eigenlijk is?

Of meer mensen ervaring hebben met rivotril is de vraag, maar dan ook de ervaring delen wat het middel met mij doet in positieve zin. Was misschien een post om uit te leggen hoe het hier zit. Dacht gelezen te hebben dat je ervaringen kunt uitwisselen hier in de OP. Kan zijn dat ik weer te snel gelezen heb, zo zie je maar ik ga te snel. Warm koud en warm koud is het ook. Ene moment trui uit, andere moment trui aan.

Heb verhalen gehoord van mensen waarbij lithium dus echt niet je van het was. Weet niet meer de echte syptomen maar ze waren niet positief, veel last van bijwerkingen dus. Mijn nieren zijn hoogstwaarschijnlijk gezond want ik heb nergens last van en drink genoeg water. Depakine vergeleken met lithium waarbij ik bij depakine totaal geen bijwerkingen ervaar, alsof je suiker inneemt. Het milde aan depakine laat me beslissen dat ik liever met dat middel doorga en wie weet houdt die depakine daadwerkelijk de echte manie alsnog tegen, dat het zonder depakine compleet over de grens zou gaan. En dan als laatste is het zo dat ik ben ingesteld op depakine, eerste keer toen ik ermee begon moest ik iedere week bloed laten controleren. Heb geen zin om nu depakine af te bouwen om vervolgens te beginnen met opbouwen van lithium met kans op bijwerkingen waar ik niet gelukkig van wordt.

Depakine zal overigens best zijn werking doen, maar volgens mij net niet genoeg. Spiegel mag tussen 60 en 100 liggen, ik zit rond de 83. Veel meer spelingsruimte is er dus niet.

Zelf kalmeren kan dan nog, meer momenten van rust opzoeken maar dat heeft niets met medicatie te maken en is dus offtopic. En rust opzoeken in het hoofd klinkt makkelijker gezegd dan gedaan ook

Heb overigens een beetje geaccepteerd van inname van medicatie omdat ik geen bijwerkingen ervaar. Tijden dat ik wilde stoppen en een afkeer had eraan. En dan vertellen ze me vaker dat een verschijnsel aan de hersens net zo is als suikerziekte en zo is het in principe ook. Alleen wordt het vaak gezien als zwaarder, dan is het wel iets zwaarder maar niet extreem.

[ Bericht 10% gewijzigd door Topspin op 30-06-2008 14:03:45 ]

quote:

Op zondag 29 juni 2008 20:57 schreef Burdie het volgende:
Hoi DC . Bedankt voor je schopje, ik vind het altijd leuk om bij te lezen hoe het met de medicijnverslaafden onder ons gaat .
Knap dat je aan het stoppen bent met paroxetine, maar een dosis van een halve per 4 dagen lijkt me erg vreemd ? Heeft je psychiater dit zo aangeraden? Ik mag pas eind dit jaar voor het eerst een stoppoging wagen, maar heb toch een heel ander afbouwadvies gekregen van mijn shrink.
Even algemeen: zijn er ergens afbouwschema's op internet te vinden?

Uit bovenstaande kan je wellicht al opmaken dat het met mij prima gaat tegenwoordig . Ik ben pas verhuisd en geniet enorm van mijn mooie, nieuwe huisje, het samenwonen, de nieuwe meubels, het klussen... en van mijn nieuwe dorpje ! Ben van de stad naar een dorp verhuisd en voel me hier echt veel meer in m'n element . Ik moet wel m'n draai nog vinden, en heb soms echt eventjes flinke dips, maar die duren vaak niet langer dan een paar uur.
Ik loop zo met alles rond de verhuizing wel telkens weer keihard tegen mijn eigen grenzen aan, en dat vind ik af en toe wel heel lastig en confronterend, maar over het algemeen gezien heb ik de laatste tijd wat meer energie, wat meer fut, wat meer zin om dingen te ondernemen, wat meer sociale vaardigheden... zit gewoon een stuk lekkerder in m'n vel .

Zo, nu de andere updates .

Burrrrrrrrrrrrdie .

Ik moet je eerlijkheidshalve toegeven dat ik totaal nog geen overleg heb gehad met een psychiater of een anderssoortig persoon welke verstand heeft van psychofarmaca. Het besluit om te gaan minderen ontstond door niet veel meer dan een gesprek met de huisarts waarin wij allebei concludeerden dat het misschien wel goed was het weer eens een keer te proberen. De zon schijnt, de dagen zijn lang, en volgens mij dus ideaal om het erop te wagen!

Dat van die 1/2e per 4 dagen is zomaar gekomen hoor, ik ben van een hele tijd een halve per dag, gegaan naar een 1/2e per 2 dagen, toen een 1/2e per 3 dagen tot waar ik nu op zit. Ik weet precies hoe erg de ontwenningsverschijnselen kunnen zijn als je te enthousiast geweest bent met stoppen, dus dat wil ik hoe dan ook voorkomen! Het leek mij dus handig steeds minder te gaan gebruiken, tot je op gegeven moment zo weinig gebruikt dat je er ook geen ontwenningsverschijnselen meer van krijgt.
Misschien een heel onbezonnen methode, maar ik raak heel wantrouwig van al die enge verhalen van mensen die probeerden te stoppen (3 maanden of langer last houden van ontwenningsverschijnselen en meer van zulks) en bij wie het niet lukte, verder wil een huisarts je hoe dan ook altijd veel te snel van de AD af hebben.
Maar waarom denk jij dat een halve per 4 dagen niet zo slim is? Misschien dat jij wel gelijk hebt omdat ik nu al continu in een ontwenningsroes zit. .

Een van die resultaten van die zoektochten op het internet m.b.t. "afkicken" van A.D. is dat er te weinig handvatten zijn als ontwenningsschema's en informatie die je kunt gebruiken om een poging zo succesvol mogelijk te kunnen maken. Je zou toch ondertussen wachten dat er al het een en ander gedocumenteerd is nu hele volksstammen aan de seroxat geholpen worden, men moet er toch ook weer een keer van af?
Ik las toen ook een onderzoeksrapport van een of andere universitaire student die onderzoek had gedaan naar het feit dat er zo weinig gedocumenteerd was over ontwennen van A.D.: beetje een document waarin in wollig taalgebruik werd uitgelegd dat er een boel patienten op zoek waren naar goede informatie en die heel erg slecht konden vinden. De conclusie van dat document: [b]er valt nog een hoop te winnen als er informatie wordt vergaard en aangeleverd aan patienten die het nodig hebben[b]. Kijk, aan dat soort conclusies hebben we wat. !.

Om op een van je vragen terug te komen: ik ben in ieder geval geen afbouwschema tegen gekomen. Ik denk ook dat dat redelijk onmogelijk is gezien het verschil tussen de A.D.'s, zo schijn je zonder al teveel gevolgen van de fluoxetine (Prozac) af te kunnen, en is er met Zoloft ook meestal niet veel moeite af te bouwen. Met seroxat heb ik het gevoel dat het erg afhankelijk is van de persoon die ermee probeert te stoppen, op sommige mensen heeft het waarschijnlijk een dusdanig extreme invloed bij het afbouwen dat je na ettelijke maanden concludeert dat het niet haalbaar is om te stoppen omdat je nog steeds last hebt van afkickverschijnselen. .
Je zou voor het stoppen met A.D. hetzelfde soort schema's moeten hebben als voor mensen die willen starten met hardlopen, dat zou het leven makkelijker maken. .

Goed om te horen dat het lekker met je gaat trouwens Burdie! Ook dat je verbeteringen ziet in je leven, ik hoop wel dat je voldoende oplet als je dalijk gaat minderen... Niet dat er allerlei etterends onder de oppervlakte is waar je niet op gelet hebt en dat gaat opspelen als je in contact raakt met je gevoel.
Moet je nog veel spullen verzetten in je huis of is het meeste werk wel gedaan? Al nieuwe vriendjes en vriendinnetjes aan het maken daar in den vreemde? .

En toch zou ik zeggen dat je alleen af moet bouwen met behulp van de kennis van een psychiater, dat het jou redelijk gelukt is hoeft natuurlijk voor een ander niet zo te zijn...

[ Bericht 0% gewijzigd door Re op 01-07-2008 21:44:07 ]

Ik weet zo niet wat de halfwaardetijd van paroxetine is, maar mijn psychiater heeft nooit iets gezegd over dagen overslaan etc. Ik moet tzt eerst van 3 naar 2 tabletten, en op het moment dat dit 2 maanden goed gaat, van 2 naar 1 tablet per dag. En als het minder gaat, direct weer een stapje 'terug'.
Eens in de x dagen eentje innemen... lijkt me echt niet gezond, dan krijg je namelijk te maken met schommelende waardes van paroxetine in je bloed (terwijl het juist zo goed werkt als dit een stabiel level is) waardoor het afkicken mij echt niet gemakkelijk lijkt. Ik zou er iig (weer) de hulp van een psychiater bij zoeken .

quote:

Het uitsluipschema van paroxetine, dat gebruikt werd tijdens klinische studies, voorziet in een geleidelijke stopzetting van de behandeling, met afbouwen van de dagdosissen met wekelijkse stappen van 10 mg.

Paroxetine afbouwen ging bij mij gepaard met storingen in de hersens. Iedere dag kortsluiting alsof ik een fractie van een seconde kon flauwvallen, die storing kwam steeds naar voren als ik het hoofd zijwaarts bewoog, hield ik het hoofd stil dan had ik er geen last van. In die tijd afbouwd van 40 mg naar 20 mg in een keer. Daarna werd me verteld dat het wellicht beter geweest zou zijn om in hele kleine dosis af te bouwen. Die kortsluiting was dus echt een irritant gevoel. Arts zei eerst dat hij nog nooit zoiets gehoord had maar heb op internet vaker gelezen dat veel meer mensen er last van hadden als verschijnsel.

Ongeveer 1 maand last gehad van die bijwerking dus, ben 3 keer begonnen en gestopt met paroxetine en steeds last gehad ervan. Gevoel valt niet goed te omschrijven. Was niet echt het gevoel van flauwvallen maar een erg vreemde gewaarwording. Een kleine electrische schok waarbij ik een klein moment niet meer aanwezig was, zo kwam het ook over, en dat tientallen keren per dag.

Vraag me overigens af hoe het zit met serotine aanmaak. Tijden leek het nodig om anti depressiva te nemen om het op peil te houden en laatste tijd hoeft het ineens niet meer Is het zo dat hersens ineens wel genoeg gaan aanmaken. Of komt het door de depressie dat het niet wordt aangemaakt, dat de reden is dat je depressief geworden bent door omstandigheden en niet eens dat de hersens niet genoeg aanmaken in eerste instantie. Kortom: Dat de depressie ervoor zorgt dat serotine niet wordt aangemaakt en niet dat de hersens vanzelf ervoor zorgen dat die serotine te weinig aanwezig is.

Blijft moeilijk die grijze massa.

[ Bericht 11% gewijzigd door Topspin op 02-07-2008 12:47:03 ]

idd, je geeft het antwoord al: het is ingewikkelder dan alleen een tekort aan 1 stofje.

quote:

Op woensdag 2 juli 2008 12:26 schreef Topspin het volgende:

Vraag me overigens af hoe het zit met serotine aanmaak. Tijden leek het nodig om anti depressiva te nemen om het op peil te houden en laatste tijd hoeft het ineens niet meer Is het zo dat hersens ineens wel genoeg gaan aanmaken. Of komt het door de depressie dat het niet wordt aangemaakt, dat de reden is dat je depressief geworden bent door omstandigheden en niet eens dat de hersens niet genoeg aanmaken in eerste instantie. Kortom: Dat de depressie ervoor zorgt dat serotine niet wordt aangemaakt en niet dat de hersens vanzelf ervoor zorgen dat die serotine te weinig aanwezig is.

Blijft moeilijk die grijze massa.

Ingewikkeld verhaal inderdaad, serotonine levels in de hersenen zijn van een heleboel factoren afhankelijk, soms heb je meer nodig soms minder, deze fluctuaties zullen op een gezond lichaam weinig invloed hebben maar andere mensen zijn er gevoeliger voor. Bij depressie is het voornamelijk dat er een soort desensitisatie optreedt tussen de synapsen in de hersenen (seotonine wordt vrijgegeven door een neuron wat weer opgenomen wordt door het volgende neuron, serotonine wordt minder snel opgenomen en sneller afgebroken waardoor er minder signalen onstaan), waardoor er een verstoring optreedt binnen de hersenen. SSRIs zorgen ervoor dat tussen deze gedesensitiseerde neuronen het serotonine langer aanwezig blijft (vandaar selective serotonin reuptake inhibitors) zodat ze wel de connectie tussen de neuronen op peil kan houden. Maar ja dat is maar 1 klein aspect van alles.

En ja die zap gevoelens bij afbouwen is een bekend verschijnsel, en kan zelfs leiden tot epileptische aanvallen

quote:

Op woensdag 2 juli 2008 13:11 schreef Re het volgende:

[..]

Ingewikkeld verhaal inderdaad, serotonine levels in de hersenen zijn van een heleboel factoren afhankelijk, soms heb je meer nodig soms minder, deze fluctuaties zullen op een gezond lichaam weinig invloed hebben maar andere mensen zijn er gevoeliger voor. Bij depressie is het voornamelijk dat er een soort desensitisatie optreedt tussen de synapsen in de hersenen (seotonine wordt vrijgegeven door een neuron wat weer opgenomen wordt door het volgende neuron, serotonine wordt minder snel opgenomen en sneller afgebroken waardoor er minder signalen onstaan), waardoor er een verstoring optreedt binnen de hersenen. SSRIs zorgen ervoor dat tussen deze gedesensitiseerde neuronen het serotonine langer aanwezig blijft (vandaar selective serotonin reuptake inhibitors) zodat ze wel de connectie tussen de neuronen op peil kan houden. Maar ja dat is maar 1 klein aspect van alles.

En ja die zap gevoelens bij afbouwen is een bekend verschijnsel, en kan zelfs leiden tot epileptische aanvallen

Is er ook zoiets als teveel serotine in de hersens? Een soort van overdosis als het ware. Vraag me soms af hoe dat zit. Is er dan een bepaalde buffer waar serotine in gaat zitten en dat die buffer groter en kleiner kan worden of dat die buffer gelijk blijft maar kan overstromen. Weet niet of buffer het juiste begrip is maar ik bedoel een soort van cylinder waar iets inpast. Weet niet of het duidelijk is deze vraag.

Heb een tijd op wikipedia gelezen over de structuur binnen het hoofd, stond dus echt versteld hoeveel meespeelt. Kwam er niet altijd wijs uit en ben toen maar iets anders gaan doen. Alsnog van plan om verder erover te lezen een keer.

er bestaat wel zoiets als het serotonine syndroom ja. Van andere dingen die ik weet is dat als je een tevel aan serotinine loslaat in de bloedvaten van de hersenen je een migraine aanval krijgt

Ahzo

Vraag kwam naar voren omdat ik bij 40 mg zo druk werd ervan. Alles was te rooskleurig in die tijd. Het leven was te fantastisch dus. Onrealistisch ook. Maar dat ligt achter me gelukkig. Nu wel lamictal tegen depressie maar dat is geen SSRI. Het werkt wel maar niet zo sterk. Vraag me bij lamictal af of het geholpen heeft of dat het aan de tijd heeft gelegen. Lamictal ben ik 1 jaar geleden mee begonnen en sinds 1 maand pas dat het beter gaat. Dan zou het middel 11 maanden nodig hebben gehad voordat het ging werken dus ik twijfel aan de werking.

D'r is één antidepressivum op de markt dat het tegenovergestelde is van 'n SSRI: 'n zogenaamde SSRE (Selective Serotonin Reuptake Enhancer). Aangezien dit medicijn ook werkt tegen depressies, lijkt het me niet ondenkbaar dat bij sommige mensen de serotonine juist te langzaam wordt afgebroken. (ik kan 't niet zo goed verwoorden, sorry )

Bron: http://en.wikipedia.org/wiki/Tianeptine

M.

quote:

Op donderdag 3 juli 2008 16:54 schreef BlueMage het volgende:
D'r is één antidepressivum op de markt dat het tegenovergestelde is van 'n SSRI: 'n zogenaamde SSRE (Selective Serotonin Reuptake Enhancer). Aangezien dit medicijn ook werkt tegen depressies, lijkt het me niet ondenkbaar dat bij sommige mensen de serotonine juist te langzaam wordt afgebroken. (ik kan 't niet zo goed verwoorden, sorry )

Bron: http://en.wikipedia.org/wiki/Tianeptine

M.

nah zo simpel is het niet idd enhancers hebben op zich weinig te maken met wat er in de synapsen gebeurd maar dat werkt een nivo hoger op de neuroplasticiteit van de hersenen...

quote:

Op donderdag 3 juli 2008 17:19 schreef Re het volgende:

[..]

nah zo simpel is het niet idd enhancers hebben op zich weinig te maken met wat er in de synapsen gebeurd maar dat werkt een nivo hoger op de neuroplasticiteit van de hersenen...

Maar 't is toch juist als ik stel dat 't de SSRI maar dan net andersom is? Dus voor mensen waarvoor 'n SSRI niet werkt zou dit misschien wel helpen? (zoals ik al zei kan ik 't niet zo heel goed onder woorden brengen ik weet dat 't niet zo eenvoudig ligt allemaal )

M.

zou kunnen, maar er blijft een groot verschil, alleen al tussen de ssri's onderling. de protocollen wat betreft medicamenteuze behandeling van depressie geven niet voor niets aan dat je eerst meerdere ssri's moet proberen, dan een TCA (ander soort), en dan weer andere soorten medicijnen.
Er is dus zo'n enorm aanbad van medicijnen met verschillende werkingen, dat is het probleem op zich niet.
Ik ken het middel dat je noemde niet, persoonlijk. Misschien wordt het wat in de toekomst. Maar op dit moment zijn er zoveel (betaalbare) opties dat er niet zomaar massaal geswitcht zal gaan worden.

Ik slik nu sinds 2 dagen Prozac en ben al een beetje slaperig en voel me ook best bang/verdrietig/schuldig. Kan dat nu al? Want het lijkt me wel een beetje snel wat betreft die bijwerkingen.

Dat het even duurt voor het echt gaat werken wist ik al, maar verbaasde me toch wel over het feit dat de bijwerkingen vrijwel meteen aanwezig zijn dus . Gelukkig gaat het over, ja! Word alleen wel een beetje gek van de huilbuien .

Scheelt weer dat ik ze een paar uur voor het slapen gaan slik.

Nou hier dan ook maar even een update Met mij gaat het heel wisselend, van heel erg down tot redelijk gelukkig. Heftige week achter de rug, waarbij de maatschappelijk werkster me vertelde dat ik te 'zwaar' was voor maatschappelijk werk en langdurige therapie nodig zou hebben, ik zo down was dat ik het echt niet meer zag zitten, mijn beste vriend uitgezwaaid die geemigreerd is, ultiem geluk gevoeld met vrienden bij een concert en het uitgemaakt met mijn vriendje. Daartussendoor was ik ook nog jarig dus het was allemaal vreemd...

Zometeen weer naar de maatschappelijk werkster. Ik ben vooral erg moe op het moment, en heb ontzettend last van stemmingswisselingen. Sorry als mijn verhaal wazig is, maar zo voel ik me ook

Volhouden, Little_Angel .
Niet om je te ontmoedigen, maar de bijwerkingen kunnen de komende weken nog wel heftiger worden. Is alleen maar een teken dat het iets met je doet .
Als je er even doorheen zit, kom je maar gewoon in dit topic even je hart luchten, heb ik zelf ook vaak gedaan en het is echt fijn dat er altijd wel iemand is met meer ervaring dan jijzelf .
Wat voor dosis slik je?

quote:

Op woensdag 9 juli 2008 13:31 schreef MaJo het volgende:
Nou hier dan ook maar even een update Met mij gaat het heel wisselend, van heel erg down tot redelijk gelukkig. Heftige week achter de rug, waarbij de maatschappelijk werkster me vertelde dat ik te 'zwaar' was voor maatschappelijk werk en langdurige therapie nodig zou hebben, ik zo down was dat ik het echt niet meer zag zitten, mijn beste vriend uitgezwaaid die geemigreerd is, ultiem geluk gevoeld met vrienden bij een concert en het uitgemaakt met mijn vriendje. Daartussendoor was ik ook nog jarig dus het was allemaal vreemd...

Zometeen weer naar de maatschappelijk werkster. Ik ben vooral erg moe op het moment, en heb ontzettend last van stemmingswisselingen. Sorry als mijn verhaal wazig is, maar zo voel ik me ook

Mwah, zo wazig is je verhaal niet hoor .
Zo te horen gaat het allemaal nog erg op-en-neer en zit er nog niet echt een stabiele lijn in. Heb je zelf wel het idee dat je over het grote geheel gezien op een stijgende lijn zit?
Dat je te 'zwaar' zou zijn voor het MW, daar hoef je je niet rot over te voelen ofzo . Volgens mij is dat al snel zo... het MW is volgens mij ook niet echt bedoeld voor mensen met een depressie. Daarvoor kan je veel beter terecht bij een psycholoog of psychiater. Die kunnen ook medisch gezien wat meer voor je doen, en bijvoorbeeld onderzoeken of je een ander medicijn nodig hebt, een bepaald dieet, of verzin maar wat (ik ben ook geen shrink ).
Je hebt zo te horen veel mee gemaakt deze week (een relatie beginnen of verbreken staat zelfs in de top 10 van heftigste stressfactoren! En dat geldt al voor 'gezonde' mensen, kan je nagaan wat het doet met depressieve mensen ). Gun jezelf ook wat tijd om dit allemaal te verwerken en weer lekker tot rust te komen. Het is juist heel normaal dat je je nu even wat vermoeider en onzekerder voelt. Maar weet je? Dat soort gevoelens moet je ook leren een plekje te geven. Dus voel je daar niet rot over, maar laat ze toe, ervaar ze, reageer, en laat ze vervolgens weer gaan .
Gut, wat klink ik ineens zweverig .

Hier gaat het overigens prima .

quote:

Op woensdag 9 juli 2008 13:40 schreef Burdie het volgende:
Volhouden, Little_Angel .
Niet om je te ontmoedigen, maar de bijwerkingen kunnen de komende weken nog wel heftiger worden. Is alleen maar een teken dat het iets met je doet .
Als je er even doorheen zit, kom je maar gewoon in dit topic even je hart luchten, heb ik zelf ook vaak gedaan en het is echt fijn dat er altijd wel iemand is met meer ervaring dan jijzelf .
Wat voor dosis slik je?

Bedankt .
Ik weet wel dat het sowieso nog heftiger zal worden aangezien ik nog moet gaan opbouwen, ben begonnen met 10mg (laag dus) en ga maandag naar de 20mg. Dan heb ik vrijdag een gesprek om te kijken hoe het gaat met me en dan ws weer ophogen. Schaam me nu toch een beetje dat ik bij zo'n lage dosering al huilbuitjes heb .

Maar het is voor mij wel geruststellend te lezen dat het erbij hoort en dat ik echt niet de enige ben hiermee!

quote:

Op woensdag 9 juli 2008 13:48 schreef Burdie het volgende:

[..]

Mwah, zo wazig is je verhaal niet hoor .
Zo te horen gaat het allemaal nog erg op-en-neer en zit er nog niet echt een stabiele lijn in. Heb je zelf wel het idee dat je over het grote geheel gezien op een stijgende lijn zit?
Dat je te 'zwaar' zou zijn voor het MW, daar hoef je je niet rot over te voelen ofzo . Volgens mij is dat al snel zo... het MW is volgens mij ook niet echt bedoeld voor mensen met een depressie. Daarvoor kan je veel beter terecht bij een psycholoog of psychiater. Die kunnen ook medisch gezien wat meer voor je doen, en bijvoorbeeld onderzoeken of je een ander medicijn nodig hebt, een bepaald dieet, of verzin maar wat (ik ben ook geen shrink ).
Je hebt zo te horen veel mee gemaakt deze week (een relatie beginnen of verbreken staat zelfs in de top 10 van heftigste stressfactoren! En dat geldt al voor 'gezonde' mensen, kan je nagaan wat het doet met depressieve mensen ). Gun jezelf ook wat tijd om dit allemaal te verwerken en weer lekker tot rust te komen. Het is juist heel normaal dat je je nu even wat vermoeider en onzekerder voelt. Maar weet je? Dat soort gevoelens moet je ook leren een plekje te geven. Dus voel je daar niet rot over, maar laat ze toe, ervaar ze, reageer, en laat ze vervolgens weer gaan .
Gut, wat klink ik ineens zweverig .

Hier gaat het overigens prima .

Thanks voor je reactie

Wat mijn relatie betreft, dat was een van de factoren waardoor ik me de laatste tijd rot voelde. Ik voelde meer voor hem dan hij voor mij. En dat wisten we allebei maar we durfde er niet over te praten. Ik heb dit weekend aangegeven dat ik dit niet meer wil, omdat ik er ontzettend onzeker van word. Ondanks dat ik me verdrietig voel voel ik me ook opgelucht, en sterk omdat ik eindelijk er een punt achter heb durven te zetten. Maar leuk is anders natuurlijk Ik merk wel dat ik het nu even verdring, omdat ik de realiteit even te zwaar vind

Dat ik een te 'zwaar' geval was wist ik wel, maar het komt wel hard aan natuurlijk. Ik ben nu doorverwezen naar een psychotherapeut waar ik behandeld ga worden voor meerdere dingen. Depressie, angststoornissen en een lichte eetstoornis Ik ben wel blij dat er nu eindelijk iets aan gedaan wordt. Da ik 10 weken heb moeten wachten op hulp is echt belachelijk en mijn MW vindt dat ook een grote misser. Zij zegt ook dat als er een betere intake was geweest dat ik daar nooit beland was.

Over 1,5 week ga ik lekker 3,5 week op vakantie, eindelijk even rust

Ik ben vanmorgen begonnen met Paroxetine (20mg)...
ik heb een beetje hetzelfde gevoel al bij mijn eerste joint..afwachten tot je er iets van merkt (van de bijwerkingen dan).

quote:

Op donderdag 10 juli 2008 10:02 schreef ArTiC het volgende:
Ik ben vanmorgen begonnen met Paroxetine (20mg)...
ik heb een beetje hetzelfde gevoel al bij mijn eerste joint..afwachten tot je er iets van merkt (van de bijwerkingen dan).

het schijnt zelfs zo dat dat spul ook positief werkt op je depressie , kortom, waarom zo focussen op de bijwerkingen

quote:

Op donderdag 10 juli 2008 10:13 schreef Re het volgende:

[..]

het schijnt zelfs zo dat dat spul ook positief werkt op je depressie , kortom, waarom zo focussen op de bijwerkingen

Omdat die direct merkbaar zijn in tegenstelling tot de invloed op mijn depressieklachten.

quote:

Op donderdag 10 juli 2008 10:15 schreef ArTiC het volgende:

[..]

Omdat die direct merkbaar zijn in tegenstelling tot de invloed op mijn depressieklachten.

ja dat snap ik, maar zet het in perspectief zou ik zeggen

quote:

Op donderdag 10 juli 2008 10:17 schreef Re het volgende:

[..]

ja dat snap ik, maar zet het in perspectief zou ik zeggen

Doe ik ook maar de bijwerkingen zijn het eerste signaal dat het spul werkt dus het is gewoon een spannend moment. Het is niet zo dat ik er bang voor ben ofzo.

Ik zal trouwens even netjes vertellen waarom ik me hier aan mag melden
Ik heb depressieklachten (officieel geen depressie, mijn sombere periodes duren te kort om het officieel een depressie te mogen noemen) en een sociale fobie. Na overleg met mijn huisarts en hulpverlener hebben we gisteren besloten toch te starten met Paroxetine wat ik ga combineren met cognitieve therapie (ik moet nog een therapeut uitzoeken en dan denk ik wachten tot ik aan de beurt ben).

Succes met de therapie en het oplossen van je psychiache klachten

Het gaat slecht met mij. Ik heb sinds een tijdje hallucinaties. Net naar de bakker gelopen om wat lekkers te halen maar ik voelde me gewoon een zombie. De wereld leek net een computerspel. De medicatie lijkt steeds minder te werken en ik zit al op de hoogste dosering. Ik ga nu maar naar bed.

Wat voor medicijnen gebruik je, Helgi? Hoe lang al en in welke dosis?
Overleg anders eens met je behandelaar, als je denkt dat deze medicatie niet werkt voor jou .
Hang in there .