[Centraal] Medicatie bij psychische klachten Deel 7

quote:

Op donderdag 5 juni 2008 17:38 schreef Take_A_Picture het volgende:

[..]

TheVotary, ik ben bekend met torrents. Wat voor relax oefeningen zijn daarvan te downloaden?

Ik zal je de link zo via pm doorsturen, omdat het tegen policy is als ik het hier neerzet. Het is 1 boek+audio bestanden. En waar ik het met name over had waren 03. Visualization en 06. Beach Visualization & Introduction bestanden. Of je de rest ook binnenhaald moet je zelf weten. Maar het lijkt heel erg op de oefening die ik had meegekregen bij cognitieve gedragstherapie en ik was een beetje uitgekeken daarop vandaar dat ik wat nieuwe was gaan zoeken. Ik weet niet of dit ook voor jou opgaat, maar ik slaap al een hele poos slecht. Ik lig hele nachten wakker en val soms pas in slaap als het weer licht wordt. Vooral omdat de nacht een 'ideaal' moment is om eens alles te overdenken. En met een anxiety 'disorder' zijn dat niet echt positieve gedachten en het is een steeds herhalend patroon en je schiet er dus weinig mee op. Soms (lang niet altijd, vaker niet dan wel) helpt die relaxatieoefening me om dan toch wat te ontspannen en wat sneller de slaap te vatten. Ik gebruik ze vooral daarvoor.

heel goed. sporten helpt ook om je hoofd leeg te maken en beter te slapen. misschien hebben jullie dat zelf al wel ondervonden, maar er is iig medisch bewijs voor.

quote:

Op vrijdag 6 juni 2008 13:13 schreef knuppelhout het volgende:
heel goed. sporten helpt ook om je hoofd leeg te maken en beter te slapen. misschien hebben jullie dat zelf al wel ondervonden, maar er is iig medisch bewijs voor.

Ik ben er mee bezig. Beetje door de bossen joggen en daarnaast ben ik af en toe ook in de sportschool als ik in mijn oude woonplaats ben (dit deed ik al). Nog niet echt resultaat dat heel tastbaar is. Vandaag echt weer zo'n kutdag. Leek me wel een strak idee om na 3/4 studie jaar geen college gevolgd te hebben eens een tentamen te gaan maken dat er al veel te lang ligt (exposure de hardcore way ). De nacht niet geslapen en dan ook nog wat procedures vooraf aan het tentamen die anders waren dan ik gewend was en het was weer bingo (lees:paniek en behoorlijk ook). Op zulke dagen sta ik echt op de drempel om maar de hele studie te droppen en putjesschepper te worden ofzo, want dit te vaak per week trek ik niet.

[ Bericht 0% gewijzigd door TheVotary op 06-06-2008 13:56:09 ]

quote:

Op vrijdag 6 juni 2008 13:36 schreef TheVotary het volgende:

[..]

... Vandaag echt weer zo'n kutdag. Leek me wel een strak idee om na 3/4 studie jaar geen college gevolgd te hebben eens een tentamen te gaan maken dat er al veel te lang ligt (exposure de hardcore way ). De nacht niet geslapen en dan ook nog wat procedures vooraf aan het tentamen die anders waren dan ik gewend was en het was weer bingo (lees:paniek en behoorlijk ook).

Nu ken ik je achtergrond geschiedenis niet maar exposure is goed om van je paniekaanvallen af te komen, maar vaak lukt het niet als je het te gek maakt.
Zelf ben ik ook bezig om ervanaf te komen, vandaar dat ik even meeloer in deze topics.
Je kunt beter kleine stappen nemen, dus niet in een keer dat doen waar je vette paniek krijgt maar eerst een kleinere stap waar de paniek minder is.
Dan bouw je dat in stappen op naar die ergere situatie.

Nou, afgelopen zaterdag ben ik begonnen met de AD. Ik trok het echt niet meer. Wat een kutweekend heb ik gehad zeg. Mijn hoofd draaide op volle toeren, bah!
Ik heb de pil in de ochtend ingenomen en het ging heel de dag goed. Ik word er alleen heel slaperig van.
's avonds weer een onwijze paniekaanval gehad maar weer gerustgesteld door vrienden waar ik op dat moment was. 1 van hen raadde me een boek over NLP aan. Eerlijk waar, je leest het en je gaat je meteen beter voelen. Je moet er wel voor open staan.
maargoed, omdat de paroxetine me zo slaperig maakt heb ik besloten om het in de avond voor het slapen gaan in te nemen. Dus gisterenavond ingenomen en heb heerlijk geslapen. Werd wel 1 keer wakker en toen voelde ik me beroerd, maar ik had gisteren heel de dag amper wat gegeten. Kreeg niks door mn keel.

Mijn vriend was dit hele weekend weg met wat vrienden dus ik ging naar een vriendin toe. Maar het was echt weer heerlijk om thuis te zijn en heerlijk om weer bij mn vriend te zijn. Hij begrijpt me heel erg goed en dat is echt geweldig.

Ohja, de bijwerkingen van de pillen is dus dat ik me moe en zwaar voel, maar ook een beetje stoned ofzo.

quote:

Op maandag 9 juni 2008 12:58 schreef Take_A_Picture het volgende:


Ohja, de bijwerkingen van de pillen is dus dat ik me moe en zwaar voel, maar ook een beetje stoned ofzo.

Dit zijn wel de algemene bijwerkingen idd, dat zal als het goed is wel langzaam verminderen

succes iig

quote:

Op maandag 9 juni 2008 12:18 schreef Bloemkool het volgende:

[..]

Nu ken ik je achtergrond geschiedenis niet maar exposure is goed om van je paniekaanvallen af te komen, maar vaak lukt het niet als je het te gek maakt.
Zelf ben ik ook bezig om ervanaf te komen, vandaar dat ik even meeloer in deze topics.
Je kunt beter kleine stappen nemen, dus niet in een keer dat doen waar je vette paniek krijgt maar eerst een kleinere stap waar de paniek minder is.
Dan bouw je dat in stappen op naar die ergere situatie.

Ja, daar heb je gelijk in. Eigenlijk zit ik ook in de periode van de beginexposure. En dan moet je beginnen met de kleinere stappen. Maargoed ik ben daarvoor er ook gewoon mee bezig geweest zo ver het me lukte. Soms dan lukt een hele week haast niks en zit je het liefste alleen maar binnen. En de andere week dan spring je op de fiets om naar een huldiging te gaan met 10.000 mensen. Niet eens omdat je die voetbalclub support maar gewoon omdat je het wel als een goede uitdaging ziet (ik snap dat dit voor mensen die het niet kunnen bevatten vrij stom klinkt). Overigens ben ik dan wel kotsmisselijk en sta ik allesbehalve ontspannen op zo'n veld, maar ik heb het wel weer gedaan.

Maar ik zit eigenlijk met een probleem die in mijn ogen erg in conflict komt met de 'behandeling'. Ik loop eigenlijk al een poos met buikproblemen die ervoor zorgen dat ik eigenlijk nooit zonder buikpijn zit en misselijkheid. Ik heb daar eerst melding van gemaakt bij de huisarts rond oktober/november. De standaardprocedure is dan maagzuurremmers die je een hele poos moet gebruiken en dan moet kijken of het heeft geholpen. Dat deed het dus niet echt, behalve dan 's nachts iets minder last van maagzuur wat ik nu soms wel heb. Toen een gastroscopie waar niks uitkwam en inmiddels zit ik bij internist en heb ik er net een CT-scan opzitten (uitslag over een maand ). Zelf kan ik heel slecht tegen die onzekerheid en het zit me behoorlijk dwars. Waarschijnlijk maak ik me ook daar weer te druk om. Het is nog niet eens zozeer dat ik bang ben dat ik iets ernstigs heb (dit is geloof ik wel een symptoon van anxiety disorder), maar het is meer dat ik wil weten of die klachten nu echt daadwerkelijk een lichamelijke oorzaak hebben of dat ik het zelf veroorzaak met mijn spanningen. En dat ik er dan aan kan werken. Want die misselijkheid speelt bij mij best een grote rol in paniekaanvallen. Een slecht dag qua buikpijn en misselijkheid resulteert in veel vatbaarder zijn voor paniekaanvallen. En tijdens zo'n paniekaanval krijg ik dan echt het gevoel alsof ik teringhard moet gaan nekken--->zorgt voor paniek. Ik krijg wel te horen tijdens de therapie dat ik me erbij moet neerleggen maar dat is toch lastig. Er gaan elke keer weer weken voorbij in het medische circuit, je moet echt doodgaan als je snelle resultaten wil krijgen. Maar 1 sept. begint het nieuwe studie jaar weer en even daarvoor weer een nieuw voetbalseizoen en ik zou graag weer op de tribune willen zitten zonder dat het aanvoelt als een marteling en ik er dagen van te voren tegenop zie als een berg.

Maargoed in een reeks die hier een poosje geleden liep over paniekstoornissen zag ik dat meer mensen met die misselijk zaten en het zou dus heel goed kunnen dat het gewoon 1 van de dingen is die bij de stoornis hoort. Ik ben bereid om dat te accepteren (als er niks medisch mis kan worden aangetoond). Maar ik kijk het nog even aan en hoe de exposure periode nu gaat en ik wacht nog even de resultaten af. Maar als er voor begin augustus niet echt een positieve wending komt. Dan ga ik misschien toch die SSRI's pakken om het wat makkelijker te maken (die periode is bewust, want ik las dat het minstens 4 weken duurt voor je effect ervan hebt). Daarnaast zorgt dit alles er nou ook niet bepaald voor dat ik happy ben, dus buiten de angstreductie is het AD element ook niet verkeerd.

Had jij eigenlijk alleen last van aanvallen buiten het huis of ook echt in huis? Dat laatste lijkt me helemaal vervelend als je zelfs thuis niet meer op je gemak bent. Soms voelde ik het wel opbouwen thuis, maar dan was dat omdat ik tegen een situatie opzag wat buiten de deur was en ik daar juist heen moest.

[ Bericht 0% gewijzigd door TheVotary op 09-06-2008 15:16:30 ]

misselijkheid is geen symptoom van paniekstoornis. Wat wel kan is dat je tijdens een paniekaanval of angstige periode misselijkheid voelt, maar het is niet deel van de ziekte zeg maar. Goed dat je je laat onderzoeken, maar wees voorbereid op dat er niks gevonden wordt.

Even een update. Vandaag heeft de dokter besloten om mijn dosis citalopram te verhogen, omdat het niet zo goed gaat. Volgende week eindelijk gesprek met de maatschappelijk werker, na 10 weken gewacht te hebben Ook heb ik een gesprek met mijn studieadviseur om te kijken hoe we het verder gaan doen, omdat ik een paar tentamens gemist heb. Maar dan ook goed nieuws: het tentamen wat ik wél gemaakt heb heb ik gehaald

Het gaat goed met de paroxetine Ik slik het voor het slapen gaan en het gaat goed. De enige bijwerking die ik nu heb (klopt af) is een droge mond en de hele dag een beetje lamlendig (moe dus). Maar verder geen bijwerkingen.
So far so good en ik ben blij. Mijn hoofd is eindelijk stil! En een afgevlakt gevoel heb ik (nog) niet, dus ook dat bevalt me prima.

Dus dit is (tot zover) een match made in 'AD-heaven'!

quote:

Op donderdag 12 juni 2008 22:17 schreef Take_A_Picture het volgende:
Het gaat goed met de paroxetine Ik slik het voor het slapen gaan en het gaat goed. De enige bijwerking die ik nu heb (klopt af) is een droge mond en de hele dag een beetje lamlendig (moe dus). Maar verder geen bijwerkingen.
So far so good en ik ben blij. Mijn hoofd is eindelijk stil! En een afgevlakt gevoel heb ik (nog) niet, dus ook dat bevalt me prima.

Dus dit is (tot zover) een match made in 'AD-heaven'!

Fijn dat het zo goed gaat Wel apart dat je het al zo snel merkt, meestal duurt het een paar weken voor het echt aanslaat.

Hoe doen jullie het trouwens met alcohol? Gister best wel wat gedronken en ik merk dat het een stuk harder aanslaat sinds ik ad gebruik. Dus ik heb nu best wel een kater

quote:

Op vrijdag 13 juni 2008 10:32 schreef MaJo het volgende:

[..]

Fijn dat het zo goed gaat Wel apart dat je het al zo snel merkt, meestal duurt het een paar weken voor het echt aanslaat.

Hoe doen jullie het trouwens met alcohol? Gister best wel wat gedronken en ik merk dat het een stuk harder aanslaat sinds ik ad gebruik. Dus ik heb nu best wel een kater

Goed zo meissie, dat je er zo bovenop zit . Hoop dat je nieuwe dosis snel aanslaat en dat je snel verschil zult merken .

Sja, alcohol. Toen ik net begon met AD, dronk ik als een malle. Een aantal mensen zijn toen flink boos op me geworden (eigenlijk wel lief van ze ) en wezen mij op het feit dat de medicijnen gewoon geen zin hebben als je erbij blijft drinken. Ook hielpen mijn ervaringen onder invloed niet erg mee aan een goed genezingsproces... dus na een tijdje ben ik rigoreus gestopt met drinken. Tegenwoordig drink ik alleen bij speciale gelegenheden, tegenwoordig weer wat meer ( ), maar vrijwel nooit meer excessief. Het kan gewoon niet goed icm AD. Iets wat ik moeilijk vind te accepteren, want ik lust ze graag .

Trouwens, ik wil even iets voorleggen. Ik heb het idee dat ik misschien door de medicijnen wat minder goed auto rijd (ik vind het gewoonweg ineens heel lastig om én in de spiegels te kijken, én tegelijkertijd te sturen, of ik vergeet het gewoon). Het kan ook onzekerheid zijn, want ik heb wel 9 jaar mijn rijbewijs, maar nauwelijks rijervaring, maar het liefst zou ik daar 'uitsluitsel' over willen hebben. Is het mogelijk om een test te doen ofzo, die je rijgeschiktheid test? Of om extra lessen te nemen bij iemand die ervaring heeft met rijden 'onder invloed van' AD?

quote:

Op vrijdag 13 juni 2008 13:23 schreef Burdie het volgende:
Trouwens, ik wil even iets voorleggen. Ik heb het idee dat ik misschien door de medicijnen wat minder goed auto rijd (ik vind het gewoonweg ineens heel lastig om én in de spiegels te kijken, én tegelijkertijd te sturen, of ik vergeet het gewoon). Het kan ook onzekerheid zijn, want ik heb wel 9 jaar mijn rijbewijs, maar nauwelijks rijervaring, maar het liefst zou ik daar 'uitsluitsel' over willen hebben. Is het mogelijk om een test te doen ofzo, die je rijgeschiktheid test? Of om extra lessen te nemen bij iemand die ervaring heeft met rijden 'onder invloed van' AD?

Uhm, het kan wel van medicatie komen, veel medicatie zorgt dat je wat minder oplettend en duf bent. Vaak staat het ook in de bijsluiter, pas op met machines en kan de rijvaardigheid beinvloeden.

Dat overal tegelijk op letten moeilijk vinden ken ik van mezelf. Dat kan te maken hebben met sufheid.

Of je hier op getest kan worden weet ik niet.

Hoi allemaal.

Ik gebruik Zyprexa. Maar ik merk dat ik me steeds vaker rond een uurtje of vijf heel slecht begin te voelen. Dus neem ik mijn medicatie ook sneller. En op die manier kom ik in een negatieve spiraal terecht. Vandaag weer hetzelfde. Toen ben ik maar gaan slapen. Nu heb ik twee uurtjes geslapen en ik voel me gelijk veel beter. Ik ben klaar voor de wedstrijd vanavond! Oh en over alcohol. Begin deze week had ik om vijf uur de medicatie genomen en toen ben ik flink gaan drinken. Maar toen werd ik toch ZO ontzettend moe. Ik kon bijna niet meer op mijn benen staan en mijn ogen stonden half dicht. Sommigen zeiden dat ik eruit zag alsof ik stoned was. Toen ben ik maar naar bed gegaan en ik viel binnen een minuut in slaap. Maar daardoor had ik wel de wedstrijd Nederland - Italie gemist.

Grappig, had dit topic nog helemaal niet gezien..
Slik nu sinds een jaar citalopram vanwege een angststoornis. Begon met 20mg, maar zit nu op de 40 en dat lijkt heel goed aan te slaan. Heb weinig last van bijwerkingen, maar vandaag voor het eerst in hele lange tijd weer een opgejaagd gevoel.. Vrij appart omdat ik daar al minstens 6+ maanden geen last meer van heb gehad. maargoed, even kijken hoe dat morgen is. Verder gelukkig nergens last van, kan prima een biertje blijven drinken (of wat meer ) zonder er loom van te worden... Craag me wel iets af, heb hier nog oxazepam liggen in geval van een angstaanval oid. Maar hoe is dat nou? werkt dat een beetje, heb het nog niet gebruikt en staat me ook een beetje tegen omdat het me toch een vrij heftig medicijn lijkt..

Hier gaat het inmiddels weer een stuk beter De hogere dosis slaat aan

Morgen mijn eerste gesprek met de maatschappelijk werkster, vind ik wel spannend

Goed om te horen MaJo! Hoe was het gesprek bij het mw vandaag?

quote:

Op donderdag 19 juni 2008 23:54 schreef Burdie het volgende:
Goed om te horen MaJo! Hoe was het gesprek bij het mw vandaag?

Ja heel goed Ze heeft me wel weer nieuwe inzichten gegeven dus dat is altijd goed Ik moet de komende tijd mijn negatieve gedachten opschrijven. Zij zegt dat als er een vervelende situatie is dat je dan van alles in je hoofd haalt en je daardoor down voelt. Ze wil nu goed naar boven krijgen wat ik dan allemaal denk dus dat ga ik maar eens bijhouden. Zal wel moeilijk worden

* DeepChord doet een schopje en vraagt zich af of het met iedereen gaat. .

Ik ben aan het minderen met Paroxetine (nog maar een halve per 4 dagen) en ik heb toch wel een beetje last van afkickverschijnselen. .
Maar ik gebruik al sinds 2000 ofzo, en het afbouwen gaat dit keer verbazingwekkend goed in vergelijking met de vorige 3 keren toen het totaal mislukte. Geen last van huilbuien op de meest onverwachte momenten en ook geen paniek. .

Hoi DC . Bedankt voor je schopje, ik vind het altijd leuk om bij te lezen hoe het met de medicijnverslaafden onder ons gaat .
Knap dat je aan het stoppen bent met paroxetine, maar een dosis van een halve per 4 dagen lijkt me erg vreemd ? Heeft je psychiater dit zo aangeraden? Ik mag pas eind dit jaar voor het eerst een stoppoging wagen, maar heb toch een heel ander afbouwadvies gekregen van mijn shrink.
Even algemeen: zijn er ergens afbouwschema's op internet te vinden?

Uit bovenstaande kan je wellicht al opmaken dat het met mij prima gaat tegenwoordig . Ik ben pas verhuisd en geniet enorm van mijn mooie, nieuwe huisje, het samenwonen, de nieuwe meubels, het klussen... en van mijn nieuwe dorpje ! Ben van de stad naar een dorp verhuisd en voel me hier echt veel meer in m'n element . Ik moet wel m'n draai nog vinden, en heb soms echt eventjes flinke dips, maar die duren vaak niet langer dan een paar uur.
Ik loop zo met alles rond de verhuizing wel telkens weer keihard tegen mijn eigen grenzen aan, en dat vind ik af en toe wel heel lastig en confronterend, maar over het algemeen gezien heb ik de laatste tijd wat meer energie, wat meer fut, wat meer zin om dingen te ondernemen, wat meer sociale vaardigheden... zit gewoon een stuk lekkerder in m'n vel .

Zo, nu de andere updates .

Volgens mij krijg ik een fout medicijn in geval van erge onrustige gedachtes die de hele dag kunnen verstoren. Er zijn 2 soorten onrust in mijn leven. De ene onrust heeft te maken wanneer ik me druk maak over van alles en nog wat, onrust in stress-situaties waarbij onrust soms hoge vormen kon en kan aannemen.

De andere onrust is de onrust als ik te snel ga met alles, dan ren ik mezelf voorbij en weet ik niet goed te stoppen, ook niet in het denken. De drang om dan van alles te doen is aanwezig en drang tot veel plannen maken tegelijk, alsof alles in 1 keer moet gebeuren en als ik dan ga ik buiten zitten en dan blijven de gedachtes maar doorgaan zonder dat het negatieve gedachtes zijn zoals sombere gedachtes Dan is het verwerken van impulsen in de omgeving en wereld ook iets dat maar blijft toestromen en dan gaat de centrifuge aan hier. Meestal gebeurt dat wanneer ik vanuit depressie richting beter humeur ga, het verschil tussen passief aanwezig zijn geestelijk en lichamelijk ,en actiever worden maakt het zo dat het allemaal sneller gaat volgens mij, het is dan niet meteen een hyper manie want dat gaat een stap verder, het is meer in leven zijn binnen redelijke perken, maar dan nog steeds last ervan. Kan ook aan de zomer liggen dat het drukker wordt, meer zonlicht en langer daglicht maar ook daar wen je aan gedurende de jaren. Maar goed, het gaat om rivotril in geval van hyper activiteit. Tis geen adhd maar wat anders.

Die onrust bij het overtoeren draaien van de hersens door hyper-activiteit daar heb ik rivotril voor gekregen en dat middel helpt goed, na inname ben ik binnen 30 minuten zo rustig als maar zijn kan, een wereld van verschil en dan vanzelf de ervaring dat het middel geschikt is. Gisteren dus ging ik weer zo snel als maar zijn kan, even rivotril en ineens lijkt de rem er compleet op zonder verdoofd gevoel te ervaren. Alsof ik even een pit-stop maak en weer een moment kan inlassen waarbij ik me op 1 ding kan concentreren.

In het andere geval bij onrust bij stress schrijven ze me ook rivotril voor, dan neem ik het in als ik onrustig ben op die manier maar dan helpt het niet. Het gevoel trekt niet weg.

Dus dan ga ik eens overleggen met de arts. Vaker gebeurt dat de arts luistert en zegt dat ze vaak leren van hun clienten. Soms ook het idee dat ze soms te snel werken daar maar goed, ze hebben soms weinig tijd lijkt het wel. Wat wil je ook met al die "gekken" in deze wereld.

Laatste tijd overigens niet meer zo vaak dat drukke overactieve, de onrust in stress is ook minder maar wel nog aanwezig af en toe. Onrust in stress probeer ik liever eerst op een andere manier te lijf te gaan, via natuurlijke middelen zoals magnesium of wat anders, en wie weet nog meer bewegen, conditioneel nog meer orde op zaken stellen en zodoende stressbestendiger worden. Liever niet meteen naar een arts gaan.

[ Bericht 5% gewijzigd door Topspin op 30-06-2008 10:13:51 ]

Even nog een toevoeging over dat overactieve. Sommigen zouden kunnen denken dat je het zelf onder controle zou kunnen houden maar die energie lijkt van nature aanwezig te zijn. Ineens lijkt energie toe te nemen en is wakker worden uit de slaap meteen wakker zijn. Later moe worden en eerder wakker worden en dan meteen fit wakker worden. Eerst 12 uur slaap nodig en nog moe, vervolgens 6 uur slaap en dan nog de neiging om nog minder te slapen.

Biologische factoren en chemische factoren zoals ze het vaak zeggen. Tevens zonlicht maar nog meer elementen die het bepalen. En dan zeker het ritme waar je in belandt op een gegeven moment. Eenmaal meer met de stroming mee en je komt vanzelf in een bepaald vaarwater terecht.

Twijfel dan vaak of ik het niet zelf onder controle kan houden en heb dat vaker geprobeerd maar dan gaat het dag in dag uit op hoog tempo. Gedachtes met een bepaalde energie dus ook. Hopelijk niet al te wazig dit.

Depakine krijg ik dan nog om de stemming te stabiliseren zodat het niet richting depressief of manie gaat. Maar die depakine lijkt niet helemaal te werken want zelfs met een depakine spiegel van 80 in mijn bloed neig ik naar manie. Neig ik naar manie, heb nog altijd de teugels vast door ervaring van afgelopen jaren.

Dan kun je lithium aankaarten maar dat middel is voor mij taboe.

Al bij al gaat het nog redelijk goed wegens controle door in de gaten te houden door mezelf Dat drukkere is soms zelfs aangenaam vergeleken met totale lusteloosheid dus het heeft een voordeel, Johan Kruyf heeft wederom gelijk

je verhaal leest als een maniform beeld. waarom is lithium onbespreekbaar? slechte ervaringen mee? slechte nieren? depakine is idd ook een stemmingsstabilisator, maar lithium werkt vaak beter. Al eens quetiapine gebruikt?
Interessant verhaal iig, maar kun je zeggen wat je vraagstelling aan de mensen op fok nou eigenlijk is?

Of meer mensen ervaring hebben met rivotril is de vraag, maar dan ook de ervaring delen wat het middel met mij doet in positieve zin. Was misschien een post om uit te leggen hoe het hier zit. Dacht gelezen te hebben dat je ervaringen kunt uitwisselen hier in de OP. Kan zijn dat ik weer te snel gelezen heb, zo zie je maar ik ga te snel. Warm koud en warm koud is het ook. Ene moment trui uit, andere moment trui aan.

Heb verhalen gehoord van mensen waarbij lithium dus echt niet je van het was. Weet niet meer de echte syptomen maar ze waren niet positief, veel last van bijwerkingen dus. Mijn nieren zijn hoogstwaarschijnlijk gezond want ik heb nergens last van en drink genoeg water. Depakine vergeleken met lithium waarbij ik bij depakine totaal geen bijwerkingen ervaar, alsof je suiker inneemt. Het milde aan depakine laat me beslissen dat ik liever met dat middel doorga en wie weet houdt die depakine daadwerkelijk de echte manie alsnog tegen, dat het zonder depakine compleet over de grens zou gaan. En dan als laatste is het zo dat ik ben ingesteld op depakine, eerste keer toen ik ermee begon moest ik iedere week bloed laten controleren. Heb geen zin om nu depakine af te bouwen om vervolgens te beginnen met opbouwen van lithium met kans op bijwerkingen waar ik niet gelukkig van wordt.

Depakine zal overigens best zijn werking doen, maar volgens mij net niet genoeg. Spiegel mag tussen 60 en 100 liggen, ik zit rond de 83. Veel meer spelingsruimte is er dus niet.

Zelf kalmeren kan dan nog, meer momenten van rust opzoeken maar dat heeft niets met medicatie te maken en is dus offtopic. En rust opzoeken in het hoofd klinkt makkelijker gezegd dan gedaan ook

Heb overigens een beetje geaccepteerd van inname van medicatie omdat ik geen bijwerkingen ervaar. Tijden dat ik wilde stoppen en een afkeer had eraan. En dan vertellen ze me vaker dat een verschijnsel aan de hersens net zo is als suikerziekte en zo is het in principe ook. Alleen wordt het vaak gezien als zwaarder, dan is het wel iets zwaarder maar niet extreem.

[ Bericht 10% gewijzigd door Topspin op 30-06-2008 14:03:45 ]